رمان قلب مشترک مورد نظر خاموش می باشد (جلد دوم لپ های خیس و صورتی) به قلم آیه

ژانر : #هیجانی #عاشقانه

خلاصه :

یه وقتایی از در و دیوار میباره … زمین و زمان میخواد دنیا باشه و تو نباشی … به قول دودکش همه چی دست به دست هم میده و تو میری تو امپاس شدید…شده دیگه نگو نه ؟؟اگه شده پس میتونی خودتو جای شخصیت اول رمانمون بذاری…کیشکا احسانیا ملقب به هانا خرخون !کسی که مدام یه بدبختی بامزه جلوش قد علم میکنه …ولی هانا اون قدر گیجه که به همه چیزای اطرافش به چشم جوک نگاه میکنه…

یه خط عمودی ....... یه گردولی.......یه خط افقی.......حالا قرش بده

با حوصله ای سر رفته دفترچه رو گرفتم دور و با چشمای ریز کرده یه نگاهی بهش کردم......چه خط خطی های خوشگلی .....اگه مشکلی تو مرز نداشته باشه و برسه پاریس حتما جای مونالیزا رو تو موزه لوور میگیره ......مونالیزا حواست باشه که هووت داره میاد!

داشتم تا پای قربونی کردن خودم برای شاهکار هنریم میرفتم که متوجه شدم یکی کنارم روی نیمکت پارک نشست ....

بی تفاوت برگشتم نگاهش کردم .....یه پسره بود.......خوب من که پارکو نخریده بودم پس گذاشتم اونم بشینه ....

دوباره مشغول نقاشی کشیدن توی دفترچه ام شدم و همزمان به ساعتم هم نگاه کردم......باز این دیر کرد....!

متوجه شدم داره نزدیکم میشه .....با منگی نگاهش کردم که یعنی چی میخوای ؟ دستشو گذاشت رو نیمکت که سریع برش داشت و رو هوا تکونش داد...اوخی داغ بود ؟ جیز شدی ؟.....عاقبت افتاب مرداد همین میشه دیگه و البته عاقبت چشم چرونی یه لیدی محترم ......

سعی کردم نخندم که سبک نباشم ....از بس که ماه و خانمم ....فدام شید !

صداش دراومد : افتخار اشنایی میدین؟

با انگشت اشاره به خودم اشاره کردم که یعنی با منی ژیگول؟

البته نمیدونم ژیگولشو فهمید یا نه ولی گفت : اره دیگه ..مگه جیگر دیگه ای هم اینجا هست که من بخوام باهاش اشنا بشم

اطرافمو نگاه کردم و با اشاره به یه دختر سبز پوش که یه ذره دور تر تنها نشسته بود اشاره کردم که یعنی اونم جیگره ......

خندید و گفت : چرا حرف نمیزنی؟ نکنه زبونتو جوجه خورده جوجو !

چیزی نگفتم و دوباره با دفترچه ام مشغول شدم ولی یارو ول نمیکرد که ...اخه میدونین....جذابیته و هزار و یک دردسر!

- حداقل یه چیزی بگو صداتو بشنوم عزیزم ....

- بعد ادامه داد : من امیر طغرلم....و شما

امیر طغرل ؟؟

یا خدا .......این دیگه چه اسمیه ......فکر کنم منم باید خودمو ننه غلامی ، جادوگر شهر ازی ، مادر فولاد زره ای چیزی معرفی میکردم که کم نیارم!

نتونستم جلوی خنده امو بگیرم و سرمو انداختم پایین و دستمو گذاشتم جلو دهنمو یه دل سیر خندیدم البته سایلنت !

- به چی میخندی ؟.....نمیخوای اسمتو بگی؟

بابا من لالم نفهم ......نمیتونم حرف بزنم طغرل جون ....

اروم نگاهش کردم که یعنی بفهم اسم قشنگ .....من نمیتونم حرف بزنم ...لالم

وقتی دیدم درکل نمیفهمه براش تو دفترچه ام نوشتم " من لالم ....."

اونم یه ذره دفترچه و یه ذره منو نگاه کرد و بعد با اخمای گره کرده سریع پاشد و شاکی گفت : مسخره مون کردی ابجی ؟

نیشم به خاطر لحن لاتش باز شد که با اخمی که کرد باعث شد بسته شه .

جون من این ازپای دروازه دولاب پانشده بیاد پارک؟ ....یا شایدم راننده کامیونی چیزیه ........یا مثلا از اخوی های سرزمین مقدس چاله میدون نیست ؟؟

همون طور که انگار دو تا هندونه زیر بغلشه پاشد و رفت سمت همون دختر سبز پوشی که بهش گفته بودم ......خدا رو شکر اون میتونست حرف بزنه و بالاخره این طغرلی ناکام از این پارک بیرون نمیره.

همون موقع ماهیار با دست پر اومد اما بی توجه به من و نیمکت نشست رو چمن ها زیر سایه درخت ....مرضشه دیگه ....هروقت میایم پارک خاکی بازی درمیاره ، خاک بر سر میشینه رو چمن ......نکن برادرم .....اخه چرا عقده جلب توجه داری ؟؟ اخه چرا؟؟

منم مجبوری پاشدم رفتم سمتش و نشستم رو چمن ها ....پلاستیکارو گذاشت تو بغلم و با سر به اون پسره اشاره کرد و گفت : کی بود این ؟

درحالی که سعی میکردم جلوی خنده امو بگیرم دفترچه رو برداشتم و روش نوشتم " عخشم طغرل "

با چشمایی که هرکدوم اندازه یه دی وی دی شده بود گفت : چی؟؟

سریع براش نوشتم " شوخی کردم" که اه اسوده ای کشید.

دستمو کردم تو پلاستیکی که ماهیار با خودش اورده بود و البومو در اوردم بیرون.....یه پاکت هم بود که توش عکسا و نگاتیو ها بود

اومدم درشون بیارم که ماهیار دستمو گرفت ....منظورشو فهمیدم .....نیمخواست عکسا رو ببینم.

دستام شل شد و البوم و پاکت دوباره افتاد تو پلاستیک ! هم من از این وضعیت ناراحت بودم هم اون و یاداوری خاطرات ماه های گذشته برای هیچ کدوممون جالب نبود .

تو همین حال و هوا بودیم که طغرل اومد از کنارمون رد شد ....ای وای........نازنینم طغرل دارد میرود !

البته این بار به همراه دخترک سبز پوش بود

وقتی نگاهش به من و ماهیار افتاد با پوزخند رو به ماهیار گفت :خودتو خسته نکن داداش ...بیچاره لاله دختره

و رفت .

حیف که کلا صدا نداشتم وگرنه الان جاش بود چهارتا فحش تنوری و داغ تحویل این طغرل بدم که از اون طرف تیمور لنگ بیاد بیرون!

ماهیار همون طور با تعجب طغرلو نگاه میکرد که دور میشد و یهو بی مقدمه پرسید : خیلی ناراحتی هانا؟

نگاهش کردم که یعنی از چی؟

ماهیار : از این که لالی.....

بابا من به این کلمه " لال" حساسیت دارم بگید ناتوانی در صحبت کردن ..عدم تکلم..اینجوری با کلاس تره

بی قرض براش نوشتم " اتفاقا خوشحالم که دیگه لازم نیست اسم نحس مسخره اتو صدا بزنم "

ماهیار نیششو بست و رو چمن ها دراز کشید.

بیا ......... حالشو دگرگون کردم !

رو دفترچه ام نوشتم " ماهیار"

و گرفتم جلو صورتش

-چیه؟

دوباره دفترچه رو گرفتم جلو صورتش" ماهیار"

- هان؟

دوباره گرفتم جلو صورتش "ماهیار"

با کلافگی نیم خیز شد و گفت :چته ؟؟ مرض داری؟مگه اسم من نحس و مسخره نبود ؟

نیشم همچین کش اومد و براش نوشتم " ببخشید حالا یه چیزی گفتم یعنی نوشتم، میخواستم ببینم وقتی میگن با زبون بی زبونی کرم میریزن یعنی چی"

فوتی کرد و دوباره خوابید سر جاش و منم پاهامو دراز کردم و رو دستام تکیه دادم.

یهو ماهیار زد تو پیشونیش

با ترس برگشتم سمتش ......

که با نگرانی گفت : وای.......پن کیکت تموم شده ........یادمون رفت بخریم

دستمو تکون دادم که یعنی فدای سر کچل تو و موهای خوشگل خودم !

توروخدا پسرخاله ما رو .....چند روز پیش یه سال بزرگتر شده بود ولی دریغ از شعور بیشتر.... فقط سلول میذاره رو سلول !

اون موقع که موقع مدرسه ها بود همه لوازم ارایشی من تو داشبرد راننده سرویس عزیزم بود ....حالا تو جیب و کیف و وسایل ماهیار!

در هر حال پسرخاله بزرگ کردم که عصای دستم بشه دیگه ......

یهو یه دل هره ای تزریق شد تو قلبم ....وویی

سریع تو دفترچه نوشتم : وای ماهی ! کنکور!

حالا اون دستشو تو هوا تکون داد که یعنی بیخیال ........فوقش درنمیایم دیگه

اره دیگه .......نه اینکه میلیونریم ...یا مثلا نوه عمو یادگاریم که پشتمون گرم باشه ...درس نشد میریم بیزینس راه میندازیم .......ماهیار به شغل شریف دستشویی شوری مشغول میشه منم بساط میکنم گوشه خیابون اسپند دود میکنم و فال میبینم !

تو حال و هوای خودمون بودیم که گوشی ماهیار زنگ خورد

- هیش...مامانته

خنده ام گرفت ....چه اون هیش میگفت چه نمیگفت من که صدام در نمیومد.

و دکمه اتصال رو زد : الو.....سلام خاله ....

- ماهدخت ؟؟ نه با ما نیست .

- گم شده ؟؟......خاله یه چیزی بگو بگنجه ...دختر 17 ساله کجا گم شده اخه ؟

وا ؟

چند بار پیراهنه ماهیار رو کشیدم که یعنی مامانم چی میگه ........اخه مگه میشه دختر دایی به اون گندگی ماشالله هزار ماشالله گم بشه ؟

ماهیار : باشه خاله....شمادایی و زن دایی رو اروم کنین . ما الان میایم

و گوشی رو سریع قطع کرد و گفت : پاشو ......باید بریم دنبال ماهدخت

با هول پاشدم که تند رفتیم سر خیابون اژانس بگیریم ....

ماهیار هیجانی شده بود ...نه این که عشقش گم شده بود ...واسه همون

....یعنی باید این خبر رو میذاشتن جز اهم اخبار بی بی سی ..........خدایا مگه من باهات شوخی دارم قربونت برم ....ماهدختم ادم بود گمش کردی ؟

ماهیار انگار نه انگار کلمه ای به اسم " درد " وجود داره دستمو محکم گرفته بود و دنبال خودش میکشید ......بعضی وقتا از این که حتی توان اخ و وای گفتن و خصوصا فحش دادن نداشتم افسردگی مزمن میگرفتم ........

اما خوب ناخن دراز کردم برا چی ؟؟

ناخنام رو فرو کردم تو دستش که سریع دستشو کشید عقب و با اخم نگام کرد : چته وحشی؟

اری...و این است جزای ظالمان ! حیف که فرصت نوشتن نداشتم وگرنه یه مثال از ادم وحشی بهش نشون میدادم که دیگه اینطوری نکنه.

سوار آژانس شدیم و به قول بعضیا بدون اینکه هیچ حرفی بینمون رد و بدل بشه خیلی سریع رسیدیم خونه ما . البته چون اصلا نمیتونست حرفی بینمون رد و بدل بشه وگرنه من و ماهیار روزانه دو تا دفترچه یادداشت باهم حرف داشتیم .

سیامک- شوهر مامانم- چون تو حیاط بود درو برامون باز کرد ......با سر سلام کردم ......

ماهیار دیگه منو ول کرد و رفت تو خونه .....

صدای گریه های زن دایی -مامان ماهدخت- میومد ......

خاک عالم ....حالا خوبه دختر اشون نمرده اینطوری عذا داری میکنن....اصلا کی گفته که گم شده؟ ....ساعت هنوز 5 بعد ازظهره

منم رفتم توی خونه ، مامان نازی سریع اومد سمتم و همونجا تو راهرو کیفمو پلاستیکای دستمو گرفت و باعجله یکی از قرصامو داد بهم و گفت : باز داشت دیر میشد ها ......

حالا نه اینکه خیلی هم اثر دارن...تا حالا حتی یه صدای نخراشیده هم از هنجره ام بیرون نیومده . تخم کفتر میدادن به خوردم بهتر از این قرصا و آمپولا بود.

بانا امیدی قرصو ازش گرفتم ودادم بالا و با لبخند از مامان تشکر کردم .

رفتم تو اتاقم و لباسامو با یه تونیک استین کوتاه نخی و شلوار همرنگش عوض کردم و یه اب به دست و صورتم زدم و رفتم جلو باد کولر یه ذره حال بیام .

اخیش........اخیش.....

داشتم فیض میبردم که صدای اشنایی گفت : باد نبردتت دختر خاله

به شدت متوجه بالا و پایین رفتن قفسه سینم شده بودم که تند تند نفس میکشید.

وویی

برگشتم سمتش ...عه...عه....خودشه ها ......ماکانه

پارو پا انداخته بود و لم داده بود رو مبل گوشه سالن .......

باورم نمیشه ........من از اردیبهشت که این بلا رو سر زبونم اورد بود تا الان که ده مرداد بود دیگه ندیده بودمش ...یعنی خودش گم و گور شده بود و بعد از اینکه اتش رضایت داد رفت و دیگه پیداش نشد ...حالا حتما ماهدخت خیلی واسه اش مهمه که حاضر شده پاشه بیاد منو ببینه......

نفرت بار نگاهی بهش انداختم و رومو برگردوندم سمت کولر که داد مامان بلند شد : نکن کیشکا ! سرما میخوری . برو بشین دیگه !

دستمو کشیدم تو موهامو به صورت سایلنت ایشی گفتم و رفتم نشستم کنار ماکان

نه اینکه خیلی خوشم میاد ازش ....ولی ترجیه دادم برم اونجا بشینم .....کلا امروز هوش کرم ریختن داشتم

دو تا بشکن زدم که توجه مامان جلب شد و بعد با حرکت لب پرسیدم " دایی کوش ؟"

مامان که دیگه به لب خونی عادت کرده بود گفت : رفته دنبال ماهدخت بگرده .

زن دایی همچنان ناله میکرد و خاله سعی داشت ارومش کنه .

صدای ماکان باعث شد نگاش کنم : کنکورو چیکار کردی ؟

نگاه فوق العاده تندی بهش کردم که گمونم از زیادی تندیش سوخید !

بر عکس همیشه که جبهه میگرفت دستاشو برد بالا و گفت : با ما به از این باش کیشکا جون

جونشو همچین کشید که یه لحظه شک کردم خود ماکان باشه !

اروم پلکی زدم که دستی روی شونه ام نشست ......ماهیار بود

ماکان بدون اینکه از سوال قبلیش جوابی گرفته باشه پرسید :شما خسته نمیشید از صبح تا شب باهمید ؟

خندید و با طعنه ادامه داد : و البته از شب تا صبح

فقط یه فکری توی ذهنم بود ، اونم اینکه چه قدر ادم میتونه بیشعور باشه ؟؟ و البته پرو؟

ترجیه دادم جواب ندم چون تا من میخواستم دفترچه امو پیدا کنم و توش بنویسم قرنی گذشته بود.

اصلا ولش کن کی این پسرخاله رو ادم حساب کرده ؟......اون یکی پسر خاله رو عشقه

دستمو انداختم دور گردن جیگرم ماهیار و یه لبخند گل و گشاد تحویل برادرش ماکان دادم که انگار اب یخ ریخته بودن روش...!

اصلا به اون چه که من اینقدر با داداش کوچولوش رفیقم .....هان؟

مامان و خاله و زن دایی و سیامک هم تصمیم گرفتن برن برای پیدا کردن گم شده امون .... انگار بچه دو ساله اس ! تمامی عناصر خاکی دنیا تو سرش !

چند دقیقه بعد دقتی در رو پشت سرشون بستم .....دوباره برگشتم تو حال

ماهیار تو اشپزخونه بود ..... ماکان کوش پس؟

یه دور دور خونه رو نگاه کردم که بادیدن در باز بالکن جلو تر رفتم که دیدم رفته تو هوای ازاد داره با گوشی حرف میزنه

اینم که کلا خاک تو سره !

ولش کن ...داشتم میرفتم سمت اشپزخونه که گوشیشو قطع کرد و با صدای بلندی گفت : ماهی....نگران ماهدختی؟؟

وا ! پسره ی جلف ماهی یعنی چی؟

ماهیار : بگو اندازه زانوی زنبور؟

یعنی تشبیهش تو حلقم .

ماکان از کنارم رد شد و همونطور که موبایلشو میذاشت تو جیب شلوار جینش گفت : پس بریم پارتی ؟

اقا اصلا من هلاک این احساس نگرانی شدم که اینا نسبت به ماهدخت دارن .

تا به خودم اومدم دیدم توی یه جای شلوغ فلوغ ...زیر رقص نور جو گیرانه دارم خودمو میکشم !

صدای اهنگ کر کننده بود و عجیب رقص اور!

طوری که فکر میکردم درخت های حیاط هم دارن قر میدن.....

یهو اهنگ قطع شد .......دی جی پشت میکروفون گفت : اماده اید؟؟

با تعجب سر جام ایستادم و تو دلم گفتم : برا چی؟؟

همه باهم جوابشو دادن : بعله

با تعجب به ماهیار و ماکان نگاه کردم .......بی وجودا دو تاشونم میدونستن چه خبره!و فقط میخندیدن !

منم که بی زبون تصمیم گرفتم منتظر شم تا ببینم چیه

دی جی پشت میکروفون گفت : نفر اول ... حریف میطلبیم !

یکی از دخترا با عشوه دستشو برد بالا.........دورش خالی شد

صدای تپش قلب رو دی جی پخش کرد.........از همه باند های دور و ور صدا میومد .......بوم بوم ....بوم بوم....بوم بوم !

استرس از سر و صورت و دست و پا و ریخت و قیافه میبارید و منم که مریض بودم سریع بهم منتقل شد .

اخمامو کردم تو هم ...معلوم هست چه خبره؟

دختره بلند بلند به سوالای دی جی جواب میداد.

سوالا مثل .......مثل .......مثل سوالای ورودی سایت سنجش بود........مثل همون موقعی که میخوای نتایجو ببینی

به ساعتم نگاه کردم ......ساعت یکه !

نه .......

پلکامو محکم رو هم فشار دادم ............از هیجان و استرس رو پا بند نبودم

صدای بوم بوم هم که تو فضا پیچیده بود .........دختره رشته اش انسانی بود و رتبه اش شده بود 8000

دی جی با خنده گفت : هشت هزار و یک هشت هزارو دو

یه دختره دیگه اومد جلو و مشخصاتو گفت ؛ دی جی هم سریع وارد کرد و بلند داد زد : 6000 و یک ...شش هزارو دو

باورم نمیشد ...ایناداشتن با رتبه هاشون بازی میکردن ........اونم تو یه همچین شبی؟؟

متوجه شده بودم این جشن مثل بقیه جشنا نیست اما فکرشم نمیکردم که مخصوص اونایی باشه که فکر میکنن رتبه اشون بالاس

اینا دیگه کی ان ؟؟یا حضرت بوعلی !

پسری اومد جلو ...و دوباره دی جی کار قبلی رو تکرار کرد ...رتبه اش شده بود 10000

باخت..........خیلی جالب بود که اصلا دقت نمیکردن طرف رشته اش چیه و فقط مهم این بود که نفر بعدی رتبه اش از نفر قبلی کمتر باشه وگرنه مثل این یارو می باخت و باید پارتی بعدی رو اون میداد .

چشمام داشت از حدقه در میومد ............ مثل اینکه همه اونایی که تو جشن بودن باید رتبه اشون رو میگفتن

چهل و پنج دقیقه بعد تقریبا همه گفته بودن .......... یه سری ها سوختن و به ترتیب پارتی های بعدی گردنشون افتاد و حالا نوبت ما بود

چه جوری من یادم نبود امشب اعلام نتایجه ؟ یعنی یادم بود ولی خوب با دیدن ماکان و گم شدن ماهدخت یادم رفت .

از بس اشکول شدم جدیدم .........

ماهیار رفت جلو .......رتبه ها تازه رسیده بود به 2000 . یعنی کسی زیر دو هزار نداشتیم

حدس میزدم خیلی هیجانی شده باشه ......برادر بیخیالش که گوشه سالن داشت با یه دختره لاس میزد !

رفتم کنارش و دستشو گرفتم .......حرفم نمیتونیم بزنیم یه ذره دلداری بدیم .ماهیار لبخندی به من زد و رفت سمت دی جی

صدای تپش قلب بالا بود .......قلبم تند تند میزد .......ای بر پدر این مریضی ارثی ما لعنت....اخه مریضی هیجانی هم شد مریضی !

ماهیار مشخصات رو گفت و چند دقیقه بعد صدای دی جی تو سالن پیچید : دمت گرم داداش........رتبه 500

Wow

کف و جیغ و سوت رفت بالا که یهو ماکان کشید جلو

چشم نداره دیگه......چشم نداره دو دقیقه خوشی داداششو ببینه.......افرین ماهیار........حتما یه چیز خوب قبول شده ! ولی من چی؟

دی جی سریع انگشتاشو رو کیبرد لب تاب تکون میداد و یهو به صفحه مانیتور خیره میشد .........

که یهو با چشمای ور قلمبیده گفت : رتبه .........2

دهان من باز باز مونده بود ......

البته دهان همه ..........با تعجب به ماکان نگاه میکردن و بعد از اینکه به خودشون اومدن دخترا و پسرا کم کم دورش جمع شدن

اونوقت میگن درس خوندن به چه درد میخوره !

تقریبا همه فراموش کرده بودن که من موندم .

منم وقتی دیدم کسی حواسش نیست رفتم جلو اما نه یه قدم ....بلکه تا خود لب تاب رفتم و مشخصاتمو خودم زدم

دی جی اومد اعتراض کنه که ماهیار توجیهش کرد . کم کم بچه ها متوجه من شدن و خوشحال بودن از اینکه یه نفر دیگه هم به جمع بازنده ها میخواد اضافه بشه .

خوب قطعا من نمیتونستم الان از ماکان ببرم........چون من که رتبه 1 نبودم .......

میخواستم اینتر کنم که ماهیار درست مثل کاری که من کردم دست لرزونمو یه لحظه گرفت و فشار داد

دلم قرص شد و استرسم یه ذره کم شد در هر حال من حتی اگه رتبه 100 هم بودم کلامو مینداختم فضا ......مثل اینکه من لالم ها.......باید یه فرقی بین من باشه با بقیه یا نه؟

اینترو زدم ....

همه داشتن برا ماکان جشن میگرفتن .......چشمام بین جدول ها می چرخید تا رتبه رو اون پایین پیدا کنم............

رتبه ..........رتبه ی چند ؟

رتبه ..........رتبه ی چند ؟

ماهیار منو کنار زد و تا کمر رفت تو لب تاب و با تعجب گفت : هانا !!!؟؟؟

دهانم خشک شده بود ...........چرا پس اینجوری شد ؟

یعنی من .........نه؟؟

ماکان ماهیارو کنار زد و نگاه کرد و با چشمای گله گشاد بهم نگاه کرد و گفت :تو........تو ......

وا ؟

خوب بابا من رشته ام ریاضی بود درست .......اما دلم نمیخواست مهندسی بخونم واسه همین یه نگاه به کتابای زیست سینا کردم و کنکور تجربی دادم .........حالا ....حالا رتبه منم دقیقا دو شده بود !اما تو کنکور تجربی !

خدای من !دنیا رو چیجوری میچرخونی فدات شم ؟ هستهاز درون هم زمین بوپوکه من باید با این پسرخاله هم سطح باشم؟

نمیشه نزنی تو ذوقمون ؟

نمیشه دیگه....حتما نمیشه....ولی خدایا خیلی دوست دارم ...خیلی ...اخیش ...ابروم نرفت

دی جی بلند تو میکروفون گفت : باید جشن بگیریم

و صدای جیغ همه رفت هوا ...هه هه

پس تا الان داشتن چیکار میکردن ؟

ماکان با اخم زیر گوشم گفت : یعنی اون یه نفر کی بوده که از ما بهتر شده ؟؟

و منم بی صدا با خودم همین فکرو میکردم...حالا تا همین دو دقیقه پیش به صد هم راضی بودم ها ...

ماهیار که صدای ماکانو شنیده و تو فکر رفتن من رو دیده بود با ذوق گفت : خوش به حال خودم رتبه ام 500 شد ....به این هم فکر نمیکنم پونصد تای قبلی کیا بودن !

********

ماکان یهو از جاش بلند شد: راستی ماهدخت پیدا شد ؟

ماهیار سرشو فشار داد و مجبورش کرد سر جاش دراز بکشه : د....اگه پیداش کرده بودن الان خونه بودن اخوی اشکولم !همین کارا رو میکنی رتبه دو میشی دیگه

بی توجه به جر و بحثشون یه ذره تو جام جابه جا شدم و وقتی دیدم راحت نیستم بلند شدم و چراغو روشن کردم

ماکان با چشمایی که به خاطر نور اذیت و جمع شده بود پرسید : مرض داری مگه ؟

با انگشتم به دستشویی اشاره کردم که یعنی چیه جای منو انداختید دم در دستشویی

ماهیار : همینه ...جای کسایی که به ریاضی ها خیانت میکنن ....رتبه دو تجربی میشن دقیقا همین جاس

با پا زدم تو کلیه اش که اخش رفت هوا

ماکان : خاموش کن اون چراغو

پریدم رو مبلی که کلید برق بالاش بود و هی چراغو به نشانه اعتصاب و به جهت اعصاب خوردی روشن و خاموش کردم........

یه رقص نوری شده بود ساعت 3 نصفه شب که نگو!

ماکان پامو که از مبل اویزون بود کشید : د بیا بتمرگ ....ساعت سه یاد عروسی گرفتن افتادی

پامو که کشید لیز خوردم و چپکی افتادم رو زمین و روی تشک ها.

تشک هامون پهن کرده بودیم رو زمین و دو تا هم اضافه برای وول خوردن .......ماهیار و ماکان کنار مبل ها مبل ها ....یه دیوار بالشتی و بعدش هم من طرف در دستشویی

یعنی سگ تو روح معمار اینجا !

همون طور که افتاده بودم وسط برادرا ماکان بالشتمو کوبوند تو سرم و پتو رو تا حلقم کشید و گفت بخوابم و بعد خودش رفت برقا رو خاموش کرد

اوخیش.........یه باد خنک ....داره میاد ........اوجنرال 23 هزاره دیگه! ........ کلا بیخیال شدم و رفتم باد کولرو فقط رو خودم تنظیم کردم تا اینطوری انتقام بگیرم .

ماکان چشماشو بست و سعی کرد بخوابه اما ماهیار اهی کشید و گفت : یعنی حتی اگه من و ماکان یه رشته هماهنگ برداریم تو نمیتونی با ما بیای؟

صدا که نداشتم ، نفسمو با حرص از بینی دادم بیرون که یعنی منم متاسفم

اصلا کی به ماهیار گفت یه سال جهشی بخونه که حالا با برادرش هم دانشگاهی بشه ؟

کی به من گفت دو سال جهشی بخونم ؟

نه میخوام ببینم کدوم خر صفتی گفت ؟

حالا شایدم تونست توی انتخاب رشته یکاری کنه با من همکلاس بشه !یعنی میشه ؟

ماهیار همچنان زیر لب داشت خودشو اروم میکرد که یه جوری دوباره من و اون باهم میمونیم

داشتم با خودم و خنکی پتو و بالشتو و هوا و فضا که بخاطر باد مستقیم کولر بود حال میکردم که ماکان با ارنجش زد تو پهلوم : تو چرا صدات در نمیاد . راستی؟

تو تاریکی که نمیتونستم با لبخونی بهش یاداوری کنم من قدرت تکلم ندارم به خاطر همین یهویی و بدون فکر نیم خیز شدم و با نوک انگشتام روی لباش ضربدر کشیدم که یعنی من نمیتونم حرف بزنم

بعد هم دستمو با غیض کشیدم رو لباس خودش که بفهمه از تماس انگشتام با لباش اصلا خوشحال نیستم

صدای پوزخندش بدون تصویر تو تاریکی میومد....

- بعله ....یادم رفته بود لالی

خودش مارو لال کرده حالا یه چی هم باید دستی از جیب بذاریم تقدیم اقا کنیم !

به نشانه اعتراض و دلخوری پتومو با پا پرت کردم کنار

ماکان : بکش روت سرما میخوری

ماهیار : هنوز نمیدونی هانا پتو نمیکشه ؟

- چرا؟ مژه هاشون شل میشه خانم ؟

متاسفم برات رتبه دوی ریاضی .... !

ماهیار : نه خیر....پتو بیاد روش خفه میشه میمیره ....یادت رفته بیماری سمپاتیک داریم ....هیجانی میشم ........تو خواب خفه میشیم ......هانا به پتو حساسه

ماکان پتو رو از حرص من دوباره کشید روم و یه اهانی دم گوشم گفت که یعنی چه خوب اینطوری از دستش راحت میشیم و همونجا دم گوشم ادامه داد :ولی به هر حال سرما میخوری عزیزم

که حالمو دگرگون کرد

همچین با ارنج زدم تو فکش که دیگه دگرگونی یادش بره !

ولی خدا میدونست چقدر دلم برای این دورهمی سه نفره تنگ شده بود !

تو این فکرا بودم که همون موقع صدای اف اف در اومد ......

وا.......ساعت سه ها ! فردا هم میتونستید بیاید تبریک بگید

بیا ......دیگه مشهور شدیم !

ایفون که خراب بود و باید میرفتم دم در .......ولی بی شوخی ته دلم ترسیده بودم که این ساعت کی اومده دم در

از یه طرف هم میدونستم مامان اینا که عجله کردن یادشون رفته کلید ببرن ....شاید اونا باشن

پاشدم و از چوب لباسی کنار در یه شال برداشتم و سر کردم و به اون دو تا لندهور نگاه کردم......

انگار نه انگار ساعت سه نصفه شبه و من....یه دختر تنها دارم میرم درو باز کنم !

ای خاک بر سرای بی غیرت .......کلاه قرمزی هم پسرخاله داشت منم دارم!

میخواستم دوباره به روشن و خاموش کردن لامپ متصل بشم که ماکان گفت : نکن اینکارو عقده ای ....میسوزه !

ماهیار اول بلند شد و ماکان هم یه ذره به خودش زحمت داد و با غر غر بلند شد ....رفتیم دم در ....اونم با چی ...یا لباس خواب های راه راه ! عین این سه تا دزد ها توی لوک خوش شانس شده بودیم .....

مال من راه راهی صورتی بود ...مال ماکان راه راهی نارنجی......مال ماهیار .....راه راهی قرمز

اینا رو خاله نسترن (مامان ماهیار اینا ) برامون از اخرین سفرشون به کیش اورده بود .........زورمون هم میکرد بپوشیم شبا....یعنی عین دلقک ها میشدیم

دیگه رسیده بودیم به در

ماهیار : کیه ؟!

صدایی نیومد

با ترس همدیگه رو نگاه کردیم

ماکان: کیه ؟

وقتی صدایی نیومد رفتم سمت در رو و زنجیر قفلو کشیدم پایین ....هوا نسبت به روز خنک تر بود ولی بازم یه نم شرجی مانندی داشت !

یه ذره سرم رو از در بیرون اوردم و به کوچه خلوتمون سرکی کشیدم ، هیچ کی نبود ....ترسیده بودم

پیش خودم فکر کردم که شاید توهم بوده اما توهم سه نفری که دیگه نمیشه

ادم که دسته جمعی توهم نمی زنه !

در رو بستم و اومدیم برگردیم تو که یهو یه چیزی به چشمم خورد

فکر کردم خطای چشمه اما وقتی برگشتم و رو زمین نزدیک در رو نگاه کردم دیدم که نه ......حالا ترسناک تر از چیزی که میدیدم این بود که نمیتونستم جیغ بزنم

بی صدا به خونی که از زیر در جاری می شد و میومد داخل خیره شده بودم....

رنگ قرمزش رو زمین وول میخورد و لای موزاییک های حیاط رو پر میکرد

استین ماهیار رو کشیدم که توجهش جلب بشه با چیه چیه گفتن رد نگاه منو گرفت که دهانش باز موند

اما ماکان سریع تر از ما به خودش اومد و رفتو در رو باز کرد

صدای ناله مانندی توجهمونو جلب کرد !

ماهدخت بود ......باورم نمی شد !

****************

زن دایی اروم در اتاق رو باز کرد و تو رو نگاه کرد ....بیچاره چقدر نگران شده بود !

ماهدخت اروم خوابیده بود تو تخت من و گه گاهی صدای ناله اش بلند می شد

اونم بخت من بود که میگرفتش....دختره ی چندش رفته بود رو تخت نازنینم !

مامان زن دایی رو کشید و به زور بردش سر میز ناهار

خاله نسترن : دیشب که به هوش بود بهتون چی گفت ؟

ماکان : بار دهمه می پرسی ها مامان !

ماهیار چشم غره ای به ماکان رفت و گفت : وقتی اوردیمش تو فقط گفت خوبم و بیهوش شد

مامان : دکترم که گفت هیچیش نیست ....تنها چیزی که میمونه اینه که بفهمیم چه اتفاقی افتاده ؟و کجا بوده ؟

زن دایی دوباره زد زیر گریه

دایی نریمان (بابای ماهدخت ) رو به زن دایی با حرص و چشمایی که از بیخوابی قرمز شده بود گفت : بسه دیگه ... حالا که دیگه پیدا شده و باید خوشحال باشیم ...جهان اینا هم امروز میرسن باید بریم استقبالشون ! زشته اینطوری باهامون روبرو بشن

بیخیال حرفایی که میزدن تو این فکر بودم که چرا هیچکی از من تشکر نکرد که ماهدختو پیدا کردم ؟؟ به اون دو تا تن لش بود که باید الان تو سالن انتظار سرد خونه منتظر ماهدخت میبودیم..هان ؟

یهو یاد جمله ی اخر دایی افتادم ؛ عه راستی راستی دایی جهان اینا امروز میان ؟

دلم براشون تنگ شده بود ...رفته بودن کربلا اخه !

دلم واسه زن دایی لادن و دخترشون شهرزاد هم تنگ شده بود

گرچه پرورشگاهی بود و دختر خودشون نبود اما هر چی بود از این ماهدخت افریطه که بهتر بود با این مامانش !

زن دایی : ماکان جان غذات تموم شد ...برو بالا سرش بشین اگه چشم باز کرد تورو ببینه ....بگه دیشب کجا بوده ...اخه با تو خیلی راحته

ماکان جوابشو نداد و فقط سرشو به نشونه تایید اجباری تکون داد .

خنده امو خوردم ، داشتم شاخ در میاوردم از این همه صراحت زن دایی، مثل این که این مسئله رو نمیخوان تموم کنن ها !

با این حرف زن دایی غذا پرید تو گلو ماهیار ......براش یه لیوان اب ریختم که بعد از خوردنش با یه ببخشید از سر میز بلند شد .

اینم هنوز ماهدختو دوست داشت ....ظاهرا دوباره مسخره بازی های این خانواده مادری ما شروع شده !

حالا شب ها باید غر غر و فحش های به ردیف ماکانو تحمل کنم و درد عشق ماهیارو ....دیوونه ان این دو تا برادر !

یه لقمه زدم تو رگ که سیامک اومد تو ....سلام بلندی کرد و گفت اوردمش ..بیا تو بابا

و دنبالش صدای نق و نوق یه دختره بلند شد : چقدر گرمه ....کلافه شدم ...... چیه این ماشینی که داری بابا عوضش کن !

همه بلند شدن به روبوسی و من همچنان گیج مونده بودم .

سیامک بابای من نبود و میدونستم از ازدواج قبلیش یه پسر داره ....پس این کیه ؟

زدم به شونه ماهیار و با اشاره پرسیدم این کیه که خود سیامک گفت : دخترمه کیشکا جان !

دختره دستشو اورد جلو و گفت : بهارم و توهم..........همون دختر لاله ای..... کیشکا دیگه ؟........این دیگه چه اسمیه

من که مبهوت مونده بودم دستمو بردم جلو و دست دادم باهاش و سرمو هم اروم تکون دادم!

پس سیامک دختر داره نه پسر .......احتمالا قبلا اشتباه فهمیده بودم . ولی این چه طرز برخورد بود ؟ چه ادمایی پیدا میشنا !

دختره نشست به غذا خوردن و هر یه لقمه درمیون چهار تا بار تیر و طایفه ما میکرد و غذاشو میداد پایین

عجب فتنه ای بود این ! یعنی سالی که نکوست از بهارش پیداست .

همه متعجب و سیخ نشسته بودن و تو ذهنشون زبون این موجود تازه واردو متر میکردن !

سیامک که دید کوچیک و بزرگ جمع از نیش و کنایه های دخترش درامون نیست سر صحبتو اینطوری باز کرد : بهار امسال کنکور داد و رتبه اش هم مثل اینکه 700 تجربی شده

البته تو منطقه دو ! راستش اصلا نمیدونم این تاحالا کجا بوده ؟

مامان مثل اینکه تازه یادش اومده بود رتبه های ما رو بپرسه با ذوق گفت : راستی شما ها چیکار کردین ؟

ماهیار : 500

ماکان دو تا انگشتشو اورد بالا که یعنی دو

منم که صدا نداشتم از تصویر استفاده کردم و دو رو نشون دادم

خاله با تعجب به ما نگاه کرد و گفت : یعنی چی؟ دو تاتونم یه رتبه شدید؟ مگه میشه؟

ماکان در حالی که پیش دستیشو بلند میکرد و از رو میز پا میشد گفت : من تو ریاضی ...کیشکا تو تجربی

بهار یه نگاه چپ به ما انداخت و زیر لبی گفت : از قیافه های پوکیده اتون فهمیدم از اون خر خونایید

ماهیار ریز ریز می خندید و منم که فکر کنم قرمز شده بودم از خشم .

کیشکا خانم باش...هیچکاری نکن خانم باش...خانم...خانم

مامان پاشد و منو بوسید و گفت که افتخار میکنه همچین دختری داره ........

سیامک هم تقریبا همینو گفت ...

خاله ولی یه جورایی مطمئن بود که حتما ماکان یه رتبه خوب میاره ...شوهر خاله هم که کلا چغندره !

همه با خوشحالی تبریک میگفتن و میپرسیدن که حالا میخوایم چه رشته ای بریم و خلاصه هرکسی یه نظری داشت .

ماکان و ماهیار یه گوشه روی مبل نشستن و غرق صحبت شدن و بقیه که غذاشون هنوز تموم نشده بود و تازه صحبتاشون گل انداخته بود همچنان دور میز بودن تو همون لحظه . تلفن زنگ خورد بهار نیم خیز شد ...فکر کردم میخواد تلفنو جواب بده اما کنترل تلویزیون رو برداشت و باهاش ور رفت

سیامک گوشی رو برداشت ....ظاهرا با خودش کار داشتن و از حرفاش متوجه شدم که داشت سفارش پارچه های سیاهی که برای خیر مقدم دایی جهان اینا بودو تلفنی کامل میکرد

گرچه شب همه تالار بودیم برای ولیمه ....اما خودمونی ها هم تو خونه دایی اینا جمع بودیم و باید تمام دیوار خونه اشونو پارچه میزدیم و خیلی تشریفاتی برخورد میکردیم...نمیدونم یکی میره زیارت این همه دنگ و فنگ داره اخه ؟

برای سیامک دلم میسوخت

شده بود پادو خانواده ما ...البته همچینم مظلوم نبود به وقتش بد تلافی درمیاورد .

بهار تلویزیونو گذاشت رو خبر کر و لالان و با طعنه از من پرسید : خوبه کیشا جون ؟ سفارشی برای تو گذاشتم

صدای جدی مامان بلند شد : کیشکا نه کیشا عزیزم ...

بهار هم با غیض گفت: اهان !

فردا ( ولیمه خانوادگی )*****

شهرزاد : اینم سوغاتی های کیشکا خانم

دستمو دراز کردم که بگیرم که بهار زودتر قاپیدشون

من بی توجه رفتم سمت شهرازد و زن دایی و به نشانه تشکر بوسیدمشون

کادوی من یه عروسک بود که خیلی هم بامزه و با نمک بود .....و یه عبا ( چادر عربی)...

بهار بعد از اینکه حسابی براندازشون کرد کیف سوغاتی رو پرت کرد تو بغلم و گفت : امتحانش نمیکنی

منظورش به چادر بود ، سریع بلند شدم و سر کردم ........اه اه ...اصلا بهم نمیاد ....بابا من چادر نماز از رو سرم لیز میخوره چه برسه به این !

زن دایی تعریف کنون از سوغاتی خودش گفت :حیف که من پسر ندارم ....

یه ذره سرخ و سفید شدم و دوباره با سر تشکر کردم که بهار گفت: زن دایی یعنی اگه پسر داشتین کیشکا عروستون بود ؟

و با دست به سر تا پای من اشاره کرد...

ظاهرا به ماهیار و ماکان و شهرزاد و در کل همه برخورده بود که اینطوری با من حرف میزنه.

به غیر از بابا و مامان ماهدخت و سیامک .....که یه جورایی انگار از این وضعیت که من چزونده بشم چندان ناراضی نبودن.

البته همه سعی میکردن عادی برخورد کنن و بذارن به حساب تازه بودن بهار تو اون خانواده !

خوشم میاد خیلی هم نگران ماهدخت بودن اخه براش پرستار ساعتی گرفتن تو خونه ما نگه اش داره ! و منم از اتاقم بیرون کردن .

یه نگاه دوباره تو اینه به خودم کردم با این که به نظرم اصلا بهم نمیومد اما شهرزادم بیتوجه به حرف بهار شروع کرد به تعریف کردن ...

گونه اشو بوسیدم و چادر رو تا کردم و گذاشتم تو کیفش و کنارشهرزاد نشستم که اروم زیر گوشم گفت : حالت بهتر نشده ؟

اروم و با تاسف سر تکون دادم و نفی کردم !

یه لبخند امیدوار کننده بهم زد و دستم و گرفت و گفت : ایشالا خوب میشی ، ما که اونجا حسابی برات دعا کردیم.

منم متقابلا لبخندی بهش زدم و سعی کردم خودم رو متوجه بقیه بکنم و زیاد به بهار یا به مریضیم اهمیت ندم واسه همین یه دور نگاهمو بین فامیل خودمونی که جمع شده بودن تو خونه دایی انداختم . یه سری از فامیل های خودمون و یه سری هم از فامیل های زن دایی لادن که تقریبا نزدیک بودن فقط دور و برمونو گرفته بودن . نگاهم بین اونهمه ادم فقط رو صورت مامانم ثابت موند به نظر دلخور میومد...اومدن بهار تقریبا براش گرون تموم شده بود .

و من دوست داشتم باهاش هم دردی کنم ....البته بهار هیچوقت نمیتونست به من اسیبی بزنه و دلخورم کنه ...من اونقدر اب دیده بودم که این یه الف بچه برام هیچ باشه..اما خوب مامان تازه داشت یه ذره ارامشو مزه مزه میکرد که سر و کله ی این پیدا شد .

بنظر من که بی اعتنایی تو این موارد بهترین کاره ! نه؟

به خودم که اومدم دیدم شب شده و من و شهرزاد و ماهیار و ماکان رفتیم تو اتاق شهرزاد ...برامون سوغاتی های اختصاصی اورده بود اخه

تا رفتیم تو.... یه پلاستیک گنده پرت کرد تو بغل هر کدوممون ... اون قبلی ها رو جلو جمع داده بود اینا رو گذاشته بود برا محفل خصوصی !

اوف مال من پر لوازم ارایش و عروسک های کوچیک و لوازم زینتی و اینا بود ..... مال ماهیار یه دست ورق توپ بود و یه عطربا کلاس خوشبو یه چند تا تی شرت ناز ......مال ماکان هم به سفارش خودش یه گوشی بود و یه چند تا چیز دیگه که نفهمیدیم چی بود ! از بس اب زیر کاهه این بشر .

داشتیم با سوغاتی ها کیف میکردیم و شهرزادم سوتی هایی رو که در طول سفر داده بود برامون تعریف میکرد که یهو یکی امد تو

بهار : عه ... مهمون نمیخواین ؟...بذارین ببینم نکنه سفارش های خاص داشتین که بقیه نباید ببینن ...نوچ نوچ نوچ

شهرزاد سریع پلاستیکا رو از جلو دستش برداشت و قایم کرد .

دستش درد نکنه با این دختره باید همین طور بود ...

بهار که اصلا از رو نمیرفت اومد بالای جمعمون نشست و با لحن خاصی گفت: دو تا پسر ...دو تا دختر ....ولی شهرزاد جان فکر نمیکنی یه ذره نسبت به این جمع بزرگتری...فقط یه کم البته

و روشو کرد طرف من و ادامه داد : و تو کیشکا خانم ...یه ذره ....معلول نیستی

ماهیار کنترلشو از دست داد و خواست بلند شه که دستشو گرفتم

سریع دفترچه امو برداشتم و با سرعت تمام نوشتم و دادم شهرزاد که از قول من بخونه براش : ببین عمو نوروز ( بهار ) این جمع چهار نفره ای که میبینی از تی ان تی هم خطری تره ...این ادامسی که تو تازه تو ویترین دیدی رو من چند سال پیش جوییدم و عکس برگردونشو چسبوندم رو دستم ... من خیلی وقته دیگه بازی نمیکنم ....ولی اگه دست و بالتو از زندگی ما جمع نکنی یه معلولیتی بهت نشون میدم که معلولیت من پیشش هیچ باشه جیگرم !

بهار حرصی نفس کشید و با گفتن یه " جمعتون ارزونی خودتون " رفت بیرون و در رو با صدای بلندی بست و بچه ها جیغ و سوت و بوس راه انداختن که کارت حرف نداشت هانا .

گرچه مطمئن بودم بهار به این زودی ها نمیکشه کنار و ظاهرا یه بازی جدید داریم که باید ببریمش ... مثل اب خوردن !

اما خوب واسه بعضیا که جنبه ندارن باید بالا سرشون بایستی یه چوبم بگیری دستت که هر وقت خواستن سربجنبونن بزنی تو سرشون .

تو فضای خودمون بودیم که یهو در باز شد .

بازم بهار بود : پاشید دیگه مهمونی تمومه .... باید بریم خونه

به هم دیگه نگاه کردیم یعنی به این زودی؟

شهرزاد سریع اتاقو جمع و جور کرد و ماکان دفترچه منو قاپید و اون حرفای منو در باره بهار پاک کرد ......ماهیار هم منو بلند کرد تا زودتر بریم و ببینیم قضیه از چه قراره

مامان : کیشکا یالا عجله کن مامان باید بریم خونه ...

شهرزاد با دلخوری به جمعیتی که سراسیمه بارو بندیلشونو میبستن که برن نگاه کرد و گفت: حالا چرا به این زودی ؟ عمه میشه ما هم بیایم؟ امشبو باهم باشیم ؟

سیامک پیش دستی کرد و مهمون نوازانه گفت : چرا نمیشه دخترم ؟بهتره ماکان و ماهیارم باشن ... باهاشون حرف دارم

زن دایی خیلی بی قراری میکرد ...کل ماجرا این بود که با این که حال ماهدخت خانم بد بود اما در حالت بیهوشی هم دست از سر ما بر نمیداشت و از ظواهر امر پیدا بود که پرستار زنگ زده و گفته حالش بد شده و ما به خاطر خانم باید بر میگشتیم

خونه ما هم که اون سر شهره و یه یه ساعت و نیمی باید تو راه باشیم ....

من و بهار و شهرزاد با ماشین سیامک ... ماکان و ماهیار هم با دایی و زن دایی ( بابا و مامان ماهدخت ) رفتن

مامان و بابای ماهیار اینا هم جایی دعوت داشتن و از خونه دایی یه سر رفتن همونجا !

و زائران تازه رسیده از کربلا هم موندن برای استراحت البته به غیر از شهرزاد.

تا پامونو گذاشتیم تو خونه پرستار سراسیمه رسید و گفت: خانم دارن هزیون میگن .

بزرگترا سریع خودشونو رسوندن داخل و ما هم ترجیه دادیم بیرون تو حیاط بمونیم ....هیچ کس حرفی نمیزد .

من که ناراحت بودم حسابی . تازه سر شب بود و دلم میخواست عقده ی این همه مدت حرف نزدن رو با نوشتن و دردودل کردن با شهرزاد از بین ببرم اما حالا که اومده بودیم خونه، با وجود سیامک و دخترش اصلا فکرنکنم بشه . از یه طرفم دلم حسابی شور میزد .

شهرزادم بهش برخورده بود و میگفت چرا فقط اونایی که لازم بوده نیومدن و سیامک خان همه رو کشیده اورده .

ماکان و ماهیارم که استرس داشتن اونطوری که سیامک ازشون خواست بیان واقعا دلهره اور بود .

توی باغ کوچولو خونمون نشسته بودیم و با حالت مضطربی به هزیون های ماهدخت و شیون های زن دایی گوش میدادیم.

ماهیار که کل حیاطو متر کرده بود ....فهمیدنش اسون بود که نگرانه

ماکان بیخیال اس ام اس بازی میکرد .... شهرزاد دستشو گذاشته بود زیر سرش و اخمالو تو فکر بود و من مشغول جاسوسی بقیه بودم

و به این فکر میکردم که چیشده جدیدا ماکان از گوشیش جدا نمیشه ؟ یعنی خبریه ؟

بازم تقریبا یه ساعت گذشت و هوا تاریک شده بود که سیامک اومد و از ما خواست که به بهانه سرد شدن هوا بریم تو .

من و شهرزاد موقتی لباسامونو گذاشتیم تو اتاق مامان اینا تا ماهدخت خانوم اتاق منو تخلیه کنن

دایی نریمان به زن دایی اشاره کرد و گفت : معلوم نیست داره با خودش چیکار میکنه ...نمیتونیم اینطوری ماهدختو ببینیم .... ببخش سیامک جان ولی ما میریم خونه ...پرستار میمونه ...مشکلی که نیست ؟

و همون طور که زن دایی رو تا خروجی میبرد گفت که مراقب دخترش باشن

به چشم به هم زدن رفتن و ما موندیم و جوی که تازه از التهابش کم شده بود .

من و ماکان و شهرزاد و ماهیار چهار تایی نشستیم روی کاناپه جلوی تلویزیون و مشغول فیلم دیدن شدیم .....مامان هم کم نمیذاشت و یه مغازه تنقلات گذاشته بود جلو دستمون ...سمت راستم شهرزاد بود و سمت چپم ماهیار و سمت چپ اون هم ماکان که همچنان در حال اس ام اس بازی بود ...بدجور مشکوک میزد .

مامان خودشو تو آشپز خونه مشغول کرده بود ، دلش نمیخواست مزاحم ما باشه . از این اخلاقش خوشم میومد .....بهار و بابا ش داشتن تو اتاق باهم حرف میزدن ...احتمالا داشت چقولی منو میکرد !

کی اهمیت میده ؟.........پرستار هم با ماهدخت داخل اتاق بود !

یه تیکه چیپسو با خرش خرش گذاشتم تو دهانم و محو نمایشگر تلویزیون شده بودم ، فیلم به جای حساس رسیده بود

صدای جیغ خانم داخل فیلم حواسمو بیشتر جمع فیلم کرد ...ماهیار مدام می پرسید اگه هیجان داره پاشیم بریم تا اون نخوابیده و ابرومون نرفته اما من هی رد میکردم .حالا از ترس داشتم میمردم ها ولی دلم نمیخواست خودمو ضعیف نشون بدم .مامانم که چراغ هارو خاموش کرده بود و حسابی فضا رو برا وحشت کردن اماده کرده بود .

همه از ترسمون فرو رفته بودیم تو مبل ..فیلم برای چند دقیقه ساکت شد خونه هم همینطور ...شهرزاد که تموم بازومو از ترس چنگ انداخته بود وحشی....تو لحظه حساس بود و همه ساکت بودیم ببینیم چی میشه که یهو یه صدایی اومد و همه جیغ کشیدیم .......

پرستار سراسیمه اومد بیرون : چیزی نشده ...خانم دارن هزیون میگن

نفس اسوده ای کشیدیم و دوباره رفتیم تو بهر فیلم که یهو تلویزیون خاموش شد و به دنبالش سیامک کنترلو پرت کرد رو مبل کنار ما

نگاهش کردیم ...اخم غلیظی داشت ....یهو اومد و بازوی منو کشید و از مبل بلندم کرد ..... با تعجب نگاهش کردم

خواستم چیزی بگم که فقط سوزش طرف راست صورتم رو حس کردم .....

سیامک بی توجه به بقیه بچه ها که نشسته بودن و با بهت نگاهمون میکردن با داد توپید : تو خجالت نمیکشی دختره ی بی ابرو ؟

مامان بدو بدو اومد و با ترس گفت : چیشده سیامک ؟

اما اون فقط با خشم منو نگاه میکردو جوابشو نداد