رمان اتفاق عاشقی به قلم دختردریا

ژانر : #عاشقانه #اجتماعی

خلاصه:

درباره ی یک دخترس به اسم آرمیلا که دوست داره شوهرش بر حسب اتفاق وارد زندیگیش بشه و برا همین همه ی خواستگاراش رو رد میکنه

اما حالا یه خواستگاری براش پیدا شده که خانوادش کاملا راضین و…ادامه ماجرا

البته این نسبتا هیچیش نیست …اصلش را با خوندنش دریابید چون اینجوری هیجانی تره

پایان خوش

مقدمه

با تو بوده ام

همیشه و در همه جا با تو نفس کشیده ام

با چشمان تو دیده ام

مرا از تو گریزی نیست چنان که جسم را از روح و زمین را از آسمان و درخت را از آفتاب

تو دلیل من برای حیات بودی و هستی و چنان با این دلیل زیسته ام که باور کرده ام

علت بودن من تو هستی

پاسخ من به آغاز و پایان زندگی این است

همیشه با تو...همین...

*********

_وای مامان تو رو هرکی دوست داری بیخیال ما شو...مگه من آخه روی سرتم که روز برا من خواستگار جور می کنی...

_الکی حرف نزن دختر...چرا چرت و پرت می گی؟ من می گم این دیگه چه ایرادی داره که همش نه شده ورد زبونت برا جواب دادن به این خواستگارای فلک زده...

_مامان...

_بذار حرفم تموم شه، تو الان 26 سالته، بچه که نیستی، خیر سرتم تحصیل کرده ی این مملکتی، فکر کردن هم چیز بدی نیستا، مطمئن باش فقر مغزم نمی گیری با فکر کردن، حالا هم به جا این که مغز گران بهام را تلیت کنی و بعد بجویش پاشو برو تو اتاقت فکر کن بعد بیا برام فک بزن.

بعدشم از روی صندلی میز ناهارخوری بلند شد و با ملاقه ی محترمش در کمال ادب بیرونم کرد.

به اتاقم رفتم و جوری رو تخت افتادم که اول ستون فقیر فقرات خودم شکست هم این تخت فلک زده م زبون داشت چندتا فحش آبدارش رو نصیبم می کرد که بدنه ی عزیزش نزدیک بود که دیار باقی شتافته بشه!!

همیشه همین طور بود، مامانم رو می گم، همه چیز رو به شوخی می گرفت و به قول خودش زندگی همش یه شوخی بزرگه با کلی هیجان مهم و تصمیمات جدی!!

داخل خونه همیشه یه مامان شوخ و باحال بود و بیرون از خونه هم یه دندونپزشک حاذق و دوست داشتنی و صد البته با شخصیت...جوری که من رفتاراش را در این دو تا جا یه روی مختلف سکه می دونستم...

وای این رو بیخیال این خواستگار رو چکار کنم، مردک پاشده اومده خواستگاری من...بابا من به کی بگم ایها الناس این همه دختر بابا دو روز دیگه جهان از دست ماها ترشی لیته میشه. بعد میاد سمت منی که شوهر نمی خوام.. وایـــی... یعنی می خوام ها اما راستین..راستین راستاد...خواستگارم یکی از سرمایه گذارای جوون و خوشتیپ و دختر کش شرکت که حدود نصف سهام بزرگ شرکت متعلق به خودش، نصفش برای بابا و یه مقدار کمی که اونم همچین مالی نیست مال بقیه....بابا یه شرکت داروسازی و پخش داروی بزرگ داره که بسی زیاد معروف و رقبای زیادی داره که همه را پشت سرگذاشته و فعلاً سکان دار این عرصه است، حالا این آقا راستین راستاد بعد مرگ پدر محترمشون که همون آقای مسعود راستاد بزرگ سرمایه ای که به ارث می بره در شرکت ما می ذاره که اون موقع آقای صدری یکی از سهام داری بزرگمون براش مشکل مهمی پیش می آد که من هیچ وقت کنجکاوی نکردم که چه مشکلی، و نیاز داشتن که سرمایه را خارج کنن و این وسط در اوضاع گیر و واگیر بابای ما، این آقای سوپرمن (همون راستاد کوچک.)میاد و سرمایه ی آقا صمدی قرار می ده و خانواده هایی را از نگرانی درمیاره و کارشون را حل می کنه و بعد اون می شه نورچشمی بابای ما در شرکتمون...

این وسط من به عنوان داروساز در شرکت کار می کنم و پدر افتخار دادن که منو داشتم برای داروسازی درس می خوندم در شرکت بپذیره(که البته از خداشم باشه.)و هر ماه حقوق منو سروقت بده تازه تمامی وسایل مورد نیازم رو فراهم کنه (که البته بازم وظیفشه.)ایشون نورچشم منن و منم به شدت وابسته ی ایشون، بابای من کسی نیست جز آقای بردبار اشتیاق، بابای بنده، بانو آرمیلا اشتیاق، دختر مامانش آویسا اشتیاق (آویسا آب پاک و تمیز، آرمیلا دختری در ایران باستان.)مامان و بابام دخترعمو و پسرعمو بودن و ازدواجشون به سبک سنتی بوده، که خودشون می گن و سراسر عشق و دوستی...

حالا این آقای راستاد بعد از گذشت پنج ماه از فداکاریشون با این که خیلی کم پیش می آد بیاد شرکت و همیشه سرکار خودشه که نه من می دونم چیه نه بابا...اصولاً کنجکاو نبودم...

اومده از من فلک زده خواستگاری کرده و بدتر از اون که نه که هیچ ایرادی روی این دیگه نمی تونم بذارم… بیچاره مسعود اولین خواستگار رسمی من پسر بدی نبود اما دماغش که دماغ نبود بدبخت خرطوم فیل بود...وای چه بی ادبم من...اینم دلیل شد برا من نه گفتن من...دومیش فک کنم سعید بود که پسر لوس و ننر و مامانی بود که حتی به خودش زحمت داد حداقل اون شب فیلم یه مرد جنتلمن رو بازی کنه و این شد یه دلیل قاطع برا نه گفتن...سومی را حتی اسمش یادم نمی آد مردک روانی را، برگشته با اون صدای نکرش بهم می گه زن نباید سرکار بره و باید تو خوونه شوهرداری و بچه داری کنه، منم با یه بفرمایید بیرون محترمانه اول از اتاقم و بعد از خونمون بیرونش کردم و خیلی کسای دیگه که بالاخره یه عیب افلاطونی براشون جلب کرده بودم و من که نمی دونستم از این بی نقص چه عیبی بیابم دست به دامن ساینا دخترخاله ی گرام شدم که یه پا شیطون را هم درس می داد و مدرک می داد و استخدامم می کرد و بسیار هم کمک احوالم بود!!! اونم یه نقشه ای برام ریخت کارستون...شب خواستگاری در حالی که مثل همه دخترا در آشپزخونه بسر می بردم و داشتم رو نقشمون کار می کردم که با صدای ناناس مامانم احضار شدم...

_آرمیلا جان چایی رو بیار دخترم.

به بسم الله گفتم و به سوی خانواده آقا داماد رفتم.

مادر آقا داماد یه لباس کرم پوشیده بود که خنده را به لبم مهمون کرد و بابای داماد هم کت و شلوار مشکی و خود آقا داماد گلم که یه کت اسپرت مشکی با پیراهن طوسی و شلوار مشکی کتان پوشیده بود و آآه یه پارچه ماه...

همه به احترام برپا دادن و منم تشکر کردم، از بدجنسی هم کفش پاشنه بلند پوشیده بود و سعی می کردم مثل چنمنگ ها راه برم، خلاصه چشم رو همه چشم غره های مامان بستم و مثلاً با بدبختی به بابا خانشون و مامان خانومون چای دادم و حالا نوبت اچرای نقشه بود، به سمت مادرشون رفتم و در یه عمل کاملاً آرتیستی وقتی در سی سانتیش بودم تعادلم رو از دست دادم و تلپ افتادم روش اونم مثل ماهواره امید دو متر هوا شروع کرد سوختم و سوختم کردن...آخ که چقدر سخت بود به اون بشکه ی درحال پرش نخندیدن...صحنه ی باحالی بود همه در حال باد زدن مادرشوهر آینده ی من بودیم و منم مثل دیوونه ها داشتم اینور و اونور می رفتم و مثلاً دنبال دستمال بودم...تا این که بعد از بیست دقیقه عذرخواهی کردن مامان و بابای بیچارم اونا عزم رفتن کردن و تازه شلیک نصیحت ها بود که طرف من پرتاب شد.

مامان:«آخه دختره ی دست و پا چلفتی...خدا بگم چیکارت نکنه که با آبروی من و بابان بازی می کنی...من به تو چی بگم ها؟ها چی بگم؟یعنی تو تا حالا برا مهمون چای نیاوردی نه؟بابا من از دست تو سر به کدوم بیابون بذارم؟»

من که حالا واقعاً گریه ام گرفته بود و داشتم برا مامان آب قند درست می کردم و با التماس بهش گفتم:«مامانی خواهش می کنم انقدر حرص نخور، برات خوب نیست فشارت میفته!»

_ای بمیرم بمیرم از کارای بچگانت راحت بشم! من که می دونم نشستید با اون ساینای ورپریده نقشه کشیدید!واقعاً که هنوز بچه ای، مگه نه تو دفعه اولت نیست که کفش پاشنه بلند پوشیدی...

بابام میون بحثمون اومد و گفت:«بسه خانم حرص نخور آنقدر، با حرص خوردن که چیزی درست نمی شه...نه این عاقل می شه نه زمان برمی گرده عقب...حالا هم پاشو برو استراحت کن، امروز خسته شدی!پاشو که من با این دختر کار دارم..»

مامان که بلند شد با خودم گفتم آخ که گاوم زایید...ای خدا نسلت را از زمین برداره ساینا ی مغز نخودی با اون نقشت.. همیشه بابا وقتی وارد عمل می شد که کار بیخ پیدا کرده و من چون هیچ وقت از بابا از گل نازک تر چیزی نشنیده بودم بی نهایت از این موقعیت بدم می اومد و وحشت داشتم...

بابا:«خوب؟»

من با ترس:«خوب چی؟»

بابا:«یه دلیل منقطقی بیار برای این کارت، چون هم من و هم خودت می دونیم که حرفای مادرت درسته، حالا دلیل این کار بچگانه رو توضیح بده،لطفاً!منطقی باش...»

اشک آلود به بابا خیره شدم و گفتم:«چیزی ندارم بگم، دلیلم فقط برا خودم خوبه و نخواهید که اونو بگم!»

پدر با تأسف سر تکان داد و به سمت اتاق خوابشون رفت و من تا حدود دو هفته کم و بیش سرکوفت شنیدم!

با صدای مامان از عالم هپروت و فکر و خیال دراومدم...وای که از دست این پسر جماعت که از دستشون آسایشم را دادم به غول چراغ جادو برده داخل اون قوریش(همون غول چراغ جادو!)

_بله مامان چکارم داری فدات؟

مامان:«بیا پایین دیگه بابا من گفتم فک کن وای نه درحد انیشتن!مخت عادت نداره می هنگه آرمیلای مامان»

_مــامــان

مامان:«جـــانم...»

بدو رفتم پیشش و از پشت بغلش کردم و بعدم گونش را بوسیدم و روی صندلی نشستم.

مامان:«خوب در این دقایق چه کشفیاتی به عمل آوردی فرزندم؟(با صدای قدیمی مخصوص دانشمندا)»

منم مثل خودش جواب دادم:«عرضم به حضور محترم و قابل احترام شما....اِاِاِ...ناراحت نشوید عالی جناب اما...»

مامان با این حرفم ملاقه سلاح همیشگیش را برداشت و در حالی که به طرفم می اومد گفت:«خوب؟»منم در حالی که با هر قدمی که برمی داشت یک قدم به عقب می رفتم گفتم:«هیچ چیز عایدمان نشد...»

و بدو که رفتیم به سمت مبل ها...مامان دنبالم دوید و همان طور که دور مبل ها می چرخیدیم گفت:«پس تو داستی اون داخل چکار می کردی ورپریده؟ها؟»

منم گفتم:«مامان خوبم، گل من، من که شادی میارم برات، هیم نمک می ریزم برات، دلت میاد منو برنی؟»

مامان هم در کمال نامردی کوسن مبل را به سمتم پرتاب کرد که دقیقاً خورد به هدف ...ملاج بنده...بعدش هم مامان دستاش را به حالت با مزه ای پاک کرد و به سمت آشپزخانه رفت و گفت:«اینو زدم تا شاید اون مخت سرجاش اومد!»

فردا با صدای بابا که می خواست منو از خواب بیدار کنه بلند شدم و گفتم:«بیدارم بابا...»بابا که رفت، با خودم گفتم آخه تو کجات بیدار بود و دوباره ولو شدم رو تخت گرم و نرمم...اما تو عالم خواب اینقدر بابا بهم می گفت داره دیر می شه را شنیدم که کلا بیخیال خواب نازنینم شدم و تلو تلو خوران به سمت دستشویی به راه افتادم...آب را به صورتم زدم و از هپروت در اودم و خودم رو تو آیینه دیدم موهای قهوه ایی که با نسکافه ای به طور خدادادی رنگ و مش بود و هیچکس باور نداشت که من اصلاً به اونها دست نزدم اما بعد از چند وقت که می دیدن هیچ تغییری توشون ایجاد نشده باور می کردن که بله خانم چوپان دروغگو نیست و شروع می کردن به تعریف که به به و چه چه، بینی قلمی و لب های قلبه ای ناز و کوهان مانند و رنگ ابرو هم که شبیه موم بود و چشمای مشکی که به قول بابا سگ داره و یه برق خاصی توشونه که آدم خوشش میاد و بعضی وقتا می ترسه...به خودم لبخند زدم و شکر کردم که خدا قیافه ی خوبی به من داده و خوش هیکلم، چال گونمم که مشخص شد زیباییم بیشتر شد، با اعتماد به نفس بالا به سمت آشپزخانه رفتم و بعد از سلام و علیک و خوردن یه صبحونه ی اساسی به سمت اتاقم رفتم و یه مانتو قهوه ای و شلوار جین ذغالی و روسری مدل دارم که سه رنگ قهوه ای و مشکی و طوسی بود را پوشیدم و بعد پوشیدن عنک دودی قهوه ایم سوییچ آزرای مشکیم را برداشتم و به سمت شرکت به راه افتادم با این که مسیرم با بابا یکی بود اما هیچ وقت با او نمی رفتم که نه من معطل او بشم و نه اون معطل من.

تا رسیدم به شرکت لامبورگینی نقره ایی راستاد رو دیدم به کل پنچر شدم...این این جا چکار می کرد؟نفس عمیقی کشیدم تا اگه دیدمش جفت پا نرم تو شکمش..مثل همیشه آروم شدم و با متانت به راه افتادم و تصمیم گرفتم مثل همیشه مؤدبانه رفتار کنم، یه بار با آبروی خانواده ام بازی کردم برا هفت پشتم بس بود، دیگه فکر همچین غلطی به ذهنم هم نمی رسه..یعنی نباید برسه!

داخل شرکت شدم و با آقا صادق نگهبان شرکت سلام و علیک کردم و به طرف نازنین منشی شرکت رفتم:«سلام به جیگر ترین و ناناس ترین و همه چی ترین منشی عالم.»

نازنین:«سلام عزیزم...»

من:«چه خبر از عاشق دلخسته؟»

نازنین:«هیچی آقا سر و مر و گنده بالا ماست...»

من:«ای شور ذلیل خاک برسر، همین کارا رو می کنی که دو روز دیگه ازت سواری می گیره دیگه!»

نازنین:«آخی دلت میاد عمر منه سامان...»

من:«اَه اَه اَه جمع کن بابا این بساطت را ببینم...»

راستاد:«سلام خانم اشتیاق سلام خانم معزی...»

به سرعت به طرفش برگشتم و گفتم:«سلام آقای راستاد...»

نازنین هم جواب سلامش را داد و بهش صبح بخیر گفت.

راستاد:«ببخشید خانم معزی آقای اشتیاق تشریف آوردن یا نه؟»

نازنین:«هنوز نیامدن اما فکر کنم تا ده دقیقه دیگه برسن...مگه نه خانم اشتیاق؟»

وای که از دست این راستاد نقطه جوشم بالا رفته بود..مردک انگار نه انگار منم اینجام و نا سلامتی دختر بابام تشریف دارم، بعد سراغ بابای من را از نازنین می گیره...یه حالی ازت بگیرم...

منم رو به نازنین گفتم:«آره عزیزم یک جا کار داشت الان دیگه میاد...من می رم تو اتاقم فعلاً عزیزم...»

نازنین:«قربانت»

و بدون این که به اون خرفت بی نزاکت محل بذارم به سمت اتاق راه افتادم سمت راست راهرویی قرار داشت که بغل در ورودی شرکت بود و بعد از باز کردن در اتاقم به سمت میزم که گوشه اتاق روبروی پنجره قرار داشت رفتم و پرونده هایی که نیاز به بررسی داشتن باز کردم و در حالی که سخت مشغول اونا بودم در اتاقم زده شد...

من:«بفرمایید.»

راستاد:«سلام دوباره...»

ای خدا امروز می خوای بدحال من را بگیریا، اصلاً اگه امروز از دست وجود این گذشت...با سردی گفتم:«بفرمایید...»سرم را پایین انداختم و با پرونده ها الکی بازی کرد...بعد از چند دقیقه دیدم هیچی نمی گه سرم و بلند کردم که دیدم زل زده به من...ای مردک هیز...ای اون چشای عسلیت از کاسه دربیاد...مگه خودت خواهر و مادر نداری ناموس مردم و دید می زنی...حالا خواهر نداری مادر که داری!

من:«من امروز تغییری کردم یا شما تا حالا منو ندید؟»

با ریلکسی کامل همیشگیش که حرص من را در می آورد گفت:«نه همه چی آرومه و عادی، من منتظرم تا کار شما تموم بشه تا کارم را عرض کنم...»

وای چه رویی داره این بشر به سنگ پای قزوین گفت تو ابریشمی!یا کلی تلاش که تو صدام نباشه بهش گفتم:«پس منتظر باشید»

آی قیافش دیدنی بود فکر کرده کیه...یه بیست دقیقه نیم ساعت علافش کردم و خیلی سرخوش بودم چندتا از مشکلات پرونده ها هم حل شد..زیرچشمی می دیدم که داره پاش را با حالت عصبی تکون می ده...آخر سر با لحن ملامت گری گفت:«خانم اشتیاق...»

گفتم:«بله...»

گفت:«کارتون تموم نشد....»

منم با یه لبخند بدجنس گفتم:«مگه عجله دارید؟من که همون موقع گفتم کارتون را بفرمایید، شما گفتید منتظر می مونید، حالا اگه خواستید می تونید عرضتون را بفرمایید...»

عمداً روی کلمه عرض تأکید کردم که بفهمه حرفش امر نیست عرض است!

گفت:«باشه من می گم چون باید عجله کنیم مگه نه به هیچ کاری نمی رسیم...»

این چش بود عجله کنیم...نمی رسیم...چرا از سوم شخص استفاده می کرد؟ابروهام را بالا انداختم و حالت پرسشی گفتم:«عجله کنیم؟»

گفت:« بله خانم پدرتون به من و شما که از طرف پدرتون نایب شدید سپردن بریم بازدید مواد اولیه داروی»

و بعد با یک لبخند بدجنس و یه ابروی بالا رفته نگام کرد..

دقیقاً یک متر از جام پریدم و گفتم:«اون وقت الان باید بهم بگید؟الان دیگه همه کارها را باید با سرعت جت انجام بدیم تا به همشون برسیم...»

گفت:«تا شما باشید که فکر اذیت کردن به سرتون نرسه...تازه کار خودم مونده مگه نه شده بود تا آخر وقت اداری در خدمتتون بودم...»

من تقریباً به سمت در پرواز کردم و در همون حال گفتم:«در و پشت سرتون ببندید، اگه مثل الان دارید مثل رادیو پیام دارید حرف می زنید اون موقع چه چه می زدید الان کارا تموم شده بود و هم شما سرکار بودید هم من!»

تازه فهمیدم چی گفتم..اوه اوه آخه رادیوپیام چه صیغه ای بود دیگه...نگاش کردم که دیدم کیفم دستشه و داره با لبخند نگاهم می کنه...کیف را از دستش قاپیدم و زیرلب خیلی آروم گفتم:«متأسفم» و دِ بدو که رفتیم...

_از رادیو پیام به خانم دکتر از این طرف...

صدای خودش بود، حس می کردم که مثل لبو شدم...برگشتم و گفتم:«کدوم طرف؟»

به سمت جای پارک ماشین نازش اشاره کرد که با نگاه پرسشگر نگاهش کردم گفت:«با یه ماشین بریم بهتره هم سریع تر...»

حوصله چک و چونه زدن نداشتم و از یک طرفم ماشین نازش به من چشمک می زد.در جلو را باز کرد و بعد به سمت در راننده رفت و گفت:«بفرمایید.»

تشکر کردم و سوار شدم و سریع به سمت محل قرار پرواز کردیم!

راستاد در طول راه درباره این پروژه و منفعت هاش سوال کرد و هرچند وقت یه بار می گفت:«اگه از دست این رادیو پیام خسته شدید، بگیدا......»

وبعد قهقه می زد زیر خنده و من هم چند تا فوش نون و آب دار نثار خودم و خودش می کردم.

حدود 45 دقیقه بعد از حرکت، راستاد:«بفرمایید رسیدیم.....»

من:«می دونم، ممنون....»

از ماشین پیاده شدم و به سرعت به طرف در ورودی ساختمان نما مشکی شفا رفتم و قبل از ورود یکم سرو وضعم را مرتب کردم....راستاد هم رسیده بود و با هم وارد ساختمان شدیم و به سمت دفتر آقای ملک پور که همیشه مواد اولیه را از اونجا خریداری می کردیم رفتم......من به منشی جدید که نمی شناختمش و در نتیجه اونم من و نمی شناخت گفتم:« سلام خانم، روز بخیر، ببخشید به آقای ملک پور بگید اشتیاق اومده......»

منشی:«بله البته، منتظر بمونید چند لحظه، ببخشید آقای ملک پور.........»

از ساعت یازده و نیم تا دو در شرکت شفا کار داشتیم و بعدش من تقریبا روی صندلی ماشین ولو شدم......

راستین:«خسته نباشید...»

من:«مرسی، شما هم........»

راستاد:«من که کاری نکردم شما چند ساعت به جای من سرکار بودید.....»

چی گفت؟؟؟یعنی چی به جای من؟؟؟نکنه قضیه ی رادیو را میگه؟؟؟جیغم رفت هوا:«بابا آقای راستاد، جان هرکی دوست دارید حرف منو فراموش کنید، بابا من که معذرت خواهی کردم!!!از اون موقع تا حالا حدود دویست بار به من سرکوفت زدید!!»

راستاد:«چرا عصبانی می شید شما؟من خوشم اومده که انقدر تکرار می کنم، آخه واقعیتش تا حالا از هیچکی نشنیده بودم پرحرفم چه برسه به رادیو پیام!!!حالا اگه اجازه بدید بریم یه نهار هم بخوریم که ساعت نهار شرکت هم تموم شده البته می دونم که دختر مدیر عامل هر وقت بخواد میز شاهانه براش آماده است...»

وای که واقعا رادیو پیام بود، من موندم چرا با بقیه اینطور نبود و جواب سلامشون هم بزور می داد، بعد به ما که می رسید کلاً یکی دیگه می شد، اینم از شانس کهیر خورده ی ما......در جوابش چیزی نگفتم و سرم را به پشته ی صندلی تکیه دادم و نگاهم را به پنجره دوختم، اونم ضبط ماشین را روشن کرد.....آهنگ قسمت حسین توکلی بود و من خیلی دوسش داشتم:"قسمت شده که عشقت ...تو قلب من بشینه ....چشمای عاشق من فقط تو را ببینه ....تو چشم من نگاه کن....یه دنیا التماسه......به من نگو که قلبت عشق و نمی شناسه....عشق و نمی شناسه.......من که هنوز دوست دارم....من که هنوز عاشقتم ...من که هنوز به عشق تو اسیرم..... تو رو خدا کاری نکن ....یه روزی از همین روزها .....به جرم دوست داشتن تو بمیرم.... من که هنوز دوست دارم....من که هنوز عاشقتم ...من که هنوز به عشق تو اسیرم..... تو رو خدا کاری نکن ....یه روزی از همین روزها .....به جرم دوست داشتن تو بمیرم.... به جرم دوست داشتن تو بمیرم...."(تکرار دوباره آهنگ) وای که عجب آهنگی دو دقیقه دیگه ادامه داشت رفته بودم هپروت....

راستاد:«رسیدیم خانم اشتیاق...»

نگاش کردم با چشمای عسلی بامزش داشت نگاهم می کرد، یه لبخند زیبا زد و موهای قهوه ایش را که همش تو صورتش می ریخت کنار زد....به خودم اومدم و سریع نگاهم را ازش گرفتم.....ای کاش ازم خواستگاری نمی کرد و با یه اتفاق بامزه و اکشن وارد زندگیم می شد....وای دارم دیوونه می شم(به قول ساینا دیوونه تر)لباس هام رو مرتب کردم و با هم وارد رستوران شدیم. بعد از اینکه دستام رو شستم با چشم دنبالش گشتم که دیدم یک گوشه ی دنج روی یک میز دونفره نشسته و چشم به منو(menu)دوخته ....قبل از رفتن به هپروت نگاهم را ازش گرفتم و به سمت میز رفتم......

راستاد:«چی میل دارید؟؟»

همیشه از این که بگم فرقی نداره بدم می اومد چون اعتقاد داشتم وقتی حتی مارک خودکارم با هم فرق داره پس همه چیز ها با هم فرق دارن واسه همین گفتم:«شیشلیگ، متشکرم....»

اونم دوتا شیشلیگ با مخلفات سفارش داد وقتی گارسون ازمون دور شد کمی درباره ی پروژه بحث کردیم، دربین صرف نهار گفت:«خانم اشتیاق ؟»

من :«بله ؟»

راستین:«فکراتون را کردید؟»

من:«راستش، بله این که دیگه فکر کردن زیاد نداره ما قبول می کنیم...»

راستاد:«واقعا؟شوخی می کنید؟»

من:«من چه شوخی با شما دارم، تازه این چیز دور از انتظاری نبود که؟»

راستاد:«آخه من فکر می کردم پدرتون......»

من:«نه اتفاقاً پدرم از اول می گفت که این پروژه به نفع شرکته و .....»

یهو دیدم پنچر شد...

من:«چیزی شده آقای راستاد؟»

راستاد:«شما دارید درباره ی چی حرف می زنید؟»

من:«خوب این پروژه ی ساخت و صادرات داروی دیگه!داشتیم درباره ی اون بحث می کردیم!»

راستاد:«خانم اشتیاق من درباره ی خواستگاری گفتم »

غذا پرید تو گلوم و به سرفه افتادم.....حالا این وسط خندمم گرفته بود ..بیچاره چه فکرا که با خودش نکرده.....حتما با خودش گفته دختره چقدر هوله!!!لیوان آبی را که به سمتم گرفته بود گرفتم و کمی که حالم جا اومد تشکر کردم و ادامه دادم:«ببخشید آخه ما داشتیم درباره ی پروژه حرف می زدیم ،سوء تفاهم نشه....»

لبخند تلخی زد و زیر لب آروم گفت:«کاش همون درست بود...»

اما من شنیدم...

ادامه داد:«خوب حالا جواب من چی می شه؟»

من:«ببخشید، اجازه بدید بعدا درباره ی این مورد صحبت کنیم ...»

چیزی نگفت و مشغول بازی کردن با غذاش شد،مثل من....بعد از کمی هم بلند شدیم و به سمت شرکت راه افتادیم....تو راه هردوتامون ساکت بودیم و من به این فکر می کردم که چرا بش نگفتم من جوابم منفیه....مگه نبود؟؟؟...چرا بود پس چی؟؟؟....نمی دونم بابا از دهنم پرید....انقدر به این موضوع فکر کردم که نفهمیدم کی به شرکت رسیدم، کی سوار ماشینم شدم و کی به خانه رسیدم!!

من:«سلام من اومدم...»

مامان:«سلام عزیزم خسته نباشی، بیا اگه چیزی نخوردی یه چیز بخور......»

من:«نه مامان با آقای راستاد برای خرید مواد اولیه رفته بودیم دیگه نهارم همون بیرون خوردیم...»

مامان با یه لبخند مرموز گفت:«خوش گذشت؟»

من:«مامان اذیت نکن، قرار کاری بود، من دوش می گیرم بعدم می خوام بخوابم....»

مامان:« باشه عزیزم برو.»

به اتاقم که رفتم رنگ آبی و سبزش به من آرامش خاصی داد، پرده اتاقم بلند بود و چهار خونه ی بزرگ که زیرشم یه حریر کار می شد، بغلش هم یه درختچه ی کوچک گذاشته بودم، روبه روی پرده یه دست مبلمان گذاشته بودم که بالای اون مبلمانم یه چراغ کار شده بود که با رنگ مبلمان و پرده ام ست بود، یه میز تحریر که سفید و آبی بود و کمد دیواری و میز آرایش، وسایل های اتاقم را تشکیل می داد، اتاقم دری برای حمام نداشت و باید به راهرویی می رفتیم که سه تا در یعنی در اتاق من، مامان و بابا ودر حمام قرار داشت. به حمام رفتم و بعدش سرم نرسیده به بالشت خوابم برد. با صدای بابا بیدار شدم.

بابا:«آرمیلا، آرمیلا، بابا بیدار شو دیگه، خواب بسه، بیا کارت دارم نازنینم......»

من:«اومدم بابایی.» به ساعت که نگاه کردم مخم سوت کشید...من از 5 تا 9 خواب بودم؟؟؟واقعاً که.....تیشرت سفید و شلوارک قرمزم را مرتب کردم و پیش بابا رفتم........

من:«سلام بابایی....»

بابا:«سلام بابایی، ساعت خواب!»

من:«اااا خوب بابا ببخشید که رفته بودم دنبال کارای شرکت.....»

مامان:«ونداد اذیت نکن بچم رو....»

کلی خرکیف شدم از حمایت مامان جونم ....خدا سایه ات را از بالا سرم کم نکنه ...ای پیربشی عزیزم!!!

مامان:«آخه نه با پای پیاده بوده و شکم گرسنه!!!بچم اصلاً اسم لامبورگینی هم به گوشش نرسیده......»

بابا شروع کرد به قهقه زدن و من سرخ شدم آه مثل لبو...بیا، یه بارهم نشد من در اندرونم از مامان تعریف کنم بعدش نزنه خرابش کنه....ای مامان من به تو چی بگم ...انگار نماز خدا غلط می شد که بابا از چیزی سر درنیاره!!!

بابا گفت:«حالا نمی خواد خجالت بکشی خود راستین برام تعریف کرد جریان کارای امروزتون رو!»

ای مردک دهن لق....

بابا:«خوب نظرت چیه؟»

جریان ظهر را که یادم اومد سریع گفتم:«در چه مورد؟»

بابا:«در مورد راستین دیگه.....»

خوب بدو آرمیلا خانم، بگو جوابت منفیِ، وای خدا کی جراتش را داره؟چه دلیلی بیارم دیگه برای این همه چی تموم؟؟؟بابا هم که چند روز پیش می گفت از هرکجا هم که تحقیق کردن چیزی جز خوبی عایدشون نشده!!!وای چکار کنم؟

بابا:«خوب، ما منتظریم......»

سعی کردم اعتماد بنفسم را جمع کنم، بابا مرگ یه بار شیون یه بار...

من:«راستش بابایی من کاملا مطلعم که آقای راستاد یه آقای بسیار محترم و همه چی تمومه اما، اما متاسفانه من نمی تونم به ایشون جواب مثبت بدم....»

بابا با تعجب گفت:«کسی را زیر نظر داری آرمیلا؟»

یا بسم الله بابا اینو از کجاش درآورده بود....سریع گفتم:«نه بابا شما هم، آخه این حرفا به زرافه هم بیاد به من نمیاد.....»

بابا:«پس حالا که نه کسی را زیر نظر داری و نه دلیل منطقی داری، پس خوب به حرفام گوش کن....من هیچ وقت دلم نمی خواست تو زندگیت دخالت کنم، من فقط باید وظیفه ی پدریم را انجام می دادم که بگم اون کسی را که مدنظر داری صلاحیت زندگی داره یا نه...الانم بازم نمی خوام تو زندگیت دخالت کنم چون انقدر به تربیتم ایمان دارم که می دونم کیس مناسب خودت را خودت انتخاب کنی....تو رو چشم ما جا داری تا هر وقتی که باشه اما بابا من می دونم که خودت خسته می شی، درسته که الان جوونی و زیبایی داری اما این پایا نیست و دخترم که سنش زیادی بره بالا خواستگارای مورد قبولش هم کمتر و کمتر می شه....حالا حرف اصلی من، شما تا یک مدتی، مثلاً سه یا شیش ماه با این آقا راستین که من از هرجهت تضمینش می کنم، به عنوان نامزد می مونید اگه دیدی که نه، این آقا اصلاً اینی نیست که تو می پسندی، که من بعید می دونم اینجوری باشه، که هیچی، اگر هم با هم به توافق رسیدین که بازم هیچی، راه خودتون را ادامه می دید!!!

این وسط من مخم هنگیده بود و تو شک بودم یه دفعه مثل این برق گرفته ها گفتم:«بابا چی می گید، من اصلاً حاضر به چنین کاری نیستم .....من برای خودم ملاک هایی دارم که با این برنامه ریزی شما کلا کنفیکون می شه.......»

بابا به سمت اتاقشون رفت و گفت:«همین که گفتم!»

منم به دنبال بابا روان شدم و گفتم:«بابایی جونم، مگه شما نمی گید من دخالت نمی کنم، من به تو ایمان دارم، به انتخابت احترام می ذارم، خوب این انتخاب من نیست...»

بابا:«اولاً من نگفتم به انتخابت احترام می ذارم شاید تو رفتی یه قاچاقچی را انتخاب کنی!!!من گفتم وقتی به انتخابت احترام می ذارم که صلاحیت فرد را قبول داشته باشم در ضمن من اصلاً چیزی را که به ضرر دخترم باشه حتی اگه به نفع منم باشه انتخاب نمی کنم و به خدای احد و واحد هم اصلا به فکر این که شاید با نه گفتن تو سهامش را از شرکت خارج کنه، نبودم و نیستم، این همه من به نظراتت احترام گذاشتم یه بار هم تو جبران کن!!»

من:«بابا ولی شاید آینده و کیس های مورد علاقه ی من دیگه به طرفم نیان!!!»

بابا:« کسی که قراره به خاطر به نامزدی ساده که کاملاً هم شرعیه، مخالفتی داشته باشه، همون بهتر که نباشه، این همه دختر و پسر که قبل و حتی بعد ازدواجشون هم دوست دختر و دوست پسر دارن عیب نیستن اون وقت دختر من به خاطر یک رابطه ی کاملاً پاک و شرعی مورد داره؟؟؟»

دیدم حرفاش واقعا منطقیه و از طرفی مرغشم یه پا داره، بنابراین گفتم:«به من مهلت بدید فکر کنم...»

بابا:«باشه تا فردا فکرات را بکن و به من خبر بده.....»

داشتم به سمت در اتاق می رفتم که بابا گفت:«مطمئن باش هرچی که سخت گیری می کنم به نفعته بابا.......»

من :«می دونم........»

روی تختم افتادم و به آینده ای فکر کردم که داشت از اونچه که دوست داشتم دور می شد و به سمت ناکجا آباد می رفت....سرنوشت نا معلومی که شاید مهم ترین بخش زندگیم بود.....و بود.

صبح با صدای زنگ گوشیم بلند شدم و بعد از شست و شوی دست و صورتم به سمت مامان و بابا رفتم.

-سلام......

مامان:«سلام به روی ماه نشستت.....»

بابا :«سلام عزیز بابا....»

به سمت آشپزخونه رفتم و بعد خوردن یک صبحانه ی مختصر مشغول آماده شدن شدم.مانتوی آبی نفتی، شلوار جین مشکی با شالی ست این دو رنگ سر کردم و عینک دودی و سوویچم را برداشتم دِ برو که رفتیم....

مامان:«چیه؟؟؟خیر باشه صبح جمعه ای کجا شال و کلاه کردی؟»

من:«می رم خونه ی خاله اینا پیش ساینا..........»

مامان:«گیس هات را می کنم ورپریده بری اونجا با اون بدتر از خودت نقشه کشی کنید برای اون بیچاره!»

من :« نه خیالت راحت اون تا من را بیچاره تر از این که هستم نکنه خودش بیچاره نمی شه!!!مامان احتمالاً برای نهارم همون جا می مونم.......»

مامان:«احتمالاً دیگه چه صیغه ای بود وقتی می خوای بمونی؟؟؟سلام برسون به همه، بگو من عصری یه سر بهشون می زنم...»

من در حالی که پشت کفشم را درست تو پام جا می زدم!!!گفتم :«باشه، بای...........»

مامان:« خداحافظ.»

بابا:«آرمیلا، فکرات را کردی؟؟؟؟ من شب بهتون می گم، فعلًا....»

بابا:«خداحافظ....»

ضبط ماشین را روشن کردم و با آهنگ منحصر به فرد امیرعباس زمزمه کردم، حالا چه خاکی تو سرم بریزم؟؟؟هیچی، مگر این که فرارکنم!!خودمم خندم گرفت، من و فرار اونم به خاطر یه چیز مسخره!!!جک ساله، من میدون خالی نمی کنم هر چی بادا باد، قیافش که درجه یک، پولش هم همینطور، بی عیب که نیست تو این سه یا حداکثر شیش ماه یه عیبی از خودش بروز می ده دیگه، آدم بی عیب که نیست...هست؟؟؟والا از شانس من شده یه آدم بی عیب باشه به من می افته....وای دیوونه شدم رفت ...دارم می گم چرا آدم بی عیب بصیبم شده!!خنده داره خداییش.....وای رسیدم....چه جور رسیدم ؟؟؟خانه ی ساینا اینا برعکس خانه ی ما که یک آپارتمان بزرگ بود، ویلایی بود و حیاط نازی داشت که پر از درخت بود، بابای ساینا، عمو محمد در صنف طلا فروش های شناخته شده ی بازار طلا بود که مرد خیلی خوبی بود و من عین بابا دوسش داشتم، خاله سپنتا(به معنای مقدس ایرانی) که دیگه یک پا جواهر و سورن پسر خاله ی یازده ساله ی مؤدبم که همیشه سرش تو کار خودش بود و اکثر مواقع در حال درس خوندن بود و بی نهایت برام عزیز......

-تویی عزیزم؟صدای خاله بود..

من:«سلام خاله جون ...»

خاله:«قربونت برم، بیا داخل.»

در را که باز کرد جاده ی سنگی منتها به پله های ساختمون وصل می شد و سمت چپش هم استخر کوچک و تمیزی بود که دوستش داشتم زیــاد. ساینا را دیدم که با یک تاپ و شلوارک راه راهی کرم و قهوه ای ایش جلوم وایساده و موهای مشکیش که دم اسبی بسته بود و یه مقدارشم کج ریخته بود رو صورتش با اون چشم های عسلی نازش داشت نگاهم می کرد و لبخند می زد.

-وایسا، وایسا، همون جا وایسا....

من:«چی شده؟؟؟»

ساینا:«از الان بهت بگم اگه اومدی که از مغز من استفاده کنی به عنوان دیدن ما از همین جا برگرد...بعد دمپایی ابریش را درآورد و گفت:«مرده شور اون چشمای مشکیت را ببرن که داره منو می خوره، توی نامرد نمی گی یه ساینایی هم هست که شاید این چند وقت که سراغش را نگرفتم مرده باشه.....وایسا جرئت داری وایسا.....من همینجور که دور استخر می چرخیدم با نفس نفس گفتم:«بابا امون بده نامرد....بذار بتوضیحم......»

ساینا:«یا الله زرت رو بزن....»

همینجور که یک قدم اون می امد جلو و یک قدم من می رفتم عقب، گفتم:« اولاً که تو سگ جونی و به این راحتی ها نمی میری....»

ساینا:«پس نه انتظار داری می مردم، مطمئن باش من تا حلوات را نخورم نمی میرم....»

من:«انقدر تو حرفم یورتمه نرو یابو!!!آخ.....آخرشم پرت کردی اینو ....دیوونه دردم گرفت...»

ساینا:«حقته......»

-بچه ها، بچه ها کجایید پس؟؟...صدای خاله بود که دنبالمون می گشت......

من:«خاله جون اینجاییم..اومدیم.....»بعد روبه ساینا گفتم:«حالا بیا بریم داخل وحشی تا بعد.....بعدش هم به سرعت بادتا دم خونه دنبال هم دویدیم....»

من:«استپ...بسه دیگه...سلام خاله....»

خاله:«سلام عزیزم، خوش اومدی، باز نیومده دارید می زنید تو سروکله ی هم....بیاید بریم تو یک چیزی بخورید بعد همدیگه را بکشید حداقل گشنه از دنیا نرید اون دنیا ندید بدید بازی دربیارید آبرومون بره!!»

سه تایی زدیم زیر خنده و خاله گفت:«بیاید تو...»

یه پس گردنی به سایه زدم که یکی هم نوش جان کردم و بعد مثل جوجه اردک ها پشت خاله وارد خونه ی لوکسشون شدیم که به رنگ سفید و مشکی و خاکستری بود، خاله به سمت آشپزخونه رفت.

ساینا:«چه عجب؟؟؟بعد قرنی اومدی اینجا یه سر؟؟؟؟.......»

من:«من نیومدم تو چرا پیدات نشد؟؟؟ والا تو دیگه چه رویی داری؟؟؟»

ساینا:«ببخشید که من دفعه آخر اومده بودم!!! ...»

من:«خوب بابا حالا که اومدم، تو چکارا کردی این چند وقت خانم وکیل؟؟؟»

ساینا:«هیچی، کار همیشگی دنبال بدبختی مردم!!!تو چی هنوز شاهزاده ی سوار برا لامبورگینی پیدا نشده؟؟؟»

من:«اتفاقا چرا، با لامبورگینی هم اومده اما متاسفانه شاهزاده آقا کمی تا قسمتی اجباریه!!!»

ساینا:«چی می گی تو؟؟؟»

خاله:«خوب بچه ها بفرمایید یه شربت خنک....»

من:«دست و پنجولت طلا خاله جونم.....»

خاله خندید و گفت:« ای دیوونه.....منم خندیدم و به ساینا نگاه کردم که داشت بال بال می زد جریان را بفهمه، منم از قصد لفتش دادم تا جونش در بیاد، آخرش هم گفت:«آرمیلا بیا کارت دارم....»

خاله :«ااا ساینا بذار شربتش را بخوره....همینجور که دست منو دنبال خودش می کشید» گفت:«اونجا هم می تونه کوفت کنه....»

منم خندان به دنبالش به اتاقش رفتم.....اتاق ساینا از کرم و صورتی و هر رنگی که تو طیف صورتی باشه درست شده بود و بی نهایت بامزه بود.

من:«هوی وحشی دستم کنده شد.......»

ساینا:«زر نزن بابا، تعریف کن ببینم جریان چیه؟؟؟»

یک دقیقه همینجور ساکت نگاش می کردم که گفت:«چته؟؟؟بابا بنال دیگه.......»

من:«خودت گفتی زر نزن!!!!»

ساینا:«تروخدا اذیت نکن دیگه....»

من:«باشه، باشه، التماس نکن، دلم سوخت، الان می گم.....»

نشستم از سیر تا پیاز همه چی را براش تعریف کردم...

ساینا:«ببین آرمیلا، منم با نظر بابات موافقم، اینطور هم که تو می گی ظاهرا این بابا چیزی کم نداره، خوب چه اشکالی دار، من و تو بزرگ شدیم، درستا کارامون بچگونه هست اما در اصل باید فکرامون بزرگونه باشه، اینی که تو میگی باید با یه اتفاق وارد زندگیت بشه کیس مورد نظرت، چیز قشنگیِ اما تو نباید به خاطر یه رویا لگد به بخت خودت بزنی، فوقش هم اگه دیدی نه این بابا کیس مورد نظرت نیست که قضیه را تمام می کنی ولی اولش این موضوع را بهش بگو که احتمال داره تو قبول نکنی که ضربه ی عاطفی هم نداشته باشه این ماجرا و اون هم الکی باتو خوش نباشه، هرچند آدم بالاخره میتونه با خر هم خوش باشه با تو که دیگه جای خود داره البته بلانسبت خر......»

با کوسن مبل اتاقش زدم تو سرش و گفتم :«ای خاک عالم تو سرت که تو اوج جدیت، رگ دلقکیت باد می کنه......»

ساینا:«ولی می گم آرمیلا عرضه داشته باش حداقل تواین مدت ماشینش را از دستش بکش بیرون یه حالی بکنیم با هم!!!»

من:«ای ندید بدید.....»

تا عصر کلی تو یرو کله ی هم زدیم و عصر بعد از این که مامان هم اومد، بعد دو ساعت رفتیم. شب وقت شام بابا گفت:«خوب آرمیلا جواب؟؟؟»

من:«موردی نیست بابا، من قبول می کنم!!!»

بابا:«تصمیم عاقلانه ای گرفتی، پشیمون نمی شی...»

با یه با اجازه به اتاقم رفتم و درباره ی تصمیمم انقدر فکر کردم تا خوابم برد...

-سلام آقا صادق......

آقا صادق :«سلام خانم اشتیاق، صبح بخیر....»

من:«صبح شما هم بخیر....»

به سمت نازنین رفتم.:«سلام نازی شور ذلیل......»

- سلام عزیزم، من انقدر دلم می خوام ببینم بعد عروسیت برا شوهرت چکار می کنی؟؟؟من که می دونم خودتم به روزگار من دچار می شی!!

من:«عمرا، من بمیرمم عین تو براش بال بال نمی زنم، واقعاً که کارات من را یاد مرغ میندازه دیدی وقتی یک خروس بینشونه چکار می کنن؟؟؟دقیقاً تو وقتی سامان رو می بینی همین کارها را می کنی!!!»

نازنین:«آرمیــــــــلا.»

من:«جانم...جانم چرا حنجره می ترکونی؟؟؟من می رم آزمایشگاه، کاری داشتی اونجام......»

نازنین:«باشه.....»

من:«به سامان هم سلام می رسونم!!!»

نازنین:«برسون تا جونت دربیاد......»

من:«ای خاک بر سر.....»(سامان هم رشته ای من بود و با من همکار بود تو شرکت)

چهار ساعتی بود که داشتم روی یکی از ترکیب ها کار می کردم، چشمام داشت از کاسه در می اومد که آقای راشدی یکی از همکارامون صدام کرد و گفت:«خانم اشتیاق؟.....»من:«بله، بفرمایید......»

آقای راشدی:«پدرتون تماس گرفتن، گفتن که کارتون دارن و در دفترشون منتظرتونن....»

من:«بله، متشکرم.... »

خدایا خودت این داستان ما را به خیر بگذرون....مامان جون خدابیامرز چی می گفت یا وکیل الله....نمی دونمم چی چی...اه چی بود ...آآآآآ....یا قاضی الحاجات....ای خاک بر سر من که دوتا ذکرم بلد نیستم......

من:«نازنین بابا تو اتاقشِ دیگه؟»

نازنین:«آره اتفاقا منتظرته، برو داخل......»

من:« باشه عزیزم، مرسی....»

در اتاق را زدم و وارد اتاق شدم، بابا در حال صحبت کردن با تلفن بود و به من اشاره می کرد که بشینم....بعد از پنج دقیقه تلفنش تمام شد و گفت:«ببخشید که معطل شدی، راستش راستین زنگ زده بود و جواب را می خواست که من از طرف تو ساعت پنج باهاش قرار گذاشتم، آرمیلا بابا، سوال هایی که داری ازش بپرس و جریان نامزدی را بهش بگو، بعد ازش جواب بخواه، باشه؟راستی بهش هم بگو که این تصمیم کل خانواده است.....»

من در حالی که سرم پایین بود و داشتم با انگشت هام بازی می کردم گفتم:«باشه....اگر کار ندارید، من دیگه برم سر کارم......»

بابا:«باشه، برو، ساعت پنج میاد همین جا.........»

من:«فعلاً خداحافظ......»

بابا:«به سلامت......ای خدا شانس بگیره خانوادش اصلاً اجازه ی این کار را ندن....ای خدا یعنی می شه؟»

تا ساعت چهار و نیم انقدر کار داشتم که وقت فکر کردن نداشتم، تا ساعت را دیدم عین جنی که بسم الله شنیده باشه از آزمایشگاه پریدم بیرون، به سرعت به سمت سرویس بهداشتی دویدم و بعد از شستن ودست و روم و یکمی هم سرخاب سفیداب کردن وقتی که از تیپم راضی شدم، به سمت دفتر بابا رفتم، از دور راستاد را دیدم، اوه اوه چه تیپی هم زده بود، یک کت اسپرت ذغالی، یه تیشرت نسکافه ای، یک شلوار کتان ذغالی با یک کفش اسپرت مشکی پوشیده بود و داشت به سمت دفتر بابا می رفت، من را که دید ایستاد.....

راستاد:«سلام خانم اشتیاق، حالتون خوبه؟»

من با لحن سردی گفتم:«سلام ممنونم......»

راستاد در دفتر را زد و وقتی بابا اجازه ی ورود داد، روبه من کرد و گفت:«بفرمایید.....»

من»«مرسی، سلام بابا...»

راستاد:«سلام آقای اشتیاق......»

بابا:«سلام، سلام، بفرمایید.......»

بعد از یک کمی احوالپرسی بابا گفت:«خوب من دیگه مزاحمتون نمی شم، برید حرفاتون را بزنید.....»

دوتامون ساکت بودیم.....

بابا:«برید دیگه..... »

راستاد بلند شد و ضمن دست دادن با بابا تشکر کرد و روبه من گفت:«بفرمایید.....»

من:«خداحافظ بابا......»

بابا:«به سلامت.....»

تا پارکینگ در سکوت رفتیم و راستاد از من پیشی گرفتم و در ماشین نازش را باز کرد و به سمت در راننده رفت و سرجاش نشست......اه اه اه مردک مضخرف، حداقل صبر می کردی تا سوار بشم بعد می رفتی نزول اجلال می کردی......دارم برات.....به سمت در کمک راننده رفتم و در را بستم!!!بعد به سمت پنجره خم شدم و در حالی که به چهره متعجب راستاد نگاه می کردم گفتم:«با ماشین خودم میام.......»و به سمت ماشینم رفتم....ای حالت را گرفتم حالا بیا منت کشی....داشتم در ماشین را باز می کردم که گفت:«کافی شاپ می بینمتون، صد متر بالاتر از خیابان سمت راست وگازش را گرفت و رفت......»

وای این دیگه کیه، از عصبانیت پام را چند بار رو زمین کوبیدم و سوار شدم.....مردک مضخرف، یکم ادب هم خوب چیزیه.....تا رسیدن به محل قرار داشتم بهش فحش می دادم......دیدم که روی یک میز دنج نشسته و داره شمع روی میز را نگاه می کنه، ای مرده شور اون چشمات را ببرن...اگه به من بود که الان می رفتم روی یه میز دیگه می نشستم، اما حیف که ادب حکم نمی کنه و در ضمن بدم میاد وسط دید چند تا چشم فضول بیاد سر میزم بشینه.....آروم به سمت میز رفتم و روی صندلی رو به روش نشستم...

راستاد:«بازم سلام، چی میل دارید؟»

من:«یه لیوان آب لطفاً.....»

راستاد:«بله....»

با خودم گفتم مردک بیشعور یه تعارفی هم نکرد یک چیز بهتر بخورم!بی ادب!

راستاد:«ببخشید، یک لیوان آب و دوتا بستنی میوه ای......»

نه پس یه نخود شعور داره.....

راستاد:«من اصولاً اهل تعارف نیستم، پس کارهام را حمل بر بی ادبی نذارید......»

بابا نزاکت!!

راستاد:«خوب پدرتون فرمودن که با من صحبت دارید، بفرمایید من گوش می دم.......»

من:«راستش من سوالاتی از شما داشتم و بعدش تصمیم خودم و خانواده ام را می گم.....»

راستاد:«بفرمایید.....»

من:«راستش من چیز زیادی از شما نمی دونم، لطفاً درباره ی خودتون و خانوادتون کمی توضیح بدید........»

راستاد:«من راستین راستاد، سی و یک ساله فوق لیسانس شیمی مواد هستم و سرمایه دار شرکت شما، پدرم فوت شده و مادرم هم پیش داییم آلمان هستن چون بعد فوت بابا خیلی افسرده شد و برای عوض کردن حال و هواش رفت اونجا، در حال حاضر هم بهتر هستن و به زودی برمی گردند، دیگه چی؟»

من:«مرسی، شما چرا تا الان ازدواج نکردین؟»

راستاد:«شرایط پیش نیامده بود و سال پیش هم که بابا فوت کردن و من گرفتار بودم......»

من:«خدابیامرزتشون.....»

راستاد:«متشکرم......»

من:«واقعیتش من اصلا قصد ازدواج را نداشتم، نه با شما و نه با هیچ کس دیگه، اما بابا اصرار دارن که ما مدتی با هم نامزد بمونیم تا بیشتر باهم آشنا بشیم، مثل اینکه واقعاً شما را قبول دارن.....»

راستاد:«لطف دارن.....»

من:«اما من می خوام از الان بگم که من فقط به این خاطر که احترام بابا را نگه داشته باشم قبول کردم و این امکان وجود داره که بدون هیچ دردسری من بعد مدت معین نامزدی را برهم بزنم و اصلاً...»

آهنگ گوشی راستاد بلند شد..راستاد:«معذرت می خوام»

....بله....

چرا چی شده...

باشه الان میام...

باشه باشه مشکلی نیست....

نه گفتم که اشکالی نداره....

اومدم....

بعد رو به من گفت:«معذرت می خوام خانم اشتیاق برای یکی از بچه ها مشکلی پیش اومده من باید برم....خیلی معذرت می خوام اگه ضروری نبود نمی رفتم.....»

از روی صندلی بلند شدم و گفتم:«خواهش می کنم...مشکلی نیست، خداحافظ........»

به سمت در خروجی رفتم و وقتی داشتم سوار ماشین می شدم، ماشینش با سرعت از کنارم گذشت......

روی تخت دراز کشیده بودم و به همه چی فکر می کردم، فکرام حد و مرز خاصی نداشت، فقط داشتم فکر می کردم.......با صدای زنگ مبایلم به خودم اومدم......شماره ناشناس بود، پس احتمالا باید راستین باشه.

من:«بله بفرمایید..»

-سلام، حالتون خوبه خانم اشتیاق؟راستین هستم..

من:«بله سلام، متشکرم آقای راستاد...»

راستین:«زنگ زدم از شما بابت جریان دیروز عصر عذرخواهی کنم..»

من:«مهم نیست...»

راستاد:«اگه سوالی مونده فردا در خدمتتون هستم...»

من :«نه ممنون، لطفاً با پدر تماس بگیرید مثل اینکه کارتون داشت...»

راستاد:«بله حتماً، خداحافظ...»

من:«خداحافظ...»

خدا کنه این ماجرا به خیر بگذره.....الان بابا می خواد باهاش قرار خواستگاری را بذاره.....وای خدا، من دارم چکار میکنم؟؟ خسته از این فکرایی که به هیچ جایی نمی رسه بلند شدم و از اتاق خارج شدم.

بابا:«بله، بله، جمعه شب زمان مناسبیِِ،متشکرم، خوش آمدید.»

مامان:«چی شد بردبار؟»

بابا:«هیچی دیگه، برای شب پنجشنبه قرار خواستگاری گذاشتن.....»

مامان:«خوب به سلامتی، امیدوارم تصمیم درستی گرفته باشی بردبار!»

بابا:«انشاالله... آرمیلا، آرمیلا بیا بابا...»

من:«سلام»

بابا:«سلام عزیزم... می خواستم بهت بگم راستاد با خانواده ی داییش شب جمعه میان اینجا برای خواستگاری... مثل اینکه مادرش آلمانِ...»

آروم گفتم:«بله می دونم....خوش اومدن...»

رفتم سمت اتاقم...

خیلی زودتر از اونی که فکر می کردم روز خواستگاری رسید... آخه نه من مشتاق دیدارشون بودم ! ساعت با میگ میگ کورس گذاشته بود...

ساعت ده دقیقه به هفت بود....پایین شکم داغ شده بود و دستام یخ زده بود! حس کنکور بهم دست داده بود... قلبم دشت از دماغم می زد بیرون....

دینگ دینــگ دینـــگ...وای اومدن...

مامان:«چته دختر؟؟؟ تو چرا انقدر هولی؟؟؟ انگار دفعه ی اولشه براش خواستگار اومده...»

بعدش هم رفت...

ببخشید که دفعه اولمه دارم نامزد می کنم! اونم اجباری... ای مرده شور هر چی اجباره...

یک سرک تو پذیرایی کشیدم... تو اتاق بودم و هر چی مامانم گفت:«دختر باید چایی بیاره... گفتم همینم مونده... برم تو آشپزخونه ای که دقیقاً رو به روی پذیررایی... اون یک بارم نقشه داشتم...»

خدا این رسم ها رو از رو زمین پاک کنه ایشالا...

یک مرد نسبتاً مسن و یک زن که باید دایی و زندایی راستاد باشن باهاش اومده بودن... خودش هم یک کت و شلوار مشکی و یک پیراهن پوست پیازی پوشیده بود و از همیشه خوش تیپ تر شده بود... ای خدا، دوس تداشتم جف تچشمای عسلیش روازکاسه دربیارم که گند زده تو همه آرزوهای من... دوباره به لباسام نگاه کردم ، نمی خواستم چیزی ازش کم داشته باشم، یک کت و شلوار سفید پوشیده بودم که نوارهای مشکی هم داشت، آرایش کمی هم کرده بودم، درکل خوب شده بودم...

مامان:«آرمیلا جان»

با بسم الله وارد شدم ... همه با ورودم بلند شدن.

من:«سلام، راحت باشید.»

مرد:«سلام عروس خانم، می دونستم راستین خوش سلیقست ولی نه دراین حد.»

یه تشکر زیر لبی کردم.

زن:«سلام عزیزم.خوبی؟؟؟»

راستین هم یک سلام زیر لبی کرد وسرتکون داد که منم به سرتکون دادن اکتفا کردم.

کمی که صحبت ها درباره ی خواستگاری رسمی شد، مرد، که حالا مطمئن شدم دایی راستاد بود، گفت: «آقای اشتیاق اگه اجازه بدید این دوتا جون صحبت های آخرشون رو با هم بکنن، که بعد شما قرارها رو بذاریم...»

بابا:«بله، آرمیلاجان، راستین ر ابه اتاقت راهنمایی کن.»

من:«بفرمایید...»

بلندشد موبه سمت اتاقم رفتم و اونم پپشت سرم اومد...

راستاد:«اتاق قشنگی داری...»

جوابی نداد موفقط سرم روتکون دادم.

راستاد:«هنوز ناراحتی آرمیلا؟؟؟»

جانـــم!!! چه زود پسرخاله شد... می ذاشتی شربت ازگلوت بره پایین... بچه پرو...

من:«آقای راستاد من همون روز هم ناراحت نشدم، کاردیگه پیش میاد...»

راستاد:«اولاً فامیلم برای محیط کاریم و الان فقط راستینم... دوماً پس چرا ناراحتی؟؟؟»

من:« جواب اولاً و دوماًتون این که به خودم مربوطه آقای راستاد! »

راستاد:«ولی جواب دوماً برام مهمه...»

من:«برای منم هم نیست!!! درباره ی حرف های دیروزم فکر کردید؟؟؟»

راستاد:«آره، مشکلی نیست، نامزدی چیزی نیست...»

من:«خوبه... این که امکانش هست من نامزدی را بهم بزنم چی؟؟؟»

راستاد:«دارید می گید امکانش هست...پس شایدهم بهم نزنید... درهرصورت من مشکلی ندارم.»

من:«دیگه حرفی ندارم.»

راستاد که بلند شد، من هم بلند شدم وبا هم به سالن برگشتیم.

راستاد:«ما مشکلی نداریم... همه کف زدن وما هم سرجامون نشستیم... قرار بر این شد که جمعه ی هفته ی بعدیک جشن نامزدی برگزار کنیم وماهم تا این مدت، خریدها رو انجام بدیم...بعد از رفتنشون سریع شب بخیر گفتم و اجازه ی هر پرسشی رو از مامان و بابا گرفتم...

مامان:«آرمیلا، آرمیلا، بلندشو دیگه دختر......راستین الان میاد»

ای خبر مرگش را برام بیارن که آسایش را از زندگیم گرفته، ای حناق بگیره، ای دردو بلای همه ی عالم تو سرش بخوره،ای با اون لامبورگینیش بره زیر هجده چرخ....نه نه این نه حیف ماشینش!!!حالا واقعا باید امروز صیغه محرمیت خونده بشه؟؟!! وایـــی نه!!!

حالا چی بپوشم؟؟؟یک مانتو ی یشمی با شلوار کتان تو همون مایه ها(رنگش را نمیدونم چی چیه!)با شال رنگ شلوارم پوشیدم و کیف و عینکم را برداشتم و شروع کردم به سرخاب سفیداب، رژ صورتی مات، رزگونه ی گلبهی و یک خط چشم نازک

دینگ دینــــگ دینـــگ....خبرمرگش چه وقت شناس هم هست، از اتاق اومدم بیرون..... اوه این مامان و بابای ما را نگاه کن...چه تیپی زدن...یکدونه زدم تو سرخودم.....ناسلامتی دارن دخترشون را شوهر می دن...اه شالم...مرده شورم را ببرن

راستین:«سلام آقای اشتیاق...سلام خانم....سلام»

همگی جوابش را دادیم.....مرده شورت را ببرن، آخه خدا این چقدر خوشکله، موهای قهوه ایش را چتری رو صورتش ریخته بود، بینی قلمی، چشم عسلی کشیده، لب ها قلبه ای، ابروهای بلند و همرنگ موهاش، خداوکیلی خدا تو آفرینش این وقت گذاشته بود...هی هی هی......بعد تعارفات معمول از خانه خارج شدیم و به سمت دفتر وکالتی رفتیم که راستین آدرسش را به بابا داد.

دستم عرق کرده، نفسم بالا نمیاد، بغل مردی روی یک نیمکت نشستم که توی یک اتفاق باهاش آشنا نشدم!!!حس می کنم بی حس شدم ، لپ هام گرم شدن و گل انداختن.....

حاج آقا:«مهریه ی عروس خانم توی این شش ماه چیه؟؟؟»

مهریه برای چی؟؟من این بازی مسخره را تموم می کنم....حتی اگه از این چیز بدی نبینم خودم انقدر اذیتش می کنم تا از دستم عاصی بشه......پس لازم به مهریه نیست....

من:«لازم به مهریه نیست حاج آقا»

راستین:«چرا حاج آقا 1365 تا سکه بزنید...»

من رو به راستین زمزمه کردم:«نیاز نیست»

راستین:«هست، این رو من می گم»

حاج آقا:«چی شد پس؟؟؟»

من:«مگه کی هستی تو، ماله منه، می گم نمی خوام»

راستین:«امکان نداره اجازه بدم»

من:«فکر کردی می ذارم حرفت را به کرسی بشونی؟؟؟حاج آقا، ما به توافق رسیدیم فقط یک سکه به یگانگی خدا، یکدونه سکه، متشکرم.....»راستین خواست حرف بزنه که یک تلنگر به پهلوش زدم.

حاج آقا:«وکیلم؟؟؟»

خداحافظ آرمیلای مجرد:«با اجازه ی پدر و مادرم بله»

صدای دست ها بلند شد......زن دایی راستین که اسمش پروانه بود اومد جلو......

زن دایی پروانه:«امیدوارم زوج خوبی برای هم باشید عزیزم و یک جعبه را به من داد....جعبه را که باز کردم یک سرویس برلیان خیلی قشنگی را دیدم که خیلی ازش خوشم اومد.....»

من:«ممنون زن دایی....دستتون درد نکنه.....»

زن دایی:«قابلت را نداره گل من.»

چند دقیقه ای به تبریک گذشت و من به این فکر می کردم که داره چه اتفاقی تو زندگیم می افته؟؟؟

راستین دستم را گرفت، مور مور شدم، می خواستم دستم را از دستش بکشم بیرون، سفت تر گرفت، جلو بقیه دوست نداشتم این کارش را، نگاه کردم ببینم عکس العملشون چیه؟؟....پس بقیه کجان؟؟چرا من با این تنها بودم؟؟؟؟کی تنها شدیم؟نگاهش کردم، چشمای عسلیش در محاصره ی مژگان مشکیش بود و داشت دقیق نگاهم می کرد، انگار تا حالا ندیده بودم.......موهاش که ناز روی صورتش ریخته بود......تو چشمام خیره شد.....طاقت نیاوردم و چشمام رو انداختم پایین، گرمی دستاش را زیر چونم احساس کردم، می خواستم برم عقب، با دستاش شونم را گرفت و به طرف خودش کشید......سینه به سینش شدم....لپ هام گل انداخته بود......صورتش را آورد جلو، نفس های داغش که به صورتم می خورد، حالی به حالی می شدم، دوست نداشتم این حالت رو، این که از خودم بی خود بشم را دوست نداشتم، چشمامش را بست، چشمام داشت اتوماتیک وار بسته می شد......

تق تق تق......کشید عقب، به خودم اومدم، چه غلطی داشتم می کردم، ای خاک عالم بر سر بی جنبه ام کنن.....

دایی:«عروس و داماد، نمیاید، طلا فروشی بسته شدها.......»

داشتم پرواز می کردم سمت در که دستم را گرفت......

راستین:«ناسلامتی نامزدیم ها کجا می ری........»

سرم را انداختم پایین و با هم از در اومدیم بیرون...... بازم دست زدن و بازم تبریک....کی این برنامه ی مسخره تمام می شد......راستین دستم را مثل کنه چسبیده بود.....

دایی مسعود:«راستین دیگه ما برای خرید حلقه نمیایم، دوتایی با هم برید، فقط برو طلا فروشی رسولی، طلاهاش قشنگه.......»

راستین:«دستتون درد نکنه...چشم، مرسی....خداحافظ»

همگی جوابش را دادن و من هم زیر لبی خداحافظی کردم و به دنبال راستین که دستم را می کشید کشیده شدم.....

دستم را محکم از دستش کشیدم بیرون.....

من:«هـــوی،مگه داری گاری می کشی، دستم کنده شد......»

آروم زیر لب گفتم:«وحشی»

راستین:«شنیدم.....»

من:«مبارکت باشه!!!!»

سوار ماشینش که شدیم تا مقصد نه من حرف زدم نه اون......لعنت به من بی عرضه....لعنت....

راستین:«رسیدیم....پیاده شو»

من:«خوب شد گفتی، مگه نه سوار می شدم.....»پیاده شدم و در را بستم.

داخل مغازه که شدیم راستین شروع به سلام و احوال پرسی کرد و من را نامزدش معرفی کرد.

آقای رسولی:«به به مبارک باشه راستین جان، مبارک باشه خانم، الان جدیدترین مدل هامون را براتون میارم.»