رمان دختر عمو پسر عمو به قلم پ_دریا

ژانر: #عاشقانه #طنز #کلکلی

خلاصه :

زندگی همیشه یک نواخت نیست. یه آدم عاشق برای رسیدن به عشقش سختی هایی رو باید با جون و دل رد کنه. آیلین قصه ی ما،دختر شر و شیطون، عاشق کسی می شه که حتی توی فکرش هم نمی گنجید. آیا آیلین عاشق می تونه برای رسیدن به عشقش این سختی ها رو تحمل کنه؟ آیدین چی؟ پسری که یه بار توی عشقش شکست خورد، می تونه سختی ها رو تحمل کنه؟

شب با همه ی تاریکی هایش زیباست! با همه ی دلتنگی ها و دل گرفتگی هایش زیباست. با همه ی تزریق حس های گوناگونش زیباست، با همه ی طول و عرض ها و دیر گذشتنش زیباست. شب با همه ی عجایب پارادوکسش زیباست...

قدر این شب هایمان، زیبایی هایمان، ثانیه های گذر عمرمان را بدانیم.

زندگی همیشه یک نواخت نیست. یه آدم عاشق برای رسیدن به عشقش سختی هایی رو باید با جون و دل رد کنه. آیلین قصه ی ما، دختر شر و شیطون، عاشق کسی می شه که حتی توی فکرش هم نمی گنجید. آیا آیلین عاشق می تونه برای رسیدن به عشقش این سختی ها رو تحمل کنه؟ آیدین چی؟ پسری که یه بار توی عشقش شکست خورد، می تونه سختی ها رو تحمل کنه؟

"آیلین"

با خستگی به مارالی که داشت همین طوری مغازه هارو می گشت نگاه کردم و گفتم:

_ مارال؟

_ هوم؟

این بار با بی حوصلگی تمام گفتم:

_ مارال.

_ هان؟

باز هم با همون لحن صداش زدم:

_ مارال.

با عصبانیت برگشت طرفم و داد زد:

_ مارال و درد، مارال و زهر مار.

همه برگشتن سمتمون. برای جلوگیری از آبروریزی و کولی بازی احتمالی مارال با نیش باز رفتم سمتش و دستم رو گذاشتم روی دهنش، از بین دندون هام گفتم:

_ خفه جونم، خفه.

با چشم های گشاد شده گفت:

_ من خفه شم؟

واسه این که بحث رو عوض کنم، سرم رو چرخوندم که چشمم خورد به یه مغازه لباس مجلسی، سریع گفتم:

_ اِ اون جا رو ندیدیم بیا بریم.

یکی زد پس کله ام و گفت:

_گمشو بریم.

رفتیم داخل. فروشنده که یه خانم حدوداََ سی ساله بود اومد طرفمون و گفت:

_ امرتون؟

مارال در جوابش گفت:

_ می خواستیم لباس جشنی های دخترونه تون رو ببینیم.

_ بفرمایید طبقه‌ی بالا اون جا جنس های جدیدمون هستند.

طبقه‌ی بالا برعکس طبقه‌ی پایین لباس های بیشتر و قشنگ‌ تری داشت. فروشنده با گفتن این که می ره پایین تا خودمون انتخاب کنیم تنهامون گذاشت. مارال رفت سمت لباس ها و چند دست برداشت رفت توی اتاق پرو من هم مثل ماست همون جا ایستاده بودم. همون جا بود که حکم شلغم بودن بهم دست داد.

مارال هر چند دقیقه‌ای می یومد بی توجه به من نظری می داد و می رفت، می گفت:

_ اوم بهم می یاد... آره خیلی نازه... نه این به دلم ننشست... وای مثل سیندرلا شدم... اوم نه راپانزل... نه، نه، خود سفید برفیم... خیلی شیکه... وای خدا چه جیگری ام!

من هم فقط به حرف هاش گوش می دادم. واسه بار هزارم از اتاق پرو اومد بیرون. این بار یه لباس صورتی پرنسسی، کوتاه و دنباله دار پوشیده بود. رفت سمت آینه یه دور چرخید و برگشت طرفم و گفت:

_ چه طور شدم؟

خواستم چیزی بگم که پرید وسط و گفت:

_ نمی خواد بگی مثل ماه شدم، خودم می دونم.

پوکر فیس نگاهش کردم که برگشت سمت آینه، بالاخره یه تکون به خودم دادم رفتم سمت لباس ها. بین لباس ها می چرخیدم که چشمم خورد به یه لباس دکلته‌ی آبی. برگشتم از مارال هم کمک بگیرم اما غیبش زده بود. بیخیال پرو شدم رفتم به خانمی که اون جا بود تا راهنماییم کنه. سایزم رو گفتم تا برام بیاره بسته بندی کنه؛ مارال هم بعد چند دقیقه به زور از اتاق پرو اومد بیرون با دیدن جعبه‌ی توی دستم که مال لباس بود با نیش باز اومد طرفم و گفت:

_ کو؟ کو؟ نشونم بده.

_نچ، بریم خریدهارو تموم کنیم فردا شب تو مهمونی می بینی.

حرفم که تموم شد نیشش بسته شد گفت:

_ خیلی بیشعوری، من نشونت دادم.

_ به من چه خواستی نشون ندی.

بعد این که لباس هارو حساب کردیم رفتیم کیف و کفش هم خریدیم.

رسیدم خونه در رو با کلید باز کردم رفتم داخل. مارال این قدر واسه نشون دادن لباسش به عمه ذوق داشت که نذاشت یه چیزی پرت کنم تو اون شکم بی صاحاب. مامان روی مبل نشسته بود داشت با تلفن صحبت می کرد، رفتم طرفش گونه اش رو محکم بوسیدم که یکی زد پس کله ام، با عجز گفتم:

_ آخه چرا؟

_ محض اِرا.

_ مامان؟

_ یامان. چته، هی مامان مامان؟

_ گشنمه.

بعد سرم رو انداختم پایین. مامان بیخیال با همون لحن قبلی گفت:

_ غذا تو یخچال هست خودت گرم کن، بخور بذار به کارم برسم.

ای خدا!

بعد از عوض کردن لباس هام، ناهارم رو خوردم. چند ساعتی گذشت، نگاهی به ساعت انداختم که ساعت هشت شب رو نشون می داد. باصدای زنگ در سریع پریدم بیرون از اتاقم و از همون بالا از آیفون در رو زدم. باباجونم بود. در راهرو که باز شد بابا اومد داخل و پرانرژی سلامی بهش کردم و پریدم و یه بوس گنده از لپش گرفتم و برعکس مامان خیلی مهربون تر، جواب بوسه ام رو با بوسه ای روی پیشونیم داد. با ذوق گفتم:

_ بابا جون بیا بشین پای میز شام که منتظرت بودیم.

_باشه دخترعجولم. لباس هام رو عوض کنم می یام.

بالاخره بعد از خوردن شام و شستن ظرف ها کمک مامان و زدن یک چایی دبش بر بدن، دلم رضایت داد برم بخوابم و سمت اتاقم راه افتادم. به تخت گرم و نرمم هجوم بردم و چراغ رو که خاموش کردم نفهمیدم چه جور خوابم برد.

"آیدین"

برای بار آخر و بار هزارم چمدون هام رو چک کردم. باصدای بلند به خودم گفتم:

- آخه بگو پسر چه خبرته سه تا چمدون؟! شرط می بندم باید جریمه بدی.

حسابی خسته شده بودم، این چند روز آخر همش توی بازار بودم.

روی تختم دراز کشیدم وبه دور و برم یه نگاه انداختم دلم برای این جا و این خونه تنگ می شد، درسته که واسه یه مدت کوتاه می رم؛ ولی بازم به این جا عادت کرده بودم. بافکر این که بعد از چندین سال دوباره خانواده ام رو می بینم چشم هام گرم شد و دیگه چیزی نفهمیدم.

"آیلین"

سوار یه کشتی بودم رو عرشه‌ی کشتی ایستاده بودم و مشغول تماشای دریا و آسمون بودم. یهو یه دستی از نا کجا آباد اومد هلم داد افتادم توی آب. داشتم دست و پا می زدم که دیدم یه اسب آبی خیلی بزرگ داره می یاد طرفم همین که بهم رسید، حس کردم یه چیز سنگین افتاد روم. چشم هام رو باز کردم دیدم روی زمینم و واقعاََ یه اسب آبی روم افتاده و اون کسی نبود جز مارال بیشعورکه روی کمرم نشسته بود و موهام رو می کشید و می گفت:

_ هی، هی، اسبه برو. هی.

سرم رو چرخوندم که دیدم زینب چشم هاش شده اندازه نعلبکی. حق داره بیچاره مارال روانیه.

جیغم در اومد. مارال هم خیلی ریلکس از روم بلند شد. گفت:

_ خب مثل این که بیدار شدی.

تا به خودم اومدم دیدم روی کمر مارال نشستم و موهاش هم توی دستمه و می کشمشون. با داد گفت:

_ آیلین خر ولم کن. آی موهام رو کندی. آیلین خره.

همون طور که موهاش رو می کشیدم گفتم:

_ بگو غلط کردم.

_ عمراََ.

_ مارال نمی گی؟

_ معلومه که نه.

زینب از پشت سرم گفت:

_ مارال عزیزم حقته. چند بار بهت گفتم با این روانی تیمارستانی در نیفت.

با بهت برگشتم سمتش. نمی دونم قیافه ام چه طور بود که عقب عقب رفت و با دو از اتاق زد بیرون. از روی مارال بلند شدم و از اتاق رفتم بیرون. صداش رو شنیدم که گفت:

_ آیلین خر می کشمت.

رفتم توی دستشویی با اعصاب آروم کارم رو انجام دادم. یه آب هم به دست و صورتم زدم اومدم بیرون.

مارال مثل گرگ زخمی جلوی در اتاق ایستاده بود؛ ولی جرئت نداشت بیاد جلو. از پله ها اومدم پایین. رفتم توی آشپز خونه صبحونه پهن بود. صندلی رو کشیدم عقب نشستم. خبری از اون دو تا گوریل نبود.

لقمه‌ی اول رو قورت نداده بودم که یه دفعه با سر رفتم توی میز. سرم رو بلند کردم پشت سرم ایستاده بودن. آشپزخونه رفت رو هوا زینب که دستش رو تکیه داد به اُپن تا نیفته مارال هم داشت قهقهه می زد. با داد گفتم:

_ بیشعور ها صبحونه ام رو زهر مار کردین.

تمام صورتم مربایی شده بود.

مارال بریده بریده گفت:

_ آیلی... ن خیلی خیلی... خوشگل شدی. پاشو... پاشو که آرایشت کامله فقط مونده مهین جون موهات رو هم مدل بده.

باعصبانیت همون طور که می رفتم سمت ظرفشویی گفتم:

_ من پیش اون هیولا نمی یام بعدش هم آرایش برای چی مگه خبریه؟!

دوتاشون دست از خنده برداشتن با اخم اومدن طرفم بردنم سمت اتاق.

پوکر فیس به هیولای روبه روم نگاه کردم. مارال و زینب به زور بدون این که بذارن یه چیزی بریزم توی خندق بلا آوردنم آرایشگاه.

- آخه تا چه حد ظلم. اوف این‌ها چه دوست هایین؟ بین این همه آدم چرا این‌ها؟

با پس گردنی که از طرف زینب خوردم خفه شدم. با داغ شدن پام و دردی که یهویی حس شد پس گردنی رو بیخیال شدم و شروع کردم جیغ زدن که باز هم پس گردنی نوش جان کردم. با بغض برگشتم طرف زینب و گفتم:

_ چرا می زنی؟

_ تا آدم شی.

برگشتم به زن روبه روم که بیشتر شبیه زامبی بود نگاه کردم. تمام التماس و خواهشم رو ریختم توی چشم هام تا دلش به رحم بیاد؛ ولی انگار نه انگار. لبخند غمگینی به روم پاشید، متاسفمی گفت و باز هم جیغ زدم.

دیگه واقعاً اشکم در اومده بود.

- آخه چرا؟

بعد دو ساعت عذاب آور که واقعاً سخت گذشت، بدنم شد عین سفید برفی؛ البته با کمی سرخی روی بدنم. هیولا یا بهتر بگم زامبی گفت:

_ برو توی اون اتاق بدنت رو بشور.

و به اتاق گوشه‌ی سالن اشاره کرد. پشتم رو بهش کردم و اداش رو در آوردم. وارد اتاق شدم و کار هایی که گفته بود رو انجام دادم. بعد از این که اومدم بیرون یه تاپ شلوار پوشیدم. نشستم روی صندلی تا زامبی دومی هم به کارش برسه.

از روی صندلی بلند شدم برگشتم طرف آیینه که مارال رو توی آیینه دیدم. خیلی خوشگل شده بود. آرایشش خیلی تو چشم بود. خودم رو تو آیینه نگاه کردم، آرایشم همون طور که خواسته بودم ملایم بود. بهم می یومد. خوشگل ترم کرده بود. زینب اومد طرفم، قیافه اش عین بچه ها شده بود. لحنش رو بچگونه کرد و گفت:

_ من هم مهمونی موخام. آخه چلا؟

من و مارال یه نگاه به هم انداختیم و زدیم زیر خنده. مارال جدی شد و یه نگاه به ساعت کرد بعد گفت:

_ الانه که دیگه مهیار برسه.

رو به زینب گفت:

_ عیب نداره عزیزم خودت رو ناراحت نکن. برو خونه منتظر باش خودم یکی برات تور می کنم.

حرف مارال که تموم شد، زینب شروع کرد بالا و پایین پریدن و بشکن زدن. آرایشگره و شاگردهاش کپ کرده بودن. من و مارال هم که می شناختیمش، وضعیتش تیمارستانی بود. حساب کردیم اومدیم بیرون.

۱۵دقیقه بعد مهیار اومد. رفتیم طرف ماشین که قفل مرکزی رو زد. مارال زد به شیشه، اون هم شیشه رو کمی داد پایین. چشم هاش برق زد و گفت:

_ امرتون؟

مارال با تعجب گفت:

_ وا! مهیار خوبی؟

مهیار دیگه چشم هاش ستاره پرت می کرد. گفت:

_ اِ اسم من رو از کجا می دونید؟ ببینید من از اون پسرها نیستم. اومدم دنبال خواهرم همین.

زیر لب گفتم:

- آره جون خودت.

مارال عصبانی شد و گفت:

_ مهیار گمشو دررو باز کن. خره دیگه خواهرت رو هم نمی شناسی؟

_ مگه می شه آدم خواهرش رو نشناسه؟ حالا که اون نیومده شما سوار شید در خدمت باشیم.

من و زینب مُردیم از خنده. زینب رفت جلو گفت:

_ آقا مهیار من رو که دیگه می شناسید؟

مهیار که تازه فهمید چی به چیه در رو باز کرد اومد بیرون و گفت:

_ زینب خانم شما این جا چی کار می کنید؟ پس مارال کو؟

من هم رفتم جلو که کپ کرد. گفت:

_ اِ آیلین تو هم این جایی؟ پس مارال کو؟

_ کوفت هی می گه مارال کو؟ مگه دکمه ات گیر کرده؟

من و زینب یه اشاره به مارال سرخ شده کردیم. مهیار بدبخت خواست چیزی بگه که مارال دوید طرفش اون هم باز سوار ماشین شد و قفل رو زد. مارال ایستاد و گفت:

_ شانس آوردی مهیار، ولی بعداََ به حسابت می رسم.

با صلوات سوار ماشین شدیم. من و زینب دعا می کردیم دعوا نشه.

اول زینب رو رسوندیم بعدم هم رفتیم سمت خونه‌ی عمو.

مهیار ماشین رو پارک کرد. من و مارال همین که پیاده شدیم میخ کوب شدیم. حیاط پر بود از ماشین های مدل بالا. جنسیس، بوگاتی، فراری، مازراتی و.....

شاستی بلند مهیار در برابر اون ها هیچ بود. رفتیم داخل، هنوز مهمونی شروع نشده این همه آدم اومده وای، به وقتی که شروع شه.

چشم چرخوندم مامان رو پیدا کنم که کنار عمه و زن عمو دیدمش. دویدم طرفش که با دماغ خوردم به یه چیز سفت.

- آی ننه داغون شدم.

چشم هام رو باز کردم که با ستون مواجه شدم. ای تف به این شانس، این کجا بود؟

برگشتم که با دوتا مزاحم نچسب روبه رو شدم. خودشون رو گرفته بودن نخندن؛ اما چشمشون که بهم خورد پوکیدن از خنده.

_درد، چه مرگتونه؟

مارال مابین خنده هاش گفت:

_ وای! .... آیلین... خیلی.... خیلی... باحال شدی.

سوالی نگاهش کردم که آیدا آیینه‌ی گوشیش رو گرفت روبه روم. وای خدا! این منم؟ دماغم حسابی سرخ شده بود.

اون هام تا تغییر قیافه ام رو دیدن باز زدن زیر خنده. دویدم طبقه‌ی بالا پریدم تو دستشویی. یه کم با دماغم ور رفتم که از سرخیش کم شه. از دستشویی اومدم بیرون. رفتم طرف پله ها، مهمونی شروع شده بود. رفتم پایین، با چشم دنبال اون دوتا می گشتم که نمی دونم پام گیر کرد به چی و باعث افتادنم شد؛ اما قبل این که بخورم زمین دست های کسی دور کمرم قفل شد. جان چی شد؟ سریع به خودم اومدم و صاف ایستادم. همین که قیافه اش رو دیدم حالم به هم خورد. موهاش از موهای من بلندتر بود. قیافه اش رو که دیگه نگم، دور چشم هاش سیاه، لبش قرمز بود و بوی گند شراب می داد. با لبخند چندشش نگاهم می کرد. گفت:

_ حالتون خوبه؟

یه لبخند مسخره زدم و در جوابش سریع گفتم:

_ بله، خوبم. با اجازه.

برگشتم برم که با قیافه‌ی اون دوتا دلقک رو‌به‌رو شدم. خودشون رو زده بودن به نفهمی، این طرف و اون طرف رو نگاه می کردن. رفتم سمت آیدا گوشش رو کشیدم و گفتم:

_ داداشت داره می یاد، نمی خوای آدم شی؟

_ وا! از شوق اومدنش دارم کرم هام رو خالی می کنم.

مارال پشت بندش گفت:

_ یه کلام، پایه ای؟

_ بزن بریم.

گوش آیدا رو ول کردم. حسابی سرخ شده بود. یه نقشه اومد توی ذهنم، به اون دوتاهم گفتم که قبول کردن. حالا شروع اجرای نقشه. رفتم طرف دی‌جی که محو پیست رقص بود. گفتم:

_ ببخشید؟

بدبخت سکته رو زد. من رو که دید ترسش پرید و لبخندی زد، گفت:

_ بفرمایید بانو؟ امری دارید؟

عوق حالم به‌هم خورد. بایه لبخند مسخره‌ گفتم:

_ بله یه خواهشی داشتم.

_ بفرمایید؟

همون لحظه مارال اومد سمتم، دستم رو بردم پشت که سردی فلش رو حس کردم. دی جی داشت ذوق مرگ می شد. فکر کرده می‌خوام شماره بدم. آش ماش به همین خیال باش. دستم رو بردم جلو و فلش رو بهش دادم، گفتم:

_ می شه چند تا از آهنگ های این فلش رو بذارید. سوپرایز دارم.

_ بله حتماً. همین الان دیگه؟

_ بله، بعد این آهنگی که داره پخش می شه.

دست مارال رو کشیدم بردم چون داشت همه چیز رو لو می داد.

رفتیم پیش آیدا که آهنگ تموم شد. دی جی فلشم رو زد و آهنگ رو پلی کرد.

_ دونه دونه دونه دونه،

یه سوسک هستش توی خونه،

مال خود خودمونه مارو می ترسونه،

دونه دونه،

دونه دونه وای! دونه دونه.

دونه دونه دونه دونه یه سوسک هستش توی خونه، یه جوری بادمپایی می زنم که سوسکه رو بترسونه.... .

یه وضعی بود که نگو. کسایی که وسط بودن خشکشون زده بود، بقیه هم بدتر از اون ها، ماهم از این طرف هر هر می خندیدیم.

_ دونه دونه پای زشت داره، دوتا بال داره.

من زدم با دمپایی سرش رو اما خیلی سگ جونه.

عمو هنگ کرده بود نمی دونست چی کار کنه. به خودش اومد سریع رفت طرف دی جی، فلش رو کشید. دی جی هم معذرت خواهی کرد و یه آهنگ درست حسابی گذاشت.

دست از خنده برداشتیم تا کسی شک نکنه. دست اون دوتارو کشیدم بردم سمت میز خوراکی. این بخش مورد علاقه‌ی من تو هر مهمونی هستش.

ساعت هشت و نیم بود که عمورفت سمت دی‌جی و آهنگ رو خاموش کرد. میکروفن رو گرفت و شروع کرد به صحبت کردن:

_ دوستان چند لحظه لطفاً. آیدین تا چند دقیقه‌ی دیگه می‌رسه و ما قصد داریم سوپرایزش کنیم، آهنگ و چراغ هارو خاموش می‌کنیم.

برگشتم پشت سرم که چشمم به یه چیزی خورد. یه فکر شیطانی جدید، دست اون دوتارو گرفتم و بردم طبقه‌ی بالا برای اجرای نقشه.

همه ساکت بودن، شازده اومده بود. صدای پچ پچ دونفر به گوش می رسید.

_ آرمان ببین لامپ ها خاموشه یعنی خوابن.

_ می بینی چی تو دستمه، کلید و این یعنی چی یعنی تو سوپرایزشون می کنی.

در باز شد و قامت یه نفر آشکار شد. باز شدن در مساوی شد با ترکیدن بادکنک های بالا سر آیدین و خیس شدنش. من طاقت نیاوردم و زدم زیر خنده. زن عمو سریع رفت سمت آیدین. زد تو صورتش و گفت:

_ وای! خدا مرگم بده خوبی پسرم؟

زیر لب گفتم:

- خدانکنه زن‌عمو.

آیدین بی توجه به موقعیت، خودش رو پرت کرد تو بغل زن‌عمو. وای! فیلم هندی شروع شد. برگشتم رفتم سمت عزیز جون که رو ویلچرش نشسته بود و تماشاگر منظره‌ی روبه‌روش بود.

_ عزیز جونم چه خبر؟

_ کار تو بود؟

سوالی نگاهش کردم که گفت:

_ اتفاقی که الان افتاد کار تو بود؟

خودم رو زدم به اون راه و گفتم:

_ کدوم اتفاق عزیز؟

اخمی کرد و گفت:

_ دلم نمی‌خواد باز هم مثل بچگی هاتون بیفتین به جون هم. فهمیدی؟

من هم اخم کردم و کنار عزیز وایسادم. آیدین بود که توی بچگی همه‌اش من رو اذیت می کرد، حالا هم باید تلافی کنم.

آیدین لباس هاش رو عوض کرد و اومد پایین. مراسم آشنایی شروع شد. آیدا و مارال که از همون اول رفتن، من هم رو صندلی نشسته بودم. یه خدمتکار اومد سمتم و گفت که مامانم باهام کار داره.

رفتم پیش مامان که آیدین رو هم اون جا دیدم. بله، مامان جان من رو چی کار داری؟ مامان که من رو دید لبخندی زد. باصدای مامان توجه آیدین هم جلب شد.

_ به به این هم دختر قشنگ خودم.

آیدین که انگار من رو شناخت، لبخندی زد و گفت:

_ آیلین خودتی؟ چه قدر بزرگ شدی، نشناختمت.

_ اوهوم خودم هستم. توهم عوض شدی.

پوزخندی زد وسرش رو انداخت پایین. عزیز رو به آیدین گفت:

_ آیدین یادت نره چی بهت گفتم.

آیدین سری تکون داد و دستی به صورتش کشید. من هم همون جا کنار مامان وایسادم. خیلی راحت می‌شد فهمید عزیز چی به آیدین گفت. یه آهنگ بی کلام پخش شد واسه رقص دونفره. بیشتر زوج ها رفتن وسط، دخترها هم حواسشون به آیدین بود.

زیر چشمی نگاهش کردم که چشمش بهم خورد. یه لبخند مرموز زد و بلند شداومد سمتم. یا خدا! چی می‌خواد؟ ایستاد روبه‌روم و دستش رو دراز کرد سمتم. سوالی نگاهش کردم.

_ برقصیم؟

قبل این که چیزی بگم دستم رو کشید و برد وسط. دستش رو حلقه کرد دور کمرم، رسماً توی بغلش بودم. سرم رو انداختم پایین که چشمم خورد به کفش هام. اوم یه کم شیطونی بد نیست. دستم رو گرفت که بچرخم، یه چرخ زدم و بعد پاشنه‌ی کفشم رو فرود آوردم توی پاش، دستش رو گذاشت روی کمرم و ناخون هاش رو فرو کرد توی کمرم. یه آخ آروم گفتم و سرم رو گرفتم بالا که چشمم به چشمش افتاد. چشم هاش برق خاصی داشت. نه، این چشم ها، چشم های چند سال پیش نیست.

***

با نیشگون های یه خر مزاحم خوابم پرید. سرم رو چرخوندم طرف زینب و گفتم:

_ ها چته؟ چرا نمی ذاری بتمرگم؟

_ مگه قرار نبود بگی دیشب چی شد؟

با بی میلی گفتم:

_ مارال می یاد می گه.

اون هم که دید فایده نداره بی خیال شد. سرم رو گذاشتم روی میز؛ اما همین که چشم هام رفت روی هم یه چیز محکم خورد توی سرم. با وحشت سرم روبلند کردم که با قیافه‌ی مسخره‌ی مارال روبه‌رو شدم. یه لبخند مسخره زد و از کلاس دوید بیرون. بلند شدم افتادم دنبالش. راهروی کلاس هارو رد کردیم که مارال ایستاد.

- اوه! گاومون زایید اون هم دوقولو.

مارال بود که این حرف رو با خودش زمزمه کرد. مارال با ترس گفت:

_ خانم همه چیز تقصیر آیلین بود.

با بهت برگشتم سمتش که با نگاهش گفت خفه بشم. باز هم همه‌ی تنبیه ها برای منه.

_ موحد؟

باترس به قربانی که مثل گاو وحشی نه ببخشید ببر وحشی نگاهم می کرد، نگاه کردم و با تته پته گفتم:

_ ب... بله... خا.. خانم؟

_ شانس آوردی امروز استاد جدید قراره بیاد، پس باهات کاری ندارم؛ ولی تکرار نشه.

باذوق تند تند گفتم:

_ وای خانم قربانی! قربونم بشین. نه نه، یعنی قربونتون بشه مارال که این قدر خوبید، با اجازه.

و سریع دست مارال رو کشیدم رفتم سمت کلاس.

مارال باذوق داشت اتفاقات دیشب رو برای زینب و چند تا از بچه ها تعریف می کرد. زهرا مبصر کلاس نفس زنان اومد داخل کلاس و گفت:

_ استاد... استاد جدید داره می یاد.

با این حرفش همه سیخ نشستن و خیره شدن به در کلاس. با وارد شدن مدیر همه بلند شدن که پشت سرش با وارد شدن شخصی که پشت سر مدیر اومد، ناخوآگاه نشستم رو نیمکت. آیدین، اون این جا چی کار می کرد؟ نکنه که اون... با فکری که از مغزم عبور کرد گردنم صاف شد.

"آیدین"

با خانم قربانی وارد کلاس شدیم. سرم رو بالا گرفتم و به کلاس و دانش‌آموز ها نگاهی انداختم. امروز اولین روز تدریسم توی این دبیرستان بود. خانم قربانی بعد از گفتن حرف های ضروری از کلاس رفت بیرون. رفتم طرف میز و کیفم رو گذاشتم روش و خودم هم نشستم روی‌ صندلی. سرم رو بالا گرفتم و شروع کردم به صحبت کردن:

_ سلام. من استاد جدید درس های فیزیک و ریاضی شما هستم و امیدوارم سال خوبی رو باهم بگذرونیم. خب اول از همه شما خودتون رو معرفی کنید تا بعد از اون قوانین کلاس رو مرور کنیم.

از نیمکت روبه‌روم شروع کردن به معرفی خودشون.

"آیلین"

از میز اول شروع کردن به معرفی. بعضی هاشون با عشوه وناز و بعضی ها هم با شوخی. رسید به زینب، اون هم بلند شد تا خودش رو معرفی کنه.

_ زینب رستگار.

و نشست بعد اون مارال بلند شد.

_ مارال زمانی.

همه سر ها برگشت طرف من. متعجب نگاهشون کردم که آیدین گفت:

_ اتفاقی افتاده؟

ستاره که یکی از بیشعور های کلاس بود گفت:

_ بله استاد. اون ته یه دختر تنبل و خیلی خجالتی نشسته.

با این حرفش همه زدن زیر خنده. آخه چیش خنده دار بود؟ نمی دونم.

_ خانم زمانی کنارتون کسی نشسته، بهتره بهش بگید بلند شه.

وای! بدبخت شدم. با ترس بلند شدم و سرم رو گرفتم بالا. چشم هاش گرد شد. خب معلومه تعجب کرده. با صدای محکمی که با ترس مخلوط شده بود گفتم:

_ آیلین موحد.

"آیدین"

با دیدن صورت دختری که سرش رو بلند کرد، چشم هام رنگ تعجب گرفت. آیلین؟ اون این جا چی کار می کرد؟ با فکری از ذهنم عبور کرد لبخندی زدم و ریلکس گفتم:

_ خوشبختم.

رو به همه گفتم:

_ من هم موحد هستم، آیدین موحد.

با این حرفم همه تعجب کردن که آیلین سرش رو انداخت پایین و نشست.

بله آیلین خانم، منتظر تلافی باش.

"آیلین"

آیدین بیشعور هی سر به سرم می ذاره. من حساب این رو می رسم صبر کن.

_ خانم موحد حواستون کجاست؟

_ وا! استاد خواستین حواسم کجا باشه؟ همین جاست دیگه.

مشکوک نگاهم کرد. وقتی چیزی پیدا نکرد به صحبتش ادامه داد.

با چشم های خمار به تخته نگاه کردم. هیچی نفهمیدم از این مبحث، باید به زینب بگم جزوه‌اش رو کپی کنه برام.

با صدای خسته نباشید جارو برقی که همون آیدین خودمونه سریع پریدم وسایل هام رو جمع کردم رفتم سمت در کلاس؛ اما قبل این که بزنم بیرون با صداش میخ کوبم کرد.

_ خانم موحد؟

آب دهنم رو قورت دادم، آروم با نوک پا برگشتم و گفتم:

_ بله استاد؟ چیزی شده؟

_ خواستم بگم جلسه‌ی بعد از همه‌ی مباحثی که امروز تدریس شد امتحان داریم. حالا می تونید برید.

این رو که گفت وسایلش رو جمع کرد و از کنارم رد شد. با چشم های گرد شده به جای خالیش خیره شدم. این الان چی گفت؟ امتحان؟ فردا؟ از مباحث تدریس شده‌ی امروز؟ چی بودن اصلاً؟

با تکون خوردن دستی روبه روم به خودم اومدم.

_ ها؟ چیه؟ چی شده؟

ستاره باز عین مگس پرید وسط و گفت:

_ آبش رو گرفتیم چلو شده.

بعدش هم با دوست های چندشش زدن زیر خنده. ایش.

در رو با کلید باز کردم و رفتم داخل. چه سوت و کوره همه جا.

_ آی ننه کجایی؟ مامان جونم فدات نشم الهی. نه نه، بشم کجایی؟

رفتم توی آشپز خونه سمت یخچال که کاغذی توجه بنده را جلب کرد.

یه لیوان آب برداشتم و نوشته‌ی روی کاغذ روخوندم.

_ من با زن عموت رفتم پیش مادر جون، شب هم زن عمو دعوت کرده. اومدی خونه ناهارت رو خوردی برو خونه‌ی عموت.

بیخیال ناهار شدم؛ چون یه فکر شیطانی به ذهنم رسید. بادورفتم توی اتاق و لباس هام رو عوض کردم. از خونه رفتم بیرون و راه افتادم سمت ایستگاه اتوبوس.

به خونه‌ی عمو نگاهی انداختم و رفتم جلو، دستم رو گذاشتم روی زنگ و پشت سر هم هی فشار دادم تا بالاخره صدای جیغ آیدا بلند شد:

_ درد، کوفت، چه مرگته؟ یه بار بزنی بسه. گمشو بیا تو.

در رو که باز کرد با دورفتم داخل، دم در ایستاده بود. پریدم بغلش و گفتم:

_ می دونم من هم دلم برات تنگ شده بود؛ ‌ولی الان وقت زیادی نداریم فقط بگو داداشت اومده یا نه؟

از بغلش اومدم بیرون و به قیافه‌ی متعجبش نگاه کردم.

_ نه هنوز نیومده.

با خوشحالی دستش رو کشیدم و بردم داخل. یه راست رفتم طبقه‌ی بالا.

توی راه هی می گفت چته؛ باز چی شده؛ من هم فقط می گفتم ساکت.

دم در اتاق آیدین وایسادم در رو باز کردم رفتم داخل. آیدا گفت:

_ آیلین بیخیال؛ داداشم بدش می یاد.

_ بیخیال بابا اون که نمی فهمه.

اتاقش خیلی ساده بود. یه تخت دونفره با پتوی قهوه ای و یه میز توالت. ما بینشون هم یه راهروی کوچیک بود که به دستشویی و حموم مربوط می شد.

چشم چرخوندم که چشمم خورد به لب تابش که روی میز روبه‌روی تختش بود. آروم رفتم جلو و برداشتمش. از اتاق زدم بیرون دست آیدا رو کشیدم بردم تو اتاقش.

لب تاب رو روشن کردم که با جای خالی رمز روبه‌رو شدم. آیدا پرید روی تخت و گفت:

_ دیدی؟ رمز داره جون من بیخیال شو.

_ نچ. تاریخ تولد بابات چند بود؟

تاریخ رو زدم؛ اما اشتباه بود. تاریخ تولد زن عمو و آیدا رو هم زدم نبود. مال خودش هم نبود.

یه کم به مغزم فشار آوردم.

_ آها. پیدا کردم، روزی که رفت آلمان. تاریخش چند بود؟

یکی زدم به سرم که یادم اومد. زدم که... ایول باز شد. رفتم توی پیام هاش و یه سر زدم؛ ولی هیچی پیدا نکردم.

گوشیم رو درآوردم و دنبال شماره میمون یا همون ستاره گشتم. آیدا با کلافگی گفت:

_ آیلین چی کار می کنی؟

_ صبر کن.

با لب تاب پیام دادم به شماره اش و منتظر موندم جواب بده.

آنلاین شد و جواب داد. صدام رو نازک و کلفت می کردم و چیز هایی که می نوشتم و اون می فرستاد رو برای آیدا می خوندم.

_ نشناختین؟ آیدینم دیگه.

_ آیدین!؟

_ بله استاد جدیدتون، نشناختین؟

_ وای استاد! خودتی؟

_ بله عشقم.

_ خجالتم نده.

یه شکلک سرخ شده هم فرستاده بود مثلاً خجالت کشیده. عوق، حالم به هم خورد. یه نگاه به آیدا کردم که با دیدن قیافه‌اش ترسیدم و گفتم:

_ هوی خوبی؟ چت شد؟ چیه نکنه آیدین پشتمه؟

باصدای داد یه نفر که بی شباهت به صدای آیدین نبود از جام پریدم و برگشتم.

آیدین صورتش از عصبانیت سرخ شده بود.

_ کار کدومتون بود؟

_ آیلین.

با اخم به آیدا که این حرف رو زده بود نگاه کردم. اون هم پرو پرو زل زد توی چشم هام و گفت:

_ چیه؟ راست می گم دیگه.

آیدین بی حوصله گفت:

_ بسه. آیلین دنبالم بیا.

متعجب نگاهش کردم و انگشتم رو گرفتم سمت خودم.

_ من؟

آیدا زد روی شونه ام و گفت:

_ نه من. برو دیگه.

از اتاق آیدا زدیم بیرون که برگشت طرفم و گفت:

_ این کارها چیه؟

_ کدوم کار ها؟

_ آیلین اعصابم رو خرد نکن.

_ به من چه خودت داغونی.

از کنارش رد شدم که بازوم رو گرفت و برگشت سمتم.

_ برو همین الان گندی که زدی رو جمع کن سریع.

_ وا! استاد به من چه که اون شمارو دوست داره.

بازوم رو از حصار دستش آزاد کردم و از پله ها اومدم پایین.

با هیجان داشتم پلنگ صورتی می دیدم که یه دستی خورد به شونم و چون یهویی بود باعث شد بپرم بالا.

_ چته؟ مگه جن دیدی؟

_ والله آرمان تو از جن هم بدتری.

آرمان خندید و گفت:

_ بدجور محو تلوزیون بودی.

یه ایش گفتم و بلند شدم رفتم پیش آیدا.

_ آیدا؟

_ هان؟

_ آیدا؟

_ بله؟

_ حوصله ام سر می ره.

_ زیرش کم کن سر نره.

_ آیدا؟

_ درد چته؟

_ بیا بازی کنیم.

پوکر فیس نگاهم کرد و کف دستش رو به معنای خاک بر سرت پرت کرد سمتم.

آیدا کتابش رو پرت کرد و گفت:

_ چه بازی؟

یه لبخند بزرگ از اون ها که دندون هارو به نمایش می ذاره زدم و گفتم:

_ قایم موشک.

چشم هاش برق زد؛ ولی سریع بی حال شد و گفت:

_ دونفری؟ حال نمی ده.

لبخندی زدم و گفتم:

_ چرا دونفره؟ پس اون دوتا چی کاره ان؟

یه چشمک زدم که گرفت جریان چیه.

رفتم سمت مبلی که اون دوتا نشسته بودن. خودم و بینشون جا کردم که هردوشون با تعجب نگاهم کردن. آرمان گفت:

_ فرمایش؟

_ آرمان جان؟

_ جان!؟

آیدین تک خنده ای کرد و گفت:

_ چی می خوای؟

با ذوق برگشتم طرفش و گفتم:

_ بازی کنیم؟

منتظر نگاهش کردم که زد زیر خنده.

_ چرا می خندی؟

_ چند سالته آیلین؟

_ ایش بی مزه. اصلاً نخواستم.

_ باشه بابا. چه بازی؟

_ قایم موشک.

آیدین و آرمان هم زمان گفتن:

_ چی!؟

_ نخود چی پیچ پیچی، لئوناردو داوینچی.

بعد یه لبخند مسخره زدم.

آیدین گفت:

_ برو بچه، برو تا لهت نکردم.

_ توروخدا، باشه.

قیافه ام رو لوس کردم که آرمان گفت:

_ من یه فکر بهتر دارم.

آیدا از توی آشپز خونه اومد بیرون و گفت:

_ چه فکری؟

آرمان دست به سینه گفت:

_ بریم بیرون.

من و آیدا یه نگاه به هم کردیم و گفتیم:

_ شهربازی.

و بعد شروع کردیم بالا پایین پریدن که آرمان گفت:

_ ساکت، شهربازی نه.

آیدین گفت:

_ بچه ها بیخیال شید. توی خونه یه بازی می کنیم.

من و آیدا یه نگاه به‌هم و یه نگاه به آیدین کردیم و پریدیم روی سرش.

همزمان موهاش رو می کشیدیم که با داد گفت:

_ آی چی کار می کنید؟

آیدا زبونش رو در آورد و گفت:

_ داریم راضیت می کنیم.

_ وات؟

_ زارت.

_ آرمان تو یه چیزی بگو.

_ من بی طرفم.

_ اوف، باشه باشه موهام رو نکشین، می یام ولم کنید.

من و آیدا بلند شدیم و کف دست هامون رو کوبیدیم به هم.

با دیدن شهر بازی که درست روبه‌روم بود آن چنان ذوقی کردم که باعث شد گونه‌ی آیدین رو گاز بگیرم. آیدین دستش رو گذاشت روی گونه‌ش و گفت:

_ الان چی کار کردی؟