رمان دلنواز عشق به قلم مریم پیران

تعداد صفحات : 344

ژانر : طنز

دانلود رمان دلنواز عشق

خلاصه رمان :

وترانه زندگی می خواند...

عشق نسیمی است ملایم و دلنواز؛ّ

که در یک صبح دل انگیز بهاری؛ّ

شکوفه ها و گلهای رنگارنگ را...ّ

میرقصاند...!!

دختری از جنس غم...

دختری که تو سن نه سالگیش مادرش و از دست میده و از اون به بعد نامادری جای مادرش و میگیره؛

دختر غصه ی ما از سن نه سالگیش به بعد به جای محبت پدر با کینه بزرگ میشه؛و البته تو این ماجرا نامادریش هم بی تقصیر نیست؛

و پسر شکست خورده ی قصه...

پسری که روزگار ازش مرد مغرور ساخته؛

حالا سرنوشت این دو شخصیت رمانمون چی میشه؟

آیا پسر قصه که به خودش قول داده دیگه عاشق نشه سر قولش میمونه؟

ادامه رمان:

مقدمه:

زندگی دیکتـه ای نیست که آن را به ما گفته بودند و گفته باشند وخواهند گفت!

زندگی انشایی است که تنها باید خود بنگاریم;

باشد که موضوع انشای زندگیت "خدا"، مقدمه اش "عشق او"، و انتهایش " نگاه او " باشد...

آمــــــــــین

خدا در مکان های دور از انتظار...

به دست افرادی دور از انتظار...

ودر مواقعی تصور ناپذیر...

معجزات خود را به انجام میرساند...

برای آن مهربان توانا ، غیر ممکن وجود ندارد...!

همیشه ،همیشه و همیشه امیدی هست...!

به نام خالق قلم

باصدای زنگ ساعت از خواب بیدار شدم کش و قوسی به بدنم دادم و پاشدم .

دست و صورتم وشستم وبعدش رفتم واسه صبحانه.

وارد اشپزخونه شدم که اول صبحی ریخت نحسش و دیدم

بدون توجه به اون به بابام زیرلبی سلام دادم که با تکون دادن سرش جوابم و داد.

داشتم صبحونم و میخوردم که سوگلی خانواده با خواب الودگی و غر غر وارد اشپزخونه شد...

دل اسا: اه اصلا من نخوام برم مدرسه کی و باید ببینم هان؟

مهرانه: سلام به روی ماهت دختر قشنگم

با لحن لوسی گفت:

دل اسا : سلام بابایی، سلام مامانی

بابا: سلام دختر بابایی صبحت بخیر

با لحن مهربونی گفتم:

_سلام صبحت بخیر دل اسا جان

پشت چشمی برام نازک کرد و گفت:

دل اسا: علیک تو چرا هنوز نرفتی؟

سعی کردم صدام به خاطر بغضی که به خاطر این حرفش توگلم نشست لرزشی نداشته باشه.

_ دیگه داشتم میرفتم عزیزم

دل اسا: خوشحال میکنی مارو

سعی کردم اشکام نریزه سریع از جام پاشدم و اومدم بیرون

به محض اینکه رفتم تو اتاقم بغضم شکست

ای خدا تا کی باید این رفتارهارو تحمل کنم؟ چرا جونمو نمیگیری؟

اشکام وپاک کردم و صورتم و با اب سرد شستم ولی میدونستم چشمام قرمزه

تو اینه نگاهی به خودم انداختم قدم 170پوست سفید مثل برف، چشمای مشکی وگردبامژه های بلندوفر ، ابروهای هشتی، بینی کوچولو و خوش فرم ولبهای قلوه ای

همه ی دوستام میگفتن خیلی قیافه ی جذابی دارم اما برای من اهمیتی نداشت اینقدر غصه داشتم که اصلا به این چیزا فکرهم نمی کردم

شنیدید که میگن...

اونی که گریه میکنه یه درد داره

اما اونی که میخنده هزارتا...؟

من میگم.;

اونی که میخنده...

هزارتا درد داره

ولی اونی که گریه میکنه...

به هزارتا از درداش خندیده

فقط جلوی یکیشون

"کم" اورده...!

رفتم سراغ لباسام و مانتو و شلوارو مقنعه ام و پوشیدم ،کوله ام رو برداشتم و از خونه رفتم بیرون.

توراه به زندگیم فکر میکردم...نه سالم بود که مامانم سرطان گرفت و منو تنها گذاشت ،من بعداز اون اتفاق تا دوماه افسرده شده بودم اما بابام زیاد براش اهمیتی نداشت چون بابا و مامانم به اجبار خانواده ها ازدواج کرده بودن بخاطر همین زیاد به هم علاقه نداشتند.

حدود یک سال بعد از فوت مامانم بابام با مهرانه ازدواج کرد اولش من خیلی برام سخت بود که زن دیگه ای رو جای مامانم ببینم اما بالاخره حق با بابام بود اون که نمی تونست بخاطر من تا آخر عمرش تنها باشه.

اوایل رفتار مهرانه باهام خوب بود اما کم کم اون روش و نشون داد .

حدود دوسال بعداز ازدواج بابام و مهرانه دل آسا به دنیا اومد، از اون به بعد مهرانه همیشه سعی میکرد من و از بابام دور کنه

یادمه اوایل دل آسا یکسالش بود، اون روز خواهر مهرانه خونه امون اومده بود.

دل آسا بغل خواهرزاده مهرانه بود و منم نزدیکشون بودم یکدفعه خواهرزاده مهرانه میخواست پاشه که دل آسا که بغلش بود افتاد زمین و به گریه شد.

من زود رفتم طرف دل آسا که همون موقع بابام از بیرون رسید و مهرانه گفت بچه بغل من بوده

اونروز بابام با کمربند سیاه و کبودم کرد اخه مهرانه بهش گفت که من از قصد خواهرم و انداختم

خلاصه اون روز هرچی به بابام توضیح دادم کار من نبوده بابام به حرف هام گوش نداد و حرفای مهرانه رو باور کرد

یه نگاه به ساعتم انداختم داشت دیرم میشد قدم هام و سریع تر برداشتم

من رشتم تجربیه سال چهارم دبیرستان وهجده ساله هستم

رسیدم مدرسه خیلی خلوت بود وای کلاسم شروع شده بدبخت شدم رسیدم دم کلاس یه نفس عمیق کشیدم و چند تقه به در زدم

با صدای بفرمایید وارد کلاس شدم که خانوم قربانی دبیر زیس گفت:

خانوم قربانی: دلنوازجان چرا اینقدر دیر اومدی دخترم؟

_ شرمنده یه مشکلی برام پیش اومده بود

خانوم قربانی: باشه دخترم چون بار اولته میبخشم میتونی بشینی.

_چشم مرسی

رفتم نشستم کنار الناز

الناز اشاره کرد به چشم هام و یواش پرسید چی شده باز؟

هه یعنی اینقدر تابلو بود که زود فهمید اروم زمزمه کردم : بیخیال

سرش و به نشونه ی تاسف تکون داد و حواسش و به درس داد.

اما من نمیتونستم تمرکز کنم ذهنم میرفت سراغ دوسال پیش که تو رفت و امد هام از مدرسه تاخونه یک مزاحم سیریش داشتم

اون روز تا دیر وقت کلاس داشتم و وقتی که برگشتم کوچه ها خلوت بود نزدیک خونه مون بودم که یکدفعه یه 206 سفید جلوم و گرفت

وقتی پیاده شد تازه فهمیدم همون پسر مزاحم است اومد پایین و گفت:می خوام باهاتون حرف بزنم...

با اضطراب گفتم:

_ توروخدا از اینجا برو اگه کسی اینجا من و باتو ببینه برامون بد میشه

مزاحم: پس حداقل شمارت و بده داشته باشم.

یدفعه دیدم مهرانه از اونور داره میاد و چشمش هم به من بود از همون جام میتونستم برق تو چشماش و که مطمئن بودم چه فکری تو اون ذهنش داره رو ببینم

وقتی نزدیکم شد گفت: به به دلنواز خانوم ایشون کی باشند؟

زبونم بند اومده بود و اصلا نمیدونستم باید چی بگم؛

مزاحم: به شما ربطی نداره شما کی باشید؟

مهرانه با پوزخند کریهش همونطور که چشمش به من بود گفت:یعنی درمورد من بهت چیزی نگفته ؟ من زن بابا‌شم!

مزاحم که اینو شنید سوار ماشینش شد و گازش وگرفت و رفت

بالاخره زبون باز کردم وگفتم:مهرانه داری اشتباه میکنی بخدا اون فقط یک مزاحم بود

مهرانه: هه توقع داری باور کنم..؟

_باور کن راست میگم

مهرانه: هه اره تو راست میگی

_مهرانه لطفا چیزی به بابام نگو از این موضوع باور کن اشتباه میکنی

اما مهرانه به حرفام توجه نکرد و همه چیزرو به بابام گفت اون روزبابام مثل همیشه باز حرف های مهرانه رو باور کردو من و به باد کتک گرفت اونقدر با کمر بند زد که بیهوش شدم

از اون روز بعد بابام منو کلا فراموش کرد انگار نه انگار دخترشم

هروقت باهاش در مورد این موضوع حرف میزدم منو به باد کتک میگرفت

با سقلمه ای که الناز تو پهلوم زد متوجه شدم خیلی وقته تو گذشته به سر میبرم

خانوم قربانی: دلنواز جان امروز خیلی گرفته ای اصلا حواست به درس نیست

_معذرت میخوام خانوم قربانی فقط یکم سرم درد میکنه

خانوم قربانی:اگه حالت خوب نیست زنگ بزن بیان دنبالت

_نه خوب میشم زیاد مهم نیست

زنگ تفربح که خورد الناز تند برگشت سمتم و پرسید

الناز: باز چی شده

_هیچی خبر تازه ای نیست

الناز:پس چرا گریه کردی؟

_هیچی همون ماجراهای قبلی دیگه نمیتونم تحمل کنم الناز صبرم داره تموم میشه ویک قطره اشک سمج از گوشه ی چشمم اومد پایین سریع پاکش کردم و رو به الناز با لحن شیطونی گفتم:

_توچه خبر

اخه الناز عاشق پسر خالش بود و دیروزم خالش اینا قراربوده برن خونه شون

الناز:هیچی بابا مثل همیشه اصلا بهم توجه نمیکنه

_اصلا اشکالی نداره خواهری

یه چشمک بهش زدم و ادامه دادم:

_ من مطمئنم تو میتونی رامش کنی

الناز:کوفت و با لحن شیطونی مثل لحن خودم پرسید:

الناز:میگم از اقا حسامتون چه خبر؟ هان؟

_به چشم غره بهش رفتم که گفت:

الناز:وا مگه چی گفتم فقط گفتم هنوز نم پس نداده ؟؟؟

بالحن غمگینی گفتم:

_نه هنوز هیچ خبری نیست ازش

حسام پسر همسایمون بود که یکی دوسالی هست دوستش دارم وضعش خیلی خوبه و پزشکی میخونه اما برای من مهم نیست این موضوع من خودش و دوست دارم

_خب حالا چرا غمگینی؟از خداشم باید باشه که تو بهش علاقه داری!

_بیخیال الی پاشو بریم یه چیزی بخوریم که دلم ضعف میره

الناز:مگه صبحانه نخوردی؟

_نه بدو بریم

رفتیم از بوفه ی مدرسه کیک با شیر کاکائو خریدیم و جواب شکمای بیچاره مون و دادیم

ساعت بعد ریاضی داشتیم با خانوم سعیدی که خیلی جدی بود و کسی جرئت نداشت سر کلاسش حرف بزنه اون کلاسشم تموم شد اما کلاسای بعدی دبیر مربوطه نیومده بود و اجازه دادن زودتر بریم خونه

وقتی رسیدم خونه باز با مهمونای ناخونده ی هرروزمون یعنی خواهر مهرانه رو به رو شدم

یه سلام اروم دادم اونم چون که سلام دادن واجبه بعدش هم بی توجه به این که جواب سلامم و دادن یانه به سمت اتاقم راه افتادم

وارد اتاقم شدم و در روهم محکم بستم و قفلش کردم

از خستگی افتادم روی تخت و در همون حال به مهرانه فکر کردم

به اینکه بابام تاجر فرشه و مهرانه فقط بخاطر پول بابام باهاش ازدواج کرد قیافه ی بدی هم نداره میشه تحملش کرد من از قیافه به مامانم و بابام رفتم ودل اسا هم ترکیبی ازمهرانه و بابامه

مهرانه پوست سبزه و چشمای درشت و قهوه ای رنگ داره

اما بابام قیافه جذابی داره چشمای مشکی پرجذبه پوست گندمی و موهای جوگندمی و دل اسا پوست سفید و چشمای درشت قهوه ای

رابطمون زیاد با هم خوب نیست من همیشه خیلی سعی کردم بهش نزدیک شم اما اون همیشه ازم دوری میکنه نمیدونم مهرانه درمورد من چی بهش گفته که اینقدر ازم متنفره...

بیخیال زندگی مهرانه شدم

یه دفعه یاد مامانم افتادم و اشک تو چشمام جمع شد گوشیم و برداشتم و روی یه اهنگ Play کردم:

شاید از دلسوزیات جاخورده باشم

شاید برات صدام و بالابرده باشم

ببخش همیشه واسه توباعث دردم

من ارزوهات و براورده نکردم

نپرس چراچشمای من از اشک تاره

من انتخابام با بقیه فرق داره

نگرد پی چیزای عادی تو وجودم

من دختر یاغی و مغرور توبودم

گوشه پیرهن تو قایم میشدم زود

دامن تو پاک ترین بالش من بود

هنوز پا به پام میای با بی قراری

به روت نمیاری که زانودرد داری

زندگیتو دادی نداری ادعاشم

هیچ وقت نتونستم مثل تو خوب باشم

مثل توحرف سرنوشت و بپذیرم

بدی دیگران و نادیده بگیرم

گوشه پیراهن تو قایم میشدم زود

دامن تو پاک ترین بالش من بود

هنوز پا به پام میای بابقراری

به روت نمیاری که زانو درد داری

(مهساناوی آهنگ "مادر" )

باهر تیکه ای از اهنگ اشک های من هم جاری میشد؛ مامانی خیلی زود تو این دنیای نامردتنهام گذاشتی...

چندتقه به در خورد، زود اشک هام وپاک کردم و گفتم:

_بله؟

دل آسا باصدای بلند و طلبکاری گفت:

دل آسا:بازکن

وا...این چرا صداش و بالا برده؟

باز خدا میدونه چی شده و برای من بدبخت چه خوابی دیدن.!

رفتم درو براش باز کردم که با عصبانیت در رو محکم هل دادکه اگه کنار نرفته بودم بینی مبارک صدمه میدید.

من موندم این باهفت سال سنش چه زوری داره

دل آسا:چرا درو قفل کردی هان؟

_چرا داد میزنی دل آسا؛چته؟

دل اسا:گفتم چرا در رو قفل کردی؟

نخیر بس که بهش رو دادم و درست رفتار کردم پررو شده ولی از این به بعد دیگه میدونم چجوری باید رفتار کنم!

_در اتاق خودمه و به خودم مربوطه نه شما.

دل اسا:عه واقعا...؟ خوب شد گفتی چه زبون دراوردی کاری نکن به بابا بگما؟

دادزدم:

_برو بگو به درک

ودرو محکم به روش بستم ،

پوزخندی رو لبم نشست:

هه منو از کمربند میترسونن اصلا بیاد بزنه ،دیگه به ضربه های کمر بند از دست بابا عادت کردم.

بیخیال فکر کردن به همه چیز شدم و رفتم یکم درس بخونم

تاشب یکسره درس خوندم حدودا ساعت هشت شب بود که خیلی دلم ضعف میرفت اخه از صبح چیزی نخورده بودم عجیب بود صداییم از پایین نمیومد.

اروم رفتم پایین که کسی رو تو خونه ندیدم همه جای خونه روگشتم اما انگار کسی تو خونه نبود.

چشمم به یک پاکت نامه روی میز عسلی افتاد نامه ی عروسی بود همونطور که از پله های دوبلکس خونمون میرفتم پایین بازش کردم

باز کردن پاکت نامه همانا و افتادن من ازروی پله ی چهارم روی زمین همانا؛

کلا جا خورده بودم تو اون لحضه هیچی تو ذهنم نمیومد،اصلا باورم نمیشد...!

زدم تو صورتم که ببینم خوابم یا بیدار اما متاسفانه همه چیز واقعیت داشت!

یکدفعه با صدای بلند زدم زیر گریه،ای خدا چرا؟؟؟

یعنی امشب عروسی حسامه نه خدای من باورم نمیشه اصلا امکان نداره

ای خدا تو که میدونستی دوستش دارم چرا این اتفاق افتاد...؟

اینقدر گریه کردم و زجه زدم که چشم هام سیاهی رفت و تو دنیای بی خبری فرو رفتم.

با خوردن اب یخ روی صورتم چشم هام و اروم باز کردم ،ساناز ودیدم که با نگرانی نگام میکرد

ساناز :چشمات و باز کن عزیز دلم چی شده اخه؟ چرا چشم هات سرخه؟

اروم از جام پاشدم و با صدای گرفته و خاموشی که خودمم به زور میشنیدم گفتم :

_چیزی نیست ساناز یدفعه سرم گیج خورد و افتادم

ساناز:یعنی چی چیزی نیست چشمات داره داد میزنه که گریه کردی!

وای الان چی بهش بگم؟

_ اهان آره آره آخه میدونی چ.. چیزه من داشتم رمان میخوندم بعد دختره اخر داستان مرد بخاطر همین داشتم گریه میکردم.

ساناز : اره منم باور کردم .خیلی خب برو یک قرص مسکن بخور و یکم استراحت کن حالت خوب میشه

خودم میدونستم باور نکرده ولی حتی حوصله ی خودم و هم نداشتم از خدا خواستم که ولم کرد.

رفتم تو اتاقم و در رو هم محکم بستم تا در رو بستم دوباره بغضم شکست ای لعنت به من که زود اشک هام میریزه.

الان سه ماه از اون شب لعنتی میگذره و من هنوزم باورم نمیشه حسام ازدواج کرده اون شب وقتی رفتم تو اتاق اینقدر گریه کردم که از شدت ضعف بیهوش شدم و تا دوروز بیهوش بودم

وقتی بهوش اومدم بابام اومد بالاسرم و بدون هیچ احساس پدرانه ای فقط گفت:

بابا: دکتر میگفت ضعف کردی و فشارت هم خیلی پایین بوده تو این دوروز منو ازکارو زندگی انداختی سریع اماده شو مرخص شدی

تو رو میرسونمت خونه خودم یک عالمه کار دارم

دیگه به این رفتارش عادت کرده بودم اما اونروز دلم بد جوری شکست

الناز وقتی موضوع و فهمید میخواست بره پیش حسام اما من باهاش صحبت کردم که اون الان ازدواج کرده و خوشبخته بعدش هم از کجا میدونست یک دلنوازی تواین دنیا هست که عاشقشه؟

تو این سه ماه نه مهرانه نه دل اسا هیچکدومشون خداروشکر بهم کاری نداشتند، انگار اون هام میدونستن حالم خیلی خرابه!

امروز اخرین امتحانم و هم دادم میدونستم همه رو خراب کردم

منی که همه ی نمره هام 19 به بالا بود الان فقط باید دعا کنم نمره قبولیم و بگیرم .

هبچوقت نزاشتم کسی بفهمه که غم و غصه ای تو زندگیم دارم، پیش همه لبخند میزنم و شادم اما تو تنهایی و خلوتم فقط اشک میریزم

امروز الناز اصلا حالش خوب نبود چندبارم میخواستم باهاش صحبت کنم اما هر چی میگفتم چته جواب سر بالا می داد.از دور دیدمش که داره میاد طرفم من هم رفتم سمتش وقتی رسیدم بهش پرسیدم:

_امتحان چطور بود

الناز: افتضاح تو چی؟

_منم.الناز تو چته امروز کلا یک جوری هستی

الناز یه اه بلندی کشیدو گفت:

الناز: وقت داری بریم کافی شاپ روبه روی مدرسه؟

_اره قربونت برم من همیشه برای تو وقت دارم بریم؟

الناز: بریم

رسیدیم کافی شاپ یک میز دونفره رو انتخاب کردیم و نشستیم

_چی میخوری الناز؟

الناز : هرچی میخوری برای منم سفارش بده

گارسون اومد دوتا کیک شکلاتی با قهوه ترک سفارش دادم و منتظر بهش خیره شدم اما اون اصلا حواسش به من نبود

چندتا ضربه روی میز زدم که متوجه شد

الناز: هان

_حواست کجاست؟ من منتظرم عزیزم زود باش تعریف کن ببینم چی شده.!

یه قطره اشک ازگوشه چشمش چکید دستاش و محکم تو دست هام گرفتم و گفتم :

_خواهری چی شده قربونت برم؟ تو که منو نصف جون کردی

الناز:دیشب تیرداد( پسر خالش) اینا اومدن خونمون

_خب اینکه خوبه دیوونه پس چرا اینقدر گرفته ای تو؟

الناز لبخند غمگینی زد و گفت : دیشب بعد از شام رفتم تو اتاقم که تادر رو بستم چندتا تقه به در خورد، درو باز کردم که با کمال تعجب تیرداد و دیدم

تیرداد : اجازه هست بیام داخل؟

گفتم :آره بفرمایید خواهش میکنم

اومد نشست رو صندلی پشت میزم منم نشستم روی تخت.

گفتم : چیزی شده اقا تیرداد؟

تیرداد : اول اینکه میشه اینقدر رسمی حرف نزنی؟ من اسمم تیرداده بدون هیچ پسوند و پیشوندی باشه؟

گفتم : باشه تیرداد، از یک طرف هم تعجب کرده بودم تیردادی که اصلا با من همکلام نمیشد اینجوری حرف بزنه

تیرداد : راستش میخواستم درمورد یک موضوعی باهات صحبت کنم اما نمی دونم چجوری بگم.

گفتم: چی شده راحت باش بگو

تیرداد: راستش یه مدتی هست از یک دختر خوشم اومده میخوام باهاش حرف بزنم و بهش بگم که دوستش دارم اما نمیتونم.وقتی این حرف واز زبونش شنیدم لال شدم اصلا باورم نمیشد تیرداد کسی و دوست داشته باشه داغون شدم با این حرفش اما به سختی خودم وکنترل کردم و گفتم: خب این که خیلی خوبه برو باهاش حرف بزن و بهش بگوکه دوستش داری

تیرداد : اخه میترسم بهش بگم و بخاطرش غرورم وبشکنم اما اون بهم علاقه ای نداشته باشه

الناز گریه اش گرفته بود با ناراحتی گفتم:

_خواهری اگه اذیت میشی نگو

الناز: نه چیزی نیست .بعدش بهم گفت چجوری بهش بگم ؟

گفتم: بهش رک و راست بگو دوسش داری مطمئنم اونم تورو دوستت داره

تیرداد:امیدوارم،الناز دلت میخواد بفهمی اون دختر کیه؟

میخواستم بگم نه به من ربطی نداره، نمیخواستم و نمیتونستم رقیبم و ببینم اماگفتم: اره خوشحال میشم.

بعدش باهام امروز ساعت 4 قرار گذاشت

وای خدای من اصلا باورم نمیشه النازم مثل من شکست خورده باشه سعی کردم آرومش کنم.

خیلی سخته...

که مرهم درد دل آدم ها باشی اما توسینت یه بغض سنگین پنهان کرده باشی...!

خیلی سخته...

که همیشه برای دیگران روی لبهات خنده باشه اما غم و غصه موهات رو سفید کرده باشه...!

خیلی سخته...

که برای همه پیام امید باشی

اما...

از دست روزگار

خسته شده باشی...!

_ الناز جان، عزیز دلم شاید حقیقت نداشته باشه اصلا شاید دختره بهش علاقمند نباشه

الناز:نه دلنواز من مطمئنم بهم علاقه دارن.الانم باید برم داره دیر میشه

_برو قربونت برم انشاءا... که باهات شوخی کرده

الناز یه لبخند غمگین زدو گفت

الناز: مگه از کی تا حالا با من شوخی کرده که این دومین بار باشه

بعدشم پاشد و خدافظی کرد و زود رفت

منم رفتم سفارشامون وحساب کردم و راه افتادم به سمت خونه.

وقتی رسیدم خونه میخواستم برم اتاقم که مهرانه جلوم و گرفت

مهرانه: سلام عزیزم خسته نباشی بالاخره امتحانات تموم شد؟

از تعجب چشمام گرد شد مهرانه اومده پیشواز

من !بعدش هم این چرا امروز اینقدرمهربون شده!احتمالا یک نقشه ای داره!

-اره امروز اخریش بود چطور مگه؟

مهرانه:هیچی عزیزم همینطوری

بعدش انگار میخواست چیزی بگه اما نگفت

_چیزی شده؟

مهرانه:اممم میری اتاق بابات؟ باهات کار داره.

بعدشم نذاشت چیزی بپرسم و زود رفت

یعنی بابا باهام چیکار داره ؟ حتما کار مهمی داره که مهرانه اینقدر دست پاچه بود

رفتم لباسام و عوض کردم و به سمت اتاق بابا راه افتادم

چند تقه به در زدم و وارد شدم

بابا روی کاناپه وسط اتاقش نشسته بود

_سلام بابا با من کاری دارید؟

بابا: بشین

نشستم روبه روش و منتظر نگاهش کردم

بابا : دلنواز تو دیگه بچه نیستی پس خوب به حرفهام گوش کن ببین چی میگم

_چشم بفرمایید..

بابا: تا الان هر چی خواستگار داشتی همه رو به بهونه ی درس رد کردی اما الان دیگه بهونه ای نداری

یک دفعه دلم هری ریخت پایین،خدا کنه موضوع ازدواج نباشه

بابا: اقای شریفی رو که یادته؟

افای شریفی یکی از دوستای بابا بود که من اصلا ازش خوشم نمیومد مخصوصا از اون پسر ایکبیریش ارسلان.

_بله یادمه

بابا: بسیار خب ،پس خوب گوش کن ،پسر اقای شریفی از تو خوشش اومده و پدرش تو رو از من خواستگاری کردهمنم قبول کردم و اخر هفته قراره بیان خواستگاریت ، پس خودت و اماده کن

از چیزی که میترسیدم سرم اومد مات و مبهوت داشتم به بابا نگاه میکردم یعنی الان درست شنیدم؟

_بابا معلوم هست چی دارید میگید؟من اصلا علاقه ای به اون عوضی ندارم .اصلا مگه اونو نمیشناسید ؟ از گذشتش خبر نداری بابا؟

بابا: خیلی خوبم از گذشتش با خبرم اما خودت داری میگی گذشته پس به فکر اینده باش اون عوض شده دیگه ارسلان قبل نیست

یه قطره اشک از گوشه ی چشمم چکید و بقیه هم همینطور راهشونو پیدا کردن

_بابا من تازه 18 سالمه، میخوام درسم و ادامه بدم لطفا این کارو با من نکن.

بابا: من خوبی تو رو میخوام دختر بفهم که تو تو اون خانواده همه چیزت تامینه چرا پشت پا به بختت میزنی

_اما بابا همه چیز که پول نیست .اصلا اگه شما بخواین همین الان از اینجا میرم ولی اینکارو با من نکن لطفا

زجه میزدم و با التماس به بابا میگفتم اینکارو باهام نکنه اما بابا اصلا انگار زجه ها والتماس های منو ندید؛شاید هم دید اما براش اهمیتی نداشت!

بابا:بسه دیگه اینقدر ابغوره نگیر نا سلامتی پس فرداشب مراسم خواستگاریته.

بعدشم از اتاق رفت بیرون ودرو هم محکم پشتش بست.

ای خدا اینو دیگه اصلا نمیتونم تحمل کنم نمیتونم با ارسلانی که 14 سال ازم بزرگتره و یه ازدواج ناموفق هم داشته ازدواج کنم

اگه این زندگی باشـــــه...

اگه این سهمم از دنـیاســـــت.;

من از مردن حراسم نیـــــست...

یه حـــسی دارم این روزا;

که گاهی با خودم میگم:

شاید مردم حواسـم نیـــــست...!

...

با همون حال خرابم رفتم تو اتاقم نشستم و عکس مامانم و از روی عسلی کنار تختم برداشتم و زل زدم به عکسش.

شروع کردم با عکسش حرف زدن:

_سلام مامانم خوبی؟ توهم زندگیم ومیبینی؟ مامانی کاش تو بودی که اگه بودی اینقدر تنها نبودم...نمیخوام گریه کنم ولی مامان حالم خیلی خرابه نمیتونم بغض تو گلوم و از بین ببرم،مامانی بابا دختر هجده سالت و میخواد بده به یک مرد32 ساله که یک ازدواج ناموفق هم داشته.مامان من نمیتونم با اون ازدواج کنم من ازش بدم میاد و باز بغضم شکست و اشکام چکید روی عکس مامانم

گوشیمو برداشتم و روی یک اهنگ Play کردم...

تاحالا شده دلت بگیره

از دست غصه دق کنه بمیره

تاحالا شده که محتاج بشی

حتی خداهم دست تو نگیره

تا حالا شده یه روز بی خبر

عشقت بره بهونشو بگیری

بفهمی هر چی میگفت دروغ بود

کم بیاری دلت بخواد بمیری

ای خدا زندگیم نقش بر آبه

حال قلب عاشقم بد جور خرابه

قسمت میدم که جونم و بگیری

زنده بودن واسه من عین عذابه

تو که از حال دلم با خبری

چرا گریه هام نداره اثری

به چه جرمی ای خدا بگو به من

داری آبروی من رو می بری

تا حالا تنها یه جا نشستی

بی سروصدا توی خودت شکستی

حس خجالت بشینه رو چهرت

از این که حس کنی اضافه هستی

تا حالا شده چیزی ببینی

دلت بخواد کور بشی و ببینی

واسه پنهون کردن گریه هات

زیر بارون بدون چتر بشینی

ای خدا زندگیم نقش برابه

حال قلب عاشقم بدجور خرابه

قسمت میدم که جونم و بگیری

زنده بودن واسه من عین عذابه

تو که از حال دلم باخبری

چرا گریه هام نداره اثری

به چه جرمی ای خدا بگو به من

داری ابروی من رو می بری

کامران مولایی "دست نیاز"

زودتر از اونی که فکرشو میکردم پنج شنبه از راه رسید و دو ساعت دیگه هم مهمونا میرسن

تو این دوروز هرچی به بابام خواهش و التماس کردم هرچی ضجه زدم بابام کوتاه نیومد که نیومد...

اما الان دیگه کلا بیخیالم انگار نه انگار که دوساعت دیگه قرار چی بشه

ﺑﯿﺨﯿـــــﺎﻝ ﺭﺍ ﻣﯿﺸﻨﺎﺳــــی ... ؟

ﺑﯿﺨﯿـــــﺎﻝ، ھﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ که ﻭقتی ﺩﺭﺩی ﺭﺍ ﺩﺭﻣــــﺎﻥ ﻧﯿﺴﺖ، بکاﺭ ﻣﯿﺒـﺮم ..

ﺑﯿﺨﯿـــــﺎﻝ .....

ھمان است که ﻭقتی ﺍشکـم ﺍﺯ تـهِ ﺩﻝ ﺍﺳﺖُ ﭼـــــﺎﺭﻩ ﻧﺪﺍﺭم ...

ﺑﯿﺨﯿـــــﺎﻝ .....

ﻭقتی که نمی ﺧﻮﺍﻫـم ﺍشکــم ﺳﺮﺍﺯﯾـﺮ شـــــوﺩ ....

ﺑﯿﺨﯿـــــﺎﻝ .....

ﻭقتی که ﻧﻤـی ﺧﻮﺍﻫـم ﺩﺭﺩم ﺭﺍ ﺑـه کسی ﺑﮕﻮﯾـم...

ﺑﯿﺨﯿـــــﺎﻝ .....

ھﻤﺎﻥ ﻫﻤـــــﺪﻡِ ﺗﻨﻬـــــﺎییِ مــن است

بابام که این بیخیالیم و دید فکر کرد راضی شدم و خوشحال شد

نمیدونه که....

رفتم تو اتاقم و یه رمان برداشتم و شروع کردم به خوندن

اینقدر غرق رمان خوندن شده بودم که متوجه امدنشون نشدم

که دل اسا اومد و خبر اومدنشونو بهم داد

هکلا لباس از سر تا پا مشکی پوشیدم و رفتم پایین

وقتی رسیدم پایین خیلی خشک سلام دادم و رویه مبل یه نفره نشستم

خانم شریفی:خوبی دلنواز جان؟؟

_خیلی ممنونم

بابا اشاره کرد که مهربون تر رفتار کنم امامن اصلا توجه نکردم

اونا شروع کردن صحبت کردن اما من اصلا حواسم به صحبتاشون نبود

داشتم به این فکر میکردم که آیندم چی میشه خوبه؟ یا بد...؟

یدفعه چشمم خورد به ارسلان که با اون چشمای هیزش داشت بروبر نگام میکرد

یه اخم غلیظ کردم و خیره شدم بهش اما رو که رو نیست سنگ پای قزوینه

از رو نرفت که نرفت

نگاهش یه جوری بود، از طرز نگاهش چندشم شد

یه چشم غره بهش رفتم و چشمم و ازش گرفتم

وقتی صحبت ها زده شد گفتن بریم تو اتاق من و حرفامون و بزنیم

از مجبوری بدون اینکه منتظر این چلغوز باشم راه اتاقم و در پیش گرفتم

وارد اتاقم شدم و بدون توجه بهش روی تختم نشستم

اونم رفت ونشست روی صندلی

ارسلان: نمیخوای چیزی بگی کوچولو؟

_اولا کوچولو هفت جد و ابادته ، دوما نمیخوام با ادم چلغوزی مثل تو دهن به دهن بشم

ارسلان: اوه اوه چه خشن ; فکر نمیکنی این طرز رفتارت با همسر ایندت درست نیست...؟

بعدش خنده ی مسخره ای کرد و گفت:

ارسلان: البته زیاد مهم نیست من خودم نازتو میخرم عزیـــــزم

_خفه شو و دهنت و ببند . من حالم ازت بهم میخوره عوضی حاضر نیستم حتی یه دقیقه تحملت کنم ...!جوابم منفیه

فکر کردم الانه که جوش بیاره و بره که دیگه برنگرده اما من کی شانس داشتم که الان داشته باشم ...؟

به جاش پوزخندی زد و گفت

ارسلان: گوش کن ببین چی میگم کوچولو...

من تا به الان به هر میخواستم رسیدم تو که دیگه جای خود داری; مطمئن باش اول و اخرش تو چنگ خودمی;