رمان حوای من به قلم ف_سدنی

ویراستار : ایدا.فریبا

تعداد صفحات : 618

ژانر : عاشقانه،اجتماعی،طنز

دانلود رمان حوای من

خلاصه رمان :

دختری که گذشته وخاطراتش به فراموشی سپرده شده ..

حالامردی پیداشده که مدعیِ عشق سابقشه!

بادلیل ومدرک..خب آویسادل به دایان سپرده وشروع زیبایی برای جفتشون رغم می خوره که بایک تماس وإفشای واقعیتی درگذشته رخ داده ودایان ازش مخفی کرده دل چرکین شده باموجودی که ۲،۳ماهی میشه که توی دلش وول میخوره میره تااصل ماجراروبفهمه!

بنظرتون بهم برمی گردند؟

ادامه رمان:

۱-ویداجان بیام؟

تعلل کنان صداش اومد

-بیاعزیزم.

دراتاق پرو رو باز کردم و به دختر روبروم خیره شدم !

بااون چشم های آبی دریایی نگاهی به لباسِ توی تنش وبعدبهم کرد

-خوبه به نظرت دایان؟

نگاهم روکه به شکم قلنبش دادم که بیش از حد بزرگ شده بود لب برچید

-بد میشه بااین شکم؟

-نه خانوم ..اتفاقا خیلی بهت میاد قبل پرو فکر میکردم بهت نیاد اما برعکس شد

باشنیدن حرفم دستی به موهای بلندش کشیدو گفت

-موهامو که رنگ کنم بیشتر بهم میاد هووم؟

با چشم حرفشو تایید کردم که گفت

-پس بخریم همینو؟

-من پسندیدم..نظر خودت مِلاکه

-پس بخریم.

رفتمو بعد حساب کردن قیمت لباس و خریدش برای شام به رستوران رفتیم میدونستم نشستن روی صندلی اذیتش میکنه اما مصر بود برای اومدن به رستوران مورد علاقه أش

-دایان جان باید قرص هام رو بخورم بی زحمت آب می ریزی برام؟

لیوان آب رو به دستش دادم و گفتم

-بابات خونه نیست؟

-نه امشب با مامانم اینا رفتن خونه ی لاله جون برای عرض تسلیت

-چرا تسلیت؟

-نمی دونم مامان میگفت ،مادرشون فوت کردن

لبخندی به نذاکت این خانومه خونه أم زدم که حتی در نبود لاله خانوم اون رو شما خطاب میکرد ..باهمه همینطور بود و این یکی از صدپوئن های مثبتی هست که شده عزیزدل همه .

بعد خوردن شام به خونه برگشتیم خریدارو رو مبل گذاشتم می دونستم عادتشه یک بار دیگه پرووشون کنه و چک کنه ، یاایراد بگیره یاتحسین کنه به اتاق رفتمو شلوارک پوشیدم حس تیشرت نداشتم لخت رفتم و ۲تاالیوان شیر گرم کردم ،بله حدسم به یقین تبدیل شد خانوم داشت پیراهنشو تن میکرد

-بااون شکم مگه مجبوری؟ زورت نیست؟

برگشت سمتم بالبخند گفت

-نه !ذوق دارم خب.. تازشم فقط ۳ماه و نیممه ها

انقدر بامزه "ها رو کشید که خندیدمو گفتم

-بیا بشین ویدایی..شیرت سرد میشه.

- دایان دلم چیزی میخواد

-چی؟

باهمون پیراهن طلایی خودش رو انداخت تو ب*غ*لم

-نیازی به این لوس بازیا نیست ..حرفتو بزن.

-اون خانومه رو دیدی که تو کفش فروشی داشت چای میخورد؟

-خب؟

-همراه چاییش ندیدی چیزی بخوره؟

-نخیر عزیزم.. من ندیدم شیرینی خامه ای بخوره

خندیدو نیشگونی از بازوم گرفت

-لووس... خب دل نی نیم می خواد

لبخندم کش اومدو بهش نگاه کردم...نی نیم؟؟ تو مامانشی کوچولو؟؟ من باباش؟؟ میشه جز منوتو یکی دیگه هم بیادو خودشو برام لوس کنه؟؟ با چشم های دریایی؟

-خب خانومه شکمو خداروشکر کن من نگاه های دزدکیتو به اون خانومه و شیرینی توی دستش دیدمو یه کارتون خریدم

-وای نه

-وای اره

-مررسی عزیزدل من

پاتند کردو با کارتون شیرینی برگشت و بعد تعارف به من دولپی با شیر خوردش وکارِ بقیه أش رو هم که تاآخرشب ساخت.

صبح پاشدم ودوش گرفتم ،به ساعت نگاه کردم ۹بود .به طرف اتاق رفتم و خودم روبه تخت رسوندم

-ویدا

پلکش پرید خوابش سبکه ..

-خانومی پانمیشی ؟ساعت۱۰ بایدمطب آقای مولوی باشیم

چشم باز کردو آروم وسط تخت نشست

-تادوش بگیری صبحانه رو حاضر میکنم

پیشونیش رو ب*و*سیدم

-لازم نیست ..دوش گرفتم صبحونه هم خوردم برای توهم گذاشتم زودتر برو بخور تا من لباسمو بپوشم.

۲۰دقیقه ای گذشت تااین که آماده شدیمو سمت مطب دکتر مولوی حرکت کردیم( دکتر زنا ن و زایمان)

-بعد دکتر میری خونه ی ما یا خودتون‌؟

-اگه برات مشکل نیست و از کارت نمیوفتی میرم پیش آفرین جون

-باشه عزیزم..به مامان آفرین بگو امشب شاید بیمارستان به جای همکارم شیفت باشم و نتونم برای شام بیام!

-چشم

به مطب رسیدیم .

ساختمون۱۲طبقه ی پزشکان

بعد۳۰دقیقه اونم با پارتی این که من از اقوام اقای مولویم اجازه ی ورود صادر شد .

آقای دکتر مرد ۵۰ساله ای بود با استایل کاملا خوب ..۶سالی میشد از انگلیس کوچ کرد به ایران ،با دیدنمون به احتراممون بلندشد

-به به زوج سراپا لبخند ..خیلی خوش اومدید

-ممنون خسته نباشید

-خوبی شما مامان خانوم آینده؟

-خوبم آقای علوی ممنون.

-خداروشکر خب جواب آزمایش و عکس هاتون هم چند روزی میشه به دستم رسیدن ..اون روز که آوردین و تحویل منشی دادید من عمل سراپایی داشتم خیلی واجب بود مجبور شدم برم واقعا بابت بدقولیم عذر پوزش .

-خواهش میکنم آقای دکتر دایان گفت بزاریم برای روز بعدش من تعجیل و البته کمی استرس داشتم می خواستم زودتر ببینمتون و بهتون برسونمشون.

-بله خب.. حال و وضع عمومی خودتون چطوره؟ فشار؟ درد ؟ سرگیجه و بیحالی.؟ تنگی نفس؟ بیخوابی یا پر خوابی؟

ویدا لبخندزد

-نخیر فقط گاهی انگار قلبم درد میگیره ستون فقراتمو یکی چنگ میزنه و یهو بی انرژی میشم برای چنددیقه ..

دکتر سرتکون داد

-قرصهات رو باید تغییر بدم

پرسیدم

-آزمایشات رو دیدید؟

-بله

-نتیجه‌؟

-بارداریت بابرنامه بوده؟ قبلش با پزشک و مشاور مشورت نکردی؟

-نه کاملا یهویی شده.

-در خانواده بیماری قلبی،ژنتیکی ندارید؟

-مادر بزرگ پدریم

-خب می دونید تقریبا دو %حاملگی هابا بیماری قلبی همراه هستن که سبب افزایش خطر برای مادرو جنین میشه درحالی که بسیاری از بیماران حاملگی خودشون رو سلامت سپری میکنند اما باارزیابی و برنامه های قبل بارداری که متاسفانه برای شما انجام نشده.بسیاری از علائم طبیعی حاملگی علائم قلبی رو تقلید میکنند:سبکی درسرو سرگیجه ،تنگی نفس و حتی سنگکوپ..وگاهی برای اولین بار درحین بارداری بیماری مادرزادی یا بیماری دریچه رماتیسمی کشف میشه.

ضـــــــربه اول "بیماری قلبی

دیگه حرفای دکتررو نمی شنیدم یعنی میخواستم بشنوم اما انگار یه دست نامرئی سفت گوش هام رو چسبیده بودو فقط لب هاش تکون میخورد ،گوش هام مقاومت میکرد دربرابر شنیدن حرف هایی که عجیب غریبه بودندـ

فقط حرف آخر دکترتوی گوشم زنگ خورد!

-بعضی از بیماری های قلبی که حاملگی پر خطر محسوب میشن وپرهیز یا حتی قطع حاملگی با تشخیص متخصصان قلب و عروق و زنان زایمان تجویز میشه.پرفشاری شریان ریوی بخصوص زمانی که فشار شریان ریوی از۶۰-۷۰%فشار شریانی سیستمیک بالاتر باشه باید از حاملگی اجتناب بشه

ضــــــــــربه دوم "سقط جنیـــــن

انگار علاوه بر گوش هام دهانم هم با حرف زدن غریبه شده بود که ویدا باصدای کمی مظطـرب گفت

-من دچار بیماری قلبی مادرزادیم؟ این دردهای ستون فقرات و گاهی قلبم ، سرگیجه و تنـگی زیاد نفس بعد بارداری هم بخاطر همین بوده؟ تشخیص شما بیماری رماتیسمی ؟ چون بی برنامه بارداری انجام شده می خواید برای سقط جنین ۴ماهم آماده شم؟

دکـــــتر سرتکون داد

-اون جنـین هرچی بزرگتر بشه از خون شما تغذیه کنه بیماری شما وخیـمتر میشه و این علائمی که گفـتید شدیدتر میشه ..

بالبـ های لرزون گفت

-یعنی می گید بچم با رشدش منو می کشه؟

دکتر باچشم تایید کرد وگفت

-من آزمایشات رو می فرستم برای متخصص دیگه ای ،ایشون فعلا آمریکا اقامـت دارن اماتاهفته بعد طی سـفری که به اینجا دارند آزمایشات رو هم نشونشون می دم تانظر نهایـی رو بدن.

به خونه برگشتیم ..

نه من قصد رفتن به مطــب روداشتم نه ویداقصد دیدن مامان آفرین رو.

تاخونه حتی صدای نفـس هامونم نمی یومد! انقدر هضم مطالب گفته شده توسط دکتر برامون سنگین بود که انگار نمی خواستیم باور کنیم .

من که دوست داشتم خواب باشه و وقتی بیدار میشم ویـدا بالبخند بگه آقاای پدر منـو نی نی حوس کمیاب ترین میوه ی جهان رو کردیم تا براشون حتی به قــــــــیمت تمام خستگی های عالم بیارم.

به خونه رسیدیم تلفن خونه و گوشی رو خاموش کردم خیلیا نـگران میشن اما به درک یک امروز فقط برای منه ..برای منه لـه شده از حرف های شنیــده شده ی یک ساعـت پیش..

ویــداآروم بود!

باهمـون لباس ها روی کاناپه خوابید و خودشو مچاله کرد انگار می خواست تمام اسـترس و ناراحتـیش رو تو دل کاناپه خـفه کنه تا سـبک بشه،نمـیشه عزیزدلم نمیــــشه

نمی دونم چـرااما ناخوداگاه بـه اتاقی که انگار از یـک ساعتِ پــیش ممنوعه شده بود پــــــا گذاشتم!

بادیدن تخت قرمـز و پاپیـون های کوچیک و بزرگ روی اون ،خـرس ها و کمد سفیـــد قرمز تمام خاطرات این چهــار ماه خریددهامون ،خنده ها مون،شادی خانواده هامون،جشنی که بابت بارداری ویدا ترتیب دادم.. هدایای عزیزانـم! اخ تازه داشتم مزه خوشبختی رو زیر زبـونم لمس میکردم اما حالا جـــز تلخی چیزی تو گلوم نیـــست.

یک هـفته گذشت ..بی حررف .. من تـــوی لاک خودم ویـدا توی لاک خودش،نه ایــــن که قهر باشیم یا نخوایم ،نه! انقدر درگیـر فاجعه ی یهویی ویدان شده توی زندگیمون بودیـم که اصلا وقتی برای هم صحبتی نبود انگـار..

مامان چندباری تماس گرفت و مثل همیشه با سـلام گفتنم از دل درد ناکم باخبـرشد ..اما نگفتم ،بایـــد مطمئن میشدم .

شب که شام گرفتمو به خونه برگشتم ویدارو کنار پنجره دیدم با اومدنم ســـلام داد

-سلام خانومم..

-خسـته نباشید

-مرسی ،پشت اون پنجره چیزهای جالبتر از من داره؟

لبخندزد

-شـام گرفتی؟تنبلیمو ببخش

-حوس فسنجون کرده بودم ربطی به تنبلی نـداره

وسایل رو روی میز گذاشتم

کمی ازدور نگاهم کردو اومد سمتم ،توی چشم های دریاییش نم اشک داشت !محکم ب*غ*لش کردم بــوی آرامش می داد این زلالِ دوستداشتنی.

-دلم برات تنگ شده بود

محکمتر به خودم فشردمش و گفتم

-بهت حق میدم عزیزم ..جذابیته دیگـــــه.

خنده اش گرفت و بدجنسی گفت و رفت سمت اشپزخـــونه

-به به آقای خونه..فسنجــــون .

لباسمو عوض کردمو برگشتم پیشش بعد شام با مامانش حرف زدو رفتیم تا بخوابیم. کمی با موهـاش بازی کردم می دونستم نوازش موهاش براش بهترین نجـــواست که گفت

-دایـــــان؟

-جان

-از هرراهی میرم به بن بست می رسم.

-پس حتما راهات اشتباهه

-می خوام نگهش دارم

-گفتم که راهات اشتباهه

-یعنی سقطش کنم؟

-گاهی باید گذشت

-اون بچمه

-بچه ؟منی که۲ساله باهات نفـس کشیدم.. بیدار شـــدم ..خوابیدم.. زندگی کردم

یا نطفه ی ۴ماهه ای که فقط تو بهش حس داری و اون حتی تورو نمیشناسه؟

-داری سرجون بچت معامله می کنی؟

عصبی گفتم

-‌دارم سر نگه داشتـن زنم معامله می کنم.

لبش لرزید و اشکـــش چکید! پشتشو بهم کرد

-من شوهری رو که هرشب دیدنش قاتـل بچمو تداعی کــنه رو نمی خوام دایان..مرگ اون مساوی مرگمه.

از اتاق زدم بیرون و رو مبل ولو شدم .

امروز باید می رفتیم بـه مطب دکتر مولوی که حالا بجـای نیش باز با کمری خمیده وارد شدیم..دیگه با دیدن خانوم های باردار ویدا با کنجکاوی از ویار و علائم بارداری یا طریقه مصرف داروها و روش خوردن و خوابیدنشون نمی پرسیـد بلکه با حسرت چشم می دوخت به..

-بفرمایید آقای نجم.

وارد اتاق که شدم حرف هایی که آخرین بار توسط دکتر گفته شدبرام زنده شد

-خوش اومدید،بفرمایید لطفا ..خب ویدا جـان حالت مساعده؟

-بعله دکـتر

بیطاقت پرسیدم

-خب؟ جواب نهایـی

لبخندزد

‌-نهایی؟ اینجا تازه شروع شماست پسرجان.. هر تصمیمی که بگیرید شروع شماست برای یک زندگی متفاوت .

ویدا لب زد

‌-ســقط؟

-ویـدا جان شما یک هنرمندید.. به این نتـیجه رسیدم کناراومدن بااین قـضیه برای شـما که روح لطیـفی دارید نسبت به دایان هـم راحتتره

ویـدا کلافه موهای نامرتبشو عقب زد

-آقای دکتر لطفا بی حاشیه بگی،ماتو این یک هفـته آمادگی هر چیزی رو به خودمون دادیـم

-پس بزارید برعکس قبل بی حاشیه ودوراز جملات قلمبه ی پزشکی باهم حرف بزنیم

یا سقـط ..یامرگ مادر بعد زایمان

وضـع حمل انرژی خیلی زیادی از بدن مادر میگیره و قلـب از این انرژی زیاد تاب نمـیاره.

به خـونه برگشتیم بازهم همون ماشیـــن و مسیر تکراری این روزا انگار حتی خودمم برای خودم تکراری شده بودم.

دلم روزهـای بی هیاهوی قبل رو میخواست خدایا من تو این ۱هفـته کم آوردم پس بقیشو چطور ادامه بدم؟

وقتی برگشتیم خــــونه ویدا رفت تو اتاقو بلاخره بعد ۱هفته کذایی صدای زجه هاش به گوشم رسید.

پشـت در زانـو زدمو با هر نفس نفس زدنش نفسم رفت .

تاا صبح من بودمـوناله های مامان کوچولوی بچه ی تیغ شده روی شاهرگم!

نمی دونم کی خوابیدم اما وقتی چشم باز کردم که ویدابالبخندخاص و چشم های آبی وپیراهن گشاد گل گلیش روبروم بود

-سلام عزیزم...

-سلام.. ساعـــت چنده؟

- یک... چندبار صدات زدم که تو تخـتت بخوابی بیدار نشدی.

دقیق نگاهش کردم

-‌خوبـی تو؟

-اووف عالی..پاشو دست و صورتتـو بشور یه چایی بریزم برات تاناهار آماده میشه.

با کوفتگی تنم بلنـــدشدمو بعد شستن صورتم به آشپزخونه رفتم. لیوان چای روی میزرو برداشـتم که بوی سبزی غرمه به مشامـم رسید

-ناهار می گرفتم از بیرون.

-اگـه دست پختـمو دوست نداریوبرای خودت سفارش بده.

فقط نگاهش کردم

-به مامان آفـرین زنگ زدم گفتم می خوای بری مطـب سرراه منم می بری پیشش. دلم براش تنگ شده.

شیـوه ی خوبی بود ..فراموشی.اما این نه به نفع من بود نه خـــودش..

-مطب نمیـرم.

-پـس باهم میریم خونتون؟

بعد خوردن ناهار ساعت۴بود که رفتیم دیدن مامان افرین

ب*غ*لم کرد

-خوش اومـدید .. دلم براتون حسابی تنگ بود

ویدا در حال بازکردن دکمه شنلش گفت

-ببخشید مامان من یک مقدارفشارم پایین بود نشد بیام دست بـوس

مامان دســت ویدا رو گرفـتو اخمی کرد

-این چه حرفیه‌؟الانم نباید می یومدی.. تو بارداری .. من باید خبرتو می گرفتم که خب از قضا سمیناری برای محصولات توی مشهد برگزار شدو از من دعوت کردن بعنوان سخنـــران

ویدا خندید

-بعله ..مادرشوهر معمـارداشتنم هم نعمت.. هم گاهی مضراتی داره.مثل دلتنگی و دوری!

-بجاش کلی سوغاتی آوردم تا این دوری خیلی به چشم نیاد

نگاهش روبه من داد

-دایان مامان میشه ساک سفید کنار مبلو بهم بـدی‌؟

ساک سفیدرو به مـامان دادم که ویدا گفت؛

-‌وای آفرین جون من که بهتـون گفتم هربار لازم به زحمـت نیست .

-زحمت؟ شما همه دارایی منید.

این لبخندهاو حرف های لطیف عمرش فقط چند دقیقـه بود،دیدن سرهمی لیمویی و اردک برجسته ی نوک حنایی روش اشک شد توی چشم های همسرمو بغض توی گلوم!

یک هفته می گذره و زندگی میگذره..ویدا می خواد بگه روال هیچ فرقی نکرده و اون یک هفته و تمــام حرفهای دکتر رو فاکتور بگیره اما من قبل این که پدر این جنین باشم همسره این زنم!آخ که این روزها چقدر حمل واژه ی پـدر برام سنگین شده.

می بیـنم که قرص هایی که دکتر تجویز کرده رو بخاطر قوی بودن و خطر سقط یا نمی خوره یادورازچشمم بسته هارو خالی میکنه تانفهمم از خوردنش پرهیز میکنه ..خس خس و تنگی نفس شبانش رومیشنومودعا میکنم کرشم.

ساعــــت۸/۵بوود که رسیدم خـونه امروز حسابی خسته کننده بود بـــرام .. مـاشین مامان رو دم در اپارتمان دیدم وقتی رفتم تو خونه درباز بـود هول شدم و رفتم داخل که..

-دق میکـنم اگه سقطـش کنم ..

شما مادرید کشیدی طـــعم وول خوردن موجــودی رو زیر دلتــون.. من نمی تونم بکشمش.

پــس مامان فهمیده بود

-ویدا بیماریت روز به روزتشدیدمیشه و با نخوردن قرص هاداری روندش رو سرعت میدی. به مــاها فکر کن.. به شوهرت!چرا می خوای این همه آدم روبخاطر یه جنین نادیده بگیری؟

-اون جنین بچه منه .

داد زدم

-مـن چیه توأم؟؟؟؟

با دیدنم خودشو باخت چشمم که به لب بیرنگ و صورت ملتهبـش افتاد سرد گفتـم

-ولـش کن این مادر نمونه رو.. ولی کاش کمـی همسرداری هم تو مرامش بود.

هق هقش خونه رو پر کرد اخم الود خواستم برم بیرون که

-یا زهـرا!ویدا نفس بکش ..

یادم نمـیاد چطور اما رسوندیمش بیمــارستان..دکتر بستریش کردو گفت فشار عصبی و مصرف نکردن داروهاش به این روزانداختش

۲روزی کـــه بستری بود پام روتواتاق نذاشتم ،مامان آفرین بس بود برای مراقبت ازش منم که بوقــــم مهم بچشه که خب همه جا باهاشه.هه

از مطب دکتر مولوی بیرون اومدم و برگه ی سقط رو توی جیب کتم گذاشتم اینجا ته خطه!

ساعت۳بود که به طرف بیمارستان روندم امروز ترخیص میشدوقتی برگه سقط رو به دکترش نشـون دادم گفت میرن تا آمادش کنن یه ربعی نگذشت که صدای شیونش اومد تند به اتاقش رفتم تو ب*غ*ل مامان زجه می زد و به پرسـتار بدو بیراه میگفت، کو ویدای اروم!

با دیدنم خودشو بیشتر به مامان چسبوند

-چه خبره ؟؟؟

-دایان تو مجوز سقط گرفتی؟ بدون مشورت با ویدا؟

-مامان مگه اون از من برای نگهداشتنش مشورت خواست که من بخوام؟

نگاه تیزی به پرستار کردم

-ما میریم بیرون تا شماآماده أش کنید

ویدا بدتر داد زد

-گمشو بیرون ..مامان این لباس نیست کفن منه!

-اون که تو شکمته کفنته

-توپدری ؟کاغذ مرگ بچتو امضا کردی؟

-کاغذ زنده بودن زنمو امضا کردم.

-من نمی خوام این جون؛رو!

-منم نمی خوام این بچه رو ،خودم کاشتمش..تخم و ترکه خودمه.. خودمم برش میدارم

بعداین حرف فقط جیغ بود که از گلوش خارج میشد ... حتـی مامانم نتونست آرومش کنه. آرام بخـــش بهش تزریق کردن..

شب بعد آروم شدنش بردیمش خونه ،ساکت بودو حتی نگاهمم نمی کرد مامان بردش به اتاقو بعداومدو براش سوپ درست کرد

-بیا برات آب پرتغال گرفتم بخور

رفتم به آشپزخونه و آبمیومو خوردم

واقعا لازم بود برام.

-کارت کاملا اشتباه بود..بهش صدمه جبران ناپذیری زدی می دونی اگه بااون استرس و جیغ کشیدن هاخون ریزی می کردو بچه به خطر می افتاد توهم برای ویدا تموم می شدی‌؟

-یجور می گید انگار مریم مقدسه و منم یهود!

-نه اون مریم مقدسه نه تو یهود توپدرشی و یقینا بچتو دوست داری اما همسرتو بیشتر می خوای اما اون مادره !

-امااون بچشو بیشتراز همسرش می خواد

-چون اون الان فقط داره با قلبش تصمیم می گیره

نیشخندزدم

-قلب خرابش..

-تو۲۹سالته.. باید حق انتخاب بدی بهش.. اون مصممه پس بجای این که کاب*و*س شی توی این مدت.. بالشت أمن شوتاباآرامش سپری شه.

-چی باآرامش سپری شه؟ هوم؟ روزهای نزدیک شدن به مرگش؟

کلافه گفت

-تلخی تلخ..وقتی تلخ میشی حرف هام یاسین میشه تو گوش خر!اگه اون بچه سقط بشه ویدا برای تو دیگه ویدا بشو نیست دایان از من بشنو و پند نگیر

بعد هم با سینی غذا به اتاق ویدا رفت.

این حجم از ناچاری واقعا بی سابقست!

سه رو می گذره و مامان اینجاست..سه روز می گذره اتاق خوابم شده اتاق و تخت فندق... سه شبـه همزبونم شدن عرسک های فندق..ویدا روزه ی سکوت گرفته کم غذا و نهیفتر شده و من از بیچارگی تا مرز مرگ پیش رفتم.

صبح با صدای ماامان پا شدم

-دایان جان اذان گفت پاشو نمازتو بخون

-چشـم

بعد نماز رفتم اتـاق مشترکمون که پای سجاده دیدمش فقط زل زدم بهش

-قبول باشه

-قبول حق

کمی مکث کرد

-باهاش حرف زدم

-گفتی تمکین نمیکنم از شوهرم؟

-گفتم نمیخوام طفل ۴ماهمو از دست بدم.. من چجور مادریم که جون و زندگی بچمو بخاطر زندگی خودم بگیرم.؟

-جون و زندگی بچتو بخاطر جون من بگیر

باناباوری لب زد

-دایان!

کمـی به تیله های آبیش نگاه کردم

-من می شکنم ویدا!من مَردم اما نه به اندازه از دست دادنت.

اگه خارتوی پات بره خودم یک تنه بسیج میشم برای ازبین بردن تموم خارهای دنیا ...اما الان توی لامصب خودت جلومی خودت ..

دستمو گرفت و باهمون چادر نماز سرشو گذاشت رو پام

-حرف بزنیم دایان،نه دعوا!

-سقط

اخم کرد

-یعنی تو علاقه ای به وودنش نداری؟ اصلا تا حالا به جنسیتش..شکلش.. فکر کردی؟

-منم پدرشم ویدا ،بفهم .

بلندشدوبعداز جمع کردن جانماز لبتاب رو روشن کردو روی تخت نشست

-میشه بیـای پیشم؟

کنارش نشستم

هِدفن رو به لبتاب وصل کردو گرفت سمتم

-گوش کـن

گوش کـردم.. یه حس دست نیافتنی.. یه نور توی ظلمت .. وصف نشدنی بود!صدای قلب جگرگوشـم ..تند تــند میزد خیلی تند! یک لحظه دلواپس گفتم

-چرا انقد تند میتپه؟ نکنه جاش سخته.هوممم؟؟ انگار داره بهش فشار میادا

خندید..مثل قبل این طوفان ها توی زندگیمون و گفت.

-نه عزیزم ..از شیطنت زیاده بس که تکون می خوره .

خندیـدم..بااین کـه سرشاراز حسرت بودم.. بچمه... چطور بِبُرم زندگیـشو؟

-دایـان خواست خداست..ما باید به وظیفه ی پدر و مادریمون نسبت به این طفل برسیم خدا تو دلم کاشتشو به ما سپرد تا به این دنیا بیاریمش .

لبخند زد پیشونیشو ب*و*سیدم و تصمیم مشترک زندگیمون آغاز شد.

مامان که رفت داشتم میرفتم سمت حموم که دوتا پنجه ی کوچولودور کمرم حلقه ش

-کجـاآقا؟؟

صدات آرامـشی داره که..

-برم حمـوم خانوم

-من بیدار می مـونم تا بیای

-باشه عزیزم.

بعددوش گرفتـن در حال خشک کردن موهام سمت اتــــاق رفتم ،عادت به لباس پوشیدن نداشتـم!

به تخت که رسیدم خواستم پریز برق و بزنم که با دیدن صورت خواب آلودش پشیمون شدم .

روزهـا عال تر ازقبل می گذشت سعی می کردم بخاطر نیارم تصمیم خطرناک و آینده ی سخت رو بـرای خودم ... انگار حالا بیشتراز قبل ویـدا به چشـمم میومد..گاهی به خودم برای عـشق نداشته نسبـت بهش لعنت می فرستادم ،اما وقتی علاقه ی زیادم روبهش می دیدم میفهمیدم همیشه که نباید عاشــق بود.. سه روزه که رفتیم خونــــــــه مامان آفرین اونم به اصرار خودش مـنم مثل قبل روزهامو طی میکنم خـــونه ،مطب، ویدا ویدا ویدا... چاقالـــــوی آبی

وقتی این لقب روبهش میدم بالبخند فقط نگاهم میکنه ازاون نگاه ها که نکنه راحتترم.

انگار داره تمام مـنو، حرفامو، جزء جزئمو ثـبت میکنه برای مباداش.. لعنت به این مبادا.

بعد مطب به سمت خونـه رفتم تا چندتااز لباس هایی که ویداخواسته بودروبراش ببرم ،بعدگرفتن لباس هابه خونه مامان آفرین رفتم یک خــونه ویلایی دوبلکس با معماری مامان خانوم!

درو که باز کردم ویدابه پیشوازم اومد،باپیراهن کوتاه صورتی سفیــــد

-سلام عزیزم.. خسته نباشید

-سلام مامان خانوم درمونده نباشی..چطوری شما؟

- پیش آفرین جون عالی بودم..حالا که پسرش اومده عالی تر شدم

خندیدمـو رفتم به مامان سلام کردم

-بـدو دست وروتو بشورویدا حسابی گشنشه

-خب شما غذاتون رومی خوردید!

-گفتم بخوریم ویداگفت دایان تنها میشه گفتم پس تو بخور میگـه بی دایان کــه بهم نمی چسبه

-بعله مـادر خانوم شوهر نمونه که میگن بنده هستم

ویدا لب زد

-کم خودتو تحویل بگیر.

بعـد ناهار قرص های ویدا رو بهــش یادآور شدم و رفتم توی ســـالن پای لپتاب که مامان و ویدا هم بهم اضــــافه شدن

-دایـان جان امروز داشـتم با مامانم حرف می زدم میگفت جشـن آنا افتاده هفته بعد

-چـرا ؟مگه قرارنبود ماهه بعد باشه؟؟

-آره امامادربزرگ پندار خیلـی حالش وخیمه خانواده پندار خواهش کردن هرچـه زودتر برگزار بشـه تا خدایی نکرده اگربه عروسی نکشـیــدلااقل تو نامزدیش باشه

-عع چه بــــد..

-چی چه بد؟

-امـروز دکتر صالح تماس گرفت و گفت برای سمینار فرداشب باید بریم.. بلیطامونو اوکی کرده.

-وای اصلا یادم رفته بود وگــرنه به آنایا مامان میگفتم

-اشـکال نداره عزیزدلم .. اونام حق دارن. توهم برو پیششون مدتی که نیستم.

-چقـــدزمان میبره؟

- ۵روز

اهـومی کردو شروع به حرف زدن بامامان کردن،منم همونجا یه چـرتی زدم

۳رووز از اومدنـم به کیش می گذشت این شهر واقعا خواستنی بود.. لحظه به لحظه ویدا باهام درتماس بود وازصداش دلتنگی می بارید اما امروز از صبح خبری ازش نبود‌! خب طبیعیـه جشن نامـزدیه خواهر خانوم جانمه

آنا خواهر کوچکتره ویدا که خارج از کشور درس میخوند ۲۲سالشه و قراره با پندار همسایـه ی خونه ی سابقشون نامزد کنه و پندار هم بره پیشش و اونجا باهم زندگی کنن تا اتمام درس آنــا.

ساعت ۳بودو بعد ناهار برای استراحت برگشتم اتاقم که گوشیم زنگ خورد

-جانم

-سلام پسرم..

خوبی؟

-شکـر.. شما در چه حالید؟

-والا چی بگم عروس خوشکل داشتنم درد سر داره دیگه

خندیدم

-چطـور؟

-دارم خانومـتو میبرمم آرایشگاه برای امشب

-پیشتـونه؟

-آره اینجاسـت میدم گوشیو بهش

-نـه بزاریدروی پخش

-باشه...

-سلام عروس آفرین خانوم

خندیدصدای خنـده هاشم انگار برقی بود که بد میگرفت آدم رو!

-سلام عزیزم..خسته نباشی..خوبید؟

-قربانت.. تووفندق خوبید؟

-عالی، اینجا کلی جات خالیه

-قسمت نشد باشی،ان شالله عروسیشون

صدا رفت.. نفسشم رفـت، فهمیدم ! من درداشـو حس میکنم، مامان آفرینم انگار حس کرد که گفت

-ما رسیدیـم پسرم فعلا خدانگه دارت

اما مــن پشـت گوشی جونم رفـت عروسی؟؟ چـه حکمتیه برای نامزدی ویدا هست و من نیســـتم،برای عروسی من باشمو ویـدا..

با اعصابی خراب تنمو به رگبار آب سرد سپـردم .

روز آخر با هـر زوری بود سَرشد،حالا منم و یه شهـر که به انـدازه ۵روز ندیدمـش

از ویـدا خواستم نیاد پیشوازمو بره خـونه ..فقط خودش تنها.

به خـونه رسیدم خواستم درو باز کـنم که..

آخ چشمم

-ایـن چه کوفتی بود؟؟

صدای غریبی اومد

-الان به دست های اندازه فنچ من گفت کوفت؟؟

‌به دختره ماسک زده ی روبروم خیـره شدم یه لحظـه هنگ کردم ،اشتباه اومدم حتما! که با دیدن ویدای خندون متعجب ترشدم

-سلام جون دلم رسیدن بخیر

فقط تونسـتم بگم سلام که ویدا به دختــرک اخمالو نگاهی کردو دستـش روانداخت دورشونه هاش

-ایشون آویسـا خانوم هستن ...و ایشونم همسر جان من و بابای فندق

دخترک کمی تعلل کردو سرش رو زیرانداخت و لب زد

-سلام

و تند گفت

-من دیـرم شده خانوم بااجـازه!

پس این بـود دخترک دلربایی که این ۴روز ویـدا مدام از همصحبتی و بذله گویی هاش میگفت .. کسی که شب عروسی آنـا پیشخدمت اونجا بودو حالا نمی دونـم چطوری اما به کار توی خونه ما وپیش ویدا ختم شد .

دختـرکی که توی این ۲روز بدجـور وابستگیمو (ویدا) به خودشـــــ وابســــــته کرده.

لبخند زدمـو به گوی آبیش چشـم دوختم محکم ب*غ*لش کـردم خـستگی ۵روزم پای در ریختو با وجـودش سبک شدم.

صبـح با صدای آلارم گوشیم بیدار شدم و ویدای خوابیده رو بیدار کردم تا قرصش رو بخوره بعدش رفتـم حموم ،بعد بیست دقیقـه از حموم برگشتم که..

-خانـوم چرا می خندید من جدی گفتما

-خب عزیزم توبه شوهرم میگی اخمالو خان ..اون طفلی تنها کاری که نکرده تو این ۳ســـال اخمِ بخدا

-ببخشیـدا ..اما دیروز دم در بااون اخم های میرغضبیش یکجوری گفت کوفتی به دستم یک لحظه حس کردم دست نازنینم شکست!

-خدا خفـت نکنه حالا چیشد دستت خورد به چشـم همسر بنده؟

-همینـو بگو چشم اون کجـا دست من کجاها!!بشکنی دستی که کج میره

-عع لوس شوخی میکنم

-والا خانوم داشتم درو بـاز می کردم بیام بیرون آقاتونم انگار داشت کلید می نداخت منم دیدمشـون هل شدم خواستم با کیف بزنم تو صورتـش هل شدم با دسـت زدم

- زدی!؟

خنـدم گرفت و دیگه بقیه حرف هاشونو نشنیدم، توی آشپزخـونه که رفتم ویداداشت چای می خورد با دیدنم گفت

-صبحـت خوش جونم

روبروش نشســتم که چشمم به دخترک افتادو بازم ماســک !

دستپاچــــــــه از نگاهــــــم گفت

-سلام

ویدا لبخندزد

-کی میــای خونه؟

-۸

-پس اومــدی بریم خونه

مامانم اینا فرداشب آناشون پرواز دارن.

دخترک زیر لب گفت

-مگ غـازن!

منو ویدا نگاهی بهم کردیم و زدیم زیر خنده

حالا چـــــراغاز!

با صدای خندمـون باپشت دست زد رو دهنش که ویدا حرصی گفت

-عع آویسا

شرمنده گفـت

-بـاز فکرامو بلند گفتم خب

بلاخره دل از خونه کندم و بعد یک روز کاری سنگین ساعت۸/۵بــــود که به خونه ی پدر ویدارسیدیم ،خونه ی ۲۰۰متـری ویلایی اما دنج و دلباز

همه خانواده با دیدنمـون بسیج شدن برای استقبال که صدرشــــون مادرخانوم بنده پری خانوم

-بـه به عزیز دل من ،خوش اومـــــدید !خسته نباشی پسرم

ب*و*سیدمش