رمان بازمانده ای از طبیعت به قلم الهه یخی

ژانر: #تخیلی #عاشقانه #معمایی

خلاصه :

اگه یک روز از خواب بیدار بشی و خودت رو تو جنگل ببینی چیکار میکنی؟؟بعد ازت بخوان دنبال یکی بگردی که معلوم نیست زندست یا مرده.

تیارانا ی قصه ی ما باید با تمام مشکلات کنار بیاد و آروم آروم راز های مخفی تاراگاسیلوس رو آشکار کنه

مقدمه :

من ٬دختری از زمین که برای یافتن بازمانده به اینجا آمده ام

و تو شاهزاده ای از جنس آتش و شیطان هستی که...

برای به دست آوردن من هرکاری انجام میدهی.

راز عجیبی این سرزمین را در بر گرفته که کسی از آن اطلاعی ندارد

به زودی راز ها معلوم٬و هویّت من آشکار خواهد شد.

توضیحات :

تاراگاسیلوس:سرزمین پهناوری با مناطق مختلف.فرمانروا:آخرین بازمانده از خاندان سلطنتی

دارچفینلند:منطقه ی دیو ها.پادشاه:زاگورا

شاینتلند:منطقه ی شیطان ها. پادشاه:سلفوس

ساینتلند:منطقه ی فرشته ها.ملکه:آیرانا

گیرسلند:منطقه ی گیاه افزار ها.پادشاه:سیتاروس

آبرفیند:منطقه ی آب افزار ها.ملکه:الوریا

آترلند:منطقه ی آتش افزار ها.ملکه:آتریسیا

بادرلند:منطقه ی باد افزار ها.پادشاه:هرولد

خاکساران:منطقه ی خاک افزار ها.پادشاه:دنیل

***

با احساس بوی خاک خیس و آواز پرنده ها چشمامو باز کردم. بالای سرم پر بود از درختهای تنومند که

سر به فلک کشیده بودن. خواستم بلند بشم که سرم تیر کشید. سرم به طرز وحشتناکی درد میکرد.

دستم رو گذاشتم روی سرم و نشستم.

به اطراف نگاه کردم. من اینجا چیکار میکردم؟؟؟؟منکه......منکه......اصلا من کجا بودم که از اینجا

سردر آوردم؟؟؟؟چرا هیچی یادم نمیاد؟؟؟؟؟وای خدا این دیگه چه بلاییه که سرم اومده؟؟؟؟؟

تو همین فکرها بودم که صدای شکستن چند تکه چوب از پشت بوته هایی که پشت سرم قرار داشتن

رو شنیدم!!!حتی جرأت اینکه برگردم و ببینم صدای چیه رو نداشتم!!!!وای خدا اینجا دیگه کجا

بود؟؟؟؟؟

بار دوم که صدا تکرار شد،بی توجه به سردردم از جام پریدم و شروع به دویدن کردم. بدون اینکه

بفهمم مقصدم کجاست و دارم از چی فرار میکنم. فقط می دویدم و می‌دویدم.......

وقتی متوقف شدم که پام به تنه ی درختی که روی زمین افتاده بود و راه رو بسته بود گیر کرد و به

طرز فجیعی از طرف بازوی چپم محکم خوردم زمین!!!!بازوم به طرز وحشتناکی موقع افتادن صدا داد

و درد میکرد و بازوهام داشت میسوخت.

وقتی چشمم به بازوهام افتاد تازه فهمیدم که با چه وضعیتی تو این جنگل لعنتی گیر افتادم.فقط یه

لباس آستین کوتاه به رنگ فیروزه ای تنم بود و موهام به صورت پریشان،روی شونه هام پخش شده

بود و اونو پوشونده بود.

باز هم صدای شکستن چوب اومد.ولی چون بازوم درد میکرد و از درد به خودم مچاله شده بودم حتی

نتونستم از جام به اندازه ی یک بند انگشت تکون بخورم.صدا هر لحظه نزدیک و نزدیک تر میشد و من

هر لحظه بیشتر تو خودم فرو میرفتم.چشمامو بستم و سرمو انداختم پایین.

تموم شد!!!!میتونستم قسم بخورم که اون الان درست جلوم وایستاده، ولی من حتی جرأت نداشتم

که نفس بکشم،چه برسه به اینکه بخوام چشمامو باز کنم. خدایا اشتباه کردم خودت نجاتم بده. دیگه

موقع خواب خیال پردازی نمیکنم.تو منو نجات بده.

مطمئنم که نشسته جلوم.داشتم زیر لب با خودم و خدا حرف میزدم که دستی روی شونه ی چپم

نشست. بی اختیار از درد فریادی زدم و اشکام راه خودشون رو از چشمم باز کردن.

- احمق!!!!!مگه نمیفهمی درد داره؟؟؟؟

تازه اون موقع بود که چشمامو باز کردم و جلو روم،دوتا پسر جوان با لباس های رزمی دیدم. من با اخم

اونارو نگاه میکردم و اونا هم در حالی که سعی داشتن خنده شونو کنترل کنن بهم دیگه نگاه کردن.

مطمئنم که الان سرووضعم شبیه بچه های تخس،هفت هشت ساله شده.

-زودباشین جواب منو بدین.

یکیشون که موهاش طلایی بود و چشماش به رنگ آبی آسمانی بود و لباسی به رنگ فیروزه ای به تن

کرده بود جلو اومد و کمی سرش رو خم کرد و گفت:

-بانو مگه شما سوالی از ما پرسیدین؟؟؟

وااااا!!!!بیچاره راس میگفتااااا. منکه سوالی ازشون نپرسیدم. خو به من چه!!!الان ازشون میپرسم:

-من تو این جهنم چیکار میکنم؟؟؟؟اصلا اینجا کجاست؟؟؟من کیم؟؟؟شماها کی هستین؟؟؟چطوری از

اینجا سردر آوردم؟؟؟؟چرا هیچی یادم نمیاد؟؟؟؟؟(هرچی من سوال می‌پرسیدم چشمای اونم گشاد و

گشاد تر میشد!!!!)چشماتم اونجوری مثل وزغ نکن به سوالم جواب بده.

-اولا باید بگم دلیل اینکه به قول شما......چشمامو مثل وزغ کردم اینه که سوالاتتون زیاده. و همینطور

پشت سر هم دارین از ما دوتا سوال میپرسین.اسم من شارل،و اسم همراهم الکس هست.به بقیه ی

سوالاتتون هم توی قصر جواب داده میشه و درمورد اینکه شما گفتین جهنم!!!!باید خدمتتون عرض

کنم بانو،این جنگل زیبا هیچ شباهتی به جهنم نداره!!!!

یبار دیگه اطرافم رو خوب نگاه کردم. راس میگفت،این جنگل هیچ شباهتی به جهنم نداشت. بلعکس

خیلی هم زیبا بود. خب اسم اینکه شارله.اون یکی هم الکس......گفت که بقیه ی سوالاتم رو توی قصر

جواب میده.......قصر......قصر.....چی؟؟؟؟؟!!!!!قصر!!!!!خواستم بلند بگم که قصر اینجا چیکار میکنه

و......که وقتی نگاه سوالی منو دید گفت:

- بانو همه چیز رو در قصر متوجه میشین.الان با ما بیایین به قصر.

نمیدونستم آیا درسته که بهشون اعتماد کنم؟؟؟؟ولی خب هیچ احساس بدی نسبت به این دو نفر

نداشتم. از جام بلند شدم و وقتی چشم شارل به بازوهام افتاد شنلش رو از دور گردنش باز کرد و

انداخت رو شونه های من و کلاهش رو انداخت رو موهام. به طوری که کاملا موهام پوشونده شد. بهم

گفت:

- هر اتفاقی که افتاد شنل رو از روی سرتون برندارین.

-باشه. ولی آخه چ........

-جوابشو در قصر می‌گیرید!!!!!

بیشوره نفهم!!!!همش میگه قصر،قصر،قصر.اصلا منو واسه چی میبرن به قصر؟؟؟؟با کمک الکس روی

اسب شارل نشستم. با این دردی که بازوم داشت فکر کنم در رفته باشه!!!!آخه یکی نیس بگه دختر

جون!!!!مرض داری که موقع خواب خیال پردازی کنی و سر از این دنیای نا شناخته در

بیاری؟؟؟وای!!!همچین میگم ناشناخته انگاری دیو و پری و فرشته و شیطان دیدم!!!!اینجا که مثل زمینه!!!!حتما موقع خواب بازم راه رفتم.از وسط جنگل سردر آوردم.اینا هم به خونشون میگن

قصر!!!!آره خودشه. حتما همینه. وگرنه چیز دیگه ای نمیتونه بغیر از این باشه!!!!!خدای من دارم دیوونه

میشم،من دقیقا کجام؟؟؟؟

**************

داشتم به خودم و خیال پردازی ها و این دوتا مجسمه ی ابوالهول فحش میدادم که اسب

وایساد!!!!!چی شد؟؟؟؟یعنی رسیدیم؟؟؟؟این شارل هم که از اول رو اعصاب من بندری میرقصید گفت:

-بانو به دروازه ی شهر رسیدیم!!!!!

-شارل نمیتونم از این کلاه درست و حسابی ببینم.جان مادرت از رو سرم بردارش!!!

-متأسفم بانو. الان نمیشه.کمی هم تحمل کنید تا به قصر برسیم.

چه با ادب.......چند ثانیه ی بعد که اسب وایستاد،الکس از طرفی که آسیب ندیده بودم کمکم

کرد تا از اسب پایین بیام.کلاه شنل رو که از رو سرم کنار زد،با دست راستم مشغول درست کردن موهام

شدم که،چشمم به منظره ی رو به روم افتاد.........

وای خدااااااا.چه قصر زیبایی!!!!!به قصر رو به روم زل زده بودم و مشغول تجزیه و تحلیلش بودم که با

صدای الکس به خودم اومدم..........چه عجب!!!!!این حرف زد. فکر کردم لال تشریف داره!!!!!!

-بانو بهتره بریم داخل قصر تا به زخم هاتون رسیدگی کنن.

حرفی نزدم و فقط به تکون دادن سرم اکتفا کردم.وقتی از در وارد شدیم،همه یجور خاصی بهم نگاه

میکردن. میخواستم از شارل سوالی بپرسم که با خودم گفتم الانه که بگه :بعدا خودتون میفهمید!!!!!

منکه تو عمرم قصر ندیده بودم،دهنم از اون همه زیبایی باز مونده بود.دیوار های پوشیده شده از

صدف های ریز و رنگارنگ و کف شیشه ای سالن،جلوه ی خاصی به قصر بخشیده بود.من با دهن باز

قصر رو می‌کاویدم و این دوتا بیشوراااااا به من میخندیدن:

-شماها نمیخواین منو راهنمایی کنین؟؟؟؟

حالا اونا بودن که دهنشون از پررویی من،اندازه ی غار علی صدر باز مونده بود!!!!با هم به سمت یکی از

اتاق ها رفتیم و این دوتا ابوالهول منو تنها گذاشتن و رفتن.اون‌جور که من از تجزیه و تحلیل اینجا سر

در آوردم،فک کنم باید اتاق پزشک قصر باشه!!!!!!

در همین حین،در باز شد و دختر جوانی وارد اتاق شد.وقتی منو دید اول کمی صورتم رو نگاه کرد.مثل

اینکه دنبال نشونه ی خاصی میگشت که وقتی تو صورتم پیدا کرد.اول با بهت به چشمام نگاه کرد و بعد با لبخند سری به نشونه ی احترام برام خم کرد.منم همینجوری وایساده بودم و اونو نگاه

میکردم!!!!!!!! وقتی نگاه بهت زده ی من رو روی خودش دید،لبخند مهربونی زد و بهم نزدیک شد.

دستش رو گذاشت رو کمرم و منو به سمت تختی که گوشه ی اتاق قرار داشت هدایت کرد و روی اون

نشوند. و بعد وسایل پانسمان رو از روی میز برداشت و اومد کنارم روی تخت نشست. شنل رو آروم از

رو شونم باز کرد و مشغول تمیز کردن زخم هام شد.

منم چون خیلی کنجکاو بودم،باز هم مشغول بررسی اتاق شدم. وقتی کارش تموم شد،دستش رو

خیییییلی آروم گذاشت رو دست چپم که حالا کبود شده بود. ولی برخورد دستش همانا و بلند شدن

جیغ من همانا:

-واااااااااای.یواش!!!!مگه نمیبینی درد داره؟؟؟؟

-دستتون در رفته بانو!!!!

-ااااااا؟؟؟؟در رفته؟؟؟؟کجا در رفته بگو برم بیارمش؟؟؟؟خب خودم میدونم در رفته.وگرنه کبود

نمیشد که........

-بانو باید جا بندازمش......

-چیه هی بانو بانو بانو میکنین؟؟؟؟؟ابن میاد میگه بانو!!!!!اون میاد میگه بانو!!!!!وقتی هم دلیل

کارشون رو میپرسم جواب سربالا میدن........

همونطور که به جون اون بیچاره غر میزدم با چشمام هم کف اتاق و می‌کاویدم.نمیدونم دنبال چه چیز

جالبی می‌گشتم که به دو جفت کفش آبی برخورد کردم........کمی که اومدم بالا تر رسیدم به لباس آبی

فیروزه ای رنگ. درست به رنگ لباس کارول......

یکم دیگه که اومدم بالاتر به موهایی به رنگ استثنائی برخوردم.....موهای بلندی به رنگه آبیه

لاجوردی.همونطور داشتم سرم و بالا و بالاتر میآوردم که به زنی زیبا رو رسیدم.صورتش به صافیه آب

زلال بود و رنگ چشماش به پاکی و درخشندگیه آب بود.

ظاهرا این بانویه آبی پوش که به رنگ آبی علاقه ی خاصی داشت،منتظر دیدن من بود که با دیدن من

خوشحال شد و با لبخند به من نزدیک شد. منکه محو زیبایی لباس و خودش شده بودم زیر لب گفتم:

-وای خدا جونم!!!!!!چه خوجگله. چــــــــــ.........

در همین فاصله که من به اون بانو خیره شده بودم. پزشک هم دستم و با سرعت پیچوند که با صدای

تیریک بند بند وجودم پاره شد!!!!!!!سرعت کارش اونقدر بالا بود که صدام تو گلوم خفه شد و به لبه ی

تخت چنگ زدم و از لای دندون های کلید شدم گفتم:

-برو بمیر!!!!!!!

پزشک هم که دختر جوان و شری به نظر می‌رسید،کف دوتا دستش رو با خوشحالی بهم کوبید و گفت:

-جا انداختمش!!!!

-ببینم تو همیشه با کمک حواس پرتی بقیه کارتو انجام میدی؟؟؟؟؟

بانوی آبی پوش-اتفاقی افتاده سیدنی؟؟؟؟؟

پزشک که الان فهمیدم اسمش سیدنیه. تازه متوجه حضور اون بانوی آبی پوش شده بود که با دیدنش

خیلی سریع از روی تخت برخاست و بعد سری به نشانه ی احترام براش خم کرد:

-ملکه الوریا،بانوی جوان در جنگل دچار حادثه شده بودن و دستشون در رفته بود که جا انداختمش.

-که اینطور.الان حالش خوبه؟؟؟؟

-بله ملکه!!!!!!

ملکه........ملکه.......وای ملکه!!!!!یعنی اینی که الان جلوم وایساده ملکس؟؟؟؟همین یکیو کم

داشتم!!!!قصر!!!!!محافظ!!!!!سرزمین عجیب!!!!!پزشک شاد و شنقول!!!!ملکه!!!!دیگه دارم دیوونه میشم.

منم بالاجبار سرم و براش خم کردم که دستش رو گذاشت روی شونم و گفت:

-حتما خیلی سوال داری.

-بله میخوام بدونــــــ........

-بسیار خب.سیدنی،لطفا این رو ببر به اتاق تا لباس مناسبی به تن کنه و باهم بیاین به سالن اصلی!!!!

وااا اینا چرا این ریختین؟؟؟؟؟نمیزارن آدم دو کلمه حرف بزنه. از اونجایی که دیگه

داشتم از کنجکاوی منفجر میشدم خیلی سریع با سیدنی به طرف اتاقی که در طبقه ی دوم قصر قرار

داشت رفتیم.........

****************

بعد از اینکه لباس حریر آبی رنگی رو پوشیدم و موهامو آزادانه روی شونه هام رها کردم اومدیم توی

سالن طبقه ی سوم قصر.و الان همراه آدم های عجیب و غریبی با لباس های به رنگ های مختلف روی

صندلی هایی که به صورت نیم دایره قرار دارن نشستیم. بالاخره ملکه لب به سخن گشود:

-میدونم که الان میخواین علت حضورتون رو در این مکان بدونین(به من خیره شد و ادامه

داد)مخصوصا تو......تیارانای عزیز!!!!!!

تیارانا؟؟؟؟اسم من تیارانا بود؟؟؟پس چرا خودم هیچی یادم نمیاد؟؟؟؟خواستم این سوال رو با صدای

بلند بپرسم که دستش رو به نشانه ی سکوت بالا آورد:

-همه ی شماها میدونین که ما چه جنگی رو در پیش داریم. ولی برای اینکه تیارانا هم متوجه بشه،از

اول توضیح میدم.سالهاست که سرزمین ما تاراگاسیلوس،در صلح زندگی میکرد.تاراگاسیلوس

سرزمینی بزرگ و زیبا و پهناوری بود که بامناطق: ساینتلند، شاینتلند، دارچفینلند، گیرسلند، بادرلند،

آبرفیند، آترلند وخاکساران تشکیل میشد.این اتحاد پا برجا بود تا اینکه اهالی منطقه ی دارچفینلد و

شاینتلند برای کشور گشایی باهم متحد شدن و با ما جنگیدن.

ما خیلی سعی کردیم تا در مقابلشون بایستیم. ولی قدرت ما در برابر قدرت اونها خیلی کمه. تنها امید

ما بازماندست. بازمانده ای از طبیعت......

بازمانده ای از طبیعت آخرین فرزند از خانواده ی سلطنتی تاراگاسیلوس هست که گم شده و ما

نمیتونیم اون رو پیدا کنیم. هنگامی که جنگ شروع شد،خانواده ی سلطنتی تاراگاسیلوس بنا به دلایل

نامعلومی به قتل رسیدند. و ما الان باید اون بازمانده رو پیدا کنیم و......

دیگه نتونستم صبر کنم. آخه اینا چ ربطی به من داشت؟؟؟؟از جام بلند شدم و با صدای بلندی گفتم:

-یه لحظه صبر کنین. اینا چ ربطی به من داره؟؟؟اصلا این بازمانده چیکار میتونه بکنه؟؟؟؟

-تیارانای عجوووول!!!!صبر داشته باش.بازمانده ای از طبیعت که آخرین فرزند خانواده ی

سلطنتی،میتونه تمام عناصر طبیعت رو کنترل کنه. میتونه آتش ایجاد کنه. سوار بر باد بشه. آب رو

کنترل کنه. خاک رو حرکت بده. با حیوانات حرف بزنه. با گیاهان ارتباط برقرار کنه. اون قدرتش از همه

ما بیشتره. اون باید توی جنگ به ما کمک کنه.

-باید؟؟؟؟خب حالا این قضیه به من چه ربطی داره؟؟؟من حتی ماهیت مردم دارچفینلد و شاینتلند رو

نمیدونم.

-بله. اون باید در جنگ به ما کمک کنه. دارچفینلد منطقه ی دیو ها. و شاینتلند منطقه ی شیطان هاست.

شاه زاگورا(پادشاه دارچفینلد)و شاه سلفوس(پادشاه شیطان ها)باهم متحد شدن. ببین تیارانای عزیز،تو

اگه به ما کمک نکنی، زندگی مردم زمین هم به خطر میفته.

-گذشته ی من چیه؟؟؟چرا هیچی یادم نمیاد؟؟؟

-گذشته ات رو هرچی که هست. ما خواستیم فراموش کنی. پس بهتره که زیاد در موردش فکر نکنی.

موقعی که لازم باشه همه چیز رو میفهمی. و.......

-و من باید چطوری به شما کمک کنم؟؟؟؟

-سادست. تو باید بازمانده رو پیدا کنی.طبق پیش بینی که گذشتگان کردن،دختری با موهای سپید،با

نشان گل سرخ،از زمین میتونه بازمانده رو پیدا کنه.

از روی عصبانیت و حرف مسخره ی ملکه ،خنده ی عصبی کردم و گفتم:

-با موهای سپید؟؟؟با نشان گل سرخ؟؟؟واقعا که!!!!من موهام مشکیه. و هیچ نشانی هم ندارم.

-مطمئنی؟؟؟؟

- بـــــــ......بله.....بله مطمئنم!!!

لبخند مرموزی زد و دستاش و جلوی صورتش بهم چسبوند و نفس عمیقی کشید و بعد دستش رو به

صورت دایره وار جلوی صورتش چرخاند و به سمت پنجره برد و بعد از چند لحظه مقداری آب رو ا

پنجره به داخل آورد و به من نزدیک شد.

دستش رو که پر اب بود گذاشت رو موهام و در مقابل چشم های بهت زده ی بقیه موهای سفید رنگم که

به رنگ مشکی در اومده بود نمایان شد.بفرما ضایع شدم رفت پی کارش!!آخه مگه نمیدو نی اینا همه

چیو میدونن بعد میگی موهام مشکیه؟؟؟؟خو به من چه. منکه از گذشته هیچی یادم نمیاد.

دستش رو گذاشت روی پیشونیم و موهام رو انداخت پشت گوشم و گل رز کوچکی که کنار پیشونیم

بود نمایان شد:

-خب......اینم از نشانه ها. همین حالا لوازم سفرتون آمادست. تو به همراه شارل و الکس برای پیدا کردن

انگشتری میرین که وقتی بازمانده رو احساس کنه تبدیل به تاج میشه. اینم بگم که اون انگشتر رو فقط

تو میتونی برداری. نه کس دیگه ای موفق باشین.

به به!!!!بدبخت شدم رفت پی کارش!!!!

*************

کلاه شنلمونو انداختیم رو سرمون و سوار اسب هامون شدیم.تازه فهمیدم که الکس اهل ساینتلنده. و

شارل هم اهل بادرلند!!!!!از شهر خارج شدیم و وارد جنگل شدیم. کسی چه میدونست چی در انتظار ما

سه نفره؟؟؟؟من بخاطر اینکه دوباره به زمین برگردم باید کمکشون میکردم. چون تنها کسی که

میتونست منو برگردونه بازمانده بود.......... هنوز که خوب فکر میکنم میبینم انگار توی خوابم یا بهتر

بگم توی یه کابوس که قرار نیس ازش بیدار بشم با صدای شارل به خودم امدم:

کارول-بانو...بانو

با حواس پرتی جوابشو دادم:

-چیه شارل چی میخوای؟

-بانو خواستم بگم اگه گشنه هستید یکم بشینیم تا غذا بخورید و استراحت کنید...

بی راه هم نمیگفت چون واقعا از گشنگی داشت روده بزرگم روده کوچیکمو شکار میکرد...

-فکر خوبیه،منم گشنم شده.

-پس بانو شما اینجا بشینید تا ما بریم شکار کنیم و بیایم

شکار کنن!؟ مگه غذا با خودشون نیوردن؟...فکری که تو سرم بود رو بلند گفتم:

-مگه با خودتون غذا نیوردید!؟

-نه بانو ،ما وقتی به جنگل میایم غذا نمیاریم شکار میکنیم

-باشه پس برین زودهم بیاین

شارل و الکس کمی سرشونو خم کردنو رفتن...چه ادم مهمی هستمو خودم خبر نداشتم...بعداز اینکه

رفتن شروع کردم نگاه کردن به جنگل،چقدر زیبا بود...گوشامو تیز کردم انگار یه صدایی میومد...با

ترس برگشتم سمت بوته ها بازم صدا امد این دفعه بلندتر...ای خدا بازم کنجکاویم گل کرد اخرش من

بخاطر همین کنجکاوی کوفتی میمیرم...پاشدم لباسمو تکوندمو رفتم سمت بوته ها چون صدا دقیقا از

همون جا میمود...بوته هارو که کنار زدم...نفس تو سینه ام حبس شد خدای من ........ببر...حالا چکار

کنم؟؟؟؟!!!!!

معلوم بود خیلی گرسنه اس!! با چه خصومتی هم منو نگاه میکرد...خدایا خودت کمکم کن به دادم

برس...کم کم به سمتم قدم برمیداشت و من به عقب میرفتم...ای خدا بگم چیکارتون کنه!!شارل و

الکس کجا رفتین اخه منو اینجا تنها گذاشتین...به سمتم خیز برداشت که چشمامو بستمو جیغ

زدمو بی اختیار گفتم:

-توروخدا منو نخور.

بعداز چند مین که گذشت و اتفاقی نیوفتاد یک چشممو باز کردم ببر دقیقا جلوی من نشسته بود...ودر

کمال حیرت من گفت:

-سلام بانوی جوان.

یا خداااااا ببر هم مگه حرف میزنه...از تعجب گوشام داشت سوت میکشید:

-س..ل..ا...م

ببر با اون صدای پر ابهتش گفت:

-شما چطور میتونید زبان مارو بفهمید!؟؟؟؟

یعنی من زبون حیوانات رو میفهمیدم؟؟؟؟؟؟باورم نمیشهباترس گفتم:

-راستش منم نمیدونم چطور میتونم زبان شمارو بفهمم

ببر-از من نترسید من به قصد شکار امدم اینجا اما چون شما زبان حیوانات رو میفهمید شمارو شکار

نمیکنم بانوی جوان!!

ای خدا حتی ببره هم بهم میگه بانونمیدونم چرا احساس کردم ببره ناراحت:

-اتفاقی براتون افتاده!؟گرسنه هستید!؟

ببر رو کردسمت منو گفت:

-منو خانواده ام چند روزه که هیچی نخوردیم...شاه زاگورا و شاه سلفوس...همه ی حیوانات رو شکار

کردن و ما کم میتونیم شکار کنیم!!!

خواستم جوابشو بدم که صدای داد شارل به گوشم خورد:

-بانو فرار کنید!

و تیرو کمانشو اماده کرد و خواست به سمت ببر تیراندازی کنه که داد زدم:

-وایسااااااااا نزن.

الکس-بانو چی میگید ببر خطرناکه.

-اون هیچ خطر نداره فقط گرسنه اس با خودتون غذا اوردین؟؟

شارل-بله یک اهو شکار کردیم.

-باشه پس بهم بدینش.

اهو رو از دست الکس گرفتمو رفتم سمت ببر:

-بفرما این اهو غذای خانواده ات.

ببر -یعنی شما غذای خودتون رو به من میدید!؟من از شما متشکرم بانوی جوان...

اهو رو گرفتو یک چیزی مثل سوت به من داد:

ببر-هروقت به کمکی احتیاج داشتید فقط کافیه من روبا این سوت صدا کنید من به کمک شمامیام...

ببر تعظیم کوتاهی کردو رفت...برگشتم سمت الکس و شارل که دهنشون از تعجب باز شده بود:

-چیه حالا شما دوتا چرا به من اینجوری نگاه میکنین؟؟

الکس درحالی که هنوز تعجب از سر روش میبارید گفت :

_شما چطور......چطور با اون ببر .......

هوف لکنت زبانم که گرفته این ،بدون توجه به حرفش گفتم:

-بهتره دیگه راه بیفتیم.

اوناهم با تعجب پشت سرمن راه افتادن .اون شی طلایی رنگ که شبیه سوت بود محکم تو دستم

گرفتم یادم باشه درمواقع ضروری ازش استفاده کنم .......

کارل

صدای خبرچینی که از بادرلند برامون خبر آورده بود دوباره به یادم اومد:

-سرورم اونا بالاخره موفق شدن دختر نشان دار رو انتقال بدن.دخترنشان دار اینجاست.

یعنی الان کجاست ؟؟؟هرجا که هست سریع باید نابود بشه. این به نفع همه ی ماست ،مخصوصا برای

آینده ی من که قراره جای پدرم،شاه سلفوس رو بگیرم.من شاهزاده ی بزرگ سرزمین شاینتلند هستم.

من باید اون دختر رو نابود کنم ...... دخترک بیچاره.........آماده باش که دارم میام......با خشم تو سوت

دمیدم واژدهام چندثانیه بعد جلوی پام توقف کرد.

***********

چندساعتی تو اسمان دنبال نشونه می گشتم از منطقه بادر لند عبور کرده بودم که بالاخره سه نفر رو

ازدور روی زمین دیدم .لبخند ترسناکی و زدم به اژدهام اشاره کردم تا روی زمین فرود بیاد. محافظان

یک فرشته و یک بادافزار بود که راحت تشخیصشون دادم و اون دختر......اولین چیزی که منو به

خودش جلب می کرد چشاش بود......چه حیف که چشایی مثل این باید برای همیشه بسته بشه ......با

اژدهام به سمتشون حمله کردم که محافظا سریتر از اون دختر به خودشون امدن و در ظاهر سعی

داشتن ازش محافظت کنن!!! پوزخندی زدم از همون چند متری که به زمین نزدیک بودم پایین پریدم و

به سمتشون حمله ور شدم.ماهر بودن، ولی نه به ماهری من.طولی نکشید که هردو،با ضربه های من

بیهوش روی زمین افتادن .به دخترک زل زدم که حالا چشماش گردشده بود تند تند اب دهنش قورت

میداد.

باشمشیرم به سمتش یورش بردم که سریع سوتی طلایی رنگ جلوی دهنش گرفت و بعد صدای جیغ

مانندی ازسوت خارج شد. بی اختیار چشمامو از درد بستم.اه این چه کوفتی بود دیگه ...... دستم رو

روی گوشم گذاشتم.بعد از چند ثانیه صدا قطع شد ولی وقتی سرم بالا اوردم جلوی این دختر یک....ببر

قرار داشت.

این ببر رو خوب می‌شناختم از نژاد های اصیل بود.چطور تونست خبرش کنه؟؟؟؟واقعا واسم عجیبه.

ولی تنها چیزی که برام مهمه اینه که این دختر باید بمیره!!!!!به سمتش حمله ور شدم که ببر با یک جهش

پرید روم و با پنجه هاش زخمیم کرد. مطمئنا اگه این دختر کاری نکنه منو زنده نمیگذاره!!

من باید یه کاری می کردم. من یک شیطانم و وارث آتش!!!!دستام رو داغ کردم و گذاشتم روی پنجه

هاش که از درد غرشی کرد و تا به خودش بیاد اژدهام،منو از رو زمین بلند و از اونجا دور کرد.

مطمئنم که پنجه هاش سوخته. حقش بود!!!نباید شاهزاده ی شیطان هارو خمی میکرد.

ولی......دخترک بیچاره!!!!پوزخندی زدم و داشتم به این فکر میکردم که نباید ولشون کنم.کنار رودخانه

ای روی زمین فرود اومدیم و من زخم هامو با آب شستم و محکم بستمشون و بعد به اونجا رفتم.من

باید یه کاری میکردم.شاید اگه اون دوتا دست و پاچلفتی نبودن تا الان مرده بود. ولی فرقی هم نداره

در هر صورت من اون دختر رو نابود می کنم!

تیارانا:

دستمو توی موهام فرو بردم و نفس عمیقی کشیدم. خدای من اون دیگه چه دیوونه ای بود؟؟؟یهو از

کجا سر و کلش پیدا شد؟؟؟؟اصلا واسه چی به ما حمله کرد؟؟؟؟؟

حالا چیکار کنم؟؟؟؟دست ببری هم که سوخته. این دوتا هم که دراز به دراز افتادن رو زمین. خداروشکر

اتفاقی براشون نیفتاده. ولی فکر کنم سرشون اسیب دیده باشه. به ببری نزدیک شدم و کنارش نشستم.

مشغول لیس زدن پنجه هاش بود و هر از چندگاهی غرش ضعیفی میکرد:

-ببری ببخشید. همش تقصیر من بود،اگه من خبرت نمی‌کردم تو اینطوری زخمی نمیشدی.منـــــــ.........

-نه بانو. این چه حرفیه؟؟؟؟من به شما مدیونم!!!اگه شما نبودین خانواده ی من میمردن.

-هرکی جای من بود این کمک رو بهت میکرد.راستی؟؟؟؟اون دیوونه کی بود که به ما حمله کرد؟؟؟

چیزی نگفت و شروع به لیس زدن پنجه هاش کرد.سوالمو بازم تکرار کردم که غرشی کرد و گفت:

-خودتون بعدا میفهمین.الان بهتره به حافظاتون برسین. من خوب شدم.

-ولی چطوری؟؟؟مگه نسوخته بود؟؟؟

-من جزو ببر های اصیلم!!!!میتونم با لیس زدن زخم هامو ترمیم کنم. البته فقط جاهای سوختگی رو!

-آهان!!خب حالا باید چیکار کنیم؟؟منکه جایی رو بلد نیستم!

در حالی که از روی زمین بلند میشد :

-پشت من سوارشین. من کمکتون می کنم.

از روی هیجان آخ جونی گفتم و سوارش شدم.اول اروم تر میدوید. ولی کمی که من عادت کردم

سرعتش رو زیاد کرد. وای خدای من!!!!!!حتی از یه ماشین هم سریع تر میرفت. مطمئنم اگه کسی اون

نزدیکی بود. مارو فقط به صورت یک سایه میدید. کنار رودخانه ای توقف کرد:

-اون بوته های صورتی رنگ رو میبینید؟؟برگ های اون رو بچینین و بعد کمی از آب رودخانه رو روی

اون بپاشین و با سنگ کاملا له کنین. اگه از اون مخلوط روی زخم محافظانتون بزنین. زخم هاشون

ترمیم پیدا میکنه.

آهانی گفتم و به اون بوته ی عجیب نزدیک شدم. این سرزمین بیش از اندازه عجیب و غریب بود. فقط

خدا کنه ازش جون سالم به در ببرم!!دستم رو که به نزدیکی بوته بردم بوته حرکت کرد. از ترس

دستم رو مشت کردم و دستمو عقب کشیدم که با این حرکتم بوته مچاله شد!!!!!پناه بر خدا!!!!این چرااین ریختیه؟؟هر حرکتی که میکردم بوته هم همون شکلی میشد!!از فکری که به ذهنم رسید بشکنی

زدم و با صدای بلند و خوشحالی گفتم:

-یافتم!!!همینه!!!!!

منکه متوجه اطرافم نبودم یهو یه صدا از بـغـ*ـل گوشم گفت:

-چیو یافتین بانوی من؟؟؟؟؟

از ترس هینی کشیدم و پام به شاخ و برگ های روی زمین گیر کرد و روی زمین ولو شدم.این ببره هم یه

تختش کمه هااااااا. زهره ام ترکید!!!!!

-هیچی ببری. فهمیدم که این بوته ها شفا بخشه!!!!!!

و بعد لبخند دندون نمایی زدم و از روی زمین بلند شدم. خاک و خل لباسم رو تکوندم و توری که جلوی

لباسم بود رو با یه دستم گرفتم و ازش به عنوان سبد استفاده کردم.برگ هارو آروم و یکی یکی جدا

کردم و داخلش انداختم!!!!!

خب منکه نمی تونستم بهش بگم می تونم گیاه هارو کنترل کنم. اگه بهش می‌گفتم صددرصد فکر می

کرد دیوونه ام!!!!

وقتی کارم تموم شد،پوسته ای از درخت رو که کنار رودخونه افتاده بود رو برداشتم و پر از آب کردم و

کنار ببر به راه افتادم. خب اگه پشتش سوار می شدم صددرصد آبی واسم نمی‌موند که. والا......

***********

با هزار جور بدبختی و زحمت این دوتا ابوالهول رو کنار درخت خوابوندم. مطمئنا اگه بفهمن ببری با آب

دهنش زمین رو لزج کرد تا من اینارو راحت روی زمین بکشم،روزی سه بار خودشونو گربه شور

میکنن!!!!هخخخخخ. منم بدجنس شدماااااا........

اون مایعی رو که ببری گفته بود درس کردم و روی چندتا برگ درخت مالیدم و بعد گذاشتم روی زخم

هاشون. خسته بودم و از صبح هیچ استراحتی نکرده بودم. واسه ناهار هم چندتا میوه خوردیم. این

دوتا که فعلا تو عالم هپروت تشریف دارن!!!!اگه اینطوری پیش بره از پا در میام. ببری همکه

رفته.چندتا برگ روی زمین ریخته بود اونارو کنار درخت جمع کردم و ازش به عنوان بالشت استفاده

کردم و خوابیدم.خییییییلی خسته بودم. برای همین زود خوابم برد..........

************

توی عالم شیرین خواب بودم که ناگهان.......با تکون های شدیدی که بهم وارد می شد کسی که شونمو

محکم تکون میداد آروم لای چشمامو باز کردم.جلوی صورتم دوجفت تیله ی آبی رنگ خودنمایی میکرد

که با نگرانی و وحشت بهم خیره شده بودن:

-تیارانا..........تیارانا بلند شو........

-هووم؟؟؟؟.........چیه چیکارم داری؟؟؟؟

-بیدار شو ببینم سالمی؟؟؟؟؟

-هذیون نگو. ولم کن خوابم میاد

-مسخره بازی در نیار بیدار شو!!!!!!!

-ولم کن......

هنوز گیج خواب بودم و به آرامی منو روی زمین گذاشت. منم که لنگه خوااااااب غلطتی زدم و به سمت

چپم خوابیدم که..........

-تیاراااااناااااااااااااااااااا

یا خود خدا!!!!!!با صدای فریاد سیخ نشستم!!!!حتی خوابیدن هم یادم رفت.

-کوفت!!!!بیشوره خررررر. واسه چی عربده میکشی گوشم کر شد!!!!!

توی همون حالت هم دستمو زده بودم به کمرم و داشتم غر میزدم:

-مگه تو نمیفهمی اینطوری فریاد نمیزنن؟؟؟؟عقل و شعور نداری من نمیدونمچرا شما دوتا رو مسئول

محافظت از جونه من بدبخت کردن.آره دیگه وقتی.......

شارل که کلافه بود دستش رو گذاشت رو دهن و بینیم که رسما خفه شدم:

-شما حق ندارین به ما توهین کنین بانو.ما فقط نگرانتون بودیم و میخواستیم ببینیم سالمید؟؟؟؟ولی

ظاهرا شما از ما هم سالم ترید!!!!اون پسری که دیدین شاهزاده ی شیطان بود.من نمیدونم چطور جون

سالم به در بردین. ولی ......مطمئن باشین اگه نجات پیدا نکرده بودین،الان معلوم نبود اون چه بلایی به

سرتون آورده بود.

وای خدا خفه شدم. این چرا دستش رو برنمیداره؟؟؟؟هر چی تقلا میکردم و دست و پا میزدم بی

نتیجه بود!!!!!داشت منو می‌کشت!!!!مگه من چی گفته بودم که اون الان اینطوری میکرد؟؟؟؟کلا

عصبانی بود. این شارل،زمین تا آسمان با شارلی که صبح دیده بودم فرق میکرد.

هوا کم آورده بودم و اینم نمی‌خواست ولم کنه. زانو هام خم شد و تنها کاری که تونستم بکنم این بود

که دستشو گاز بگیرم.از روی درد دستش رو برداشت که راه تنفسیم باز شد و تونستم نفس بکشم.

دستمو مشت کردم و روی قفسه ی سینه ام کوبیدم!!!!نه!!!نفسم بالا نمیومد،روی زمین زانو زده بودم که

الکس زود خودش رو بهم رسوند و دستش رو گذاشت پشت گردنم و یکم بهم آب داد.چشمام تار دید و

همونجا تو بـغـ*ـل الکس توی تاریکی فرو رفتم......

شارل:

من......من اصلا نمیخواستم اون اتفاق براش بیفته.نمیدونستم که نفس کم میاره. خب من که اینطوری

نیستم!!!!آه چی میگی شارل؟؟؟؟تو یه باد افزاری. معلومه که نفس کم نمیاری. ولی اون چی؟؟؟؟باشه

باشه!!!!قبول. ولی حالا باید چیکار کنم؟؟؟؟الکس تیارانا رو توی بـغـ*ـلش گرفت و رو بهم گفت:

-احمقانه ترین کاری که یه بادافزار میتونه انجام بده اینه که همه رو بادافزار در نظر ببینه!!!!درست مثل

تو.....

کلافه دستی تو موهام کشیدم و موهامو فرستادم عقب:

-حالا چیکار کنیم؟؟؟؟زنده ست؟؟؟

نگاهی به صورت تیارانا انداخت و گفت:

-فعلا که زندس. به شرطی که تو دوباره هوس نکنی دستتو بزاری رو بینی و دهنش.شارل......اون واسه

سرزمین ما مهمه. باید زنده نگهش داریم،نه اینکه خودمون تو سریع تر مردنش به دشمنانمون کمک

کنیم.......

-حالا باید چیکار کنیم؟؟؟

در حالی که به سمت اسب میرفت:

-گیریسلند همین نزدیکیه.باید بریم اونجا.

و بعد سوار اسب شد. منم سوار اسبم شدم و بهش نزدیک شدم.تیارانا کاملا توی بـغـ*ـلش بود و شنل کاملا

صورتش رو پوشونده بود.

-نظرت در مورد اتفاق امروز چیه الکس؟؟؟؟

-شاهزاده کارل مطمئنا دوباره برمیگرده. باید مواظبش باشیم

-موافقم. باید حواسمان بیشتر جمع باشه.

روی اسب از وسط جنگل رد میشدیم.صدای هیچکدوممون در نمیومد. ولی یه احساس خیییلی بدی

داشتم. مطمئن بودم که کسی داره تعقیبمون میکنه ولی هربار که به اطراف نگاه میکردم هیچی نبود.

این سکوت نشان از یه حادثه بود. مطمئنم که قراره یه اتفاقی بیفته. ولی الان نباید به این اتفاق ها فکر

میکردم.جنگل که تموم شد به مرز گیریسلند نزدیک شدیم. پر بود از سربار و همه در حال آماده باش

بودن!!!!