نویسنده رمان آشوب دل چه کسی می باشد؟

این رمان زیبا به قلم الف عسکری یکی از بهترین نویسندگان رمان نوشته شده است.

موضوع رمان آشوب دل در چه زمینه ای می باشد؟

این رمان در موضوعات عاشقانه,اجتماعی,معمایی نوشته شده است.

آیا دانلود رمان آشوب دل رایگان می باشد؟

این رمان به صورت رایگان (مطالعه در اپلیکیشن) می باشد. لطفا توجه داشته باشید تمامی رمان های دنیای رمان با اجازه کامل نویسنده و به صورت قانونی و حلال قابل دانلود می باشد.

رمان آشوب دل به قلم الف عسکری

بعد از سه‌سال عاشقی یزدان در یک شب سرد نامزدی رو به هم می‎زنه. سحر باور نمی‎کنه که بعد از اون همه عشق و علاقه یزدان اون رو پس بزنه و ازش بخواد که منطقی از هم جدا بشن! اما یزدان دیگه اون آدم عاشق چند سال پیش نیست و از این رو به اون رو شده، علت این تغییر رو هم فقط یک نفر می‎دونه و اونم کسی نیست جز یاور برادر کوچیکتر یزدان!

ژانر : عاشقانه، اجتماعی، معمایی

تخمین مدت زمان مطالعه : ۷ ساعت و ۲۸ دقیقه

مطالعه آنلاین آشوب دل

ال عاشقي يزدان در يک شب سرد نامزدي رو به هم مي‎زنه. سحر باور نمي‎کنه که بعد از اون همه عشق و علاقه يزدان اون رو پس بزنه و ازش بخواد که منطقي از هم جدا بشن! اما يزدان ديگه اون آدم عاشق چند سال پيش نيست و از اين رو به اون رو شده، علت اين تغيير رو هم فقط يک نفر مي‎دونه و اونم کسي نيست جز ياور برادر کوچيکتر يزدان!

مقدمه:

آشوب، همان حس غريبي‌ست كه دارم

وقتي كه به لب‌هاي تو لبخند نباشد

درتک تک رگ‌هاي تنم عشق تو جاري‌ست

در تک تک رگ‌هاي تو هر چند نباشد!

لبخند تلخي که زد از چشم‌هاي تيز يزدان دور نماند، نيم‌چرخي دور خود زد و پاهاي برهنه‌اش را روي سراميک‌هاي سرد سالن گذاشت.

باور نمي‌کرد که يزدان يک‌دفعه و به اين مقدار تغيير کند! ولي نه به يک‌باره نبود، يزدان خيلي وقت بود که از اين رو به آن رو شده بود، هيچ‌ کدامشان باور نمي‌کردند، از چهرة همه مشخص بود که جا خورده و حرف‌هاي شنيده را باور ندارند.

سرش را به طرف چپ برگرداند و به عمه پروانه‌اش خيره شد، استکان چاي در ميان انگشت‌هاي ناتوانش مي‌لرزيد و قهوه‌اي چشم‌هايش از قطرات اشک مي‌درخشيدند، يلداي مهربانش بدون پلک زدن با کاردي که قبل از اين طوفان سهمگين درحال ميوه پوست گرفتن بود و حال در هوا خشک شده به يزدان زل زده بود و لب‌هاي صورتي رنگش اندکي ازهم فاصله گرفته بودند.

آقا محمودي که اغلب هيچ‌چيز باعث شوکه شدنش نمي‌شد حال با دهاني باز کاملاً مضحک به نظر مي‌رسيد! تنها وصلة ناجور جمع ياور بود که با لبخندي مرموز و حرص درار به سياه بختي او خيره شده بود.

دستش را مشت کرد و از ذهنش گذشت کاش مي‌توانست به سمت ياور حمله کند و ناخن‌هاي بلندش را درون درياي چشم‌هاي ياور فرو کرده و چشم‌هايش را از حدقه بيرون بياورد! ولي نه ياور که قلبش را ندريده بود، مقصر اصلي کسي بود که با وقاحت تمام خيره در چشم‌هايش زل زده و او را خيلي راحت درجمع تحقير کرده بود.

خوب شد که پدرش در اين جمع حضور نداشت، وگرنه با اين رسوايي که به بار آمده بود واقعاً نمي‎دانست چه خواهد شد!

با لب‌هايي لرزان خيره درچشم‌هاي سرد مقابلش گفت:

_ چي‌شده عزيزم؟ داري شوخي مي‌کني ديگه نه؟! بايد بهت بگم که اصلاً شوخي جالبي نيست!

بعد از آن صداي به ظاهر شاد پروانه بود که در سالن طنين انداز شد:

_ معلومه عزيزم، نکنه فکر کردي داره جدي حرف مي‌زنه؟! چه اشتباهي!

ياور بود که بي‌رحمانه با شمشير حقيقت قلبش را شکافت:

_ ببخشيد اين رو مي‎گم ولي بهتره خودتون رو گول نزنيد و واقع بين باشيد! به نظرم براي رسيدن به جواب به چشم‎هاي يزدان نگاه کنيد، چشم‌ها هيچ‌وقت دروغ نمي‌گن. خاصيت همه‌شون همينه!

اين‌بار محمود بود که رو به ياور با عصبانيت و چشم‌هاي سرخ شده‎ غريد:

_ ساکت شو ياور، نمي‌خواد آتيش بياره معرکه بشي. براي من فلسفي هم حرف مي‌زنه!

يزدان با صداي محکمي ميان حرف پدرش آمد:

_ چرا ساکت بشه؟ اتفاقاً من با ياور موافقم!

پروانه با شنيدن اين حرف آتش گرفت، عصبي از جايش پريد و خود را به يزدان رساند، بي‌حرف دستش بالا رفت و روي ‌گونة يزدان نشست، سيلي‌اش درد داشت و قلب همچنان عاشق سحر را به درد آورد.

يک قدم به جلو برداشت و دستش را دور کمر پروانه‎اي که از حرص مي‌لرزيد حلقه کرد و سعي کرد آرامش کند:

_ مامان... مامان... تورو خدا آروم باش!

نفهميد کي گونه‌هايش از اشک خيس شدند و نفهميد که چطور صدايش به لرزش نشست.

پروانه رو به سحر با عجز ناليد:

_ ولم کن سحر که دارم تو آتيشي که اين پسر به پا کرده مي‌سوزم، بذار عصبانيتم رو خالي کنم، وگرنه دق مي‌کنم!

چشم‌هايش بي‌اراده به سمت يزدان کشيده شدند، صورتش در جهت سيلي چرخيده بود و دستش را روي گونه‌اش گذاشته بود، پلکش مي‌پريد و سحر مي‌دانست جان مي‌کَند تا خود را کنترل کند.

محمود خشمگين گفت:

_ حرف آخرت اينه يزدان؟ چون ديگه راه برگشتي وجود نداره! اين راهي که داري مي‌ري هيچ دور برگردوني نداره مي‌فهمي؟

چشم‌هاي سحر براي پرت کردن حواسش در سالن چرخيد، روي چهرة افراد حاضر مکث مي‌کرد و تمام وجودش طلب مي‌کردند که همة اين‌ها يک کابوس باشند، وليکن حرف‌هايي که مانند پتک بر فرق سرش کوبيده مي‌شدند نمي‌گفت که فقط يک کابوس دهشتناک هستند.

يزدان با صدايي بي‌احساس گفت:

_ حرف اول و آخرم همينه و هيچ‌وقت هم پشيمون نمي‌شم، مطمئنم که سحر اينقدر منطقي هست که خيلي راحت قبول کنه!

به طرف سحر برگشت و با ابروهايي بالا رفته خطاب به او گفت:

_ مگه نه دختر دايي؟

پوزخند ياور عصبي‌اش کرد، او را وسط اين معرکه کم داشت، سعي مي‌کرد نگاهش به نگاهِ ياور نيفتد زيرا مي‌دانست که ناراحت‌تر خواهد شد.

پلک چشم چپش پريد و عضلات معده‌اش در هم پيچيدند، ميل زيادي داشت تا جايي را پيدا کند و هرچه که خورده است بالا بياورد، آب دهانش را همراه با مايع ترشي که تا حلقش بالا آمده بود به سختي فرو داد و ناباور گفت:

_ دختر دايي؟!

بعد از سه‌سالِ عاشقانه که داشتند شده بود "دختر دايي"؟!

بعد از چند لحظه مکث براي اين‌که بتواند خود را کنترل کند ادامه داد:

_ يزدان چقدر عوض شدي،م..من م..من ديگه نمي‌شناسمت!

مشت‌هايش را بالا برد و روي حجم اشک‌هايي گذاشت که افسارشان از دستش رها شده بود تا شايد بتواند از آن‌ها بکاهد.

نابود شده بود، تمام وجودش نابود شده بود و تا ويراني فاصله‌اي نداشت، ولي يزدان همچنان استوار بود، انگار نه انگار که دقايقي قبل حرف‎هاي قاتلش را به قصد کشت قلب سحر اجير کرده است.

در سالن قدم رو رفت و با لحن بي‌حوصله‌اي انگار که درحال دک کردن مزاحمي است گفت: