رمان آخرین تکشاخ ایرانی (جلد دوم) به قلم یاسمین فرح زاد

ژانر: #تخیلی #عاشقانه #طنز #هیجانی

خلاصه :

بعد مدتی برادر روسلا از کانادا برمیگرده درحالی که زخمی شده و بهترین دوستشو از دست داده… اما درباره اتفاق مرموزی که برای خودش و مهدی اونجا افتاده چیزی به خواهرش نمیگه… بعد از چند روز که اوضاع خوب بوده کسی به اسم بزرگمهر اونارو تهدید میکنه که امیرحسین چیزیو داره که متعلق به اونه اونا فرار میکنن اما…

پایان خوش

همه چیز از یه افسانه محلی شروع شد

افسانه ای که در قعر غاری رو دیوار ها به زبان رمزی حک شده بود

و من آلن فِرسیدو این افسانه رو رمزگشایی کردم

با فهمیدن این افسانه پی به دنیایی بردم که خارج از دنیای ماست

فهمیدم مردمش در سرزمینی غنی از هرچیزی زندگی میکنن

مردم انها هر وقت که بخواهن وارد دنیای ما میشن اما هیچ کس نباید بداند که انها از ما نیستن

مگر این که کسی از دنیای ما دروازه را باز کند

اولش فکر میکردم این فقط یه داستانه اما زمانی همه چیز عوض شد که من با شخصی از دروازه عبور کرده بود ملاقات کردم

با اینکه حاضرنشد بهم کمک کنه

اما من تونستم با درک دنیای تبدیلشوندگان و کمکشون دروازه رو پیدا کنم

و این شروع داستان من بود

فصل دوم اخرین تکشاخ ایرانی:دروازه گمشده

با عجله از خونه زدم بیرون وسط راه دو دفعه نزدیک بود با دیوار یکی بشم

وسایلمو گذاشتم رو صندلی استارت و زدم با سرعت به سمت شرکت حرکت کردم

خاک توسرم کنن نزدیک هشت و نیم بود و من بدبخت باید هشت اونجا میبودم

صبح دیر از خواب بیدار شدم همشم تقصیر این مهتاب خانوم جوگیره

کل دیشب داشت وسایل هایی که جدید خرید بود نشونم میداد

شوهر ندید است دیگه

جلوی شرکت نگهداشتم ساعت یک روب نه بود

+وای مهتاب اخراج بشم کشتمت

تا وارد سالن شدم منشی با دیدنم از جاش بلند شد

+وای ببخشید ...میدونم چقدر دیر کردم

خانم محبی با خنده گفت:خانم رادمنش نگران نباشید رئیس هنوز نیومده

نیومده؟زهرمار ...مردم تا رسیدم +جدی؟خب خیالم راحت شد اروم رفتم تو اتاقم درو بستم کیفمو پرت کردم رو میز خودمو ولو کردم رو صندلی

اول صبحی کلی کالری سوزوندم

سیستم روشن کردمو شروع کردم

مشغول کارام بودم که فاطمه مثل گاو امد تو اتاق

+تو در زدنم بلد نیستی خدایی؟

فاطمه خندون امد کنارم و چندتا پرونده گذاشت رو میزم

_برو بابا روسلا اتاق منو تو نداریم که

+بله چه خودشم تحویل میگیره ...حالا اینا چیه اوردی؟

_قرار داد جدیدی که بستیم...خانم محبی گفت وارد سیستم کنی....خر شانس رئیس

امروز نیومد

یه نگاه به پرونده ها کردم

+ یه این بارو شانش اوردما ....باشه حله

فاطمه سری تکون داد و رفت بیرون منم مشغول کارام شدم تقریبا تا ساعت چهار یه ریز کار کردم وقتی پرونده ها تموم شد وسایلمو جمع کردم و از جام بلند شدم و رفتم بیرون

خانم محبی ام داشت میرفت +من دارم میرم...خداحافظ

محبی دستی برام تکون داد :خدافظ عزیزم

تو راه برگشت به خونه یکم میوه خریدم وقتی رسیدم خونه با دیدن ماشین عمه فرخنده اخم هام رفت توهم همینو کم داشتم

عمه فرخنده به همراه مهتاب و البته ارمین تو حال نشسته بودن

سلامی کردم

ارمین و مهتاب از جاشون بلند شدن

مهتاب امد سمتم :سلام ابجی....بده من تو سنگین بلند نباید کنی

عمه: چرا؟ حالا پهلوش یه زخم کوچیک برداشت فلج که نشده

خیلی وقته اینجوری باهام حرف میزنه

ارمین:مامان...زشته

عمه روشو کرد اون طرف با مهتاب رفتیم تو اشپزخونه

_روسلا ببخشید ...ازحرفاش ناراحت نشو

لبخند زوری زدم:نه بابا نشدم توبرو پیش مهمونا میام منم

مهتاب یکم نگاهم کرد و رفت اینکه گفتم ناراحت نشدم دروغ بود

عمه بعد از اینکه فهمید من فامیلی اصلیمو تو شناسنامم زدم رفتارش با من بدتر شد

دستمو شستم برگشتم تو هال

عمه با دیدنم رو کرد سمت ارمین:پسرم با مهتاب بروپایین ...یه چند دقیقه دیگه منم میام

ارمین نگاهی به من کرد و اروم بلند شد مهتابم همراهش رفت

با رفتن اونا عمه امد جلوم ایستاد

_باید باهم دیگه صحبت کنیم ...باید بعضی چیزارو برات روشن کنم

+بفرماید گوش میکنم

عمه دستی به روسریش زد :ببینم خودت میدونی که مهتاب ارمین دارن ازدواج میکنن

....به زودیم براشون میخوام یه جشن کوچیک بگیرم ....اما بی تعارف میگم که حضورت تو اون جشن برای من دردسره ....مگه قرار نبود دیگه اینجا زندگی نکنی؟

سرمو انداختم پایین چه طور میتونست انقدر نسبت به کسی که یه عمر به چشم برادرزاده بهش نگاه کرده انقدر بد حرف بزنه

+من..میخوام برم ...اما بابا اجازه نمیده

_هه برادر من عقلش کمه ....نترس من خودمم بهش میگم ...دوست ندارم باعث ابروریزی بشی اما خودتم پافشاری کن

همچنان سرم پایین عمه بدون هیچ حرف دیگه ای از خونه رفت بیرون

با رفتنش سر بلند کردمو زل زدم به در

ناراحت بودم عمه خیلی وقته گیر داده میگه از اینجا برو

راستش یه جوراییم حق با اون بودمن دختر واقعی این خانواده نیستم کلا اضافیم

رفتم تو اتاق و خودمو تو تخت پرت کردم

فکرم رفت سمت گذشته زمانی که زخمی شدم و رفتم بیمارستان ...وقتی که حافظمو دوباره به دست اوردم

گوشیمو برداشتم و برای بار هزاروم به امیرحسین زنگ زدم

_تلفن مشترک مورد نظر خاموش میباشد

توف تو اون صدات ...یک ماه تنها چیزی که میشنومم همینه

نمیتونم به این موضوع فکر نکنم که شاید امیرحسین دیگه برنگرده ...بعد از مرخصی از بیمارستانم یک هفته بعدش امیرحسین و مهدی رفتن کانادا

میدونستم تا وقتی که اونجاست جاش امنه قرار بود بعد از سه ماه برگردن

اما الان چهارماه نیم که گذشته و من هنوز منتظرم که بهم یه زنگ بزنه ...انقدر ناراحت بودم که برای منحرف کردن ذهنم رفتم تو یه شرکت مشغول کار شدم

اما نمیتونم بهش فکر نکنم... شاید واقعا دیگه برنگردن ....یانکنه اتفاقی براشون افتاده؟

یه نیم ساعتی همون جوری روتخت فکر کردم حرف های عمه اذیتم میکرد این جوری نمیشه

بلند شدم و لباسمو عوض کردم از خونه زدم بیرون

به اولین بنگاهی که رسیدم زدم تو ترمز

بعد از کلی فک زدن دیدم خونه ها زیادی بزرگن یک خوابه ام برای من کافی بود

انقدر این بنگاه و اون بنگاه رفتم که دیدم ساعت نزدیک هشته!!

باید برمیگشتم خونه فردا دوباره میرم میگردم ...با رسیدنم به خونه دیدم ماشین بابا جلوی دره

با ورودم سریع امد جلوم از قیافش معلوم بود حسابی نگرانه

_روسلا...تا این وقت شب کجا بودی چرا بهم زنگ نزدی ...اصلا چرا گوشیت خاموشه +علک سلام باباجان...شرمنده شارژ گوشیم تموم شد....

بابا دستی به گردنش کشید:نباید به من خبر میدادی؟نگران شدم

+شرمنده ....مهتاب نیومده؟

بابا همون طور که سمت اشپزخونه میرفت گفت:نه امشب خونه عمش میمونه ...برو لباس عوض کن یه چیزی باهم بخوریم

باشه ای گفتمو رفتم تو اتاق بابا در جریان اینکه عمه بهم چیا گفته نیست

فعلا نمیخوام بدونه دارم دنبال خونه میگردم وگرنه یه دعوای درست حسابی راه میندازه

برگشتم تو اشپزخونه سفره رو چیدیم و مشغول غذا شدیم

_نگفتی کجا رفته بودی

همون طور که برای خودم برنج میکشیدم "رفتم پول به حساب یکی از دوستام واریز کنم اما عابربانک پیدا نکردم رفتم بانک" یعنی چرت گفتما

بابا مشکوک نگاهم کرد ولی چیزی نگفت

نگاهی به بابا کردم ...بهزاد فرهمند ...کسی که منو بزرگ کرد از پدر هیچ چیزی کم نداشت منو به اندازه مهتاب دوست داشت

هیچ وقت فرق بینمون نزاشت

حتی چند وقت پیش با وجود اعتراض های شدید عمه و خانوادش ویلایی که تو شمال داشت به نام من زد و خونه اینجارو به نام مهتاب

_دختر به چی زل زدی؟

+ها...اها نه هیچی

بعد از خودن غذا سفره رو جمع کردم و ظرفارم شستم

_روسلا بیا کارت دارم

رفتم کنارش رو مبل نشستم"جانم ..میشنوم"

_چیزی شده؟چرا انقدر ناراحتی؟

با خنده گفتم:دوست پسرم ولم کرده شکست عشقی خوردم

بااخم نگاهم کرد"جدی گفتم"

+ چیزی نشده ...چی باید میشد؟من خوبم

_عمت بهت چیزی گفته؟

خودمو زدم به اون راه کوسن مبل برداشتم گرفتم بغلم:نه اون بدبخت با من کاری نداره چیزی نگفته

تو دلم گفتم فقط دلمو شکونده چیزی نیست که

_باشه....میگم خبری از برادرت نداری؟زنگی چیزی بهت نزده

ناخداگاه بغض کردم از جام بلند شدم و رفتم سمت اشپزخونه نمیخواستم اشکمو ببینه"راستش نه خبر ندارم...فک کنم کارش خیلی طول کشیده"

بابا تو سکوت نگاهم کرد

منم خودمو سرگرم چایی درست کردن کردم

شب وقتی رفتم تو تخت خواب بغضم ترکید

دلم براش تنگ شده بود بعد شانزده سال برادرتو پیدا کنی و بعدش دوباره گمش کنی سخته

شاید انقدری که من دوسش دارم اون نداشت شب با هزار بدبختی خودمو خوابوندم نباید فردا دوباره دیر کنم

...........

)بهزاد(

ای کاش ازش نمیپرسیدم وقتی گفتم خبری از برادرت داری یانه حس کردم ناراحت شد

امروز روز واقعا چرتی بود

بعد از اون همه اتفاق داریم به راحتی زندگیمون میکنیم بدون دردسر بدون استرس از انجمن

با مرگ بهمن خیلی چیزا عوض شد...اما منم درگیری های جدید پیدا کردم...مهتاب داره ازدواج میکنه براش خوشحالم ارمین پسر خوبیه اما فقط نگران روسلام میدونم دلش خونه اما صداش درنمیاد

این روزام که فرخنده شده کاسه داغتر از اش

گیر داده میگه روسلا نباید با ما زندگی کنه اون نگران ابروشه من نگران دخترمم

میدونستم فرخنده بهش چیزی گفته ...نتونستم از زیر زبونش بکشم بیرون

نزدیکای ساعت دوازده بالاخره خوابم برد

.......

)روسلا(

صبح زودتر از همیشه بلند شدم چشام به خاطر دیشب پوف کرده بود رفتم دستشویی و چند دفعه صورتمو شستم

وقتی رفتم بیرون بابا نبود همیشه زودتر میرفت

صبحونه مختصری خوردم لباس پوشیدم و رفتم بیرون

امروز باید موقع برگشت بازم سر به بنگاه بزنم اگر بتونم یه خونه یک خوابه جمع و جور پیدا کنم خیلی خوب بود

با رسیدنم به شرکت همزمان فاطمه ام رسید

به تازگی باهاش اشنا شده بودم دختره بامزه و خوبی بود تو این یک ماه خیلی باهم جور شده بودیم

از گذشتم چیزی نمیدونست درواقعه اصلا نمیدونه من چیم میترسم اگر بدونه تیمارستان معرفیم می کنه

_به به صبحتون بخیر

+سلام عزیزم صبح توام بخیر

_چه عجب زود رسیدی شما

با اخم ساختگی نگاهش کردم:برو بابا من همیشه زود میام حالا یه دیروز رو خواب موندما

_باشه بابا نزن ولی ...انگار دیشبم نخوابیدی

همون طور که از به سمت اتاقم میرفتم گفتم"کی گفته؟"

همراهم امد تو اتاق و دم در ایستاد:کسی نگفته از چشمای پوف کردت فهمیدم

+اره یه جورایی دیرخوابیدم...

امد رو به روی میزم ایستاد و دستشو زد به کمرش:ببین ..خر خودتی چرا گریه کردی ؟چیزی شده

خنده ای کردم و گفتم :نه چیزی نشده به خاطر دیرخوابیدنه

_باشه نگو...

به حالت قهر رفت سمت در اتاق که یهو یاد یک چیزی افتادم ..بابای فاطمه بنگاه دار بود

+فاطمه یه لحظه صبر کن

_هوم چیه

+میگم ..تو بابات بنگاهداره دیگه نه؟

_اره چه طور

+میشه یه زحمت برام بکشی؟

دست به سینه نگاهم کرد:تو جون بخواه

+میشه ازش بخوای یک خونه یه خوابه برام پیدا کنه؟زیاد بزرگ نباشه پولم کمه

چشاش گرد شد:برای خودت میخوای؟ +چشاتو جمع کن اره برای خودم میخوام

_باشه من میگم بهش خبرشو امشب میدم بهت

بالبخند گفتم:دست درد نکنه

سری تکون داد و رفت بیرون

فاطمه اهل فضولی نبود این اخلاقشو خیلی دوست داشتم هرکس دیگه ای بود الان تا ته جریان رو درنمیاورد ول کن نبود

...........

خیلی خسته شدم

تو راه برگشت بازم به یکی دوتا بنگاهی سر زدم حالا شاید باباش نتونه چیزی پیدا کنه

نزدیکیای خونه بودم که بابا بهم زنگ زد و گفت خونه عمه دعوتیم و خودشم خونه عمه است

دوست نداشتم برم اما مجبور بودم

چون نزدیک خونه بودم اول رفتم خونه دیر بود اگر میخواستم برم حموم دوش بگیرم برای همین سریع لباس عوض کردم و عطر زدم امدم بیرون

خونه عمه خیلی دور نبود بعد از اینکه ارمان تو انجمن مشغول به کارشد عمه فرخند ام از شمال امد تهران

جلوی خونه ترمز کردم همزمان که پیاده شدم یه ماشین دیگم جلوم پارک کرد

با دیدن ارمان استرس گرفتم

ارمان با دیدنم امد سمتم و با خوشرویی احوال پرسی کرد

_دلم برات تنگ شده بود دختر دایی عزیزم مشتاق دیدار... یه وقت سر به ما نزنیا

این نمیدونه مادرش سایه منو باتیر میزنه +همچنین...خیلی کار داشتم شرمنده

_بله درجریانم که مشغول به کار شدی ...شرکته خوب هست حالا؟

همون طور که اروم اروم سمت در میرفتیم گفتم:خداروشکر خوبه

با ورودمون فکم چسبید به زمین چقدر مهمونا زیاد بودن

فکر کردم شام خانوادگیه

ارمان با یه ببخشید رفت قاطی مهمونا با دیدن بابا رفتم کنارش نشستم

+سلام بابا ...چقدر شلوغه فکر کردم فقط خودمونیم

_ سلام عزیزم...فرخندس دیگه فامیل های دورمون دعوت کرده

11

عمه همراه یه خانم دیگه امدن سمت ما به احترامشون بلند شدم که کنارمون نشستن

عمه با اخم اشکاری بهم نگاه کرد

_ملیحه جون داداشمو که میشناسی بهزاد هستن

اون خانومه ابراز خوشبختی کرد و بعد رو کرد سمت من

_ماشالله ...شمام دخترشی؟

امدم حرفی بزنم که عمه سریع گفت:نه بهزاد فقط یدونه دختر داره ایشون دختر یکی از دوستانم هستن

بگم ناراحت نشدم دروغ گفتم بابا باعصبانیت داشت به عمه نگاه میکرد

اون خانوم به گرمی دستمو فشرد:خوشبختم عزیزم

+همچنین

عمه که با دیدن قیافه بابا فهمید اوضاع خرابه با اون خانومه خواست بره که بابا بهش اشاره کرد:فرخنده باید باهم حرف بزنیم

_اخه داداش الان مهمونا...

حرفشو قطع کرد

_گفتم باید حرف بزنیم

چنان باعصبانیت گفت که ترسیدم از جام بلند شدم که بابا دست عمه رو گرفت رفتن سمت اتاقی ،ارمان که انگار دیده بود چیشده سریع خودشو بهم رسوند

ارمان:روسلا چیشده...

+هیچی...

الان وقت توضیح دادن بود اخه، از کنارش رد شدم و دویدم سمت اتاقی که بابا رفت

به جلوی در که رسیدم صدای داد و بیداد بابا بلند شد

بابا:به چه حقی او چرندیات گفتی ...خجالت بکش

عمه حرفشو قطع کرد:توقع نداری که ابرومو تو کل فامیل ببرم؟اصلا کی گفته این دختره باید تو مراسم های ما شرکت کنه دلم نمیخواد کسی دربارش بدونه

_خوب که چی؟اون دخترمه

دیگه تحمل نکردم درو باز کردم و رفتم سمت بابا:بابا تروخدا بسته

عمه:بیا تو کار بزرگترام که دخالت میکنه

اینبار بابا عصبی امد دادی بزنه سریع گفتم:بابا تروخدا بسته ...امروز روز مهمی برای مهتابه خرابش نکن چیزی نشده که

بابا با چشم های به خون نشسته نگاهش میکرد

عمه روشو کرد اونطرف:اره همه چیزیو به خاطر این دختره بی کس و کار خراب کن "و رفت بیرون

بابا عصبی دستمو گرفت :برمیگردیم خونه الان

جلوی در دستمو از دستش کشیدم بیرون:بابا گوش کن من برمیگردم شما باید اینجا باشی

_نخیرم لازم نکرده من یه دقیقه دیگه اینجا نمیمونم

بغضم داشت میشکست لبخند زوری زدم:بابا این مهمونی واسه مهتابه تروخدا خرابش نکن من نباشم چیزی نمیشه اما تو نباشی ...برامون حرف درمیارن

بابا عصبی گفت:حرف مردم برام مهم نیست که من...

حرفشو قطع کردم:اما برای زندگی مهتاب که هنوز شروعم نشده مهمه ...خواهش میکنم

بابا چشاشو بست بالاخره نرم شد:من میرم خونه اتفاقا خیلیم خستم

منتظر نموندم چی میگه چون اگه یکم دیگه میموندم اشکم درمیامد سریع امدم بیرون و برای مهتاب اس زدم شرمنده سرم دردمیکرد امدم خونه

تو راه اشکم جاری شد به خونه که رسیدم مستقیم رفتم حموم زیر دوش سعی کردم فکرمو ازاد کنم اما نمیشد دیگه جدی جدی باید زندگیمو ازشون جدا میکردم

از حموم امدم بیرون حوصله خشک کردن موهامو نداشتم

با دیدن اس ام اس فاطمه خوشحال شدم

نوشته بود باباش برام یه خونه پیدا کرده نگاهی به ادرسش کردم یکم از اینجا دور بود

بهتر... هرچی دور باشم بهتره

نگاهی به ساعت کردم نزدیک هفت بود دیر بود اگه بخوام برم خونه رو ببینم حوصله ام نداشتم پس رو تخت دراز کشیدم و اهنگ گوش کردم

تا ساعت ده فقط اهنگ گوش کردم اما حواسم به اهنگ نبود

غرق خاطراتم بود

تو جام ،جا به جا شدم دستمو گذاشتم رو پهلوم هنوزم بعضی وقتا تیر میکشید

با صدای در اهنگ خاموش کردم و سریع خودمو زدم به خواب

در اتاقم باز شد فکر میکنم بابا بود

امد کنار تختم نشست دستی به صورتم کشید و رفت بیرون

در اتاق که بست از جام بلند شدم

دوباره دراز کشیدم باید بهش بگم خونه گرفتم

...........

نگاه کلی به خونه انداختم همون جوری بود که میخواستم

جمع و جور و کوچیک ،خودمم زیاد وسایل نداشتم

_قابل پسندتون هست؟

رو کردم سمت صاحب خونه:بله ...عالیه

_خب خداروشکر...پس اگر مشکلی نیست راجب بقیه چیزاش صحبت کنیم

لبخندی زدم:حتما...

زودتر از چیزی که فکرشو میکردم خونه رو اجاره کردم و قرار شد اثاث ببرم

بابا وقتی فهمید حسابی عصبانی شد بماند که باهام یه دعوای حسابی راه انداخت

دست اخرم باهام قهر کرد

مهتابم از دستم کفری بود اما بازم دلش طاقت نیاورد امد کمکم

وسیله زیادی نداشتم با پول خودم یکم خرتو پرت خریدم

ولی جالب بود که ارمین و ارمانم امدن ولی وقتی دیدمشون از تعجب شاخ دراوردم هر کدومشون برام چیزی خریده بودن

حسابی خجالت زده شدم البته خرد خرد پول چیزایی که خریده بودنو بهشون برگردوندم اصلا دوست نداشتم کسی برام خرج کنه

حتی مهتابم برام کلی چیز میز خرید از مبل بگیر تا تخت که فکر میکنم کار بابا بود

خلاصه خونه رو یه روزه پر کردن

یه هفته از اثاث کشی گذشت مهتاب هر روز بهم یا زنگ میزد یا میامد پیشم

بابا هنوز باهام قهر بود کلی دلم براش خیلی تنگ شده بود

همون طوری واسه خودم داشت تلوزیون بالاپایین میکردم که با صدای زنگ در از جا پریدم

سریع مانتو و روسریمو سرم کردم رفتمم بیرون اما با دیدن بابا اشک تو چشام جمع شد

دستش دوتا پلاستیک بودو اصلا نگاهمم نمیکرد

دستشو سمتم دراز کرد :اینارو بگیر...

پلاستیک هارو ازش گرفتم

توش غذا و یکمم میوه بود بدون هیچ حرفی برگشت داشت میرفت که پلاستیک هارو گذاشتم زمین دویدم سمتش و محکم بغلش کردم

+خیلی دلم برات تنگ شده بود

هیچی نگفت کم کم دستشو گذاشت رو سرم و منو به خودش فشورد

سر بلند کردم و زل زدم تو چشاش:خونه دخترت نمیای؟

پیشونیمو بوسید :هنوز از دستت ناراحتم اما دلتنگی نزاشت که دیدنت نیام

لبخندی بهش زدم

دستشو گرفتم و بردمش سمت خونه پلاستیک هارو بردم اشپزخونه و سریع یه چایی درست کردم

بابا وسط خونه ایستاده بود و داشت همه چی با دقت نگاه میکرد

با دوتا استکان چایی برگشتم پیشش

_چیزی اینجا لازم نداری؟

+با لبخند نگاهش کردم :نه ...همه چی خوبه

بابا استکان چایشو برداشت

حرفی نمیزد اما من دلم براش تنگ شده بود فقط دلم میخواست نگاهش کنم

بعد از خوردن چایی خیلی پیشم نموند موقع رفتن ازش خواستم حداقل بهم زنگ بزنه که فقط با نگاهش جوابمو داد

میدونستم ازم ناراحته اما خب همین که امد یعنی میشه یه کاریش کرد

دو روز بعد از امدن بابا همه چی تقریبا خوب بود من شرکت میرفتم و باباهم یخش باز شد حداقل روزی یک دفعه رو زنگ میزد

زیاد خونشون نمیرفتم چون اکثرا عمه اونجا بود

ساعت نزدیک های نه شب بود چند روزی تعطیل بویدم منم یکی از پرونده هامو اورده بودم خونه داشتم روش کار میکردم

دلم بدجور هوای مهتاب کرده بود خواستم بهش زنگ بزنم اما پشیمون شدم پاشدم لباس پوشیدم ،میرم یه سرخونه باباروهم میبینم خدارو چه دیدی شامم خراب میشم اونجا

سوار ماشین شدم تو راه تو فکر بودم این چند وقت بابا بهم زنگ نزده بود

با رسیدنم به خونه کلید داشتم پس بدون زنگ زدن رفتم تو

انگار کسی خونه نبود اروم بابا رو صدا کردم اما با نزدیک شدن به اتاق، صدای بلنده عمه نظرمو جلب کرد

ادم فضولی نیستم اما صداشون انقدر بلند بود که میتونستم راحت بشنوم

خواستم برگردم برم بیرون که با شنیدن اسمم سر راه متوقف شدم

_بهزاد انگار حالیت نیست روسلا چقدر برات دردسر درست کرده ... کم باعث شد بدبختی بکشی؟

بابا با صدای بلندی گفت:بدبختیش واسه من بوده تودردت چیه؟

_درد من چیه؟درد من تویی..داداشمی دلم برات میسوزه هنوز یادم نرفته پسرم به خاطر اون گیر این انجمنیای عوضی افتاد ...خود تو نزدیک بود به خاطرش بمیری

_بسه فرخنده ...بسته

_نخیر بس نیست این دختره باتو هیچ نسبتی نداره اصلا نباید چیزی به نامش میزدی...

همون موقع که گفتی یه دخترو به فرزندخوندگی قبول کردی باید جلوتو میگرفتم

که الان انقدر به خاطرش اذیت نشی ....وقتی شناسنامشو عوض کرد راهش ازت جدا شد اون دختر تو نیست

حرفاش منو داشت اتیش میزد حق با اون بود راست میگفت فقط براش دردسر درست کرم

برگشتم سمت در که با دیدن مهتاب گریم بیشتر شد خواست بیاد طرفم که گفتم :هیس بعدا

به کسی نگو اینجا بودم

هنوز اونا داشتن باهم بحث میکردن سوار ماشین شدم با سرعت رانندگی میکردم تو حال خودم نبودم اگر همچنان به رانندگی ادامه میدادم قطعا تصادف میکردم پس کنار جاده زدم کنار

سرمو گذاشتم رو فرمون اشکام سرازیر شد

برای بی کسیم ...برای اینکه بازم تنها شده بودم برای همه چیز دلم گرفته بود

گوشیم مدام زنگ میزد

نگاهی به صفحش کردم

ده تا تماس بی پاسخ از بابا داشتم حتما مهتاب بهش گفته بود

دلم نمیخواست باکسی حرف بزنم ضبط ماشین روشن کردم وگوشامو سپردم به اهنگ که باز گوشیم زنگ خورد

یعنی گوشیم سوخت با عصبانیت گوشیمو برداشتم اما شماره ناشناس بود

تعجب کردم نمیخواستم جواب بدم اما یه ریز زنگ میزد

بالاخره دکمه اتصال زدم

+بله؟...الووو

جوابی نیامد یه نگاه به صفحه گوشی کردم هنوز وصل بود

+الووو...بفرماید

_روسلا..؟خودتی؟

تعجب کردم ...صداش چقدر اشنابود یکم به مخم فشار اوردم این صدارو کجا شنیدم

با جیغ گفتم

+مهدی؟؟؟.........خودتی؟

تک خنده ای کرد

_دختر چرا جیغ میکشی ...

هول کرده بودم نمیدونستم چی بگم

+کجایی...این همه وقت معلوم هست کجا رفتید ؟چرا جواب گوشی نمیدادید

_روسلا یه لحظه صبر کن ...گوش کن چی میگم من برات توضیح میدم اما باید الان ببینمت

+بگو کجا بیام

_فرودگاه.....

سریع استارت زدم :یه رب دیگه اونجام

خیابونا خلوت بود منم بااخرین سرعت میروندم اصلا توقع نداشتم مهدی باشه

تو این یک ماه کلا از برگشتشون ناامید شده بودم ،اشکامو پاک کردم انگار خدا جواب گریه هامو داد انقدر خوشحال بودم که حد نداشت

جلوی فرودگاه ....نگه داشتم نمیدونستم کجا برم کیفمو برداشتم رفتم داخل یه نگاه به لیست پروازا کردم وا فرودگاه اینجا فرودگاه داخلیه ،اینا از کانادا مگه نیومدن؟نکنه اشتباه ادرس داده ،تا شماره مهدی رو گرفتم صدام کرد

درست پشت سرم نزدیک سرویس بهداشتی ایستاده بود

رنگش شده بود گچ

رفتم سمتش به جرعت میگم هیچ تغییری تو این مدت نکرده بود

موهاشو یه وری ژل زده بود و روی لباسش سویشرت مشکیش خیلی بهش میامد +سلام......حالت خوبه چرا مثل گچ سفید شدی

دستشو کنار در دستشویی گذاشت انگار حالش بده _سلام...چیزی نیست هواپیما بهم نساخته برای هم..

جملش تموم نشده بود که حالش بد شد دوید سمت دستشویی

خواستم برم تو دیدم نوشته دستشویی مردونه خاک تو سرت نکن ،خلوت بود بیخیال شدم رفتم تو

مهدی تا تونست )گلاب به روتون(بالا اورد

یه طوری که نگرانش شدم

دستمو گذاشتم پشتش و یکم ماساژ دادم که برگشت یه جوری نگاهم کرد

بعد از یه چند دقیقه حالش بهتر شد و امدیم بیرون شانس اوردم کسی دستشویی نیومد

رفتم کنارش نشستم دل تو دلم نبود

+مهدی...بهتری؟

فقط سرتکون داد

یکم مکث کردم:امیرحسین کو؟

همون جور که چشاش بسته بود گفت :تو جیبمه

+کوفته جدی گفتم

خندید و یکم تو جاش جا به جاشد یه نگاه به ساعتش کرد که نزدیک یازده شب بود

_تا چند ساعت دیگه میبینش

بعد از جاش بلند شد :بریم

سوالی نگاهش کردم

+کجا؟

_بیا میگم

مثل اردک دنبالش راه افتادم فکر کردم میره بیرون اما رفت قسمتی که سوار هواپیما میشن

قبل این که رد بشه از لباسش گرفتم +مهدی چیکار میکنی اینجا چه خبره

نگاهی بهم کرد

_هیچی میخوام بدزمت

اخم کردم

_بابا تو بیا به خدا بهت توضیح میدم باید باهم جایی بریم مگه نمیخوای امیرحسین ببینی؟

+اره میخوام اما کجا؟

_قشم

دهنم واموند:جان؟قشم

مهدی استین لباسمو گرفت منو برد جلو :اره قشم...

+مهدی مثل ادم بگو چیشده وگرنه من نمیام

دستی به گردنش کشید :امیرحسین حالش خوب نیست ...یکم قفسه سینش ضرب دیده

زهرم ترکید

+برای چی چرا ضربه دیده

_تورا میشه حرف بزنیم؟اینجا نمیشه

+خیله خب ...اما باچی قرار بریم الان که پروازی نیست

اروم سرشو برد نزدیک گوشم:واسه ادم های معمولی نه نیست

نگرفتم چی گفت فقط دنبالش رفتم از یه در رد شدیم . فقط چند نفر همراهمون رد شدن

یه هواپیما کوچیک تر بود خیلی کوچیک یعنی اصلا هواپیما نبود باکمی دقت پی بردم که من خیلی خنگم جِت شخصی بود اصلا هواپیما نبود

مهدی از پله ها گرفت رفت بالا

_چرا ماتت برده بیا سوارشو

بی حرف رفتم بالا شاید کلا ده تا صندلی داشت تاحالا جت شخصی ندیده بودم چقدر شیکه

مهدی نزدیک ترین صندلی نشست منم رفتم جلوش نشستم

یه خانم جوون امد نزدیکمون :چیزی میل دارید؟

مهدی:نه.... فعلا نه

منم یه نگاه به مهماندار کردم و گفتم :یکم اب

چشمی گفت رفت خیلی حس فضولیم داشت قلقلکم میداد

+این جت شخصیه کیه؟

مهدی سرشو به صندلی تکیه داد:واسه انجمن... وقتی خبر دادم امدم ایران و باید سریع برم تهران برام فرستادن

+خب پس بهتر یه توضیح کامل درباره این مدت که ناپدید شده بودید بگی... اول چرا گوشیتون جواب نمیدادید؟

مهدی تو جاش نیم خیز شد :چون انتن نداشتیم

وا مگه میشه الان تو کویر لوتم انتن هست

+کجا بودید؟

_اون دنیا

چشام گرد شد کیفمو برداشتم کوبیدم تو سینش:منو مسخره میکنی؟چرا امیرحسین اسیب دیده؟

مهدی خندید که اون مهماندار با یک لیوان اب برگشت داشت باتعجب بهم نگاه میکرد حقم داشت بدبخت

_اروم باش .بابا برات توضیح میدم

یکم از ابو خوردم :میشنوم..از اول بگو

21

_ما که رفتیم کانادا مستقیم رفتیم پیش تنها دوستی که اونجا داشتیم ....سه ماه که گذشت قصد برگشتن داشتیم بیشتر ازهمه امیرحسین مشتاق برگشتن بود ،اماره اینجارو از فرهاد میگرفتیم اوضاع اروم شده بود ...اما درست لحظه ای که داشتیم برمیگشتیم با کسی اشنا شدیم که باعث شد وارد جریان خطرناکی بشیم تو این جریان خطرناک رو پروژه حساسی کار میکردیم

به اینجا که رسید مکث کرد همچین داشت تعریف میکرد انگار داره داستان جنایی تعریف میکنه +خب ...بعدش؟

مهدی زل زد تو چشمام:خلاصش میشه وقتی امیرحسین اسیب دید برگشتیم تموم شد رفت

از حرفاش شکه شدم ،گند زدی تو پایان داستانت که

مهدی ادامه داد:درهرحال برای درمان امیرحسین رفت قشم میخواست حالش خوب شد بیاد تهران اما زیادی طول کشید منم ترجیح دادم تورو ببرم پیشش

+ببینم چه جور پروژه ای بوده؟

مهدی دوباره به صندلی تکیه داد:راستش نمیتونم بگم ...نپرس هرچی بود تموم شد رفت

نمیخواست بگه هرچند توضیح هاتی ام که داد خیلی گنگ و پیچ در پیچ بود

اینکه چه اتفاقی افتاده نگرانم نمیکرد نگران امیرحسین بودم ... نمیتونستم درک کنم یکم جریان مشکوک بود و البته فوق العاده غیر عادی

نیم ساعتی بود که پرواز کرده بودیم تازه یادم افتاد که به هیچ کس نگفتم امدم یعنی برگردم بابا زندم نمیزاره از پنجره داشتم بیرون نگاه میکردم

مهدی که خوابش برده بود سرمو به صندلی تکیه دادم چشامو بستم

نمیدونم چقدر خوابیده بودم که با صدای مهدی از خواب بیدارشدم

_روسلا ..هی بلند شو رسیدیم

خواب الو نگاهش کردم :هوووم ساعت چنده؟

نگاهی به ساعتش کرد:نزدیک دوعه صبحه

دوساعت تو راه بودیم از جام بلند شدم خیلی خوابم میامد اما همین که پامو از هواپیما گذاشتم بیرون کلا خوابم پرید یعنی یخ کردم

وسطای پاییز بودیم ولی قشم سرد بود