شکار خون آشام به قلم #تیم_اوروک

»!؟ نسبت فامیلی چیزی باهات نداره
لوسِ « : پاتر بدون اینکه به من نگاه کند در تاریکی زمزمه کرد
». بینمک
گروهبان به مامورهایی که مقابلش ایستاده بودند نگاه کرد و گفت:
نمیدونم شماها فکر کردین کدوم خری هستین ولی من اسم و «
»... درجهاتون رو میخوام و
ولی پیش از آنکه فرصت کند حرفش را به اتمام برساند، آن مامور
به سمت جلو خیز برداشت و با دندانهاش یک تکه گوشت از گردن
گروهبان کند.
این اتفاق آنقدر سریع رخ داد که گروهبان فقط ایستاده بود و به آن
ماموری که تکهای از گوشت گردنش را کنده بود، نگاه میکرد. سپس،
وقتی چسبناکی خونی که جاری میشد را حس کرد یکی از دستانش را
به سمت گردنش برد و بعد جلوی کاپوت ماشین افتاد.
از ترس چیزی که دیده بودم نفس بلندی کشیدم و پارت از جا پرید
و دستش را جلوی دهانم گرفت.
سر و صدا « : در گوشم زمزمه کرد و نفسش روی صورتم پخش شد
». نکن و آروم باش تپلی. دلمون نمیخواد صدامونو بشنون
و دست پاتر را از جلوی ». الان آرومه « : لوک با صدایی آرام گفت
دهانم کنار زد.
به سمت ماشین پلیس نگاه کردم و آن مامورهای پلیس را دیدم که
روی گروهبان خیمه زده بودند و از او تغذیه میکردند. گروهبان ناامیدانه
و از سر درماندگی زیر آنها دست و پا میزد و سعی میکرد جلویشان را
بگیرد. لحظهای بعد خون در هوا فواره زد و روی شیشهی جلوی ماشین
پاشید.
وقتی گروهبان دست از تقلا برداشت مامورها عقب کشیدند و
هادسون « : دهانشان را با پشت دستکششان پاک کردند. رهبر گروه گفت
». و همراهاش نباید زیاد دور شده باشن. پیداشون کنین
همگی در جاده پخش شدند و به سمت پارک حرکت کردند.
فصل دوم
کنار دوستانم چمباتمه زدم و نفسم را نگه داشتم. وقتی صدای
حرکت کردنشان به سمتمان را در تاریکی شنیدم، سعی کردم آرام بمانم
و حتی یک اینچ هم تکان نخورم. قبلا متوجه شده بودم که ومپایرسها
توانستهاند در موقعیتها و قدرتهای اجتماعی نفوذ کنند... رام و فیلیپس
و تیلور این مسئله را اثبات میکردند، ولی انتظار دیدن چیزی که
شاهدش بودم را نداشتم. دیدن پلیس نماهایی که با آن وحشیگری
گروهبان را کشتند، مرا هاج و واج کرده بود.
قلبم خودش را به قفسهی سینهام میکوباند و میتوانستم صدای
بوم بومش را در گوشم بشنوم. به کایلا فکر کردم و با خودم گفتم اگر او
در این لحظه کنار من بود بدون شک صدای ضربان قلبم گوشش را کر
میکرد.
وقتی پلیسها نزدیک شدند ایزیدور حفاظ کمان روی دوشش را
آزاد کرد. بازوی راستم به بازوی لوک فشرده میشد، بازویش به سفتی
سنگ و بی حرکتی یک مجسمه بود. صدایی از جانب مورفی و پاتر
نمیشنیدم، حتی صدای نفس کشیدنشان. هر دویشان روی چهار دست
و پایشان خم شده بودند و هر لحظه آمادهی خیز برداشتن و حمله کردن
بودند.
وقتی از کمی آن طرفتر جایی که مخفی شده بودیم صدای خش
خش بلند شد، صدای قدمهای پلیسها و همینطور قلب من متوقف شد.
ناگهان نور چراغ قوهها درست چند اینچی ما روی زمین افتاد و زمین را
روشن کرد. نگرانی و اضطراب غیر قابل تحملی بر ما حکمفرما شده بود.
ایزیدور کمانش را آماده کرد و مورفی و پاتر مانند دوندههای مسابقهی
دو کمرشان را خم کردند. لوک هم شروع کرد به فشردن دست من.
نور چراغ قوه به سمت ما حرکت کرد و بعد متوقف شد.
». فقط یه روباه بود « : یکی از آنها گفت
»؟ کجا « : یکی دیگر از آنها که به نظر مطمئن نمیآمد پرسید
ببین! اونجا!
برای لحظهای همه جا ساکت بود. سپس، آن مرد شکاک گفت:
». آره. دیدمش. بیاین به راهمون ادامه بدیم «
آرام و بی حرکت در تاریکی مخفی شدیم تا وقتی که صدای