ترانه با همان شور و شوق همیشگی اش داشت خاطره ای از تابستان و سفرشان به کیش تعریف میکرد...و وقتی به جاهای بانمک و خنده دارش می رسید بی اراده به سزاوار خیره میشد تا حالت چهره ی او ر ا دریابد.
اما سزاوار با چهره ای جدی به رو به رو خیره شده بود و کاری به کار دختر ها نداشت.
ترانه اولین نفر پیاده شد.
سزاوار:صبح ساعت چند بیام دنبالتون؟
ترانه:اقای نعمتی 7و بیست و پنج دقیقه میومد دنبال من....
سزاوار تقریبا فریاد زد:چند؟ دخترها متعجب نگاهش میکردند.سزاوار به خودش امد و گفت:ببخشید نمیشه یه کم زودتر بیام؟من دانشجوام....کلاس دارم....
ترانه با بدجنسی لبخندی زد و در را محکم بست و گفت:اون دیگه مشکل خودتونه...اقای نعمتی همیشه 7 و بیست و پنج دقیقه میومد دنبالمون...خداحافظ شما...
و با قدمهای ارام و خونسرد از اتومبیل دور شد.
سزاوار با حرص دنده را عوض کرد و با سرعت از انجا دور شد.
ترانه با همان لبخند پیروزمندانه اش وارد خانه شد.
بعد از خداحافظی با مادرش صدای زنگ تلفن باز هم بلند شد.
ترانه:بله؟
پریناز از پشت تلفن جیغ کشید: عاااااااااااااااااااااااااششششششششششششقششششششششششششششششششم....
ترانه تلفن را از گوشش دور کرد و داد زد:زهر مار...بلندگو قورت دادی...جمع کن خودتو...
پریناز:وااااای ترانه...چه جیگری بود.........خداااااااااااااااااااااا منو بکش....
ترانه:ننه ات اونورا نیست...نه؟
پریناز:نهههههههههههههههههههههه....
ترانه:خاک بر سرت...
پرینازجدی شد و گفت:غلط کردی چشم تو هم گرفته....
ترانه:من؟!عمررررررررررررررررا...
پریناز با دهن کجی گفت:نمردیم و عمرررررا تو هم دیدیم....من بودم اونجوری وا داده بودم؟؟؟
ترانه: من اصلا ازش خوشم نیومد...
پریناز:اره ارواح عمه ات...محلت نذاشته داری میسوزی...
ترانه که مشغول نیمرو درست کردن با یک دست بود...روغن داغ به دستش پاشید و گفت:اخ سوختم..
پریناز:کجات سوخت جوجو؟؟؟و با صدای بلند خندید.
ترانه که خنده اش گرفته بود گفت:کوفت پری...یه چیز بهت میگما...
پریناز:قربونت برم که هیچی نگفته ات اینه...
ترانه:پری کار نداری بری بمیری؟
پرینازبی توجه به حرف او خندید و گفت:راستی اسمشو نپرسیدیم...
ترانه:راست میگی....یادم رفت بپرسم...ولی فامیلیش باحاله...
پریناز:فکر میکنی اسمش چی باشه؟
ترانه:اسمش؟؟؟جعفر....و با صدای بلند خندید.
پریناز:کوفت...جدی پرسیدم...
ترانه:من چه میدونم.....علم غیب که ندارم......اکبر...جواد...حسن...فک کن اسمش غضنفر باشه....غضی جون...پری و غضی...چه بهمم میاین...
پریناز با خنده گفت:عمله ی سر کوچه ی سحر اینا رو دیدی؟
ترانه:به اونم رحم نکردی؟تورش کردی نه؟
پریناز با خنده گفت:نه اون مال توه....من به رفیقم خیانت نمیکنم...فقط یه توک پا رفتم دیدمش....ترانه خداوکیلی خیلی خوشگله... و با صدای بلند قهقهه زد....
ترانه:مرررررررررررررگ..
پریناز:بگو با این همه خوشگلی اسمش چیه؟؟؟
ترانه:غضنفر....
پریناز جدی پرسید:این اقای غضنفر مثل اینکه خیلی چشتو گرفته ها...کی هست حالا؟
ترانه:شاهزاده ی رویاهام... و خودش خندید ، پریناز پای تلفن غرغر میکرد...
ترانه ساکت شد و کمی بعد گفت:نگفتی حالا اسمش چیه؟
پریناز:طالب....
بعد از کمی سکوت هر دو با صدای بلند خندیدند.
پریناز خواست چیز دیگری بگوید که سریع گفت:ترانه مامان اومد....بای...
ترانه هم خداحافظی کرد و با لبخند محوی مشغول خوردن نیمرویش شد.
سحر بعد از پیاده شدن و خداحافظی از سزاوار متوجه نگاههای سنگین همیشگی شد.زیر چشمی به خانه ی بغلی نگاه کرد.حمیدرضا پسر همسایه شان از پشت پنجره خیره نگاهش میکرد...و برخلاف همیشه با غیظ و حرص و عصبانیت به او خیره شده بود و صورتش مثل بادکنک باد کرده بود و مانند لبو سرخ شده بود.سحر از دیدن چهره ی او خنده اش گرفت و وارد خانه شد.
صبح روز بعد ترانه با کمی معطلی قصدی سوار شد.
سزاوار با حرص جواب سلامش را داد و ترانه بعد از سلام و علیک با دوستانش،جعبه ی ادامس نعنایی ریلکسش را از جیب کیفش در اورد و به سمت سزاوار گرفت و گفت:ادامس...
سزاوار:ممنون...میل ندارم...
ترانه چشمکی به دخترا زد و پرسید:راستی اسمتون چی بود؟
سزاوار:سزاوار هستم...
ترانه کم اورد و اهسته گفت:اهان...و تا موقع رسیدن به مدرسه هر چهار نفر ساکت بودند.
بعد از پیاده شدن،سزاوار گاز ماشین را گرفت و با سرعت از انها دور شد.
ترانه:پسره ی چلغوز و نگا کنا...حالا اینم واسه ی ما ناز میکنه...
سحر: چیکارش دارین بیچاره رو...راستی صبح تو چرا الکی تو راهرو وایستاده بودی؟سایه ات و دیدم...مریضی؟
ترانه پیروزمندانه لبخندی زد و گفت:میخواستم دیرش بشه...به کلاسش نرسه...راستی دانشجوی چیه....
شمیم:به قران سادیسم داری تو...
اما سزاوار با چهره ای جدی به رو به رو خیره شده بود و کاری به کار دختر ها نداشت.
ترانه اولین نفر پیاده شد.
سزاوار:صبح ساعت چند بیام دنبالتون؟
ترانه:اقای نعمتی 7و بیست و پنج دقیقه میومد دنبال من....
سزاوار تقریبا فریاد زد:چند؟ دخترها متعجب نگاهش میکردند.سزاوار به خودش امد و گفت:ببخشید نمیشه یه کم زودتر بیام؟من دانشجوام....کلاس دارم....
ترانه با بدجنسی لبخندی زد و در را محکم بست و گفت:اون دیگه مشکل خودتونه...اقای نعمتی همیشه 7 و بیست و پنج دقیقه میومد دنبالمون...خداحافظ شما...
و با قدمهای ارام و خونسرد از اتومبیل دور شد.
سزاوار با حرص دنده را عوض کرد و با سرعت از انجا دور شد.
ترانه با همان لبخند پیروزمندانه اش وارد خانه شد.
بعد از خداحافظی با مادرش صدای زنگ تلفن باز هم بلند شد.
ترانه:بله؟
پریناز از پشت تلفن جیغ کشید: عاااااااااااااااااااااااااششششششششششششقششششششششششششششششششم....
ترانه تلفن را از گوشش دور کرد و داد زد:زهر مار...بلندگو قورت دادی...جمع کن خودتو...
پریناز:وااااای ترانه...چه جیگری بود.........خداااااااااااااااااااااا منو بکش....
ترانه:ننه ات اونورا نیست...نه؟
پریناز:نهههههههههههههههههههههه....
ترانه:خاک بر سرت...
پرینازجدی شد و گفت:غلط کردی چشم تو هم گرفته....
ترانه:من؟!عمررررررررررررررررا...
پریناز با دهن کجی گفت:نمردیم و عمرررررا تو هم دیدیم....من بودم اونجوری وا داده بودم؟؟؟
ترانه: من اصلا ازش خوشم نیومد...
پریناز:اره ارواح عمه ات...محلت نذاشته داری میسوزی...
ترانه که مشغول نیمرو درست کردن با یک دست بود...روغن داغ به دستش پاشید و گفت:اخ سوختم..
پریناز:کجات سوخت جوجو؟؟؟و با صدای بلند خندید.
ترانه که خنده اش گرفته بود گفت:کوفت پری...یه چیز بهت میگما...
پریناز:قربونت برم که هیچی نگفته ات اینه...
ترانه:پری کار نداری بری بمیری؟
پرینازبی توجه به حرف او خندید و گفت:راستی اسمشو نپرسیدیم...
ترانه:راست میگی....یادم رفت بپرسم...ولی فامیلیش باحاله...
پریناز:فکر میکنی اسمش چی باشه؟
ترانه:اسمش؟؟؟جعفر....و با صدای بلند خندید.
پریناز:کوفت...جدی پرسیدم...
ترانه:من چه میدونم.....علم غیب که ندارم......اکبر...جواد...حسن...فک کن اسمش غضنفر باشه....غضی جون...پری و غضی...چه بهمم میاین...
پریناز با خنده گفت:عمله ی سر کوچه ی سحر اینا رو دیدی؟
ترانه:به اونم رحم نکردی؟تورش کردی نه؟
پریناز با خنده گفت:نه اون مال توه....من به رفیقم خیانت نمیکنم...فقط یه توک پا رفتم دیدمش....ترانه خداوکیلی خیلی خوشگله... و با صدای بلند قهقهه زد....
ترانه:مرررررررررررررگ..
پریناز:بگو با این همه خوشگلی اسمش چیه؟؟؟
ترانه:غضنفر....
پریناز جدی پرسید:این اقای غضنفر مثل اینکه خیلی چشتو گرفته ها...کی هست حالا؟
ترانه:شاهزاده ی رویاهام... و خودش خندید ، پریناز پای تلفن غرغر میکرد...
ترانه ساکت شد و کمی بعد گفت:نگفتی حالا اسمش چیه؟
پریناز:طالب....
بعد از کمی سکوت هر دو با صدای بلند خندیدند.
پریناز خواست چیز دیگری بگوید که سریع گفت:ترانه مامان اومد....بای...
ترانه هم خداحافظی کرد و با لبخند محوی مشغول خوردن نیمرویش شد.
سحر بعد از پیاده شدن و خداحافظی از سزاوار متوجه نگاههای سنگین همیشگی شد.زیر چشمی به خانه ی بغلی نگاه کرد.حمیدرضا پسر همسایه شان از پشت پنجره خیره نگاهش میکرد...و برخلاف همیشه با غیظ و حرص و عصبانیت به او خیره شده بود و صورتش مثل بادکنک باد کرده بود و مانند لبو سرخ شده بود.سحر از دیدن چهره ی او خنده اش گرفت و وارد خانه شد.
صبح روز بعد ترانه با کمی معطلی قصدی سوار شد.
سزاوار با حرص جواب سلامش را داد و ترانه بعد از سلام و علیک با دوستانش،جعبه ی ادامس نعنایی ریلکسش را از جیب کیفش در اورد و به سمت سزاوار گرفت و گفت:ادامس...
سزاوار:ممنون...میل ندارم...
ترانه چشمکی به دخترا زد و پرسید:راستی اسمتون چی بود؟
سزاوار:سزاوار هستم...
ترانه کم اورد و اهسته گفت:اهان...و تا موقع رسیدن به مدرسه هر چهار نفر ساکت بودند.
بعد از پیاده شدن،سزاوار گاز ماشین را گرفت و با سرعت از انها دور شد.
ترانه:پسره ی چلغوز و نگا کنا...حالا اینم واسه ی ما ناز میکنه...
سحر: چیکارش دارین بیچاره رو...راستی صبح تو چرا الکی تو راهرو وایستاده بودی؟سایه ات و دیدم...مریضی؟
ترانه پیروزمندانه لبخندی زد و گفت:میخواستم دیرش بشه...به کلاسش نرسه...راستی دانشجوی چیه....
شمیم:به قران سادیسم داری تو...
شکیبا
00خیلی رمان قشنگی بود ممنون از زحمت نویسنده امیدوارم باز هم رمان های جذاب دیگه ای هم بنویسن💙🦋🌱