تازه فهمیدم سلام نکردم ...
یه دفعه و با صدای بلند و رسایی گفتم
-سلام...
بدون لرزش صدا بدون هول شدن ... بالاخره من وکیل بودم و دارای قدرت بیان بالا
تک تک جواب سلامو دادن ولی اون پسره فقط سرشو تکون داد که البته برام اهمیتی هم نداشت ....
همه وارد شدیم و دختر ما رو به اتاقی راهنمایی کرد برای تعویض لباسامون....
وارد اتاق که شدیم مامان زودی لباسهاشو مرتب کرد و رفت بیرون و سفارش کرد منم زودی آماده شم و برم بیرون
مانتو و کیفم رو مرتب روی تخت گوشه ی اتاق گذاشتم و شالمو روی سرم مرتب کردم و همراه کیفم از اتاق خارج شدم
وارد سالنشون شدم که دیدم نزدیک پنجاه نفری هستن ...با چشم دنبال باربد گشتم که دیدم کنار همون پسره ایستاده و دختر هم کنارشون
با قدمهایی استوار به سمتشون رفتم که باربد با دیدنم لبخندی زد و کنار خودش جایی برام باز کرد و منم رفتم کنارش که دستش رو دور بازوم گذاشت
باربد با لبخند-ایشون هم بهار خواهرم
دختر-خوشبختم ...من هم شیوا هستم
باربد لبخندی بروش زد-همچنین
منم همین کار رو کردم
شیوا- شایان فکر کنم بابا کارت داره ....
پسره که حالا فهمیدم اسمش شایان برگشت و با علامتی که پدرش بهش داد با با اجازه ای ازمون جدا شد و رفت .....
شیوا هم با لبخندی محجوبانه ازمون جدا شد و رفت
برگشتم سمت باربد که بپرسم بابا اینا کجا هستن که دیدم نگاهش به جایی مونده ...خط نگاهشو دنبال کردم دیدم روی شیوا مونده
با آرنج زدم به پهلوش که نگاه از شیوا گرفت و با حرص نگام کرد
باربد-چرا زدی؟
نیم نگاهی به طرف شیوا کردم به حالت اشاره و گفتم
-آخه چشم برنمیداشتی گفتم شاید رفتی به حالت اغماء گفتم نجاتت بدم
باربد لبخندی زد -تا حالا ندیده بودم شیوا رو ...
ابروم پرید بالا ....
-شیوا؟؟؟ چه صمیمی!
باربد- صمیمی چیه؟ خوب شیواست دیگه ؛چی بگم؟
-شیوا خانم!
باربد- خیل خوب بابا ...چه برای من غیرتی میشه ، دنیا برعکس شده دیگه جای اینکه من برای این غیرتی شم ....
با صدای شایان باربد ساکت شد و رفت سمتش....
بازم تنها شدم....
نگاهی به اطراف کردم که دیدم مامان کنار خانم میرزایی نشسته و شیوا هم کنار چند تا دختر که اصلا به من هم توجهی نداشتن...
کمی فضای دیدم رو بزرگترکردم که دیدم بابا تنهاست ....
لبخندی زدم و رفتم سمتش که وسطای راه با اومدن مردی کنارش ایست کردم
بابا که حواسش به من بود لبخندی زد و منو با لبخند کنار خودش دعوت کرد.... بازم راه افتادم و رفتم کنارش ....
بابا رو به مرد -ایشون دخترم بهار هست ...
بعد رو به من ...
بابا-ایشون هم مهندس سام که توی شرکت ما مشغولند ....
مرد دستشو جلو آورد و با لبخند
سام- سلام دخترم ...خوشبختم ماشاءالله چه دختر خانمی داری سعید جان....
با اینکه عادت نداشتم به کسی دست بدم ولی چهره ی مسن و لحن حرفش دستمو بردم جلو و باهاش دست دادم
-ممنون...منم خوشوقتم
خلاصه همین طور من محکوم شدم به گوش کردن صحبتای بابا و مهندس سام که حوصلمو سر برد ولی چاره ای نداشتم
گوشه ای از سالن جوونها در حال رقص بودن که دیدن باربد هم کناری ایستاده و با شایان مشغول حرف زدن....
خوبه میگفت ازشون خوشش نمیاد اگه میومد چه کار ها که نمیکرد....
با صدای بابا برگشتم سمتشون
-بله؟
بابا- مهندس با شما بود بهار...
برگشتم سمت مهندس سام
-بفرمایید ...معذرت میخوام حواسم نبود
مهندس سام- خواهش میکنم دخترم...گفتم چرا به جمع جوونا نمیری ....
لبخندی زدمو با شیطنت به بابا نگاه کردم
-نشستن کنار شما و مصاحبت با شما آقایون برام جالبتره ....
از لحن شوخم هر سه خندیدیم و بابا لپمو کشید
بابا- قربون دخترخودم ....
مهندس سام در حال خنده- سعید جان دختر بانمکی داری خدا برات نگهش داره ...
بعد رو به من کرد
مهندس سام- درس چی میخونی دخترم؟؟
-تموم شد دیگه...وکالت !
مهندس سام-اوه... خیلی خوبه ، آفرین
یه دفعه و با صدای بلند و رسایی گفتم
-سلام...
بدون لرزش صدا بدون هول شدن ... بالاخره من وکیل بودم و دارای قدرت بیان بالا
تک تک جواب سلامو دادن ولی اون پسره فقط سرشو تکون داد که البته برام اهمیتی هم نداشت ....
همه وارد شدیم و دختر ما رو به اتاقی راهنمایی کرد برای تعویض لباسامون....
وارد اتاق که شدیم مامان زودی لباسهاشو مرتب کرد و رفت بیرون و سفارش کرد منم زودی آماده شم و برم بیرون
مانتو و کیفم رو مرتب روی تخت گوشه ی اتاق گذاشتم و شالمو روی سرم مرتب کردم و همراه کیفم از اتاق خارج شدم
وارد سالنشون شدم که دیدم نزدیک پنجاه نفری هستن ...با چشم دنبال باربد گشتم که دیدم کنار همون پسره ایستاده و دختر هم کنارشون
با قدمهایی استوار به سمتشون رفتم که باربد با دیدنم لبخندی زد و کنار خودش جایی برام باز کرد و منم رفتم کنارش که دستش رو دور بازوم گذاشت
باربد با لبخند-ایشون هم بهار خواهرم
دختر-خوشبختم ...من هم شیوا هستم
باربد لبخندی بروش زد-همچنین
منم همین کار رو کردم
شیوا- شایان فکر کنم بابا کارت داره ....
پسره که حالا فهمیدم اسمش شایان برگشت و با علامتی که پدرش بهش داد با با اجازه ای ازمون جدا شد و رفت .....
شیوا هم با لبخندی محجوبانه ازمون جدا شد و رفت
برگشتم سمت باربد که بپرسم بابا اینا کجا هستن که دیدم نگاهش به جایی مونده ...خط نگاهشو دنبال کردم دیدم روی شیوا مونده
با آرنج زدم به پهلوش که نگاه از شیوا گرفت و با حرص نگام کرد
باربد-چرا زدی؟
نیم نگاهی به طرف شیوا کردم به حالت اشاره و گفتم
-آخه چشم برنمیداشتی گفتم شاید رفتی به حالت اغماء گفتم نجاتت بدم
باربد لبخندی زد -تا حالا ندیده بودم شیوا رو ...
ابروم پرید بالا ....
-شیوا؟؟؟ چه صمیمی!
باربد- صمیمی چیه؟ خوب شیواست دیگه ؛چی بگم؟
-شیوا خانم!
باربد- خیل خوب بابا ...چه برای من غیرتی میشه ، دنیا برعکس شده دیگه جای اینکه من برای این غیرتی شم ....
با صدای شایان باربد ساکت شد و رفت سمتش....
بازم تنها شدم....
نگاهی به اطراف کردم که دیدم مامان کنار خانم میرزایی نشسته و شیوا هم کنار چند تا دختر که اصلا به من هم توجهی نداشتن...
کمی فضای دیدم رو بزرگترکردم که دیدم بابا تنهاست ....
لبخندی زدم و رفتم سمتش که وسطای راه با اومدن مردی کنارش ایست کردم
بابا که حواسش به من بود لبخندی زد و منو با لبخند کنار خودش دعوت کرد.... بازم راه افتادم و رفتم کنارش ....
بابا رو به مرد -ایشون دخترم بهار هست ...
بعد رو به من ...
بابا-ایشون هم مهندس سام که توی شرکت ما مشغولند ....
مرد دستشو جلو آورد و با لبخند
سام- سلام دخترم ...خوشبختم ماشاءالله چه دختر خانمی داری سعید جان....
با اینکه عادت نداشتم به کسی دست بدم ولی چهره ی مسن و لحن حرفش دستمو بردم جلو و باهاش دست دادم
-ممنون...منم خوشوقتم
خلاصه همین طور من محکوم شدم به گوش کردن صحبتای بابا و مهندس سام که حوصلمو سر برد ولی چاره ای نداشتم
گوشه ای از سالن جوونها در حال رقص بودن که دیدن باربد هم کناری ایستاده و با شایان مشغول حرف زدن....
خوبه میگفت ازشون خوشش نمیاد اگه میومد چه کار ها که نمیکرد....
با صدای بابا برگشتم سمتشون
-بله؟
بابا- مهندس با شما بود بهار...
برگشتم سمت مهندس سام
-بفرمایید ...معذرت میخوام حواسم نبود
مهندس سام- خواهش میکنم دخترم...گفتم چرا به جمع جوونا نمیری ....
لبخندی زدمو با شیطنت به بابا نگاه کردم
-نشستن کنار شما و مصاحبت با شما آقایون برام جالبتره ....
از لحن شوخم هر سه خندیدیم و بابا لپمو کشید
بابا- قربون دخترخودم ....
مهندس سام در حال خنده- سعید جان دختر بانمکی داری خدا برات نگهش داره ...
بعد رو به من کرد
مهندس سام- درس چی میخونی دخترم؟؟
-تموم شد دیگه...وکالت !
مهندس سام-اوه... خیلی خوبه ، آفرین
نگار
۴۳ ساله 00رمان خوبی بود هرچند بعضی جاها اشتباهاتی داشت مثلا یه جا بهار میگه فقط سهراب عموشه ولی یه جای دیگه حرف از عموی بزرگ وزن عموش میزنه یا وقتی میخوان برن شمال مهرداد با ماشین بهار میره ولی برگشتنی با ماشین