رمان زویا به قلم دانیل استیل

ژانر : #خارجی #عاشقانه

خلاصه:

ین رمان زیبا روایت کننده داستان زندگی فردی عاشق است که برای رسیدن به عشق خودش همه کار می کند. او سختی های بسیار زیادی را در زندگی تحمل کرده تا بتواند پس از مدت ها به آن چه که می خواهد برسد. عشق یکی از مهم ترین ملاک هایی است که در زندگی می توانیم به آن توجه داشته باشیم، چیزی که شخصیت اصلی ما در این داستان به آن اعتقاد راسخ دارد و برای به دست آوردنش همه کار می کند.

فصل اول

سن پیترز بورگ

بخش یک

زویا بار دیگر چشمهایش را بست کالسکه چون باد بر زمین یخ زده میلغزید ریزش آهسته برف بر گونه

هایش بوسه های ریز و مرطوب بر جای میگذاشت و مژگانش را مبدل به تور میکرد.به صدای زنگوله های

اسبها که در گوشش به مانند موسیقی بود گوش میداد.همه اینها صداهایی بودند که از کودکی به آنها

علاقه داشت.در هفده سالگی , احساس بزرگی میکرد , در واقع تقریبا یک زن شده بود با این همه هنوز

احساس میکرد دختر بچه ای بیش نیست.فئودور اسبهای سیاه زیبا را با تازیانه اش در میان برف هدایت

میکرد... هر چه تندتر.و آنگاه که چشمهایش را گشود , توانست دهکده خارج تزارسکو سلو را ببیند.با

خود لبخندی زد و با چشمهای نیمه باز سعی کرد دو کاخ مشابه پشت دهکده را ببیند.یکی ازدستکشهایش

را که آستر پوستی داشت کنار زد تا ببیند چه زمانی گذشته است.به مادر خود قول داده بود هنگام صرف

شام خانه باشد...و اگر مدت زیادی صحبت نکنند ,به موقع خانه خواهد رسید ...اما چطور ممکن بود زیاد

صحبت نکنند؟ماری عزیزترین دوستش بود تقریبا مثل یک خواهر.

فئودور سالخورده به او نگاهی کرد و لبخندی زد.زویا از هیجان خنده اش گرفت.روز عالی ای را پشت سر

گذاشته بود.همیشه از کلاس باله خود لذت میبرد و حتی حالا هم کفشهای باله اش روی صندلی کنار او

قرار داشت.رقصیدن برایش لذت خاصی داشت ,از کودکی تنها آرزویش رقصیدن بود , و گاهی محرمانه

به ماری آرزویش را به نجوا میگفت.آرزو داشت بیش از هر چیز فرار کند و به ماری اینسکی برود در آنجا

زندگی کند و شب و روز با باقی رقصندگان آموزش ببیند.این فکر باعث شد لبخندی بزند.رویایی بود که

حتی نمیتوانست آن را بازگو کند , آدمهای دنیای او در این هنر حرفه ای نمیشدند.لینک از پنج سالگی

میدانست که استعدادش را دارد و دست کم درسهایش پیش مادام ناستوفا این دلخوشی را میداد که چیزی

می آموزد که دوست دارد.ساعاتی که پیش مادام بود ,سخت کار میکرد , و همیشه تصور میکرد یک روز

فوکین ,استاد معروف رقص او را پیدا خواهد کرد.افکارش از باله به دوست دوران کودکی اش برگشت

کالسکه دهکده را پشت سر میگذاشت و به طرف دختر دایی اش ماری می رفت.پدر زویا , کنستانتین و

تزار پسر عمو بودند و مثل ماری، مادر زویا هم آلمانی بود. وجوه اشتراکشان بسیار بود، میلهایشان،

رازهاشان،رویاهاشان و دنیاهاشان جملگی به هم می مانست. در کودکی لذتها و وحشتهای مشترکی را با

هم تجربه کرده بودند و حال می بایست ماری را می دید با آنکه به مادرش قول داده بود این کار را نکند.

واقعاً احمقانه بود، چرا ماری را نبیند؟ به ملاقات باقی مریضها که نمی رفت، و ماری هم حالش کاملاً خوب

بود. تنها روز پیش برای زویا نامه ای فرستاده بود و در آن نوشته بود که بی اندازه ملول است چون

اطرافیانش هم مریض اند. و بیماری خطرناک نبود، فقط سرخجه بود.

روستائیان با عجله از سر راه کالسکه کنار می رفتند، و فئودور سر سه اسب سیاهی که کالسکه را می

کشیدند فریاد می زد. از جوانی در خدمت پدربزرگ زویا بود، و پیش از او پدرش نیز در خدمت این

خانواده. تنها به خاطر زویا حاضر بود خشم پدر و نارضایتی آرام مادرش را به جان بخرد، و زویا به او قول

داده بود که کسی چیزی نخواهد فهمید، و این حکایت هزاران بار تکرار شده بود. زویا تقریباً هر روز به

ملاقات بستگانش می رفت، حتی با آنکه پسر کوچک و ضعیف تزار و خواهران بزرگترش سرخجه

داشتند؟

الکسیس یگانه فرزند ذکور بود و همانطور که همه می دانستند، پسر بچّۀ تندرستی نبود. زویا، جوان

تندرست و قوی بود و علاوه بر این ها، بسیار بسیار زیبا. زیباترین کودکی بود که فئودور تاکنون دیده بود.

زن فئودور، لودمیلا، هنگام طفولیت زویا از او پرستاری کرده بود. لودمیلا سال گذشته در اثر ابتلا به تیفوئید

در گذشته بود که برایش غم فراوانی به همراه آورده بود خصوصاً چون فرزندی نداشتند. خانوادۀ فئودور

تنها، برای آنها کار می کرد.

نگهبان قزاق کنار راهبند به پیش آمد و فئودور به سرعت اسبهای خسته را متوقف کرد. ریزش برف سنگین

تر شده بود، دو نگهبان سوار بر اسب با کلاههای بلند پوستین و جامه های سبز برای دیدن انها با ظاهری

تهدید کننده به جلو آمدند. در تزارسکوسلو همه زویا را می شناختند. نگهبانان با خودنمایی تمام سلام

نظامی دادند و فئودور اسبها را دوباره به حرکت واداشت و به سرعت از عبادتگاه فدروفسکی گذشتند و به

طرف کاخ اسکندر رفتند. از میان کاخهای متعدد سلطنتی، کاخ اسکندر، تنها کاخ مورد علاقۀ ملکه بود. و

به ندرت از کاخ قشلاقی واقع در سن پیترزبورگ استفاده می شد، جز هنگام مجالس رقص و مراسم رسمی

هر سال در ماه مه به ویلای خود در ملک پترهوف می رفتند و پس از گذراندن تابستان در کشتی خود بنام

ستارۀ قطب و سپالا در لهستان، در ماه سپتامبر همیشه به کاخ لیوادیا می رفتند. زویا اکثر تابستانها را با آنها

در آنجا بسر می برد و بعد به موسسۀ سمولنی که مدرسه اش بود برمی گشت. اما کاخ اسکندر نیز، کاخ

مورد علاقۀ او بود. زویا عاشق اتاق معروف ارغوانی رنگ ملکه بود و درخواست کرده بود اتاقش را با

همان سایه روشن ارغوانی کنند. مادر زویا نمی دانست چرا زویا میل دارد اتاقش آن رنگ باشد و سال

گذشته آرزوی او را براورده کرده بود. هر وقت ماری به آنجا می رفت با زویا در مورد رنگ اتاقش

شوخی می کرد و می گفت که اتاق، مادرش را به یاد می آورد.

در حالیکه دو پسر جوان اسبهای بی قرار را نگاه داشتد، فئودور از صندلی خود پائین آمد و دستش را بلند

مرد تا به زویا کمک کند. برف به شدت می بازید. روی پالتو پوست زویا قشری از برف نشسته بودو گونه

هایش از سوز سرما سرخ شده بود. با خود فکر کرد به اندازه ی کافی وقت خواهد داشت که فنجانی چای

پیش دوستش بنوشد. از آستان باشکوه کاخ اسکندر عبور کرد و فئودور با شتاب نزد استها برگشت. در

اصطبلها کاخ دوستان فراوانی داشت و همیشه لذت می برد که از شهر برای آنها خبر ببرد، خصوصاً زمانی

که به انتظار زویا، وفتی برای گفتگو داشت.

دو خدمتکار پالتو زوبا را گرفتند. زویا به آرامی کلاه بزرگ پوست سمور را از سر خود برداشت و موهای

شرابی خود را که اغلب باعث می شد مردم بایستند و به آم تگاه کتتد، از بند کلاه رها کرد. اغلب تابستانها

در لیوادبا موهایش را آبشاروار رها می کرد.

الکسیس، پرتزار، همیشه به شوخی موهای شرابیِ درخشانش را مسخره می کرد و هرگاه زویا را در

آغوشش می گرفت، الکسیس با دستهای کوچک و ظریفش با ملایمت موهای شرابی اش را نوازش می

کرد. زوبا برای الکسیس به مانند یک خواهر بود. زوبا دو هفته پیش از ماری به دنیا آمده بود، هم سن بودند

و خلق و خویی مشابه داشتند و به مانند دیگر خواهران، هر دو دائم ازالکسیس پرستاری کرده بودند. همه ی

می شناختند. » کوچولو « نزدیکان الکسیس را بنام

حتی حالا که دوازده ساله بود، هنوز هم کوچولو خطابش می کردند.زویا اندیشناک حال او را از دو

خدمتکار پرسید مسن تر سرش را تکان داد.

کوچولوی بیچاره، تمام تنش پر از جوش است و سخت سرفه می کد. آقای جیلیارد امروز تمام وقت در «

متار او نشسته است. علیاحضرت هم مشغول رسیدگی به دخترها هستند،الگا) Olga (، تاتیانا) Tatiana ( و

آناستازیا) Anastazia ( از برادرشان سرخجه را گرفته بودند. بیماری مسری سخنی بود. و به همین خاطر

بود که مادر زویا از او خواسته بود به آنجا نرود. اما ماری هیچبک از علائم بیماری را نداشت و در نامه اش

»... زویای عزیز، به دیدنم بیا، فقط اگر مادرت اجازه بدند «. به زویا التماس کرده بود به دیدنش برود

در حالیکه موهابش را تکانی داد چشمهایش برق زد. لباس پشمی سنگینش را صاف کرد؟با پایان درس

باله، لباس مدرسه اس را عوض مرده بود، با عجله در راهروی بی پایان به سوی در آشتایی که به طبقه ی

بالا به اتاق خواب ساده ی ماری و آناستازیا راه می برد، حرکت کرد. در مسیر خود، به آرامی از کنار اتاق

آجودان مخصوص تزار، پرنس مشچرسکی) Meshchersky ( که همیشه در آن مشغول کار بود،

گذشت. آجودان متوجه او نشد. با چکمه های سنگین خود، بی صدا از پله ها بالا رفت و یک لحظه بعد،

.» بله «: در اتاق خواب را زد. صدای آسنایی گفت

با انگستان کشیده و زیبا، دستگیره را چرخاند. یک طره موی شرابی پیش از او از لای در گذشت. دوست

و دختر دائی اش را دید با وقار کنار پنجره ایستاده بود. برقی در چشم های درشت آبی رنگ ماری درخشید.

با شتاب جلو آمد تا سلام کند، زویا وارد اتاق شد و دست هایش را گشود تا او را در آغوش بگیرد.

»! ماشکا، عاشق من، آمدم نجاتت بدهم «

خدا را شکر! فکر می کردم دیگر از خستگی بمیرم. همه در اینجا بیمارند. حتی آنای بیچاره هم دیروز به «

سرخچه مبتلا شد. در اتاق های مجاور آپارتمان مامان بستری است و مامان اصرار می ورزد که خودش

مراقب همۀ آنها باشد. تمام روز برای آنها سوپ و چای می برد و وقتی بچه ها می خوابند، به مردها رسیدگی

زویا در حالی که می خندید »... می کند، به نظر می رسد در اینجا به جای یک بیمارستان، دو بیمارستان داریم

دستی به موهای نرم خود کشید.

کاخ کاترین را که مجاور کاخ اسکندر بود، در ابتدای جنگ بیمارستان کرده بودند، و ملکه بطور

خستگی ناپذیر با لباس صلیب سرخ خود در آنجا کار می کرد و از دخترهای خود نیز انتظار داشت این کار

دیگر اصلاً تحمل ندارم! می ترسیدم « . را انجام دهند. از میان دخترها، ماری به این کار علاقه ای نداشت

دو زن جوان دست در دست هم ». نیایی و اگر مامان بفهمد از تو خواستم به اینجا بیایی سخت عصبانی شود

به آن سوی اتاق رفتند و در کنار آتش نشستند. اتاق مشترک او و آناستازیا بسیار ساده بود.

به مانند بقیه خواهرهایشان، تخت فلزی ساده، ملافه های سفید و یک میز تحریر کوچک داشتند. روی

شومینه یک ردیف منظم تخم مرغ عید پاک بود که هر کدام با ظرافت تمام تزیین شده بود. ماری سال به

سال آنها را نگاه می داشت. دوستان و خواهرانش آنها را درست کرده بودند و به او هدیه داده بودند،

تخم مرغ ها یا از جنس مرمر سبز بودند یا از جنس چوب. و روی برخی از آنها کنده کاری های زیبایی دیده

می شد. بعضی هاشان هم با سنگ تزیین شده بودند. ماری همان طور که به دارایی اندک خود علاقه داشت،

این تخم مرغ های را هم سخت دوست داشت. اتاق بچه ها تجمل اتاق های والدینشان و دیگر اتاق های کاخ

را نداشت. روی یکی از دو صندلی اتاق یک شال گلدوزی شدۀ زیبا قرار داشت که دوست عزیز مادرش

آنا ویروبوا برایش درست کرده بود. این همان خانمی بود که هنگام ورود زویا، ماری نام او را برده بود. و

حالا، پاداش دوستی این خانم ابتلا به سرخچه بود. دو دختر لبخندی زدند و احساس کردند چون بیمار

نشده اند، برتر از دیگرانند.

زویا با علاقه فراوان به ماری نگاه کرد. اندام کوچکش در لباس خاکستری »؟ اما تو حالت خوب است «

پشمی و سنگینی که برای گرم ماندن در راه پوشیده بود، کوچکتر به نظر می رسید. کوچکتر و ظریفتر از

ماری بود، اگر چه ماری زیباترین عضو خانواده به شمار می آمد. ماری چشم های آبی شگفت انگیز و

جذابیت پدرش را به ارث برده بود و بیشتر از خواهرهایش به جواهرات و لباس های زیبا علاقه داشت.

علاقه ای که با زویا در میان می گذاشت. ساعت ها از لباس های زیبایی که دیده بودند، صحبت می

کردند و هرگاه ماری به دیدن زویا می رفت جواهرات و کلاه های مادر زویا را بر قامت خود امتحان می

کردند.

به شهر رفتن از برنامه » . خوبم... فقط مامان می گوید که این یکشنبه نمی توانم با خاله اُلگا به شهر بروم «

های مورد علاقه اش بود. هر یکشنبه خالۀ آنها، دوشس کبیر، اُلگا الکساندروفنا، همۀ آنها را به شهر می برد،

و برای ناهار پیش مادربزرگشان در کاخ آنیتچکوف، و بعد به دیدار چند تن از دوستانشان می رفتند، امّا

چون خواهر هایش بیمار بودند، برنامۀ یکشنبه تغییر کرده بود. زویا با شنیدن این خبر ناراحت شد.

می ترسیدم این اتّفاق بیافتد. نمی دانی چقدر دوست داشتم لباس شب جدیدم را نشانت بدهم. مامان «

مادر بزرگ خود زویا، اِوجینیا پتروفنا اُسوپوف ، زن خارق ». بزرگ آن را از پاریس برایم سفارش داده

العاده ای بود. ظریف و باوقار بود و هنوز در سن هشتاد و یک سالگی چشم های تابان زمردینش می

درخشید. همه به اصرار می گفتند زویا دقیقاً شبیه اوست. مادر زویا بالا بلند و با وقار و شکننده بود، زنی با

موهای بور روشن و چشم های آبی. از آن زن هایی که انسان می خواهد در برابر دنیای وحشی از او

محافظت کند و پدر زویا همیشه همین کار را می کرد. با او به مانند کودکی ظریف و شکننده رفتار می

مامان بزرگ رایم لباس شب صورتی رنگی از جنس اطلس « . کرد، نه به مانند رفتارش با دختر خودآرایش

مثل بچه ها در » ! خریده که همه جای آن مرواریدهای ریز دوخته شده. دوست داشتم آن را می دیدی

مورد لباس هایشان صحبت می کردند و ماری از شادی دست هایش را بهم می زد.

صبر ندارم آن را ببینم! تا هفتۀ دیگر همه حتماً خوب می شوند. بعد همه خواهیم آمد. قول می دهم! و در «

» . ضمن، برای آن اتاق ارغوانی رنگ مسخره ات یک نقّاشی خواهم کشید

دو دختر خندیدند و جویی، سگ بچّه ها، وارد » ! به اتاق من توهین نکن! تقریباً به زیبایی اتاق مادر توست «

اتاق شد و با انرژی و مهربانی دور زویا شروع به جست و خیز کرد. زویا دست هایش را کنار آتش گرم می

کرد، و برای ماری از دخترهای مدرسه اش تعریف می کرد. ماری عاشق شنیدن داستان های او بود، چون

دائم تنها بود و جز برادر و خواهرهایش کسی را نداشت. پییر جیلیارد معلّم آنها بود و آقای گیبز به آنها

انگلیسی درس می داد.

نشسته. یک هفته » کوچولو « دست کم حالا کلاس نداریم. آقای جیلیارد سرش شلوغ است و دائم پیش «

دو دختر دوباره خندیدند، و ماری با مهربانی به بافتن » . هم می شود که آقای گیبز می ترسد سرخجه بگیرد

موهای قرمز زویا مشغول شد. تفریحی بود که از زمان کودکی داشتند، همیشه هنگامی که از سن

پیترزبورگ و مردمی که می شناختند صحبت و غیبت می کردند، موهای یکدیگر را می بافتند، اگرچه از

زمان شروع جنگ، موضوع صحبت آنها کمتر شده بود. حتی والدین زویا مثل سابق زیاد مهمانی

نمی دادند,که باعث رنجش و حسرت زویا بود.زویا علاقه داشت در مهمانی ها با مردهایی که لباس رسمی

با شکوه بر تن داشتند صحبت کند و لباسهای شب و جواهرات زیبای خانم ها را تماشا کند.این مهمانی ها

باعث می شد داستان های تازه ای برای ماری و خواهرهایش بگویید:از عشوه گری ها,زیبایی ها و زشتی

های خانم ها,از این که چه کسی تماشایی ترین گردنبند الماس را بر گردن دارد.دنیایی که هیچ جای دیگر

وجود نداشت,دنیای روسیه سلطنتی.و زویا همیشه با خوشحالی در مرکز آن زندگی کرده بود,و همانند

مادر و مادربزرگش لقب کنتس را یدک می کشید.با نسبتی که از سوی پدر با تزار داشتند,زویا و خانواده

اش از شأن و تجملی بر خوردار بودند که تنها متعلق به اشراف بود.خانه اش نمونه ی کوچکتری از کاخ

آنیتچکوف بود,و همبازی هایش کسانی بودند که تاریخ را می ساختند,اما این همه برای او عادی و طبیعی

می نمود.

))انگار جویی خیلی سرحال است((سگی را که مشغول بازی بود تماشا میکرد.))توله سگها چطورند؟((

ماری لبخندی محرمانه زد,و شانه های ظریفش را تکان داد.))بسیار ملوسند,آه,صبر کن.....((گیس بافته

شده ی بلندی را که درست کرده بود رها کرد و از میز تحریر چیزی را که تقریبا فراموش کرده بود

آورد.زویا بلافاصله تصور کرد که نامه ای است از یکی از دوستانشان, یا عکس الکسیس یا

خواهرهایش.همیشه ماری هنگام ملاقاتشان چیزی برای نشان دادن داشت,اما این بار شیشه ی کوچکی

بیرون آورد و با افتخار تقدیم دوستش کرد.

))این چیست؟((

))یک چیز عالی.... همه اش هم برای تو!((به آرامی گونه ی زویا را بوسید و زویا سرش را روی شیشه ی

کوچک خم کرد.

))آه,ماشکا!هوم؟....آره!((با بو کشیدن شک خود را بر طرف کرد.عطر))لیلاس(( بود,بهترین عطر مورد

علاقه ی ماری,و ماهها بود زویا به آن چشم داشت))از کجا گرفتی؟((

))لیلی آن را از پاریس برایم آورد.فکر کردم اگه به تو بدهم خوشحال می شوی هنوز به اندازه ی کافی از

شیشه ای که مادرم به من داد دارم.((زویا چشمهایش را بست و نفس عمیقی کشید,شاد و بی گناه بود.لذت

های ساده و بی آلایش....توله سگها,عطر.....و در تابستان ها,پیاده روی های طولانی در مزارع خوش بوی

لیوادیا....ویا بازی های روی عرشه ی کشتی سلطنتی که از خلیج های باریک عبور می کرد.زندگی

سرشاری بود,حتی حقیقت جنگ بر آن اثری نکرده بود,اگر چه گاهی از جنگ صحبت می کردند.همیشه

پس از آنکه ماری یک روز را به درمان مجروحین در کاخ مجاور می گذراند ناراحت می شد,به نظرش

ناعادلانه و وحشیانه بود که انسانها مجروح و مفلوج شوند....و بمیرند....اما وحشیانه تر از بیماری های پیوسته

تهدید کننده ی برادرش نبودند.هموفیلی او اغلب موضوع صحبت های جدی و محرمانه ی آنها بود.تقریبا

هیچ کس جز نزدیکان ماهیت دقیق بیماری او را نمی دانستند.

))الکسیس خوب است,مگر نه؟منظورم این است که....سرخجه که باعث نمی شود...((چشم های زویا پر از

نگرانی بود.در شیشه ی عطر مورد علاقه اش را کنار گذاشته بود و حال از الکسیس حرف می زدند.اما

چهره ی ماری به او قوت قلب داد.

))فکر نمی کنم سرخجه برایش ضرری داشته باشد.مامان میگوید که اُلگا از او مریض تر است؛ اُلگا از آنها

چهار سال بزرگتر بود,و آدمی بسیار جدی و بیش از حد نیز خجالتی بود,ولی زویا و ماری و دو خواهر

دیگر خجالتی نبودند.

))امروز در کلاس باله به من خوش گذشت,آرزو میکنم بتوانم با این درسها کار با ارزشی انجام

دهم.((زویا آهی کشید و ماری زنگ زد تا برایشان چایی بیاورند.

ماری خندید.قبلاً این حرفها را شنیده بود و آرزو های دوست عزیزش را میدانست.))مثلاً دوست داری

دیاقیلوف پیدایت کند؟((

دو دختر خندیدند,اما وقتی زویا صحبت می کرد روشنایی عمیقی در چشمهایش ظاهر می شد.همه چیز

زویا عمیق بود.چشمهایش,موهایش,حرکت دادن دستهایش,حرکت کردنش,وحتی در آغوش گرفتن

دوستش چشمگیر و ظریف بود.پر از نیرو و زندگی و هیجان.معنی اسمش زندگی بود,و اسم مناسبی بود

برای دختری که می رفت تا به آرامی شکوفا شود.))راست می گویم....و مادام ناستوفا میگوید باله ی من

بسیار عالی است.((ماری دوباره خندید,نگاهشان به هم گره خورد.هر دو راجع به یک چیز فکر می

کردند.....راجع به ماتیلدا کچسینسکا بالرینی که پیش از ازدواج تزار با الکساندرا,معشوقه ی او

بود.....موضوعی کاملاً ممنوع بود,که فقط می توانستند در شب های تاریک تابستانی و دور از اغیار در

مورد آن نجوا کنند.زویا روزی در این خصوص با مادرش صحبت

کرده بود و کنتس سخت عصبانی شده بود و زویا را از تکرار آن منع کرده بود ، و تاکید فراوان که این

موضوع مناسبی برای یک دختر جوان نیست . ولی وقتی زویا دوباره از آن حرف زده بود مادربزرگش زیاد

سخت گیری نکرد ، و با لحن جالبی گفته بود که آن زن ، رقصنده ی بسیار با استعدادی بود .

سالها بود که زویا از این رویا صحبت » ؟ آیا هنوز رویایت این است که فرار کنی و به ماری اینکی بروی «

نکرده بود ، اما ماری او را خوب می شناخت . آن قدر خوب می شناخت که می دانست زویا چه زمان

شوخی می کند و چه زمان به گونه ای جدی از رویاهایش می گوید . همچنین می دانست که برای زویا

این رویایی ناممکن بود . از نظر او زویا روزی ازدواج می کند و بچه دار می شود ، و مثل مادرش باوقار

رفتار می کند ،و هرگز در آن مدرسه معروف ، زندگی نخواهد کرد . اما دوست داشت که از چنین رویایی

صحبت کنند . و در این بعداز ظهر ماه بهمن ماه ، که چای می خوردند و سگ کوچک را در حال بازی

تماشا می کردند ، رویاهای خود را بازگو می کردند . به رغم سرخجه مسری خانواده سلطنتی ، در آن

لحظه زندگی راحت به نظر می رسید . در کنار زویا ، ماری می توانست برای مدتی مشکلات و

مسئولیتهایش را فراموش کند . دعا می کرد که یک روز مثل زویا آزاد باشد . خوب می دانست که یک

روز والدینش مردی را برای ازدواج انتخاب خواهند کرد . لیکن ابتدا باید این کار را برای دو خواهر

بزرگترش می کردند . در حالی که به آتش خیره شده بود فکر کرد آیا هرگز شوهر آینده اش را دوست

صدای زویا ملایم بود . آتش صدا می کرد وبیرون بارش » ؟ به چه چیز فکر می کردی « . خواهد داشت

« . برف ادامه داشت . هوا تاریک شده بود و زویا فراموش کرده بود که باید برای شام به خانه برگردد

اغلب وقتی ماری نمیخندید قیافه اش جدی میشد . چشمهای » . ماشکا ؟ . چه قدر قیافه ات جدی شده بود

آبی اش جدی و گرم و مهربان بود .

و به آرامی به دوستش لبخند زد . هر دو تقریبا هجده ساله » ... نمیدانم ... به چیزهای احمقانه فکر می کنم «

داشتم فکر می کردم در آینده با چه « ... بودند ، و تازه به ازدواج فکر می کردند ... شاید بعد از جنگ

من بعضی وقت ها به آن فکر می کنم . « . همیشه به زویا حقیقت را می گفت » کسی ازدواج خواهیم کرد

مامان بزرگ می گوید دیگر وقت آن است که به ازدواج فکر کنی . فکر می کند پرنس ارلوف مرد

آیا تا به حال کسی را دیده ای که «. و بعد ناگهان خندید و موهای بافته شده اش باز شد » ... مناسبی است

» ؟ فکر کنی شاید او شوهر من شود

نه زیاد . اول الگا و تاتیانا باید ازدواج کنند . و تاتیانا آن قدر خشک و عبوس است که حتی نمی توانم «

تصور کنم بخواهد ازدواج کند ؛ از میان آنها ، تاتیانا با مادرشان نزدیکی خاصی داشت و ماری می توانست

» . به راحتی تصور کند که هرگز از آغوش خانواده جدا نخواهد شد . ولی بچه دار شدن خوب است

» ؟ چند تا بچه می خواهی « : زویا با شوخی پرسید

دقیقا به اندازه ی اعضای خانواده اش ، که همیشه مناسب می دانست . زویا با اطمینان » . دستکم پنج تا «

» . من شش تا می خواهم . سه تا پسر و سه تا دختر « : کامل گفت

و خم » ! حتما می خواهی همه ی آنها موهای قرمز داشته باشند « ! ماری خندید و با دوستش شوخی کرد

به » . حقیقتا بهترین و عزیزترین دوست من هستی « . شد روی میز و گونه های دوستش را نوازش کرد

همیشه دعا می کنم که « . یکدیگر نگاه کردند و زویا دستهایش را گرفت و بوسه ای کودکانه بر آن زد

» . خواهر خود من بشوی

زویا تنها یک برادر بزرگتر از خود داشت که بیرحمانه با او شوخی می کرد ، خصوصا در مورد موهای

قرمز براقش . موهای برادرش ، مثل پدرشان تیره بود ، چشمهایش مثل زویا سبز ، همچنین نیرو و وقار

پدرشان را به ارث برده بود . بیست و سه سال داشت و پنج سال و نیم از خواهرش بزرگتر بود .

» ؟ حال نیکولای چطور است «

مثل همیشه بدجنس است . اما مامان خیلی خوشحال است که در اینجا عضو پروبراژنسکی است و در «

هر دو » . جبهه های نبرد نیست . مامن بزرگ هم می گوید که فقط اینجا مانده تا به مهمانی ها برود

خندیدند و آن لحظه ناشادی گذشت . در باز شد و خانم بلند بالایی و به آرامی وارد شد ، و قبل از آنکه

آنها متوجه اش شوند ، لحظه های آنها را تماشا کرد . گربه ی خاکستری رنگ بزرگی هم در پی او وارد

اتاق شد و در کنار او به تماشای آنها مشغول شد . ملکه الکساندرا تازه از اتاق بیمارها که در آنجا به مراقبت

ملکه سالها قبل به سرخجه مبتلا شده » . عصر بخیر دخترها « . از سه دخترش مشغول بود ، خارج شده بود

بود و می دانست خطری متوجه او نیست .

))خاله! همه خوب هستند؟((

زویا را در آغوش گرفت و با لبخندی خسته آهی کشید.

))در واقع چندان خوب نیستند. گویا آنای بیچاره حالش از همه بدتر است.((

از دوست عزیز خود، آنا ویرویوفا حرف می زد. آنا و لیلیِ دهن نزدیکترین دوستان او بودند. ))و تو،

کوچولو؟ حالت چطور است؟((

))خوبم، متشکرم.(( و مثل همیشه گونه هایش سرخ شد. از سرخ شدن بیزار بود خصوصا چون موهای قرمز

داشت. همیشه تابستانها در لیوادیا یا هنگام سفر با کشتی پوستش از نور خورشید سرخ می شد.

))تعجب می کنم مادرت اجازه داد امروز به دیدن ما بیایی.(( ملکه می دانست که مادرش سخت از بیماری

مسری می ترسد. زویا دوباره سرخ شد و بدون آنکه اعتراف بکند ملکه فهمید زویا بی اجازه آمده است و

انگشت خود را به تهدید تکان داد. ))هان! فهمیدم! بی اجازه آمده ای به مادرت چه می گویی؟ امروز کجا

بوده ای؟((

زویا گناهکارانه خندید، و به مادر ماری اعتراف کرد که نقشه کشیده به مادر خود بگوید. ))بیش از حد

معمول در کلاس باله ماندم، و با مادام ناستوفا سخت کار کرده ام.((

)) بله فهمیدم. ولی خوب نیست دخترهای همسن شما چنین دروغهایی بگویند، چه می شود کرد نمی توان

شما دو تا را از یکدیگر دور نگاه داشت.(( و بعد متوجه دختر خودش شد.

))عزیزم، هدیه زویا را به او داده ای؟(( ملکه به آن دو لبخند زد. معمولا مبادی آداب بود، اما گویی

خستگی، او را گرمتر و حساس تر کرده است.

))بله!(( زویا بلافاصله با خوشحال ی جواب داد و به شیشه ))لیلاس(( روی میز اشاره کرد ))بهترین عطر

مورد علاقه من است!(( ملکه با نگاهی پرسشگر به ماری نگاه کرد، و دخترش خندید و به سرعت از اتاق

خارج شد. زویا هم با مادر او به صحبت نشست.))حال دائی نیکولاس چطور است؟((

))خوب است، گر چه اصلا او را ندیده ام. مرد بیچاره از جبهه برای استراحت به خانه آمد، و در عوض

خود را میان سرخجه در محاصره دید.(( هر دو خندیدند. ماری دوباره برگشت. و در بغل خود چیزی لای

پتو داشت. صدای کوچک و عجیبی بلند شد، چیزی شبیه صدای پرنده، و یک لحظه بعد، یک صورت

سفید و قهوه ای ظاهر شد، که گوشهای بلند نرم و چشمهای براق عمیقی داشت. یکی از توله سگ ها بود.

))آه، چقدر بامزه است! هفته هاست که هیچکدام از آنها را ندیده ام!(( زویا دستهایش را بلند کرد و توله

سگ سر و صدایی کرد و انگشتهای زویا لیسید. ماری با افتخار گفت ))دختر است و اسمش ساوا است(( و

با چشمهای هیجان انگیز به زویا نگاه کرد. ))من و مامان می خواهیم آن را به تو بدهیم(( و در حالیکه زویا

با تعجب به او نگاه می کرد. سگ را به زویا داد.

))برای من؟.. خدای من... به...(( نزدیک بود بگوید ))به مادرم چه بگویم؟((. ولی نمی خواست هدیه را

پس بدهد در نتیجه بلافاصله حرفش را قطع کرد، اما ملکه منظورش را به وضوح فهمید.

))وای، خدای من... زویا، مادرت از سگ خوشش نمی آید، این طور نیست؟ یام رفته بود. حتما از دست

من عصبانی می شود.((

))نه!... نه!... به هیچ وجه.(( با خوشحالی دروغ گفت، و سگ را در آغوش گرفت، ساوا دماغ و لپ و

چشمهایش را لیسید و زویا سرش را کنار کشید قبل از آن که بتواند موهایش را بجود. ))آه، زیباست! آیا

واقعا مال من است؟(( ))عزیزم، اگر آن را با خود ببری، خدمت بزرگی به من کرده ای.(( ملکه آهی و

خندان در یکی از دو صندلی اتاق فرو رفت. به نظر خسته می رسید، و زویا متوجه شد که لباس صلیب

سرخ خود را بر تن دارد و نمی دانست لباس را برای مراقبت از بچه ها و دوست خودش بر تن کرده یا

اینکه آن روز در بیمارستان نیز کار کرده. احساس سختگیرانه ای در مورد کار کردن در بیمارستان داشت،

و همیشه اصرار داشت دخترهایش هم در بیمارستان کار کننند.

))مامان، چای میل دارید؟((

))بله، زیاد، متشکرم، ماشکا.(( ماری زنگ زد و خدمتکار بلافاصله آمد، می دانست ملکه پیش آنهاست. و

از این رو یک فنجان و یک قوری چای تازه به همراه خود آورد. ماری چای ریخت، و دو زن به او ملحق

شدند. ))متشکرم، عزیزم.(( و بعد رو کرد به دخترعموی شوهرش. ))زویا، حال مادربزرگت چطور است؟

ماههاست که ندیدمش. سخت مشغول بوده ام. گویی دیگر وقت ندارم به سن پیترزبورگ بروم.((

))متشکرم خاله، حالش خوب است.((

پدر و مادرت چطورند؟

))خوبند. مامان همیشه نگران است که نیکولای را به جبهه بفرستند. بابا می گوید خیلی عصبی می شود.((

همه چیز ناتالیا اسُوپوف را عصبی می کرد، بی اندازه ضعیف بود، و شوهرش تمام بوالهوسی ها و رفتارهای

او را تاب می آورد.ملکه بارها خصوصا به ماری گفته بود که فکر می کند درست نیست که دائما به او

رسیدگی کنند. اما دست کم زویا هرگز خودنمایی نمی کرد؛ بیروح و دلمرده نبود و برعکس سرشار از

زندگی بود. اصلا اثری از پژمردگی در او دیده نمی شد. الکساندرا همیشه تصویری از مادر زویا را در ذهن

داشت که با لباس سفید ابریشمی و مرواریدهای چشمگیرش، با پوست سفید و موهای بور و نگاهی وحشت

آمیز، به گونه ای که گوئی زندگی را وحشت انگیز می بیند، روی صندلی نشسته. در ابتدای جنگ، از مادر

زویا خواسته بود که در کارهای صلیب سرخ به او کمک کند، و ناتالیا گفته بود که اصلا تحمل چنین

کاری را ندارد. استوار زیستن در او نبود. اما ملکه از صحبت در مورد آن خودداری کرد و تنها سرش را

تکان داد.

))وقتی به خانه رسیدی سلام مرا به او برسان.(( با شنیدن این حرف، زویا از پنجره به بیرون نگاه کرد. هوا

تاریک شده بود. از جایش پرید و با وحشت به ساعتش نگاه کرد.

))آه! باید به خانه برگردم! مامان دیگر دادش در آمده است!((

))باید هم دادش در آید!(( ملکه خندید و انگشت خود را تکان داد و ایستاد. ))تو نباید به مادرت دروغ

بگویی! می دانم اگر بفهمد به اینجا آمده ای عصبانی خواهد شد. تا به حال سرخجه گرفته ای؟((

زویا خندید. ))نه، نگرفته ام، و حالا هم نخواهم گرفت و اگر مبتلا شوم...((

با خنده ای دیگر شانه هایش را تکان داد و ماشکا لبخند زد. یکی از چیزهایی که ماری خوشش می آمد،

شجاعت و بی خیالی زویا بود. در طول سال ها با یکدیگر زیاد به دردسر افتاده بودند، اما کارهای خطرناک

و مخرب نمی کردند.

هر دوی آن ها را بوسید و از »... حالا تو را به خانه می فرستم و بر می گردم پیش بچه ها، و آنای بیچاره «

اتاق خارج شد؛ ماری توله سگ را از مخفیگاهش به بیرون کشید و دوباره آن را لای پتو گذاشت و به زویا

داد.

»! ساوا را فراموش نکن «

دوباره به یکدیگر نگاه کردند و چشم های زویا پر از اشتیاق بود.

»؟ واقعاً مال من است «

مال توست. همیشه مال تو بوده ولی می خواستم غافلگیرت کنم . در راه زیر پالتویت نگاهش دار تا گرم «

فقط هفت هفته اش بود و در کریسمس به دنیا آمده بود. زویا وقتی اولین بار در روز کریسمس که ». بماند

مادرت عصبانی خواهد «. برای شام به دیدار تزار آمده بودند آن را دیده بود. بی اندازه هیجان زده شده بود

»؟ شد،نه

ماری خندید، زویا هم.

بله ، اما به او خواهم گفت که اگر آن را بر گردانیم مادرت ناراحت می شود و می دانی که مامان دوست «

». ندارد ملکه را ناراحت کند

دخترها هر دو خندیدند، بعد ماری به دنبال زویا به طبقه پایین آمد و کمک کرد تا پالتویش را بپوشد و در

دست دیگرش توله سگ را در پتو نگاه داشت. کلاه پوست سمور را دوباره سرش کرد و دو دختر یکدیگر

را در آغوش گرفتند.

»! مواظب خودت باش و مریض نشو «

شیشه عطر را به زویا داد و زویا با دستکش آن را گرفت . خدمتکار گفت »! قصد ندارم مریض شوم «

فئودور حاضر است.

»! یکی دو روز دیگر بر می گردم... قول می دهم ... و متشکرم «

زویا را در آغوش گرفت و زویا با عجله بیرون رفت و به طرف کالسکه و فئودور گام بر داشت. گونه ها و

بینی فئودور قرمز بود زویا فهمید که همراه دوستانش در اصطبل ها لبی تر کرده است. اما مسئله ای نبود.

برای گرم ماندن در راه به آن احتیاج داشت. فئودور کمکش کرد تا روی صندلی بنشیند و خوشحال بود

که برف بند آمده بود.

اما می دانست که غیرممکن است ». فئودور ، باید عجله کنیم... اگر دیر کنیم مامان عصبانی می شود «

سروقت به خانه برسد.می دانست وقتی می رسد همه سر میز شام نشسته اند .... و سگ !... بلند خندید ،

صدای تازیانه در سرمای شب طنین انداخت و کالسکه به دنبال سه اسب سیاه پرتحرک به حرکت در آمد.

یک لحظه بعد از دروازه ها گذشتند و قزاق های سواره را پشت سر خود گذاشتند.

بخش دو

فئودور کالسکه را در خیابان نوسکی پروسیکت هدایت می کرد، زویا توله سگ را در آغوش گرفته بود و

تلاش می کرد خود را آرام کند و نومیدانه برای مادرش بهانه هایی می تراشید. می دانست که چون فئودور

همراهش است، نگران امنیت او نمی شود، اما مطمئناً خشمگین می شود که دیر به خانه برگشته و توله سگی

را هم با خود آورده است. می دانست که نمی بایست از همان لحظه ورود توله سگ را نشان دهد. در

فونتاکا به سرعت به طرف چپ پیچیدند، گویا اسب ها می دانستند که تقریباً به خانه رسیده اند و میل

داشتند به اصطبل های خود برگردند. اسب ها ناحیه را خوب می شناختند و فئودور آن ها را رها کرده بود.

لحظاتی بعد فئودور به زویا کمک کرد تا پیاده شود و زویا ناگهان توله پیچیده شده در پتو را از زیر پالتو

خود بیرون کشید و با نگاهی پر از التماس در دست های فئودور نهاد.

خواهش می کنم، فئودور... این را ملکه به من داده.. اسمش ساوا است. ببرش به آشپزخانه و به گالینا بده . «

بعداً خودم به دنبالش به طبقه پایین می آیم. چشم های کودکی وحشت زده را داشت و فئودور بلند خندید

و سرش را تکان داد.

». خانم، به خاطر این کار، کُنتس سرم را می بُرد ! شاید هم که سر شما را ببُرد «

بابا همیشه وساطت می کرد، همیشه مهربان بود، مرد خوبی بود و دخترش او را »... می دانم... اما شاید بابا «

ساعت از هفت گذشته بود و هنوز می بایست قبل از ». فئودور ، زود باش... باید عجله کنم «. می پرستید

حضور در ناهار خوری لباسش را عوض کند. فئودور توله را از او گرفت، با شتاب از پله های مرمری کاخ

کوچک و بسیار زیبایشان بالا رفت.خانه هم روسی به نظر می رسید، هم فرانسوی و پدربزرگش آن را برای

عروسی خود ساخته بود. مادربزرگش اکنون در ساختمانی در انتهای حیاط ، که پارک کوچکی هم

نداشت زندگی می کرد اما زویا وقت نداشت به او فکر کند. باید عجله می کرد. به سرعت وارد خانه شد،

کلاهش را برداشت و پالتویش را به خدمتگزاری کهآنجا ایستاده بود داد و از پله اصلی به طرف اتاق

خوابش دوید. اما صدای آشنایی را پشت سر خود شنید.

»؟ ایست!کیست «

اینجا چکار می «. با زمزمه ای خشمگین به طرف برادر برگشت که پایین پله ها ایستاده بود »! ساکت باش «

در لباس نظامی اش چه خوش قیافه و بلند قامت بود. زویا میدانست که بیشتر دوستهایش در مدرسه »؟ کنی

سمولنی از دیدن او کیف می کنند اما حالا زویا توجهی به این حرف ها نداشت.

البته به پرسیدن نیازی نداشت می دانست کجاست »؟ مامان کجاست «

»؟ توی ناهارخوری است، فکر می کردی کجا باشد؟خودت کجا بوده ای «

». دیر کردم «. می بایست لباسش را عوض می کرد و برادرش وقتش را گرفته بود » بیرون، باید عجله کنم «

بهتر است همین طوری بروی. اگه از این «. خندید و چشمهایش که به چشم های زویا می مانست برقی زد

». دیرتر وارد شوی مامان عصبانی تر می شود

»؟ مگر مامان چیزی گفته «: زویا لحظه ای مکث کرد و به برادرش نگاه کرد

بیش از آنچه زویا فکر ». هنوز نه، تازه رسیده ام . برو لباست را عوض کن. من حواسشان را پرت می کنم «

می کرد دوستش داشت و برای دوستانش از این خواهر کوچک تعریف ها می کرد. سال ها بود که تمام

دوستانش به نوعی به زویا دلبستگی داشتند . اما اگر به فکر اغوایش می افتادند آنها را می کشت .

.دختر کوچک زیبایی بود،اما هنوز از زیبایی خود خبر نداشت.روزی با شاهزاده ای ازدواج می کرد،یا

دستکم با کسی همشان پدرشان.پدرشان کنت،وسرهنگ بود.مردی که احترام و تحسین دیگران را بر می

انگیخت.به زویا گفت:"جانور کوچک،برو.عجله کن"

زویا به طرف اطاقش دوید،و ده دقیقه بعد با لباسی ابریشمین و نیلی که یقه آن توری بود از پله ها پائین

آمد.ازاین لباس بیزار بود اما می دانست مادرش همیشه میل دارد این لباس را بپوشد.لباس بسیار مناسب و

جوان پسندی بود،لزومی نداشت بیش از این مادرش را ناراحت کند.غیرممکن بود که بدون جلب توجه

وارد ناهارخوری شود،و همین که متین و بی آرایش و آرام وارد اتاق شد برادرش از جایی که میان

مادربزرگشان ومادرشان نشسته بود لبخندی شیطنت آمیز زد.کنتس با لباس اطلسی خاکستریش و با گردنبند

زیبایش که ازمروارید سیاه و الماس بود سخت رنگ پریده بود.سرش را به آرامی بلند کرد انگار

چشمهایش تقریبا همرنگ لباسش شده بود.با ناراحتی به تنها دختر خود نگاه کرد.

"زویا"هرگز صدایش را بلند نمی کرد ولی به راحتی نارضایی در چشمهایش دیده می شد.زویا با اطمینان

به چشمهای مادرش نگاه کرد،با عجله جلو رفت تا گونه های سردش را ببوسد و نگاهی پرتنش به پدر و

مادربزرگ خود افکند.

"مامان بی اندازه عذر می خواهم...معطل شدم...امروز در کلاس باله...باید به دیدن یکی از دوستانم هم

میرفتم...معذرت می خواهم...من"

"دقیقا بگو کجا بودی؟"صدای مادرش سرد بود.دیگران تماشاگر بودند.

"من...باید می رفتم...من"

ناتالیا مستقیما به چشمهای او نگاه می کرد.زویا سعی می کرد موهای خود را صاف کند.معلوم بود که

باعجله موهایش را شانه کرده است."می خواهم حقیقت را بدانم.به تزارسکوسلو رفتی؟"

"من..."فایده ای نداشت مادرش بسیار خونسرد،زیبا،رعب انگیز و دقیق بود.

گفت"بله مامان"و احساس کرد به هفت سالگی اش بازگشته است."معذرت می خواهم"

"احمق"چشمهای بیروح ناتالیا برق زد و با ناراحتی شوهرش را نگاه کرد.

"کنسانتین سن صریحا گفته بودم که این کار را نکند.تمام بچه ها در آنجا سرخچه دارند،و حالا زویا هم

ممکن است مبتلا شده باشد.کارتو،لاقیدانه و نافرمانی مطلق بود"زویا با حالتی عصبی به پدرش نگاه

کرد.چشمهای او مثل چشمهای زویا با نوری زمردی می درخشید.به زحمت توانست جلوی خنده خود

رابگیرد.همانقدر که همسرش را دوست داشت،دخترش را هم دوست داشت.این بار نیکولای وساطت

کرد،که امری غیر عادی بود،اما قیافه زویا آنقدر پرشان بود که دلسوزی نیکولای را برانگیخته بود.

"مامان شاید از زویا دعوت کردند و زویا احساس کرد که رد کردن آن دور از نزاکت است؟"

ولی گذشته از فضائل دیگر،زویا امین بود،هنگامی که مادرش در آرامش منتظر بود خدمتکارهاغذا را

مامان، من خودم خواستم به آنجا بروم. تقصیر نمن بود، نه تقصیر آنها. ماری بسیار تنها « : بیاورند، زویا گفت

» . بود

» . زویا، کارت بسیار احمقانه بود. بعد از شام در مورد آن صحبت می کنیم «

سرش را به طرف بشقابش کج کرد، و دیگران بدون او به صحبت خود ادامه دادند. ولی لحظه ». بله، مامان «

ای بعد که سرش را بلند کرد و نگاهش به نگاه مادربزرگ افتاد لبخند دلنشینی زد.

" سلام ، مامان بزرگ. خاله الکساندرا گفت به شما سلام برسانم."

پدر زویا پرسید " حالش خوب است؟ " مادرش هنوز خاموش بود و آشکارا نارضایی اش را به زویا نشان

می داد.

مادر بزرگش به جای او جواب داد " هرگاه به بیماران رسیدگی کند حالش خوب میشود. الکساندرا زن

عجیبی است. خودش از تمام بیماری های ممکن رنج میبرد ، ولی هنگامی که شخصی بیمارتر از خودش

به او احتیاج پیدا کند ، بی درنگ آماده میشود. " کنتس مسن به حالت کنایه به عروس خود نگاه کرد و با