رمان زمین و آسمون به قلم yasamin51214

ژانر : #عاشقانه

خلاصه :

مثل خیلی از رمانا داستان دو تا آدم متفاوته اما تفاوتاشون فرق می‌کنه. دوتا آدم قصه‌ی من نه فکرشون مثل همه نه ارزشاشون نه اهدافشون و نه … آره آدم فقط یه چیز به ذهنش میاد زمین و آسمون.

خانم مهندس ...؟ خانم مهندس ...؟ اه باز این داروغه پیداش شد در اتاقم قفل بود محکم داشت می زد به در ازرو همون صندلی بلند داد زدم: چی شده اقای رحمانی؟

- خانم من پنج دقیقه پیشم اومدم در اتاقتونو زدم بهتون گفتم: این کارگرا طبق دستور العمل شما کا رنمی کننا!

- کدوم دستور العمل؟

- همون که دیروز ارائه دادین دیگه.یهو دوزاریم افتاد کارنمیکنن؟ یعنی چی؟ مگه دست خودشونه؟ همون جور با عصبانیت بلند شدم رفتم درو باز کردم

-برا چی؟ کی خط تولیدو عوض کرده؟ با اجازه کی؟

بیچاره از ضرب باز شدن یهویی در یه قدم رفت عقب و گفت: می گن یه بازرس ازطرف هیئت مدیره اومده داره همه بخشارو بررسی می کنه دماغشو تو کفش خیلیا کرده همین دیروز اسماعیلی زنگ زده ... ای بابا دوباره این بی بی سی شروع کرد. بی حوصله گفتم:

- اسماعیلی رو ول کنین همین جناب دستور تعویض برنامه کاری رو عوض کردن؟

تلگرافی گفت: بله.

حرکت کردم به سمت دستگاها و کارگرا قسمت اداری بالابودو خط تولید پایین.همین طور که از پله ها پایین می اومدم رحمانی هم امار کارگرا رو گزارش می داد رسیده بود به شونصدمین کارگر که سر کارگرمونو دیدم رفتم طرفشو صداش کردم: اقای یزدانی اینجا چه خبره؟ یزدانی که سرگرم بحث کردن با یکی از کارگرا بود سریع برگشت طرفمو گفت:

- اومدین خانم مهندس ما به ساز کی برقصیم؟ این اقا کیه؟ شما حرفتون مگه با هیئت مدیره یکی نیست؟

ای بمیری مهر پرور بی شور من که می دونم همه چی زیر سر اون مار مولکه! از اولم انگار من بدبخت ارث باباشو خوردم ...

رو به یزدانی گفتم: کحالا کجان این شازده؟

پشت سر منو نگاه کردو گفت: اوناهاش ... برگشتم وپشت سرمو نگاه کردم سه نفر ته محوطه بودن وداشتن می اومدن طرف ما. یزدانی وایستاد کنار مو داشت توضیح می داد: اون وسطیست همون که کت شلوار مشکی پوشیده فامیلیش صدراییه همچین وقتی اومدن با ژست الن دلون عینک دودیشو دراورده می گه: من صدرایی هستم ... اریانا صدرایی که ...

اون همین جوری داشت حرف می زد ولی من دیگه چیزی نمیشنیدم ... چشمام خشک شده بود به روبه رو اسمش تو سرم زنگ می زد قلبم بلند بلند شروع کرد به زدن دستامو محکم گرفتم به قلبم حس کردم الانه که بیفته بیرون ...

- خانم مهندس خوبین؟ رنگتون شده مثل گچ ...

گنگ برگشتم طرف یزدانی چشماش درشت شدوشروع کرد به حرف زدن ولی من چیزی نمی فهمیدم دوباره روبه رو مو نگاه کردم نگاهش به سمت راستش بود داشت با بغلیش حرف می زدهنوزم اونقدر محکم قدم برمی داشت که انگار داره رو فرش قرمزی که براش پهن کردن راه می ره ... یه دفعه وایستادوشروع کرد به حرف زدن با یکی از کارگراپشتمو کردم بهشون نباید منو ببینه حداقل الان نه ... بدون این که حرفی بزنم دویدم سمت پله ها ...

دویدم طرف اتاقم وارد اتاق شدمو دستا مو پشت به در گذاشتم رو میز حس کردم کاغذا خیس شدن دست کشیدم به صورتم من کی گریم گرفته بود؟ ناخوداگاه اخرین باری که دیده بودمش رو یادم اومد ...

با عجله وارد فرود گاه شدم خودمو رسوندم پشت شیشه هایی که همه وایستاده بودن داشتن با نگاه مسافراشونو بدرقه می کردند چشم چرخوندم ... دیدمش ...! اما مغزم تیر کشید از دیدنش دختری دستشو انداخته بود دور بازوشو مدام باهاش حرف می زد اونم فقط سرشو تکون می داد وچمدونو پشت سرش می کشید یه لحظه برگشت طرف شیشه ها ازش دور بودم نمی تونستم خوب چشماشو ببینم یه چشم چرخوند. مطمئن بودم تو این جمعیت منو نمی بینه انگار دختره صداش کرد که نگاشو گرفت وبا دختره وارد گیت شد ...

تو زندگیم هیچ وقت قدر اون شب حس تحقیرو سرشکستگی نکرده بودم ...

با صدای یزدانی به خودم اومدم:

- مهندس چتون شد یهو؟ خوبید؟

همون طور که پشتم به در بود اروم گفتم: خوبم ممنون مشکلی نیست.

- بیا این لیوان ابو بخور دخترم ببخشید! دیر شد داشتم با این صدرایی سروکله می زدم.

- اقا شمام که ولت می کنن مدام در می ری بیا اینو امضا کن کارگرا ...

صدای خودش بود داشت نزدیک می شد ... وا ی خدا ... بعد دو سال الان وقتش نیست الان نمی تونم.حس کردم رسیده دم در اتاقم ناخوداگاه برگشتم طرفش ...

حرفش تو دهنش ماسید و نگاهش موند رو من بعد چند ثانیه چشماش پر اشک شد و اروم زمزمه کرد: عطیه!

همون جوری مات نگاه می کردنمی دونم چه قدر گذشت نگام چرخید طرف یزدانی بدبخت خودش رفته بود دوباره نگام چرخید طرفش هنوز داشت نگام می کرد دیگه تحمل نداشتم احساس خفقان کردم نفسم بالا نمی یومد چادرمو با کیفم برداشتم ودویدم سمت پارکینگ ...

از حرکتم انگار به خودش اومد اونم با یه وقف چند لحظه ای شروع کرد به دویدن دنبالم وصدام کردن: عطیه ... یه لحظه وایستا ... عطیه گوش کن ... عطیه ...

سریع رفتم تو ماشینو مثل برق از پارکینگ زدم بیرون اریانا رو که تازه رسیده بود تو پارکینگ پشت سرم جا گذاشتم ...

دیگه گریه نمی کردم اصلاواسه چی باید گریه کنم اه ... این دنده چرا جا نمی ره!

حالاکجا برم؟

چی کارکنم؟

به کی بگم؟

برم خونه پری اره می رم خونه پری نزدیک خونش بودم که یهو یادم اومد مامانم ایناخونه نیستند دو سه روزی رفته بودن شهرستان همون موقع زدم رو ترمز یهو ماشین پشت سریم بوق بلندی زد گرفت سمت چپم چندتا ام فحش داد که نفهمیدم چی گفت!

خاک تو سرت عطیه دیگه مغزتم مثل ادم فرمون نمیده اخه تا تصمیم می گیری باید ترمز کنی؟

بالاخره با بدبختی رسیدم خونه ... اروم نشستم رواولین مبلی که بهش رسیدم شاید بهتربود می رفتم خونه پری شاید بهتر بود یک کم با پری حرف می زدم تا اروم بشم ... نخیر! هیچم بهتر نبود کم غرورم شکسته بو د کم احساس بدبختی کرده بودم جلوشون ...؟ اون بدبختا که به روم نمی یاوردن ولی این چیزی از احساس گندی که این دو سال داشتمو کم نمی کنه ...

خدایا می دونم که گفتی توکل ...

دوباره این اشکای لعنتی داشت راه می گرفت با خشونت پسشون زدم ...

می دونم که تو صلاح بنده هاتو بیشتر می دونی ... من که نمیدونم ولی حتما باید این اتفاقا می افتاد نمیدونم ابتلا بود یا امتحان ولی بازم شکرت!

ناخوداگاه برگشتم به اولین باری که دیده بودمش ...

***

هفته دوم مهر بود ولی منو پری ازشوق این که واسه ارشد یه دانشگاه توپ قبول شدیم ازروز دوم کلا سا رو می رفتیم سارا هنوز از مسافرت برنگشته بودجلو در دا نشگاه از ماشین من پیاده شدیم پری خودش ماشین دا شت ها ولی چتر بود رو سر ما ... ماام که خراب رفیق دیگه ...!

داشتیم وارد کلاس می شدیم که هم زمان با ماپیمان شهیادم رسید این پری سریع نیشش شل شد ماکشیدیم عقب که اون رد شه ... امااون سریع با دستش اشاره ای کردو با یه لبخند دخترکش به سمت پری گفت:

- خواهش میکنم ... لیدیز فرست!

حالا پری داشت اون وسط غش میکرد ... با یه نگاه مات به پسره گفت: - خواهش میکنم!

به زور کردش تو کلاس موقع رد شدن از کنار شهیاد کیفم محکم سهوا خورد بهش که خدا رو بسی شکر کردم چون صدا اخش دراومد منم اخ دلم خنک شد پسره ی پررو تا تو باشی دیگه لبخند ژکوند نزنی!

پری رو تقریبا پرت کردم رو صندلی وبا صدایی اروم گفتم: تو خجالت نمی کشی این جوری به این یارو نخ میدی بدبخت قشنگ فهمید ندیدی چه طور نگات می کرد؟

پری با اون چشای ابی درشتش نگام کردو گفت: یعنی فهمید عاشقش شدم ...

چپ چپ نگاش کردم ...

پرنیان اصلا ادمی نبود که بخواد جلو یه پسر اینقدر وا بده

با عصبانیت گفتم: نه پس نفهمید گوشات دراز شده! پری تورو خدا ... این پسره ختم عالمه تو همین یه هفته ندیدی با چند نفر تیک می زد ...

اروم گفت: می دونم ... می دونم ولی دست خودم نیست واقعا وقتی می بینمش از این رو به اون رو می شم نمی تونی در کم کنی ...

اومدم یه چیزی بگم که استاد وارد شد پشت سرشم یکتا طاهری به همراه یه پسر که تا حالا سر کلاسا ندیده بودمش وارد کلاس شدن اجازه گرفتنو نشستن کنار هم این دختررو یادم مونده بود چون موها ی رنگ شده ی بلوطیش خیلی بهش می اومد با صدای استاد سرمو به طرف استاد برگردوندم ...

- خوب امروز جلسه دومه ... جلسه اول تعدادبچه ها خیلی کم تر بود زیاد حضور غیاب نمی کنم پس واسه اشنایی خودتون اسماتونو به نوبت بگید از همین سمت راستم شروع کنید ... رسید به یکتا با ژست خاصی موهاشو از تو صورتش زد کنارو گفت: یکتاطاهری ...

پری اروم کنار گوشم با لحن بامزه ای گفت: اه ناز بشی تورو! چه عشوه ایم می یاد ...

داشتم نیشخندمو کنترل می کردم که با صدای پسره نشد ...

با صدای محکمی گفت:

- صدرایی ... اریاناصدرایی ...

یاد اون جکه افتادم: که یارو واسه کم نیاوردن از جیمز باند گفته

بود: باس ... عباس ...

نیشخندم به یه تک خند تبدیل شد که با برگشتن پسره طرفم همونم خوردم ...

پسره اخمی کردو روشو برگردوند فکر کرد به اسم اون خندیدم ...

صدای خنده ی پری زیر گوشم بلند شد

اروم بهش گفتم: کوفت ...

سعی کرد تموم کلاس هواسم فقط به استاد باشه.

وقتی رسیدم خونه مهدیار مامانو برده بود واسه دیالیزطفلی مامانم داشت ذره ذره اب می شدو کاری از دست کسی بر نمی اومد ... هممون ازمایش داده بودیم ولی هیچ کدوممون نمی تونستیم بهش کلیه بدیم ...

یه کم که خونه رو تمیز کردم مامان اینا ام رسیدن ... مامان رنگ به رو نداشت تا اومد رفت خوابید رو تختش مهدیارم دراز کشید رو کاناپه و گفت: سروصدانکن داغونم!

با یه بغض تو گلوم اروم رفتم تو اشپزخونه تا یه چیزی واسه شام سرهم کنم واقعا نمی دونستم واسه مامان باید چی کار کنم ...!

بعد شام مهدیه داشت ظرفا رو می شست منم داشتم چای دم می کردم که زنگ درو زدن ازایفون نگاه کردم آه ...! . چه قدر ادم ...؟

درو زدم و بفرماییدتندی گفتم ... داییا و مادر جون اینا بودن دویدم تو اتاق تا لباسمو عوض کنم مهدیه ام که کارش تموم شده بود با غرغر وارد اتاق شدوگفت: هیچی هم حاضر نکردیم که ...

اروم گفتم: هیس ... میشنون ... غریبه نیستن که!

سریع شلوار لی دم دستیمو باجورابم پام کردم عاشق جوراب بودم اگه به من بود می گفتم همه تو خونه ام جوراب بپوشن از پای بدون جوراب بدم می اومد ...! یه مانتو کرم پوشیدمو یه شال قهوه ای به سرم بستمو سریع رفتم واسه پذیرایی باهمه سلام علیک کردمو رفتم تو اشپز خونه که وسایل پذیرایی روبیارم ... به همه تعارف کردم ... مامانم رو یکی از کاناپه ها نشسته بود ... مادر جونو خاله کنارش بودنو داشتن اروم اروم باهاش حرف میزدن ... دایی محمدمم که مثل همیشه با همسر گرام تهمینه خانوم نشسته بودن رو مبلا ی بالای پذیرایی بدون کوچکترین التفاتی به رعیتای زیر دستشون که ما باشیم حسام خان پسرشونم رو یه مبل تکنفره لم داده بودن نمی دونم با گوشی داشتن مخ کدوم بدبختو می زد! ... ایش نکبت ...! هر چی من با بقیه ی اعضای خانواده ی مادریم راحت بودم عاشقشون بودم از این خانواده ی دو رو دو زبون متنفر بودم ... دایی علی وبابا رو یه مبل نشسته بودن وداشتن با بابا بزرگ حرف میزدن ولی نگاه غمگین دایی و بابا بزرگ رو صورت رنگ پریده مامان بود ...

کتی جون زن دایی علی به همراه سعید و سارا و سمیه بچه های خاله فاطمه نشسته بودن رو زمینو داشتن با هم حرف میزدن مهدیار رو یه مبل تکی نشسته بود و مغموم سرشو انداخته بود پایین محمد جوادو محدثه بچه های دایی علیم نشسته بودن رو یه مبل و ساکت به بقیه نگاه می کردن مهدیه کنار پاشون رو زمین نشسته بود منم کنار مهدیه نشستم رو زمین ...

سکوت مجلس با نطق دایی محمد شکست: رو کرد به بابامو گفت: مهدی خان از کلیه خبری نشد؟

بابام اروم گفت: فعلا که تو لیست انتظاریم ببینیم خدا چی می خواد ...

- خدا چی می خواد نداره که ... اگه مشکل مالیه که خوب من ...

بابام با ملایمت ولی قاطع حرفشو قطع کردو گفت: خیر محمد خان اگه مالی بود که من شده این خونه رو بفروشم نمی ذاشتم مهناز اینقدر عذاب بکشه ... ولی باید یه کلیه ای باشه که بشه سرش چونه زد ...

اخی دلم خنک شد ... خوب ضایع شد همون مونده مامان بابای حلال خور من برن زیر دین تو ئه بساز بنداز ... من واقعا نمی دونم مادر جون سر این چی خورده ... دایی محمد با حرص تسبیح تو دستشو چرخوندو چیزی نگفت ...

ناخوداگاه نگام رفت سمت تسبیح دایی علی ولی این کجا و اون کجا ... دایی علیم دائم الذکر بود همش با تسبیحش داشت ذکر میگفت ... طفلک ریا کارم نبود مادر جونم می گفت از جوونیش همین شکلی بوده ...

این دائم الذکری که داشت باعث شده بود با همه چی ارومو منطقی رفتار کنه! ...

ولی تسبیح تو دست دایی محمدم واسه این بود که سر چندتا بدبختو به اسم خدا و پبغمبر کلاه بذاره ...

اون شبم بالاخره با سخنرانیای دایی محمدو نگاهای چپ چپ زندایی به پایان رسید ...

هفته ی دوم دانشگاه داشت به ارومی سپری می شد که روز پنج شنبه نذاشت این ارامش ادامه پیدا کنه ...

پنچشنبه بوداستاد سرکلاس یکی از درسای عمومیمون بود دیشب حال مامان بد بودو ما هیچ کدوم نخوابیده بودیم انقدر من وعطیه گریه کرده بودیم که صبح سرم شده بود دوتن منم ساکت سر جام نشسته بودم ... به تنها چیزی که توجه نداشتم کلاس بود ... نمی دونم چه حکمتیه من دو برابراین تومحرما یا وقتای دیگه تو هیئت گریه می کردما ولی بعدش ککمم نمی گزید تازه بعد تموم شدن هیئتم کلی با بچه ها می گفتیم و می خندیدیم ...

روحانی هیئتمون می گفت: خود امام حسین (ع)به گریه کناش بعد هیئت سرور میده که زیاد این غم اذیتشون نکنه ... حتما واسه همینه که گریه واسه اهل بیت این قدر با گریه واسه چیزای دنیایی فرق داره دیگه ...!

حس کردم یه بحث تو کلاس سر گرفته.

حواسمو جمع کردم که ببینم چه خبره که دیدم جناب شهیا د دارن نطق می کنن:

- ازنظر من این که یه سری ادم تو این هیئتا میرن می شینن گریه می کننو خود زنون خود کشون راه میندازن یا واسه دردای خودشونه یا این که می خوان بین بقیه اسم در کنن وگرنه چه معنی می ده ادم این جوری عزاداری کنه ... واسه یه اتفاق که تو هزارو چارصد سال پیش افتاده که این جوری عزاداری نمی کنن ... کلا مردم ایران وهم چنین مسلمونا مرده پرستن ...!

جل الخالق! اینا از کجا فهمیدن که من تو ذهنم داشتم راجع به چی فکر می کردم ...!

کجایی پری خانوم ببینی عشقت چه نطق غرایی ارائه داد ... پری اعتقادای زیاد قوی نداشت ولی از وقتی با منو سارا گشته بود یه پا بچه هیئتی شده بود ... خصوصا رو حضرت عباس(ع)خیلی حساس بود ...

یکی از دخترا ادامه داد: خوب منم فکر می کنم ما ابتدا بایدباراهشون ... واهدافشون ... اشنا بشیم ... بعداون وقت بپردازیم به عزاداری واسه از دست دادنشون ...

صدرایی ادامه داد: این که ماکلی از وقتمونو برای عزاداری بگذاریم که هیچ فایده ای نداره فقط داریم وقت مفیدی رو که می شه باهاش هزار تا کار واسه پیشرفتکردو از دست می دیم تازه با این عزاداریو گریه وقرار گرفتن تو غم وغصه افسرده ام می شیم ...

حالا من یه روز حالم بده می خوام حرف نزنم اگه ایناگذاشتن ...

من نمیفهمم اصلا این بحث از کجا شروع شد ... پریم نیست ازش بپرسم ...

خیر نمی تونم ساکت بشینم کم کم دارم اتیشی می شم ... ولی سعی کردم خونسردیمو حفظ کنمو اروم دست بلند کردم ...

استاده نگاش افتاد به منو سرشو تکون داد که یعنی بگو:

- ازنظر من این درسته که باید اول نسبت بهشون شناخت داشته باشیم باید بدونیم کسایی که ادعا می کنیم از نظر معنوی عاشقشون هستیم ومریدشون چه هدفی داشتن ... باید بدونیم امام حسین برای چی جنگیدو کل خونوادشو فدای دینش کرد ... امام حسن برا چی صلح کرد ...

امام علی برا چی بیست وپنج سال سکوت کرد ...

اما من می خوام بگم مگه عزاداری براشون منافاتی با شناختشون داره می دونین چه قدر حدیث وروایت از معصومین برای گریه برای اهل بیت داریم ...

این که گریه برا امام حسین گناهان رو پاک میکنه ... کسی که برا امام حسین گریه می کنه روز قیامت چشماش گریان نخواهد بود ... این که امام صادق بزرگ ترین صله ای رو که داشتن به روضه خون امام حسین میده ...

ما به دنیا اومدیم که به کمال برسیم زندگی ما فقط این دنیا نیست که تنها برای پیشرفت اون تلاش کنیم ... چه اشکالی داره برا رسیدن به این کمال به ریسمانایی مثل اهلبیت چنگ بزنیم ... کسایی که خودشون مراحل کمالو به بهترین شکل ممکن طی کردن هم زندگی این دنیا شون عالی بوده وپر از سرزندگی و پویایی هم زندگی اون دنیاشون پر از سعادت ...

چه مانعی هستش که علاوه بر شناختشون برا رسیدن به کمال براشون عزاداریم بکنیم ... که طبق حدیث معصوم گریه برا امام حسین مرهمی هستش برای دل حضرت زهرا(ص) ...

نمی دونم میدونید یا نه الان دیگه همه ی هیئتای بزرگ تهران امکان نداره مراسماشونو بدون سخنرانی برگزار کنن ...

خوب این معرفته و شناخته که شما میگید از همین سخنرانیا و مطالعات ازاد خودمونه که به دست می اد دیگه ...

در ضمن این هیئات اگه هیچ سودی نداشته باشن ... کم ترینو کمترین سودشون اینه که جوونی که توشون شرکت می کنه خانوادش مطمئنن که جوونشون نه داره اشتباهی می کنه ... نه داره خلافی می کنه ... نه گناهی می کنه تازه داره ثوابم می کنه ...

ازاین همه جا که یه جوون می تونه انتخاب کنه برابودن توش چرا نباید هیئت انتخاب بشه ...؟

در ضمن من به عنوان یه بچه هیئتی هیچ وقت از گریه برا امام حسین احساس افسردگی نکردم ... ازقصد طرف صدرایی نگاه کردم ...

یه دفعه صدرایی گفت: چرا شما همش امام حسین ومثال می زنید اصلا چرا تو همه ی این جور مراسما تو تلویزیون اخرش ربطش می دن به امام حسین ...؟

اخی ...! بچم این جور مراسما رو فقط از تو تلویزیون دیده ...!

در جوابش گفتم: جواب این سوال شما رم باید با یه حدیث از امام رضا بدم که به یکی ازیاراشون گفتن که در همه ی مصیبت هاتون فقط برای امام حسین گریه کنید چون اون ...

.تا اومدم بقیشو بگم استاد گفت: خیلی ممنون از بحثی که کردین ولی از تایم کلا س ده دقیقه ام گذشته وفکر کنم بقیش بمونه واسه بعد بهتره ...

اه! ضدحال نذاشت خوب جواب این پسره رو بدم ...

سریع وسایلمو جممع کردم اینقدر حواسم پرت بحث شدم که یادم رفت مامان خونه تنهاست ... سریع از کلاس زدم بیرون که یکی صدام زد: خانم نیک نژاد ...؟

برگشتم دیدم صدراییه ... کنارش یکتا جونش و چند تا از رفیقای دیگشم وایستاده بودن ...

گفتم: بفرمایید؟

نگاه جدی بهم انداخت ...

- بذاریداون چیزی که می خواستم سر کلاس درجواب حرفاتون بدم الان بگم ...

یکتا هی می زد بهشو می گفت: اریا گفتم الان وقتش نیست ...

اونم نگاش کردو گفت: اتفاقا الان وقتشه ... ...

رو کرد به منو گفت: شما فکر نمی کنید عقاید تون فقط به درد عهد قلقل میرزا می خوره این جور تفکرات تو جوامع امروزی فقط و فقط عقب موندگی فرهنگی می یاره وبس ... همین عقایده که مانع پیشرفت یه جامعه می شه ...

در حد مرگ عصبانی بودم خصوصا که کلی از بچه های کلاس دورمونو گرفته بودن اومدم دهن باز کنم که ادادمه داد ...

- در ضمن خوش ندارم یه امل عقایدشو به بچه های کلاس تحمیل کنه ... به نظرمن ...

با این که خیلی کفری بودم ولی باید اروم جوابشو می دادم که بیش از این ابرو ریزی نشه ... پس باخونسرد حرص دراری گفتم:

- نظراتتونو واسه خودتون نگه دارید اقا موقع خریدن خروس قندی لازمتون می شه ...!

همین که اینو گفتم یکتا با یه لبخند که به زور جمعش می کرد سرشو انداخت پایین ... چندتا از بچه هام ریز ریز شروع کردن به خندیدن ... رومو ازش گرفتمو به راهم ادامه دام پسره ی پر رو بگو تو که جنبه نداری بی خود می کنی بحث می کنی ... مگه من چی گفتم مگه من به کسی توهین کردم ...؟ شیطونی می گه هم چین جوابشو بدم که ... شیطونی غلط کرد چه معنی می ده جلو بچه ها با یه پسر غریبه کل کل کنم ...! ؟ اصلا به درک کی باشه که من به خاطرش حرص بخورم ...

اخر هفته این قدر اعصابم خورد بود که یادم رفت به پری زنگ بزنم بپرسم چرا پنج شنبه نیومده.

شنبه ظهر کلاس داشتم اه ترم اولی هم پنج شنبه کلاس داشتم هم شنبه ... پری روکه سوار کردم با ذوق شروع کرد به شالاپ شالاپ ماچ کردن من ...

صورتمو کشیدم کنارو گفتم: اه حالمو به هم زدی پری ... بالحن سرزنده ای گفت: چه طوری دوست جون بی مرام خودم ... نباید یه زنگ بزنی ببینی من چرا نیومدم دانشگاه ... بابا شاید مرده بودم.

- جان پری اصلا حسش نبود ...

خواست چیزی بگه ولی انگار چیز مهمی یادش اومد ... دستاشو کوبید به همو گفت: بالاخره فهمیدم ...

گفتم: چی رو؟

گفت این که اریانا و یکتا رو کجا دیدم؟

با اوردن اسمش اخمام رفت تو هم ...

پری بی خیال ادامه داد: یادته تو این یه هفته گفتم انگار خیلی پیش دیدمشون اون روزای اول که یکتا رو دیدم چون دماغشو عمل کرده بودو موهاشم رنگ کرده بود واقعا به نظرم اشنا نمی یومد ولی اریانا که اومدواقعا حس کردم یه کم اشناست ...

پریشب مطمئن شدم ... اخه یه مهمونی داشتیم واسه همینم نیومدم دانشگاه ... مهمونی بیشتر کاری بود با با یه سری شرکا و هم کارای قدیمیشو جمع کرده بود واسه هم کاری اخه یه ذره توشرکت مشکل پیدا کرده ...

بی حوصله گفتم خوب ...! ؟

ادامه داد: اهان! هیچی دیگه یکی از شرکای قدیمیش حامد صدر بابای اریانابود ... تازه بابای یکتا از دوستاشون بوده اون وضعش خیلی توپه ... بابای من یا اریانا گرد پاشم جمع نمی کنن ...! وای نمی دونی چه قدر ازدست اریانا خندیدیم پریشب ...

با توپی پر گفتم: یعنی افتضاح تر از این نمی شه که تو با این پسره ی احمق اشنا باشی ...

با تعجب گفت: چرا ... من نبودم چیزی شده ...؟

با عصبانیت گفتم: اگه بدونی مسخره چه بلایی سر من اورده ...

کنجکاو رگشت طرفم ...

شروع کردم به تعریف کردن ... براش ... هر لحظه تعجبش بیشتر می شد ... اخرشم گفت: چی بگم والله ولی تا اون جایی که من دیدم اصلا ادم بی ادبی نبود که بخواد اون طوری حرف بزنه ...

با حرص گفتم: بله حتما من بی ادبمو به پیشگاه مبارکشون اساعه ادب کردم ...

بلند زد زیر خنده وگفت: خوبه حالا چه حرصیم می خوره ... تو که جوابشو دادی ... بعد یهو انگار چیزی یادش اومد خندشو خوردو گفت: گفتی پیمانم حرف زد ...

- بله ایشونم سخنرانی کردن ...

¬¬- عطیه نمی دونی هر چی بیشتر بهش فکر می کنم حس می کنم بیشتر دوسش دارم ... واقعا حس میکنم دارم عاشقش میشم ... نه اصلا عاشقش شدم رفته ...

با اخم توصورتش نگاه کردمو گفتم: بس که احمقی ... من که این قدر تو رو نصیحت کرد م زبونم مو دراورد ... قضاوتت راجع به ادما همین قدر سطحیه که این پسره رو باادب میبینی دیگه ...!

ولی پری فقط مغموم رو به رو رو نگاه می کرد

خدا اخر عاقبت ما رو با این خل ودیوونه های اطرافمون به خیر کنه ... دانشگاه نیست که شعبه دو امین اباده ...

تو راهرو دانشگاه برخوردیم به یکتا واریانا ...

پری شروع کرد به احوال پرسی باهاشون ...

یکتا با لحن صمیمی پری رو بغل کردو گفت: چه طوری پرنیان من واقعا متعجبم چه طور ی تورو نشناختم ... پریم که انگار بهش تی تاپ داده بودن گفت: مرسی عزیزم عیبی نداره منم تورو نشناختم خوب یک یک مساوی ...

یکتا رو به اریانا گفت تو ام نشناختیش نه ...؟

اونم گفت: نه اخه یه سیاهی همراش بود نمی شد خوب دیدش وبه طرف من نگاه کرد ...

.دلم می خواست کله ی پری رو بکنم بفرستم واسه موزه حیات وحش ... اومدم به پری بگم که( من می رم تو ام کارت تموم شد بیا) که اریانا رو به پری گفت: پرنیان توبا این خانوم دوستی ...؟

پری گفت: بله بهترین دوستمه ...

پوزخندی زدو گفت: به شخصیتت هم چین رفیقایی نمی خوره ...

وای خدامن چه جوری جواب اینوندم.

اون روز یادمه فقط با نفرت تو چشماش نگاه کردمو گفتم: جواب ابلهان خاموشیست ...

بعدشم راه افتادم سمت کلاس پریم ببخشیدی گفت و دنبال سرم دوید توگوشم گفت: حداقل به یکتا سلام می کردی ...

با حرص برگشتم طرفشو گفتم: اخی یکتا جون ناراحت شدن به دوست پسرشون توهین کردم ...

- خره دوست پسرش نیست که پسر عمشه ... بعدشم یکتا که تقصیری نداره تازه بهش توپید که این چه وضع حرف زدنه ...

- خداخیر دنیا و اخرت بهش بده که حق یه مظلومو از یه ظالم گرفت ...

سر کلاس که رسیدیم سارا رو دیدیم تازه ازسفر برگشته بود ... خلاصه شروع کردیم به سلام ماچ وبوسه پریم یادش رفت جواب منو بده وگرنه با اون زبون وروره جادوش پدر مارو در می اورد ...

اون ساعت حل تمرین داشتیم با استاد سامیار بهمنش ... اسمش رو همون جلسه ی اول خودش گفت ... یکی از بچه های دکترای دانشگاه خودمون ... تو همین دو جلسه ای که اومده بود هم فهمیدم ارادت خاصیم به پری داره ... هرچند فکر نمی کنم پری می فهمید چون تمام حواسش پیش پیمان جونش بود احمق ...

اون روز سرکلاس اعلام کرد که استادنوری، استاد اصلی این درس، می خواد یه پروژه تحقیقاتی داشته باشه وقراره هفته بعد یه امتحان برگزار بشه که استاد بهترینا رو انتخاب کنه که زیر نظر بهمنش کار کنن ... همینه دیگه زحمتشو بچه ها می کشن ... اخرم به اسم استاد نوری تموم می شه ... ولی خوب بالاخره سابقه ی کاریه می ارزه ... من که اگه این ترم در سامم پاس می کردم هنر کرده بودم حال مامان بد بودو اوضاع روحی منم افتضاح ... فکر کنم به خاطر همینه که این قد با این صدرایی یکه به دو می کنم ... اه باز گفتم صدرایی یادش افتادم نکبت ... خدایا منو از دست این نجات بده خدایا منم بندت عطیه ی فلک زده می شنوی ...! ؟ باصدای خسته نبا شید استاد یادم افتاد اصلا به درس گوش نکردم ... پرنیان با ذوق کنار گوشم گفت: من که واسه امتحان خودکشی می کنم ...

من گفتم منم دوست دارم خودکشی کنم ولی وقت ندارم ... سارا درحالی که کش چادرشو درست می کرد گفت: واسه خاطر مامانت می گی؟

گفتم: اره بابا باور کن ازنظر روحی داغونم ...

سارا ام واسه دلداری من گفت: ایشا الله زودتر یه کلیه ی باحال واسه مامانت پیداشه ...

منم لبخندی زدمو گفتم: خداکنه دعا کنید تورو به خدا ...

اون روز فکر کنم غروب بود رسیدم خونه سریع لباسامو در اوردم که یه شامی درست کنم بابا هنوز از شرکت برنگشته بود ...

مهدیه ام که بود و نبودش زیاد فرق نمی کرد این دستش به اون دستش می گفت: غلط نکن ...

... مهدیارم که از دیالیز با مامان برمی گشت ... مثل جنازه می افتاد ... طفلک این چند وقت از همه چیش افتاده بود ترم اخر ارشد کامپیوتر بو د اونم گرایش سختی مثل هوش مصنوعی ... مثلا داشت رو پاییان نامش کار می کرد ولی چون بابا دیگه نمی تونست مرخصی بگیره همش دنبال کارای مامان بود ... همون شب تصمیم گرفتم بش بگم رسیدگی به مامانو نوبتی کنیم بالاخره منم باید کمک می کردم ...

سرشام که بهش گفتم اولش گفت نه و از درست می مونی و این حرفا ولی بعد اصرار های من قبول کرد.

روزها همین طوری با حرفای اون پسره و جوابای من میگذشت هرچند من سعی می کردم به کوتاه ترین شکل ممکن ودرکمال خون سردی جوابشو بدم ... چون هم باعث می شدکم تر جلو بچه ها جلب توجه بشه که پشت سرمون حرف در نیارن ... بعدشم حس می کردم وقتی جوابشو با خون سردی می دم بیشتر حرصی می شه ... نمی دونم به من بدبخت چی کار داشت من کاریش نداشتم به خدا ... هردفعه اون شروع می کرد ... منم نمی تونستم جوابشو ندم خوب ...! می دونستم درست نیست باهاش کل کل کنم ... ولی واقعا سعی می کردم اصلا باهاش برخوردی نداشته باشم ...! یه هفته مثل برق باد گذشت و روز امتحان رسید ...

هر چند واسه من فرقی نمی کرد چون اصلا وقت نکرده بودم که بخونم ... تو این هفته دو بار مامانو برده بودم دیالیز که کل روزمو گرفته بود بقیشم که دانشگاه بودم ... تازه می خواستمم نمی تونستم دوروز پیشش یکتا جزوه ی پری رو می خواسته اونم که ماشاالله خدای بدخطی ... هیچی دیگه بهش می گه بذار جزوه عطیه رو برات بگیرم ... اخه من جزوه هام خیلی مرتب بود همیشه بچه ها ازم جزوه می گرفتن ... نمی دونم اون اریانای افعی از کجافهمیده بود جزوه منه ... جزوه روانداخته بوده جلو گوسفندی که واسه برگشتن دادشش از انگلیس خریده بودن قربونی کنن بعدشم گفته بوده فکر کردم کاغذ باطلست ... بدبخت یکتا چهل بار ازم عذر خواهی کرد ... ازرو جزوه های یکی از بچه هام برام کپی گرفت ... ولی من اگه خط خودم نباشه عمرا بتونم ازرو جزوه کس دیگه ای درس بخونم ... البته شایان ذکر است اینو در جواب کاری که روز پیشش کرده بودم انجام داده بود ... روز پیشش با سارا وپرنیان لیوان کافی میکس به دست داشتیم به طرف کلاس می رفتیم اریانا ام بایکی از د وستای بیخودش نشسته بودن رو یه صندلی سر راه ما ... از بدبختی باید از جلوشون رد می شدیم واز بدبختی مضاعف من از پریو سارا بهشون نزدیک تر بودم ... وقتی داشتیم از جلو شون رد می شدیم حس کردم یکی زیر پایی انداخت اگه خودمو کنترل نمی کردم حتما با مخ می خوردم زمین ... دیگه داشت از کلم دود بلند می شد هر چی من هیچی نمی گفتم این پرروتر می شد ... دیگه نفهمیدم دارم چی کار می کنم منم که موقع عصبانیت سگ میشدم ... برگشتم طرفشونو لیوانو ول کردم رو شلوارش یه دونه ام زدم زیر دست پری که هنوز ازشون رد نشده بود ... لیوانه با ضرب خورد تخت سینش کل محتویاتشم خالی شد رو بلیزش تا اومد به خودش بجنبه با قدمای محکم رفتم سمت کلاس ... اون روز یه ساعت بعدش از کاری که کردم پشیمون شدم ... ولی با بلایی که سر جزوم اورد خودمو راضی کردم که حقش بوده ...

خلاصه رفتیم سر امتحانه ومن یه جزوه جدید واسه استاد تو برگم نوشتم کلی هم باب تفرجو واسه استادو خانواده ی گرامش باز کردم ...

روزی که نتایجو اعلام کردن می خواستم کله ی اریانا رو بکنم اخه اونم واسه پروژ انتخاب شده بود ... استاد پریو اریاناو یکتاو دوتا دخترو یه پسر دیگه رو انتخاب کرده بود ...

اوایل ابان بود که فهمیدم پری با پیمان رابطه داره ... می خواستم پری رو تیکه تیکه کنم اخه از رفاقتمون به بعد پری دور پسرو خط کشیده بود ... بعدشم پیمان کسی نبود که ادم بخواد به خاطرش خودشو بدنام کنه اگه یه ادم درست حسابی بود باز ادم دلش نمی سوخت ...

ولی پری با گریه می گفت: عطیه به خدا قصدمون ازدواجه ... قسم خورده دور هر چی دختره خط بکشه ... بفهم نمی تونم ازش دل بکنم بابا دوسش دارم ...

واقعا نمی دونستمباید چه جوری از این پسره دورش کنم غصه ی مامان کمه غصه ی اینم اومد روش ... واقعا نمی تونستم بشمرم چند تاازدوست دختراشو خودم به چشم دیده بودم ... تازه همه میدونستن روابطش با دوست دختراش اصلا پاستوریزه نیست ... پریم می دونستا ولی خودشو می زد به خریت.

اون روزا بچه ها باجدیت رو پروژشون زیر نظر بهمنش کار می کردن ... بچه ها می گفتن موقع کار رو پروژه بهمنش در حد مرگ به پری توجه نشون می ده ولی پری اصلا اهمیت نمی ده ... پری اصلا حواسش به اطراف نبود فقط پیمان جونشو می دید ... پسره تو دانشگاه زیاداطرافش نمی گشت به این بهانه که نمی خوام کسی چیزی بفهمه ولی من مطمئن بودم به خاطر اینه که دستش باز تر باشه ... دیگه چیزی به پری نمی گفتم اگه قرار به امر به معروفم باشه دیگه وظیفمو انجام داده بودم ... بعدشم اون اصلا گوشش به این حرفا بدهکار نبود ... اکثرا بیرون از دانشگاه هم دیگه رو می دیدن ... درسته پیمان از بهمنش خوش تیپ تر بود ... ولی بهمنش واقعا به نظرم خیلی متین واقا بود ... پیمان قدبلند بودو مو مشکی با چشمایی که یکی دو درجه از پری تیره تر بود ... اما بهمنش قدش یه کم کوتاه تر بود با چشموابروی مشکی و قیافه ای مردونه ...

یه بار باهاش کلاس داشتیم و پری و پیمان کلاسو پیچونده بودن رفته بودن فرحزاد ... همون اول که وارد کلاس شد با چشم دنبال پری گشت ولی وقتی پیداش نکرد حس کردم نگاهش رنگ نگرانی گرفت سر کلاس اصلا تمرکز نداشتو هی تپق می زد ... کلاسو زودتر از حد طبیعیش تموم کرد ... موقع بیرون رفتن از کلاس صدام کرد ...

- خانم نیک نژاد؟

برگشتم طرفشو گفتم: بفرمایید ...

کمی این پااون پاکرد واخر گفت: ببخشید مشکلی برا دوستتون پیش اومده ...؟

- منظورتون پرنیانه ...؟

- بله اخه سر کلاس نبودن ...

اخی دلم کباب شد با چه نگرانی داره نگام میکنه ... نمی دونستم درسته واقیتو بهش بگم یا نه ... نمی دونم چه حسی باعث شد که تصمیم بگیرم باهاش صحبت کنم ...

رو کردم طرف سارا و یکتا که منتظرم وایستاده بودن وگفتم بچه ها می شه تو تریا منتظرم باشید ...

یکتا که انگار فهمید می خوام چی کار کنم چشمکی زد وگفت: چرا که نه ... بعدم تندی باسارا از در کلاس رفتن بیرون رابطمون جدیدا با یکتا خوب شده بود اخه سارا به واسطه ی پری با یکتا خفن رفیق شده بود ... یکی دوبارم به اصرارپری منو سارا و یکتاو پری با هم بیرون رفته بودیم ... چون اولا تقصیراون نبود که فامیل اون هیولا بود ... دوما یکتا از من دفاع کرده بودجلو اون ظالم ... ثالثا خیلی دختر خون گرمی بو دو اون عشوشم که پری اون روز مسخره کرده بود ذاتی بود ... ادم مغرورو عشوه ای نبودبیچاره ...

روکردم طرف بهمنش و گفتم: بله مشکلی پیش اومده ...

با نگرانی گفت: چی شده حالش خوبه ...؟

سعی کردم با کشیدن چند تانفس عمیق خون سردیمو به دست بیارم بعد رو کردم بهشوگفتم: ببینید استاد بذارید رک صحبت کنیم ... شما ... شما ... پرنیان رو دوست دارید ...؟

یه نگاه به من کردو گفت: اینو که همه می دونن ... شما ام حتما می دونید ... ولی اگه این کمکی به حل مشکل می کنه ... بله ... دوسش دارم ... حالا می شه بگید چی شده ...

سرموانداختم پایینو سعی کردم رک حرف بزنم ... : ببینید پرنیان بایکی از پسرای کلاس دوست شده ... پیمان شهیاد ... میشناسینش ...؟

مات از شکی که بهش دادم فقط سرشو اروم تکون داد ... منم ادامه دادم ... متاسفانه خیلی ام دوسش داره ... سرمواوردم بالا دیدم چشماش پر اشک شده ... سریع از جاش بلند شد رفت جلو پنجره ایستاد ... الهی خدا بگم چی کارت کنه پری ... ببین با بچه ی مردم به خاطر توچی کار کردم ...

بعداز چند دقیقه مکث با صدایی گرفته گفت: حالا چرا اون نمی بینه ادم درستی نیست ...؟

ازجام بلند شدمو گفتم: مشکل همینه استاد این که اون ادم درستی نیست رو انگار همه می تونن ببینن ... جز پری ... انگار واقعا نمی بینه ... عشق چشماشو کور کرده ... استاداینا رو گفتم که کمکش کنید اگه واقعا دوسش دارید نجاتش بدید ...

با چشمایی سرخ برگشت طرفمو تا اومد حرف بزنه ... یهو اریانا از در کلاس اومد تو بادیدن ما دوتا که تنها بودیموچشمای اون که سرخ بود ... پوز خندی زدو گفت: ببخشید مزاحم شدم ...

یکی از کاغذام جا مونده بود ... کاغذو برداشت وبا یه نگاه دوباره به من از کلاس رفت بیرون ... وقتی یاد پوزخندی که زده بود ولحنش موقع گفتن (ببخشیدمزاحم شدم )می افتادم دلم می خواست ... اون موهای مشکیشو این قدر بکشم تا کنده شه ... ولی استاد بدون توجه به اریانا ادامه داد: چه جوری کمکش کنم مگه نمی گین ... مگه نمی گین ... انگار چیزی که می خواست بگه براش خیلی سخت بود ... مگه نمیگین خیلی ... خیلی دوسش داره ... ودوباره سریع سرشو برگردوند طرف پنجره ...

اره ولی الان فکر می کنم فقط شما می تونید کمکش کنید ... باعلاقه ای که بهش دارید ... نمیدونم دیگه چی باید بگم استاد ... فقط تورو خدا به حرفام فکر کنید ... کیفمو برداشتمو ازکلاس رفتم بیرون ...

بیرون کلاس اریانا تکیه داده بود به دیوار بدون توجه بهش راه اقتادم که از پشت سرم با یه لحن حرصی گفت: از ادمایی که جانماز اب می کشن متنفرم ...

سرجام ایستادم ... کاش می شد این قدر بزنمش تا بمیره ... بدون این که برگردم طرفش گفتم: منم از ادمایی که بدون هیچ دلیل ومدر کی بقیه رو قضاوت می کننو حکم می دن حالم به هم میخوره ...

با حرص به طرف در حرکت کردم.

سریع به طرف تریا حرکت کردم ... وارد که شدم سارا برام دست تکون داد ... با قدم هایی که از عصانیت می لرزید ... به طرفشون رفتم و نشستم ... تا نشستم یکتا بلافاصله گفت: چته ...؟ چرا این قدر ناارومی ...؟

با خنده گفت: با اریانا بحثت شده باز ...! ؟

با اوردن اسمش اتیشی شدم باز ...

- یکتا به امام حسین اگه یه بار دیگه اسمشو بیاری ...

بلند خندیدو گفت: خیلی خوب بابا باشه ...

سارا گفت: چی شده حالا ...؟

منم با حرص واسشون تعریف کردم ... یکتا در حالی که می خندیدگفت: به جان تو تو عمرم ندیدم اریانا به یکی این قدر گیر بده ...

- شانس من بدبخته باید این سوهان روحو تحمل کنم ...

سارا برگشت گفت: ول کن این حرفارو حالا چی گفتی به استاد ...؟ یکتا ام با ساکت شدنش به گفتن تشویقم کرد ...

در حالی که با لیوان هات چاکلتم که بچه ها سفارش داده بودن ور می رفتم ... گفتم: هیچی بهش گفتم ... تا اومدم ادامه بدم ... اریانا با یکی از دوستاش پارسا نوری از در وارد شدنو یه راست اومدن سمت ما ... اریانا با نگاهی خصمانه به من به یکتا گفت: نمیای سر میز ما ...؟

یکتا نگاهی به پارسا کردو گفت: نه مرسی ... پیش دوستام راحت ترم ...

اخیش! ضایع شدی ...؟ ددلم خنک شد ... همون طور که سرم پایین بود یه لبخند گله گشاد زدم که از چشم اریانا دور نموند اما سعی کرد خونسردیشو حفظ کنه پس با یه لحن معمولی گفت: هر جور راحتی ...

به محض رفتن و قرار گرفتنشون رو یه میز دیگه ... یکتا گفت: دیگه کنارشون راحت نیستم ترجیح می دم با شماها باشم ...

.سارا یه نگاه به یکتا کردو گفت: اگه تو و پسر عمت گذاشتین این بگه چی به یارو گفته رو به من گفت: خوب ...؟

- وای نمی دونین وقتی بهش گفتم که با پیمان دوسته و دوسش داره چشماش پر اشک شد ... منم از فرصت استفا ده کرد ازش خواستم اگه پری رو دوست داره دست بجنبونه دیگه کمکش کنه ...

ساراگفت: بیچاره ... خداکنه بتونه کاری بکنه ...!

شب خونه دایی علی اینا بودیم ... کتی جون زن دایی علی سنگ تموم گذاشته بود طفلک ... کلی ام همه شوخی می کردن واسه عوض کردن حال ما ... مامانمم کلی خودشو سرحال نشون می داد ...

بعد شام که جوونی دور هم جمع شده بودیم محمدجوادرو به من گفت: خوب عطیه چی کار می کنی باارشدو دانشگاه توپو این حرفا ... حالا همچین خوووووب هست یه روز بیام دنبالت ...؟ منظورش از خوب دخترای دانشگاه بود ... حالا چرت می گفتا ... پسرای خونواده ی ما به جز حسام همه کبریت بی خطر بودن طفلکا هیچ کدوم دور بر دختر مختر نبودن و چشم پاک بودن ... فقط حرفشو واسه خنده می زدن ... محمدجواد دانشجوی حقوق بود محدثه ام مثل عطیه کنکوری بود ...

منم گفتم: توپ ...! اگه قول بدی در هفته چند بار بیای بیاریم خونه ... قول می دم یه خوبشو برات پیدا کنم ...

مهدیارگفت: توخیلی زرنگی یه دونه واسه داداشت جور کن ...!

- چشم واسه همتون پیدا می کنم ... سارا رو واسه مهدیار در نظر داشتم ولی حالا گذاشته بودم حال مامان بهتر شه بعد حرفشو بیارم ...

محدثه با خنده گفت: فقط حواست باشه خودتو واسه حسام خسته نکنی اون خودش پیدا می کنه ...

مهدیه کفت: اره بابا نه یکی نه دوتا ... حسام توانایی در پیدا کردن کیس مناسب داره که می تونه به هرکدوم از پسرای فامیل دو سه تا ام دختر قرض بده ...

همه بلند زدن زیر خنده ...

تو راه برگشت سرمو اروم گذاشتم رو دوش مامان ... مامانم واقعا رنگ به روش نبود ... اشک توچشام جمع شده بود ... اروم دستشو نوازش کردم مامانم سرمو اروم بوسیدو گفت: عطی این روزاخیلی گرفته ای ... عزیزدلم ... مریضی ودرد برای ادمیزاده ... من هر چی بشه راضی ام به رضای خدا تو ام توکل کن وراضی به رضاش باش ... من که توسل کردم به امام رضا(ع) ...

ناخوداگاه یاد این شعر افتادم ... دلم هوای امام رضا رو کرد یهو ...

من باتو زندگی نکنم پیر می شوم

بی تو من از جوانی خود سیر می شوم

ایینه کاری حرمت ذره پرور است

من در رواق چشم تو تکثیر می شوم

من در شعاع سایه ی شمس الشموسی ات

بی اختیار پیش تو تبخیر می شود

وقت ورود در حرم توهواییم

وقت خروج تازه زمین گیر می شوم

از اون روز به بعد سامیار تمام تلاششو برای جلب توجه پری می کرد ... پری می فهمید ولی به روی خودش نمی اورد ... می گفت: نمی خوام ضایعش کنم ...!

ولی این بی توجهی های عمدیش بدتر گند می زدتو حال این نیمچه استادمون ...

تواذر موقع نیم ترما بود بچه های پروژ با سامیار جمع شده بودن تو کتابخونه ... پری و یکتا به زور منو سارا رم با خودشون بردن اخه قرار بود بعدش بریم با هم درس بخونیم ... می گم به زور اخه می ترسیدم این پسره دوباره یه چیزی بگه ... بحثمون شه دوباره ... ولی خوب به لطف اصرارای پری ویکتا مجبور شدم دیگه ... تو کتابخونه اونا نشستن دور یه میز ومن وسارا ام میز کنا ریشون ... اونا مشغول کار بودن من وساراام مشغول حرف زدن که ... پیمان از در کتابخونه وارد شدو با یه لحن بدی گفت:

پرنیان بیا کارت دارم ...

ناخوداگاه نگاه همه ی بچه هایی که دور اون میز نشسته بودن با من وسارا رفت طرف سامیار که

با شنیدن صدا سریع سرشو اورد بالا وبا خشم به پیمان نگاه کرد ... بعد با خونسردی که فقط

سعی می کرد از خودش بروز بده ... گفت: اقای شهیاد اگه ده دقیقه صبرکنید کارشون تموم می شه ...

پیمان با لحن خشنی گفت: نکنه برای حرف زدن با نامزدم باید از شما اجازه بگیرم ...

بی مقدمه دست پری رو گرفت کشید که ببره بیرون ...

تا گفت نامزد سامیار عین فنر از رو صندلی بلندشد به دنبالش هممون از رو صندلی بلند شدیم ...

سامیار با دستایی لرزون کیف پری که رو دوشش بودوگرفت وگفت: فکر نمی کنم ایشون نامزد داشته باشن ...! بعد سرشو گردوند طرف پری و با لحن التما س گونه گفت: نه ...! ؟

پرنیان گیر کرده بود وسطشون ... پیمان دستشو گرفته بود می کشید سامیارم کیفشو ...

پرنیان عوض شده بود خیلی ام عوض شده بود ... اگه پری قبلی بود باید یکی می زد در گوش پیمانو بهش می گفت: به چه حقی به من دست میزنی ... خودش می گفت: از وقتی نمازو روزش اومده به قاعده دیگه این چیزا رو رعایت می کنه ...

ولی الان تنها کاری که می کرد این بود که با یه رنگ مثل گچ نگاهش بین سامیارو پیمان می چرخید ... بادیدن رنگ رو پری انگار از شوک دراومدم با هول رفتم جلوو گفتم: استاد ... اقای شهیاد ... تورو خدا ... زشته!

با چشم به چند تا از بچه ها که به ما نگاه می کردن اشاره کردم خدارو شکر! کتابخونه زیاد شلوغ نبود ...

اما سامیار بدون این که نگاه مبارزه جویانشو از پیمان برداره یا کیف پری رو ول کنه گفت: شما هیچی نگو خانم من می خوام ببینم این اقا حرف حسابش چیه ...!

یهو پیمان دست پری رو ول کرد یقه ی سامیارو گرفت تودستش اون یکی دستشم مشت کردتا بکوبونه زیر چشمش ...

اریانا که تا اون موقع فقط نگاشون می کرد پرتش کرد عقب وگفت: خجالت بکش احمق ...

پرنیان احمقم فقط بالرز نگاشون می کرد ...

چندتا از پسرا که حالا دورشون جمع شده بودن پیمانوبه زوراز کتاب خونه کشوندن بیرون ... اخیش انگار یه پاتیل یخ گذاشتن روی جیگرم ... اگه این پسره یه کار درست تو عمرش کرده بود همین بود که پیمانو پرت کرد ... قدش خیلی بلند بود ولی به قدر پیمان عضله ایو اینا به نظر نمی اومد نمی دونم چه جوری پرتش کرد ... دوباره رنگ صورت پرنیان اومد تو نظرم ... برگشتم طرفش که همون موقع تو بغل یکتا غش کرد ... سریع پریدم بیرونو در حالی که گریه می کردم یه لیوان اب قند جور کردم وقتی برگشتم یکتا رو زمین نشسته بود پرنیان تو بغلش بودو داشت اروم به صورتش ضربه می زد ... بقیه ام زانو زده بودن کنارشون ... دستام می لرزید اب قندو دادم دست سارا که بخورونه به پری ... نگام چرخید سمت سامیار چشم دوخته بود به چشمای پری و زیر لب چیزی رو زمزمه می کرد دقت که کردم دیدم داره ایت الکرسی می خونه ...

پری که اروم چشماشو باز کرد ... سامیار نفس راحتی کشیدو چشماشو بست چند ثانیه همون طور موندو بعدم از جاش بلند شدو در میان تعجب همه حرکت سمت در ... وسط راه برگشت طرفمو گفت: خانم نیک نژاد شما ماشین دارید ...؟

منم اروم گفتم: بله استاد خیالتون راحت خودم می رسونمش ...

سری به نشونه ی تشکر تکون دادوبا نگاهی به پری که کم کم داشت حالش جا می اومد به راهش ادامه داد ...

خدا رو شکر ...! کار به حراستو اینا نکشید.

بیست ونه اذر بود تاریخشو یادمه چون روز تولد مهدیاره ...

... کلاس استاد سبزی بود ... یکی از استادایی که واقعا حالم ازشون به هم می خورد چون خیلی هیز بود ... اون روز اعصابم واقعا تعطیل بیرون ... اخه ظهر بعد نماز کلی باپری حرف زده بودم ... ولی انگار یاسین تو گوش خر خونده باشم ... تازه خانوم بابت قضیه کتاب خونه ازش دفاعم می کرد ... می گفت: خوب عطی جون غیرتی شده ... یهو اعصابش ریخته به هم ...

داشتیم از نماز خونه می اومدیم بیرون که استاد بهمنشو دیدیم ... اونم از نماز خونه ی اقایون اومده بود ... بهش سلام دادیم ... بعداز جواب دادن سلاممون روبه پری گفت: دیروز یه چیزی رو با چشمای خودم دیدم ... مردد بودم که بهتون بگم یا نه چون می دونم باور نمی کنید ... ولی امروز بعد نماز از خدا خواستم به من توان گفتنشو بده به شما ام توان باور کردنشو ... منو پری داشتیم با چشمای درشت شده نگاش می کردیم ... یه مکثی کرد به خودم اومدم ... وقتی مکث می کنه یعنی عطی جون هرررری ...! ارو م گفتم: من تو الا چیق منتظرتم پرنیان جان ...! به طرف الاچیقا حرکت کردم ...

یه ربع گذشته بود و پری هنوز نیومده بود داشتم از فضولی می مردم ... یه دفعه با صورتی عصبانی وارد الاچیق شد ... با تعجب بهش گفتم چی شد پری ...؟ چی بهت گفت ...؟ در حالیکه عصبانی بودو اصلا کنترل صداشو نداشت گفت: فکر کرده حالا چون یه بار ازم دفاع کرده می تونه تو زندگیم دخالت کنه ... انگار من خودم عقل ندارم برگشته می گه تو رو خدا ایندتو نده دست این پسره ... می گه دیروز خودم تو دربند دیدم دستش دور گردن یه دختره بوده داشتن می گفتن می خندیدن ... همش دروغه ... فکر می کنه نمی دونم می خواد هر جوری هست پیمانو رد کنه تا جا واسه خودش باز شه ... حس کردم صداش داره هی بلند تر می شه رفتم طرفشو گفتم: پری اروم تر همه دارن نگاه میکنن ...؟ بااین حرف من دیگه ادامه نداد ...

با لحنی سرزنش وار اما اروم گفتم: اره همه دارن دروغ می گن ... استاد دروغ میگه ... سیمین دروغ می گه ... سحر دروغ می گه همه دوست دخترای قبلیش دروغ می گن فقط خدا یه راست گو افریده اونم پیمانه ... هان ...!

باحرص برگشت طرفمو گفت: اره فقط اون راست می گه ... خودش راجع به دوست دخترای قبلیش گفته ... راجع به روابطش ... ولی همه ی اینا قبل از من بوده ... قبل از اشنایی با من ... ببین ... من پشتشم جواب همه روهم خودم تا الان دادم ... جواب سامیارم دادم تا دیگه از این فضولیا نکنه ...

حس کردم باید خیلی بد جوابشو داده باشه گفتم: چی گفتی بهش ...؟

- اولش بابت اون روز کتابخونه ازش عذر خواهی کردم بعدم بهش گفتم خیلی ممنون که نگران ایندمین ولی من خودم عقلم می رسه نیاز به نگرانی شما یا هر کس دیگه رو هم ندارم ... درستم حدس زدید حرفتونو باور نمی کنم ... به نظر من شما می خواید زیراب پیمانو بزنید که جا واسه شما باز شه ... اما متاسفم عشق پیمان به این راحتی از دل من بیرون نمی ره ... دیگه ام نمی خوام چیزی راجع به این موضوع بشنوم خصوصا از شما ...!

بعد رو کرد به منوگفت: خوب گفتم نه یه کاری کردم دیگه به من فکر نکنه ...!

با خشم بهش نگاه کردمو گفتم: اره ...! خوب گفتی ...! عالی گفتی ...! عالی نشون دادی که یه احمقی ... چون فقط احمقان که چشماشونو رو واقعیت می بندنو سفت فشارش می دن که باز نشه ... تو خودتم می دونی که پیمان چیه وکیه ... اما باور نمی کنی چون نمی خوای باور کنی چون دوست نداری باور کنی ... چون می خوای به خودتو بقیه بقبولونی که پیمان همون فرشته ایه که تو تصور می کنی ... اما متاسفم بقیه به قدر تو احمق نیستن ... راست می گی تو به نگرانیو دلسوزی کسی نیاز نداری ... چون لیاقتشو نداری ... باشه ... برو همین جوری به راهت ادامه بده ... از خدا می خوام که خوشبخت بشی ... ولی امیدوارم اگه روزی پشیمون شدی راهی واسه برگشت برات مونده باشه ... کیفمو برداشتمو از الاچیق زدم بیرون ...

با صدای بلند استاد که مثل مته مغز ادمو سوراخ می کردبرگشتم به کلاس ...

این استاده استاد درس تخصصی بود ولی سر کلاسش بحث ازاد خیلی داشت ... اون روز کلید کرده بو د سر زن ومردواین که کدوم برترنواین حرفا ... نمی دونم چه مرگش بود ... فکرکنم تو خونه با زنش دعواش شده بود ... خلاصه بحث بالا گرفته بودو بچه ها به خصوص سارا جوابشو می دادن ... این پررو ام به جای این که به نظر دخترا گوش کنه قیافه و تیریپشو اسکن می کرد ... این قدر دلم می خواست منم جواب بدم ولی به قدری اعصابم خورد بود که نمی تونستم ... تازه ازاین صدرایی ام می ترسیدم ... می ترسیدم دوباره یه چیزی بگه مجبور شم باهاش بحث کنم ... خدایی برا همه چرت وپرتای این استاده جواب داشتم ...

یادم نمی یاد یکی از دخترا چی گفت که اونم در جوابش گفت: این حضور به قول شما فعال و گسترده ی خانما تو این اجتماع خودش مایه ی فساده من مطمئنم عقلم اینو تایید می کنه که جامعه ی اجتماعی بهتره از مردها تشکیل بشه ... وخوب خانما ام بهتره تو خونه بمونن این جوری نگاه هرز کم تر می شه ... میزان فسادم می اد پایین ...

یه دفعه صدرایی از جاش بلند شدو گفت: تازمانی که ادمایی باشن که زنا از دست نگاهای هرزشون به سطوح می یان معلومه نمی تونن راحت تو جامعه باشن ... بعدشم کیفشو برداشت گفت: ببخشید استاد فکر کنم من این جلسه سرکلاس نباشم بهتره ... و از کلاس بیرون رفت ...

یه دفعه کلاس ساکت شد ... چه جرئتی ... مطمئن بودم این ترم حذف می شه ... به درک بذار حذف شه ... من دلم خنک شه ... یه دفه سبزی بایه صدایی که از عصبانیت می لرزید گفت: این خصلت ادمای کم جنبه هستش که به جای جواب دادن سفسطه میکنن ...! ... ادم کم جنبه ...! حالا درسته من ازاین صدرایی متنفر بودم ولی ادم باید به قول امام علی به خود حرف توجه کنه نه به گویندش ... خدایی حرف حق زد ... میگن فحشو که بندازی هوا ... اره ...! دقیق فهمید با خودشه که این قدر عصبانی شد ...! مثلا این پسره از زنا دفاع کرد بعد ما دخترا مثل ماست خیار نشسته بودیم سر جامون ... سبزی همین طوری داشت حرف می زدو از خودش دفاع می کرد ولی این قدر حرفاش مسخره بود که با هر توجیهش حس کردم حالم داره بد می شه ... حس کردم داره به خودمو تموم اعتقاداتم توهین می شه به خصوص که وسط حرفاش کلی از مسائل اسلامی مایه می ذاشت ... منم که اعصابم واسه خاطر صبح سگی بود ... یهوبدون تصمیم قبلی مثل فنر از جام بلند شدم ... سبزی و همه ی بچه هابا تعجب نگام می کردن ... رو بهش کردمو گفتم: استاد این طبیعیه که حضور مردا تو اجتماع بیشتره چون شرعی و عرفی خرج خونواده با مرده ... اما از نظر اسلام زنو مرد مساوین با حقوق مساوی ...! اسلام هیچ وقت حضور زنو تو اجتماع ممنوع نکرده فقط به زن گفته واسه حضورش تو اجتماع باید پوشش اسلامی داشته باشه ... به مرداهم گفته که باید نگاهشونو کنترل کنن ... حضور زن تو جامعه اگه منطقی وبه جا و با پوشش درست باشه مایه ی تعالی جامعه ام هست ... در ضمن منم با نظر اقای صدرایی موافقم فکر کنم منم از کلاس برم بیرون بهتر باشه ...!

چادرمو مرتب کردمو با برداشتن کیفم در مقابل چشمای از حدقه در اومده ی یکتا از کلا س زد م بیرون ...

در کلاسو که بستم به خودم گفتم خاک تو سرت عطیه بدبخت شدی ... ردخور نداره که می افتی ... بعد به خودم گفتم درک ... پس دفاع از حق چی می شه ...!

برگشتم سمت راستم که دیدم صدرایی تکیه داده به دیوارو داره با تعجب منو نگاه می کنه ... می خواستم کیفمو بندازم رو دوشموبی تفاوت از کنارش رد شم که دوباره در کلاس واشدو یکتا پرید بیرون ... سریع اومد طرف منو گفت: واااای ... دخترچه کردی ...! ؟ تو که اومدی بیرون من دیدم نامردیه وقتی تو از اریانا دفاع کردی من هیچی نگم ... منم جو گیر شدم از کلاس زدم بیرون ... اومدم دهن باز کنم که اریانا با تعجب گفت: تو ازمن دفاع کردی ...؟ به خاطر من از کلاس اومدی بیرون ...؟

یکی نیست بگه اخه تو خاطر داری که ادم واست کاری انجام بده ... بهش یه چشم غره رفتمو رو به یکتا گفتم: یکتا جون من از کسی دفاع نکردم ... این کارم به خاطر ایشون نکردم ... هرکس دیگه ایم بودو حرف حق می زد من خودمو موظف می دونستم ازش دفاع کنم ... بعد یه نیم نگاه طرف اریانا انداختمو ادامه دادم برامم فرق نمی کرد ازش متنفر باشم یانه ...!

این اخریو از قصدگفتم که دلم خنک شه ...

که خوب از دیدن صورت عصبانیش شد ...

یکتا ام همون موقع زد زیر خنده ... گفتم: خوب من برم دیگه یکتا جون ...

یکتا گفت: صبر کن برسونیمت

سوییچ ونشونش دادمو گفتم: ممنون ... ... گفت: باشه پس خدافظ ...

خدافظی گفتمو راه افتادم ازاون پسره ام خدافظی نکردم تابسوزه ...!

به انتهای راهرو رسیده بودم که صدام کرد: برگشتم طرفشو منتظر پایینو نگاه کردم تا بناله ببینم چی می خواد بگه ...

- خوب من فکر می کنم یه تشکر به شما بدهکارم ...

- گفتم که ...

- میدونم به خاطر من این کارو نکردین ولی خوب سودش به حال من بود ... می خواستم بگم ... یه نگاه کوتاه بهش انداختمودوباره سرمو به اطراف گرم کردم ... زیاد عادت نداشتم تو صورت مخاطبم نگاه کنم به خصوص اگه مرد باشه ...

ادامه داد:

می خواستم بگم از این به بعد صلح ... قبوله ...؟

شیطونی می گه بش بگم حالا تو کی هستی که بخوام باهات جنگ یا صلح کنم ... ولی از اون جایی که واقعا حوصله ی کل کل باهاشو نداشتم گفتم: من با شما جنگ نداشتم جنگو شما خودتون درست کردید خودتونم دارین تمومش می کنین ... ولی به هرحال چون من از نظر روحی اصلا شرایط لازم برای به قول شما جنگو ندارم ... قبوله ...

اومدم بگم خداحافظ که یهو گفت: من تا حالا فکر می کردم چشماتم هم رنگ موهات زیتونی تیرست ولی چشمات تو نور چند درجه روشن تر می شه ... بیشتر بهت می یاد ...

خشکم زد یهو الان چی شد این اینو گفت ...! ؟ پسره ی هیز من تازه امروز که از نزدیکو با ارامش باهاش حرف زدم فهمیدم رنگ چشماش کاملا مشکیه ... بد اون داره فکر می کنه چی بهم می یاد ... گفت موهام ... موهامو از کجا دیده ... ناخود اگاه زمزمه کردم: موهام ...! ؟

با غیض رومو ازش گرفتمو حرکت کردم به سمت در ...

از پشت سر گفت: ای بابا خانم دونستن رنگ موهات که دیگه گناه نداره ... رنگ موهاتو یکتا بهم گفته ...

خدایا من چی به این موجود بگم اخه ... حالا هم عصبانی بودم هم از حرفش خندم گرفته بود ...

می خواستم برگردم بگم اون چشم چرونیه توئه که گناه داره ... بعد به اون سبزی می گه چشم چرون ...

یکتا من اگه تو رو نکشتم حالا وایستا ...!

اون روز فکر کردم با اون اتش بس همه چی تموم شده اما اشتباه می کردم همه چی تازه شروع شده بود.

***

با صدای زنگ به خودم اومدم ... نگام افتاد به لباسام خاک به سرم هنوز لباسام تنمه ... ساعت چنده ...؟ نگاه کن تو رو خدا دوساعته با این لباسا نشستم اینجا حتی چادرم هنوز دورمه ...

دوباره صدای زنگ بلند شد ... این دیگه کیه ... بدبخت از کی پشت دره ... باسستی از جام بلند شدمو رفتم طرف ایفون ...

احسان بود ... درو براش زدم ... رفتم چادرمو اویزون کردم ... حس کردم صدای پاش از پشت در اومد ... رفتم طرف درو بازش کردم ...

با لبخند اومد تو وگفت: سلام ... عطی خانم من ...

بعدم دستاشو برام باز کرد ... جواب سلامشو دادمو رفتم تو آغوشش ... اروم گونمو بوسید ...

منواز خودش فاصله دادو با تعجب به لباسام نگاه کردو گفت: الان رسیدی ...؟

گفتم: نه بابا خسته بودم ... حال نداشتم لباس عوض کنم ...

همون جور که به طرف اتاق خواب می رفتم گفت: عطیه حالت خوبه ...؟ چشات یه جوریه ... رنگتم پریده ...

در حالیکه لباسامو عوض می کردم بلند از تو اتاق داد زدم: خوبم ... دیشب دیر خوابیدم ... امروزم خیلی خسته شدم ...

از اتاق اومدم بیرون ... نشسته بود رو مبل ... نگاهی بهش انداختمو گفتم: بذار برات یه چیزی بیارم بخوری

بالحن اوا مامانی گفت: اواعطی جون ... اومدیم خودتو ببینیم ... تو که همش تو اشپز خونه ای ...

شربت البالو رو براش گذاشتم رومیزو گفتم: می ترسم برات چیزی نیارم بعدبری پشت سرمون بگی رفتم خونشون عطی هیچی نداد بخوریم ...

با همون لحن گت: نمی گم عزیزم نترس ...

انقدر خنده دار گفت که هر جفتمون خندیدیم

من بی جون و اون با نشاط ...

اون قدر خندم بی جون بود که بعد چند لحظه خندشو قطع کردو اروم گفت: عطی مطمئنی خوبی ...؟

تو چشماش نگاه کردم ... تاحالا دقت نکرده بودم چشماش دقیقا همرنگ اریاناست ...

- عطیه با توام ... می گم خوبی ...؟

با صداش به خودم اومدم ...

- اره ... گفتم که خوبم ...

- بالحنی نامطمئن گفت: امیدوارم ...

- این چیزا رو ول کن تو اینجا چی کار می کنی؟

- خیلی ممنون از مهمون نوازیت ... مادر گرامیتون فرمودن عطی تنهاست ... برو پیشش شب گرگ نخورش ...

شربتشو سر کشید ... از جاش بلند شدو گفت: برم نماز بخونم ... یه کم دیگه اینجا بشینم از خونه پرتم می کنی بیرون ...

ساعت دوازده شب روتختم خوابیدم ... احسانو نیم ساعت پیش فرستادم بره تو اتاق مهدیار بخوابه.

نشستم رو تختم یاد گذشته یه لحظه ام از ذهنم بیرون نمی رفت ناخوداگاه به طرفش کشیده شدم

***

داشتم ماشینمو پارک می کردم که اریانا چند تا ماشین اون ور ترپارک کرد هم زمان با پیاده شدنش یه دختره ام از ماشینش پیاده شد ... می خواستم اروم از کنا رشون رد شم که صدای اریانا رو شنیدم ...

- سلام خانم نیک نژاد ...!

برگشتم طرفشون دختره جوری محکم بازوی اریانا روگرفته بودکه انگار می خوان بدزدنش و با چشمای نا راضی به من نگاه می کرد ...

لبخندی به دختره زدمو با نیم نگاهی به ار یاناگفتم: سلام ...

بعدم سریع به طرف کلاس رفتم تا دختره چشمامو در نیاره ...

مثل همیشه دیر تر از همه رسیدم ... به یکتا و سارا دست دادم سلام نصفه نیمه ایم به پری دادم خودشم زیاد تلاشی نکرد چه می دونم شاید دستور اقاشون بود ...

سارا گفت شنیدم اتش بس اعلام کردید ...؟

گفتم: به جان تو من اصلا نمی دونم این پسره از نظر عقلی سالمه یا نه ...؟

یکتا گفت: هی من اینجاما ...!

- خوب باش ... تا دیروز من دشمن مردمو پیشرفتشون بودم امروز جلو دوست دخترش همچین گرم سلام می کنه که انگار ده سال ناشتا با هم سلام علیک داشتیم به جان سارا دختره می خواست کلمو بکنه ...

سارا گفت: سلام ... اونم به تو ...؟ خله ها ...

یکتا با خنده گفت: ای بابا پسر عممه ها ... بهم بر می خوره ...

اهان تازه دسته گلشو یادم اومد ... خندمو جمع کردمو گفتم: بهت بر بخوره این دفعه سایز کمرمو بهش می گی ...؟

با تعحب گفت: سایز کمر ...! ؟

- ور پریده شما بی کار می شین راجع به رنگ موهای من حرف می زنید ...؟

بعدم براشون تعریف کردم که اریانا چی گفته ... یکتای پررو ام هی می گفت: راست گفته پسر عمم ...

بقیه ی روزو یکتا همش واسه اون رفیق اریانا چشم و ابرو می یومد ... می گفت: از بین دوست دختراش از این حالش خیلی به هم می خوره ...!

با خودم فکر کردم از بین دوست دختراش ...؟ مگه چند تا داره ...؟

اون هفته هفته ی گندی بود چند بار خودم تنهایی مامانو برده بودم دیالیز ...

از یه طرف بچه ها می گفتن سامیار تمام تلاششو می کنه که دیگه به پری کاری نداشته باشه

این پسره ام خفن رو اعصاب بود ... هی بی خود جلو هر کسی ما روتحویل می گرفت ... از مر ضش بود! می دونست من معذب می شم تو دانشگاه ... خود در گیری داشت ... خود ش گفته بود صلح کنیما ... ببینی کی حرصم دراد بی خیال شان و شخصیت واین حرفا بشم ... ضایعش کنم ...

به یکتا ام گفته بود خوشم می یاد باحال حرص می خوره ... پسره ی پررو ...!

دوباره روز کلاس سبزی شده بود مثل یه موجود بدبخت وایستاده بودم دم در تا یکتا بیاد ببینم چی کار کنیم

امروز فکرم مشغول بروشورایی بود کـه قراربودبرای بچه های هنرواسه اربعین درست کنم ...

ساراو پری رو فرستادم سر کلاس ...

یه کم که گذشت یکتا ام در حال غرغر کردن رسید

ـ یکتا چته؟

ــ دیگه چی می خواستی بشه دوباره دم در به من گیر دادن خسته شدم به جان تو!

نگاهی به تیریپش کردم خدایی هم مانتوش خیلی کوتاه بود هم ارایش مسی رنگش خیلی زیاد بود

ــ یکتاخدایی تیپت واسه دانشگاه مشکل داره دیگه!

- توروخدا تو یکی دیگه شروع نکن ...

ــ خب بابا چرا جوش می یاری ... چی رو شروع نکنم این که تیپت مناسب نیست یا اینکه هر جایی پوشش خاص خودشو می طلبه؟

! باصدایی بلند گفت: ـ هیچ کدومو ... خوب ... هیچ کدوم!

همون موقع اریانا با یه دختره از راه رسید من نمی دونم این تو این دانشگاه با چند نفر رفیق بود ... این دوست دختراش همدیگه رو نمی دیدن؟

با تعجب به خاطر جیغ جیغ های یکتا بهش ګفت: یکتا چته؟ چرا دم در وایستادین؟

یکتا با حرص گفت: مثل اینکه یادت نیست جلسه پیش چی شد؟

حالاتواین موقعیت دختره ام هی بهش نزدیک تر می شد فکر کنم می خواست اعلام مالکیت کنه!

در حالی که سعی می کرد از دختره فاصله بگیره گفت: من با سبزی صحبت کردم ازشم عذر خواهی کردم اجازه داد برگردیم سر کلاس منم گفتم بچه ها به خاطر طرف داری از من نباید ...

این دوباره اینو گفت منم که اعصاب تعطیل!

- ګفتم که اقای صدرایی من از کسی ...

- خیلی خوب شمااز کسی دفاع نکردی ... حالا بریم تو؟

خودشو دختره رو کشید کنارو گفت: لیدیز فرست!

انگار نه انگار دختره ام لیدی بود ...

نگاهی به یکتاکردم که عین ابوالهول وایستاده بود از حرص اریاناروبه دختره ګفتم ...

- بفرمایید!

اونم یه نګاه رعدوبرقی به منو یکتاکردودست اریانا وگرفت به زور برد تو ...

من نمی دونم دوست دخترای این چرا این قدر بامن لج شدن؟

زودتر از یکتا وارد شدمو کنار پری اینا نشستم ... سبزی ام که اومد به رو خودش نیاورد خداروشکر!

کلاس که تموم شد یکتا اومد بابت دادی که سرم زده بود ازم عذرخواهی ... کنه

بالبخند اومد طرفمو گفت: عطی جونم من که دوست دارم ببین اعصابم داغون بود دیگه ... بعدم بغلم کرد

اروم لبخندی زدمو گفتم: یکتا من واقعا دوست دارم وظیفمه چیزی که به نظرم اشتباهه بهت بګم ولی نمی دونم تو چرا گارد می گیری؟

بالحنی که سعی می کرد ملایم باشه ګفت: ببین عطی من خودم می دونم چی اشتباهه چی نیست تو ام وظیفه تو ... انجام دادی پس بیا راجع بهش دیگه بحث نکنیم

نمی دونستم چی بگم وقتی طرفت اصلا نمی خواد گوش کنه چه جوری می تونی امر به معروفش کنی؟

همیشه همین طور بود در مقابل چیزای دیگه اصلا عکس العمل بدی نشون نمی داد ولی واسه حجاب نمی دونم چرا این قدر عکس العمل تند نشون می داد

فقط سرمو تکون دادمو لبخند زور کی زدم.

دو روز مونده به اربعین بروشورارو تحویل دادم کلی ام راضی بودن کارای ګرافیکیم خوب بود خدایی ...

فرداشم وسط حیاط دانشکدشون اجرا داشتن ...

روز اجراشون کل دانشگاه پر از تبلیغاتشون بودبابچه هاقرار گذاشته بودیم که بریم خدارو شکر کلاسم نداشتیم اون ساعت ...

حدودا ده صبح شروع می شد ماهم سروقت اونجا بودیم با یکتا و سارا و پری کنار هم وایستاده بودیم ...

برنامشون خیلی قشنگ وتاثیر گذار بود! همه ی بچه ها تحت تاثیر قرار ګرفته بودن ...

کل فضا رو سکوت ګرفته بود

گریم که شدت کرفت دستمال لازم شدم کیفمو زیرو رو کردم دریغ از یه دستمال دلم نمی یومد نگاه از مراسمشون بگیرم درست حسابی بگردم

اها! یکتا خیلی مرتبه حتما داره بدون این که نگامو از مراسم بگیرم اروم به یکتا ګفتم:

- یکتا دستمال داری؟