رمان وانیا ملکه خواب ها (جلد دوم) به قلم saniya

ژانر:#تخیلی #فانتزی #عاشقانه

خلاصه :

در پایان جلد اول رمان وانیا دچار فراموشی شد و در این جلد فراموشیش مشکل بزرگیه…

سیترا برای انتقام آذر و جنگ آماده می شه و با توجه به فراموشی وانیا و قطع شدن رابطش با دنیای خواب ها این یه فاجعه ...

**فراموشی**​

مقدمه :​

ﮐﺎﺵ ﺗﺎ ﺩﻝ می گرﻓﺖ ﻭ می شکست

عشق ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ﮐﻨﺎﺭﺵ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺖ

ﮐﺎﺵ می شد ﺭﻭﯼ ﻫﺮ ﺭﻧﮕﯿﻦ ﮐﻤﺎﻥ

ﻣﯽ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻤﺎﻥ

ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﺷﺪ ﻗﻠﺐ ﻫﺎ ﺁﺑﺎﺩ ﺑﻮﺩ

ﮐﯿﻨﻪ ﻭ ﻏﻢ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﺎﺩ ﺑﻮﺩ

ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺩﻝ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ

ﻧﻢ ﻧﻢ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻫﻢ ﺁﻏﻮﺷﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ

ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﺎﺵ ﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ

ﺗﺎ ﺷﻮﺩ ﺩﺭ ﭘﺸﺖ ﻗﺎﺏ ﺑﻨﺪﮔﯽ

ﮐﺎﺵ می شد ﮐﺎﺵ ﻫﺎ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺷﻮﻧﺪ

ﺩﺭﻣﯿﺎﻥ ﻏﺼﻪ ﻫﺎ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﻮﻧﺪ

ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﻧﺒﻮﺩ

ﺭﺩ ﭘﺎﯼ ﮐﯿﻨﻪ ﻫﺎ ﺭﻧﮕﯿﻦ ﻧﺒﻮﺩ

​************

صدای ضربه زدن به در رشته ی افکارمو پاره می کنه

بی توجه به در زدن و شخص پشت در،طاق باز رویِ تخت دراز کشیدم.

یارو ول کن نبود؛هر ثانیه،دو بار تق تق به در می کوبید.

بدون اینکه از جام جم بخورم،با صدایی که به طرف برسه،گفتم-چیه؟

در باز شد و هینا با اون شکم کوچکش داخل اتاق شد؛چند ماهیه که حامله شده

خواست احترام بزاره اما اجازه ندادم؛

-من چند بار به تو بگم؟با این وضعت لازم به احترام نیست.

-عادت کردم ملکه.بانو نینا گفتن برید پیششون.

-فکر کنم لحن ادبیه میترا داره روی شما هم اثر می کنه…بهش بگو حوصله ندارم.

-گفتن خیلی ضروریه و اگه نیومدین…

حرفشو قطع کرد.

-اگه نیومدم؟

-گفتن به زور بیارمتون.

چشمامو روی هم فشار دادم؛

-باشه تو برو

-با اجازه

هینا رفت و من موندم و اعصابی خورد از دست نینا!این چند روز اعصاب منو با حرفاش بهم ریخته؛اگه هم نرم پیشش که خانم بهشون بر می خوره و ناراحت می شن.بعضی وقتا فکر میکنم اطرافیان من چقدر زجر کشیدن از دست رفتار های من!

چشمامو بستم تا سرگیجه نگیرم و با جادوی معمولی جا به جایی،که جدیدا ماهان به گفته ی خودش "دوباره"یادم داده،به اتاق نینا رفتم.

نینا با لحنی،که سعی میکرد آروم باشه،گفت-وانی دیگه صبرم داره تموم میشه.

خونسرد جواب دادم-متقابلا منم همین وضعیتو دارم.

نفس عمیقی کشید و شقیقه هاشو ماساژ داد.

-کی میخوای دست از کارات برداری؟

-دقیقا کدوم کار؟مگه من کاری جز در خدمت شما بودن میکنم؟

-وانی بهتره این فراموشی مسخرتو فراموش کنی.

-نینا خیلی بی منطق حرف میزنی؛مگه خودم فراموشی گرفتم،که خودم،دوباره یادم بیاد؟

-شاهزاده آرسان خیلی زود یادش اومد؛پس تو الان داری مسخره بازی در میاری.من که نمی تونم پیش بینی کنم و خوابا رو درست ببینم؛اما،به زور تونستم،بفهمم سیترا،داره آماده ی جنگ قدرت ها می شه و این دفعه حرصش بیشتره؛چون،می خواد انتقام آذرو هم بگیره و جالب اینجاست که فقط من و تو رو مقصر می دونه و فکر می کنه شاهزاده آرسان،هیچ کاره است.پس بنابراین کارِ ما زاره!

-نینا جان،خاله ی عزیزم،گلم!من(به خودم اشاره کردم)مرض نَ-دا-رَم…فهمیدی؟

-پس چرا تمومش نمی کنی؟اگه سیترا حمله کنه شکست صد در صده.

شونه ای بالا انداختم و گفتم-نینا جان،تقصیر خودته!می خواستی اتحاد یا حداقل قولی،قسمی،چیزی،از سیترا می گرفتی که جرأت حمله و جنگ پیدا نکنه.

با عصبانیت و حرص گفت-آخه من که قدرت پیش بینی طولانیم کار نمی کرد وانی جان!

-حالا انتظار داری من چی بگم؟چی کار کنم؟

-تو هیچ مشکلی نداری؛روح و جسم و قلبت هم یک جان و جدا نیستن،حتی آزاد هم شدی و قفل قدرت هات باز شده؛اینو از چشمات که به رنگ آبی در اومدن کامل می شه فهمید،فقط من نمی دونم چته،که میگی،هیچی یادم نیست!

-خب من هیچی یادم نیست؛تو که یادته دوباره بهم همه چیزو یاد بده.

-نمی شه،نمی شه.چرا نمی فهمی؟

-آره من نفهمم و نمی دونم چرا نمیشه!

-چون اونا رو فقط نیتا باید بهت بگه و اگه از زبون کس دیگه ای بشنوی،وِرد ها سر سه سوت عوض میشه و راه منم با نیتا بسته میشه؛فهمیدی؟

-خب،خاله نیتا بیاد بهم بگه.

-وانی انقدر خودتو به اون راه نزن.نیتا آزادیش گرفته شده و اسیر دنیای خودشه و نمی تونه بیرون بیاد.اون فقط می تونه،تو رو توی همون اتاق چهار رنگ ملاقات کنه؛حتی همون هم به زور؛چون کم کم داره،قدرت هاشو از دست می ده و فراموشی،می گیره.

-پس تا الان جادو های اصلیو یادش رفته.

-نه،هنوز یادش نرفته.

-پس،من برم دیدن نیتا.

-اینم مشکله؛تو تا وردو ندونی،نمی تونی منتقل بشی.

-خب بهم بگو.

-این یکیو واقعا نمی دونم؛ورد های انتقال هر فرد،فرق داره.

-پس ازم انتظاری نداشته باش!

بدون منتظر موندن برای ادامه ی حرف هاش به اتاقم برگشتم.

دلم برای شاهزاده آرسان تنگ شده.نمی دونم قبلا بهش حسی داشتم یا نه؛اما الان،وقتی اسمش میاد یه جوری می شم و احساس دلتنگی شدید می کنم و گاهی،مثل الان،ناخودآگاه ذهنم به سمتش پرواز می کنه.اما فعلا که سیترا تصمیم به جنگ گرفته و راه های رفتن به سرزمینشو،به روی افراد ما،کلا بسته.به قول خودش می خواد،انتقام همه چیزو بگیره،مخصوصا انتقام پودر شدن آذر!

من که مشکلی ندارم!بزار بیاد و ما هم کشته بشیم؛من که دیگه کلا نمی کشم!

همه ی خاطراتم توی چند تا تصویر مبهم و صدا ختم می شه.اوایل،وضعم،بد تر بود؛ولی الان کمی بهترم.

نینا بهم گفت،آرسان هم فراموشی گرفته بوده؛اما زود خوب شده و همه چیز دوباره یادش اومده.اما من هنوز هیچی و،درست حسابی یادم نیست.این چند روز هم که نینا گیر داده باید یادت بیاد تا بتونی آینده رو ببینی و پیش بینی کنی؛وگرنه تو جنگ شکست خورده،و جمیعا به دیار باقی می شتافیم!

هر چقدر بهش میگم من چیزی یادم نمیاد،حرف خودشو می زنه.

الحق که کپیه خودمه،چه از نظر قیافه،چه از نظر رفتار!فقط من با ادب ترم به گفته ی اطرافیان.

توی همین فکرا بودم که ماهان وسط اتاق ظاهر شد…

شاد و شنگول و خندون!

به نظر من ماهان هیچ وقت غم و غصه نداره،آخه همیشه می خنده!انگار نه انگار همه دارن خودشونو به آب و آتش می زنن تا بتونن در برابر سیترا دووم بیارن!

-در فرهنگ لغت تو،چیزی به اسم در زدن و اجازه گرفتن،وجود داره؟

خندید و گفت-بیخیال وانی…شنیدم اعصابت خورده!

-بحث همیشگی با نینا.

-بهش فکر نکن.

-نینا رو چی کار کنم؟مغز منو متشنج کرده!

-نینا با من،خوبه؟

-ممنونت می شم اگه منو از دست نینا نجات بدی ولی عمرا کسی بتونه نینا رو از بحثی بیرون بکشه…

لبخندشو پر رنگ تر کرد و به علامت تایید،سری تکون داد.

-حالت خوبه؟

-یکم سر درد دارم ولی در کل اگه فراموشی و بحث با نینارو در نظر نگیریم،خوبم.

خواست حرفی بزنه که صدای"بووم"نگذاشت.

-صدای چی بود؟

-نمی دونم.

دوباره صدای"بووم"اومد.

ماهان-يه حدس هایی میزنم.

-چه حدس هایی؟

-خب اصولا توی سرزمین ها اگه دو خانواده سلطنتی یا ثروتمند قرارِ ازدواج بزارن؛برای خبر دادن به دیگران،فشفشه ها و ترقه هایی که صدایی مثل این دارن،می زنن.

-الان کی قراره ازدواج کنه؟

-اونو دیگه من نمی دونم واقعا…خب کاری نداری؟چیزی نمی خوای؟

-نه ممنون.

-خداحافظ…

-خدا نگهدار…

ماهانم که رفت البته بگم غیب شد درست تره!

هه!کیه که تو این اوضاع فکر ازدواج به سرش زده؟قطعا دیوونه اس…

به تو چه مربوطه وانیا؟تو يه فکری به حال خودت بکن به جای فکر کردن به مردم!

آخه چه فکری کنم؟من هیچی یادم نمیاد.

پس چرا به خوبی اسامی و چهره هارو یادته؟حتی همه ی مکان ها رو هم میدونی!تو الان تک به تک مردم سرزمین ادغامی و سرزمین سیترا و دنیای متحدو می دونی حتی مردم معمولیشونو…همه ی مکان ها رو می شناسی و تک به تک خونه ها و بقیه جا هارو یادته؛پس چطور می شه بقیه چیزا رو یادت رفته باشه؟حتی یک خاطره هم یادت نیست!

خودمم نمیدونم چرا.

در اتاقم بی هوا باز شد و آفتاب اومد داخل.

با عصبانیت گفتم-طویله اس؟

-برای ماهان که فرقی نداره چه طور میاد،برای من فرق داره؟

دختره دو رو!پیش میترا ادبی حرف می زنه، میترا که نیست،سیصد و شصت درجه(۳۶۰ْ)تغییر می کنه.

-کارِت؟

یکم مضطرب شد و دستاشو تو هوا الکی تکون داد.

-چته؟

-یکم با ادب باشی به جایی بر نمی خوره.

-اگه کاری نداری،برو بیرون،دَرَم ببند.

-تو عوض نمیشی…(دوباره دستاشو الکی تکون داد و گره زد)-بانو سیترا…اومدن توی قصر.به من گفتن صدات کنم.

-چی؟سیترا؟اینجا؟میخواد جنگو شروع کنه؟

-مثل اینکه خیلی بدت نمیاد جنگ بشه؟

بی توجه به آفتاب چشمامو بستم و توی سالن اصلی،دقیقا رو به روی سیترا،ظاهر شدم.

سیترا لبخند شیطانی زد و با تمسخر گفت-به به ملکه!حالت چطوره؟

-برای پرسیدن حال من اومدی؟

-قدیما با ادب تر بودی و کوچک و بزرگ سرت می شد،حالا کوچک و بزرگم برات فرقی نداره؟اوه یادم رفته بود فراموشی گرفتی و قدیمو به یاد نمیاری.

-اخلاق،رفتار و شخصیت من،به خودم مربوطه،نه به شما و دیگران.

-اوه،باشه،باشه.برای دعوا که نیومدم.

چیترا و میترا هم توی سالن ظاهر شدن؛هر دو نگران و مضطرب،فقط من خونسرد و بی خیال بودم!

سیترا رو به اون سه کرد و گفت-به!سلام خواهر های بد قول و اتحاد شِکن.

صدایی ازشون در نیومد.

واقعاً که!معلومه با وضع اینا تو جنگ شکست می خوریم.

آفتاب هم وارد سالن شد و کنار میترا ایستاد…

-خب کارِت؟

نگاه ها به سمت من برگشت.

سیترا لبخند شرورشو پر رنگ تر کرد و گفت-اومدم دعوتتون کنم.

-به؟

-عروسی!

-عروسیه؟

-پسرم،شاهزاده آرسان.

احساس کردم زمان ایستاد،کف پا و دست هام یخ زدن،فشارم افتاد،چشمام سیاهی رفت و روی صندلی پشت سرم افتادم.

یعنی می خواد ازدواج کنه؟

پس احساسات من؟

وانی حرف بیخود نزن!تو که گذشته رو یادت نمیاد،پس یعنی اگه حسی هم داری و داشتی يه طرفه اس و کلا باید بیخیال بشی؛چون اگه اونم تو رو می خواست ازدواج نمی کرد.

چیترا بالاخره زبون باز کرد-عروسیه شاهزاده با کی؟

-مانیا،دختر زیبا و با وقارِ تاجرِ ثروتمندِ سرزمینم؛خیلی بهم دیگه میان!

مانیا؟میشناسمش؛یکی از زیباترین دختراییه که تا به حال دیدم،البته با وقار کلمه ی مناسبی براش نیست.مانیایِ مشهور در لباس پوشیدن های آنچنانی و استفاده از انواع زیبا کننده ها و وقار؟

چیترا-مبارک باشه…

به خودم مسلط شدم و گفتم-تبریک می گم،اما در هر حال تو حق نداری اینطور وارد سرزمین ما بشی و این جرمه.یک بار دیگه اینطور بی اجازه وارد سرزمین بشی،قول نمی دم با ملایمت باهات برخورد بشه!

-اوه!ملکه،امروز اصلا اعصاب نداریا!بهتره تا ناراحت تر نشدین من برم…فقط،عروسی هفته ی دیگه اس؛خوشحال نمی شم،ببینمتون،اما به هر حال مانیا خواست،شما رو هم دعوت کنم.

سیترا غیب شد و اون سه،نفس عمیقی کشیدن.

بی توجه از سالن خارج شدم و به باغ قصر رفتم؛همه ی افراد در حال آماده شدن برای هرگونه حمله احتمالی بودن.

هه!وضعیت مارو ببین؛سیترا در حال آماده شدن برای عروسیه و ما برای جنگ!تفاوت را احساس کنید!

به درخت رو به روم نگاه کردم؛درخت گیلاس.البته به رنگ طلایی و بعضی سفید

کلا رنگ همه چیز،اینجا عجيبه.

یکی از گیلاس های طلایی و یکی هم سفید چیدم و خوردم،مزه ی خیلی خوبی داشتن.

-نشسته می خوری؟مریض می شی.

-ماهان تو کار و زندگی نداری؟

-کار و زندگی من تویی!

-چی؟

-هیـ…هیچی

رو پاشنه چرخیدم و رو به روش قرار گرفتم و اعتراض گونه گفتم-ماهان…

-جانم؟

-بگو و بعد برو.هم خودتو راحت کن و هم فکر جدیدی به افکار من اضافه نکن…

-وانیا من…من خیلی وقته می خوام بهت بگم اما…اما هر دفعه پشیمون می شم،ولی حالا که موقعیت پیش اومده بزار بگم…

-چیو؟

-وانیا…من…من دوستت دارم…از اول دوستت داشتم و عاشقت بودم اما تو،به من توجهی نداشتی ولی من هنوزم عاشقانه دوستت دارم،حتی بیشتر از قبل.

چند تا شوک تو یک روز به من وارد می شه؟زندگیه من دارم؟من به این چی بگم؟

ماهان ناگهانی جلوی پام زانو زد و گل رز سفید عجیبی جلوم گرفت و گفت-با من ازدواج می کنی؟

-ماهان،من واقعا نمی دونم و گیجم.تو یهو گفتی پس الان از من جواب…

نذاشت ادامه بدم-هر چقدر می خوای فکر کن…چند روز نمیام تا بهتر فکر کنی.با اینکه دور بودن از تو برام خیلی سخته،اما تو حق فکر کردن داری…منتظرم!مواظب خودت باش.

از جلوی چشمام ناپدید شد و من موندمو ذهن آشفته ام!

از یه طرف طرف احساسم به آرسان،

از يه طرف عروسی آرسان

از يه طرف ماهان مهربون که همیشه کمکم می کنه و مواظب منه،

از طرف دیگه،حافظه ی از دست رفته ام

از یه طرف،نینا و حرفاش،

و از طرف دیگه،جنگی که در پیش هست.

کاشکی الان شمشیری از غیب می اومد و فرو می رفت داخل قلب من…اونوقت راحت می شدم از این همه دغدغه.

دیگه حوصله ی راه رفتن نداشتم،چشمامو بستم و به اتاقم برگشتم.

نه حوصله تمرین داشتم نه حوصله استراحت،به طور کلی حوصله هیچ چیزیو نداشتم.

آه بلندی کشیدم و خودمو روی تخت پرت کردم.

چرا بین این همه پری من باید پری ویژه باشم؟

چرا من باید فراموشی بگیرم و درست موقع فراموشی من یکی تصمیم به جنگ بگیره؟

چرا کسی که من بهش احساس دارم باید با یکی دیگه ازدواج کنه؟

چرا کسی که برای من مثل دوستی مهربونه، باید عاشقم باشه و ازم خواستگاری کنه؟

این چرا ها داره اعصاب منو بهم می ریزه.

کاشکی من اصلا به وجود نمی اومدم.

آخه مادر من نونت کم بود؟آبت کم بود؟بچه پری ویژه دار شدنت چی بود؟!

بیخیال طی کن وانی.

آخه تا کی بیخیالی؟

صبرم حدی داره!تحمل و بیخیالی هم حد داره! من دیگه نمی کشم.

با همین فکرا کم کم خوابم برد.

************

تق تق…تق تق…

-بله؟

-اجازه هست ملکه؟

با حرص گفتم-بیا داخل.

آریانا،یکی از افراد میترا،وارد اتاق شد و احترام گذاشت.

-من چند بار باید بگم به من احترام نزارین؟

-ملکه این یک رسم است و نمی توانیم آن را انجام ندهیم.

آریانا دقیقا مثل آدم آهنی می مونه.

-صد بار گفتین…حالا چیکار داری؟

-خواب بودید ملکه؟

-باید به تو هم جواب پس بدم؟

دست خودم نیست این چند وقت اعصاب درست ندارم و تقریبا به همه می پرم.

-نه ملکه جسارت من را ببخشید.

کلافه از آدم آهنی حرف زدنش گفتم-میگی کی دوباره منو احضار کرده یا نه؟آخه نمی دونم چرا امروز همه گیر دادن منو احضار کنن؟!

-بانو میترا گفتند،همراه بانو چیترا و بانو نینا در سالن استراحت نشسته اند شما هم تشریف ببرید،بانو نینا با شما کار دارند.

شقیقه هامو ماساژ دادم.-بهشون بگو سر درد دارم نمیام.

-بانو نینا فرموند اگر نیامدید…

- لابد به زور ببریدم؟آره؟

-بله ملکه.

-نینا فکر می کنه من بچه دو سالم که دائم تهدیدم می کنه…باشه میرم،تو هم مرخصی!

-ممنون ملکه.

آریانا رفت و درو بهم کوبید…

از بس برای جنگ تمرین می کنن و انرژی ذخیره می کنن،ناخودآگاه انرژیشون صرف در کوبیدن میشه.

این چند روز اینقدر صدای کوبیدن در شنیدم که عاصی شدم.

اه مشکلاتم کمه به فکر درا هم هستم!

چشمامو بستم و توی سالن،محلی که صندلی داشت،ظاهر شدم.

می ترسم از بس با جادو جا به جا می شم و از پاهام استفاده نمی کنم در آینده ای نزدیک تنبل ترین فرد سرزمین شناخته بشم!و پاهام خود به خود از کار بیفتن!

چیترا،میترا و نینا هر سه لبخند خوشحالی رو لباشون بود و مثل اینکه چیترا خیلی خیلی بیشتر خوشحال بود!

سر تا پامو نگاه می کرد،لبخند می زد و چیزی زیر لبی می گفت.

-میشه بگین چه چیزی در من خنده داره؟

نینا-هیچ چیزی عزیزم.بیا بشین خسته میشی.

جـــان؟مهربونی و این لحن قشنگ واقعا برای نینائه؟من که شک دارم.

-حالت خوبه نینا؟احیاناً سرت با جایی ارتباط نداشته؟

نینا-نه گلم بیا بشین.

نه،امکان نداره به نینا این حرفو بزنی و جواب نده.جلل الخالق!چی شده؟

چیترا با ذوق خنده ی پر صدایی کرد.

با تعجب بهش نگاه کردم…از دست رفت!

-چیترا…حالت خوبه؟

واقعیتش نمی تونم بهشون خاله و از این جور کلمات نسبت بدم و.حالت چهره و صورت و رفتارشون به طوریه که انگار همسن خودم هستن!

در صورتی که هر کدوم حداقل سی تا چهل سال با من تفاوت سنی دارن!

چیترا-از همیشه بهترم.

اینا مشکوکنا!

با شکاکی به نینا نگاه کردم؛همیشه تمام آتش ها از گور نینا بلند می شه!

بعضی وقتا این قدر حرص می خورم که چرا من شبیه این موجودِ شیطونم!

-خبریه؟

میترا-خبری خوب و خوش.

-به سلامتی!چه عجب ما یک بار به جای خبر بد و خبر جنگ،خبر خوب می شنویم!حالا این خبر خوبتون چیه؟

نینا-راه درمانتو پیدا کردیم.

-راه درمان؟

نینا-آره خاله جون راه درمانِ این فراموشی مزخرفت!

-پس بگو چرا مهربون شدین!حالا این راه درمان چیه؟ببینین همین الان بگم،اگه می خواین پیشنهاد های اجق وَجق و جادو های به درد نخورتونو روی من اجرا کنین،سخت در اشتباهین؛چون من زیر بار این چیزا نمی رم حالا بفرمایین!

این حرفو زدم چون قبلا هم برای خوب شدن من،دست به دامن جادو شدن و من برای سه روز سر درد وحشتناکی داشتم و آخرش هم نتیجه ای نداد!

يه بار دیگه هم پیشنهاد دادن برم نوک بلند ترین قله ی سرزمین بایستم و فکر کنم در حال سقوطم که این فکر کردن داشت به واقعه می پیوست اما ماهان با پرواز و به موقع منو نجات داد.

اینا چند نمونه ی کوچکش بود وگرنه بد ترشم سرم آوردن!همیشه هم موقع پیشنهاداتشون اینطور مهربون می شدن.

من نمی دونم چطور سرزمین هارو به دست اینا سپردن و مقام بهشون دادن!!

نینا-نه وانیا جان خبری از پیشنهادات اجق وجق و جادو های اثبات نشده نیست.این دفعه فرق داره و ما مطمئنیم جواب می ده.

-می شه بپرسم از کجا مطمئنین؟

نینا-خب،من تونستم بزور زیر زبون آیینه جادویی رو بکشم و اون گفت این راه جواب می ده.

-آیینه جادویی؟

نینا-اوه بهت نگفته بودم؟آیینه جادویی یکی از مهم ترین میراث به جا مونده اس که ملکه های خواب آزاد و پریان ویژه به راحتی می تونن ازش استفاده کنن و شاید برای افراد دیگه هم جواب بده…این آیینه به سوال های خیلی مهم جواب می ده و اگه سوالت بی جهت و بی معنی باشه جواب نمی ده؛البته باید بگم در نظر آیینه همه ی سوالا به جز اندکشون بیخودن!آیینه جواب تمامی سوال های پریانو می دونه…

-آیینه؟واقعا می خوای رو حرف يه آیینه سخن گو حساب باز کنی؟به نظرت با عقل جور در میاد؟

نینا-اینطوری درباره ی آیینه حرف نزن،درسته که جواب کامل نمی ده؛اما راهنمایی هاش در قدیم بار ها باعث نجات و جلوگیری از حوادث و آسیب های جبران ناپذیر شده.

-آخه مگه آیینه…

نینا اجازه نداد حرفمو کامل بگم-ببین وانی درباره ی آیینه این طوری حرف نزن…اصلا آیینه رو بیخیال!تو فکر کن یک منبع موثق این اطلاعاتو به من داده!

-آخه تو یه چیز می گی بعد یه چیز دیگه می گی…اه!اصلا این راه چی هست؟

نینا لبخند قشنگی زد و چیترا دوباره با ذوق خندید،میترا هم لبخند ملیحی به لب داشت.ای بابا اینا یه چیزیشون میشه ها!

-به جای اینکه هی لبخند تحویل من بدین بگین چه خوابی برام دیدین؟

نینا-خواب هارو که تو قراره ببینی عزیزم.

-نینا می گی یا برم؟سرم درد می کنه می خواماستراحت کنم.

نینا-سه ساعت دیگه وقته خوابه پس حرف اضافی نزن.

-نینا،جانِ من بگو،بزار برم.خستم.

نینا-مگه چی کار کردی؟

-ببخشید اشتباه کردم حرف از خستگی زدم،شما بفرمایید لطفا.

نینا-خب،عرضم به حضورت که…

در همین لحظه آفتاب هم توی سالن ظاهر شد.

ای بابا این اینجا چی می خواد؟مار از پونه بدش میاد در لونه اش سبز می شه.

میترا-آفتاب،اینجا چه می کنی؟

چه می کند؟کنجکاوی!مگه کار دیگه ای هم داره؟

آفتاب-دیدم همه جمع هستید من هم آمدم.

نینا-بیا بشین…داشتیم درباره ی خوب شدن وانی حرف می زدیم.

آفتاب-واقعا؟پس به موقع آمدم.

آفتابم نشست کنار نینا.

چیترا-نینا می گی یا بگم؟

نینا-خودم می گم.چقدر هولی تو؟

چیترا-دست خودم نیست.

نینا-خب وانیا جان،عزیزم قبل اینکه راه حلو بگم باید قول بدی واکنش سریع نشون ندی و قشنگ روش فکر کنی.دو روز وقت فکر کردن داری چون کار های زیادی داریم اینارو گفتم چون خودمو خوب می شناسم و تو هم که خود منی.

-تو بگو من واکنش سریع نشون نمی دم.

نینا-قول دادیا!

با کلافگی گفتم-نینا…

نینا-باشه چرا می زنی؟ببین من به زور تونستم آیینه رو به حرف بیارم اونم فقط یک کلمه نه بیشتر گفت نه کمتر…من از آیینه پرسیدم راه درمان وانیا چیه؟اول هی طفره رفت و چیزی نگفت آخرش با تهدید یه کلمه گفت…

-و اون یه کلمه؟

نینا-خب آخه چطوری بگم؟اگه بگم که تو صد در صد عصبانی می شی!اگه نگم که…

-نینا می شه درست حرف بزنی و بگی اون یه کلمه چی بوده؟چرا اینقدر مقدمه چینی می کنی؟با هم که رودرواسی نداریم.رک و راست اون یه کلمه رو بگو،قول می دم زیاد عصبانی نشم.

-رک و راست؟

کلافه گفتم-آره رک و راست،انگار داره خواستگاری می کنه که این قدر مقدمه می چینه!

نینا-زدی به هدف.

گیج گفتم-چیو زدم به هدف؟

-خواستگاریو دیگه.

-منظورت چیه؟

-خب اون یه کلمه…ازدواج بود.

تقریبا داد زدم-چی؟یعنی من ازدواج کنم؟

-اِ وانی،آروم مگه نگفتی عصبانی نمی شی؟آره آیینه گفت ازدواج،یعنی تو باید ازدواج کنی.

-یعنی چی؟فراموشی چه ربطی به ازدواج داره؟

-اونو دیگه من نمی دونم اما آیینه حرف بی خود نمی زنه،آیینه جادویی اطلاعات زیادی داره.

-طوری درباره ی آیینه حرف می زنی انگار موجود زنده است.باید بهت بگم که من روی حرف یه آیینه کاری انجام نمی دم.آخه روی چه حسابی به آیینه اعتماد کنم؟اصلا این آیینه کو؟

نینا-آروم یه نفس بگیر خفه نشی.بیا این آیینه.

یک آیینه از جیب لباسش در آورد؛یک آیینه آبی رنگ مربعی که جیبی بود و متوسط.

-این؟این آیینه اطلاعات داره؟با عقل پری جور در میاد؟

نینا-اگه باور نمی کنی بیا خودت ازش بپرس…نه اصلا نمی خواد بپرسی چون تو اولین باره دوباره این آیینه رو می بینی،خودش تصویری و نشون می ده که راه درمانته.تو فقط به راه درمان فراموشیت فکر کن و توی آیینه نگاه کن.

با این که به این آیینه و حرفای نینا اعتماد و اعتقاد نداشتم اما برای اینکه نینا ولم کنه،آیینه رو ازش گرفتم.

به گفته ی نینا توی ذهنم فقط به راه درمان فکر کردم.

روی شیشه آیینه چند تا موج تشکیل شد و کم کم تصویر من در لباس عروس با آرایش زیبایی نشون داده شد.

نه،نه.این امکان نداره.آیینه؟چطور میشه؟

جیغ عصبی ای کشیدم و آیینه رو به سمت نینا پرتاب کردم،اما آروم پرت کردم و خداروشکر نشکست.

یهو نمی دونم از کجا ماهان ظاهر شد و دوید سمتم.

اکه هی اینم که زبل خانه!همه جا هست،اما هر جایی من باشم فکر کنم هست!

شونه هامو گرفت و تکونم داد-وانیا،عزیزم چی شده؟حالت خوبه؟چیکارش کردین شما؟

نینا-وا! خودش حالش بد شد به ما چه؟

پررو تر از نینا وجود داره؟

ماهان-طبیبو خبر کنین.

طبیب در چشم بهم زدن اومد و شروع به معاینه کرد.

افسون(طبیب)-"چیزی نیست"شوک بهشون وارد شده و فشار های عصبی هم باعث سر دردشون شده،کم خونی هم باعث سیاه رفتن چشم و ضعفشون شده.

در نظر افسون این همه بیماری"چیزی نیست"محسوب می شن!

افسون-این جوشونده رو بخورن خوب می شن اگه مشکلی بود خبرم کنین،با اجازه.

افسون رفت و ماهان به زور اون جوشونده ی بد مزه رو ریخت تو حلق من بیچاره.

-زهرمار بهتر از داروها و جوشونده های افسونه.

ماهان-بهتری؟

تند گفتم-آره خوبم.تو چرا من هر جا هستم پیدات میشه مگه قرار نبود چند روز نیای؟

سرشو پایین انداخت .

ماهان-خب راستش…خب،صدای جیغتو شنیدم؛فکر کردم اتفاقی برات افتاده و سریع اومدم.

-اونوقت تو کجا بودی که صدای منو شنیدی؟

ماهان-همین دور و برا…خب کاری نداری؟خداحافظ،مواظب خودت باش عزیزم!

تا اومدم حرفی بزنم غیب شد.

چیترا،میترا و نینا با لبخند بهم زل زده بودن و آفتاب برعکس،عصبانی نگام می کرد.

انقدر حرص بخور تا از بین بری!به من چه ماهان تو رو دوست نداره؟

چیترا-آخی چه پسر مهربونی دارم!

آخی ماست بند که نمی گه ماست من ترشه!ولی خدایی ماهان خیلی مهربونه.

نینا-نظرت؟

-درباره ی؟

نینا-ماهان دیگه!

-یعنی می گی…

نینا-آره،با ماهان ازدواج کنی.ماهان پسر خوب و مهربونیه و مهمتر این هست که معلومه خیلی می خوادت،تا به حالم هیچ کار اشتباهی ازش سر نزده.

درسته ماهان فرد عالی ای برای ازدواجه ولی…ولی من بهش احساسی جز یه دوست مهربون ندارم،یعنی نمی تونم داشته باشم.

چیترا-قربونت برم عزیزم لازم نیست الان جواب بدی.نینا که گفت دو روز وقت داری عروس گلم.

چیترا دوباره با ذوق خندید.

اوه اوه یکی آفتابو بگیره منو نزنه!فکر کنم اگه میترا نبود الان توسط آفتاب به چهار تکه مساوی تقسیم شده بودم!

نینا-خب خوب فکراتو بکن دو روز دیگه منتظرتم.فقط،خودت می دونی که…

ادامه نداد ولی من خوب منظورشو فهمیدم؛این یعنی اگه قبول نکنی به زور وادارت می کنم!پس بهتره خیلی شیک و مجلسی جواب مثبتو بدی وگرنه من می دونم و تو.

دندونامو با حرص فشار دادم،حیف که خالمه وگرنه یه جوری حرصمو سرش خالی می کردم.

آفتاب-از کجا معلوم باید با ماهـ…شاهزاده ماهان ازدواج کنند؟شاید آیینه فرد خاصی را در نظر داشته باشد.

با اینکه دل خوشی ازت ندارم ولی این یکیو خوب گفتی.

-آفتاب راست می گه.شاید اصلا منظور آیینه چیز دیگه ای باشه یا فرد دیگه ای.این احتمالاتو باید در نظر بگیریم.

نینا-نه،آیینه فقط گفت ازدواج و کلمه یا اسم خاصی نگفت؛پس یعنی ازدواج تو با هر فردی فرق نداره و من مطمئنم منظور آیینه هیچ چیز دیگه ای به جز ازدواج نبوده.

لبخند حرصی ای زدم و گفتم-از کجا مطمئنی؟

نینا-چون اگه چیز دیگه ای هم بود آیینه قطعا می گفت یا بهش اشاره می کرد!

-حالا اومدیم و این یه بار آیینه اشتباه گفته باشه؛اونوقت چی؟

نینا-این احتمال کاملا رد می شه چون آیینه هیچ وقت اشتباه نمی کنه این یه چیزِ ثابت شده اس.

توی سرزمین نباشی نینا،یه سرزمین از دستت راحتن!

نینا-الان تو ذهنت،نقشه ی قتل منو می کشی؟

-دقیقا؛پس خودت از جلوی چشمام دور شو.

نینا-بی اعصاب!منو بگو به فکر تو ام.لیاقت نداری.

نینا از در سالن بیرون رفت.چیترا دوباره خنده پر ذوقی کرد،ذوق مرگ شد بیچاره!

چیترا-مواظب خودت باش عزیزم.منتظر جوابت هستم!

چیترا هم بیرون رفت.

میترا-شاهزاده ماهان فرد با لیاقت و عالی هستند؛قطعا با ایشان خوشبخت می شوید.

این میترا که عجله ی بیشتری داره؛برید و دوخت و تنم کرد،خوشبختیمون هم تضمین کرد!

میترا هم رفت و من موندم و صورتی سرخ شده از خشم متعلق به آفتاب.

-تو حرفی،نظری،پیشنهادی،انتقادی،آرزوی خوشبختی ای،چیزی نداری؟

آفتاب دندوناشو بهم سایید و گفت-مطمئن باش اگه این وصلت سر بگیره کاری می کنم که روزی هزار بار آرزوی مرگ کنی.طوری ازت انتقام می گیرم که…

اجازه ندادم،چرت و پرت هاشو ادامه بده-آفتاب جان من حوصله و وقت برای حرفای بی معنیت ندارم گوش مفت هم ندارم قرض بدم،پس بفرما خدا روزیتو جای دیگه بده.

قشنگ شستمش و انداختمش رو بند خشک بشه!حقشه؛والا…ایستاده کنار گوش من،مثل مگس وز وز که اِل می کنم،بِل می کنم!هیچ کاری هم نمی کنه،یعنی نمی تونه بکنه.

به خودم اومدم و دیدم آفتاب نیست.ای دل غافل من چه قدر می رم تو فکر؟

حالا با این اوضاع پیش اومده چی کار کنم؟یعنی باید ازدواج کنم؟بدون هیچ عشقی؟

نه،نه،من حاضر نیستم،خوشبختی و عشقی که می تونم داشته باشمو به خاطر به یاد آوردن خاطرات گذشته از دست بدم.

سرمو تکون دادم تا افکار درهمم از هم بپاشن و بعد با قدم های آروم به سمت اتاقم رفتم.

خودمو روی تخت پرت کردم و چشمامو بستم،به امید اینکه راه حل بهتری پیدا بشه.

***

-وانیا…وانیا عزیزم نکن…پسرمو اذیت نکن…خورد می شه،نکن…وانیا…وانـ…

با وحشت از خواب پریدم.عرق سردو روی ستون فقراتم به خوبی حس می کردم.

دونه های درشت عرق از سر و روم می بارید.

این چه خوابی بود؟این چند وقت خواب نمی دیدم،حالا هم که دیدم کابوس دیدم.

چند نفر با موهای پر کلاغی براق با چشمای قرمز و شنل هایی بلند و سیاه دور و برم بودن و زیر پای همشون آتش بود…یک زن آراسته با شنل قرمز و مو و چشمایی قرمز که شعله آتش پرت می کردن جلوم بود و می گفت این کارو نکن…پسرمو اذیت نکن…

مگه من چی کار کردم یا قراره بکنم که پسر این خانمی که نمی شناسم اذیت می شه؟

نه همه ی اینا یه کابوس و خواب بود و خواب زن هم چَپه!

اما صحنه ی خواب خیلی واقعی بود،انگار واقعا من اونجام.

دستمو روی پیشونیم کشیدم.احساس گرمای زیادی می کردم،انگار تو کوره ی آتش باشم.

به پنجره نگاه کردم،آسمون تیره با ستاره های ریز و درشتش و دو قمر پر نور نشون از شبی زیبا می دادن.

بلند شدم،شنلمو دورم پیچیدم و به سمت باغ رفتم.

نگهبانا خسته نباشند جمیعا!یکی در میون خوابن اونایی هم که بیدارن کاملا هوشیار نیستن.

الان هزار نفرم بریزن تو قصر و بمب گذاری کنن هیچ کسی نمی فهمه.

روی چمن های طلایی رنگ باغ ولو شدم و به آسمون چشم دوختم.

کاش می شد؛همه ی مشکلات تموم بشن.

چقدر از کاش هایی،که به واقعیت پیوند نمی خورن،بدم میاد.

دستامو به سمت آسمون دراز کردم،به خیالم،خواستم یکی از ستاره هارو بچینم.

چند ثانیه در همین حالت بودم که ستاره ی نسبتا کوچکی توی دستم قرار گرفت و نسیم خنکی پشت سرم احساس کردم.

-ماهان،می دونم اینجایی،لازم به قایم شدن نیست.

-ببخشید…

-چرا؟مگه کار اشتباهی کردی؟

-نمی تونم چند روز ازت دور باشم.

-ماهان؟

-جانم؟

-تو چرا…این ستاره اسم داره؟

-چرا حرفتو عوض می کنی؟

با اصرار گفتم-این ستاره اسم داره؟

-آره،خودت براش اسم گذاشتی…نازی…

-نازی،اسم قشنگیه!من گذاشتم؟چرا این اسم؟

-خودت می گفتی اسم صمیمی ترین دوستته.

-دوستم؟نازی؟چرا من یادم نمیاد…آه یادم رفته بود که من،فراموشی گرفتم.

-خودتو اذیت نکن بالاخره خوب می شی.

-هه…من که چشمم آب نمی خوره.شنیدی؟