رمان تاوان سکوت(جلد دوم) به قلم راضیه روستا

ژانر : #عاشقانه #اجتماعی #انتقامی

خلاصه :

شهاب... پلیسی که بخاطر ستاره از خانواده خودش می گذره تا به وصال یار برسه، اما ناصر برادر خلافکار ستاره باعث میشه شهاب زندگی و شغلش رو از دست بده و تا پای چوبه ی دار هم بره... حالا بعد از سالها شهاب برگشته که انتقام عشق نافرجام و زندگی بر باد رفته اش رو بگیره آیا می تونه خانواده و شغلش رو پس بگیره؟ آیا انتقامش رو از ناصر می گیره؟

شهاب نگاهى به قاب عکس ستاره ميکنه نامه توى دستشو محکم فشار ميده با زخمى درد آور و نفرتى فراوان با چشمانى پر ازغم به قاب عکس ستاره نگاه ميکنه با خودش زمزمه ميکنه: ستاره آسمونم من قسم ميخورم انتقامت رو از اون نامرد بگيرم قسم ميخورم..

على و سروان منفرد و دستيارش در حال قدم زدن در محوطه پاسگاه هستند که منفرد نگاهى به على ميکنه و ميگه: اون خيلى شارلاتانه.. مو به مو زير نظرش داريم...

على :خوبه .. فقط فعلا هيچ اقدامى نکنيد .... بايد تمام همدستاشو شناسايى کنيم .. اگر يه درصد هم شک کنه که مراقبشيم برنامه و نقشه ها بهم ميريزه و همدستاش لو نميرن ... اصلا نبايد متوجه چيزى بشه .. فقط با دقت زير نظرش داشته باشيد.

منفرد: چشم جناب سروان ..ولى اگر فرار کرد چى؟

على مى ايسته .آن دو هم به تبعيت از على مى ايستند ... على نگاه معنا دارى به منفرد میکنه.

على: پس چرا وقتى ميگم مراقبش باشيد ميگى چشم ؟

على از آنجا دور ميشود .. منفرد و دستيارش هم ديگر رو نگاه ميکنند..

منفرد: ميمردى تو بگى چشم ؟..

دستيار: شما که زودتر گفتى قربان ...

و به سمت اتاقشان راه را کج ميکنند.

ناصر در اتاقش روى تختخواب نشسته در یک دستش سیگار و در دست دیگرش قاب

عکس ستاره را نگاه میکنه و آرام اشک ميريزد....

ناصر : من که نميخواستم اينجورى بشه .. فکرشو نمى کردم که تو هم باهاش برى ... منو ببخش ....هيچ وقت نميتونم دوباره ببينمت... ( ميزنه زير گريه ) هيچ وقت... ولى حالا که تو نيستى ؛ اونم نبايد باشه ... نميگذرم ازش...

گوشيش زنگ ميخورد نگاهى به صفحه گوشيش ميندازه.جواب ميده :

"بگو...

از اون اوليا بهش بده...

اونا که داخل کيسه هست واسه اون وره ...

حواست باشه دست بهش نزنيد... ( عصبانى ميشه) ميگه :

من چه ميدونم ...

سر قبرتهه....

گوشى رو به سمتى پرت ميکنه.. و سرش روى روى دستانش ميگذاره و فشارى ميده

"لعنت به اين سردرد بد موقع اه اه اههههه"

همه چیزای روى ميز رو روى زمين ميريزه با زانو روى زمين مى افته اما نگاهش به پنجره رو به بيرون هست وبا خود تکرار ميکنه "ميکشمت شهاب بهت قول ميدم , ديگه زيادى دارى نفس ميکشى

از جاش بلند ميشه به سمت حمام ميره و دوش ميگيره و لباسی شيک و مارک دار میپوشه,يکى از افرادش رو صدا ميزنه,

ناصر : يوسف يوسفففف..

مردى هيکلى ودرشت قامت با عجله خودش را به ناصر ميرسونه ونفس نفس زنان میگه:

یوسف: بله آقا ..

: کجایی تو

یوسف: ببخشيد

: اومدن ??

یوسف: بله آقا توى باغ هستن

: خيلى خب همرام بيا

: چشم

ناصر همراه چند نفر که عينک دودى زده اند پشت ميز و کنار استخر میشینه

ناصر نگاهى به جمشيد خان ميندازه و ميگه:

" با وجود سن بالایى که دارى ولى خوب موندى "

و پوزخندى مسخره آميز ميزنه

جمشيد خان که از کلام ناصر خوشش نيومده چشم هاش رو میبنده تا آرامش خودشو رو حفظ کنه که مبادا حرفى بزنه و معامله ای که براش سود بسياری خواهد داشت بهم بخوره

چشم هاش رو باز ميکنه و با لبخندى مصنوعى جواب ميده:

"اين به خاطر اين که ورزش ميکنم."

خودش هم خوب ميدانست جواب مسخره اى داده است ..ولى اينقدر کلافه ست که فقط دلش ميخواد معامله رو زودتر انجام بده و بره.

ناصر با شنيدن اين جواب ابروهای پهنش بالا ميره و با بى تفاوتى شانه اى بالا میندازه,

نگاهى به چهره برافروخته جمشيد خان ميندازه و از اين که توانسته اورا عصبانى کنه لذت ميبرد.

با جمله " بسيار خوب " موضوع را در مورد معامله عوض ميکنه.

ناصر دستش را کمى بالا مى آره وبه يکى از باديگاردهایش اشاره ميکنه:

" قرار داد رو بيار "

با آوردن قرارداد بر روى ميز ناصر با ابرو اشاره ميکنه و ميگه:

" بخون جمشيد خان و امضاش کن."

جمشيد کاغذ را بر ميداره و شروع به خوندن میکنه باهر کلمه اى که ميخونه لبخند بر لبانش مى آد وآن عصبانيت چند دقيقه پيش از بين ميره , ناصر متوجه تغيیر چهره جمشيد میشه وبا خود ميگوید:پول چه کارااا که نميکنه

جمشيد خودکارش را از جيبش بيرون مياره و قرار داد روامضامیکنه

ناصر بلند ميشه و ميگه:مبارک باشه

جمشيد خان هم ميگه: نصف پول رو الآن ميدم و نصف ديگه شو وقتى که مطمئن شدم جنسها رسيده اون ور....

ناصر : نه نه نه ....

وقدم ميزنه و با نيشخند ميگه اين قرار مون نبود...

تو قرار داد هم نوشته شده و تو قبول کردى پول رو کامل واريز کنى و ما مواد رو برات بفرستيم

شهاب

از خونه ميزنم بيرون فضاى خونه برام مثل قفس شده نميتونم تحملش کنم نميتوم بى ستاره م نفس بکشم آخ ستاره آسمونم,آخ دلش داره آتیش میگیره.....

تمام عصبانيتشو رو میخواد با سرعت رانندگى کردن وفشار به فرمون ماشين از بین ببره ولى تا به مقصدش برسه هم خاموش نمیشه.

به بهشت زهرا که ميرسه پارک ميکنه سرش رو روى فرمون ميزاره, هنوز گلويش به خاطر طناب دار درد ميکنه ولى مهم نيست....مهم هست ؟

نه نيست چون دردى فرار تر در قلبش هست که او را از پا درآورده , با پاهاى لرزون وکمرى خميده به سوى يارش قدم بر ميداره .نزديک قبر که ميشه نفسش ديگر توان نداره

احساس ميکنه بغض هر لحظه بزرگتر ميشه

واقعا درست گفتن که:

بغض يعنى دردایى که رسيدن به گلوت

بغض يعنى تنهایی, یعنی هيچکس نمونده برات

بغض يعنى حرفاى که خشک شدن روی لبات

بغض يعنى شبهاى تنهايى و خرابى

بغض يعنى فکرو خيالش نزاره بخوابى

دستش رو روی سنگ سرد ستاره ميکشه

"ستاره من قسم ميخورم نميزارم ناصر براى خودش آزاد بگرده"

شهاب دستاشو مشت ميکنه سرشو به آسمون ميگيره و ميگه: خدایا تو شاهد باش

بلند ميشه و میره به سمت ماشين,سوارمیشه وازاونجادورمیشه

سوار بر ماشين آهنگ حسين توکلى رو گوش ميده (حوصله کن)

اشک ميريزه تا جاى که نمى فهمه چه جوری به محله بچگيش رسيده ماشين رو گوشه ای پارک ميکنه.نگاهش همراه لبخندى تلخ به در خانه شان ميشینه.

کناره خانه شان,ديوار به ديوارش خانه دخترى که آسمونش بود و اما خانه پدريش ; پدرى که فامليش را از روى او برداشته واسمش را از شناسنامه اش پاک کرده.

آخخخ.... لبخندش از هر جامی زهر تر واز هر تلخى تلخ تر بود....

ماشين رو روشن ميکنه و راه ميفته بايد کارش را شروع ميکرد,راهى خانه اش که بى ستاره قفس شده بود ميشه .

وارد خونه ميشه مثل هميشه سلام بلند بالایی ميکنه ولى کسى نيست که جواب بده , ستاره اى نيست به استقبالش بره , ستاره اى نيست که به او لبخند بزنه.

بروى مبل تک نفره ميشینه دستى بر روى گردنش ميکشه .در همان زمان صداى آیفون بلند ميشه از جایش بلند ميشه و آیفون را جواب میده:

"بله ??"

: بازکن .

اصلا باورش نمیشه در کمال تعجب اسم على را به زبان مى آره.و دکمه رو ميزنه.

على در را باز ميکنه و وارد خانه میشه انگار وارد خانه ارواح شده سرى تکان ميده به نشانه تاسف و زير لب ميگه :

" شهاب به خودت بد کردى."

ونگاهش به شهاب مى افته که با پيراهنى مشکى و ريش هاى نامرتب جلو در سالن ايستاده تا او بيايد على قدمش را بلند تر بر ميداره و به روبه رويش مى ايسته .

چشمانش حرفا داره يکى درد يکى گلايه

شهاب با لحنى بى تفاوت و سرد کنايه آميز ميگه :

" مشکلى پيش اومده جناب سروان "

على که از لحن شهاب خوشش نیومده اخمى ميکنه و ميگه :

" نيومدم اينجا که کنايه يا متلک بندازى کارت داشتم که اومدم,حالا ميتونم بيام داخل."

شهاب از جلوی در کنار ميره و ميگه :

بفرمايید .

کفشهايش را در مياره وداخل ميشه نگاه گذرایى به خانه خاک خورده و سرد که سرديش به على هم سرايت ميکنه,ميندازه و ميشينه.

شهاب به قصد آوردن چاى ميخواد بلند بشه که على به او ميگه: بيا بشين نيومدم براى مهمونى.

شهاب پوزخندى ميزنه و ميگه: اها راست ميگى حواسم نبود و مينشينه روبه روى على و دستاشو بهم مى ماله و ميگه: خوب بفرمايید....

نگاهى به شهاب ميندازه و ميگه :

حالت چطوره? بهترى ?

(و با ابرو اشاره اى ميکنه به گلوش) درد ندارى ?

شهاب با لبخندى تلخ و چشمانى سرد ميگه: خوبم , اين دردا چيزى نيست .

على سرى تکون ميده و ميگه : خوبه

شهاب : براى پرسيدن حال من اينجا نيومدى پس بگو چى شده.

على با کمى مکث ميگه: ناصر رو پيدا کرديم

با اين حرف شهاب از جاش بلند ميشه

: کجاست? اون نامرد کجاست?

شهاب: بگير بشين تا بگم بهت

: بشينم چجورى بشينم

(داد ميزنه با نفرت با درد)

: چجورى بشينم چجورى

على از جاش بلند ميشه و انگشت اشارشو رو طرف شهاب ميگيره و با تحکیم ميگه: گفتم بشييیين .

شهاب دستى به موهاى جلوی سرش ميکشه و ميشينه وبه على چشم ميدوزه

على نگاهى بهش ميندازه و ميگه:

فعلا بچه ها زير نظرش دارن تا به وقتش

الانم که اومدم اينجا فقط براى اينه که بدونى يک فراموش نکردم ودو تو کاره احمقانه اى نکنى .

با اين حرف شهاب ميگه:

تو معنى زخم رو ميدونى معنى درد رو ميفهمى معنى نفرتى که تو وجودمه رو ميفهمى ??

معلومه که نميفهمى , که اگه لامصب ميفهميدى نميگفتى کارى نکن .

( و سرشو تکون ميده)

على نگاش ميکنه وبا خودش ميگه خودت مقصرى اگه حرف ميزدى اين اتفاقات نمى افتاد....

علی: نميخواى ی سرى به خانواده ت بزنى?

شهاب با شنيدن اين حرف پوزخندى ميزنه و ميگه:

خانواده !!!!! کدوم خانواده ???

من که کسى رو ندارم يادت رفته اسم منو از شناسنامش پاک کرد , زمانى که اومدى با تمام بى رحمى شناسنامه جديد نشونم دادى ,

وبا مسخرگى ميگه:

خانواده چه دل خوشى دارى توووووو....

با این حرف على عصبانى ميشه و ميگه :

ده آخه ديوونه تو خودت باعث شدى , تو خودت کردى , نامه اى که گذاشتى يادت رفته که اگه يادت رفته به يادت بيارم آرهههه....

و بعد بلند ميشه انگشت شو به نشانه تهديد بالا مياره و ميگه:

حواسم بهت هست بهتره کار اشتباهى نکنى

و ميره .....

شهاب سرش رو با دستاش میگیره و از صدای بسته شدن در متوجه ميشه علی از خانه خارج شده .

بلند ميشه وبراى هدفى که داره تلفن رو بر ميداره و شما

ره ميگيره .

شهاب : الو... اره شروع کن ميخوام بفهمى اين آشغال کجا هست ?? آدرس خونش و هرجايى که ممکن باشه و یا بره رو ميخوام , ببين ازدواج کرده يا نه ?? بچه داره يا نه ??فقط مراقب باش ناصر آدم نيست خود شيطانه .....

با اين جمله چشماش به عکس آسمونش می افته و رنگ چشماى زيباش .

آخ کاش چشمای اون نامرد همرنگ چشماى تو نبود آسمونم .

با شنيدن الو الو گفتن پشت خط حواسشو جمع ميکنه و ميگه:

گوشى دستمه پس مراقب باشه منتظر خبرتم خداحافظ

وقطع ميکنه.....

دوباره نگاهش به عکس ستاره افتاد .

: چيه نگو که بى خيال شَم که بد شاکى ميشمااااا .چییییى بزارم قانون کار خودشو کنه انگشت اشارشو تکون ميده به راه ميوفته سمت قاب عکس و با لبخندی که نفرت همراهشه ميگه:

اتفاقا ميخوام به قانون کمک کنم .

وقتى جنازه اون اشغال رو تحويلشون دادم اون زمانه که من آروم ميشم نفرتم , آتش انتقامم خاموش ميشه حتى اگه دارمم بزنن ديگه مهم نيست مهم تویى , تویی که ديگه پيشم نيستى.

با لبخندی تلخ و اين دفع چشماى پرغم ميگه:

وقتى نفس نباشه نفس کشيدن سخت ميشه.

دستشو میزاره روى گلوش فشار ميده و ميگه: خفه ميشى.

(عکس ستاره رو دستش میگیره)

من نفس ندارم .من بودن رو از من گرفتن ديگه هيچى نيستم هيچى .

تکه به ديوار ميده سُر ميخوره و روى زمين میشینه عکس ستاره رو سينش فشار ميده , همون موقع صداى گوشيش بلند ميشه نگاه به شماره ميکنه سريع جواب ميده: بگو.....

....... پشت خط.......

: يعنى ازدواج نکرده اصلا ?? پس هرز ميره ??

نيشخندى ميزنه و ميگه :

فکرشو ميکردم آشغالى مثل اون زن و زندگى چه ميفهمه😏

آدرسش رو برام بفرست و ساعت معامله اى که ميخواد انجام بده و بعد برو ی جایی که جلوی چشم نباشی چون اون شيطان به کسی رحم نمیکنه و اگه بفهمه خبرچینی کردی تیکه بزرگت گوشته , بعد قطع ميکنه .

موبايلشو کنار لبش مياره و آروم روى لبش ميزنه و ميگه پس بازى شروع شد آقا ناصر ....

با صداى دينگ دينگ گوشيش متوجه ميشه آدرس براش فرستاده شده,نگاهی میندازه , بلند ميشه و لباس میپوشه همان تيپ مشکى همیشگی , چرا که این روزا دنياش سیاه شده بود.

سوار بر ماشين به سمت آدرسی که واسه ش فرستاده شده ميره به مقصد که رسيد ماشين رو کنارى پارک کرد از ماشين پياده میشه , به اطرافش نگاهى ميندازه با قدمهای آرام به سمت خانه ی مورد نظر میره با دقت اطراف را بررسی میکنه و متوجه دوربين مداربسته ميشه سريع عقب ميکشه و برميگرده کنار ماشينش مى ايسته و با انگشتاش بر روى سقف ماشين ضربه ميزند و نگاهش به درى است که فاصله چندان دوری با آن نداره .

پس ناصر بى کله همچين دَم و دستگاهى به هم زده است ونيشخندى ميزنه و با خودش ميگه:

اينجا رو, رو سرت خراب ميکنم منتظر باش .

سوار ماشين ميشه و از اونجا دور ميشه و به نقشه اى که در ذهن خود دارد ميخنده , خنده اى که پر از نفرت و کينه ست و آتشی شعله ور که چه میسوزاند , این آتش خشمگین......

ماشين را گوشه ای پارک ميکنه و تلفنش را بر ميداره و شماره شخص را ميگيره

.......بوق بوق .......

:الو..... ميخوام شروع کنى يک شرکت صورى ميخوام بزنى و با هر آدم کله گنده اى تاکيد مى کنم با هر آدم کله گنده اى که ناصر باهاش داره کار ميکنه معامله ميکنى و کارى ميکنى با ناصر شراکتشونو بردارن هرجور شده حتى با تهديد هم شده , ميدونم که ميتونى .

......... پشت خط.........

: خوبه پس کارتو شروع کن .

و گوشى رو قطع ميکنه.

ناصر کارى ميکنم که خودت با دستاى خودت گورتو بکنى و پوزخندى ميزنه و ماشينشو روشن ميکنه , به راه ميفته .

نزديک خونه که میرسه جلوی در علی رو میبینه همراه يک آشناى بى آشنا که بچه ای رو بغل گرفته ماشين رو کنارى پارک ميکنه پياده ميشه هرچى نزديک تر ميشه غم دلش بیشتر میشه خواهرشه مرضيه ست همراه آن روزهاش,روزهای عاشقیش

آخ خدا.....

چه بزرگ و خانومی شده براى خودش .

در برابر مرضيه نميتونه بى تفاوت باشه نميتونه . توو اون روزهاااااا هميشه همراه و همرازش بود .

نگاه مرضيه هم به شهاب ميفته که چقدر شکسته شده .

انگار سختیهای روزگار اونو محکمتر کرده و البته مردتر.

بغض گلوى مرضيه رو ميگيره

شهاب نگاشون ميکنه و فقط سلام میکنه .

کنار در ميروه و باز ميکنه , کنار ميره و اشاره ميکنه با دستش که داخل بشن على و مرضيه که الان مادر شده به همراه فرزندش داخل ميشن و شهاب در رو ميبنده.

داخل خانه ميشن و شهاب ظاهری بى تفاوت به چهره ش میده ولى از درون تووی دلش غوغاییه . در سکوت مینشینن حتی حوصله تعارفات معمول رو نداره تنها صداى جمع , صدای بچه شير خوارى هستش که بغل مرضیه ست . شهاب نگاه به بچه میندازه و لبخندى ميزنه .

نگاهی به مرضيه ميندازه و با صداى خسته ميگه: مامان شدن بهت نمياد .

مرضيه لبخندى ميزنه .......

مرضيه لبخندى ميزنه و به موهاى سفيد شده شهاب نگاه میکنه .

شهاب ميگه: چيه پير شدم ???

و لبخندى غمگين ميزنه.

مرضيه با عجله و دستپاچگى ميگه: نه نه اصلا مردتر شدى عزيز خواهر .

شهاب با شنيدن اين حرف انگار کمى از اين دنيا رو بهش داده بودن هرچند کوچک هرچند ناچيز , کلمه اى که مدتها بود از کسی نشنیده بود.

على نگاهى به مرضيه ميندازه به معنى اینکه بريم با بلند شدن مرضيه شهاب نگاهى بهش میندازه و بلند ميشه , با دودلى ميگه: ميشه بچتو بغل کنم ??

با اين حرف مرضيه سريع ميگه معلوم که ميشه ناسلامتى دايیش هستى.

با اين حرف دستای شهاب شل میشه و پایین میفته.

: مطمئنى که من دايیشم ????

مرضيه که معلومه گيج شده به شهاب خیره ميشه و میگه: چی??!!!!!!

وقتی نگاه سرد شهاب رو میبینه با خودش ميگه چه بلایی سرت آوردن .......

شهاب با لحنى مسخره ميگه:

دايى , هه دايى....

ببينم از کى تا حالا فامیلی دايى بجاى مولايى شده حسينى هااااانننن.... از کیییییى ....

على بلند ميشه و جلوش می ایسته و ميگه:

از زمانى که خود سر شدى , از زمانى که گوش نکردى , از زمانى که فکر کردى....

مرضيه که داد میزنه: بس کنین....

على و شهاب به مرضیه نگاه میکنن , علی حرفشو از سر میگیره:

قبول کن برادر من , خودت مقصر بودى قبول کن .

قبول کن که انتخابت از اول اشتباه بود و اين خانواده جز درد چيزى برات نداشتن.

شهاب ميخواد حرف بزنه که صدای مرضيه نمیزاره:

گوش کن ستاره دوست من بود دختر خيلى خوب و خانمى هم بود ولى برادرى داشت که نميشد ناديده گرفت يا اگه ميخواستى مشکلی توو زندگیت نباشه , ميتونستى زمانى که پرونده ناصر دستت بود به کسى ديگه ای بديش چون خودت خوب ميدونستى ناصر چه جور آدمیه ولى اشتباه کردى اشتباه بزرگی که دارى چوبشو ميخورى.

قبول دارم بد ضربه خوردی هم زنتو از دست دادی , هم شغلتو و هم زندان رفتی ولی بشین خوب فکر کن ببين واقعا ما مقصر هستیم يا خودت .

خوب ميدونى که بابا مريضه و مريضيش روز به روز بدتر ميشه فراموشى کم چيزى نيست مامان هم که چشمش به در خشک شده که کی برمیگردى .

جای تو اونجاست نه اين که تو زندان باشى نه اين که جاى طناب روى گردنت باشه.

شهاب با شنيدن اين حرفها از زبان خواهرش دستشو مشت ميکنه , با خشم و نفرت زیاد و دندونهاى کليد شده بر روى هم ميگه:

ناصر تاوان پس ميده تاوانشم مرگشه...

على با شنيدن اين حرف ميگه:

يک بار بهت گفتم شهاب تو کارى نميکنى قانون خوب ميدونه چکار باید بکنه تو هيچ کارى (انگشتشو به حالت هشدار تکون ميده)

تاکيد ميکنم هيچ کارى انجام نميدى هيچ کار که اگه بفهمم حرکتى کردى يا دارى ميکنى بهتره بدونی این دفعه من جلوت مى ايستم پس نزار کار به اونجا برسه فهميدى ؟!

شهاب با چهره اى خنثی به علی نگاه ميکنه

: نفهم نيستم فهميدم (بعد با کنايه و لحنی مسخره ميگه) آقا پليسه .

على و مرضيه که ميرن تلفنش زنگ ميخوره

: بگو ..................... خوبه آدرس رو برام بفرست. شرکت هم مربوط به سخت افزار باشه , فهميدى ???

.............. :

: خوبه امروز همه کارها رو انجام ميدى جورى هم نشون ميدى که شرکت معروفی هستيم .

: ميدونم فکر اينجاشم کردم ........ کسى رو ميشناسم که هکره کارشم خوب بلده اون کارى ميکنه که هر کى هم بره تحقيق کنه فکر میکنه ما چه شرکت بنامی هستيم .

بعد بلند ميخنده خوشحاله که داره به هدفش میرسه انتقام تنها هدفیه که توو زندگیش داره با صداى کسی که پشت خطه ساکت ميشه............. :

:ميخوام چى کار کنم ??? کارستون .....

نترس کارى که تو تاريخ ثبت بشه حالا هم برو به بقيه کارا برس که فردا کار اصلیه تو شروع ميشه ........

با قطع تماس به سوى اتاقش رفت و دراز کشيد ذهنش به زمان اعدامش رفت......

فلش بک:

(بيمارستان)

شهاب روى تخت بيمارستان نشسته و سرش رو روى دستاش گذاشته و اشک ميريزه ؛ اشک ميريزه چرا که ديگر تحمل اين همه عذاب رو ندارد , اشک ميريزه چرا که خسته شده از اين دنياى بى ستاره .

بعد از اینکه طناب دار پاره شد اونو به بیمارستان منتقل کردند و يک روز تحت مراقبت بود و بعد دوباره به زندان انتقالش دادند تا دوره محکومیتشو بگذرونه.

خوب يادش هست زمانى که برگشت پيرمردى که در زندان هميشه غمخوارش بود و تنها به خاطر يک اتفاق پاش به اين قفس کشيده شده بود وقتى شهاب رو ديد باور نمیکرد که اونو دوباره زنده می بببينه چنان شهاب را بغل کرده بود که انگار فرزند خودش است .

.............

در محوطه زندان قدم ميزد .

عده اى از زندانیها در حال قدم زدن و عده اى هم در حال واليبال بازى کردن بودند.....

شهاب گوشه اى از محوطه نشسته و ملافه اى به دور خود پيچيده وبه نقطه اى زل زده است.....

پير بابا ( همان پير مرد مهربان ) به آرامى مى آيد و کنار او می ن

شيند ......

شهاب : سرش را برميگرداند و نگاهش به

پير بابا ميفتد و با صداى آرام صداش میکنه:

: پير بابا.....

پير بابا: جانم ?

شهاب: پونزده سال واسم خيلى سخته

پير بابا : زود ميگذره بابا..... زود اينقدر که نفهمى چجورى گذشت . ما خودمون اشتباه کردیم و الان داریم چوب اشتباه خودمونو ميخوريم . ولى چوبش بد درد داره بابا بد ......

شهاب نگاه به پير بابا میندازه و سرش رو تکون ميده وباز به روبه رو خيره ميشه .

پير بابا نگاهش سمت گلوى شهاب ميره که کبود شده و جاى طناب اعدام که روى گردن اين پسر درد ديده مونده آهى ميکشه و دست بر زانويش ياعلى گويان بلند ميشه , دستش رو بر شانه شهاب ميزنه و ميگه:

بلند شو بابا جان بلند شو بريم داخل بابا , وقت استراحت تموم شده .

بابا زير بازوى شهاب را ميگيره و بلندش ميکنه...

يک ماه از بازگشتش به زندان نميگذشت که اسمش را با بلندگو اعلام کردند .....

به سمت نگهبانى رفت و گفت اسم منو پيج کردن ...!!!

سرباز: اسمت: ???

: شه ..... شهاب

سرباز که از مِن مِن کردنه او کلاف شده بود

سرباز: شهاب....... همين , خب جون بکن حرف بزن .!

شهاب با تلخى جواب میده: شهاب مولايى .

سرباز خيلى خب همراه من بيا.

از پشت ميزش بلند ميشه و شهاب رو همراه خودش ميبره سمت اتاق رییس زندان.

سرباز در ميزنه و وارد ميشه احترام ميزاره وبعد شهاب را به داخل ميبره.

ریيس زندان: ميتونى برى.

سرباز دوباره دستشو بالا میاره و احترام ميزاره و بعد بیرون ميره .

شهاب همچنان ايستاده منتظر بود تا ببینه واسه چی احضار شده.

رییس: بشين.

شهاب چشمى ميگه و ميشینه و منتظر به ریيس زندان نگاه میکنه .

ریيس زندان: صدات کردم که بهت بگم اف مشورت خوردى البته به پات مچ بند وصل ميشه و تووی محدوده ای ميتونى رفت و آمد کنی. خودت که باید بهتر این چیزا رو بدونی با توجه به شغلی که داشتی.

(مچ بند دستگاهى است که به پاى فرد تحت نظر بسته ميشود و طبق برنامه ريزى که براش شده عمل میکند و اگر زندانى خارج از آن محدوده تعیین شده فراتر برود چراغ قرمزش روشن و با صدای بوق به فرد اخطار ميدهد که به محدوده قبلی برگردد و اگر زندانى قصد فرار داشته باشد توسط نيروى انتظامى بازداشت ميشود)

شهاب همچنان در سکوت به ریيس نگاه میکنه و منتظر توضیح بیشتری است ولی رییس تلفن رو برميداره و با تماسى کوتاه درخواست مچ بند رو میده و بعد به شهاب ميگه: برو وسایلتو جمع کن .

شهاب غرق در فکر بلند ميشه و بیرون ميره .

با صداى همراهش از گذشته بيرون مى آيد .

: الو........ خوبه پس بالاخره کارا داره درست پيش ميره....... فقط مراقب باش بازم ميگم ناصر مار هفت خط و خاليه که لنگش توو دنيا پيدا نميشه شيطون رو درس میده .

(از رود تخت بلند ميشه دستى به صورتش ميکشه نگاهى به مچ پاش ميندازه)

: ببين با خورده فروشاش کارى نداشته باش.

……………………… :

: آفرين , عکس و مشخصات اولين نفر رو هم واسه ت میفرستم .بقيش باخودت

……………………… :

: آره سروش اين آدم هم زرنگه ولى نه به زرنگیه ناصر ولى بازم مراقب باش ...... سروش آدمى نيست زود وا بده مطمئنا بهت مشکوک میشه , مستقیم به چشماش نگاه کن و محکم حرفتو بزن که روش تاثیر بزاری و بهت اعتماد کنه .

................... :

: آفرين پس ببينم چى کار ميکنى...

و گوشى رو قطع ميکنه و جلوى آينه مى ايستد و به خودش نگاه میکنه لبخند میزنه

: نوبتى هم باشه نوبت منه ناصر بى کله .

وپوزخندى ميزنه

(کلانترى)

سرهنگ پشت ميزش نشسته و پرونده ناصر ربيعى ملقب به ناصر بى کله مقابلش است ....

علی و سروان منفرد به همراه دستيارش رو به رویش نشسته اند......

سرهنگ: اين پرونده ناصر ربيعیه ??

على: بله قربان.

سرهنگ: خب ??

على: قربان همون طور که اطلاع داريد قبلا اين پرونده محول شده بود به جناب سروان مولايى .... به خاطره حادثه اى که براشون پيش اومده ؛ اين پرونده به بنده و(با دست اشاره ميکنه)سروان منفرد محول شده .

سرهنگ: خب تا حالا به نتيجه اى هم رسيدين ?? على: بله قربان .

سرهنگ به علی نگاه میکنه و نشون میده که منتظر توضیحات بیشتریه.....

على با اجازه ای میگه و از جاش بلند ميشه و همزمان با نمایش تصاوير شروع ميکنه به توضيح دادن و شرح کامل کارهایى که تا حالا انجام دادن و در آخر ميگه:

قربان چند وقت پيش ناصر ربيعى يا همون ناصر بى کله با شخصى به نام جمشيدخان قرار داد امضا کردن براى فروش جنس , ولى هنوز معلوم نيست که تاريخ جابجایی مواد کى و به چه صورتی هست .

يکى از مامورين نفوذی ما خبر داده که فعلا ناصر

دست نگه داشته وبه هيچ يک از افرادش تاريخ جابجایی محموله و خارج کردنش از مرز ر

و نگفته.......

سرهنگ : بسيار خب پس شما هم با دقت همه چی رو زير نظر بگيريد و مراقب باشید تا ببينيم کى قراره محموله رو جابه جا کنن .

(همگی با هم ): چشم قربان

سروان منفرد: ( معترض ) جناب سرهنگ

خدا وکيلى به دلمون موند دوتا پرونده قتلى ؛ جنايتى ؛ چيزى تو همين مايه ها به ما بديد....

آخه اين ناخن گيرا چيه که قسمت ما میشه .....

سرهنگ مقداری از چایش را مینوشد و لبخند ميزنه.....

سرهنگ: پس اگر دنبال قمه و شمشير و توپ و تانکى ؛ انتقاليتو بعد اين ماموريت امضا کنم واسه شعبه جنايى.... انگار از دست ما خسته شدى ...

سروان : (هول) من نوکر شما و اين ناخن گير و پنجه بوکس هاتون هم هستم .

نه....لازم نيست....فعلا توپ و تانک زياده واسمون.... مى ترسم بزنم همه جا رو منفجر کنم ..... چه کاريه؟ .... والله.

و با این حرف باعث خنده همه میشه .....

خبر جدید باعث نگرانی و ترس يوسف شده بود.

با سرعت وارد ويلا ميشه و از پله هاى مارپيچ بالا ميره .

نفس نفس زنان به اتاقی که دفتر کار ناصر است نزدیک ميشه .

پشت در نفسی تازه ميکنه و در ميزنه بعد از چند ثانیه با صدایی که یوسف از ان حساب میبره اجازه ورود میگیره و وارد ميشه .

ناصر با نگاهى مشکوک و متعجب به يوسفى نگاه ميکند که رنگ به صورت نداره , از جايش بلند ميشه , با چند قدم بلند خود را به یوسف میرسونه و مقابلش می ایسته .

ناصر: خب ??

وقتی سکوت يوسف را ميبينه يک ابروشو بالا میندازه و ميگه امدى اينجا که مثل بُزززز منو نگاه کنى ??!

با اين حرف يوسف با صدایی لرزون از ترس جواب میده:

: چيزه آقا...... الان متوجه شديم که......

که ........که.....

ناصر که از مِن مِن کردنهاى يوسف عصبانى شده داد میزنه:

که و درد..... که و کوفت..... که و درد بی درمون خوب مردک مُفت خور جون بکن زِرتو بزن اهههههه........

يوسف که سکوت رو جايز نميدونه ميگه:

آقا متوجه شديم که سروش رسولى شراکتشو با يکى ديگه شروع کرده و با .... و ....با ما به هم زده .

يوسف سرش رو پایین میندازه و بدون نگاه کردن به ناصر حرفش را ادامه ميده :

بررسى کرديم فهميديم اون شرکت شعبه ش رو اينجا زده اصل شرکت تو نيويورکه و رییسش آدم دُم کلفتیه.

میگن هيچ کس به گرد پاش نمیرسه و تا حالا خیلیا رو از میدون به در کرده حتى پليس هم نتونسته ازش سرنخى بگيره .

ناصر که از شدت عصبانيت نفس کشيدن هم براش سخت شده , با دهانى چفت شده ميپرسه:

فقط سروش ...??

يوسف: بله آقا

ناصر چنان خشمگين و عصبانیه که نمیتونه خودش رو کنترل کنه زیر لب غر غر میکنه که اين شخص کيه که به خودش جرات داده جلوى من قد علم کنه .

با عصبانیت به سمت میز حمله میکنه و همه چى رو روى زمين پرت میکنه صدای فریاد ناصر همراه میشه با افتادن وسایل که صدای بدی ایجاد میشه همچنان با فريادهایی که ميکشه به سمت يوسف حمله ور ميشه , يوسف سر جاش خشک ميشه

چهره ى وحشتناک ناصر با اين ريشو سبيل موهاى بلند همانند عزرائيلى است که اومده جونش رو بگيره .......

ناصر يقه يوسف را ميگيره و ميگه: من سروشو ميکشم , من اون عوضى رو میکششششششششم

يوسف با داد ناصر چشم ميبنده.

ناصر يقه يوسف را چنان ول ميکنه که محکم به زمين پرت ميشه ناصر بالای سر یوسف می ایسته و داد ميزند:

تن لشتو جمع کن مردک .

يوسف سریع از جاش بلند ميشه , ناصر اسلحه ش را برميداره و به يوسف میگه:

بدوووو ماشينوووو روشننن کنننن وبه همه بگووووو اماده بشن .

يوسف سریع چشمى ميگه و پله ها رو با سرعت دوتا يکى ميکنه و خودش رو به باغ ميرسونه . به همه میگه اماده بشن و خودش میره ماشين رو روشن میکنه , همه سوار ماشینها میشن و پشت سر ماشین ناصر حرکت ميکنن و به سمت ويلاى سروش ميرن .

وقتى ميرسن ناصر فریاد میزنه:

همشونو بکشين , به هيچکس رحم نميکنين و بعد خونه رو آتیش بزنین که هیچ ردی نمونه . حساب اون اشغالو خودم ميرسم .

به اسلحه ها صدا خفه کن ميزنن و وارد ویلای سروش میشن همه رو ميکشن بدونه کوچکترین رحمى

ناصر با سرخوشی میرقصه و به سمت سروش ميره و شروع ميکنه خنديدن و همراه با خنده ميگه:

اوه اوه سروش اوخى اوخ شدى .

سروش با پای تیر خورده وضعیت بدی داره و دوتا از افراد ناصر اون رو گرفتن , ناصر به پاى دیگه ش هم تير ميزنه وصداى نعره سروش بلند ميشه , ناصر ميخنده و ميچرخه

: چه شبى بشه امشبببببب

با خشم سر شو نزديک صورت سروش ميبره و ميگه:

کسى که بخواد منو دور بزنه سزاش مرگه اونم به بدترين شکل .

و شليک میکنه به دست راست و بعد به دست چپش ,خم میشه و اسلحه رو داخل دهان سروشِ بی جون ميزاره و شليک میکنه مغز سروش پخش ميشه روی دیوار.....

همه جا رو خون میگیره ....

ناصر راست ميشه و دستمالی از جيبش درمیاره و صورتشو که از خون سروش کثیف شده پاک ميکنه .

افراد ناصر همه جای خونه بنزین میریزن و خونه رو آتیشششش میزنن......

ماشينهاى اتش نشانی و پليس در جهنمى که ناصر راه

انداخته بود حضور داشتن وسعى در خاموش کردن آتشی داشتن که در دل خود جنازه چندين نفر را چه زنده و چه مرده می سوزاند .

على , منفرد و دستيارش زمانى که در محل حادثه حاضر شدن متعجب بودن از چیزی که در پیش رو میدیدن .

على با خود ش فکر میکرد آيا ناصر واقعا انسان است .

و خود درجواب سوالش گفت: نه نيست , که اگه بود اين کار وحشيانه رو انجام نميداد و با جون آدمها بازی نمیکرد و هر بار پرونده خود را سنگین تر نمیکرد .

على عصبانى بود که مدرکی علیه ناصر نداره تا ثابت کنه این قتل ها کار او بوده و اين موجود نفرت انگيز رو بالای چوبه دار بفرسته .

ناصر امشب کسى رو کشته بود که على میخواست از طریق اون بهش نزديک بشه .

با خود فکر میکرد چی شده که ناصر اين جوری ديوونه بازى در آورده ??

على ناصر را خوب شناخته بود , فهميده بود زمانى وحشى ميشه که کسى پا روی دمش بزاره. آن شخص و يا هر چيز ديگر چه ميتونه باشد که ناصر رو به اين کار واداشته ......

شهاب کلافه به تلویزيون نگاه میکرد که موبایلش زنگ خورد , نگاهى به صفحه گوشی انداخت و جواب داد .

: خب ??

.................. :

با شنيدن اين حرف خنده بلندی سرداد .

: از اون چيزى که فکرشو ميکردم زودتر وارد عمل شد مردک روانى.

ببين خوب گوش کن با وجود اين اتفاق هرلحظه ممکنه ناصر بياد اونجا تو خوب میشناسیش پس حواستو جمع کن اون خيلى زيرکه , جورى بايد رفتار کنى که انگار اون زیر دست توئه .

.................... :

: نگران نباش اگه طبق نقشه من پيش برى اتفاقى نميفته من با اين جونور زندگى کردم (همراه با پوزخند) وخوب ميشناسمش .

خوب گوش کن به هيچ عنوان تاکید میکنم به هيچ عنوان از موضع خودت کوتاه نيا .

..................... :

: آره , اون باید خودش بياد سراغت .

تو نباید پیشش بری اون میخواد با این کار تو رو تحقیر کنه و بگه از تو بالاتره و تو رو زير سلطه خودش بگيره ولى بايد جورى حرف بزنى و عمل کنى که فکر کنه نميتونه بهت نفوذ کنه و این تو هستى که بهش راهکار نشون میدی , به هیچ عنوان ویلای ناصر نمیری که اگه بری همه نقشه مون بهم میریزه , اگه گفت تو قبول نمیکنی و میگی......

....................... :

: آفرين پسر کارت رو خوب بلدى .

اگه اسم سروش رو آورد تو بى تفاوت رفتار کن انگار چيزه بى ارزشی بوده و برات اصلا مهم نبوده .

.................... :

: آفرين ببينم چى کار ميکنى بقيه عکسها و اسامى رو برات ميفرستم .

اين اشخاص مال زمانى بود که من دنبالشون بودم والان بدردم خوردن......

(پوزخندى ميزنه)

: وجود آشغالشونو نه به دست من و نه تو بلکه بدست خود ریيسشون از روی زمین پاک ميشه وبعد ميخنده........

برو ببينم چى کار ميکنى و تماس قطع ميشه.

شهاب سرش رو عقب میبره و روی پشتی مبل میزاره ,به سقف خیره میشه و عصبی پاشو تکون ميده

: ناصر....ناصر.... ناصر ، آخ که خوب ميتونم تجسم کنم قياقه آشغالتووو …………

بعد لبخندى ميزنه وچشماش رو آروم ميبنده و نفس عميق ميکشد.......

ناصر از وقتی که برگشته خشمش کمتر که نه , بیشتر هم شده و مدام در حال قدم زدنه و فحشهاى رکيکى که معلوم نيست به کى ميده به زبون مياره , اونقدر عصبانیه که هيچ جوره نميتونه خودشو آروم کنه , کسی رو کشته که میتونست همیشه بی دغدغه برای جابجایی جنساساش روش حساب کنه ولى حالا با وجود اين اتفاقات , برای جابجایی محموله جمشید توو بد مخمصه اى افتاده بود .

يک لحظه ياد حرف یوسف افتاد ; شرکتى که گفته بود شعبه زده و تا حالا آتویی دست کسی نداده .

زیر لب زمزمه کرد: آره خودشه ......

دستش رو روى ريش بلندش میکشه و سری تکون ميده و ميگه:

آره اين بهترين کاره بايد همین کارو کنم , باید کاری کنم که براى من کار کنه .

با صداى بلند يوسف رو صدا زد .

يوسف با سرعت خودش رو به ناصر رسوند.

: بله آقا ؟!

ناصر: برو همون شرکتی که سروش میخواست باهاش کار کنه و بگو ميخوام باهاشون معامله کنم , بيارش اينجا .

روى صندلى چرم خودش ميشينه و پا روى پا میندازه و سيگارى با فندک اژدهاش روشن ميکنه و ادامه میده: برو و خوب حواستو جمع کن .

: چشم آقا حتما , الان ميرم با اجازتون ......

على توو دفترش خیره به عکس ناصر , يوسف , سروشی که مرده و بقیه افرادیه که هر کدوم به دلیلی توو این پرونده اسمشون اومده .

کلافه و سردرگم بود و با خودش فکر میکرد که سروش مهره اصلی ناصر بوده چرا این بلا سرش اومده , مطمئن بود که دست ناصر توو کاره ولی برای اثباتش هنوز مدرکی نداشت .

اصلا چرا باید سروش رو به قتل برسونه ??

بايد برای این کارش دليل محکمى داشته باشه . از جلوى عکسها دور مي

شه و پشت ميزش ميره , روى صندلي مينشينه , چشمش به عکس دونفرشان میافته خودش و شهاب , قاب عکس رو برميداره و زمزمه میکنه

: چرا ?? چرا شهاب اين کارو با خودت و ما کردى ??

با ناراحتی قاب رو سر جاش ميزاره .

نگاهى به ساعت میندازه , عقربه ها ساعت 10 شب رو نشون ميده از جاش بلند ميشه تا خونه بره قبل از اين که از کلانتری خارج بشه سربازى اونو صدا زد و پاکتى رو به سمتش گرفت

: قربان شخصى اين پاکت رو دم در داده که به شما بدم .

على: به من؟!

: بله قربان .

علی: نگفت کيه ??

: نه قربان . فقط گفت اينو حتما دست خودتون بدم .