رمان سلطان به قلم میم صحرا

ژانر : #اربابی #عاشقانه

خلاصه:

نفس که به همراه پدرش در عمارت بزرگ پاشا خدمت کار بود،بامرگ پدرش همه چیز تو زندگیش تغییر می کنه،پاشا ازش می خواد که زن دوم پسرش مهران بشه،واون چاره ای نداره جزقبول این شرط ولی همسراول مهران نفس رو متقاعد می کنه که ازعمارت فرارکنه...

نفس شبانه به کمک زن مهران از امارت فرا می کنه و به روستای رقیب می ره اماازشانس بد یاشایدم خوبش،به دست افراد سلطان می اوفته...

دراین میان راز هایی مگویی وجود داره که نفس ازاون ها بی خبره...

سلطان که قدرت و شهامتش چشم خیلی هارو ترسونده ونفس که همیشه به این مرد به چشم دشمن نگاه کرده وحالا بهش پناه میاره ازدست گرگ های آشنایی که می خوان تن و بدنش رو بدرن،فقط به جرم اینکه بی کس و بی پناه...

وافراد پاشا که سرسختانه به دنبال این بچه راعیتن که برش گردونن به عمارت...

این وسط اسرار ناگفته ای وجود داره که نفس ازاون ها بی خبره...

وناگاه درگیر بازی وحشتناکی میشه که رهایی ازش به این آسونی ها نیست...

به نام خدای احساس که قلم دردستم داد تا بنویسم،ازعشق...

مقدمه:

میدونی چرا به شیر می گن سلطان...

درحالی که نه زورو بازوی فیل رو داره...

نه مثل گرگ درنده خوعه...

نه مثل روباه مکاره وحیله گر...

وخیلی چیزهای دیگه که نداره اماباتمام این تفاصیل،بهش می گنسلطان...

چون درنده خونیست...

ضعیف کش نیست...

طماع نیست...

بلندنظره وازخودگذشته...

این سلطانه...

لشکر گوسفندان که توسط یک شیر اداره می شود.

لشکر شیران راکه توسط یک گوسفند اداره می شود را شکست می دهد.

سلطان

سلطان

مغروروباشکوه...

دربالاترین نقطه از قلمروم،با صدای بلند...

غرش می کنم...

تاگرگ های گرسنه بدانند که این قلمرو،قلمرویک شیراست.

سلطانی شکست ناپذیر...

جلوی بخاری کوچیک گوشه ی اتاقم چمباتمه زدم...

دستای یخ زده ام رو جلو بردم و تقریبا به بدنه ی بخاری چسبوندم!

کمی گرم شدم،باحس خوب گرما که به دست های یخ زدم منتقل شد،لبخندرضایت مندی زدم وچشم هام رو بستم.

انقدرخسته بودم،که نفهمیدم کی خواب سخاوتمندانه به روم آغوشش رو بازکرد.

ومن باز هم نشسته خوابم برد.

باشنیدن صدای ضربه به در وحشت زده چشمانم رو باز کردم،سرم رو ازروی پاهام بلند کردم،وشتابزده به سمت دررفتم.

دست بردم کلید رو چرخوندم وبادست دیگه ام دستگیره ی در رو فشار دادم و درروبه سمت خودم کشیدم،دربا صدای قیژی باز شد.

بادیدن طیبه شاکی دستم رو به کمر گرفتم.

_ببینم مگه درطویله است که اینجوری ضربه می زنی،نزدیک بود ازترس سکته کنم دختر.

چشم های گرد شده اش روبهم دوخت و با ترس گفت:

_نفس ،پاشا فرستادتم دونبالت،گفت که سریع بری پیشش که یک کارخیلی مهم باهات داره.

باوحشت ازشنیدن اینکه پاشا اینجوری احضارم کرده،خیره شدم به طیبه.

_تونمی دونی بامن چکارداره ،که گفته سریع برم پیشش؟

به جان تو ،چیزی نگفت،حالا زود باش معلوم نیست چه خوابی برات دیده ...

آب دهنم رو به سختی فرو دادم به داخل اتاق برگشتم،

یه مانتوی مشکی باشال سرمه ای ازتوکمد برداشتم وسرسری پوشیدم.

برای بستن دکمه های مانتو دستام می لرزید.

گلوم خشک بود،اهمیتی ندادم،شالم رو روی سرم انداختم وباچند قدم بلند ازاتاق زدم بیرون.

دوشادوش طیبه به سمت اتاق پاشا راه افتادیم.

انگارکه هرچی حس بدتو دنیابود به یک باره توی دلم جمع شد.

جلوی دراتاق پاشاکه رسیدیم،طیبه چند تقه به درزد.

_بیا تو...

طیبه دست برد سمت دستگیره وفشارش داد ،درروبه داخل هول دادو اشاره کرد که برم داخل،آب دهانم رو به سختی فرو دادم،نگاه گذرایی به طیبه انداختم چشم هاش رو روی هم گذاشت.وبااین کارش بهم اطمینان داد که چیزی نیست و ترس به دلم راه ندم.

بادوقدم بلند وارد اتاق شدم.

زیر لب سلام کردم،سرم رو به زیر انداختم.

_به،به،نفس خانوم...

من که تااون موقع سرم پایین بود،

باشنیدن صدای پاشا وحشت کردم،سرم رو بالا گرفتم.

_ بدون حرف اضافه می رم سراصل مطلب،

کنجکاوانه سرم روپایین انداختم و چشم ازش برداشتم.

_خودت می دونی که تواین عمارت،دوتا پسر مجرد دارم،بعد مرگ پدرت هم تو رو باید می انداختم بیرون اما مردونگی کردم و نگهت داشتم،

_ممنون آقا...شما بهم لطف دارین.

قول می دم که جبران کنم.

_وقتی باهات حرف می زنم سرت رو بگیر بالا...

انقدراین جمله رو جدی گفت که با ترس خیلی سریع سرم رو بالا گرفتم.

چشم تو چشم شدم با مهران که با فاصله ی کمی ازش نشسته بودو با لبخند مسخره اش خیره بود به من.

نگاهم رو ازش برداشتم و به میز روبه رو خیره شدم.

_میتونی کارم رو جبران کنی.

گوشام تیز شد .منظورش چی بود،چجوری می تونستم جبران کنم.

_ازاونجایی که می دونم توام خبر داری،زن مهران پنج ساله که نتونسته بچه ای به دنیا بیاره ،برای همین تصمیم گرفتم که دوباره براش آستین بالا بزنم.

تمام بدنم به یک باره به لرزه افتاد،یعنی ازم می خواد که...

_می خوام تورو براش بگیرم،توام راهی نداری جز قبول این وصلت .

تمام بدنم یخ بست ،شوکه شده بودم مات و مبهوت خیره شدم به پاشا نگاهم مدام بین اون ومهران می دوید،پاشاازمن چی می خواست.

دیگه بقیه ی حرف هاش رومتوجه نشدم اصلا نفهمیدم که چجوری ازاتاقش خارج شدم،نفسم بالا نمی اومد.

پام که به حیاط رسید نگاه بارونی وسردم رو به آسمون دوختم و پشتم رو به تنه ی یخ زده ی درخت تکیه دادم.

خدایا خودت بگو،بگو چکار کنم؟

یه راهی جلوی پام بذار.

من نمی خوام زن دوم مردی بشم که کارش خلافه و آدم کشی من نمی خوام زن یه خان زاده بشم.

حاضرم ازگرسنگی بمیرم اماآه نفرین مردم پشت هفت جدو آبادم نباشه.

نگاهم روگله مندانه ازآسمون گرفتم.

خداهم باهام قهرکردهبود،دیگه حرف دلم رو نمی شنوه،مگه نمی گن خدا کس بی کسونه!؟

پس کجایی که ببینی بعد مرگ بابا چجوری زیر نگاه هوس آلود مردا ی دور و نزدیک کمرخم کردم.

سرم رو به زیر انداختم.

_ببینم ،نفس تویی؟

من که توخودم بودم،ازصدای زن یکه خوردم ووحشت زده سرم رو بلند کردم.

بادیدن ریحانه زن مهران قلبم شروع کردبه سرعت به سینه ام کوبیدن.

حینی که باناز به سمتم قدم برمی داشت به مستخدمش اشاره کردکه بره وتنهامون بذاره.

تمام حرکاتش رو بانگاه وحشت زدم ازنظر می گذروندم.

سینه به سینم ایستاد،وبالحن آروم اماپرازنیش وکنایه گفت:

_ببین کار این گرگ پیر به کجارسیده که داره یه کلفت رو برای پسرش می گیره.

باصدای خفه و لرزون وچشمایی که ندیده هم می دونستم سرخ ومملو ازاشکه بالحن آرومی گفتم:

-_خانوم به خدا من ،تقصیری ندارم،پاشا دستور دادن.

_توام که ازخداخواسته قبول کردی؟

به خدا خانوم چاره ای نداشتم،کی می تونه روحرف پاشاحرف بزنه.

بایک جفت چشم سبز رنگ جذابش خیره شد توچشم هام مرموز نگاهم کرد.

_تو هیچ می دونی که پاشا برات چه نقشه ی شومی کشیده،

بااین حرفش تمام بدنم لرزید باترس وچشمانی گشاد شده سرم رو به نشونه ی نفی بالا بردم.

لبخندکجی زد که بیشتر من رو ترسوند.

_خودم شنیدم که به مهران می گفت ،اگه بچه ی پسر به دنیاآوردی یه پولی بهت بده و از عمارت پرتت کنه بیرون،چون نمی خواد که کسی بفهمه نوه اش ،جانشینش، یک رعیت زاده است.

اما اگه دختر شد،تا سه تا شکم بچه رو بندازه تا وقتی که براش نوه ی پسر به دنیا بیاری،توفقط براش یک وسیله ای برای رسیدن به هدفش.

باحرف هایی که ریحان زد،چشم هام ازاین همه نامردی وبی عدالتی پراز اشک شد،این بغض خفقان گیر دوباره بابی مروتی به گلوم چنگ زد، ازپشت حریری ازجنس اشک به ریحان خیره شدم.

_ولی من کمکت می کنم،که ازدست این گرگ پیر نجات پیداکنی؟

فقط به خاطراینکه هم جنسمی و دلم برات می سوزه.

بغض کردم،حصاراشکم به یک باره شکست و اشک هام رقصان رقصان به روی گونه ام غلتیدن.

باصدای لرزون وگرفته ای گفتم:

_خانوم،چجوری می خوایین کمکم کنید .

نیشخندی زدو دستای لرزون وسردم رو تودست های ظریفش و گرمش گرفت.

_پاشا فردا ظهر به عاقد گفته که بیاد برای عقد،پس تو فقط امشب فرصت داری تا فرار کنی؟

شوکه ازحرفی که زد ناخداگاه تن صدام بالا رفت.

_فرارکنم!؟

دستش رو وحشت زده روی دهنم گذاشت و بالحن جدی زیر لب گفت:

_خفه شو دیوونه می خوایی هردومون رو بیچاره کنی!

سرم رو تندتند پایین و بالا کردم،گره ی کور بین ابروهاش رو کمی بازکردو دستش رو آروم ازروی دهنم برداشت.

_امشب همه چیز رو هماهنگ می کنم ،تابتونی راحت فرارکنی،برو تو قلمرو سلطان اونجا درامانی.

_چشم خانوم.

_آفرین دختر،امشب گلرخ رو می فرستم دونبالت.

سرم رو به سرعت پایین وبالا آوردم.

_حالا برو تواتاقت،

یکی مارو باهم ببینه برامون گرون تموم می شه.

چشمی گفتم و سریع به سمت اتاقم دویدم.

دراتاق رو به سرعت باز کردم و خودم رو انداختم توش،

_به،به،نفس خانوم،کجا رفته بودی به سلامتی

من که تااون موقع تو خودم بودم،ازصدای مهران یکه ای خوردم ووحشت زده سرمو بلند کردم.

_کجارفته بودی خانوم خانوما!

نگاهی ازسرنفرت بهش انداختم و دوباره ازسنگینی نگاهش سرم روبه زیر انداختم.

_چیه دیگه مارو تحویل نمی گیری؟نگاهت رو ازم می دزدی؟

درحالی که تو دلم ترس ونفرت روباهم احساس می کردم ،خیره شدم تو صورتش.

_ببخشید آقا ،رفته بودم توحیاط..

نفسش رو باصدا فوت کرد بیرون،دستش روبه زانو هاش گرفت و ازروی تخت بلند شد،به سمتم قدم برداشت،با هر قدمی که بهم نزدیک می شد بدنم بیشتر به لرزه می افتاد.

درکمال وقاحت خودش رو بهم نزدیک کردودرحالی که هوس ازتو چشم های نحسش شعله می کشید،دستم رو توهمون حالت نوازش کردو گفت:

_می دونی که بیشتر دخترای روستا آرزوشونه شوهری مثل من داشته باشن،تو خیلی خوش شانسی دختر...

دستش رو به سمت انگشت هام سوق دادوباخیالی آسوده ازاینکه کسی وارداین اتاق نمی شه،زمزمه هاش رو ادامه داد:

_امافقط توتونستی دل من رو بلرزونی،عزیزم.

نیشخندی زدو نگاهش کم کم به سمت لبم سرخورد .

دستش روآروم بالا آورد،انگشت اشاره اش رو روی لبم کشید.

منکه تااون موقعه مثل گنجشکی که تواون اتاق ،خودش رو توچنگال گربه ی گرسنه ای اسیر می بینه،می لرزیدم وازترس زبونم بند اومده بود،با نگاه هوس آلودش واینکه داشت لبش روبه لبم نزدیک می کرد،به خودم اومدم وباهمه ی توانم هولش دادم عقب وباصدای خفه ولرزون وچشمایی که می دونستم سرخ ومملو ازاشکه تو صورتش باصدای بلند فریاد زد:

_بروبیرون،چرااذیتم می کنی.

انگار که بااین حرفم آتیشش زده باشم ازروی مانتو مچ دستم رو گرفت وتقریبا چسبوندم سینه ی دیوار.

کارش به قدری ناگهانی بود که شکه شدم.

باصورتی برافروخته زیر لب جوری که صداش ازاتاق بیرون نره غرید:

_خف شوببینم،فکرکردی کی هستی؟

یه کم تحویلت گرفتم هواورت داشته فکرکردی واقعا دلبری هستی واسه خودت؟برو خداروشکرکن که من هستم،وگرنه پاشا می خواست تورو بده به عباس دیوونه ،می دونی که چهارتا زن داره.

بغضم گرفته بود،بی همه چیز قصد داشت بااین حرفاش غرورم رو خرد کنه وبترسونتم تا نتونم از پسش بر بیام.

سینه به سینم ایستاد و تو صورتم توپید:

_می دونی که اگه بخوام می تونم همین حالا به خواستم برسم.

باچشم های گشادشده ازترس خیره شدم بهش...

بی پروا صدای قهقهه اش بلند شدوبااون صدای نحسش همه ی تن و بدنم رولرزوند.

بی همه چیز هیچ بویی از آبرو ومردونگی نبرده بود.

حقیقتا یک آشغال پست بود،یه موجود نفرت انگیز.

تویک لحظه مچ دستم رو گرفت وهولم داد سمت تخت،باسرعت روی تخت افتادم .

سرم رو به سمتش چرخوندم،همون طورکه به سمتم می اومد بالحن خاصی گفت:

_هربلایی به سرت بیارم تقصیر خودته...

کنارم گوشه ی تخت نشست،وبه بازوم چنگ زدو ادامه داد:

_میشه تحملت کرد،بیشتر ازاونی که تصور می کردم،تودل برو هستی نفس...

بازوم روتکون می دادم تاازبین انگشتای قوی ومردونه اش آزاد کنم،تقلاهای من بود که اون رو جری ترمی کرد،تاجایی که باکف اون یکی دستش محکم زد تخت سینه ام وباهمون حرکت ولو شدم روتخت...

ازترس جیغ خفیفی کشیدم وتو همون حالتی که به پشت افتاده بودم خودم رو عقب کشیدم،مچ دستم رو گرفت و نگهم داشت.

بانگاهی شرورانه سراپامو ازنظر گذروند،لبخند مسخره ای که رولباش بود پررنگ شدو دستشو جلو آورد تا دکمه ی مانتوم رو باز کنه که مچ دستش رو باهمون ته مونده ی زوری که برام مونده بود گرفتم ونگه داشتم...

یک لحظه خیره شد تو چشم هام...

لب های لرزونم رو بازکردم وهرچی التماس بود تو صدام ریختم...

_خواهش می کنم این کاررو نکن،تورو خدا رحم کن...

دستم رو پس زد،خواست ادامه بده که جیغ زدم:

_توروخداآقارحم کنید،مردونگی کنید،نامردی نکنید درحقم.

خشکش زد،بدون اینکه نگاهش رو از چشم هام بگیره بالحنی تمسخر آمیز گفت:

_تو فرداشب باید تن به این کاربدی ،پس چه فرقی می کنه،تودیگه مال منی،باید دردم رو آروم کنی...

باترس سرم روتکون دادم وخودم رو عقب کشیدم.

ازهرموقعی بیشترخودم رو بی پناه می دیدم.

خدایا،کمکم کن...من نمی تونم.

دکمه ی بالای مانتوم رو باز کرد،همراه گریه جیغ کشیدم وبه تقلا افتادم.

عصبانی شد،مچ جفت دست هام رو گرفت،و کنارم نگه داشت.

فریاد زد:

_بس کن دختره ی نفهم،نذاراون روی سگم بالا بیادوگرنه هرچی دیدی ازچشم خودت دیدی؟

بی توجه بهش سرمو تکون می دادم و التماسش می کردم که رهام کنه،هیچی جز رهای ازچنگ این گرگ گرسنه برام مهم نبود.

دست هام رو برد بالا وبایک دست نگهشون داشت وبااون یکی دستش دهنم رو گرفت،که جیغ نزنم.

چشم هام سیاهی رفت،سکوت اتاق روگریه های خفه ی من می شکست،نابودیم رو خیلی نزدیک می دیدم،لعنت به هرچی فقر و نداریه،لعنت برهرچی بی کسیه و تنهایی...

خدایا من رو بکش،بکشو راحتم کن،دارم بزرگ ترین عذاب زندگیم رو تحمل می کنم،راضی نیستم،ازهیچ چیزاین رابطه ی اجباری و کثیف،راضی نیستم،تمومش عذابه،شکنجه است،مرگه...

خدایا صدام رو بشنو....

صدایی که اومد باعث شد چند لحظه هیچ حرکتی نکنه،هق هقم رو تو گلوم خفه کردم،بیرون ازاتاق یکی محکم به در می کوبید،وپشت سرهم اسمم رو صدا می زد.

به مهران نگاه کردم ، اون صداها بدجوررو اعصابش بود،فاصله گرفت، وبدون کوچک ترین نگاهی به سمت دررفت،کلید رو چرخوند و در رو باخشم باز کرد.

_ها چیه ،چرااینجوری درمی زنی،

_آقا ش...شمایید.

_بله منم فرمایش...

_آقا ریحانه خانوم ،دنبالتون می گشتن.

-اونوقت توازکجامی دونستی من اینجام.

آقا من نمی دونستم اینجایید ،من اومدم تا با نفس بریم تو آشپز خونه...

میون اون همه ناله واشک توانم روازدست داده بودم،مچ دستام تیر می کشید،گلوم ازبس جیغ کشیده بودم می سوخت،سرم سنگین شده بود و گیج می رفت.

امااون لحظه تنها چیزی که رولبم اومد،شکرخدایی بودکه به موقع من رو ازدست مهران نجاتم داد.

بالاخره باهرجونکندنی بود تونستم تو جام بنشینم.

نگاهم به مهران بود که بااون قدبلند وهیکل چهارشونه اش جلوی دیدم رو گرفته بودولی ازصداش شناختمش،سکینه بود،دختربیست وهشت ساله ای که ترشیده حساب می شدو خدمت کار مخصوص الهه دختر پاشابود.

مهران نیم رخش رو به من کرد وباصدای جدی ودورگه شده اش گفت:

_فردارو یادت نره،امشب خوب بخواب،تافرداسرحال باشی.

ازاتاق خارج شد ودررو پشت سرش بست.

بارفتن مهران،بغضم ترکید ،پاهام رو توشکمم جمع کردم و یه گوشه ازتخت به حال خودم زار زدم،توحال خودم بودم که دراتاق باز شد،باوحشت ازاینکه دوباره مهران باشه سرم رو ازروی زانو هام برداشتم ونگاه خیس ووحشت زده ام رو به دردوختم،اما بر خلاف تصورم،طیبه بود.

لبخند کمرنگی زدم و نفسم روباخیال آسوده بیرون دادم.

حینی که به سمتم می اومد لبخند دندون نمایی زد.

_ب بگو ببینم چه خبرا؟

کنارم گوشه ی تخت نشست ،دستش روروی زانوم گذاشت،چشمکی زد.

_توکه توخودتی دختر،بگو پاشابهت چی گفتش.

دوباره بغض کردم...

_بدبخت شدم طیبه،بدبخت.

چشم های درشتش رو باناراحتی بهم دوخت.

_چی شده نفس،مگه پاشا چی گفته بهت،که انقدربهم ریختی؟

آب دهنم رو به زحمت فرودادم و باصدای لرزون،گفتم:

_پاشاازم خواست ،یعنی دستورداد ،که زن مهران بشم.

بغضم شکست باصدای بلند هق هق کردم،طیبه جلوتر اومد سرم رو بین بازو هاش گرفت،بامهربونی ذاتی که داشت،سرم رو نوازش کردوسعی درآروم کردنم داشت.

_آروم باش نفس،این که خیلی خوبه،میشی زن خان دیوونه.

ای کاش به همین سادگی هایی بود که طیبه می گفت،امااین بیچاره که ازنقشه ی شوم،این پاشای گرگ صفت خبرنداشت.

ای کاش می تونستم براش بگم قراره امشب فرار کنم،ولی تواین چندوقته فهمیده بودم که حتی به چشم های خودمم نمی تونم اعتماد کنم.

_نفس،ناراحت نباش ،خوش به حالت،مهران هم خوشگله ،هم خوشتیپ...تازه زن اولشم که حامله نمی شه ،اگه زرنگ باشی می تونی،خودت روخیلی زود بالا بکشی،تازه خوشگلم که هستی...

به سادگی طیبه لبخند زدم،سرم رو ازمیون بازوهاش بیرون کشیدم،اشک هام رو با دستم پاک کردم ،بهتره این بحث رو سریع ببندم،دیگه نمی خوام بیشترازاین کشش بدم،مغذم داره می ترکه.

_ممنون طیبه که باهام همدردی کردی،تودوست خوبی هستی.

لبخند دندون نمایی زدو همان طور که انگشت اشاره اش رو ،روی بینیم فشارمی داد گفت:

_خواهش عزیزم ،ولی توام وقتی زن آقازاده شدی باید برام جبران کنی.

تک خنده ای به روش زدم .

_باشه چشم،حالا بلند شو می خوام برم تو حیاط ،دلم بدجور تواین اتاق گرفته،

سرم رو به سمت پنجره چرخوندم خیره شدم به حیاط آبان ماه بودو برگ درخت هازرد وقرمز رنگ شده بودن.

همیشه ازپاییز خوشم می اومد .انگاراونم بی کسی و تنهایشش رو فریاد می زد دختری که ازجورزمونه وآدم هاش برگ هاش رو می ریخت،وظلمی که درحقش شده بود رو فریاد می زد.

نفسم رو بادرد بیرون دادم باصدای گرفته ام زمزمه کردم.

_خیلی تنهام طیبه،خیلی تنها...

-بسه دیگه دختر بلندشو ،می خوایی عروس بشی ها یه ذره بخند.

نیشخندی زدمو سرم روبه سمت طیبه چرخوندم.

_می دونستی خیلی مهربونی؟

چشم هاش رو کج کردو لبش رو غنچه کرد وتو همون حالت،بالحن با مزه ای گفت:

_اوره،

ازکارش خنده ام گرفت.

دستم رو به سمت صورتش بردم و لپش رو کشیدم،تقریبا هم سن هم بودیم ولی خوب،اون نامزد داشت.

_می خوام برم تو حیاط،توام می یای؟

خواهر جان،من برم کلی کار دارم،تو برو که ازکارکردن خلاص شدی،دیگه فقط بخورو بخواب.

دوباره به روش لبخند زدم،لبخندی که فقط خدامی دونست ،که ازسر اجبار بود.

با بی حالی ازروی تخت پایین اومدم،شالم رو که روی تخت افتاده بود برداشتم،به سمت آینه ی کوچیکی رفتم که گوشه ی اتاق به دیوارچسبونده بودم،خودم رو که توش دیدم وحشت کردم،چقدر بهم ریخته شده بودم.

دست راستم رو ناباورانه روی صورتم کشیدم،یک لحظه بایادآوری امشب ،چشم هام رو بستم.

_چکارمی کنی نفس ،چشماتو چرابستی؟

باشنیدن صدای طیبه ازفاصله ی نزدیک چشم هام رو باز کردم،سرم رو به سمتش چرخوندم،

_چی می گی تو ترسوندیم.

حینی که خیره بودم بهش موهای فروخرمایی رنگم رو جمع کردم تو دستم و با کش بستم.

_وا ،مگه چی گفتم،که ترسیدی؟

نگاهم رو ازش گرفتم خیره شدم تو آینه شالم روروی سرم انداختم ویک طرفش رو روی دوشم انداختم،دوتا دکمه ی بالایی مانتوم رو هم بستم.

_بیا بریم.

این رو گفتم و همراه طیبه بادوقدم بلند از اتاق خارج شدم.

وسط راه از طیبه جدا شدم اون رفت سمت آشپز خونه و من اومدم سمت حیاط.

تنم مثل چوب خشک شده بود،بازوهام رو بغل گرفتم وروی صندلی کنار استخر نشستم.

نگاه کوتاهی به اطراف انداختم،تو خونه ی به این بزرگی پرنده ام پرنمی زد،خلوت و ساکت.

اماخوب بود ،به این سکوت نیاز داشتم،باید فکرمی کردم.

تصمیمی که الان می گیرم،واسه ام مثل مسیر یکطرفه ،تویک جاده ی عریض می مونه،شاید واقعا راه برگشتی نداشته باشم،اگه فرارکنم...

دست هام رو جلوی دهانم گرفتم و"ها"کردم.

سرانگشت هام بی حس شده بود.

اگه قبول کنم،دیگه راه برگشتی ندارم ،ولی اگه بمونمم آخرش تباهی ونابودیه ...

ولی چطور به ریحانه اعتمادکنم؟

اگه برام نقشه کشیده باشه تا من روازسرراهش برداره چی؟

اما چرادلم راضی نمیشه؟

یه ترس بدی تو دلم افتاده که...

_به...به...خانوم خوشگله...تنهایی توی باغ نشستی ،اونم تواین سرما؟

باتعجب سرم روبلند کردم،وبه سامان برادر کوچیکه ی

مهران که روبه روم ایستاده بود نگاه کردم.

یک سویشرت توسی تنش کرد

بودو کلاهش روی سرش گذاشته بود.موهای لختش که روی پیشونیش ریخته بود وبانوازش باد تکون می خوردن ،خودش رو به رخ می کشید،سریع ازروی صندلی بلند شدم،وسرم رو به زیر انداختم.

پوزخند زدو گفت:

چیه جوجو نگاهت رو ازم می دزدی.

هه...

تواین خونه ،هرچی چیزخوبه ازبچگی مال مهران بوده،توام روش.

خدای من چراانقدرچرت و پرت می گفت،نگاهم رو دورتادور باغ چرخوندم،قسمتی که یه جورایی انتهای باغ به حساب می اومد،زیادی سوت وکوربود.

_چیه دنبال چی می گردی جوجو.

چشم هام رو به یک جفت مردمک سبز رنگ وجذابش دوختم.

قرمز بودن ،بوی الکل که به دماغم خورد،آیه روتاآخرش خوندم،مست کرده بود.

سعی کردم ازتنها بودنم با این مرد که ظاهرش کاملانشون می داد بیش ازحد خورده ،ترس به دلم راه ندم ومحکم باشم و توفکر فرار.

_به خاطرتوبه این روزافتادم،میفهمی؟

آب دهنم رو با اضطراب فرو دادم،اومدم ازکنارش ردشدم که بازوم رو گرفت.

تمام بدنم لرزید،راهی نداشتم ،زدم به سیم آخر ودرحالی که دستم رواز بین پنجه های قوی و مردونه اش بیرون می کشیدم داد زدم:

_ولم کن عوضی بی شرف.

پوزخند چندشی زدو زوربیشتری به دستم آورد.

_هوی هوی واس من سلیطه بازی درنیار ها جوجه.

دوسالی می شه که چشمم دنبالته،اماهربارکه خواستم بهت نزدیک بشم توازم دوری کردی حالاام که پاشا می خوادتورو به عقد مهران دربیاره،امامن نمی ذارم.

درحالی که تقلامی کردم تادستم رو ازمیون دستش بیرون بکشم، گفتم:

_ولم کن دیوونه،این دری وری ها چیه می گی؟

ولم کن وگرنه جیغ میزنم نگهبان ها بریزن اینجا.

یه دفعه تابخوام بفهمم می خواد چکارکنه یه چاقوی ضامن دار ازجیب سویشرتش درآورد وگرفتش سمت شکمم.

سرش رو نزدیک گوشم آورد.

_تو داد وبیداد راه بنداز بعد ببین من چجوری این تیزی روتا بیخ فرومی کنم تو شکمت!

چی فکر کردن پیش خودشون که من میذارم تومال مهران بشی،نه هنوز من رو نشناختن...

کمی چاقورو فشاردادازترس زبونم بنداومد.

صدتافحش روزبونم بود که اگه دهانم رو باز می کردم حتما کار دستم می داد.

ازترس تیزی اون چاقو تو دست های این مرد تمام راه باغ رو تا اتاقکی که گوشه ی انتهایی باغ بود،اختیارپاهام وقدم هایی روکه برمی داشتم نداشتم.

بازوم رومحکم تو چنگال های قوی ومردونه اش اسیرکرده بود ،معلوم بودکه حالش هیچ خوش نیست.

به اتاقک که رسیدیم دررو باز کرد،وپرتم کرد تو اتاق،خودش هم اومد تو.

ازشدت ضربه افتادم کف اتاق،دستش روبرد سمت زیپ سویشرتش،اتاق گرم بود،معلومه ازقبل همه چیزروآماده کرده بود.

سویشرتش رو درآوردباترس خودم رو روی زمین عقب عقب کشوندم،بابرخورد کمرم با دیوارسرد.متوقف شدم،زبونم بنداومده بود.

سویشرتش رو پرت کرد رو زمین.بایک حرکت پلیور قهوای رنگش رو ازتنش خارج کرد حالا فقط یه حلقه ای مشکی تنش بود،با خونسردی ولبخند کجی که روی لبش بود به سمتم می امد وبا هرقدمی که برمی داشت بدنم بیشتربه لرزه می افتاد

اون از مهران وکارصبحش،اینم ازسامان ،خدایابه دادم برس نذاربی آبروبشم،آخه مگه چه گناهی به درگاهت کردم که لایق این هه بدبختی ام.

خم شد بازوهای لرزونم رو محکم تو پنجه اش گرفت،بایک حرکت من روبه سمت تخت تک نفره ای پرت کرد که گوشه ی اتاق زیر پنجره بود.

چونم ازترس شروع به لرزیدن کرد. تواون لحظه خودم روبدبخت ترین آدم دنیا می دونستم.

به زور خوابوندم روی تخت،روم خیمه زد،بلند خندید،چشمهای مخمور وقرمزش روبهم دوخت ،وحشیانه به سمت لبانم هجوم آورد،توان مقابله باهاش رونداشتم فقط بی صدا اشک می ریختم،زوراون کجاوزور من کجا

دیگه کارم روتموم شده می دونستم،دستش روروی سینه ام گذاشت وگاز محکمی ازلب پایینم گرفت ،گریه ام شدت گرفت،عصبی شد سرش رو بالاآورد گره ی کوربین ابروهاش رو محکم تر کرد.

_خفه شو نفس.

ولی من بی توجه به حرفش گریه ام شدت گرفت.

سامان که هرلحظه عصبانی تر می شد،با شدت گریه ام به سمتم حمله ورشدویک کشیده ی محکم خوابوند تو صورتم.

قدرت سیلی اونقدرزیاد بود که گوشه ی لبم پاره شد وهمزمان باگرمی خون کنارلبم،سوزش

شدیدی رو هم تو کل صورتم احساس کردم.

_ببنداون دهنت رونفس تااینجا به جای بوسیدنت تمام دندونات رو نریختم تو حلقت.

لبم به شدت می سوخت و جای سیلی به گزگزافتاده بود،ازدردوسوزش اشک هام دوباره شروع کردن به روی گونه ام فرود اومدن.

اشک هام رو پس زدم ،نباید بذارم فکرکنن که ضعیف گیرآوردن.

عصبی خیره بود به من،که ناگهان دربه شدت باز شد و به دیوار اتاق برخورد کرد وحشت زده سرم رو به سمت درچرخوندم،بادیدن چهره متعجب وخشمگین مهران،خوشحال شدم صبح ازدستش فرارمی کردم حالا خداروشکر می کردم که می دیدمش،باخشم غرید.

_اینجا چه غلطی می کنی سامان؟

سامان که تااون لحظه خشکش زده بود به تته پته افتاد خودش روازروی تخت پایین انداخت،ایستاد وخیره شدبه مهران.

دا...داداش،به خ...خدامن...

مهران به سمتش حمله کرد یقه اش رو گرفت و هولش داد سمت دیوار ،چسبوندش سینه ی دیوارو باخشم غرید.

_لعنتی می کشمت،مشت های محک

می به شکم سامان می زد

باترس ،به اون دونگاه می کردم،سامان هیچ عکس والعملی ازخودش نشون نمی داد،سرخوردو روی زمین افتاد صدای سرفه هاش به گوشم می رسید.

_بسه مهران،بسه...

مهران روی زمین به حالت آماده باش نشست،آنچنان محکم به یقه ی حلقه ای سامان چنگ زد که صدای پاره شدنش به وضوح به گوشم رسید.

_این بار رو ندید می گیرم ،اماوایی به حالت،وایی به حالت سامان اگه یه بار دیگه ازاین غلط های اضافی بکنی،به خدایی که تمام این سال ها شاهد گرفتمش قسم،که اگه یک بار دیگه به نفس قصد دست درازی داشته باشی چشم رو پیوند خونی وبرادریمون می بندم و ازاین دنیا خلاصت می کنم،خودت خوب می دونی که بلوف نمی زنم.

سامان هنوزم سکوت کرده بود.

مهران حینی که می ایستاد نفسش رو باصدا بیرون دادباخشم پنجه هاش رو تو موهای خوشحالتش فرو کرد وبه عقب هولشون داد.

نگاهش رو از روی سامان برداشت،سرش روبه سمت من چرخوند،همون طور باصورتی جدی به سمتم قدم برداشت، خم شد ازروی تخت شالم رو برداشت وروی سرم انداخت،باپنجه های قوی ومردونه اش به بازوم چنگ زدو بالحن جدی درحینی که من رو به سمت خودش می کشید گفت:

_باید سریع بریم،من کلی کاردارم.

ولی یک ساعته درگیره کارای این پسره ی بی فکرم.

من رو دنبال خودش کشون کشون ازاتاق بیرون بردحتی برنگشت و به سامان نگاهم نکرد،

_باید بیشتر مراقب خودت می بودی،ازاین به بعد تنهایی بیرون نمیایی ،روشن شد...

سکوت کردم،همچین می گه باید بیشتر مراقب می بودی،انگار...

به طورناگهانی ایستاد،چونه ام رو گرفت بین انگشت هاشو صورتم رومماس با صورتش کردوبا خشم غرید:

_لالی،چراجوابم رونمی دی؟

منکه ازحرکتش جاخورده ومتعجب بودم ...باتته پته خیره شدم تویک جفت گوی مشکی رنگش ...

_چشم آقا،ببخشید.

_بارآخرت باشه که دیرجوابم رو می دی ،این بار بخوایی سرکشی کنی ،به ناچارباکتک رامت می کنم،مفهومه...

_ب...بله آقا...

نگاه پرازخشمش رو ازم گرفت و چرخید ودوباره به سمت عمارت راه افتاد،به دراتاقم که رسیدیم دررو باز کرد،ونگه داشت و اشاره کرد که برم تو..‌

_من باید برم ،ازپشت درروقفل می کنی،حواستم به خودت باشه.

خیره منتظر جواب بود...

_چشم آقا.

این روکه گفتم چشم هاش برق عجیبی زد،برقی که نشونه ی پیروزی بود،برای رام کردن ،به قول خودش اسب وحشیش.

به سمت بخاری رفتم،سرمای بدی که وقتی اضطراب می گرفتم به سمتم هجوم می آورد.دستم رو کاملا به بدنه ی بخاری چسبوندم وباانگشت آروم روی بدنه اش خط های نامفهوم می کشیدم،خط هایی برای خالی کردن استرسم.

(ریحانه)

کلافه به ساعت روی دیواراتاقم نگاه می کردم،همه ی شرایط رو برای فرار اون دختر آماده کرده بودم،ازاونجایی که مستختم هام همه قابل اعتماد بودن دیگه ترسی ازلورفتن خودم نداشتم،می دونستم اگه گیربیوفتن سرشون بره اسم من رو نمی آرن.

مهران برای سرکشی به املاک پاشا رفته بودیه روستای دیگه والان موقعیت خوبی بود برای انجام نقشه ام.

_گلرخ.

بلافاصله درباز شد وتو درگاه قرار گرفت،وارد اتاق شد دررو پشت سرش بست.

_بفرمایید خانوم...

_وقتشه گلرخ به جلیل و منصور بگو کارشون رو شروع کنن‌‌.

سرش رو تکون داد چشمی گفت و ازاتاق خارج شد،باوجوداینکه نقشه ام کاملا حساب شده بود،بازم اضطراب و ترس داشتم .

خوب می دونستم ،فراری دادن نفس ازسرانسان دوستیم نیست،اون اگه زن دوم مهران می شد واگه بچه دار می شد مخصوصا اگه پسر بود،می شد همه کاره ی این خونه.

ومن باید جلوپلاسم رو جمع می کردم و برمی گشتم خونه ی بابام.

توافکارم بودم و کلافه تواتاق راه می رفتم که باصدای جیغ زنی گوشام تیز شدن.

_آتیش... آتیش...اسطبل آتیش گرفته.

نیشخندی زدم و زیر لب زمزمه کردم.

_شروع شد.

(نفس)

ازپنجره ی اتاق به بیرون خیره بودم ودرانتظار اومدن گلرخ خدمتکار ریحانه که با شنیدن صدای آتیش،آتیش زنی...

گوشام رو تیز کردم،حدس زدم که نقشه ی ریحانه باید باشه.

تو همان حین دراتاق به صدا دراومد،اضطراب شدیدی به یک باره به سمتم هجوم آورد،زیر لب زمزمه کردم:

_وقتشه...

دوباره باصدای دربه خودم اومدم،خیلی سریع از تخت پایین اومدم،به سمت در قدم های بلندی برداشتم.

بایک دستم دستگیره رو گرفتم وهمزمان کلید رو تو قفل چرخوندم،درکه باز شد ،گلرخ باخشم گفت:

_چه غلطی می کنی باید بریم دیر شدش.

_ب...باشه بریم.

کوچک ترین وسیله ای روباخودم برنداشتم،به دنبال گلرخ ازعمارت خارج شدم ، حینی که ازحیاط می گذشتیم،نگهبان ها ومستخدم هارو دیدم که باعجله مشغول ریختن آب بودن،چشمم یک لحظه به سامان افتاد باچندتای دیگه افسار اسب هارو گرفته بودن و از منطقه دورشون می کردن اسب ها ناآروم بودن و مدام شیهه می کشیدن.

_نفس به چی نگاه می کنی ،بیا...

نگاهم رو از سامان برداشتم و به روبه رو خیره شدم.

داخل باغ سیب ایستاد، خیره شد تو چشم هام و گفت:

_دیگه نمی تونم جلو ترازاین بیام.

باید زود برگردم عمارت،توهمین راه رو مستقیم برو ،یادت نره فقط توقلمرو سلطان بمون ،اگه تونستی فرارکن برو شهر.

دستش رو به سمتم دراز کرد پاکت سفید رنگی رو گرفت جلوی صورتم.

_بیا این پاکت رو هم بگیر پانصد تومن پول توشه،

دست های سرد ولرزونم رو به سمت پاکت بردم،انگشتام که روی پاکت قرار گرفت گلرخ پاکت رو ول نکرد خیلی جدی خیره به چشم هام زیر لب نجوا کرد:

_باکارامشبت اگه دوباره دست خان بیوفتی زنده ات نمی ذاره،پس دیگه برنگرد.

پاکت رو ول کرد،باگوشه ی چشم اشاره کرد:

_حال برو ،خدابه همراهت.

بغض کردم،ازتنهایی وبی کسی خودم،ازاین همه ظلم و جور زمونه که با نامردی چنگال های تیزش رو توگلوی یک دختر تنها وبی پناه فروکرده وبانهایت بی رحمی سعی درخفه کردنش داره.

_برو دیگه چرا خیره شدی به من.

من که تااون لحظه ناامیدانه به بدبختی خودم فکر می کردم،به خودم اومدم،سرم رو به سمت جاده ی باریکی چرخوندم که گلرخ بهم نشون داده بود،توروز بارها ازاین راه برای رفتن به باغ پاشا عبور کرده بودم،ولی الان شب بودوترسناک.

_می ترسی؟

سرم رو به سمتش چرخوندم ،

.

_پس برو چراوایستادی،

حینی که به سمت جاده می چرخیدم ،باصدای گرفته ام خیره به روبه رو گفتم:

_خداحافظ گلرخ.

_بروخدابه همراهت.

باپاهای لرزون به سمت تاریکی قدم برداشتم،به میانه ی راه که رسیدم به عقب برگشتم تاببینم گلرخ هنوزهست یارفته،

ولی جزسیاهی هیچ چیز دیگه ای رونتونستم ببینم.

نفسم روبا وحشت بیرون دادم ،قلبم به شدت به تپش افتاده بود،بدنم ازشدت ترس ،وسرما به لرزه افتاده بود،با دستم بازوهام رو تو بغلم گرفتم،وسعی کردم تا صداهای اطراف من رو بیشترازاینکه هست نترسونه،فقط به روبه روخیره بودم.

باصدای شلیک گلوله وپارس سگ ها تمام تلاشم برای کنترل ترسم بی فایده شد.

جیغ کشیدم و با وحشت ،شروع به دویدن کردم اشک هام بی وقفه به روی گونه ام می ریختن وکنترلشون ازدستم خارج شده بود.از پشت هاله ی نازکی از اشک همه جارو تارمی دیدم.دستم رو مدام به چشمم می کشیدم تا شایداز تاری دیدمدکم بشه،اما فایده ای نداشت.

باآخرین سرعت می دویدم،

با شنیدن صدای چند مرد خشکم زد،سرجام متوقف شدم.

_اینجا چه خبره این شورابی ها دوباره رم کردن نصف شبی...

_آقا بچه ها خبردادن اسطبلشون آتیش گرفته.

_به درک بذار بسوزه تمام مال واموال این پیرسگ.

فقط حواستون باشه ،نگهبان های این قسمت رو زیاد کن ،شاید تمام این کارها نقشه باشه.

_چشم آقا.

سریع به خودم اومدم و رفتم پشت یک درخت،نفس زنان پشت اون درخت انتظار اون لعنتی ها رومی کشیدم که برن و من هم بزنم به چاک.

دستی روی شونه ام قرار گرفت ،با وحشت به عقب برگشتم،

نفسم رو توسینه ام حبس کردم،دست و پاهام می لرزیدن.

اومد جلوتر،بدون اینکه تو اون تاریکی بتونم حتی صورتش رو ببینم باهمه ی توانم هولش دادم عقب واز کنارش فرارکردم.

اونقدرسریع می دویدم که چندبار نزدیک بودبخورم زمین،واردزمینی بدون درخت شدم که به نظرم رسید،گندمزار بودش.

باسرعت می دویدم که یکی ازپشت مانتوم رو گرفت وکشید.

بااون سرعتی که داشتم نتونستم خودم رو کنترل کنم وپخش زمین شدم.

آرنج دست چپم درد گرفت وسوزش سطحی هم کف دستام احساس کردم که به خاطر سپر کردن اون ها جلوی صورتم شدیدا می سوختن.

ناله کنان تو جام نشستم،اشکام بی صدا روانه ی صورتم شدن.

صدای قدم هاش رو می شنیدم،وحشت همه ی وجودم رو گرفت،بی توجه به درد دستم ازجام بلند شدم وعقب رفتم.

نگاهه وحشت زده ام به اون مرد غریبه بود.