رمان پشت چراغ قرمز به قلم حانیا بصیری

این مقدمه برای شروع رمان نیست!

يه نامه است، برای توصیف تجربه دومم از طنز نویسی ، قرار بود همه ژانر های رمان نویسی رو امتحان کنم و روی طنز ثابت نمونم اما وقتی نوشتم نفهمیدم چی شد که سر از اینجایی در اوردم که هستم! شاید دلیل بزرگش پیغام هایی بود که بعد از رمان اولم (عاشقتم دیوونه) از شما در یافت کردم با عنوان اینکه موقع خوندن نوشته هام فارغ از اوضاع بد موجود که هممون یه جورایی درگیرشیم لبخند روی لبتون نشسته و خوشحال شدید ، از پیام دختر و پسر هایی که بعد از یه مدت افسردگی و نخندیدن بالاخره با خوندن نوشته های من قهقه زدن و خیلی پیامهای این چنینی که هنوز هم ادامه داره .. اگه بخوام تعریف کنم باید یه کتاب جدا از این چهار سال بنویسم. خلاصه که بگم هدیه کوچکی بود از من پونزده ساله برای شما با تموم کم و کاستی ها و عیب و ایراد ها خوشحالم که دوستش داشتید و دارید.

و حالا رمان الان ( پشت چراغ قرمز) هم هدیه منِ نوزده ساله به شمایی که این نوشته هارو میخونید، امیدوارم که اشتباهات گذشته رو در نوشتنش کمتر مرتکب شده باشم و میون خنده ها و خواندن ها کمی هم تلنگری باشه برای هممون!

1

ترسیده به چشمای خشمگینش نگاه کردم و آب دهنمو قورت دادم.

با دستش چندتا ضربه محکم به سرم زد و گفت :

_مگه بهت نگفتم حق نداری به پولا دست بزنی؟

چشمامو بستم و نفس زنان سرمو بین دستام قایم کردم، موهامو محکم از پشت گرفت و با غیظ داد زد :

_دفعه آخرته ؛فهمیدی؟ یه بار دیگه ببینم همچین کاری کردی بلایی به سرت بیارم که مرغای آسمون به حالت گریه کنن.

با احساس درد سریع دستمو گذاشتم رو دستش تا موهامو از این بیشتر نکشه و تند تند گفتم :

_باشه، باشه.

با عصبانیت سرمو به سمت جلو هول داد و از انبار خارج شد، روی زمین دراز کشیدم و دستامو باز کردم و به سقف خیره شدم.

_زنده ای؟

همونطور که به سقف نگاه میکردم لبام آهسته آهسته خندون شد و بلند زدم زیر خنده و میون خنده گفتم :

_یعنی توقع از این بدتراشو داشتما.

یوسف با اخم بهم نگاه کرد و گفت :

_دیوونه.

آرنجمو گذاشتم رو زمینو نیم خیز شدم و گفتم :

_هو، درست حرف بزنا جوجه میزنم لهت میکنم.

یوسف پوزخندی زد و گفت :

_او، نکشیمون خشمگین.

با یه حرکت از جام بلند شدم و گفتم :

_پاشو پاشو برو زبون نریز ، آخ سرم.

یوسف بی توجه به من پاشو روی زمین کشید، نفس کلافه ای کشیدم و گفتم :

_نکن دلم ریش شد، انگار یه چیزیت میشه نه؟ میخوای دق و دلی ایمان کله خرو سر تو در بیارم؟

حرفی نزد و به زمین خیره شد، جلوی آینه رفتم و دستی به پشت سرم کشیدم و زیر لب گفتم :

_خداروشکر موهامو کوتاه کردم وگرنه الان کچل بودم.

لباسامو تکوندم و چشمکی به یوسف زدم و با خنده گفتم :

_تا الان نزدیک سیصد تومنی به جیب زدم، به امید خدا یه سیصد دیگه کار کنم با اون دویست تومنی که پس انداز کردم رو هم میشه...

_اگه به سروش جواب مثبت داده بودی الان سر یه قرون دوهزار اینجوری از اون گنده بک کتک نمیخوردی.

لبخندم تبدیل به اخم غلیظی شد و گفتم :

_اِ؟ نه بابا، فضولیاش به تو نیومده، گمشو تا نزدم دهنتو صاف نکردم

یوسف که اینبار واقعا ازم ترسیده بود بلند شد و از انبار بیرون رفت.

نتونستم بیشتر از این اوضاعو تحمل کنم و منم پشت سرش از انبار خارج شدم و داد زدم:

_دفعه آخرت باشه اسم اونو جلو من میاری فهمیدی؟

از این مقدار عصبانیت من هول شد و گفت :

_نیاز آروم باش.

سری تکون دادم و داد زدم :

_من آرومم.

در همین حین مرجان و مسعود وکامی درحالی که جعبه های فال و آدامس و خرت و پرت دستشون بود نزدیکمون اومدن ، مسعود پرسید :

_چیشده یوسف؟ چرا داد میزنی نیاز؟

اخم کردم و گفتم :

_هیچی...

کامی نگاه قرمزشو به سمتم سوق داد و گفت :

_بگو

به چشمای قرمزش نگاه کردم و گفتم :

_باز گل زدی کامی؟

بی حوصله گفت :

_اَهه، جواب منو بده.

حوصله کل کل نداشتم و بی مقدمه گفتم :

_این یوسف رو مخمه میدونه من رو اسم اون پسره حساسیت دارم هی به روم میاره.

یوسف با شنیدن این حرفم نگاهی به کامی انداخت و یهو پا به فرار گذاشت و از زیر دست کامی که می‌خواست بگیرتش در رفت، کامی با صدای دورگه ای داد زد :

_بگیرمت زنده ات نمیذارم حیوون.

و چندتا فوشم بهش داد یوسف بالای دیوار ایستاد و گفت :

_به جون خودم نمیخواستم ناراحتش کنم، مگه من دروغ میگم؟ اگه زن سروش میشد الان یه خانواده درست و درمون داشتی لازم نبود تو نوزده سالگی پول جمع کن این بچه ها بشی که آخر سرم اون ایمان کله خر مثله شغال بیفته به جونت و کتکت بزنه ، مرمر تو بگو من بد میگم؟

کامی سیگاری روشن کرد و پوک محکمی بهش زد و دودشو مستقیم فوت کرد و بی حوصله گفت :

_گو خوریش به تو نیومده.

مرجان بهم نگاه کرد و گفت :

_بی را هم نمیگی.

چشامو درشت کردم و گفتم :

_چی میگی تو؟

مسعود تلو تلو خوران دستمالی از جیبش در اورد و بعد باز کردن جلوی بینیش گرفت و نفس عمیقی کشید و درحالی که به بینیش دست میکشید گفت :

_دوباره ایمان دست روت بلند کرده؟

کامی بازم پک عمیقی به سیگارش زد و گفت :

_ بزنم بکشم این گنده بکو همه مون راحت شیم.

مسعود سریع سرشو تکون داد و گفت :

_منم پایه اتم.

به ریخت و قیافه بنگی و زارش نگاه کردم و پوزخندی زدم، مسعود همونطور که بینیشو بالا میکشید گفت :

_بخدا اگه دستش آتو نداشتم میکشتمش فکر می کنی شوخی میکنم؟

مرجان با ترس دستشو روی دهن مسعود گذاشت و گفت :

_بسه ديگه.

و به سمت کامی برگشت و گفت:

_توهم تمومش کن.

و خطاب به یوسف داد زد :

_دفعه آخرت باشه اسم سروشو جلو این میاری میبینی که خودشو خر کرده داره لگد میزنه به بختش، هی راه به راه نگو سروش سروش سروش مردم آزار نباش!

دستامو مشت کردم و با حرص گفتم :

_باشه مرمر نمیخواد تو یکی منو نصیحت کنی بسه.

مرجان با جدیت گفت :

_نه وایستا، یوسف دفعه بعد بگی سروش خودم میگریم میدمت دست کامی به حسابت برسه فهمیدی؟

کامی با پوزخند گفت :

_انگاری من سگ وحشی گله ام.

کلافه و با عصبانیت مرجانو کنار زدم و لگدی هم به مسعود که داشت چرت میزد

زدم و گفتم:

2

_تو به شوهرت برس.

مسعود از جا پرید و گفت :

_هوو

بی توجه بهش راهمو کشیدم و بیرون رفتم )

شالمو روی سرم مرتب کردم و بی حوصله یه طرفشو انداختم پشت گوشم و پاهامو روی هم انداختم و مشغول شمردن پولا شدم.

_نیاز ..

سرمو بالا گرفتم و به مریم که چندتایی گل پژمرده شده دستش بود نگاه کردم و گفتم:

_چیه؟

تا خواست حرف بزنه سریع گفتم :

_برو یکم آب بزن به این گلا سریع ردشون کن بره، اصلا هر ماشینی دیدی سریع گلو بنداز تو بغل طرف یکم زار بزن بخره.

سرشو تکون داد و به پشت سرم اشاره کرد و گفت :

_اون آقا کارت داره.

برگشتم و به پشت سرم نگاه کردم و با دیدن سروش نفس کلافه ای کشیدم و گفتم :

_باشه، تو برو مریم.

بلند شدمو بند کفشای اسپورت خاکی رنگمو محکم کردم و بعدش بی تفاوت از کنار سروش رد شدم، چون مطمئن بودم خودش دنبالم میاد به سمت پارک اونطرف خیابون حرکت کردم، پشت سرم راه افتاد و گفت :

_نیاز؟

به درختای سرسبز بید که اطراف پارکو گرفته بود نگاه کردم و روی نزدیکترین نیمکت نشستم و گفتم :

_سروش چرا دست از سرم برنمیداری؟

بلافاصله کنارم نشست و گفت :

_میشه نگام کنی؟

لبامو جمع کردم و زیر چشمی بهش نگاه کردم، صداشو صاف کرد و گفت :

_منتظرم.

اخم کردم و گفتم :

_اَه، حرفتو بزن از این چندش بازیا بدم میاد.

اداشو در اوردم و گفتم :

_میشه نگام کنی

سروش با صدایی که رگه هایی از خنده داشت گفت :

_یعنی انقدر نگاه کردن به من سخته که طفره میری؟

با پاشنه کفشم محکم کوبیدم رو پاش و گفتم :

_اصلانم.

آخش بلند شد و خم شد و به پاش نگاه کرد، راست می‌گفت نگاه کردن به سروش یکی از سخت ترین کارای زندگیم بود، چشاش یه طوری بود که ناخود آگاه دلم میلرزید، حوصله این وضعیتو نداشتم اخم کردم و به صورتش نگاه کردم و گفتم :

_خوب، بیا اینم نگاه من، حالا بنال ببینم چی میگی.

سکوت کرد و چیزی نگفت، مقاومت فایده ای نداشت! دست از لجبازی برداشتم و زل زدم تو چشای سبزش و سعی کردم احساساتی نشم، آخه چرا با خودش اینطوری می‌کرد وقتی میدونست ما برای هم ساخته نشدیم؟

سروش با چشمای مهربونش لبخندی بهم زد و گفت :

_خودتم میدونی خیلی وقته دستت پیشم روئه، بس نیست؟

همونطور که میخ چشماش بودم آروم پلک زدم و گفتم :

_نمیشه سروش بفهم، نمیشه، من خیلی وقته خودمو توجیح کردم، پس زور الکی نزن!

برخلاف من که از هر ده تا کلمه ای که به زبون میارم نه تاش فوش و الفاظ نصفه و نیمه بود سروش همیشه با متانت و پیوستگی خاصی جملاتشو ادا می‌کرد، دوست نداشتم بزنم تو ذوقش ولی من دل کنده بودم ، چون از بچگی یاد گرفته بودم با مغزم تصمیم بگیرم ، سروش فقط برام یک آدم محترم بود همین و بس .

_چرا نمیشه؟ تو به من اعتماد نداری؟ وقتی میگم درستش میکنم یعنی درستش میکنم، دیگه بهونه ات چیه؟

سعی کردم جوری که اعصابم بهم نریزه و دلخورش نکنم قانعش کنم.

_هر چند روز یکبار میایم اینجا توی این پارک روی این نیمکت تو حرف میزنی و این بحث کذایی رو پیش میکشی و من برات دلیل میارم...از مخالفت پدر مادرت، از تهدید پدرت که اگه با منه ولگرد ازدواج کنی از ارث محرومت میکنه، از اون روزی که مادرت با هزارتا بدو بیرا بهم گفت دست از سر پسرش بردارم و گورمو گم کنم ، غافل از اینکه پسرش...

با یاد آوری حرفایی که از مادر سروش شنیدم گر گرفتم و عصبانی از روی نیمکت بلند شدم و گفتم :

_خسته نشدی از این همه تکرار مزخرف این بازی مزخرف تره حال بهم زن؟بابا ول کن دیگه بکش بیرون از این داستان ، بخدا نمیشه به والله نمیشه برو پی زندگیت.

3

سروش مثله یه پسر بچه مظلوم بهم خیره شده بود و حرف نمیزد، وقتی اینطوری نگاه می‌کرد از رفتارم عذاب وجدان میگرفتم و به کل یادم میرفت سه سال ازمن بزرگ تره.

کلافه دستمو روی صورتم کشیدم و نزدیکش شدم و جوری که سعی می کردم آروم باشم گفتم :

_تو بابات دکتره مامانت معلمه، از بچگی تو ناز و نعمت بزرگ شدی، منو ببین همین الانش دارم به این فکر می کنم توی این وضعیت تا کی دووم میارم، چرا پی دردسری؟

_دوست دارم نیاز میفهمی؟ حرف تو کلت میره؟ ببین تو اصلا شکل آدمای دورو برت نیستی، این به من ثابت شده اگه چند وقت بگذره به پدر و مادرمم ثابت میشه اون موقع همه چی اوکیه.

برای اینکه بحثو عوض کنم با لودگی یه ابرومو انداختم بالا وگفتم :

_جان من اینطوری ازم تعریف نکن من بی جنبه ام ها.

سروش عصبانی شد و گفت :

_دارم جدی حرف میزنم، آقا اصلا من ارث نمیخوام مامان نمیخوام بابا نمیخوام تو چرا سنگ اونارو به سینه میزنی؟

نفسمو فوت کردم و به آسمون نگاه کردم و گفتم :

_خیر، من میگم نره این میگه بدوش، خوشی زده زیر دلت کلا تابلوئه.

پشتمو بهش کردم و ادامه دادم :

_تو میتونی هر وقت دوست داشتی بازم بیای و اصرار کنی، اما همین جوابو از من میشنوی.

به راهم ادامه دادم و مثله همه دفعات دیگه سروش سکوت کرد و چیزی نگفت.

***

به هیکل چاق و قد نسبتا بلندش نگاهی انداختم و پولارو شمردم گذاشتم کف دستش و گفتم :

_این برای مریم و علی و کیان، باقی بچه هاهم که خودت حساب کتاب کردی باهاشون.

با اخم پولارو شمرد و گفت :

_زیر آبی که نرفتی؟ جیباتو خالی کن ببینم.

دندونامو روی هم فشار دادم و با خشم دستمو تو جیب مانتوی مشکی که تنم بود کردم و یه ساعت و یه دونه آدامس ودوتا هزاری در آوردم و گذاشتم رو میز، مسخره بود ولی خودمم از محتویات جیبم خنده ام گرفته بود، چی داشتم من؟

گوشه لبشو خاروند و با همون صدای کلفت و نخراشیدش گفت :

_خوبه، مثله اینکه گوشمالی که اون روز بهت دادم درستت کرده، مگه نه؟

همونطور که اخمام تو هم بود به ديوار پشتش نگاه کردم و گفتم :

_کاری نداری میخوام برم.

یهو بلند داد زد :

_وقتی باهات حرف میزنم به من نگاه کن.

صورتمو با انزجار جمع کردم و بهش نگاه کردم و گفتم :

_برم؟

_هری.

با قدم های محکم و عصبانی از اتاق بیرون رفتم و درو محکم بستم، لبمو با حرص جویدم و دوباره سمت در برگشتم و درحالی که داشتم از عصبانیت می‌ترکیدم گفتم :

_گامبوی سیاه سوخته زشت بی مصرف مفت خور، سگ تو روح خودتو این خونه لجنزارت کنن، شیطونه میگه...

_باشه زیادی حرص نخور شیرت خشک میشه!

برگشتم و با دیدن قامت پسر بچه ای تو تاریکی با همون حرص داد زدم:

_علی تویی؟

علی نزدیک تر اومد و توی نور ایستاد، با همون کلا لبه داری که حتی تو شبم از رو سرش بر نمیداشت اخمی کردم و گفتم :

_چرا پیش بقیه نیستی؟

خم شد و سنگ ریزه ای از روی زمین برداشت و به سمت دیوار پرت کرد و با صدای بچگانه ای که سعی بر بزرگ نشون دادنش می‌کرد گفت :

_هیچی یکم دلم گرفته بود.

تو این سالها خیلی سعی کردم خودمو نسبت به چیزایی که اطرافم میبینم بی تفاوت نشون بدم، اما تنها چیزی که هیچ وقت برام عادی نمیشد ظلمی بود که داشت بهمون میشد، به فاصله چند کیلومتر از ما بچه های هشت؛ نه ساله ای بودن که تنها سختی که بهشون وارد میشد بیرون اومدن از تخت برای رفتن به مدرسه بود ، اما رو به روی من پسری نشسته که تو این سن کم دغدغه‌اش این بود که چطوری پول بخور نمیرشو دربیاره.

دستمو روی کلاهش کشیدم و گفتم :

_برو بچه بخواب که فردا کار داریم.

سرشو از زیر دستم کنار کشید و گفت :

_باشه.

خمیازه کشان به سمت اتاق رفتم و درو باز کردم با دیدن مسعود که مثله همیشه توی اتاق منو مرجان پلاس شده بود پشت چشمی نازک کردم و داد زدم :

_مگه صد دفعه نگفتم شب اینجا نخواب؟ پاشو برو بیرون خوابم میاد.

مسعود خوابالود قلطی روی موکت زد و گفت :

_جیغ جیغ نکن هرچی زده بودم پرید.

چشمامو درشت کردم و با اخم گفتم :

_میگم بیا برو بیرون.

مرجان با دلخوری گفت :

_نیاز خیلی بی رحمی تو، دلت میاد یه زن و شوهرو از هم جداکنی؟

بالشتی از کنار دیوار برداشتم و انداختم اونطرف و گفتم :

_آره، زود باش بیرونش کن تا خودم دست به کار نشدم.

مرجان با ناراحتی دست مسعود رو گرفت و به زور بلندش کرد و باهم از اتاق بیرون رفتن، خسته و بی حوصله سرمو روی بالشت گذاشتم و چشمامو بستم و خوابیدم.

4

انگاری از خوابیدنم یک ساعت نگذشته بود که با صدای نخراشیده ایمان چشمامو باز کردم و به اطراف نگاه کردم.

_بلند شید ،بپیچید برید سرکار، بخور و بخواب بسه، یالا.

به ساعت که شیش صبحو نشون میداد نگاه کردم و دستی به صورتم کشیدم و بلند شدم رفتم بیرون، ایمان یکی یکی با چک و لگد بچه هارو از خواب بلند می‌کرد و زیر لب بد و بیرا میگفت ، بچه ها با چشمای پف کرده و صورت خوابالود کفش‌ و دمپایی هاشونو میپوشیدن و میرفتن از خونه بیرون، بی تفاوت پای شیر آب نشستم و بازش کردم، با اولین مشت آبی که به صورتم زدم مثله برق گرفته ها قلبم به تپش افتاد و نفسم حبس شد ، سریع آبو بستم و دستامو با لباسم خشک کردم اومدم تا برم ایمان همونطور که از دور با نگاه عجیبی سرتا پامو وارسی می‌کرد داد زد :

_نیاز توهم سریع شال و کلاه کن با بچه ها برو.

دستای خیسمو به موهام کشیدم و جوری که نشنوه گفتم :

_ زر نزن، خیکی .

از کنارش رد شدم و بی حوصله شال مشکی و مانتوی همون رنگیمو برداشتم و تنم کردم، خم شدم و کفشامو پوشیدم و بندشونو بستم و کیفمو یه طرفی انداختم رو شونه ام و دنبال بچه ها رفتم، هنوز تو عالم خواب بودم و داشتم راهمو میرفتم که پری یکی از دخترا کنارم اومد و گفت :

_نیاز میخوای نقاشیتو بکشم؟

بهش نگاه کردم و گفتم :

_نه.

چیزی نگفت و کنارم قدم برداشت، بعد چند دقیقه به چهار راه رسیدیم، بچه ها رو یکی یکی تقسیم کردم و از توی کیفم باکس سیگار و آدامسو در اوردم و به اونایی که نداشتن دادم و خودمم گوشی کلیدی مو از توی کیفم در اوردم و همون کنار روی زمین نشستم و بچه هارو زیر نظر گرفتم، ساعت نزدیکای ده بود که پری بساطشو ول کردو اومد پیش من و با ذوق تکه کارتونی رو به سمتم گرفت گفت:

_نیاز ببین.

بی توجه به چیزی که سمتم گرفته بود سریع بلند شدم و داد زدم :

_چرا ول کردی بساطو اومدی اینجا؟ برو تا بلند نکردنشون که ایمان بدبختمون میکنه.

همونطورکه تیکه کارتون دستش بود بهم نگاه کرد، با غیظ کارتونو ازش گرفتم و هولش دادم سمت بساطش و گفتم :

_وایستاده منو نگاه میکنه دِ برو دیگه.

نفس حرصی کشیدم و به رفتنش نگاه کردم خیلی خودمو کنترل کردم که باهاش بدتر از این حرف نزنم ، فقط کافی بود یه دونه از این خرت و پرتایی که دست این بچه هاست گم بشه تا ایمان خارمو چیز کنه... خفیف کنه.

خیالم که از رفتن پری راحت شد کنار جدول نشستم و به عابرا نگاه کردم چشمم خورد به دختری که هدفون رو گوشش بود و برا خودش ورزش می‌کرد با حسرت گفتم:

_نگاه کن تورو قرآن ، اینم دختره منم دخترم ولی من کجا و این کجا خوش به حالش.

تا اینو گفتم و سرمو چرخوندم یه ماشین با سرعت بالا از بیخ دختره رد شد و نزدیک بود بزنه بهش و شت و پتش کنه، لبمو به دندون گرفتم و گفتم :

_خدایا بیخیال بهش فکر نکن حالا لازم نیس بخاطر من طرفو شتک کنی.

تو همین فکرا بودم که یهو چشمم به نقاشی تو دستم افتاد، یه دختر با موهای پسرونه دماغ و لبای متناسب و چشای اندازه گاو که چه عرض کنم نامتناسب کشیده شده بود و اسم منم پایین نقاشی نوشته بود، جالب این بود که با یه چیزی مثله ذغال مردمک چشما و موهامو مشکی کرده بود و تهشم با همون ذغال پایین اسم من نوشته بود «پری».

نقاشی رو دور تر گرفتم و گفتم :

_اصلانم شبیه من نیس، من قشنگ ترم!

یکم نزدیک تر گرفتم و متفکر دستی به چونه ام کشیدم :

_بدم نکشیده ها، فقط یکم زیادی اغراق کرده.

واقعیت این بود که خیلی نسبت به سن و شرایطش چهره مو خوب طراحی کرده بود، به اطراف نگاه کردم و نقاشی رو گذاشتم تو کیفم که یهو یه صدای داد و بیداد بلندی توجهمو به‌سمت بچه ها جلب کرد نگاه کردم دیدم یوسف داره با راننده یه ماشین مدل بالای مشکی بحث میکنه، کلا یوسف عاشق ماشینای مدل بالا بود، حاضر بود از این سر خیابون بره اون سر خیابون تا به صاحب ماشین گل بفروشه یا شیشه ماشینشو پاک کنه هر چند راننده ها اکثرا از این مورد دومش خوششون نمیومد.

راننده پشت فرمون نشسته بود با عصبانیت سر یوسف داد میزد :

_ای بابا گند زدی رو شیشه ماشین طلبکارم هستی؟ برو بچه برو .

خودمو بهشون رسوندم و دهنمو باز کردم حرف بزنم یوسف با ناراحتی گفت :

_پولمو بده حق یتیم خوردن داره آخه نامرد؟

5

راننده که پسر جَوونی بود ؛عینک آفتابی زده بود و چهره شو نمیتونستم قشنگ ببینم، بهش نگاه کردم و خواستم میونه داری کنم گفتم :

_بِبینید...

حواسش پرت چراغ قرمز بود و در حالی که داشت با گوشیش شماره میگرفت گفت:

_عجب بچه پرروئیه ها.

دوباره اومدم حرف بزنم که باد اومد و شالم از سرم افتاد پایین و متأسفانه منم به جمع روسری برباد رفتگان پیوستم ، همونطور که شالمو درست میکردم گفتم:

_صبر کنید...

یوسف داد زد :

_آقا پولمو بده وگرنه لاستیک ماشینتو پنچر میکنم.

راننده تا اومد حرف بزنه عصبانی شدم و داد زدم :

_دو دقيقه لال بمیرید حرفمو بزنم دیگه.

پسره عینکشو از روی چشماش برداشت و گذاشت رو موهاش و با لبخند مسخره ای گفت :

_تو چی میگی آخه کوچولو؟

اخم کردم و برای تلافی حرفش گفتم :

_پدر جان ، پول این بچه رو بده.

پسره نگاهی به گوشیش انداخت و دکمه بغلشو فشار داد و انداختنش جلوی داشبورد ماشین و بعد به شیشه اشاره کرد و گفت :

_اون وقت شیشه ماشینم که توش گند زده شده چی میشه ؟

دست به سینه ایستادم وگفتم :

_ دست و دلبازیت جلوی یه پسر بچه کارگر تحت تاثیر قرارم داد.

به یوسف نگاه کردم و گفتم :

_خودم پولتو بهت میدم برو سر کارت.

به چراغ راهنمایی که سبز شد نگاه کردم و گفتم :

_به نظرم یک قدم دیگه تو مسیر صرفه جویی از پولات بردار، برو تا جریمه نشدی.

پوزخندی زد و گفت :

_در حدم نیستی آخه بچه .

تا خواستم جوابشو بدم یهو یه دسته اسکناس از داشبورد در اورد و پرت کرد تو صورتم، با این کارش یه آن حس کردم یه سطل آب یخ رو سرم خالی شد. عینکشو گذاشت رو چشمش وگفت :

_من با این پول خوردا شیشه عینکمو پاک میکنم.

و گازشو گرفتو رفت.

همه بچه ها با سرعت دورم جمع شدن و مشغول جمع کردن اسکناسا از روی زمین شدن، در همون حالت خشکم زده بود و با دستای مشت شده به آسفالت خیابون خیره شده بودم، پرت شدن اون پولا تو صورتم برام از هزارتا سیلی بدتر بود، به پولای مچاله شده توی دست بچه ها نگاه میکردم و فکر می کردم دارن غرور تیکه تیکه شده منو از روی زمین جمع میکنن، مریم با خوشحالی داد میزد:

_ پولدار شدیم پولدار شدیم.

دیگه صدایی نمیشنیدم، فقط با زور شدیدی سعی بر کنترل صدای گریه ام داشتم تا کسی متوجه نشه، نمیدونم چند دقیقه اونجا ایستادم، دوست داشتم بمیرم...

یوسف دستمو تکون داد و گفت :

_نیاز پولارو از دست بچه ها جمع کردم گریه نکن.

پری کنارم نشست و گفت:

_گریه نکن نیاز منم گریه ام میگیره ها.

صدای گریه مو نتونستم پنهون کنم و بلند بلند زدم زیر گریه و گفتم :

_مرتیکه عوضی پولشو به رخ من میکشه... پولشو تو صورت من میکوبه... پولشو... خدایا چرا من اومدم توی این دنیا؟ خدایا هدفت از خلقت من چی بود؟

همه مردم بهم نگاه میکردن و حتی دوتا خانم برای دلداری دادن من سر مسئله ای که نمیدونستن چیه نزدیکم اومدن که توجهی بهشون نکردم و اونجا رو ترک کردم.

مرجان همونطور که تخم مرغ هارو یکی یکی توی ماهیتابه میشکست گفت :

_حالا همچین گریه میکنه انگار تو قصر خرم سلطان بزرگ شده، از خداتم باشه انقدر پول بهت داده، بقیه چطوری رفتار میکنن باهات؟ رو سرشون حلوا حلوات میکنن؟

هرچقدر سعی می کردم اشکام بند نمیومد، اخم میکردم به آسمون و زمین نگاه میکردم اما دیدم خیر بند اومدنی نیست که نیست، همیشه همینطوری بودم گریه نمیکردم وقتی هم که میکردم اندازه کل این چند وقته اشک میریختم ، با سر آستین لباسم اشکامو پاک کردم و سعی کردم با اخم کردن جلوشو بگیرم، تو همین حین بود که کامی وارد اتاق شد و بدون در اوردن کفشاش کنار پیک نیکی که مرجان داشت روش غذا درست می‌کرد نشست و گفت :

_همش تخم مرغ، کی میشه از این زندگی نکبتی خلاص شیم.

مرجان بهش چشم غره ای رفتو گفت :

_همینم اگه نبود از گشنگی میمردیم فکر کردی این ایمان دلش برای ما میسوزه؟

بی حوصله گفت :

_تو یکی ولمون کن دیگه ناموسا.

سکوت منو که دید دستی به چشای همیشه قرمزش کشید، نیم خیز شد و گفت :

_ساکتی نیاز

شونه هامو انداختم بالا و زیر لب گفتم:

_چی بگم؟

یهو نشست روی دوتا پاشو گفت :

_چرا صورتت زخم شده؟

دستی به گونه ام کشیدم و با احساس سوزشش یادم اومد چرا اینطوری شده، تصویر اسکناسای تا نخورده و پرت شدنش توی صورتم و زخم سطحی گونه ام...

کامی نزدیک تر بهم نشست و چون میدونست خوشم نمیاد دست کسی بهم بخوره گفت :

_میگم چرا زخم شده ؟

با لب و لوچه آویزون گفتم :

_با پول.

گوشه لبشو خاروند و گفت :

_نیاز سر به سر من نذار بگو چیشده؟

داد زدم :

_یه بچه پولدار سر چهار راه پولشو کوبید تو صورتم اینجوری شدم، همينو میخواستی بشنوی؟

یهو دستشو اورد بالا و یه سیلی محکم زد تو گوشم.

_اینو زدم تا یادت باشه هر احدی به شرفت توهین کرد همین‌طوری بزنی تو گوشش.

6

با چشمای درشت شده بیشتر از قبل داد زدم :

_دِ بیشعور خودم میدونم هرکی بهم توهین میکنه باید مثله سگ بزنمش ولی اون عوضی سوارِ ماشین بود گازشو گرفت و رفت.

از شدت صدای بلندم یک چشمشو بست و گفت :

_اها.

عصبانی تر از قبل داد زدم :

_ایمان گنده رو هم میذارم کنار تو بیای بزنی تو گوشش.

مرجان که تا اون لحظه ساکت بود با شنیدن اسم ایمان ترسیده گفت :

_بسه تمومش کنید.

کامی بلند شد و گفت :

_خوب توهم، حالا یه سیلی خوردی دیگه.

از خونه زدم بیرون و شاکی گفتم :

_هرکی از راه میرسه یه مشتی لگدی به ما میزنه میره.

با بیرون اومدنم از خونه چشمم به پری افتاد که یه جعبه مداد رنگی جلوشه و داره نقاشی میکشه، با اخم رفتم پیشش و گفتم:

_از کجا؟

با دیدنم سریع جعبه مداد رنگی رو قایم کرد و گفت :

_پیدا کردم.

عاقلانه بهش نگاه کردم و گفتم :

_بده اونو به من تا صاحابشو پیدا کنم.

لباشو با ناراحتی جمع کرد و گفت :

_میشه ازم نگیری؟

سری تکون دادم و گفتم :

_نوچ، رد کن بیاد.

_خانم ناهيدی برام خریده.

بشکنی زدم و گفتم :

_اها اینه، پس دیگه دروغ نگو میدونی که میفهمم.

_هیچ وقت؟ حتی وقتی که کتک بخورم؟

کنارش نشستم و گفتم :

_اولا بیجا کرده کسی که بخواد تورو کتک بزنه، دوما این نقاشی که برام کشیده بودی خیلی قشنگ بود، حتما همین خانمه که میگی بهت یاد داده درسته؟

صاف نشست و با تعجب گفت :

_آره از کجا فهمیدی؟

لپشو کشیدم و گفتم :

_دیگه شاسکول نیستم میفهمم یهو جیم میشی.

حرفی نزد و مشغول نقاشی کشیدن شد، یکی از مداد رنگی هاشو برداشتم و بهش خیره شدم و رفتم تو فکر، تو فکر بچگیام...بچگیایی که هیچ وقت حسش نکردم، چرا چیزی یادم نمیومد؟ چرا هرچی به بچگیم فکر میکردم آخرش منتهی میشد به یه جعبه فال و چند قرون پول خورد؟

_نیاز بلدی نقاشی بکشی؟

از فکر بیرون اومدم و مداد رنگی رو گذاشتم رو جعبه اش و گفتم :

_نه.

انگشتشو گذاشت رو لپشو با حالت متفکرانه ای گفت :

_مگه خانم ناهيدی به تو یاد نداده؟

از جام بلند شدم و گفتم :

_نه خانم ناهيدی فقط به دختر خوشگلا نقاشی یاد میده.

_خوب توهم که خوشگلی!

با شنیدن این حرفش لبخند ملیحی زدم و گفتم :

_جدی؟

_آره خیلی، هم خوشگلی هم نازی.

نیشم بیشتر باز شد و گفتم :

_عه، چه خوب.

_آره تازه اون روز سر چهار راه یه دختره از کنارت رد شد گفت چه چشای درشت و قشنگی داری ولی حیف گدایی.

با این حرفش یهو به خودم اومدم و اخمی کردم :

_میخواست بهش بگی احمق گدا نیست کودک کاره.

پریا مداد رنگی هاشو جمع کرد و گفت :

_خواستم بگم ولی خوب دیدم کودک نیستی آدم بزرگی.

دهنمو باز کردم تا جوابشو بدم دیدم خوب حق با بچه است، برای اینکه کم نیاورده باشم به در اشاره کردم و گفتم :

_خوب دیگه بسه پاشو برو بخواب که فردا خیلی کار داریم.

7

ادامه از زبان سوم شخص :

_ماندانا این پی اس فور منو چیکا کردی ؟

_شکستمش، آره،شکستمــــــــش.

نویان با ابروهای بالا رفته ظرف آجیلو از روی کانتر برداشت و گفت :

_جدی؟ چرا؟

ماندانا که حرصی مشغول جمع کردن وسایلش بود با گریه فریاد زد :

_ازت متــــــــــــــنفرم میفهمی؟ متــــــنفر، پسره ی... .

نویان با حالت بیخیالی دستی به پشت گردنش کشید و گفت :

_خوب نمیگی چیشده که

و به کشوی باز شده نگاه کرد و ادامه داد :

_چت شده؟اونو چرا بر میداری؟

ماندانا صورتشو جمع کرد و گفت :

_ساکت، با من حرف نمیزنیا، روتو اونور کن ببینم دارم لباسامو جمع میکنم.

یدونه پسته از توی آجیل خوری برداشت و درحالی که با دقت به پسته ی توی دستش نگاه می‌کرد زیر لب گفت :

_اِ، بی تربیت، باز که زنجیر پاره کردی...

ماندانا پشتشو به نویان کرد و گفت :

_ پسره روانی، حالا میفهمم چرا هیچ گاوی راضی نیست با توئه بیخیال زیر یک سقف باشه، اون بابای بیچاره تو الان فهمیدم.

ظرف آجیلو روی میز گذاشت و دوتا دستشو روی کانتر آشپزخانه گذاشت و با یه حرکت روش نشست و گفت :

_هیشکی راضی نیست؟هه ببین کل دخترای اين شهر به عمرشون باحال تر و کیوت تر از من دورو برشون ندیدن ، آرزوشونه با من باشن فهمیدی؟

_هزار بار بهت گفتم اون رو نشین بدم میاد، گول همین حرفا تو خوردم...خام شدم، چه رویاهایی که نداشتم همش دود شد رفت هوا.

مکثی کرد و به نویان نگاهی انداخت و گفت :

_نه، دیگه خام نمیشم.

چمدون لباس هاشو برداشت و به سمت در خروجی رفت و داد زد :

_حالم از تو این خونه بهم میخوره، قسط آخرمم برمیداری مثله بچه آدم بهم میدی تا نزدم کار دست کسی ندادم ، خدایا شکرت که نذاشتی من زن همچین آدم بی خیال و بی مسئولیتی بشم.

نویان با صورت جمع شده داد زد:

_زنم بشی؟ برو بابا، تو که جوگیر شده بودی اگه جلو تو نمیگرفتم میخواستی جهاز بیاری تو خونه من، همون مامانت دل تو دلش نبود

ماندانا اشکاشو پاک کرد و گفت :

_ برات متاسفم ، مامی من روشنفکره میدونه منو تو جاست فرندیم.

نویان پوزخندی زد و همونطور که مشغول چک کردن موبایلش بود گفت :

_چاییدی.

ماندانا جیغ جیغ کنان کفشاشو پوشید و دستشو گذاشت روی دستگیره در تا بره بیرون ، ناگهان نویان چشمش به تقویم روی دیوار افتاد با دیدن تاریخ 6 آوریل مثله برق زده ها جستی زد و جلوی ماندانا ایستاد.

_برو کنار بزار برم.

_کجا؟؟ بیا تو کوتا بیا بابا شوخی کردم باهات.

ماندانا اخم کرد و همراه با جیغ بلندی گفت :

_میگم برو کنار .

نویان سراسیمه دستشو روی دهن ماندانا گذاشت و گفت :

_ آرومتر، ببین، میگم دیگه چیزی نمونده، کجا میخوای بری؟ اصلا مگه مامان جونت ملبورن نیس؟

8

در یک آن ماندانا ناخونای بلندشو روی دست نویان کشید و از خونه زد بیرون و درو محکم بست، نویان با درد به پشت دستش که جای چنگالای ماندانا مونده بود نگاه کرد و گفت :

_اآخ یَزیدتو ، ناخن کاشتی یا دسته بیل؟!

با صورت جمع شده روی دسته مبل نشست و گفت :

_ من باز چه غلطی کردم که خودم نمیدونم ؟

در نهایت با خیال اینکه این بار هم مثله دفعات قبل بعد چند روز با یه شاخه گل و هدیه های گرون و به قول ماندانا لاکچری اونو راضی میکنه و به خونه بر میگردونه بی حوصله خمیازه ای کشید و به سمت حموم رفت و بعد چند دقیقه ای شیک و مرتب از اتاقش خارج شد و گوشیشو برداشت و به مهراد زنگ زد، میشه گفت مهراد تو دنیا تنها آدم شبیه به نویان بود همونقدر بیخیال، همونقدر بی حوصله و همونقدر خوشگذرون و سرخوش! و همونقدر کله شق! فی لواقع لنگه هم بودن.

_جونم نویان؟

ریموت به دست همونطور که داشت از خونه خارج میشد گفت :

_سلام مهری دارم میام پیشت این دختره جیغ جیغو دوباره قهر کرده.

مهراد از پشت گوشی صداشو کلفت تر از حد معمول کرد و گفت :

_اکهی چیکارش کردی باز؟

_نمیدونم بابا روانیه کلا.

_ با بچه ها باغ لواسونیم بیا ببینم چیکار میشه کرد.

_اوکی.

ریموت رو چند قدم نرسیده به ماشین زد و سوار شد، با پلی کردن موزیک بالا بردن صدا لبخندی زد و راهی ویلای مهراد شد.

مهراد به استقبال نویان اومد و گفت :

_بَه سلام داداش خودم .

بی حوصله به مهراد دست داد و گفت :

_ اين مورد طلاییتم که جا زد.

مهراد روی کاپوت ماشین نویان نشست ومتعجب گفت:

_داداش ناموسا من دیگه نمیدونم چیکار کنم! تو فقط بگو چیکارش کردی؟