رمان ساختمان دو واحده به قلم حدیثه اسماعیلی

ژانر: عشقانه – طنز

خلاصه رمان:

دختری بنام عسل که در شمال زندگی میکنه،تهران دانشگاه قبول میشه و با دوستش رها تو تهران خونه مجردی میگیرن.هردو فکر میکنند خونه روبه رویی تاابد خالیه اما غافل ازاینکه باشروع شدن دانشگاه خونه روبه رویی هم خونه مجردی پسرونه میشه.اما…اونها که خبر ندارن …

قسمتی از رمان ساختمان دو واحده :

منم که این چیزا حالیم نبود.رفتم طرف در و سعی کردم درو باز کنم که یادم افتاد قفلش کنم.قفلو سریع چرخوندم در بلافاصله باز شد.در که باز شد ۱۵جفت چشم زوم شد رومن.کنارشون زدمو رفتم تو حال شروع کردم به جیغ زدنو بالا پریدن.میون دادو هوارام هم گفتم: …

ادامه رمان:

به نام خدا

با استرس لبتابو روشن کردم.دستم میلرزید اصلا نمیدونستم باید چیکار کنم.به هیچکی نگفته بودم که الان میخوام نتایج کنکورو نگاه کنم.در اتاقمو کامل بسته بودم قفلم کرده بودم یهو یکی نیاد تو!میدونم کنکورمو خوب دادم ولی منم دیگه!تو خانواده به اسم عسل استرسی معروفم!البته به فضول خانوم هم معروف هستما...بگذریم.وقتی اسم سایتو زدم وارد سایت شدم با استرس دنبال اسمم میگشتم،که یهو.اون پایین نوشته بود عسل معاف.اصلا به بقیش نگاه نکردم چنان جیغی زدم که صدای جاروبرقی مامانم قطع شد.پریدم بالا و واسه خودم کلی جیغ زدم.کلی هم هورا میکشیدم.یهو دیدم یه مشت آدم به در اتاق میکوبن و پشت سرهم میگن:

سالمی؟؟؟

منم که این چیزا حالیم نبود.رفتم طرف در و سعی کردم درو باز کنم که یادم افتاد قفلش کنم.قفلو سریع چرخوندم در بلافاصله باز شد.در که باز شد 15جفت چشم زوم شد رومن.کنارشون زدمو رفتم تو حال شروع کردم به جیغ زدنو بالا پریدن.میون دادو هوارام هم گفتم:

دانشگاااااااااااااااااااا ااااااااااااااااااااااااا اااا قبول شدممممممممممم!

منتظر بودم کلی واسم دست بزنن.ولی هیچ صدایی ازشون درنیومد.وایسادم و بهشون نگاه کردم که دیدم 6 تا آدم بعلاوه مامانم دارن بهم نگاه میکنن!یاامام زمان اینا کین.صورتمو کج کردمو گفتم:

شما کی اومدین؟؟؟؟؟؟؟

بهنام یدونه آروم کوبید تو پیشونیشو چشاشو بست!یهو یه ایل آدم دوییدن طرفمو شروع کردن به جیغ و دادو هورا کشیدن و تبریک گفتن.نه مثل اینکه هنوز جو هست.منم که دیدم جو مناسبه عین اونا شروع کرده به جیغ کشیدن!چند دقیقه بعد که اوضاع آروم شد تازه متوجه شدم که بهنام و بهار،ندا و نوا،عرفان وعلی توی خونه ان.بهنام و بهار دخترداییو پسر داییمن!ندا و نوا هم دخترخاله هام.عرفان داداش بزرگم و علی داداش کوچیکمه!عرفان و علی هیچی بقیه باز چتراشونو باز کردن اینجا؟؟؟؟ندا و نوا دو قلوان که یه سال از من کوچیکترن.بهارهم سن و بهنام از من بزرگتره.لبمو کج کردمو گفتم:

تا کی چتراتون اینجا بازه؟؟؟

بهنام لم داد روی مبلو گفت:

حالا حالا ها هستیم

_ مامانتینا کجان؟

_ خونه مامان جون

(مامان بزرگم)مامانم گفت:

عسل یعنی چی تا کی چتراتون اینجا بازه.زشته

و بعد لبشو گاز گرفت.شونه ای بالا انداختمو گفتم:

خب راس میگم دیگه

عرفان بحثو عوض کردو گفت:

حالا چی قبول شدی؟؟؟؟

_نمیدونم

چشای عرفان گرد شدو گفت:

نمیدونی؟؟؟؟

_من فقط اسممو دیدم همین

سریع رفتم تو اتاق که همه پشت سرم اومدن.8 نفری به لبتاب زول زدیم!عرفان نچی کردو گفت:

معماری

من واسه خودم دست زدم که نوا یه پس گردنی زدو گفت:

بابا معمار آینده

عرفان ادامه داد:

تهران...تهران قبول شده

سری تکون دادم.علی گفت:

خوبه دیگه.بری تهران به ما اینجا کلی خوش میگذره

بالبخند گفتم:

به منم کلی خوش میگذره

اخم کردو جواب نداد.علی، یه پسر 16 سالس که تازه یاد گرفته غیرتی باشه.خیلی هم غیرتیه.اصلا نگا نمیکنه یارو کیه میره یقشو میگیره ولی عرفان اینجوری نیست.غیرتیه ولی نه مثل علی که بیاد دعوا کنه!خلاصه لبتابو خاموش کردمو بعد سوال پیچ کردنشون فهمیدم نوید(داداش ندا و نوا) هم تو راهه و قراره یه نفر دیگه به جمع چترا اضافه بشه!این بچه ها هر تابستون جمع میشن شمال.خاله و داییم میرن خونه مامانبزرگم!ولی این بچه ها میان خونه ما!معمولا یه هفته ایناام میمونن!و تو اون تایمی که من با استرس رفته بودم تو اتاقو درو قفل کرده بودم اینا اومده بودن.ساعت یک ظهر بود منم خیلی گشنم بود.خواستم چیزی بگم که مامان نهارو آورد.با دیدن غذا همه مشغول خوردن شدیم.صدا از هیچکی در نمیومد.سرمو بالا گرفتمو با تاسف سری تکون دادم.چنان افتاده بودن رو بشقاب که انگار از آنگولایی،جایی فرار کردن...مامان که ته دیگو آورد سر همه اومد بالا.سریع گفتم:

فقط کافیه به من نرسه چنان میزنمتون که خودتونم نفهمین.

بهنام گفت:

پس خودمونو واسه یه کتک خوردن حسابی آماده کنیم

و همه یهو ریختن رو بشقاب ته دیگا.بعد از چند دقیقه همه با یه ته دیگ به جای خودشون برگشتن و تنها چیزی که تو سفره بود بشقابی پراز خالی بود.هیچــــــــــــــــــ� �ـــــــی توش نبودا هیچیییی.یعنی من با خرس حرف زده بودم برام ته دیگه میذاشت.با تعجب به مامانم نگاه کردم که دیدم اونم داره با چشای اندازه لیوان به بشقاب نگاه میکنه.سرشو بالا آوردو یه چشمک به من زد.این یعنی تو قابلمه هنوزم ته دیگ هست.یه لبخند دندون نما زدم و سریع همه غذامو خوردم.بعد حمله ور شدم به طرف آشپزخونه.در قابلمرو باز کردمو با دیدن اون همه ته دیگ ذوق زده شروع به خوردن کردم که یهو بهار اومد تو آشپزخونه.سریع ته دیگارو زیر برنج قایم کردمو درشو گذاشتم.بهار مشکوک گفت:

چیکار میکردی؟؟؟؟

_هیچ کار خاصی انجام نمیدادم

رفتم طرفشو گفتم:

بیا بریم دیگه

جون ته دیگ درخطر بود باید میبردمش بیرون...خلاصه به کمک هم ظرفارو جمع کردیم و منو بهار ظرفارو شستیم.چنان جدی ظرف میشست انگار داره لباس عروسی میشوره. ظرفارو که شستیم مامانم گفت:

بچه ها برید لطفا استراحت کنید.بعد از ظهر هرکاری میخواید بکنید.خواهشا

چون میدونست بچه ها سرو صدا میکنن و نمیذارن مامانم بخوابه.مامانمم اگه یه روز ظهر نخوابه شبش ساعت هشت شب بخیرو میگه.بهاره و ندا و نوا اومدن تو اتاق من بهنام هم رفت تو اتاق علی و عرفان.بچه ها چون خسته راه بودن دو دیقه ای خوابشون برد ولی من تازه یاد دانشگاهم افتادم.معماری تهران قبول شدم.یعنی بابا میذاره برم؟؟؟؟عرفان و علی چی؟؟؟یعنی باید برم تو خوابگاه؟؟؟چجوری خوابگاه پیدا کنم؟رها رها رهاااااااا.عالیه.رها رو اصلا یادم نبود.سریع گوشیمو برداشتم شمارشو گرفتم که یچیزی شنیدم:

موجودی کافی نیست

اههههه مسخره.الان چه وقت این حرف بود.بیخیال گوشیم شدم و رفتم تو پذیرایی و تلفنو برداشتم.تند تند شماره رها رو گرفتم که یه بوق نزده برداشت:

_سلام

_روگوشی خوابیده بودی؟؟؟؟بذار یه بوق بخوره بعد

_داشتم سوزن بازی میکردم.سلام

_سلام رهااااااااااااااااااااااا ااااااااااااااااااا.خوبی؟� �؟؟

_مرسی.چقد خوشحال

_نتایج دانشگارو نگاه کردی؟؟؟؟

_مگه اومده؟؟؟؟؟؟؟؟؟

_وای.آره اومده برو ببین

_باشه میرم.توچی قبول شدی حالا؟؟؟

_معماری.تهران برو ببین رها بدو

_مبارکه.باشه باشه.خدافظ

و سریع قطع کرد.بیچاره چقد هول شد.رها دوست صمیمی من و اونم شمالیه.ما از دبیرستان درسامون خیلی خوب بود.کنکورمون رو هم عالی دادیم.انتخاب رشته هامونم مثل هم بود.رتبه کنکورمون اومده بود خوب بود ولی فکر نمیکردم که تهران قبول شم. معماری و هردومون انتخاب کردیم.امیدوارم اونم مثل من تهران قبول شده باشه!گوشی تو دستم بودو تند تند دعا میخوندم که اونم تهران قبول شده باشه.نمیدونم شاید معجزه بود یا شروع زندگی جدید من.ده دقیقه بعد تلفن زنگ خوردو تنها چیزی که من شنیدم جیغ رها بود که گفت:

معماری تهران

اصلا باورم نمیشد.شاید این چیز امکان نداشته باشه ولی به نظر من یه معجزه بود که هردومون یچیز رو قبول شدیم.باخوشحالی گفتم:

راست میگی؟؟؟؟؟؟

_آره به جون عسل.معماری تهران.عسل دیدی عین هم شدیم؟معماری تهران هردوموووووون.تو یه دانشگاه عسل.باورت میشه؟؟؟؟

_نه!

_خب اشتباه میکنی باید باورت شه

_وای استرس دارم

_چرا؟

_میذارن بریم تهران آخه؟؟؟

_تو به اینا فکر نکن.

_مگه میشه؟؟؟

_عسل انقد استرس وارد نکن.

_خیله خب.خدافظ

_ناراحت شدی؟

_نه عزیزم خدافظ

تلفنو قطع کردم و گذاشتم سرجاش.همینطور که میرفتم تو اتاقم به بابام فکر میکردم.بابام یه شرکت فروش مصالح ساختمانی داشت.امروز هم اونجا بود.فکر خوبیه.سریع به اتاق رفتم وایسادم جلو آینه.به خودم نگاه کردم.همه بهم میگفتن بهم نمیاد هیجده سالم باشه.یابیست و دو.یا بیست و سه.ولی خب من هیجده سالمه چرا سن منو انقد بزرگ میکنن؟موهام قهوه ایه روشنه واز بچگی هم گونه هام تقریبا عین اونایی بوده که پروتز کردن.چشمای طوسی.دماغ معمولی لب هم معمولی.قدم هم 170.لاغرم.ولی من نمیدونم چرا میگن بهت نمیخوره.بیخیال این فکرا شدمو رفتم آروم در کمدو باز کردم.یه مانتوی آبی نفتی با شلوار مشکی.یه روسری آبی هم برداشتمو سریع سرم کردم.کیفمو گوشیمو و همچنین سوییچ مامانمم برداشتمو از خونه بیرون رفتم.تند کتونیمو پام کردمو از خونه عین جت پریدم بیرون.سوار پرشیای خوشگل مامان شدمو سریع خودمو به شرکت بابا رسوندم که یکم دور بود.اصلا صبر نداشتم.سر راه ترمز زدم یه شیرینی هم خریدم.وقتی رسیدم بعد پارک کردن ماشین وارد ساختمون شدم.استرس داشت از سرم بیرون میزد.وقتی به طبقه مورد نظر رسیدم خودمو به منشی رسوندم.تا منو دید سریع از جاش بلند شدو گفت:

سلام خانوم معاف.خوش اومدین!

_سلام خانوم کریمی.بابا هست؟؟؟

_بله.بفرمایید

سریع به طرف اتاق رفتم و دوتقه به در زدم.با شنیدن بفرمایید خواستم وارد شم اما اول یه نفس عمیق کشیدمو بعد لبخند زدم.در اتاقو که باز کردم بابا اول با دیدن من تعجب کرد اما بعد لبخند زد.از جا بلند شدو گفت:

به به!تک دخترم.خوش اومدی

_سلام بابا

باهاش روبوسی کردم که گفت:

دست پرم که اومدی!خبریه؟

_بعلـــــــــــــــــه.شیر ینی قبولی دانشگاهه دخترتونه

بابا چشاش برق زد. یه لبخند از ته دل زدو گفت:

مبارکــــــــــــــــــــ ـــــه.پس این شیرینی خوردن داره!

شیرینی رو باز کردم.شیرینی مورد علاقشو خریده بودم.بابا یه دونه خوردو گفت:

خب...حالا کجا؟؟؟چی؟

_معماری تهران!

توقع داشتم بابا اخم کنه ولی لبخندی زدو گفت:

آفرین.تهران.خبر خوبی بود

_مرسی.

_دایینا اومدن؟؟؟

_آره خالینا و دایینا اومدن .البته خودشون نه بچه هاشون.

_پس زیادیم.منم شب با شیرینی میام

_خب همینو میبریم دیگه!

_اینو که الان اینجا پخش میکنم تموم میشه

و پس از گفتن این حرف خانوم کریمی رو خواست و اون هم اومد.بابا گفت:

این شیرینی رو پخش کن.دخترم دانشگاه قبول شده

خانوم کریمی لبخند زدو گفت:

مبارک باشه

لبخندی زدمو گفتم:

خیلی ممنون

اون هم لبخندی زد. شیرینی رو گرفت و خارج شد.یکم من من کردموگفتم:

بابا

_جانم

_رها هم عین من...تهران قبول شده

_چقد خوب.میتونید باهم باشید خیال منم راحت تره

یعنی با این حرفش قلب من دومتر زیرش خالی شد.یعنی من عاشقتممممممممممم.با هیجان گفتم:

یعنی...میذارین من برم

بابا چشاشو گرد کردو گفت:

این چه حرفیه.دخترم شبو روز داشته درس میخونده بعد من نذارم بره؟؟؟؟

_مرسی بابا مررررررررسی

_البته شب با هم صحبت میکنیم

سری تکون دادمو گفتم:

باشه.من برم بابا دیر میشه.زود بیا خونه

بابا سری تکون داد و خداحافظی کرد.سریع از شرکت بیرون اومدمو سوار ماشین شدم.تاخونه واسه خودم دنیایی داشتم.اصلا حالم یجوری بود که هرکی میدید فکر میکرد من دیوونه ام.صدای آهنگو زیاد کرده بودمو میرفتم.وقتی رسیدم خونه یه دویست و شیش جلو در بود.ماشین کیه؟؟؟ماشینو پارک کردم.دروبا کلید باز کردمو وارد ساختمون شدم.وقتی در اصلی رو هم با کلید باز کردم متوجه شدم همه ازخواب بیدار شدن و دارن بستنی میخورن.مامان با دیدن من که کفشام دستم بود گفت:

کجا بودی؟؟؟

_رفته بودم پیش بابا

بهنام گفت:

آخی.نتونستی یکم صبر کنی؟

_نه نتونستم

نگاهم چرخید و متوجه نوید شدم.پسر جک فامیل.روبهش گفتم:

علیک سلام

یه لیس به بستنیش زد.بعد برگشت طرف منو سری تکون دادو گفت:

سلام

و بعد یه لیس دیگه به بستنیش زد.خاک برسرت مرد مگه اینجوری بستنی میخوره؟؟؟کفشمو گذاشتم تو جا کفشیو رفتم تو اتاقم.یه تنیک پوشیدم.شالم رو هم سرم کردمو اومدم بیرون.بعد این که منم بستنیمو خوردم مامانم گفت:

با جمع پسرها صحبت میکنم.شام امشب با همتونه.هرچی میخواید باید درست کنید چون دخترم دانشگاه قبول شده مهمون شماییم.مامان باباهاتونم میان با مادرجون پدرجون.پس حواستون باشه ضایع نشید

منو بهار زدیم زیر خنده.نوید شروع کرد به صرفه کردن.از جاش بلند شدو گفت:

باور کنید من اومدم یه سر بزنم برم من واسه خوردن شام برمیگردم.

عرفان دستشو گرفت کشیدو گفت:

بشین سرجات شام اتفاقا با خودته

مامانم شونه ای بالا انداختو گفت:

دیگه هرکاری دوست دارید بکنید واسه شام.

ندا سریع گفت:

راستی شستن ظرفاهم با خودتونه ها!

بشکنی زدمو گفتم:

راس میگه راس میگه.

بهنام سری تکون دادو گفت:

آقا من وظیفه شاد سازی گروه رو انجام میدم.من دست میزنم شما بپزید.

علی گفت:

جدی پاشید کارارو انجام بدید گشنمونه

بهنام یه پس گردنی زدو گفت:

علی آقا 16 سالته ماشاالله بزرگ شدی بلدی غذا هم بپزی پاشو پاشو آفرین

مامانم گفت:

شام دیر شه من میدونمو شماهاااا!

نوید گفت:

چشم خاله بچه ها بیجنبه بازیو بس کنید پاشید دیگه

مامانم گفت:

راستی یکم خونرو هم تمیز کنید.

و فرصت حرف به هیچکیو نداد.بهنام پاشد یه دستمال بست دورکلش وخواست گردگیری کنه که گفت:

خاله اینجا اصلا کثیف نیست من چیو تمیز کنم

مامان گفت:

معلومه که کثیف نیست.قبل اینکه شما بیاین گردگیری کردم ولی الان شما دوباره انجامش بدین

بهنام سری تکون دادو شروع کرد.علی جارو میکشید.نوید شروع کرد به کباب درست کردن عرفانم برنج گذاشت!عرفان دمکنیو گذاشت رو سرش و پیشبندم بست و مثلا داشت به نوید آموزش میداد.نوید گفت:

عرفان بپیچونیم بریم؟

عرفان با ملاقه زد تو سرشو گفت:

غذاتو بپز عجیجم

و بعد صداشو جدی کردو گفت:

این همه کار میکنم که بدم توعه گوریل شکمو بخوری؟توام که پول نمیدی بریم بیرون من باید حساب کنم.پس بشین غذاتو بپز

مااینور ترکیده بودیم ازخنده.تقریبا دوساعت بعدغذا حاضر شد.حالا تازه ساعت6 بعد از ظهره.عرفان سرشو خاروندو بلند گفت:

مامان برنج داره میپزه چیکارش کنم؟؟؟؟ساعت شیشه تازه

مامان گفت:

من تقلب نمیرسونم

بهنام با تاسف گفت:

دیوانه ساعت چهار برداشتی برنج گذاشتی همین میشه دیگه.دانشمند باید الان زیرشو خاموش کنی

عرفان هم همونکارو کردوگفت:

شیطون واسه خودت خانومه خونه ای شدیا وقت شوهر کردنته

بهنام با ناز گفت:

من میخوام ادامه تحصیل بدم

و عرفان درجواب گفت:زارت

منو دخترا وارد اتاق شدیم مامان هم قرار بود بره خونه مادر بزرگم.بهار گفت:بچه ها بیاید ببینیدو گوشیو گذاشت وسط.از دونه دونه کاراشون فیلم گرفته بود.اینو کی گرفت؟؟؟؟؟؟؟؟خودش جواب داد:انقد یواشکی فیلم گرفتم هیچکدومتون نفهمیدید...ماام کلی خندیدیم.تقریبا ساعت 8همه مهمونا اومدن.باباهم با یه بسته شیرینی اومده بود.پسرا سریع شامو آوردن.خوردیم غذارو...ولی بزور خوردیم... علی هم مثلا سالاد درست کرده بود.کاهو رو دو نصف کرده بودو انداخته بود تو ظرف.انقد کاهوهارو بزرگ خورد کرده بود هرکی فقط دو تیکه برمیداشت.غذا که تموم شد پسرا جمعش کردنو ظرفارو شستن.برای اولین بار خوب بود.خاله و زنداییم هم کلی بهم تبریک گفتن.داییم بحث اصلیو باز کرد:

خب حالا محمد(اسم بابامه)چه تصمیمی داری؟؟؟

_من با آقای دادفر(بابای رها.تنها رفیق فاب بابامه)صحبت کردم.تصمیم گرفتیم دوتامون پول بذاریم نزدیک دانشگاشون براشون خونه اجاره کنیم

.انقد ذوق کرده بودم نزدیک بود جیغ بزنم.ولی نمیشد بروزش داد.لبخند دندون نمایی زدم و هیچی نگفتم.دایی گفت:

فکر خیلی خوبیه.عسل هم کلی پیشرفت میکنه

و شروع کردن به بحثای متفرقه.بهنام گفت:عسل میای جرئت حقیقت؟؟با لبخند به اونها ملحق شدم

****************

خلاصه این بچه ها تا یه هفته خونه ما چتر شدن.میگم چتر مامانم میگه زشته.انقد باهاشون شوخی کرده بودیم دیگه عادت کرده بودن.از فردای رفتن اونا هممون به فکر خونه و وسایلش بودیم.باباینا دنبال خونه بودن و آخرشم یه خونه تو طبقه پنجم یه آپارتمان نزدیک دانشگاه اجاره کردن.منو رهاهم میرفتیم وسایل خونه بخریم.خدایی مگه نباید همچی خوشگل باشه؟خونه مجردیه ولی باید در حد توان شیک باشه دیگه.وقتی من میتونم چیزارو باهم ست کنم چرا نکنم.این رهای پررو ام که همش گیر میداد آخرشم با عصبانیت گفت:

میزنم تو دهنتا.جهاز نمیخری که!آخه کی جعبه دستمال کاغذیو با مبل خونه ست میکنه

_جلوه قشنگ تری داره

و به کارم ادامه دادم.بعد خریدن وسایلا و انتقال اونها به تهران قرار بر این بود فردا که نهم مهر بود ما به تهران بریم و کارای دانشگامونو انجام بدیم.چون کارا زیاد بود تا زمان شروع دانشگاه تهران میموندیم.فردا صبح با رها به تهران میرفتیم.ساعت 6 بعد از ظهر بود که کمکم حالو هوای ناراحتی تو خونه ما پیچید.عرفان از این ناراحت بود که چرا ما خونه مجردی گرفتیم.میگفت دوتا دختر تنهاتو شهر غریب امنیت ندارن.خوب شد بااین حرفاش بابا خونه رو بیخیال نشد.آخرشم عرفان گفت:

پس من هروقت دلم بخواد میرم بهشون سر میزنم به من هم ربطی نداره که چه روزی باشه

و از خونه رفت بیرون...یاامام زمان.عرفانو تاحالا اینجوری ندیده بودم.از علی بعید نبود.ولی علی الان فقط اخم میکردو حرفی نمیزد.شامو که خوردیم معلوم بود مامان بغض داره.ظرفارو که شستیم خواستم بخندونمش که موفق نشدم.بعد از اون رو مبل نشستیم و همگی به تلویزیون زول زدیم.هیچی از فیلمش نمیفهمیدیم.خواستم یکم بحثو احساساتی کنم و گفتم:

من دیگه فردا میرم حلالم کنید.اگه اذیتتون کردم ببخشید

من تمام سعیمو داشتم حرفم اوج حس رو داشته باشه که علی زد به بازومو گفت:

خرس گنده از تو بعید بود

هرچی زده بودم پرید.

_بی تربیت فردا دارم میرما

_بهتر اتاقت مال من میشه

مامان لبشو گاز گرفتو گفت:

علی...زشته

و علی زد زیر خنده.وا!مثه اینکه هوا آلوده شده زده به مغز علی. داداشم داره دیوونه میشه!بعد دیدن فیلمی که اصلا متوجهش نشدن از جامون پاشدیمو هرکی به سمت اتاقش رفت تا بخوابه.منم با یه دنیا اخم رفتم تو اتاقم که یهو یه صدا اومد که من منفجر شدم از خنده.دستشویی نزدیک اتاق من بود و صدا واضح رسید.هرکی بود بی شک ترکید.صدایی که من شنیدم چیزی جز این نمیگفت.خلاصه شب با هزار جور فکرو خیال خوابیدم

**********

با لبخند از جام پاشدمو به گوشیم نگاه کردم.لبخندم کاملا عصبی بود.روبه گوشیم گفتم:

وا مونده ی خر میمیری انقد زنگ نزنی؟بزنم همینجا تو دیوار له شی .مسخره

و از جام پاشدم رفتم طرف دستشویی که دیدم همه خوابن.چقد بدرقه خوبی واقعا.مطمعن باشم من سر راهی نیستم؟؟؟؟انگار نه انگار من دارم میرم پاشید بابا.رفتم طرف دستشویی و بعد چند دقیقه بیرون اومدو به دستشویی گفتم:

دلم برات تنگ میشه

و دماغمو کشیدم بالا.در اتاق پسرا باز بود.علی که خدایی نکرده عین میت افتاده بود رو تخت.عرفانم نبود.چه داداش مهربونی.پاشده رفته سرکار.همون موقع صدای آلارم گوشیه باباهم به گوش رسید و هردوشون از خواب بیدار شدن.بابا با لبخند گفت:

سلام دختر تهرونی

لبخندی زدمو گفتم:

سلام.صبح بخیر

مامان سری تکون دادو به طرف دستشویی رفت.منم خودم رفتم تا صبونه رو آماده کنم.زیاد اشتها نداشتم ولی کلی نون پنیر با گردو خوردم.خوبه حالا گشنم نبود.ولی لامصب خیلی میچسبید.اصلا آدم خود به خود اشتهاش باز میشد.آخرین لقممو هم گرفتمو رفتم تو اتاق.یه مانتو تا بستونی سرمه ای با خال خالای سفید انتخاب کردم.هرموقع میپوشیدم علی میگفت شبیه یوزپلنگ شدی.چقد داداش من بی تربیته!تو آیینه براش شکلک دراوردم که همون موقع با قیافه خوابالو اومد توو گفت:

اا بازم که یوز پلنگ شدی

_خودتی

_من؟؟؟؟من الان کجام شبیه _یوزپلنگه؟مگه داریم مگه میشه؟؟؟

_قیافت

خواست بزنتم که بابام صداش کردو رفت.خداروشکر.ادامه لباسمو پوشیدم.یه شلوار سفید و یه شال سفید.والا میپزیم تو راه.کتونیمم که اونجا بود بعدا میپوشیدمش.خلاصه همه وسایلمو آوردم بیرون.خانوادمو برای آخرین بار بغل کردم.علی درگوشم گفت:

گذاشتم بری تهران از اعتماد من سوء استفاده نکنیا!

و یدونه محکم کوبوند پشتم که بخاطر ضربه گردنم پنج متر پرت شد جلو.باباهم دوباره همه نصیحتارو کرد مامانمم آخرش بغضش ترکیدو گریه کرد.بوسش کردمو گفتم:

هرروز بهتون زنگ میزنم قول میدم.گریه نکن من نمیخوام ناراحتیتو موقع رفتن ببینم

مامان میون گریه گفت:

ناراحت نیستم که خوشالم.نمیبینی اشک شوغه؟داری میری ته دیگای تو قابلمه میمونه برا من.

و به گریش ادامه داد.چشام شد اندازه ته دیگ.چه بدبختیم من.همه ته دیگارو که این دوتا نره غول میخورن.علی چنان زد زیر خنده و شروع کرد به مسخره کردن که باباهم خندش گرفت.لبخند ژکوندی زدمو گفتم:

بعله...فک کنم منو از پرورشگاهی جایی اوردین نه؟؟

علی با خندش ادامه داد:

نمیدونستی از تو جوب برت داشتیم؟؟من که گفته بودم

رفتم طرفش یه بیشگون از بازوش گرفتم که جیغش داشت درمیومد.با لبخند گفتم:

باز به من که آدمم و از جوب اومدم تو که هنوز موجود ناشناخته ای چی میگی.

علی خندیدو چیزی نگفت.با صدای آیفون همه از فکر بیرون اومدیم.آقای داد فر بود که میگفت زود برم پایین تا مارو ببره ترمینال.یبار دیگه همرو بغل کردم.مامانم کلی بوسم کرد.از خونه بیرون اومدمو دونه دونه وسایلمو چک کردم.همچیم بود.از ساختمون خارج شدمو در آخر نگاه آخرو به خونه ویلاییمون انداختم.به این منطقه زیبامون.به دریا.انگار خدایی نکرده دارم میمیرم.اشکم نمیومدا ولی نمیدونم چرا آب بینیم هی میومد منم مجبور بودم بکشم بالا بعد همه فک میکردن دارم گریه میکنم.نگاهی به رها انداختم.نیشش انقد باز بود آدم فک میکرد داره میره آنتالیایی،جایی.نشستیم تو ماشینو به سمت ترمینال راه افتادیم.تا اونجا فقط به جاده و باغ نگاه کردم.راستش ناراحت بودم.هم ازاینکه دارم میرم هم خیلی ناراحت شده بودم که عرفان نمونده بود خداحافظی کنه باهام.مگه داداشم نبود؟؟؟؟اصلا برم تهران کلی باهاش دعوا میکنم.الان نمیشه!آقای دادفر دم ترمینال نگه داشتو دوباره رهارو بغل کرد.وسایل هامون رو تو ماشینی که به تهران میرفتو قبلا بلیط گرفته بودیم قرار داد.ماهم بعد خداحافظی وارد اتوبوس شدیم.نگاهی به رهای خوشحال کردم.یه دختر سبزه و بانمک.قدش از من کوتاه تر بود.وقتی میخندید لپاش میرفت تو و خوشگلش میکرد.موهای مشکیش هم کلی بهش زیبایی داده بود.چشم ازش برداشتمو به بیرون چشم دوختم.اتوبوس یه ربع بعد راه افتاد.حالا منم بغضم گرفته بود اگه گریه نمیکردم میترکیدم.یاد همچی که میوفتادم مخصوصا رفتار عرفان گریم بیشتر میشد.اصلا خیلی بهم برخورده بود که نمونده بود خونه.یه قطره اشک شد دوتا...دوتا شد سه تا و همینجور ادامه داشت که رها برگشت طرفم.میدونستم قیافشو چه شکلی میکنه الان.کله صورتش مچاله میشه.رها یدونه کوبوند رو دستم و گفت:

دختر خجالت بکش.خرس گنده سن خر پیرو داری اشک تمساحم که میریزی.اینجوری شبیه گربه میشی

یاخدا باغ وحش شدم رفت که.برگشتم طرفشو گفتم:

میخوای حیوونای دیگه هم به من نسبت بده ها؟؟؟اگه دلت میخواد

ابروهاشو بالا انداخت.انگشت اشارشو به طرف من گرفتو گفت:

نگاه کن. الان اخلاقت سگ شده زبونتم میشه مثه نیش مار

اخمی کردمو خواستم چیزی بگم که گفت:

الانم عین ببر حمله میکنه به من

چشمامو گرد کردم.ادامه داد:

لباستم که شبیه یوزپلنگت کرده

دهنم باز مونده بود.خرس گنده هستم.خر پیر هستم.اشک تمساحم میریزم.اینجوری هم شبیه گربه میشم.اخلاقمم سگ میشه زبونمم عین نیش مار.عین ببرم بهش حمله میکنم.لباسمم که شبیه یوزپلنگم کرده.یعنی آفرین به این دقتت رها.یدونه کوبوندم تو سرش که گفت:

الانم شدی الاغ

_بی تربیت مگه من باغ وحشم همرو به من نسبت میدی

رها در جواب فقط لبخند زدو گفت:

میوه میخوری؟؟؟؟؟

*********

هنوز به تهران نرسیده بودم که گوشیم زنگ خورد.عرفان بود.میخواستم جواب ندم ولی گفتم شاید زنگ زده عذر خواهی کنه.

_سلام

_سلام خوبی

منم صدامو آروم کردم و بعدشروع کردم:

خوبم؟؟؟؟؟چی میشد امروز سرکار نری بمونی خواهرتو بدرقه کنی.ها؟؟؟؟؟مثلا دارم میام برای سه چهار ماه بمونم تهران منو شاید نبینی نیومدی خواهرتو برای آخرین بار ببینی؟حقته الان قطع کنم جوابتم ندم

عرفان سریع گفت:

نه نه نه نه قطع نکنیا

حرف نزدم.خودش گفت:

میموندم باهات خدافظی میکردم گریم میگرفت.بهتر بود حضوری ازت خدافظی نکنم واسه همین بهت زنگ زدم.اینجوری بهتر بود.خیلی دوست دارم آجی عزیزم ایشالله همیشه موفق باشی.خودم هر چند وقت یبار میام بهت سر میزنم مطمئن باش...آجی گلم

انقد غمگین حرف زد بغضم گرفتو رفتم تو اوج ناراحتی.تو حس بودم که گفت:

برو تو دانشگاتون دنبال دختر خوبم بگرد برا من منم زن بگیرم توروخدا!

دیوونه.میون بغض خندم گرفت.گفتم:

عرفان دیوونه.دلم برات تنگ میشه

_منم همینطور

_بیایاااا!نچسبی به کارت منو یادت بره

_نه تو عین زیگیل چسبیدی به مخم اصلا ازش بیرون نمیای

محبت کردنشم خرکیه.لبخندی زدمو گفتم:

تو میخوای ابراز محبت نکن.

خندیدو بعد گفت:

برو دیگه مزاحم نمیشم!

_مراحمی

_اون که صد درصد.برو کار دارم.بای بای

_خدافظ

و گوشیو قطع کردم.همه کینه چند ساعت پیشم رفع شد!الهی عزیزم...

********

یا خدا اینجا آسانسور خراب شه من چیکار کنم.پنج طبقست؟؟؟؟؟؟؟؟؟صاحبخونه تا بالا باهامون اومدو گفت:

آقای دادفرو آقای معاف گفتن که زیاد شلوغ نکنید که صدا میره پایین

نگاه کن توروخدا بابا اینجا آبروی منو برای چی بردی آخه؟؟؟؟نگاهم به در روبه رویی افتاد.پرسیدم:

این خونه مال کیه؟؟؟؟؟

اینجا الان تا چند وقته دیگه خالیه.صاحبش یه پسر جوونیه که الانم ایران نیست.خیالتون راحت.فک نکنم اصلا بخواد بیاد

اون موقع اصلا به این موضوع اهمیتی ندادمو فقط باشه ای گفتم.صاحبخونه رفتو منو رهاهم وسایلو بردیم داخل.چه خونه ای شده بود.منم دیگه!اصلا یه دختر با سلیقه.به رها گفتم:

دیدی نتیجه با من اومدن خریدو؟؟؟؟

_آره دیدم.خونمون کلش شده زرشکی.انگار تو انار نشستیم

_قشنگه که.راستی اتاق تو کدومه اتاق من کدومه؟؟؟

_والا من موقع چیدن اینجا یادمه که اون تهیه مال منه این نزدیک در مال تو

سری تکون دادمو به اتاق زیبای جدیدم رفتم.عین جت همه وسایلمو سرجاش گذاشتم.حولمو لباسمو برداشتمو رفتم حموم!یه ساعت بعد که اومدم بیرون ساعت 2 ظهر بود.صدای شکممون خونرو برداشته بود.رفتم تو یخچال که دیدم هیچی توش نییییست!رو به رها گفتم:

رها اینجا فقط گشنگی پیدا میشه.بیا برو یچیز بخر

_برو بابا.بیا اولین روز خودمونو یجا مهمون کنیم

_من خودمو مهمون تو میکنم.بریم

_میدونستی خیلی چتری

_آره!

خلاصه حاضر شدیم تا بریم بیرون. منه خنگم که تهرانو نمیشناسم خودمو چتر کردم.روبه روییمون یه آژانسی بود.رها که زود تر از من حاضر شده بود گفت:

من میرم یه ماشین بگیرم

_رها؟؟؟تو کجارو بلدی آخه؟

_بابا درسته شمال زندگی میکنم ولی خونه جد و آباد بابام تهرانه. چند وقت پیش اومدیم تهران پسر عموم بردمون یه رستوران خوب.زیاد دور نیست.

سری تکون دادم.چی بهتر از این؟یه نهار مفتی.نگاهی به تیپم کردم.یه مانتو صورتی با شلوار و کفش و شال مشکی.خوب بود!گوشیمو کلیدو برداشتمو رفتیم.آژانسیه سریع مارو سوار یه ماشین کرد.آدرسو که رها داد راننده هه گفت:

جای قشنگی میخواید برید!

رها لبخندی زدو گفت:

آره.قشنگه.

راننده که یه پسر جوون بود صدای ضبطو زیاد کردو گفت:

اذیتتون که نمیکنه

رها:

نه خوبه.

خلاصه راننده هه تااونجا حرف زد رهاهم عین خنگ ها جوابشو میداد.وقتی رسیدیم من زودتر پیاده شدم که متوجه شدم رها هنوز نشسته.سرمو بردم تو که دیدم راننده یه کارت گرفت طرف رها و گفت:

کارتون تموم شد به همین شماره زنگ بزنید بیام دنبالتون

و رها کارتو گرفتو گفت:

ممنون

و اومد بیرون.وای مگه میشه؟؟؟؟مگه داریم دختر انقد خنگ؟پسره که رفت گفتم:

رها خاک بر سرت چرا گرفتی؟

_بابا اینجا آژانس نداره بگیم بیاد

_رها اون بهت شماره داده تو که زنگ بزنی باهاش دوست شی

رها گیج گفت:

واقعا؟؟؟

یدونه کوبوندم تو پیشونیمو گفتم:

انقد تو شمال پسرا راس راس اومدن درخواست دادن فرقشونو نمیفهمی

رها سریع شماررو انداخت تو جوب و گفت:

خاک تو سر خرش

_اون خره یاتو

_اون

وارد رستوران شدیم.با کلی کلاس نشستیم رو یه میز دونفره.رها منو رو برداشتو گفت:

چی میخوری

_چی داره

_من خودم جوجه کباب میخورم تو چی میخوری؟

_کوبیده

رها به گارسون سفارش دادو بعد به من گفت:

عسل بد شد شماررو گرفتم؟؟؟

_چیکارت کنم خنگی دیگه!

_خب نفهمیدم

_ولش کن

چند دقیقه گذشت که دوباره گفت:

وای خیلی بد شد نه؟

_نه رها نمیدونستی دیگه!

رها سری تکون دادو گفت:

آره بابا ولش کن

سرمو انداختم پایین.بعد چند دقیقه آوردم بالا که دیدم رها داره با چشمای اندازه دیگ آش نذری به یکی نگاه میکنه.به عقب برگشتم که دیدم کل رستوران چشاشون این شکلیه.یه پسر که...فک نکنم اصلا آدم به حساب میومد چه برسه به پسر.یه موجود ناشناخته شبیه پسر بود که موهاشو عین سیخ به بالا داده بود.موهاشم کوتاه نبود که بگی دیزلی چیزیه.یذره جلوی موهاشو سیخ داده بود بالا بقیه پشتشو که بلند بود همینجوری ول کرده بود.فک کنم اتو کشیده بود که انقد صاف بود.ابروهاشم برداشته بود.تنها چیزی که منو خیلی متعجب کرده بود نگین زیر لبش بود.یعنی وای برمن!من میرم عروسی از اینا میزنم.تیپم که...فک کنم با شهرداری قرار داد بسته با خشتکه شلوارش همجارو جارو کنه!اه اه پسره نکبت.خاک تو سرت.یه آدامس اندازه توپ والیبالم تو دهنش بود هرچی میجویید نیم لیتر آب دهنش میریخت زمین.اه!سرم رو برگردوندم تا به اون نکبت خان نگاه نکنم.آخه پسرم انقد زشتو بی شعور؟؟؟حالم بهم خورد.رها هم نگاهشو برداشت.غذارو که آوردن رها با هر قاشقی که میخورد یا تیپ این پسررو مسخره میگرد یا میگفت:

ای کاش زودتر بهم گفته بودی شماررو نمیگرفتم

یعنی دلم میخواست با لبه ی بشقابم بزنم تو دهنش که راحت شه بره اون دنیا مارم راحت کنه!خلاصه وقتی رفتیم حساب کنیم دیدیم پسره با کلی اعتماد به نفس رفته مخ یه دختره که خیلی شیک تیپ زده بود رو بزنه!و جالب تر اینجا بود که دختره شماررو گرفت.یعنی واجب شد با لبه ی بشقابم بزنم توسر همتون.از رستوران که بیرون اومدیم جونمون درومد تا ماشین پیدا کنیم.هواهم انقد گرم بود انگار قصد داشت ما رو بپزونه.با پولی که بابا داده بود رفتیم تا برای خونه خرید کنیم.شاد شنگول 200 تومنو همون روز اول خرج کردیم!منو این همه ولخرجی محاله!

******

_عسل نمیری بدو دیگــــــــــــــه

_خب خب

نمیشد آغا نمیشد.هرکاری میکردم مقنعه هه شبیه موشک میشد!واینمیستاد رو سرم.رها با عصبانیت اومد تو اتاق و گفت:

دلم میخواد بزنم لهت کنم

و خودش سریع مقنعمو درست کرد.نگاه تو آینه کردم.جلل خالق.رها کوله پشتیمو برداشتو گفت:

بدو عسل

و منم سریع بیرون رفتم.حالا مگه بند کتونی بسته میشد؟اوف.همشو فرو کردم تو خود کتونی و سوار آسانسور شدیم.چه حالی میداد.اصولا همه خونه های شمال ویلاییه آسانسور ماسانسور زیاد نداره.شرکت باباهم بعضی اوقات میرم.چه آهنگ قشنگی.آدم میره توحس.تو اوج حس بودم که یکی گفت:

همکف

مرض.پرید وسط احساسات ما.پیاده شدیم و رفتیم تا اتوبوس سوار شیم.با کلی خط عوض کردن و سوار شدن به مترو رسیدیم به دانشگاه.یاامام زمان.دانشگاس یا سالن مد؟؟؟؟؟یعنی اگه یکی میگفت چشام شده اندازه لیوان تعجب نمیکردم.لبمو گاز گرفتمو نگاهی به خودم انداختم سرتا پا مشکی بودم.موهامم ساده بسته بودم.اینا شینیون میکنن میان اینجا.لبمو دوباره گاز گرفتم که رها گفت:

بیچاره لبه تو.چقد گازش میگری.چشاتم که شده اندازه بشقاب.آدمانه رفتار کن

سعی کردم به حالت اول برگردم.خودمو درست کردم وبا چشم غره رفتن به همشون اونروزو گذروندم.خلاصه اونروز واسه دانشگاه جونمون درومده بود.تاریخ کلاسا و زمان بندیو ...یعنی تا ظهر تو اون گرما جونم درومد!بعد از اوکی همه کارا راه افتادیم بریم یه جایی به نام انقلاب وسایل بخریم.کوله پشتی قبلا خریده بودیم.خودکار مداد پاک کن های لازممون و برگه a4واسه جزوه و پاپکو خریدیم.ساعت 5بعد از ظهر که عین جنازه رسیدیم خونه رها گفت:

ببین عسل امروز دهم مهر.دانشگاه پنج روز دیگه شروع میشه

_خب؟

_کلا گفتم فضولیو استرستو میذاری کنار.حواستم جمع میکنی.

_سعی میکنم

_عسل!

_رها!

_ها؟

_پاشو شام بپز

_پاشو خودت بپز

و رفت تو اتاقش.مرض بگیری!

********

خلاصه.ما تو این چهار روز یا میشستیم تو خونه یا میرفتیم خونه دوستای تهرانمون.هرروزم که به خانواده تو شمال زنگ میزدیم.داستانی که زندگی منو مهیج تر یا شاید حرص درار تر کرد کمکم شروع شد.فردا روز اول دانشگاه بود.رها عین بچه مدرسه ای ها ساعت ده شب رفت تا بخوابه.ولی من خوابم نمیبرد!رو تخت دراز کشیده بودم که یه صدایی شنیدم.صدای در آسانسور.و بعد صدای کوبیده شدن در.گوشامو تیز کردم تا ببینم چیز دیگه ای میشنوم یانه.اما نه صدایی نبود.توهم زدم یعنی؟؟نه توهم نبود.اصلا نمیتونستم با خودم کنار بیام.مگه خونه روبه رویی خالی نبود؟؟؟؟ صاحبخونه گفت که اون حالا حالاها نمیاد.!!نکنه دزد باشه؟؟؟بااین فکرم عین جت پریدم طرف در.قدمو بلند کردم تا از اون سوراخ روی در بتونم بیرونو ببینم.هیچی نبود.نه آسانسور طبقه ما بود!نه در روبه رویی باز بود.وا پس چی بود؟؟؟؟از در فاصله گرفتمو یه صلوات فرستادم رفتم تو اتاقم.ولی خب همش تو فکر بودم دیگه.نزدیکای ساعت دو بود که خوابم برد.

*****

دلم میخواست کف پامو بکوبونم تو دهنش!انقد گفت:

عسل پاشو عسل پاشو

مخم ترکید.با عصبانیت از جام پاشدمو رفتم دستشویی وقتی بیرون اومدم دیدم هنوز یکم هوا تاریکه.نگاهی به ساعت کردم که دیدم پنجو نیمه.چشامو گرد کردمو گفتم:

پنجوووووووووووووووووووووو نیـــــــــــــــــــــــ ــــــــــــــــــــــــم ؟؟؟؟

و برگشتم طرف رها وسوالی نگاش کردم.گفت:

آره دیگه پنجو نیم.تا برسیم دانشگاه دیر میشه

_کله سحر راه بیوفتیم کجا بریم؟؟؟؟؟؟؟؟

_دانشگاه

_رها من تاحالا ساعت پنجو نیم از خواب بیدار نشده بودم.

_انقد غر نزن.بیچاره شوهر تو.هرچند میدونم آخرم میترشی میوفتی رو دستمون

بی حوصله نشستم سر میزو صبحونه خوردم.نمیرفت پایین لامصب.چاییو برداشتم بخورم که یه لحظه احساس کرده یه تیکه آتیش انداختن تو گلوم.افتادم به صرفه.آخرش صدامو صاف کردم.رها رفت تو اتاق تا کیفشو بیاره.منم خواستم برم تو اتاق که باز صدای دیشب اومد.اما این بار صدا کوبیده شدن در و بعد صدای آسانسور.عین جت پریدم طرف در که دیدم آسانسور طبقه چهارم ایستاده و از علامتش معلومه که یکی درو باز کرده و بعد آسانسور به پایین راه افتاد.پس صدا از طبقه چهارم میاد.صد درصد خیالاتی شدم.ولی شایدم نشدم.رفتم تو اتاق تا حاضرشم.این دفعه مقنعمو هم قشنگ تر سر کردم.از درکه بیرون اومدم یاد دیشب افتادم.همینطور که سوار آسانسور شدیم پرسیدم:

رها؟تو دیشب ساعت ده خوابیدی؟

_نه یازده یا یازدهو نیم خوابیدم

_یه صدا اومد

_چه صدایی؟؟؟

_در آسانسور بازو بسته شد.شنیدی؟؟؟

_نه!کی؟

_دیشب

_توهم زدی بابا.صاحبخونه گفت صاحب این ملک رو به رویی الان نمیاد!

_آهان.باشه

بیخیال شدم.راست میگفت شاید خیالاتی شدم.سوار بی آر تای شدیم و تا دم مترو رفتیم.نیم ساعت بعد که تازه ساعت شیشو ربع بود رسیدیم دانشگاه.اولین کلاسمون هفت بود.رو یکی از صندلیا نشستیم.همه کمکم میومدن!دانشگاه تقریبا شلوغ شده بود.یه ربع به هفت وارد کلاس شدیم.انتظار داشتم مثل روز اول مدرسه هیچکی نیاد اما هم استاد ها و هم دانشجوها به موقع اومده بودن.روز اول بود منم با اشتیاق به توضیحاتش گوش میدادم.ساعت تقریبا نه بود که استاد گفت:

خسته نباشیدو وسایلشو جمع کرد.بچه ها عین مورو ملخ ریختن بیرون یه عده ام دنبال استاد.من که داشتم تلف میشدم به رها گفتم:

بدو بریم یچیز بخویم وگرنه میمیرم.

رها گفت:

بمیر یه حلوایی هم به ما برسه

جوابشو ندادم.چقد انرژی داشتم که نصفشم به حرف زدن خرج کنم؟نشستیم رو یکی از میز های دونفره.دوتا قهوه با کیک سفارش دادیم.سرمو گذاشتم رو میز که رها گفت:

عسل عسل پاشو

سرمو بالا آوردم.به جایی که اشاره میکرد نگاه کردم که متوجه 4 تا پسر شدم که میز بغلیه ما نشسته بودن.همه هم ورزشکار و خوشتیپ و خوشگل.اما یکیون از همه خوشگل تر که نه...جذاب تر بود.بازوهم داشت.زیاد گنده نبود.هیکلش رو فرم بود.عینک خنگولیم رو چشماش بود.حالا نمیدونم طبی بود یا نه!انقد با افاده و کلاس قهوشو میخورد آدم فکر میکرد از اون آدم میلیاردراس!البته فکر نمیکردم ضایع بود.یه ساعتی بسته بود به دستش معلوم بود گرونه.از تیپشم که تابلو بود!سریع نگاهمو جمع کردم خیلی ضایع بهشون نگاه میکردیم.قهومونو با کیکمون و که آوردن شروع به خوردن کردیم.اصلا دیگه حواسم به اونا نبود.حواسم به این خوراکیه خوشمزه جلوم بود.آدم غذارو ول میکنه به دیگران نگاه کنه؟؟؟با اشتیاق خوردم.نیم ساعت دیگه یه کلاس دیگه داشتیم.رفتم تا حساب کنم که آقاعه گفت:

مهمونه ما باشین؟؟؟

همون موقع همون پسر جذابه اومد بغل من تا حساب کنه ولی این صاحب بوفه ایه حواسش به من بود.لبخند ژکوندی زدمو گفتم:

بفرمایین

_مهمون باشین امروزو

دلم میخواست بزنم تو دهنش.نگاهی به پسر بغلیم کردم که دیدم اخم کرده.اینم علاف کرده.پولو بیشتر به طرفش گرفتمو گفتم:

ممنون.بفرمایین

_نه دیگه امروزو مهمون ما باشین.اولین روزه دیگه

پولو گذاشتم رو میزو گفتم:

من علاقه ای به مهمون شدن ندارم

دهنم از این همه پررویی باز مونده بود.چند قدم به عقب رفتم ولی بعد دوباره برگشتمو گفتم:

پیشنهاد میکنم وقتی میاین بیرون ماسک بزنید.هوای آلوده رو مغزتون تاثیر گذاشته

و برگشتم که دیدم سه تا از همون پسرا پشت من منتظر این یکی دوستشون بودن ولی خب حرف منو شنیده بودن دیگه.یکیشون شصتشو گرفت طرفمو لب زد:

بیگ لایک

بی توجه به اون راه افتادم بیرون از بوفه که رها گفت:

کجا؟؟؟

و دویید طرفم.حالا من زدم زیر خنده.اصلا نفهمیدم چی به اون یارو گفتم همینجوری اومد تو ذهنم حالا خندم گرفته بود.رها گفت: