رمان میشا دختر خوناشام به قلم محدثه فارسی

ژانر رمان: #طنز #هیجانی #ترسناک.

خلاصه:

به نام خداوندی که در همین نزدیکی است.

میشا دختری که خون‌ آشامه...اما از شرقه...کلی فرق داره.

داستانش با همه خون‌ آشاما فرق داره.

از جنس ایرانه و با خون و خون‌ریزی مخالفه... ولی تقدیرش میشه خون خوردن و تغذیه کردن.

تو راهش دوستانش مثل خودش قربانی میشن.

بیشتر موقع‌ها اگه دقت کرده باشید توی رمان‌ها یا فیلم‌ها غربی‌ها خون آشام هستن... ولی من یه تصمیم گرفتم... این خون آشام رو به سبک ایرانی بنویسم. شخصیت اصلی داستان ما خون آشام هستش امیدوارم خوشتون بیاد... مثل همیشه به یاری خدا و همراهی شما دوستان میریم که شروع کنیم.

کی فکرش را می‌کرد؟ روزی برسد که نتوانم انسان بمانم؟

تمام احساسات انسانی من کشته شود و من هم بشوم عضو همان‌هایی که انسان‌های زیادی از آن‌ها وحشت دارند.

کی فکرش را می‌کرد که روزی برسد و من پا بگذارم روی تمام نقاط احساساتی روحم و اما روحم به آسمان برود و جسم ترسناک من روی زمین بماند و باتمام سختی‌ها زندگی کند؟

آری این منم... دختری از جنس شرق... ولی انسان نیست! اون یک خون آشام است!

یه بار دیگه آدامسم رو باد کردم و ترکوندمش... رها قیافه‌ای کج کرد و گفت: اه حالمو بهم زدی، من موندم

این آدامسو تو چه‌جوری انقدر باد می‌کنی؟

چشمکی زدم براش و با لحن بامزه‌ای گفتم: حرص نخور جوجو... خشک میشه!

چشم غره‌ی توپی بهم رفت و نگاش رو ازم گرفت؛ یهو پرید و گفت: اوناهاشن... دارن میان.

من: هیـس، بابا آبرومون رو بردی.

ماشین جلومون ترمز کرد و قیافه جواب امیر نمایان شد، چشمکی زد و گفت: بپرید بالا که دیره!

زدم تو سرش و نشستم تو ماشین، شایان با اون نیش بازش که نشسته بود پشت فرمون گفت: چه‌طوری جیگر؟

لبامو غنچه کردم و گفتم: خوبم، زود برو دیگه بابا، اه دیر شد کلاس!

خندید و پاشو گذاشت رو گاز‌، طبق معمول رها داشت سکته می‌کرد و من و امیر جیـغ می‌زدیم.

البته امیر عـــربده می‌زد؛ عشـــق سرعت داریم دیگه بابا!

جلوی در دانشگاه وایسادیم، از ماشین پریدیم بیرون و کولمو پرت کردم سمت امیر، با اخم گفت: مگه خودت فلجی؟

من: تا حمالی مثل تو هست... نیازی به دستای خوشگل خودم نیست.

شایان زد بهش و گفت: زود باش پسر، یه تمرکز کن ببین استاد اومده یا نه؟

امیر: بابا به خدا من فقط حدس می‌زنم؛ چه گوهی خوردم به اینا گفتم من می‌تونم آینده و گذشته رو ببینما.

واقعیتش امیر یه جورایی عجیب بود، انگار جادوگر بود؛ ولی مسخره هست، من به این چیزا اعتقادی ندارم،

امیر می‌تونست گذشته و آینده رو ببینه ولی دلیل نمی‌شد ما اسمشو بزاریم جادوگر یا ساحره!

رها: اه امیر بدو دیگه.

امیر سری تکون داد و چشاشو بست؛ منم بهش زل زدم، چشاشو باز کرد و گفت: دقیقا دو دقیقه دیگه میره تو کلاس.

من: پس نتیجه می‌گیریم که باید با تمام سرعتمون بریم تو کلاس.

تا حرفم تموم شد با نهایت سرعت دویدیم، خیلی با حال بود امیر هم کوله خودشو حمل می‌کرد هم کوله منو!

ما یه اکیپ 4 نفره بودیم؛ من و رها و شایان و امیر... هممون هم همسن بودیم، 19 سال داشتیم ولی بزرگمون، شایان بود...از نظر ماه تولد!

هیچ رفاقت عشقولانه‌ای هم نداشتیم؛ دوستای عادی بودیم و خل بازی در می‌آوردیم... شایان وضع مالی

توپی داشت، البته رها هم همین‌طور ولی من و امیر وضعمون بد نبود، نه مثل شایان و رها میلیاردر!

بابای من کارخونه فرش داشت؛ همون فرش بافی، در‌آمدش بالا بود، خب خداروشکر. امیرم بابا و مادرش

تو یه حادثه‌ی خیلی فجیعی مردن و پیش خالش بزرگ شده بود!

در کلاس رو شاپ باز کردیم که همه پریدن، بی‌توجه به بقیه نشستیم سرجامون!

داشتیم شر می‌گفتیم و می‌خندیدیم که استاد دقیقا سر دو دقیقه اومد سر کلاس، البته با یه پسر خیلی جذاب،

یا امام حسین غریب... چه‌قدر خوشگله، ولی قیافش به ایرانی‌ها نمی‌خوره.

استاد با لبخند اشاره کرد پسره بره بشینه، دقیقا کنار من...وای الان من غش می‌کنم.

سمت چپ من میز خالی بود؛ پسره خیلی مودب و با نظم اومد سمت میز، وای چشاشو!

یه نیم نگاه به من انداخت و لبخند نشست روی

لبش، حس کردم چیزی خورد تو پهلوم، دستای فلج شده‌ی امیر دربه‌در بود.

من: چته وحشی؟

امیر: بابا خوردی پسره رو!

من: جون امیر زده به سرم تورش کنم.

خندید و گفت: خاک تو سرت

استاد زد به تخته تا لال بشیم، همه زل زدیم به استاد.

استاد: خب ما یه دانشجو جدید داریم، البته ایرانی نیستن و از آمریکا اومدن.

گردنم رو چرخوندم سمتش و با یه لبخند دلبرانه‌ای گفتم:هِلـو.

لبخندش عمق گرفت و گفت: سلام.

اِاِ خاک تو سرم، این فارسی حرف زد!

رو کردم طرف استاد و گفتم:استاد ایستگامون رو گرفتی؟ از من فارسی قشنگ‌تر حرف می‌زنه که.

همه زدن زیر خنده، استاد که به این لحن و شیطنتای من عادت کرده بود با لبخند گفت: دختر امون بده.

سرم رو تکون دادم که استاد صداش زد: ریکی بیا این‌جا و خودتو معرفی کن.

پسر خارجکیه، بلند شد و رفت کنار استاد وایساد، بابا چه جذبه‌ای، چه قیافه‌ای‌، موها بور، چشما عسلی،

دماغ عملی، صورت گوگولی، دیگه من غش!

پسره شروع کرد به حرف زدن ولی معلوم بود لهجه داره.

ریکی: سلام، من ریکی فایترز هستم، اوم باعث افتخاره من بین شمام، خانواده‌ام به خاطر کارشون مجبور

به مهاجرت در ایران شدن، امیدوارم منو به عنوان دوست خودتون قبول کنید.

حالا منم که مثل همیشه دلقک، داد زدم: بـزن دست قشنگــه رو.

شایان و رها و امیر شروع کردن دست زدن و بقیه هم با خنده شروع کردن دست زدن، منم اون وسط

چهار پنج تا سوت زدم که استاد بدبخت انقدر خندیده بود که بوش تا این‌جا می‌اومد.

ریکی هم فقط یه لبخند زد و زل زد به من، یا الله، تورش کردم رفت؛ رو کردم طرف امیر که زل زده بود

به ریکی یه جور عجیب. زدم بهش و ابرومو انداختم بالا و گفتم: عملیات با موفقیت انجام شد.

امیر خنده‌ای کرد و دوباره زل زد به ریکی... ریکی اومد نشست سرجاش.

دیگه لال‌مونی گرفتم و گوش سپردم به درس، به قول یه عزیزی که می،فرماید ز گهواره تا گور دانش بجوی؛

منم داشتم همون کار رو می‌کردم، تمام مدت ریکی زل زده بود به من، منم خوش‌حال از این‌که تورش کردم.

استاد دفترشو بست و گفت: خب بچه‌ها می‌تونید برید.

کیفمو دوباره پرت کردم سمت امیر که گفت: اه میشا.

خنده‌ای کردم و گفتم:جون میشا؟

شایان: نگاش کن عوضی چه‌جوری امیر رو خر می‌کنه.

رها:بیا منم تو رو خر کنم، مگه این‌که کیفمو بیاری.

شایان چپ چپ نگاش کرد و گفت: خفه.

ریکی بلند شد و من رفتم سمتش، وای بسم الله، خب می‌خواستم تفریح کنم چیه مگه بابا؟

من:اگه دوست دارید می‌تونید بیاید تو جمع ما.

پسره لبخندی زد و گفت:اوه حتما.

امیر اخم کرد: نگاش کنا، شیطونه میگه یه هلیکوپتری پیاده کنم رو صورتش!

رها که ذوق مرگ شده بود، شایان هم نیشش باز، فقط امیر بد رفته بود تو هم، از کلاس زدیم بیرون.

زدم به امیر و گفتم: چته بابا؟ نبینم کشتی‌هات غرق شده!

امیر: میشا حس خوبی به این پسره ندارم، گذشته خوبی نداره؛ نمی‌تونم اطلاعات زیادی ازش بگیرم.

خندیدم و گفتم: برو بابا، ولش کن گذشته‌ها گذشته، الان رو باش که چه‌جوری می‌خوایم بخندیم.

امیر: خواهشا زیاد دور و برش نباش، انرژی منفی میده به من.

ابرومو انداختم بالا و گفتم: اوه انرژی منفی رو باش؛ باشه بابا، هر چی تو بگی ایس.

دستشو انداخت دور گردنم و گفت:خیلی گلی.

رفتیم سلف و ساندویچ سفارش دادیم. ریکی با لبخند گفت:خب خودتون رو معرفی نمی‌کنید؟

من: خب، خب من میگم، ایشون شایان ساجدی هستن 19 ساله، ایشون رها امیری هستن 19 ساله،

ایشونم امیر جهانی 19 ساله و منم که می‌بینی خیلی گل و گلاب و خوشگل و ناز و جوجو، میشا فرهمندی هستم 19 ساله.

شایان: اه اه حالم بهم خورد.

رها: اعتماد به سقف بالا.

امیر: یه اسپند می‌خوای برات دود کنم؟

ریکی خندید وگفت: خوش‌بختم رفقا.

همون موقع گوشی شایان زنگ خورد.

من: گیرل فرندته؟

شایان: خفه بابا، سعیده.

گوشی رو گذاشت دم گوشش و گفت:جانم سعید؟

خب؟ جون من؟ ایول داری به مولا، حتما، حتما به بچه‌ها هم میگم، قربونت... یاعلی.

من پریدم رو سرش و گفتم:چی گفت چی گفت؟

شایان:اه خفم کردی، هیچی بابا اگه بری اون‌ور بهت میگم.

خیلی ریلکس نشستم سر جام که همشون زدن زیر خنده، یعنی انقدر فضولما

شایان: سعید زنگ زد و گفت فردا شب یه جا پارتی خیلی توپیه، میگه کله گنده‌های تهرانم دعوتن

رها: یوهو.

امیر: من که پایه‌ام.

ریکی:منم می‌تونم بیام.

شایان:آره، حتما.

بعدش برگشتن سمت من و یه نگاه ناراحت به من انداختن. لبخندی زدم و گفتم :

من: چیه؟

امیر: یعنی تو نمیای؟

من: بابامو نمی!شناسی؟

رها پوزخندی زد و گفت:

رها: تو که به اجازه بابات نیازی نداری، بیا دیگه.

شایان: بدون تو خوش نمی‌گذره.

من: باشه، حالا ببینم چی‌کار می‌تونم بکنم.

اون روز کلی با ریکی حرف زدیم، امیر هنوزم بهش احساس خوبی نداشت؛ ولی به نظر من ریکی یه پسر

عجیب بود، یه پسری که آروم و مرموز بود!

پیاده شدم و گفتم:

من: دمت جیـــــز شایان.

رها بوسم کرد و گفت: امیدوارم بیای.

امیر: اومدنی شدی یه تک به من بزن.

من: باشه بابا، خداحافظ.

ازشون خداحافظی کردم و در خونه رو باز کردم، این خونه‌ی ویلایی لعنتی، که من ازش متنفرم.

با ورودم فضول خانوم اومد جلوم، پوفی کردم و گفتم: برو اون‌ور تینا حالت رو اصلا ندارم.

پوزخندی زد و گفت: تنت می‌خاره نه؟ ببینم بابا می‌دونه تو با پسرا میری و میای؟

بهش حمله کردم و گفتم: این به تو مربوط نیست فهمیدی آشغال؟

یهو سیما از آشپزخونه اومد بیرون و گفت: چه خبرتونه دوباره؟ میشا دنبال دردسری؟ باید به بابات بگم.

من: خفه تو یکی، من رو از بابام نترسون.

خشمگین خیره شد بهم، کولمو جابه‌جا کردم و از پله‌ها رفتم بالا و رفتم تو اتاقم، در رو محکم بستم. تا وقتی

من تو این خونم اعصاب ندارم، مقنعمو کندم و به عکس روی میز خیره شدم، چه زود رفتی هه!

سیما زن بابام بود؛ وقتی 4 سالم بود با دختر 2 سالش که از شوهر قبلیش بود، خودشون رو انداختن به بابام،

خوب کی از بابام بهتر؟ پولدار، خوشگل و خوش‌تیپ، من فقط دو سالم بود مامانم رو از دست دادم و بابام بعد دو سال زن گرفت. سیما آدم فوق‌العاده آشغالی بود، همیشه یا خودش یا دخترش منو مینداختن زیر دست بابام.

یه روز خوش باهاشون نداشتم و همیشه ازشون متنفر بودم؛ اما بابام تینا رو خیلی دوست داشت با این‌که بچه خودش نبود.

تنها امید و خانواده‌ام امیر وشایان و رها بودن!

لباسم رو عوض کردم و رو تخت ولو شدم؛ باید فردا شب حتما می‌رفتم پارتی، شده لج سیما رو در بیارم تا فکر نکنه خبریه تو این خونه. صدای در اومد و صدای تینا: میشا افتخار بده بیا شام.

من: باشه تو گورتو گم کن من میام.

رفت و منم موهام رو بستم و از اتاق رفتم بیرون، بابا هم اومده بود..

من: سلام بابا.

بابا یه نگاه بهم انداخت و با لبخند گفت: سلام دخترم خوبی؟

سری تکون دادم و گفتم: خوبم، خسته نباشید؟

بابا: ممنون.

نشستیم پشت میز، نمی‌دونید چه‌قدر سخته با یه مشت آشغال البته دور از جون بابام بشینی و تو یه سفره غذا

بخوری؛ بابام با این‌که بیشتر وقتا دعوام می‌کرد ولی دوستش داشتم، بالاخره بابام بود.

وسط غذا خوردن بابا گفت: میشا چه خبر از دانشگاه!

من: هیچ، خوبه.

تینا پوزخندی زد و گفت: با دوستایی که میشا داره معلومه خوش می‌گذره.

چپ چپ نگاش کردم، که سیمای آشغال گفت: حمید کی می‌خوای میشا رو جمع کنی؟ هر روز داره با این دو تا

پسرا میاد!

بابا یه نگاه تیز بهم انداخت پوزخندی زدم و یه نگاه تاسف بار به سیما انداختم وگفتم: متاسفم برات.

بابا:بسه میشا.

دوباره یه پوزخند همراه بغض زدم؛ غذا به سختی از گلوم پایین می‌رفت، قسم می‌خورم یه روزی برسه که من، این سیما رو از کارایی که کرده مثل سگ پشیمون کنم.

سیما:والا به خدا ما آبرو داریم تو این محل.

قاشق و چنگال رو با تمام توانم فشار می‌دادم، ولی بابا هیچی نمی‌گفت، سیما هم ضایع شد و لال شد.

یکمی که گذشت گفتم:بابا من فردا می‌خوام برم تولد یکی از دوستام، گفتم در جریان باشید.

تینا که داشت چشاش در می‌اومد گفت: وا خوبه دیگه، لابد از این مهمونی‌های دختر و پسریه؟

بابا:حق نداری بری.

عصبی قاشق رو کوبیدم تو بشقاب که شکست، بابا تعجب کرد از رفتارم.

من: مگه من بــرده و اسیـــر شمام، هر جا دلم می‌خواد میرم.

بعد غذا رو پرت کردم طرف سیما و گفتم: دستت درد نکنه سیما خانوم بابت آشغالی که درست کردی.

به جیغ جیغ‌ها و وحشی‌گری‌های سیما و دعواهای بابا توجه نکردم و رفتم تو اتاقم، در رو قفل کردم و

رو تختم ولو شدم. سعی کردم به هیچی فکر نکنم، باید برم به ایـــن مهمونی... باید!

امروز کلاس نداشتم برای همین از صبح مشغول این بودم که برای پارتی امشب چی بپوشم، جلوی آینه

وایسادم. خب خداروشکر قیافه قشنگی داشتم؛ چشم و ابرو مشکی و چشمای وحشی و پاچه‌گیر، رنگ چشمام

عجیب بود، آبی و سبز قاطی بود و برق می‌زد، دماغم خوب و معمولی و دهنم مناسب صورتم، نه زیاد گنده

و نه زیاد کوچیک، موهام هم بلند بود تا سر باسنم می‌رسید... خب بهتره امشب یه تیپی بزنم که بتونم حسابی بترکونم. یه شلوار لی فوق‌العاده تنگ پوشیدم که پارگی داشت، یه تاب سفید پوشیدم و روشم یه جلیقه لی پوشیدم. موهام رو هم دم اسبی بستم و آرایش چشمم هم یه خط چشم و ریمل و رژ هم یه رژ قهوه‌ای زدم، رژ گونه آجری رو هم زدم و مانتوی خفاشی مشکیمو تنم کردم، شالم هم انداختم رو سرم و آدیداسای خوشگل سفیدم رو هم پام کردم. چه‌قدر جلف، اوف قربون خودم برم.

کیفمو برداشتم و از پله‌ها رفتم پایین، سیما خانوم که کونشو زده بود رو مبل یه نگاه به من انداخت و

گفت: نشنیدی بابات گفت حق نداری بری.

من: فضولیش به تو نیومده، تو بلند شو فعلا دختر خودت رو جمع کن معلوم نیست کدوم گوریه.

سیما:دختر من مدرسه‌اس.

پوزخندی زد مو گفتم: جدی؟ کدوم مدرسه‌ای تا ساعت 6 غروب بازه؟

خیلی داشت حرص می‌خورد و منم لذت می‌بردم، یه پوزخند دیگه هم زدم و از خونه رفتم بیرون.

ماشین جرسیس خوشگل شایان جلو در بود، امیر یه سوت زد و گفت: واو چی شدی!

ابرومو انداختم بالا و گفتم:مثل همیشه عالیم.

نشستم تو ماشین و در کمال تعجب ریکی رو هم دیدم، بهش سلام کردم که با خوش‌رویی جوابم رو داد.

امیر با کنایه گفت: آقا ریکی بنده خدا با تهران آشنایی نداشت گفتیم بریم دنبالش.

ریکی خندید و گفت: باید ممنون باشم.

نگام افتاد به رها، یه سوت بلند زدم که ریکی با تعجب نگام کرد.

من:رها چه‌قدر جلف شدی؟!

بعد آدامسمو باد کردم و ترکوندم، رها ایشی گفت و روشو کرد اون طرف.

وای جون من این پارتیه؟ یه عروسی می‌گرفتن دیگه، باخوش‌حالی من و رها جلوتر از پسرا راه افتادیم، ه‌ممون حسابی از تیپ ترکونده بودیم؛ زنگ رو زدیم که صدای یه پسر با آهنگ دوپس دوپسی اومد بیرون.

پسر: کیه؟

شایان اومد جلو و گفت: منم سعید باز کن.

در باز شد و همه رفتیم تو، آخ چه کیفی کنیم، وای خدا این‌جا رو، چه رقص نوری، چه آهنگی.

من که از همون‌جا قرم گرفته بود، یه پسر جیگول میگول اومد سمتمون و گفت: خوش اومدید، من سعیدم.

به به، آقا سعید پس اینه؟

اشاره کرد بریم تو یه اتاق و لباسامون رو عوض کنیم، منو رها رفتیم تو اتاق پرو، من مانتو و شالم رو در آوردم.

رها گفت: ایول چه تیپ اسپرت با حالی زدی.

ابرومو انداختم بالا و گفتم: عوضش تو خیلی جلف شدی.

خنده‌ای کرد و با هم رفتیم بیرون، نگاه‌ها همه رو من بود. اوف چه آهنگی، دیدم امیر اسکل هنوز

نیومده وسطه، ریکی هم با خنده داره به امیر نگاه می‌کنه.، با آهنگی که گذاشته شد دیگه نه من و نه رها

و نه شایان طاقت نیاوردیم و رفتیم وسط، یه آهنگ که مخصوص ما بود.

(آهنگ LMFAOبه نامSORRY FOR PARTY ROCKING)یه آهنگ فوق‌العاده توپ !

جاتون خالی اون وسط کلی مسخره بازی در می‌آوردیم و مرده بودیم از خنده.

همه حلقه زده بودیم تا یکی یکی بیان وسط و یه حرکت پیاده کنن، نوبت امیر که رسید مرده بودیم

از خنده. یهو ریکی رو فرستادن وسط، یکی بیاد فکای ما رو جمع کنه، چه رقص خفنی داره؛ چه هلی‌کوپتری رفت. من رو فرستادن، خب منم رقص پام عالی... پا به پای ریکی شروع کردم و یه جای آهنگ دستامو بردم بالا و با قیافه بامزه‌ای جیغ زدم:SORRY FOR PARTY ROCKING

یهو صدای منفجـر شدن بلند شد، همه خشکمون زده بود؛ آب دهنم رو قورت دادم و رومو کردم این‌ور، عه ریکی کو؟ کجا غیبش زد؟

یا خدا چه همهمه‌ای شد؛ صدای آهنگ خاموش نشده بود و با صدای بلند و کر کننده‌ای می‌خوند و صدای

جیغ بچه‌ها هم بلند شده بود. دنبال بچه‌ها می‌گشتم، جیغ زدم: امیــر... شایان.

یهو سه متر پرت شدم عقب، واقعا وحشت کرده بودم؛ ساختمون منفجــر شده بود و آتیش گرفته بود.

همه با جیغ فـــرار کردن بیرون، حس کردم داره چشمام بسته میشه، رو گلوم احساس سوزش می‌کردم.

یهو ریکی بالا سرم ظاهر شد، چشمام تار می‌دید ولی نمی‌دونم چرا حس کردم چشمای ریکی قرمز شده.

یهو دستش رو برد سمت دهنش و بعد دو دقیقه گذاشت تو دهن من، اه ایــن چیــه؟

مــزه خون رو حس می‌کردم، هر چی سعی می‌کردم دستشو بر دارم ولی اون بیشتر دستشو فشار می‌داد، نمی‌دونم چی شد و چه اتفاقی افتاد که چشمام بسته شد و جهانم سیاه شد.

با صدای جیغ پریدم، یا ابالفضل این‌جا کجاست؟ آخ گلوم، دستمو گذاشتم رو گلوم، پرخون شده بود.

این‌جا کجاست؟ به دور و برم نگاه کردم؛ یه اتاق خیلی بزرگ و تمیز با ترکیب رنگ قهوه‌ای و کرمی!

همین‌طور داشتم این‌ور و اون‌ور رو نگاه می‌کردم که در باز شد و ریکی اومد تو، یهو تمام ماجرای دیشب

اومد تو ذهنم، با نگرانی پریدم و گفتم:سمــت من نیا!بهت گفتم سمت من نیا!

دستاش رفت بالا و گفت:خیلی خوب، خیلی خوب آروم باش.

من: دوستای من کجا هستن؟

خندید و نشست رو صندلی و گفت: خونه‌هاشون .

من: می‌خوام برم، وسایل من کو؟

دوباره خندید و به روی مبل کنار تخت اشاره کرد و گفت: اوناهاش.

آب دهنم رو قورت دادم و آروم آروم به سمت مبل حرکت کردم، تو سه سوت مانتوم رو تنم کردم و شالم رو انداختم رو سرم؛ خواستم برم که دستمو گرفت، داشتم سکته می‌کردم؛ چشماش خیلی وحشی شده بود، می‌تونم بگم ترسناک!

ریکی: قبل رفتنت باید یه کاری برات بکنم.

آب دهنم رو قورت دادم و گفتم:چه کاری؟

لبخندی زد و گفت: بکشمت.

تا خواستم جملش رو درک کنم یهو گردنم با یه درد فجیعی روبه‌رو شد و افتادم زمین و بعدش نفهمیدم چی شد!

آروم آروم چشمامو باز کــردم، آخ دهنم چه‌قدر درد می‌کنه وایسا ببینم من هنوز این‌جام که!

زود بلند شدم، چرا رو زمینم؟ سرم رو بلند کردم و به ریکی که روی صندلی نشسته بود و با لبخند به من نگاه

می‌کرد زل زدم، همین‌طور نشسته عقب رفتم و با در برخورد کردم.

خنده‌ی بلندی کرد و گفت: دختره‌ی احمق.

عصبی بلند شدم، نمی‌دونم چرا تمام بدنم درد می‌کرد، گلوم مخصوصا دندونام و لثه‌هام! انقدر درد داشتم

که دلم می‌خواست کلم رو بکوبم به دیوار. زل زدم به ریکی.

من: تو کی هستی؟

ریکی: یه دوست، یه دوست که جونتو نجات داد، ولی متاسفانه تو الان مردی.

حس کردم داره چرت و پرت میگه، برای همین زود در رو باز کردم و از اون‌جا زدم بیرون، هر جا می‌رفتم

نمی‌تونستم راه خروج رو پیدا کنم. تو یه راهرو پیچیدم، به عقب نگاه کردم هیچ خبری نبود. برگشتم که، هـین... دستم رو گذاشتم رو قلبم، ریکی با لبخند جلوم وایساده بود!

من: تو...ت...و ا... ین... جا... چی‌ک...ار... می‌ک...نی؟

خیلی ترسیده بودم و به جرات می‌تونم بگم زبونم بند اومده بود.

ریکی دستش رو بلند کرد و به سمت راستش گرفت و گفت:خروجی این طرفه.

با تمام توانم شروع کردم دویدن، راست می‌گفت، در رو باز کردم و رفتم بیرون، می‌دویدم و تا می‌تونستم

از اون‌جا دور می‌شدم. یهو حس کردم چشمام داره می‌سوزه، اه آفتاب داشت چشمامو در می‌آورد.

کلافه سرم رو کردم تو کیفم و دنبال عینکم گشتم، نبود. چشمام داشت در می‌اومد، بالاخره پیداش کردم و گذاشتمش رو چشمم! خدایا من چـم شده؟ چرا انقدر دندونام درد می‌کنه؟ لثه‌هام؟ گشنمـه!

سریع سوار یه ماشین شدم، عین آدمای معتاد شده بودم، خیلی نیاز داشتم که یه چیزی بهم تزریق کنن

مثل آرام‌بخش. هرچی پول تو دستم بود دادم به راننده، در خونه رو باز کردم و با عجله وارد شدم

بابا که خونه بود با عصبانیت گفت: معلومه کدوم گوری هستی؟

کیفم رو انداختم زمین و کلافه داد زدم: من گشنمـه.

همه با تعجب به من نگاه می‌کردن، با عصبانیت رفتم تو آشپزخونه و در یخچال رو باز کردم؛ هر چی خوراکی و

غذا بود رو ریختم رو میز و شروع کردم به خوردن.

وای خدا من چم شده؟ دندونام، دندونام خیلی درد

می‌کنه، بابا و سیما و تینا پریدن تو آشپزخونه.

دستمو گذاشتم رو دندونم و داد زدم: دندونم!

بابا:چته میشا؟ حالت خوبه؟

عینکم رو از رو چشمم برداشتم و گفتم: بابا... بابا من نمی‌دونم چمه! تموم بدنم درد می‌کنه! دندونم، لثه‌هام.

بابا زد تو سرش و گفت: نکنه بهت مواد دادن، دختر معتاد نشده باشی.

جیغ زدم: نـه، نمی‌دونم چمه.

سیما: روانی شده، ببریمش تیمارستان.

با عصبانیت نگاش کردم. بابا این دفعه گفت: سیما ساکت، نمی‌بینی حالش بده؟

نشستم رو زمین و جیغ زدم، نمی‌دونم چم بود ولی خیلی درد داشتم؛ نمی‌دونستم به کدوم در بزنم.

بابا کلافه گوشیش رو برداشت و زنگ زد به یکی...تمام مدت سیما و تینا با وحشت به من نگاه می‌کردن.

حس خیلی عجیبی داشتم‌، دلم می‌خواست بلند بشم و جرواجرشون کنم و بخورمشون!

دستم رو کشیدم رو گلوم، هیچ زخمی نبود، مگه میشه؟خدایا چه بلایی داره سرم میاد؟

بعد نیم ساعت صدای زنگ اومد، هنوز تو آشپزخونه نشسته بودم. با دیدن امیر بلند شدم و رفتم سمتش،

خودمو انداختم تو بغلش و گفتم: امیر، تمام بدنم درد می‌کنه.

عمیق زل زد به چشمام، چشماش نگران بود.

امیر: مگه نگفتم دور و بر ریکی نباش، هان؟

زدم زیر گریه و گفتم: دیشب دیشب نمی‌دونم چی شد، قیافش خیلی ترسناک شده بود؛ یه چیزی داد خوردم،

امروزم تو خونش بودم، بهم حمله کرد و نمی‌دونم چی شد، فقط، فقط خیلی درد دارم!

امیر رو به بابا کرد و گفت:می‌برمش اتاقش، حالش خوب میشه.

برای اولین بار بابا اجازه داد، منو برد تو اتاقم و خوابوند رو تخت.

امیر: دختر تو چی‌کار کردی؟

من: امیر من چم شده؟ من... من دارم می‌میرم؟

امیر یه نگاه نگران بهم انداخت و زیر لب گفت: لعنتی، داری تبدیل میشی.

با تعجب گفتم: چی میگی امیر؟ منظورت چیه؟اصلا...اصلا دیشب چه اتفاقی افتاد؟

امیر موهامو نوازش کرد و گفت: هیچی، هیچی نیست، الان دقیقا چته؟

من: نمی‌دونم، دهنم درد می‌کنه، بدنم کلا درد می‌کنه، گشنمه و بی‌اندازه تشنمه، هر چی آب می‌خورم تشنگیم

بر طرف نمیشه!

امیر سرش رو فشار داد و گفت:ریکی لعنـتی.

بعد سرشو بلند کرد و گفت: باید به حرفام خوب گوش کنی فهمیدی؟

سرم رو تکون دادم، تمام مدت که امیر داشت حرف می‌زد با تعجب زل زده بودم بهش، عصبی شده بودم،

دیوونه شده، این حرفا چیه به من میگه؟ خل شده؟

خنده‌ی هیستیریکی کردم و گفتم: شــر میگی؟خون آشــام؟امیر تو هم خل شدی؟

امیر خیلی جدی گفت: متاسفانه دارم راست میگم.

خیلی خنده‌دار بود، همین‌طور که می‌خندیدم یاد یه چیزی افتادم، چشمای ریکی، خیلی ترسناک بود.

حالت چشماش واقعا تن آدمو می‌لرزوند، دندوناش، یادمه، همه اینا رو یادمه، با وحشت زل زدم به امیر.

من به این چیزا اعتقادی نداشتم، اون‌جایی که ریکی جلوم سبز شد. وای نه، خدایا نذار باور کنم.

امیر: چی شد میشا؟

با گریه گفتم: بگو دروغ میگی؟ بگو لعنتی.

امیر سرشو انداخت پایین، این چیزا اصلا وجود نداره، آره همین‌طوره، مگه الکیه؟

به امیر نگاه انداختم، آروم و بی‌صدا نشستم رو تختم و گفتم: اگه این چیزایی که تو میگی راست باشه، خب،

خب من باید چی‌کار کنم؟

سرشو بلند کرد و با یه لحن آرومی که تا حالا ازش نشنیده بودم گفت: باید... تو باید خون بخوری ولی نه خون حیوان، اونم انسان.

من: اگ... ه نخ... ورم چی ... می...شه؟

همین‌طور که بهم زل زده بود گفت: در غیر این صورت می‌میری.

با بهت بهش خیره شده بودم، پشیمون بودم؛ از این‌که چرا به اون مهمونی رفتم؟ قطره اشکی ریخت رو گونم.

حس بدی داشتم، وقتی امیر رو می‌دیدم تشنم می‌شد، آره حرفای امیر راست بود. به سختی گفتم: از این‌جا برو.

امیر: میشا!

با گریه گفتم:خواهش می‌کنم امیر.

هنوزم با نگرانی بهم زل زده بود، بلند شدم و گفتم: برو...خواهش می‌کنم داداشی... برو از این‌جا، به بچه‌ها هم چیزی نگو، برو.

امیرم چشماش اشکی شده بود، به هر زور و اجباری بود بیرونش کردم، در رو بستم و لیز خوردم. هنوزم

دندونم درد می‌کرد، دستم رو گذاشتم رو دهنم و زار زدم. صدای پچ پچ به گوشم می‌رسید، اه.

دستمو گذاشتم رو گوشم، ولی نه صداها داشت واضح می‌شد.

بابا: چشه؟

امیر:هیچیش نیست، از دیشب گشنه بوده، می‌دونید که ساختمون منفجر شده، اونم توسط خلافکارا، میشا

هم فرار کرده بوده و راهش رو گم کرده بود.

بابا: خیلی خوب می‌تونی بری.

امیر: فعلا کسی نره تو اتاقش، حالش خوب نیست، به خواب احتیاج داره.

و صدای تق در بود، خدای من، من... من صدای یه طبقه پایین رو هم می‌شنیدم، نمی‌دونستم باید چی‌کار کنم

واقعا برام غیر باور بود. حس می‌کردم اینا یه شوخیه از طرف امیر و ریکی. ولی نه واقعیت داشت، چون

من بی‌اندازه تشنم بود. یهو یاد یه چیزی افتادم؛ زود بلند شدم و گوشیم رو برداشتم و رفتم تو گوگل

با چیزایی که می‌خوندم دهنم از تعجب باز مونده بود.

یعنی... یعنی اگه من ... اگه من خون انسان رو تا سه روز دیگه مصرف نکنم می‌میرم؟!

ولی خدایا، من نمی‌خوام همچین کاری کنم، ولی دلمم نمی‌خواد بمیرم، باچشمای اشکی به روبه‌روم زل زده بودم.

بالاخره خوابم برد.

صدای تق و توق کلافم کرده بود، همین‌طور صدای نحس سیما و دخترش.

سیما: معلوم نیست دختره چش شده!

تینا: اون از اولم دیوونه بود!

عصبی بلند شدم، یهو یاد دیروز افتادم. به ساعت نگاه کردم، ساعت 9 صبح بود؛ امروزم دانشگاه نداشتم

با یادآوری چیزی غمگین شدم، من حتی دیگه نمی‌تونستم برم دانشگاه، من خطرناک بودم!

بلند شدم و رفتم دست‌شویی، ولی هیچی حس نمی‌کردم، حرفای دیروز ریکی یادم اومد: تو مردی!

راست می‌گفت من مردم، صورتم رو آب زدم و به آینه زل زدم‌، یه لحظه وحشت کردم؛ چرا... چرا قیافم این

شکلی شده بود؟ رنگ پوستم به سبزی و سفیدی می‌زد، لبام خشک و ترک خورده شده بود.

دستی کشیدم لای موهام و اومدم بیرون، با همون وضع رفتم پایین، هیچی مهم نبود. تینا رو مبل نشسته بود

و آرایش می‌کرد؛ هه لابد با یکی از دوست پسراش قرار داشت، چشمش به من افتاد و جیغ زد، آینه از دستش

افتاد و دست پاچه بلند شد. پوزخندی بهش زدم و گفتم: حالت چطوره تینا؟ باز با کدوم دوست پسرت قرار داری؟

تینا: تو...تو چرا این ریختی شدی؟

لبخند مرموزی زدم و گفتم: زشت شدم؟

نمی‌دونم سیما کدوم گوری رفته بود، بی‌اندازه تشنم بود و به نظرم الان بهترین فرصت بود برای انتقام.

رفتم سمت تینا، آروم آروم... داشت گریه‌اش در می‌اومد، جیغ زد: نزدیک من نیا.

یهو دویدم و گرفتمش تو بغلم و دندونام رو فرو کردم تو گردنش که جیغ کر کننده‌اش خونه رو لرزوند!

حسابی سیراب شدم، ولش کردم رو زمین، بی‌هوش شده بود... جای دندونام مونده بود رو گردنش!

خونا رو از دور دهنم پاک کردم و گفتم: اینم یه درسی شد برای تو و این که من دیگه زنده می‌مونم!

ولی یه لحظه نگران شدم، این اگه به هوش بیاد چی؟ اگه اتفاقاتی که افتاد و یادش باشه چی؟

سریع تلفن رو برداشتم و شماره امیر رو گرفتم، تمام ماجرا رو براش تعریف کردم.

دعا دعا می‌کردم حالا حالاها سیما نیاد خونه، با صدای زنگ پریدم و قیافه امیر رو که دیدم خیالم راحت شد.

در رو باز کردم و امیر با دو پرید تو خونه، یه نگاه نگران به من و بعد یه نگاه به تینا که رو زمین ولو شده بود.

امیر_این چه کاری بود دختر؟

من_هم انتقام گرفتم...هم جون خودمو نجات دادم

امیر_میدونی اگه به هوش بیاد همه چیز یادشه؟

با ترس گفتم:

من_باید چیکار کنیم؟

سری تکون داد و کلافه گوشیش و از تو جیبش درآورد..از طرز حرف زدنش فهمیدم ریکیه..آشغال

اون باعث شد من به این روز بیفتم...یه لحظه نگام به آیینه بوفه افتاد..رنگ و روم باز شده بود..یعنی من

تشنم بود که اون جوری شده بودم؟باصدای زنگ درو باز کردم و چهره ی خونسرد ریکی نمایان شد

با عصبانیت بهش زل زدم..پوزخندی زد و گفت:

ریکی_راه نمیدی منو؟

همین طور که با خشم نگاش می کردم رفتم کنار...ریکی رفت بالا سر تینا و نبضش و گرفت..

ریکی_باید ببریمش بیمارستان..

بعد رو کرد طرف من و گفت:

ریکی_خوب پس توهم به ما پیوستی..تازه متولد

اهمیتی بهش ندادم ..امیر تینا رو گرفت تو بغلش و با دو رفت بیرون..منم رفتم بالا و مانتو شالم و تنم کردم

رفتم پایین..ریکی با پوزخند داشت نگام می کرد...رفتم سمتش و گفتم:

من_حال تو رو بعدا جا میارم

خنده بلندی کرد و گفت:

ریکی_اوه ترسوندیم

از در زدم بیرون..به محض اینکه با آفتاب برخورد کردم حس کردم پوست بدنم داره آتیش می گیره

جیغ کشیدم و دوییدم تو خونه..به دستام نگاه کردم..جای سوختگی و تاول روش بود ولی..ولی داشت خب

می شد..کم کم به حالت اولش برگشت..یا امام حسین!

ریکی باخنده گفت:

ریکی_بهتره خونه بمونی

من_تو چطور می تونی بری بیرون؟

دستش و آورد بالا و به دستبندش اشاره کرد و گفت:

ریکی_با این!

بعد دوباره پوزخند زد و سوار ماشین امیر شد...کلافه به ماشین خیره شده بودم تا اینکه از دیدم خارج

شد!

در خونه رو بستم..شاید باورش براتون سخت باشه..هنوزم تویه شوکم که من به یه خوناشام تبدیل شدم

هــه حرف زدن در موردشم خنده داره..اگه برای یکی دیگه تعریف کنی بهت صد در صد می خنده و

سوژت می کنه ...به خون های روی فرش خیره شدم...بازم تشنم شده بود...به سمتش رفتم و بوکشیدم

اوم .تازه بود..دوباره چهرم و تو آیینه بوفه دیدم..خیلی عجیب بود..سفیدی چشمام سرخ شده بود

و آبی سبز چشام برق میزد..دور چشمام و حلقه ای تشکیل داده بود که رگه های خونی داشت...دندونای

جلوییم دراز شده بودن..میتونم بگم خیلی ترسناک شده بودم...سعی کردم نفس عمیقی بکشم...بلند شدم و

زود رفتم تو آشپزخونه...باید تا قبل از اینکه سیما برگرده جای خونا رو پاک می کردم..با دستمال و کف

برگشتم و تا تونستم کشیدم ولی پاک نمیشد..لعنتی...وایتکس و برداشتم و کشیدم..داشت بهتر میشد...

خوب پاک شد ولی هنوزم یکمی قرمزی بود..به درک...اصلا کار خوبی کردم که این بلا رو سرش آوردم

دستمال و انداختم سطل آشغالی...پوفی کشیدم و همه جا رو از نظر گذروندم..دلم خنک شده بود...از اینکه

تونستم بلاخره یجوری شده تینا رو اذیت کنم..حالا همه چیز دست من بود..ولی من نباید از این موقعیت

سو استفاده می کردم...صدای کلید انداختن تو در اومد...وای نه...سعی کردم با تمام سرعت بدوام..تاپام و گذاشتم

به فرار یهو خوردم به در اتاقم...چــــــی؟من چجوری این همه پله رو اومدم بالا؟باتعجب به پله ها

و در اتاقم خیره شدم! زود به خودم اومدم و درو باز کردم و مانتو و شالم و کندم و رفتم تو تخت

صدای در اتاقم بلند شد....جواب ندادم..در باز شد و صدای پا شنیدم..صد در صد بابا بود

دستی روی گونم نشست...نــــــه...بابا توروخدا برو بیرون...آب دهنم و قورت دادم...بوی خون تازه

رو حــــس می کردم

بابا_میشا؟میشا عزیزم؟

آروم آروم چشامو باز کردم...بابا با لبخند بهم خیره شده بود...نگام رفت سمت گردنش ...داشتم تحریک می شدم

دوباره آب دهنم وقورت دادم و چشامو بستم و گفتم:

من_بله چیزی شده؟

بابا_بهتری دخترم؟

من_بله

جرات نداشتم چشامو باز کنم...

بابا_پس سیما و تینا کجان؟

من_نمیدونم..من الان بیدار شدم..

بعد چشامو باز کردم و گفتم:

من_شما چرا انقدر زود اومدید؟

بابا_نگران تو بودم

چیزی نگفتم و بهش زل زدم...تشنم شده بود...خیلی افتضاح...

یهو صدای زنگ گوشی بابا بلند شد...رفت اونور تر و جواب داد...با بهت و تعجب و داد و بیداد حرف می زد

غلط نکنم فهمیده...برگشت سمت منو گفت:

بابا_سیما بود..می گفت امیر زنگ زده تینا بیمارستانه

آب دهنم و قورت دادم و گفتم:

من_امیر از کجا می دونه؟

بابا_امیر گفته اومده به تو سر بزنه در باز بوده وارد شده دیده تینا افتاده بوده رو زمین..مثل اینکه پاش گیر

کرده بوده و افتاده بوده رو عسلی و گلوشو چنگ انداخته..!

نفس عمیق کشیدم..ولی اگه اون جای گاز رو ببینن چی؟ بابا با عجله رفت بیرون..رفتم کنار پنجره و پرده

رو زدم کنار که دوباره آفتاب خورد به پوستم...جیغ کشیدم و پرده رو انداختم...آخه یعنی چـــی؟

یعنی من دیگه نمی تونم برم بیرون؟؟ حس خیلی بدی بود..به دستام نگاه کردم..چندوقت پیش دستم و بریده بودم

ولی دیگه جاش نیست..زود لخت شدم و تمام بدنم و گشتم..عجیب بود..تمام زخمام خوب شده بودن..

دوباره لباسام و پوشیدم و از اتاقم رفتم بیرون...زود رفتم تو آشپزخونه و چاقو رو برداشتم..

گرفتمش بالا..اگه واقعیت باشه الان معلوم می شه...یه نفس عمیق کشیدم و چاقو رو آوردم پایین

فرو کردم تو شکمم...درد داشت ولی نه زیاد ..یه جیغ از سر درد کشیدم..زود در آوردمش و پیرهنم و زدم