رمان محصور شدگان به قلم سوگند موسوی

تعداد صفحات : 426

ژانر : ترسناك , عاشقانه , غمگين

دانلود رمان محصور شدگان

خلاصه رمان :

داستان راجب چهارتا جونه كنجكاوه كه تصادفا تو يه جاده گير ميوفتن و ميرن داخل جنگل ولي رفتن به اونجا سرنوشت زندگيشونو تغيير ميده

ولي داستان اونجا تموم نميشه

خيلي اتفاقات ميوفته كه خوندنش خالي از لطف نيست

ادامه رمان:

سال ١٣٨٧ بود .

خانواده من دوسالي بود كه فوت كرده بودن و با مادربزرگ پدريم زندگي ميكردم اون موقع ١٧ سالم بود

همه زندگي تكراري بود هر روز مثل ديروز

ميرفتم مدرسه ميومدم

سال اخر بودم و اماده ميكردم واسه كنكور خودمو

همه چي كند پيش ميرفت

كنكور خرداد بود و يه ماه مونده بود

ميخواستم عكاسي بخونم

يه دوست صميمي داشتم اسمش نازي بود

خيلي دختر خوبي بود

يروزنازي گفت

نازي:مياي بريم با ارش بيرون اونم با دوستش ميخواد بياد

من:نه نميام

نازي:توروخدا بيا ديگه من تنها نميخوام برم حال ميده كلي ميگرديم پسره هم خوشگله ها

من:باشه بريم

نازي با خوشحالي به ارش زنگ زد و گفت كه سوگند قبول كرد بياد اريا رو بيار

اريا تو دلم گفتم اسمش قشنگه

ولي سريع فكرو انداختم دور

نازي: اريا خيلي خوشگله مثل خودت اصلا تيكه همين

من: نازيي ميدوني كه نميخوام باكسي دوس شم

نازي: تاكي ميخواي منتظر محراب بموني اون ديگه نمياد به فكر خودت باش

من: از كجا ميدوني تو يچي ميدوني نميخواي بگي

نازي: پاشو حاضر شو اينا دوساعت ديگه ميان بريم بعدا ميحرفيم باهم

نازي اصولا خونه ما بود مادرش ميزاشت شبا پيشم بمونه چون ميدونس مادر پدرم تازه فوت كردن دلش ميسوخت

هه مسخره

نازي هم همش خونه ما بود البته خيلي هم تو حالم تاثير داشت

رفتم به مادرجون گفتم

من: عزيز كجايي

عزيز: اينجام مادر چيشده

من: عزيز داريم حاضر ميشيم با نازي بريم بيرون

عزيز: كي مياي مادر جون

من: نميدونم ولي شام ميخوريم نگران نباش

عزيز: مادر اين اشغالا رو نخور باشه مواظب باش

رفتم حاضر شم يه ارايش معمولي كردم و لباس معمولي پوشيدم يهو جيغ نازي در اومد

نازي: اين چيه ارايش كن يكم لباستو چيه

من: همين خوبه

نازي: برو گمشو اريا هيچي ارش نميگه چه وضعشه

من: نازييي گير نده

خودش رفت از تو كمد يه روپوش مشكي ور داشت با شلوار لي و شال مشكي گفت اينا خوبه بدو

لباسمو عوض كردم يكمم ارايشمو بيشتر كردم

ساعت ٨ بود ارش زنگ زد

رفتم با عزيز خدافظي كردم رفتيم

خونمون يه خونه ويلايي بود از اونايي كه حوض داره

تو محله پاونار

نه اين كه ندار بوديما نه ولي مادر بزرگم از بچگي تو اين محله بزرگ شده بود واسه همون ديگه همونجا مونده بوديم و زندگي ميكرديم منم دوس داشتم اينجا رو

سر كوچه وايساده بودن ارش و اريا تقريبا شبيه هم بودن اريا جلو نشسته بود ارش هم كه راننده بود

نازي تا ديدشون يدونه زد به پهلوم گفت

نازي:نگاه چه خوشگله

من: شبيه محرابه

نازي يه چشم خره رفت و نشستيم تو ماشين

ارش: عشقم خوبي

نازي: مرسي تو خوبي

ارش: خوبم سوگند خانم خوبي شما مشتاق ديدار پارسال دوست امسال اشنا كم پيدايي

من: هي هستيم ديگه شكر كم سعادتي از ماست شما ببخشيد

ارش: نفرماييد خوب معرفي ميكنم دوستم اريا ايشونم ابجي گلم سوگند

اريا برگشت يه نگاهي بهم انداخت و و لبخند زد و دستشو دراز كرد

اريا: خوشبختم

من: منم همينطور

باهاش دست دادم

ارش: خانمم كجا بريم

نازي: هرجا تو بگي اقايي

ياده محراب افتادم رفتم نشستم يه گوشي داشتم فكر ميكردم كه يهو ارش گفت

ارش: شما دوتا چقد ساكتين حداقل اريا ميرفتي عقب خانمم بغلم بشينه يكم حرف بزنه باهام دلم پوسيد

اريا خنديد و گفت

اريا: ميخواي نگهدار برم عقب

ارش هم نگهداشت نازي از خدا خواسته پريد بيرون

ارياهم اومد نشست عقب كنار من يه لبخند ديگه بهم زد

ارش و نازي كلي حرف ميزدن و ميخنديدن ولي من اريا تو خودمون بوديم انگار هردو از درد مشترك رنج ميبرديم

ماشين كه ايست كرد به خودم اومدم دربند بوديم

ارش: مسافرين عزيز پياده شيم بريم جيگر بزنيم به بدن

همه پياده شديم ارش و نازي كه تند تند ميرفتن من مجبور بودم با اريا هم قدم بشم

بلاخره طلسم سكوت شكسته شد

اريا: چند سالته

من:دارم ميرم تو ١٨

اريا: متولد ٧٠؟

من: اره توچي

اريا:٦٨ خب هميشه اينقد ساكتي يا بخاطر منه

من: چرا بخاطر تو كلا ساكتم

اريا: چرا دليل خاصي داره؟

من: از وقتي پدر مادرمو از دست دادم

اريا: من واقعا متاسفم

من: مرسي

اريا: منم پدر فوت شده

يكم ديگه حرف زديم تا رسيديم به نازي اينا

نازي و ارش داشتن حرف ميزدن بعد به پيشنهاد ارش رفتيم رو يه تخت نشستيم

پسره جوون اومد سفارش بگيره

پسر: قليون چايي چي ميل دارين

ارش: چي ميخواين

من: اگه ميشه قليون دوسيب يخ

نازي چشم خره رفت بهم از وقتي محراب رفته بود قليون و سيگار كاره هميشگيم بود

بلند شدم

ارش: كجا

من: ميرم سيگار بگيرم

اريا با يه اخم بلند شد و گفت

اريا: من ميگيريم چي ميكشي

من: بلك كنت

اريا رفت بگيره نازي اروم بهم گفت

نازي: نكش كشتي خودتو بخدا ارزش نداره

نيشخند زدم

ارش: چي ميگين بهم ديگه

نازي: هيچي ميگم نكشه سيگار

ارش چيزي نگفت لبخند زد بهم كمو بيش ماجرامو ميدونست

اريا اومد

سيگارو گرفت سمتم

من: مرسي چقد شد

اريا: هرچقد مهم نيس ولي ديگه نكش خوب نيس

سيگارو گرفتم اينم ميخواس حالا منو نصيحت كنه فندك تو كيفم هميشه بود يادگاري محراب هه

چقد فندك و دوست داشت داد به من

ناخود اگاه به فندك خيره شدم و لبخند زدم

سيگارو روشن كردم تو خيالات خودم بودم صداي نازي و بلند شد

نازي: سوگند سوووووگند

يهو به خودم اومد

من: جانم

نازي: به چي فكر ميكني ميگم منو ارش ميريم دور بزنيم

باشه اي گفتم و بلند شدن برن اريا نشسته بود

اريا: به كي فكر ميكردي

من: به يه دوست قديمي

اريا: چقد عزيز بود واست كه هنوز تو يادته

من: چرا بايد تو يادم نباشه خود توهم از الان تو يادم ميموني كلا كسي رو فراموش نميكنم

اريا: خوبه مثل هميم از كي سيگار ميكشي

من: چند ماهي ميشه

اريا: پس تازه رفته

من: كي؟

اريا: همون كه فندك و بهت داده بود

چقد دقيق بود شايدم رفتار من خيلي تابلو بود لبخند زدم و گفتم

من: اره تازه رفته

اريا: اگه دوس داري تعريف كن واسم

من: حدودا يه سال پيش بود سوم دبيرستان بودم با يه دختره اشنا شديم منو نازي كه اسمش ايلار بود

با يه پسري دوست بودكه اسمش سبحان بود يروز منو نازي رو برد با خودش سر قرار نازي كه با ارش بود

پسره با دوستش اومد محراب

منو محراب دوست شديم خيلي رابطمون خوب بود

يهو يه شب زنگ زدم بهش گوشيش خاموش بود

ديگه هم خبري ازش نشد

اريا: يعني تركت كرد

من: اره واسه همون فكرم درگيره عاشقش نبودم ولي خوب دليلش و چون نميدونم يكم ذهنم درگيره نميدونم چرا يهو رفت

اريا: خوبه

من: تو چي كسي رو نميخواي؟

اريا: فعلا كه نه

من: اها خوبه

قليون و اوردن اريا كه اهل قليون نبود

من چاق كردم قليونو خودمم كشيدم اينقدكشيدم كه خسته شدم

اريا: ميخواي شمارمو داشته باشي هروقت دلت گرفت حوصلت سر رفت يا چيزي باهام بحرفي يا بيرون بريم؟

من: اوكي دوس داري بده

شمارشو دادتك انداختم براش

نازي اينا اومدن

نازي: خوب من گشنمهههه ارش

ارش: تو جون بخوا خوشگلم همينجا ميخواي غذا بخوري يا بريم رستوران

نازي :رستوووران

من: نازي دير ميشه ها

نازي: تو كه عزيز بهت گير نميده تازه اومديم مگه نه اريا

اريا: چي بگم والا خوب شايد ديرش ميشه

نازي: وووووي چه طرفداري ميكنه حالا خوبه دوس دخترشم نيس

اريا خنديدو بلند شديم

بازم نازي و ارش جلو ميرفتن

يه لحظه سرم گيج رفت داشتم ميوفتادم

اريا سريع گرفتتم در گوشم گفت

اريا: به عنوان يه دوست يچي ازت بخوام گوش ميكني

من: اره بگو

اريا: ديگه قليون و سيگار نكش نميگم كلا ولي كم كن خيلي كم خواهش ميكنم

من: باشه عزيزم

اريا خنديد دستمو گرفته بود كه نيوفتم

نازي برگشت يهو ديد لبخند موزي زد گفت

نازي: هووووي خبريه

اريا خنديد گفت

اريا: به كارت برس نازي جان

نازي: پس خبريه شام مهمون اريا شيريني

اريا: شلوغ نكن سرش گيج رفت دستشو گرفتم نيوفته

من: راست ميگه نازي زشته شلوغش نكن

نازي: نميخواين شيريني بدين الكي ديگه نگين خبري نيس باشه بابا خسيسا شيريني نميخوايم

ارش كه رفته بود دسشويي برگشت گفت

ارش: چيشده نازي

نازي: اريا مخ سوگندو زده نميخواد شيريني بده ارش

ارش: غلط كرده شيرينيش ميكنم خودم

ما خنديديم انگار خودمونم بدمون نميومد

اريا دم گوشم اروم گفت

اريا: شيريني بدم بهشون

اين حرفش يعني دوست بشيم يا نه

منم اروم گفتم

من: بده

خنديد گفت

اريا: باشه اقا تسليم شام مهمون من

نازي و ارش هوراا كشيدن و سوار ماشين شديم بازم اريا اومد عقب نشست نازي جلو رفتيم يه رستوران شيك

نازي يه چيزايي گفته بود كه وضع ماليشون خوبه و از اين چيزا

پياده شديم اريا هم قدم من راه ميرفت

من: تو عمل انجام شده موندي نه

اريا: من تا كاري رو خودم نخوام انجام نميدم مطمئن باش

من: يعني چي

اريا: يعني دلم خواست باهات بيشتر اشنا بشم حالا شايد اخلاقامون بهم خورد

من: اگه نخورد

اريا: مطمئن باش يهوو نميزارم برم

لبخند زدم و رفتيم نشستيم پشت ميز چهار نفره

نازي: خوب مخ رفيقمو زديا اريا

اريا: من مخشو نزدم كه اون مخ منو زد

من خنديدم

ارش: همونجوري كه نازي مخ منو زد

نازي: اررررررررش

ارش: من مختو زدم ديگه خانمم

همه خنديديم چقد عشق بينشون بود خوش بحالشون

غذا سفارش داديم از اريا خوشم اومده بود يجور خاصي بود

هم مغرور بود هم خاكي خوشگل جذاب پولدار همه چي داشت اخلاقشم خوب بود

از يه طرفي اشنا هم بود خيالم راحت بود به هر حال نازي و ارش ٣ سال باهم بودن ديگه

شام خورديم ارش و اريا مارو رسوندن تا خونه منو اريا يكم دور شديم از ماشين تا نازي و ارش خدافظي كنن

اريا: شبا ساعت چند ميخوابي عزيزم

من: هروقت خوابم ببره

اريا: كي خوابت ميبره

من: اصولا٣.٤

اريا: خوب الان ١٢ پس حالا حالا بيداري باشه رفتم خونه بهت زنگ ميزنم پس

چقد حساب رس بود اي جونم

نازي پياده شد اريا باهام دست داد رفت

رفتيم خونه اروم رفتيم تو اتاق عزيز خواب بود

نازي: خب تعريف كن

من: چيرو

نازي: چجوري پيشنهاد داد چيشد اصلا چي گفتين بهم

همه چي روتعريف كردم براش اونم با لذت داشت گوش ميكرد يه ساعت حرف زديم يهو گوشيم زنگ خورد

خودش بود

نازي رفت دراز كشيد رو تخت خودش به ارش زنگ زد

جواب دادم

من: الو سلام

اريا: خواب كه نبودي

من: نه بيدار بودم فردا ٥ شنبه تعطيليم

اريا: شنبه ميام دن

بالت ميبرمت مدرسه

من: خودم ميرم

اريا: دوس نداري بامن بياي؟

من: اخه سر صبح پاشي بياي دنبالم سخته

اريا: خودمم صبح ميرم دانشگاه

من: اها پس مشكلي نيست

خيلي حرف زديم باهم از درو ديوارو دوست و اشنا و خانواده گفتيم و گفتيم گفتيم تا خسته شديم

رضايت داد بخوابيم

صبح بيدار شدم اس داده بود

اريا: صبح بخير تنبل خانم بيدار شدي زنگ بزن من ميرم شركت

بلند شدم رفتم دستشويي و سروصورتمو شستم يچيزي خوردم

بهش زنگ زدم

اريا: چه عجب ميخواستم بيدارت كنم ديگه

من: بيدار شده بودم تا صبحانه خوردم يكم طول كشيد

اريا: باشه خوبه منم شركت كارم تمومه ميرم خونه

يكم حرفيديم خدافظي كرد

نازي خواب بود بيدارش كردم

نازي: مگه پنشنبه نيس؟ بزار بخوابم ديگه اه

من: پاشو ديگه لنگه ظهره

با كلي غرغر از خواب بيدار شد

رفت صورتشو شست منم رفتم براش چايي و نون و مربا اوردم تو اتاق بخوره

ميدونستم جلو عزيز راحت نيست

صبحانشو خورد

شروع كرد به ارايش كردن

من: جايي قراره بري

نازي: تو خونه بشينيم چي كنيم بريم دور بزنيم يكم

من: دور بزني من كه نميام

نازي: پاشو حاضر شو بابا نميام نميام

من: نازي ول كن ديگه حال داريا سره ظهري

نازي: الان ساعت ١ تا تو پاشي حاضر شي ميشه ٤ تا بريم از خونه بيرون ميشه ٥

من: مگه من چقد طول ميدم حاضر شم كه ميگي ميشه ٤ فوقش نيم ساعت

همون لحظه گوشيش زنگ خورد منم رفتم به اريا زنگ زدم

اريا: جانم

من: سلام خوبي

اريا: مرسي توخوبي

من: خوبمم

اريا: چي ميكني

من: نازي گير داده بريم بيرون ميخوام حاضر شم

اريا: كجا ميخواين برين سره ظهري

من: منم همين و گفتم حرف گوش كن نيس كه ميگه حوصلمون سر ميره

اريا: اخه درست نيس سره ظهري دوتا دختر برين بيرون ارشم نميزاره

من: الان داره با ارش ميحرفه

اريا: بعد تو نميخواسي بهم بگي كه قراره بري بيرون،؟

من: الان زنگ زدم كه چي كنم پس عزيزم

اريا: اها خوبه به هرحال سره ظهره نرين بيرون

من: نميشه كه نازي ميگه بريم

اريا: ارش ميزاره يعني؟ بعيد ميدونم من

يكم ديگه حرف زديم و قطع كردم

نازي صداش بلند شده بود

نازي: يعني چي ارش من حوصلم سر رفته پس پاشو بيا دنبالمون بريم بيرون...يعني چي نميتوني اريا الان دوروزم نيست با سوگند دوسته الان سوگند بگه مياد ...تو هميشه كار داري؟؟؟ ....من ميخوام برم بيرون حوصلم سر رفته...يعني چي دورتو خط بكشم...حرف اخرته...من ميرم اگه بخاطر اين قراره كات شه باشه باي...

قطع كرد با اعصبانيت گوشي رو پرت كرد رو تخت رفتم كنارش نشستم

من: نازي خب مجبوري مگه امروز بريم

نازي: موضوع امروز رفتن نيس ارش حاضر نيس دو ديقه وقت واسم بزاره

من: تو ديروز باهاش بيرون بودي ما هم بوديم ديگه هميشه كه نميشه درك كن

نازي: خب من ميخوام برم الان بيرون چرا بايد بگه نه

من: حق با اونه

نازي سكوت كرد و گريه كرد

سعي كردم ارومش كنم

من: ميخواي با ارش بحرفم

نازي: نه اقا ولش كن

من: الان به اريا ميگم بياد دنبالمون با ارش بريم بيرون اشتي كنين

نازي: ميان؟

من: بزا بگم

نازي لبخند زد

گوشي رو برداشتم اريا رو گرفتم

اريا: جانم عزيزم

من: ببخشيد دوباره مزاحمت شدما

اريا: ديوونه مزاحم چيه

من: اريا

اريا: جانم

من: ارش و نازي دعوا گرفتن

اريا: اره ارش پيشم بود رفته الان دستشويي

من: ارش و وردار بيا دنبالمون اشتيشون بديم مياي؟

اريا: من كه مشكل ندارم بزار ببينم مياد ارش خبر ميدم

من: سعي كن راضيش كني

اريا: چشم خانم

من: مرسي خبر از تو

نازي كه چشم دوخته بود به دهنم تا قطع كردم گفت

نازي: چيشد چيشد

من: گفت اونجا بود ارش راضيش ميكنه

نازي سريع دويد ارايش كنه

من: نازي جان يكم دپ باش مثلا قهرينا

خنديديم

اريا اس داد كه عزيزم بزور ارش و راضي كردم يه ساعت ديگه سر كوچتونيم

نازي هي ارايش ميكرد هي تمديد ميكرد استرس داشت از قيافش معلوم بود

عاشق ارش بود نميتونس به همين راحتي كنارش بزاره ارش هم همينطور

اريا زنگ زد

اريا: عزيزم سر كوچه ايم

سريع رفتيم اريا باماشين خودش اومده بود يه سانتافه مشكي

ارش جلو نشسته بودبا اخم شديد

سلام كرديم جواب داد اريا يه چشمك بهم زد و گفت

اريا: اقا چطور شما ميخواين مارو يجا ببرين خانمتون بايد پيشتون بشينه جلو الانم خانم ما بايد بياد جلو پيشمون

فهميدم ميخواد از قصد اونارو كنار هم بنشونه كه اشتي كنن ارش مخالفت كرد ولي به اصرار ارياپياده شد اومد عقب نشست و من رفتم جلو نشستم

Fasl dovom

Vahshat.

ارش رفت عقب نشست كنار نازي

نازي خيلي دلش كوچيك بود نميتونس يه لحظه هم با ارش قهر باشه

دست ارش و گرفت ولي ارش پس زد

نازي بازوشو گرفت بازم ارش پس زد

بازم نازي دستشو گرفت يهو ارش با عصبانيت داد زد

ارش: نكن

نازي جا خورد از داد ارش و ناخوداگاه ترسيدو عين دختر بچه ها زد زير گريه

ارش كه ديد عشقش داره گريه ميكنه طاقت نياورد و بغلش كرد

سرشو ب*و*س كرد و گفت

ارش: خانمم ببخشيد غلط كردم لال شم يبار ديگه داد بزنم نميتونم اشكاتو ببينم گريه نكن

نازي با چشماي خيس نگاش كردو لبخند زد

هنوز هوا روشن بود يكم تو خيابونا چرخ زديم اريا گفت

اريا: بچه ها يكم از شهر بيرون بريم؟

همه موافقت كردن هوا كمكم داشت تاريك ميشد از شهر خارج شديم جاده اصلي رو داشتيم ميرفتيم كه به يه دوراهي رسيديم

يكي ازمسيرا باريك تر بود ارش عاشق هيجان بود گفت از اون مسير بريم

اريا هم همون مسيرو انتخاب كرد

هرچي ميرفتيم اخر جاده مشخص نبود

حدودا نيم ساعت رفتيم تا به يه جاده پهن تر رسيديم

هوا كاملا تاريك بود

يكم ترسيده بودم

يهو اريا گفت

اريا: واي بچه ها بدبخت شديم

ارش: چيشده

اريا: چراغ بنزين روشن شده مگه پر نكرده بودي

ارش: اه لعنت به حميد ديشب ماشين و برد تموم كرد اريا يه پمپ بنزين پيدا كن

اريا: تو اين بيابون؟

من: واي بنزين تموم كنيم چي ميميريم اينجا

اريا: نگران نباش يكاري ميكنيم

نازي داشت سكته ميكرد

همونجوري داشتيم ميرفتيم يهو ماشين خاموش شد

بنزين تموم كرد

هوا سرد بود

لباسمون تقريبا گرم بود

گوشي انتن نميداد

اصلا يه وضعيت خيلي بدي بود

اريا از ماشين پياده شد يكم سره جاده موند ببينه ماشيني چيزي رد ميشه از اونجا ولي انگار نه انگار اصلا خبري نبود

اومد سمت ماشين سرشو از شيشه داد تو

اريا: بچه ها پياده شين ماشين و حول بديم گوشه درارو قفل كنيم اينور بريم ببينميم بنزين ميتونيم پيدا كنيم يا نه

همه پياده شديم حركت داديم ماشين رو

اريا دراي ماشين رو قفل كرد همه با وحشت بهم نگاه كرديم

نازي داشت سكته ميكرد

به سمت جاده حركت كرديم همه جا تاريك بود

به سختي ميديديم

اريا تو ماشينش چراغ قوه داشت كه باخودش اورده بود

ماهم با گوشي داشتيم نور ميداديم

خيلي سخت ميديدم جايي رو

همه جا پر از درخت بود

صداهاي زوزه ميومد

انگارهمش يكي داشت تعقيبمون ميكرد

با وحشت برميگشتم پشت ولي كسي نبود

صداي پا ميمود

وارد جنگل شده بوديم يهو يه باد شديد اومد

گوشي من از دستم افتاد خاموش شد

گوشي ارش هم باتري تموم كرد

فقط چراغ قوه مونده بود

كه يهوويي اونم خاموش شد

همه جا تاريك شده بود

صداي زوزه سگ و گرگ ميومد خيلي وحشتناك بود

چهارتايي بهم چسبيده بوديم

حركت نميكرديم

همش صداي پايه كسي رو برگا ميومد

اريا پيشنهاد داد دستاي همو بگيريم و حركت كنيم

همه دست همو گرفتيم و حركت كرديم

واسه اين كه كمتر بترسيم همش حرف ميزديم جك ميگفتيم ولي فايده نداشت

داشتيم ميرفتيم جلو همينجوري كه يهو پاي نازي رفت داخل گودال

با ترس جيغ زد

ارش دستشو گرفت

خداروشكر چيزي نشده بود

فقط نازي يكم ترسيد

بازم به راهمون ادامه داديم