رمان کسوف (جلد سوم گرگ و میش) به قلم استفانی میر - Stephenie Meyer

ژانر : #ترسناک #فانتزی #خارجی

خلاصه‌ :

در طی این داستان که ادامه داستان قبلی است جیکوب به علت اینکه بلا ادوارد را به وی ترجیح داده ناراحت است اما ویکتوریا در سیاتل در تلاش است تا یک ارتش خ و ن‌آشامی راه بیاندازد و از طریق آن خانواده کالن‌ها و بلا را به قتل برساند در همین مدت هم ادوارد از بلا به طورغیر رسمی خواستگاری می‌کند و مدتی بعد جیکوب با فهمیدن این موضوع محافظت از آنها را در مقابل لشکر خ و ن‌آشام‌ها رها می‌کند و از طرفی…

مقدمه

...آنچه ما براي استفاده از ترفند می کوشیدیم نافرجام مانده بود.

با حس سرماي درون قلبم ، او را می دیدم که براي دفاع از من آماده می شد . تمرکز بی اندازه قدرتمندش هیچ نشانی

از تردید نداشت ، گرچه از نظر تعداد برتري با دشمن بود.

می دانستم نمی توانیم انتظار کمک داشته باشیم ...

درست در همان لحظه اعضاي خانواده اش براي زندگیشان می جنگیدند ، همان گونه که مطمئن بودم او براي من و

خودش می جنگید.

یعنی می توانستم از نتیجه نبرد دیگر با خبر شوم ؟چه کسی پیروز و چه کسی مقلوب شده ؟ آیا تا آن زمان زنده خواهم

ماند ؟ در عمل که اینطور به نظر نمی رسید .

چشمان سیاهش ، که براي کشتن من به شکل ترسناکی در آمده بود ، درست در لحظه اي که مدافع من به نقطه اي

دیگر نگاه می کرد ، به من دوخته شد ، لحظه اي که بی شک زمان مرگم بود .

در گوشه اي ، دور ، درورتر از اعماق جنگل ، گرگی زوزه کشید .

فصل اول:

اتمام حجت

بلا ،

نمیدونم چرا مثله بچه دبستانی ها چارلی رو مجبور می کنی نامه هاتو بده به بیلی

اگر می خواستم باهات حرف بزنم جواب تلفو

کجاي کلمهء دشمنان فنا ناپذیر برات غیر قابل

ببین ، می دونم که کارام همه مسخرست ، اما فقط یک راه مونده ، ما نمی تونیم با هم دوست باشیم وقتی تو همش

وقتت رو با یه عده

وقتی بهت فکر می کنم فقط اوضاع بدتر می شه

پس خواهشاً دیگه واسم ننویس

آره ، منم دلم واست تنگ شده ، اما این چیزي رو تعقییر نمیده ، ببخشید.

جِیکوب .

با انگشت شستم نامه رو لمس کردم ، می شد فرو رفتگی هایی که بر اثر فشار بیش از حدقلم بوجود اومده و تقریباً

کاغذ رو پاره کرده بود رو احساس کرد . می تونستم قیافشو در حالی که برام نامه می نوشت تصور کنم ، که با خط

خرچنگ قورباغه کلمات درشتشو نثارم می کنه ، و وقتی که کلماتش درست از آب در نمی اومد روشون خط می کشید

، شاید قلم تو دستهاي بزرگش خم شده باشه ، که احتمالاً لکه هاي جوهر اینجوري به وجود اومده .

می تونم چهرش رو در حالی که از فرط ناکامی ابروهاي سیاهش رو درهم کشیده و پیشونیش رو خط انداخته بود

«. به مغزت فشار نیار ، جِیکوب ، بریز بیرون » : تصور کنم . اگر اونجا بودم ، احتمالا کلی می خندیدم و بهش می گفتم

خندیدن آخرین چیزي بود که در این لحظه و درست زمانی که آخرین کلمات رو به یاد می آوردم می تونستم انجام

بدم. جواب نامه ي عذر خواهی من که از چارلی به بیلی و آخرم به اون رسیده بود ، وقتی که از پاکت در اومده بود

درست مثل بچه دبستانی ها تعجب نکردم ، خب می دونستم توش چی نوشته ، حتی قبل از اینکه بازش کنم .

نکته جالب این بود که هر جمله ي ناتمام نامه ، چه زخمی در من ایجاد می کند ، اگر احتمالاً آخر هر جمله یک سطح

تیز داشته باشد .

بیشتر از همه ، پشت هر آغاز خشمگینی ، دریاچه اي از نفرت کمین کرده ، درد جِیکوب منو بیشتر زجر می داد.

درست زمانی که مشغول سنجیدن نامهء جِیکوب بودم ، بوي تند دود رو درست از سمت آشپزخانه استشمام کردم ،

احتمالاً توي خونه ي دیگه ، کسی جزء من با آشپزیش باعث ترس همه می شد .

نامه رو توي جیب پشتم چپوندم و با سرعت و با دوتا یکی کردن پله ها پایین رفتم ، ظرف سس اسپاگتی چارلی تویه

مایکروفر در اولین دوره ي انقلابیش بود که من اون در آوردم .

.« کجاشو اشتباه کردم » : چارلی با غُرغُر گفت

« اول باید در پوششو بر می داشتی ، فلز نباید تو مایکروفر قرار بگیره »

من همونطور که حرف می زدم در پوش فلزي را برداشتم و نصف سس رو توي کاسه ریختم و کاسه رو توي مایکروفر

و بقیه سس رو توي قوطی ریختم و بعد گذاشتم توي فریزر ، زمان رو وارد و دکمه شروع رو زدم.

چارلی با لبهاي فشرده روي هم حرکات منو نگاه می کرد ، نگاهی به ماهی تابه و اجاق انداختم ، و بوي هشدار دهنده

با یک قاشق سعی کردم خمیر « کمک فوري » که باعث عملکرد سریع من شده بود رو شناختم ، و زیر لب گفتم

چسبناکی که تو ظرف چسبیده بود رو پاك کنم .

چارلی دستانش را درون هم کرد و نگاهش رو از پنجره ، «؟ خب این کارا واسه چی بود » : چارلی آهی کشید . پرسیدم

«؟ نمی دونم ، درباره ي چی حرف میزنی » : تاریک به بیرون انداخت و گفت

من گیج شده بودم چارلی آشپزي می کرد ؟ پس روحیه تند خویانش کجا رفته بود ؟ معمولا پدرم رفتار گستاخانه رو

براي دوست پسرم نگه می داشت و سعی می کرد کلمه

"مزاحم" رو براي اون تصور کنه .

تلاش هاي چارلی بی فایده است ، چون ادوارد دقیقاً می دونه که پدرم سعی می کنه چه چیزي رو بهش حالی کنه .

اداي کلمه دوست پسر روي گونه هام با حالتی آشنا هجی می شه .

این کلمه درست نیست ، به هیچ وجه ، من به کلمه با شکوه تر نیاز داشتم که از سر اجبار بیان کنم . اما کلماتی مثل

عاقبت و سرنوشت در صحبتم تکراري به نظر می رسید

ادوارد کلمه ي دیگه اي در ذهن داشت و این کلمات باعث تغیراتی در من می شد . من این کلمه به خصوص رو با

دندان هاي به هم فشرده بیان می کنم :

"نامزد"

آه ، خودم رو از فکر کردن به اون بازداشتم .

«؟ من چیزي رو فراموش کردم ، از کی تا حالا تو آشپزي می کنی » : از چارلی پرسیدم

در حالی که پاستاهاي قلنمبه شده رو با صداي بنگی وارد آب جوش کردم .

« . یا بهتر بگم احتمالا سعی می کنی آشپزي کنی »

« . گناهی نیست که اجازه نده من تو خونه ي خودم آشپزي نکنم » : چارلی غرولندي کرد و گفت

قبل از اینکه جواب بدم به نشانِ رویه کُتش نگاهی کردم.

«. از این به بعد هست »

« خوب ، دیگه » : چارلی نگاه منو احساس کرد و سریع نشان پلیسشو که فراموش کرده بود برداره گفت

کمربند و اسلحش به چوب لباسی آویزون بود . چارلی مدتی بود که نیازي به پوشیدن اون تو دفتر کارش نداشت و

دیگه خبري از مفقود شدن هاي ناگهانی که شهر کوچیک فورکس رو تهدید می کرد نبود . هیچ خبري از گرگ هاي

غول پیکر که کنار جنگل دیده شده بود ، نبود .

من رشته هاي نودل رو در سکوت از هم بازکردم ، حدس می زدم که چارلی سر حرف رو با تعریف از ناراحتی هاش باز

کنه . ولی پدر من زیاد حرف نمی زد ، پس در سکوت و روبه روي هم مشغول صرف شام شدیم ، اما مشخص بود

فکري در سر داشت .

من از سر عادت نگاهی به ساعت انداختم ، کاري که هر شب چند دقیقه مونده به این ساعت انجام می دادم ، فقط نیم

ساعت مونده بود .

بعد از ظهر سخت ترین ساعات روز براي من به حساب می آد .

از زمانی که دوست عزیزم جِیکوب بلک جریان موتور سواري نافرجام منو به پدرم گزارش داد ، تا باعث بشه وقت

کمتري رو با دوست پسرم ادوارد کالن بگذرونم . ادوارد فقط می تونست از ساعت 7 تا 9:30 دقیقه به ملاقات من بیاد ،

فقط در حدخونه ي من و زیر نظر مستقیم و توهین آمیز پدرم .

اینا معجزات حرکات بچه گانه اي بود که من براي یک غیبت سه روزه و یک پرش از رویه صخره به جان خریده بودم

البته من هر روز ادوارد رو توي مدرسه می دیدم ، چون چارلی در این مورد نمی تونست کاري از پیش ببره . و البته ،

ادوارد هر شب رو در اتاق من به سر می برد که چارلی حتی به فکرشم نمی رسید .

قابلیت ادوارد تو بالا رفتن و در سکوت وارد شدن از پنجره ي اتاق من ، به همان اندازه به درد بخور بود که خواندن

افکار چارلی اهمیت داشت .

به اینکه بعد از ظهر ها تنها زمانی بود که از ادوارد دور می شدم ، با این همه نمی تونستم استراحت کنم و زمان همیشه

کش می اومد . اما من همچنان از تنبیه هام استقبال می کردم ، تنها به این دلیل ، که نمی تونستم با بیرون رفتن به

پدرم صدمه بزنم ، وقتی که مجبور بودم بزودي و براي همیشه ازش جدا بشم .

پدرم با صداي خرُ خرُ مانند پشت میز نشست و یه روزنامه ي نم کشیده اي رو باز کرد و بعد از چند لحظه با ناباوري

زبانش را به لب هایش کشید .

«. نمی فهمم چرا این خبرارو می خونی ؟ اینا فقط اعصابتو بهم می ریزه »

واسه همینه که همه دلشون می خواد توي شهر » : توجهی به من نکرد ، روزنامه رو توي دستاش تا کرد و گفت

« کوچیک مثل این زندگی کنن ؛ احمقانست

« ؟ مگه شهر هاي بزرگ چه خطایی مرتکب شده »

توي سیاتل دارن دربه در دنبال قاتل فراري می گردن ، تا حالا دوتا قتل مشکوك اتفاق افتاده ،دلت می خواد یه »

« همچین جایی زندگی کنی

« توي فینیکس قاتلاي فراري داشتیم ، من اونجا زندگی کردم »

اما هرگز به کشته شدن نزدیک نبودم ، تو موقعی که به این شهر کوچیک امن پا گذاشتم ! ، من هنوز تحت تعقیب

بودم ، قاشق از دستم لغزید و درون آب افتاد .

« خب تو همیشه جواب منو خوب دادي » : چارلی گفت

من نجات دادن غذا رو رها کردم و مشغول کشیدن اون شدم . باید با چاقو اسپاگتی ها رو می بریدم و توي بشقاب

چارلی و خودم می ذاشتم ، چارلی سس گوجه فرنگی رو روي اسپاگتی ریخت و شروع به خوردن کرد.

منم سعی کردم تقلید وار کاري رو انجام بدم که چارلی انجام داد و زیاد وقتمو تلف نکردم . ما چند دقیقه در سکوت به

خوردن ادامه دادیم .

چارلی هنوز مشغول خواندن اخبار بود ، پس من هم نسخه کتاب بلندیهاي وترینگ ام رو برداشتم و از جایی که آخرین

بار سر میز صبحانه رها کرده بودم شروع به خواندن کردم و در حالی که خودم رو غرق مطالعه ي کتاب دستهاي

انگلیس نشون می دادم منتظر صحبتهاي چارلی شدم .

تنها چند عبارت را خونده بودم که چارلی صداش رو صاف کرد و روزنامه هارو روي زمین انداخت .

« حق با توئه ، یک دلیل داشت که من این کارو کردم ، می خواستم باهات حرف بزنم » : چارلی گفت

من کتاب رو کنار گذاشتم ، فضاي خفه اي به وجود آمده بود .

ناله اي کرد و ابرو هایش را درهم کشید . « فقط باید درخواست می کردي »

« آره ، دفعه ي دیگه یادم می مونه ، فکر می کردم غذا پختن یکم نرمت کنه »

«!؟ کارت جواب داده ، قابلّیت آشپزي تو منو مثل خمیر نرم کرد ، چی لازم داري پدر » : من خندیدم

« قضیه ي جِیکوب در میونه »

«؟ چه مرگشه » : احساس کردم چهره ام سخت شد ، با لب هاي به هم فشرده گفتم

آروم باش بلز ، می دونم که تو هنوز از دستش کفري هستی ، اما اون کار درست رو انجام داد ، اون احساس »

« مسئولیت کرد

«؟ مسئول ..؟؟ درسته ..، حالا چه مرگشه » : با حالتی داغدار چشمام رو چرخوندم و گفتم

سوال کم اهمیت خودم رو توي سرم تکرار کردم ، چه مرگشه ؟ من باید با اون چیکار کنم ؟ دوست عزیز سابقم کی

بود؟ چی؟ دشمنم ؟

«؟ از دستم ناراحت نشو ، باشه » : چهره ي چارلی ناگهان نگران شد

«؟ عصبانی »

به اون خیره شدم . ، « . خب یه چیزم راجب ادوارد وجود داره »

«؟ من اجازه دادم بیاد تو خونه ، درسته » : صداش سخت تر شد

البته براي یه زمان محدود ، یا شایدم اجازه می دادي منم براي یه زمان محدود از » : اضافه کردم « آره ، اجازه دادي »

«. خونه بیرون بمونم

البته من شوخی می کردم . خوب می دونستم دوران محرومیتم تا آخر سال تحصیلی ادامه داشت

من این اواخر خیلی اخلاقم خوب شده »

خب این همون جایی بود که می خواستم بهش برسم »

ناگهان چشمهاي چارلی درخشید و براي یک لحظه بیست سال جوان تر به نظر رسید . و در آن لبخند یک درصد

شانس خودم رو دیدم .

«؟؟ من که گیج شدم بابا ، ما داریم راجب جِیکوب حرف می زنیم یا ادوارد یا من »

« هر سه تاتون » لبخند دوباره برگشت

من فکر می کنم تو مستحق آزادي مشروط هستی ، فقط » : نفسی تازه کرد و دست به سینه گفت « خیلی خوب »

« بخاطر رفتار خوبت . به عنوان یک نوجوان، تو به طرز عجیبی خیلی کم غُر می زنی

« ؟ جدي می گی ؟ یعنی من آزادم » : صدام و ابرو هام با هم بالا رفت

این از کجا شروع شده بود ؟ فکر می کردم تا زمان تعقییراتم توي خونه حبس بمونم ، حتی اواردم این فکر رو توي

ذهن چارلی ندیده بود .

« البته به طور موقت » : چارلی انگشتش رو بالا آورد

« عالیه » : تمام اشتیاقم ناپدید شد ، ناله کنان گفتم

« بلا ، این بیشتر یه درخواست تا یه دستور ، باشه تو آزادي . اما امیدوارم از این آزادي عاقلانه استفاده کنی »

«؟ این یعنی چی »

«... می دونم که می خواي همه ي وقت تو با ادوارد بگذرونی » : بازهم نفسی تازه کرد و گفت

« من بعضی وقتا با آلیسم می گردم » : مداخله کردم و گفتم

خواهر ادوارد نیازي به دعوت نداشت . اون هر وقت که می خواست می اومد و می رفت .

چارلی مثل موم تو دستهاي آلیس بود .

« !! درسته ، اما تو غیر از کالن ها دوست هاي دیگه اي هم داري . البته شاید » : گفت

ما براي چند دقیقه به هم خیره شدیم .

«؟ آخرین باري که با آنجلا حرف زدي کی بود » : چارلی از من پرسید

« آخرین بار جمعه بود » : سریعاً جواب

تا قبل از بازگشت ادوارد دوستان من به گروه تقسیم می شدند .

دوست داشتم این گروه هارو خیر و شّر صدا کنم . گروه آدم خوبارو آنجلا ، و دوست پسراش چنی و مایک نیوتون

تشکیل می دادند، این سه نفر به طرز سخاوتمندانه اي منو به خاطر حماقتم که در اثر فقدان حضور ادوارد داشتم،

بخشیده بودند .

لورن عضو گروه بدهاست ، و تقریباً تمام مردم فورکس ، مخصوصاً جسیکا استنلی که گروه ضد بلا رو رهبري می

کرد.

با برگشتن ادوارد به مدرسه اوضاع حتی وخیم تر شد .

بازگشت ادوارد براي دوستیم با مایک گرون تموم شد .اما آنجلا بی تردید وفادارانه رفتار می کرد و بن هم از او پیروي

می کرد .

با وجود نیروي مافوق طبیعه ي کالن ها هیچ کس نمی تونست مقاومت کنه .

آنجلا هر روز سر میز نهار کنار آلیس می نشست . بعد از چند هفته حتی آنجلا هم احساس آرامش می کرد. مشکل می

شد توسط کالن ها جادو نشد . وقتی کسی به اون ها اجازه ي درخشش می داد.....

سوال چارلی حواس منو به خودش برگردوند . «؟ بیرون مدرسه »

من نمی تونستم هیچ کس رو بیرون از مدرسه ببینم پدر ، تازه آنجلا هم دوست پسر داره. اون همیشه با بنْ »

می پلکه.

« اگه من آزادم پس بذار راحت باشم »

«... باشه ، اما آخه تو و جیک یه زمانی خیلی باهم می گشتین ، ولی حالا »

«؟ می شه بري سر اصل مطلب پدر ؟ شرط تو دقیقا چیه »: حرفشو قطع کردم

من فکر نمی کنم ، این درست باشه که تو همه ي دوستاتو به خاطر ، دوست پسرت کنار » : با صداي محکمی گفت

«؟ بذاري این اصلاً خوب نیست ، تو به آدما ي دیگه هم نیاز داري ،یادت رفته سپتامبر گذشته چه اتفاقی افتاد

من تکانی خوردم ،

« خب ، اگه تو سعی می کردي همش با کالن ها نچرخی اینجوري نمی شد »: با صداي دفاع جویانه اي گفت

من از این کار راضی بودم، شاید آره ، شایدم نه

« اصل مطلب » : بهش یادآوري کردم

آزادیت براي دیدن دوستاي دیگت هم استفاده کنی ، سعی کن حد رو نگه داري »

حدو حدود خوبه ، چه قدر وقت دارم که تقسیمش کنم »

قیافه اي گرفت و گفت

نمیخوام اینو پیچیده کنم ، فقط دوستات یادت نره »

این همون وضع وخیمی بود که من باهاش دست به گریبان بودم. آدماي که بهتر بود به خاطر امنّیت خودشون هم که

شده ، باید ازشون فاصله می گرفتم.

خب پس من چیکار می کردم ؟ یا باید تا اونجاي که می تونستم با اونا وقت می گذروندم ؟ ، یا جدایی رو ازهمین حالا

شروع می کردم ؟ البته من گزینه دوم رو ترجیح می دم.

« مخصوصا جِیکوب » : چارلی قبل از اینکه من فرصت حرف زدن پیدا کنم گفت

یه نا امیدي بزرگتر از قبل وجودم رو گرفت . یک دقیقه تمام طول کشید تا تونستم جواب مناسب رو پیدا کردم.

« ... مسئله ي به کم سخته »

خانواده بلک خیلی انسان هستن ، وجِیکوب هم خیلی خیلی دوست خوبی براي تو محسوب » : خیلی پدرانه گفت

«. می شه

« خودم می دونم »

«. ؟ اصلا دلت براش تنگ نشده » : چارلی آروم پرسید

« چرا ، دلم واسش تنگ شده » ، صدام ناگهان گرفت ،ولی صدامو قبل از حرف زدن صاف کردم

« خیلی دلم براش تنگ شده » : با نگاه پایین اعتراف کردم

« ؟ پس سختیش کجاست »

این چیزي نبود که بتونم به راحتی تشریع کنم . من بر علیه قوانین مردم عادي بودم . انسان هاي مثل چارلی ،

اون هاي که حتی از وجود دنیاي دیگر که پر از افسانه ها و هیولا ها بود بی خبر بودند . من همه چیز رو راجب اون

دنیا می دونستم ، ومن به تنهایی مشکل ساز بودم و اصلا نمی خواستم چارلی را هم گریبان گیر این مشکلات کنم .

بین من و جِیکوب... یه مشکلی هست ، یه مشکل در مورد دوستیمون . منظورم اینه که ، به نظر می رسه که تنها »

« دوستی براي جِیکوب کافی نیست

من جملم رو با حقایقی تموم کردم که درد عظیمی در پس اون بود

این واقعیت که از وقتی تصمیم گرفتم به خانواده کالن ها بپیوندم ، گلّه گرگینه هاي جِیکوب به شدت از خانواده ادوارد

متنّفر بودند و همین طور من .

این چیزي نبود که بشه با مکاتبه حلش کرد ، تازه اونم که جواب تلفن هاي منو نمی ده ، اما نقشه ي من براي

رویارویی با یک گرگینه چیزي نبود که از طرف خون آشام ها تایید بشه .

«؟ یعنی ادوارد حاظر نیست وارد یک رقابت سالم بشه » : چارلی با صداي طعنه آمیزي پرسید

« رقابتی در کار نیست » : نگاه تلخی به او کردم و گفتم

«. تو به احساسات جیک صدمه زدي ، اونو نادیده گرفتی ، اون ترجیح می ده دوستت باشه تا هیچی »

اوه ،حالا دیگه من اونو نادیده گرفتم ؟

« من مطمئن هستم که جیک علاقه اي به دوستیمون نداره »: این کلمات دهنَمو می سوزوند

«؟ این از کجا به ذهنت خطور کرد »

«.... این موضوع امروز از دهن بیلی در اومد »: چارلی حالا دیگه شرمنده به نظر می رسید

« تو با بیلی مثل پیر زنا غیبت می کنین »: با عصبانیت چنگالمو به ظرف گرانیتی کوبیدم

« بیلی نگران جِیکوب ، جیک شرایط بدي رو می گذرونه ، اون خیلی افسرده است »

من تکانی خوردم اما ، نگاهمو به اون دوختم .

«. اون وقتا تو همیشه بعد از وقت گذرونی با جِیکوب خوشحال بودي »

« من الان خوشحالم » : با صداي ترسناکی که از لابه لاي دندون هام در می اومد گفتم

نوع لحن صدام جمله رو به شکل مسخره اي تمام کرد .

« و جِیکوب » ، « باشه ، باشه ، قبول می کنم ، حدحدود »

« سعی خودمو می کنم »

« کناره اجاقه » چارلی سعی کرد به بحث خاتمه بده « خوبه ، حد و حدود رو بسنج ، به علاوه یه نامه داري »

من از جام تکون نخوردم هنوز کلمه ي جِیکوب توي ذهنم بود.

احتمالاً یه نامه ي معمولی بود ، هفته پیش از مادرم یه بسته گرفتم ، من منتظر چیزي نبودم

چارلی صندلیش رو به عقب هل داد و روي پاهاش ایستاد و بشقابشو برداشت و توي ظرف شوي گذاشت .

قبل از اینکه آب رو باز کنه پاکت نازك نامه رو به سمت من پرت کرد ، نامه به آرنجم خورد :

« آم م م م ، متشکرم »

سعی کردم لحن چارلی رو درك کنم . وقتی که آدرس نامه رو دیدم ، فهمیدم نامه از طرف دانشگاهی در آلاسکا بود.

. « اولین قبولیت رو تبریک میگم » چارلی زیر لب خندید «. چه سریع فرستادن . فکرکنم این دانشگاهم از دست دادم »

« این که بازه » نامه رو به پشت چرخوندم و با دیدن اون داد زدم

« خب من یه کم کنجکاو بودم »

« منو شُکّه کردین جناب سوآن ، این یه جرمه »

« ممنون پدر »

«... ما باید راجب شهریه حرف بزنیم ، من یکم پول پس انداز »

« هی ، هی ، هی ، من اونو نمی خوام . من به پس انداز تو دست نمی زنم ، من ذخیره ي دانشگاه خودمو دارم »

البته اون چیزي که ازش باقی مونده بود، که اونقدر هم زیاد نبود.

« بعضی از این دانشگاه ها خیلی گرون هستن ، ولی من نمی خوام تو توي آلاسکا بخاطر ارزون بودنش درس بخونی »

به هیچ وجه اونجا ارزونتر نیست ، اما اونجا دور بود ، اما این خواسته ادوارد بود .

امیدوار بودم بِلُفَم کار ساز باشه . « من پول کنار گذاشتم ، تازه اونجا کلّی کمک می کنن »

«؟ پس چی » چارلی با لب هاي بر هم فشرده شروع کرد «... پس »

« ؟ هیچی من فقط می خواستم ، بدونم که ، برنامه ي ادوارد واسه سال دیگه چیه »

سه ضربه ي سریع به در ، منو از جواب دادن نجات داد . «؟ خب » ، «... اوه »

« اومدم » . چارلی به من نگاه کرد و من از جا پریدم

رو ادا می کرد، و در رو واسه ي ادوارد باز کردم. « برو گمشو » سعی کردم غرغر چارلی رو نادیده بگیرم که جمله اي مثل

زمان هیچ وقت من رو از دیدن چهره ي بی نقص اون سیر نمی کرد و مطمئنم بودم من هرگز نمی تونستم ذره اي از

زیبایی اون داشته باشم .

چشمام از دیدن چهره ي سفید و رنگ پریده اش به اشک افتاد ، آرواره هاي سخت و خوش تراش اون ، منحنی زیباي

لب هایش که حالا لبخند می زد ، خط صاف بینیش ، گونه هاي صیقلیش ، پیشونیه صاف و بدون چروکش که زیر

خرمنی از موهاي برنزي گم شده بود . من چشماشو براي آخر نگه داشتم ، چون با نگاه به اونا عقل از سرم می پرید ،

اونا باز گرم و طلائی بودند که در موژه هاي سیاهش محسور شده بودند . خیره شدن در در چشمانش همیشه حس

خارق العاده اي در من به وجود می آورد ، انگار استخوان هایم از اسفنج ساخته شده بود ، سرم گیج می رفت ، شاید به

دلیل اینکه باز هم نفس کشیدن را فراموش کرده بودم .

این چهره اي بود که هر مردي حاضر بود روحش را براي داشتنش بفروشد ، این دقیقا قیمتی بود که باید پرداخت

می شد ، یک روح .

نه من باور نمی کنم ، حتی از فکرش هم احساس شرم می کنم ، خوشحال بودم که من تنها فردي هستم که ادوارد از

خوندن ذهنش عاجز.

دستم رو به سمتش دراز کردم ، و وقتی انگشت هاي سردش دستمو لمس کرد جا خوردم ، لمس کردن اون حس

رهایی به من می داد ، انگار که ناگهان از درد مهلکی نجات پیدا کنم

به خوش آمد گوي خودم خندم گرفت . « هی »

اون دست هاش رو گره کرد و بالا آورد تا پشت دستش صورتم رو لمس کنه .

« بعد از ظهرت چه طور گذشت »

« آروم »

اون مچ دستم رو به صورتش نزدیک کرد . « براي منم همین طور »

دستامون هنوز در هم گره شده بود ، با استشمام رایحه ي پوستم چشماشو بست .

انگار که ظرف شراب ناب رو قبل از خوردن بو می کشید .

خوب می دونستم این بوي خون منه ، بسیار خوش طعم تر از خون هر کس دیگه اي . مثل طعم شراب به آب براي

یک همیشه مست .

این براش درد بسیار سختی رو به همراه داشت ،اما به نظر می رسید اون قوي تر از این حرف هاست ، می توانستم

قدرت افسانه اي پشت این خودداري سده رو ببینم .

تلاش سخت اون من رو عذاب می داد ، خودم رو با این تصور آروم کردم که به زودي باعث درد و عذاب او نخواهم

شد .

اون وقت صداي پاي چارلی را شنیدم که براي بدترین خوش آمد گویی پیش می آمد ، ادوارد چشمانش را باز کرد و

دستش رو از من جدا کرد تا کنار بدنش قرار بگیره :

« عصر بخیر چارلی »

ادوارد همیشه بیش از اندازه با چارلی مودب بود ، چارلی لیاقت ادب ادوارد رو نداشت .

چارلی با نگاه تلخی به ادوارد جواب داد و دست به سینه ایستاد . این رفتاري بود که چارلی هر روز پیش می گرفت.

« من یکسري برگه دعوت نامه ي دانشگاه آوردم » : ادوارد در حالی که دسته پاکت هارو به من نشون می داد گفت

من غرولند کردم ؛ چندتا دانشگاه بود باقی مانده بود که هنوز براشون درخواست نفرستاده باشم ؟ ولی چطور اون

می تونست جاي خالی پیدا کنه ؟ الان درست وسط ترم بود.

اون طوري لبخند زد که انگار فکر منو خونده بود ، یا احتمالا از چهرم می بارید .

« هنوزم یه کم وقت داریم ، چند جا هست که ارزش وقت گذاشتن رو دارن »

« ؟ شروع کنیم » : در حالی که من به سمت آشپزخانه هل می داد پرسید

چارلی فُوتی کرد و دنبال من به راه افتاد . گرچه سخت می تونست در مورد برنامه ي شب ما غرولند کنه ، چون زودتر

می خواست که من انتخاب کنم .

وقتی ادوارد شروع به چیدن پاکت ها کرد من سطح میز رو تمیز کردم ، وقتی کتابم رو از روي میز برداشتم ، ادوارد

ابروهاشو بالا داد و به من نگاه کرد .

اما قبل از اینکه بتونه نظري بده چارلی وارد شد .

لحن صدایش بیش از حد جدي بود و سعی می کرد مستقیم با ادوارد حرف بزند . « صحبت قبولی دانشگاه شد ادوارد »

« ؟ منو بلا داشتیم راجب سال بعد حرف می زدیم ، تو می خواي کدوم دانشگاه بري »

هنوز نمی دونم ، من چند تا نامه ي قبولی دریافت کردم ، دارم بهترین گزینه » : ادوارد با لبخند دوستانه اي جواب داد

« . رو انتخاب می کنم

« ؟ تو کجا ها قبول شدي »

«. سیراکوس ، هاوارد ، دورتمند و البته همین امروز یه قبولیم از دانشگاه آلاسکا گرفتم

» چارلی با تعجب پرسید

هاوارد ؟ دورتمند ؟ اینا خیلی بزرگ هستن ، اما اون دانشگاه تو آلاسکا ، کار عاقلانه اي نیست

که بري یه همچین جاي بی نام و نشون

منظورم اینکه پدرت ، حتما دلش می خواد »

کارلیسل همیشه به تصمیمات من احترام می ذاره ، حالا هر چی که باشه »

هووم »

« هی ادوارد ، حدس بزن چی شده » : با صداي شاد در بازي ادوارد شرکت کردم و گفتم

« چی شده بلا »

سر به پاکت اشاره کردم . « منم توي دانشگاه آلاسکا قبول شدم »

تبریک میگم چه تصادفی »

چشمان من از ادوارد به چارلی افتاد و با صداي خسته اي گفت

من میرم مسابقه روتماشا کنم. بلا فقط تا ساعت9:30

این عادت هر روزش بود .

م م ، پدر ، یادت می یاد چه بحث داغی راجب آزادیم کردیم »

خیلی خوب فقط تا 10:30 تو هنوز باید شب مدرست زود بخوابی »

. «!؟ بلا دیگه تحت تنبیه نیست » ادوارد با تعجب پرسید

اگر چه به نظر نمی رسید که خیلی تعجب کرده باشد .

چارلی دندان هایش را بر هم فشرد و گفت

«؟ با شرط و شروط.. ، اصلا این به تو چه ربطی داره

ادوارد گفت

خواستم بدونم ، آلیس واسه پیدا کردن یه نفر که باهاش به خرید بره داره به خودش می پیچه ، »

مطمئنم که بلا هم دوست داره نورِ شهر رو ببینه

« نه » اما چارلی فریاد زد

چهره اش کبود شد

پدر ، چِت شده »

سعی می کرد دندون هاشو رو از هم باز کنه

« من نمی خوام تو بري سیاتل

« آهان »

من که بهت راجب داستان تو روزنامه اخطار کردم ، یه گروه اونجا راه افتادن و دارن مردم رو می کشن ، و من

می خوام تو از این جریانات دور بمونی ، باشه؟

احتمال اینکه یه صاعقه به من بخوره بیشتره تا اینکه تو سیاتل »

نگران نباش چارلی منظورم سیاتل نبود ، می خواستم بگم پورت لند ، منم نمی خوام بلا بره سیاتل ..، البته که نه

ادوارد حرف رو نمیمه کاره گذاشت . «

من با حیرت به ادوارد خیره شدم ، اون هم روزنامه رو محکم تو دستش گرفته بود . و با دقت صفحه ي اول رو می

خوند .

احتمالا او سعی می کرد چارلی رو تحت تاثیر قرار بده. حتی فکر اینکه یک قاتل درست زمانی که ادوارد یا آلیس در

کنار من باشند ، و قصد کشتن من را داشته باشه به نظر خنده دار می رسید.

«. خوبه » : تیر ادوارد به هدف خورد ،چون چارلی براي چند ثانیه به ادوارد خیره شد و نفسی تازه کرد و گفت

او این بار با عجله به سمت اتاق نشیمن رفت. شاید می خواست اینبار چیزي از مسابقه رو از دست نده .

منتظر شدم تا تلویزیون روشن شد ، بعد به این امید که چارلی صداي من رو نشنوه ،

«؟... چی شد » پرسیدم

ادوارد هنوز به روزنامه نگاه می کرد. چشمان او با دقت به مطالب روزنامه خیره مانده بود. حتی زمانی که «. صبر کن »

فکر کنم بتونی از همون مقاله قبلی استفاده کنی. بازم همون » . یکی از پاکت هاي دانشگاه رو به سمت من هل داد

« سوالات رو پرسیدن

احتمالا چارلی هنوز هم به حرف هاي ما گوش می داد. من نفس عمیقی کشیدم و شروع به پر کردن فرم کردم : اسم،

آدرس، اصلیت... بعد از چند دقیقه سرم رو بالا آوردم. ادوارد حالا از پنجره به بیرون خیره شده بود. وقتی براي دومین

بار سرم رو روي فرم دانشگاهی ام برگردوندم، تازه براي اولین بار متوجه نام دانشگاه شدم .

خرناسی کشیدم و برگه ها رو از روي میز پرت کردم.

« ؟ بلا »

دورتمونت؟ جدي که نمیگی ادوارد »

ادوارد خم شد و فرم ها رو از روي زمین جمع کرد و به آرامی روبروي من

گذاشت

فکر می کنم تو از" نیو همپشایر"

خوشت بیاد. من تویه برنامه کلاس هاي شبانه شرکت می کنم. و تازه جنگل هاي اون اطراف حسابی بین گرد

ش گرها

«. معروفه

« ! زیست گاه جانوران درنده

من هوا رو از دماغم با شدت بیرون دادم.

« اجازه میدم بعداً پولم رو پس بدي، قول میدم، اگر این تو رو راضی می کنه. اگر بخواي می تونیم با هم کنار بیایم »

انگار داري بِهم یه رشوه گنده میدي. یا شایدم این یه جور قرضه؟ یه قسمت جدید تو کتابخونه کالن ها...اه ه ه »

« ؟ ه....چرا ما دوباره وارد این بحث شدیم

« میشه لطف کنی و فرم دانشگاهیت رو پر کنی. من نمیخوام اشتباه کنی »

«. شاید من دلم نخواد » . آرواره هام منقبض شد

من کاغذ ها رو از روي میز بر داشتم و سعی کردم طوري اون ها رو درست به اندازه سطل زباله مچاله کنم ، اما قبل از

این تمام کاغذ ها ناپدید شده بود !!؟ به نظر نمی رسید که حرکتی کرده باشه ، ولی مطمئن بودم فرم ها الان درون

ژاکتش قرار داره .

با لحن تندي گفتم

چی کار میکنی »

من خودم می تونم فرم ها رو برات پر کنم. حتی بهتر از خودت. مقاله ات رو هم که قبلا نوشتی »

در حالی که سعی می کردم حواس چارلی رو از دیدن مسابقه پرت نکنم زمزمه کردم

تو دیگه داري شورشو در میاري. من توي دانشگاه آلاسکا قبول شدم ، اصلا لازم نیست وقتم رو با جاهاي دیگه تلف

کنم. همینجوریش می تونم از پس مخارج ترم اولم بر بیام ، از هیچی که بهتره. لازم نیست این همه پول رو دور

« . بریزیم، مهم نیست ماله کی باشه

«.... بلا » . چهره اش ناگهان دردمند شد

دوباره شروع نکن. من واسه خاطر چارلی هم که شده باید کاري کنم ، اما ما هر دو می دونیم که من اصلا نمی تونم

پاییز دیگه به دانشگاه برم. جایی که این همه به آدم ها نزدیک باشه

دانسته هاي من در مورد اولین سال هاي خون آشام بودن بسیار محدود بود. ادوارد هیچ وقت حرفی در این باره

نمی زد، این موضوع بحث دلخواهش نبود، اما می دونستم که این به هیچ وجه جالب نیست، داشتن کنترل و اراده

بدون شک به قدرت و مهارت بالایی نیاز داشت ، و این چیزي بود که در هیچ آموزشگاهی تدریس نمی شد .

ادوارد به آرامی سعی کرد به من گوش زد کند.

فکر می کردم هنوز سر زمانش به توافق نرسیدیم. شاید بهتر باشه یکی دو ترم رو به دانشگاه بري. این تجربه دیگه »

« . هرگز برات پیش نمیاد

«. بعدا به اینم می رسیم.. ، بعد از این تجارب انسانی دیگه بهت دست نمیده بلاّ ، دیگه راه برگشتی نداري

نباید زمانمون رو فراموش کنی ادوارد. من نمی تونم بیشتر از این صبر کنم »

هنوز که خطري پیش نیومده »

با دقت نگاهش کردم. خطري وجود نداشت؟ البته ، فقط یک خون آشام زخم خورده سعی می کرد درد از دست دادن

جفتش رو با کشتن من تسکین بده ، با روشی حساب شده و دردناك. آخه کیه که نگران ویکتوریا باشه؟ و اوه بله ،

ولتوري هام هستن... یک خانواده اصیل و شرافتمند با یک ارتش کوچک از خون آشامان مبارز و وفادار.... کی میدونه

که قلب من در اینده نزدیک میتپه یا نه؟... چرا که انسان ها اجازه ندارند که از وجود انها با خبر باشند. درسته ، اصلا

دلیلی براي ترسیدن وجود نداره .

حتی با وجود بینش آلیس. ادوارد از طریق دید از آینده قدرتمند او که سعی می کرد به ما هشدار بده اعتماد کرد، و این

دیوانگی بود که غیر از این عمل می کرد .

فراتر از این ، من قبلا در این بحث پیروز شدم. زمان مقرر براي تغییر من بعد از فارق التحصیل شدن از دبیرستان

مشخص شده بود. تنها چند هفته دیگه وقت داشتم.

ضربه شدیدي در درونم احساس کردم ومتوجه شدم که تنها زمان اندکی برایم باقی مانده. البته این تغییرات لازم بود و

این کلید دستیابی به چیزي بود که بیشتر از هرچیز در دنیا بایش ارزش قایل بودم. اما من بیشتر از هر زمانی متوجه

حضور چارلی که در اتاق دیگر نشسته بود و از بازي لذت می برد، بودم . و مادرم ، رِنه ، که حالا در فلوریداي

آفتابی بسر می برد ، که همواره از من می خواست تابستان را با او و همسر جدیدش در کنار دریا بگذرانم. و جاکوب

،که بر خلاف والدینم کاملا از همه چیز خبر داشت ،که احتمالا من چگونه تحصیلات طولانی خودم رو سپري

می کنم؟ ، حتی اگر والدینم به غیبت طولانی من مشکوك نشوند ، با وجود بهانه هایی مثل گران بودن خرج سفر یا

حجم درس...جاکوب از همه چیز خبر داشت.

براي یک لحظه تصور تحولات اخیر جاکوب بر تمام درد هاي دیگرم سایه افکند.

ادوارد در حالی که سعی می کرد از حالت چهره ام چیزي بفهمد زمزمه کرد

هیچ عجله اي در کار نیست بلاّ من هرگز اجازه نمیدم کسی به تو صدمه اي بزنه، میتونی تا هر زمان که دوست »

«. داري صبر کنی

«. می خوام زودتر تبدیل به یه هیولا بشم » لبخند ضعیفی زدم و به مسخره گفتم «. من عجله دارم » زمزمه کردم

با حرکتی سریع روزنامه باطله رو «. خودتم نمی فهمی داري چی میگی »: دندان قروچه اي کرد و از لاي انها گفت