رمان خانه ی وحشت به قلم عاظفه کلهرزاده

ژانر: عاشقانه ترسناک

خلاصه: سه تا دختر نوجون که برای دانشگاه میرن شمال و برای اقامت به خونه ایی میرن که اتفاقای ترسناک واسشون میوفته

قسمتی از رمان خانه ی وحشت »

ـ رویا

ساعت ۸ صبحه،خیلی خستم،به تابلوی سبزکنارجاده نگاه کردم،ساری۲۰km .

_ بلاخره رسیدیم

نگاهی به دختراکردم،هردوخواب بودن،تمام راهو خودم رانندگی کردم،الانم واقعاخوابم میاد.امیدوارم یه رستوران این نزدیکاباشه که بتونم استراحت کنم.دختراروصدازدم.

_تران،شیدا،بیدار شین داریم میرسیم.

ترانه دستاشوکشیدوبه اطراف نگاه کرد.باذوق دوتادستشو به هم زدو گفت:

_وای خدایااینجابهشته؟چقدرقشنگه،وای رویاببین چقدرهمه جاقشنگه

میدونستم ترانه اولین باره میادشمال،دلم میخواست ازاول جاده بیدارش کنم تا همه جاروببینه ولی میدونستم خستست وازدیشب استرس داشت

ـ روزای تعطیل انقدرهمه جامیگردونمت تا قشنگی این بهشتو ببینی

مهدیس که باصدای مابیدارشدشروع کردبه غرزدن

ـ چه خبره اول صبحی؟بزارین بخوابم دیگه،اه

ـ باشه توبخواب،منم که ۴ ساعته دارم رانندگی میکنم هیچ

ترانه که تازه متوجه خستگی من شدبانگاه مظلومش گفت

ـ میخوای من رانندگی کنم؟

ـ نه عزیزم اولا که تواصلا اینجاروبلدنیستی دوما که الان دیگه میرسیم.

شیداکه دیگه کاملابیدارشده بود باخستگی گفت

ـ وای استخونام چسبید به هم فلج شدم بابا،نگه دار یه جا گشنمم هست

یعنی اون لحظه فقط دلم میخواست فکشو پیاده کنم

ـ منم که گفتم الان میرسیم

شیداکه عصبانیتمودید دیگه حرفی نزد واردشهرشدیم وکنار

ادامه رمان:

ـ رویا

ساعت ۸ صبحه،خیلی خستم،به تابلوی سبزکنارجاده نگاه کردم،ساری۲۰km .

_اوووففف بلاخره رسیدیم

نگاهی به دختراکردم،هردوخواب بودن،تمام راهو خودم رانندگی کردم،الانم واقعاخوابم میاد.امیدوارم یه رستوران این نزدیکاباشه که بتونم استراحت کنم.دختراروصدازدم.

_تران،شیدا،بیدار شین داریم میرسیم.

ترانه دستاشوکشیدوبه اطراف نگاه کرد.باذوق دوتادستشو به هم زدو گفت:

_وای خدایااینجابهشته؟چقدرقشنگه،وای رویاببین چقدرهمه جاقشنگه

میدونستم ترانه اولین باره میادشمال،دلم میخواست ازاول جاده بیدارش کنم تا همه جاروببینه ولی میدونستم خستست وازدیشب استرس داشت

ـ روزای تعطیل انقدرهمه جامیگردونمت تا قشنگی این بهشتو ببینی

مهدیس که باصدای مابیدارشدشروع کردبه غرزدن

ـ چه خبره اول صبحی؟بزارین بخوابم دیگه،اه

ـ باشه توبخواب،منم که ۴ ساعته دارم رانندگی میکنم هیچ

ترانه که تازه متوجه خستگی من شدبانگاه مظلومش گفت

ـ میخوای من رانندگی کنم؟

ـ نه عزیزم اولا که تواصلا اینجاروبلدنیستی دوما که الان دیگه میرسیم.

شیداکه دیگه کاملابیدارشده بود باخستگی گفت

ـ وای استخونام چسبید به هم فلج شدم بابا،نگه دار یه جا گشنمم هست

یعنی اون لحظه فقط دلم میخواست فکشو پیاده کنم

ـ منم که گفتم الان میرسیم

شیداکه عصبانیتمودید دیگه حرفی نزد واردشهرشدیم وکنار یه رستوران خوشگل پارک کردم،خیلی قشنگ بود ظاهرش فانتزی بودوپشتش باغ بود که رویاییش کرده بود. ۳ سالی میشدکه نیومده بودم اینجا وواقعا تغییرکرده بود وعالی شده بود.رفتیم تورستوران وصبحانه خوردیم بعد صبحانه از صندلی بلند شدم

ـ بچه هامن میرم توماشین یکم بخوابم.شماهم تواین فرصت برین اطرافو یکم بچرخین.اون دوتا گشنه های عقب مونده هم فقط سرتکون دادن،منم رفتم توماشین وبعدازچنددقیقه خوابم برد.

ـ ترانه

صحراکه رفت نگاهی به شیداکردم،مثله چی داشت غذا میخورد.هرچندمنم دست کمی ازاون نداشتم،الان اطرافیامون میگن ایناقحطی زده ی سومالین ومیان کمکمون میکنن

بااینکه هنوزگرسنم بود ازغذا کنارکشیدم وبه این فکرکردم روزای تعطیل چقدربهمون خوش میگذره وچقدرتفریح میکنیم

توهمین فکرابودم که دست شیداجلوم چپ وراست شد و تازه صداشوشنیدم

شیدا:ترانه..تران..تران کجایی تو؟باتوام

ـ ها چیه؟

ـکوفت،نیم ساعته دارم صدات میکنم،پاشوبریم بیرون یکم بچرخیم.اون مغازه اونطرف خیابون کلی خوراکی داره بیا بریم یکم واسه توراه بخریم،پاشو دیگه

ـ باشه بابا بریم،اه چقدرحرف میزنی

شیدا چشم غره ای داد وبیرون رفت.منم پشت سرش رفتم.وای که اینجاچقدرقشنگه نمای رستوران واقعا شیک بود اطرافشم که سرسبز و عالی.نگاهی به ماشین رویاانداختم،به سمتش رفتم وازشیشه نگاهش کردم

ـ ترانه

رویاخواب بود،خستگی توی صورتش موج میزد،باید یک ساعتی رویاروبچرخونم تارویابخوابه وگرنه باغرغراش نمیذاره آبجی گلیم استراحت کنه

ماسه تاازدوره دبیرستان باهم دوستیم وخیلی صمیمی هستیم.رویا وشیداروخیلی دوست دارم

رویابهترین دوستیه که توعمرم دیدم.زیبا،آروم،لطیف،صبور،محکم ومثل اسمش رویایی،وهمچنین توی هرشرایطی یه تکیه گاه محکم وعالیه.اما شیدا،دوست شیرین وبانمکم که خیلی دوسش دارم.شیطون،پرحرف،شوخ،بانمک،خیلیم ریلکس(منحرف نشیدمنظورم توی هرشرایطی چه سختی باشه وچه هرچیزدیگه به چیزی فکرنمیکنه و فقط فکرخودشه)

و اما...خودم که یه تیکه جواهرم.خشگل،پررو،مغرور،دوست داشتنی،شیطون،احساسی وکلی چیزای خوب دیگه(مدیونید اگه فکرکنید زیادی تعریف کردم)

رفتم سمت شیدا که داشت مثل بز به یه پسرهرکول نگاه میکرد.

خب جای تعجبم داشت،قدبلند،هیکل درشت،بالاتنه پُرو...خلاصه هرکول بود،یکی زدم پس کله ی بی مغزشو اونم سریع فکشو ازرو زمین جمع کرد.رفتیم به طرف مغازه ای که شیداگفته بود،متوجه نگاه اون دراکولا رو شیدا شدم،چون دیده بود شیداخیره شده بهش.رفتیم تومغازه که چشمامون ازذوق گردشد.واااااای یه عالمه لواشکای دستی داشت

هردومون دهنمون آب افتاده بود که مغازه داربالبخندگفت

ـ چیزی میخواین خانوما؟

منم ازش یه پلاستیک گرفتم وهرچی دلمون میخواست ریختیم توش.داشتیم لواشکارو نصف میکردیم که دیدیم دراکولا وارد میشود.تاحالاازنزدیک دراکولا ندیدم که الان منورشدم به جمالش.شیداهم که اولین بارش بود ازنزدیک ملاقات میکرد کُپ کرد بعدشم باترس پشتم قایم شد.

نمیدونستم بخندم یابترسم که صدای فروشنده اومد

ـ به به سلام آقا حسام گل،چطوری دادا؟ازباشگاه چه خبر؟

حالافهمیدیم اسم جناب دراکولا حسام بیده بوده هسته..عه حالا هرچی

حسام چشماش دنبال شیدابود که پشتم قایم شد.یه سلام مختصر به فروشنده داد و رو به من گفت

ـ مسافرین؟

صدای بم و کلفتش که بهم استرس داد باعث شدنتونم خوب صحبت کنم،به زورجواب دادم

ـ ب..ب..بله

لبخندی زدوگفت

ـ خانومی از چیزی ترسیدی؟

ایش چندش،لبخندتم مثل خودته.شیدا که ازترسش کم شد اومد کنارمو گفت

ـ س..س..سلام.ن..نه.

فروشنده لبخند کج وکوله ای به شیدازد.شیطونه میگه بزنم فکشو با زمین یکی کنم،پسره پررو.زیرچشمی بهش نگاه کردم که خنده شو جمع کرد.حسام که هنوزلبخند مسخرشوداشت گفت

ـ هرچی میخواین بردارین مهمون من

من وشیدا به هم نگاه کردیم وگفتم

ـ نه،ممنون نیازی نیست

ـ تعارف نگردم خانوم،امروزمهمون من باشین تاببینین برعکس ترستون خیلی ازم خوشتون میاد.

کاملا معلوم بود اصل حرفش با شیداست

ـ ترانه

باقاطعیت گفتم

ـ ممنون نمیخوایم بمونیم تانیم ساعت دیگه میریم مزاحم شماهم نمیشیم.

ـ نه بابااین چه حرفیه؟هرچی میخواین بگیرین.

وروبه فروشنده گفت

ـ علی ازشون پول نگیر حسابشون بامنه.

فروشنده سری تکان دادو دراکولا بالبخند رفت.شیدا نفسی عمیق کشید،نیشگون کوچیکی ازش گرفتم

ـ تاتوباشی تو خیابون به هرخری چشم ندوزی

ـ عه به من چه؟پررو

لواشک هارو داخل پلاستیک گذاشتمو به فروشنده دادم که حسابمونو بگه،سرشو پایین گرفتو گفت

ـ شنیدین که دوستم چی گفت؟من روحرفش حرفی نمیزنم پس نوش جونتون.بیخیال حساب بشین.

پلاستیکو روی میزگذاشتم وگفتم

ـ پس نمیخوایم.

شیدابااخم گفت

ـ بابا مفته بگیربریم خاک برسر.

سپس بدون توجه به من پلاستیک رو برداشت وازمغازه بیرون رفت.

بابااینم انگاربدش نیومده یه خری پیداشده که عاشقش بشه

پیییففففف،خداحافظی خشکی کردم و پشت سر شیدا به سمت ماشین رفتیم.شیدا هم مثل چی بدون توجه به رویا توی ماشین نشست ودرو محکم بست.

الانه که رویا قاطی کنه،خدایا امروز سالم برسیم من نذرمیکنم فقط سالم برسیم

منم نشستم توی ماشین،رویا که انگارازبرق کشیده باشنش باچشای درشت به شیدا نگاه میکرد.شیدا هم توی کوچه علی چپ داشت برف بازی میکرد.یعنی من شک ندارم این دختر با بزاسب خرنسبت بسیارنزدیکی داره.ببخشید یکم بی ادبم دست خودم نیست شما ببخشین

رویا بعداز۵ دقیقه لودینگ داد،بدون حرفی ماشینو روشن کرد،میدونستم اگرچیزی بگم باسکوت پرخشمش مواجه میشم.(اونایی که خواهرای خشمگین دارن متوجه مطلب میشن)خلاصه بعداز نیم ساعت رسیدیم دانشگاه.پیگیرمدارک وکلاسا و...شدیم ودرآخرنوبت خوابگاه شدوفهمیدیم پرشده.باقیافه های آویزون ازدانشگاه اومدیم بیرون.بی حوصله وعصبی گفتم

ـ لعنت به این شانس..لعنت.

شیداباکلافگی گفت

ـ حالا چیکارکنیم؟اگرجایی پیدانشه چی؟بایدالان چیکارکنیم؟اگرخونه پیدانکنیم..اگر..اگر...وااای این شیدا دوباره رفت رومغز

زدم روی پیشونیمو سرموپایین گرفتم.رویاباعصبانیت فریادزد

ـ شیداااااااااااا

شیداباچشمای گردبه رویانگاه کرد،بهش اشاره کردم ساکت باشه.نشستیم توی ماشین،ساعت ۳ عصربود.خیلی گرسنم بود.گفتم

ـ رویابریم یه جاغذابخوریم ضعف کردم.

رویا به جاده خیره شدو بعدازدقایقی ماشینوروشن کردوحرکت کرد.توی راه مدام چشماش تو آینه بود

ـ چیزی شده؟!!

رویاـ یه نفردنبالمونه

ـ واااا!!!

رویاـ بخدا نگاه کن،سوناتا سفیده.

ازآینه بغل دقت کردم بهش

ـ عه اینکه دراکولاهه!

رویاباتعجب نگاهم کرد

رویاـ کی؟

ـ دراکولا..نه..هرکول..عه،نه..

شیداـ حسام

ـ آره

بعدزیرچشمی نگاهش کردم،ای مرض چه ذوقی هم کرده

نه به اون ترسش نه به این ذوقش،احمق بعد خندیدم.

رویاـ چی خنده داره؟

ـ قیافه ی شیدا،عاشق شد بچم

شیدااز پشت زد پس کله مو گفت

شیداـ شعر نگو خل وچل،کدوم خری عاشق این میشه آخه؟

ـ توی خر دیگه

دوباره خندیدم.رویا گفت

رویاـ بچه ها بس کنین بگین این کیه؟

شیداهم که عشق حرف،ریزودرشت داستانوواسه رویا تعریف کردو یه نفس عمیق کشید

ـ ترانه

رویالبخندی زدو ازآینه به صورت خجالتزده ی شیدانگاه کرد

رویاــ خب..پس اینطور

بعدهرسه تاخندیدیم.جلوی رستوران نگه داشت،پیاده شدیم ورفتیم به سوی ناهار،یه دلی ازعذادرآوردیم وای که چقدرگرسنم بود

ــشیدا

ناهارو خوردیم،من یادم اومدازوقتی رسیدیم به بابا زنگ نزدم.گوشیموازکیفم برداشتم وازرستوران اومدم بیرون.شماره ی باباروگرفتم وبعدازخوردن چندبوق جواب داد،بعدازسلام وکمی لوس کردن هر اتفاقی صبح تاحالاافتاد واسش تعریف کردم،بعدم کلی قربون صدقش رفتم وقطع کردم.عاشق بابامم البته مامانمم دوست دارما ولی بابامو یه کوچولو بیشترمیخوام

برگشتم که برم تورستوران که حسام مثل غول بیابونی پشتم ایستاده بود.یااا حضرت فیییل

نگاهی بهش کردمو بااخم گفتم

ــ کاری داشتین؟

بالبخندگفت

ــ ببخشید خانومی میتونم چنددقیقه وققتتو بگیرم؟

واای ادبت منو کشته،بابا بهت نمیادا

ــ بفرمایید گوش میکنم.

حسام ــ راستش نمیدونم چطوربگم؟...آها میشه اسمتوبدونم؟

ــ شیدا

حسام ــ خب شیدا....من ازصبح که دیدمت یه جورایی...خب ازت خوشم اومده.

خدایااا این چقدراعتمادبه نفس داره

ـ من نمیدونم چی بگم آخه،اصلا منطقی نیست کارتون.

ازحرفم ناراحت شد ولی به روم نیاورد

حسام ـ شیدا میخوام فقط بهم فکرکنی همین..اگر..اگر..کسی توی زندگیته..

حرفشو قطع کردم

ـ نه کسی نیست

ای بمیری دخترالان فکرمیکنه چقدرهولی اه.باخوشحالی گفت

ـ پس فقط به من فکرکن وببین چطورهمه چیزمو به پات میریزم

من

حسام

سریع گفتم

ـ حسام..

خاک برسربازم که سوتی دادی

حسام ـ جونم

خدایا این شهیدنشه الان

ـ عه..آقا حسام..من درحال حاظر یه مقدار گرفتاری دارم ونمیتونم به این مسائل فکرکنم..امیدوارم...

پریدوسط حرفم بی فرهنگ ایشش

ـ تاهر وقت بخوای منتظرمیمونم.

بعد به طرف ماشینش رفت.یه کاغذوخودکاربرداشت وچیزی یادداشت کرد و برگشت سمت من کاغذرو سمتم گرفت

حسام ـ این شمارمه،فقط اشاره کن شیداببین برات چیکارمیکنم.

دستمو گرفت کاغذو گذاشت تو دستم وپشت دستمو بوسید.

اوااااااا!!این چیکارکردیهویی؟؟!!!

با چشمای گشادشده نگاهش کردم(مدیونی اگه فکرکنی خیلی ندیدبدیدم)بعدش نفهمیدم چی گفت و رفت.بعداز چندلحظه به خودم اومدم،فهمیدم دوباره لپام گل انداخته.اوا خاک به سرم الان رویاو تران پوستمو میکنن.به سرعت رفتم سمت ماشین ونشستم تااگه اومدن بیرون فکرکنن خسته بودم اومدم استراحت.واااای دوباره یادم اومد خوابگاه،حالاچیکارکنیم؟

یعنی باید بگردیم دنبال خونه؟؟نـــــــــــه

سرمو به پشت تکیه دادم،احساس کردم یه سایه ازکنارماشین ردشد به سرعت برق نه نه حتی سریعتر

وای خیالاتی شدم چیزی نبود

بعداز نیم ساعت رویا تران اومدن

شیدا

هردوسوارماشین شدن وبه طرف من برگشتن.

ـ چرااینطوری نگام میکنین؟خسته بودم اومدم توی ماشین.

ترانه ـ اون یارو چیکارت داشت؟؟

ـ کی؟!!

ترانه ـ کوچه علی چپ کسی نیست بپر بیرون.

ـ باشه باباگفت ازم خوشش اومده.

هردو به هم نگاه کردن بعد به من خیره شدن

رویا وترانه ـ چــــــــــــی؟؟؟!!!

ـ گفت دوسم داره

رایا آهی کشید وگفت

ـ تو چی گفتی؟قبول که نکردی؟

ـ نه فقط شمارشوبهم داد و..

ـ خب.؟

ـ دستمو بوسید

مطمئن بودم چشماشون گشادتراز این نمیشه

ـ خب چیه؟

ترانه ـ چایی نخورده پسرخاله شده دراکولا،فعلا نمیشه بهش اعتماد کرد

رویا توی فکربودو ترانه نگران نگاهش میکرد.من نمیدونم چرا همیشه تران نگرانشه

رویابلاخره به حرف اومد

ـ بچه ها...بایدبنگاهای نزدیک خونه بریم برای خونه.

هرسه تامون ولخرج بودیم یعنی همیشه توی رفاه بودیم ومشکل پول نداریم اما اینکه بخوایم خونه بگیریم عذاب بودبا اعتراض گفتم

ـ رویا چرا بیخودی پول واسه خونه بدیم؟

رویا ـ آخه عقل کل،پس ما چه غلطی کنیم؟وقتی خوابگاهاپرشدن شبا روتوی کدوم قبرستونی بریم بخوابیم؟

از لحن صحبتش دلخورشدم،ترانه هم مشخص بودناراحته.رویا دیگه طاقت نیاورد واشکاش شروع شدبه ریختن،شکه شده بودم.رویاخیلی صبوروخودداربود حالاداره گریه میکنه؟هق هقش بلندشد.ترانه بانگرانی بغلش کردو مدام میگفت

ـ آروم باش آبجی چیشده؟

بعدازچنددقیقه آروم شد و اشکاشو پاک کرد.دوست نداشتم تواین حال ببینمش خیلی برام عزیزه.بغضمو قورت دادم،صورتشو بوسیدم

ـ ببخشید آبجی جونم.

رویابالبخندگفت

ـ توببخش عزیزم نبایدباهات اونطوری حرف میزدم ولی این شرایط واقعاسخته،کاش یه آشنایی اینجاداشتیم.وقتی کسی رونمیشناسیم چطورخونه پیداکنیم؟

کمی فکرکردموگفتم

ـ حسام...اگه بهش بگم حتما برامون خونه میگیره.

ترانه ـ حرفشم نزن،نمیشه بهش اعتمادکرد.

رویاماشینو روشن کرد

رویا ـ میریم بنگاه چاره دیگه ای نداریم.

تمام بنگاهای ملکی روگشتیم ولی کسی به ۳ تا دخترمجردخونه نمیداد.دیگه خسته وناامیدشدیم،تااینکه توی یه جاده ی روستایی یه بنگاه دیدیم و آخرین شانسو امتحان کردیم.به طور غیرقابل باوری بنگاه دار همون اول قبول کرد،خیلی عجیب بود ولی چون خسته بودیم دیگه حوصله ی فکرکرد ن به این مسئله رونداشتیم.سه تا ساندویچ خریدیم ورفتیم تو ماشین خوردیم.صبح زودبیدارشدیم ورفتیم رستوران،صورتامونوشستیم و یه صبحانه ی توپ زدیم به بدن.حالاپیش بسوی بنگاه آقای حسینی.همراه آقای حسینی رفتیم طرف خونه.وقتی واردخونه شدم احساس خفگی میکردم که بعدازچندثانیه عادی شد حالتم.فضای خونه برام سنگین بود.ولی اهمیتی ندادم.خونه ی ویلایی قشنگی بود،حیاط وباغ خیلی قشنگی داشت.خونه مبله بود وخیلی خاک گرفته بود ولی بازم قشنگ بود دوطبقه بود و طبقه ی بالا فقط اتاق بود.پایینم آشپزخونه،یه اتاق بزرگ،یه پذیرایی.حمام و دستشویی بود خلاصه اینکه خوب بودو ازسرمونم زیادبود.(مدیونی اگه الان بگی چقدرپرحرفه چون ناراحت میشم).قرارشد رهن کنیم خونه رو چون حوصله ی اجاره کردن نداشتیم تا خرجمون اضافه نشه.با خانواده هامون هماهنگی کردیم و اوناهم به سهم ما سه تا پولو ریختن به حساب آقای حسینی.

ـ رویا

چندروزی گذشت وکارای نظافت وخاک گیری خونه تمام شد دیگه عادت کردیم به خونه ی جدیدمون.خونه ی خوبی بود اماهواش انگارسنگین بود،مخصوصا که شباخیلی احساس خفگی میکنم.

کلاسامون فرداشروع میشه و قراره بریم خرید.

ـ رویا

بازارش واقعا جالب بود،مخصوصابالهجه ی جالبشون که ماهیچی نمیفهمیدیم

خلاصه خریدامونوکردیم ورفتیم رستوران که بلاخره منم چشمم به جمال پر اُبُهَتِ آقاحسام روشن شد.شیداهم وقتی دیدتش لپاش گل انداخت و یه لبخندگوشه لبش اومد.اودکنارمون ایستاد وبه هرسه تامون سلام کرد وروبه شیداگفت

حسام ـ شیداخانوم دلم خیلی تنگ شده،نمیشد یه زنگی میزدی؟

ترانه ـ ماشالا شما که همیشه دنبالش هستین.

منم گفتم

ـ تاوقتی شیداجوابتونونداده دلیلی نداره شماهمش دنبالمون باشین یا مواظب باشین درسته؟

سرشو به علامت تایید تکون داد

حسام ـ آخه کسی که دوسش دارم نمیتونم ازش چشم بردارم.

ترانه ـ شمامگه کاروزندگی ندارین؟

حسام ـ چراندارم؟یه باشگاه دارم همونجایی که اولین بارشمارودیدم،خیلی وقتاهم سرم شلوغه.وقتی بتونم خودم مواظبشم وقتی هم که نتونم دوستمو میفرستم.

شیدا داشت باشیطنت نگاهش میکرد که حس کردم یه لحظه چشماش بیرون رستوران چرخیدوسریع روشوبرگردوند.حسام وقتی دید شیدادیگه توجهی نمیکنه خداحافظی کردورفت سمت مدیررستوران.ازشیدادلیل کارشوپرسیدم

شیدا ـ حس کردم یه چیزی شبیه سایه جلوی رستوران ایستادو به سرعت رفت خیلی عجیب بود.

ـ خیالاتی شدی.

شیداتوفکررفت،سفارشمونو آوردن و شاموخوردیم.باخستگی رفتیم خونه وخوابیدیم.

ـ رویا

صبح باصدای زنگ گوشیم بیدارشدم و رفتم صبحانه رو حاضرکردم،دخترارو بیدارکردم و صبحانه خوردیم.سریع آماده شدیم وپیش به سوی اولین کلاسمون.کلاس اول ودوم خیلی خسته کننده بود چون فقط واسه آشنایی ومعرفی بود مثل بچه های ابتدایی پوووفففف.کلاس بعدیمون خوب بودچون بلافاصله بعدازمعرفی رفت سراصل مطلب که موضوع موردعلاقه هممون بود.استاد پناهی خیلی جوون بودو بیشتربچه هافکرمیکردن همسن خودمونه ولی چندسالی ازما بزرگتربود.همه ی دختراازلحظه ی ورودش شروع کردن به حرف زدن آخه انقدر آدم ندیده مگه میشه؟مطالب اصلی روبرامون بازگوکرد و ازمون خواست جلسه ی بعدی روتو فضای آزاد دانشگاه باشیم تا ذهنمون آزاد بشه،خلاصه استاد موردعلاقه ی همه ی بچه های کلاس شد چون خیلی باحال بود.خب کلاسای امروزتمام شد و بادخترازدیم بیرون.قراربودواسه شب بریم دریا،وای که من عاشق دریابودم.رفتیم خونه لباس برداشتیم و پیش به سوی دریا.وقتی رسیدیم تقریبا نزدیک غروب آفتاب بود،خیلی منظره ی قشنگی بود.مانتوهارو درآوردیم ورفتیم توآب،وای که چه آرامشی داشت.روی آب دراز کشیدمو ذهنمو آزادکردم،موج آب منو تکون میدادو به عقب میبرد.زمانی چشمامو بازکردم که صدای ترانه روشنیدم خیلی دورشده بودم،رفتم تو آب و خودمو بهش رسوندم.ازشدت موج دریاترسیده بود ونفسش نامنظم شده بود.دستشو گرفتم وباهم به سمت ساحل رفتیم.شیداهم مثل همیشه بیخیال توی آب نشسته بودوباموجابازی میکرد.ترانه ترسش کم شدوتونست راحت نفس بکشه.هیجان وترس براش مضربود.قلبش مریض بود وهربار هیجانی میشد نفسش میگرفت.

ـ رویا

ـ بهتری تران؟

ـ آره خوبم.

ـ میای بریم توآب؟

ـ الان نه.

ـباشه دوباره میام بهت سرمیزنم.

توی آب کمی قدم زدم و وقتی شدت موج خستم کرد برگشتم کنارترانه نشستم.تو فکربود،توچشمای یشمی قشنگش خیره شدم.واقعا صورت قشنگی داشت.پوستی به لطافت ماه،سفید،ابرو وموهای مشکی،چشمای سبزیشمی،دماغ قلمی ولبای قلوه ای.لبخندی زد

ترانه ـ خوردی منوووو.

منم خندیدمو بغلش کردم.

ـ قربونت برم من.

ناگهان باوحشت ازصدای جیغ شیداپریدیم که کمک میخواست.به سمتش رفتم

ـ چیشده؟

ـ پام گیرکرده رویا بیا زودباااااااش.

ولی وقتی نزدیکش شدم افتادتوآب.سریع اومدو بغلم کرد باتعجب نگاهش کردم

شیداـ وای رویاانگاریه چیزی پامو گرفته بود وقتی اومدی ولم کرد.

گریه میکردوحرف میزد.کلافه نگاهش کردم،ازوقتی اومدیم همش داره یه اتفاقایی براش میفته.همش ازیه سایه حرف میزنه،یاوقتی تو خونه باشیم همش عصبیه،تاالانم چندتاازوسیله هاش گم شده.شکی که داشتمو به زبون آوردم

ـ شاید حسام...

چشمای پر اشکش متعجب شد

شیدا ـ چیشده؟

دستشو گرفتمو رفتیم به سمت ترانه.

شیداـ رویا حرف بزن چی میخواستی بگی؟

ـ شایداین کارازیرسرحسام باشه.

شیدا به فکررفت

شیداـ ازاونروزی که دیدمش پشت سرهم اتفاقای عجیب غریب میفته،آره شاید کاراون باشه.ولی چرا؟چرابایداینکاروبکنه؟

هیچ فکری توی ذهنمون نبود.رفتیم فست فود،حال شیدایکم بهترشده بود.ترانه حرفی نمیزد هنوز استرس غروب توی صورتش بود.شامو خوردیم ورفتیم خونه.چند هفته ای گذشت هرروز صبح میرفتیم دانشگاه وشب برمیگشتیم.آخرهفته هام میرفتیم بیرون،دیگه عادت کرده بودیم به وضع حاضر

ـ رویا

امروز جمعه ست و هوا عالیه این چندهفته ای که اومدیم فقط دو سه بار بارون اومد بقیه روزا ابری بود.ولی امروز هوا خوبه.قراربود بریم بیرون اما شیداگفت ناهارو خونه درست کنیم و توی باغ باشیم ماهم قبول کردیم.کمی تنقلات وخوراکی خریدیم،برای ناهار پلو مخلوط درست کردم،ترانه مشغول درست کردن کیک برای عصرونه شد،شیداهم ملحفه ای رو برداشت و بردتوی باغ ووسیله های موردنیازدیگه روهم به نوبت میبرد.ترانه کیک رو توی فر گذاشت رفت منم بعد ازچنددقیقه کارم تمام شدورفتم پیششون.تصمیم گرفتیم کمی توی باغ بچرخیم وببینیم چطوریه؟چون تاحالا فرصت گشتن توی باغو نداشتیم.باغ خیلی بزرگی بود،کمی که رفتیم شیدا ایستاد،به صورتش نگاه کردم رنگش پریده بود.ترس ازچشماش پیدابود.

شیداـ رو..رو..رویا

دستای یخ زدشو گرفتم

ـ چی شده؟

ـ یه..یه..یه صدایی می..ییاد.صدد..دای ن..نا..اله و جی..ییغ

هرچی تلاش کردم هیچ صدایی نشنیدم.پس از چی ترسیده؟نکنه دوباره حسام.. عصبانی شدمو بلند صداش کردم

ـ حســـــــــاااااااااام

ترانه باتعجب نگاهم میکرد.

ـ شیدا

صداها قطع نمیشدن.صدای چندتا زن بود که باناله و زجه میگفتن: از اینجا برین.

رویاهم که همش حسامو صدامیزد.به خودم اومدم ودست رویا وترانه روگرفتم و باقدمای لرزون به سمت صدا حرکت کردم.

رویاـ چیکارمیکنی؟کجاداری میری؟

ـ ب..ب..بی..ییا

ترانه که شکه شده بود گفت

ـ شیدا بگو چی شده تا ماهم بفهمیم.

انگشت اشارموروی لبش گذاشتم تاساکت باشه.به سمت صدارفتم و هرلحظه نزدیکترمیشدم.بعدازردشدن ازکنارچنددرخت بلند به یه کلبه قدیمی رسیدیم و صدا قطع شد

ـ شیدا

داشتم ازترس میلرزیدم،چراساکت شدن؟صدای کی بود آخه؟به سمت در کلبه رفتم و چندباردرو هول دادم اماانگاری قفل بود.به دخترانگاه کردم باتعجب به کلبه خیره بودن.ترانه که تازه به خودش اومده بود گفت

ـ من میرم یه چیزی پیداکنم تادروبازکنیم.

رویاـ منم میام باهات.

باترس گفتم

ـ نه رویا،خواهش میکنم،پیشم بمون.

رویاهم که صورتمودید قبول کرد.بعدازچنددقیقه ترانه بایه چوب بزرگ اومد.

رویاـ بچه هابه نظرتون عجیب نیست که در از داخل قفله؟یعنی ممکنه کسی توش باشه؟اگرم بود باصدای مابایددرو بازمیکرد.

من که نزدیک بود هرآن ازترس غش کنم گفتم

ـ نکنه کسی تاحالا اینجابوده؟

ترانه خندید

ترانه ـ نترس بابا،توی این کلبه ی داغون کی میتونه زندگی کنه؟

پشت هم چوب رو به درکوبید امادر هیچ تکونی نخورد.واقعا عجیب بود، هردوخسته شده بودن ومنم بی حال بودم.رویا که حالمودید کمکم کرد تا سرپا بایستم و برگشتیم قسمتی که وسیله هاروگذاشته بودیم.اما انگار وسیله ها کَم شده بودن.باتعجب به هم نگاه کردیم،احساس سرماکردم وبدنم میلرزید.خدایامن چرااینطوری شدم؟رویا دورم پتو گذاشت

رویاـ سردته؟میخوای ببرمت تو اتاقت؟

سرمو تکون دادمو باکمک رویا رفتم اتاقم وروی تخت نشستم.وقتی مطمئن شدم رفته شماره ی حسام رو ازکیفم برداشتم و فوراً بهش زنگ زدم،بعداز چندبوق جواب داد

حسام ـ الو

ـ چرااینکاروبامن میکنی؟

حسام هنوز صدامو نشناخته بود

حسام ـ اشتباه گرفتین خانوم.

باعصبانیت گفتم

ـ حسام تمومش کن چراانقدراذیتم میکنی آخه؟

بعدازچندثانیه سکوت گفت

حسام ـ شیداتویی؟چیزی شده؟چراصدات گرفته؟

حرف نزن بی همه چیز،چراانقدرآزارم میدی؟مگه من چیکارت کردم ها؟

حسام باتعجب گفت

ـ شیدا چی داری میگی؟من چیکار کردم؟ازینکه دوستم مراقبته ناراحتی؟خب میگفتی تابهش بگم دیگه نیاد.

ـ حسام چی داری میگی؟میگم چراانقدرمنو میترسونی؟

حسام ـ من؟؟؟؟؟!!!!!

ــ نه پس عمّم(عمه جونم ببخشییید)

حسام ـ شیدابسکن،چته آخه؟این حرفا چیه آخه؟

ـ اگر ببینم به این اذیتات ادامه میدی ازت شکایت میکنم.مطمئن باش.

حسام ـ شیداااااااااا

فهمیدم عصبانی شده چون جوری باتحکم گفت که روحم پرید(برگرد الان وقت چریدن نیست.ببخشید ادبم یکم پایینه.روحمه اختیارشودارم)

حسام ـ به قرآن من کاری نکردم،الان میام خونتون بیا درو بازکن.

بدون اینکه منتظر جوابم باشه قطع کرد.اشکام بی اراده راه افتادن و دست خودم نبود بهش بدو بیراه میگفتم وآروم ازپله هااومدم پایین صدای آیفون عصبیم کرد

ـ شیدا

آیفن رو زدم.تران ورویا چون توی باغ بودن صدای آیفن رو نمیشنیدن.تا خودمو برسونم به در،دربه شدت بازشدو به دیوارخورد.قامت حسام تو چهارچوب در جاشد.بااخم و صورت عصبیش فهمیدم اشتباه کردم.تودلم ترس بدی به وجوداومد.قطعااگه جیغ میزدم بچه هانمیشنیدن.پس تصمیم گرفتم برم کوچه ی علی چپ.باکمی ناز گفتم

ـ چیشده؟

اماانگارفیده نداشت چون یهو ترکیدو صدای انفجارش گوشموکرکرد.(نخندین عه)

حسام ـ شیداااااااااااا،چی داشتی پشت تلفن میگفتی؟کی اذیتت کرده ها؟چطورمن تاحالانفهمیدم؟دِ حرف بزن لعنتییییی.

گوشامو گرفته بودمو فقط باترس نگاهش میکردم.چشماش کاسه ی خون بود.ترانه و رویاهراسون ازدرپشتی اومدن داخل

رویا ـ چیشده؟چه خبره؟

بغضمو قورت دادم و به حسام نگاه کردم.

ـ تو اذیتم کردی،اون صداها چی بود امروزتوی باغ گذاشتی؟

حسام عصبانیت و تعجبش قاطی شده بود

حسام ـ من؟!!کدوم صدا؟! درست حرف بزن ببینم چی میگی متوجه نشدم.!!

تران ورویاکه تازه متوجه موضوع شده بودن اومدن و کنارم ایستادن.به صورتشون خیره شدم

ـ شما که شنیدین صداهارو،چرانمیگین؟

رویاـ ماصدایی نشنیدیم شیدا.

باتعجب نگاهش کردم

ـ چــــــــــی؟!!!!

رویاـ باورکن راست میگم،وقتی حالت بد شد اونقدری عصبانی شدم که اصلاتوجه به حرفت نکردم.

روبه حسام گفت

رویاـ این کارا چه معنی میده؟چرااذیتش میکنین؟

حسام دوباره عصبانی شد

حسام ـ لطفا برام توضیح بدین چی شده؟کی شیدارو اذیت کرده؟من اینکارونکردم.اصلا چطوراذیتش کردن ومن متوجه نشدم؟

رویاـ یعنی واقعا نمیدونین؟

حسام ـ به مولا قسم اگه چیزی بدونم.

ـ شیدا

حرفاشو باورکردیم و تعارفش کردیم به پذیرایی تابشینه،ماهم روبروش نشستیم.اول تران و رویا رو که تاحالا معرفیشون نکرده بودم بهش معرفی کردم بعدم همه چیزو تعریف کردم.حسام حسابی گیج شده بود وباناراحتی نگاهم میکرد.نکنه فکرکنه دیوونه شدم؟

حسام ـ شیدا؟

ـ بله؟

صداش ناراحت بود؟

حسام ـ من هرکاری لازم باشه انجام میدم که تو درآسایش باشی،مطمئن باش.

به چشماش نگاه کردم نمیفهمیدم چی تو چشماشه؟ناراحتی،نگرانی،محبت،علاقه همه چیز توش پیدابود.ناگهان چشماش به سمت آشپزخونه که پشتم بود چرخید.بااخم گفت:

حسام ـ غیرازشماسه تا کسی تو خونه هست؟

ـ نه چطور؟!

بدون حرف بلند شدو به سمت آشپزخونه رفت که قبل ازواردشدنش صدای شکسته شدن ظرف اومد.فوراً هرسه نفرمون پشت سرش وارد آشپزخونه شدیم.باتعجب به ظرفی که رویاتوش پیاز برای ناهار گزاشته بود نگاه کردیم.تکه ای پیازگاززده گوشه ای افتاده بودو ظرفش خوردشده بود.

حسام ـ اینجاامن نیست.

رویا اخم کرد

رویا ـ به چه دلیل؟

حسام کلافه و عصبی به ظرف اشاره کرد

رویاـ اگه منظورتون اینه که دزداومده بایدبگم فقط پیازخورده ورفته،چیزی ازاینجاکم نشده همه چیزمرتبه

حسام ـ پس وسایل شیدا که گم شده بودچی؟

رویا تو فکررفت.یادصداهاافتادم.به دستای محکمش نگاه کردم

ـ میشه یه کمکی بهمون بکنی؟

حسام ـ آره حتما.

ـ پس دنبالم بیا.

تران و رویاهم متوجه منظورم شدن و همراهم اومدن.صداهادوباره شروع شدن واینبارحسام هم شنیده بود.

این رمان درنگاه دانلود اماده شد

www.negahdl.com

ـ شیدا

ترانه ورویا بازم صداهارونمیشنیدن،به طرف کلبه رفتیم

ـ میشه درو بازکنی؟

اول تعجب کرد ولی بعدش سرشوتکون دادو به سمت کلبه رفت که صداهاقطع شد.باتعجب به من نگاه کرد منم شونه هامو بالاانداختم.چندبارپشت هم به درضربه زد ودرآخر بلند بسم الله گفت که دربازشد.واردکلبه شدیم،بوی خیلی بدی میداد،همه جاتاریک بود.حسام چراغ قوه ی گوشیشو به اطراف چرخوند جیغ بلندی کشیدم که ترانه و رویااومدن داخل.چسبیدم به رویاوبغلش کردم فقط جیغ میزدم و نمیتونستم حرفی بزنم.رویا وترانه سعی داشتن آرومم کنن اما نمیشد.فقط به گوشه ی کلبه اشاره کردم وچشماموبستم که دوباره نبینمش.حسام نورو به اون سمت گرفت و گفت:وای نـــــه!!!

ترانه ورویاهم جیغ کشیدن.بعدازچنددقیقه سعی کردم اروم باشم.چشمام رو بازکردم و به بدن سگی که تکه تکه شده بود نگاه کردم،حالم داشت بدمیشد.

حسام ـ هرسه تاتون برین بیرون تامن همه جارو بگردم.

هنوزاولین صحنه ای که دیدم یادم نرفته،سر سگی که ازگردن و دهنش خون می چکید.چشمای مشکیش که انگارداشت ازکاسه درمیومد خیره بود به من.دهنش بازبود و دندونای خونیش زیر نور برق میزدن.به یادتکه های بدنش افتادم و حالم بدشد.نگران حسام شدم که بعدازچندثانیه صدای فریادش اومد.

ـ شیدا

به رویا و ترانه گفتم بیرون بمونن تابرگردم.میترسیدم،ازچی؟نمیدونم؟واردکلبه شدم

ـ حسام..حســــــام

صدایی نیومد،دوباره ودوباره صداش زدم

ـ حســـام..حســــام..کجایی؟

به قسمتی که نورضعیفی بود رفتم،وای نه،حسام افتاده بودو ازسرش خون میومد.کلبه ی عجیبی بود،ازبیرون انگارخیلی کوچیک بود اما ازداخل باتوجه به دوتااتاقش خیلی بزرگ بنظرمیرسید..وای من تو این وضعیت دارم به چی توجه میکنم؟!!رویاروصدازدم وگفتم بیادکمک.زورمون کم بودونمیتونستیم بلندش گنیم.خسته شدیم وافتادیم،که ناگهان صدای مبهمی مثل بادازگوشم گذشت

ـ اون یه قربانیه،این تازه اولشه.

باترس به اطرافم نگاه میکردم،به رویا خیره شدم

ـ توبودی؟

رویاکه ازخستگی عرقش راه افتاده بود گفت

رویاـ چی داری میگی؟بیابریم الان تران میترسه.

بلندشدیم وحسام روازکلبه کشیدیم بیرون که ترانم کمک کردوراحت ترتونستیم ببریمش.چندقدمی رفتیم که صدای گوشی حسام بلندشد

ـ ای وای گوشیشو جاگذاشتم.

به ترانه گفتم کنارحسام بمونه وبارویا باترس برگشتیم توی کلبه.گوشی رو برداشتم و به سرعت ازکلبه اومدیم بیرون،یه نفس عمیق کشیدم.تماسش از رامین بود،دوباره زنگ خورد،جواب دادم

ـ الو

رامین ـ سلام

ـ سلام بفرمایید

رامین ـ شیداخانوم شمایین؟

ـبله خودمم

رامین ـ حسام پیش شماست؟

ـ آره ولی حالش خوب نیست.زمین خورده وبایدببریمش بیمارستان شمامیتونین کمکمون کنین؟

رامین ـ من جلوی درایستادم،منتظربودم بیادولی نیومد.امکانش هست بهش بگین بیاد؟خودم میبرمش بیمارستان

ـ ای بابا میگم حالش خوب نیست یعنی بیهوشه.

رامین ـ پس بیاین درو بازکنین

ـ بله حتما.

گوشی حسامو دادم دست رویا ورفتم به سمت در حیاط.درو باز کردم پسرجوونی واردشد،وقتی منو دید سلام کردو سرشو پایین گرفت.تازه فهمیدم منه خنگ وخاک برسرباتاپ وشلوارک اومدم.وای رویا وترانه هم یادشون نبود.اومدنه ناگهانی حسام،عصبانیتش بعدم باغ و...کلا یادمون رفت لباس بپوشیم.راهنماییش کردم توی خونه و گفتم چنددقیقه ای صبرکنه.رفتم توی اتاقمو لباسمو پوشیدم،واسه اون دوتا پاندا هم لباس گرفتم،رفتم توی باغ اون دوتاهم اول مثل چی همدیگرو نگاه کردن وبعدباخنده لباسشونو پوشیدن.رفتم توی پذیرایی و به رامین گفتم بیادتوی باغ که حسامو بیاریم.قامت رامین به اندازه حسام درشت نبود.قدبلندو چهارشونه مثل مردای خوش استیل بود.خاک تو سر چشم هیزم کنن آخه الان وقت این فکراست؟!!رامین حسامو روی کولش گذاشت و رفتیم توی خونه.رامین نبض حسامو گرفت

رامین ـ یه لیوان آب بیارین.

رویابه سرعت رفت تو آشپزخونه وبالیوان آب برگشت.رامین کمی ازآب توی دستش ریخت وروی صورت حسام پاشید،حسام کمی چشماشو بازکرد با گیجی به اطراف نگاه میکرد.

شیدا

چشماش روی من ثابت شد.دستموگرفت واشاره کرد کنارش بشینم.متوجه نگاه سنگین رویاشدم.رامین لیوان آب رو روی لب حسام گذاشت.حسام کمی ازآب خوردو لیوانو زدکنار.رامین رو به تران گفت

رامین ـ کمک های اولیه دارین؟

ترانه سرتکون داد،رفت آشپزخونه وبعد چندلحظه با یه جعبه اومد.رویااومدو دستمو کشید.عه!این خله؟!چرااینطورکرد؟!

ـرویا