رمان انتقام خون به قلم faezeh_eyvazkhani

ژانر: ترسناک،عاشقانه

مستقرمیشه اونجا درحالیکه نمیدونسته در اون مکان کارای غیرانسانی انجام میدادن چند روح سرکش

سعی در اذیت کردنش دارن تواین راه با کسایی اشنا میشه و هیچوقت فکرشو نمیکرد که عشق

دوباره تو قلبش ریشه بدونه….و ایاچه کسی میتواند بفهمد اخراین قصه چه میشود با ما همره باشید تا به پاسخ برسید

قسمتی از رمان انتقام خون »

با پاهای خسته قدم های کوچیکی برمیداشتم بدون هیچ کور سوی امیدی کلید و تو قفل در انداختم،

در با صدای تقی بازشد

وارد حیاط خونه شدم کنار حوض نشستم

حوض ترک برداشته بود ورنگ آبیش از رو رفته بودماهی های قرمز و کوچولوهم خبری ازشون نبود به دور تا دور حیاط نگاه کردم

چشام میخکوب تخت چوبی شد تختی که همیشه منو بابا دوتایی رو اون بازی غیر مجاز میکردیم

من چایی میریختم و کیک مورد علاقشو درست میکردیم یا حتی میشد شام و همونجا تو حیاط رو تخت میخوردیم

با یاد آوری اون صحنه ها اشک تو چشام جمع شد نفس عمیقی کشیدم و از کناز حوض بلند شدم

از پله های خونه رفتم بالا

دستم رو دستگیره در موند همیشه بابا هروقت از سرکار میومدم درو بازمیکرد و منم مثل ب

چه های ۴ساله لوس میپریدم بغلش …

آه عمیقی کشیدم و درو بدون معطلی باز کردم بی توجه به مبلی که بابا همیشه رو اون میشست و روزنامه میخوند

رامو سمت اتاق گرفتم

سعی کردم به اطراف خونه که جای جای چهار دیواریاش رنگ و بوی زندگی بابارو گرفته بود نگاه نکنم

بالاخره تونستم وارد اتاقم بشم…

تختم شلخته شده بود بالشم یطرف پتوم یطرف

لباسام و مانتوهامم همینطور

با عجز به اتاقم نگاه کردم دلتنگی فراموشم شده بود و حالا به تمیزکردن اتاقم فکرمیکردم.

توی همین حس و حال بودم که گوشیم زنگ خورد از جیبم در آوردمش اقای محمدی وکیل بابام بود

با تعجب دکمه برقراری تماس و زدم

ادامه رمان:

به نام او...به یاد او...برای او...

با پاهای خسته قدم های کوچیکی برمیداشتم بدون هیچ کور سوی امیدی کلید و تو قفل در انداختم،در با صدای تقی بازشد

وارد حیاط خونه شدم کنار حوض نشستم

حوض ترک برداشته بود ورنگ آبیش از رو رفته بودماهی های قرمز و کوچولوهم خبری ازشون نبود به دور تا دور حیاط نگاه کردم

چشام میخکوب تخت چوبی شد تختی که همیشه منو بابا دوتایی رو اون بازی غیر مجاز میکردیم

من چایی میریختم و کیک مورد علاقشو درست میکردیم یا حتی میشد شام و همونجا تو حیاط رو تخت میخوردیم

با یاد آوری اون صحنه ها اشک تو چشام جمع شد نفس عمیقی کشیدم و از کناز حوض بلند شدم

از پله های خونه رفتم بالا

دستم رو دستگیره در موند همیشه بابا هروقت از سرکار میومدم درو بازمیکرد و منم مثل بچه های ۴ساله لوس میپریدم بغلش ...

آه عمیقی کشیدم و درو بدون معطلی باز کردم بی توجه به مبلی که بابا همیشه رو اون میشست و روزنامه میخوند رامو سمت اتاق گرفتم

سعی کردم به اطراف خونه که جای جای چهار دیواریاش رنگ و بوی زندگی بابارو گرفته بود نگاه نکنم بالاخره تونستم وارد اتاقم بشم...

تختم شلخته شده بود بالشم یطرف پتوم یطرف

لباسام و مانتوهامم همینطور

با عجز به اتاقم نگاه کردم دلتنگی فراموشم شده بود و حالا به تمیزکردن اتاقم فکرمیکردم.

توی همین حس و حال بودم که گوشیم زنگ خورد از جیبم در آوردمش اقای محمدی وکیل بابام بود

با تعجب دکمه برقراری تماس و زدم

الو بله؟

_...

بله خودم هستم

_....

ممنون الان باید حتما بیام؟نمیشه یه ساعت دیگه بیام؟

_...

چشم راس ساعت ۸ من دفترتون هستم

_...

اهاباشه حتماخدافظ شماتلفن و قطع کردم پوفی کشیدم یعنی که چی؟حالا تا ساعت هشت من یه فکری میکنم الان باید به فکر نهارم باشم...رفتم دره یخچال و باز کردم جز چندتا سبزی پلاسیده و دوتا تخم مرغ و یه پنیر نصفه چیزی نبود حتی نونم نداشتیم دره کابینتو بازکردم شاید یه ماکارونی پیدا کنم بتونم با اون شکمم و سیرکنم چشامو بستم و ازخدا تشکرکردم بااینکه بدم میومد از ماکارونی ولی مجبور بودم به همینم قانع باشم فعلا نه پولی دستمه نه کار اون دکتر ازخدا بی خبر هم از کار اخراجم کرد نفهم یذره درک و شعور نداشت من با این موقعیتی که واسم پیش اومده چجور میرفتم سرکار....همینطور توی افکارم غوطه ور بودم که با بوی سوختنی چیزی سریع از جام پاشدم ای وااای غذام سوخت.....با دستگیره در قابلمرو برداشتم.نصف غذام سوخته بود ولی چاره ای جز خوردنش نداشتم یکم سس قرمز آوردم و ریختم روش چشامو بستم و غذارو بزور میفرستادم تو حلقم ...

بعدازاینکه غذارو خوردم ظرفارو شستم

حوصلم نمیکشید دستی به سر رو روی خونه بکشم .....واسه همین رفتم اتاقمو قاب عکس بابارو برداشتم دراز کشیدم رو تخت و باهاش حرف زدم.....نمیدونم چیشد که یهو خوابم برد باصدای زنگ گوشی از خواب بیدارشدم ساعت ۷:۳۰بود

زودی پاشدم واااااای بازم یادم رفت قراره ساعت ۸ ابی به دست و صورتم زدم یه شلوار دمپای مشکی با مانتوی مشکی و شال و کیف و کفش مشکی یه برق لب هم به لبم زدم وسوار پراید البالویی رنگ درب و داغونم شدم و به سمت دفتر اقای محمدی رفتم بعد از نیمساعت که ساعت ۸:۳۰ نشون میداد رسیدم به دفتر اووووف حالا حتما باید اینجا دفتر وکالت میزد ماشین و پارک کردم و یه نگاه به ساختمون کردم برخلاف نظرم یه ساختمون ۶طبقه بود که تو هر طبقش دفتر شغلای مختلفی بود ....

اسانسور نداشت برا همین مجبور بودم از پله بالا برم خوبیش این بود طبقه ۲بود دفتر اقای محمدی تا درو باز کردم یه صدای داد و بیداد یه زن و مردی و شنیدم نزدیکتر رفتم زن_فکرکردی شهر هرته تا قرون اخر مهریمو از حلقومت میکشم بیرونمرد_برو بابا فکرکردی کی هستی دختر شاه پریون ههه بابای تو یه بیل زن ساده بود

زنه بااین حرف مرده عصبانی شد و یورش برد سمتش زن_ببند دهنتو بابای من بیل زن بود یا بابای مفنگی خودت......نگامو ازشون گرفتم و نگام رفت سمت یه دختر جوون که دماغش چسب داشت و یه مرده پیر کنارش وایساده بود مثل اینکه پدرش بود _دخترم گریه نکن دیدی ک واست وکیل گرفتم میریم از دکتره شکایت میکنیمدختر_اخه بابا دیگه چه فایده با شکایت کردن دماغ من درست میشه..دوباره دختره با فین فین دماغشو کشید بالانگامو ازاون دوتا گرفتم باز قدم میزدم که برسم به میزمنشی.......اخیش بالاخره از لابلای این ادما رسیدم به منشی..یه دختره ۲۳ساله با چشای مشکی و پوست سبزه و ابروهای نازک و کم پشت دستشو گذاشته بود رو سرش و به اون ادما با کلافگی نگاه میکرد...

بهش نگاهی انداختم و گفتم سلام سرشو بالا اورد سمت من و گفت سلام

با لبخند درحالیکه سعی میکردم انرژی مثبت بهش بدم گفتم خسته نباشید میعادی هستم بااقای محمدی قرار ملاقات داشتم....

اونم که بالبخند من حالش جا اومده بود گفت سلامت باشی..چندلحظه صبرکن به اقای محمدی بگم

و بعداین حرفش تلفن و برداشت

_اقای محمدی یه خانومی اومده میگه میعادی هستن و باشما قرار ملاقات داشتن

........

_اخه اقای محمدی ایشون از قبل تو دفتر قرار ملاقات نداشتن

.....

چشم چشم الان میگم بیادتو

....

و بعداز گذاشتن تلفن درو بمن نشون داد

منم مثل همیشه با قدمای کوتاه و اروم به سمت در رفتم

دوتقه به در زدم و بعداز گفتن بفرمائید وارد اتاق شدم

هول شده بودم استرس گرفته بودم ینی قراره چه مسئله مهمی بهم بگه

اقای محمدی پشت میزش نشسته بود

یه مرده هم روی صندلی جلوی میزش

صدامو صاف کردم و گفتم سلام

اقای محمدی با خوشرویی جوابمو داد و تعارف کرد که بشینم منم رفتم روبروی اون مرد ناشناس که سرشو تو کلاش پنهون کرده بود نشستم

یدفعه مرده سرشو اورد بالا .....

یه لرز بدی نشست تو تنم جوریکه موهای تنم سیخ شد

چشماش خیلی وحشتناک بود جوریکه مسخ شده بودم قدرت اینکه چشامو از چشاش برادرم انگار داشتن منو توش ذوب میکردن ....رنگش عسلی بود ولی دقت که میکردی شبیه شعله های اتیش بود

اره اتیش واااای چشامو از ترس و تعجب درشت شد چشماش انگار دارن تو اتیش میسوزن با پلکی که زد چشاش به حالت عادی برگشت وبا نگاه موذی بهم سلام داد

منم از بهت در اومدم و با سر جوابشو دادم....

رومو کردم سمت اقای محمدی که داشت ور ور حرف میزد

محمدی_خب خانوم میعادی ایشون اردشیر یکی از قدیمی ترین دوستان منه که بعد از چندین سال یه یادی از رفیقش کرده

اون مرده که حالا فهمیدم اسمش اردشیره لباش بزور ازهم بازشدن و لبخندی نثار محمدی کرد

با بی حوصلگی ولی مودب گفتم:

_ خوشبختم

اقای محمدی کار واجبتون بامن چی بود حالا

محمدی چندتا سرفه کرد و گفت میدونید که پدر خدا بیامرزتون فقط اون خونرو واستون به ارث گذاشته وجز اون چیز دیگه ای واستون نمونده

با یاد اوری پدرم دوباره بغض به گلوم چنک انداخت درحالیکه چشام داشت پرمیشد سرمو به معنی بله تکون دادم و منتظر ادامه حرفش شدم

محمدی باکمی مکث ادامه داد وگفت

_ ایا میدونستید پدرتون اون خونرو فروخته؟

_چییییی؟پدرمن اون خونرو فروخته؟واسه چی اخه؟

محمدی_مثل اینکه قبل ازمردنشون اونجارو فروخته بود و با گذاشتن پولی تو بانک میخواسته برای شما سرمایه گذاری کنه

ولی بعدازاینکه داشته به بانک میرفته یه موتوری پول اونو به سرقت میبره و پدرتون نمیتونه کاری کنه

سرمو بادستام گرفتم واااای

محمدی دوباره ادامه داد: و پدرتون که برای مرگش مصمم شده بود اقدام به خودکشی میکنه چون چیزی واسه ازدست دادن نداشته...و کسیکه خونرو خریده فردا میاد برای تحویل گرفتن خونه..

سوالای زیادی تو ذهنم.من چجور برم ازاون خونه بیرون بدون هیچ پولی بدون هیچ کاری ازهمه بدتر مادرپدرم تک فرزند بودن خاله یا فامیلی نداشتم که برم پیش اونا ....

توهمین فکرا بودم که صورتم خیس شد

دست کشیدم رو صورتم اشکام راه خودشونو بازکرده بودن

اقای محمدی نگران از پشت میزش بلندشد و با لیوان ابی به سمتم اومد

ولی اردشیر عادی داشت براندازم میکرد این مرد چقدر بیخیال بود خوشبحالش

بعدازاینکه حالم جا اومد گفتم

_حالا من باید چیکارکنم؟اصلا کجارو دارم برم جزاون خونه کجارو دارم؟

که یدفعه تودلم یاده تیام افتادم اره خودشه اون میتونه کمکم کنه

به خودم اومدم و دیدم اردشیر داره باصدای کلفت و زمختش داره حرف میزنه

اردشیر_خانوم...میعادی....من..یه خونه دارم....هیچکس...اونجا زندگی....نمیکنه...خودمم چنسالی هست.....اونجا نرفتم....نمیخوام خونرم بفروشم.....اگه مایل....باشید...اونجارو میدم به شما به عنوان یه هدیه....بدون هیچ....پولی....

هم خوشحال شدم هم عصبی منکه گدا نیستم خونه مفت بگیرم

یهو با دو دستم جلو دهنم و گرفتم وای

فکرمو باصدای بلند به زبون اوردم .....

اردشیر یه اخمی کرد که قلبم اومد تو دهنم دوباره شعله های اتیش و تو چشماش دیدم

گفت:

_ من به اون خونه....احتیاجی...ندارم...اگه توداری.....من...حرفی ندارم...

باگفتن این حرف ازجاش بلندشد

اوووووه چه قد بلندی داره این مرد

خم شد رومیز و شروع کرد به نوشتن یه ادرس

بعد به جلوم گرفت و گفت امروز از تهران میرم کلید خونرو میدم دست محمدی

با گفتن این حرف بدون خدافظی به سمت در رفت ..

رومو برگردوندم سمت محمدی و سوالی نگاش کردم اونم سری به معنی ندونستن تکون داد و دوتامون برگشتیم سمت در که خشکمون زد....

اون کی رفت که صدای در نیومد

محمدی خنده ای کرد و گفت هیچیش به ادمیزاد نرفته

نه به اون اومدنش که بعد چندسال اومده نه بع الانش که زود و بدون خدافظی رفت

منم سری تکون دادم و ازجام پاشدم

_دیگه من میرم اقای محمدی اگه مشکلی داشتم بهتون میگم

_خوشحال میشم منو مثل...

پدرت بدون دخترم

بایه خدافظی از دفترش اومدم بیرون

به امید تیام سوار ماشینم شدم و به سمت خونه مجردیش روندم

من اگه برم پیشش وضعیتمو بهش بگم حتما کمکم میکنه یا شایدم بهم جا بده و خدارو چه دیدی شاید باهم عقد کردیم

هرچی باشه من عشقشم اون عشقمه هرجور بشه کمکم میکنه

خودش اینو بهم گفت ....

بعدازاینکه به خونش رسیدم خودمو تو اینه مرتب کردم ...درو باز کردم و ازماشین پیاده شدم

با کلیدی که از قبل بهم داده بود درو بازکردم

خونش یه طبقه بود از پله ها بالارفتم

پشت در خشکم زد یه جفت کفش پاشنه بلند قرمز کنار کفشای تیام بود

بافکراینکه حتما مادرشه کلیدو اروم تو قفل چرخوندم و بیصدا وارد خونه شدم...

با صدای خنده های یه دختر خشکم زد

این صدا بینهایت واسم اشنا بود

همون صدا با ناز و پراز عشوه که سعی داره دلبری کنه ....

پاهام توان حرکت کردن نداشتن انگار فلج شدم

خودمو بزور سمت صدا میکشیدم

صدا از طرف اتاقه

نزدیکتر که میرم صدا واضح تر میشه

دختره_هههه تیــــــــــام قلقلکم نده ههههه

تیام_ههه خنده هاشو نگاه خوب دوسدارم ببین چه ناز میخندی

دختره دوباره با صدای پراز ناز و عشوش گفت:حتی از ساغر قشنگ تر میخندم؟

چند دقیقه صدایی از تیام نیومد

گفت اوووووم ساغر دیگه کیه بابا

سحرخانوم خودمو بچسب

نمیدونم دوباره چیکارکردن که سحر دوباره با عشوه خندید

حالم داشت بهم میخورد اشک جلوی دیدمو تار کرده بود

دلم نمیخواست بیشتر جلو برم

جلوبرم و اون چیزیو که نباید ببینم

ببینم......

قلبم داشت فشرده میشد ضربان کندمو حس میکردم

سحر.چند بار اسمشو تکرار کردم

سحر رفیق گرمابه گلستانم باعشقم تو خونشه

نزدیک درشدم با دیدن اون صحنه دنیام تیره و تار شد

زیر دلم خالی شد

زانوهام لرزید و سست شد ......

عقب عقب رفتم .....

کیفمو از رو مبل برداشتم

شیشه ش*ر*ا*ب قرمز رو میز خودنمایی میکرد

سحر یه شیطان بود تو جلد انسان .....

همونجور که اروم و بیصدا اومدم

همونجورم رفتم

سوار ماشین شدم سرمو گذاشتم رو فرمون

چرا من اخه چرا من کسیکه فکرمیکردم عشقم بعد پدرم همه کسمه اینجوری باید خیانتشو میدیدم....

یه نگاه به ساعت کردم ۱۰شب بود تعجبی هم نمیکردم که چطور تا ده شب سحر خونه تیامه برای پدرمادرش که ازهم جداشدن بودن سحر واسشون اهمیتی نداشت

اهی عمیق کشیدم و به سمت خونه روندم

ازاین بابت خوشحال بودم که نزاشتم تیام بهم دست بزنه

با دلی داغون و قلب خسته وارد خونه شدم

صدای شکمم دراومده بود بدبختانه چیزیم واسه خوردن نداشتم

بیخیال شام شدم وبه اتاقم رفتم لباسامو عوض کردم رو تخت خوابیدم

بنظرم کاره عاقلانه تر اینه که به پیشنهاد اردشیر فکرکنم ....

به امید اینکه فردا وسایلامو جمع میکنم و میرم به اون خونه ای که گفته شده......

با صدای زنگ الارم گوشیم از خواب بیدارشدم عقربه های ساعت روی ۷:٣۰بود...

بایاد اوری اتفاقات دیشب فکم منقبض شد...

به دسشویی رفتم و دستو صورتمو شستم

دفترچه تلفن و برداشتم به یه سمساری زنگ زدم ....

چاره ای نداشتم باید وسایل خونرو میفروختم

بااینهمه وسایل نمیتونستم برم....

مخصوصا خونه ای که توی مازندران بود

اخه مگه مرد مومن خونه قحط بود یه خونه خوب تو تهران میدادی بهم ....

زنگ خونه رو زدن یه سمساری پیر اومد توخونه اول ازهمه دست گذاشت رو تخت تو حیاط خیلی سخت بود بفروشمش اما چاره ای نزاشتم

بااون شکم گندش به کارگراش دستوری دادبزارنش پشت کامیون ......

بعد یالله گویان وارد خونه شد

یه نگاه بهم انداخت که چندشم شد

بااخم رو بهش گفتم بنده دیدن ندارم شما اومدید وسایل خونرو بخرید پس لطفا زودتر کارتونو انجام بدید.

اونم یه پوزخند زد و با کفش داخل شد

پشت سرش اداشو دراوردم

اه اه پیرمرد بو گندو

مبلارو خرید فرشا رو خرید یخچالارو خرید

قاب عکسا پنکه هرچی که داشتم و فروختم جز چندتا تیکه وسایل خودمو بابا که شامل مبلی که همیشه رو اون میشست تخته خوابم

چمدونام و لباسام

و چندتا چیزه دیگه

بعدازاینکه وسایلارو خرید پولو داد و رفت

من موندم و یه خونه خالی وبا یه دله پر ازغصه ......

رفتم و ازانباری چمدونامو اوردم...

لباسای خودمو چند دست لباسای بابا و

وسایلای اظطراریم و چیزایی که خیلی لازمم میشد و ریختم توش....

همه وسایلای اتاقمو جمع کردم

یه قالیچه هم از یادگاری مادرم برداشتم

دفترچه تلفن و برداشتم به یه شرکت مطمئن وانت بار زنگ زدم...

بعد ازاینکه یه دل سیر خونه و نگاه کردم اماده رفتن شدم

وسایلا تو وانت بود و رانندش هم یه مرد میانسال بود ....

اخرین بار نگامو به خونه ای انداختم که ازبچگی توش خاطره داشتم ...

دوباره بغض گلومو گرفت داشت خفم میکرد

درو پشت سرم بستم و سوار ماشین شدم ...

وانتی دنبالم راه افتاد

امروز کلیدو از اقای محمدی گرفتم

از امروز یه ساغر دیگه میسازم یه زندگی دیگه جلوی پامه ...

بدون هیچ تردد و استراحتی به سمت شمال روندم به غرغرای وانتی هم توجه نکردم...

به خودم اومدم دیدم ساعت ۹شبه و جلوی روستا تویکی از شهرهای مازندرانم....

لعنت به این شانس چرا نباید حدس میزدم که ممکنه اون خونه تو یه روستا اونم شمااااال باشه

چاره ای نداشتم با کمک وانتی وسایلارو بردم حیاط خونه

البته خونه نبود یه ویلایی بود واس خودش

وانتی ماشینشو اورد تو حیاط و گفت که تو ماشین میخوابم

منم رختخوابای تختمو برداشتم و رفتم توخونه

همون نزدیکیای در خوابیدم

فعلا جرئت نمیکردم برم توی خونه و بگردم تو فکر کار سحر و تیام بودم که نفهمیدم چیشد و خوابم برد

صبح با صدای گنجشکا از خواب بیدارشدم

اول گنگ اطرافمو نگاه کردم

بعد که فهمیدم تو چه وضعیتی هستم به خودم اومدم و شالمو سرکردم و رفتم حیاط

وانتی داشت وسایل دیشبشو جمع میکرد رفتم دنبال کیفم بگردم دیدم که هیچکدوم از وسایلام تو حیاط نیستن

باشک رو کردم سمت مرده و گفتم ببخشید وسایل من کجان؟

اونم که انگار تازه دیده باشه وسایلام نیستن گفت نمیدونم والا .....

یهو صدای زنگ گوشیم اومد از طبقه بالا تو خونه

صداشو از پنجره ای که روی حیاط باز بود شنیدم

با وانتی رفتیم تو من فقط دنبال گوشیم رفتم

ازپله های مارپیچ بالا رفتیم و سمت چپ سالن اتاق بود صدای زنگ گوشیم ازاونجا بود

درو بازکردم

با دیدن اتاق نه تنها من بلکه راننده هم خشکش زد........

دستامو گرفتم جلو دهنم با بهت به اتاق نگاه کردم

تختم کنار پنجره جاخوش کرده بود

دره کمد باز بود و همه ی لباسام تو اون چیده شده بود .....

چمدونام گوشه ی اتاق بود

میز تحریر و صندلی چوبیم اونجا بود

و صندلی باباهم کنار تختم ....

راننده وانتی چندبار سرفه کرد به خودم اومدم و وارد اتاق شدم

برعکس خونه هیجای این اتاق گردخاک نشسته بود

کیف دستیمو برداشتم و برگشتم سمت در که پول رانندرو بدم بهش که دیدم نیس

هم تعجب کردم هم ترسیدم

بدوبدو از پله ها پایین رفتم دیدم راننده داره ازحیاط خارج میشه

بلند صداش زدم تا وایساد ......

_ها چیه خانوم؟؟

_اقا پولتون

_خانوم این پول قبلا حساب شده و واریز شده تو حساب شرکت

خشکم زد یعنی چی یعنی کی میتونه پول و ریخته باشه بافکراینکه محمدی اینکارو کرده خودمو اروم کردم

راننده درحالیکه آخرین نگاشو به سمت خونه مینداخت زیر لب گفت معلوم نیس تو این خونه درندشت جن هست یا روح و با گفتن این حرف با ترس گاز گرفت و رفت ....

به خودم اومدم دیدم که وایسادم وسط حیاط و پول به دست سمت خونم....

یهویی یچیزی نظرمو جلب کرد یکی از اتاقا انگار کسی پشت پنجره بود که با دیدن اون توسط من خودشو از پشت پنجره دزدید

با ترس و لرز آب دهنمو قورت دادم و بسم لله گویان وارد خونه شدم ....

با ترس و لرز آب دهنمو قورت دادم و بسم لله گویان وارد خونه شدم .....

اول ازهمه تصمیم گرفتم تو طبقه پایین قسمت هال یه چرخی بزنم .....

وارد خونه که میشدی یه راهرو نسبتا دراز بود که بعد ازاون سمت راستش یه اشپزخونه با کابینتای چوبی انگار صاحب این خونه با تنه های درختا کابینت درست کرده درعین حال که خاک داشت و کثیف بود ولی خیلی جالب و زیبا بود.....

اشپزخونشم بزرگ بود حدود ۱۲متر میشد،که دورتادورتاش کابینت بود

جالبه یدونه گاز و یخچال قدیمی هم داشت

چشم از گاز برداشتم و به سمت یخچال رفتم

امروز بایدبرم تو روستا یه گشتی بزنم حتما یه سوپرمارکتی پیدا میشه که وسایل بخرم.....

دستم که به دستگیره یخچال افتاد دوباره یه لرز بدی افتاد به جونم..

درو کشیدم و بازکردم ....

با دیدن یخچال دهنم از تعجب باز موند

واااو داخل یخچال انواع و اقسام مایحتاج بود

یه نگاه به پشت یخچال انداختم

درست حدس زدم هرکی که داخل یخچال وسیله گذاشته یخچالم به برق زده تا مواد فاسد نشن...

دره یخچال و بستم با ذهنی آشفته از آشپزخونه خارج شدم

این خونه همه چیزش عجیب غریبه از شکلش بگیر تا جابجا شدن وسایلم و پر شدن یخچال.....

از اشپزخونه که خارج شدم یه هال بزرگ روبروم دیدم

که مبل های قهوه ای رنگ مخمل که شکل سلطنتی داشت و دور دوتار سالن چیده شده بود

یه تلوزیون قدیمی و نسبتا بزرگی هم روی میز تلوزیون خودنمایی میکرد

عکسای روی دیوار نظرمو جلب کرد

پاهام ناخوداگاه به اون سمت حرکت کردن

یه عکس ازیه دختربچه بود

موهای خرمایی چشمای درشت و ابی با پوست سفید و لب خوش فرم

بااینکه خیلی کوچولو بود ولی زیبایی خاص و خیره کننده ای داشت این دختر

نگامو ازاون قاب گرفتم و رفتم سراغ قاب بعدی

دوباره عکس همین دختر بود منتها بایه زن دیگه کنارش اون زن هم همینطور بود بااین تفاوت که موهاش روشن بود وطلایی با چشمای نسبتا سبز اندامی کشیده و لاغر ....

ازخاکای رو عکس فهمیدم که خیلی قدیمیه شاید الان این دخترکوچولو که اسمشو نمیدونم ۲۶ یا۲۷ ساله باشه

و این زن هم که گویی مادرشه حالا پیره یا میانسال

بقیه عکسارم نگاه کردم ....

بیشتر عکسای دخترکوچولو بود....زیباییش خیره کننده بود

خوشبحالش که اینهمه زیباست

منم اگه زیبا بودم در حد سحر حداقل تیام منو دوس داشت و بهم خ*ی*ا*ن*ت نمیکرد

بایاد اوری خیانتی که بهم شده بود دستام مشت شدن ناخودگاه چونم شروع کرد به لرزیدن

بیخیال بقیه عکسا شدم و رامو کج کردم سمت اتاق....

با لقمه های نون پنیری که از قبل درست کرده بودم

صبحونمو همون اتاق خوردم....

مانتوی سرمه ای ساده و شلوار مشکی و شال مشکی مو سرکردم و درحالیکه کلید تو کیفم بود از خونه زدم بیرون.....

یکم که از خونه دور شدم برگشتم نگاه کردم.....

این خونه انگار روی یه تپه ساخته شده چون از همه خونه های روستا بالاتر بود...

بااینکه چندسالی میشد متروکه بود ولی همچنان سالم مونده بود و هیچکدوم از اجراش نریخته بود ....

رومو برگردوندم و به سمت داخل روستا راه رفتم ...همش حس میکردم یکی از تو خونه که حالا پشت سرمه داره نگام میکنه....

ساعت ۱۱شده بود هنوز وقت داشتم نهار درست کنم...

به قدمام سرعت بخشیدم و بالاخره رسیدم وسط روستا....

ادمای روستا با لباسای سنتی هرکدومشون به کاری مشغول بودن

بعضیاشونم با تعجب دست از کار میکشیدن و نگام میکردن و درگوش هم پچ پچ میکردن

ازکنار یه عده مرد که روی تخته ای نشسته بودن و قلیون میکشدن رد شدم که با حرف یکیشون گوشامو تیز کردم....

_اره کریم اقا میگن این دختره دیشب رسیده و تو خونه ارباب ساکن شده

_دروغ میگی؟چطور ممکنه کسی بیاد خونه ارباب

_اینجور که معلومه ممکن شده خدا فقط به این دختره رحم کنه معلومه که زیاد سنی نداره

_اره والا

با دور شدن ازشون دیگه حرفاشونو نشنیدم

ینی چی ؟ینی اردشیر خان ارباب این خونه بوده ؟اگه اینجوره چرا دیگه اینجا زندگی نمیکنه

سوالای زیادی تو ذهنم بود که واسه هیچکدومشون جوابی نداشتم....

هدفم مشخص بود که میخوام برم کجا

یکم دیگه راه رفتم تا رسیدم به جایی که روش نوشته شده بود درمانگاه....

درو هل دادم و در با صدای قیژی باز شد ....

نسبت به اون چیزی که فکرمیکردم بزرگتر بود.اول یه سلام بلند بالا دادم

دیدم صدای کسی نیومد

ینی یه پرنده هم پر نمیزنه اینجا؟

همینطور داشتم اطراف و دید میزدم که صدای جیغ و ناله شنیدم

از ترس میخکوب شده بودم جرئت نمیکردم پشتمو نگاه کنم

صدا دقیق از اتاق پشت سریم میومد...

همینطور داشتم قبض روح میشدم که صدای ینفر دیگه هم به صدای ناله های زن اضافه شد..

_د دختر میگم زور بزن زودباش .الان بچت خفه میشه زوووود باش .

دوباره صدای ناله ها

رومو برگردوندم که چشام از تعجب باز موند....

یه زن و یه دکتر که روپوش سفید داشت و نشون میداد قابلس...

چشام داشت از جاش درمیومد اخه تاحالا زایمان طبیعی به این صورت ندیدم

همینطور با بهت داشتم صحنه روبرومو نگاه میکردم که دکتره رو کرد بمن و گفت

مگه کری دختر جون میگم برو از اتاق تهی قابلمه اب جوش و بردار بیار...

همینطور بی حرکت داشتم نگاش میکردم که با صدای جیغ زن حامله به خودم اومدم و زود دست به کار شدم

نزدیک دوساعتی میشد که داشتم به خانومی که اسمشو نمیدونستم کمک میکردم ....

لباسام کثیف شده بود و شرشر عرق از سروصورتم میریخت..با صدای جیغ گریه نوزاد هردومون یه نفس راحتی کشیدیم ...

دکتر سریع رو کرد سمت منو گفت اون پارچه سبزو بردارم و بچرو بپچیم لاش

بااحتیاط بچرو گذاشتم داخل پارچه، ای جووونم چ کوچولوهه.

مادر بچه بیهوش شده بود

دکتر دستشو تمیز کرد و بچرو ازم گرفت

_هی دختر سُرم بلدی بزنی؟

_اره بلدم رشتم پرستاریه

_خوبه اون سرم از رو میز و بردار و بهش یه سرم بزن بعد بیا اتاق تهی کارت دارم

باشه ای گفتم و به کارم مشغول شدم

بعد ازاینکه سرمشو زدم از اتاق خارج شدم،

صدای اب میومد حتما اون خانم دکترس که داره دستاشو میشوره....

به طرف صدا رفتم تویه اتاقی بود که معلوم بود دسشویی...

ازبوی خوش عطرش میشد حدس زد

کنار در وایسادم تا بیاد بیرون....

بعد ازاینکه اومد بیرون یه نگاهی بمن انداخت و بدون هیچ حرفی رفت سمت اتاقی که تهه سالن بود و مخصوص خودش ....

منم به دسشویی رفتم و دستو صورتمو ابی زدم و اومدم بیرون.شال روی سرمو مرتب کردم و رفتم پشت در اتاق و دو تقه به در زدم ....باگفتن بفرمایید درو بازکردم و و دکتر با دستش اشاره کرد بشینم.....

_اسم من مینا منوچهریه دکتر این روستام و ۵سالی میشه انتقال دادنم به اینجا....خب فکرمیکنم چیزاییکه لازم باشه و بهت گفتم حالا تو از خودت بگو

_اسم منم ساغر میعادی هست...پدرم دوماه پیش به دلایلی عمرشونو دادن به شما از بچگی هم مادر نداشتم

الانم به دلیل مشکل مالی تونستم بیام اینجا و تواین روستا زندگی کنم

رشتم تجربیه و پرستارم.البته بودم.که با دکتری که تو مطبش کارمیکردم دعوام شد و خارج شدم ازاونجا

اومدم اینجا اگه میشه منم بشم همکارتون و بتونم حداقل یچیز ناقابلی بگیرم و بتونم یجور زندگیمو بگذرونم...تا پول کافی بیاد دستم و بتونم ازاینجا برم شهر حداقل

دکتر منوچهری که حالا اسمشو دونستم دستاشو گذاشته بود زیر چونش و بادقت به حرفام گوش میکرد.

بعد از تموم شدن حرفام گفت:

_بابت پدرت متاسفم واینکه این درمونگاه خرج انچنانی درنمیاره که تو بتونی ازش پول دریافت کنی

_زیاد اشکال نداره حداقل یکاری باشه که مشغول باشم

_باشه میتونی صبحا ساعت ۸بیای اینجا

و راستی بابت کمک امروزتم واقعا ممنون

_خواهش میکنم.بااجازه من دیگه میرم اگه کاری ندارید...

دکترهم از جاش پاشد و همراه من تا دم در اومد...به همدیگه دست دادیم و درحین خدافظی و یاداوری کار فردا یهو صدای چندتا پا شنیدیم...

از دور دیدیم یه مرد روستایی که لباس محلی داشت و یه بیل دستش بود

یه پیرزن که اونم لباس محلی داشت و یه بقچه دستش بود اومدن سمتمون....

تارسیدن به دکتر اون مرده از خانوم منوچهری پرسید

_خانوم دکتر حال عیالم چطوره...بچم بدنیا اومد دختره یا پسره ....

همینطورکه داشت مرتب سوال میکرد دکترهم رفت سمت یه اتاقی از رو رنگ در معلوم بود که اتاق بچه هاس...

_هههه بابا عباس اقا اول یه سلام بده بعد دونه دونهبپرس...اره حال عیالت خوبه بچت خوبه بچتم یه دختر ناز وملوسه...

با گفتن حرف اخری دکتر پیر زنه و اون مرده که حالا فهمیدم اسمش عباسه وا رفتن.

_خانوم دکتر مطمئنی بچه دختره

_بله

بعد گفتن این حرف پیرزن بقچشو انداخت رو زمین و به شمالی یچیزی به عباس گفت و با قهر روشو برگردوند و رفت...

عباس هم با بی میلی گفت حالا میشه بچم و ببینم...

دکتر هم سری به نشونه بله تکون داد و درو باز کرد....

منم که صدای شکمم دراومده بود یه خدافظی سرسری کردم و از درمونگاه زدم بیرون...

ساعت هول وهوش ۱:٣۰ بود...

اینبار مردمون کمتری خارج از خونه هاشون و جلو در نشسته بودن...

سراشیبی و اروم بالا رفتم وقتی به بالای تپه و جلوی ویلا رسیدم ...

دستامو از هم باز کردم سرمو گرفتم بالا و چند دور دورخودم چرخ زدم ....

بعدازاینکه سرجام وایسادم یه راه باریکه ای توجهمو جلب کرد...

یچیزی هی داشت منو به اون سمت میکشوند....

راه باریکه رو طی کردم و رسیدم پشت ویلا....

فکم از تعجب چسبید رو زمین...

پشت ویلارو سرتاسر جنگل تشکیل داده بود من اونقد خنگ بودم که اصلا به این موضوع توجه نکرده بودم....

یه راه سنگ فرش هم بود که بایه در میله اهنی رو به جنگل باز میشد....

نزدیکتر رفتم و جلوی در وایسادم

ازلابلای میله ها جنگل معلوم بود.

چشامو ریز کردم تا بهتر ببینم خورشید اصلا به جنگل نمی تابید

داخلش سیاهه سیاه بود مثل دود غلیظ...

بایه صدای پشت سرم سریع یه هینی گفتم و برگشتم..

صدای پا بود من شک نداشتم یکم جلوتر میرم

یه در اهنی زنگ زده توجهمو جلب میکنه صدا ازاون تو بود...

جلوتر که میرم چندتا پله جلومه که به سمت پایین میره و دراخر به در تموم میشه...

صدای گریه های ینفر میپیچه تو سرم سرم درد میگیره ...

رو دوتا زانوهام فرود میام دستامو میگیرم به سرم و از شدت دردش ناله میکنم.

یه دختربچه ای و میبینم که خیلی واسم اشناس داره فریاد میزنه

چشام خود به خود بازمیشه و مطمئنام مردمک چشام گشاد شده.

یهو اون دختر توی اتیش ناپدید میشه....

یه صداهایی مثل اره برقی از تو جنگل میاد انگار فاصله زیادی بااین در نداره...

یه حسی بهم میگه هرچه زودتر پاشم و برم تو خونه...

با تمام توانم از جام پامیشم و میدوم سمت راه باریکه تا برسم به خونه....

جلوی در میرسم به نفس نفس می افتم حس میکنم دو جفت چشم ازهمون اتاق زل زده بهم.

درو بدون هیچ معطلی بازمیکنم و خودمو توش پرت میکنم و پشت به در تکیه میدم.....

درو بدون هیچ معطلی باز میکنم و خودمو توش پرت میکنم و پشت به در تکیه میدم...

نا خوداگاه دوباره اون تصاویر میاد جلوی چشمم...

تصویر دختربچه ای کوچولو که بایه لباس بلند سفید بستنش روی یه سکو....

دست یکیو میبینم که یه سنجاق و نخ تو دستشه و داره میبره سمت دهن دختر...