نویسنده رمان حس دوطرفه چه کسی می باشد؟

این رمان زیبا به قلم مریم یکی از بهترین نویسندگان رمان نوشته شده است.

موضوع رمان حس دوطرفه در چه زمینه ای می باشد؟

این رمان در موضوعات عاشقانه,اجتماعی نوشته شده است.

آیا دانلود رمان حس دوطرفه رایگان می باشد؟

این رمان به صورت رایگان (مطالعه در اپلیکیشن) می باشد. لطفا توجه داشته باشید تمامی رمان های دنیای رمان با اجازه کامل نویسنده و به صورت قانونی و حلال قابل دانلود می باشد.

رمان حس دوطرفه به قلم مریم

پریا دختریه که تو هیجده سالگیش ضربه عشقی خورده و حس میکنه قلبش اینقدر سنگی شده که کسی و نمیتونه دوست داشته باشه...ولی مهرزاد میاد و....

ژانر : عاشقانه، اجتماعی

تخمین مدت زمان مطالعه : ۴ ساعت و ۲ دقیقه

مطالعه آنلاین حس دوطرفه

نویسنده : مریم

ژانر : #عاشقانه#اجتماعی

خلاصه :

پریا دختریه که تو هیجده سالگیش ضربه عشقی خورده و حس میکنه قلبش اینقدر سنگی شده که کسی و نمیتونه دوست داشته باشه...ولی مهرزاد میاد و....

وااااااااای..... خدا خفت کنه حدیث با این لباس خریدنت!!!!...باورکن دیگه جونی واسم نمونده.....

_اولا خدا خودتو خفه کنه که از دست غرغرات و اخلاق گندت راحت شم!!!!...دوما برو خدا رو شکر کن که این دفعم دست خالی برنگشتیم!....همین طور که سوار پله برقی می شدیم گفتم:اونکه بعلههههه،ولی حدیث همین خدای بالا سر شاهده اگه این دفعه ام هیچی نمی خریدی روزگارتو سیاه میکردم!!!!!!...دو هفته ست کل بازارای تهران و داریم میگردیم،یا میگی این کوتاهه یا پوفش کمه یا رنگش خوب نیست.اصن چه میدونم هزار کوفت و زهرمار دیگه!!!....آدم تا این حد سخت پسند نوبرشه والاااا....

-عزیزم همینی که هست!!!!باید بسوزی وبسازی....

-اونی که باید بسوزه و بسازه،اون پرهام بد بخته که میخواد بیاد تو رو بگیره،نه من!!!!....من موندم این داداش من به چیه تو دلش خوشه؟؟؟...قیافه درست درمونی که نداری،قدتم که اصن درموردش حرف نزنیم بهتره،از ادبم که هزار ماشالله هیچ بویی نبردی!!!...

-چیز دیگه ایم مونده بگو،راحت باش!....

-نه عزیزم فعلا تا همین جاش داشته باش بقیه شو تو ماشین واست میگم.اوکییی!!!..

-میدونستی نمیشه حریف اون زبونت شد؟؟؟....

همین طور که از پاساژ خارج میشدیم گفتم:آره عزیزم تازه پی بردی؟؟؟...

-حرف زدن باتو فایده نداره!...هرچی میگم دو برابرشو تحویلم میدی!!!...

-حالا بیخیال اینکه چند برابرشو تحویلت میدم،زودتر سوار ماشین شو که مردم از خستگی!!!....دلم میخواد هرچی زودتر برسیم خونه...سوار bmvآلبالوییم شدیم و به سمت خونه راه افتادیم....

حدیث همین طور که با انگشتاش بازی میکرد گفت:میگم پریااااا؟؟..... خندیمو گفتم این پریا گفتت از اون پریا گفتناستااا!!!!....چی میخوای بگی حالااا؟؟...

-میگم....میگم که تو پسر عموی احسان و دیدی؟؟؟؟....با چشمای از تعجب گرد شده گفتم:پسر عموی احسان؟؟؟!!!!

-آره....

-نه!!...چطور مگه؟؟؟...

-راستشو بخوای،اون جوری که من از سحر شنیدم این پسر عموی احسان که اسمش مهرزاد یه چند باری اتفاقی تو رو دیده،و از قرار معلوم ازت خوشش اومده!!!...باچهره ی کاملا جدی گفتم:خب چیکار کنم؟؟؟...به جهنـــــــــــــــــــــــم،به درررررک،اصلا فدای سررررررم!!!...

-اوووووو...چته؟!...طرف همین الان درخواست ازدواج بهت نداده که اینجوری قاطی کردی!...

-دوس دارم قاطی کنم[ مشکلیه مادمازل؟؟؟...

-الان مشکلی نیست ولی فکر کنم وقتی دیدیش یه مشکلاتی تو قلبت پیش بیاد...

با عصبانیت نگاش کردم و گفتم:،یه بار از این مشکلات تو قلبم پیش اومد،واسه هفت جد وآبادم بس بود!...دیگه گ...ه بخورم بذارم از این مشکلات تو قلبم پیش بیاد!!...

-ولی مهرزاد علاوه بر اینکه ازت خوشش اومده بهت علاقه مند شده!!!...پریا مهرزاد دوست داره!....

باجدیت گفتم:واسم مهم نیست که دوسم داره...هرکی ندونه،تو که خوب میدونی از اون ماجرای ۴ سال پیش تا حالا به هیچ پسری نمیتونم اعتماد کنم.اونم یکیه عین اون کیوان پست فطرت...اصلا همشون....همشون....بغضم گرفته بود،هر وقت یاد اون شب کذایی می افتم اشکام امونم میبرن....با بغض و گریه گفتم:وقتی یاد اون کیوان کثافت و اون بلایی که میخواست سرم بیاره می افتم...وقتی یاد اون شب وحشتناک...همون شبی که پرهام برای قرار کاریش مجبور شد بره اصفهان و من احمق ساده لو،به اون بی شرف همه چیز و گفتم برای اینکه تنها نباشم ازش خواستم بیاد پیشم...اون عوضییییییی،اون کثافت از اعتماد بیش از حد من سو استفاده کرد....اون آشغال وقتی دید پرهام واقعا خونه نیست و من تنهام میخواست.....تو هیچ میدونی اگه پرهام قرارش کنسل نمیشد و بر نمیگشت خونه چه بلایی سرم میو مد؟؟؟....نه....نمیدونی.....هیچ کس نمیدونه....پرهام وقتی برگشت کل خونه رو صدای جیغا و خواهشای من پر کرده بود.....وقتی پرهام صدای جیغا و خواهشای منو شنید فهمید اوضاع از چه قراره و خودشو به موقع بهم رسوند...اون کثافت و تا میخورد کتکش زد!....بعدشم برد آگاهی تحویلش داد....وقتی برگشت خودمو آماده هر برخورد و رفتاری از پرهام کرده بودم...روی تختم دراز کشیده بودم و گریه میکردم.پرهام اومد تو اتاقمو نشست کنارم ،منتظر بودم لان بزنتم فحش بده....ولی هیچی نگفت....فقط نگام میکرد و اشک میریخت....لب باز کردم همه چیز و واسش توضیح بدم اما نذاشت و گفت:میدونم پری...میدونم....لازم نیست چیزی بگی.من تو رو خوب میشناسم،میدونم که تو فقط باهاش دوست بودی و بیش از حد بهش اعتماد کردی،میدونم تقصیر از تو نبوده....میدونم پری من اهل اینجور حرفا نیست....بلغم کرد و گریه میکرد.نمیدونی حدیث،هر قطره اشک پرهام چنگ میزد به دلم!!....اشکایی که من مسبب ریختنش بودم.گریه هایی که من دلیلش بودم...اون شب واسم مثل هزار شب گذشت.از اون شب تا حالا نه پرهام در مورد اون اتفاق حری زده نه من!!..هردومون یه جورایی خودمون و به فراموشی زدیم...الان چهار ساله از این ماجرا میگذره و من هنوز صحنه های اون شب و نتونستم فراموش کنم!!!...چهار ساله که نمیتونم به هیچ پسری اعتماد کنم....

-اما پریا مهرزاد....پریدم وسط حرغشو گفتم:اونم یکیه عین کیوان...

-تو که اونو ندیدی از کجا میدونی مث کیوانه هااا؟؟!...همه که مث کیوان بد نمیشن!..یه نگاه به پرهام بنداز بنظرت مث کیوانه؟...یا اصلا همین احسان!!!...پریا.تو یه بار اشتباه کردی دلیل نمیشه که دفعه دومم اشتباه کنی،ازت خواهش میکنم این کار و با خودت نکن...به خودت به قلبت یه فرصت دوباره بده!..من میدونم که میتونی!!....صورتمو که از اشک خیس شده بود پاک کردم و گفتم:سخته...واسم خیلی سخته...دیگه نمیتونم به هیچ پسری اعتماد کنم...میترسم!...حدیث دستشو گذاشت تو رو دستمو گفت:سخت نیست پریا!یه نگاه به خودت بنداز،الان ۲۲ سالته!!...دیگه اون پریای ۱٨ ساله نیستی که بخوای اشتباه کنی.اعتماد کردن سخت نیست...دوست داشتن سخت نیست!!...سعی تو بکن!!!!این فرصتو از خودتو قلبت نگیر...وقتی مهرزاد گفته دوست داره ، مطمئن باش حتما دوست داره!!!...نگاهمو از جاده گرفتمو تو چشمای سیاه حدیث تگاه کردم و گفتم:اما برای من دیگه اعتماد کردن مفهومی نداره،دیگه دوست داشتن کسی مفهومی نداره!!...بعدشم منکه اون و ندیدم و نمیشناسم چطوری میتونم بهش اعتماد

کنم؟...گذشته از همه اینا من با اون اتفاقی که افتاد حتی اگرم بخوام نمیتونم...این ترس منو هیچ وقت ول نمیکنه....تو که همه اینا رو میدونی،چرا داری اذیتم میکنی؟؟...

-آره میدونم...اما.....

دستمو به نشونه ی سکوت بالا آوردمو گفتم:حدیث بسه!!!!!!!...بیشتر از این اذیتم نکن.خواهش میکنم....حدیثم که دیدبیشتر از این تحمل شنیدن حرفاشو ندارم دیگه چیزی نگفت!!...بقیه مسیر و بدون حرفی طی کردیم و رسیدیم خونه.البته خونه ی منو

پرهام!!!....خونه ای که توش نه پدری بود نه مادری!!...نبودن پدر و مادرم برمیگرده به ۷ سال پیش...آخرین روزی که کنار هم بودیم...۱۱ فروردین٨۷....اون سال ماهم مث خیلیای دیگه سیزده بدر رفته بودیم شمال...اون روز خیلی بهمون خوشگذشت،اما بی خبر از این بودیم که قراره چند ساعت دیگه چه اتفاقی واسمون بیفته!!!...قرار نبود شب برگردیم خونه ولی باتلفنی که از آگاهی به بابام شد و خبر دزدیی که از شرکت شده بود و بهش دادن،حسابی بهم ریخت...ما مجبور شدیم هرچه زودتر برگردیم تهران...وقتی برمیگشتیم جاده ها شلوغ بود و هواهم کاملا تاریک!!!!!...سرعت بابام اینقدر زیاد بود که نزدیک بود چند بار تصادف کنیم!!...مامانم هرچی به بابام میگفت عماد یواش تر برووو...اما گوش بابام بدهکار نبود!میگفت خودم و باید زودتر برسونم..اما بابام نمیدونست همین سرعت زیاد،همین زود رسیدنش باعث شد منو پرهامو برای همیشه از بودن کنار خودشو مامان محروم کنه...اون تصادف فقط منو پرهام جون سالم بدر بردیم...

یک سال از فوت مامان و بابا گذشت.خونه برای منو پرهام بدون وجود اونا عذاب آور بود!..بخاطر اینکه مامان و بابام هردو شون تک غرزند بودن،منو پرهام دیگه توی دنیا هیچ کس و نداشتیم!!!!.نه خاله ای که بخواد جای مامان و واسمون پرکنه،نه عمویی که جای بابا رو!!...تنها کسی کع داشتیم دوست صمیمی بابام نوید شکیبا یا بهتره بگم عمو نوید پدر سحر بود.بعد از دست دادن پدر و مادرم عمو نوید خیلی کمکمون کرد،از پرهام قول گرفت که درسشو ادامه بده و بعد از تموم کردن درسش شرکت و اداره کنه.تا اون موقع عمو نوید مدیریت شرکت و به عهده گرفت...از منم خواست تا روحیه قبلی مو بدست بیارم و بچسبم به درس و مشقم...در کل توی این ۷ سال منو پرهام و مث بچه های خودش میدونست و واسمون پدری کرد.سحر و سامان بچه های عمو نوید بودن.توی این چند سال اینقدر باهم صمیمی شده بودیم که درست مث خواهر و برادرای واقعی بودیم..سحر دو سال از من بزرگتره و تا حدودی میشه گفت مث خودم شر و حاضر جوابه..چهره ی دلنشینی داره

پوست روشن با چشما و موهای قهوه ای سوخته...سامان هم سن پرهام دقیقا۶سال از من بزرگتره اینقدر خوبه که به اندازه ی پرهام دوسش دارم!!.سامان نسبت به پرهام چار شونه تر و قد بلندتره و برعکس سحر پوسش تیره ست...با چشما و موهای مشکی...درکل میشه گفت جیگره.به چشم برادری..خخخخ.....سال سوم دبیرستان بودم که با حدیث آشنا شدم،حدیث دختر خیلی شاد و شوخی بود.عین هوووو خودم!..برای همین خیلی با هم کنار می اومدیم و همین باعث شد دوستیمون ادامه داشته باشه. عشق حدیث و پرهام زمانی به وجود اومد که حدیث بخاطر ریاضی افتضاحی که داشت مجبور شد بیاد خونمون تا باهاش ریاضی کار کنم.طبق قرارمون حدیث ساعت۱بعدظهر اومد خونمون،ولی چون من رفته بودم حموم طفلی کلی مٶذب بود پیش پرهام!...البته گفته باشم داداشم از اوناش نبودااااا....ولی خوب دله دیگهههه،یه بار بلرزه دیگه لرزیده...حالا از این عشق ۵ ساله که میگذره.حدیث پرهام آخر ماه دیگه جشن نامزدی شونه...سامانم الان مشغول کار تو کارخونه باباشه و اونجا رو اداره میکنه و فعلا مجرده!..ولی خودش میگه به همین زودیا دست یکی رو میگره و میاره سر خونه زندگیش!!!...منم فعلا ول مئطلم و درس و دانشگاه و بیخ

بیخیال شدم.این سحرم خواهر سامانه و دختر عمو نوید و البته بهترین دوست بنده اس،که با یکی از هم دانشگاهیاش که اسمش احسانه و پسر بسیاررر بسیاررر گلیه،نامزد کرده و پس فردا شبم که ۵شنبه ست عروسی شونه....این مهرزاد ذلیل مرده ام که حدیث ازش حرف میزد،پسر عموی احسانه که من تا حالا ندیدمش!!!!.....ولی از قرار معلوم ایشون بنده رو یه بار نهههههههههه....چند بارررررررر دیده!!!!!!!....خدا از وسط نصفش کنه که باعث شد امروز کلی گریه کنم و تجدید خاطرات کنم..... دارم واسش ...بذار پس فردا شب بشه،چنان حالی ازش بگیرم که اون سرش ناپیدا باشه!!!!....تلافی گریه های امروزم و سرش درمیارم.کاری میکنم که به شکر خوری بیفته!!!پسره ی پروووووو....تو حال و هوای خط و نشون کشیدن واسه این مهرزاد در به در بودم که با صدای حدیث به خودم اومدم....

-حالا شام چی درست کنیم؟.....

-هااااان؟؟؟؟!نمیدونم هرچی دوست داری درست کن کوفتمون کنیم.

-باشه.پس ماکارانی درست میکنم...

-خوبه،پس تا غذا رو آماده کنی منم میرم لباسامو عوض میکنم...

-اوهووووم...راستی پری،پرهام امشبم دیر میاد خونه؟؟؟

-نمیدونم؟؟؟صبح که میخواستیم بریم خرید ازش پرسیدم،گفت شاید دیر بیام...حالا تو خودتو نگران نکن هرجا که باشه یکی دو ساعته دیگه پیداش میشه.. راستی حدیث به مامانت اینا گفتی،امشب اینجا می مونی؟؟!...

-آره گفتم.بعدشم تو که میدونی اونا مثل چشاشون به پرهام اعتماد دارن!چه بگم چه نگم به حالشون فرقی نمیکنه..

خوب من میرم لباسامو عوض کنم،واسه تو هم لباس میزارم کارت تموم شد برو بپوش...

-باشه.

از پله ها بالا رفتم و در آبی فیروزه ای اتاقم و باز کردم و رفتم داخل...این رنگ و

خیـــــــــــــــــلی دوست دارم!!علاوه بر اینکه بهم میاد انرژی خاصیم بهم میده.در کل واسه من رنگ خاصیه!کیفمو پرت کردم رو تخت و رفتم سراغ کمد لباسم.اول واسه حدیث لباس برداشتم،یه تونیک سوسنی آستین سرب که کوتاهیش تا بالای زانو میومد و روش با نگینای سفید تزیین شده بود و برداشتم.واسه خودمم یه تاپ شلوارک سفید برداشتم و پوشیدم.موهای بلند خرمایمم که تا کمر میومد و باز کردم و بعد از شونه زدن بافتمشون،یه تل سفیدم زدم به سرم....لباسایی که واسه حدیث کنار گذاشته بودم و پرت کردم رو تخت و از اتاق زدم بیرون و رفتم تو آشپز خونه...

-هوووووووم...چه بوهای خوبی میاااااد حدیث تو هرچی مهارت نداری،تو آشپزی مهارت خاصی داریااااا...

-ما اینیم دیگه داش!!!...

-دیونهههه...