رمان گوهر مقصود به قلم دل آرا دشت بهشت

ژانر : #عاشقانه

خلاصه :

زمان رمان مربوط به سال های نزدیک انقلابه. ساغر ۱۶ سالشه و از بچگی برای پسرعموش در نظر گرفته شده اما این موضوع اون رو عذاب می ده که پیشنهاد ازدواج اون و پسر عموش مسعود، از جانب پدر خود ساغره و سعی می کنه پدرش رو متقاعد کنه که میلی به انجام این ازدواج نداره.

از طرفی یکی از پسرهای متمول شهر به نام فرهاد عمیقا به ساغر علاقه داره و به هر کاری دست می زنه تا اون رو به دست بیاره.اما بر ملا شدن رازی از زندگی فرهاد، ساغر از اون متنفر میشه و این مسئله موجبات دشمنی فرهاد رو فراهم می کنه و باعث میشه ساغر به فکر راه چاره بیفته و…

مچ دست عالیه رو چسبیدم و در حالی که می دویدیم، گفتم:

- بدو عالیه تا بهمون نرسیده.

عالیه سرش رو به عقب برگردوند و همزمان با صدای جیغش چادرم از سرم کشیده شد و دستی روی شونه ام نشست و در کسری از ثانیه محکم به دیوار کوبیده شدم. چشم هام و از درد بستم.

- از کی فرار می کنی ها؟!

چشم هام و باز کردم، از نگاهش خون می بارید.

- آقا فرهاد تو کوچه ایم زشته.

بدون اینکه نگاهش رو از من برداره خطاب به عالیه توپید:

- تو خفه.

نگاهم به زنجیر بی پلاک دور گردنش بود. نوک انگشتش که به چونه ام رسید، سرم رو با حرص عقب کشیدم، دندون هاش و به هم سایید:

- علی چی می گه؟ بابات زده؟

ابروهام و تو هم کشیدم:

- نه به تو ربطی داره نه به اون علی دهن لق.

نگاهش به موهای باز و برهنه ام افتاد، در حالی که هنوز اخم عمیقی روی ابروهاش بود زمزمه کرد:

- سرت و بپوشون ... صد دفعه گفتم یه چیزی زیر چادر سرت کن.

در حالی که چادر رو روی سرم می انداختم گفتم:

- یادم نمیاد گفته باشم چشم!

دو دستش رو دو طرف سر من به دیوار زد و صورتش رو نزدیک کرد و گفت:

- به وقتش می گی، حالا هم فقط یه بهونه بده دستم تا سر بابات و ببُرم.

دستم رو روی سینه اش گذاشتم و از لای دندون هام گفتم:

- فقط از زندگی من گمشو بیرون.

پوزخندی زد و نگاهش روی دستم ثابت موند و گفت:

- بذار همچنان ملاحظه ی تو کوچه بودنمون رو کنم.

دستم رو سریع برداشتم، پوزخندش عمیق تر شد. نگاهم کشیده شد به سمت عالیه، که با استرس طول کوچه رو می پایید.

فرهاد در حالی که نگاهش هنوز روی سینه خودش بود با غیظ گفت:

- عالیه؟

عالیه فورا گفت:

- بله آقا فرهاد.

نگاهش رو تا چشم هام بالا آورد:

- جریان چیه؟

عالیه ترسان به من نگاه کرد، سرم رو به معنی نه تکون دادم، که دست فرهاد روی گلوم نشست:

- پس خبریه نه؟

با صدای خشنی گفت:

- عالیه .... منتظرم.

عالیه با استرس گفت:

- من نمی دونم آقا فرهاد.

فشار دست فرهاد روی گلوم زیاد شد، اونقدر که به سرفه افتادم، عالیه به گریه افتاده بود:

- آقا فرهاد، خفه شد.

- منتظرم عالیه ... جریان چیه؟

به ذره ای هوا احتیاج داشتم که فرهاد با فشار دست هاش این اجازه رو نمی داد، دست هام که سعی داشتم باهاشون دست فرهاد رو از گردنم باز کنم بی حس شدن، و چشم هام داشت بسته می شد.

- باباش می خواد بدش به پسر عموش مسعود.

دست فرهاد آروم شل شد، حجم عظیم هوا رو با حرص بلعیدم و سرفه های سنگینم شروع شد.

- تو هم موافقی آره؟

چشم هام و به زور باز کردم. تار می دیدمش. سرم رو به دیوار تکیه دادم و سعی کردم نفس عمیق بکشم.

کم کم دیدم واضح شد. با اخم عمیقی داشت نگاهم می کرد. عالیه هم با چشم های درشت شده از وحشت نگاهش بین من و فرهاد گردش می کرد. در جواب فرهاد، در حالی که نفس نفس می زدم گفتم:

- به تو ربطی نداره.

دندون قروچه ای رفت و گفت:

- ربطش رو بعد بهت نشون می دم.

کمی فاصله گرفت، با دستم گردنم رو آروم ماساژ دادم. یک دستش رو به دیوار زد و انگشت اشاره ش رو به نشونه تهدید جلوی صورتم گرفت:

- بشنوم دل به حرف بابات دادی، نه چیزی از مسعود باقی می مونه نه بابات. حالیته؟

بی حرف نگاهش می کردم. یهو با صدای بلند و داد مانندی تکرار کرد:

- حالیته یا نه؟!

عالیه به جای من جواب داد:

- حالیشه آقا فرهاد، حالیشه.

قدمی عقب رفت و با سر اشاره زد که بریم. چادرم رو روی سرم مرتب کردم و عالیه هم سریع وسایل خیاطیم رو که روی زمین ریخته بودن، جمع کرد. بدون اینکه نگاهی به فرهاد بندازم از کنارش رد شدم و با عالیه هم قدم شدم.

- ساغر؟

ایستادم. عالیه ترسان نگاهم کرد.

- یه لحظه نگام کن.

بینیم و بالا کشیدم و به سمتش برگشتم. فرهاد سعی کرد لبخند بزنه، اما اصلا موفق نبود؛ انگار لبخند واسه صورتش یه وصله ی ناجور بود. بی خیال لبخند زدن شد و با صدای آرومی گفت:

- معذرت می خوام.

انگار عذر خواهیش واسم نشونه ی قدرت بود. پوزخندی زدم و دستم رو به گلوم رسوندم. نگاه غمگینش رو به دستم دوخت. خوب بلد بودم عذاب وجدانش رو بیدار کنم (در واقع مرض داشتم!) دست هاش و توی جیب شلوارش کرد و نگاهش رو به چشم هام دوخت. بازوم توسط عالیه کشیده شد و دوباره با هم، هم قدم شدیم تا بریم به این کلاس خیاطی نحس شده.

از پیچ کوچه که گذشتیم، بازوم و با حرص از دست عالیه بیرون کشیدم و گفتم:

- تو محرم اسرار منی؟ خودت و اون داداش کفتر بازت راپورت من و به فرهاد می دین؟

عالیه ی خوش گریه هم سریع چشم هاش پر از اشک شد:

- من به علی چیزی نگفتم که! صدای دعواتون تا دو تا کوچه اونورتر هم می ره. من اگر به علی چیزی گفته بودم که الان فرهاد خودش می دونست جریان چیه!

حوصله ی حرف زدن با عالیه رو نداشتم. اصلا حوصله ی هیچ چیز و نداشتم. پرسید:

- مسعود کی میاد؟

بی حوصله گفتم:

- می خوام صد سال سیاه نیاد.

عالیه هم که فهمید هیچ تمایلی به صحبت ندارم دیگه حرفی نزد.

****

شکلات رو توی دهنم گذاشتم و در حالی که با پوستش بازی می کردم نگاهم روی شریفه بود که جلوی آینه قدی ایستاده بود و با وسواس نسبت به لباسش که رها(صاحب خیاطی) داشت واسش پرو می گرفت نظر می داد:

- وای رها جون، کوتاه تر.

- زیاد دور ب*ا*س*نش رو تنگ نکن، یه وقت قر می دم پاره نشه.

عالیه که چهار دست و پا روی میز برش نشسته بود رو به من گفت:

- واسه کارور جلو چقدر پایین بیام؟

بدون اینکه نگاهم رو از شریفه بگیرم گفتم:

- شونزده سانت.

سرش رو نزدیک گوشم آورد و گفت:

- ج .... خانوم چه عشوه ای هم میاد!

رها بسته ی سوزن ته گرد رو روی میز گذاشت و با حرص گفت:

- وای شریفه دیوونم کردی! چقدر ایراد می گیری! بابا دو دست دیگه هم باید واست پرو بگیرم اینقدر اذیت نکن.

و بعد سرش رو به سمت سارا چرخوند و گفت:

- بیا پرو این و بگیر اعصابم و به هم ریخت.

سارا هم با من و من گفت:

- ها؟ من بیام! آخه ....

نگاه رها روی عالیه نشست و عالیه هم سرش رو پایین انداخت و خودش رو مشغول نشون داد. قبل از اینکه به دو نفر بعد نگاه کنه من از روی صندلی بلند شدم و گفتم:

- من پروش رو می گیرم.

رها هم از خدا خواسته از شریفه فاصله گرفت و به سمت کار آموزها رفت. شریفه با پوزخندی گفت:

- می بینی؟ می خوای بهشون پول هم بدی سرت منت می ذارن.

بی هیچ حرفی سرشونه ی لباس رو توی دستم گرفتم و به اضافه ش سوزن زدم.

- بابات از مشتری های خونه ی منه. مرد خوبیه.

پوزخند زدم و زیر لب گفتم:

- خوب؟!

پنس سینه رو هم گرفتم و رفتم سراغ پهلو ها.

- آره. خوبه. پدرت مرد خونواده داریه.

قد لباس رو هم که رها مشخص کرده بود. صاف ایستادم و گفتم:

- در بیار بعدی رو بپوش.

و در حالی که کمکش می کردم لباس رو در بیاره گفتم:

- مردی که م*ش*ر*و*ب بخوره و بیاد خونه ی تو دیگه نمی تونه مرد خوب و خانواده داری باشه!

لباس بعدی رو به دستش دادم.

- تو مرد های دور و بر من رو ندیدی تا بفهمی بابات در برابر اون ها فرشته اس. اون فقط وقتی حالش خوب نیست میاد و خودش رو با خوردن زهر ماری خراب تر می کنه و میره.

لباس رو روی تنش کشید و با خنده گفت:

- حتما اسم تو رو هم تو عالم م*س*تی انتخاب کرده!

سرش رو نزدیک صورتم کرد و گفت:

- به یکی مثل شوهر رها خانومتون می گن حرومی.

کبودی زیر گوشش رو نشون داد و گفت:

- به خود ک*ث*ا*ف*تش گفتم دوست ندارم ردی بمونه. حداقل نصف مرد های این خراب شده مثل همین ع*و*ض*ی حریصن.

سرشونه رو توی دست گرفتم و قیچی رو از روی میز برداشتم و کمی از حلقه که به نظرم اضافی بود قیچی کردم و گفتم:

- عجب افتخاراتی! حالا چیزی هم نصیبت می شه؟

یه ابروش و بالا داد و گفت:

- تا منظورت چی باشه!

دستم از حرکت ایستاد و با صدای آرومی گفتم:

- مثلا صاحبخونه ات و پسرش.

به صورتش نگاه کردم و ادامه دادم:

- مثلا شیوه ی صاف کردن اجاره خونه ت.

لبخندی زد و نگاهش رو دورمون چرخوند، من هم به بقیه نگاه کردم. ظاهرا حواسشون به کار خودشون بود.

- اگر منظورت سلیم خان و پسرش آقا فرهاده...

به سمتش برگشتم، لبخندی زد و گفت:

- به سلیم خان اجاره خونه نمی دم، باهاش جور دیگه حساب می کنم و در مورد فرهاد ...

یه لحظه چهره ی فرهاد رو وقتی نیاز پیدا می کنه تصور کردم، حتی در چنین حالی باز هم به نظرم قدرتمند بود و حتی ترسناک تر.

- فرهاد خان جواب سلام من و بده کلاهم و می ندازم هوا، اون با من بگذرونه؟! از محالاته.

این پیراهنش رو هم در آورد و بعدی رو تنش کرد. این یکی کلا مدلش با دوتای قبلی فرق می کرد و بلند بود. کبودی کنار لبم رو اشاره کرد و گفت:

- با کسی دعوا کردی؟

جلوی پاش نشستم و از ساسون لباسش گرفتم و گفتم:

- کار بابامه. می خواد من و بده به پسر عموم.

مشکوک پرسید:

- مگه جز عمو حاج علیت عموی دیگه ای هم داری؟

در حالی که سوزن بین لب هام بود گفتم:

- عمو که چند تا دارم ولی فقط عمو حاج علیم با بابام اصله. این هم پسر همین عمومه.

- پس چرا من ندیدم! فکر نمی کردم عمو علیت پسر بزرگ داشته باشه!

سوزن رو از بین لبهام برداشتم و در حالی که بلند می شدم گفتم:

- پسر بزرگشه. این جا نیست، دانشجوئه، اگر هم باشه سمت تو نمیاد، زیادی مثبته.

خندید. لباس و در آورد.

در حالی که لباس ها رو تا می کردم پرسیدم:

- عمو حاج علیم هم مشتریته؟

چادر سفید و گلدارش رو از روی میز برداشت و با خنده گفت:

- اون ما رو توف و لعنت نکنه، نمی خواد مشتری باشه!

متقابلا خندیدم. دستی به شونه ام زد و از رها خدا حافظی کرد و از خیاطی بیرون رفت. عالیه سرش رو بالا آورد و با ناراحتی نگاهم کرد و رها سرزنشم کرد:

- دختر نباید سفره دلت روپیش همه باز کنی.

و سارا با کنایه گفت:

- مخصوصا شریفه ی بی شرف که چیزی از مرد های شهر پوشیده نداره.

دو تا از کار آموز ها خندیدن. خب پس همه گوش می کردن. نفسم رو به صورت آه بیرون فرستادم. حتما رها قسمت مربوط به شوهر خودش رو نشنیده که الان اینطور آروم داره نصیحت می کنه.

صدای رها باعث شد بقیه ساکت بشن:

- حالا پسر عموت چه شکلی هست!؟

شونه هام و بالا انداختم و در حالی که به سمت میز برش می رفتم گفتم:

- دو سال پیش که دیدمش، صورتش توی ریش هاش گم شده بود.

سارا با صدای بلند خندید و گفت:

- پشم تو بالشی؟!

عالیه نگاهش و با دلخوری از من گرفت، پوزخندی زدم و در جواب سارا گفتم:

- نه دیگه تا اون حد!

رها اخمی به سارا کرد و بعد رو به من گفت:

- چند سالشه؟

لب هام و جلو دادم:

- باید بیست سال و داشته باشه.

موهام و پشت سرم جمع کردم و قیچی رو از روی میز برداشتم و با دست به عالیه ضربه زدم که خودش رو بکشه کنار. رها پرسید:

- حالا چی شده که یهویی بابات اصرار به شوهر دادنت می کنه!؟

بسم اللهی گفتم و برش رو شروع کردم و جواب دادم:

- حرفِ حالا نیست. همون دو سال پیش که می رفت تهران حرفمون و تموم کردن. البته من و مسعود هیچ حرفی در این رابطه با هم نزدیم. مسعود از بچگی پیش داییش زندگی می کرد، اینجا نمی اومد. فقط با بابام در ارتباط بود چون بابام همه جوره حمایتش می کرد.

- اومد و بگه ساغر و نمی خوام چی؟

سارا این حرف و زد، ابروهام تو هم رفت و جوابی ندادم. هر چیزی امکان داشت، شاید مادرش خود سرانه حرف من و پیش کشیده بود! اصلا .... اصلا مادرش حرفی نزده بود که! پدرم من و تعارف کرده بود و زن عموم استقبال کرد. دستم بی حرکت مونده بود، عالیه با ترس نگاهم کرد:

- خوبی ساغر؟

به عالیه نگاهی انداختم و سرم رو به معنی آره تکون دادم و دوباره مشغول برش زدن شدم.

چقدر ضایع می شدم اگر بگه من و نمی خواد! همه می فهمن که پس زده شدم و زبون خونواده ی تقوی مخصوصا خود فرهاد بلند می شه. ولی با همه این حرف ها چه کیفی می کنم پدر و مادرم ضایع بشن. اون وقت برای همیشه نمی تونن دیگه به کاری مجبورم کنن.

برش لباس تموم شد و رها هم تاییدش کرد، وسایلمون رو جمع کردیم و به همراه عالیه از خیاطی بیرون اومدیم.

تا به خونه برسیم عالیه تو خودش بود. وارده محله ی خودمون که شدیم صبرم تموم شد و گفتم:

- عالیه چته؟ حوصله ام سر رفت!

عالیه با لبهای جلو اومده گفت:

- پسر عموت کی میاد؟

شونه هام و بالا انداختم:

- بابا میگه تو همین یکی دو روز میاد.

- یعنی ... یعنی اگه بیاد ...

نفسش رو بیرون فرستاد:

- اگه بیاد و تو رو بخواد! تو باهاش می ری؟

سرم و کج کردم و گفتم:

- نمی خوام به چیزی فکر کنم. حداقل تا وقتی اتفاق نیفتاده.

عالیه با پافشاری ادامه داد:

- ولی فرهاد نمی ذاره. به علی هم گفته، اگر ساغر بخواد زن کس دیگه ای بشه ...

حرفش رو قطع کردم:

- فرهاد غلط کرده تعیین تکلیف کنه.

اما انگار عالیه قصد بی خیال شدن نداشت:

- ندیدی شریفه چی می گفت؟ فرهاد به کسی رو نمی ده. تو هم انگار بدت نمیاد! اصلا کیه که از فرهاد بدش بیاد. دیدی داره بهت توجه می کنه داری ناز می کنی. اون دست رو هر کی بذاره...

با حرص گفتم:

- بس کن عالیه. تو شرایطی نیستم که بخوام اصلا به چیزی فکر کنم.

صورتم رو اشاره کردم و گفتم:

- ببین! حق فکر کردن ندارم.

با ناراحتی نگاهم کرد و بالاخره دهنش رو بست. من هم دیگه حرفی نزدم، جلوی در خونه ی ما از هم دیگه جدا شدیم.

برادرش علی جلوی در حیاطشون ایستاده بود. درست دیوار به دیوار خونه ی ما.

با سر سلام کرد که با اخم روم و ازش برگردوندم. هنوز جای دست فرهاد روی گلوم درد می کرد، اون هم به خاطر دهن لقی علی.

***

- ساغر؟ آبجی؟

چشم هام و باز کردم، اسما کنارم روی تخت نشسته بود. لبخندی به روم زد:

- بیدار نمی شی؟ من حوصله م سر رفت.

اخم کردم:

- تو چرا حوصله ت سر بره؟ برو درست رو بخون.

از تخت پایین اومدم و در حالی که تخت رو مرتب می کردم غر زدم:

- تو حوصله ت سر بره باید درس بخونی! ساغر حوصله اش سر بره باید حمالی کنه.

اسما با دلخوری گفت:

- چرا سر صبحی تلخ حرف می زنی ساغر!

از اتاق بیرون اومدم:

- به من نچسب اسماء. اصلا حوصله ی تو یکی رو ندارم.

و از خونه خارج شدم و به سمت دستشویی داخل حیاط رفتم. جلوی در ایستادم و خودم رو توی آینه ی کنار در نگاه کردم. نگاهم کشیده شد سمت گردنم، خدا رو شکر جای دستش نمونده بود. پوفی کردم و زیر لب زمزمه کردم:

- وحشی!

وقتی داخل خونه برگشتم. اسما رو دیدم که دستمالی توی دستش گرفته بود و داشت خیر سرش گردگیری می کرد. فقط دو سال ازم کوچکتر بود، هر دو لاغر اندام بودیم ولی اسما زیادی ریز نقش بود. مخصوصا که قدش هم از من کوچکتر بود. در حالی که به سمت آشپزخونه می رفتم با حرص گفتم:

- اسما حوصله ندارم باز غر بشنوم. برو توی اتاقت و درست رو بخون.

با صدای بغض دار گفت:

- از من متنفر نباش ساغر.

جلوی در آشپزخونه ایستادم و با تعجب به سمتش برگشتم:

- کی گفته ازت متنفرم!

چشم هاش سریع پر از اشک شد:

- نیازی نیست کسی بگه! تو از دوسال پیش که به خاطر مریضی مامان از مدرسه در اومدی با من بد شدی. حالا که قراره ازدواج کنی و از اینجا بری بیا کینه رو از قلبت ...

اخم کردم:

- من از مدرسه بیرون نیومدم! بابا من و در آورد.

با بغض گفت:

- حالا هر چی! بابا که چند ماه پیش دوباره راضی شد بری مدرسه، خودت نخواستی.

پوفی کردم و بی حرف وارد آشپزخونه شدم. من شاگرد ممتاز مدرسه بودم و اسما به زور من درس می خوند. نگفتم حسودیم می شه که چرا اسما رو برای مراقبت از مامان از مدرسه در نیاوردن. و اینکه حالا کسرم می شه با اسما که دو سال ازم کوچیکتره برم سر یه کلاس بشیم.

جدا از همه این ها خودم هم دیگه حوصله ی درس خوندن نداشتم. پشت میز صبحونه نشستم و با صدای بلند خطاب به اسما گفتم:

- مامان کجاست؟

با صدایی که هنوز هم لرزش داشت گفت:

- رفته خونه ی عمو حاج علی، مسعود اومده.

لقمه ای که آماده کرده بودم رو روی میز گذاشتم. مسعود اومده بود؟

با اینکه بابا گفته بود همین روز ها میاد ولی نمی دونم چرا اینقدر استرس گرفته بودتم! شاید چون هیچ وقت به حرف های دیروز نرسیده بودم. به اینکه ممکنه مسعود من و نخواد.

نفسم رو به صورت آه بیرون فرستادم و با صدای بلند گفتم:

- نمی دونی چند روز می مونه؟

- نه.

بی قرار شده بودم. از پشت میز بلند شدم و یه لیوان چای برای خودم ریختم و بقیه ی میز رو جمع کردم.

با لیوان چای به اتاقم برگشتم و پشت پنجره ایستادم. علی با زیر پوش رکابی کنار توری کفترهاش بود و تا کمر توی توری خم شده بود. لته ی کشویی پنجره رو باز کردم و روش خم شدم:

- هی علی؟

در حالی که یه دونه از کفتر هاش توی دستش بود بیرون اومد و به سمت من سرش رو بالا گرفت و گفت:

- به به !! چه طوری گردن قشنگ؟ چقدر گردن بند جدید بهت میاد!

ک*ث*ا*ف*ت ع*و*ض*ی منظورش شاهکار دیروز فرهاد بود. مطمئنا از قضیه ی دیروز باخبر بود وگرنه از روبرو چیزی مشخص نبود چه برسه به حالا که علی با من فاصله داشت و پنجره ی ما دومتری از سطح حیاط اون ها بالاتر بود.

با پوزخندی گفتم:

- خدا یکی از این گردنبند ها نصیب خواهرت کنه.

اخم کرد و من با جدیت ادامه دادم:

- به جای خوشمزگی برو عالیه رو صدا کن.

در حالی که به سمت خونه می رفت گفت:

- افسار تو رو فقط فرهاد داره و بس.

- حیوون نیستم.

پشت پنجره اتاق عالیه ایستاد و با دستش به شیشه ضربه زد و در همون حال گفت:

- اما سرکشی.

عالیه از خونه بیرون اومد و زیر پنجره ما ایستاد بهش علی رو اشاره کردم. عالیه به سمت علی که چند قدم باهاش فاصله داشت چرخید و گفت:

- برو دیگه! واسه چی اینجا واستادی؟

علی هم یه ابروش و بالا داد و گفت:

- من که بعدا از زیر زبونت می کشم بیرون. خب چرا خودم نشنوم؟!

عالیه سرش رو با کلافگی تکون داد و رو به من گفت:

- این و ولش کن. حرفت رو بزن.

نفسم رو فوت کردم و با صدای آرومی گفتم:

- مسعود اومده.

علی با لحن خشکی گفت:

- خب خوش اومده!

عالیه چپ چپ نگاهش کرد و رو به من با نگرانی گفت:

- تو دیدیش؟

جرعه ای از چای خوردم و گفتم:

- نه، تازه بیدار شدم. نگرانم عالیه.

علی کفترش رو توی دستش جا به جا کرد و گفت:

- تو واسه چی نگران باشی؟

رو به علی با اخم گفتم:

- اگه قراره گوش کنی پس دهنت و ببند.

اخمی کرد و ساکت شد. عالیه جواب داد:

- نگران نباش ساغر، هر چی خدا بخواد همون می شه.

باز علی مثل قاشق نشسته خودش و انداخت وسط:

- چی چیو هر چی خدا بخواد! خدا هم بخواد فرهاد نمی ذاره حتی مسعود نگات کنه، چه برسه به این که این وصلت سر بگیره.

با حرص جواب دادم:

- من دوساله که نامزد مسعود شدم، علاقه ی فرهاد توهمه.

علی به سمت توری رفت و کفترش رو انداخت توش و گفت:

- به واسطه ی چهار کلمه حرف بزرگ تر ها که آدم زن یکی نمی شه! باید قلبت باهاش باشه که نیست!

با کنایه گفتم:

- لابد قلبم پیش آقا فرهاده!

یه ابروش و داد بالا:

- جز این هم نباید باشه.

«برو بابا» یی زیر لب گفتم و رو به عالیه ادامه دادم:

- می گی چیکار کنم؟ اگر مامانم گفت برم دیدنش، برم؟

عالیه لب هاش و کج و کوله کرد و گفت:

- من نمی دو...

- خیلی بی جا می کنی بری.

خونم به جوش اومد از دست این پسر. رو بهش با حرص گفتم:

- چرا دهنت و نمی بندی؟ باید حتما یه حرف زشتی بزنم که خفه شی؟

موهاش و با دستش عقب زد و گفت:

- بلبل زبونی هات و بذار واسه وقتی فرهاد باز هم خفتت کرد.

دندون هام رو محکم به هم فشار دادم. علی به سمت خونه رفت و من به عالیه توپیدم:

- تو باز نتونستی جلوی زبونت و بگیری؟!

عالیه با درموندگی گفت:

- اومدم خونه که باهاش دعوا کنم. بهش گفتم چرا به فرهاد گفته و فرهاد چنین کاری کرده. همین.

با چشم های گرد شده گفتم:

- همین!! کل قضیه رو گفتی، دیگه چیش موند؟ یعنی خاک بر سر من که میام با تو درد دل می کنم و از تو نظر می خوام.

لب هاش و جلو داد و گفت:

- من خواستم از تو دفاع کنم.

- ساغر مامان اومد.

رو به عالیه گفتم:

- اسما میگه مامانم اومد. بعدا می بینمت.

و سریع سرم رو آوردم داخل و پنجره رو بستم. لیوان نیمه پرم رو برداشتم و از اتاق بیرون اومدم.

مامان چادرش رو روی جالباسی پشت در آویزون کرد و گفت:

- یکی ندونه فکر می کنه پسرش از سفر خارجه اومده. خوبه هنوز درسش تموم نشده!

وقتی برگشت متوجه من شد. به هم سلام کردیم. رو به اسما گفت:

- باز تو دستمال گرفتی دستت؟

فوری گفتم:

- بهش گفتم بره درس بخونه خودش گوش نکرد.

مامان هم در حالی که به سمت آشپزخونه می رفت گفت:

- می دونم دیگه! کرم از خودشه. چهار سال دیگه هم یه نمره کم بیاره میگه چون فلان روز خونه رو تمیز کردم نتونستم درس بخونم.

اسما با چشم های گرد شده گفت:

- من کی همچین حرفی زدم! چرا من و اینقدر بچه فرض می کنین! به خدا فقط دو سال از ساغر کوچیک ترم!

مامان از توی آشپزخونه با صدای بلند گفت:

- لابد دو روز دیگه می گی چرا ساغر شوهر کنه و من نه!

با خنده به اسما نگاه کردم. خودش هم خنده ش گرفته بود. مامان هم که ول کن معامله نبود:

- بعد یکی مثل مسعود واسه تو نامزد کنیم که هر وقت پاشد اومد بریم دیدنش و مادرش واسمون چشم و ابرو بیاد.

اسما با صدای آرومی گفت:

- معلومه حسابی دلش از زن عمو پره ها!

مامان هم چنان صداش می اومد:

- لابد پیش خودشون فکر می کنن دخترمون رو دستمون مونده! تقصیر باباتونه وگرنه من می زدم زیر همه چی.

دستمال رو از دست اسما گرفتم و گفتم:

- برو تو اتاقت. اگر هم نمی خوای درس بخونی الکی جلوی کتاب هات بشین.

با ناراحتی گفت:

- اما من می خوام کمکت کنم.

پوفی کردم و گفتم:

- تو رو به خدا حرف نساز، به اندازه کافی تو این خونه حرف و حدیث هست.

سرش رو تکون داد و با شونه های افتاده به اتاقش رفت. من هم دستمال به دست به سمت آشپزخونه رفتم. دستمال رو توی کشو گذاشتم و به تک کابینت کنار اجاق گاز تکیه دادم. مامان داشت پیاز خورد می کرد:

- بابات گفت شب آماده باشین بریم خونه عموت.

با لحن دلخوری گفتم:

- با این قیافه بیام؟!

مامان با خونسردی گفت:

- اون که خیلی کمرنگ شده، کرم بزنی هم که دیگه دیده نمی شه.

با صدای آرومی گفتم:

- ولی من نمی خوام بیام.

صدای برش زدن های چاقو متوقف شد و گفت:

- ساغر تو رو به هر کی می پرستی قسم، دوباره جنجال به پا نکن.

با من و من گفتم:

- اگر ... اگر مسعود ... من و نخواد چی؟

فورا گفت:

- غلط کرده. از تو بهتر کجا می خواد پیدا کنه؟ مگه دست خودشه؟ دختر دارم مثل دسته گل تحویلش می دم!

نفسم رو فوت کردم و گفتم:

- فعلا که دست خودشه و می تونه بگه تو این دوسال فهمیده که من و نمی خواد، یا حتی بگه به کس دیگه ای علاقه داره.

مامان با اخم عمیقی به حرف من گوش داد و با لحن ترسناکی گفت:

- اون بگه تو رو نمی خواد. اون موقع من می دونم و بابات.

با ناراحتی گفتم:

- پس تکلیف غرور من چی می شه؟ بعد هر کی پرسید چرا عقد نکردین بگم مسعود پسم زده؟

مامان لب هاش و به هم فشار داد و نفسش رو با حرص از راه بینیش بیرون فرستاد و بعد از چند ثانیه گفت:

- نمی خواد شب بیای. جواب بابات با من. باید اون ها دنبال ما باشن. نه ما دنبال اون ها.

لبخندی رضایتمندانه زدم و گفتم:

- ممنونم مامان.

***

پتو رو کشیدم روی سرم و سعی کردم به صداهایی که از بیرون می اومد گوش ندم.

از خونه عمو برگشته بودن، همه ی حواسم پیش حرف یک ساعت پیش عالیه بود که گفته بود فرهاد می خواد حال مسعود و جا بیاره. هنوز هیچی نشده دلم برای مسعود می سوخت.

صداهاشون کمتر و کمتر می شد و من فکرم به همه جا سرک می کشید. صدای باز شدن در اتاقم اومد.

- خوابی ساغر؟

صدای اسما بود. سرم رو آروم از زیر پتو بیرون آوردم. نگرانی از یک طرف و کنجکاوی بابت دونستن وضعیت خونه عمو باعث شد نتونم نقش خواب بودن رو به خوبی بازی کنم.

اسما توی تاریکی به سمت تخت اومد و لبه ش نشست و گفت:

- خیلی قیافه ش بهتر شده. صورت شیش تیغه و ظاهر شق و رق و شکل صحبت کردنش، همه باعث شده بود یه جنتلمن تحصیل کرده به نظر بیاد.

پوزخندی زدم، اگر قرار بود رفتن به تهران روش تاثیر بذاره اون که از بچگیش اون جا بزرگ شده بود! نو دیده ی جو زده ی دانشگاه نرفته!

اسما به من نگاه نمی کرد و با هیجان و البته با صدای آرومی حرف می زد:

- همه که وارد شدیم بعد از من که نفر آخر بودم هی گردن می کشید تا ببینه کس دیگه ای هم هست!

به سمتم برگشت و با لبخندی کش اومده گفت:

- منتظر تو بود.

با این که دلم مثل سیر و سرکه می جوشید سعی کردم ظاهرم خونسرد باشه:

- خودت به تنهایی حدس زدی؟

لبخندی احمقانه زد و هیچی نگفت. آروم پرسیدم:

- کسی از من سراغی نگرفت؟

چشم هاش درخشید:

- چرا! گرفت.

با صدای آروم تری گفتم:

- عمو؟

صورتش رو نزدیک کرد و با صدای کلفتی گفت:

- عمو جان اگر صلاح بدونین یه تاریخی رو برای عقد من و ساغر مشخص کنید.

چشم هام گرد شد و گفتم:

- داری جدی حرف می زنی؟

با همون لبخند کش اومده گفت:

- به روح عزیز.

باور کردم. چون به روح عزیز قسم خورده بود. حالا باید خوشحال می شدم یا ناراحت! مسعود خودش از بابا تاریخ عقد رو پرسیده بود. حتما بابا الان توی دلش عروسی بود. با فرهاد چه کنم؟ وای فرهاد!

به سقف زل زدم و گفتم:

- می خوام بخوابم.

- فکر کنم توی دو سه روز آینده مراسم باشه. بابا با عمو پچ پچ می کردن. مسعود به من گفت چه قدر تغییر کردی اسما!

ریز ریز خندید:

- حالا انگار چند صد ساله من و ندیده!

کلافه گفتم:

- اسما، گفتم می خوام بخوابم.

آروم به بازوم ضربه ای زد و گفت:

- باشه آبجی جون خوب بخوابی.

و از اتاق بیرون رفت. خوب بخوابم؟ خوب! اصلا بخوابم؟!

خدایا خودت حواست به همه چیز هست. مگه نه؟!

***

چادرم رو زیر گلوم محکم چسبیدم و قدم بعدی رو برداشتم و به کفش هایی که روی پله ها جفت شده بودن نگاه کردم.

- اومدی ساغر؟

سرم رو بالا آوردم و به چشم های قرمز زن عمو نگاه کردم. به هق هق افتاد:

- بیا ببین از خدا بی خبر ها به خاطر یه کیف پول چه بلایی به سر پسرم آوردن!

می خواستم باور کنم که به خاطر کیف پولش بوده اما نمی شد. با صدای تحلیل رفته ای گفتم:

- حالش خوبه؟

نزدیک شد و دستم رو گرفت و گفت:

- بیا از در بیرون بر و تو اتاقش. بقیه فکر می کنن خوابه ولی بچه م از درد بدنش نمی تونه بخوابه.

دمپایی هام و در آوردم و دنبالش کشیده شدم. در اتاق رو آروم باز کرد. تخت گوشه ی اتاقش بود.

- می بینیش؟ جای سالم توی بدنش نذاشتن بی انصاف ها.

بی اراده وارد اتاق شدم. زن عمو هم پشت سرم اومد داخل اتاق و در رو هم بست.

- مسعود جان مادر؟

جوابی نداد. رو به زن عمو گفتم:

- خوابه زن عمو بیدارش نکنید.

به محض تموم شدن جمله ام مسعود تکونی خورد و به سمت ما چرخید، اول از همه خط افقی کبود روی بینیش به چشم اومد و بعد پارگی کنار لبش. چشم هاش و ریز کرد و آروم گفت:

- خوبی ساغر؟