رمان خاطره به قلم مهدیه لیموچی

ژانر : #پلیسی #هیجانی #عاشقانه

خلاصه :

طنین_بهراد دختر 23 ساله ی که سرگرد نیروی انتظامیه.

طنین بخاطر ماموریت یک ساله مجبور به ازدواج با سرگرد رایان رادمنش می شه.

طنین مادرش رو از دست داده و زندگیش بدون هیچ ارامشیِ !

پدرش هم بخاطر دوری از خاطرات همسرش به مسافرت های خارجی می ره و طنین می مونه تنهای تنها !!

ماموریتی که بهش می خوره یک سال طول می کشه.

توی این ماموریت با پسری به اسم علی اشنا می شه که می شه گفت دست راستِ رئیس باند موادِ.

علی توی زندگیش درد های زیادی کشیده.

طنین از نگاه علی ترس داره و همیشه ازش دوری می کنه اما...

پایان_خوش

ماشین رو توی پارکینگ اداره پارک کردم و پیاده شدم سربازی که توی پارکینگ بود احترام نظامی گذاشت، سرم رو به معنی "ازاد" تکون دادم.

به سمت آسانسور رفتم و بعد از کمی انتظار دکمه شماره رو لمس کردم، از آساسور بیرون اومدم و وارد راه رو بزرگ اداره شدم با قدم های محکم و قوی از سرباز های که احترام میذاشتن گذشتم به سمت اتاق سروان عظیمی، دوست صمیمی و معاونم، راه افتادم.

به محض دیدن من احترام گذاشت، بهش گفته بودم نیازی به احترام گذاشتن نیست ولی گوش نمی داد بخاطر حرص دادن من احترام می ذاشت.

منم از حرصش فقط سرم رو تکون دادم و وارد اتاق شدم نگاهم رو دور تا دور اتاق چرخوندم یه اتاق ساده اما شیک، نفس عمیقی کشیدم این اتاق دومین جای بود که ارامش داشتم.

دیوارهای سبز رنگ این اتاق بهم حس قدرت و امنیت می داد.

چادرم رو در آوردم و به چوب لباسی کنار در آویزون کردم کنار چوب لباسی یه آینه کوچیک بود خیره شدم به چهره خودم به صورتم از توی اینه به پوست سفید و چشمهای عسلیم که منو یاد مامان می نداختن با یاد مامان اشک توی چشمام جمع شد. مامان، مامان عزیزم، وقتی رفت، طنین رو هم با خودش برد!

طنینی که همه از صبر و ارامشش حرف میزدن رفت، ارامش من مامان بود و با رفتنش ارامشم رفت.

همون لحظه صدای در بلند شد. با سر انگشتم اشک زیر چشمم رو پاک کردم و از جلوی اینه کنار رفتم. روی صندلی چرخ دار قهوه ای رنگ پشت میز نشستم با صدای که سرکار ناخوداگاه محکم و با غرور جلوه میداد گفتم:

_ بفرمایید

در که باز شد میترا احترام نظامی گذاشت; وارد اتاق شد و گفت:

_ طنی جونی اجازه هست بیام تو؟؟

نفسم رو با صدا بیرون دادم و چشمام رو یه دور چرخوندم و با بی حوصگلی گفتم:

_ نه به احترام گذاشتنت نه به طرز صحبت کردنت بیا بشین.

در حالی که داشت به طرف مبل چرم رو به روی من می رفت گفت:

_ احترام واسه اینه که می دونم دوست نداری، می خوام حرصت رو در بیارم.

حرصی شدم، با حرص بهش اشاره کردم و گفتم:

_ خوب حالا واسه چی اومدی ؟؟؟

با دست ضربه ای به پیشونیش زد و جواب داد:

_طنین، داشت یادم می رفت، سرهنگ رنجبر کارت داشت!

عصبی شدم، بازم حواس پرتی کرده بود; مثل همیشه!

_ چرا زودتر نگفتی میترا

از پشت میز بیرون اومدم، همونطور که به سمت در می رفتم صداش رو شنیدم که جواب داد:

_ الان گفتم، می تونی بری دیگه!

چشم غره ای بهش رفتم و از اتاق بیرون زدم به طرف اتاق سرهنگ به راه افتادم، به میز سروان قاسمی که منشی سرهنگ بود که رسیدم با سر بهم اشاره کرد که می تونم برم داخل نگاهی به در سیاه رنگ بزرگ اتاق سرهنگ انداختم و همراه با نفس عمیقی که کشیدم دو تقه به در زدم، بعد کمی مکث صدای جدی سرهنگ به گوشم خورد:

_ بفرمایید

وارد اتاق سرهنگ شدم و احترام نظامی گذاشتم.

_ بفرمایید بشینین سرگرد

رفتم و همون طور که سرهنگ دستور داد نشستم روی مبل

_با من کاری داشتین سرهنگ؟

دفتری که روی میزش بود رو باز کرد و همونطور که نگاهش به برگه های دفتر بود جواب داد:

_بله چند لحظه صبر کنید

به مبل تکیه دادم و شروع کردم به برسی اتاق!

ده دقیقه از زمانی که توی اتاق سرهنگ بودم گذشته بود روی مبل جا به جا شدم، دقیقه بود که نشسته بودم و سرهنگ هم هیچ حرفی نزده بود توی همین فکر بودم که صدای در بلند شد به طرف در برگشتم، در با اجازه سرهنگ باز شد و قامت ورزشکاری مردی نمایان شد.

احترام گذاشت و بعد هم به دستور سرهنگ روی مبل رو به روی من نشست. توی این فاصله کم چهرش رو انالیز کردم تقریبا سالی بهش می خورد چشمهای

قشنگی داشت، سیاه نافذ، پوست تقریبا سفید و دماغ متناسب، باصدای سرهنگ نگاه از مرد برداشتم و به سرهنگ نگاه کردم در حالی که به من اشاره می کرد گفت:

_ایشون سرگرد بهراد هستن

تعجب رو توی نگاه مرد می دیدم، حتما فکر می کرد چون زنم مقامم بیشتر از یه "سروان" نیست. ولی من برای شغلم حاضر بودم جونم رو هم بدم. سرهنگ به مرد اشاره کرد و گفت:

_ و ایشون سرگرد رادمنش

سرم رو به معنی خوشبختم تکون دادم و به سرهنگ خیره شدم، ولی سنگینی نگاهش رو حس می کردم!

_ خوب من شما رو اینجا دعوت کردم که درباره ای باند قاچاق مواد مخدر حرف بزنیم همونطور که می دونین باند بزرگ موادی هست که مدت طولانیِ داریم برای وارد شدن به باند تحقیق می کنیم. ل

اطلاعات زیادی به دست اوردیم ولی نیاز به کمک داریم و من از شما دو تا میخوام که به یه این ماموریت برین. سرگرد رادمنش یکی از نیروهای هستن که جدیدا به ما ملحق شدن خانم بهراد شما باید با اقای رادمنش به یه ماموریت حداقل یک ساله برید.

مغزم برای یه لحظه سوت کشید، چی شنیدم یک سال....

من و سرگرد باهم عکس العمل نشون دادیم و با تعجب گفتیم:

_یک سال؟؟؟

سرهنگ خیلی ریلکس ادامه داد:

_ بله یک ساله، شما به عنوان مشتری و همکار وارد این باند می شید. که البته جدا از هم، ما با تحقیق های بسیار متوجه شدیم که دو نفر از اعضای اصلی این باند به اسم های علی و ازیتا هستن که شما باید به این

دوتا نزدیک بشید. سرگرد رادمنش شما باید به علی نزدیک بشید و سرگرد بهراد شما هم به ازیتا خوب اسم مستعارتون...سرگرد رادمنش شما رایان پارسا، سرگرد بهراد شما هم عسل محمدی.

سرهنگ درباره جزئیات عملیات بهمون توضیح داد بعد از تمام شدن صحبت هاش، به اتاق خودم برگشتم و شروع کردم به برسی دقیق پرونده.

بعد از تمام شدن شیفت کاری پرونده رو بستم و از اتاق بیرون اومدم، سوار اسانسور شدم; می خواستم دکمه پارکینگ رو بزنم که سرگرد رادمنش رو از دور دیدم، دستی به نشونه ایستادن تکون داد.

دستم رو پایین انداختم، وارد اسانسور شد و دکمه پارکینگ رو لمس کرد. برگشت طرف من

_ ببخشید معطل شدید

با تمام جدیتی که از خودم سراغ داشتم جواب دادم:

_ خواهش می کنم

اسانسور ایستاد از سرگرد خداحافظی کردم و به سمت ماشین رفتم، دزدگیر رو زدم و سوار شدم. توی راه تنها به ماموریت فکر میکردم و بابا!

وقتی رسیدم خونه در پارکینگ رو با ریموت باز کردم. ماشین رو توی پارکینگ پارک کردم.

من همیشه عاشق این قصر بودم، ولی بعد از مرگ مامان، خونه یه رنگ و بوی دیگه گرفت با رفتن بابا، منم خودم

رو با کار سرگرم می کردم. نفس عمیقی کشیدم و وارد خونه شدم.

وقتی وارد خونه می شدی دوتا پله پرانتزی شکل بود که هردو به طبقه بالا می رسید، مستقیم به سمت اتاق خودم که طبقه بالا بود رفتم.

بابا انگلیس بود. از وقتی دست عجل مامان رو ازمون گرفته بود بابا همیشه تو مسافرت بود انگار اصلا به خودش فکر نمیکرد. مامان حدود دو سالی می شد که فوت کرده بود. فقط منو بابا بودیم بعضی روزها عرشیا هم می اومد پیشمون، خانواده عموم المان زندگی می کردن، عرشیا چون عاشق ایران بود همیشه می اومد پیشمون عرشیا سال از من بزرگ تر بود و مثل برادر نداشتم برام عزیز بود.

وارد اتاقم شدم. مثل همیشه این اتاق بهم ارامش می داد. یک سمت اتاق کاملا شیشه بود و به سمت باغ باز می شد، استخر بزرگ پر از ابی که دور تا دورش رو با گل های رز رنگا رنگ تزئین کرده بودن هرکس که وارد اتاق می شد محو این تصویر می شد.

رنگ اتاق ترکیبی از ابی اسمونی و سفید بود یه رنگ ارامش بخش کمدم رو باز کردم و حولمو در اوردم به سمت حمام رفتم. هیچ چیز مثل یه دوش اب گرم به ادم ارامش نمی ده. موهام رو باز کردم .

موهای طلایی رنگم روی شونه هام ریختن، موهای که همیشه مامان شونشون میزد، وقتی به خودم نگاه میکردم قیافه مامان جلوی چشمم ظاهر میشد و همین عذابم می داد، جای خالیش توی این دوسال عذابم می داد، ارامشم، شادیم، زندگیم و مهم تر از همه خودم! بعد از مرگ مامان همه چیزم از بین رفت حتی خودم!

انگار خدا می خواست با شباهتی که به مامان داشتم عذابم بده. رفتم زیر دوش اب گرم، خیلی دلم برای مامان تنگ شده بود بعد از رفتنش بابا کلا خودش رو با شرکت سرگرم میکرد و سفرهای راه دور رو خودش می رفت. مامان و بابا هردو از خانواده های سرشناسی بودن. هردو مجبور به ازدواج می شن!

مجبور شدن باهم ازدواج کنن ولی بعد از ازدواج کم کم عاشق هم میشن طوری که عشقشون حتی توی قصه ها نمیشد دید ولی بعد از مرگ مامان ،بابا خیلی شکسته شد.

بعد یک سال حالش بهتر شد. ولی بازم خیلی کم می اومد خونه می گفت جای، جای این خونه برام خاطره داره و سخته تحمل این خاطره ها زمانی که معشوقت نباشه. حولم رو تنم کردم و از حموم بیرون اومدم.

بابا عاشقانه مامان رو دوست داشت. همیشه به عشقی که نسبت به هم داشتن غبطه می خوردم، همچین عشقی رو نمی شد هیچ جای دنیا پیدا کرد، پاک و عاشقانه! سرم رو تکون دادم. همه نابود شدیم بعد از مرگ مامان چه شبها که تا صبح اشک نمی ریختم توی تمام این شبهای درد اور و سخت نرگس جون و بابا پیشم بودن بابای که به وضوح خم شدن شونه هاش رو می دیدم و حتی اشک های که سعی داشت از من پنهون کنه رو با چشمای خودم می دیدم بابا صبرش خیلی زیاد بود خیلی زیاد! به خاطر من به خودش امید داد، و به خاطر من زندگیش رو دوباره از نوع ساخت ولی بدون مامان! بدون عشقش! منم بهش قول دادم که نشکنم و با قدرت ادامه بدم، که همیشه پیشش باشم و همیشه امیدوارم که بتونم به قول های که بهش دادم عمل کنم! نفس عمیقی کشیدم و در کمد رو باز کردم یه دست لباس خونگی در اوردم به همراه یه شال چون مش حسین توی خونه بود باید شال می پوشیدم. لباسام رو پوشیدم به سمت در اتاق رفتم. دستم رو، روی دستیگره در گذاشتم. مثل همیشه غم و غصه هام رو پشت همون در نگه داشتم و از اتاق بیرون رفتم.

از پله ها رفتم پایین با شادی نرگس جون رو صدا زدم که اونم با مهربونی تمام جوابم رو داد:

_نرگس جون یه قهوه برام میاری ؟؟

لبخندی زد و با روی باز جوابم رو داد:

_الان میارم دخترم کجا میشینی؟؟؟

همونطور که به طرف سالن می رفتم بلند گفتم:

_توی سالن نرگس جون

روی مبل سفید چرمی جلوی تلوزیون نشستم، کنترل رو از روی میز برداشتم و تلوزیون رو روشن کردم کانال ها رو زیر رو کردم تا یه فیلم خوب پیدا کنم،توی همین حین نرگس جون قهوه م رو

اورد.

_دستت درد نکنه، نرگس جون

مثل همیشه وقتی بهش میگفتم"نرگس جون" خوشحال شده بود. با لبخند مهربونش و با چشمای که ازشون محبت می بارید جوابم رو داد:

_خواهش می کنم دخترم، پدرتون زنگ

زد الان لندن هستن، گفتن کارها طول کشید نمی تونن زود بیان حداقل روز طول می کشه بعد از اونجا می رن آلمان.

بابا!! این کار رو با خودت و من نکن همه می دونن عاشقی و همه اینو هم می دونن که دور بودن از معشوق چقدر سخته اما!! خودت رو داری نابود می کنی پدر من!

کاش می فهمیدی حرفامو.

حالم به خاطر بابا خراب شده بود فقط سرم رو برای نرگس جون تکون دادم، اونم چون درک می کرد حالمو بدون حرفی سالن رو ترک کرد.

برای بهتر شدن حالم کمی از قهوه رو مزه مزه کردم.

توی این موقعیت اریانا بهترین گزینه بود برای صحبت کردن! گوشیم رو، از روی میز برداشتم و شمارش رو گرفتم. بوق دوم بود که جواب داد:

_الو....

_سلام آریانا خوبی؟

_ سلام سرگرد مملکت، ما خوبیم تو چطوری؟

_منم خوبم، کجایی یه سر بیا اینجا...

_اینجا کجاست ؟؟؟؟

_خونه ی ما دیگه!

_ وای طنین به خدا خستم بذار برای یه وقت دیگه

_ باشه پس برو استراحت کن فعلا

_ از دستم ناراحت نشیا

_نه عزیزم از چی ناراحت بشم خوب خسته ای منم حواسم اصلا به ساعت نبود حتما خیلی کار داری!

_ نگو امروز مطب انقدر شلوغ بود; همین امروز این منشی هم مرخصی گرفت و رفت من موندم تنها اخرش زنگ زدم به اریا تا اومد کار منشی رو برام انجام داد!

_خوب میگفتی من بیام اینقدر این پسر خاله بدبخت ما رو اذیت نکن...

_تو نمیخواد دلت برای برادر من بسوزه الکی هم تعارف نکن خانم سرگرد...وقتی میدونی نمیتونستی بیای الکی حرف نزن

_ ناسلامتی دکتر مملکتی یکم خجالت بکش از طرز حرف زدنت

_ ببخشید حواسم نبود اگه درست حرف نزنم سرگرد میندازم زندان

_خوب بابا مزاحم نشو...

_عجب ادمی هستی وقتم رو گرفتی، حالا هم میگی مزاحم نشو! راستی انقدر حرف زدی می تونی بیای مطب تا این داداش به قول شما بدبختمون حداقل عصر رو بره شرکت؟؟

_ باشه سریع میام خدانگهدار

_منتظرم خداحافظ

تماس رو قطع کردم، لبخندی روی ل*ب*م نشست چقدر اریانا رو دوست داشتم و برام عزیز بود از روی مبل بلند شدم به سمت پله ها رفتم، وارد اتاقم شدم و لباس هام رو با لباس های بیرونی عوض کردم، ارایش ملیحی انجام دادم.

سوییچ ماشین رو برداشتم و رفتم پایین به نرگس جون گفتم شام رو حاضر کنه تا منو اریانا می یایم بعد به طرف پارکینگ رفتم ماشین رو از پارکینگ در اوردم و به سمت نزدیک ترین گل فروشی به مطب اریانا حرکت کردم یه دسته گل خوشگل رز سفید که با ربان ابی تزیین شده بود رو انتخاب کردم; توی راه مطب توی فکر بودم که جریان ماموریت رو چطوری به اریانا بگم! ماشین رو روبه روی مطب پارک کردم و پیاده شدم بالای در تابلو بزرگی بود که روش نوشته شده بود:

_《مطب دندانپزشکی دکتر اریانا صداقت》

بعد از خوندن تابلو لبخند دیگه ای روی ل*ب*م نشست. اریانا همیشه عاشق دندون پزشکی بود هیچوقت روزی که توی کنکور قبول شد یادم نمی رفت چقدر هیجان داشت. اون موقع مامان بود، همه باهم رفتیم اصفهان چقدر خوش گذشت...سعی کردم یاد خاطره های اون سفر نیوفتم چون مطمئن نبودم که بتونم جلوی خودم رو بگیرم و گریه نکنم! اون سفر اخرین سفری بود که مامانم باهامون بود...در رو باز کردم تعداد زیادی مریض روی صندلی های انتظار نشسته بودن معلوم بود حسابی سرشون شلوغه اریا پشت میز منشی نشسته بود و سرش تو لپ تاب بود...سرفه مصلحتی کردم که متوجه اومدنم بشه ، نگاهش رو از لپ تاب گرفت و از کفشام شروع کرد به انالیز کردن تا رسید به صورتم یه دفعه از جاش بلند شد و احترام گذاشت خندم گرفت، با خنده گفتم:

_سلام راحت باش

_ سلام سرگرد ببخشید نشناختم...

به مریضا اشاره کردم:

_خوب حالا، زشته ابرومون رو بردی!

گلا رو به سمتس گرفتم و گفتم:

_ناقابله

_خودت گلی این چی بود اوردی دختر خاله

_نمک نریز، اریانا کجاس؟؟

_ خانم دکتر مریض دارن شما بفرمایید بشینید تا من بهتون اطلاع بدم.

به دنباله حرفش خندید!

_ این شغل بیشتر بهت میاد

اخم کرد و در جواب گفت:

_ایییش!!! بی سلیقه یه معمار جلوت وایساده میگی منشی گری بهش میاد...؟؟

از طرز " ایش" گفتنش خندم گرفت...سعی کرده بود مثل دخترا با ناز و صدای ظریفی بگه

_من جلوم یه منشی دست و پاچلوفتیه نه معمار، این منشی اگه منشی من بود تاحالا اخراج شده بود.

البته باید بگم اقا! منشی بودن یه شغل ابرومند و پرطرفداره ولی به عقل نیاز داره که باید بگم جنابعالی اون عقل رو، نداری پس این شغل بدردت نمیخوره!!!

اریا دهن باز کرد تا جوابم رو بده که همون موقع در اتاق اریانا باز شد و مریضی خارج شد.

به محض خروج مریض سریع دستم رو برای اریا تکون دادم و رفتم داخل اتاق اریانا، وقتی منو دید از جاش بلند شد و به سمت من اومد.

_ به سلام دخترخاله جون!!!

_ سلام اریانا...

دهن باز کرد که جواب بده که ایندفعه در اتاق شتاب زده باز شد و هیکل اریا توی چهارچوب در

ظاهر شد برای یه لحظه ترسیدم که اتفاقی افتاده باشه اریا همونطور که نفس نفس میزد گفت:

_ببخشید خانم دکتر یه دفعه سرشون رو انداختن اومدن داخل!

نفسم رو با صدا بیرون دادم این دیگه کی بود زهرِترک شدم مشتی به بازوش زدم اریانا و اریا با صدای بلند می خندیدن اریانا در حالی که هنوز اثار خنده توی صداش مشهود بود گفت:

_ خوب خانم خوشگله برو پشت میزت که مریضا منتظرن.

بعد به طرف اریا برگشت:

_اقا خوشتیپه توهم برو شرکت خیلی مزاحمت شدم ببخشید ممنونم ازت.

اریا خودش رو مرتب کرد و بادی به غبغب انداخت:

_ خوبه حداقل میدونی مزاحمم شدی من برم فعلا.

منتظر جوابی از طرف ما نموند و از اتاق خارج شد. بعد از رفتن اریا منم رفتم پشت میز نشستم تا ساعت کار کردیم.

ساعت در مطب رو قفل کردیم و باهم به سمت خونه حرکت کردیم.

نیم ساعت بعد پشت میز شام نشسته بودیم...بعد از شام به نرگس جون گفتم یکی از اتاق های مهمان که همیشه خود اریانا توش می خوابید رو اماده کنه.

تا زمانی که اتاق اماده می شد هردو رفتیم توی اتاق من، حرف زدیم و حرف زدیم تا که رسیدیم به ماموریت

سعی کردم کمی مقدمه چینی کنم! کاری که هیچوقت بلد نبودم:

_ اریانا جان! شغل من رو که می دونی پلیسم! و یه پلیس شغلش اینه که بره ماموریت و خطر کنه مگه نه!؟؟؟

اریانا با نگاه گنگی داشت نگاهم می کرد منظورم حرفام رو نمی فهمید!

_ اره ولی اینا رو چرا داری به من می گی؟؟؟

خودم رو، روی تخت جا به جا کردم، ترسیده از چشماش میخونم اروم گفتم:

_ راستش دارم به یه ماموریت....یک ساله میرم.

تعجب و شوک یه دفعه ای که بهش زده بودم رو میتونستم واضح از چشماش بخونم با بهت گفت:

_چـ...چی می گی؟؟؟ طنین یک سال؟؟؟ بگو گوشام اشتباه شنیدن تروخدا!!! طنین من نمیـ...

بغض گلوش اجازه نداد حرفش رو تمام کنه طولی نکشید که صورتش خیس از اشک شد دوباره ادامه داد:

_ اخه..اینم...شغل بود که...تو انتخاب کردی

_وای عزیزم گریه نکن من که قرار نیست بمیرم که این طوری میـ....

نذاشت حرفم تموم شه و دستش رو گذاشت رو ل*ب*م....

_ عوضی این چه حرفیه میزنی....

خودش رو پرت کرد توی ب*غ*لم سفت فشارش دادم و توی گوشش گفتم:

_وای که تو چقدر احساساتی هستی

تا ساعت شب باهاش حرف زدم و بهش فهموندم که شغلمه و باید حتما برم و خطری برام نداره!

مجبور بودم دروغ بگم، بهش گفتم خطری نداره درحالی که سرتاسر خطر بود این ماموریت! بهش قول دادم سالم برگردم.

قولی که خودمم نمیدونستم ممکنه بهش عمل کنم یا نه!!!؟

با سردرد شدیدی بخاطر قول های که خودم مطمئن نبودم که بهشون عمل میکنم یا نه خوابیدم...

صبح که بلند شدم اریانا خواب بود.

از اتاق اومدم بیرون و به سمت اشپزخونه رفتم یه لیوان قهوه خوردم وقتی دیدم اریانا بیدار نشده دوباره به اتاقم برگشتم.... توقع داشتم اریانا بیدار شده باشه.

رفتم بالای سرش و اروم تکونش دادم:

_ اریانا بلند شو دیرت شده باید بری مطب بدو دیگه

_ هوم...

_ بلند شو تو که ماشینت رو نیاوردی من میرسونمت بلند شو دیگه.

با صدای خوابالویی جواب داد:

_ من بیدارم تو برو تا بیام...

پوفی کشدم...

_ باشه پس زود بیا که یه صبحانه ای حداقل قبل رفتن بخوری.

بعد هم در رو بستم و به سمت کتابخونه رفتم از توی قفسه کتاب ها چندتا کتاب که تا حالا نخونده باشم برداشتم و با خودم بردم در اتاق رو که باز کردم از صحنه ی که دیدم عصبی شدم اریانا هنوز خواب بود...سریع پریدم روی تخت و شروع کردم به پریدن داد زدم:

_ زلزله زلزله

یه دفعه اریانا پرید از خواب و به حالت دو به سمت در رفت هعی داد میزد: _زلزله اومد...زلزله...

منم از خنده روی تخت ولو شده بودم یه دفعه برگشت طرفم.

موهاش سیخ شده بود. اینقدر خندیدم که اشک از چشمام اومد اریانا انگار تازه فهمیده باشه که چی شده یدفعه داد زد:

_ میکشمت طنین میکشمت

به سمت من حمله کرد جیغی کشیدم و عقب عقب رفتم که پام به تخت گیر کرد و افتادم روی تخت اونم از موقعیت استفاده کرد و روی شکمم نشست که جیغم رفت هوا

_ ببین بلند شدی که شدی اگه بلند نشدی یه جور دیگه حالیت میکنم اریاناآآ...

_حالی کن ببینم چـ...

حرفش تموم نشده بود، که با زانو زدم تو کمرش که از درد خم شد از فرصت استفاده کردم و هلش دادم جام رو باهاش عوض کردم، نشستم روی شکمش

_هی چاقالو بلند شو نفسم بالا نمیاد...

_ من چاقالوام؟من که از تو یکی لاغر ترم

_حالا بلند شو نمیتونم نفس بکشم بعدا درباره این که کی لاغر تره بحث میکنیم

از روی شکمش بلند شدم و در حالی که به سمت در اتاق میرفتم گفتم:

_من از تو لاغر ترم حالا بیا بریم صبحانه بخوریم

_ باشه الان صورتم رو میشورم تو برو تا من بیام

_ دوباره نخوابی اریانا، وقت نداریم

_ باشه بابا الان میام

از اتاق اومدم بیرون و به سمت راه پله رفتم امروز مرخصی داشتم، فردا هم باید میرفتم پرونده ازیتا رو از سرهنگ می گرفتم، از هفته ی دیگه ماموریت شروع می شد نرگس جون میز رو چیده بود.

_ سلام صبح بخیر نرگس جون

_سلام دخترم صبح تو هم بخیر بیا بشین صبحانت رو بخور

_ممنون

اریانا اومد پایین

_صبح بخیر نرگس جون

_ صبح توام بخیر اریانا جان بشین، بشین تا برات چایی بیارم

همونطور که داشت پشت میز می نشست جواب داد:

_ ممنونم چرا زحمت کشیدید

_ زحمت چیه دخترم

نرگس جون دوتا چای جلوی ما گذاشت و خودش از اشپزخونه بیرون رفت.

_زود بخور بریم دیر شد.

_تو رو نمیدونم ولی من که مطب مال خودمه

_ من کار و زندگی دارم بانو

با حرص اخرین لقمه رو توی دهنش گذاشت و گفت:

_ باشه بابا تمام شد بریم

سرم رو تکون دادم و سریع رفتم بالا، لباسام رو عوض کردم.

اریانا هم اومد و لباساش رو پوشید.

با هم از خونه اومدیم بیرون. اریانا رو جلوی مطب پیاده کردم.

_ خداحافظ

سرش رو از توی شیشه اورد داخل

_ طنین مراقب خودت باش

چشمام رو یه دور باز و بسته کردم

_ نگران نباش خواستم برم بهت خبر می دم!

_ بابات؟

_ اون که نیست لندنِ بعدش هم می ره پیش عمو حتما تا بیاد حداقل یکی، دوماه طول می کشه بقیش هم خدا بزرگه!

_ در هر صورت باید مراقب خودت باشی طنین وگرنا نمی زارم بری!

خندیدم

_ باشه دختر خاله

_ خدانگهدار

_ خدافظ

ماشین رو ، روشن کردم و با یه بوق ازش دور شدم

باید می رفتم برای ماموریت یکم لباس و خرت و پرت می خریدم.

خیلی وسایل بود که نیاز داشتم. نیم ساعت بعد جلوی در فروشگاه پوشاک بودم. ماشین رو پارک کردم و پیاده شدم.

در فروشگاه رو باز کردم که باد خنکی به صورتم خورد. نفس عمیقی کشیدم

از دور دیدمش سعی کردم اروم رفتار کنم به طرفش رفتم تا نگاهش به من افتاد سریع به طرفم اومد.

_ سلام

سرش رو تکون داد

_ چیزی می خوای؟

_ اره

_ دنبالم بیا

اول خودش حرکت کرد، دنبالش رفتم.

_ چه نوع شخصیتی؟

_ باند قاچاق

_ قاچاق؟

_ اره قاچاق مواد مخدر

_ باشه

ایستاد منم کنارش ایستادم به یکی از درهای که رو به روش بود اشاره کرد.

_ اینجا می تونی چیزی رو که می خوای پیدا کنی!

_ ممنون

کمی مکث کردم، وقتی دید دارم لفتش می دم، به طرف یکی از دخترهای که اونجا کار می کردن برگشت.

_ خانم رو همراهی کن

دختره سرش رو تکون داد و خودش جلوتر از من در اتاق رو باز کرد و رفت داخل، نگاهی بهش انداختم و با ، باز و بسته کردن چشمم ازش تشکر کردم

وارد اتاق شدم.

_عزیزم چی می خوای؟

_ چند دست لباس می خوام..خودم بر می دارم

_ باشه عزیزم پس من می شینم روی اون صندلی

و با دستش به صندلی که گوشه اتاق بود اشاره کرد.

سرم رو تکون دادم براش و به سمت لباسا رفتم.

یه دست مانتو و شلوار مدل ارتشی برداشتم و روی میز گذاشتم. با یه شلوار لی خیلی ارزون، یه مانتو که مطمئن بودم مال قرنه پیش بود از بس رنگش رفته بود رو هم برداشتم، نمی خواستم جلب توجه کنم. تمام وسایلی که نیاز داشتم رو برداشتم و گذاشتم روی میز

دختره توی تمام مدت سرش توی گوشی بود.

_ می تونیم بریم

سرش رو بلند کرد و نگاهی بهم انداخت

_ تمام شد؟

_ اره

_ باشه بریم

به دنبال حرفش از روی صندلی بلند شد. باهم از اتاق اومدیم بیرون، نگاهم رو دور تا دور فروشگاه چرخوندم، کنار چندتا مشتری ایستاده بود. دختره به طرفش رفت و کنار گوشش چیزی گفت که به طرف من نگاه کرد سرش رو تکون داد و به طرفم اومد.

_ تمام شد؟

با کلافگی جواب دادم:

_ اره

_ باشه تا کی می خوایشون؟

_ فردا!

_ باش فردا اول وقت می فرستم برات

_ ممنون من رفتم خدانگهدار

با حسرت بهم خیره شد و فقط گفت:

_ مراقب خودت باش

بدون توجه به حرفش از فروشگاه اومدم بیرون. دستم رو ، روی قل*ب*م گذاشتم

دوباره مثل همیشه درد گرفته بود. هر وقت می دیدمش درد می گرفت

وقتی می دیدمش یاد اون اتفاق می افتادم. اتفاقی که ممکن بود زندگیم رو به گند بکشه!

اتفاقی که تا مرز نابودی زندگیم پیش رفت

اما یه حمله!

یه حمله قلبی بود که جلوش رو گرفت

از اون موقع بود که با خودم یه درد رو حمل کردم.

دردی که حتی پدرم هم ازش خبر نداشت

قل*ب*م خیلی تند می زد! دوباره و دوباره با دیدنش حالم بد شده بود.

چشمام رو بستم و نفس عمیقی کشیدم

سوار ماشین شدم و حرکت کردم

***********

_ خانوم!

_ جونم نرگس جون؟

از پله ها اومدم پایین

_ جانم؟

_ جانت سلامت دخترم

یه کیسه به طرفم گرفت

_ این چیه؟

_ نمی دونم دخترم یه اقای اوردش داده بود دست مش حسین

کیسه رو از دستش گرفتم

_ باشه ممنون

_ خواهش میکنم دخترم

در کیسه رو باز کردم اه این که لباسامِ حتما کیاوش اورده بودشون. باید می رفتم اداره تا پرونده رو تحویل بگیرم

از پله ها رفتم بالا و، وارد اتاقم شدم

کیسه لباسام رو گذاشتم توی کمد و لباسای کارم رو از توی کاورش در اوردم

داشتم دکمه های مانتوم رو می بستم که چند تقه به در خورد.

_ بفرمایید

_ منم مادر

به سمت در رفتم و در رو باز کردم

_ جونم؟

یه نگاه کلی بهم انداخت و گفت

_ می ری؟

_ اره باید برم اداره

ضربه ای روی دستش زد و گفت

_ اخه دختر اینم شغل بود؟

تو که اینقدر به طراحی علاقه داشتی چرا ادامه ندادی؟

_ اه نرگس جون شما دیگه چرا؟

بسه همه گفتن شما دیگه نگین.من به شغلم علاقه دارم.

قطره اشکی که از گوشه چشمش چکیده بود رو با سر انگشتم پاک کردم

_ باشه؟

_ باشه...مادر من می رم پایین

چشمام رو با ارامش بستم. وقتی باز کردم نرگس خانم رفته بود.

در رو بستم و مشغول بستن دکمه هام شدم.

مقنعه ام رو پوشیدم و چادرم رو سرم کردم. از اتاق اومدم بیرون همون طور که داشتم از پله ها می اومدم پایین بلند گفتم:

_ نرگس جون من دارم می رم خدانگهدار

نرگس جون از اشپزخونه بیرون اومد.

_ خدا پشت پناهت مراقب خودت باش

دستم رو براش تکون دادم و از خونه اومدم بیرون سوار ماشین شدم. یه بوق برای مش حسین زدم و از پارکینگ رفتم بیرون.

پشت چراغ قرمز بودم. فکر درگیر بود!

به یک سال ماموریتم فکر می کردم

به یک سالی که باید دور می بودم از پدرم، از نرگس جون که توی این دوسالی که مامان رفته بود

شده بود محرم اسرارم

شده بود امید بخشم

با اینا چیکار می کردم

باید مثل همیشه صبر می کردم انتخاب خودم بود

شاید حتی دیگه برنمی گشتم خونه!

نفسم رو باصدا بیرون دادم. با سبز شدن چراغ حرکت کردم بعد نیم ساعت جلوی اداره بودم.

ماشین رو پارک کردم و پیاده شدم

دکمه اسانسور رو لمس کردم و به دیواره اسانسور تکیه دادم، در اسانسور داشت بسته می شد که یه دفعه یکی پرید داخل

از دیواره اسانسور جدا شدم و به مردی که سر تا پاه سیاه پوشیده بود خیره شدم، در اسانسور بسته شد. مرد روی زانوهاش خم شده بود و نفس نفس می زد. سرش رو بلند کرد که چشمم به دوتا تیله سیاه خورد.

سرگرد رادمنش!

صاف سر جاش ایستاد

_ سلام

سرفه ای کرد و ادامه داد:

انگار ما فقط توی اسانسور باید همدیگه رو ببینیم

و دنباله حرفش لبخندی روی ل*ب*ش نشست. همون موقع در اسانسور باز شد

بدون توجه بهش از اسانسور اومدم بیرون و به طرف اتاق کارم رفتم. ساعت ظهر بود که میترا خبر داد که سرهنگ دستور داده برم اتاقش. چادرم رو مرتب کردم و از اتاق رفتم بیرون چند تقه به در زدم و با صدای سرهنگ که اجازه ورود بهم داد در رو باز کردم و احترام گذاشتم

_ ازادی سرگرد

نگاهم به سرگرد رادمنش افتاد که یه گوشه اتاق روی صندلی نشسته بود از حرکاتش می شد فهمید که کلافس.

_ با من امری داشتین سرهنگ؟

_ بشین بهراد

_ بله قربان

روی مبلی که تقریبا نزدیک بود به میز سرهنگ نشستم. سرهنگ از پشت میزش بیرون اومد و یه پاکت رو گذاشت جلوی من روی میز

به طرف سرگرد رادمنش رفت و یه پاکت هم دست اون داد

_ اینا پرونده های علی و ازیتان

خوب سر گرد بهراد من راجب اینی که الان بهتون میگم با سرگرد رادمنش حرف زدم مشکلی نداشت و قبول کرد

الانم فقط نظر شما رو میخوایم!

برای لحظه ای دلشوره گرفتم.

با گنگی سرم رو تکون دادم و گفتم:

_ راجب چی قربان؟

_ خوب وقت زیادی نداریم

پس سریع میرم سر اصل مطلب

صیغه!.محرمیت

به گوشام شک داشتم روی مبل تکونی خوردم و اومدم لبه مبل اروم و با بهتی که توی صدام مشهود بود گفتم:

_ صیغه محرمیت؟

_ بله سرگرد، شما با سرگرد رادمنش باید با هم محرم بشین، برای پیش بردن هرچه بهتره ماموریته..!

چشمام رو باز و بسته کردم دلشورم الکی نبود!! رفتارم تند شده بود و این دست من نبود!

_منظورتون رو متوجه نمیشم جناب سرهنگ..!

منظور شما اینه من و سرگرد رادمنش باید باهم محرم بشیم؟

منظورتون اینه برای این ماموریت ایندم رو تباه و سیاه کنم؟

سرهنگ در کمال خونسردی اومد و روی مبل رو به روی من نشست و همونطور خونسرد شروع کرد به حرف زدن:

_ سرگرد..تو یه پلیسی..!

وقتی وارد این راه شدی یعنی حاضری حتی جونت رو هم بدی درسته؟

تنها سرم رو تکون دادم

_ پس این محرمیت چیزی نیست..!

زیاد وقت نداریم سرگرد بهراد می دونم برای یه دختر چقدر سخته ولی برای پیش بردن هرچه بهتر ماموریت لازمه!

چشمام رو بستم. طنین مگه نگفتی حاضری جونتم بدی چی شد جا زدی؟

دیر شده طنین خیلی دیر، وارد این بازی شدی. الان برای جا زدن دیر شده!

چشمام رو باز کردم و با اطمینال گفتم

_ باشه

_خوبه پس، بیاین بشینین!

صدای سرگرد رادمنش رو میشنیدم که داشت زیر لب غر غر می کرد. بلند شد و اومد کنار من

نشست.

تمام مدت که سرهنگ داشت صیغه رو میخوند به تنها کسی که فکر نمی کردم خودم بودم!

باید جواب بابا رو چی می دادم؟

نباید بهش میگفتم نباید، اون که متوجه نمی شد.

نفهمیدم چی شد وقتی به خودم اومدم توی اتاق خودم بودم و پرونده ازیتا توی دستام بود. نفسم رو با صدا بیرون دادم

یعنی من الان زن صیغه ی سرگرد رادمنش بودم؟

زن کسی بودم که حتی اسم کوچیکشم نمی دونستم...!؟

پرونده رو ، روی میز گذاشتم و سرم رو بین دستام گرفتم. وای خدایا چقدر زود تصمیم گرفتم. باید بیشتر فکر میکردم

تمامش کن طنین نه کسی می فهمه و نه قراره اتفاقی بیوفته. خودت رو کنترل کن به خاطر شغلت یکم اروم شدم.

باید اروم می شد کاری بود که شده سرم رو از بین دستام ازاد کردم و پرونده رو برداشتم.

بازش کردم و شروع کردم به برسی پرونده:

_ازیتا سپهری.. ساله..عضو باند قاچاق مواد مخدر 《 اناکاندا》بزرگترین باند مواد!

.. سالِ عضو بانده..

وای خدایا یعنی از سالگی؟

یه برادر بزرگ تر از خودش داره اونم به جرم دزدی از طلا فروشی زندانه

خانواده، نداره..!

پوزخند زدم، حتما از سر بیچارگی رو اورده بود به این کار پوزخندم پرنگ تر و عمیق تر شد.

تقریبا در صد کسایی که عضو باندای مختلف مواد و قاچاق میشدن از سر بیچارگی و بدبختی بود.!

پدرش رو توی یه تصادف توی سن سالگی از دست داده بود. مادرش بعد از اون اتفاق سکته میکنه.

پس کل خرج خونه رو برادرش باید در می اورد اونم که مثل تمام جوونا اسون ترین را رو برای خودش انتخاب کرد!

یه راه بدون دردسر..اما پر از ریسک..دزدی..

مادرش وقتی با خبر میشه دومین حمله قلبی بهش دست میده و...تمام.....