رمان غمگینم اما دوستت دارم به قلم فاطمه حیدری

ژانر : #عاشقانه #اجتماعی‎

خلاصه :

داستان در مورده دختری ساده ست برعکس این روزگار....طناز از زمانی که خودش رو شناخت عاشق پسر خاله اش بود....

عشق یه طرفش بالاخره بهش فهموند آنقدر ها هم که فکر میکنه غریب و تنها نیست...

"حسه بدیست اینکه دوستت دارمو تو حتی از وجودم هم بی خبری....

من با نبوده تو زندگی میکنم اما...اما چه کنم همه بودنم نگاهم نمیکنه!

پنجه در پنجه خدا انداختمو برای با تو بودن میجنگم!

قلبه من در مقابله نگاه تو انقدر تند میزند که گاهی حس میکنم پرش پیراهنم را میبینی....

اصلا ....اصلا اگر تو بخواهی دیگر نمیزند!!!

تو از بالا منو میبینی اما من از اعماق ریشه دوستت دارم...(موسیقی)

دیروز دوستم میگفت : چون تو بهترینی پس بایدم بهترین برای تو باشه

بیشتر از قبل از خودم ناامید شدم....بهترین...من برای تو چیم؟؟

معلومه که اون ادمه مطلوب ..اون بهترین هیچ وقت من نخواهم بود...

تو زیبایی و ..بازهم زیبایی و هنوزم زیبایی....

واقعا تو جز زیبایی چه ویژگی داری که من اینگونه عاشقت شدم؟؟؟

بازی میکردیم...من با تو توی گروه افتادم....اره افتادم برای هزارمین بار

مثله پرنده ای زخمی در دام صیادم افتادم...

خیال خام است ..اینکه تو روزی صیاد من باشی...هرچه باشد من ماهی گریز پای روزگارم!

اخم که میکنی دنیایم بهم میریزد...نه نکه به من اخم کنی تو درحال و هوای خودتی و من ...

منه عاشق...درهوای تو!!!

محمدرضا سیب اورده بود...یک قاچ هم نصیب من شد...تو هنوز پیشه ما نبودی اما سهمت را جدا گذاشته بودن..

هرکه چشمش به برش سیب تو میافتاد قلبه من هم میافتاد...نکنه کسی به حقه تو تعرض کند!!!

همه خوردند جز من...بالاخره محمد رضا خودش طاقت نیاورد و سهمه تورا خورد...نگاهم ترسید.....

پس..تو چی؟؟

تو امدی...سهمه خودم را بی صدا در بشقاب گذاشتم..با خنده برداشتی...من خوشنود از اینکه سهمه من برای تو شد...اما نفهمیدی من از خودم برای تو گذشتم...اره تو راحت گذشتی از من!!!!!

از کنارت ارام ردشدم اما قلبه ناارامم بدجور بهانه تورا میگرفت!!!! محضه رضای خدا نگاهم کن ..نه نه نگاهم نکن میترسم از چشمانم خودت را بخوانی...انوقت است که دسته دلم برایت رو میشود!

من یه دیوونم که تنها و با بغض مینشینم کناره پنجره و از تو و از نگاه هایی مینویسم که هیچ وقت سهم من نبود!

وقتی شراره از نگاه های خیره تو میگوید دلم از حسادت چنگ میزند..اما لبخند مهربونی میزنمو ارام میگم:

- اره دوست داره!!!!!!

من قایم شدم پشتی لبخندی که درد میکند! صورتم میخنده اما....وای به حال دلم!

ازت خستم ...از اینکه هیچ وقت برای من نمیشی ناامیدم...خستم...اما باز وابستتم!

الان تو حال با همه نشستن اما من پناه اوردم به اتاقم ..طاقت ندارم بیام و ببینم که بی تفاوتی...."

فاطمه حیدری

دفترو بستم سرمو چسبوندم به پنجره...صدای خنده شراره بود...بدنمو لرزوند..همیشه بلند میخندید تا دیگران بیشتر از همیشه ببیننش... من اما...هیچ کس شک نداره که من تعلق خاطری به تو ندارم ...خدارو شکر که کسی از حاله دلم خبر نداره...همیشه تمام حرفهای دورهمی های دخترونمون درباره ی توئه....من اما ساکت با یه لبخنده احمقانه میشنومم دم نمیزنم!!! فکره اینکه تو دله این همه دخترهستی که شانسشون خیلی بیشتر از منه داغونم میکنه!!!

رفتم جلو ایینه ..بالاخره که چی ؟ باید که بری بیرون از این قفس...وگرنا باید منتظره شنیدن یه عالمه سرزنش از مامان بشی! الان بیشتر از هرچیز نیاز به ارامش دارم!

موهای فرفریمو بستم بالای سرم....لازم نبود از این کیلیپس گنده ها بزنم موهام اینقدر پوف میکرد که سه تای کیلیپس میشد....شراره همیشه میگفت کاش موهای منم اینجوری بود...منم تو دلم میگفتم کاش یه کم از نگاه های "امید" سهمه من میشد... چقدر کاش های ما باهم فرق داره.

مامان لای درو باز کرد و گفت :

- براچی وایسادی جلو ایینه بیخودی...طناز بیا بیرون زشته!

سری تکون دادمو اروم گفتم :

- الان میام!

یه تونیک نخی چارخونه بنفش پوشیدم شاله یاسیمم انداختم رو سرمو یه باره دیگه تو ایینه نگاه کردم...یه تا از فرای موهامو انداختم بیرون...لبمو گزیدمو دوباره دادمش تو...مامانم سخت گیر بود خیلیم سخت میگرفت مخصوصا وقتی امید جایی باشه ...

اره با دله خودم که تعارف ندارم امید خیلی نگاه میکنه..نه منو همه ی دخترارو زیاد نگاه میکنه...ولی اینقدر ژسته بی تفاوتی به خودش میگیره که ادم از اینکه الان هست... کلا از بودنش پشیمون میشه ...جوری نگاه میکنه انگار تنهایی داره تو دلش لذت میبره و هیچ کسیم متوجهش نسیت...اره واقعا هیچ کسم نمیفهمه جز مامانه من ...خیلی تیزه!

یه رژه لب زدمو با زبونم کمرنگش کردم...ابروهامو دادم بالا و شالمو صاف کردم...یه پیس عطرم زدم...

درو باز کردمو اروم رفتم بیرون ...دستم میلرزید ...از خدا خواستم کاش اصلا نباشه ...اما مگه میشه از ته دلم باشه...مگه میشه نباشه وقتی صداشو شنیدم!!! سال تا سال حرف نمیزنه ...واقعا من نمیدونم عاشق چیه این پسر شدم؟؟؟

دوتا خاله هام با بچه هاشون و دایم امشب خونه ما بودن...محمد داماد خالم داشت از کنارم رد میشد قلیون دستش بود تا ببره تو باغ پیشه مردا!!!

- به به سلام....بیدارشدی؟؟

با صدای محمد همه برگشتن سمته من...لبخندی زدمو اروم سلام کردم....

- اره ببخشید از باشگاه اومدم خسته بودم خوابم برد!

رفت بیرون...با چشمام دنبالت میگشتم نمیدونم چیجوری با بقیه سلام علیک کردم اما اینو میدونم سراپا چشم بودم...

وقتی نگاهتو روی شراره دیدم...قلبم ترکید...من دنبال تو..تو دنبال دیگری...به خدا که نامردیه!

از کنارش رد شدمو اروم سلام دادم...رو مبل لم داده بود لبخندی زد و سرشو تکون داد....یعنی تکون دادن سره هفت کیلویی سخت تر از زبونته؟؟؟؟

حداقل بذار کمی صداتو بشنوم ..همین ! چیزه زیادیه؟

رفتم تو اشپزخونه مامان یه عالمه کار داشت...ظرفایی که کثیف کرده بود و شستمو جابه جا کردم...مامان اومد کنارمو اروم گفت :

- سال تا سال نمیای تو اشپزخونه حالا که اینا اومدن کاری شدی؟؟ برو پیشه شراره و سهیلا زشته....

دلم نمیخواست برم بیرون ..برم که چی که عشوه های شراره و سهیلا ( دختر خاله هام) رو ببینم یا هیزگریای امید و ؟؟؟

برای چی برم و حرص بخورم؟ مونا (دختر داییم) ظرفارو ازم گرفت و اروم سری تکون داد یعنی برو!

تا رفتم بیرون سهیلا سریع داد زد:

- طناز بیا اینجا ... بیا ببین چیجوری داریم پسرارو سوت میکنیم....

با لبخند نشستم کنارش...پسر خاله ها و پسر داییم جلومون نشسته بودن و کلکل میکردن با این دوتا....

من اصلا نمیتونستم با کسی دعوا کنم یا جواب کسی رو بدم...یه جور استرس به وجودم مینشست....شراره با خنده گفت :

- کلکل شروع میشود...البته طناز اینجا نقشه نخودی داره میدونین که بچه زبون مبون نداره...

لبخنده کمرنگی زدمو اروم و زیر چشمی نگاهت کردم...داشتی نگاهم میکردی....اما نگاهت طعمه تمسخر داشت شایدم از رو شوخی نگاهم کردی..احتمال این قوی تره...

چشمامو دزدیدم تا نفهمی که برام مهمی! نمیدونم چرا باید به کسی اینجوری دل بست که معلوم نیست دلش کجاست؟؟؟

یه کمی گذشت مامان صدام کرد برم چایی بیارم....بابا و شوهر خاله هام تو سالن نشسته بودن و حرف میزدن اول چایی رو بردم اونجا ... رفتم یه سری دیگه ریختمو اول از خاله هاو دختر خاله ها شروع کردم...وقتی رسیدم جلو امید نگاهه بی تفاوتی بهم انداخت و زیره لب گفت:

- نمیخورم..

بعد سرشو کج کرد تا بتونه بچه هارو ببینه ....مزاحمه دیدزنیش نشدم رفتم کنار ...یه چایی مونده بود خودم برداشتمو نشستم جای قبلیم....

یک ساعت داشتن کلکل میکردن و هیچ کس پیروز این نبرد نبود...چرا چرا اتفاقا شراره با اون بلبل زبونیاشو و عشوه های و قهقه های م*س*تانش پیروز تر از هرکسی بود...چون حداقل ثانیه ای نگاهه امید و سمته خودش میگرفت!

هیچکس از رازه بزرگ دلم خبر نداشت ....حتی....دوسته صمیمی نداشتم نه تو مدرسه نه تو فامیل با همه متعادل دوست بودم...خیلی دیر با کسی جوش میخوردم چون کم حرف میزدم....

میگن مغروری ..اما نمیگن شاید کم حرفه... میگن از خودراضی که حرفتو به هیچ کسی نمیزنی...نمیدونن شاید شنونده ی خوبی نداشتم که حرفه دلمو بزنم! میترسم مسخرم کنن میترسم ازم بد بگن و غرورم از هم بپاشه...من هیچ وقت جواب دندون شکن تو استینم ندارم ...درست برعکس شراره ..همه جا گله مجلسه...همه جا نظر میده و همیشه ام حرفش خونده میشه!

من اما غمنامه های دلمو باید بنویسم توی دفترم تا دست هیچ کس بهشون نرسه!

علی با خنده گفت :

- من میگم برای چی نشستیم اینجا باهم دعوا میکنیم بابا یه سوژه میگیریم دوتا گروه میریزیم سرش...نه ؟؟؟ ایناها طنازم که هست خوبه...بریزیم سره طناز؟؟؟

محمدرضا سریع گفت :

- اوهوی علی اخرین بارت باشه خواهره منو مسخره میکنیا...!

محمدرضا و مونا همیشه ازم طرفداری میکردن..میدونستم خیلی دوسم دارن چون منم متقابلا دوسشون داشتم!

لبخندی زدمو گفتم :

- عیب نداره محمدرضا...

...

کسی چیزی نگفت و شراره بلند شد و با خنده رفت سمته اشپزخونه گفت :

- ول کنید بابا این بچه بازیارو پشین بیان سفررو پهن کنیم!

تعجب کردم..این تا الان داشت مسخره بازی درمیورد حالا که بحث به من رسید شد بچه بازی؟؟ میدونستم چه اخلاقی داره حاضره همرو بیاره پایین اما خودش خوب جلوه کنه!

ناراحت شدم رفتم سفررو اوردم تا پهن کنم سفره بزرگ بود باید یکی سرشو میگرفت اما به هیچ کس نگفتم ...امید بلند شد و سرشو گرفت ...بال دراوردم از شادی....

ناخداگاه لبخنده یواشی رو لبام نقاشی شد...به خدا من به همینم قانعم ! همین یه حرکت منو تا اخره شب شارژ نگهداشته بود....رفتم تو اتاقم موبایلمو بردارم....یادم اومد مقنعم کثیفه...امروز تو مدرسه شیر ریخته بود روش...رفتم دستشویی و شروع کردم به شستن ...زیاد اب میکشیدم وسواس بودم...خلاصه یه ساعت فقط تو دستشویی بودم..

مقنعرو بردم بیرونو پهن کردم رو بند! مردا داشتن میومدن بیرون ..دوباره بساط قلیونو پهن کرده بودن..خاله و بقیه دخترام اومده بودن تو حیاط کناره مردا ایستادن..منم همونجا ایستادم...رفتم کناره بابا....تا خواستم ازش شیلنگ قلیون بگیرم داد به امید....

امید خندید و اروم گرفت سمتم....لعنتی تو داری امشب با دله من چیکار میکنی؟؟

خوشحال بودم خیلی...ازش گرفتمو دوتا پک زدم...شرارم میخواست اما خاله هیچ وقت نمیذاشت بکشه..اما مگه میشه شراره نکشیده باشه..چندتا عکسشو نشونم داده بود که با دوست پسراشون رفته بودن قهوه خونه و شرارم تو عکس داشت دودشو فوت میکرد!

خندم گرفت با یه قیافه ای نگام میکرد! پک چهارمو که زدم با خنده پایین شیلنگو کشید و گفت:

- بسته دیگه پررو میشی...

تو دلم گفتم : اره خوب بسه...به اندازه کافی امروز بهم حال دادی...اینهمه خندیدی سره سفررو گرفتی..بهم قلیون دادی...معلومه که پررو میشم!

یه چندباری حواسش نبود و تونستم خوب نگاهش کنم...خوش به حال شراره که اینقدر راحت حتی باهاش حرف میزنه!

من اما برای یه نگاه کردن باید چقدر تنم بلرزه که مبادا غافلگیرم کنه!

اون شبم گذشت و خاله اینا حدودا ساعت 2 و یا 3 شب بود که رفتن پشتشون داییمو اخر از همه امیداینا...کاش خاله اینجا میموند....

خداحافظی کردیمو اومدیم تو...مامان خسته بود خودم تنهایی خونرو تمیز کردم...بابام برقارو خاموش کرد و درقفل کرد و رفت خوابید....مقنعمو اتو کردمو وسایلمو حاضر کردم فردا کنفرانس داشتمو هیچی بلد نبودم...اما دلم شور نمیزد اونقدر خوشحال بودم که خوابم نمیبرد چه برسه دلشوره فردارو داشته باشم...پیش دانشگاهی بودمو فکره کنکور شده بود خواب و خوراکم...نه نه چرا دروغ بگم فعلا که امید تمام فکر و ذکرم بود اما خوب اون گوشه کنارام به فکره کنکور بودم!

دفترمو باز کردمو نوشتم: " امروز نگاه تو داغ ترین بهشت و برام دست و پا کرد...مرسی که گاهی از جهنم رد میشی.... ف.ح"

دفترو بستم و رفتم زیره پتو....خوشی که میگن میزنه زیره دل همینه ....با لبخند و رویای نگاه امید به خواب رفتم!!!

روم نمیشد از اتفاقات دیشب برای یاسمن بگم...ب*غ*ل دستیم بود...اما خوب از حاله خوبمو خنده ای که لبامو ترک نمیکرد فهمید که همون مثال قبلی عملی شده(خوشی زده زیره دلم) میترسیدم از توجه امید بگمو مسخرم کنه یا فک کنه دوروغ میگم ...بگه با وجود شراره و سهیلا ممکنه به تو نگاهی ام بندازه؟؟ فامیلامونو میشناخت..دوبارم امیدو دیده بود باهم فامیل بودیم اما خیلی دور اونم از طرف پدری....

کنفرانسو دادم اما چه کنفرانسی؟؟ همرو ماس مالی میکردمو از دانشه خودم میگفتم ..اما با این حال معلممون نفهمید که نخوندم فکر میکرد کم خوندم ....

از مدرسه اومدم ناهار خورشت بادمجون داشتیم..منم متنفر بودم از این غذا ..چیزی نگفتمو بدون حرف رفتم تو اتاقم هرچقدر مامان صدام کرد جواب ندادم..

اخلاقم بود با اینکه عصبانی میشدم اما داد و قال راه نمینداختم ...چیزی نمیگفتم و با غیض از محل حادثه فرار میکنم هرچقدرم صدام کنن جواب نمیدم!!!!

مامانم اخلاقمو میدونست پاپیچم نشد..از همونجا داد زد:

- خوب بیا یه نیمرویی چیزی واسه خودت درست کن بخور..

جوابی ندادمو هندزفریرو گذاشتم تو گوشم! به یاد امید افتادمو به یاد نگاهاش..نفس عمیقی کشیدمو چشمامو بستمو دوباره باز کردم!

یه دوری تو نت زدم.متن مینوشتم اما هیچ کس نمیدونست دست به قلم میبرم!

حوصلم سر رفته بود..زنگ زدم با یاسمن صحبت کنم اما اونم خونه نبود...ویرم گرفته بود برم کمدمو تمیز کنم ..خیلی کثیف بود...

ریختم بیرون تمام ورقه هایی که سره کلاس نکته کنکوری نوشته بودمو پیدا کردم همرو گذاشتم تو پوشه ....اخراشو مثله همیشه چپوندم تو کمد...

همه درسارو مرتب کردم...عربی اما در حد صفر هیچ کودوم از جزوه هامو نداشتم ... از علی چند تا کتاب گرفته بودم هم رشته بودیمو هم سن .....

زنگ زدم خونشون تا بگم بیاد اینجا تا باهام عربی کار کنه !! میدونستم امید این موقع روز خونه نیست...دلهره نداشتم..چی میشد بود و الان گوشیرو برمیداشت؟

داشتم با گوشه ی کاغذ ور میرفتم که یه دفعه صدای امید پیچید تو گوشی:

- بله؟؟

قلبم افتاد تو دهنم....هول کرده بودم..این چرا خونه بود؟

- الو سلام!!

با تاخیر جواب داد:

- سلام طناز تویی؟

ناراحت شدم...یعنی دخترخالتو حتی صداشم نمیشناسی؟؟ شاید چون زیاد حرف نمیزنم...شاید چون با عشوه مخصوص به خودم صحبت نمیکنم!

- بله...

سریع جواب داد:

- خوبی؟

- بله ممنون تو خوبی؟

- با علی کار داشتی؟؟

اخه چرا حتی نمیخوای باهام حرف بزنی؟ بغضم گرفت:

- اره میشه گوشیرو بهش بدی؟

- چیکارش داری دستش بنده میخوای بگو بهش بگم!!!

دلم میخواست حرصش بدم..چون حرص خورده بودم...به افکاره بچگونم خندیدم حرص بدی؟؟ کیو؟ امید برای چی باید ناراحت بشه؟؟ تازه خوشحالم میشه اگه با علی باشمو از زیره نگاهای خیرم راحت شه!

بدجنسانه گفتم :

- بهش بگو امروز ساعت شیش منتظرشم!

- کجا؟

- خودش میدونه!!!

- اِ؟ آهان باشه ...خدافظ

از رو حرص فحشی دادمو با گریه گوشیو قطع کردم سریع به علی مسیج دادم که ساعت 6 بیاد خونمون نمیخواستم جلو امید ضایع شم!!!

مامان صدام کرد داشت میرفت خرید...با استینه مچم اشکمو پاک کردمو از تو اتاق داد زدم:

- مامان من نمیام!!!

چشمم به گوشیم بود علی جواب نداد...یعنی مسیجم نخونده؟ امکان نداره بخونه جواب نده!!

گفتم قبل از اینکه علی بیادیکم بشینم بخونم ....سرو کله زدم اما دیدن نچ هیچی حالیم نمیشه !!!

ساعت حدود 5 و نیم بود صدای زنگ در اومد ...ایفونو برداشتم :

- کیه؟؟

- باز کن !!

قلبم مثه چی میزد...این اینجا چیکار میکرد؟؟ سریع پریدم جلو ایینه موهامو بالای سرم جمع کردم یه تونیک از تو کمدم برداشتمو بدون اینکه دکمه هامو ببندم شالو انداختم رو سرم....زنگ درو زد....

رفتم پشته درو نفس عمیقی کشیدم...دستای سردمو گذاشتم رو گونه های داغم ...لبخند مسخره ای زدمو درو باز کردم...

- سلام!!

سری تکون داد و اومد داخل...وااااا!!!! همونجوری که وایساده بود گفت :

- موبایل علی دسته من بود!

با تمسخر ادامه داد:

- منتظرشی؟؟

نگاهی به در و دیوار کرد و گفت:

- کسیم که خونه نیستم!

انگار یه پارچ ابه یخ ریختن رو سرم..تموم بدنم یخ کرد...نمیدونستم چیکار کنم؟؟ با دسته خودم خودمو خراب کردم....اشک تو چشمام جمع شد اروم گفتم :

- من فقط میخواستم بیاد اینجا تا باهم یه کم عربی کار کنیم همین!

پوزخندی زد و اومد روبه روم ایستاد:

- درس؟؟ هه...

با حرص رفتم جلوتر بد حرف میزدم چون هرآن نزدیک بود اشکام سرازیر شه:

- اومدی اینجا که چی؟ سر از کارم دراری؟؟

نگاه جدی بهم انداخت و بعد پوزخندی زد اروم و با نگاه تنفر انگیزی گفت :

- اومدم تا برادرم به گندکشیده نشه!

اشکه سمجم بالاخره ریخت! با نگاه گنگی میخواستم بهش بفهمونم اشتباه میکنی...

دوباره شمرده شمرده گفتم :

- تو داری به من تهمت میزنی؟

- هه...تهمت ؟ طناز فک میکردم تنها دختره پاک و درست حسابی تو خانواده تویی ولی دیدم نه....

مثه اینکه...

دیگه حرفشو ادامه نداد و با حرص از کنارم رد شد کتفش محکم به کتفم خورد و در و محکم بهم کوبید...

بی جون و ضعیف همونجا نشستم رو زمین...گریه برای حاله من کم بود ...

خورد شده بودم..چه راحت تحقیرم کرد...چقدر من احمقم کاری کردم که همون نگاه خوبیم که بهم داشت ازم دریغ کنه!!! انگشت سبابمو گاز گرفتمو به شانس بدم لعنت فرستادم!!!

فردا تولد شراره بود...کاش نیای ، اینکه نگاهت کنمو بی تفاوت ازم بگذری دیوونم میکنه ! این تولد حکمه مرگه منو داره ... تو بیای و تمام امیدمو بیشتر از همیشه ناامید کنی!!!

چقدر بد که فقط دختر پسرای فامیلو دعوت کرده حالا هردختری دور از چشم خانوادش هرجور که دوست داره ظاهر میشه و بیشتر از قبل من باید درد بکشم...به خدا که بی توجهیت برام درده !!! یه درده غیر قابله تحمل!!! امید به خدا که تو رو تنه احساسم مثه یه زخمی...اما یه زخمه دوست داشتنی!!! زخمه عزیز....

یه لباس یشمی استین سه ربع....تا رونم بود و کاملا جذب...گفتم اصلا از جام بلند نمیشم طرحای طلایی داشت...و یه جوراب شلواری مشکی کلفتم پوشیدم...یه شاله مشکیه ساده و براقم سرم کردم مانتوی بلندمو تنم کردمو کیف دستی کوچیکمو زدم زیره ب*غ*لم!

کفشمم پوشیدم...میرم خونه خاله اینا ارایش میکنم مامانم اجازه نمیداد!!! نمیدونم چرا اینقدر رو ارایش حساسه اگر موهام بیرون بود اینجوری نمیکرد اما ارایش پدرمو درمیاورد....از این ورم میشه گفت چون وقتی ارایش میکردم به شدت چهرم تغییر میکرد اصلا میشدم یه طنازه دیگه....با اینکه چهره زیبایی نداشتم اما با ارایش خیلی جذاب میشدم!!!

فقط یه کرم برنزه رنگه پوستم زدمو یه کم ریمل....داشتم کفشمو پام میکردم که یادم اومد کادوی شراررو برنداشتم ...عطر براش خریدم راحتترین و گشادانه ترین هدیه ای که میشه خرید..گذاشتم تو پاکتشو رفتم بیرون با مامان خداحافظی کردم گفت اگه دوست داری شب اونجا بمون منم گفتم بذار ببینم شرایطه خونشون چه جوریه اگه دیدم نباید بمونم زنگ میزنم بابا بیاد دنبالم....سری تکون داد منم خدافظی کردمو رفتم....

جالب بود هروقت منو شراره و سهیلا بیرون میرفتیم مامانم همیشه جلو اونا میگفت سبک بازی درنیارینا..هره کره نکنید زشته...سهیلا و شراره میخندیدن اما من با صدای بلندی میگفتم :

- وا مامان شما که میدونی من چه جوریم؟؟

- گفتم که حواست باشه..

سواره اژانس شدم...از تو ایینه نگاه کردم چشمه راننده داشت چشمامو درمیاورد...حالا خوبه خوشگلم نیستم اینجوری داره قورتم میده ...یه لحظه دلم ریخت..اخ که اگه امشب امید بیادو شراره ...چرا اگه ؟؟؟ معلومه امشب تولده شرارشو مطمئنا بهترین لباس و بهترین ارایشو داره ...و من فقط باید به نگاهها و تحویل گرفتنای امید غبطه بخورم که چرا هیچ وقت سهه من نمیشه....

گاهی که با خودم منطقی حرف میزنم میفهمم که چه بهتر نگاهم نمیکنه میدونم نگاههایی که به دخترای دیگه میندازه از سره ه*و*سه و فقط در حده همین دیدن ...و چه خوبه که طعمه ای برای نگاههای گ*ن*ا*هکارانش نیستم..اما باز تمام وجود امید همه ی تئوریای منو خراب میکنه!!!!

من در مقابل تو من نیستم...اسمه من طناز نیست...من اون لحظه فقط عاشقه امیدم همین!

رسیدم دمه خونه خاله زهره اینا...اینور اونورو نگاه کردم ماشین امید نبود یه 206 سفید داشت...

خاله خودش خونه نبود خدارو شکر ...بدونه اینکه بپرسن کیه درو باز کردن..از تو لابیم صدا میومد یعنی از الان سرصدا؟؟؟

دکمه اسانسورو زدم رفتم داخل سریع برگشتم سمته ایینه تا موهامو درست کنم ....صدای علی اومد...:

- اِ !! طناز وایسا!!!

برگشتم سمتش..اما به جای علی عکسه امید افتاد تو چشمام ..هول شدم...موهای فرمو دادم توئو شالمو کشیدم جلوتر !!!

دوتاشون پریدن تو اسانسورو در بسته شد...

با لبخند رو به علی گفتم :

- سلام ...خوبی؟؟ چه زود اومدین؟

اونم با نیشه گشاد گفت :

- چطوری؟؟ نه دیگه خوبه ساعت شیشه....

با خنده اشاره ای به جعبه تو دستم کرد و گفت :

- چی گرفتی کلک؟؟

با بی قیدی شونه ای بالا انداختمو گفتم :

- به نطرت باید چی میگرفتم؟عطر!

- بابا شراره که منبع عطره...

نگامو دادم به امیدو اروم گفتم :

- اینم بذاره کناره کلکسیونه عطراش!

امید نیشخندی زد و دره اسانسور باز شد...علی با خنده تعظیمی کرد کرد و منم با خنده مسخره ای رفتم بیرون !

رفتیم داخل میخواستم کفشمو دربیارم دیدم نه همه پاشونو ..اخ اخ شراره خیلی ناپرهیزی کردی..یه آن یادم اومد اینا یعنی ناز نمیخونن؟؟

شراره اومد استقبالمون ...مطمئنا اگه امیدو کنارم نمیدید جلویی نمیومد..همیشه برای توجیه این کارش میگه با تو که خودمونیم!!!

سهیلا اومد جلو و با خنده گفت :

- تو که باز مثه روح اومدی...

با خنده زدم رو شونشو گفتم :

- مامانم گفت بیام اینجا ارایش کنم ..تو که اخلاقشو میدونی..

سری تکون دادو منو برد اتاقه شراره کسی برای تعویض لباس اونجا نمیومد مام چون خودی بودیم...رفتیم تو اتاقش...همچین چفت و قفل زده بود که انگار مدارک کاخ سفید اون توئه!!

از فکرم خندم گرفت ....سهیلا رژشو تجدید کرد و برگشت دست به سینه طرفم...:

- ببینم چی پوشیدی؟

مانتومو دراوردم...برق تحسینو تو نگاهش دیدم...بینه این همه خصوصیاتی که قابل توجه نیست اما من همیشه خوش تیپ و خوشپوش بودم...در عین سادگی و پوشیدگی قشنگ ترین لباسارو میپوشیدم..این دفعه تو این موضوع من از شراره و سهیلا سر تر بودم...

اما با لبه کج و کوله اومد جلو و گفت :

- چرا اینجوری؟؟؟ چرا استینش اینجوریه؟؟؟ بابا بهاره ها!! یه لباسه بازتر میپوشیدی..

برگشتم سمته ایینه ...همونجوری گفتم :

- تو که میدونی دوست ندارم...من هیچ وقت لباسه باز نمیپوشم سهیلا...پس بیخودی حرف نزن...

رژه لبمو دراوردم یه رژه زرشکی بود..اول زیرش کالباسی زدمو یه کمم زرشکی روش...تاحالا خودمم خودمو این شکلی ندیده بودم...سهیلا با خنده گفت :

- توام یه قیافه ای داریا!!

خندیدم اما از حرفش خوشم نیومد...یه کم رژ گونه زد و تو چشمم کشیدم...با نمک شده بودم...

کفشه طلاییمو پام کردمو شالمم انداختم رو سرم...یه چندتا از فرای موهامو انداختم دو طرف صورتم...

سهیلا با اخم گفت :

- میخوای با شال بیای بیرون؟؟

شونه ای بالا انداختمو جلوتز ازش درو باز کردمو اروم گفتم :

- اره خیلیم خوبه!

بیشتر از اول شلوغ شده بود..خندم گرفت شراره این همه دوست از کجا پیدا کرده بود...خیلیاشونو نمیشناختم از طرف خانواده پدریش بودن....

نگام به علی افتاد دستشو برام تکون دادوبه صندلی که کنارش خالی بود اشاره کرد....رفتم کنارش...

بارم مهم بود امید چی فکر میکنه ...احمقانست اینکه بگم کسی که عاشقشم مهم نیست چه فکری داره....اما خوب نمیتونستم با علیم بد رفتار کنم!!

علی بین خودشو امید برام جا گرفت ... دست و دلم میلرزید اینکه برم بشینمو چه رفتاری باهام خواهد داشت!!

رسیدم روبه روشون امید داشت با دوستش حرف میزد....برگشت سمتم ..اولین باری بود که منو اینطوری میدیدن..کلا پسرای فامیل تا به حال منو با ارایش ندیده بودن چون تو چندتا از تولدای قبلیم مامانم نذاشت که برم...

امید نگاهی به صورتم انداخت و بعد به پاهام...برگشتم سمته علی و گفتم :

- علی جان من میرم پیشه سهیلا اینا....

با خنده شالمو کشید و گفت :

- بیا بشین بابا من که میدونم تو به اونا نیخوری..

با نگاه معذبی نشستم ..امید جابه جا شدو اونور تر رفت..ناراحت شدم..یعنی..یعنی یعنی نداره طناز چرا فکرا بد شاید یخواست من راحت تر بشینم!!!

علی با لحنه جدی زیر گوشم گفت :

- خوب کردی یه سرت کردی...

نگاش کردم داشت یه جا دیگرو نگاه میکرد...لبخندی زدمو شربته رو میزو برداشتم...

یه قلپ خوردمو گذاشتم رو میز...از این همه نزدیکی کلافه بودم..عرق کرده بود بدنم! عرق پشت لبم باعث شده بود کرمم دون دون بشه...با دستم پاکشون کردمو با دسته لرزون دوباره شربتو برداشتم...

امید برگشت سمتموو نگاهی به لیوان دستم انداخت...ناخونامو قایم کردم...لاکه طلایی زده بودم..دوست نداشتم نگاه کنه...

با نگاه مسخره ای داشت برمیگشت سمته دوستش که بلند گفت:

- سهیلا جان میشه یه شربت واسم بیاری؟

تازه فهمیدم شربته امید بود...نامرد...چقدر تو بدی پسر... سهیلا هنوز داشت با دوستش حرف میزد..با غیض بلندشدمو رفتم سمته میزی که روش شربت بود یه دونه برداشتمو برگشتم تقریبا کوبیدم رومیزو تو چشماش خیره شدم...طناز تو چقدر گستاخ شدی!

- نمیدونستم شربت شماست وگرنا نیمخوردم!

تعجب کرد..اولین باریه اینجوری درمقابلش درمیام...به خودم نهیب زدم طناز این اخرین باریم هست که با امید اینجوری حرف زدی....

نشستم...علی گفت :

- تو چرا رفتی؟

- نمیدونستم شربته امیده وگرنا نمیخوردم...

- ولش کن بابا امروز سگ شده!!

چقدر علی خوب شده بود...چقدر باهام خودمونی صحبت میکرد! کاش همه مثه تو بودن!! البته همیشه اینجوری باشن نه فقط زمانایی که تنهان!

صدای اهنگو بلندتر کرده بودن..منم زود سردرد میگرفتم ... همه ریخته بودم وسط علیم رفته بود و با خنده جلو من میر*ق*صید...بیشتر مسخره بازی درمیاورد که من از خنده میمردم...

شراره از بینه جمعیت اومد بیرون تازه دیدم لباسشو عوض کرده بود و موهاشم درست کرده بود...

نگاه به لباسش کردم و یه نگاه به چشمای پسرا...لبمو گزیدم...یه لباسه نقره ای کوتاه که کلش پولک بود..با یه نخم پشته گردنش بسته میشد...و کمرش همه ل*خ*ت بود...ارایشش قشنگ بود..بیشتر از همیشه زیبا شده بود و منم مثه همیشه باید مغموم و سرخورده باشم...

چرا؟ اخه این عدالته؟ اروم نگاهی به امید انداختم داشت نگاس میکرد...شراره قر میدادو معلوم بود فقط برای کی قر میده...

نگامو دادم به سهیلا لباسه سهیلا پوشیده تر بود اما خوب رفتارش از همه چیز زننده تر بود!! چشمامو بستمو! و سرمو انداختم پایین...گوشیمو از کیفم دراوردمو بیخودی از سره دلتنگی جمله مینوشتم!!!

امید زیره گوشم گفت :

- علی داره به تو نگاه میکنه نمیخوای جوابه نگاهاشو بدی؟

ترسیدم...برگشتم سمتش اروم گفتم:

- امید من باید توضیح میدادم اما مهلت ندادی....باور کن من و علی فقط باهم درس میخونیم رابطمون درهمین حده...از خودش بپرس..

نیشخندی زد و برگشت..حرصم گرفت که چرا حرفمو باور نمیکنه...بلند شدم لباسه علی و گرفتم از بینه شلوغی و جمعیت کشیدمش سمته امید روبه روش ایستادم دوستشم داشت نگامون میکرد بغضم گرفته بود:

- علی پریرزو گوشیه تو دسته کی بود؟

با نگاه متعجبی رو به من گفت :

- دسته امید بود...خوب که چی؟

- من بهت گفته بودم عربیم ضعیفه نه؟

- اره ...

- مگه قرار نبود یه روز بیای خونمون باهم کار کنیم؟

کلافه گفت :

- چرا بابا چرا...حالا مگه چیه؟؟

- من پریروز به تو مسیج دادم که بیای خونمون اما گوشیت دسته اقا امید بود..فکر میکرد..فکر میکرد..منو تو رابطه ای غیر از درس و این جور چیزا داریم..

علی نگاهی به امید انداخت و اروم گفت :

- خوبی امید؟؟؟ من فقط میخواستم برم باهاش عربی کار کنم همین!!!

امید بی تفاوت شونشو انداخت بالا و گفت :

- خو حالا چرا اینارو واسه من میگید...

بعد راحت برگشت سمته دوستش اما دوستش با نگاه نگرانی داشت نگام میکرد!

منم با بغضه سنگینم نشستم جای علی....

آخ لعنتی تو یه روز یه بلایی سرم میاری.... علی متعجب و متفکر نشست جای قبلی من....

اروم زیره گوشم گفت :

- گفتم که امروز حالش خوش نیست ..تو چیزی...

- نه عیبی نداره ..

با خنده تلخی تو چشماش نگاه کردمو گفتم :

- من عادت کردم که زخمه زبونای این فامیلای احمقمونو بشنومو فقط بخندم!!!

کلافه برگشت و دیگه چیزی نگفت ...

موقع بریدن کیک بود...همه برگشتن سمته شراره و با اون بلبل زبونیش شوروع کرد به صحبت کردن:

- مرسی ازهمتون مرسی که اومدین و یه حاله اساسی بهم دادین!

بعد با عشوه شمعهارو فوت کرد...مثه اینکه تمام امیدای منم فوت کرده باشه...

امید من دیگه هیچ امیدی به نگاههای سردتم ندارم!!! بازم اشک تو چشمام جمع شد..همه ساکت بودن و به کلکلای سینا و شراره گوش میکردن..سره یه موضوع مسخره که فقط سینا میخواست فرصتی گیر بیاره و با شراره لاس بزنه..یه ملتو علاف کرده بودن....بلند شدمو با سرعت بالایی از میون جمعیت رد شدم.دره دستشویی بستمو تکیه دادم به در....نذاشتم اشکام سرازیر شه...ارایشم خراب میشد...

اخ کاش محمدرضا و مونا اینجا بودن..اونموقع گیر این ادمای کوته فکر و احمق ظاهر بین نمیافتادم!!

رفتم جلو ایینه....اخه چرا باید بینه این همه ادم دل به تو بدم؟؟؟به تویی که میدونم حتی اون کناره های ذهنتم به من فکر نمیکنی چه برسه توی قلب جایی داشته باشم!

نفس عمیقی کشیدمو با صدا بغضمو قورت دادم...دروباز کردمو رفتم بیرون !

داشتن کادوهارو باز میکردن با هرکسم یه عکس مینداخت...نوبت به هدیه من رسید .خیلی خودمو نگه داشتم اینکه همه نگاهم کنن برام عذاب اور بود سریع روب*و*سی کردمو بهش تبریک گفتم کادوشو باز کرد و بو کرد..با خنده روبه جمع گفت :

- من یه خاور عطر دارم اما این یکی خدایی تکه!! مرسی طناز جونم..

لبخندی زدمو اروم گفتم :

- مرسی عزیزم تو لطف داری!!! مبارکت باشه!

بعد از من امید رفت کنارشو کادوشو داد چیزی نگفت و کنارش ایستاد عکس گرفت و بازم بدون حرف اومد نشست ..خوب شد بدتر از این نشد...امید تو چقدر عجیبی اونقدر که گاهی دوست دارم توی وجودت غرق بشمو تمام منفذای غریب تورو کشف کنم...

شام اصلا لب نزدم!!!اینقدر اعصابم خورد بود و سرم درد میکرد که به هیچی میل نداشتم الان فقط پذیرای یه عالمه اشک بودم...دلم گرفته بود...میرفتم خونه امکان نداشت اینجا بمونم و از تعریفای الکیه شراره حرص بخورم

زنگ زدم به بابا گفتم تا بیاد دنبالم...

رفتم حاضر شدمو برگشتم علی بلند شد و گفت :

- اِ! کجا؟ چرا حاضر شدی؟ هنوز اولشه بابا..

- نه دیگه باید برم فردا میخوام برم باشگاه صبح زود میرم!

- اوووو حالا یه روز نرو...

- نه نمیشه اگه اینبارم نرم برنامم بهم میریزه...

- باوش..بذار سوییچو از امید بگیرم میرسونمت...

با شنیدن اسمش برگشت سمتم....اینبار دوسش بلند شد و اومد روبه روم.....

- نه علی جان زنگ زدم بابام الان حتما اومده...دیگه چیزی نگفت رفت...

با لبخنده مهربونی گفت :

- سلام...من میلادم دوسته امید...

لبخنده عجولی زدمو گفتم :

- سلام..خوشبختم ...منم طنازم میدونین که کیم؟

لبخندی زد و سرشو برگردوند سمته امید و تکون داد...امید حتی نگاهمونم نمیکرد...واقعا این عذاب حقمه؟؟

- دارین میرین به این زودی؟

- بله ...یه کم حالم خوب نیست...

- میخواین برسونمتون؟

- نه ممنون پدرم دارن میان دنبالم!

سرشو تکون داد و دوباره نگاهم کرد حرفی برای گفتن نبود...امید بدون اینکه نگاهش کنه درحالی که داشت شربتشو میخورد گفت:

- میلاد نمیخوای بیای بشینی؟

میلاد لبخندی زد و گفت :

- نه ...

اروم ازم پرسید:

- شما باهم مشکلی دارید؟

- با کی؟

- شما و امید دیگه؟

تنم لرزید :

- نه چطور؟

- بابا دیگه نگین نه ناسلامتی من دیدم داشتین باهم چیجوری حرف میزدین!

کلافه گفتم :

- چرا از امید نمیپرسین؟ من باهاش مشکلی ندارم اما اون چرا!

- اخه نمیشه که حتما شما حرکتی کردی که اونم این رفتارو داشته!

- ببینید اقا میلاد امید خیلی...خیلی ظاهر بین و همینطور سطحی بینه...با پوزخند گفتم:

- اگه الان بهش بگن شراره ادم کشته قبول نمیکنه اما اگه بگن طناز این کارو کرده تازه موضوعو بزرگترشم میکنه...میدونین چه جور ادمیه؟

- حالا من فکر میکنم شما اشتباه میکنید امید اصلا اینجوری نیست!! شاید باورتون نشه امید بهم گفت من تمام خانوادمو میشناسم از خصوصیاته اخلاقی و باطنشون خبر دارم اما هنوزم که هنوزه نتونستم دختر خالمو بشناسم...بعده این که پرسیدم کیه از شما گفت...اگه سطحی بین بود مطمئن باش نمیگفت هنوز نشناختمت!!!

با لبخند تلخی گفتم :

- پس بهش بگین واقعا ام هنوز منو نشناخته....اون به من تهمت زد و بعد از شنیدن واقعیت هنوزم کوتاه نیومد...و این معلومه که نه حالا هیچ وقت دیگم نمیتونه منو بشناسه!!!

- باشه اما...

ویبره موبایلم ترسوندم خندم گرفت ...برش داشتم بابا پایین بود...

- ببخشید اما بابام اومده من باید برم...ایشالا دفعه بعدی مشکلاتمونو حل میکنیم!

- طناز خانم میشه شمارتونو بدین...باهم درتماس باشیم...

با لبخند گفتم :

- نه....من اهله دوستی نیستم!

- منم نیستم..فقط میخوام باهات حرف بزنم همین...میخوام مشکلمو حل کنی!

سری تکون دادمو اروم گفتم :

- فقط به امید نگین ...نمیخوام فک کنه تخیلاتش واقعیت داره!

سری تکون داد...شمارشو گفت براش تک انداختم سری خداحافظی کردمو رفتم سمته سیهلا و شراره و دوستاش باهمشون خدافظی کردمو اومدم بیرون...

بابام و خانواده بابام مذهبی بودن..با دیدنم لبخندی زد و جواب سلاممو داد..خوشحال بود:

- میدونستم تو اخره شبای اینا نمیمونی...

دستشو کشید رورونمو گفت :

- دختر خودمی...

لبخندی زدمو برگشتم سمته پنجره بذار فک کنه به خاطره اعتقاداته باباس که نموندم....

بذار هیچ کس نفهمه امشب دلم چیجوری شیکست!

وقتی برگشتیم مامان رو مبل جلو تلوزیون خوابش برده بود بیدارش کردمو رفت تو اتاقش...

منم یه شبه خیر به بابا گفتمو رفتم تو اتاقم!

شالمو دراوردم داشتم تا میکردم تا اویزون کنم...بغضم گرفت من برای کی...به شوقه کی امشب این رنگی پوشیدم؟؟؟ برای چی از علایق خودم گذشتم به خاطره تو..تویی که حتی نگاهمم نمیکنی..به خدا اگه بدونی امشب لباسم چه رنگی بود!!!!

میدونستم از رنگه مشکی و یشمی خوشش میاد...یه خاطره همینم پوشیدم اما چرا بازم نگاهت برای من نشد...چرا به خودت زحمت نمیدی یه کم فقط یه کم به درونم نگاه کنی نه به ظواهرم!!

اگرچه همونم چشم نمیندازی چه برسه بخوای اخلاقیاتمو... عشقه عمیقمو بررسی کنی!

لباسامو اویزون کردمو رفتم جلو ایینه ارایشمو با نفرت واشک پاک کردم به خدا که دیگه هیچ وقت به میله تو عاشقی نمیکنم....لعنتی حداقل بذار به شیوه خودم عاشقت باشم...تو منو داری عوض میکنی و من به شدت از این تغییر ناراضیم..اینکه همه چیزم بشه امید بیزارم...تو همیشه باید همون گوشه کوچیک قلبم باشی..اما حیف گوشه چیه؟؟ تو تمومه منو تسخیر کردی!!!

دفترمو باز کردمو با بد خطی تمام نوشتم:

" امشبم گذشت اما هنوز امیده من ناامیده...امشب میگذره اما قلبه منو کی دوباره میخواد بند بزنه؟؟؟بدجور شکستم بدجور شکستیم....فقط کاش خدا به فریاد دلم برسه همین...ف.ح"

قطره اشک ریخت رو واژه ها...جوهرش پخش شد...همونجوری دفترو بستم..بذار یادگاری بمونه..یه قلبه شکسته یه دفتره خیس...بذار این زخم همیشه تازه بمونه..بذار هروقت خواستم از تو بنویسم به خودم نهیب بزنم همونی که اشکتو دراورد....

نه نمیتونم ادامه بدم...نمیتونم دست به قلم ببرمو جز تورو به توصیف بکشم...اون چشمای مشکی مردونت تمام دله منو به تاراج برده!!! کاش به دریای دلت راهی بود...به خدا رود میشدم!

با اشک خوابیدن اسونه...اما اینکه بخوای برای امید اشک بریزی و بدونی اخرش تباهیه ..بدونی اخرش الکیه بدتر اشکتو در میاره...فک کردن به امید گریه داره اما گریش با سردرده ...درد!

یه چاهار پنج ماهی بود میرفتم بدنسازی...هیکلم خوب بود اما یه کمی شکم داشتم میخواستم همونم اب کنمو بدنم سفت بشه...همیشه پر انرژی بودم..اما قضیه دیشب تمام حال و انرژیمو تحلیل برد!!!

مربیم میگفت دیگه میخواد رژیم غذاییمو قطع کنه یه دونه جدید بده...تو دلم برای اولین بار از هرچی ورزشه بیزارشدم..میبینی این یکی دیگه از همون تغیراییه که تو داری منو بهش مجبور میکنی..!

امید حداقل بذار تو رویاهام باهام باشی...خواسته زیادیه؟؟ بذار وقتی ازت مینویسم حداقل روی کاغذ برای من باشی..بذار حسادت کنم به خودم!!!

پیاده برگشتم خونه!!! نشستم پای درس اما ذهنم واقعا یاری نمیکرد....

مگه میشه تو و مسایل سخته دیفرانسیل باهم تو مغزه من جاشین؟؟؟ تو حتی جای قلبمم تنگ کردی...

گاهی احساس میکنم وقتی قلبم تیر میکشه تو داری بیشتر از همیشه ازم دور میشی..یا شایدم بهم هشدار میدی که منو ازاد کن...نه امید تو همیشه تو قلبمی جای تو همینجاست سمته چپ سینه طناز!!!

کتابامو جمع کردمو همونجور که رو زمین دراز کشیده بودم سرمو گذاشتم رو دستمو چشمامو بستم تا به تو فکر کنم!!!!

خیلی دوست دارم بفهمم دوست داشته شدن چه حسی داره...چه حسی داری وقتی اینجا تمام فکر و ذکر یه دختر شدی؟؟؟ چه حسی داری وقتی موقعه بیداری مجبورم میکنی چشمامو ببندم تا چشماتو شفاف تر به خاطر بیارم...چه حسی داری وقتی موقع خواب میزنی به کلم تا بیدار بمونمو از تو بنویسم..میبینی تو هیچ وقت به موقع نیستی...یه دفعه ای و غیرمنتظره...و من فکر میکنم عاشق همین لحظه های اتفاقیت شدم!!!

امید کاش نبودی....کاش!!!

چرا اینقدر که از خدامیخواد و میگم کاش نبودی نمیخوام که فراموشت کنم...قبول کن...بی انصاف نباش دل کندن از جذبه مردانه نگاه تو کاره دله طناز نیست..من ضعیف تر از این حرفام!

من برای این عشق خیلی بچم..خیلی ضعیفم...عظمت دوست داشتن تو تو دلم جا نمیشه ..اونقدر دوستت دارم و اونقدر با خودم تکرارش میکنم که گاهی اضافی اش از چشمانم میچکد..میبینی امید؟؟ عاقبت تو اشکه. عاقب من...چی؟؟؟ من هرچی باشمو هرکاری کنم فقط یه چیزم "عاشق"

××××

یاسمن میخواست بره کنسرت یه بلیط واسه مامانش گرفته بود اما باهاش نمیره ازم خواست تا باهاش برم بهش گفتم باید از مامان بپرسم!

مامان اجازه نداد..چنان شوقیم نداشتم که برم پس ناراحت نشدم...به یاسمن گفتم اما اون ناراحت شد بهش گفتم با سمیرا یکی از همکلاسیامون بره گفت بهش زنگ میزنم شاید قبول کنه!

مامان هیچ وقت نمیذاشت با دوستای مدرسم جایی برم..تا به حال تو عمرم تولده دوستام نرفتم!!!

برنامه امتحانیمو داده بودن...وای که اگه تموم میشد چی میشد..دیگه واقعا داشتم خسته میشدم...

امتاحانام از پس فردا شروع میشد و از امروزم تعطیل بودیم...

یاسمن گفت بیا باهم رقابت کنیم...من درسم ازش بهتر بود ...اما اینبار و نمیتونستم رو خودم حساب کنم...تو حتی به ایندمم رحم نمکینی....میبینی اینقدر از عشقت نگرانم که میترسم تو رقابت نگاه و دلم شکست بخورم!

نصفه درسمو خوندمو دوباره بازیم گرفته بود...گفتم بقیشو فردا میخونم صبحشم یه دوره میکنم!

رفتم اشپزخونه یه شلیل برداشتمو رفتم جلو تلوزیون خودمو انداختم رو مبل...مامان بدجور نگاهم کرد..همیشه خودمو پرت میکردمو رو مبل!

خندیدمو کانالو عوض کردم. وااااای یه برنامه درست حسابی ندارن بعد میگم چرا ماهواره میگیرین...والا!

پاشدم رفتم تو اتاقم...لبتاپ و روشن کردمو اهنگ گذاشتم ..کلافه بودم حتی موسیقیم بهم ارامش نمیداد. دلشوره داشتم انگار یه کاری باید میکردمو انجام ندادم!

چقدر دلم برات تنگه...چقدر دلم نگاهاتو میخواد حتی اگه سردترین نقطش برای من باشه....

تو سرد نگاهم میکنی اما تمام من داغ میشه! صدای موبایلم بود ...برداشتم...بازم شراره!

- سلام چطوری؟

- سلام ممنون تو خوبی؟

- مرسی عزیزم...طناز امروز خونه ای؟

- اره چطور؟

- میخوام بیام پیشت ....اخه نمیدونی چی شده که؟؟ میخوام باهات مشورت کنم!

غصم شده بود اما با لحنه ارومی گفتم :

- اره هستم....میتونی بیای ...امتاحان نداری؟

- چرا بابا حالا میخونم وقت زیاده!

- باشه ..

- پس الان میام!

- الان؟

- نیام..؟

- چرا چرا منتظرم خدافظ

- بای!!!

موبایلو انداختم رو تخت..وقتی میگه اخ اخ نمیدونی چی شد بهتر از هر کسی میدونم چی شده!!!

حتما دوباره یکی بهش ابرازه علاقه کرده میخواد بیاد واسه من تعریف کنه...اخه چی بهت میرسه از این که این داستانایمسخرتو واسه من تعریف کنی؟؟؟

خدارو شکر نمیدونه که علاقه ای به امید دارم وگرنا معلوم نبود باید چه ها که نمیشنیدم!

اتاقمو تمیز کردمو به مامان گفتم ..زیاد ازشراره خوشش نمیومد اما خوب نمیتونست با خواهرش قطع رابطه کنه!

شراره پشته در بود...هه فک کنم توراه بود و به من زنگ زد!!!

پرید تو :

- سلام سلام طناز جونم..

لبخندی زدمو جواب ب*غ*لشو دادم:

- سلام...بیا تو!

با مامان سلام و احوالپرسی کرد و سریع پرید تو اتاقم... دستمو کشید و با شوق انداختم رو تخت:

- وای وای وای طناز دارم از شوق میمیرم...میدونی چی شد؟؟؟

- چی شد؟؟ حالا بذار بشینی بعد!!

- بذار بگم بابا...

- خوب...