رمان عشق تاریک به قلم یاسمین فرحزاد

ژانر:#عاشقانه #هیجانی

خلاصه :

پسری که به خاطر گرفتن انتقام مرگ نامزدش خلافکار میشه...پسری از دیار تنهایی ،خسته و بی رحم

و دختری بی گناه دزدیده میشه...

پایان خوش

باصدای رعد برق چشم از فنجان قهوه ام گرفتم ،امروز صبح هوا خیلی گرفته بود هیچ فکرشو نمی کردم انقدر زود بارون شروع بشه .

بارون قشنگی می بارید قطرات درشت بارون به شیشه های کافی شاپ سیلی می زد

یکم دیگه از قهوه ام رو خوردم ،با صدای دلینگ دلینگ گوشیم حدس زدم بازم آرمینه ،

باکمی تاخیر دکمه اتصال زدم

_سلام داداشی

صدای بم و مردونش پشت گوشیم لبخند به لبم می اورد...

_سلام ابجی کوچولو ،کجا رفتی یهو واسه خودت ،صبح مگه قرار نشد بیام دنبالت تا بریم دیدن خاله منیر

نفسمو کلافه دادم بیرون ،از اون خانواده بعد از دعوایی که با مامان بزرگ کردن هیچ خوشم نمی امد به خصوص که تو این چند روزه خود دایی مجتبی هم از کانادا به اینجا امده

_خب چرا اما ،راستش فاطمه بهم زنگ زد گفت می خواد منو ببینه دیگه امروز رو با دوستام می گذرونم ...شما برید من خودم میرم خونه

مکث کرد می دونست دارم بهانه میارم،خودشم زیاد دوست نداشت پیش اون خانواده بره اگرم می رفت به احترام مامان بود

_باشه ...پس من با مادر جون می رم ....اگر زودتر برگشتی بیا خونه خاله خیلی طولش ندیا

لبخندی زدم خداروشکر حل شد

_چشم برو دیگه دیرت می شه ....خدافظ

بعد از قطع موبایل ،نگاهی به ساعت کردم باز این دوتا منو کاشتن ....تو فکر این بودم بهشون زنگ بزنم که صداشون امد

دستی براشون تکون دادم تا منو ببین ، فاطمه صندلی رو به روم یکم کشید عقب مثل همیشه پرانرژی بود ،مائده ام کنارش نشست

_سلام ...سلام

اخمی کردم:باز شما دوتا که دیر کردید ،من بدبخت چرا هی باید معطل شما دوتا خول بشم؟

مائده درحالی که کیفشو روی میز می گذاشت با حالت بامزه ای گفت:خول که تویی ...صفت های خودتو به ما نچسبون بعدشم میبینی که بارون میاد ،دو دفعه نزدیک بود تصادف کنیم

فاطمه درحالی که دوتا فنجون قهوه سفارش می داد باخنده گفت :الکی بارون بهونه نکن ،با این دستفرمونی که تو داری زمین صافم باشه ما تو ابراییم ...تا اینجام من سه دفعه نذر کردم

خندیدم

_باشه بابا توجیح شدم ....خب چه خبر

مائده :برف امده تا کمر

فاطمه به پهلوش ضربه آرومی زد :

_توام با این برفت ولمون کن دیگه "رو کرد سمت من " خودت چه خبر زود تند سریع تعریف کن ببینم جریان خواستگاری چی بود بگو که ترکیدم از فضولی

اخم هام رفت توهم خداروشکر به خواستگاری نرسید ،یاداوری سپهر برام عذاب اور بود پسره نفهم

_کنسل شد ....حتی نزاشتم بیان خونه

مائده متعجب گفت:عقل نداری ترشیده ....پسر به اون خوبی چرا تو همه رو را به را رد می کنی

یکم دیگه از قهومو خوردم و خونسرد گفتم:

_من داییمو زوری تحمل می کنم ...پسرش که از خودش بدتره یه ازخودراضیه ،گوریل ...از نظر من باید پوشک ببنده تو خیابون راه بره با اون هیکلش

با این حرفم جفتشون ترکیدن از خنده

فاطمه بین خنده هاش گفت:

_وای خدا آرزو گند زدی بهش که کجاش شبیه گوریله پسر به اون خوبی

لبخند کجی بهش زدم بعد از اینکه حسابی خندیدن

فاطمه جدی گفت:

_جدا از شوخی خوب کردی ردش کردی،با اون رفتاری که داییت با مادربزرگت کرد اصلا خانواده نرمالی نیستن بهتر

مائده:اره باو حیف می شدی

جوابی ندادم فقط خیره شدم به لیوان خالی قهوم، تا چند سال پیش انقدر از داییم بدم نمی امد

هیچ وقت فکر نمی کردم داییم و خالم انقدر پول پرست باشن با مرگ پدربزرگم همه اموالشو کشیدن بالا ،تو همون شرایط بود که مامان و باباهم از هم جدا شدن

که دیگه حسابی اوضاع بهم ریخت

وقتی مامان طلاق گرفت باباهم خیلی زود رفت سراغ زن دومش!انگار نه انگار مایی ام وجود داریم

دایی و خاله برای سهم مادرمم دندون تیز کردن و اخرسرم مادرم فقط به خاطر اینکه حرمت ها نشکنه و روحیه خرابش همه ارث واگذار کرد به داداشش،

درحالی که حقش بود ،چقدر مادرم تو این جریانا و دعواهای الکی دلش شکست دردی که پدرم برامون گذاشت یه طرف اونام که ...

الانم ما خونه مادربزرگ مادریم زندگی می کنیم..خیلی طول کشید تا روحیه داغونم یکم درست بشه

،با تمام این جریان ها بازم ارمین تو شرکتی که سپهر تاسیس کرد کار می کنه

اخ که چقدر دلم می خواد کل شرکتشو اتیش بزنم

_هی آرزو ....هووو کجایی

گیج نگاهی به فاطمه کردم ،انگار دوباره تو خودم غرق شدم ،لبخندی به جفتشون پاچیدم هوا کم کم داشت بهتر می شد

_پاشید بریم این اطراف یه قدمی بزنیم ....هوا عالیه واسه قدم زدن ...اگر بشه یه سرم بریم داروخونه خیلی خوب می شه

_داروخونه برای چی

لبخند تلخی زدم:دارو های مامانم تموم شده باید یه چندتا قرص بگیرم

بعد از حساب کردن قهوه امدیدم بیرون هوا خیلی سرد نبود ،ماه مهر،تو این ماه خیلی بی مهری دیدم ...بعد از قدم زدن تو این هوای عالی حس کردم حالم حسابی بهتر شده

مائده و فاطمه منو تا دم خونه رسوندن ....ساعت نزدیک هشت بود قطعا تا الان امدن خونه ،تو کیفم درحال جست و جو کلید بدبختم بودم ....باکلی جون کندن بالاخره پیداش کردم

اما خونه تاریک بود ....این یعنی هنوز برنگشتن ،چراغ های پذیرایی روشن کردم ،اول زنگ زدم به آرمین گفت تو راهن و دارن برمی گردند

خوبیش اینکه تا اونا بیان منم میرم دوش می گیرم...

بعد از حموم مشغول خشک کردن موهام بودم که رسیدن

بیخیال خشک کردن بقیه موهام ،از اتاق امدم بیرون

_سلام به همگی

مادرجون لبخندی زد امد جلو پیشونیم رو ب*و*سید:سلام وروجک

آرمین تاره ای از موهای خیسمو برداشت اروم کشید :

_هپلی برو موهاتو خشک کن مریض میشی

مامان خندید نگاهی به چهره خستش کردم می دونستم چقدر دلش گرفته ،

_بچه ها من گشنمه شما نامردا شام خورده امدید؟

مامان با لبخند گفت:

_خوردیم اما برای شما غذا تو یخچال هست ....الان برات گرم می کنم

با دیدن غذا تازه به این موضوع پی بردم که چقدر گشنمه ،مثل قحطی زده ها داشتم می خوردم که مامان سردرد بهونه کرد و رفت بخوابه

نگاهی به ساعت کردم تازه نزدیک ده که

حس می کردم یه چیزی شده همشون دمق بودن ،بعد شستن ظرف ها رفتم تو اتاق پیش آرمین

_میشه بیام تو

از پشت لب تاپش نگاهی بهم کرد :بیاتو وروجک

کنارش روتخت نشستم ،دستشو انداخت دورشونم و بیشترمنو به خودش فشار داد

_آرمین......امروز رفتید خونه خاله خبری شده؟چرا مادرجون و مامان انقدر دمق بودن

لپو کشید و باخنده گفت:

_نه چیزی نشد ....مادرجون که همین امروز از شهرستان امد اون عادیه خسته باشه ....مامانم که از صبح سرپاس ....فقط این وسط تو غیر عادی که از صبح مثل تراکتور اینور و انور رفتی و چشات مثل قورباغه بازه

مشتی به سینش زدم:قورباغه خودتی بچه پرووو

_خب من قورباغه حالا برو بزار بخوابم فردا باید برم شرکت دیر کنم دایی کشتتم

گونشو ب*و*س کردم برگشتم تو اتاق ، چپیدم زیر پتو یه جورایی خیلیم خوابم می آمدم

...................

با عصبانیت یقشو گرفتم و کوبیدم به دیوار از بین دندون های کلید شده غریدم :مرتیکه بی همه چیز ،این قرار ما نبود ،فک کردی من خرم؟

یقشو تکونی دادم و داد زدم:

_هیچ احدی نمی تونه رادوین تاجیک خر فرض کنه!هیچ کس نمی تونه سرمنو گول بماله

محکم هولش دادم که افتاد زمین ....انقدر عصبانی بودم که دست خودم نبود لگدی به شکمش زدم :

_پاشو تن لشتو جمع کن....نمی خوام دیگه ریختتو ببینم

از درد ناله ای کرد و بریده بریده گفت:

_اقا به خدا من ....چیزی پیدا نکردم ....ازقصد نبود نمی خواستم این...

با دادی که زدم ساکت شد:دهنتو ببند

از صدای داد بیداد من داروین با شتاب دراتاق باز کرد

نگاه برزخیم بهش انداختم :

_این اشغال از شرکت من بندازش بیرون تا نکشتمش

داروین فقط نگاهم کرد ،امد سمت مراد و بلندش کرد

با رفتن اونا یه لگد به میز کنار صندلیم زدم که واژگون شد انگار می خواستم همه عصبانیتم رو سر میز بدبخت خالی کنم ،این چندمین دفعس که همچین چیزی میشه و من خر،امی دوارم چیزی پیدا شه

با صدای در با لحن کلافه ای گفتم:

_داروین به خدا حوصله ندادم یه کلمه حرف بزنی کشتمت

امد کنارم ،دستی روی شونم گذاشت چقدر از این کارش لذت می بردم ،هنوزم دست های گرم پرمهرش رو شونم بود با لحنی که سعی می کرد اروم باشه گفت:باز گردو خاک کردی

سکوت کردم اروم به سمت صندلی رفتم ،کمی با دستم چشمامو فشار دادم تا شاید حالم بهترشه

با تردید امد رو به روم نشست

_بعضی وقتا واقعا نمیشناسمت ...نباید انقدر زود تسلیم شی

پوزخندی زدم تسلیم؟قلبم هزار تیکه شده دیگه چیزی ازش نمونده

_دنبال یه جاسوس دیگه باش ...ببین می تونی یه نفرو پیدا کنی که با مظفری اشنا باشه یا نه ...هرکی بتونه اطلاعات درست درمون برام بیاره پول خوبم گیرش میاد ...اما اگه مثل امروز بشه ....طرف هرکی باشه می کشمش

به سمت پنجره اتاق رفتم

قلبم تیرمی کشید ،دستمو گذاشتم روش چرا انقدر بی تاب شدی تو چته ،تو فقط باید به امید پیدا کردن و کشتن اون ع*و*ض*ی بتپی

ناامید نمیشم هرجا باشی بالاخره پیدات می کنم

صدای داروین منو از افکار کشید بیرون:

_همه چی بسپار به من ،اگر تونستی به کمالی زنگ بزن خیلی می خواست باهات حرف بزنه ...الانم برو خونه من شرکت می مونم

جوابی بهش ندادم سرمو انداختم پایین ،از این جهنم راحت شم کمالی روهم می کشم

کتمو از رو صندلی برداشتم و باقدم های محکم امدم بیرون

با تمام حرص پامو روی گاز فشار دادم

بارون میبارید

سرعتمو بیشتر و بیشتر کردم

"_عه رادوین تروخدا یواش برو دیونه

_بگو دوستم داری تا یواش برم

خندید چقدر لبخندش قشنگه

_تو که می دونی عاشقتم ...یواش برو

_بازم بگو...بازم بگو می خوام بشنوم

بلند تر داد زد:عاشقتم دیونه"

خنجری تو قلبم فرو میرود

با مشت روی فرمون کوبیدم و داد زدم:مگه نگفتی عاشقمی

بیشتر گاز دادم : مگه نگفتی تا ابد پیشمی ......لامصب کجایی

با تمام توانم پامو رو ترمز فشار دادم ،ماشین با شتاب خیلی زیاد خورد به تیرچراغ برق

به خاطر ضربه،چشام تار می دید

_چرا تموم نمی شه ....چرا من نمیمیرم تا بیام پیش تو

سرمو به صندلی تکیه دادم ،افرادی که دور ماشین جمع شده بودن هی زیاد تر می شدن

با بی حالی چشامو گذاشتم رو هم

می خوام تموم شه،می خوام دیگه بلند نشم ،دریا کجایی می خوام بیام پیشت

_دریا....

...........

تاریکی بود ظلمات،مثل قلبم تاریک صدای دریامو می شنیدم

دلم نمی خواست چشامو باز کنم ،اما درد داشتم ،چقدر این روزا من درد می کشم

بالاخره پلک های سنگینمو بلند کردم

بیمارستان

گیج به اطراف نگاه کردم چشام تار می دید ،پوزخندی به بدبختیم زدم باز که زنده ام!

سرم تیرمی کشید

_دکتر ...دکتر بیدار شد

نگاهی به داروینی کردم که از بیدار شدن من خوشحال بود و من به خودم لعنت فرستادم که چرا همچنین خوشحالی نصیب اون شد

چرا دیگه خوشحالی نصیب من نمی شه؟

دکتر به همراه داروین بالاسرم بودن

_اقای تاجیک درد دارید ؟می دونید کجا هستید ،یا چه اتفاقی افتاده

زل زده بودم به سقف تا دلت بخواد درد دارم

مطمئنم قطر اشک سمجی از گوشه چشمم چکید

انگار داروین بیشتر از دکتر میفهمید دردم چیه ،با نگاه دلسوزی نگاهم نمی کرد ....نگاهش رنگ نگرانی داشت تنها کسی که تو زندگی می دونستم واقعا نگرانمه داروین بود

مهر سکوت لب هامو شکستم دیگه با سوال هاش داشت خستم می کرد

_سامان من خوبم ....مشکلیم ندارم

_براتون ازمایش نوشتم ....خوشبختانه اسیب دیدگیتون زیاد جدی نیست و...

_یه مسکن بهم بزن

دکتر نگاه کلافه ای بهم کرد .چندتا برگه ای رو که تو دستش بود رو انداخت رو میز ،کمی عینک روی صورتش رو جا به جاکرد و با لحن آرومی گفت:

_منو تو چندساله همو میشناسیم ،نمی خوام پند یا نصیحت کنم ...اما زندگیت خراب نکن

زندگی؟هه خیلی وقت زندگی من خراب شد ...نابود شد

بالاخره سامانم دربرابر سکوت من کم اورد و رفت بیرون ،داروین کنارم رو تخت نشست

_چه بلایی سرت امده چیشد یهو تصادف کردی

بی تفاوت گفتم:حواسم پرت شد

اخم کرد :به همین راحتی؟فقط حواست پرت شد؟پرت چیشد ؟

جوابی بهش ندادم خودش جواب سوالشو می دونست

بعد از کمی سکوت ادامه داد

_ دریا دوست نداره تو اینجوری کنی ...اون می خواد تو خوشبخت شی ،زندگیت دوباره بسازی نه اینکه این طوری کنی

چشامو روهم فشوردم :تا وقتی که قاتلشو پیدا نکنم....تا وقتی که کاری که با دریام کرد تلافی نکنم آروم نمی گیرم ...

_رادوین انتقام دریارو برنمی گردنه

با عصبانیت داد زدم:

_منو که اروم می کنه....به کمالی زنگ بزن آخر همین هفته میرم دیدنش

نگاهش رنگ نگرانی گرفت:

_میری دیدنش؟برای چی مگه قرار نشد یه چندوقتی بپیچونیش تا یکم اوضاع اروم شه ...هنوز پلیسا درگیر جنس هان ...الان دوباره بخوای کاری کنی شک برانگیز میشه

_برام مهم نیست ....من به اطلاعات کمالی نیاز دارم ....فعلا دور،دور اونه مجبورم باهاش را بیام تا چیزی که می خوامو بهم بده

داروین کمی بیشتر بهم نزدیک شد و اروم ترگفت:

_پس احتیاط کن ....کمالی یه روباه ع*و*ض*یه ،خودتم می دونی تورو برای چی پیش خودش نگه داشته ،درهرحال خطرناکه خیلی وارد جزئیات کاراش نشو

سربرگردونم و بالاخره به چشمای پر از نگرانی و تردیدش نگاه کردم:

_من کارومو بلدم ....نمی خواد نگران باشی ...فقط قرار رو بزار

................

*آرزو*

چند روزی بود که آرمین اصلا حوصله نداشت .حس می کردم خیلی ناراحته ،چیزی بروز نمی داد اما چهرش داغون بود ،چیزی که باعث شکم شده بود تغییر رفتار سپهر با آرمین ، خیلی مرموز شده بودن .

دیروز خودم دیدم تو کوچه داشتن باهم جروبحث می کردن

البته هیچی از حرفاشون نفهمیدم ،معلوم نیست چه خبره نه مامان چیزی می دونه نه مادرجون،آرمین با هیچ کس حرف نمی زنه،کم کم این حس داره بهم دست میده که یه اتفاق بدی افتاده ،حتی صبح مامان با ارمین نشست حرف زد اما تنها چیزی که گفت این بود که این روزا فشار کاری روش زیاده ،

من که باور نمی کنم

بازم کتابمو ورق زدم ،ساعت نزدیک یازده شبه و من اروم و قرار ندادم ،مخم هنگ کرده هی می خوام به چیزی فکر نکنم اما نمی تونم

کتابمو محکم بستم جوری که صداش کل اتاق رو پر کرد ،شاید اگه خودم ازش بپرس بهم چیزی بگه ،

به امید اینکه بیدار باشه یواش رفتم دم اتاقش

آروم درو باز کردم و از لای در سرکی کشیدم ،نور گوشیش روی صورتش افتاده ،پس بیداره

_آرزو ....هنوز نخوابیدی ؟

رفتم تو،یواش دراتاق رو بستم :

_نه خوابم نمی آمد ....یه سوال دارم

گوشیش گذاشت کنار و چراغ خوابشو روشن کرد :بپرس

یکم من من کردم ،اخه نمی دونستم دقیق چی بپرسم :

_داداشی تو چند روزه خیلی کلافه ای اتفاقی افتاده؟حتی درست حسابی با مامان و من هم حرفی نمی زنی .....من خیلی نگرانم

به زمین زل زده بود ...این سکوتش نشون میده یه چیزی شده

روی تخت نشستم و خیره به چشماش :

_اگه اتفاقی افتاده به منم بگو ....حداقل به من بگو چیشده شاید بتونم کمکی بهت بکنم

برگشت نگاهم کرد :یه چیزی شده

پس حق با من بود منتظر نگاهش کردم ،دیدم جوابی نمی ده اروم گفتم:

_توشرکت با دایی مشکلی پیش امده؟بابا منو سکته دادی بگو چیشده آرمین .....

_نمی خوام تو درگیر بشی ،چیزی نشده خودم می تونم حلش کنم ....فعلا لازم نیست تو بدونی

کلافه نگاهش کردم خیلی خسته و ناراحت به نظر می رسید اما اینکه نمی گه ،رو مخ من بود ،دلشوره بدی داشتم نمی دونم چرا

_اگر لازم شدم بهت میگم عزیزم....نگران نباش

یکم نگاهش کردم ،باشه ارومی گفتم و امدم بیرون ،امی دوارم واقعا مسئله مهمی نباشه

.........

صبح با تکون هایی که بهم داشت وارد می شد بابدبختی چشامو باز کردم با دیدن مائده و فاطمه تو اتاق سیخ تو جام نشستم

_شما دوتا کی امدید

مائده خندید:الان امدیم ....دختر تو مگه خرسی؟چرا هرچی بهت زنگ می زنیم جواب نمی دی ،انقدر خوابت سنگینه؟

گوشیم و از کنار پاتختی برداشتم و نگاهی بهش کردم

_اوووه چقدر زنگ زدید...چتونه حالا خراب شدید رو سر من بدبخت

فاطمه پتو رو از روم کشید :بلند شو لباس بپوش امروز قرار گذاشتیم بریم با بچه هادور دور

با این حرفش وارفته دوباره دراز کشیدم :

_ولم کنید حوصله ندارم می خوام بخوابم

مائده :غلط کردی ....شب بخواب

دستمو گرفت و بلندم کرد:ما تو هال منتظرتیم مثل ادم لباس بپوش بیا

با رفتن اونا کلافه بلند شدم امروز اصلا حوصله نداشتم باحرف هایی ام که دیشب آرمین زد ،رسما بی عصاب بودم ،بابدبختی لباس پوشیدم و امدم بیرون

_مامان جان چیزی نمی خوای ....من با این دوتا دیونه میرم بیرون

مامان از اشپزخونه امد بیرون و با لبخند گفت:نه دخترم برو ،فقط خیلی بیرون نمون شب زود برگرد

مائده :خاله نگران نباش زود برمی گردیم

_برید به سلامت

رفتیم پایین به سمت 206 مائده خانم، فاطمه عقب نشست منم امدم جلو نشستم

مائده تا نشست یه اهنگ شاد گذاشت :بریم که قرار بترکونیم

تو راه زیاد چیزی نگفتم فکرم بدجور درگیر حرف های آرمینه ،یه جورایی خیلی نگران بودم دلشوره عجیبی که داشتم نمی دونم برای چی بود

انقدر سکوت کردم که مائده کلافه شد :

_ای بابا آرزو چه مرگت شده امدیم هوا خوریا ،چرا انقدر ساکتی

فاطمه از صندلی پشت دستشو دراز کرد و صداضبط رو کم کرد:چیزی شده

لبخندی به جفتشون زدم ،دوست نداشتم کسی از مشکلاتم یا نگرانی هام چیزی بدونه:

_نه فقط خستم ،شما دوتا که اجازه ندادید من بدبخت بخوابم

مائده اخمی کرد:اره جون خودت مام گوشامون دراز باور کردیم ،نمی خوای بگی نگو

_چیزی نیست که بخوام بگم ....بعدشم مگه قرار نشد که م....

بقیه حرفم با دست اندازی که به صورت واقعا وحشتناک رد کردیم کلا ماسید ،خداروشکر کمربند بسته بودم

_خاک برسرت کدوم گاوی به تو گواهی نامه داده ...قلبم افتاد پایین

فاطمه رسما به پشت صندلی من چسبیده با صدایی که توش ترس موج میزد گفت:

_مائده من جوونم،ارزو دارم ...تورو سر جدت بزن ب*غ*ل اصلا من با مترو میام

مائده خونسرد دنده رو عوض کرد :

_ساکت بابا،یه دست انداز بود ،تقصیر من چیه که دست اندازش مشکل داشت از رانندگی من ایراد نگیرید

حرفش خشک نشده بود که چنان می دون دور زد که فاطمه از پشت رفت تو حلق پنجره

_مائده بزن کنار .....ناموسن بزن کنار من امشب می خوام برگردم خونه

فاطمه:اره تروخدا بزن کنار آرزو میشینه

باچشم غره فراوان و البته کلی غر، زدم ب*غ*ل خودم نشستم پشت فرمون

_یعنی من فقط بدونم کی به تو گواهی نامه داده به خدا خودم ترورش می کنم

مائده بامزه دستشو زد به سینش و حق به جانب گفت:نکنه رانندگی تو خیلی خوبه...

فاطمه از پشت یکی زد پس کلش و باخنده گفت:هرچی باشه از تو ناشی بهتره

دستمو بردم سمت ضبط و یه اهنگ خودم پلی کردم .....اون دوتا خول میزدن سرکله هم منم باخنده همراهیشون می کردم پشت چراغ قرمز بودیم ...این تهرانم همش ترافیکه ،از شیشه ماشین داشتم اطراف دید میزدم که یه لحظه چشمم افتاد به ماشین کناریمون ....حس کردم اشناست به رانندش نگاه کردم ،اما خیلی مشخص نبود .....با سبز شدن چراغ بیخیال شدم

تقریبا یه روب بعد رسیدیم به رستورانی که با بچه ها قرار داشتیم

یه رستوران سنتی ، وسط یه باغ خوشگل ،البته چون یکم هوا سوز داشت مارفتیم داخل نشستیم

با دیدن دوستای قدیمیم کلا نگرانی هامو یادم رفت ،خاطرات قشنگی که داشتیم همش برام زنده شد!نازنین ویگانه که باهمسرهاشون ،فرنازم با نامزدش امده بود ،پسرا با فاصله ازما نشستن و حسابی مشغول حرف زدن شدن

مائده با خنده گفت: فقط ما سه تا انگار این وسط ترشیدیم..

نازنین خندید :اره شما ترشیده ها رو باید بزاریم رستوران همراه غذا سروتون کنن

_اوه اوه باشه اقا ما ترشیده ....ما سینگل بدبخت شما به شوهر داریتون برسید ....ما فعلا از مجردیمون داریم لذت می بریم

درحال بگو بخند بودیم که نگاه سنگین کسیو رو خودم حس کردم، سربرگدوندم تا ببینم کی میز کناریمون نشسته

اما با دیدن سپهر که با اخم نگاهم می کرد ،ناخداگاه خودمم اخم کردم این اینجا چه غلطی می کنه

باحرص رومو برگردوندم ایکبری

فاطمه که متوجه اخمم شده بود اروم گفت:آرزو یهو چیشدی

اروم کنار گوشش گفتم:ضایع نکن ....سپهر میزکناریمونه

فاطمه یواشکی نگاهی به میزکناریمون کرد :چه برج زهرماریه ...

_ولش کن بابا

به حرف زدنمون ادامه دادیم اما من حواسم به سپهری بود که با نگاهش داشت منو درسته قورت می داد ،از نگاهش داشتم کلافه می شدم

ازجام بلند شدم:بچه ها شما غذا سفارش بدید من برم دستمو بشورم

یه سرویس بهداشتی داخل بود از قصد امدم بیرون ،و به سمت سرویس بهداشتی تو محوطه رفتم ..

اروم اروم می رفتم...وقتی مطمئن شدم دنبالم امد ایستادم ، برگشتم سمتش و باحرص گفتم:تو اینجا چیکار می کنی ...

فاصلشو باهام طی کرد و باهمون اخم وحشتناکش باصدای کنترل شده ای گفت:

_خودت اینجا چه غلطی می کنی؟امدی با دوستات تو رستوران هرهر می کنید که چی بشه ....مامانت می دونه اینجایی؟

یکی نیست بگه به توچه اخه احمق

با عصبانیت یکم صدامو بردم بالا:

_به توچه که من کجا امدم....بله که می دونه فکر کردی من مثل اون دوست دخترای هرجایتم؟نخیر جناب با دوستام امدم بیرون خوشگذرونی به توام هیچ ربطی نداره

امدم از کنارش رد شدم ،مچ دستمو گرفت و کشید سمت خودش نگاهی به چشمای به خون نشستش کردم

_اتفاقا خیلیم به من مربوط میشه...هیچ نگاه کردید پشت سرتون اون پسرا چه طوری نگاهتون می کردن؟اصلا با دوست پسر دوستات امدی رستوران که چی بشه

باعصبانیت خواستم دستمو از دستش بکشم بیرون که بیشتر فشار داد اخی زیرلب گفتم :من با اون پسرا چیکار دارم....اونی که داشت بد نگاه می کرد تو بودی ....اخ دستم ول کن وحشی....شکست

یکم فشارشو کمتر کرد اما با عصبانیت گفت:همین الان گم میشی میری خونه

با شدت دستمو کشیدم بیرون :

_برو بابا ...تو کی هستی که من به حرفت گوش بدم هرکاری بخوام می کنم

_سگم نکن ارزو ...یه کاری نکن یه بلایی سرت بیارم،خاک برسر اون برادر بی غیرتت که میزاره...

بقیه حرفش با سیلی که بهش زدم نصفه موند ،تهدید وار دستمو تکون دادم:

_یه بار دیگه به برادرم بی احترامی کنی هرچی دیدی از چشم خودت دیدی....به تو هیچ ربطی نداره من کجا میرم ،هرچند که به تو بازم مربوط نیست اما اون پسر هاییم که سر میز ما بودن شوهر های دوستامن

اینو گفتم محکم زدم تخت سینش تا از سر راهم بره کنار ،برگشتم تو رستوران پسره احمق به توچه اخه ،دلم می خواست در حد مرگ بزنمش ملعون خاک برسر!

به خدا اگه پسر داییم نبود ....چنان میزدمشا همون طوری غر میزدم که نشستم سر میز

از نگاه برزخی که پیدا کرده بودم فاطمه یواش امد کنارم:حالت خوبه چرا انقدر قیافت عصبیه

فرناز:آرزو جون چیزی شده؟

لبخند زورکی به جفتشون زدم:

_نه بابا ....من که گشنمه بخورید که سرد شد

اونام که دیدن چیزی از من درنمیاد بیخیال مشغول خوردن غذا شدن ،زیرچشمی نگاهی به صندلی خالی میزکناری انداخت ....لبخند محوی روی لب هام جاخوش کرد دلم خنک شد

تا نزدیکی ساعت هشت با بچه ها بودیم ،کلی خندیدم جریان سپهرم کلا بیخیال شدم ارزش نداشت بخوام روزمو به خاطرش خراب کنم

بعد از خدافظی با بچه ها مائده اول فاطمه رو رسوند،بعد منو

باورودم به خونه سلام بلندی کردم ،مامانی پای تلوزیون بود با دیدنم لبخندی زد :به به ببین کی امده چه طوری دختر گلم ...خوشگذشت

لبخندی زدم همون طور که سمت اشپزخونه می رفتم گفتم:

_بله مامانی جاتون خالی....مامان و آرمین کجان

_آرمین که گفت کارش تو شرکت طول می کشه دیرتر میاد ،مادرتم تو اتاقه

اهانی گفتم رفتم تو اتاق ،مامان تو کمد دنبال چیزی میگذشت از پشت سرب*غ*لش کردم و گونشو ب*و*سیدم

_سلام مامان خوشگلم من امدم

لپمو یواش کشید:خوش امدی ....برو لباس عوض کن من الان یکم کار دارم

ازش یکم فاصله گرفتم:دنبال چی میگردی

_دنبال آلبوم خانوادگیمون خودم گذاشتم تو کمد ،اما الان هرچی میگردم پیداش نمی کنم

به سمت در اتاق رفتم :وایسا لباس عوض کنم میام کمکت

سریع لباس عوض کردم و رفتم کمک مامان،اون البوم واسش خیلی مهم بود عکس های مادربزرگ و پدربزرگم ،بیشتر بچه های فامیل ،عکس بچگی خود مامان همش تو اون البوم بود

تقریبا یک ساعتی کل کمد واتاق گشتیم بلکه بتونیم پیداش کنیم یه جوری شد که مامانی بیچاره امد کمک ،بعد از عملیات سخت بالاخره موفق شدیم

_ مادر من دفعه بعد یه جا دیگه بزارش اخه زیر این همه جعبه و وسایل آلبوم به این داغونی رو میزارن؟خوبه تا الان پِرس نشده

مامان همون طور که با دستمالی جلد قدیمی و ترک برداشته البوم تمیز کرد با خنده گفت:دفعه بعد میزارمش زیر تخت

این البوم و عکسای داخلشو تاحالا هزار دفعه دیده بودم اما هنوزم دوست داشتم،عاشق عکس بچگی مامان و خاله بودم ....کنارش نشستم و با ذوق مشغول دیدن عکس هایی شدم که هرگوشش خاطره بود و قصه کوچیکی تو خودش داشت

تا نزدیکی های شب مامان کلی باهام حرف زد عکس دیدیم و خاطرات گذشته از بچگیش و پدربزرگ تعریف کرد،منم با لذت گوش کردم به نجواهای شیرین مادرانش ،که حتی خاطر تعریف کردنشم برای من لالایی بود .شب برگشتم به اتاقم آرمین خیلی دیر برگشت خونه تقریبا ساعت نزدیک دو صبح بود ،از لای در نگاهش کردم خیلی داغون به نظر می رسید می خواستم برم باهاش حرف بزنم اما پشیمون شدم

کاراش عجیب شده و این منو می ترسونه ،فردا بعد از کلاس گیتارم دوباره باهاش حرف می زنم .

............

"رادوین"

دستی به کتم کشیدم از تو اینه نگاهی به چهرم کردم ،حق با داروینه جدیدا خودمم خودمو نمیشناسم ،

بعد از تصادف فقط دستم در رفت ،حالا مجبورم همش با راننده اینور و اونور برم

اما امروز با کمالی قرار داشتم و داروین ترجیح داد خودش همراهم باشه

با تک بوقی که زد ،در باغ رو برامون باز کردن

_تو ،توماشین بمون ....می خوام تنها برم

داروین با حرص برگشت سمتم :

_حرف مفت نزن این همه را نیومدم تو ماشین بمونم

بدون توجه به من در ماشین باز کرد و پیاده شد ،درک می کردم نگرانمه اما زیاد دلم نمی خواست قاطی کارام بشه ،من وارد کار خلاف شدم کافیه دیگه دوست دارم برادرمم تو این لجن گیر کنه

کنار داروین ایستادم مشخص بود حسابی از دستم کفریه ،یکی از افراد کمالی امد جلو

_سلام اقای تاجیک خوش امدید ،اقا داخل منتظرتون هستن بفرمایید تو

باقدم های محکم به سمت در رفتم،داروینم شونه به شونم حرکت می کرد یه جورایی از اینکه همراهم امد خوشحال بودم ،حضورش باعث دلگرمی من

نگاه کلی به ویلا انداختم،این کمالی نمی دونم چندتا خونه داره این سومین خونه ای که توش قرار ملاقاتش کنم.

_به به سلام پسر چه عجب افتخار دادی ببینیمت

نگاه بی تفاوتی به مرد رو به روم کردم ،کسی که منو وارد این باند کرد ته دلم خیلی دوست داشتم همین جا بکشمش ،بیشتر اوقات واقعا با عصابم بازی می کرد.

_خوبه بهت گفته بودم زیاد از این دیدار های مخفی اونم تو باغ های پرت تهران خوشم نمیاد .....سری بعد اگه بازم همچین جایی قرار بزاری مطمئن باش نمیام

امد جلو ،خنده ای کرد :تو خیلی عجولی

نگاهی به داروین کرد که یکم عقب تر از من ایستاده بود،سمتش رفت و باهاش دست داد:چه قدرخوب کردی که برادرتم اوردی

همراهش رفتیم تو اتاقی ،بی حوصله رو مبل نشستم داروینم کنارم نشست

کمالی اشاره ای به یکی از افرادش کرد:برامون نوشیدنی بیار

_ما چیزی نمی خوریم بهتر زودتر حرفتو بزنی

زیرچشمی نگاهم کرد:ای بابا امروز چقدر بی حوصله شدی

انگار داروین فهمید عصابم دیگه کم کم داره ته می کشه ،پیش قدم شد و بحث راه انداخت:

_شنیدم محموله امشب قراره از مرز رد بشه،مشکلی تو کارا پیش نیومده

کمالی تکیه به صندلیش داد و برگه ای رو سمتم گرفت :

_امشب بچه ها راه میوفتم اما زمان ورود بین ساعت شیش تا هفت صبحه البته اگر تو مرز خیلی معطل نشیم

برگه رو ازش گرفتم ،دوتا کامیون بار تریاک و کوکائین ،سه تا کامیون هم اسلحه همشون آمریکایی سرمایه خیلی زیادی بود و خیلیم بابتش خرج کرده بودن ،

کمالی مشتریای خاص خودشو داشت، اما تو این یکی من سهمی نداشتم فقط قرار بود افراد من اونارو از مرز افغانستان تا یه جایی تو کرمان همراهی کنند

همون طور که چشمم رو برگه بود گفتم:

_ افراد من ساعت هشت نزدیکی محل*** مستقر میشن و تا خود کرمان بارتو اسکورت می کنند وخودم هم ..

بقیه حرفمو قطع کرد

_این بار نمی خوام افراد تو جنس هامو اسکورت کنند،این یکی رو خودم انجام میدم

ابروهام بالاپرید اما سریع اخم کردم :پس الکی منو تا اینجا کشوندی؟می دونی من چقدر کار تو شرکت تو سرم ریخته؟

از جام بلند شدم

_رادوین صبر کن برای چیز دیگه ای خواستم بیای اینجا

داروین نگاهی به کمالی کرد:چی اونوقت؟

_من با یه گروه خارجی دیگه می خوام معامله کنم ....به یه نفر قابل اعتماد برای سرمایه گذاری نیاز دارم

یه لحظه شکه شدم

اخمی بین ابرو هام جاخوش کرد،من تا جایی که می تونستم اصلا تو کارش یه قرونم خرج نمی کردم ....چه برسه به سرمایه گذاری

_این یکیو من نیستم ...همون اول که منو وارد این کار کردی حدمو بهت گفتم،به هیچ عنوان من سرمایه گذاری نمی کنم

به سمت در رفت دلم می خواست زودتر این اتاق برم بیرون :

_فکر نمی کنم حرف دیگه ای مونده باشه

داروینم بلند شد که باز صدای نحس کمالی امد:

_وای پسر امروز چته ،حداقل بزار حرفمو تموم کنم بعد برو،این کاری که من می خوام بکنم به توام مربوط میشه

برگشتم و منتظر بهش چشم دوختم :سریع بگو کار دارم

از جاش بلند شد انگار برای حرفی که می خواست بگه مردد بود ،داشت کلافم می کرد

_این باند یه جورایی به مظفری دسترسی داره از طریق چندتا از جاسوس هاشون تونستم اطلاعاتی پیدا کنم ،زیاد نیست اما نشون میده مظفری براشون کار می کرده میشه چندتاشون خرید تا اطلاعات خوب بهمون بدن و...

بقیه حرفاشو نشنیدم فقط یک کلمه ....مظفری .....مظفری

اخم هام به شدت رفت توهم دست های مشت شدم نشون از حجم زیاد عصبانیتم می داد ،برای لحظه ای کنترلم رو از دست دادم و داد زدم:چی ازش پیدا کردی

کمالی که از تغییر ناگهانی رفتارم جا خورده بود متعجب نگاهم کرد :

_انگار یه مدت با این باند کار می کرده ،من مطمئنم می تونیم ازش چیزایی بدست بیاریم

فاصلمو باهاش طی کردم ،داروین که نگرانم بود امد کنارم ،الان هیچی مهم نیست یه سرنخ از اون ع*و*ض*ی پیدا شده ...یه سرنخ از قاتل دریام پیداشده به همین راحتی ازش نمی گذرم

_چقدر لازم داری ؟هرچقدر بخوای سرمایه میزارم وسط فقط اون مرتیکه رو برام پیدا کن

کمالی که انگار از این موضوع خوش حال بود دستی روی شونم گذاشت :

_کار عاقلانه ای کردی مطمئن باش خیلی تو این معامله سود گیرمون میاد

دستشو از روشونم پس زدم:

_سود برای من مهم نیست من فقط ......مظفریو می خوام،من برمی گردم شرکت تا شب خبرم کن چقدر لازم داری

منتظر بقیه حرف هاش نشدم سریع امدم بیرون ،انگار می خواستم از اون محیط فرار کنم ،تو حیاط که رسیدم مستقیم رفتم سمت ماشین ،انگار بالاخره دارم به چیزی که می خوام می رسم

_من نگرانم ای کاش قبول نمی کردی ،بابا به هیچ چیز این یارو نمی شه اعتماد کرد

برگشتم سمتش ،مشخص بود نگرانه نگاهی به اطراف کردم :بشین تو ماشین حرف می زنیم

وقتی از باغ کلا خارج شدیم اشاره ای به داروین کردم :

_برگرد برو شرکت باید یه سری کار انجام بدم

سری تکون داد یکم که گذشت دیگه طاقت نیاورد شروع کرد:

_رادوین تروخدا انقدر ریسک نکن ،من نگرانم بازم میگم نمی شه به کمالی اعتماد کرد ،نباید قبول می کردی .....اصلا از کجا معلوم راست بگه اون اگه واقعا از مظفری خبر داشت می تونست بازم چند نفرو تو اون باند بخره ....فکر می کنی نمی تونه

_خودم می دونم...اما برام مهم نیست کلا ثروتمم تو این راه لازم باشه میدم ...من تا اون اشغالو پیدا نکنم اروم نمی گیرم ...

_ببین به خدا میفهمم ،تو از اولم اینکاره نبودی می دونم پیدا کردن اون یارو چقدر برات مهمه ،اما می تونیم از راه دیگم پیداش کنیم خودت کم ادم داری؟کم نفوز داری؟

ساعدمو گذاشتم رو پیشونیم و چشمامو بستم :

_راه های دیگه رو امتحان کردم دیدی که کسی نتونست اطلاعات درست حسابی برام بیاره ،نمونه کوچیکش همین مراد

داروین با عصبانیت چند بار روی فرمان کوبید و با حرص گفت :چرا انقدر به اون مرتیکه اعتماد داری اخه

درجواب عصبانیتش فقط تونستم خونسرد بگم :چون چاره ای ندارم

دیگه حرفی نزد خودشم می دونست بحث فایده ای نداره ،چیزی نمی تونه نظرمو عوض کنه دیگه تو این دنیا چیزی نیست که برام با ارزش باشه

جلوی شرکت از ماشین پیاده شدم و رو به داروین گفتم :

_یه سر به بچه ها بزن ،بعدش برو خونه من خودم کارای شرکتو کنم میام

جوابی بهم نداد فقط سر تکون داد ،برگشتم به اتاقم ،ساعت نزدیک ده شبه و من خواب به چشم ندارم

الان باید برگردم خونم ...اما دلم نمی خواد برم باخودمم بیگانه شدم ،هربار که محموله ای رو از مرز رد می کنیم من تا صبح تو شرکت می مونم اما اینبار که قرار نیست من کاری کنم باز چه مرگمه،نشستم پشت میزم و زل زدم به صندلی هایی که کنار میزم چیده شده بود

"_عه رادوین نکن تو شرکت زشته

_از رو صندلی ها بیا پایین وقتی بهت گفتم خونه بمون حرف گوش نمی کنی اینم اخر عاقبتش

دریا خندید پاشو روی صندلی کوبید و بالحن بچگانه ای گفت :خب می خواستم ببینم تو شرکت چیکار می کنی ...الانم حوصلم سر رفته

به سمتش رفت و طی یک حرکت عشقش را تو ب*غ*لش گرفت و روی پایش اورا نشاند ،نواز شگونه دستش را روی گونه اش کشید ،دریا ساکت به چشمایش زل زده بود ،انگشتان رادوین از گونش سر خورد و روی لب هایش متوقف شد

_که حوصلت سر رفته ؟

دریا لبخند محوی زد و سرش را پایین انداخت ..عاشق شرم و حیایش ،فاصله صورت هاشون باهم کمتر شد "

با عصبانیت چند لحظه چشمامو گذاشتم روهم لیوانی که روی میزم بود محکم کوبیدم به دیوار ،با دستم سرمو گرفتم و فشار دادم

_لعنتی نه ...خدایا چرا ازم گرفتیش

برای لحظه نتونستم جلوی بغضمو بگیرم نگاهی به تیکه های شکسته لیوان کردم ،الان قلب من دقیق همین جوری شکسته ...چه طوری درستش کنم ؟اصلا مگه میشه تیکه های شکستشو درست کرد ،دوباره روی صندلیم فرو رفتم ...فقط یکم دیگه مونده تا انتقامم رو بگیرم

چشمام میسوخت برای لحظه ای سنگینی پلک هامو نتونستم تحمل کنم و اروم چشم هامو گذاشتم روی هم ...نمی دونم چقدر گذشت که با ویبره گوشیم دوباره چشمامو باز کردم

هوا روشن شده بود و گردن دردم نشون از این می داد که چند ساعتی هست خوابم برده ،گوشیم و برداشتم

_الو

صدای نحس کمالی پشت گوشی پیچید چقدر از این صدا متنفرم

_الو پسر کجایی ،بدبخت شدیم محموله ام...تمام خرجی که کردم همه چیزم به باد رفت

صداش نگرانی و ترس رو باهم داشت و یه جورایی پشت گوشی داشت نعره میزد

_چیشده

_تازه میگی چیشده ؟ای کاش محموله رو دست خودت میسپاردم ...پلیسا لب مرز ریختن سر بچه ها کلا جنسام همش به باد فنا رفت ...

اینکه محموله لو رفت بود چیز خیلی بدی بود اما خوشحال بودم که این سری من توش دخالتی نکردم ،یه جورایی برام مهم نبود چیشده

_کسیم دستگیر کردن؟

با کمی مکث صداش امد :

_نه بچه ها اکثرشون فرار کردن اما چندتاشونم تیر خوردن ...خیلیارو از دست دادیم بدتر ازهمه من بدجور ضرر کردم...مطمئنم یکی مارو لو داده

تو دلم گفتم به درک

_مهم اینه که کسی رو زنده دستگیر نکردن وگرنه بدبخت می شدی ،شب باهم حرف می زنیم بیا ویلا ،الان کار دارم

بدون خداحافظی تلفن قطع کردم یه جورایی خندم گرفته ضرر کردن کمالی باعث خوشحالی من شده بود

نگاهی به ساعت کردم نزدیک هشته ،از جام بلند شدم باید برم خونه از دیشب این لباسا تنم بود و داشت حالمو بهم میزد

جلوی خونه چندتا بوق کوتاه زدم تا بچها درو برام بازکنند ،سویچ رو تو دستم تاب دادم و رفتم داخل مثل همیشه تنها صدایی که تو ویلا بود صدای ضعیف چندتا از خدمتکارا و ویکی سگ داروین بود

بعضی وقتا از سکوت این جا حالم بهم می خوره ...به سمت پله ،رفتم طبقه بالا که صدای داروین منو از حرکت نگه داشت

_رادوین کی امدی ...نبودی نمی دونی چیشده ...بدبخت شدیم کما...

بقیه حرفشو قطع کردم و بلند گفتم :