رمان عشق در ابهام (جلد دوم سرآغاز یک احساس) به قلم مبینا زارعی

ژانر : #عاشقانه

طراحی و صفحه آرایی: رمان فوریو

خلاصه :

اما جلد دوم.....حالا میخواییم همراه بشیم باهاشون و ببینیم توی زندگی مشترکشون چه اتفاقاتی میوفته.....قراره ببینیم که آیا شعله ی عشقشون هنوز هم گرمای سابق رو داره یا تبدیل به اشعه ی یک شمع کوچیک شده....میخوایم بدونیم این لیلی و مجنونا چطور میخوان با مشکلات زندگیشون کنار بیان و کجای کار کم میارن؟!

تمام این اتفافاته که باعث میشه عشقشون در پس پرده ای از ابهام قرار بگیره و اینگونه میشود که روایت عشق در ابهام شکل میگیرد..

مقدمه :

یک اشـتـبـــاه

یک اتـــفــاق

یک حـــــســـــادت

انـــــدکی زیاده روی....

اینها که باشد، همه چیز مهیاست برای یک جـــــدایی...

برای به تلـــــاطـــــم انداختن دریای آرام زندگیمان....

بی اعتمادی که شکل میگرد....

حسادتی که برانگیخته میشود.....

و غرور بی جای درونمان....

باعث جـــــدایی من و توست....

هرچیزی تـــــاوانی دارد...و تاوان عشـــــق...

جداییست....

آسمان آبی احساسمان را طوفـــــانی میکنیم....

هردو بیـــــقراریم برای باهم بودن....

اما چیزی ســـــد راه ماست....

با من بـــــمان....

با من قـــــدم بزن....همراهـــــم بمان و آرام جـــــانم باش...

ما همزادیـــــم و همـــــراهیم تا ابـــــد...

همراهیـــــم تا آنـــــگاه که بال های سپـــــید مـــــرگ....

تولـــــی روزهایمان را پریشـــــان کند...

آری همراهیـــــم....

حتی در سکوت و صلابت خیال خداونـــــد....

اما در میانه ی این همراهی...جدایـــــی باید...

دل سپردن حکایتـــــی است دلپـــــذیر...

باید در کنار هم بایســـــتیم....اما نه بسیار نزدیک...

که ستون های معبد به جدایـــــی استوارند...

تنها میمانم....حال تورا درکنارم ندارم....

و حالا میفهمم...

که چه تفاوت عمیقی است بین...

تنهایی پیش از بودنت....با تنهایی پس از بودنت...

( هستی )جلوی میز آرایشم نشسته بودم و داشتم یکم به خودم میرسیدم....امشب

دومین سالگرد ازدواجمون بود...دوساله که کنار همیم....دوساله که داریم عاشقانه

همدیگه رو میپرستیم....اما....سالگرد امسال با هرسال فرق داره...امسال ی فرشته ی

کوچولو هم تو وجودم هست که الان دقیقا هشت ماهه که شده شیرینی زندگیمون...ی

فرشته ی کوچولو و شیطون از مردی که عاشقانه دوستش دارم....بلند شدم و تو آیینه به

خودم نگاه کردم....ی لباس حامگی یقه باز به رنگ طوسی روشن از جنس حریر که

خیلی بلند بود و از زیر سینه گشاد میشد و چندتا مروارید نقره ای به شکل کمربند زیر

سنه اش کار شده بود....عاشق این لباسم بودم....رفتم تا ی کفش انتخاب کنم

براش....حوس کفش پاشنه بلند کرده بودم....از وقتی باربد فهمیده بود باردارم اجازه

نمیداد کفش پاشنه دار بپوشم....میگفت به کمرت فشار میاد....منم با اینکه عشق کفش

پاشنه بلند بودم برای آرامش همسرم به حرفش گوش دادم....ولی امشب....دلم میخواست

بپوشم....امشب با بقیه ی شبا فرق داره....قد لباسم اونقدر بلند بود که روی کفشمو بگیره

و زیاد مشخص نباشه که کفشم چیه....دستمو گزاشتم روی شکمم و در حالی که نوازش

گونه روی شکمم میکشیدم گفتم: دختر مامان....مامانی میخواد یکم شیطونی

کنه....میخواد دوباره به حرف بابایی گوش نده....تو ی وقت چیزی بهش نگیا....مامانو

دعوا میکنه اگه بفهمه میخوام چیکار کنم....بعدم لبخند زدم...دستمو پیش بردم و کفش

ورنی مشکی رنگمو اوردم بیرون رفتم روی لبه ی تختم نشستم و با احتیاط پام

کردم....دوباره شروع کردم به حرف زدن با فرشته کوچولوم:عسل مامان...ی امشبو

شیطونی نکن....زیاد ورجه ورجه نکن بزار مامانی و بابایی یکم باهم اختلات کنن....شما

که قراره از ماه دیگه تشریف بیارین خواب و خوراکو از ما بگیری پس بزار ی امشبو

مامانی و بابایی باهم باشن......تو این دوسالی که اومده بودیم ترکیه خیلی احساس تنهایی

میکردم....با اینکه در طول روز ساعتها با بچه ها حرف میزدم و شب ها هم همیشه باربد

برای اینکه دلم باز بشه و حوصلم سر نره میبردم بیرون اما بازم احساس تنهایی

میکردم.....ولی با اومدن این فرشته کوچولو دیگه همچین احساسی ندارم...از صبح که

چشمامو باز میکنم باهاش حرف میزنم تا اخر شب که میخوام بخوابم....گاهی اوقات

اونقدر جدی باهاش حرف میزدم و درددل میکردم که انگار ی آدم بزرگ جلوم

نشسته......با قدم های نسبتا کوتاه از اتاقم رفتم بیرون و جلوی تی وی روی مبلای سفید

رنگمون نشستم....این خونه نسبت به خونه ای که توی ایران داریم خیلی کوچیک تر بود

اما من عاشقش بودم چون خیلی از لحظه های خوب زندگی مشترکمون توی این خونه

بود....تو حال و هوای خودم بودم و داشتم تکرار سریال مورد علاقه ام رو نگاه میکردم

که تلفن زنگ خورد....با بد بختی دستمو دراز کردم و تلفنو از روی میز برداشتم ....شماره

ی ایران بود...با خوشحالی جواب دادم....._بله؟!_سلام آبجی خانوم...._سلام

داداش...خوبی؟!_فدات عزیزم....تو خوبی؟! شوهرت خوبه؟! اون وروجک دایی

چطور؟!_خندیدم و گفتم: مرسی ما خوبیم...وروجکم سلام میرسونه....هیوا

خوبه؟!_قربونت اونم خوبه...نمیدونی که چقدر دلم برا خودتو اون نیم وجبی دایی تنگ

شده...._ماهم دلمون برات تنگ شده آقا دایی آینده..._فدای تو مامان آینده...._ببینم

سیا خبری نیست؟! نمیخوای مارو عمه کنی؟!خنده ی بلندی کرد و گفت: نه بابا....ما با

خودمون بیشتر حال میکنیم...._درهرصورت من میخوام عمه بشم_خواهرم دلت میخواد

فوش بخوری ی ندا بده خودم فوش کشت میکنم...بلند خندیدم و گفتم: خیلی بدی

سیا....خب من کلی برا بچه ی تو نقشه دارم...._خب نمیگم کلا بچه نمیخواییم که ولی

فعلا نه...._لجباز...._ راسی خانوم سالگرد ازدواجتون مبارک...._قربان شما همچنین

مال شمام مبارک باشه....یهو همزمان هردومون خندیدیم.....سیاوش زودتر از من خنده

اش رو خورد و گفت: مرسی عزیزم....خب دیگه مزاحمت نشم....کاری نداری؟!_نه

داداش مراقب خودت باش...به هیوا هم سلام برسون_چشم بزرگیتو میرسونم.....شمام

حواست به خواهر ما و وروجکش باشه دیگه....به شوهرت هم سلام برسون....حواست

هم بهش باشه ی وقت نره سراغ این زن خارجیا...._خیالت راحت دارمشون....باربدم از

این کارا نمیکنه....._آره اون که صد در صد اون هرکار بکنه هوو سر تو نمیاره...خندیدم

و چیزی نگفتم....سیاوش هم یکم خندید و بعد گفت : خب دیگه عزیزم خداحافظ_خدا

سعدی گوشی رو قطع کردم و برگردوندم سرجاش و نشستم و خودمو سرگرم دیدن ادامه

ی سریالم کردم که صدای چرخش کیلید توی درو احساس کردم....وقتی برگشتم و

قامت باربد رو توی در دیدم انگار بال در اوردم....نمیدونم چرا اینقدر دلم براش تنگ

میشد....نفهمیدم با وجود این وزن سنگینی که داشتم چه جوری از جام پریدم و رفتم

طرفش....وقتی دید دارم میرم به سمتش با لبخند آغوششو به روم باز کرد....به آغوش

گرمش پناه بردم و خودمو توی بغلش پرت کردم و دستامو محکم دور کمرش حلقه کرد

و صورتمو محکم به سینه اش چسبوندم.....دست چپشو دور کمرم حلقه کرد و با دست

راستش درو بست و بعد دستشو بین موهام فرو کرد....موهای ل*خ*تمو به نرمی توی دستش

گرفته بود و داشت باهاش بازی میکرد....روی سرمو ب*و*سید و گفت: آخ که من هلاک این

انرژیم که وقتی میام خونه بهم میدی....لبخند روی لبم عمیق تر شد و خودمو بیشتر

بهش فشار داد....منو از خودش جدا کرد...صورتمو با دستاش قاب کرد و گفت: حال

مامان کوچولوی من چطوره؟!_خوبم عزیزم....همونجا جلوی پام زانو زد....روی شکممو

ب*و*سید و گفت: فرشته ی ناز بابا چطوره؟!_اونم خوبه....فقط امروز خیلی اذیت مامانش

کردهانگشت اشاره اش رو آروم روی شکمم زد و گفت: اره بابایی؟! مامانی رو اذیت

کردی عزیزم؟! مگه نگفتم عشق منو اذیت نکن هووم؟!بعدم با لبخند سرشو بلند کرد و

تو چشمام نگاه کرد....لبخندی به روش پاشیدم و با عشق نگاش کردم....دوباره بلند

شد....روبه روم وایساد و گفت: سالگرد ازدواجمون مبارک باشه خانوم....وااای داشتم از

خوشی بال در میاوردم....اصلا فکر نمیکردم با اینهمه مشغله ی کاری یادش باشه....نیشم

تا پس کله ام باز شده بود....دوباره خودمو پرت کردم تو بغلش و داد کشیدم: مرسی

باربدی...عاشقتم.....مرسی که یادت بود...._تو ی درصد فکرشو بکن من بهترین روز

زندگیمو یادم بره؟!! اصلا امکان نداره....حتی اگه حرف زدنم یادم بره امروزو یادم نمیره

شیطون....با لبخند گفتم: برو لباستو عوض کن بیا بشین خستگیت در بره....از صب بیرون

بودی هلاک شدی...لبخندی به صورتم پاشید و گفت: همین که تو و فرشته کوچولومو

میبینم خستگیم در میره...بعدم چشمکی زد و به سمت اتاق خوابمون رفت....سریع رفتم

تو آشپزخونه و دوتا فنجون قهوه آماده کردم....میخواستم برم بیرون که یهو باربد جلوم

سبز شد....به سرتا پاش نکاه کردم....ی شلوار اسلش طوسی با رکابی جذب مشکی....با

اخم کمرنگی که روی صورتش بود سینی رو ازم گرفت و گفت: بازم قهوه...._ ااااا

باربد...بزار بخوریم دیگه...._ نه مامان کوچولو نمیشه....قهوه برای خودتو این فنچ من

ضرر داره....دستمو گرفت و برد به سمت میز ناهار خوری...صندلی رو کشید عقب و بهم

گف که بشینم....مطیعانه نشستم روز صندلی....رفت به سمت ظرفشویی و سینی رو

گذاشت تو ظرفشویی و بعدم رفت از تو کابینت آبمیوه گیری رو درآورد و گذاشت روی

اپن و درحالی که ظرف پرتقال رو از یخچال درمیاورد گفت: الان برات ی آب پرتقال

خوشمزه میگیرم که حال کنی....لبخند زدم و گفتم: تو هرچی بدی من میخورم....برگشت

به سمتم و ی چشمک زد...دستمو گذاشتم زیر چونه ام و محو کاراش شدم....چقدر

رفتارای این مرد برام شیرین بود.....چقدر دوسش داشتم....یکم که گذشت دوتا لیوان آب

پرتقال گذاشت رو میز و گفت: بفرمایید اینو میل کنید....خواستم لیوانو بردارم که اجازه

نداد و گفت: او او....تشریف میبریم بیرون بعد...لبخند زدم و بعد همراه هم از آشپز خونه

زدیم بیرون....داشتم با دقت رو پارکت ها قدم برمیداشتم که صدای کفشم بلند نشه اما

تلاشم بی فایده بود و گه گاهی صدای تق تق کفشام به گوش میرسید.... باربد سینی رو

گذاشت روی میز و منم نشستم روی مبل....منتظر بودم بیاد کنارم بشینه که ناخداگاه

جلوی پام نشست و لبه ی لباسمو بالا زد....چشماش که به کفشام افتاد اخماش دوباره

رفت توهم....کفش از پام در اورد و گرفت توی دستش و اورد بالا و گفت: بازم

لجبازی؟!هیچی نگفتم....پوووفی کشید و کفشو پرت کرد روی مبل کنارمون اون یکی

هم در اورد و دوباره پرتش کرد....سرشو اورد بالا...زل زد تو چشمانو گفت: مگه نگفتم

هروقت تو درد بکشی قلب منم تیر میکشه؟! مگه نگفتم طاقت درد کشیدنتو ندارم؟! دختر

تو الان هشت ماهه بارداری....آخه کفش پاشته ده سانت پوشیدنت چیه؟!کمر درد

میگیری...._ببخشید...لبخند زد و گفت: هرچی میگم به خاطر خودته...به حرفام گوش

کن...فقط سرمو تکون دادم... انگشت اشاره اش گذاشت روی شکمم و گفت: فنچ

کوچولو...ازت خواستم همه چیزت شبیه مامانت باشه....فقط طورو جون بابایی تو حرف

گوش کن تر از مامانت باش....از لحنش خنده ام گرفت و از ته دل خندیدم که باعث شد

زیر دلم تیر بکشه....با اخم صورتمو جمع کردم....صدای نگرانش دریایی از آرامشو به دلم

هدیه داد: خانومم...خوبی؟!_خوبم....فقط این فنچ کوچولوت بعضی وقتا زیادی اذیت

میکنه... لبخند زد و با عشق نگام کرد....صدای زنگ تلفن باعث شد به خودمون بیاییم و

هردو رومونو برگردونیم....دستمو پیش بردم و خواستم تلفنو بردارم که باربد اجازه

نداد....انگاری نمیخواست اجازه بده چیزی خلوتمونو بهم بزنه....بعد از اینکه تلفن چندتا

زنگ خورد رفت روی پخش و صدای مامان باربد فضای خونه رو پر کرد: سلام...

_سلام...خونه نیستین؟! نبایدم باشید....لابد هستی خانوم گیر دادن سالگرد

ازدواجشون باید ببریدشون بیرون و براشون خرید کنید...در هرصورت....تماس گرفتم که

دومین سال حماقتت رو بهت یادآوری کنم....آقا باربد داری دومین سال حماقتت رو جشن

میگیری....میدونم ی روزی میفهمی که چه اشتباهی رو مرتکب شدی و اون روز دیر هم

نیست....ازدواجت با اون دختره بزرگترین اشتباه زندگیت بود....روزی رو میبینم که به

حرفم میرسی....مراقب خودت باش پسرم....( صدای بوق ممتد )

هردو ذل زده بودیم به گوشی تلفن....بغضم گرفته بود....اشک تو چشمام حلقه

زد....دوسال از زندگی ما میگذشت و مخالفت مادر باربد هر روز با من بیشتر میشد....فکر

میکردم بعد ازدواج میتونم یواش یواش خودمو تو دلش جا کنم اما نشد.....هر بار که

میاومد اینجا میرفت هتل و از باربد میخواست که بره دیدنش....گفتم شاید بعد اینکه

متوجه بشه داره نوه دار میشه باهام بهتر برخورد میکنه اما هیچ تغییری نکرد....واقعا در

مورد ارتباط با اون به در بسته خورده بودم....از همه بدتر زخم زبونای گاه و بی گاهش بود

که با وجود مسافت زیادمون بازم روی من تاثیر داشت و چن روزی پکرم میکرد...

صدای ناراحت باربد که ی لرزش نامحسوس رو هم داشت شنیدم : هستی جان؟!

سرمو چرخوندم وبا دلخوری زل زدم توی چشماش....نمیدونم چرا داشتم با

دلخوری به اون نگاه میکردم...اونم مثل من بی تقصیر بود....یهو ی قطره اشک از

چشمام چکید....همون ی قطره اشک برای دیونه شدن باربد کافی بود....

بلند شد روی مبل کنارم نشست....سرمو گرفت توبغلش و محکم به سینه اش

فشار داد....با اینکارش گریه ام شدت گرفت...اون سعی داشت آرومم کنه اما من خسته

تر از این حرفا بودم....میون هق هقام گفتم: باربد...ینی...من..من اینقدر بدم....که

مامانت...حاضر نمیشه...منو...منو قبول کنه.....

روی سرمو ب*و*سید و گفت: این چه حرفیه...تو زندگی منی...هستی جون باربد

اینجوری گریه نکن....عزیزم فکر خودت باش الان گریه برات خوب نیست....به خدا

وقتی اینجوری اشک میریزی دیونه میشم....به جون خودت اگه الان مامانم دم دستم بود

امکان داشت هرکاری بکنم....

خودمو از تو بغلش کشیدم بیرون و اشکامو با پشت دست پاک کردم و سعی کردم

لبخند بزنم....

سرمو انداختم پایین و درحالی که با انگشتام بازی میکردم گفتم: باربد...تو...تو منو

دوس داری مگه نه؟! هرکی هرچی بگه فرقی نداره تو بازم منو دوس داری مگه نه؟؟!

نمیدونم چرا یهو اینقدر حساس شدم و این سوال به ربط رو پرسیدم...اما دلم

میخواست بپرسم...دلم میخواست اون لحظه از زبونش بشنوم که هنوزم عاشقمه....

دستشو اورد زیر چونه ام و سرمو اورد بالا...گرفته نگام کرد و گفت: بهت اجازه

نمیدم به عشقم شک کنی....هر اتفاقی بیاوفته...هرچی که بشه....مهم نیست چه

اتفاقی... مهم اینه که تو همه ی زندگی منی...مهم اینه که من عاشقتم.... و مهم اینه

همه ی وجودم اسم تورو فریاد میزنه....مهم اینه با وجود اینکه دوسال از زندگیمون

میگذره اما هر روز واسه داشتنت تشنه تر از دیروز میشم....مهم اینه که الان که دارمت

احساس خوشبختی میکنم و به هیچکس اجازه نمیدم که به خوشبختیم چپ نگا

کنه....کسی که تو قلب باربده ینی باربد با تمام وجود میخوادش....هستی...نزار حرفای

مامان آزارت بده....اون هدفش همینه...میخواد با این حرفا آتیش عشقمونو خاموش

کنه....میخواد آرامش زندگیمونو از بین ببره....میخواد نسبت به هم سردمون کنه...اما

نمیدونه من بدون تو میمیرم....بهم ی قولی میدی؟!

_چه قولی؟!

_دیگه گریه نکن....نزار دختر کوچولوم حس کنه مامانش ضعیفه....

چشمامو به نشونه ی تایید حرفش ی بار بازو بسته کردم....

صورتمو با دستاش قاب کرد و گفت: چشمای تو....همه ی دنیا و آرامش منه....

سرشو اورد جلو...با لذت چشمامو بستم....روی چشمامو ب*و*سید و بعد هم اول ی

ب*و*سه ی آروم روی لبام نشوند و شروع کرد به ب*و*سیدنم....با ولع و لذت لبامو میب*و*سید و

منم همراهیش میکردم...باربد آروم لباما گاز گرفت و ولشون کرد....زل زد تو چشمامو

گفت: دیگه حتی فکر اینو که علاقه ام بهت کم شده رو نکن....چون عذاب میکشم....

با قدردانی زل زدم تو چشماش....چی میتونستم بگم؟! در برابر اونهمه مهربونی و

عشقش چی میتونستم بگم؟!

خم شد و از روی میز لیوان آب پرتقال رو از روی میز برداشت و داد دستم....لیوانو

ازش گرفتم و ی قلوپ از آب پرتقالو تو دهنم مزه مزه کردم....باربد همه اشو ی نفس

خورد و بعد کنارم به مبل تکیه داد و دستاشو روی تکیه گاه گذاشت و طبق عادت همیشه

اش سرشو به عقب پرت کرد و آروم چشماشو بست....

لیوانو گذاشتم روی میز....الان بیشتر از هرچیزی به آغوشش نیاز داشتم....به اینکه

تو بغلش گم بشم....به اینکه سرمو بزارم رو سینه اش و صدای قلبشو بشنوم...

خیلی آروم فاصله ی بینمونو پر کردم و خودمو تو بغلش جا کردم.....سرشو بلند

کرد... ی دستشو اورد پایین و نوازش گونه روی کمرم حرکت داد و با اون دستشم

موهامو نوازش میکرد....

تو اون لحظه قشنگ ترین حس دنیارو داشتم....سرشو اورد پایین و روی سرم

گذاشت....با لذت موهامو بو کرد و داغی نفساشو لابه لای موهام فرستاد....

بلند شدم صاف نشستم سرجام و خواستم برگردم که از پشت بغلم کرد و اجازه

نداد....

سرسو تو گودی گردنم فرو کرد و ب*و*سه های داغشو به گردنم زد....حالم دست

خودم نبود....فقط میدونم که به بهترین نحو تونسته بود آرومم کنه و بهم عشقو منتقل

کنه....

دستاشو از دور بازوهام باز کردم و برگشتم به طرفش...دستمو دور گردنش حلقه

کردم و پیشونیمو چسبوندم به پیشونیش....با لذت چشماشو بست....لرزش پلکاشو حس

میکردم....نفس داغمو روی صورتش پاشیدم....دستمو اوردم بالا و توی موهاش

فروکردم....

خندید و تو همون حالت گفت: میدونم چه جوری دیونه ام کنی...

لبخندم عمیق تر شد.... توی ی لحظه باربد ی دستشو گذاشت پشت سرم و با اون

یکی هم محکم کمرم و چسبید و منم روی مبل خوابوند و روم خم شد....جوری روم خم

شده بود که به شکمم فشار نیاد....لبخند زدم و سرمو به عقب پرت کردم....سرشو اورد

جلو و ی ب*و*سه ی داغ و طولانی روی گردنم زد....

یهو زیر دلم تیر کشید...صورتمو جمع کردم و آروم نالیدم....باربد سریع ازم فاصلا

گرفت و کمکم کرد تا بشینم....

همینجوری که با نگرانی بهم نگاه میکرد گفت: لعنتی....زیاده روی کردم....حواسم

نبود تو چه شرایطی هسی....حالت خوبه؟!.از نگرانیش خنده ام گرفته بود....آروم خندیدم و

گفتم: خوبم عزیزم...

پیشونیمو ب*و*سید و از جاش بلند شد و رفت سمت اتاق خواب....

تعجب کرده بودم....این چرا یهو منو ول کرد رفت....

چند لحظه بعد دیدمش که با ی جعبه ی مخملی زرشکی داره میاد

سمتم....چشمام برق زد...ایییی الهی من دورت بگردم.... کنارم نشست و جعبه رو گرفت

سمتم و گفت: این واسه ی وجود تو که همه چیزمی خیلی خیلی خیلی خیلی کمه...اما

فقط میخوام بدونی که حتی یک ثانیه هم فراموشت نمیکنم و به عشق تو نفس

میکشم....

با خوشحالی و هیجان جعبه رو از دستش قاپیدم و جیغ کشیدم : باری

عـــــاشـــــقـــــتـــــ ـم....

مردونه خندید و گفت: الهی فدای اون باری گفتنت بشم من

خندیدم و با ذوق در جعبه رو باز کردم....وااای خدای من...ی گردنی سفید به

شکل کیلید بود که خیلی هم بزرگ بود و داشت برق میزد....

با عشق نگاش کردم و اونم با لبخند گفت: کیلید قلبمه....

تو مشتم فشارش دادم و چسبوندمش به قلبم و گفتم: از جونمم برام عزیز تره....

خندید....

گردنبند و از دستم گرفت و برد دور گردنم....از سرمای زنجیر که به گردن ملتهبم

میخورد حس خوبی بهم منتقل میشد....داشت قفل گردنبندو میبست که ناخداگاه خم

شدم و روی سینه اش رو ب*و*سیدم....دستش از حرکت ایستاد....گردنبندو رها کرد.... به

خاطر اینکه خم شده بودم حالا گردنبند داشت جلو چشم تاب میخورد....سرمو اوردم

بالا....زل زدم تو چشماش....از حرارت عشقی که توی چشماش بود میسوختم....نتونستم

اون گرمارو تحمل کنم و بلند شدم وایسادم....داشت با تعجب نگام میکرد....با لبخند

گفتم: میخوام کیک بیارم خوب....

خندید و گفت: میخوای من برم بیارم؟! تو اذیت میشی....

دستمو گذاشتم رو شکمم و گفتم: مامانی ببین بابات چه لوسم میکنه...انگار نه

انگار دو روز دیگه قرار مامان تو بشم...عین نی نیا نازمو میکشه و لوسم میکنه...

باربدم مثل من گفت: بابایی به حرفاش گوش نده....این لوس بودن خودشو گردن

من میندازه...

_نه خیر بابات منو لوس کرده...

_ عع خانوم زشته جلو بچه رو حرف من حرف نزن

_عع آقا خوب شما لوسم کردی دیگه....

_بله من لوست کردم....اصن زن خودمی میخوام لوست کنم به کی چه؟! این فنچ

میخواد الان منو دعوا کنه؟!

_نه خیر...میخواد بگه حواست باشه منم لوس کنی...

_من فقط عیالمو لوس میکنم...

_پس منم دخترمو لوس میکنم...

_کی منو لوس کنه؟!

اونقدر مظلوم گفت کی منو لوس کنه که دلم کباب شد.....با عشق گفتم:

خـــــودم....

خندید....منم خندیدم و رفتم سمت آشپزخونه....

کیکی رو که قبلا خریده بودم از توی یخچال در اوردم و دوتا شمع هم گذاشتم

روش و با پیش دستی و چاقو بردم سمت پذیرایی...

حسابی سنگین شده بودم و راه رفتن برام سخت بود....باربد که دید دستام پره پرید

سمتم و همه ی وسایلو ازم گرفت و سریع گزاشتشون رو میز....بعدم اومد کنارم و کمکم

کرد تا برم بشینم....

کنار هم نشسته بودیم....خم شدم کیکو برداشتم و اوردم بالا...بین خودمون گرفتم

تو دستمو گفتم: فوتش کن....

_تو فوت کن

_نه تو...

_اول تو...

_نه خودت....

زد نوک بینیم و گفت: لجباز....باهم فوتش میکنیم...

_ جر نزنی هااا

_نه

لبخند زدم و شروع کردم به شمردن: 3...2....1....

هردو باهم شمع رو فوت کردیم....به دود حاصل از شعله ی کوچیک شمع که حالا

خاموش شده بود نگاه کردم....باربد شمعو از روی کیک برداشت....کیکو گذاشت روی میز

و ی تیکه ی کوچیک گزاشت تو پیش دستی و گفت: چون خامه زیاد خوب نیس برات

باید کم بخوری...

_ولی من کیک میخوام...

_دست و پات باد میکنه ها...

_عع....نه نه غلط کردم...کیک میخوام چیکار....

خندیدم و ی تیکه از کیک رو زد نوک چنگال و گرفت سمتم....

یهو ی فکر خبیثانه به ذهنم رسید....کیکمون دو طعم داشت....ی طرفش ژله ی

توت فرنگی بود و ی طرفش شکلات....باربد از اون طرفی که شکلات بود برام بریده

بود....

کیکو از روی میز برداشتم و تو همون حال گفتم: باربد اینجوری بهم مزه نمیده....

چنگالو گرفت پایین و گفت: چه جوری بهت مزه میده خانومم...

نامردی نکردم و کیکو کوبیدم تو صورتش....ولی نه جوری که دردش بگیره...

همینجوری مات و مبهوت مونده بود....زدم زیر خنده و درحالی که تیکه های کیکو

از روی صورتش برمییداشتم که بزارم تو دهنن گفتم: این خوشمزه ترین کیک

دنیاس....کیک با طعم شوهرم....

تازه از بهت خارج شد....اول یکم به صورتش دست کشید و بعد نگام کرد و گفت:

منم میخوام کیک با طعم عبالم بخورم...

بعدم قبل از اینکه بهم فرصت واکنش نشون دادن بده اون تیکه ای که تو بشقاب

بود رو برداشت و قشنگ مالید به صورتم....هردوتامون از ته دل میخندیدیم...

_ خداییش خیلی خوشمزه اس کیک با طعم خانومم

_اوهوم....ولی یکم زیادی گند کاری کردیم....خونه رو نگا....کثیف شد...

_فـــــدای ســـرت....میگم فردا بیان تمیزش کنن....

خندیدم و گفتم: میشه شامم با طعم شوهر بخوریم؟

_از بویی که راه انداختی انگاری شام قرمه سبزیه...

_اوهوم...

_پس بریم من کله امو بکنم تو قابلمه خورشت....

خندیدم و گفتم: من میرم دست و صورتمو میشورم که برم میزو بچینم...

اونم سرشو تکون داد و گفت: من کارام با دست و صورت درست نمیشه جلدی

میرم ی دوش میگیرم میام....

_باشه...

بلند شدم رفتم سمت آشپزخونه...

خورشت خوری رو گذاشتم روی میز و با فندک شمعای سفیدی رو که گذاشته

بودم روی میزو روشن کردم....گلایی رو هم که خریده بودم (رز سفید ) گذاشته بودم

روی میز.....

داشتم با ذوق به شاهکاری که درست کردم نگاه میکردم که صدای باربد رو

شنیدم: اووومـــــم....چه بووبرنگی راه انداختی عیال....

برگشتم نگاش کردم...

ی شلوار گرمکن مشکی پوشیده بود و پیرهنم تنش نکرده بود....

لبخند زدم و گفتم: خدا کنه طعمشم خوب شده باشه...

نشست سر میز و گفت: دست پخت عیال بنده ثابت شده اس...

_به افتضاحی دیگه؟!

_به اینکه رو دست نداره...

_والا ی سال اول که همش یا میسوخت یا شفته میشد یا شور بود....

_خوب حق داشتی عزیزم....خونه بابات که غذا درست نکردی که بلد

باشی...خواستم ی خدمتکارم بگیرم گفتی نه نمیخواد خودم میخوام کارای خونمو

بکنم....با وجود اینکه خونه بابات دست به سیاه و سفید نزدی حق داشتی ی چهار بارم

غذای شور درست کنی....

_ولی تو بازم غذای شور منو میخوردی....

_چون با دستای کوچولوی خانومم درست شده بود....هرچی دستای تو بهش

بخوره رو من قورت میدم...

_دیونه

_والا به خدا...تازه اونا که شور میشدن و شفته میشد رو خانومم با عشق برام

درست میکرده...مگه میتونم نخورم؟!

خندیدم....بشقابشو برداشتم که براش غذا بکشم اما بشقابو از دستم گرفت و

خودش کشید و اول گذاشت جلوی من و بعدم خودش....

با لبخند ی قاشق خورشت ریخت روی برنجش و شروع کرد به خوردن....اولین

قاشقو که خورد چشماش برق زد....

_خوب شده؟!

_معرکه اس...

_جدی؟!

_پس چی فک کردی؟! دیگه یاد گرفتی....دست پختتم عالیه....

خودمم ی قاشق خوردم که دیدم نه خیر انگار بعد دوسال بالاخره آشپزی یاد

گرفتم من....

همینجوری که داشت غذا میخورد گفت: با مامانت حرف زدم قرار شد بتول خانومو

بفرسته اینجا که تا کارای زایمانت انجام میشه اینجا بهت کمک کنه بعدشم یکم پیشت

باشه تا بچه از آب و گل دربیاد که ایشالله بعدش باهم برگردیم...

قاشق از دستم افتاد توی بشقاب....صداش باعث شد باربد سرشو بلند کنه ونگران

نگام کنه.... با تعجب گفتم: مگه...مگه میخواییم اینجا بمونیم...

_آره دیگه....تا وقتی بچه به دنیا بیاد و یکم بزرگ بشه میمونیم...

_من نمیخوام بچه امو اینجا به دنیا بیارم...نمیخوام تو غربت بچه ام به دنیا

بیاد...میخوام تو مملکت خودم کنار خانواده ام باشم....

دستمو گرفت و گفت: عزیز دلم....تو پا به ماهی....سفر هوایی برای خودتو و

کوچولوت خطرناکه...نمیتونم ریسک کنم اونم سر جون تو و بچه ام....درکم کن

خانومی....بچه که به دنیا اومد و دو سه ماهه شد همگی باهم برمیگردیم....

محکم کوبیدم روی میز و گفتم: من نمیخوام....نمیخوام....قبل از به دنیا اومدن

بچه باید بریم از این خراب شده....

_عزیز دلم....خانومم...من که نمیگم نمیریم فقط میگم...

_نمیخوام باربد....نمیخوام....نمیخوام...� �میخوام....دلم نمیخواد بچه ام تو

غربت به دنیا بیاد....خودم دوسال تو غربت بودم بسه....تو به من قول دادی....مگه قول

ندادی؟! مگه قول ندادی سر دو سال برم میگردونی؟!

من داد و هوار میکردم ولی اون همچنان داشت با آرامش حرف میزد...همیشه

همین بود....تا جایی که میشد سعی میکرد منطقی و آروم برخورد کنه اما وقتی هم که

عصبی میشد منطق و همه چیز رو فراموش میکرد...اصلا انگار کر میشد...ولی کلا آدمی

نبود که زود عصبی بشه و این خیلی برای زندگیمون خوب بود چون من زود قاطی

میکردم و جوش میاوردم....

_خانومم...عشقم....درسته من بهت قول داد....هنوزم سر حرفم هستم

عزیزم...نمیگم برت نمیگردونم که...من همه کارامو اینجا انجام دادم...توام که کارای

دانشگاهتو درست کردی...

پریدم وسط حرفش و گفتم: پس مشکلی برای رفتن نداریم برو بیلیط بگیر

بریـــــم

_هستی جان من وقتی که قول میدادم نمیدونستم شما قراره دوسال دیگه این

موقع منو بابا کنی دختر خوب....

_من مشکلی ندارم...

دیگه قاطی کرد...حرفاش رنگ مهربونیشو از دست داد و یکم داشت خشن

میشد....اونم مثل من صداشو برد بالا و گفت: چرا خودتو میزنی به نفهمی من نگرانتم....

_با من درست حرف بزن...

_یک ساعته دارم درست حرف میزنم مگه تو گوشت فرو میره؟! یک ساعته دارم

میگم عشقم ،عزیزم، خانومم، به پیر به پیغمبر نمیشه....خطرناکه....مگه گوش میدی!؟

_نه...گوش نمیدم...من میخوام برگردم....

جوری فریاد کشید که حس کردم حتی بچه ای که تو شیکمه هم ترسید و خودشو

جمع کرد...

_نـــمـــیــــشــــه

اشک از گوشه ی چشمام چکید...قلبم فشرده شد....باربد...برای اولین بار....سرم

داد کشید؟! اونم....وقتی که...وقتی که من باردارم؟!!اونم درست توی شب سالگرد

ازدواجمون....

دستمو گزاشتم روی شیکمم و آروم گفتم:ن...نترس....نترس مامان....بابا

بود...نترس عزیز دلم....

بعدم اشکام شدت گرفت....

باربد که انگار تازه متوجه شد چیکار کرده چشماشو بست و با مشت ضربه ی آروم

به میز زد.....

بعدم چشماشو باز کرد و گرفته نگام کرد....

از دستش دلخور بودم،عصبی بود،دلگیر بودم....بلافاصله از جام بلند شدم....تا اون

لحظه داشتم آروم اشک میریختم اما نتونستم طاقت بیارم....دیگه داشت صدای هق هقم

بلند میشد....دستمو گرفتم جلوی دهنم که صدام بلند نشه....خواستم از آشپزخونه برم

بیرون که دستمو گرفت....بدون اینکه برگردم نگاش کنم دستمو از دستش کشیدم بیرون

و رفتم تو اتاقم و در اتاقو محکم بستم......

همونجا به در تکیه دادم و اروم نشستم....سرمو به در تکیه دادم و با صدای بلند

اشک ریختم...هنوزم باورم نمیشد....

صدای در و پشتشم صدای مضطرب باربد باعث شد گریه کردن یادم بره و فقط به

حرفاش گوش بدم: هستی...خانومم باز کن این درو....هستی من معذرت میخوام....