رمان انتقام به قلم شبنم آهنین جان

ژانر : #عاشقانه #انتقامی #جنایی

خلاصه :

مهسا و مهتاب دو خواهر که در کنار خانواده زندگی می کردند.

مهسا دختر بزرگ خانواده با یک اشتباه کوچک به قتل می رسد و این از دید خواهرش مهتاب پنهان نمی ماند.

مهتاب که می داند قاتل چه شخصی هست به دنبال انتقام می رود.

در پی انتقام با میلاد رو به رو می شود و زندگی مهتاب به طور کامل تغییر پیدا می کند و با حقایق رو به رو می شود…

دوباره بوی خاطرات گذشته مشامم را قلقلک داد و مرا به دوباره گشودن دفتر خاطرات گذشته ناچار کرد. با زدن اولین ورق، همه ی زندگی گذشته ام مثل نوار فیلم در مقابل چشم هایم ظاهر شد و من به خوبی می دانستم که با گذشت آن روزها چقدر درد می کشیدم و تلاش می کردم به بی گناهی کسی که او را بیشتراز خودم دوست داشتم و مثل چشم هایم به او اعتماد کرده بودم. چقدر جنگیدم تا به اینجایی که هستم برسم اما به خوبی فهمیدم اراده ی و خواسته ی انسان دست خود اوست و کسی در این دنیا نمیتواند به اجبار کاری را انجام دهد که به آن میل و علاقه ی ندارد. من جنگیدم برای عزیزترین کس زندگی

برای کسی که شب تا صبح سرم را در آغوش می گرفت و مرا با حرف های آرامبخش وشیرینش تسلا می داد. کسی که اسم خواهر ورد زبانش بود، اما بعد از فهمیدن کل ماجرا فهمیدم که از او یک خواهری ساخته بودم که در زندگی من نقش چندان خوبی نداشت و حضورش از همان روز اول نیز اشتباه بود.

حالا برگه ی اول را ورق زدم تا باز بخوانم و به خودم ثابت کنم که او هیچوقت آدم دوست داشتنی و مهربانی که من فکر می کردم، نبود.

نزدیک درخانه بودم که گوشی همراهم به صدا در آمد از کیفم بیرون آوردم وبا دیدن اسم مادر بر روی صحفه‌ی گوشی،لبخندی به لب نشاندم. مثل همیشه وقتی نزدیک خانه هستم زنگ می زند، جواب ندادم وبه جایش آیفون رافشار دادم باباز شدن درگوشی همراهم راداخل کیفم انداختم وواردخانه شدم کفش هایم راهمان جابیرون در گذاشتم که مادر به سمت من آمد وگفت:

-خسته نباشی عزیزم

لبخندی زدم وهمان طور که گونه ی مادر را بوسیدم گفتم:

-ممنون مامانی

کنارش نشستم دستم رابا مهربانی فشرد و گفت:

-امروزکار چطور بود خوب بود؟

-مثل همیشه عالی امامگه بهار میزاره اون روزبه خیر بگذره!

اخم کرد وگفت:

-بازچیکار کرده؟

کلافه پوفی کشیدم وگفتم:

-الکی به همه چیزمن گیر میده سریع یه کار اشتباه میکنم میزاره کف دست رئیس

اخم های مادر پررنگ‌تر شد وگفت:

-بیجا کرده حق نداره توکارای دخترمن دخالت کنه!

لبخندی زدم وگفتم:

-حالا شما خودتون رو ناراحت نکنید من دو سال هست تو این شرکت کار میکنم و اخلاق بهار دستم اومده دیگه برام عادی شده

از جایم برخاستم که مادر نفسی کشید و گفت:

-چی بگم دخترم فقط برای بارهزارم میگم مراقب خودت باش وقتی پاتو از این خونه میزاری بیرون و تا برگردی دل من مثل سیر و سرکه میجوشه

لبخندی زدم و گفتم:

-چشم مامانی؛ راستی مهسا کجاست؟

همان طور که از جایش بلند شدو گفت:

-اونم الان است که سرو کله اش پیدا بشه

-باشه، من برم لباسم عوض کنم الان میام کمکت میز آماده کنیم

-باشه دخترم

به سمت اتاقم رفتم با باز کردن اتاقم بوی عطر به مشامم رسید لبخندم پررنگ‌تر شد عادت همیشگی مادر بود که بعد از اینکه از خانه خارج می‌شوم اتاق راتمیز و مرتب کند هر چقدر هم به او می گویم خودم بلدم و تمیز میکنم گوشش بدهکار نیست لباسم رو با لباس خانگی عوض کردم و از اتاق خارج شدم با دیدن مهسا به سمت او رفتم مثل همیشه با ذوق و هیجان به سمتم آمد و گونه ام را بوسید وگفت:

-به به مهتاب خانم گل چه عجب امشب زود اومدی

-فردا چون جمعه بود رئیسم زود مرخصم کرد

ابرویی بالا انداخت وگفت:

-خیلی هم خوب من برم لباس عوض کنم زود برمیگردم

سری تکان دادم وبه سمت آشپزخانه رفتم مامان بادیدن من اشاره ی به چند بشقاب که روی اپن قرار داشت کرد و گفت:

-سفره پهن کردم بشقاب ها بچین بعد بیا لیوان،قاشق و چنگالم ببر

بشقاب ها را دردست گرفتم وبه سمت میز در پذیرایی رفتم باچیدن بشقاب و وسایل دیگر درباز شد وقامت پدردر بین چارچوب درب،ظاهر شدباذوق و شوقی زایدالوصف به سمتش دویدم. محکم مرا در آغوش کشید و سرم را بوسید گفت:

-سلام خشگل بابا خوبی؟

بالبخند گفتم:

-ممنون شماخوبین؟

-شماروکه میبینم انرژی میگیرم

ازپدر جدا شدم که مهسا غرغرکنان به سمت ماآمد وگفت:

-بسه حالا نوبت منه برو کنار

پشت چشم برای مهسا نازک کردم و از پدر کمی فاصله گرفتم پدر مهسا هم در آغوش گرفت و سراو هم بوسید با صدای مادر هر سه نفر به سمت مادرچرخیدیم

-خوب دیگه شام آماده شد بیاسر سفره

هر چهارنفر به سمت میز رفتیم و دور هم شام را خوردیم بعد ازخوردن شام مهسا میزرا جمع کرد وشستن ظرف ها به عهده من شد. همه در اتاق نشیمن و با سکوت به تلویزیون خیره ماندیم که پدر صدای تلویزیون را کمی کم کرد که هر سه نفر نگاهمان به سمت پدر چرخید پدر تک سرفه ی کرد و گفت:

-منصور برای فردا شب شام دعوتمون کرده

مادر کامل به سمت پدر چرخید و گفت:

-واقعاً؟ واسه ی چی آخه؟

شانه ی بالا انداخت و گفت:

-والا فقط ما که نیستیم مریم و بچه‌هاشم دعوت کردن

مادر ابرویی بالا انداخت و گفت:

-عجیبه بعد از این همه سال شام برای خونه دعوتمون میکنه

مهسا پوزخندی زد و گفت:

-به احتمال زیاد باز دخترزنامو تو یه چیزی موفق شده که شام دعوتمون کرده مگه اون شب ندیدن برای قبول شدن دخترش تو دیپلم شام هممون رو برد رستوران

پدر پایش را روی پای دیگرش انداخت و گفت:

-حالا هر چی که هست ما به احترام عموت میریم اونجا منصور خیلی اصرار کرد که بیاین در ضمن عمه مریم هم هست دیگه حوصلتون سر نمیره

مادر نچی کرد و گفت:

-کاش آیدا می گفت واسه ی چی فردا شام ما رو دعوت کرده

پدر اخم کرد و گفت:

-تو چیکار به اینکارا داری زن دعوتمون کرد ما هم گفتیم میایم.

از جایم برخاستم که هر سه نفر نگاهشان به سمت من کشیده شد

-با اجازتون من برم

همین که پدر سری تکان داد به سمت اتاق رفتم و وارد اتاق شدم لبه ی تخت نشستم و به فکر فردا که با فاطمه می خواهم روبه رو بشوم فرو رفتم فاطمه تک دختر زنامو و عمو بود که برای هر دوی آن ها خیلی عزیز بود فاطمه هم هر چند دختر آرام و ساکتی بود ولی موذی های خودش هم داشت فاطمه دو سال از مهسا بزرگتر بود و در دانشگاه دولتی رشته ی علوم انسانی پذیرفته شده بود و بعد از گرفتن مدرک لیسانسش درس وکالت را خواند اینک برای خودش خانوم وکیل شده بود قبلاً مادر هم خیلی به مهسا اصرار می کرد که رشته ی تو با فاطمه یکی هست و تو هم برای وکالت شدن تلاش کن اما مهسا گوشش بدهکار نبود.

تا اینکه بالاخره مهسا در رشته‌ی مربی تناسب اندام قبول شد و الان حدود سه سالی می شود که برای خودش کسی شده البته ناگفته نماند که زن عمو چقدر شغل و در آمد فاطمه را به رخ مهسا می کشید و مادر هم به جای اینکه از مهسا دفاع کند صبح تا شب به او سرکوفت می‌زد که تو هم می توانستی مثل فاطمه وکالت بخوانی اما مهسا بی اعتنا به حرفهای مادر او را قانع کند و به او بفهماند که مهم علاقه‌ی شخصی یک نفر است نه اصرار و پافشاری والدین...

چهارسال از مهسا کوچک تر بودم و علاقه ی شدیدی به کامپیوتر داشتم بعد از خواندن کامیپوتر و مدرک لیسانس در شرکت کار می کردم.

با باز شدن در از فکر بیرون آمدم مادر بین چهارچوب در دیدم که به من زل زده

-دخترم چرا نمی‌خوابی؟

لبخندی زدم و همان طور که روی تخت دراز کشیدم گفتم:

-میخوابم مامانی شما برید بخوابید

صدای از مادر نشنیدم که یک آن تخت بالا و پایین شد نگاهم به سمت مادر که لبه ی تخت نشسته بود انداختم و گفتم:

-اتفاقی افتاده؟

-دلم نمیخواد تو اون شرکت کار کنی

ابرویی بالا انداختم و گفتم:

-واسه ی چی؟

-مگه اون منشی پسره نیومد با بابات صحبت کرد که بزارین بیایم خواستگاری مهتاب

کلافه پوفی کشیدم و گفتم:

-مامان اون قضیه تموم شد تو رو خدا اون موضوع رو باز نکنید که اگه پدر بشنوه عصبانی میشه

-خب عزیز من منم دارم همین رو میگم پدرت دیشب داشت در مورد تو صحبت می کرد

با تعجب گفتم:

-در مورد من؟

-بله؛ می گفت از اینکه مهتاب میره تو اون شرکت و با اون پسر روبه رو میشه عصبانی میشم

نیم خیز شدم و دست مادر را در دستم گرفتم و گفتم:

-قربون مادرم بشم که نگران دخترش هست ولی مامان آقای رفیعی واسه ی همیشه تموم شد درسته دو سه بار اومدن خواستگاری ولی وقتی دید من هیچ علاقه ی نسبت به او ندارم کنار کشید

مادر نفسی بیرون داد و گفت:

-به هر حال من صحبتم رو کردم اگه می‌بینی وارد اونجا میشی اون پسر اذیتت میکنه از اون شرکت استعفا بده این همه شرکت تو تهران ریخته میتونی بری یه جایی دیگه کار کنی

-مادرمن آقای رفیعی مرد فوق العاده با شخصیت و با احترامی هست اون کاری به کار من نداره مطمئن باشید

سری تکان داد و همان طور که از لبه ی تخت بلند می شد گفت:

-باشه دخترم، من دیگه برم که تو هم راحت بخوابی مطمئنم خیلی خسته هستی

لبخند پر مهری زدم و گفتم:

-مرسی مامانی؛ شب خوش

لامپ را خاموش کرد و آرام گفت:

-شب بخیر

با بسته شدن در پتو را روی خودم کشیدم و به فکر آقای رفیعی فرو رفتم پسری حدوداً بیست و هشت ساله با قدی نسبتاً بلند و چشم ابرو مشکی که مثل من منشی شرکت بود به قول خودش با اولین نگاه عاشقم شد بعد از پنج شش ماه به خواستگارم آمد پدر که با آمدن آقای رفیعی خیلی عصبانی شد همان روز تأکید کرد که دیگر به هیچ عنوان به خواستگارم نیاید و هنوز سن کمی داشتم اما او پسر دست بردار نبود و انگار تا به هدفش نمی رسید خواب و خوراک نداشت اما آخر که با خودم تنها صحبت کرد و فهمید هیچ علاقه ی به او ندارم کنار کشید و به عنوان یه همکار در شرکت یه سلام و خداحافظی با هم داشتیم، یادمه آن روز ها بعضی وقت ها پدر و یا مهسا تا شرکت همراهم می شدند که خدای نکرده با آقای رفیعی روبه رو نشوم؛ الان که بعد از دو سال گذشته هنوز پدر با این موضوع کنار نیامده کم کم با همین فکر ها به خواب فرو رفتم.

صبح با صدای مهسا که بالای سرم فریاد می زد از خواب بلند شدم

-مهسا مگه نمی‌بینی خوابم؟

-بسه اینقدر خوابیدی پاشو ببینم

دوباره روی تخت دراز کشیدم و پتو را تا روی سرم بالا کشیدم و گفتم:

-اه یه روز جمعه هم نمیزاری راحت بخوابم

مهسا پتو را از روی سرم برداشت و گفت:

-آخه دختر یه نگاه به ساعت انداختی ببینی چنده؟

-برام مهم نیست بزار بخوابم

-پاشو مهتاب میخوام برم بازار

-با مامان برو

-مامان گفته تو هم باید بیای

-بابا چه اجباریه که من حتماً همراهتون باشم؟

-چون امشب باید بریم خونه ی عمو، فاطمه میخواد نامزدی کنه

با همین جمله چشم هایم گرد شد و سیخ در رختخوابم نشستم و گفتم:

-چی؟

سری تکان داد و گفت:

-بله خانم پاشو ببینم میخوایم بریم بازار شاید یه چیزی پیدا کردیم برای امشب بپوشیم

-پس این شام که عمو ما رو دعوت کرده نامزدی فاطمه‌ست؟

-بله پس چی فکر کردی

مشکوک نگاه مهسا کردم و گفتم:

-تو از کجا فهمیدی؟

-صبح زنامو آیدا زنگ زد و دوباره تأکید کرد شب سر ساعت اونجا باشید تو هم که اخلاق مامان میشناسی اخر از زیرزبون زنامو آیدا بیرون کشید فهمید امشب نامزدی فاطمه‌ست

از جایم برخاستم و لبخند شیطونی زدم و گفتم:

-پس فاطمه هم قاطی خروس هاشد

مهسا خنده ی کرد و با هم از اتاق بیرون آمدیم پدر و مادر روبه روی هم پشت میز نشسته بودند و با سکوت صبحانه می خوردند با صدای مهسا هر دو به سمت ما برگشتند

-بالاخره خرس قطبی رو از خواب بیدار کردم

پدر با اخم گفت:

-این چه طرزه حرف زدن با خواهرته؟

دستش را باز کرد و اشاره ی به صندلی کناری اش کرد و گفت:

-بیا مهتاب بیا کنار پدرت بشین

با لبخند به سمت پدر رفتم و کنارش نشستم. گونه اش را بوسیدم و گفتم:

-بابا خودمی

مهسا کنار مادر نشسته بود و غرغر کنان می گفت:

-خدا بده شانس ما هم همچین آرزوهای داریم که هیچوقت برآورده نمیشه

پدر لبخند شیطونی زد و گفت:

-تا تو باشی با خواهرت درست حرف بزنی

مهسا پشت چشم برای من نازک کرد و روبه مادر کرد و گفت:

-مامان بازار دیر میشه کاش کمی زود بلند می شدیم

مادر سری تکان داد و از جایش برخاست و گفت:

-مهتاب صبحونت رو بخور میز رو هم جمع کن تا ما هم آماده بشیم

سری تکان دادم که مهسا و مادر از آشپزخانه خارج شدند پدر هم از جایش برخاست و بدون هیچ گونه صحبتی به سمت اتاق رفت صبحانه ام را با چای و بسکویت خوردم و میز را جمع کردم به سمت اتاق رفتم و لباس هایم را عوض کردم نگاهی به خودم در آینه انداختم شلوار مشکی و مانتو فسفری موهای لخت مشکی ام را زیر شال سفید پنهان کردم و خط چشمی پشت چشم هایم کشیدم که چشم های مشکی‌ام با خط چشم درشت شدند کیفم را روی دوشم انداختم و ازاتاق خارج شدم. پدر ما را تا بازار رساند وبعد ازاینکه به من و مهسا تذکر نهایی را داد از آنجا رفت بامادر و مهسا کل پاساژ را گشتیم و بالاخره مهسا ازیه بلوز و شلوار مشکی سفید که بهم وصل بودند خرید کرد مادر هم یه بلوز و دامن قشنگ برای من پیدا کرد و گفت با ساپورت این را بپوشم.

-واقعاً قشنگه؟

مهسا با حرص گفت:

-آره بابا قشنگه این بار دهم میشه که میپرسی

-وای مهسا تو رو خدا تو درکم کن من هر چی به مامان میگم که گوش نمیده تو که زن عمو آیدا میشناسی چقدر چرت و پرت بار آدم میکنه

لبخندی زد و گفت:

-میفهمم اما قرار نیست که یه چادر بکنی سرت میخوایم بریم نامزدی باید اونجا شیک باشیم

نفسی بیرون دادم و نگاهی به خودم در آینه انداختم و گفتم:

-من خودم از لباس خوشم اومده امیدوارم جز عمه مریم کسی دیگه ی نباشه

کلافه پوفی کشید و گفت:

-اوف مهتاب چقدر بهونه میاری همین رو بخر تا بریم خونه خسته شدم

چشم غره ای نثار مهسا کردم و گفتم:

-باشه همین رو میگیرم حالا هم از اتاق برو بیرون

مهسا که از اتاق پرو بیرون رفت لباس هایم را عوض کردم و ازاتاق بیرون آمدم مادر نگاهی به من انداخت وگفت:

-خوشت اومد؟

سری به علامت مثبت تکان دادم که مادر لباس رااز دستم گرفت وبه فروشنده ای که نسبتاً یک زن میانسال بود داد آن زن لباس را داخل نایلونی گذاشت و به سمت من گرفت و گفت:

-مبارکتون باشه

لبخندی زدم و با هم از بازار خارج شدیم مادر به پدر زنگ زد و بعد از چند دقیقه آمد و همگی سوار ماشین شدیم و به سمت رستوران رفتیم و ناهار را در آنجا خوردیم.

تا شب چیزی نمانده بود بلوز و دامن چین دار را به تن کردم و ساپورت مشکی زیر دامنم پوشیدم موهایم را کمی فر دادم و بعد از آرایش کردن مانتو و شالم را به دست گرفتم و از اتاق بیرون آمدم با سوتی که مهسا زد سریع به سمت او برگشتم با ذوق گفت:

-به به ببین عروس خانم هر کی ندونه فکر میکنه اومدن خواستگاری این خانم

اشاره ی به تیپ مهسا کردم و گفتم:

-تو هم دست کمی از من نداری

مادر با لبخند گفت:

-ایشالله اون روز هم ببینیم که عروسی شما دوتا هست

پدر اخم کرد و گفت:

-فعلاً ازدواج و خواستگاری از فکرتون بیرون کنید که من نمیذارم دخترای دست گلم به سرعت شوهر کنند حالا حالاها باید کنارم باشن و لذت ببرم از همیچن دخترای

من و مهسا لبخندی تحویل پدر دادیم و با هم از خانه خارج شدیم در سکوت به مقصد رسیدیم و با هم از ماشین پیاده شدیم آیفون را که زدیم خدمتکار در را باز کرد وارد که شدیم فاطمه را در پیراهن بلند آبی رنگ دیدم که موهایش را فر کرده و آرایش ملایمی روی صورتش پیاده کرده از وقتی وکیل شده با آرایش کم سر و کار داره ولی امشب برای نامزدیش سنگ تمام گذاشته بود با ذوق و هیجان به سمت ما آمد و گفت:

-وای زن عمو زیبا خوش اومدین

مادر با لبخند فاطمه را در آغوش گرفت و گفت:

-عزیزم مبارکت باشه وقتی شنیدم خیلی خوشحال شدم

با لبخند به سمت پدر آمد و گفت:

-سلام عمو مسعود خوبین؟

پدر هم در مقابل لبخند او لبخندی زد و گفت:

-با شنیدن نامزدی تو بهتر شدم

لبخند فاطمه پر رنگ تر شد و گفت:

-لطف داری

به من و مهسا هم نگاهی انداخت و گفت:

-حالتون چطوره خوبین؟

مهسا آرام زیر گوشم گفت:

-ببین چطوری خودشیرینی میکنه

با وحشت نگاهی به فاطمه و نگاهی به مهسا کردم و خیلی آرام گفتم:

-دهنت ببند دختر یه وقت میشنوه

مهسا لبخند بر لب از فاطمه روبوسی کرد و گفت:

-مبارکت باشه عزیزم خیلی خوشحال شدم نامزد کردی

تشکر کرد و با من هم سلام و احوال پرسی کرد و هر پنج نفر وارد ویلا شدیم زن عمو و عمو را که دیدیم صداها کل ویلا را فرا گرفته بود و بعد از روبوسی زن عمو کنار عمو منصور نشست و گفت:

-خیلی خوشحالم کردین که اومدین مثل همیشه مسعود به موقع میاد

پدر طبق معمول پایش را روی پای دیگرش انداخت و گفت:

-نامزدی برادرزادمه. غیر ممکنه سر وقت نیام

زن عمو آیدا لبخندی زد و گفت:

-کم کم سر و کله ی خونواده ی دوماد پیدا میشه و هنوز مریم نیومده

همان موقع زنگ خانه به گوش رسید فاطمه با ذوق از جایش برخاست و گفت:

-وای عمه مریم هم اومد

با ذوق به همراه زن عمو آیدا از ویلا خارج شدند طولی نکشید عمه مریم به همراه شوهر و پسرهایش وارد ویلا شدند با تک تکمان سلام احوالپرسی کردن و هر یک جداگانه روی مبل نشستند با حضور خانواده ی عمه مریم شوق و هیجانی در من فرا گرفت در خانواده عمه مریم جز مهربانی و خوشبختی بوی از غم و غصه نبود عمه دو پسر به نام های فرزاد و فرید داشت که هر دوی آن ها ازدواج کرده بودند فرزاد که بچه ی اول بود بعد از پنج سال ازدواج صاحب پسری به نام کاوه شد و اما فرید چون پارسال ازدواج کرد به گفته خودشان آمادگی بچه دار شدن ندارند.

با صدای فرزاد از فکر بیرون آمدم

-مهتاب که اصلاً اینجا نیست جسمش اینجاست روحش جایی دیگست

و بعد با لحن شیطنت آمیزی گفت:

-کلک نکنه عاشق شدی ما خبر نداریم؟ اگه عاشق شدی بگو من خودم با پدرت صحبت میکنم

لبخند کجی زدم و گفتم:

-باز تو نمکدون شدی؟

-خوب مگه چیه همه تو این دنیا یه بار عاشق میشن من که میدونم تو عاشق شدی

-نخیر آقا فرزاد من به همین سادگی عاشق نمیشم

فرزاد خواست چیزی بگوید که پدر سریع گفت:

-اگه عاشق بشه که با خودم روبه رو میشه فعلاً سنش برای عاشق شدن و ازدواج کمه

فرزاد نچ نچی کرد و گفت:

-ای بابا دایی مسعود دختر شما سنی ازش گذشته بخدا از اون دور دارم موهای سفیدشو میبینم که چه قدر پیر شده

با حرص گفتم:

-اه فرزاد باز تو اومدی که الکی حرف بزنی؟

دستش را به علامت تسلیم بالا آورد و گفت:

-من غلط بکنم با پیرزن غرغری مثل تو حرف بزنم

خواستم از جایم بلند بشم و به حساب فرزاد برسم که مهسا دستم را گرفت و وادارم کرد بنشینم و زیرلب گفت:

-حرص نخور

چشم غره ی نثار فرزاد کردم و گفتم:

-زنت چطوری تو رو تحمل میکنه؟

خواست چیزی بگوید که باز زنگ خانه به گوش رسید فاطمه جیغ نازکی کشید و گفت:

-وای آمدند

رنگ از صورت فاطمه پریده بود و انگار بدجوری با دیدن نامزدش استرس گرفته بود همگی از جایمان بلند شدیم و با آمدن زن و مردی که فوق العاده شیک پوش و با احترام بودند خیره ماندیم و بعد از آن پسری وارد خانه شد که حدس میزنم نامزد فاطمه باشد از همگی سلام و احوال پرسی کردند و گوشه ی از پذیرایی نشستند.

نردیک دو ساعت بود آنجا بودیم و بعد از رقص و شادی شام را آماده کردند ربع ساعتی بود از مهسا خبری نداشتم نیم نگاهی به مادر انداختم و گفتم:

-مامان پس مهسا کجاست؟

شانه ی بالا انداخت و گفت:

-والا دخترم نمیدونم کجاست برو بهش بگو بیاد که شام آماده شده

سری تکان دادم و از جایم بلند شدم به سمت چند اتاق که طبقه ی بالا بودند رفتم و با صدای مهسا که داخل اتاقی بود به سمت اتاق رفتم با کسی صحبت می کرد اما با حضور من هول شد و گوشی را خاموش کرد کامل وارد اتاق شدم و گفتم:

-مهسا معلوم هست کجایی؟ خبری ازت نیست

مِن مِن کنان گفت:

-الان..میام تو برو پایین

مشکوک نگاهی به گوشی همراهش که سعی داشت آن را پنهان کند و نگاهی به خودش که رنگ از صورتش پریده بود انداختم و گفتم:

-اتفاقی افتاده؟

تندتند سری تکان دادو گفت:

-نه عزیزم چه اتفاقی قرار بیفته؟

-آخه داشتی با کسی صحبت می کردی

-آها..آره با دوستم صحبت می کردم

ابرویی بالا انداختم و از اتاق خارج شدم پله ها را یکی دوتا کردم و کنار مادر نشستم مادر نزدیک گوشم شد و گفت:

-چی شد مهسا رو پیدا کردی؟

-آره پیداش کردم

سری تکان داد و گفت:

-بیا بریم سر میز بشینیم

با هم به سمت سالن غذاخوری رفتیم و دور میز نشستیم چهارنوع غذا درست کرده بودند که دو نوع از غذاها غذای مورد علاقه مهسا بود طولی نکشید مهسا هم به ما ملحق شد که زن عمو آیدا سریع گفت:

-مهسا جون کجا بودی؟

مهسا لبخند کم جانی زد و گفت:

-دوستم زنگ زده بود داشتم با اون حرف میزدم

-وا الان چه وقت حرف زدن با دوستت هست بسلامتی امشب نامزدی دخترعموت هست این گوشی ها رو بزارید کنار برای چندلحظه هیچ اتفاق خاصی نمیفته

مهسا که بدجوری حرصی شده بود گفت:

-صحبت کردن من با دوستم هیچ ضرری به دختر شما نرسیده زن عمو آیدا

با همین جمله کافی بود بقیه با دقت به گفت وگوی زن عمو آیدا و مهسا گوش کنند زن عمو آیدا که خواست چیزی بگوید با دیدن اوضاع دهانش را بست و مشغول غذا خوردن شد ما هم در سکوت مشغول غذا خوردن شدیم سکوت بدی در فضا حکم فرما بود.

ساعت نزدیک دوازده بود که بلند شدیم و بعد از خداحافظی سوار ماشین شدیم نزدیک خانه بودیم که پدر گفت:

-مهسا مگه من صد دفعه به تو نگفتم با زن عموت اون طوری صحبت نکن

-بابا آخه مگه نشنیدین چی گفت...

به میان صحبت مهسا آمد و گفت:

-آره خیلی خوب شنیدم چی گفت ولی تو باید احترام اون رو نگه داری.

-قرار نیست اونا هر چی که خواستن بگن و ما دهنمون رو ببندیم.

پدر که از صحبت مهسا کلافه شده بود گفت:

-من تذکرمو دادم خواهش میکنم رعایت کن نمیخوام مشکلی پیش بیاد

مادر دستش را روی بازوی پدر گذاشت و گفت:

-خودت رو ناراحت نکن، مهسا هم که حرف بدی به آیدا نزده.

پدر سری تکان داد و به رانندگی ادامه داد.

صبح با زنگ‌خور گوشب همراهم از خواب بلند شدم ساعت نزدیک هفت بود از جایم برخاستم و به سمت دستشویی رفتم آبی به دست و صورتم زدم و همین که از دستشویی بیرون آمدم با پدر روبه رو شدم

-صبح بخیر بابا

پدر با لبخند گفت:

-صبح بخیر عزیزم آماده شو خودم میرسونمت

-لازم نیست بابا من خودم میرم شما زحمت نکشید

-این چه حرفیه میزنی دخترم؟ من که میخوام برم سرکار تو هم میرسونم شرکت

سری تکان دادم و گفتم:

-چشم الان سریع آماده میشم

به سمت اتاق رفتم و با پوشیدن لباس از اتاق خارج شدم پدر هم حاضر و آماده به اپن تکیه داده بود مثل خودم همیشه در لباس پوشیدن وقت نمی برد از خانه بیرون آمدیم و با هم سوار ماشین شدیم در سکوت به آهنگ ملایمی که ماشین پخش شده بود گوش می دادم که پدر گفت:

-صبحونه نخوردی اونجا چیزی هست که بخوری؟

-آره

سری تکان داد و بعد از مکث طولانی دوباره گفت:

-اون پسره که دور وبرت نیست؟

می دانستم پدر آخر بحث آقای رفیعی را باز می کنند سری به علامت منفی تکان دادم و گفتم:

-نه بابا

-خیالم راحت باشه؟ مطمئن باشم دور و برت نیست تو که میدونی برای پدرت چقدر عزیزی

لبخندی تحویل پدر دادم و گفتم:

-باباجونم نگران نباشید من به مامان هم گفتم آقای رفیعی مرد فوق العاده با شخصیت و محترمی هست فکر نکنم به اندازه کافی بخواد خودش رو کوچیک کنه

پدر سری تکان داد و گفت:

-امیدوارم همین طور باشه.

لبخندی زدم و بعد از رسیدن به شرکت از پدر خداحافظی کردم و از ماشین پیاده شدم.

شغل پدر عطاری بود و صبح تا ظهر در آنجا کار می کرد و همچنین عصر تا شب هم در آنجا بود در محله معروف بود و همه پدر را می شناختند به هر حال هم من و هم مهسا به شغلی که داشتیم می توانستیم درآمد خودمان را در بیاوریم و بعد از چهارسال تا حالا یک بار هم نشده از پدر پول بخوایم.

وارد شرکت که شدم حضور بهار را کنار خودم احساس کردم پوزخندی زد و گفت:

-کمی دیرتر میومدی خیلی خوب میشد

توجه ای به حرفش نکردم و به راهم ادامه دادم اول صبح می خواهد با حرف های مضخرفه اش صبح را به گند بکشاند پشت در اتاق ریئس ایستادم و نفسی کشیدم و با تقه ی در وارد اتاق شدم آقای رستمی پشت میز روی صندلی با برگه های جلویش سرگرم بود با دیدن من لبخندی زد و گفت:

-صبح بخیر مهتاب

سری تکان دادم و گفتم:

-صبح بخیر آقای رستمی

-میتونی به کارات برسی به خانم دهقانی گفتم برگه های مربوط به جلسه روی میزت بزاره

-چشم الان بررسی میکنم

از اتاق بیرون آمدم و به سمت میز رفتم روی صندلی نشستم و با دیدن برگ ها و متن های زیاد صدای شکمم بلند شد کلافه پوفی کشیدم و به سمت بوفه ی شرکت رفتم شیر و کیک خریدم و بعد از خوردن باز به سمت میز رفتم که با صدای آقای رفیعی به سمت اون برگشتم

-صبح بخیر مهتاب جون

ابروی بالا انداختم و زیرلب جواب او را دادم بعد از اینکه جوابم رد بود هیچ وقت اینطور راحت با من صحبت نمی کرد و من را به فامیلی صدا میزد اما امروز...

مشغول کار شدم و تا نزدیک های یازده کارهایم را به سرعت تمام کردم با حضور بهار نگاهم را از صفحه ی مانیتور گرفتم و به او چشم دوختم

-الان دلیل وایسادنت اینجا چیه؟

شانه ی بالا انداخت و گفت:

-علاقه ی ندارم سر میز تو بایستم ولی چون آقای رستمی صحبتی با ما داره به اجبار اینجا ایستادم

اشاره ی به مبل های روبه رویم کردم و گفتم:

-میتونستی اونجا بشینی هم پات خسته نمیشد و هم روی اجبار مجبور نبودی اینجا بایستی

بهار که طبق معمول لج کرده بود گفت:

-دلم میخواد بایستم مشکل تو چیه؟

-من که مشکلی ندارم به خاطر خودت میگم که میگی روی اجبار اینجا ایستادم

بهار خواست چیزی بگوید که آقای رستمی و آقای رفیعی به سمت ما آمدند از روی صندلی بلند شدم که آقای رستمی با لبخند گفت:

-آخر هفته میخوام یه جشن کوچیک بگیرم

بهار با پرویی تمام گفت:

-چه جشنی؟

-همسرم حامله است و خواستم دوست و همکارهایم را دعوت کنم

بهار ذوق زده گفت:

-وای همسرتون حامله است خیلی خوشحال شدم

آقای رستمی لبخندی زد و نگاهی به من انداخت و گفت:

-مهتاب تو هم بیا

-اما...

به میان صحبتم آمد و گفت:

-پدرت رو میشناسم نمیزاره تنهایی جایی بری با مادر و پدر و خواهرت بیاین خوشحال میشم

-ممنون ولی فکر نکنم بتونیم بیایم

اخم کرد و گفت:

-باز تعارف کردی؟ کاری نکن به پدرت زنگ بزنم و با او حرف بزنم

سریع گفتم:

-نه نه خودم با پدر صحبت می کنم

لبخندی زد و گفت:

-خوبه

آقای رفیعی به سمت آقای رستمی رفت و آن را در آغوش گرفت و گفت:

-خیلی خوشحال شدم

آقای رستمی دستش را روی شانه ی آقای رفیعی گذاشت و گفت:

-ممنون

همین که آقای رستمی به سمت اتاق رفت سرجایم نشستم اما با نگاه سنگین آقای رفیعی سرم را بالا گرفتم پوزخندی روی لب هایش نشست و گفت:

-اگه قبول می کردی که با هم عروسی کنیم خبر حاملگی تو هم به گوش بقیه همکارا می رسید

اخم کردم و با سکوت کردن داشتم گستاخی او را تماشا می کردم که چطور مقابل من ایستاده و راحت حرف می زند قبلاً به خاطر اینکه جوابم منفی بود دهانم را می بستم و چیزی نمی گفتم و احترام او را نگه می داشتم او هم وقتی می دید حرف نمی‌زنم کمتر دور و بر من می آمد اما باز انگار شروع کرده

-آقای رفیعی مسئله ی من و شما با مسئله آقای رستمی خیلی فرق داره خواهش میکنم این رو قبول کنید که ما بدرد هم نمیخوریم

اخم کرد و گفت:

-تو به من فرصت ندادی که من بخوام خودم رو به تو نشون بدم

شانه ی بالا انداختم و گفتم:

-وقتی علاقه ی به شما ندارم نمیتونم که به شما فرصت بدم همچین دختری هم نیستم که با هم دوست بشیم و ببینم چطور آدمی هستین

-به موقعش میفهمی که چرا من رو انتخاب نکردی فکر نکن قضیه همین جا تموم شده تو همون طور که دلم رو شکوندی من هم یه روزی دلت رو می‌شکونم و اون روز التماسم میکنی که برگردم

با حیرت به آقای رفیعی خیره ماندم عجب مرد گستاخی بود با چه رویی داشت این حرف را به من میزد محکم و جدی گفتم:

-دارین تهدید میکنید؟

-هر طور دوست داری برداشت کن من حرفم رو زدم

-شما حق ندارین با من اینطوری صحبت کنید

پوزخند صداداری زد و گفت:

-اون روز هم می‌بینیم که چطوری برای چند دقیقه که با من تنها باشی التماس میکنی

خواستم چیزی بگویم که اجازه ی صحبت کردن را به من نداد و به سمت میزش که چند فاصله از من آنجا بود رفت.

تا عصر کارهایم را کردم و بعد از اینکه از آقای رستمی خداحافظی کردم از شرکت بیرون رفتم برخلاف روزهای دیگه که از آقای رفیعی خداحافظی می کردم امروز از او خداحافظی نکردم تاکسی گرفتم و به سمت خانه رفتم همین که وارد خانه شدم مادر با لبخند گفت:

-حدس بزن کی اینجاست؟

سوالی به مادر خیره شدم و گفتم:

-کی؟

-شیرین

با ذوق گفتم:

-واقعاً کی اومده؟

-پنج دقیقه هم نشده

با خوشحالی به سمت پذیرایی رفتم و با دیدن شیرین به سرعت خودم را به او رساندم و آن را در آغوش گرفتم و گفتم:

-وای شیرین جون چقدر دلم برات تنگ شده بود

-عزیزم منم دلم برات تنگ شده بود

از آغوش شیرین جدا شدم و گفتم:

-خیلی خوشحالم کردی که اومدی فکر نمیکردم ماه عسلتون اینقدر زود بگذره

لبخند پر مهری زد و گفت:

-بهت قول دادم بعد از ماه عسل حتماً بهت یه سری بزنم

-مثل همیشه قولت قوله

تک خنده ی کرد و گفت:

-بشین که خیلی برات حرف دارم

-چرا اینجا؟ بیا بریم تو اتاق

سری تکان داد و کیفش را که روی مبل انداخته بود برداشت و به سمت اتاق رفت به سمت آشپزخانه رفتم و گفتم:

-مامان ما تو اتاق هستیم وسایل پذیرایی هم بیار تو اتاق

مادر لبخندی زد و گفت:

-باشه دخترم راحت باشین

به سمت اتاق رفتم و کنار شیرین که لبه ی تخت نشسته بود نشستم و گفتم:

-خب تعریف کن ببینم ماه عسل بهتون خوش گذشت؟

-عالی بود هر چقدر بگم کم گفتم وای مهتاب باید اونجا بودی که چطوری حسین حواسش به من بود

-نه بابا پس اقا کمی احساس مسئولیت کرد

-اونجا که تنها بودیم حواسش خیلی به من بود

لبخندی زدم و گفتم:

-خیلی خوشحالم کردی شیرین نمیدونی با دیدنت چقدر خوشحال شدم

-منم همین طور

از داخل کیفش نایلونی بیرون آورد و گفت:

-راستی از اونجا برات سوغاتی اوردم

با خوشحالی نایلون را از دست شیرین گرفتم و گفتم:

-وای چرا زحمت کشیدی

-این حرفا چیه یعنی برای بهترین دوستم همچین کارای نکنم؟

لبخند شیطونی زدم و گفتم:

-من فکر کردم اگه حسین آقا ببینی دیگه یادت میره من هستم

نیشگونی از بازویم گرفت و گفت:

-دیونه مگه میشه یادم بره مشهد که بودم همین طور برای تو خونوادت دعا می کردم همین طور به یادت بودم

شیرین را در آغوش گرفتم و گفتم:

-تو عالی دختر ممنون بابت سوغاتی

از آغوشم جدا شد و گفت:

-خواهش میکنم؛ راستی بازش کن ببین خوشت میاد؟

لباس را از نایلون بیرون آوردم و نگاهی به آن انداختم پیراهن بلند بنفش که چشم هر کسی را می گرفت لبخندی زدم و گفتم:

-مثل همیشه سلیقه‌ت حرف نداره الحق که حسین باید تو رو انتخاب کنه

همان موقع در باز شد و مادر با سینی میوه و چای وارد اتاق شد هر دوی آن را روی میز قرار داد و نگاهی به لباس بنفش رنگ که در دستم بود انداخت و گفت:

-به به شیرین خانم مثل همیشه دست روی بهترین لباس گذاشته عزیزم چرا زحمت کشیدی؟

شیرین لبخندی زد و گفت:

-این حرفا چیه میزنید شما مثل مادر نداشته‌ی من هستین

مادر لبخند پر مهری زد و از اتاق خارج شد شیرین لبخند شیطونی زد و گفت:

-از آقای رفیعی چه خبر هنوز دور و برت هست؟

کلافه پوفی کشیدم و گفتم:

-دو سال گذشته ولی انگار همین یک هفته پیش اومده خواستگاریم هنوز دست از سرم برنمیداره

باحیرت گفت:

-چراچی شده؟

همه چیز رااز سیر تاپیاز برای شیرین گفتم

-به نظر من باید به پدرت همه چیز رو بگی

-شیرین معلوم هست چی میگی؟ اگه بابا بفهمه دیگه اجازه نمیده برم شرکت

-خب تو تهران که فقط یه دونه شرکت اون هم مال آقای رستمی نیست یه عالمه شرکت هست برو جای دیگه کار کن

-سخت گیر میاد مگه همین شرکت چقدر تلاش کردم تا تونستم من رو استخدام کنند

سری تکان داد و گفت:

-هر طور خودت میدونی مهتاب ولی اگه میدونی داری اونجا اذیت میشی استعفا بده

همان موقع در باز شد و مهسا با ذوق و هیجان وارد اتاق شد شیرین با خوشحالی از جایش برخاست و مهسا را در آغوش گرفت

-وای شیرین جون وقتی مامان گفت تو اومدی نمیدونی چقدر خوشحال شدم

شیرین از آغوش مهسا بیرون آمد و گفت: