رمان اشتباه کردم اشتباه کردی به قلم یاسمن نوایی

ژانر : #عاشقانه

خلاصه :

داستان درمورد زندگی یه دختر معمولیه که نه زیبایی افسانه ای داره و نه خیلی شروشیطون و لجبازه..!

اون دقیقا مثل منوتوعه..فقط یه چیزخاص داره!آوین قصه ی ما صداش فوق العادست و علاقه ی زیادی به خوندن داره اما اینو یه آرزوی محال میدونه...تا این که یه روز بطور اتفاقی با یه گروه خوانندگی آشنامیشه و این آشنایی مسیر زندگیشو تغییرمیده..

در ادامه اتفاقای غیرمنتظره ای پیش میاد..چیزایی که حتی فکرشم نمیکنید!

دستمو زیر چونم گذاشته بودم و بی هدف به معلم ادبیات که تند تند چیزایی میگفت و بچه ها یادداشت میکردن خیره شده بودم. هیچوقت ادبیات برام اونقدی جالب نبوده که بخوام توضیحای معلمو گوش کنم و همیشه یه دور سطحی کتابو میخوندم و شعراشم یچیزی از خودم سرهم میکردم و مینوشتم،کلا آدم درسخونی نبودم و اگه همین نیمچه هوشم از پدرومادرم بهم نرسیده بود الان ول معطل بودم... خانم شوکران نگاهی بهم انداخت و گفت هدایتی چرا نمینویسی؟ بی تفاوت گفتم:بلدم خانوم. از بالای عینکش نگاهم کرد شاید باخودش فک کرده بود الان قبض روح میشم و میگم ببخشید ولی من همینجوری زل زده بودم توصورتش و به این فک میکردم که اگه موقع برداشتن ابروهاش کوتاهشونم میکرد چقدددد میتونست روح حافظ و مولانا و مهدی اخوان ثالث و مرحوم سپهری رو شاد کنه...!!! آخه ابروهاش خیلی بلند بود..اه..چرا معلم جماعت اصلا به خودشون نمیرسن؟(جسارت ب معلمانباشه این نظر دخترداستان ماست) به من چه اصلا با سقلمه ی ب*غ*ل دستیم به خودم اومدم و نگاهی بهش کردم..پرنیان اشاره ب انگشتش ک روی کتاب ادبیات بود و یه بیتو نشون میداد کرد و آروم گفت:بدو معنی کن تا رم نکرده... شوکران چنان نگاهی به پرنیان کرد که بیچاره خفه خون گرفت و از تصمیمش ک میخواست شعرو بهم برسونه منصرف شد. منم خونسرد و ریلکس بیتو خوندم و تند تند چندتا جمله سرهم کردم و معنیشم گفتم بعد آرایه ها و مخلفاتشم مشخص کردم و دوباره زل زدم توصورت شوکران..اما اینبار به جای این که برم تو نخه ابروهاش با تفریح ب ضایع شدنش نگاه میکردم..اه انقد بدم میاد ازین معلمایی که دوس دارن دانش آموزو بچزونن..! شوکران لال شد و ادامه ی درسشو داد منم دیدم حوصلم داره سر میره دفتر جلوی دستمو باز کردم و شروع کردم تکست رپ جدیدی که گوش کرده بودمو نوشتن...

با شنیدن صدای زنگ کتابامو ریختم تو کیفم و با خداحافظی کوتاهی صرفا برای رعایت ادب از پرنیان از کلاس بیرون اومدم. خیلی با کسی صمیمی نمیشدم و میشد گفت ک تقریبا هیچ دوستی ندارم.ینی خودم اینطوری راحت تر بودم حوصله ی دخترا رو نداشتم برعکسه بقیه همجنسام که از پسرابد تعریف میکنن من با پسرا راحت تر کنار میومدم..البته نه هرپسری! با دو کورس ماشین سوارشدن بلخره رسیدم خونه مامان و بابا اصرار داشتن ک برام سرویس بگیرن اما چون حوصله ی قانون و مقررات و آن تایم بودنو نداشتم زحمت صبحا تاکسی گرفتنو به جون میخریدم وقتی رسیدم خونه کتونیامو پرت کردم تو جاکفشی و رفتم داخل..آذین خونه نبودخدا میدونست این دفعه با کدوم دوس پسرش ناهاربیرونه وگرنه هیچوقت ظهرا نمیرفت جایی.. آذین تنهاخواهرمه که سه سال از من بزرگتر و21سالشه خیلی خوشگله...صورت سفید و چشما و موهای فندقی که البته موهاشو بلوند کرده و بهشم میاد.قد بلند و هیکل توپر و دخترونه ای داره و اونجوریم ک آرایش میکنه و لباس میپوشه باعث میشه پسرای زیادی دنبالش باشن البته اکثرن فقط دنبال ظاهرش!! چون از نظرای دیگه خیلی نمونه نیست... حالا نه که خودم خیلی نامبروانم!شونه ای بالاانداختم و دوتا همبرگر از فریزر دراوردم یخش آب شه تا لباسمو عوض کنم و بعد سرخشون کنم.. ی تیشرت مشکیaddidas(عایا درست نوشدم؟)و یه شلوار اسلش نوک مدادی پوشیدم و هدفونمو توگوشم گذاشتم...طبق معمول یه رپ پلی کردم و مشغول سرخ کردن همبرگر شدم..من عاشق رپ بودم...!درواقع میشد گفت که یکی از معدود دلایل زندگیم رپ بود حیف که دختر بودم و نمیتونستم خیلی جدی رپو دنبال کنم...البته صدامم خیلی پرفکت نبود ولی بدم نبود و کنار میکس و مستر شااااید یچیزی ازتوش در میومد...هعععی زهی خیال باطل ک من رپر شم.. همبرگرامو از تو تابه دراوردم.خوشبختانه نون باگت داشتیم برای خودم یه ساندویچ بزرگ درست کردم و همونجوری هدفون به گوش رو کاناپه ی گوشتالوی مورد علاقم ولووو شدم. ساندویچم که تموم شد رفتم تو اتاقم و گوشیمو چک کردم چند تا پی ام از سامیار و بچه های دیگه..با دیدن اسم سامیار روی صفحه ی گوشیم یاد مهبد افتادم...

مهبد یکی از دوستای خوبم بود تو مجازی باهم آشنا شده بودیم و پایه ثابت درد و دل و حرفای هم بودیم.نه ازین روابط مسخره ای که به هم داداش و آبجی میگن و پسره به بهونه ی داداش بودن هزارجور سوء استفاده از دختره میکنه ما واقعا دوتا دوست بودیم فارغ از جنسیت و انقد صمیمی که حتی درمورد خصوصی ترین چیزاهم باهم حرف میزدیم...چندباریم همو دیده بودیم و اصلنم مث داستانا عاشق هم نشده بودیم فقط این گردشا و دوردورای دونفری صمیمیتیمونو بیشتر کرده بود...یکی دوبارم براش خونده بودم و مهبد خیلی تشویقم کرده بود اما میگفت درست مهم تره زیاد دنبال حاشیه نرو و به این چیزا به چشم تفریح نگاه کن. خودش مدیریت خونده بود و کارخونه ی نساجی پدرشو اداره میکرد.درکل پسر خیلی خوبی بود و به عنوان یه دوست خیلی دوسش داشتم..نه برادر نه عشق نه هیچ چیزدیگه...فقط یه دوست.و با این که حدود شیش سال ازمن بزرگتر بود ولی خیلی خوب باهم کنار میومدیم. آخرین باری که دیدمشو خوب یادمه.... باهم رفته بودیم توچال.حالش خیلی گرفته بود میگفت اوضاع کارخونشون بهم ریخته چند تا از مشکلاتشونم گفت اما چون زیاد از حساب و کتاب و تجارت و اینجورچیزا سردر نمیاوردم چیزی حالیم نشد. بهش گفتم زیاد خودتو درگیرنکن بابا سکته میکنیا ازچند نفرکمک بگیر بجای غمبرک زدن... چهره ی گرفته و مشوش اونروزشو یادم نمیره... چندروز بعد بعم زنگ زد و با خوشحالی گفت که کارشون درست شده و برای استراحت و تفریح چن روزی داره میره شمال با دوستاش..طفلی خیلی دوست داشت منم با خودش ببره اما چون همشون پسربودن و دختر دیگه ایم همراهشون نبود منصرف شد و بهم قول داد که یه دفه م باهم بریم..منم با بدجنسی گفتم:ایشالا دفه ی بعد با حاج خانومتون ماه عسل تشریف میبرید شمال جناب...و اونم اونطرف خط ریسه رفت. این آخرین مکالممون بود! دوروز بعد وقتی جواب اسمو نداد بهش زنگ زدم و دیدم موبایلش خاموشه.اول گفدم خب شاید یه چیزی شده که موبایلشو خاموش کرده یا شارژش تموم شده...اما وقتی این خاموش بودن تا یکماه بعدشم ادامه پیدا کرد خیلی نگرانش شدم... تنها نشونی که ازش داشتم اسم شرکتش بود و وقتی از روی یه اسم به سختی شرکت نه چندان معروفشو پیدا کردم و به اونجا رفتم از چیزی که از کارمندای اونجا شنیدم واقن ناراحت شدم.. ((متاسفانه آقای شایسته یکماهه که فوت کردن)) آخیی..!پس پدرش فوت شده بود که موبایلش خاموش بود.. -خدا رحمتشون کنه اما من با پسرشون کار داشتم آقای مهبد شایسته.

پسرجوونی که کت جیرمشکی و پیراهن مشکی و شلوارکتان خوش دوختی پوشیده بود جلو اومد و مودبانه گفت:بفرمایید خانوم امری داشتید؟ -من با آقای مهبد شایسته کار دارم. نگاه پسر رنگ غم گرفت منو به سمت اتاقی راهنمایی کرد و تعارفم کرد بشینم بعد با گوشی ای ک اونجا بود گفت که دوتا قهوه بیارن. من منتظر بهش زل زده بودم. خودش شروع کرد:خوش اومدید خانومه... سریع گفتم:هدایتی هستم. لبخند بیجونی زد و گفت:بله خانوم هدایتی. من سینا محبی هستم معاون مدیرعامل...شما...مکثی کرد و گفت:شما رابطه ی خاصی با مهبد داشتید؟ منگ گفتم:داشتم؟؟؟؟؟!!!! محبی-بله..نمیدونم چطور بگم...شاید خودتون متوجه شده باشید که...که مهبد...فوت کرده! همینجوری زل زده بودم توصورتش انگار مغزم نتونسته بود جملشو آنالیز کنه چون معنیشو اصلن درک نکردم. گیج نگاش کردم و گفتم:ببخشید..م..متوجه نشدم چی فرمودید. سینا کلافه گفت:مهبد مرده خانوم...تصادف کرده..توراه شمال از جاده منحرف شدن و افتادن تو دره ماشینشون آتیش گرفته.... جنازه ی همشون سوخته...به سختی شناسایی شدن..متوجه شدین؟مهبد مرده... چشامو بستم..برای لحظه ی کوتاهی و بعد همه چیو درک کردم...مهبد مرده...!!!! مهبدمهربون مرده.. دیگه نیست! بهترین دوستم....... درحالیکه صدام میلرزید گفتم:شو..شوخی ک نمیکنید؟ بعد فهمیدم که مسخره ترین سوال ممکنو پرسیدم. سینا جوابی نداد و سرشو پایین انداخت.. دستامو جلوی صورتم گرفتم..خدای من..نه این نمیتونه واقعی باشه..مهبد خیلی جوونه امکان نداره مرده باشه. صدای درونم گفت:آخه احمق مگه این پسره گف مهبد پیرشد و مرد؟تصادف ک دیگه به پیر و جوون بودن ربطی نداره:|

مثل مسخ شده ها از جام بلند شدم و خواستم برم بیرون.

محبی نگران پرسید:حالتون خوبه خانوم هدایتی؟میخواین بگم براتون آبقند بیارن؟

سرمو به نشونه ی نه تکون دادم و بیرون رفتم.آبدارچی با سینی قهوه داخل اتاق سینا رفت.

چندقدم از اتاق دور شدم...ای خدا...چرا من ازون آدمایی نیستم که موقع فشارعصبی ازحال میرن؟!

باشونه های افتاده و چشمای نم گرفته ازشرکت خارج شدم...نگاهی به نماش انداختم..همون لحظه سینا با عجله بیرون اومد و تکه کاغذی رو به سمتم گرفت.

-مراسم چهلم اینجا برگزار میشه..اگه خواستید...

کاغذوگرفتم وزیرلبی تشکری کردم که بعید میدونم شنیده باشه..با اولین تاکسی ای که جلوی پام وایساد خودمو به خونه رسوندم..و اینجوری بود که مهبد بهترین و تنها دوستمو از دست دادم!

##################

ازین افکار چشام خیس شد ولی اشکامو پس زدم و تصمیم گرفتم این پنجشنبه برای شادی روح مهبد یه کار خیری انجام بدم...

راستش بعده اون دیگه با هیچکی دوست نشدم..شاید ی جور همصحبتی خیلی خیلی معمولی با سامی فقط همین.

کلا خیلی تنها بودم...مامان و بابام به خاطر کارای اقامتمون همش فرانسه بودن و مام قرار بود بعد از تموم شدن این کارا برای همیشه بریم اونور..من که برام فرقی نمیکردهیچ دلبستگی ای نداشتم...نه عشقی..نه دوستی..پس مهم نبود که کجا باشم...

حواسمو دادم به آهنگ و چشامو بستم.

***اینجا همه چی هستش...برا منه بی جنبه...که به هیچی نه نمیگم...نه نمیگم...ولی باید رفت...تا خستگیم درره...باید رفت..نپرسیدم برا چی رفت..کاش برنمیگشت..چون اونروزا دیگه برنمیگرده...باید رفت..اون روزا دیگه برنمیگرده***

از خواب که بیدار شدم ساعت7بود یه دوش گرفتم و یکم،فقط یه کم درس خوندم.چون زیست دیگه چیزی نبود که بخوام بپیچونم.بعدش آهنگ گوش دادم و خوابیدم.

روزای بعدی هم خیلی تکراری و یکنواخت اومد و رفت چند روزی بود که غروبا میرفتم پارک.هوا خیلی خوب بود و تو خونه رپ گوش دادن لطفی نداشت.

هدفونمو میذاشتم گوشم و با یه تیریپ لش میزدم بیرون..

یه روز که طبق روال رو یه نیمکت قفلی زده بودم رو یه تِرَک دستی روی شونم حس کردم..سریع چشامو باز کردم و دیدم یه دختر داره نگران و مضطرب بهم نگامیکنه..

بهش میخورد دو سه سال ازم بزرگتر باشه قیافش بانمک بود و خیلی لپ داشت ل*ب*ا*شم کوچیک و یذره قلوه ای بود.بینیشم بنظر میرسید که عمل کرده و موهاشو چتری ریخته بود توصورتش که یکم جلوی چشماشو گرفته بود.

دست از اسکن کردن قیافش برداشتم وهدفونمو دراوردم گفتم:کاری داشتین؟

با استرس گفت:ببخشید شما یه سگ ندیدن ازینورا رد شه؟

آخه بنده ی خدا من که چشام بسته بود

ادای فک کردنو دراوردم و گفتم:نه.. چطور؟

دختره مستاصل نشست رو نیمکت کنار من و گفت:سگم گم شده..نیم ساعتی میشه که آوردمش اینجا بگرده چند دیقه حواسم به گوشیم پرت شد یهو دیدم نیست..هرچی گشتم پیداش نکردم..نمیدونم چیکار کنم..

این جملاتو با درموندگی گفت دلم براش سوخت به نظر دختر خوبی میومد...از همه مهمتر این که لوس و حال بهم زن نبودوگرنه اصلا دلم براش نمیسوخت..

فکری کردم و گفتم:میخواید یه بارم باهم بگردیم؟

دختره شرمنده سری تکون داد و گفت:ممنون میشم...ببخشیدا

لبخندی زدم و گفتم:اشکال نداره.

بعد با دستم یه طرف پارکو نشون دادم و گفتم:من اونورو میگردم شمام برو اونطرف.

دختره سری تکون داد و گفت:پس شمارمو سیو کنید اگه پیداشد یه تک بندازید تا بیام.

شمارشو داد و گفت که اسمش بیتاس!

منم شماره رو زدم تو گوشیم و رفتم شروع به گشتن کردم.

حدود ده دیقه ای از گشتنم میگذشت که دیگه ناامید شدم چون تقریبا همه جارو گشته بودم.یهو فکرم رفت سمت درختچه های کوچیکی که یه قسمت از پارک بودن.

گفتم برم اونجارم بگردم که مطمئن شم.همین که داخل بوته ها و درختچه هاسرک کشیدم دیدم یه موجود کوچولو و پشمالوی کرم رنگ گیر کرده بین اونا و داره دستو پامیزنه.

اومدم بگیرمش که ترسید و شروع کرد به داد و بیداد کردن گوشیمو دراوردم و به دختره زنگ زدم و بهش گفتم که کجام.

اونم اومد و باهم سگه رو که اسمش پانی بود از لای بوته ها کشیدیم بیرون.

تا بیتارو دید پرید ب*غ*لش و خواست لیسش بزنه که بیتا نذاشت و در عوض توب*غ*لش گرفتش و نازش کرد..

چه لاوی میترکونن اینا!!

منم مثه بز وایساده بودم اون وسط و به صحنه ی وصال اون دوتا نگاه میکردم...

عشق بازیشون که تموم شد بیتارو به من کرد و گفت:واقعا مرسی نمیدونم چجوری ازت تشکر کنم..داشتم سکته میکردم آخه پانی خیلی کوچیکه اگه اتفاقی واسش میوفتاد..

با لبخند گفتم:بیخیال بابا کاری نکردم که وظیفه بود.

بیتا دستشو آورد جلو و گفت:از آشناییت خوشوقت شدم..شمارمو که داری..خوشحال میشم بیشتر باهات آشناشم.من گاهی عصرا پانیو میارم اینجا

درحالیکه دستشو تو دستم گرفته بودم گفتم:منم همینطور ...اوهوم منم غروبا میام اینجا

-عه چه خوب پس حتما میبینمت

لبخند زدم و سرتکون دادم.وقتی از هم خدافظی کردیم برگشتم خونه و به مامان زنگ زدم تا درمورد کارای اقامتمون بپرسم.

گفت یه سری مشکلاتی هست واسه سرمایه گذاری بابا تو اونجا که اگه حل شه و همه چی خوب پیش بره شیش ماه دیگه اونوریم.میخواستم زبان ثبت نام کنم..انگلیسیم بد نبود و یه چیزایی حالیم میشد ولی دوس داشتم اگه قراره اونجا زندگی کنیم یکم پیش زمینه ی زبون فرانسوی رو داشته باشم...به علاوه این که زندگیم کمی ازین یکنواختی درمیومد.

بهرحال بخاطر دودلی ای که داشتم و اونم از بی حوصلگیم سرچشمه میگرفت اقدام خاصی برای این کار نکردم.

درسامو یکی درمیون میخوندم و نمره هام حول و حوش17/18میچرخید.

ماه اسفند و رخوت روزای نزدیک بهارم مزید برعلت شده بودن که کلا درس و مدرسه رو به پایین تنه حواله کنم.

رابطم با بیتا ادامه پیدا کرده بود و چندباری باهم بیرون رفته بودیم دختر باحالی بود ازش خوشم میومد خیلی صمیمی و جیک تو جیک نبودیم اما باهم راحت بودیم و خوش میگذروندیم.

بیتا20سالش بود و دانشگاشو تو ترم سوم بیخیال شده بود.حسابرسی خونده بود و میگفت اونقدی جالب نیست که به ادامه دادنش علاقه داشته باشم.

با یه پسری به اسم شایان دوست بود که البته از وقتی باهم آشنا شده بودیم اینا باهم قهر بودن!!..والا خودمم سردرنیاوردم چه رابطه ایه..ولی خب اینم یه مدلشه دیگه..!؟

###

هف هشت روزی به عید مونده بود.داشتم کمدمو تمیز میکردم و توش سرک میکشیدم ببینم چی کم دارم تا برای عید بخرم..گوشیم زنگ خورد.فک کردم یا سامیه یا بیت دیگه..کسه دیگه ای که ب گوشی من نمیزنگه..

حدسم درست بود.اسم بیت رو صفحه خودنمایی میکرد...بهش میگفتم بیت چون حال نداشتم اسمشو کامل بگم.اصلا بنظرم آدم باید اسمی داشته باشه که ملت بتونن مخففش کنن و خر کیف شن!

دایره ی سبزرنگو کشیدم به سمت راست

-بل؟

-بلو کوفت.

-سلام بیت

-سلام تکست

جفتمون خندیدیم.

بیت-چطوری چخبر چیکارمیکردی راسیییی میگماا پایه ای بریم یه جایی؟

-اههه آروم خب.کجا؟

-میتینگ

-جااااان؟؟؟چی تینگ؟

-میتینگ دیگه بااااو

-ا کی تالا ما رپر شدیم که پاشیم بریم میتینگ؟اصن ا کی تالا منوتورو میتینگ را میدن؟؟؟!

-قفلی نزن تو بگو میای؟

کلافه گفتم

-بیت راس میگی؟؟؟یه اپسیلون حال شوخی ندارما!

(اپسیلون یکاست و اینجا استعاره از مقدار کمه)

-بخدا دارم میگم.فرداس..حالا ساعتشو میپرسم بت میگم

-نمیخای بگی چطوری مارو را میدن؟!

-میتینگ شایان ایناس میخای رام نده؟

-چـــــــــــــــــی؟

این چی رو چنان بلند و باتعجب گفتم که بیت گف

-ای سرطان پروستات بگیری حلزون گوشم

جیغ زدم

-مگه شایان رپ میکنهههههه؟؟؟؟؟

-اوف جیغ نزن آوین اره اره

هیجان زده گفتم-چرا تاحالا بم نگفته بودییییی هااااننن؟؟؟؟

بیت خیلی خونسرد و حرص درار گفت-میگفتمم فایده نداشت چون قهر بودیم و نمیتونسی ببینیش

داد زدم-تیکه پارت میکنم.

خندید و گف-کاری نداری؟سکته نکنی ا ذوق؟!

-نه سریع خبرشو میدیا ارتفاع موجpQRSام رسیده به سقف

(اصطلاح پزشکیه این موج مربوط به نوار قلبه و بالا بودن ارتفاعش ناشی ازتپش قلب واینجا منظور هیجان و استرسه..فاز برداشما)

-هن؟

-هیچی بابا هیچی تو فقد زودتر خبرشو بده.

-اوگی فلن.

-خدافظ

گوشیو ک قطع کردم داشتم از ذوق میترکیدم انقد هیجانی شدم ک جیشم گرف

وقتی از دشویی اومدم آهنگ5pm(سوگند و پایا و تهم)

رو پلی کردم

سرده باده خونه***گرمه تابستونش

اما من از خونه دورمو لحظه های خوبش

همه مایه دوده**معلومه از چشای خونت

سیگارا نصفه خاموشن تو لیوانه قهوه های مونده**

اس بیتو که گرفتم خیالم راحت شدو خوابیدم.گفته بود فردا ساعت6میاد دنبالم.

فردای اون شب بعد مدرسه سریع اومدم خونه خوابیدم که غروب خسته نباشم.ساعت پنج پاشدم یه دوش سرسری گرفتم ورسمن گربه شورکردم.

بعد اومدم جلو آینه تا به قیافم یه صفایی بدم

یه کرم پودر و پنکک برنزه..یکم ریمل..یه خط چشم نازک...با یکم رژگونه و رژ قرمزی که "خیلیییییی محو"کشیدم رو ل*ب*ا*م آرایشمو تشکیل میداد.

یکم دیگ کمرنگ ترش کردم و وقتی خیالم از تو چشم نبودن آرایشم راحت شد موهامو اتو کشیدم و کج ریختم.

موهام تا سرشونم بود و فر درشت...خیلی بلندشون نمیکردم چون دستوپاگیر و اعصاب خورد کن میشدن از طرفی موی خیلی کوتاهم بهم نمیومد.

نوبت انتخاب لباس بود یه نگاهی به لباسام انداختم اکثرن اسپرت بودن ولی دلم نمیخواست با پوشیدن لباس اسپرت توی اونجا همه فک کنن دارم ادای پسرارو درمیارم و ازین دخترای پسرنمام!برای همین یه پیراهن دکلته ی مشکی تنگ پوشیدم که یه جلیقه اممم شایدم کت روش داشت تا ل*خ*تی سرشونه ها و تاحدودی بازوهامو بپوشونه یه جوراب شلواری مشکی هم زدم تنگش و کفشای ساده ی پاشنه تختی هم پام کردم و ازونجایی که دم عید بود و قراربود فرشارو بدیم قالیشویی اصن به این که کف کفشم یه نموره خاکیه دقت نکردم..

گوشیم که زنگ خورد یه نگاه سرسری تو آینه به خودم انداختم.ساده و معمولی بودم واینو دوست داشتم.مانتومو عجله ای پوشیدم و شالم سرم انداختم و دویدم بیرون

بیت تو206سفیدش منتظرم بود.تا نشستم دست از نگاه کردن تو آینه و تجدید کردن رژش برداشت و حین این که لبخند خبیثانه ای میزد گفت-جوووووووووون

منم یکی زدم پس کله ش و گفدم-مررررگ

بعد به سرو وضع خودش دقیق شدم و گفتم-اوووووففففف جووونback

چه تدارکاتی دیده واس آقاشایااان!!

بجا این که خجالت بکشه مث اسب خندید و راه افتاد.

بگذریم ازین که تا مقصد آهنگای حاااااامد پهلانوگذاشته بودو خون به جیگر من کرد.

وقتی جلوی یه خونه نگه داشت چشام گرد شد

گفتم-میتینگ تو خونس؟؟؟

بیت درحالیکه کیفشو برمیداشت گفت-اره آخه دیس بازی نیست که..آخرین دور همیه ساله

*دیس کردن ینی دو تا رپر که باهم کل دارن بصورت فلبداهه و حضوری یا تو آهنگاشون هموترور شخصیت میکنن.

#دیس بک ینی رپری که یکی دیسش کرده جوابه اون فردو با آهنگ بده

اهانی گفتم و پیاده شدم.خوبه تو حموم جیش کرده بودم!وگرنه الان دوباره جیشم میگرف از هیجان

دو دیقه ی بعد تو خونه بودیم.

درو که باز کردن بین صداهای مختلفی که بگوش میرسید صدای پسری که داشت رپ میکرد جوری منو برد تو خلسه که چشمامو بستم قل*ب*م تو دهنم میزد.اصلا به این که چی میخونه توجه نمیکردم فقط صداش!!

تهه صدا بود لامصب.

با اصواتی که از حنجره ش خارج میشد کلماتو به بازی میگرفت.واااااااای داشتم خل میشدم.صدا از پشت میومد و من حتی قدرت اینو نداشتم که برگردم و صاحب این صدای دیوونه کننده رو ببینم.

تو همین فکرا بودم که بیت بازومو گرفت و در گوشم گفت-آوین خوبی؟چرا چشاتو بستی؟

چشامو بزور باز کردم و گفتم-نه نه ..اره..خوبم هیچی

مشکوک نگام کرد و گفت-بیا بریم لباس عوض کنیم.با شایان احوال پرسی کردم و همراه بیت که منو دنبال خودش میکشید رفتم.فقط یه لحظه پشتمو نگاه کردم و دیدم اثری از صاحب اون صدا نیست و هرکی مشغول یه کاریه.

انقد تو هپروت بودم که یادم رفت به شایان دقت کنم ببینم چه شکلی بود.

همین که رفتیم تو اتاق اومد در زد میخواست به بیت بگه که وقتی لباسمونو عوض کردیم کجا بریم.همونموقع روش دقیق شدم

قد تقریبا بلند و هیکل روفرمی داشت ورزشکاری نبود اما میشد گفت که خوبه.قیافشم معمولی بود.پوست برنزه و چشمای قهوه ای سوخته ای داشت بهرحال خوب بنظر میومد من که هنوز گیج اون صدا بودم!

نفهمیدم چطور مانتو شالمو دراوردم و دستی به موهام کشیدم.

با بیت برگشتیم تو سالن و من سعی کردم حواسمو جمع کنم تا صاحب اون صدای آسو پیدا کنم.

تو دلم گفتم حالا شانس ماس دیگه...پسره صدا به این جیگری داره قیافش احتمالا شبیه مستربینه!

سعی کردم از فکر بیام بیرون و اقلا ازین فرصت استفاده کنم چند تارپر ببینم و چن تا ترک زنده گوش کنم.

به تیپ و قیافه هاشون دقیق شدم...همه تقرییا تو یه رنج سنی و بین20تا 22/23بودن خوشگل توشون پیدا نمیشد اما جذاب چرا.

بغیر از منو بیت سه چهارتادختر دیگم بودن که دوس دختر چن تاازون پسرا میشدن.

ای کوفتتون شه طرف دم به دیقه دم گوشتون رپ میخونه...هعععهی خدا یه دوس پسر رپرم نداریم:(

به فکرای مسخرم خندیدم خودمم میدونسم دارم شر و ور میگم اصن مودم به این چیزا نمیخورد!

یه ربعی از نشستنمون نمیگذشت که بحث شایان و یه دختر پسره دیگه توجه من و بیتو به اون سمت جلب کرد.

شایان بلند شدو رو به جمع گفت- میخایم "فدای سرت" و بخونیم یه دختر داوطلب شه کورسشو همراهی کنه.

دخترای حاضر تو جمع با عشوه خرکی به هم نگاه میکردن وای من دوباره جیشم گرف باید یه دکتر برما یعنی چی انگار اون قسمت از مغزم که مسئول هیجاناس مستقیما به مثانه م وصله

تو فکر مثانه و جیش و عملکرد مجرای ادرار بودم که بیت آرنجشو فرو کرد تو پهلوم و از بین دندوناش غرید-پا میشی میری میخونی...اوگی؟؟؟؟

جدیت صداش باعث شد بنالم-نهههه..توروخدا هیچی نگو

ولی هنوز جمله م تموم نشده بود که بیت بلند گفت-شایی آوین داوطلبه!

اون لحظه دلم میخواست خرخره ی بیتو بجوم شایان ابرویی بالا انداخت و اشاره کرد که برم اونور.من دستو پام داشت میلرزید اما یه لحظه به خودم گفتم تهش چیه؟مگه میخام چیکارکنم؟یه همخونی سادس دیگه مث همون موقعایی که برای خودم میخونم.

خودمو زدم به اون راهایی که وقتی امتحان داشتم و لای کتابم بازنکرده بودم میزدم!

وقتی رسیدم جلوشون سنگینی نگاه پسری که بی تفاوت بهم خیره شده بودو حس کردم سرمو آوردم بالا و رومو ازش گرفتم.چرا اینجوری بود؟!آدمو معذب میکرد

دوباره یه نگاه دزدکی بهش انداختم صورت کشیده و گندمی ای داشت چشاش مشکی و بی حالت بود ازون چشایی که هیچی ر ازش نمیشه خوند.بامزه میزد! لب و دهن و بینیشم خوب بود.

صورتش صافه صاف بود انگار اصلا تاحالا ریش درنیاورده.از همه چیش بانمکتر اخم روی پیشونیش بود که اونو شبیه پسربچه هاس تخس میکرد.

ازونا که ادم دلش میخواد یه فصل بزندشون.

قبل از اینکه بفهمه دارم براندازش میکنم نگامو ازش گرفتم.

شایان گفت-بلدی دیگه؟

سری تکون دادم و شایان اشاره کرد بیتش پخش شد.

چشامو بستم و به حس خوبی که با این آهنگ پیدا میکردم فک کردم.تیکه ی اولش مال من بود:

#فدای سرت نباشه غمت نری و یادت رفته باشه تنت نشینه خاکستر کنار لبت فدای سرت عزیزم نباشه غمت

هنوز چشامو باز نکرده بودم که بقیه شو با همون صدای مسحور کننده شنیدم: فدای سرت نباشه غمت نریو یادت رفته باشه تنت نشینه خاکستر کنارلبت..فدای سرت عزیزم نباشه غمت.

سریع چشامو باز کردم و دوختم به دهن صاحب همون صدا که کسی نبود جز همون پسرتخسی که چندثانیه پیش دلم خواسته بود بزنمش.

ورسی که اون پسره خوند:

"فدای سرت برای همه شبا که سر هرچیز کوچیکی بود دعوا یه سره

گفتی مشکل منم دیدی رفتم؟الان بهتره؟حواست جمه؟

من چی...نه من که نمیشم به همین راحتی وابسته مث زیپ شلوار تنت..

این مصرفه ارزششو نداره خره خودش صد مدل بدتر از تو کلافه تره...خلاصه گو سگم رو

.... دورو ورم

رفیقام میگیرن سراغ توروازم...

یادم میاد اون شب تو اتاق که تورو زدم

فدای سرت عزیزم نباشه غمت!(زده بعد میگه فدای سرت)

نبینم شدی معتاد کک و علف تیکه کلامات همه فحشای رک و بدن از دید هرپسری خوراک .... خدافظ گل پرپر"

حرکات دستش و حالت خوندنش و بالا پایین کردن تن صداش آدمو خل میکرد.

یه پسر دیگه شروع کرد ورس بعدی رو خوندن.انصافا اونم صداش تک بود اما نمیدونم چرا من رفته بودم تو نخ صدای این پسر تخسه...

"سرامون داغ...روهم فقط میشد ل*ب*ا*مون باز...

خوندم-نرو زوده شب بمون

نگامو به پسر تخسه دوختم و خوندم-دره گوشه من بخوووون...او عه او

و یه همخونی دوتایی با پسر دومیه-حالا میگی کاش یادم میرفتی ولی...من یادم نی دقیقا...آخرین باری که به شوخیات واقن میخندیدم...

تنها خوندم-نامردی کردی ولی..من واقن بی تقصیرم..

پسر دومیه:الان بخوایم نیست امیر رفت....توام برو با هرکی رفتی عم..ولی بدون...فدای سرت نباشه غمت نری و یادت رفته باشه تنت نشینه خاکستر کنارلبت فدای سرت عزیزم نباشه غمت...

دوباره همین تیکه رو تکرار کردم...

و این بار نوبت شایان بود:

فدا سرت اگه به چشم نمیاد اون استیل تنت

اگه تو موندی و یه کشتی که غرقه

اگه تنها چشی که تو این خونه زل زده بهت چشمیه دره

واسم حیف نی یه ذره که

دیگه تو ب*غ*لم قصه شب نخونی

بدهکاریاتو به من حتی قسطشم نتونی بدی و واسه این که بیرون تا نصف شب نمونی

صب ب*غ*ل یکی پاشی که اسمشم ندونی

نبینم اون روزتو

نبینم مستیاتو

نبینم انقد چت باشی که تلف شی تا صب

نبینم بریدی

نبینم بخیه رو مچت

نبینم حک شده حرف بقیه رو پشتت

نبینم اون روزتو

که پرباشه ازیکی دلت

وقتی مثبتو میگیری از بیبی چکت

زنگ بزنی عر بزنی

اشک بریزی یه تک

جای چته پدی چته بگی بم پدی چمه:(

آهنگ که تموم شد همه تشویقمون کردن بیت با ذوق داشت بهم نگاه میکرد سری تکون دادم و خواستم برگردم سرجام که همون لحظه پسر تخسه که نمیدونم کی از جاش بلندشده بود اومد بشینه رو صندلیش و منم که داشم از اونجا رد میشدم پام گیر کرد به پاش البته نه دراون حدی که بیوفتم همون لحظه بیت آهنگ "این دوسه روزه"پخش شد.پسر تخسه که فک میکرد من داشتم میوفتادم بازومو گرفت و دم گوشم گفت-بخون

و به بقیم اشاره کرد.

ورس دختره تا این آهنگ خارجی بود و من قبل ازین که فرصت کنم بشینم مجبور شدم بخونم:

Lesedi :

Got a mind full of issues / Got a side that I fear too

Kept digging now every day\'s a struggle and I\'m in too deep in a lie

When the fighting got so rough / And the lies they got so tough

Gotta get my mind sober / Gotta get my heart sewn up

بقیه شو خودش ادامه داد درحالیکه به من خیره شده بود...چه مرگشه این؟؟؟؟

"این دو سه روزه کجا بودی همه جاتِ کبود هان ؟

حله باشه نگو

ولی قبول کن در اومده ان ِ رابطمون

پس با چه رویی میگی قولات سر جاش ِ هنوز

راستشو بخوای یه جورایی میفهممت

بیا این اسلحه

صاف بگیر رو ســَـرَم شاید این بی مصرفِ

تیر از سرش بگذره بهتره

تو نزنی تو خیابون میزننش

چرا دستات میلرزه

من پوسیدم خله

بزن راحتم کن تا ابد شه کوری هنگوور

نمیتونی بده خودم انقدر روحیم گــُـههِ

شدم عاشق ِ بازی ِ روشین رولت

ببین منو نمی سوزه دلم به حال تو یکی

انقدر زل نزن تو چشمام با اون چشمای گودِ خیس

تو که بعد منم راه حــَـلــِـت یه وان ِ و یه تیغ

همون یه بار ِ و یه جیغ

اگه بر میای از پــَـســِـش که پلانشو بچین

اگه نه هم بیخیال من ِ پلاس ِ گــُـهِ گیج

راستی دو سه روزه کجا بودی همه جاتِ کبود هان ؟

حــله باشه تموم.

منم کم نیاوردم زل زدم توچشاش خوندم:

We kept making a big deal of all of the little things and all we

Got with was all of the bitter things / I\'m not trying to be bad

I\'m just trying to live my life / So don\'t blame me baby

Judge me save me / Of all the things I thought you\'d

Understand me / I hate to see this mess that we\'ve become

And the lies they got so tough / Gotta get my mind sober

Gotta get my heart sewn up...

و ورس آرتا رو اون یکی پسره خوند..ای بابا اسماشونم نمیدونم.

: فکر کردم خوبم گفتن خیلی جا داری یهو

گفتن تک پر بمون تنم به خیلی ها مالیده شد

به خیلی ها مالیده شد

ضدحال زدی افتضاس یعنی الان حالمون

شبا مالمون دیگه نمیشه اشتبات همین بود

دعوا جای ب*و*س ، اخلاقای لوس

تــَـر میشد لبا بایه جوس

پاییز برگا لای جوب

زمستون میشد برفا ساده پودر

تابستون عکس ، بهار خاکِ روش

میره هوا با یه فوت

گفتم میدونی خوشگلم خودت

که 100 تا دری وری پشتِ من پــُـر ِ

بهت گفتم Baby که داور تویی باید قضاوت کنی

بزار فحش بــِـدن

دور ِ منو خط بکش

نمیتونه توجیه کنه مـُدلمو منطقت

نمیخوری هیچ جوره تو به من و من بهت

دیدن تو نباشی جهنما واسم بهشت میشن

بازم بهت میگم

این دو سه روزه کجا بودی همه جاتِ کبود هان ؟

حــله باشه تموم.

این آخرین تیکه ای بود که باید میخوندم:

We kept making a big deal of all of the little things and all we

Got with was all of the bitter things / I\'m not trying to be bad

I\'m just trying to live my life / So don\'t blame me baby understand me

I hate to see this mess that we\'ve become and the lies they got so tough

Gotta get my mind sober

Gotta get my heart sewn up...

و بقیشم شایان:

دست بهم نزن وقتی نزدیکت نمی شم

سفارشت ندادم که بخوام تحویلت بگیرم

وقتی تورو میبینم چشام بد خط میشن

تا نخونی چیزی از توشو من همیشه بپیچم

چون اون میمیکِ غمگینت بهم یه فیریک بد میده

وقتی آرایشتم میماسه میریزه بد میشه

رو صورتت پُر از اشکای سیاه

میشینی مظلوم میکنی جلوم لش با یه سیگار

میزنی حرف با احتیاط

میشه دستات بالا و پایین ادا اطفارت زیاد

واسه همین چیزاست

لعنتی وقتی حسی ندارم بهت حرفم نمیاد

من دیگه حتی به خودم هیچ جوره حواسم نیست

نگو مودِ تو فرق داره با مود هر آدمی

از چشمم افتادی

آویزون از موی دماغمی

تو روحت الان یعنی نمیخوای پاشی بری ؟

انقدر نشو سبک جلوم مگه زور ِ برا هم شیم

من عوض نمیشم نزن زورتو بیشتر

خوبه گفتی من رو مود تو نیستم

نه

تو که همه چیتو گم میکردی

بگو پس چرا نمیکنی خب گورتو هیچوقت...

تو طول خوندن آهنگ منو پسر تخسه همونجوری روبروی هم واساده بودیم.

ورس شایان که تموم شد پسرتخسه با ژست دختر کشش منو مخاطب قرار داد و گفت-مهمونی تموم شد وایسا کارت دارم

پرو،_،چه زودم فامیل شد...

جوابشو ندادم و بی تفاوت برگشتم سرجام نشستم بیت تن تن ازم تعریف میکرد و منم فکرم کلا یه جا دیگه بود.ینی چیکار میتونس با من داشته باشه؟برگشتم و سمتی که اون نشسته بودو نگاه کردم.داشت پیکشو پر میکرد.

بیخیال مشغول تماشا شدم تا ببینم تهه مهمونی با من چیکار داره.

تا آخر میتینگ سعی کردم مث بچه ی آدم بشینم یه گوشه و کمتر به پسرتخسه و اون حرفی که زد فک کنم.

وقتی مهمونی تموم شد با بیت رفتیم تا لباسمونو بپوشیم و بریم.

نمیخواسم اصن به روی مبارکم بیارم که ازم چی خواسته بود و مث گاو سرمو بندازم پایین برم که فک نکنه خبریه.

همین که برای خدافظی رفتیم پیش شایان و اون یکی پسره،پسر تخسه اشاره ای به اون یکی کرد و اونم پاشد اومد سمت من.(دقت کنید این پسره همونیه که با آوین همخونی کرده بود.فک نکنید غریبه سا ازخودمونه)

یکم این پا اون پا کرد و گف-میشه یه لحظه با من بیای؟

و من فک کردم-چقد داره سعی میکنه مودب باشه!

سری تکون دادم و عین این بچه مظلوما دنبالش رفتم.

گوشه ای از سالن به مبل راحتی ای اشاره کرد و گفت بشین

بدون حرف نشستم و اون پسره سیگاری آتیش کرد وگف-میکشی؟

بدون این که ترس داشته باشم درنظرش امل یا بچه بیام گفتم-نه مرسی

مشغول کام گرفتن از سیگارش شد و گف-

چون میخای بری وقتتو با مقدمه چینی کردن نمیگیرم حوصله م ندارم مختو بخورم میخام یه پیشنهاد بت بدم.

از شنیدن کلمه ی پیشنهاد فکرم رف سمت دوستی و رابطه و اینا!!!!

مشکوک پرسیدم-چه پیشنهادی؟

-اسمت چیه؟

ازین که سوالمو با سوال جواب داد حرصم گرف ولی از فضولی این که سریع بفهمم میخاد چی بگه کلافه و سریع گفتم-آوین

-ببین آوین نمیدونم گروه مارو تا چه حد میشناسی..خیلی وقت نیست که این گروه تشکیل شده اما خب قبله اونم منو بردیا و شایان هرکدوم واسه خودمون رپ میکردیم.

مغزم داشت آنالیز میکرد.شایان که دوس پسر بیته.پس اگه نفر سوم گروه همون پسر تخسه باشه اسمش بردیاس:0

-حالا نه بطور خیلی جدی...ولی کار خودمونو داشتیم..

بعد که یه مدت گذشتو خودمونو استعدادامونو شناختیم سه تایی این گروهو ساختیم..

اولاش استودیو(جایی که اهنگو ضبط میکنن)نداشتیم.تقریبا از صفر شروع کردیم..بعد کم کم همه چی روال شد

الان هرسه تامون تکست مینویسیم و میخونیم بیته کارا رم خودم میزنم ولی خب چن تا از رفیقامونم هستن که کمک میکنن

از همون اول بین سه تا صدای پسرونه ی ما جای یه صدای لطیف و خاص دخترونه خالیه...

زیاد دنبالش رفتیم اما یا همچین کیسی پیدا نکردیم یا اگرم بوده بخاطر محدودیتای خانوادگی شرایط خوندن نداشته.

ببین صدای تو به درد کار ما میخوره پتانسیل خوندنو داری..اونجوریم که شایان از بیتا شنیده توام انگار عشق رپی و یه چیزایی ازش سرت میشه...

حالا..من از طرف گروه میخام بت پیشنهاد بدم بیای تو اکیپ ما و بخونی...!

واااایییی خدای من!چی میشنیدم!؟اون از من میخواست که برم تو گروهشون و باهاشون بخونم؟!!؟

ینی صدام انقد به نظرشون خوب اومده که فک میکنن میتونم براشون بهترین کیس باشم!!!!!؟؟؟؟؟؟؟

وااااایییی دوباره جیشم گرف..

از استرس و هیجان چنان جیشم گرفته بود که نمیتونستم فک کنم...خدایا حواست باشه ها یه سره ش نکنی این وسط رود نیل را بیوفته!

رو به پسره گفتم-امم..خب..من چی بگم اخه..!مطمئن نیسم بتونم از پسش بربیام..

پرید وسط حرفم و گفت-نگران اون نباش ما رات میندازیم...فقط تو شرایطشو داری؟محدودیتی از جانب خانوادت وجود نداره؟

میدونستم مامان و بابا اصلا به این چیزا اهمیت نمیدن و براشون فرقی نداره...کلا خیلی لارج و ریلکس با همه چی برخورد میکردن..برای همین گفتم-ازون لحاظ که مشکلی نی اما...

-فکراتو بکن حالا...من نمیخام همین الان جواب بدی امشب اینجا خیلی شلوغه و نمیشه با بردی و شایانم حرف بزنی فردا یه سر بیا اینجا...صبح همه خونه ایم..میتونیم بیشتر راجع بهش صحبت کنیم و یه تست کوچیکم ازت بگیریم.

باشه ای گفتم و درحالیکه از خوشحالی تو پوستم نمیگنجیدم و جیشمم دیگ نزدیک بود بریزه خواستم بلند شم و خدافظی کنم که پسره گف-راستی شمارمو بزن باهام هماهنگ کن کی میای.

شمارشو گفت و زدم و اونجایی که میخواستم اسمشو بنویسم یه نگاه سوالی بهش کردم که خودش متوجه شد و گفت-امیرحسین.

لبخندی به نشونه ی فهمیدن زدم و اسمشو تایپ کردم.

بعد ازین که از امیرحسین خدافظی کردم رفتم سمت در بیت مشغول صحبت با شایان و یه پسردختر دیگه بود باهم از بقیه خدافظی و تشکر کردیم و ازخونه درومدیم..

یکم گیج بودم...باید چیکار میکردم؟

نشستیم توماشین...باید قبول میکردم؟میتونستم؟

حس میکردم از خستگی رو پا بند نیستم با این که کار خاصی نکرده بودم به شدت احساس خستگی میکردم و در جواب بیت که درمورد امیرحسین پرسید یه توضیح کوتاه دادم و چشامو بستم..به اصرارایی که میکرد و تعریفای با آب و تابش از گروه شایان اینا هم فقط به جوابای یک کلمه ای اکتفا کردم...

باید یکم فک میکردم..گرچه میدونسم فکرکردن تاثیری نداره و حتمن قبول میکنم.

به این فک کردم که منم بشم یکی از اونا..اوووفففف تهه هیجانه.

اونشب به محض این که سرم به بالش رسید بیهوش شدم.

ساعت حدودا پنج صبح بود که از خواب پریدم و با فکر این که هنوز تقریبا دوساعت دیگه میتونم بخوابم خیلیhappyاومدم سرمو بذارم بکپم که یاده قرار صبح با امیرحسین افتادم.

ای وااای پس مدرسه م چی؟؟

آخه کدوم الاغی وسط هفته میتینگ میذاره ملتو از کارو زندگی انداختین بابا..

یکم با خودم کلنجار رفتم و درنهایت به این نتیجه رسیدم که کله سحر پاشم برم خونه امیر حسین ایناو بعدشم مدرسه..فوقش یه زنگ دیر میرسم دیگه..

وااای حالا اینو بگو باید با فرم مدرسه پاشم برم اونجا...بیخی سرمه ایه خیلیم ضایع نی..همه چی رو دایورت کردم به همون جای همیشگی و یکم دیگه خوابیدم..

بعد که پاشدم تن تن یچی به عنوان صبحونه خوردم و لباس پوشیدم و زدم بیرون.

ساعت6/45بود.

آخه کی الان میره خونه ی مردم؟!

خودمو زدم به کوچه علی چپ که البته برا من انقد ازش استفاده میکنم دیگه کوچه نیس.اتوبان دوبانده شده واسه خودش!

خلاصه تا رسیدم اونجا7/05شد.

اول یه زنگ به امیرحسین زدم که دیدم جواب نداد.دلو زدم به دریا و دستمو گذاشتم رو زنگ واحد.

چندثانیه بعدصدای خواب آلودی که به احتمال زیاد خودامیرحسین بود از پشت آیفون نالید-کیه؟

با شرمندگی گفتم-منم...آوین.

یه دو سه ثانیه مکث کرد که احتمالا داشت لود میشد.

بعد یهو انگار که هشیار شده باشه با تعجب گف-آوین..!!!!؟

آهااااا آوین..چیزی شده این وقت صبح؟؟؟؟

با شرمندگی ساختگی گفتم-میشه درو بزنی امیرحسین؟

درو زد.تا برم بالا هزار بار تو دلم به خودم فحش دادم.

وقتی رسیدم جلوی در واحد دیدم که دربازه..با نوک انگشت آروم چنتا ضربه بهش زدم و خواستم برم تو ولی دیدم تابلوعه و ممکنه با صحنه ی ناجوری مواجه بشم(منظورش اینه که سرصبحی لباس تنشون نباشه و اینا)

چند ثانیه بعدامیر حسین درحالیکه یه رکابی تنش میکرد اومد جلوی در و متعجب گفت-سلام..بیا تو0:

سلام کردم و رفتم تو هم خندم گرفته بود هم از وقت نشناسی خودم خجالت کشیدم ولی دیگه چاره ای نداشتم بلخره باید به مدرسمم میرسیدم.

گفتم-ببخشید میدونم واقن بدموقع اومدم.

امیر حسین که هنوز تو همون حالت گیجی ناشی از خواب آلودگی بود گفت-نه نه..خوش اومدی و منو خیلی شتابزده به سمت آشپزخونه هدایت کرد.یکی از صندلیای میزناهارخوری رو کشیدم ب سمت خودم و نشستم روش.

امیر دور خودش میچرخید و مث این ادمای گنگ و احمق دنبال ظرف و ظروف میگشت.

آخرسرم دوتاقهوه گذاشت روی میز و چند تا نون تست گرم کرد با خامه شکلاتی آورد.

نمیدونم این قرتی بازیا رو واس خاطر من دراورد یا کلن صبونه ازین جور چیزا میخوردن..به هر حال من که نون بربری داغ کنجدی و پنیرو چای شیرینو با هیچی عوض نمیکردم*؛*

من-بشین.. زحمت نکش..من صبونه خوردم.

لبخندنامطمئنی زد و گف-بابا من گرخیدم که...فک کردم اتفاقی افتاده کله ی سحر پاشدی اومدی زنگ میزنی..

نیشمو وا کردم و گفتم-اخه مدرسه میرم نمیشد کلن بپیچم.

حین این که خامه شکلاتی رو روی نون تست میمالید گف-درسخونی؟رشتت چیه؟

با بی قیدی گفتم-تجربی..نه زیاد..یجوری میخونم که وضعم زیاد بد نباشه و بهم گیر ندن

-امسال کنکور داری؟

-نه سومم..پیشم داریم.

سری تکون داد و گفت-برم بیدارشون کنم.

منم مشغول خوردن قهوه م شدم..تلخ بود:/یه ریزه شیکرم نزده تنگش این زهرماری از گلومون پایین بره.

سه چار دیقه بعد شایان اومد تو آشپزخونه ودوباره همون داستان احوال پرسی و تعجب ازین که چرا الان اومدم.

وقتی شایان مشغول لقمه گرفتن شد صدای داد اون پسرتخسه ینی همون بردیاروشنیدم که داشت به امیر بدوبیراه میگفت

آخی بچم بدخواب شده بود.

به اون خره درونم که این جمله روگفته بود یه چش غره رفتم و زیرلبی گفتم-به پایین تنه م..

طولی نکشید که آقاتشریف فرما شدن و درحالیکه سگرمه هاشون همدیگرو سخت درآغوش گرفته بودن درنهایته بی ادبی بدون سلام رو به کردن و گفتن-بچه تو کارو زندگی نداری؟؟!

امیروشایان نگاه معترضی بهش کردن ینی که لال شو.

از برخوردش بدم اومد.مثلا من مهمون بودم چی میشد مثه امیروشایان یکم ادب به خرج میداد؟

یه ابرومو دادم بالا و با نگاه عاقل اندر رپرانه ای بهش گفتم-دقیقا چون کارو زندگی دارم این وقت صبح مزاحم شما شدم پدرژپتو:)

انگار ازین حاضرجوابیم خوشش نیومد لابد انتظار داشت بگم وااااااااااایییی منو عفو کنید سرورم:دی

تو دلم یه بیلاخ بهش دادم تادلم خنک شه.

اون که انگار سرصبحی حال کلکل نداشت وحشیانه یه صندلی کشید بیرون و روش ول شد.

پسره ی عقده ای.خوب اسمی براش گذاشم حقا که تخس و مزخرف بود.حیف اون تارهای صوتیت.ببین خدا به کی چی میده ها!

امیر یه فنجون قهوه براش ریخت و گذاشت جلوش.اه اه مفت خور تنبل انگار بقیه نوکرشن.

شایان شروع کرد به صحبت درباره ی همون پیشنهاد امیر و منم ساکت گوش میدادم.

از صحبتاش فهمیدم استدیویی که توش کار رکورد(ضبط اهنگ)رو انجام میدادن همین واحد ب*غ*لیشون بود.

بردیا گروهو ساپورت مالی میکرد و این طور که پیدا بود ازین پولدارای لوس و خودعن پندار بود که فک میکرد همه چیزو همه کس باید درخدمتش باشن.

عمده ی کار بیت سازی به عهده ی امیربود اما نیکان ونوید دوتا از رفیقاشونم بعضی موقعا کمکشون میکردن.

فک کنم نویدو دیشب تو مهمونی دیده بودم.

شایان گف که اون دوتا باهاشون زندگی نمیکنن و یه سری اطلاعات بم داد و گف باید وقت زیادی رو کارات بذاری و سعی کنی حتی تکستاتو خودت بنویسی..از همه مهمتر وقت زیادیو باید باما سه تا بگذرونی

بعد پرسید- خانوادت مشکلی ندارن؟