رمان امتحان عشق به قلم Zahra.sh.ir

ژانر : #عاشقانه

خلاصه :

مثل تمام داستان های دنیا ، یه دختر و یه پسر ، اما یه فرق کوچولو داره. یلدا و کارن قصه ی من ۴ سال با هم دوستن ، ۴ سال خاطرات خوب و قشنگشونو با هم دارن. ۶ ماه هم به عنوان نامزد کنار همدیگه میمونن تا اینکه یه نفر این وسط مخالفت میکنه… یلدا و کارن توی هر لحظه کنار من بودن و باهاشون زندگی کردم...

پایان خوش

در جلسه ی امتحان عشق...

من ماندم و یک برگه سفید!

یک دنیا حرف ناگفته...

و یک بغل تنهایی و دلتنگی...

درد دل من در این کاغذ کوچک جا نمیشود!

در این سکوت بغض آلود

قطره ی کوچکی هوس سرسره بازی میکند!

و برگه ی سفیدم عاشقانه قطره را به آغوش میکشد!

عشق تو نوشتنی نیست...

در برگه ام کنار آن قطره

یک قلب کوچک میکشم!

وقت تمام است.

برگه ها بالا...

یلدا

آروم از کنار دیوار کله مو بردم جلو...

لعنتی هنوز همونجا وایساده... سفت و سخت... حتی یه میلی مترم تکون نخورده...! باید همینجا تمومش کنم... باید الان بکشمش... اگه نکشمش بعدا برام شر میشه... خدایا منو ببخش... بهم جرئتشو بده که اینکارو بکنم...

دستام داشت میلرزید... کف دستام عرق کرده بود... آب دهنمو قورت دادم و یه نفس عمیق کشیدم... دمپایی که پام بود رو در آوردم و محکم توی دستم فشارش دادم... دوباره کله کشیدم... هنوز سر جاش بود... نفسمو فوت کردم و پریدم از پشت دیوار بیرون و بدو بدو رفتم سمتش... همینجوری با اون قیافه ی زشتش زل زده بود به من! تا نزدیکش شدم فرار کرد... حالا اون بدو من بدو...یه جا یهو وایساد... دور زد و برگشت رو به من وایساد... سعی کردم ذهن پبیدش رو بخونم! یه قدم بهم نزدیک شد... گفتم:

-جلو نیایا...

دوباره یه قدم اومد جلو...

من: به جون مادرم بیای جلو میزنم...

یهو دوید دنبالم! جیغ زدم:

-مامــــــــــــــان!!!

و دیویدم... اون میدوید من میدویدم! آخرش از روش پریدم و پشت سرش قرار گرفتم! اون اوسگول هنوز داشت میدوید! یه جیغ بلند زدم و دمپایی مو کوبیدم تو اون کله ش!!!! بعدشم شروع کردم به جیغ جیغ کردن:

-کشتمــــــش بالاخره کشتمـــــــش... مرسی خدا چاکرتــــــــــــم!!!

مامانم با هول از اتاق اومد بیرون و گفت:

-یلدااا؟؟؟؟ چی شده؟ چرا جیغ میزنی؟ کیو کشدی ذلیل مرده؟؟

-اینوووو مامان تونستمممم!!!

مامان یا تعجب به من که داشتم دمپایی رو بهش نشون میداد نگاه کرد و گفت:

-خوبی؟؟ خل شدی؟؟؟ دمپایی رو کُشتی مونگول؟؟!!

-هه... تو رو خدا مامان مارو 2 هیچ از خودش عقبه! بابا مادر من دمپایی چیه؟؟ سوسک کشتم... سوســـــک!!!

-نه بابا؟؟ چه زورویی شدی یلدااا!! آفرین به تو!

-اِ... مامان؟ اینجوری نگو... این یه سوسک معمولی نیست!! این همون بی پدر مادریه که اونشب اومد رو پات راه رفت و تورو تا مرض سکته برد! این همون سوسکیه که رو کله ی بابا بود نزدیک بود بیافته تو غذاش! این همون سوسکیه که رفته بود تو شلوار یارتا و باعث شد که تو جمع شلوارشو بکشه پایین!!! این قصد جون مارو داشته!!!

-نچ نچ نچ... خدایا... تو کل دنیا همه ی امیدم به این دو تا توله هام بود که از شانس خوشگلم دو تا مونگول دادی بهم!! هــــــــی!!

مرسی مامااااان!! چه طرفداری کرد از منو داداش یارتا!! داشتید خدایی؟؟ مامان شما هم اینجوری هواتونو داره؟!! قیافه ی من !! مامان !! هی! روزگار!

بیخیال اون سوسکه و مامان شدم و رفتم توی اتاق خودم... اه! حوصله م سر رفته... این یارتا هم نیست یکمی سر به سرش بذارم بخندم! یه نگاه به اتاقم کردم... حالا تو همین یه نگاه براتون توضیح میدم این لونه ی ما چه شلکیه..!

یه دیوارم سفیده دیوار مجاورش مشکیه با راه راه های سفید... یه کمد و کتابخونه ی سفید... روی کمدم برچسب یه هاپوی خوشگل مشکی چسبوندم... روی کتابخونه م یه ظرف شیشه ایه بزگه که شبیه تنگ ماهیه و توش رو پر کردم از گلای خشک شده ی رز مشکی... تختمم که سفیده... همین دیگه... یه فرقی که تقریبا با همه ی دخترا دارم اینه که توی اتاقم به جای اینکه پر باشه از عروسک و اینجور چیزا پره از باند!! اسپیکر از اندازه ی نخود گرفته تااا اندازه کمدم! کلی باندای گنده که وقتی حوصله م سر میره راهشون میندازم و کلی حال میکنم! تازه صدای همسایه ها هم در میارم میخندم!! چه آدم سادیسمی هستم من!! رفتم دراز کشیدم روی تختم که راحت بتونم براتون سقف جالب و با مزه ی اتاقم رو توصیف کنم! یکی دیگه از علایق من رنگای black light یا همون شب رنگ بود... که جدیدا هم مد شده ه ه! روی سقف سفید اتاقم چندتا شکلکای مختلف بود... یکی شون نارنجی بود... یکی شون زرد بود... یکی شون صورتی بود... یکی شون سبز بود... یکی شون آبی بود... یکی شون بنفش بود... یکی شون (اَی مرض و یکی شون... خفه شو دیگه یلندا جان!! چشم چشم...)... آره دیگه زهرا نمیذاره همه شون بگم!! یه عالمه هم رقص نور و فلاشر و از این چرت و پرتا پر کرده بودم توی اتاقم... چندتا چیزای تزئینی شب رنگ هم آویزون در و دیوار کرده بودم که وقتی بیکار میشدم چراغ اتاقم رو خاموش میکردم و نور آبی پخش میکردم تو اتاق با همین دم و دستگاهام که این چیزای شب رنگ خودشونو نشون میدادن!! خوشگل میشد حال میکردم! (یه توضیح: وسایلی که رنگشون black light یا همون شب رنگه توی نور آبی شب رنگ میشن... گفتم بدونید!!) توی وسایل شب رنگ همه چیشو داشتم!! از لاک، شال، کیلیپش، کیف و کفش، لباس مجلسی، مانتو، چیزای تزئینی و... فک کنم فعلا چیزای لازم رو گفتم... حالا فامیل مامیلو بعداً آشنا میشید!! از جام بلند شدم و یه دست کشیدم رو کتابخونه م!! خیر سرم خواسته م ادای این آدم باکلاسا رو در بیارم که حوصله شون سر میره دست میکشن روی وسایلا و قر و قمیش میان!! اما دستم پر خاک شد!! شرمنده من چند وقته اینجا رو تمیز نکردم!! نمیدونستمم شما قراره بیاید اینجا سر زده اومدید!! حالا الان تمیز میکنم... ناسلامتی قراره چند وقتی توی این خونه و این اتاق با هم حرف بزنیم راجع به داستان زندگی من!!

بلند شدم و رفتم از توی آشپزخونه یه دستمال برداشتم و نمدارش کردم و برگشتم تو اتاق. کامپیوتر رو روشن کردم و رفتم توی فایل آهنگ های مورد علاقه م و ctrlو Aرو زدم و پلی کردم... یکی از باند های گنده مو آوردم و وصلش کردم به کامپیوتر. در اتاق رو قفل کردم که مامانم هی نیاد صداشو کم کنه و مشغول گرد گیری شدم... و در همون حالت غرق شدم..!! البته توی خاطراتم!

چقد دلم برای کارِن تنگ شده بود! یادش به خیر... فقط 15 ساله م بود که دیدمش و عاشق شدم!! اون موقع کارِن 20 ساله ش بود... دو سال همینطوری عاشقش بودم تا اینکه اومد جلو و شمارشو بهم داد و با هم دوست شدیم!! چون داشت درس میخوند اون موقع نرفت سربازی... رشته ش گرافیک بود... عاشق عکاسی بود... الانم که رفته بود سربازی! چند وقت بود ندیده بودمش؟؟ آها... یک سال و شش ماه و (به ساعت نگاه کردم) 5 ساعت!! 3 سال بود که با هم دوست بودیم که اگه این یه سال و 6 ماه و 5 ساعت رو هم حساب کنی میشه 4 سال... یادمه توی این 4 سال... اصلا نه توی این 3 سال هیچوقت دست از پا خطا نکرد... هیچ وقت حرمت های بینمون رو از بین نبرد... حتی یه بارم بغلم نکرده بود! فقط در حد دست... یاد وقتی افتادم که میخواست بره سربازی...

خوب یادمه که از شدت بغض دلم میخواست زمین رو گاز بزنم اما برای اینکه ناراحتش نکنم لبخند زدم و گفتم:

-برو دیوونه!! حالا یه جوری پکره که انگار دیگه نمیاد... دو ساله دیگه چیزی نیست که... نیگا نیگا قیافه شو! شبیه بغض یاکریم شده! کارِن چشم به هم بزنی تموم شده...

-یلدا یه جوری میگی دو سال انگار دو روزه... بابا من به زور یه هفته دوری تو تحمل میکنم حالا پاشم برم دو سال اونجا؟!! تازه با مرخصی و این چیزاش هی اضافه خدمت میخورم میشه 4،5 سال!!

-بله بله؟؟!! مرخصی؟؟ دیگه چی؟؟ مگه نمیخوای زود برگردی... پس نمیخواد مرخصی بگیری... اینجوری اگه هی بیای و بری همدیگه رو ببینیم هوایی میشی... ولی اگه نیای هم زودتر تموم میشه هم هوایی نمیشی!!

-یلدا نمیتونم...

آرنجشو گذاشت روی زانو هاش و سرشو گرفت تو دستاش...

من: ببین کارِن اینجوری هم منو ناراحت میکنی هم خودتو... کی باید بری؟

-پس فردا...

-چـــــــی؟؟ پس فردا؟؟

چونه م لرزید... سرمو گرفتم بالا که اشکام نریزه پایین و کارن رو ناراحت کنه... آب دهنمو قورت دادم و با لبخند زدم سر شونه ش و گفتم:

-بلند شو شتر لق لقو!! پاشو خجالت بکش... پس فردا باید بری بعد اومدی نشستی اینجا؟؟ پاشو برو وسایلتو جمع کن...

لبخند تلخی زد و گفت:

-شتر خودتی!! آخه یلدا...

-دیگه آخه و ولی و اما نداره...

-اگه واست خواستگار بیاد چی؟؟

-اِ ببخشید اگرِش جا افتاد!! دیگه آخه و اما و ولی و اگر نداره!

دوباره یه لبخند تلخ روی لبش نشست و گفت:

-نه...جدی اگه خواستگار بیاد چی؟؟؟

صداش عوض شده بود... معلوم بود بغض کرده... سرم رو گرفتم بالا و نگاش کردم ... قسم میخورم اگه من اون لحظه اونجا نبودم میزد زیرگریه! یه لبخند اطمینان بخش زدم و گفتم:

-خب اینکه کاری نداره... قبول نمیکنم که!!

-یلدا....یلدا قول میدی منتظرم بمونی؟؟

-این چه حرفیه دیوونه... معلومه که قول میدم... به شرطی که بازیگوشی نکنی زود بیای باشه؟؟

سرشو تکون داد و گفت:

-باشه!!

-آفرین پسر خوب!!

خندید و هیچی نگفت... گفتم:

-کارن من دیگه داره دیرم میشه... باید برم... کاری نداری؟

-برسونمت؟؟

-نه بابا... خودم میرم راهی نیست... قول بده که زود میای...

-قول میدم...

دستمو بردم جلو و گفتم:

-به امید دیدار...!!

دستمو گرفت و بوسید... میخواستم جو رو عوض کنم اما دیگه نمیتونستم... وقتی خودم حالم خوب نبود چطوری حال کارن رو خوب میکردم؟؟؟!! محکم لبمو گاز گرفته بودم که اشکام نریزن... لبخندی زدم و دستمو از توی دستش در آوردم و چند قدم عقب عقب رفتم و خوب نگاش کردم... به چشمای عسلیش، موهای قهوه ایش، ابرو های مردونه و پرش... یعنی دیگه کی این ترکیب قشنگو میدیدم؟؟ با همون لبخند رومو برگردوندم... دو تا قطره اشک همزمان از چشمام چکید...

-یلدا...

وایسادم... سریع و یه جوری که تابلو نباشه اشکامو پاک کردم و برگشتم سمتش... هیچی نگفت... به چشماش نگاه کردم... داشت التماس میکرد که منتظرش بمونم... آروم چشمامو روی هم گذاشتم و با لبخند رومو برگردوندم و راه افتادم... اشکام پشت سر هم میرختن روی صورتم... رفتم توی دستشوییه یه پارک و صورتمو با آب سرد شستم و برگشتم خونه...

اشکامو پاک کردم و مشغول گردگیری اتاقم شدم!! دوباره یه خاطره اومد توی ذهنم... اولین باری که سوار موتور کارن شدم!!

یک سال از دوستی مون گذشته بود و هر وقت همو دیده بودیم یا یه جا نشسته بودیم یا کارن ماشین داداشش رو میاورد... خودش یه موتور پالس مشکی داشت... رنگشو من انتخاب کرده بودم! خلاصه که هیچ وقت روی موتور نشسته بودیم تا اینکه یه روز زنگ زد بهم و گفت میخوام ببینمت... منم گفتم بذار ببینم جور میشه یا نه... بهت خبر میدم. رفتم و بعد از کلی قر و قمیش اومدن برای مامان راضیش کردم که برم خونه ی دوستم... مثلا!!! سریع به کارن خبر دادم که میام... در کمال تعجب اس ام اس داد که مقنعه سرت کن!! گفتم واسه چی؟ گفت تو کاریت نباشه...! منم قبول کردم... با دوستم هماهنگ کردم که اگه چیزی شد و مامانم زنگ زد خونشون بگه که اونجام... بعدشم رفتم پیش کارن که در کمال تعجب نشسته بود روی موتور!! یه ذره وایساده م کنارش و نگاش کردم تا از رو بره بیاد پایین دیدم نـــــــه... اصلا به روی خودش نمیاره و اونم بر و بر زل زده به من!! گفتم:

-نمیخوای پیاده شی؟؟

-نـــه!!

-اونوقت چرا؟؟

-چون تو باید سوار شی!!

-بیخیـــــــــال!! شوخی میکنی؟؟

-نه اصلا!! واسه همینم گفتم مقنعه سرت کن که از روی سرت نیافته پشت موتور!!

خیلی حساس بود به اینکه روسری م بیافته یا موهامو خیلی بدم بیرون... آخی عزیزممم!

گفتم:

-کارن من میترســــــــم!

-ترس نداره که... بیا بشین بریم بچه ها منتظرن!!

من: کجا؟؟

-تو یه پارک جنگلی همه دور هم جمع شدیم بیا دیگه...

من: باشه... خیلی خب هولم نکن!!

آروم نشستم پشت موتور... بعد از اینکه کلی خندید به من آماده شد که راه بیافته... گفت:

-یلدا منو بگیر...

من: دیگه چی؟؟ برو بابا... بچه پرو... عمراً فِک کن یه درصد!

-باشه هر جور راحتی!

آقا اینو گفت و راه افتاد... راه افتادن همانا... گرخیدن من همانا!! اولین بارم بود که سوار موتور شده بودم!! مثه سوسک چسبیدم به کارن و دستامو محکم دور کمرش حلقه کردم!! اونم بلند بلند میخندید... یکمی که گذشت عادت کردم خودم و جمع و جور کردم و فقط از پشت بلیزشو گرفتم! یکمی که رفتم یهو گفت:

-یلدا پاهاتو ببر بالا!!!!!

من: چـــــــــــــــــــی؟؟؟؟

آقا چشمتون روز بد نبیه تا من گفتم چی یهو پاچه م خیس شد! (فکر بد نکنیداااا جیش نکردم... آبه!!) جیغ زدم:

-آیی... مامــــــــان... یخ کردم!!

کارن: چرا؟؟

-چرا و کوفت!! واسه چی از تو آب رد میشی؟؟ خیس شدم!

-وا!! خب من که گفتم پاهاتو ببر بالا!!

من: خب میمیری بگی پاهاتو ببر بالا خیس نشی؟؟ آدم فکر بد میکنه اینجوری! یهو مثه این روانیا داد میزنه پاهاتو ببر بالا!!!

آخ که چقد اون روز خندیدیم!! لبخندی زدم و به اتاقم نگاه کردم که از تمیزی برق میزد... نفس عمیقی کشیدم. صدای آهنگ هنوز بلند بود. در اتاقو باز کردم که یهو یه چیزی افتاد تو بغلم! با تعجب به مامان که با صورت قرمز تو بغلم بود نگاه کردم... یه ذره صبر کردم بلند شه ولی دیدم نــــــــه! مثه اینکه بهش خوش گذشته! گفتم:

-مامان من بابا نیستم که خودتو اینجوری مثه این پرنسسا ول کردی تو بغلم و بلندم نمیشیـــا!! لابد الانم منتظری بوست کنم؟؟!

مامان خودش جمع و جور کرد و گفت:

-خفه شو! بی حیا! گور به گوری خاک به سر کدوم قبرستونی هستی؟ صد بار گفتم صدای اون وامونده رو انقدر بلند نکن که دیگه کر شی! یه ساعته دارم صدات میکنم هی دارم میکوبم به این در که شاید باز کنی ولی انگار نه انگار!

-بیخیـــــــال مامـــی!! ببین اتاقمو تمیز کردم!

مامان یه چشم غره بهم رفت و به یارتا که داشت هر هر میخندید گفت:

-مرض! نیشتو ببند...

یارتا لال شد! ای بدخبت ترسو! 12 سالش بود... ولی از اون پرو های روزگار بوداا! رفتم توی اتاقم که دیدم گوشیم داره زنگ میخوره... فِک کنم از یه تلفن عمومی بود. هیچوقت جواب تلفن هایی رو که شمارشونو نمیشناختم نمیدادم اما این دفعه... نمیدونم چی شد که صدای آهنگو کم کردم و جواب دادم:

-بله؟

-...

-الو؟؟

-...

وا!! یارو مونگوله!! زنگ میزنه حرف نمیزنه... خواستم قطع کنم اما... صدای نفس شنیدم... تلفن عمومی... سربازی... کـــــارِن...!! یهو با صدای تقریبا بلندی گفتم:

-کـــارِن؟؟ کارن خودتی؟؟

یه صدای گرفته و پر بغضی گفت:

-آره قربونت برم... خوبی؟

داشتم سکته میکردم از خوشی!! در اتاقو بستم و صدای آهنگو بلند کردم که صدام بیرون نره... و گفتم:

-کارن خودتی؟؟ آره؟؟ کارن اومدی؟؟ کارن تموم شد؟؟

-آره عزیزم... آره تموم شد یلدا خانوم! بیا میخوام ببینم دلم واست یه ذره شده... بیا همون جای همیشگی...

و گوشی رو قطع کرد!

الهی قربونت برم من خدااا!! شکرت... تند تند اشکامو پاک کردم و یه چیز تنم کردم و گوشی مو برداشتم و گفتم:

-مامان من دارم میرم خونه ی ندا.... خدافظ.

و بدو بدو از در بیرون رفتم... فقط صدای مامانو شنیدم:

-بهش سلام برسون... برگردی خونه حسابتو میرسم تا دیگه تو باشی اینجوری نری بیرون!... کثـــافت!

اوه اوه... بیخیال می ارزه! جای همیشگی مون یه نیمکت توی یه پارک بود... حدود یه ربع راه بود پیاده... یه نگاه به خودم کردم و شروع کردم به دویدن!! تند تند میدویدمااا! یعنی یوزپلنگ جلوم لُنگ پهن میکرد! یه شلوار ورزشی سفید پام بود با یه تاپ مشکی! فقط وقتی کارن زنگ زد یه سوئیشرت طوسی که قدش تا وسطای رون پام بود رو برداشتم پوشیدم و کلاهشو انداختم روی سرم و همه ی موهامو کردم توش! میدونستم کارن بدش میاد اما خوب هول شدم دیگه! عشقه دیگه! حالیش نی که! البته همه ی موهامو پوشونده بودما! فقط یه تیکه از موهای لخت سیاهم افتاده بود توی صورتم. پاییز بود ولی هوا به شدت سرد شده بود. مطمئن بودم نوک دماغم قرمز شده... فین فین میکردم و میدودم! ملت با تعجب نگام میکردن! ساعت 6 بعد از ظهر بود. نفس نفس میزدم و گلوم خشک شده بود! بالاخره 10 دقیقه ای رسیدم! کی فکرشو میکرد من... یلدا... کسی که حتی اگه میخواست تا سر کوچه بره آماده شدنش یک ساعت طول میکشدی حالا به خاطر یه پسر 10 دقیقه ای خودشو برسونه! واقعا که عشق آدمو عوض میکنه! درست رو به روش بودم... نشسته بود روی همون نیمکت همیشگی! سرش پایین بود! با لباس سربازی بود!! موهاش دو سانتی بود!! آخـــی... کو اون همه مو؟؟!! (حال کردین از این همه فاصله چطوری موهاشو هم سانت گرفت؟؟!!) همینطوری داشتم نگاش میکردم که سنگینی نگاهمو حس کرد و سرشو بلند کرد! با دیدنم یهو سیخ پاشد وایساد! دو تا قطره اشک از چشمام چکید... دویدم سمتش! پریدم توی بغلش و دستامو محکم دور گردنش حلقه کردم و پاهامو گرفتم بالا... اولین باری بود که میرفتم توی بغلش! چه حس خوبی بود!! سرم رو گذاشته بودم روی شونه شو گریه میکردم!! تعجب کرده بود! اما بعد کم کم دستاشو دور کمرم حلقه کرد...! پاهام بالا بود!! پریده بودم بغلش و خودمو آویزون گردنش کرده بودم! خو چیکار کنم؟؟! قدم نمیرسید روی زمین بغلش کنم!!! نمیدونم چقد گذشت که گفت:

-نمیخوای بیای پایین ببینمت کوچولو؟!!

از توی بغلش اومدم بیرون و سرم رو انداختم پایین... دستشو گذاشت زیر چونه م و سرمو برد بالا... تا اشکامو دید گفت:

-اِاِاِ... داری گریه میکنی؟؟ دیوونه من که اومدم واسه چی گریه میکنی؟؟!

با آستین سوئیشرتم که تا روی انگاشتم اومد بود اشکامو پاک کردم و گفتم:

-دیوونه خودتی!

خندید و نشست روی نیمکت و دستمو کشید و گفت:

-بیا اینجا بشین ببینم... دلم واست یه ذره شده بود!

نشستم بغلش و گفتم:

-تازه که یه سال و شش ماه شده بود! مگه دو سال نیست؟

-نه دیگه... به خاطر شما اضافه وایسادم زود تر تموم شد...

با بغض گفتم:

-سخت بود؟؟!!

خندید و گفت:

-نه بابا! انقد میخندیدیم!

چونه م لرزید و گفتم:

-دروزغ نگو کارن... اذیتت کردن؟

-نه بابا چه دروغی؟ یلدا به قرآن گریه کنی میزنم لهت میکنما!!!

میدونستم به شوخی میگه میزنمت! هیچوقت از گل نازک تر به نمیگفت... ولی اینم میدونستم اعصابش خرد شده و اگه گریه کنم قاطی میکنه... واسه همینم بغضمو قورت دادم و گفتم:

-پس چرا انقد لاغر شدی؟؟؟!!

-یلدا اونجا که میری خیر سرت سربازیه ها!! خونه ی خاله نیست که هر چی خواستی بهت بدن و هرکاری خواستی بکنی! قانون داره بالاخره سختی خودشو داره... غذاهاش خوب نیست... حالا بیخیال. تعریف کن ببینم من نبودم چیکارا کردی؟

-هیچی... زندگی! آهــــــا نه... یه کار دیگه هم کردم!!

با شک گفت:

-چی؟؟!!

من: یه ســــوسک کشتـــــم!

یهو بلند زد زیر خنده و گفت:

-آفــــرین!! پس دیگه بزرگ شدی آره؟؟!! باریکلا! حالا چی جوری کشیتیش؟

-آره دیگه... با دمپایی کوبیدم تو سرش! تازه کلی هم التماسم کرد که تو رو قران نزن! غلط کردم قول میدم برم بیرون از خونتون! ولی من بهش رحم نکردم که!!

هر هر داشت میخندید... با ارزش ترین چیز تو دنیا برام خنده هاش بود!! گفتم:

-حالا چرا با این لباسا اومدی؟

-آخه همین که اومدم بیرون از یه باجه زنگ زدم به تو و گفتم بیای اینجا! هنوز خونه نرفتم! راستی به مامانت چی گفتی؟

-هیچی... یهو دویدم بیرون و داد زدم میرم خونه ندا اینا!! اونم گفت برگردی حسابتو میرسم!!

-وای! یعنی چیکارت میکنه؟؟

-هیچی بابا! دو تا داد میزنه میره!

-خداکنه!!

یهو چشمش افتاد به لباسام! اخماش رفت تو هم و گفت:

-بلند شو ببینم!!

اوه اوه... خدایا به خیر بگذرون...

لبمو گاز گرفتم و یه تای ابروهامو بردم بالا و آروم بلند شدم... با همون اخمش گفت:

-بچرخ!!

آستینای سوئیشرتمو که بلند بود رو گرفتم توی دستم و آروم چرخیدم!! یه نگاه به سر تا پام کرد و زل زد تو چشمام و گفت:

-این چه وضعیه؟

من: چیز... اممم... خب... چیزه دیگه... چی چه وضعیه؟؟!!

-یلدا خوتو به اون راه نزن... میگم این چه ریخت و قیافه ایه؟ این چیه پوشیدی انقد کوتاهه؟؟ خجالت نمیکشی؟؟ این کلاه انداختی رو سرت مثلا شال سرت کردی؟؟

-ااا... کارن بد نشو دیگه... خب تو یهو زنگ زدی هیجان زده شدم هول شدم دیگه اصلا نفهمیدم چی تنمه... همینجوری بدو بدو اومدم...!

اخماش باز شد و یه لبخند کوچیک اومد گوشه ی لبش... سرمو انداختم پایین و با انگشتام بازی کردم که بلند شد و جلوم وایساد و دستامو گرفت و از هم جداشون کرد و گفت:

-صد دفعه گفتم اینجوری دستاتو نپیچون تو هم!! یه دفعه گره میخوره حالا بیا و درستش کن!!

بعدشم اومد جلو و دستشو گذاشت زیر چونه م و سرمو آورد بالا و کلاه سوئیشرتمو کشید جلو و گره شو سفت کرد و موهامو داد تو... بعدشم کاپشنی رو که تن خودش بود رو در آورد و گرفت جلوم و گفت:

-بپوش...

من: پس خودت چی؟

-من سردم نیست بپوش...

-سرما میخوری

-بپوش!!

دستمو کردم توی آستینای کاپشن و پوشیدمش... آویزون بود به تنم!! خندید و زیپشو کشید بالا و گفت:

-تا کی میتونی بمونی؟

یه نگاه به ساعتم کردم... یه ساعت گذشته بود.. گفتم:

-نمیدونم یه سر به ندا هم میخوام بزنم... حدوداً یه ساعت دیگه...

-خیله خب.. بیا بریم یه کم قدم بزنیم... بریم دَمِ خونه ما... من موتورمو بردارم برسونمت...

من: نه دیگه... تو برو خونه من خودم میرم...

-یلدا میرسونمت!

-باشه هر جور راحتی...

بارون هم گرفته بود... آخ جووون... عاشق بارون بودم... کارن دستمو گرفت و اون یکی دستشو هم کرد توی جیبش و راه افتادیم... توی سکوت زیر بارون داشتیم قدم میزدیم... عاشق این حس بودم... کارن گفت:

-یلدا بارون داره شدید میشه...یخ میکنی بیا بریم آژانس بگیریم...

-نه کارن تو رو خدا بیا راه بریم... سردم نیست... تو سرما نخوریاا!!

-یلدا آخه...

-اا کارن... خواهش کردم ازت...

هیچی نگفت و دستمو کشید...

تا رسیدن به خونه شون هیچی نگفتیم... وقتی رسیدیم من دَمِ در وایساده م و اون رفت از توی پارکینگ موتورشو آورد و من نشستم پشتش و رفتیم سمت خونه ی ندا... ندا صمیمی ترین دوستم بود. از اول راهنمایی با هم بودیم. اسم شوهرش آوید بود و 5 ماهه باردار بود... شوهرش نه هاااا... ندا!!

کارن خیلی آروم داشت مرفت... گفتم:

-کارن چرا انقدر آروم میری؟؟؟

-هوا سرده مریض میشی... یلدا کلاتو محکم کن سرما نخوری... به خدا کلاهه از سرت بیافته من میدونم و تو!!

-باشه آقای لطفی!! (فامیلی کارن لطفی بود)

خندید... الهی من قربونت برم که هر وقت میخندی لپات چال میشه!! (یلدا آخه این حرفا چیه میزنی در ملأ عام؟؟ ) (خو خوردنیه دیگه!! من چیکار کنم؟؟ شما برید عکسشو ببینید... بعد ببینید من راست میگم یا نه... وقتی این بشر میخنده خود شما دلتون نمیخواد بخوریدش؟؟!! نه خدایی میخواد یا نمیخواد؟؟!!) منو رسوند دم خونه ی ندا اینا و گفت:

-برو...

-اول تو...

-برو یلدا... برو انقد دلبری نکن!!!

-ا... خب تو برومنم میرم دیگه...

-نه خیر یلدا نیگا کن... کوچه خلوته... برو دیگه!!

-باشه...

برگشتم برم اما دلم طاقت نیاورد... یهو برگشتم سمت و پریدم تو بغلش!! دستشو گذاشت پشت کمرم! محکم دستامو پیچید دور گردنش و گفتم:

-مرسی که زود اومدی... خیلی دلم برات تنگ شده بود... فعلا بابای!

و از بغلش اومدم بیرون و بدو بدو رفتم جلوی در خونه ی ندا و زنگ رو زدم... یادم افتاد کاپشن کارن رو ندادم... دوباره دویدم رفتم سمتش و کاپشنو در آوردم و دادم دستش و گفتم:

-مرسی بابت این...

کاپشنو گرفت و گفت:

-خواهش میکنم!

وقتی در باز شد سرم رو گرفتم بالا و به کارن که با لبخند چشم دوخته بود بهم نگاه کردم و براش با خنده دست تکون دادم!! سرشو واسم تکون داد و وقتی رفتم توی ساختمون و درو بستم رفت... منم بدو بدو رفتم بالا. در باز بود... پریدم تو خونه و شروع کردم به بالا و پایین پریدن و همونطوری با خوشحالی و چشمای بسته گفتم:

-واااای ندااا... تموم شد!!! بالاخره تموم شد باورت می...

چشمامو باز کردم که بگم "باورت میشه؟" که با دیدن آوید شوهر ندا و برادرش نوید که داشتن با تعجب نگام میکردن لال شدم! کلاه سوئیشرتمو کشیدم جلو و بندشو بستم و آستینای بلندمو گرفتم توی دستم و گفتم:

-سلام!!

و سرمو انداختم پایین که یهو صدای خندشون بلند شد!! نوید و آوید و ندا میخندیدن و منم حرص میخوردم از دسته خودم که واسه چی مثه این موجی ها از در اومدم تو و دارم بپر بپر میکنم!!! حسابی مؤذب بودم که آوید با خنده گفت:

-حالا چی تموم شده که انقد خوشحالی؟؟

یا صد و بیست و چهار هزار پیغمبر!!! حالا من چی بگم؟؟

من: اممم...چیز... منظورم... آها... منظورم اینه که مامانم تنبیه ام کرده بود که حق نداری تا یه هفته از خونه بری بیرون امروز یه هفته تموم شد... منظورم هم همین تنبیه ام بود که تموم شد!!!

آوید و نوید یه نگا به هم کردن و زدن زیر خنده!! یه لبخند زدم و رفتم توی آشپزخونه پیش ندا! ندا با دیدنم خندید و گفت:

-مشنگ این چرتا و پرتا چیه بلغور میکنی؟؟ تنبیه کدومه؟؟

من: بابا اوسگولی تواماااا!! خره ه ه.. سربازی کارن تموم شددد!

یه نگاه به هم کردم و طبق عادت دیرینه و زمان دبیرستانمون یه جیغ خفیف و کوتاه کشیدیم... ندا با خوشحالی و هیجان گفت:

-خب چیکار کرد وقتی برگشت؟

من: هیچی دیگه زنگ زد بهم و ...

همه چی رو براش تعریف کردم و یکمی هم دست کشیدم روی شکم قلمبه شده ش و مسخره بازی در آوردم که گوشیم زنگ خورد... مامان بود! اوه اوه اوه... رسماً بدبخت شدم... جواب دادم:

-الووو؟؟

مامان جیغ کشید:

-الو و زهرماااار... بیشور معلومه کدوم گوری هستی؟ میدونی ساعت چنده؟

-پیش ندام مامان... نه مگه ساعت چنده؟

-ساعت 10 شبه کثــــافت!

-هــــــــی... دروغ میگی؟؟ وای مامان تا یه ربع دیگه خونه ام... خدافظی!

و گوشی رو قطع کردم که بیشتر از این غر نزنه! رو به ندا گفتم:

-وااای ندایی من باید برم...

-کجاا؟؟ تو که هنوز هیچی نخوردی؟

از توی سینی ای که دستش بود که چایی برداشتم و داغ داغ خوردم که تا اعماق تهم سوووخت! از آوید و نوید خدافظی کردم... نوید هر چی اصرار کرد برسونتم قبول نکردم و گفتم خودم برم زودتر میرسم. از خونه زدم بیرون و کلاهمو کشیدم جلو و موهامو کردم تو و بند کلاهمو سفت بستم و آستینامو گرفتم تو دستم و دِ بدووو! تا دم در خونه دویدم. داشتم قندیل میبستم دیگه! زنگو زدم. مامان درو که باز کرد پریدم تو خونه و رفتم نشستم توی آسانسور! طبقه ی دوم رو زدم و وقتی آسانسور وایساد بدو بدو رفتم تو خونه و چسبیدم به شوفاژ! یارتا اون وسط خوابیده بود و یه پتوی گلبافتم روش بود! پتو رو از روش کشیدم و انداختم روی سرم! مامان اومد رفت دم راه پله ها و گفت:

-یلدا؟؟ مُردی؟؟!

همونجوری با همون پتوی دورم و قیافه ی یخ زده م رفتم پشت سرش و گفتم:

-مامان من اینجام!!

مامان جیغ کوتاهی کشید و برگشت و با دیدن من شروع کرد به جیغ زدن! حالا مگه ول میکرد! یارتا از خواب پرید و با هول به مامان نگاه کرد! در خونه رو بستم که صدا نره خونه ی همساده ها! (همسایه!) و بعدشم مامانو گرفتم تو بغلم و گفتم:

-ای بابا... مامان چرا آژیر میکشی؟؟ بیخیال دیگه!

مامان خودشو کشید کنار و گفت:

-زهرمار! سکته م دادی آشغال!

-مرسی واقعا!

یهو مامان چشماشو تنگ کرد! یا خدا! دمپایی شو در آورد و گرفت توی دستش و همونطوری که تهدید آمیز تکونش میداد گفت:

-تو کدوم گوری یهو رفتی؟؟ با اجازه ی کی این پای صاب مرده تو (صاحب مرده!!) از در این خراب شده گذاشتی بیرون؟ هاااا؟؟

من: وا!! مامان مگه من سوسکم که دمپایی تو گرفتی تهدید میکنی؟؟ نیگا نیگا... چه فازیه ام برداشته انگار کلت دستشه!

مامان با دمپایی ش یه دونه محکم زد به رون پام و گفت:

-جواب منو بده!!

-آیییی... مامانممم کبود شد!!

-به درک! جواب میدی یا نه؟

-نه!

یکی دیگه خواست بزنه که دستمو گرفتم جلوش و گفتم:

-میگم میگم... نزن فقط! بابا... چیز... همین! اسمش چیه؟ آها... ندا زنگ زد... گفت... گفت... آها... گفت بچه م داره تکون میخوره بدو بیا! منم زود رفتم حسش کنم این پدر سوخته روو!

-اِاِاِاِاِاِاِ؟ حالا هم بیا کتکو حس کن!

-ای بابا مامان بیخیال دیگه... غلط کردم بار آخرم بود اینجوری رفتم بیرون!

-خیله خب... برو تو اتاقت! پتو این بچه رو هم بده بهش!

پتو رو انداختم رو سر یارتا و گفتم:

-بچه بیااا! پتو تو بگیر!

یارتا: مـــــــا مـــــــــان!!

مامان: ای یامان! زهرمارو مامان! از دست شما دو تا دیوونه شدم!

خندیدم و رفتم تو اتاقم. یکمی با کارن اس ام اس بازی کردم و به زور فرستادمش بره بخوابه! میدونستم خستس! کاملاً حس میکردم! ولی هی میگفت خسته نیستم! بهش گفتم :

-کارن چرا انقد مقاومت میکنی؟؟! برو بگیر بخواب دیگه!

اسمایل خنده گذاشت و گفت چشم! خلاصه دیگه شیرشو دادم پوشکشم عوض کردم و بچه مو خوابوندم! خودمم خیلی خسته بودم! با یه لبخند که به خاطر اتفاقات خوب اون روز بود به خواب رفتم...

کارن

موتورو توی پارکینگ پارک کردم و رفتم سمت آسانسور و دکمه شو زدم و منتظر شدم... فکرم رفت سمت یلدا... عزیز دلم! دلم واسش یه ذره شده بود! باز اگه میتونستم یه عکس ازش با خودم ببرم یه چیزی اما... دیگه چی؟ همینم مونده عکس عشقمو وردارم ببرم قاطی یه مشت پسر... غیرتم این اجازه رو بهم نمیداد. لبخندی زدم و رفت توی آسانسور و دکمه ی 4 رو فشار دادم.

درو با کلید باز کردم و رفتم تو خونه.. مامان تو آشپزخونه بود... بابا سرکار بود... کسری نشسته بود جلوی تلوزیون و خبری از کاوه نبود. آروم رفتم و از پشت مامانمو بغل کردم که گفت:

-کسری نکنـــا! عوضی! بخششی در کار نیست... آخه اونم نمره بود تو آوردی؟ 16؟؟ اونم از چی؟ از ادبیات؟ خاک بر سرت... چقد...

همینطور که حرف میزد دستشو گذاشت روی دستم تا هولم بده کنار! فکر میکرد من کسری م! دستش روی دستم موند... یکمی دستشو نوازش گونه کشید روی دستم و بعد سریع برگشت و سمتم و گفت:

-کاوه تو...

با دیدنم حرفش رو نصفه ول کرد... دستاشو گذاشت دو طرف صورتم و در حالی که با چشمای پر از اشک سرتا پامو نگاه میکرد گفت:

-کارن مادر تویی؟؟ الهی دورت بگردم من چقد لاغر شدی پسرم... چرا انقد بی خبر؟

محکم بغلش کردم... خدا میدونست چقد دلم براش تنگ شده بود... دستشو نوازش گونه روی کمرم میکشید... از بغلم اومد بیرون و همونطوری که اشکاشو پاک میکرد گفت:

-چرا نگفتی امروز میای؟

-خواستم سورپرایزتون کنم!

-یه وقت یه مرخصی نگیری بیای ببینیمتااا...

-عوضش دیگه همه ش الان تموم شد. اینجوری بهتر بود. خوبی؟ چیکارا میکنین؟

-مرسی پسرم... هیچی مادر دعا به جونت... تو چیکار کردی اونجا؟ خیلی سخت بود؟

-چرا همه همین فکرو میکنن؟ نه بابا چه سختی ای؟ اتفاقا انقد میخندیدیم!

آروم زد تو سرم و گفت:

-تو درست بشو نیستی نه؟!

خندیدم و هیچی نگفتم... مامان انگار که یه چیزی یادش اومده باشه گفت:

-راستی از یلدا چه خبر؟ بدو برو حمام و لباساتو عوض کن برو ببینش!

من: سلامتی! نگران نباشید... دیدمش! الان پیشش بودم...

آروم زد تو سرم و گفت:

-خاک بر سرت!! این شکلی رفتی جلو دختره؟

من: آره... مگه چشه؟

-با این قیافه ی خسته و این ریختو قیافه؟ با این لباسا؟

من: دیگه عشقه دیگه! چه میشه کرد!

مامان با هیجان گفت:

-خب؟ وقتی دیدت چیکار کرد؟

-وقتی که بهش زنگ زدم اصلا حرف نزدم! گوشی رو برداشت و چند بار گفت بله؟ وقتی جوابشو ندادم خواست قطع کنه که یه نفس عمیق کشیدم! چند لحظه مکث کرد و بعد یهو داد زد "کارن خودتی؟!!" بعدشم که گفتم آره و اینا بلند شد اومد پیشم دیگه... همین!

مامان با شک چشماشو ریز کرد و گفت:

-همین؟؟

سرمو انداختم پایین و گفتم:

-آره دیگه... همین!

-آره جوون اون عمه ت! تو که راست میگی!

هیچی نگفتم که گفت:

-لباتو بوسید؟؟!!

با تعجب سرمو آوردم بالا و گفتم:

-اِ مامان!! این چه حرفیه شما میزنید؟ شما که خبر دارید رابطه ی منو یلدا چه جوریه!

-لپتو بوسید؟

-ای بابا!! هی من میگم نره هی مامان میگه بدوش! نه به خدا!

-پس چی؟؟!!

-اکهی!! بابا بدو بدو اومد پرید تو بغلم بعدشم اومد بیرون همین!!!

-همیـــــن؟

-بله همین!

-ایــــش! یه جوری کله شو انداخت پایین که گفتم دو روز دیگه میاد خبر مامان بزگ شدنمو میده بهم!!

معترض گفتم:

-مامـــان!

-خیله خب برو!

برگشتم و رفتم پیش کسری برادر کوچیک ترم که 12 سالش بود!! آخ که چقد من اینو دوستش دارم! نشستم بغلش روی مبل و گفتم:

-علیک سلام!

بی تفاوت گفت:

-سلام!

و روشو برگردوند سمت تلوزیون امام یهو دوباره برگشت سمتم و با دقت نگام کرد و گفت:

-کارن تویی؟؟

-نــــه عکسمه!

یهو پرید بغلم و گفت:

-تو کی اومدی بی معرفت!؟؟

-همین الان گل پسر! چطوری؟ شنیدم باز نمره ت کم شده که!

-مرسی! خو چیکار کنم؟ نشد بخونم دیگه!

-جبران میکنی دیگه؟

-معلومه! قول دادم بهت!

-فک نمیکردم یادت باشه!

-مگه میشه قولمو به داداشم یادم بره؟ قول داده بودم که همیشه هر وقت کار اشتباهی کردم جبرانش کنم!

من: دمت گرم!

خندید و هیچی نگفت! موهاشو بهم ریختم و رفتم توی اتاقم... همه چیز سر جای خوش بود و اتاق برق میزد از تمیزی! یادش به خیر! چقد تو این اتاق تا صبح با یلدا حرف زدم. لبخندی از این همه خوشبختی روی لبم نشست. رفتم توی حمام! دلم نمیخواست بیام بیرون! از بس اونجا غر میزدن نمیتونستی یه حمام درست و حسابی بری! تا پاتو میذاشتی زیر دوش میومدن هی در میزدن که بیا بیرون! اه... حتی فکرشم اذیتم میکنه! از حمام بیرون اومدم و یه شلوار گرم کن مشکی با یه تی شرت مشکی پوشیدم و دراز کشیدم روی تختم... آخیش! باورم نمیشد یه روزی دوباره اینجا دراز بکشم! گوشیمو برداشتم و به یلدا اس ام اس دادم:

-کجایی؟

جواب داد:

-خونه! تو کجایی؟

-منم خونه ام! کی از خونه ی ندا اینا برگشتی؟

-1 ساعتی میشه.

-مگه نگفتم رسیدی بگو؟

-چرا! آخه یه ساعته دارم با مامان دعوا میکنم! تازه کتکم خوردم!!

-خخخ! حقته!

-خیلی نامردی! من به خاطر تو کتک خوردم بیشور!

-جدی جدی کتک خوردی؟

-نه پس! دارم شوخی میکنم دور هم بخندیم شاد شیم!

با لبخند نوشتم:

-میگم! وگرنه کسی حریف تو نمیشه!

-دارم میگم کتک خوردم الـــاغ!

-شوخی میکنی؟!!

-کـــــارن! (یه شکلک عصبانی هم گذاشته بود)

-واقعا؟ با چی؟

-با دمپایی؟

-الهی بمیرم!! درد داشت؟

-نه!! قلقکم میومد! انقده خندیدم!!

با اینکه دلم واسش کباب شد ولی واسش نوشتم:

-خب حق داره مامانت دیگه! تا ساعت 10 شب بیرون بودی!!

-خب با تو بودم آشغــال!

-اوی! تو فقط تا ساعت 9 با من بودی!

-خیله خب بابا بیخیال! برو بخواب؟ خسته ای

-نه خسته نیستم...

-غلط کردی!! من میدونم یا تو؟؟! گفتم برو بخواب!!

-ای بابا مگه زوره؟؟ خو خوابم نمیاد!!

-آره زوره... برو بخواااب!!

خلاصه هی از اون اصرار از من انکار! آخرشم گفتم چشم!! اونم رفت گرفت خوابید!! خودمم یکم وول خوردم رو تخت ولی خوابم نبرد!! دیدم زشته الان بابا و کاوه هم میاد خواب باشم... الان یلدا فک میکنه من دارم خواب 7 پادشاه رو میبینم! هیچ وقت بهش دروغ نمیگفتم ولی الان نمیشد... اون حالا یکمی سنش کمتره این چیزا رو درک نمیکنه ولی من که میفهمم... پس نباید بخوابم! درست نیست بابا میاد خواب باشم. اونم بعد از 1 سال و 6 ماه!!

لبخندی زدم و گوشی رو گذاشتم روی میز بغل تختم. در کشو رو باز کردم و کتابی رو که پارسال واسه تولدم یلدا با یه شاخه گل بهم دادم بود رو در آوردم. روش نوشته بود: لصفا گوسفند نباشید!

کتاب خیلی خوبی بود! هرچند که اولش کلی سر اسمش بهم خندید و مسخره بازی در آوردیم! ولی خیلی به دردم خورد... یه جورایی بهم یاد داد که چطوری زندگی رو با کام خودم شیرین کنم و سختی هاشو نادیده بگیرم. بهم یاد داد که چقدر راحت میشه با برداشتن حرف «م» میشه مشکلات رو یه شکلات تبدیل کرد... و خیلی چیزای دیگه...

کتاب رو با لبخند باز کردم و صفحه هاشو ورق زدم تا عکسشو پیدا کردم! یهعکس از صورت یلدا که با اون چشمای خوشگلش داشت بهم نگاه میکرد و لبخند خوشگلی روی لباش بود. عکسشو بوسیدم و گذاشتم لای کتاب! کتابو گذاشتم سر جاشو و چشمامو بستم که دو تا تقه به در اتاق خورد.. گفتم:

-بله؟

کسری: کارن بیام تو؟

-بیا!

اومد تو اتاق و نشست لبه ی تخت و گفت:

-سربازی خیلی سخت بود؟

-نه بابا! انقد حال میده! جات حسابی خالی بود اونجا!

-یلدا خانومو دیدی؟

-آره... قبل از اینکه بیام خونه رفتم پیشش!

لبخندی زد و گفت:

-خیلی دلم براش تنگ شده! خیلی مهربون بود! پس کی باهم عروسی میکنین؟!

-حالا که تازه سربازی م تموم شده... دیگه کم کم باید باهاش حرف بزنم. اگه اوضاع خوب پیش بره خیلی زود...

-امیدورام!

لبخندی زدم و گفت:

-برو بگیر بخواب... فردا باید بری مدرسه!

-باشه.. شب به خیر داداش!

صورتمو بوسید و رفت بخوابه!

بلند شدم و از اتاق رفتم بیرون و گفت:

-مامان کاوه کجاست؟

-فکر کنم با دلنواز رفته بیرون الان بهش یه زنگ میزنم تا بیاد...! باباتم الانا دیگه باید پیداش بشه.

کاوه برادر بزرگترم بود. 28 سالش بود. یک سال میشه که با دلنواز دوسته. دختر خوبیه. یهو یاد یلدا افتادم. دلم واسش تنگ شده بود!

بعد از اینکه بابا و کاوه اومدن و کلی تحویلم گرفتن و براشون از سربازی گفتم نشستیم شاممونو که غذای مورد علاقه ی من بود رو خوردیم. غذای مورد علاقه م ماکارونی بود و قورمه سبزی! بزرگترین آرزوم این بود که این غذاها رو با دست پخت یلدا بخورم... اصلا نمیدونستم آشپزی بلد هست یا نه؟؟!! آخ خدا! فکرشو بکن! من و یلدا و دخترمون! با هم! تو یه خونه! بعد من از سرکار بیام بوی غذا تو کل خونه بپیچه...!! واای چه رویای شیرینی!

توی فکر همین رویا بودم که یهو یه چیزی خورد تو سرم!! همیشه از این حرکت بدم میومد... با عصبانیت سرمو آوردم بالا یه چیزی بگم که دیدم بابام جلومه و داره میخنده! لبخندی زدم و از جا بلند شدم و گفتم:

-بابا واسه چی میزنی آخه؟

-آخه دیدم تو فکری گفتم غرق نشی یه وقت تو رویاهات!

-نه بابا پدر من! رویا کدومه!! تو فکر کارم...

-به کار فکر میکردی و نیشت تا بناگوش باز بود؟؟!!

هول شدم!! با تته پته گفتم:

-امم... نه... آخه... خوب شما که میدونید... من عاشق کارمم!!

بابا خندید و دستی زد سر شونه م و گفت:

-خیله خب... باور کردم!! حالا میخوای چیکار کنی؟

-هیچی دیگه... برم دنبال جا... یه جای جمع و جور رو اجاره کنم...

-واسه چی اجاره؟

-آخه الان با این وضع گرونی و با این پس اندازی که من دارم به نظرتون جایی رو میتونم بخرم؟

-آره!! مگه من مُردم؟؟!! کمکت میکنم...