رمان دنیای ماورایی به قلم گلشن امریی

ژانر : #تخیلی #هیجانی #عاشقانه

خلاصه :

داستان درباره‌ی یه دخترِ یه دختر که تو عشق شکست میخوره شب که میخوابه اصلا با خودش فکر نمیکنه صبح که از خواب بیدار میشه مکان و زمان و دنیا و سرنوشتش تغییر میکنه دختری که .......

با صدای جیغ یک نفر از خواب بیدار شدم، اون هم هراسون.

زمان و مکان یادم نبود، یک لحظه که به خودم اومدم یادم اومد چی شده.

ساعت نه صبح بود

تو آینه به خودم نگاه کردم دختری سفید نه سفید مثل ماست سفیدی که نزنه تو ذوق چشمایی آبی که گاهی طوسی گاهی سرمه ای البته هررنگ در مواقعی خاص مثلا الان که نه عصبانیم نه خوشحال آبی درمواقع عصبی سرمه ای درمواقع شادی طوسی خودم که عاشق چشم‌هامم، دماغی که دوسال پیش به خاطر ضربهش خورد عملش کردم البته نه به طور ضایع خیلی معمولی جوری که تا زیاد دقت نکنی متوجه نمیشی، موهایی که تا یه وجب زیر باسنمه به رنگ خرمایی، ابروهایی به همون رنگ باقدی به اندازه ۱۷۵ و وزن ۶۶ کیلو جز افراد قد بلند و مانکن به حساب میام.

تک دختر یه خانواده پولدار هستم که البته خانوادم خیلی خاکی هستن و هرکی برای اولین بار ببینتشون اصلا متوجه پولدار بودنشون نمیشه.

این ثروت همش از زحمت پدرم هست چون پدربزرگم اصلاً ارثی به پدرم نداد و همش رو داد به عموم پدرم به دلیل اینکه با مادرم ازدواج کرده بود از ارث محروم شد، چون مادرم از خانواده های ثروتمند نبوده ولی فقیرم نبوده پدر بزرگم یه دکتر اطفال بوده که دکتر خانوادگی خانواده پدریم بوده.

موهامو با یه کش بستم و به سمت در اتاقم رفتم.

در اتاقم رو باز کردم و به دورو برم یه نگاه کردم خونه ی ما دوبلکس بود.

اتاق من طبقه بالا بود، بالا ۷ تا اتاق قرار داشت که یکی اتاق من بود، یکی کتابخونه و بقیه اتاق مهمان بودن.

پایین هم دو تا اتاق داشت که یکیشون اتاق پرو مادرم بود و اون یکی اتاق مخصوص عزیز بود واسه زمانی که میومد خونمون.

عزیز مادربزرگ مادریم بود، یه پیرزن مهربون و دوست داشتنی که خیلی دوسش دارم.

. خواستم از پله ها پایین برم که چشمم به نرده ها خورد که میگفت بیا بغلم منم به حرفش گوش دادم و رفتم نشستم روش و سر خوردم به سمت پایین.

-یوهو...و .

وقتی رسیدم پایین رفتم سمت آشپزخونه دیدم مامان و بابام نشستن و میخوان صبحونه بخورن تصمیم گرفتم یه خورده شیطنت کنم به خاطر همین داد زدم سلام صبح بخیر مامانم که از ترس رنگش پریده بود ولی بابا عادت داشت آخه هروقت میدیدم حواسش نیست می‌ترسوندمش. مامانم گفت:

-آخه الهی من کفنت کنم چرا اینجوری میکنی؟ نمیگی من سکته میکنم ها؟

منم رفتم سمتش و لپشو بوسیدم و گفتم:

-الهی دورت بگردم خدا نکنه سکته کنی الهی این شوهرت به قربونت.

تا این حرف از دهنم دراومد مامانم گفت:

-اه...ه! خدانکنه لازم نکرده از شوهر من مایه بزاری برو بشین صبحونتو بخور.

بااین حرف بابا عاشقانه نگاش کردو گفت:

- الهی من به قربونت... .

پریدم وسط حرفشونو گفتم:

- اولاً که بچه نشسته ثانیاً من گشنمه خواب بد دیدم دارم ضعف میکنم.

مامانم گفت:

-چه خوابی؟

گفتم:

-خواب دیدم من و تو بین گله‌ای گرگ گیر افتادیم بابا هم هرچی می‌کنه نمی‌تونه نجاتمون بده بعد‌... وسط حرفم تلفن زنگ خورد مامانم رفت تا جواب بده.

تا مامان بیاد یه صبحانه خوردم که مامانم رو باحالت شکست خورده ها دیدم ازش پرسیدم: -چی‌شده؟

مامانم گفت:

-وانیا مامان صورت گرگا رو ندیدی؟

با تعجب و چشمای ور قلومبیده گفتم:

-نه چطور؟

با حالت زاری گفت:

-الان زن عموت بود زنگ زد. گفت تا چهار ساعت دیگه اونجاییم .

مامانم این حرف رو جلوی بابام زد ولی چون بابام عاشقانه مامانم رو دوست داشت چیزی نگفت.

وای خدا یعنی فرهاد منم میخواد بیاد؟

آخ جون،ایول.

با حرفی که مامانم زد قشنگ پنچر شدم.

مامانم با حالت تهدید مانندی گفت:

-وانیا پاشو چقدر میخوری مثلا ۱۹ سالته. بلند شو کمک منو بتول خانم خونه رو تمیز کن.

(بتول زن باغبونمون بود که تو کارای خونه به مامانم کمک میکرد در عوض بابام هم به شوهرش هم به خودش حقوق میداد )

گفتم:

-وای مامان من نمی‌تونم. خواهش میکنم منو عفو کنید!

ولی بانگاهی که مامانم بهم کرد سریع بلند شدم و رفتم تو اتاقم تا لباس کار بپوشم‌.

نگاه مامانم نشون دهنده‌ی این بود که اگه نری عصبانیت اومدن عمت به اینجا رو سر تو خراب می‌کنم.

بعد از پوشیدن یه تیشرت گشاد. گشاد که میگم واقعا گشادها چهار سایز بزرگتر از خودمه این و برای کارگری خریدم که رنگش لیمویی بود با یه شلوار راسته مشکی پوشیدم‌.

موهام و با یک گیر جمع کردم، بعد یک روسری دورشون بستم و رفتم پیش مامانم؛ اونم گفت دستمال کشی خونه با منه منم با بدبختی افتادم به جون خونه.

بعد از دوساعت و نیم تموم شد که مامانم یک جارو داد دستم و گفت که اتاقم و تمیز کنم اونم یک ساعت طول کشید فقط یک ساعت به اومدن مهمونا مونده بود منم سریع رفتم حموم.

سرویس بهداشتی و حموم هر اتاق جدا بود.

بعد از نیم ساعت از حموم اومدم بیرون رفتم جلو آینه طبق عادت همیشگیم اول موهام و خشک کردم بعد از کرم مخصوصم استفاده کردم، بعدش میرسید به سخت ترین کار یعنی انتخاب لباس رفتم جلوی کمدم ببینم چی بپوشم که چشمم

به لباسی افتاد که خودش برام خریده بود.

لباسی به رنگ آبی که خیلی زیبا بود.

لباس تشکیل شده از یک شومیز و دامن آبی خوشگل با یک شال سفید که گلای آبی داره به همراه صندل‌هام رو پوشیدم و بعد از زدن یه برق لب رفتم سمت در.

تا دستم به دستگیره‌ی در رسید یک تصویر اومد جلو چشمم، یک دختر بچه که لباس پرنسسی پوشیده وچند تا گردنبند و انگشتر به همراه یک تاج به خودش آویزون کرده بود؛ داشت می‌دوید توی گل‌ها و داد میزنه《مامان کمک.》بعد تصویرها از بین رفتن.

خدایا! این چرت و پرت‌ها چیه من می‌بینم آخه؟ در رو باز کردم از سر و صداشون مشخص بود که اومدن.

با خوشحالی از پله ها رفتم پایین اما وسط پله‌ها یه لحظه هنگ کردم.

خدایا چی میبینم!؟

اون فرهاده که شراره رو بغل کرده؟ اونم کی شراره‌ای که همیشه میگفت بدم ازش میاد الان دست انداخته دور کمرش و کنار خودش نشوندش!؟

وای خدا حالم بد بود ولی باید میرفتم جلو تا بفهمم ماجرا چیه.

رفتم پایین و بعد از سلام کردن قیافه‌ی ناراحت مامان و قیافه‌ی پیروز زن‌عمو رو دیدم ولی باحرفی که زن‌عموم زد دنیا رو سرم خراب شد.

زن‌عمو گفت:

!وانیا جان عروسمو دیدی؟ بهشون تبریک نمیگی؟ آخرش پسرم سر عقل اومد و با شراره عقد کرده. وای نمیدونی که چقدر خوشگل شده بودن واقعا همه خوشحال بودن....

دیگه حرف‌های زن‌عمو رو گوش ندادم و روی مبل کنار بابام نشستم.

بابام دستم و گرفت و فشار داد این یعنی من پشتتم، حواسم بهت هست.

یک نگاه به فرهاد کردم ولی اون همه ی حواسش به شراره بود.

دو ساعتی نشستن بعد رفتن توی اتاق‌ها استراحت کنن.

بدترین چیز این بود که فرهاد و شراره توی اتاق بغلی من بودن و این یعنی بدبختی، رفتم توی اتاقم دراز کشیدم روی تختم داشتم دق میکردم. حالا که تنهام اجازه دادم اشکام سرازیر شه.

چشم‌هام داشت سنگین میشد از بس که گریه کرده بودم.

توی یک لحظه حس کردم هوای اطرافم سرد شده، بعد دوباره با خودم گفتم دیوونه هم که شدی رفت!

ولی یک صدایی شنیدم هر چی خواستم بلند شم نتونستم صدا با آرامش گفت:

آروم باش تا وقتی من اینجاهستم تو نمی‌تونی تکون بخوری! اومدم که ازت یه سوال بپرسم دوست داری با من بیای به یه سرزمین دیگه جایی که نه فرهاد نه شراره هیچکس نباشه؟

مگه میشد؟! من که از خدام بود از اینجا برم پس سرم رو آروم و به زور به معنی تایید تکون دادم.

- خوبه پس چشم‌هات رو ببند.

چشم‌هام رو بستم با بسته شدن چشم‌هام حس کرد روی هوا هستم.

خواستم چشم‌هام و باز کنم که گفت:

- به هیچ وجه چشماتو باز نکن!

بعد از چند ثانیه زمین رو زیر پام حس کردم صدا گفت:

- الان میتونی چشم‌هاتو باز کنی چشم‌هام رو که باز کردم حیرون شدم چطور ممکن بود؟!

من توی یک چمنزار بزرگ بودم؛ و یک جایی که اصلا به چشم ندیده بودم تا الان.

یه نگاه به اطرافم انداختم که سمت چپم یه پیرمرد جذاب با لباس عجیب دیدم ترسیدم یه قدم رفتم عقب که با آرامش و لحنی که اعتماد آوم رو به خودش جلب می‌کرد گفت:

-آروم باش اینجا سرزمین من هست ترس هم نداره. الان باید به شهر بریم بهتره لباس‌هات رو تغییر بدم چون اینجا لباس‌هاش با زمین فرق داره.

چی؟ لباس‌هاش با زمین فرق داره؟! ازش پرسیدم:

- مگه اینجا زمین نیست؟!

اونم درجوابم یک نه گفت و بعد زیر لب چند تا کلمه عجیب و غریب گفت که اصلاً نفهمیدم چی گفت. بعد از تموم شدن حرف‌اای زیر لبی‌اش حس کردم بدنم سنگین شده‌‌.

نگاه که کردم دیدم لباس‌هام تغییر کرده.

لباس‌هام با یک لباس پرنسسی زیبا تغییر کرده بود.

چند لحظه از زیباییش دهنم واموند و همه چیز رو فراموش کردم، دوطرف دامن لباس روگرفتم و شروع کردم به دور خودم چرخیدن.

واقعا خوشحال بودم چون به یکی از آرزوهام رسیدم.

با ذوق روبه مرد گفتم:

- واقعا ممنونم آقا شما منو به یکی از آرزو هام رسوندین.

اون هم لبخندی زد و گفت:

-تشکر لازم نیست، دوست داری خودت رو توی آیینه ببینی؟

سرمو به معنی آره تکون دادم.

اون یک بشکن زد و آیینه‌ای جلوم ظاهر شد بادیدن خودم ذوق کردم و پریدم هوا.

دوباره به خودم اومدم و پرسیدم.

-اینجا کجاست؟ اصلاً تو کی هستی؟!

اون هم در جوابم گفت:

-من مسئول محافظت از تو بودم. وقتی که دیدم در زمین قلبت شکست تو رو به این سرزمین آوردم.

با حالت تعجب فراوان گفتم:

-مسئول محافظت از من! اصلا تو چی هستی؟ چرا باید از من محافظت کنی؟ بعدش هم اصلاً تو خودت نیاز به محافظت داری.

انگار بهش برخورد، ولی به من چه، یه بشکن زد که قیافش تغییر کرد.

دهنم از تعجب باز موند، یک پسر جوون(جوان) و خوشگل و مامانی اصلاً همه چی تموم مثل ماه شب چهارده.

قد بلند یعنی خیلی بلند، چشم‌هایی آبی و عسلی نمیدونم بین این دوتا، دماغی متناسب باصورتش و لبای گوشتی ناناز با هیکلی چهار شونه انگار ۳۰ سال روشون کار کرده ولی خودش بهش میومد ۲۷ سالش باشه.

وای خدا این شبیه یه غوله با این هیکلش!

داشتم دیدش میزدم که با تیکه‌ای که اتداخت از دید زدنش چشم برداشتم.

-دیدزدنت تموم شد؟ بیا باید بریم.

ازش پرسیدم:

-میشه اسمتو بگی؟

جواب داد:

-تراویش، حالا بیا بریم.

آماده سوال کردن بودم که یهو هرچی کردم یادم نیومد چه سوالی بوده.

واقعا داشتم اذیت میشدم یعنی چی دنبالش به راه افتادم بعد از یک ساعت پیاده روی به یک شهر رسیدیم که همه لباس عجیب غریب پوشیده بودن مثل من و تراویش.

دوباره تراویش به راه افتاد منم دنباش رفتم تا به یک قصر بزرگ رسیدیم تراویش یه چیزی رو نشون سربازها داد که دروازه رو باز کردن ما هم رفتیم تو.

به یک سالن که رسیدیم تراویش با حالت دستوری گفت:

-همینجا وایسا تا بیام!

و بعد رفت.

یک نگاه به دور و برم کردم.

دورم پر از تابلو بود، چشمم به یک عکس افتاد. وای خدا! چه خوشگل بود. یک خانم و آقای زیبا که خیلی خوشگل بودن. خیلی خیلی، از چهرشون مهربونی می‌بارید وای قلبم توی دهنم بود. نمیدونم چرا ولی... حس خاصی به اون دونفر توی عکس داشتم.

تو عکس داشتم شنا میکردم که با صدای تراویش به خودم اومدم.

با غم خاصی توی صداش گفت:

-اینا امپراطور و ملکه هستن. اونا رو به دلایلی گروگان گرفتن نزدیک به ۲۰سال هست.

چه جالب منم نزدیک به بیست سالم هست.

هی ولش کن ولی بدبختا بیست ساله زندانین هی خدا! خودت بهشون صبر ایوب بده!

دنبال تراویش رفتم که به یه اتاق رسید. با صدای آرومی گفت:

-الان که میریم تو حرف اضافه نمیزنی! هرچی سوال داشتی اومدیم بیرون خودم بهشون جواب میدم.

با بهت گفتم:

-واقعا؟! باید قول بدی که روی حرفت میمونی.

اونم با لحنی که ته خنده داشت گفت:

-قول میدم. حالا بیا بریم تو!

وقتی رفتیم تو یه پیرزن دیدم بهش می‌اومد80، 90سالش باشه روی یه صندلی نشسته بود، وقتی منو دید بلند شد وباگریه بغلم کرد.

-لهی دورت بگردم بلاخره اومدی؟ دیکه داشتم از دوری تو و پدر و مادرت دق می‌کردم. خداروشکر تو برگشتی اینطوری پدر و مادرت هم بر می‌گردن.

باید جشن بگیریم باید همه رو خبر کنیم که بلاخره انتظار به پایان رسید.

بعد رو کرد به تراویش.

-تراویش به جارچی بگو همه رو به قصر دعوت کنه! به مسئول تدارکات هم بگو حواسش به همه چی باشه‌. ازش یه جشن بزرگ میخوام!

همینجور که من تو بغلش بودم داشت این حرف‌هارو می‌زد.

نمی‌دونم چرا ولی توی بغلش آروم بودم، انگار بوی مادر بودن رو داشت برای این آرامش حاضر بودم جونم و بدم واقعا آروم بودم.

بعد از اینکه حرفاش تموم شد ازم جدا شد.

-وای خدا مرگم بده! چرا من تو رو سر پا نگه داشتم بیا، بیا بشین پیش خودم.

رفتم کنارش روی اون تخت بزرگ که صندلی شاهانه‌ای بود و جای سه نفر رو داشت نشستم. تراویش هم روی صندلی‌هایی که جلوی تخت بود نشست.

-من ماریا مادربزرگ تو هستم.

چی؟! مادربزرگ؟! چی داره میگه؟!

خواستم همین رو ازش بپرسم که یادم افتاد تراویش گفت بعداً جواب سوال هام رو میده پس صبر کردم و چیزی نگفتم حدود یک ساعت با من درد و دل کرد که تراویش گفت:

-ماریا وانیا خسته هست، باید استراحت کنه بقیه حرف‌ها رو بزار برای بعداً.

- وای راست میگی. دخترم بهتره بری استراحت کنی تراویش اتاقت رو بهت نشون میده.

از جامون بلند شدیم و به سمت در حرکت کردیم. البته فقط من و تراویش بعد از اینکه خارج شدیم جلوی تراویش رو گرفتم.

-تا جواب سوال‌هام رو ندی ولت نمیکنم.

- باشه، بیا بریم به اتاقت تا برات توضیح بدم! دنبالش رفتم تا به یک اتاق رسیدیم.

چهار دختر جوان دراتاق به حالت خمیده یا احترام وایساده بودن.

تراویش روبه دختری که جلوتر از اون‌ها وایساده بود گفت:

- ندیمه پری ایشون بانو وانیا هستن از این به بعد تو ندیمه شخصی ایشون هستی.

پری هم احترامی گذاشت.

-چشم قربان.

و بعد روبه من گفت:

- خوش اومدید بانوی من، من پری ندیمه مخصوص شما هستم هر امری بود در خدمتم.

بعد این حرف به دوتا ندیمه که ردیف دوم بودن گفت:

- منتظر چی هستین در رو براشون باز کنید!

اون‌هام در رو باز کردن.

من به همراه تراویش به داخل رفتم، یک اتاق کاملاً سلطنتی، یک تشک که یک میز چوبی قهوه‌ای جلوش بود، مکانی برای نشستن من بود و چند تا خرت و پرت.

مشخص بود این اتاق برای زمانی به غیر از استراحتم هست.

یک در اونجا بود رفتم و درش رو باز کردم، درش ریلی بود داخلش یک تخت سلطنتی بود جلوی تخت میز آرایشی بود، دوتا در توی اتاق قرار داشت در اول رو که باز کردم حموم و دستشویی بود در دوم هم اتاق لباس بود.

داخل رفتم و در کمدهاش رو باز کردم پر از لباس، کفش و زیورآلات بود؛ البته از نوع عجیب و غریبش.

بعد از فضولی کردنم یادم افتاد که تراویش اونجا بوده واقعا خجالت کشیدم، ولی باحرفی که تراویش زد از خوش حالی و ذوق مردم. با لحنی پر محبت و عاشقانه گفت:

- الهی به قربون فضولیت خواهری! آفرین همین جوری پیش برو.

به خاطر اینکه تک بچه بودم و عاشق این که یک برادر بزرگتر داشته باشم خیلی ذوق کردم و گفتم:

-چشم داداشی.

دیدم که چشماش برق زد از خوشی و گفت:

- چشمت بی‌بلا بیا تا برات تعریف کنم.

منم رفتم نشستم رو تشکی که پشت میز بود و اونم نشست روی تشکی که جلوی میز گذاشته بودن، بعد شروع کرد به تعریف کردن:

- سالها پیش یک نفر از امپراطورهای ما به زمین میاد و عاشق دختری میشه با اون ازدواج میکنه و دروازه‌ای برای ورود به این جهان رو برای زمینی‌ها باز کر.

به اون دختر که اسمش مریم بود گفت که ما جزء افراد ماورایی هستیم، اونم قبول کرد و به اینجا اومد.

پریدم وسط حرفش و گفتم دروازه ماورایی؟!

اونم با آرامش گفت:

- سوالات رو در آخر جواب میدم.

بعد ادامه داد:

-همه چیز خوب بود. ملکه مریم صاحب فرزندی شد به نام آرشام، ایشون مثل پدرشون قدرت ماورایی داشتن.

اما یک روز به دلیل یک سری اتفاق‌ها امپراطور دستور داد که دروازه رو ببندن.

بعدها متوجه شدیم ملکه مریم به امپراطور نامردی کردن و از الماس های اینجا به زمین انتقال میدادن.

امپراطور دیگه با ملکه صحبت نکرد ولی حواصشون بهشون بود تا اینکه امپراطور بیمار شدن و فوت کردن، ملکه دووم نیاوردن و بعد از یک هفته ایشون هم فوت کردن.

جانشین ایشون امپراطور شد ایشون همسری از سرزمین خودشون انتخاب کردن.

ایشون بعد از چهار سال صاحب فرزندی شدن که خیلی پاک بود.

ایشون جانشین ملکه اعظم بودن تا این موضوع به گوش مایک امپراطور شیاطین افتاد؛ به اینجا حمله کردن امپراطور دخترشون رو به زمین فرستادن و اون و به خانواده‌ای که صاحب فرزند نمیشدن دادند.

با این کار شیطان عصبی شد و ایشون رو به همراه ملکه به عنوان گروگان برد و گفت:

- تا زمانی که اون دختر رو بهم ندین این‌ها پیش من میمونن و شما رو دچار طلسمی میکنم که هرکی قصد داشت عاشق بشه بمیره اینجوری خیلی از افراد مرده بودند، ولی من به دستور امپراطور محافظ اون دختر بودم تا وقتی که بیست سالش شد اون رو با خودم به اینجا بیارم، تا جون مردم رو نجات بده. و اون دختر تو هستی، آره وانیا اون دختر تویی!

با بهت و چشم‌هایی از حدقه بیرون زده گفتم:

- چی من؟! زده به سرت چی داری میگی؟ اینا همش دروغه اصلاً این چیزایی که تو داری میگی یک افسانه هست، ههع من که باور نمی کنم. فکر کردم عصبی بشه ولی آروم گفت:

- باشه یه چیزی رو نشونت میدم ولی بعدش دیگه باید بدون سوال استراحت کنی و اینکه حرفمو باور کنی!

من هم که فکر میکردم دروغ میگه گفتم:

- باشه.

با تموم شدن حرفم دیدم که تراویش دوتا بال از توی پشتش درآورد.

واقعاً باورم نمیشد یعنی این‌ها حقیقته؟!

دوتا بال بزرگ سفید خوشگل بلند شدم و رفتم نزدیک تر دستم و بردم سمت بالش.

نه واقعیه یه پرشو کشیدم که تراویش با درد گفت:

- آخ چکار میکنی؟ دردم گرفت.

دیگه مطمئن شدم که همه چیز حقیقت داره. یک لحظه یه چیزی یادم اومد گفتم:

- تو میگی محافظ منی یعنی زمانی که ۱۲ سالم بود و ماشین می‌خواست بهم بزنه تو بودی که من و کشیدی عقب؟! آخه اونجا کسی نبود که من و نجات بده.

تراویش لبخندی زد.

- آره من بودم. الان هم بگم بهت که برو بخواب که فردا روز سختی هست چون چند الهه قرار بیان و باهات حرف بزنن! راجب چی هم بعداً میفهمی، برو بخواب.

بعد به زور من رو برد سمت اتاق خواب و من و نشوند روی تخت با فشاری که به شونم آورد دراز کشم کرد بعد پتو رو روم انداخت و یک وردی رو خوند که چشمام سنگین شد و خوابم برد یک خواب آروم.

تراویش

به یک خواب آروم و بدون رویا فرستادمش.

تا الان هم به زور جلوی تفکراتش رو درباره‌ی فرهاد رو گرفتم و همچنین جلوی سوالایی که میخواست ازم بپرسه.

توی خواب خیلی مظلوم بود ولی هیچکس به اندازه‌ی من نمی‌دونست که علاوه بر مظلوم بودن شیطون و خانم هم هست.

بدون سروصدا بلند شدم و به سمت در اتاق رفتم از اتاق اصلی هم رد شدم؛ در رو باز کردم و به ندیمه پری گفتم:

- برو پشت در شاید به چیزی لازم داشته باشه حواست بهش باشه نزار کسی بهش آسیب برسونه!

- چشم قربان حتما.

بعد از اونجا دور شدم و به سمت اتاقم رفتم. وقتی به اونجا رسیدم ندیمه مخصوصم در روباز کرد.

واقعا خسته بودم به همین دلیل راهم و به سمت اتاق استراحت کج کردم خودم و باهمون لباس‌ها روی تخت انداختم، تا چشم‌هام رو بستم چهره‌ی وانیا اومد جلو چشمم واقعا دوستش دارم یعنی کسی نیست که خواهرش رو دوست نداشته باشه. وقتی که اون فرهاد نامرد با شراره اومد داخل حال وانیا اصلاً خوب نبود و من دلم می‌خواست گردن فرهاد رو بشکنم.

هه پسره‌ی نامرد وقتی این ماجرا رو دیدم با تماس ذهنی به ماریا که مادربزرگ ما و ملکه مادر این سرزمین هست و بعد از امپراطور و ملکه امور قصر و کشور رو به عهده گرفته گفتم:

- وانیا جاش خوب نیست و لازمه که برش گردونم.

-دیگه بیست سالش شده و وقت برگشتش برش گردون که یک کشور و پدر و مادرش بهش احتیاج دارن.

من وانیا رو برگردوندم وانیا هنوز نمیدونه که خواهر منه پس نباید زیاد اذیتش کنم، فردا بهش میگم.

هی خدا یاد پدرم افتادم وقتی که شیطان داخل قصر شده بودگفت:

- پسرم هوای خواهرت رو داشته باش تو از الان محافظ خواهرتی هرگز جای خواهرت رو به کسی نده تو مثل مادرت قدرت جادوگری رو داری ولی خواهرت مثل مادر جدم یک الهه هست، ولی الهه آب و خاک نه الهه اعظم هست اون میتونه تمام غناصر رو کنترل کنه و خیلی قدرت‌های دیگه... وقتی بیست سالش شد برش گردون و کمکش کن تا نیروهاش رو بشناسه!

بعدش با کمک اون اول کشور بعد ما رو نجات بدین!

بعد از این حرف من رو به کمک یک ورد به اتاق مادربزرگ فرستاد وقتی اونا رو بردن دیگه تنها کاری که میتونستم بکنم محافظت از خواهرم بود که با تموم جون و دل انجامش دادم.

وانیا:

یک قلت زدم که از رو بلندی پرت شدم پایین. چشم‌هام و که باز کردم دیدم از روی تخت افتادم پایین‌.

اینجا کجاست؟

کم کم همه چیز یادم اومد، صدای یک نفر رو شنیدم.

- بانو حالتون خوبه؟ اتفاقی افتاده؟...

- بانو اجازه میدین بیام تو؟

- خوبم چیزی نیست.

- پس صدای چی بود؟

- چیزی نیست از روی تخت افتادم.

بعد از حرفم دیدم که در باز شد و یک نفر با عجله اومد داخل اتاق با دیدن قیافش فهمیدم پری هست، ندیمه‌ی مخصوص.

- وای بانو چیزیتون که نشد؟ حالتون خوبه پزشک رو خبر کنم؟... .

پریدم وسط حرفش با خندا گفتم:

- چته دختر!؟ آروم چیزی نشده به دکترم نیاز ندارم فقط گرسنمه!

این و باحالت بچگونه‌ای گفتم که با تعجب نگام کرد.

- چشم بانو الان میگم براتون صبحانه بیارن، ولی بانو رفتارتون رو باید تغییر بدین چون برای یه بانوی سلطنتی افت داره اینطور صحبت کردن.

بعد از این حرفش احترامی گذاشت و رفت بیرون تا صبحانه بیاره.

منم رفتم تو فکر درست می‌گفت باید تو رفتارم یه تغییری بدم، اما نه از اون لحاظی که ندیمه پری گفت از لحاظ دیگه‌ای.

لبخند شیطانی‌ای روی لب‌هام شکل گرفت.

حالا اون روی منم می‌بینن.

رفتم سراغ کمد توی اتاق که پرش لباس بود یک دونه دراوردم تا بپوشم که تنهایی نتونستم؛ برای همین داد زدم کسی اون بیرون هست؟

دیدم دونفر از ندیمه ها که معلوم بود مقامشون از پری پایین تر هست اومدن داخل و احترام گذاشتن.

- بله بانو امری دارین؟

-نمی‌تونم تنهایی لباس بپوشم می‌تونید کمک کنید؟

هردو با گفتن البته اومدن سراغم و کمک کردن لباس بپوشم، بعدش منو روی صندلی نشوندن و با وسایلی که اونجا بود موهام و به صورت بافت از پشت درآوردن، بعد به یک صورتی جمعش کردن و یک گیره از داخلش رد کردن مثل فیلمای کره ای.

واقعا برام جالب بود بعد یک گردنبند که از یاقوت بود به همراه گوشواره‌اش رو بهم آویزون کردن بعد یک انگشتر به رنگ آبی که ست گردنبند بود رو دادن تا دستم کنم؛ واقعا زیبا بود با اتمام کار یک سایه و رژ آبی هم برام زدن انگار یک پری بودم.

همه چیز آبی واقعا همه چیز خوشگل بود.

خب دیگه آماده شدم، حالا باید بلند شم و برم سراغ عوض کردن نقشه.

از سر جام بلند شدم و از اتاق رفتم بیرون اونجا صبحانه حاظر بود، شروع کردم به خوردن البته همشون عجیب بودن و من قبل از خوردن انقدر سوال پرسیدم که خودمم خسته شدم‌.

بعد از خوردن صبحانه از جام بلند شدم.

به ندیمه پری با ذوق گفتم:

- من و به اتاق تراویش ببر.

اون هم احترامی گذاشت.

- بله بانو بفرمایید.

بعد به سمت اتاق تراویش به راه افتاد منم به دنبالش تا وقتی که برسیم هر کی که از پیشم رد میشد بهم احترام می‌ذاشت.

وقتی رسیدیم یک مرد که رنگ لباسش مثل ندیمه پریا بود جلو اومد و گفت که تراویش هنوز خواب هست.

من هم با تصمیمی که صبح گرفته بودم بدون اینکه به حرفش توجهی کنم وارد اقامتگاهش شدم.

اتاقش مثل اتاق من بود پس به سمت اتاق خوابش رفتم، چه ناز خوابیده بود ولی من می‌دونستم اصلا دلم به رحم نمیاد یک نگاه به دور و برم کردم دیدم یه پارچ آب اونجاست.

رفتم سمتش برش داشتم و رفتم بالای سر تراویش آب رو ریختم رو صورتش و هم زمان یک داد فرابنفش هم کشیدم که همه ندیمه‌ها ریختن تو اتاق.

تراویش هم شروع کرد به جیغ و داد بعد از یک دل سیر خندیدن متوجه تراویش شدم که داره میاد سمتم من هم با یک جیغ دیگه شروع کردم به دوییدن، وقتی که داشتم از داخل اتاق می‌رفتم بیرون یک دختر رو جلوی در دیدم.

به خاطر همین وایسادم بعد از من تراویش تند اومد و خورد بهم ولی وقتی نگاش به دختره افتاد صاف وایساد و اومد جلوم.

- تو اینجا چکار میکنی؟ ها؟ مگه نگفتم حق نداری دیگه بیای به اتاقم؟!

اون دختر با صورتی که معلوم بود ترسیده ولی با جسارت کامل گفت:

- هه این دختره کیه با خودت آوردی به اتاقت؟ یک دختر بی خانواده بی‌اصل و نسب.

با این حرف انگار آتیش گرفتم ولی هیچی نگفتم تا ببینم تراویش چی میگه، تراویش پوزخندی زد و دست‌هاشو تکی سینش جمع کرد.

- اول بهش احترام بگذار بعد حرف بزن، این دختر الهه اعظم، خواهر من و دختر امپراطور و ملکه هست.

با این حرف اون شکه شد ولی من فقط به کلمه خواهر من کلید کرده بودم.

یعنی اون داداشمه؟! پس چطور محافظم بوده؟!

اَه اعصابم خورد شد ولم کن، دیگه انقدر تعجب کردم اعصاب برام نمونده، ولی واقعا از داشتن یک داداش بزرگتر داشتم ذوق میکردم.

اون دختر که از شک دراومده بود گفت:

- داری دروغ میگی تو همش میخوای منو اذیت کنی این امکان نداره! من باید ملکه بشم و تو امپراطور!

تراویش عصبی شده بود از اخمی که روی صورتش مشخص بود.

- ملکه خواهر منه پس هیچ وقت این حرف رو تکرار نکن!

اون‌ها داشتن دعوا میکردن ولی من یه دردی رو تو ناحیه قلبم حس کردم.

اونقدر دردش شدید بود که شروع کردم به جیغ زدن واقعاً تحمل درد رو نداشتم. یک لحضه اونقدر دردش زیاد شد که چشم‌هام سیاهی رفت و دیگه چیزی رو ندیدم.

وقتی چشم‌هام و باز کردم روی یک تخت بودم. اتاق برام ناآشنا بود، اتاق پر از وسایل عجیب و غریب بود.

سعی کردم روی تخت بشینم که در باز شد و تراویش اومد داخل؛ با دیدن من که قصد نشستن دارم اومد کنارم و کمک کرد بشینم.

باحالت جدی که مو رو به تن آدم سیخ می‌کرد گفت:

- چه اتفاقی برات افتاد؟

واقعاً چه اتفاقی افتاد؟ اون درد چی بود؟

- نمیدونم تو داشتی با اون دختر دعوا می کردی که یه درد رو تو قلبم حس کردم اول یه درد چند ثانیه‌ای بعد یه درد بیشتر و بعدش یه درد بیشترتر دیگه رو حس کردم و در آخر از فشار درد بیهوش شدم.

یکم فکر کرد و باخودش حرف زد، صداش اونقدر‌هاهم کم نبود چون من شنیدم.

- یعنی چی؟! امکان نداره، تو هنوز تمرین نکردی که قدرتت فعال شده!

بعد بلند شد و به من گفت:

- بلند شو باید تا جایی بریم!

- کجا؟

- بلند شو خودت میفهمی!

بلند شدم و باهاش رفتم، وقتی در اتاق رو باز کرد با یک مرد سینه به سینه شد.

اون مرد بعد از یک احترام گفت:

- ولیعهد جایی میرید؟ بانو کجا میرن؟!

تراویش با لحن دستوری‌ای گفت:

- بسه دیگه نمی‌خواد حرفات رو ادامه بدی!

بانو حالش خوب شده الان هم داریم میریم بهش قصر رو نشون بدم.

بعد بدون هیچ حرف اضافه‌ای دست من و گرفت و دنبال خودش کشید.

همینجوری داشت میرفت منم دنبالش، ندیمه ها هم به دنبال ما تراویش یک لحظه جایی وایساد به ندیمه ها دستور داد:

- همین جا وایسید و نزارید کسی بیاد داخل!

بعد وارد ساختمونی که جلوش بود شد بلاخره دست منو ول کرد، نفس عمیقی کشیدم تا راحت تر بتونم نفس بکشم.

- اینجا محل تمرین هست و من از تو یه چیزی میخوام، دور اینجا رو بدو؟

با یه نگاه به سالن تمرین که خیلی بزرگ بود با زاری گفتم:

- اینجا خیلی بزرگه.

- تو برو هر چقدر که تونستی بدو.

من هم دامن لباسم و کشیدم بالا و شروع کردم به دویدن ولی یک لحظه سرعتم خیلی زیاد شد و با دیوار برخورد کردم.

تراویش خودش رو سریع بهم.

- حالت خوبه؟

- آره ولی چرا اینطوری شد؟

- نیروهات دارن فعال میشن. دیگه باید برات مربی بگیرم وگرنه به خودت آسیب میزنی! راستی هر وقت خواستی بدویی حواست باشه نیروت زیاد شده، سرعتت هم خیلی خیلی زیاد شده امکان داره به چیزی بخوری سرعتت حتی از ماشین هم بیشتره!

چشم‌هام از تعجب زده بود بیرون یاده یک چیزی افتادم.

- راستی مگه تو داداش منی؟!

- آره اول یادم رفت بهت بگم.

باصدای بلند جیغی زدم و از شادی پریدم هوا.

- آخ جون دارم به یکی از آرزوهام میرسم. اونم چی؟ داداش بزرگتر، حالا چند سال ازمن بزرگتری؟

با حالت من من گفت:

- چ..چیز..چیزی، حدو..ود...دویست و سی سال. باتعجب بهش نگاه کردم داشت من رو مسخره می‌کرد؟!

- چرا مسخره میکنی تو خیلی سن داشته باشی سی ساله.

در جوابم گفت:

- ما از سن سی سال دیگه قیافمون تغییر نمیکنه و جاودانه هستیم. الان هم بهتره بریم تا به مربی هات معرفیت کنم!

همراه هم از اونجا خارج شدیم و به سمت خروجی قصر رفتیم بعد از یک قسمتی قصر رو دور زدیم و به پشت قصر رفتیم.

بعد به سمت راست رفت اونجا جنگل بود یک دختر اونجا بود تا ما رو دید بهمون احترام گذاشت.

- سلام جولیا، وقت تنگه سریع شروع کن به آموزش دادنش قدرت‌هاش داره بروز پیدا میکنه! خوب وانیا ایشون جولیا هستش مربی تو اون بهت میگه که چطور ذهنت رو قفل کنی یا چطور ذهن کسی رو بخونی یا حتی اینکه تماس ذهنی برقرار کنی شما سه روز وقت دارید من میرم و شما رو تنها میزارم تا سریع تر شروع کنید.

بعد بدون اینکه به من اجازه حرف زدن بده رفت - بیاید بانو تا به داخل جنگل بریم تا کسی مزاحم نشه!

پشت سر جولیا به راه افتادم‌. به داخل جنگل رفت بعد از نیم ساعت راه رفتن به مکانی که دور تا دورش درخت بود رسیدیم.

- خب بیا و کنار این درخت بشین چشم‌هاتو ببند و به هیچی فکر نکن وقتی که ذهنت کاملاً خالی شد یک دیوار رو تصور کن که دور ذهنت قرار داره ببینم چکار میکنی!

من هم به حرفش گوش دادم چون دوست داشتم سریع تر همه چیز رو بفهمم.

- باشه.

رفتم کنار درخت نشستم چشم‌هام رو بستم و سعی کردم ذهنم و خالی کنم.

حدود دو ساعت گذشته بود ولی نمی‌تونستم ذهنم و خالی کنم از بس به خودم فشار آورده بودم سرم داشت میترکید، یک لحظه حس کردم ذهنم خالی شد منم سریع یک دیوار رو تجسم کردم که دور ذهنم و گرفت با خوشحالی جیغی کشیدم ولی یه لحظه درد سرم بیشتر شد و من حس کردم پشت لبم خیس شد.

دست رو بردم پشت لبم، وقتی دستم و نگاه کردم دیدم از دماغم خون اومد.

جولیا سریع به سمتم اومد و با دیدن خون روی صورتم گفت:

- آروم چیزی نیست، بهت فشار اومده الان خوب میشی.

بعد از ده دقیقه سر دردم بهتر شد، با کمک جولیا یاد گرفتم چطور تماس ذهنی برقرارکنم.

جولیا همش می‌گفت اولین نفری هستم که دو چیز سخت رو در عرض ۲۴ ساعت یاد میگیرم. قرارشد فردا ذهن خونی رو بهم یاد بده.

با هم به سمت جایی که همدیگه رو دیده بودیم برگشتیم که چشمم به ندیمه‌هام افتاد بعد از خداحافظی با جولیا با ندیمه‌ها به سمت اتاقم رفتم.

بعد از خوردن شام خودم و روی تخت انداختم و خوابیدم؛ صبح با صدای ندیمه پری بیدار شدم و به سمت جنگل رفتم چون با جولیا قرارداشتم تا بعد از ظهر همه چیز رو یاد گرفتم بعدش تا شب با هم توجنگل چرخیدیم و فرداش هم به بازار رفتیم البته خارج شدنمون هم از قصر خیلی جالب بود.

مثل دزدها رفتیم اونم با لباسای مبدل. توی بازار از هر چی که خوشم اومد خریدم تازه ذهن همه رو هم می‌خوندم.

واقعا هیجان انگیز بود وقتی به قصر برگشتیم تراویش عصبی رو دیدیم.

اون هنوز متوجه ما نشده بود. یک نفر کنارش بود که لباس‌هاش نظامی بود.

به گفته‌ی جولیا اون فرمانده گارد سلطنتی بود که فقط در امور خیلی مهم ازشون استفاده میکنند.

وقتی بهشون رسیدیم صدای تراویش رو شنیدم که گفت:

- فرمانده هرچی سریع تر خواهرم رو پیدا کنید!

چی وای نه دردسر درست کردم. با یک سرفه تراویش رو متوجه خودم کردم.

تراویش سریع من و نگاه کرد و با حالتی بین عصبانیت و ترس به سمتم اومد.جوری که گفتم کتکم می‌زنه.

- حالت خوبه؟ کجا بودی؟ چرا لباس مبدل تنته؟ قبل از اینکه جوابش و بدم به جولیا نگاه کرد. و سرش فریاد کشید.

- تو با اجازه کی خواهرم رو به بیرون قصر بردی؟ اگه کسی بهش صدمه میزد چی؟ مگه من به تو نگفتم سه روز وقت داری تا درس‌های لازم رو به خواهرم بدی؟!

وای چقدر خواهرم، خواهرم می‌کنه. پریدم وسط حرفش.

- تراویش آروم من همه چیز رو در عرض دو روز یاد گرفتم الان هم با جولیا بیرون رفتم تا با همه چیز آشنا بشم.

تراویش متعجب شد از حرفم.

- چی؟! تو همه چیز رو یاد گرفتی؟ امکان نداره من تقریباً دو هفته تلاش کردم تا فقط دیوار ذهنی درست کنم اونوقت تو درعرض دو روز همه چیز رو یاد گرفتی این امکان نداره؟!

درجوابش گفتم:

- حالا که شده، بهتره زودتر مربی دومم رو خبر کنی!

- خیلی هم خوب، جولیا تو برو! وانیا تو با من بیا تا بریم سراغ مربی دومت!

جولیا با گذاشتن احترام و گفتن خداحافظ از ما جدا شد.

ما هم به سمت مکانی که مربی دوم قرار داشت رفتیم.

وقتی که به مکان مورد نظر رسیدیم از تعجب می‌خواستم شاخ درارم مکانی پر از گل وگیاه و پسری زیبا به نام گیاور. طبق گفته‌ی تراویش من سه روز اونجا باید می‌موندم وقتی تراویش رفت گیاور من و به سمت قفسی پر از گیاه برد. وقتی به داخل رفتم گیاور در قفس رو قفل کردوگفت:

- تا سه روز وقت داری با گیاها دوست بشی و ازشون بخوای که نیاز تشنگی و گرسنگیت رو تاُمین کنن.

و رفت. وا! یعنی چی؟ چطور میشه با گیاها حرف زد؟

حدود دو ساعت از اون ساعتی که به اینجا اومدم میگذره ولی من هنوز موفق نشدم باهاشون ارتباط برقرار کنم.

برای دیوونه بازی گفتم:

- سلام خوبید؟

دیدم یه صدایی اومد:

- سلام ممنون.

با تعجب این ور اون ورم رو نگاه کردم ولی چیزی ندیدم.

- کسی اینجاست؟

دوباره صدا رو شنیدم.

- آره من اینجام این پایین، من گل رزم.

وا مگه میشه من فکر کردم ارتباط برقرار کردن یعنی اینکه بهش دستور بدم یکی رو بکشه.

خیلی تشنم بود روبه گل گفتم:

- مگه گل‌هام حرف میزنن؟

- آره ولی فقط با ملکه اعظم، که شما ملکه اعظم هستین.

بله ملکه اعظم، باید اینو از تراویش بپرسم.

حدود سه ساعت با گل‌ها حرف زدم که دیدم گیاور اومد سمتم.

- تونستی باهاشون ارتباط برقرار کنی؟

- آره نگاه کن!

بعد به گل میخک گفتم:

- خودتو تکون بده.

وقتی گیاور این رو دید در قفس رو باز کرد و گفت:

- ولیعهد می‌گفتن شما زود یاد میگیرین ولی فکر نمیکردم به این زودی باشه.

حالا باید بریم به سالن خاک افزاری.

بعد جلو افتاد منم پشت سرش.

به سالن خاک افزاری که رسیدیم ندیمه پری با سینی پر از غذا و لیوانی نوشیدنی اومد؛ بعد از غذا گیاور گفت:

- حالا که سیر شدین بیاین اینجا!

ذهنتون رو خالی کنید بعدش مقداری خاک رو کف دستتون تصور کنید!

هرچی که گفت رو انجام دادم یه لحظه حس کردم چیزی کف دستم هست چشم‌هام رو که باز کردم خاک توی دستم و دیدم گیاور گفت:

- خوبه الان یه گلوله خاک رو تصور کنید!

وقتی انجامش دادم خودم هم ذوق کردم.

- حالا با تموم قدرت اون و به سمت من پرتاب کنید!

کاری که گفت رو انجام دادم. وقتی گلوله رو به سمتش پرت کردم سریع جاخالی داد و گلوله از کنار سرش رو شد.

- خوبه قدرت پرتابت خوبه و همچنین نشونه گیریت.

با این حرف یاده فرهاد افتادم اون بود که تیراندازی و هدف گیری رو بهم یاد داد. همینطور دفاع شخصی رو واقعا نامرد بود.

با صدای گیاور به خودم اومدم که می‌گفت:

- حالتون خوبه؟ چرا دارین گریه میکنین؟

دستم و سمت چشم‌هام بردم که متوجه شدم با یاد فرهاد به گریه افتادم.

اون چطور تونست با شراره بهم نامردی کنه؟!

اشک‌هام و پاک کردم و به گیاور گفتم:

- کارت با من تموم شد؟اگه آره تا برم.

با گفتن آره سریع از اونجا دور شدم.

دم در ندیمه پری رو دیدم، با راهنمایی اون به اتاقم برگشتم.

از ندیمه‌ها خواستم به هیچ وجه داخل نیان و اجازه ورود به کسی ندن.

با حرص خودم و روی تخت انداختم و شروع به گریه کردم، حالم اصلاً خوب نبود.

بعد از دو ساعت گریه حالم کمی بهتر شد تصمیم گرفتم برم حموم؛ با برداشتن یک حوله به حموم رفتم.

حمومش خیلی پیشرفته بود انگار توی حموم خر پولا شدی البته این‌هام پولدار بودن، ولی خب از یک دنیای ماورایی انتظار حمومی به این شکل نداشتم.

وان رو آماده کردم و مقداری از شامپو بدن‌های اونجا رو ریختم داخلش، وقتی آماده شد لباسام و در آوردم.