رمان با نگاهت آرامم کن به قلم فاطمه تبریزیان

ژانر : #عاشقانه

خلاصه:

در مورد دختریه به اسم اناهید یلدا .. دختری مغرور …. زیبا … اناهید عاشق .. عاشق خانوادش … بعد مرگ خواهرش اناهید به کشور پدرش ایران بر میگرده تا انتقام خواهرشو بگیره .. ولی به خاطر مشکلی که برای پسر عموش پیش میاد …مجبوره خودشو فدا کنه … مشکلی که زندگی اناهید و دچار تغیر و تحول میکنه....

من خسته دل به تو دلی زخمی میدهم

به نیاز ترمیم روح تکه و پاره ام

من رنگ شده در رنگرزی این دنیای فانی

زخم دلهایم را به دست مداد رنگی هایت می سپارم

که هر روز مرا به رنگی در اوری و شادی کودکانه سر دهی

که اگر تو ان باشی که من شناختم

دلهره رنگ شدن ندارم .....

فصل اول

با صدای مهماندار چشمانم و باز کردم و از پنجره نگاهی به اسمان دوختم

-مسافرای عزیز ما الان در اسمان ایران هستیم لطفا کمربند های خود را محکم ببندید ..

با بی حوصلگی کمربندمو بستم و منتظر نشستن هواپیما شدم

Laydi-

Yes-

Please get your head what we 're now in heaven, Iran-

(لطفا چیزی سرتون کنید ما الان در اسمان ایران هستیم )

Oh ... yes-

(اوه ..بله)

شالی رو که وقت سوار شدن به هواپیما تاشده روی پاهام گذاشته بودم گرفتم و سر کردم

سوار تاکسی شدم و از راننده خواستم تا منو به هتل ... ببره

-خانم رسیدیم

از ماشین پیاده شدم ... پول راننده رو حساب کردم نگهبان هتل جلو امد و چمدونمو گرفت و راهنماییم کرد

به سمت پذیرش رفتم

-سلام

-بفرمایید خانم

-اتاق رزرو کرده بودم

-لطفا شناسنامه و پاسپورتتون

پاسپورت و شناسنامه رو به طرفش گرفتم و نگاه اجمالی به سالن هتل انداختم

-خانم رادمهر

-بله

-شما ایرانی هستین

باز این سوال مسخره شروع شد.. اصلا حوصله جواب دادن نداشتم

-خیر!

نگاهی بهش انداختم داشت نگاهم میکرد ...شاید منتظر بود بیشتر توضیح بدم ولی مم حوصله نداشتم به کسی شجره نامه تحویل بدم .. نگاهش دیگه داشت عصبیم میکرد

-اقا اتاق من اماده نشد

نگاهش را به زیر انداخت و گفت

-چرا ...سمایی خانم به اتاق 204 راهنمایی کن

مردی با اونیفرم مخصوص هتل چمدونمو گرفت و به طرف اسانسور رفت

کارت و داخل کشیدم در اتاق باز شد ...مرد چمدونمو داخل اتاق گذاشت .. انعامی بهش دادم ..به محض بسته شدن در به طرف پنجره اتاق رفتم و نگاهمو به اسمان دود گرفته تهران دوختم ... پوزخندی زدم و زیر لب گفتم

-این مردم چجوری تو این دود نفس میکشن

پالتومو از تنم در اوردم .. شالمو از سرم برداشتم .. گیره موهامو باز کردم و اجازه دادم موهام یه نفسی بکشه ...

به نزدیک ایینه رفتم ...به موهای بلندم که حالا تا کمرم میرسید دستی کشیدم

بغضم گرفته بود بعد از اون اتفاق چند بار خواستم موهامو کوتاه کنم اما ارسام نذاشت چقدر سر این موضوع باهاش جرو بحث کردم .. اخرشم اون پیروز شد

به یاد ارسام لبخندی روی لبهام نشست .. همیشه بهم میگفت

-انی من عاشق شونه زدن موهاتم .. ای کاش منم میتونستم موهامو مثل تو بلند کنم

روی تخت نشستم ... خیلی خسته بودم ولی باید با مامان تما میگرفتم و بهش خبر رسیدنمو میدادم

تلفن برداشتم و از مردی که پاسخ گو بود خواستم شماره ای رو برام بگیره

Bonjour-

(الو)

-سلام مامان

-وای انی تویی عزیزم ... حالت خوبه راحت رسیدی .. مشکلی که پیش نیامد

-هوووووف مامان .. بله خوبم ... چه مشکلی باید پیش بیاد

-انی عزیزم اخه این سفر چی بود به کلت زد خب صبر میکردی سال اینده با هم می امدیم ایران

-مامان فقط زنگ زدم تا بهتون خبر رسیدنو بدم .. الانم خسته ام میخوام استراحت کنم

-انی قول بده که مواظب خودت باشی

چه چیز سختی مامان ازم میخواست .. نمیتونستم ادمی بودم که اگر قولی میدادم چه خودم چه به دیگران حتما بهش عمل میکردم حتی اگر به ضرر خودم تمام میشد ولی الان چجوری میتونم قولی بدم که خودم بهش اطمینانی ندارم

-مامان بعدا باهات تماس میگیرم فعلا بای

فوری تلفن قطع کردم .. خودمو روی تخت انداختم باید استراحت میکردم .. به ارامش احتیاج داشتم ..باید اعصابم اروم میشد تا بتونم تصمیم بگیرم

با برخورد نور .. چشمامو باز کردم دتمو جلو چشمام گرفتم و غریدم

-اههههههههههه...چه افتابی .. سوختم

فوری از تخت پایین پریدم و پرده اتاق و کشیدم تا دیگه نور نیاد

به ساعت نگاه کردم 11 بود با دست ضربه ای به پیشونیم زدم

-ای وای چقدر خوابیدم از دیروز تا الان همش خوابم

میخواستم زنگ بزنم بگم برام صبحانه بیارن ولی پشیمون شدم یک ساعت دیگه وقت ناهار بود ..به دستشویی رفتم و صورتمو شستم ..جلو ایینه ایستادم تازه متوجه شدم با شلوار بیرون خوابیدم یعنی اگر خونه بودم خودمو کشته بودم اخه من با این شلوارا خوابم نمیبرد و حتما باید یه چیز راحتی می پوشیدم ...

برس برداشتم و به موهام شونه زدم اول موهامو یه دور با کش بستم بعد کلیبسمو به موهام زدم به خودم تو ایینه نگاه انداختم و پوزخندی گوشه لبم جا گرفت

-کو اون همه غرور و ادعا .. کو!؟؟

رنگ پوستم سفید بود به قول ارسام مثل برف ..گونه های کاملا برجسته .. چونه گرد و خوش فرم لبای کوچیک و قلوه ای سرخ ..بینی قلمی و کوچیک که هر کس میدید فکر میکرد عملیه ..چشای درشت و کشیده ای به رنگ خاکستری داشتم که مژه های بلند و پرپشتم بهش جلوه خاصی داده بود ... موهای به رنگ شب که الان به کمرم میرسید و ل*خ*ت بود به قول مامان مثل ابریشم میموند

ارمی همیشه میگفت

-انی چهره تو دل برویی داری محاله مردی تو رو ببینه وبتونه چشم ازت برداره

و با این حرف بلند میزد زیر خنده .. اما همیشه این حرفش با واکنش ارشام روبرو میشد

دست از فکر و خیالات برداشتم .. پالتو مشکی خزدارمو با جین مشکی پوشیدم ..شال مشکیمم روی سرم انداختم .. بوت های پاشنه بلند 5 سانتی هم پام کردم

بار دیگه به خودم تو ایینه نگاه انداختم .. مقداری از موهام روی صورتم ریخته بود .. موهامو داخل شال فرستادم اگه وقت دیگه ای بود یه ب*و*س برای خودم میفرستادم .. ولی الان اصلا دوست نداشتم تو چشم باشم پس تمام موهامو داخل شال کردم و اجازه ندادم حتی یه خال ازش بیرون بیاد .. کیفمو برداشتم و از اتاق خارج شدم

از هتل بیرون امدم و یه تاکسی گرفتم و ازش خواستم منو به رستوران ... ببره

داخل رستوران که شدم محو فضای سنتی رستوران شدم ...حتی تو پاریس هم رستورانی به این زیبایی ندیده بودم

روی یکی از تخت ها نشستم .. گارسون که پسر جونی بود بهم نزدیک شد

-خیلی خوش امدید چی میل دارید ؟

-شنیدم کوبیده های ایران معرکست

گارسون لبخندی زد و گفت

-بله البته ... شماایرانی نیستین ؟

-خیر

-ولی خیلی رون فارسی صحبت میکنید

-میدونم

انگار از حرفم یکه خورد .. اصلا دوست نداشتم زود با یه نفر خودمونی بشم

-لطفا برای من یک پرس کوبیده بیارید

-بله !برای دسر چی میل دارید ؟

- فقط سالاد

-واییییییییی انی اگه بدونی اونجا معرکست .. وای کوبیده هاشو بگو

-ارمی چرا مثل ندید بدیدا رفتار میکنی .. فکر نمیکردم بری تهران اینقدر متحول بشی

-هووووووف .. انی خاک بر سرت ما داریم عمرمونو اینجا تلف میکنیم .. ایران یه چیز دیگست ..عالیه دختر

-ارمی خواهش میکنم من حاضر نیستم به هیچ وجه از کشورم دست بکشم

-اههههههههههه..شعار نده حالمو بد کردی ..پس چرا مثل مردم کشورت رفتار نمیکنی

-چون دوست ندارم مرکز توجه دیگران باشم

-انی عزیزم خیلی دوست دارم توام باهام بیایی ایران هم کشور ماست ...مثل اینکه یادت رفته

-نه عزیزم یادم نرفته ولی من فعلا کارای مهم تری دارم .. حوصله سفر و این جور چیزا رو هم ندارم

-برو بمیر

-بفرمایید خانوم سفارشتون

با صدای گارسون به خودم امدم و ازش تشکر کردم .. اولین قاشق و که به دهان گذاشتم ..اشک تو چشمام جمع شد ..ارمی خیلی کوبیده دوست داشت ..واقعا هم که خوشمزه بود

بعد از خوردن غذا از صاحب رستوران خواستم تا برام یه اژانس بگیره تا به هتل برگردم

تو اتاقم نشسته بودم و داشتم فکر میکردم که از کجا باید شروع کنم ... کارم خیلی سخت بود و من اصلا این شهر بی در و پیکر و نمیشناختم .. شناختم ازش یه شناخت سطحی بود اول باید یه ذره اینجا جامی افتادم ..

تو فکر بودم که تلفن اتاقم زنگ خورد

-بله

-خانوم رادمهر

-بفرمایید

-تو لابی هتل یه نفر با شما کار داره

یه تای ابروم بالا پرید

-الان میام

فوری لباسمو عوض کردم و سوار اسانسور شدم ..یعنی کی باعام کار داشت .. کسی که خبر نداشت من به ایران امدم

از اسانسور بیرون امدم به طرف پذیرش حرکت کردم که بپرسم اون شخصی که باهام کار داره کجاست اما از چیزی که دیدم جا خوردم

لبخندی ناخوداگاه به روی لبم امد با صدای بلندی گفتم

-علیرضــــــــــــــــــــ ـــــــــــا

علیرضا به سمتم برگشت چشم های شیطونشو بهم دوخت و نیشاشو تا اخر باز کرد فوری به سمتش دویدم و تا به خودش بیاد خودمو تو آ*غ*و*شش انداختم محکم ب*غ*لش کرده بودم

علیرضا با لحن خنده داری گفت

-هی هی انی اینجا که پاریس نیست حیا داشته باش دختر

از آ*غ*و*شش بیرون امدم

-معذرت میخوام اصلا حواسم نبود

-خب حال انی خانوم ما چطوره

-من خوبم تو خوبی داداش جونم از کجا فهمیدی که من اینجام

-میخوای همینجا بایستم تا برات توضیح بدم

-ای وای نه بیا بریم تو لابی بشینیم

دست علی رو گرفتم و هر دو به سمت لابی هتل رفتیم و به نگاه های مردی که تو قسمت پذیرش بود هم توجهی نکردم

-خب زود باش بگو

-ای وای مگه اینجا دادگاهه ... اول بگو یه چیز بیارن بخوریم گلوم خشک شد

-علیرضا

سفارش قهوه و کیک دادم

تا اوردن سفارشمون علی تا تونست چرت و پرت گفت

وقتی سفارشمونو اوردن فنجون قهوه رو گرفت و مقداری ازش خورد ..

-اوممممممم چه قهوه ای .. هر چند به پای قهوه هایی که انی جون درست میکنه نمیرسه

-مزه نریز .. علی بگو دیگه از کجا فهمیدی من اینجام ..دیگه کی خبر داره

-عرضم به حضورت که این ارسام خل دیونه

-هووو درست صحبت کن

-واه واه مثلا میخوای بگی روش تعصب داری

-فک کن یه درصد نداشته باشم

-خب حالاداشتم میگفتم این ارسام گل گلاب که الهی خدا ازش نگذره

با اعتراض گفتم

-علی

-ای کوفت و علی .. مرض و علی .. خب راست میگم دیگه پسره خل ساعت 3 صبح زنگ زده من بیچاره از خواب نازم بیدار کرده ...که چی .. این انی خانوم خل تر از خودش پاشده امده ایران اونم چی .. پنهونی

زیر لب غریدم

-ای ادم دهن لق

-اوی به داداش من فحش نده

-برو بابا دلم میخواد به هم سلولیم فحش بدم

-حالا مثل یه دختر خوب وسایلتو جمع کن بریم خونه ما

-علی مگه عمو اینا هم میدونن

-ههههههه خانوم باش عمو اینا که سهله عمه اینا هم میدونن .. این ارسام خان دیشب همه رو زا به راه کرده که چی قلش امده ایران و اگه یه تار مو ازش کم بشه هممونو بیچاره میکنه

-الهی من فداش شم که همش به فکر منه

-پس من چی انی؟

علی همچین با لحن مظلومی اینو گفت که به خنده افتادم

-توام برام عزیزی مثل ارسام و ارشام

بعد دستامو باز کردم و گفتم

-اصلا بیا ب*غ*لم

-حالا وسایلتو جمع کن بریم خونه .. اونجا قشنگ ب*غ*لت میکنم .. الان این خیر ندیده ها زنگ میزنن پلیس بیاد به جرم فحشا بگیرتمونا

-غلط کردن

به اتاقم رفتم تا وسالمو که هنوز بازشون نکرده بودم جمع کنم

-خب علی بذار تصویه کنم بریم

علی اخمی کرد و با لحن جدی گفت

-حساب کردم .. دفعه اخرت باشه وقتی با من میایی دست به جیب بشیا

-اوه اوه غیرت .. باشه چشم

علی چمدونمو گرفت و به سمت ماشینش رفت در اذرا کاربنیشو باز کرد و چمدونمو داخل گذاشت .. در جلو و باز کردم و نشستم از این سوسول بازیا خوشم نمی امد که پسر بیاد و در برای دختر باز کنه

علی هم در و باز کرد و داخل ماشین جا گرفت .. ماشین جلو خونه عمو منصور نگه داشت .. از ماشین پیاده شدم و به سمت علی برگشتم

-چرا ماشن نمیبری داخل

-فضولی عشقم میکشه بیرون بذارم

-بی ادب در و باز کن خسته شدم

-واه واه مگه من نوکرتم .. خب خودت زنگ بزن

یه پشت چشم براش اومدم و زنگ به صدا در اوردم

-بله

-جیران خانوم در باز کن که ابجیمو اوردم

-وای اقا بفرمایید داخل

یه نگاه خرکی به علی انداختم

-بچه جون من خودم زبون دارم اینو تو مغز پوکت فرو کن

در با صدای تیکی باز شد .. قبل از اینکه علی باز مسخره بازی در بیاره داخل رفتم .. داشتم نمای ساختمان رو نگاه میکردم از 8 سال پیش تا الان هیچ تغییری نکرده بود

با صدای جیغ بلند زنی نگاه از ساختمان برداشتم

-وای انی عزیزم .. خیلی خوش امدی

تا بیام متوجه موقعیت بشم تو ب*غ*ل زن عمو راهله بودم دستامو دور کمرش حلقه کردم و سرمو روی سینه اش گذاشتم

-زن عمو خیلی وقته ندیده بودمتون

ب*و*سه ای روی گونه اش گذاشتم .. زن عمو هم چپ و چپ ب*و*سم میکرد

-ای بابا خانوم ول کن دخترمو

از ب*غ*ل زن عمو بیرون امدم و به سمت عمو منصور دویدم خودمو پرت کردم تو ب*غ*لش

-عمو .. عمو جون دلم براتون شده بود اندازه یه سوزن

عمو ضربه ارومی به شونه هام زد و گفت

-بشین پدر صلواتی .. اینقدر چاخان نکن .. تو اگه دلت برای عموت تنگ شده بود .. زودتر می امدی

ب*و*سه ای روی گونه ام کاشت

-بیا بریم داخل دخترم که الان همه میان اینجا

با این حرف عمو از حرکت ایستادم و تغریبا جیغ کشیدم

-همههههههه؟؟؟؟؟؟؟؟؟ منظورتون از همه کیان ؟؟

زن عمو – منظورمون از همه عمه اینا هست دیگه

-البته منظور مامان کل فامیل و دوست و اشنا

-علی رضا !!!!

-خب چیه مامان راست میگم دیگه ... از دیشب که این ارسام خیر ندید زنگ زده تلفن به دست شدین و دارین کل فامیل و خبر میکنین

با این حرف علی اه از نهادم بلند شد .. مثلا من امده بودم تو ارامش باشم .. اعصابم داغون شده بود دستامو مشک کردم و چشمامو بستم و چند تا نفس عمیق کشیدم

زن عمو فوری به طرفم امد

-انی حالت خوب نیست ؟

چشمامو باز کردم و لبخند مصنوعی زدم

-حالم خوبه زن عمو

علی در حالی که چمدون به دست به داخل خونه میرفت گفت

-مامان این دخترت زیادی لوسه ها .. اینقد بهش بها نده

میخواستم به سمتش حمله ور بشم و دو تا کتک پدر و مادر دار بهش بزنم که صدای اخش بلند شد

-اخ ... ای .. بابا ول کن گوشامو

با دیدن قیافه علی من و زن عمو به خنده افتادیم

-دیگه انی منو اذیت میکنی

-بابا من شکر خوردم ول کن .. کندیشون

عمو با خنده گوشای علی رو ول کرد

علی با اخم به سمتم برگشت

-اصلا من غلط کردم امدم دنبالت .. هنوز نیامدی داری جا منو میگیری

به سمتش رفتم و هلش دادم به عقب و به طرف خونه به راه افتادم

-برو بابا زود باش چمدونمو ببر به اتاقی که برام در نظر گرفتین

-ای دختر چشم سفید تو قراره تو انباری بخوابی اتاق کجا بود

با بی تفاوتی گفتم

-اونجا که اتاق توئه داداشی

-ای وای زلزله کی گفته بود تو لال مونی گرفتی .. تو همون انی سزتق همیشگی هستی

*************

سه هفته بود که خونه عمو بودم .. تو این سه هفته با این که اصل حوصله نداشتم با علی کل تهران و گشتیم .. عمه اینا زیاد به خونه عمو می امدن چند بار هم ازم دعوت کردن که به خونشون برم ولی من در کمالادب دعوتشونو رد کردم اخه خونه عمو راحت تر بودم .. چون عمو خیلی شبیه بابا بود ..زن عمو هم یه جورایی مادرم حساب میشه .. اخه با علیرضا خواهر و برادر رضایی هستیم .. علیرضا خیلی سعی میکرد که با مسخره بازیاش منو بخندونه ولی من فقط میتونستم خنده های مصنوعی تحویلش بدم .. خودشم میفهمید که خنده هام مصنوعیه .. ارشام همیشه میگه

وقتی میخندی چشتام میخنده ولی الان این چشم ها خیلی وقته سرد و بی روح شده

-سلام عمو جون خوبین ؟

عمو سرشو از روی روزنامه بالا اورد و نگاه با محبتی بهم انداخت

-سلام دختر گلم چه عجب خونه ای

به طرفش رفتم و ب*و*سه ارومی روی گونه عمو نشوندم .. روی مبل روبه روی عمو نشستم

-خب راستش عمو جون براتون یه زحمتی داشتم

-زحمت چیه عزیزم تو رحمتی .. بگو دخترم

-عمو راستش دنبال یه دفتر برای محل کارم .....

عمو به میان کلامم پرید

-یعنی میخوای ایران بمونی

به چشم های مهربونش نگاه کردم ... لبخند کم جونی زدم

-فعلا که میخوام بمونم البته ....

-عمو باز به میون حرفم پرید

-خیلی خوشحالم .. خیلی .. تو نگران چیزی نباش بهترین و اوکازیون ترین دفتر و برات گیر میارم

-ممنون عمو جون

-پس من برم با وکیلم نریمان صحبت کنم تا کارار و انجام بده

عمو با گفتین این حرف از روی مبل بلند شد

و به اتاقش رفت

انگار همه چیز تو خواب و خیال بود ... همه چیز خیلی سریع اتفاق افتاد ... دو هفته گذشته بود تو این دو هفته من و فرناز ( دختر عمم) دنبال وسایل لازم برای دفتر بودیم .. دو هفته ای که برای من کسل کننده ترین روزها رو در بر داشت و برای فرناز شادی .. دو هفته ای که علیرضا رو ندیده بودم و عمو و زن عمو خونه نبودن و من خونه عمه مریم به سر میبردم

داشتم قاب عکس رو روی میز می گذاشتم

-فرناز اتفاقی افتاده

فرناز که در حال مرتب کردن قفسه ها بود

-نه چه اتفاقی؟

-اخه احساس می کنم اتفاقی افتاده ولی کسی نمی خواد من چیزی بفهمم

-وای انی تو دیگه شورشو در اوردی .. تو خیلی دنبال اتفاقی

-فرناز غلی این چند روز کجاست حتی تلفنشم جوای نمیده .. من نگرانشم

نگران نباش این علیرضا خاک بر سر همیشه همین جوریه یه سال پیش یهو بی خبر گذاشت و رفت شمال تلفنشم خاموش کرد اگه بدونی تا برگرده به کجاها که سر نزدیم .. دایی و زن دایی که رسما داشتن دیونه میشدن .. که خل پسرشون کدوم گوری رفته

-فرناز مودب باش این چه طرز حرف زدنه ؟

-اوه اوه .. ایم سوری ... خانوم موبادی اداب ... انی باور کن بعضی موقع ها به سنت شک میکنم

-چرا ؟

-چون مثل بزرگا رفتار میکنی ..بیشتر از سنت

در حالی که از اتاق بیرون میرفتم .. دستمو پشت کمر فرناز گذاشتم و به بیرون هلش دادم

-من از جلف بازی خوشم نمیاد

در اتاق قفل کردم...کیف خودمو و فرناز برداشتم

صدای جیغ جیغ فرناز بلند شد

-خاک تو سرت انی یعنی من جلفم

-نه عزیزم تو فقط یکمی شیطونی

-حالا نیست که خودت خیلی ساکتی .. والا من نمیدونم چه مرگت شده این قدر خشک و عب*و*س و ساکت و گوشه گیر....

-کافیه دیگه اگه بهت چیزی نگم میخوای تا فردا یه بند فک بزنی ..بپر بریم

وارد پارکینگ شدیم درماشین فرناز باز کردم

-بیا دیگه فرنازی من خیل یخسته ام

-منم شدم راننده شخصی خانوم

خودمو روی صندلی پرتاب کردم و در و محکم بستم که صدای جیغ فرناز بلند شد

-انی مگه ارث باباته که این جوری باهاش رفتار میکنی

-فرنــــــــــــــــــــــ ـاز

با دادی که کشیدم فکشو بست

ماشین و روشن کرد و از پارکینگ خارج شدیم .. با سرعت خیلی کمی داشتیم به طرف خونه عمه میرفتیم ... فرناز خیلی ساکت بود .. و این نشون میداد از دستم خیلی ناراحت شده بود ... دوست نداشتم کسی از دستم ناراحت باشه .. ولی اصلا حس ناز کشیدن و هم نداشتم

-فرنازی

-چیه

اوه .. معلومه که خیلی دلخوره که داره سرد جواب میده

-چیه نه و بله ! فرنازی ببخشید واقعا منظوری نداشتم

با ناراحتی اول نگاهم کرد و دوباره نگاهش و به جلو دوخت

-انی من دارم خیلی سعی میکنم که بشی مثل قبل .. همون انی شاد و سرحال قبل

اشک تو چشمام حلقه زد ..دوست نداشتم اجازه بدم تا بریزن ..یه نفس عمیق کشیدم تا شاید بغض لعنتی که راه نفس کشیدن برام سخت کرده بود کنار بره

-فرنازی بابت همه محبتات ممنون .. اگه میشه منو همینجا پیاده کن

-وای غلط کردم ...ببخشید دیگه چیزی نمیگم

-دیونه چرا به خودت توهین میکنی میخوام فدم بزنم

-اگه گم بشی جواب مامان و چی بدم .. پدر مو در میاره

-نگران نباش نزدیک خونه ایم ..مسیر و بلدم ..خواهش میکنم نگهدار نیاز به تنهایی دارم

فرناز بدون هیچ حرف دیگه ای ماشین و نگه داشت

با حالت مظلومی گفت

-پس زود بیا اگه دیدی مسیر و بلد نیستی بهم زنگ بزن ..سریع خودمو بهت می رسونم

-اوکی

از ماشین پیاده شدم وباهاش خداحافظی کردم .. به ارومی تو خیابون قدم بر میداشتم که بنگاهی نظرموجلب کرد

از بنگاه بیرون امدم ...نگاهی به ساعت انداختم ....ضربه ارومی به پیشونیم زدم

-اوه مای گاد ساعت 9 شب بود وگوشی من خاموش...فوری گوشیمو روشن کردم به محض روشنشدن گوشیم زنگ خورد بدون معطلی جواب دادم

صدای جیغ فرناز بلند شد

-خاک بر سر بیشعور کدوم گوری هستی در به درشده

-فرناز خیلی بی ادبی عفت کلام نداریا ..معذرت میخوام گوشیم خاموش بود الان سر کوچه ام در و باز کن

بدون حرف دیگه ای گوشی قطع کردم .....

می خواستم هر چه سریع تر موضوع خونه روبه عمو بگم و به محض راه افتادن کارم به خونه خودم برم ...جلو در که رسیدم فرناز در و باز کرد و خودشوتو ب*غ*لم انداخت و با صدای بلند گریه کرد

-انی..انی کجا بودی ... نگفتی دلم هزار راه میره

عمه هم به طرفم اومد و فرناز و کنار زد و منو تو آ*غ*و*ش کشید

-عمه فدات شه کجا بودی دختر م؟

-عذر میخوام عمه جون ...نگران نباشید من بلدم از خودم مراقبت کنم

فرناز – انی !!!!!!!!!!!

عمه-عزیزم بیا بریم تو خونه حتما خسته ای

به داخل خونه رفتیم .. به اتاقم رفتم تا لباسمو عوض کنم ... وقتی از اتاق بیرون امدم همه ساکت شدن فک کردم حتما بحث خانوادگیه منم دخالتی نکردم

سیبی ازروی میز برداشتم و در حالی که پوست میکردم

-فرهان تو نمی خوای زن بگیری

-ای باباهمین مونده بود تو بهم بگی زنبگیر

-خب چرا زن نمیگیری داری پیر میشیا ... عمه !!

عمه مریم با صدای من از جا پرید انگار که تو فکر بود

-بله انی جان

فرناز-انی ..!!

-بله

-باید باهات صحبت کنم

عمه و فرهان یکصدا گفتن

-فرناز سلکت شو

اینا چرا امشب این جوری میکنن ... نه انگار واقعا خبرایی هست اینا نمی خوان به من بگن ... سیب و داخلبشقاب گذاشتم و اخمی روی پیشونیم نشوندم

-خب اگه قضیه ای هست که من باید بدونم به منم بگین ... نکنه من غریبه ام

فرهان- دلشو داری بشنوی ... یه وقت غش نکنی

با حرفش دلشوره عجیبی گرفتم .. فرهان همیشه جدی بود .. هر وقت این جوری حرف میزد یعنی اتفاقی افتاده

عمه –فرهان این چه طرز حرف زدنه

از جام بلند شدم تا به اتاقم برم

-کجا میری انی ؟

-دارم میرم به اتاقم تا شما راحت تر به بحث خانوادگیتون برسین

اینا رو با لحن بی تفاوتی گفتن ولی دلشوره عجیبی داشتم .. .

عمه- انی بیا اینجا بشین فک کنم توام باید بدونی

به صندلی کنار خودش اشاره کرد

رفتم و کنار عمه نشستم

-خب من منتظرم بگین

عمه- راستش دو هفته پیش .....

فرهان به میون حرف عمه پرید

-مامان اجازه بدین من بگم

عمه که انگار بار سنگینی از روی دوشاش برداشته باشن یه نفس اروم کشید

-ببین انی قضیه مربوط به علیرضاست

با شنیدن اسم علیرضا ... فوری از سر جام بلند شدم و داد کشیدم

-برای علیرضا اتفاقی افتاده

فرهان هم مثل من داد کشید

-بگیر بشین انی بذار حرف بزنم بعد جیغ جیغ کن

با این که دلشوره گرفته بلودم دوباره سر جام نشستم .. نگاهی به فرناز انداخت که داشت با لباسش ور می رفت و نگران بود

-فرهان میگی یا میخوای دغم بدی ؟

-دو هفته پیش علی باز به سرش میزنه که تنهایی بره مسافرت

-خب

-تصادف کرده

جیغ بلندی کشیدم –چی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ تصادف ... الان حالش خوبه .. کجاست ؟؟

-انی محض رضای خدا دو دقیقه اروم بگیر تا حرف بزنم ... علی حالش خوبه

-پس چی شده که دو هفته ازش حبری نیست .. پس چرا کسی به من چیزی نگفت

-نمی خواستیم نگران بشی .. علی زده به یک پسر 26 ساله متاسفانه پسره مرده .. علی الانزندانه .. دادگاه تشکیل شده

تو بهت بودم .. هضم حرفای فرهان برام مشکل بود

-حکم دادگاه چی بود

فرناز با گریه از جاش بلند شد و به سمت اتاقش رفت .. عمه سرش پایین بود و هق هق میکرد ..فرهان هیچ حرفی نمی زد ..این یعنی چی ؟؟ انی یه ذره به مغز معیوبت فشار بیار

اشکی روی گونه ام چکید با صدای ارومی که خودم به زور شنیدمش گفتم

-قصاص ...

عمه با صدای بلند زجه میزد

-الهی عمه فداش شه ... خدایا این چه مصیبتی بود که سرمون امد

فوری از سر جام بلند شدم و با دو به اتاقم رفتم .. اولین مانتو مشکی که به دستم امد و تن کردم ...هدبند مشکی و شال مشکیمم زدم ..کیفمو برداشتم و از اتاق بیرون امدم

-فرهان حاضر شو بریم

فرهان از سر جاش بلند شد

-کجا بریم انی .. تو که میدونی الان به کسی وقت ملاقت نمیدن

در حالی که سعی میکردم بغض تو صدامو مهار کنم گفتم

-فرهان منو ببر پیش خانواده همون پسره

عمه-چیکار میخوای بکنی فکر کردی التماسشون نکردیم .. دو هفته که اب خوش از گلومون پایین نرفته

-فرهان منو میبری یا نه

-با این که میدونم بی فایدست ولی الان اماده میشم تا بریم

تو ماشین سکوت عجیبی بود ..ذهنم درگیر بود .. خیلی عصبانی بودم ..اشکی روی گونه ام چکید که با خشونت پاکش کردم .. با عصبانیت گفتم

-چرا به من نگفتین

فرهان به سمت من برگشت

-خود علی دوست نداشت تو بفهمی .. میگفت تو امدی اینجاتا ارامش داشته باشی

-علی همه اینا به کنار .. علی فقط پسر عموی من نیست برادرمم هست

-انی خواهش میکنم .. عموبهترین وکیلا رو براش گرفته ..زن عمو تو این مدت کارش شده بود جلو خونه اونا نشستن ... دل مادره از سنگه هیچ جورم نرم نمیشه..فقط یک کلام .. قصاص

دیگه چیزی نگفتم دلم داشت میترکید فکر اینکه علی دیگه کنارم نباشه داشت داغونم میکرد.. حتی وقتی پاریس بودم هر شب باهاش چت میکردم

-انی رسیدیم

بدون گفتن حرفی از ماشین پیاده شدم .. یرمو از پنجره ماشین داخل بردم

-کدوم خونه ؟

-همون در بزرگه سفید

سمت در رفتم و زنگ زدم صدای مردی ب گوش رسید

-کیه ؟

خدا به دادم برسه صداش که خیلی عصبانیه

-جناب میشه چند لحظه تشریف بیارین دم در

-شما ؟

-شما بفرمایید منم خودمو معرفی میکنم

-ببین اگه از طرف اون قاتل ع*و*ض*ی اومدی باید بگم حرف اخر ما همون بود که گفتیم .. قصاص

ای لال از دنیا بری این کلمه نحسو نگو

با شنیدن دوباره این کلمه تمام تنم یخ کرد

-اقا من باید با شماحرف بزنم خواهش میکنم

-من هیچ حرفی با شما ندارم دیگه مزاحم نشید

با صدایی که امد معلوم شد ایفون گذاشته .. به طرف ماشین رفتم .. فرهان از ماشین پیاده شد

-چی شد؟

-فرهان تو برو

فرهان اخم بزرگی کرد

-اینجوری اخم نکن تو نگران نباش من نمیذارم علی قصاص شه ...فقط تو برو و نگران نباش

-اخه

-ازت خواهش میکنم

-داری میلرزی

پالتوشو از تنش در اورد و روی شونه های من انداخت

-مرسی فرهان حال برو

-انی میخوای چیکار کنی

-نگران نباش

دلم نمیخواست کسی التماس کردنمو ببینه ... به هزار قسم فرهان و راضی کردم که بره ..دوباره به طرف در رفتم و زنگ زدم ..دوباره صدای عصبانی همون مرد

-خانوم مگه نمیگم مزاحم نشو

ولی من باید با شما صحبت کنم

-گفتم نمیشه

-اگه در و باز نکنین تا صبح همینجا میشینم

-خب بشین و به گداییت برس

گوشی گذاشت

عمت گدا .. م*ر*ت*ی*ک*ه بی شخصیت .. دارم میگم بیا باهانت حرف بزنم .. بی فرهنگ

چند دفعه دیگه زنگ زدم .. در زدم .. ولی کسی در و باز نکرد ..پشت در روی زمین نشستم .. هوا سر بود .. پالتو فرهان و بیشتر دور خودم پیچیدم

دستامو زیر ب*غ*لم گذاشتم تا گرم بشن .. هر چی فحش بلد بودم نثار روح این مردک ع*و*ض*ی کردم

با صدای جیغ دخترونه بلندی از خواب پریدم .. نگاهم به نگاه دخترک مشکی پوش افتاد فوری از سر جام بلند شدم

-شما چرا جلو خونه ما خوابیدین ؟

-شما برای این خونه اید

-بله

-من باید با مادرتون صحبت کنم

-شما کی هستین