رمان اشک خورشید به قلم پانیز میردار

ژانر: #عاشقانه #فانتزی #تخیلی #هیجانی

خلاصه :

موضوع درباره مدرسه جادوگری که قوانین خودش رو داره و دو اصل جادوگر از هم جدا هستند و فقط اجازه جنگ باهم رو دارند…..اما ایسا فرشته پاکی ها در بین نبرد با سلفوس شیطان اتشین میفهمد که نمیتواند به او صدمه بزند در واقع نیرویی مانع جنگ ان دو میشود جوری که هیچ کدام نمیتوانند بجنگندو به هم صدمه وارد کنند……و این موضوع افسانه قدیمی رو دوباره زنده میکنه و باعث… (پایان خوش)

مقدمه:

فرشته اي از تبار ابها

شيطاني از تبار اتش

دو خون متفاوت....

دو زندگي متفاوت...

که پيوند ميدهد.....

دو خون دو زندگي.....

طنابي نازک تر از نازک.....

طنابي از جنس گناه.....

گناهي به پاکي اب اما....

به کثيفي اتش جهنم......

افسانه تکرار ميشود.....

اتش و اب......

اب و اتش....

*********

ايسا:

-چي؟؟؟؟خواهش ميکنم ملکه همچين چيزي ممکن نيست!

-ايسا خواهش نکن هيچي به من مربوط نيست اين تصميم با راي شورا گرفته شده...

سرمو به چپ و راست تند تند تکون تکون دادم و گفتم:

-نه به شورا بگين دوباره تصميم بگيرن شوخي که نيست پاي جون من طرفه

اومد نزديک تر و دستم رو تو دستش گرفت دستم طلايي شد طلايي شدن دستم به خاطر گرده هاي طلايي وجود ملکه اس ملکه اگه يه جايي بشينه يا دست کسي رو بگيره خلاصه هر تماسي داشته باشه اين گردها درون اون ادم و محيط اطراف رو بررسي ميکنند و اگه داراي سياهي بود از ملکه حفاظت ميکنند...اينکار ملکه هميشه منو شاد ميکرد و بهم انرژي ميداد ولي اينبار نه حتي ارامش چشماش بيشتر بي قرارم ميکرد...

-تو ميدوني قوانين چي ميگن قوانين براي ما و دنياي ما لازمه و اين قانونه، ايسا شورا از تصميمش برنميگرده اصرار بي فايده اس بهتره برگردي به اتاقت

لب ورچيده به سمت در رفتم لحظه اخر با چشماني که نااميدي و برق اشکي که از ترسم بود در ان موج ميزد برگشتم و گفتم:

-يعني هيچ راهي نيست؟

شرمنده سرشو تکون داد و منم غمگين تر از قبل بيرون رفتم اتنا جلوي در منتظر بود با چشماني که اميد در ان موج ميزد درست برعکس چشمان بي روح من...با هيجان و نگراني اومد جلو:

-چي شد؟

چشامو بستم و سرمو تکون دادم يعني نشد يعني من با 18 سال سن قراره بميرم به دست يه شيطان بي رحم که حتي فکرشم لرزه به تنم ميندازه....دهنش رو وا کرد که دلداريم بده که با دستم اشاره کردم ولم کنه...با چشمايي که به شدت نگران بود بهم نگاه کرد اروم بهش گفتم:

-اتنا ميخوام تنها باشم لطفا

تکوني خورد و اروم رفت منم با شونه هايي خميده به سمت اتاقم رفتم در اتاقم رو باز کردم و خودم رو پرت کردم رو تخت زانوهام رو بغل کردم يعني من ميميرم؟يعني بهم رحم ميکنه؟؟اخه چرا؟من نميدونم اين چه تصميميه که من براي اولين مبارزم بايد بيام با يکي از قوي ترين ها بجنگم....روحم رفت به چند روز قبل که با خوشحالي از ملکه ميخواستم حريفم رو معرفي کنه:

*******

گذشته(ايسا):

وايي چرا ساعت نميگذره؟؟چشمم فقط به در بود که حريفم براي اولين مبارزم براي ثابت کردن خودم بياد و بهم معرفي بشه بالاخره در صدا خورد از جا پريدم هول هولکي تعظيمي کردم ملکه با فرم هميشگيش ميخواست بهم ارامش تزريق کنه ولي نميدونم چرا چشاش مثله هميشه نبود انگار پشت کوهي از ارامش يه درد خوابيده که اين کوهم نميتونه پنهانش کنه شايدم فقط احساس منه با ذوق گفتم:

-وايي چي شد؟؟از استرس تلف شدم تا شما بيايد ملکه چي شد؟

ملکه-ايسا بهم قول بده هر اتفاقي بيوفته تو...تو از چشم من نميبيني

با تعجب گفتم:

-هان؟

-ايسا تو بايد شجاع باشي قوي باشي من واقعا دليلي براي اين تصميم عجيب ندارم نميدونم چي بگم خيلي بحث کردم دليل اوردم ولي نشد...نشد که تصميمشون رو عوض کنم من خواستم ولي نشد تو هم بخواه ميدونم سخته ميدونم وقتي بهت بگم ميترسي اما بدون هيچ چيز با ترسيدن عوض نميشه...

ملکه ميگفت و ميگفت ولي من فقط يه کلمه رو شنيدم"سلفوس"من بايد با سلفوس مي جنگيدم؟سرنوشت اينو خواسته؟شورا به اين راي دادن؟روح از بدنم جدا شد من بايد با بي رحم ترين شيطان کسي بارها و بارها جنگيده و هزاران تجربه داره ميجنگيدم؟؟اصلا ديگه به حرفاي ملکه توجهي نداشتم ملکه هم که حالم رو ديد بي حرف سمت در رفت انگار از اول وجود نداشته اي کاش نيومده بود همش يه خواب بود ولي نبود اون رفت و من مات و مبهوت رو باقي گذاشت...من واقعا ازم چه انتظاري داشتن؟

بماند که بارها و بارها با شورا صحبت کردم بارها با ملکه اما جواب شورا فقط يه چيز بود:"تو نميدوني سرنوشت از قبل بافته شده"اخه من نميدونم بگين بدونم اين ديگه چه وضعيه؟خدايا من بايد چيکار کنم؟مظلومانه تر در خودم جمع شدم و اشکام کم کم مثل رود جاري شدند....واقعا ميترسيدم مخصوصا با تعريف هايي که ازش شنيده بودم قشنگ رو به موت بودم...واقعا ديگه مونده بودم چيکار کنم!

******

ايسا:

ديگه ترس کافي بود...بسه دختر من که انقدر بي جرئت نبودم ميدونستم دارم خودمو گول ميزنم ولي من که نميتونم خودمو بکشم...بايد منتظر بمونم و به شورا اعتماد کنم دستمو روي گردنم کشيدم ديگه از اين اصرارهاي بيهوده و نه شنيدن ها خسته شده بودم واقعا سخت بعد يک عالــــــــــــــــمه خواهش و تمنا نه بشنوي بايد ميرفتم بيرون تا کمي روحيه ام عوض بشه ولي خب امروز روز شيطانها بود و اين يعني اخر ريسک تغيير لباس دادم پيراهن بندي ابي و يه تل ابي که موهاي طلاييم رو بالا ميداد و صندل هاي سفيد يه دست جلوي اينه چرخيدم خوبه همين بهتره برم نه بابا با اين لباس ابي برم که همه ميفهمن من فرشته هستم پس چيکار کنم؟؟ تلم به صورت شاخ شيطان شد و لباسم هم قرمز با نوار هاي مشکي اين يکي بهتر بود حيف که موهام طلاييه چون همه فرشته ها موهاشون طلايي،ابي يا سفيده اين اخري خيلي کم خب پس از رو موهام ميتونند راحت بفهمند لبخندي زدم و دوباره لباسام رو عوض کردم اين دفعه شلوار شيش جيب مشکي با تاپ بندي قرمز و يه جليقه مشکي موهامم همشون توي يه کلاه قرمزمشکي فرو رفته بود و اصلا معلوم نبود اخه دختر روز قحطه تو بايد روز شيطان بري بيرون اه حالا دعا کن کسي تو راهرو نباشه يه نگاه کوتاه انداختم کسي نبود ديگه داشتم به در خروجي ميرسيدم که صداي اتنا متوقفم کرد صداش بي شباهت به غرش نبود حقم داشت منو با شيطان اشتباه گرفته بود:

-کجا؟؟تشريف داشتي؟؟

صدام و اوردم پايين و اروم برگشتم و گفتم:

-اتي منم

چشماش گرد شد و گفت:

-اين ديگه چه تيپيه؟؟؟؟؟شدي عين يه شيطان

-چون ميخوام برم بيرون

صداش رفته رفته بلند شد:

-يعني چي؟؟؟ مگه يادت رفته امروز چه روزيه؟اين خلاف قوانينه

شونه اي بالا انداختم و گفتم:

-وقتي بهترين دوستم منو نشناخت حتما بقيه هم نميشناسن در ضمن صداتو بيار پايين ملکه بفهمه منو ميکشه

کلافه گفت:

-دختر شوخيت گرفته؟؟؟مگه الکيه؟؟بيا برو برگرد

ديگه به اخرين راه حلم متصل شدم:

-اتنا يا ميري يا به همه ميگم امتحان خانم ماکن( maken)دست توئه!

برگه رو کش رفته بود و به هييچکس هم نگفته بود ولي من فضــــــــول ميدونستم با اين درس مشکل داره اتاقش رو گشتم و برگه رو پيدا کردم و خانوم ماکن که متوجه نبود برگه شده بود داشت در به در دنبال کسي که برگه رو گرفته بود ميگشت و اگر اون رو پيدا ميکرد هم نمره اش کم ميشد هم به 1 هفته قدرتش رو ازش ميگرفتند....

-نه دست من نيست

-نيست؟؟؟؟ميخواي بريم تو اتاقت بهت نشون بدم؟

ميدونستم خيلي اشغال و عوضي هستم که دارم از نقطه ضعفش استفاده ميکنم اونم به بدترين شکل...اما مني که تو زندگيم يک شيطان هم نديده بودم و قرار بود با يکي از بهترين ها بجنگم ميخواستم برم بيرون تا يه نظرشيطان ها رو ببينم که شايد يکم استرسم کم بشه....

-تو از کجا ميدوني؟

نفس عميقي از سر کلافگي کشيدم و گفتم:

-الان وقت ندارم لطفا برو کنار من بايد برم

و با دست کنارش زدم لحظه اخر برگشتم سمتش و گفتم:

-اگه کسي بفهمه من رفتم بيرون من ميمونم و اون برگه...

اصلا نمي خواستم تهديد کنم ولي واقعا مجبور بودم چون اگه نميکردم اتنا با لگدم که شده منو مينداخت تو اتاقم....سريع با حالت دو از خوابگاه خارج شدم و فقط خدا خدا ميکردم کسي منو نبينه چون با وضعي که من ميدويدم بدون شک منو تو سياه چال زنداني ميکردن بالاخره از در خارج شدم نفسي از سر اسودگي کشيدم و سمت خيابون رفتم از چيزي که ديدم دهانم باز موند کل خيابون پر از ادمهاي قرمز و مشکي بود موها اکثرا قرمز مشکي و در مواقع خيلي کم سرمه اي بودن افتاب به شدت ميتابيد منم با اون کلاه مزخرف داشتم از گرما ميپختم چشمم به يه کافي شاپ خورد توش پر پر بود ولي يه شکاف کوچيک وجود داشت که بايد خيلي دقت ميکردي که ببينيش منم که کنجکاو سمت شکاف رفتم اب دهنم رو قورت دادم احساس ميکردم اگه برم تو يه مشت شيطان با چماق منتظر من هستن سرانجام به اين احساسات مسخره پايان دادم و رفتم تو شکاف بر خلاف انتظاراتم هيچ کس اونجا نبود و اين منو شاد کرد يه نگاه دوباره به بيرون انداختم کلاهمو با يه حرکت از سرم در اوردم حس ترس داشت مثل خوره منو ميخورد ولي گرماي طاقت فرسايي بود و منم نميتونستم با اون کلاه بمونم هيچ کس هم که اينجا نيست پس اصلا نبايد نگران باشم داشتم با اين حرفها خودم رو دلداري ميدادم اخه بيرون اومدنم چي بود؟؟

********

واقعاکه!ميدونستم هيچ وقت به فرشته ها اميدي نيست يه مشت ديوونه اومدن براي من جلسهتشکيل دادن و يه دختر که اولين مبارزشه با مني که هزاران بار جنگيدم و جزء بهترينها بودم انداخته در که صدا خورد از افکارم بيرون اومدم با ديدن ناتاليا لبخندي رولبم نشست ميشه گفت دوست دخترمه ولي حس خاصي بهش ندارم من خيلي وقته بي تفاوتم اومدجلو و رو پام نشست و اروم گفت:

-واقعا تو قراره با يه سال پاييني بجنگي؟

پوزخندي زدم و گفتم:

-اينطور که نشون ميده

-من واقعا نميدونم کـ...

اجازه حرف زدن بيشتر روبهش ندادم و دستمو روي لبش گذاشتم و گفتم:

-وقتي تو پيش مني هيچ چيزي مهم نيست پس بيا وقتمون روبراي اينجور چيزها هدر نکنيم

و دستمو لاي موهاش کردم وبهم ريختمش اونم با ناز و عشوه خنديد...و لبم رو روي لباش گذاشتم....

*******

ناتاليا رو فرستادم رفتسمت قهوه ساز رفتم و يه قهوه تلخ تلخ درست کردم بخار ازش ميومد ....اروم ليوان رواوردم بالا که صدايي شنيدم پوفي کردم و هيچ وقت دلم نميخواست خلوتم بهم بخورهمتنفر بودم از کسي که افکارم و خلوتم رو بهم ميريزه رفتم سمت در در رو باز کردمناتاليا رو ديدم....

-چيزي شده ناتا؟

-نه بده خواستم بيام پيشت؟

با حرص گفتم:

-ناتاليا نيازي به مقدمه چيني نيست بگو چي ميخواي؟

از ناتاليا بعيد بودهميشه(به جز مواقعي که گند ميزد)به يه دور ديدن من در روز قانع بود مخصوصا که نيمساعتم نميشد رفته بود...

-من چيزي ازت نميخوام فقط...فقط

يه ابروم رو دادم بالا:

-فقط؟

با ناخوناي بلندش بازيکرد و گفت:

-کمکم کن....

نتونستم جلوي پوزخندم روبگيرم اگه هم ميتونستم نميخواستم:

-هه باز چيکار کردي؟

-کار مهمي نکردم خب

اخمي غليظ کردم و گفتم:

- نميتوني بفهمي امروز اصلا حوصله ناز کشيدن ندارم؟يابگو يا نگو اههه

نگام کرد و اخمي به غليظيمن کرد و گفت:

-اصلا ميدوني چيه؟اين رابطه همين جا تمومه!

يه ابروم رو دادم بالا

-تمومه؟

به زور لبخندش رو جمع کردميدونستم داره ناز الکي ميکنه گرچه بد روزي رو هم انتخاب کرده اصلا حوصله ندارم

-اوهوم

لبخندي زدم و اخمم رو جمعکردم و در حيني که درو مي بستم گفتم:

-پس خوش اومدي

و بدون توجه به صورتمتعجبش درو بستم فکر کرده کيه؟ديگه خيلي دارم نازش رو ميکشم پرو شده رفتم سمت قهوهام يخ شده چشمام رو بستم و با گرماي اتيشي وجودم قهوه رو داغ کردم درست مثل روزاول از جام بلند شدم ميخواستم يه سر برم بيرون لباسام رو عوض کردم نفس عميقي کشيدمو يه نگاه به تقويم انداختم چون در روزهاي زوج شيطانها اجازه بيرون اومدن رو دارنو در روزهاي فرد فرشته خوبه باز روز زوج بود ميتونستم برم... از خونه خارج شدمرفتم سمت کافي شاپ شيطان خودم اين اسم رو گذاشتم چون اونجا محدوده شيطانها بود وهيچ وقت فرشته اي به اون سمت نميومد چه روز فرد چه روز زوج .... انقدر تو افکارمغرق بودم که اصلا نفهميدم....وارد کافي شاپ شدم با پوزخند هميشگي...يه صندلي روکشيدم عقب منو رو گرفتم دستم پيشخدمت رو صدا کردم و گفت:

-چي ميخوريد؟

چيزي نميخواستم تو خونهقهوه خورده بودم

-چيزي نميخوام

-چشم

رفت و من دوباره در افکارمغرق شدم...

همون جا نشسته بودم به بيرون و به بيرون زل ميزدم که ديدم يه دختر داره ميره پشت کافي شاپ جايي که فقط خودم انقدر زرنگ بودم که کشفش کنم سريع حساب کردم سمت قسمت پشتي رفتم...ميخواستم اين دختر رو که دقت بالايي داره که تونسته اون شکاف رو ببينه رو ببينم اروم طرف شکاف رفتم ولي از چيزي که ديدم خشک شدم هميشه فکر ميکردم من پر جرئتم ولي نه انگار اشتباه ميکردم يه فرشته اونجا بود که لباس قرمز و مشکي پوشيده بود در واقع تنها عضوي که لو ميداد اون فرشته اس موهاي بلند طلاييش بود يه ابروم رفت بالا هنوز متوجه من نشده بود اون پشت به من بود يکم بترسه بد نيست تا همين جا که نکشتمش زيادي بهش رحم کردم پشتش وايسادم دستم رو به شونش زدم و اون چرخيد وقتي منو ديد خشکش زد مرتب اب دهنش رو قورت ميداد به سمت راست مايل شد و کلاهش رو برداشت قبل از اينکه بگيرمش فرار کرد و در همون حال کلاه رو سرش کرد پوزخندي کنج لبم جا خوش کرد واقعا فکر کرده من نميتونم اگه فرار کنه بگيرمش؟؟؟طلسم بسته شدن شکاف رو سريع خوندم و اون تا اومد از شکاف خارج بشه محکم به ديواري نامرئي برخورد کرد دست به جيب تماشاش ميکردم من کاري نکردم انقدر هول شده بخوام کاري بکنم ميخواد چيکار کنه؟؟از وايسادن خسته شدم ديگه از ترس گريه اش گرفته بود به سمتش رفتم همچنان خودش رو به ديوار ميکوبيد ولي اون تا من نخوام نميتونست بره حضورم رو حس کرد با يه حرکت برگشت خودش رو به همون ديوار چسبوند و گفت:

-من تو شيطان من نميخوا..

-بس کن

با دادم ساکت شد لبش از ترس ميلرزيد اشتباه کردم اصلا پر جرئت نبود

-اينجا چيکار داري؟؟؟

جوابي نداد اخه دختر تو مرض داري وقتي انقدر ميترسي مياي بيرون؟؟؟خوشم ميومد که ميترسيد داد زدم:

-گفتم اينجا چيکار داري؟

بدتر چسبيد به ديوار رفتم جلوتر بدن نحيفش ميترسيد به نظر سال پاييني ميومد...اصلا حوصله جنگيدن نداشتم فقط ميخواستم از ترسيدنش لذت ببرم با يه حرکت سرش رو بالا اوردم چشماش ابي بود صورتش سفيد سفيد واقعا زيبا بود در چشماش غرق شدم اونم انگار در همين حس و حال من بود ديگه نميتونستم اذيتش کنم انگار ميل به بوسيدنش داشتم!!سرم رو جلو بردم نفسام به صورتش ميخورد و داغش ميکرد چشمام بسته شد و....

****

چشمام بسته شد در يک سانتي صورتش چشام باز شد داشتم چيکار ميکردم؟من يه شيطان داشتم بزرگترين قانون شکني مدرسه رو ميکردم؟واقعا؟اونم من؟مني که حتي به شيطاناش هم همچين حسي نداشتم داشتم با تمام احساساتم يه فرشته رو ميبوسيدم؟ ورد باز شدن رو خوندم تکون نخورد تقلايي نکرد اروم گفتم:

-برو

انگار نمي شنيد دوباره دادي زدم و گفتم:

-برو ديگه

کلاهش رو گذاشت رو سرش و با تمام توان دويد با رفتنش به اين فکر کردم چرا گذاشتم بره؟چرا دوست داشتم ببوسمش؟ فکرم و ذهنم درگير اون دختر بود واقعا هرکاري ميکردم چشماي ابيش که مظلوميت ازشون ميباريد رو نميتونستم فراموش کنم من چه اتفاقي داشت برام ميوفتاد؟اروم سمت خوابگاه برگشتم داشتم وارد اتاقم ميشدم که ناتاليا رو ديدم اين هزارمين بار بود که رابطه رو بهم ميزد بعد يه بهونه پيدا ميکرد بياد پيشم تا من منت بکشم ولي عمرا الان ديگه نه الان که درگير يه دختر چشم ابي هستم نه....نه حوصله ناز و عشوه هاش رو داشتم نه چشماي خاکستريش من فقط چشم ابيه خودمو ميخواستم سرمو چند بار تکون دادم تا اين فکرهاي مزخرف رو از ذهنم بيرون کنم و باز هم به ناتاليا نگاه کردم داشت با پا و دست در اتاقم رو ميکوبيد کلافه پوفي کردم و به طرفش رفتم پشتش وايسادم و گفتم:

-از اين در چيزي ميخواي؟

يه هـــــــه گفت و برگشت و با اخم گفت:

-وسايلم خونت جا مونده

کلمه اي شبيه هوم از لبم خارج درو باز کردم اومد پشت سرم بياد که برگشتم و با سردترين لحن ممکن گفتم:

-الان که ديگه دوست دخترم نيستي پس بهتره بيرون منتظر بموني ميدوني که من پسر جذابيم ميترسم نتوني خودت رو نگه داري!

خدايي قشنگ شستم گذاشتمش تو بوسه ها اکثرا اون پيش قدم ميشد و الان داشتم با بي رحمي اين رو بهش ميکوبيدم به صورت خشک شدش اهميتي ندادم و درو محکم بستم و رفتم داخل منظور خانوم از وسايلم يه تاپ بندي و يه کش مو بود هردو رو گرفتم و در رو باز کردم و خشک گفتم:

-بيا

اخمي کرد و گفت:

-ممنون اقاي تروبان(torooban)

روي اقاي تروبان تاکيد کرد و اين منو به خنده انداخت در رو بستم و روي مبل لم دادم دوباره اون چشما اومد جلوي چشمام بايد فکرم رو مشغول ميکردم بايد کمي روي قدرتهام کار کنم خيلي وقته تمرين نکردم... فکر کنم اگه من بخوام با اون دختر فرشته بجنگم از ترس همون جا بيهوش بشه لباسام رو عوض کردم و شروع کردم به تمرين

*****

حوله رو روي دوشم گذاشتم بعد يک ساعت سمت اتاقم برگشتم و داخل رفتم اول يه راست رفتم تو حموم توي وان خوابيدم و با اتيشم اب رو داغ داغ کردم چشمان ابي ديگه حالم از اين منظره بهم ميخوره سريع خودم رو شستم و اومدم بيرون به فردا و مبارزم با اون دختر فکر کردم چه روزي بشه!يعني اون چشم ابي هم مياد؟؟؟معلومه بايد بياد......طبق قوانين همه بايد حضور داشته باشن...

ايسا

داشتم از ترس بيهوش ميشدم وحشتناک بود بيا تو از يکي که هيچ کاري باهات نداشت مثل چي ترسيدي حالا با سلفوس ميخواي چيکار کني؟؟؟؟به اينا فکر ميکردم و فقط ميدويدم به در مدرسه رسيدم ديگه رسما نفس کم اورده بودم کم مونده بود با همون لباسها برم داخل...درجا تغيير لباس دادم يک بار تو صورتم زدم که رنگ پريده ام برگرده حالم از اين همه ضعف بهم ميخورد دوباره دويدم سمت اتاقم پشت در نشستم و در رو بستم اعصابم داغون بود ميخواستم مثلا برم بيرون چهارتا شيطان ببينم ترسم بريزه ولي الان بدتر شد ترسم دوباره برگشت در صدا خورد با صداش سريع از جا پريدم ملکه بود براي اولين بار صورتي که از عصبانيت برافروخته شده بود رو ديدم واي يعني چي شده؟فهميد؟

-کجا بودي؟

-من؟تو اتاق

-ايسا دروغ نگو تو رفته بودي بيرون و با اينکه ميدونستي امروز روز شيطانهاست تو قانون شکني کردي

-من ملکه...

دستش رو اورد بالا تا ساکتم کنه

-هيچ بهانه اي مورد قبول نيست تا 1 هفته قدرتات ازت گرفته ميشه

دهن باز کردم که باهاش حرف بزنم که گفت:

-اصرار کني ميشه دو هفته

سرم رو انداختم پايين اولين بار بود که انقدر جدي بود...

-بيا اتاقم سريع

حرفي نزدم و پشت سرش راه افتادم ميخواست قدرتم رو بگيره لعنتي از کجا فهميد؟؟؟نکنه اتنا بهش گفته؟تا جايي که من ميدونم در عصبانيت خيلي تصميمات بدي ميگيره...ولي منو نميفروشه اما منم اون رو فروختم پس از اون بعيد نيست...

به در اتاق رسيديم ملکه در رو باز کرد و منو فرستاد داخل

-به خاطر اين کارت مبارزه ات تا يه هفته افتاد عقب برو جلوي حوض

اب دهنم رو قورت دادم و جلوي حوض وايسادم به داخلش نگاه کردم کمي گذشت احساس کردم چيزي از وجودم داره کنده ميشه جيغ ميزدم تقريبا بعد 1 دقيقه بعد درد تموم شد چشمام سياهي رفت صورت ملکه ديگه جدي نبود متعجب بود....چشمام بسته شد و افتادم روي زمين...

******

چشامو باز کردم کمي اطراف رو نگاه کردم نميدونستم کجا هستم يکم به درو ديوار نگاه کردم و فهميدم توي درمانگاه هستم قلبم فشرده شد اه قدرتام رو ازم گرفتند من بيهوش شدم تا اونجا که ميدونستم براي گرفتن قدرت ها بيهوش نميشيم ولي چرا من بيهوش شدم؟در باز شد و ملکه اومد داخل عصبي بود کاملا از حرکاتش مشهود بود

-اينجا چه خبره؟چرا بيهوش شدم؟

-ايسا اتفاقات عجيبي قراره بيوفته فقط تو ميتوني درستش کني!فقط دعا ميکنم اون اتفاقات نيوفته

-چي؟؟؟چه اتفاقاتي؟؟منظورتون چيه؟

-بايد در برابر قوي ترين نيروي جهان ما مقاومت کني وگرنه دنياي ما نابود ميشه

اين چي ميگه؟؟؟من؟؟؟؟در برابر قوي ترين نيروي جهان مقاومت کنم؟اون نيرو چيه؟

-يعني چي؟

احساس کردم صداش ميلرزيد...فقط گفت:

-افسانه تکرار شد..

-ملکه صبر کنيد ملکـــــــــه..

گوش نکرد و رفت بيرون... براي چي نصفه ميگه و مغز منو مشغول ميکنه؟دوباره صداش تکرار شد"در برابر قوي ترين نيروي ما تو بايد مقاومت کني"چه نيرويي ميتونست باشه؟؟؟

هنوز تو شوک حرفاي عجيب ملکه بودم فقط يه جمله بهم گفت و همون به اندازه يه کوه درگيرم کرده بود:

"حوض نميتونه قدرتهاي تورو بگيره چون تو از قدرت جسمي بالايي برخورداري و اين مانع ميشه يه چيز ديگه هم هست که مانع ميشه ولي انقدر مطمئن نيستم که به زبون بيارمش...اميدوارم فقط اميدوارم اون نباشه"

هر چقدر هم اصرار کردم هيچي بهم نگفت در اخر هم منو از اتاقش بيرون کرد و گفت که مبارزه فردا انجام ميشه و اين يعني اون پسر دوباره مياد و من ميتونم ببينمش احساسي داشتم که تا به حال تجربه اش نکرده بودم وقتي تو چشمام نگاه کرد ديگه ترسي نبود من غرق در ارامش بودم وجودش بهم ارامش ميداد و اين يعني فاجعه و بزرگترين قانون شکني هر چقدر ميخواستم از اين افکار فاصله بگيرم کمتر موفق ميشدم نميتونستم اروم روي تختم رفتم و چشم روي هم گذاشتم اما خوابم نميبرد فردا جي ميشه؟؟ملکه چه چيز ديگه اي رو ميخواد بهم بگه ولي نميتونه؟؟؟اينجا چه خبره؟؟؟و اينکه هنوزم برام ابهام مونده که کي به ملکه خبر داد که من بيرونم؟بايد ازش بپرسم حدسم اين بود که يکي از پنجره منو ديده ولي منو که نميتونست بشناسه پس چطور فهميد کي هستم؟انقدر به اين چيزها فکر کردم که خوابم برد.....

********

صبح بيدار شدم اولين چيزي که يادم اومد نبرد تن به تن سختم و ديدن دوباره اون پسر بود...سمت کمد لباسام رفتم نميخواستم لباسهاي تکراري بپوشم من به لباس تک ميخواستم اخه امروز يه روز خاص بود برام بنابراين ميخواستم لباسهاي ديگه ام رو امتحان کنم....در کمد رو باز کردم بعد از کمي گشتن لباسي رو ديدم که لبخند به لبم اورد لباس ابي بود و دکلته روي قسمت بالاتنه اش کلا نگين هاي رنگي رنگي بود و هرچي پايين تر ميومد نگين ها به صورت ابشاري و خط خط پخش ميشدند قسمت پشت لباس هم کمي بلند تر از قسمت جلو بود....تل رنگارنگم هم باهاش ست بود موهام رو شل و ول بافتم و تل رو روش گذاشتم نفس عميقي کشيدم و دوباره ترس واردم شد از اينکه تو اين سن بميرم ميترسيدم چون در موقع نبرد دونفره هيچ کسي اجازه دخالت نداره تصميم با خودشون يا ميکشن يا فقط ميترسونند گزينه دوم اکثر اوقات پيش نمياد و اين که منو ميترسونه....و منم از همين مرگ از مرگي پر از درد ميترسيدم اينکه من جيغ بزنم و اون لذت ببره منم از همين ميترسيدم در صدا خورد اب دهنم رو قورت دادم و عصبي با ناخونام بازي کردم

-موقع نبرده ملکه منتظر شماست

سري تکون دادم و سمتتالار مبارزه رفتم...و به طرف جايگاه ملکه تعظيمي کردم و گفتم:

-کاري داشتين؟؟

-ايسا من مطمئنم افسانه رو دوباره تکرار ميشه... منخوابش رو ديدم ولي بازم اميد دارم که نشه اين نبردت فقط تن به تن نيست نبرد ذهنتهم هست نبايد بترسي فقط خودت رو نباز

ميتونستم قسم بخورم يککلمه از حرفاش رو نفهميدم فقط سرم رو تکون دادم يعني چي ميخواد بشه؟؟اين جمله مرتبتو ذهنم تکرار ميشد"اين نبردت فقط تن به تن نيست نبرد ذهنت هم هست"يعنيچي؟؟؟دست ملکه به طرفم اومد و شنلي به رنگ لباسم رو بهم داد بعد از پوشيدنش شنيدنصداي ناگهاني رعد برق با بازگشت ناگهاني من و شکستن گردنم و جيغم يکي شد....وقتيبرگشتم يه ابر سياه رو ديدم يه ابر خيلي بزرگ که مردم روش هستن اين ورود شيطانهارو اعلام ميکرد...ابر دقيقا کنار جايگاه فرشته ها وايساد و پله اي از گوشه اش دراومد دقيقا مثل جايگاه ما به ملکه نگاه کردم صداي ملکه رو دوباره شنيدم:

-نترس فقط يادت باشه علاوه بر نبرد تن به تن نبرد ذهنتهم هست

اه نميشد اين رو نميگفت ومغزم رو مشغول نميکرد؟؟؟؟عصبي شده بودم چشم مينداختم تا اون پسر رو يه نگاه ببينمولي نبود... صداي ناقوس رو شنيدم اين يعني ما بايد بريم وسط زمين و از ترسنميتونستم برم با خودم گفتم:دختر چته؟نميخورتت که! انقدر نترس حالا شايد بهت رحمکرد و خونت رو نريخت يا شايد هم تو پيروز شدي(به اين يکي زياد مطمئن نيستم) با اينحرفها يکم اروم گرفتم و تونستم لرزش دستام و پاهام رو کنترل کنم به وسط زمين رسيدمطبق قوانين شنل رو سرم رو سلفوس بايد برميداشت و منم شنل اون رو...به هم رسيديميکم فضولي کردم ببينم صورتش معلومه؟ولي دريغ قشنگ پوشونده بودنش دستامون هم زمانبالا اومد و من شنلش رو برداشتم و اونم شنل منو از چيزي که ديدم خشک شدم اونم فرقيبا من نداشت...

سلفوس:

با ديدنش حس هاي مختلفي بهم هجوم اورد با تعجب گفتم:

-تو اينجا چيکار ميکني؟

و با پوزخند اضافه کردم:

-واقعا ميخواي با من بجنگي؟تو؟تويي که من کاريت نداشتم داشتي از ترس ميلرزيدي؟

اخماش تو هم رفت و گفت:

-با خودت چي فکر کردي؟يهو ميپري جلوم منم برات لبخند بزنم؟

-نه خب...

پريد وسط حرفم و گفت:

-ميخواي...من رو بکشي؟

پوزخندم عميق تر شد:

-پس قبول داري بازنده اي؟

دوباره سوالش رو تکرار کرد بهش نگاه کردم...لحظه اي اين صورت سفيد رو با صورت خوني که بعد از مبارزه با من براش اتفاق ميوفتاد مقايسه کردم...اخمام تو هم رفت براي اولين بار احساس دلسوزي کردم!

-نه نميکشمت

لبش رو با زبونش تر کرد خواست چيز ديگه اي بگه که صداي ناقوس بلند شد اين يعني زمان مبارزه است نفس عميق و تند شدن ضربان قلبش رو شنيدم...لحظه اي تو چشمام نگاه کرد اون چشمه زلال پر از اشک بود...با بغضي که به زور فقط بغض مونده بود گفت:

-لطفا اروم

با تعجب گفتم:

-چي؟

-ضرباتت رو ميگم اروم بزن

چشماش رو بست تا به خودش مسلط بشه ولي با باز کردن چشماش قطره اشکي از لاي مژگانش فرو ريخت دستم رو به سمت صورتش بردم و نوازشش کردم،شوکه شد اين رو از تکون ناگهانيش فهميدم...اما وقتي تو چشمام نگاه کرد،چشماش کم کم مخمور شد صداي زمزمه مردم رو ميشنيدم توجهي بهشون نداشتم برام مهم نبود که که همه ببينند برام مهم نبود که اين بزرگترين قانون شکني سرزمين هيچي و هيچکس به جز اون دوتا تيله جلوي چشمم مهم نبود...دستم رو زير چونش گرفتم به سمت خودم کشيدمش و با اشتياق بوسيدمش...اسمون غريد و سياه شد

همون لحظه نگهبانان از همه جا فرو ريختند و ايسا رو از من جدا کردن...لحظه رو تو چشمام نگاه کرد و سرش رو پايين انداخت تقلا کردم تا از دست نگهبان ها خلاص بشم از ميون جمعيت ملکه اناهيد و شاه اترون به سمت ما هجوم اوردند شاه به نگهبان ها اشاره داد ازادم کنند دقيقا وقتي که ازاد شدم سمت شاه رفتم و گفتم:

-اينجا چه خبره؟

-اين رو من بايد بپرسم سلفوس

-من،من واقعا نميدونم چي شده...فقط وقتي نزديکش ميشم نميتونم خودم رو کنترل کنم

ابروهاش بالا پريد و گفت:

-وقتشه

-وقت چي؟

جوابم رو نداد به جاش گفت:

-هيچي نگهبان

-بله قربان؟

-مردم رو متفرق کن

-چشم

و رو به من گفت:

-تو هم به تالار گفتمان بيا

پشت سرش به راه افتادم ايسا رو اونجا ديدم...روي صندلي نشسته بود و به شدت عصبي بود و با اصرار از قاضي چيزي ميخواست به راحتي ميشد از حالتش فهميد داره خواهش ميکنه...ملکه پا در ميوني کرد و گفت:

-من مشکلي ندارم...ايسا اگه ميخواد تنها با من حرف بزنه مشکلي نيست

قاضي با ترديد به ايسا نگاه کرد ولي اجازه صادر شد و ملکه و ايسا به سمت اتاق ديگري رفتند...

-حالا ميشه بگين موضوع چيه؟

سري تکون داد و رو به قاضي گفت:

-ما بايد تنها باهم صحبت کنيم

دست من رو گرفت و سمت اتاق ديگه اي برد و گفت:

-راستش من دقيقا مطلع نيستم ولي...سالها قبل از حيات شما...ملکه اي به اسم اهنام در اين سرزمين يعني سرزمين مانتاروس حکومت ميکرد...اون وقت ها ديدن شيطان و فرشته ممنوع نبود ولي اجازه نداشتن فراتر از ديدن همديگه پيش برن فقط با هم نميجنگيدن و به نوعي از هم متنفر نبودن...اما ملکه سرزمين الگو مردمش پاش رو کج گذاشت و با يه شيطان رابطه داشت به اسم لارون...کم کم اين موضوع براي همه مشخص شد و ملکه حامله شد همه متعجب بودن و از ملکه شون متنفر چطور ممککن بود ملکه اي بدون اينکه همسر داشته باشه حامله باشه؟همين کم کم مردم رو از ملکه دور کرد...ولي مشکل اصلي وقتي بود که يه روز اهنام عصباني شد و اون شيطان رو به همگان نشون داد و مردم عصباني شدن چون اين ممکن بود سرزمين ها رو به هم بزنه شبانه به لارون حمله کردن ملکه وقتي جسد خونينش رو ديد همه کساني که اينکار رو کردن دار زد مردم اعتراض کردن به نيروهاي بالاتر از سمت سرزمين خورشيد نگهبان هاي اصلي به مانتاروس اومدند تا اهنام رو به زندان ابدي بفرستند ولي اهنام قبل از رفتنش نفرين کرد سرزمينش رو به 3 بوسه نابودگر...3 بوسه که حيات سرزمين رو از بين ببره...

-ميشه بهتر توضيح بدين؟اينا چه ربطي دارن؟

-صبر داشته باش پسر...اهنام نفرين کرد سرزمينش رو مردمش رو...حتي به دختر خودش هم رحم نکرد قدرتش رو واگذار کرد به دخترش و اون رو ضد مرگ کر دکسي نميتونه قدرت هاي اون دختر رو بگيره يا بکشتش...نفرينش يه عشق بود يه عشق ناخواسته از پيش تعيين شده که در سن 18 سالگي دختر خودش رو نشون داد...همه چيز از قبل کنترل ميشه...وقتي نزديکش ميشي نميتوني ازش چشم بگيري چون تورو کنترل ميکنن...

-يع..يعني ايسا اون دختر نفرين شده اس؟

-درسته ايسا يه دختر نفرين شده اس

-حالا چي ميشه؟

-دقيقا نميدونم دادگاه تعيين ميکنه...

-فهميدم

و ادامه دادم:

-فکر کنم بهتره بريم

-درسته بريم...

از اتاق خارج شديم لحظاتي بعد ايسا با چشماني سرخ و صورتي خيس نمايان شد و پشت سرش ملکه وارد اتاق محاکمه شد قاضي اخم کرد و گفت:

-خانوم ايسا مانترا با توجه به اينکه شما موضوع نفرين مادرتون رو ميدونين پس ما تصميم گرفتيم از گردنبند هاي اب و اتش استفاده کنيم

و به نگهبان اشاره کرد:

-گردنبند رو بيارين

نگهبان دوان دوان از اتاق خارج شد و لحظاتي بعد با گردنبندي با نشان اب و اتش برگشت گردنبند اتش رو در گردن من اويخت و گردنبند اب رو به ايسا داد ايسا لبخندي زد و گردنبند رو توي گردنش گذاشت ملکه با تشويش گفت:

-حالا به سلفوس نزديک شو

ايسا اب دهنش رو قورت داد و به سمت من اومد دقيقا در فاصله 3 متري من متوقف شد انگار ديگه نميتونست جلوتر بياد ديواري جلوي حرکت ما رو ميگرفت...همين که همه نفس راحتي کشيدن ناگهان صداي شکستن وحشتناک شيشه شنيده شد و ديوار بين ما فرو ريخت و از ميان دود هايي که همه جا را پوشانده بود زني قرمزپوش با موهاي طلايي نمايان شد همه شوکه شدند و فرياد زدن:

- اهـــــــــــــنـــــــــ ــــــام

ايسا

هنوز تو شوک چيزهايي که ملکه بهم گفت بودم که فرياد:

-اهنـــــــــــــــام

رو شنيدم از سلفوس جدا شدم همه شوکه بوديم داد اهنام مارو به خودمون اورد:

-زانو بزنيد

يکي از اعضاي شورا که از همه شجاعتر بود گفت:

-ما در برابر نفرين شده ها زانو نميزنيم، بگيرينش

سربازان به سمتش هجوم بردن پوزخندش به قدري پر تمسخر بود که احساس بدي بهم دست داد همون لحظه که نيزه ها داشتند داخل تنش فرو ميرفتند...اهنام غيب شد

و دقيقا پشت سر من ظاهر شد از شدت وحشت جيغ کشيدم و خواستم فرار کنم که گفت:

- با من بيا

و دستش رو چرخوند و يک اينه که به شکل دايره وار ميچرخيد ظاهر شد نگهباني جلوي من ايستاد گفت:

-نميذارم ببريش تو نفرين شده اي تو زنداني هستي

اهنام پوزخندي زد که کم کم به قهقهه تبديل شد کاري نکرد فقط در چشمان نگهبان زل زد بعد مدتي نگهبان با چشماني باز روي زمين افتاد جيغي زدم و خواستم سمتش برم که اهنام گفت:

-نمرده ولي اگه همراهم نياي بهت اطمينان ميدم ميميره

دستم رو با کمي مکث توي دستش گذاشتم لبخندش عميق شد و منو داخل اون اينه هول داد چشمام رو بستم و وقتي باز کردم داخل يه قصر بودم که از يخ ساخته شده بود بود مگه مادر تو زندان نبود بود؟اينجا چه خبره؟

-ميبينم نفرين عمل کرده جالبه خيلي جالبه هم تو همون طور که منو سوزوندي ميسوزي و سرزمين لعنتي نابود ميشه...

:دندون قروچه اي کردم و گفتم

-تو رذلي تو پستي چطور تونستي؟چرا باهام اينکار رو کردي؟اصلا..اصلا مگه تو نمردي؟

قهقهه اش قطع شد رگه هاي طلايي دوباره سرخ شدن اوه اوه عصبانيش کردم مگه چي گفتم؟

-تو عشق من رو کشتي ازت بيزارم متنفرم حالا تو هم عذاب عشق رو ميکشي و سرزميني که منو در بدترين شرايط طرد کردن نابود ميشه اولين بوسه که نفرين رو به عمل مياورد که نفرتها رو از بين ميبرد يعني فرشته و شيطان باز هم عاشق ميشن و دومين بوسه مردم رو نابود ميکنه و سومين بوسه معلوم نيست واسه کيه؟اما سرزمين رو نابود ميکنه و پرونده نفرين ملکه اهنام تا ابد جاودان ميمونه...من نمردم منتظر بودم که نفرين عملي بشه نيمي از قدرتام رو بخشيدم همه فکر کردن پرونده تموم شده و ملکه مرده و تو زندان داره ميپوسه ولي داستان اصلي تازه شروع شده من منتظر بودم تا زمانش برسه و برگردم قدرتام رو تامين کردم قدرتمند تر از هميشه

دستام ميلرزيد قلبم انگار وايساده بود بده خيلي بد مادري که هميشه چشم انتظارشي ازت متنفر باشه خيلـــــــي بده

-خيلي خب حالا که زندگي منو نابود کردي چطور تونستي؟تو ما....

داد زد-من مادر تو نيستم تو عشق منو گرفتي منو به جنون کشوندي سرزمينم رو به خاطر وجود تو از دست دادم همه چيز تقصير توئه تــــ..

اين دفعه نوبت من بود داد بزنم:

-بس کن به خاطر وجود من نبود تو وجودش رو نداشتي که بموني

ديگه به جنون رسيدم با دست به خونه اشاره کردم و فرياد زدم:

-اينجاست؟خونه تو اينجاست؟زندگيت اينجاست؟تو ملکه بودي حالا ميخواي سرزمين خودت رو نابود کني؟فکر ميکني همه چيز به خوبي خوشي تموم ميشه؟سرزمين نابود بشه به تو چي ميرسه؟بگو چي ميرسه بابا برميگرده؟من نابود بشم به تو چي ميرسه بابا برميگرده؟

با صداي گرفته اي گفت:

-انتقامش که گرفته ميشه

اتيش گرفتم اتيش

-انتقام؟اون گفت بيا از بچه خودمون از سرزمينمون انتقام بگير اره؟؟

انگار تحت تاثير قرار گرفته بود...ولي چشماش دوباره سخت شد:

-من بهت يه فرصت ميدم براي نجات سرزمينت اگه موفق بشي ميتونم نفرين رو بردارم.

اميدوار شدم اما گفتم:

-از کجا معلوم راست بگي؟؟

-ديگه بستگي به خودت داره....مثل اينکه سرزمين برات ارزش بالايي داره درست نميگم؟

-بايد چيکار کنم

دستش رو توي هوا تکون داد يه خنجر توي دستش به وجود اومد خنجر رو پرت کرد دقيقا از کنار گوشم گذشت با ترس نگاش کردم که گفت:

-نگران چي هستي؟هنوز براي مرگ زوده...اگر به هر دليلي موفق نشدي خودت و عشقت بايد بميريد و سرزمين هم نابود بشه

-اما...

-اين شرايط منه اگه قبول ميکني راه حل رو بهت بگم...

کمي مکث کردم و گفتم:

-قبول ميکنم

-خوبه حالا برگرد و پشتت رو نگاه کن..

با کمي تعلل برگشتم پشتم يه نقشه بود يه نقشه که انتهاش به خورشيد ميرسيد

-اين ديگه چيه؟؟

-نقشه سرزمين من

با تعجب و خشم گفتم:-سرزمين تو؟

-بله سرزمين خورشيد

-من..من نميدونستم چنين جايي وجود داره...اصلا سرزمين خورشيد مگه براي نگهبانان اصلي نيست؟

لبهاش به خنده باز شد و گفت:

-براي نگهبان هاي اصلي بود...

قهقهه اي زد و گفت:

- الان من نصف قدرتم رو ندارم اما سرزمين تازه اي دارم سرزمين اتيش سرزمين خورشيد

-سرزمين اتيش؟مگه تو يک فرشته نيستي؟

-سوال خوبي بود دخترم اما فعلا براي جوابش زوده..

"دخترم"رو با لحن نفرت انگيزي بيان کرد.

-اين نقشه رو ميبيني؟(نذاشت جواب بدم)نقشه سرزمين منه و مهم ترين قسمتش خورشيده.....شما بايد به خورشيد برسيد و اشکش رو دربياريد....ولي اسون نيست گريه خورشيد مثل ابر نيست که به راحتي دربياد خورشيد هزاران ساله اشکي نريخته اونارو محفوظ نگه داشته اگر بتونيد يه قطره اشکش رو به دست بياريد ميتونيد سرزمين رو نجات بديد.

چشمام از تعجب گشاد شد شنيده بودم ابر گريه ميکنه چون اينکار بچه هاي فرشته ها بود اونها روي ابرها بپر بپر ميکردند و باعث برخوردشون ميشدن و اين اشکشون رو در مياورد ولي هيچ وقت درباره اشک خورشيد نشنيده بودم برخلاف اينها پرسيدم:

-چرا جمع ميبنيدي؟

-تو و سلفوس

-من چجوري به اونجا برسم؟تازه مگه شورا ميذارن ما دوتا باهم بريم سفر؟

-اون شورا براي سرزمين هرکاري ميکنند در ضمن اين سفر تفريحي نيست جون سرزمين رو دوش شماست

-من...من واقعا نميدونم چي بگم

-من حوصله صبر ندارم جوابت بله اس من ميتونم از چشات بخونم..

راست ميگفت ولي نميتونستم به اين مار خوش خط و خال اعتماد کنم خيلي سخت بود...ولي جون هزاران فرشته و شيطان در ميان بود پاي سلفوس در ميان بود...

-باشه،باشه قبول ميکنم

-اين سفر شرايط خاص خودش رو داره ده مرحله وجود داره که جنگ با موجودات عجيب و غزيب نيست جنگ با احساسه(لبخند مرموزي زد)من تا اونجا در ده مرحله شمارو اسير ميکنم و بعد بايد به مهمترين مرحله برسيد بايد اشک خورشيد رو دربياريد ولي اگه موفق نشدين همتون ميميرين

خواستم حرفي بزنم که گفت:

-حرفام تموم نشده....اگر در طول سفر هرگونه بوسه اي وجود داشته باشه ميتونم بهت قول بدم نفرين عملي ميشه به همون ترتيب انجام ميشه....اما درباره اشک خورشيد بايد بهت بگم اگر هم ديگر رو ببوسيد اشک خورشيد تا نفهمه عشقتون کاملا واقعيه و دور از نفرينه اجازه ورود رو بهتون نميده....سوالي مونده؟

با دستام بازي کردم لبم رو با زبونم تر کردم و پرسيدم:

-منظورت از نبرد با احساسات چيه...

پوزخندي زد و گفت:

-خوشم اومد دختر باهوشي هستي....من به همراه 10 موجود سرزمينم صحنه هاي احساسي رو اماده ميکنيم...شما بايد زرنگ باشيد و اگاه چون اگر در اون صحنه ها کنترل خودتون رو از دست بديد و همديگر رو ببوسيد به خورشيد ثابت ميشه شما کنترلي روي رفتارتون نداريد و کارهاتون از عشق نيست هوسه...

-اما اين نفرين منو کنترل ميکنه....

جوابي نداد و با نخون هاي بلندش خطي فرضي روي گلوش کشيد...منظورش چيه؟

-منظورت از اين کار چي بود؟

-اگه ميخواستم جواب ميدادم وقتي جواب ندادم يعني هيچ وقت نميدم خودتون بايد جوابش رو پيدا کنيد....

-سلفوس چي؟از کجا ميدوني اونم مياد؟

-بايد بياد چون بدون اون نميشه وارد شد....اون تا اينجا نذاشت باهام بياي حالا ميخواد تنهايي تورو بفرسته تو دل خطر؟

خواستم حرف ديگه اي بزنم که گفت:

-گفتني ها گفته شد وقت لالا کردن کوچولو مامان

خنجر رو محکم روي دستم کشيد و خنده اي شيطاني کرد و ديگه چيزي نفهميدم...فقط يه جمله رو شنيدم"شب به خوابت ميام جواب قطعي رو ميخوام"

*********

-ايسا؟؟ايسا باز کن چشمات رو....

صداي ارامش بخش ملکه رو شناختم با نگراني ادامه داد:

-چي شد؟اهنام بهت چي گفت؟

صدام گرفته بود روي بازوم به شدت ميسوخت

-مل...ملکه من الان نميتونم به...تون بگم نميتونم تکون بخورم...

تا خواست حرف ديگه اي بزنه شاه پشت سرش نمايان شد به سمتم دويد و گفت:

-ايسا سالمي؟خوبي؟

-خو...خوبم

-حالم بهتره ممنون(رو به ملکه گفتم)ملکه لطفا همه شورا رو جمع کنيد من بايد يه چيز مهم بهتون بگم

انگار فهميد خيلي مهمه بي هيچ حرفي بلند شد ...

وقتي حرفها و توضيحاتم تموم شد همه از تعجب خشک شده بودند....حتي شاه اترون که فرمانرواي اتش بود درباره سرزمين خورشيد چيزي نميدونست و هميشه فکر ميکرد اونجا براي نگهبانان اصليه....ملکه از جاش بلند شد و گفت:

-ما نميتونيم اجازه بديم از کجا معلوم راست بگه؟

-شما تا کي ميخوايد جلوي نيروي نفرين رو بگيريد؟اين يه اميده که خيلي به ما کمک ميکنه سرنوشت رو نميشه عوض کرد......

-اگر در سفر نميتونيد خودتون رو کنترل کنيد چي؟

-حداقل شانسمون رو امتحان کرديم..

-ما نميتونيم سرزمينمون رو به دست شانس شما بسپاريم

-ميتونيد سرزمين رو به بوسه مادو تا بسپاريد؟(با لحن خر کننده اي ادامه داد)هر بوسه يعني نابودي اين يه اميده چرا قبولش نکنيم؟

-اين يه ريسکه...

-ما به اين ريسک نياز داريم

ملکه يه نگاه به همه کرد انگار با نگاهشان باهم موافقت کردند....

-باشه ولي بايد قول که هيچ بوسه اي صورت نميگيره....

سريع گفتم:

-من قول ميدم هيچ بوسه اي صورت نميگيره...

-منم همين طور...

سوم شخص(ناشناس)

خوشحال روي جايگاهم نشسته بودم و نمايشي رو که راه انداخته بودم از داخل گوي شيشه ايم تماشا ميکردم...در باز شد و دخترخونده ام داخل اومد اون هم مثل من زخم خورده بود مثل دختر واقعيم بود....

-سلام مامان قرارتون چطور بود...

-شک ندارم قبول ميکنه بيا جلو تو هم ببين

با لبخندي شاد به سمتم اومد و کنارم نشست و نگاه کرد...

-مامان؟

-بله؟

-مطمئني اونها اينکار رو ميکنند؟

-شک ندارم همه شون نقدر احمقند که متوجه نميشن چه اشتباه بزرگي مرتکب شدند

و خنديدم خنده اي شيطاني و اونم باهام همراهي کرد...من براي اونها نقشه ها داشتم هيچکس نبايد به من اعتماد کنه...

ايسا:

- اهنام به خواب ايسا اومده و بهش اين رو داد

شاه جلو اومد و نقشه رو گرفت شاه بعد از کمي وارسي گفت:

-از کجا معلوم تله اي در کار نباشه؟

-ببينيد ما بايد ريسک کنيم پاي دوتا سرزمين و يه عالمه فرشته و شيطان در ميونه اين يه اميده

نگاه کن توروخدا حرفاي خودم رو داره تحويلش ميده...ديگه از نگاه خيره سلفوس خسته شدم و در يک حرکت سرم رو بالا اوردم و به چشماش زل زدم اون هم به من نگاه ميکرد خيره بدون هيچ حرفي با صداي سرفه شاه به خودمون اومديم.شاه با تمسخر به ما اشاره کرد و گفت:

-اينا الان اينجوري هستن وقتي ما نباشيم چي ميشن؟

ملکه ديگه خسته شده بود لحنش کاملا اين موضوع رو اشکار مي کرد

-ببينيد اين سرنوشته و بايد انجام بشه بايد ريسک کنيم...اگه براي شما مردمان سرزمينتون مهم نيست براي من خيلي مهمه

شاه با ترديد کمي به ما نگاه کرد سرش رو تکون داد و گفت:

-نقشه تون چيه؟اصلا چطور بايد به کسي اعتماد کنين که يه بار به سرزمينش پشت کرده کسي که به دختر خودشم رحم نکرده....

من بالاخره دهن باز کردم و گفتم:

-طبق گفته اهنام ده مرحله وجود داره که هر مرحله نبرد با احساساته نه نبرد با حيوانات درنده...

شاه با بدبيني گفت:

-من به اين موضوع اعتماد ندارم درضمن به اين دوتا هم اعتماد ندارم

-و اون اين نقشه رو بهم داد تا به قسمت اصلي سرزمين يعني پيش خورشيد برم تا بتونم اشکش رو دربيارم....

شاه مشتاقانه گفت:

-سرزمين خورشيد؟ميدوني چند نفر به اونجا رفتن و زنده برنگشتن؟تو ميدوني اينکار رو ميکني؟شايد اين فقط و فقط يه تله باشه

با تندي گفتم:

-بالاخره اينجا بشينيم و دست رو دست بذاريم که سرزمين نابود بشه؟

ملکه تشر زد:

-ايسا درست صحبت کن

نگاهي به سلفوس کردم عادي و ريلکس به ما نگاه ميکرد با سر بهش اشاره کردم شونه بالا انداخت يعني چيکار کنم؟

کلافه دستي به موهام کشيدم و گفتم:

-ببينيد اگر ما اينکار رو نکنيم تا کي ميخواين مراقب ما باشين؟

اترون با نگراني گفت:

-حداقل ما اينجا هستيم که مراقبتون باشيم شما دوتا تنها...

-يه روزي يه جايي که ما تنها ميشيم اون موقع ميخوايد چيکار کنين؟

ملکه که با حرفاي من نگران شده بود رو به شاه گفت:

-به نظر من درست ميگن...وقتي گردنبند در مقابل نفرين تاب نياورد از ما چه انتظاري دارين؟

اترون با جديت به من و سلفوس گفت:

-همه چيز به شما بستگي داره،يه سرزمين رو دوش شماست مسئوليت پذير باشين و خودتون رو کنترل کنين...ما بايد اين فاجعه رو حل کنيم فهميدين؟

-بله فهميديم

-کي بايد حرکت کنيم؟

چه عجب زبون باز کرد فکر کردم لاله

-فردا ميتونيد حرکت کنين

بعد از کسب اجازه از ملکه از قصر خارج شدن ملکه رو به من گفت:

-روز سختي داشتي برو استراحت کن

توي تختم غلت ميزدم و به امروز فکر ميکردم...خيلي غيرمنتظره بود...اتفاقات امروز چيزهايي بودن که اصلا فکرش هم نميکردم...انقدر به اين موضوعات فکر کردم که خواب چشمام رو ربود...

****

دشت زيبايي بود همه جا پر از گل و درختان کمياب سرزمين اما از ميان درختان زني قرمزپوش با نقاب قرمز ظاهر شد تمام گل ها خشک شدن درختان فرسوده شدن ولي اون زن به سمت من ميومد سرجام خشک شده بودم نميتونستم تکون بخورم...دستش رو جلو اورد و به بازوم کشيد و گفت:

-يه هديه ست قدرش رو بدون...

****

با جيغ از خواب بلند شدم دستم درد ميکرد جوري که نميتونستم تکونش بدم...جيغ زدم:

-ملـــــــــــــــــــــــ ــــــــــــکه؟نگهبــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ــان؟اهههههههههه