رمان اَمینه (امینه) به قلم مری 72

ژانر : #عاشقانه #اجتماعی

خلاصه :

دختری که تنهاس و برای گذروندن زندگی ، دست تو کیف و جیب ادم ها میکنه ! ... دزد ! ... اَمینه .

دختری که معماها تو زندگیش هست . مثل تنها بودنش !

تو یکی از همین دزدی ها با پسری اشنا میشه که نقاش ! عماد ...

درست زمانی که امینه درحال زدن کیف عماد بوده وارد یه دنیای دیگه میشه .

دنیایی که خیلی دوره ... به اندازه چهارصد سال !

تو اون دنیا عاشق میشه ، تو راه عشق به خدا میرسه !

ساعت حول و حوش هشت شب بود که رسیدم سرکوچه

کوچه ای که همیشه خدا شلوغ بود و پر بچه های قد و نیم قد با لباس ها و سر شکلهای کثیف و سیاه ...

توشون تمیز هم پیدا میشد اما دوتا بیشتر نبودن که اونم بچه های صغری بودن

صغری که یه روز شهرنشین بود و حالا تو خونه ای که پنج سر عائله توش میموندن ...

جعفر با دیدنم با اون دمپایی های ابی رنگ و رو رفته که پاهای سیاه و چرکیش رو قاب گرفته بود دوید سمتم ...

جعفر : امین امین

سرجام وایستادم و کوله پشتی که هم سن همین جعفر بود با یه دستم رو شونم گرفتم و دست دیگم رو به کمر زدم و با تشر گفتم : هووووی صد دفعه نگفتم درست صدام کن ؟؟؟

نفس زنان گفت : ببخشید ولی خب اسمت امین دیگه ... همه امین صدات میکنن

_ همه غلط میکنن با تو

_ هوی چته امین نیومده قال راه انداختی ؟ زورت به بچه رسیده ؟؟؟

سمت شفیع که مثل همیشه سیگارش گوشه لبش بود ، برگشتم

به سرتا پاش نگاه کردم ..

یه مرد دیلاق با پیرهن چهارخونه قهوه ای و کاپشن طوسی و شلوار مشکی و کفشای قیصری سیاه ...

ابرو بالا انداخت و گفت : ها چیه ؟ ... نیگا میکنی ...ادم ندیدی ؟؟؟

_ ادم که خیلی دیدم اما داشتم شباهت این توله رو با تو میسنجیدم

با این حرفم سیگارش رو به دست گرفت و اومد سمتم

شفیع : زنیکه خرررر به من میگی سگ ؟؟؟؟

_ بلانسبت سگ

جعفر رو پس زدم و خواستم برم خونه که کوله پشتیم کشیده شد

کوله رو چنان سمت خودم کشیدم که شفیع پرت شد جلو پام

لگدی به شکمش زدم و گفتم : اخه مفنگی تو که با باد شکم هم میفتی چرا عرعر میکنی ؟؟؟

سیگار توی دستشو زیر پام له کردم و گفتم : به جای این کوفتی بچتو بگیر ور دلت که عین یتیما میگرده ... گند زدی به زندگیت ، نزار این ننه مرده هم بدبخت شه

شفیع : لابد با دزدی ؟؟؟ ‌اره ؟؟؟

سر چرخوندم و با خودم اروم گفتم : نخیر ... میخااااارههههه

لگد به شکمش زدم که دوباره پرت شد رو زمین

_ دست تو کیف و جیب اون و این کردن شرف داره به دود کردن چندرغازای زن بدبخت تو

_ ها امینه چته نیومدی سَــس گرفتی ( صداتو بالا انداختی )

_ هیچی ننه ... بیا تو

با خودم بردمش تو که گفت : چی میگفت شفیع ؟ چیش گفتی که برزخ بود ؟؟

کنار حوض وسط حیاط نشستم و گفتم : پاچه گرفت جوابش دادم

_ سلام امینه ... خسته نباشی

خندم گرفت ...

دزدی کردنم مگه خستگی داره ؟؟؟

اره داره ...خیلیم داره

خستگی که بیشتر از کار پشت میز ...

دویدن ، فرار ، تیز بودن و هزار تا بدبختی دیگه ...

راستی از کی شد که شدم امین قاپ زن ؟؟؟

شاید دوسال پیش یا شایدم از بچگی ...

اره از بچگی ...

از نه سالگی

از همون سنی که میگن دختر به سن شرعی میرسه ، من به امین قاپ زن رسیدم ...

از همون روزی که از فرط گشنگی لقمه این و اون رو از تو کیفاشون برمیداشتم و میرفتم پشت دیوار توالت میخوردم ..

خوب یادم حتی نصفشم همون پشت قایم میکردم که زنگهای بعد بخورم اما همیشه سهم مورچه ها میشد...

ولی مگه ادم گشنه نون پر مورچه و خشک حالیش میشه ؟؟؟

صبح شده بود و یه روز دیگه

روزی که مطمنن مثل قبلی ها قرار با دویدن و استرس سر بشه

لقمه ای که ننه برام گرفته بود خوردم و کتونی های سفیدم رو که حسابی رنگ و رو رفته شده بودن پوشیدم

حیاط مثل هر روز پر ادم بود و شلوغ ...

یه حیاط گرد و بزرگ که سه تا اتاق دورش کرده بودن ، اتاق های که تو هرکدوم چند نفر شب و روزشونو سر میکردن

صغری کنار حوض نشسته بود و لباس های بچه هاش رو میشست و شهین گوشه دیگه ظرف های کثیفش رو میشست

با صدای بلند سلام کردم که هردو جواب دادن ...

رو به صغری گفتم : بچه هات کوشن ؟ نمیان بریم ؟

بلند شد و گفت : چرا الان میان ... بزار صداشون کنم

سمت اتاقشون رفت و از همون جا بلند شروع کرد به صدا زدن

_ مانی ، مینا ... بیایید خاله امینه داره میره ها

خاله امینه .. تنها کسی که مثل ادم صدام میزد همین صغری بود

شهین با نگاه چپی به صغری نگاه کرد و با دهن کجی گفت : خاله امینه .. مثلا میخواد بگه خیلی ادم ... هه

پامو لبه حوض گذاشتم و درحالی که اب به کفش هام میزدم گفتم : لابد تو خوبی و با فرهنگ اره ؟؟؟

لیوان توی دستشو با صدا اب کشید و گفت : تو این خراب شده فرهنگ دیدی سلام برسون

_ ادم اگه ادم باشه تو توالت هم با عن و گوهش با ادب حرف میزنه

صورتش رو جمع کرد و گفت : سر صبح چیز دیگه نبود بگی ؟؟؟

صاف شدم و نگاهی به سرتا پاش نگاه کردم و چشم چرخوندم سمت سمیه دخترش که موهاش همه بهم چسبیده بودن و نامرتب تو صورتش ریخته بودن و ارنجش از چرک به سیاهی میزد

_ یه نگاه به خودت و بچت بنداز بعد از عن و گوه گفتن من ایراد بگیر

با اومدن مانی و مینا بی توجه به پشت چشم نازک کردن ها و فحش های زیرلبیش ، رد شدم

_ بدوید که کلی دیر شده

مانی و مینا دوطرفم وایستادن و مثل هر روز هرسه راهی مدرسه شدیم

_ خب امروز چه درسی داریم ؟؟؟

مانی : فارسی

مینا : نه ریاضی

_ دعوا نکنید هردوتاش قبول ولی سوال های سخت سخت نپرسیدا

هردو باشه ای گفتن و شروع کردن به سوال کردن از من و توضیح دادن جدول ضرب و فارسی و ...

و من به درس دادن های معلم های کوچیکم گوش میدادم و از بر میکردم

اول مینا رو رسوندم و بعد با مانی راهی مدرسش شدیم

مانی : خاله امینه یه سوال بپرسم ؟

_ بپرس

_ من خیلی دوست دارم مثل شما باشم .... شما خیلی خوبی ، همه رو هم حریفی و هیچ کس نمیتونه اذیتت کنه ... چه جور بشم مثل شما ؟؟؟

به چشمای سیاه و معصومش نگاه کردم و جدی گفتم : هیچ کس نمیتونه مثل کسی باشه ... فهمیدی ؟

دستشو کشیدم و دوباره راه افتادیم که گفت : ولی من میخوام مثل شما بشم ... مامانم همیشه میگه شما خیلی مردی منم میخوام مثل شما مرد باشم ... بهم بگید چه جور مرد بشم خواهش میکنم

بی حرف فقط دستشو کشیدم

چی میگفتم ؟ ... کدوم مرد بودن رو بهش یاد میدادم ؟

کدوم کار خوبمو ؟

کدوم ادم بودنمو ؟

مدرسه که رسیدیم جلو پاش نشستم و گفتم : هیچ وقت نخواه که مثل کسی باشی ،همیشه خودت باش ... مانی باش ... اینم یادت باشه نه من مانی میشم و نه تو امینه ... هرکس خودش ،خود خودش ... تو اگه درس بخونی و موفق باشی یعنی خیلی مردی اون وقت مامانت به همه میگه مانی خیلی مرد ... باشه ؟؟؟

فقط سر تکون داد و من امیدوار بودم این سر تکون دادن واقعا به معنی فهمیدن باشه

تو خیابون پرسه میزدم و با چشمای شبرنگم عین عقاب چشم میچرخوندم تا طعمه چرب و چیلی گیر بیارم ...

با پیدا کردنش زیپ کاپشن مشکیم رو بالاتر کشیدم و خونسردو عادی سمتش حرکت کردم ...

درست لحظه ای که سر چرخوندن کیفش رو به چنگ گرفتم و ...

باز من بودم و پاهای دوان و نفس های تند شده ...

صدای داد زدن و دویدن ها رو میشنیدم اما با همون کیف مردم رو پس میزدم و هرلحظه سرعتم بیشتر میشد

اونقدر سریع میدویدم که هیچ کس به گرد پامم نمیرسید ..

اونقدر زندگی سر دوونده بودتم که برای خودم یه پا دونده شده بودم ...

کاملا که از اونجا دور شدم سرعتم رو کم کردم و پیچیدم تو کوچه پس کوچه ها

کوچه خلوت بود ، یه گوشه وایستادم و کیف رو باز کردم و هرچیزی که به دردم میخورد برداشتم ...

و کیف رو پرت کردم یه گوشه و از همون کوچه ها وارد خیابون دیگه شدم و روز از نو

تا نزدیک های ظهر فقط دوتا کیف زده بودم و همینم بسم بود ...

تو پارک نشستم و درحالی که ساندویچم رو گاز میزدم کیف پول یکیشون رو باز کردم و اولین چیزی که به چشمم خورد یه عکس بود ...

قیافه زن رو که ندیده بودم اما حتما خودش بود یا فک و فامیلش ...

بیخیال عکس ، پول های توش رو برداشتم و تو جیب کولم گذاشتم

ساندویچم رو با ولع میخوردم و اطراف رو دید میزدم

دید زدن عادتم بود ، اونقدر چشم چرخونده بودم که دیگه نگاهم ه*ر*ز شده بود و نمیتونست ثابت بمونه ...

چشمم به یه مرد قد بلند که لباس کرم با شلوار اجری پوشیده بود ، خورد

یه کلاه لبه دار کرمی هم سرش گذاشته بود و با یه دقت خاصی به سمتی نگاه میکرد

با خودم گفتم لابد اینم یکی مثل من اما وقتی اون سمتی که نگاه میکرد برگشتم هیچی ندیدم جز دار و درخت ..

دوباره سمت مرد برگشتم که دیدم همچنان نگاهش به اون سمت

با انگشتش رو هوا شکل هایی میکشید و زیر لب چیزایی میگفت ..

به تیپ و قیافش که نمیخورد دیوونه باشه ، به معتاد و دزد هم نمیخورد ... پس چه مرگش بود که همچین میکرد ؟؟؟؟

اصلا به من چه ...

کولم رو برداشتم و برای اروم شدنم تصمیم گرفتم تو همون پارک قدم بزنم

یه پارک بزرگ که تو اون ساعت خلوت بود و تک و توک چند نفر رو میشد دید که زیر الاچیق و سایه درخت ها نشستن

خدایی پارک با صفایی بود ، تصمیم گرفتم هر روز ظهر برم همونجا و ساندویچ هر روزم رو همون جا بخورم و قدم بزنم ...

به نظر که ادم های پر مایه هم میومدن و حتما میتونستم چیزی کاسب بشم

تا شب فقط یه کیف دیگه تونستم بزنم اما همون سه تام اونقدر پر و پیمون بودن که کفافمو میداد

سر راه قرص های ننه و چندتا خرت و پرت دیگه خریدم و رفتم خونه

ساعت ده بود و طبق قانون خونه همه خواب بودن

از پشت پنجره به حیاط نگاه میکردم که چشمم به صغری افتاد ...

زیر نور کم چراغ حیاط نشسته بود و با دقت مونجیق ها رو به لباس توی دستش میدوخت ...

صغری حیف بود برای این کارها ...

صغری ادم این کارها نبود ..

یه زن سی ساله که چهرش بیشتر میزد اما زیباییش همچنان پابرجا بود ...

یه زن با قد متوسط و هیکل لاغر اما مناسب ... چشمای قهوه ای و ابروهای کشیده و باریک و بینی کشیده و لب های کوچیک

موهای مشکی که همیشه فرق بود و کمیش از روسریش بیرون میزد

پای حرفاش نشسته بودم و میدونستم وضع زندگیش خوب بود اما عاشقی اونو میکشونه به همچین جایی

عشق مردی که بخاطر یه لقمه نون شهر دیگه کار میکرد و ماهی یه بار میومد ...

رضا و صغری واقعا لایق هم بودن و هردو علاقمند بهم

بارها دیده بودم ، وقتایی که رضا میاد شبا باهم کنار حوض میشنن و حرف میزنن و اروم اروم میخندن ... خنده هایی که اروم بودن اما عشق ازشون میبارید

شال مشکیم رو سرم انداختم و سویی شرت طوسیم رو انداختم رو شونم و رفتمـ بیرون

با صدای پام برگشت سمتم و لبخندی زد

کنارش نشستم و به سبد قرمز کوچیکی که توش پر پولک و مونجیق بود نگاه کردمـ

_ رضا میدونه کار میکنی ؟؟

لبخندی زد و پولکی رو به پارچه زد و گفت : مگه اون از سختی هاش بهم میگه ؟؟

نگاهش کردم که سرشو بلند کرد

صغری : فکر میکنه نمیدونم کارش سخته و سنگین ... نمیخوام بخاطر من و بچه ها کار زیاد بکنه واسه همین با این کارها پس انداری میکنم

با پوزخند گفتم : کفاف میده ؟؟؟

دوباره مشغول شد و گفت : نه اما حداقل خیالم راحت وقتی شوهرم میاد با همین چندرغاز میتونم یه چیز خوب برای بچه هام بخرم و خیالش راحت باشه که ما اینجا همه چی داریم و نیاز به کار کردن بیشترش نیست

نگاهمو به انگشتاش دوختم و گفتم : چرا دوستش داری ؟ مگه بخاطر همین رضا خانوادتو از دست ندادی ... پس چرا میخواییش ؟؟

به اتاقش اشاره کرد و گفت : مگه الان خانواده ندارم ؟؟؟

با همون سوزن و پولک توی دستش ، دستاشو تو هم قفل کرد و درحالی که به حوض نگاه میکرد گفت : درسته مادر و پدرم رو نمیبینم اما همین که میدونم با برادر و خواهرهام خوشن ، بسمه ... منم با شوهرم ، با بچه هام خوشم

سمتم برگشت و با خنده گفت : رضا خانوادم رو نگرفت ، بلکه خانواده جدیدی بهم داد که با دنیا عوضش نمیکنم و بخاطرشون شده میرم کلفتی هم میکنم

تو چشمای پر اشکش نگاه کردم و گفتم : خیلی مردی صغری ... خیلی ... رضا باید صبح تا شبش دلا راست بشه و شکر خدا که همچین زنی داره

با لبخندش قطره اشکی از چشمش چکید و گفت : رضا همه زندگی من ... خیلی دوستش دارم امینه

سر تکون دادم و گفتم : میدونم ... ایشالا که خدا واسه هم نگهتون داره

_ ایشالا ... ایشالا واسه توام یه همچین رضایی پیدا بشه

لبخند تلخی زدم و گفتم : بچه مردم رو نفرین نکن

اخم ریزی کرد و گفت : اع این چه حرفیه ؟ مگه تو چته ؟ خانم نیستی که هستی ، خوب نیستی که هستی ؟ـدیگه چی باید بخواد ؟؟؟

خنده کنان گفتم : هیچ کدوم اینا نیستم ...هرچی میگفتی شاید قبول میکردم اما این یه مورد خانم بودن هیچ رقمه تو کتم نمیره

_ اره ظاهرت اصلا به خانم ها نمیخوره اما امینه جان به تیپ و قیافه نیست ، نمیگم مهم نیست ،هست ... اما عزیزم مهم ذات ادم ... خودت که بیرونی میبینی چه دخترا و زنایی که لباس انچنانی میپوشن اما یه جو غرور و غیرت زنونه ندارن و خودشونو تقدیم هر بی سر و پایی میکنن ... خانم اونی نیست که لباس و تیپ خانومانه میزنه ، خانم اونی که خانم بودنشو دو دستی تقدیم هرکسی نمیکنه و برای خودش حد و مرز میزاره تا هر مردی بهش دست درازی نکنه ...

سمتم برگشت و گفت : اینکه تو این موقعیت و شرایط پا کج نزاشتی خودش کلیه

بی حرف فقط به حوض نگاه کردم ... حوضی که عکس شمعدونی های دورش و ماه اسمون رو به اغوش گرفته بود و اروم اروم موج میزد و تابشون میداد و انگار براشون لالایی میخوند

شاید حرف صغری درست بود اما منم پا کج گذشته بودم ... منم باخته بودم ...

اره هنوز دختر بودم و تنها دارایم همین خانوم بودنم بود اما پاک نبودم ...

پولی رو خرج میکردم که حق و سهم کسی دیگه بود

کسی دیگه پول دراورده بود و من میخوردم

بخاطر همین خانم موندم مجبور بودم ... وگرنه قبلا اینطور نبودم

امینه ، امین مردم بودم ... اما یکی از همون مردم ، امینه رو کرد نون خور مردم ...

نونی که با زدن کیف و موبایل و هرچیز دیگه سر سفرم میزاشتم ...

نگاه به ماه دوختم ....

هیچ وقت کفر نگفته بودم ... هیچ وقت

دلم نمیومد به خدا حرفی بزنم ...

خدا چه *گ*ن*ا*ه*ی داشت ...

اون که راه راست و غلط روشن کرد اینکه بنده هاش کج میرن تقصیر اون نیست

هیچ وقت *گ*ن*ا*ه* و کم کاری بنده هاش رو به اسم اون نمیزدم و تو همه حال شکرش رو میکردم حتی وقتی کیفی میزدم و راحت فرار میکردم

میدونستم *گ*ن*ا*ه* و حروم اما این *گ*ن*ا*ه* رو ترج

یح میدادم به دست به دست شدن ...

شاید دیگه امینه سابق نبودم اما همیشه امین جسمی بودم که روزی دست خدام بهش خورده بود ... هرچند روح دمیده شده ازش رو با *گ*ن*ا*ه* ودزدی تیره و تار کرده بودم ...

جلوی آینه بی قاب روی دیوار نگاه کردم و شال مشکیم رو سرم کردم و از پشت سر اوردم و پر هاشو بهم گره زدم ... کاپشن مشکیم رو تنم کردم

یه لحظه تو آینه به خودم نگاه کردم ...

صورت کشیده و پوست سفید چشمای درشت مشکی و ابروهای کشیده و پر ...

لب های مناسب و بینی استخونی ...

از نظر خودم تنها ایرادم دهنم بود که زیادی بزرگ بود \:

_ اَمینه ... بیا بچه ها منتظرتن

با آه چشم از تصویر خودم گرفتم و بعد برداشتن کوله م از اتاق زدم بیرون

رو پله ها نشستم و درحالی که کتونیم رو پام میکرد بلند گفتم : معلم های من چطورن ؟؟؟

هردو سمتم اومدن و سلام کردن جوابشون رو دادم و یاعلی گویان بلند شدم و گفتم : بدوید بریم

اون دوتا بدو رفتن سمت در و من هم پشت سرشون

_ اَمینه جان ... چند لحظه

سمت صغری برگشتم و منتظر تا حرفشو بگه

با من من گفت : امروز مینا قرار بره اردو ... راستش من هنوز پولمو از صاحبکارم نگرفتم میشه ... که ...

نزاشتم حرفشو بزنه و گفتم : خیالت راحت ... خودم حلش میکنم

_ جبران میکنم

اخم ریزی کردم و بی حرف زدم بیرون

بچه ها جلو در منتظرم بودم که گفتم : بزنید بریم که سر راه باید خرید هم کنیم

مینا : خرید چی ؟

درحالی که دستاشون رو تو دستم تاب میدادم گفتم : قرار خانم معلمم بره اردو .. مامانش پول داده که واسش خوراکی بخرم

مانی با اخم گفتم : من بهش گفتم به مامان نگه اما گفت

مینا ناراحت گفت : خب همه دوستام میرن

_ خیل خب حالا که چیزی نشده ، یکم خوراکی میخریم ... همین

مانی : من بخاطر مامان میگم ... اون بخاطر ما کار میکنه خسته میشه ، بابام که نیست

دست به موهاش کشیدم و گفتم : خوشم اومد مرد شدی مانی خان

پر غرور لبخندی زد که خندم گرفت

با پول کارم که پرستاری از پیر زنی بود و به قولی حلال بود ، برای مینا خوراکی خریدم و راهی مدرسش کردم و بعد هم مانی ...

اون روز قرار به کیف قاپی نبود و روز حلال بود و باید میرفتم خونه مجاهد برای پرستاری از مادر پیرش که حتی نمیتونست خودش رو کنترل کنه ...

سخت بود اما قابل تحمل تر از کارهای دیگه بود که ابروم رو باید پاشون میزاشتم .

با کلیدی که داشتم در رو باز کردم و وارد حیاط بزرگ و پر و دار درخت خونه مجاهد شدم ...

حیاط به اون بزرگی که داشتن نصفش ارزوی خیلی ها بود تو کثافط غرق بود و هیچ کس بهش نمیرسید

شاخ و برگ های خشک شده و ریخته تو حیاط ، استخر وسط حیاط که اونقدر خاک و اشغال روش ریخته بود ، لجن بسته بود

درحالی که تو دلم با خدا حرف میزدم و از این خوشی و بی توجهی بنده هاش میگفتم ، سمت ساختمون رفتم

بیچاره ملوک سه تا پسر و یه دختر داشت اما یکیشون حاضر نبود مادرشون رو نگه داره

اما تا فرصت پیدا میکردن میرفتن سفرهای خارجی و عشق و حالشون

انگار نه انگار تو این خونه زنی هست که بزرگشون کرده و به اینجا رسونده

زنی که مادر و ارزوی خیلی ها .. مثل من

در رو اروم باز کردم و رفتم تو

کولم رو همون جلو در رو زمین گذاشتم و رفتم سمت اتاق ملوک

تا در اتاق رو باز کردم بوی گند و نجاست زد به دماغم

که صورتمو جمع کردم

شالم رو رو دماغم بستم و استین هامم دادم بالا و بعد از اوردن وسایل ها رفتم به جنگ کثیفی ...

هه ... یادم تو تلوزیون یه تبلیغ دیده بودم که سفیدکننده و اینا رو تبلیغ میکرد و میگفت میره به جنگ کثیفی ... حالا من داشتم کثیفی رو پاک میکردم

اون هم مثل من گند و کثافت بقیه رو پاک میکرد

هیی روزگار ببین به کجا رسیدم که خودم رو با مایع دستشویی مقایسه میکنم ... پووووووف

دوساعت فقط طول کشید اون گند و کثافت ها رو جمع کنم و بعدش رفتم لباس های کثیف رو انداختم تو ماشین و مشغول پختن غذا شدم

خبر مرگش من میومدم اینجا از مادرش مراقبت کنم اما اقا خودش هم میومد و مجبور بودم براش غذا تو یخچال بزارم ،وقتایی که خانمش میره ددر و اون میاد اینجا کوفت کنه وگرنه گادر بیچارش که جز سوپ چیزی نمیخورد

زیر گاز رو خاموش کردم و رفتم تو اتاق ...

اروم و بی حرف رو تختش دراز کشیده

گوشه اتاق یه میز گرد بود و کنارش یه کتابخونه

سمتش رفتم و پریدم روی میز و از بین کتاب ها یکی رو کشیدم بیرون

صفحه اولش رو باز کردم که چشمم به یه نوشته افتاد

" تقدیم به همسر عزیزم ملوک بانو .... ایرج "

چشم از کتاب گرفتم و به ملوک نگاه کردم

زنی که روزی معلم بود و شاگردها پرورش میداد و مطمنن با این همه مال و منال عزیزکرده بوده اما حالا تک و تنها تو این خونه افتاده بود و یکی نمیومد بگه مردی یا زنده ای

کتاب رو کنار گذاشتم و رفتم سمتش

روی تخت نشستم و گفتم : صدام رو میشنوید ؟

اولین بار بود که بعد از چند ماه باهاش حرف میزدم و تا حالا نه اون حرفی زده بود و نه من

نگاهش رو سمتم چرخوند که فهمیدم میشنوه

از پنجره به بیرون نگاه کردم و گفتم : توام از عرش به فرش افتادی اره ؟

هیچی نگفت که نگاهش کردم

نگاهش سمت دیگه بود و اخماش تو هم

_ پسرت میگفت معلم بودی ... چی شده الان حرف نمیزنی ؟

باز هم هیچی نگفت و منم دیگه حرفی نزدم و رفتم و با همون کتاب مشغول شدم

کتابی که یه داستان عاشقانه خارجی بود

اونقدر اسم های عجیب و غریب و شبیه بهم داشت که همه شخصیت هاش رو قاطی کرده بودم

با حرص کتاب رو روی میز پرت کردم و گفتم : لعنت به این اسما ... خو یه چی مثل بزارید تا ادم گیج نشه

_ کاترین ، کارولین ، ویکتور ، توماس ... این چهارتا شخصیت های اصلی داستان

_ پس میتونی حرف بزنی

اخم کرد و گفت : دخترجان بهتر نحوه حرف زدنتو با بزرگتر درست کنی

از رو میز پایین اومدم و درحالی که کتاب رو سر جاش میزاشتم گفتم : بزرگتر نداشتم بهم یاد بده همینم که میتونم حرف بزنم خودش کلیه

_ حالا که میتونی پس درست حرف بزن

سمتش برگشتم و گفتم : بعد چند ماه زبون باز کردی و اما داری توبیخم میکنی و ادب یادم میدی ؟؟؟

هیچی نگفت که سمت پنجره رفتم و پرده رو کامل کنار زدم

کف دستام رو روی لبه تاقچه گذاشتم و گفتم : اون موقع که باید یکی ادب یادم میداد ، کسی نبود ... حالا بعد بیست و پنج سال یکی پیدا شده اما دیر ... خیلی دیر

_ برای ادب و درست کردن رفتار هیچ وقت دیر نیست

تو همون حالت سمتش برگشتم و گفتم : شاید اما من دیگه اعصاب و حوصله گوش کردن به حرف کسی ندارم تا ادب بشم

با سر به درخت بزرگی که تو حیاط بود اشاره کردم و گفتم : این درخت رو میبینی ؟ ... صاف نرفته بالا ، پر خمیدگی و پیچ و تاب ... اگه یکی بود بهش میرسید الان مثل باقی درخت ها صاف وایستاده بود حالام هرچی بخوایی درست نمیشه چون اون شکلشو گرفته ... منم اینطور شکل گرفتم و هرچی تلاش برای درست شدن کنم بی فایدس

بی حرف بهم نگاهم کرد که پوفی کشیدم

صاف شدم و دستام رو که بخاطر تاقچه خاکی ، کثیف شده بود بهم کوبیدم و تو همون حال رفتم تا به غذا سر بزنم

تا ساعت نه اونجا موندم و بعد از تموم شدن کارهام برگشتم خونه

همین که پرده جلوی در رو کنار زدم رضا رو دیدم که بچه هاشو بغل کرده بود و بقیه هم وایستاده بودن و نگاهش میکردن

_ سلام اق رضا ... خوش اومدی

سمتم برگشت و گفت : سلام امینه خانم .. ممنون

سرتکون دادم و سمت اتاق خودمون رفتم

چند،دقیقه بعد ننه هم اومد

_ خداروشکر این پسر اومد بیچاره زن و بچش خیلی دلتنگش میشن

اروم گفتم : منم دلتنگ میشم

_ چی میگی زیر لب ؟ـ

سمت اتاق کوچیکی که حکم اتاق من رو داشت رفتم و گفتم : هیچی ننه

بعد از دوش و عوض کردن لباس هام رفتم بیرون

_ شام چی داری ننه جون

_ سیب زمینی کوکو کردم

کمک کردم سفره و اب رو اوردم و باهم سر سفره نشستیم و مشغول شدیم

ظرف ها که دوتا دونه بیشت گر نبود شستم و بعد از دم کردن چای رفتم پیش ننه

پاهاش رو دراز کرده بود و ماساژ میداد

خودم رو بهش نزدیک کردم و خودم اروم اروم با سر پنجه هام مشغول ماساژ دادن پاش شدم

_ چرا ارومی ؟ چیزی شده ؟؟؟

لبخند کم جونی زدم و گفتم : نه فقط خستم

_ برو بخواب ... بسه دیگه خوب شدم

فشار دستم رو کمی بیشتر کردم و گفتم : خوابم نمیاد ... بزار کارمو بکنم

مثل همیشه شروع به دعا کردنم کرد

برام از خداش خیر و خوبی میخواست ، میگفت عاقبت بخیر بشی ، پیر شی

چیزهایی میگفت که بهشون شک داشتم و خندم میگرفت از شنیدنشون

خیر و خوبی برای منی که یه کار خیر نکرده بودم

عاقبت بخیری برای منی که از اول بختم مثل لباس هام همیشه سیاه بوده

ارزوی پیری برای منی که معلوم نیست تو کدوم یکی از فرار ها قرار برم زیر ماشین و له بشم

اونقدر پاهای ننه رو ماساژ دادم که خوابش برد

پای پنجره نشستم و به حیاط و خلوت و حرف زدن های یواشکی رضا و صغری نگاه کردم

تنها کسی که شاید یه لحظه حسادتش رو کرده بودم همین صغری بود

تو این خونه و منطقه زندگی میکرد اما برای شوهرش ملکه بود و بچه هاش شاهزاده وار میچرخیدن

این خونواده عین نخود آش بودن و میشد راحت سواشون کرد

منم سوا میشدم نه بخاط خوبیم ، بخاطر تیپ و مدل گشتنم

شده بود بارها منو با مرد اشتباه بگیرن

دختر بودم اما ارزوم بود یه بار مثل دخترها بگردم

یه بار لباس دخترونه بپوشم ، موهام رو بلند کنم و ببافم

یه بار ناخونم رو بلند کنم و بهش لاک های رنگی بزنم

اما تو کل عمرم یه بار بیشتر لاک دستم نگرفته بودم اونم مال همین مینا بود که رضا براش اورده بود

تا جایی که یادم میومد مرد بودم و تو ماه فقط هفت روزش رو دختر میشدم که اونم بخاطر قانون خدا بود

هرچند همون هفت روز هم برام توفیقی نداشت و برعکس دخترای دیگه از درد میشستن و استراحت میکردن ، من تو خیابون ها میدویدم یا تو خونه این و اون خرحمالی میکردم

آه بلندی کشیدم و برای فکر نکردن بیشتر رفتم اتاق و گرفتم خوابیدم .

سوز هوا بیشتر شده بود واسه همین کلاهمو سرم گذاشته بودم و یقه کاپشنمو تا چونم اورده بودم و تند تند راه میرفتم که چشمم به مردی افتاد که با کنجکاوی به در و دیوار نگاه میکرد

یکم نگاهش کردم و با خیال اینکه دنبال ادرسی چیزی رفتم جلو

_ ادرس میخوای ؟؟؟

سمتم برگشت

یه مرد قدبلند ... تو اون سرما فقط یه پیرهن سرمه ای پوشیزه بود اون وقت من با یه بقچه لباس تنم ، داشتم یخ میزدم

سوالم رو دوباره پرسیدم اما اون با چشمای گرد شده نگاهم میکرد

از طرز نگاهش یه حالی شدم ...

قیلی ویلی و اینا نه ها... دل من اونقدر تو دویدن ها قیلی ویلی رفت بود که الان سنگ شده بود و ثابت

چشمای مشکیش بین صورتم در گردش بود

_ هوی به چی نگاه میکنی ؟؟؟ادم ندیدی؟؟؟؟

موقع حرف زدن میخ لبهام شده بود

بازم هیچی نگفت و انگار جز نگاه چیزی نداشت .

پسش زدم و به راهم ادامه دادم

هراز گاهی هم برمیگشتم و تا ببینم دنبالم میاد یا نه

اما هیچ خبری ازش نبود

دروغ چرا یکم ترسیده بودم

نگاهش یه جوری بود که واقعا نمیدونم چه جوری :||

تو کوچه که رسیدم خیالم راحت شد و سرعت قدم هامو کمتر کردم

از جلو خرابه ای که تو کوچه بود رد میشدم که صدای اهنگ شنیدم

وایستادم و چشم ریز کردم تا ببینم کیه

تنها چیزی که میشد دید نور کم سوختن سیگار بود

_ سالار ... ای سالار بیا ببینمت

بین تاریکی دیدم که برگشت سمتم و بلند شد

یکم که گذشت اومد بیرون و حالا با نور تیرچراغ برق میتونستم چهرش رو ببینم

چشمای سرخش نشون میداد که گریه کرده .

_ چی شده ؟ ... چشات قرمز

بینی بالا کشید و گفت : هیچی ... برو خونت

خواست بره که استینشو کشیدم و گفتم : صبر کن ببینم

با سر به چشماش اشاره کردم و گفتم : چشات چیز دیگه میگه ... پس خرم نکن بگو چته

با حرص خاصی گفت : لعنت به هرچی چشم ... لعنت به ...

نتونست طاقت بیاره و با چشمای خودم دیدم که سالار ، پسر بیست و چهارساله ای که تازه سربازیش رو تموم کرده بود و همه دم از خوبی و کاری بودنش میگفتن ، داشت گریه میکرد

از همون استینش گرفتم و کشیدم تو کنار تیر برق و نشوندم ... خودمم سمت دیگه نشستم و گفتم : بگو ببینم چته

_ ول کن امین ... بیخیال شو

خواست بلند شه که گفتم : خاطرخواهی بد چیزیه ... میدونم ،اما بدتر نارو خوردن

سر کج کردم و از گوشه چشم نگاهش کردم و گفتم : نارو خوردی اره ؟

هیچی نگفت که سر به تیر تکیه زدم و گفتم : با اهنگ و سیگار برنمیگرده ، اون که رفته دیگه رفته حالا هرچی عزا نگه داری برنمیگرده

با بغض گفت : اره اما هیچ جوره اروم نمیشم جز همین سیگار و اهنگ

_ اخرش که چی ؟ با اینا به کجا میرسی ؟ هرشب بشین اهنگ گوش کن و خون گریه کن ... برمیگرده ؟؟؟ اونقدر سیگار بکش که خودتم خاکستر شی ...

نگاهش کردم و گفتم : ارزش داره ؟ ... ارزش جوونیتو ؟؟؟

_ جوون ؟؟؟ کجام به جوونا میخوره ؟؟ ... صبح تا شب عین خر کار میکنم تا چندرغاز بیارم خونه که نصفش میشه کرایه خونه و بقیه خورد و خوراک ... تهش هزار تومن هم نمی مونه که برای خودم پس انداز کنم ... هه اگه یوسف تاناکورا نبود الان باید ل*خ*ت میگشتم

خنده حرصی کرد

سرشو با تاسف تکون داد و گفت : بین همه بدبختیام زد به دلم و خاطرخواه شدم ، دختری که میگفت همه جوره پام هست اما تا رفتم خدمت اونم رفت ور دل یکی دیگه چون پسره همه چی بهش میداد اما من حتی نمیتونستم یه روسری براش بخرم

اهی کشید و گفت : تف به این زندگی ، لعنت به این عدالت و انصاف

_ هی پسر یواشتر ... با خدا چیکار داری ؟ مگه اون به دختره گفته ولت کنه که به اون لعنت میگی ؟ـ

_ میتونست که نزاره ... نمیتونست ؟ـ

خنده ای کردم و گفتم : یعنی انتظار داشتی خدا بزن پس کله دختره که با پسره نره ؟ـ

_ نخند امین حوصله ندارم یه چی بهت میگم

تکیه از تیر گرفتم و گفتم : میدونم اما سالار چرا اینجور فکر نمیکنی که دختره رفت چون لایق تو نبوده ؟ هوم ؟؟؟ خدا گذاشت بره که تو بهترش رو پیدا کنی ..ها؟

چپ نگاهم کرد و گفت : بهت نمیاد اینطور حرف بزنی

_ هیچ جوره حرف نمیزنم فقط دارم فکر خودم رو میگم .... ببین سالار تو پسری با رفتن یه دختر عزا گرفتی اما من دخترم ، بدبخت تر ازتو ... از همه لحاظ ... اما هیچ وقت پای خدارو وسط بدبختیام نکشیدم چون اون کاره ای نیست

_ یعنی خدا هیچ کارس ؟ ... میفهمی داری چی میگی ؟ـ یه بار میگی خدا بعد میگی کاره ای نیست ؟

_ نه خله ... منظورم اینکه خدا خودش تو کار بنده هاش مونده ... اون گفت راه این چاه این ، حالا من و تو با کله میریم تو چاه اون چیکار کنه ؟ـالتماس و ب پا بیفته نرو بمون ؟ ... ها ؟ بد میگم ؟؟؟

سرشو اروم به تیر زد و گفت : نمیدونم ... نمیدونم امین ، فقط مخم دیگه نمیکشه

پوفی کشیدم و بلند شدم

_ پاشو برو خونتون ... یخ میکنی تو این هوا

_ روحم که مرد بزار جسمم بمیره

به پاش زدم و با حرص گفتم : پاشو جمع کن خودتو ... اینقدر این اهنگ های علی نن

ه و دده گوش کردی خل شدی .. پاشو ببینم

_ امین جون ننت ولم کن بزار تو حال خودم باشم

_ ب درکــــــــ ...

ازش زور شدم اما صداشو شنیدم که گفت : همدردیت تو حلقم دختر

هیچی نگفتم و رفتم خونه

حیاط رو تند رفتم تو و با همون کفش پریدم تو اتاق

درو بستم و رو زانو رفتم سمت بخاری ای که گوشه اتاق بود و شعلش رو زیاد کردم

ننه از اشپزخونه بیرون اومد و تا چشمش به من خورد زد به دستش و گفت : ای ذلیل نمیری تو دختر .. با کفش چرا اومدی تو ، من اینجا نماز میخونم اخه

درحالی که بند کفشمو تو هوا باز میکردم گفتم : زمین نزدم نترس ، رو زانو اومدم

سمتم اومد و کفشامو ازم گرفت و برد انداخت تو بالکن و با غرغر رفت اشپزخونه

برف میبارید و خیابون خلوت بود و کار و کاسبی منم کمتر شده بود و باید برای زمستون دنبال یه کار میرفتم

درسته دزدی میکردم اما اونقدر نه ... پیشش کارای دیگه هم میکردم تا حداقل نون حلال به خورد ننه بدم ، خودم که به لجن کشیده شده بودم و حروم خور ، حداقل اون که نماز و روزه حالیش بود حلال میخورد بلکه اینطور خدام یه ثوابی برام مینوشت و یه حالی بهم میداد

روزنامه خریدم و روی سکوی بانکی که اونجا بود نشستم

به ساختمون بانک نگاه کردم که چه عظمتی داشت .

با خودم فکر کردم اونا که میرن بانک و دزدی میکنن چه حور میتونن ؟ حتما خیلی مجهز هستن و کلی دم و دستگاه دارن

چشم از بانک گرفتم و زیر لب گفتم : هیع خدا بانک نخواستم یه حساب صدتومنی هم برسونی بسمه

مشغول خوندن روزنامه بودم بلکه یه کار درست و حسابی پیدا کنم اما هیچی عایدم نشد

روزنامه رو با حرص چپوندم تو کیفم و از سکو پریدم پایین و تا خواستم از اونجا برم که چشمم خورد به مردی که اون سمت خیابون وایستاده بود و نگاهم میکرد

چشم ریز کردم که شناختمش ، همونی بود که اون شب دیدمش

بازم میخ نگاهم میکرد که اخم غلیظ کردم و تا خواستم برم سمتش که غیب شد

با دهن باز و چشمای گرد شده وایستادم سرجام

_ ک...کو...کجا رفت ؟؟؟؟

چشمامو باز و بسته کردم اما بی فایده بود نه اون بود و نه من خواب

سومو تکون دادم و با خودم گفتم حتما خیالاتی شدم

راه خونه رو پیش گرفتم

تا خونه نزدیک به چهل دقیقه راه بود و مطمنن با اون سرما قالب یخ میشدم اما چاره نبود و باید پیاده میرفتم

یکم که گذشت چشمم به زن جوونی خورد که از سر و وضعش میبارید دارا و لباس های انچنانی تنش بود

یه پسر بچه پنج شیش ساله هم کنارش بود و جلوی پیراشکی فروشد وایستاده بودن

با خودم گفتم اینم روزی امروز

مثل همیشه عادی رفتم جلو و پشت شیشه مغازه وایستادم

اما نگاهم به اون زن و پسرش بود

کیف پولش رو دراورد که توش پر پول بود و بدجور چشمک بهم میزدن

پول پیراشکی ها رو حساب کرد و دست تو دست پسرش رفتن و منم پشت سرشون

درست لحظه ای که میخواست از خیابون رد شه کیف دستیشو کشیدم و د برو که رفتییم

اونقدر سریع میدویدم که از سوز هوا صورتم سوزن سوزن میشد و سینم به خس خس افتاده بود

برگشتم ببینم کسی دنبالم میاد یا نه که محکم خوردم به کسی

کیف رو تو سینم فشار دادم و یه قدم عقب رفتم که چشمم خورد به همون مرد .

نفس نفس میزدم و با نگاه عجیب و غریب اون هک ترسیده بودم و حالم بدتر شده بود

عقب عقب رفتم و یهو برگشتم و پیچیدم تو کوچه و با تمام سرعنی که داشتم شروع به دویدن کردم

حتی میترسیدم برگردم

به خیابون که رسیدم و اولین تاکسی که دیدم پریدم توش

اونقدر برگشتم و پشت سرم رو نگاه کردم که راننده گفت : چیزی شده همشیره ؟

نفس زنان فقط سرمو تکون دادم

سعی کردم با نفس های عمیق خودم رو اروم کنم اما تصویر چشماش لحظه ای کنار نمیرفت

نگاهش اونقدر نافذ بود که تا مغز استخونم میرفت و میسوزوند

یاد نداشتم از مردی ترسیده بوده باشم اما اون مرد عجیب بود ،

نگاهش ، سکوتش ، یهو ظاهر شدناش و غیب شدناش

سرخیابون که رسیدم از ماشین پیاده شدم و با د خودم رو رسوندم خونه

همین که وارد اتاق شدم درو کوبیدم و حتی قفلش کردم