رمان پاییز بلند به قلم ILoveTaylor

ستاره گفت : از جون خودت مايه بزار ، در ضمن من کار دارم بايد اين شيريني ها رو تحويل بدم...
گلناز با ناراحتي گفت : ضد حال نزن ستاره ، منم کمکت ميکنم تا زودتر کارات تموم بشه...
ستاره با کمک گلناز تا چند ساعتي شيريني ها رو تو جعبه هاش چيد و آنها رو آماده گذاشت که بي بي به مغازه دارا که مي آيند دنبالش تحويل بده ، و به همراه گلناز راهي جنگل شدند...
مغازه داران از موقعي که ستاره براشون شيريني وکيک مي پخت کسب و کارشون سکه شده بود و مردم مخصوصا بچه ها با هجوم آوردن به مغازه از هم پيشي ميگرفتند تا زودتر از اين کيک و شيريني ها بخرند... همه ي مردم ده معتقد بودند که وجود اين دختر مايه ي برکت و خيره ، و از خدا خواستار سلامتي و خوشبختيش بودند...
تو راه جنگل يهو ستاره ايستاد و به فکر فرو رفت... گلناز که ديد ستاره ايستاده بهش گفت :
چرا ايستادي چيزي فراموش کردي ؟ ستاره آشفته رو به گلناز گفت :
اگه فرخ بياد جنگل چيکار کنيم بهتر نيست برگرديم ؟
گلناز با تعجب گفت :
عجب فکري کردي... فرخ تو جنگل چيکار داره ، بيا بريم و بي خودي بهونه نگير...
ستاره با نگراني به دنبال گلناز راه افتاد اما دلشوره ي عجيبي گرفته بود... وقتي جاي مناسبي رو پيدا کردند با همديگه طناب رو محکم به درخت بستند... گلناز براي اينکه تاب رو امتحان کنه روي اون نشست و به ستاره مبگفت :
ستاره تندتر هل بده نميدوني چه کيفي داره...!
در اين حين چشمش به ماه رخ و مريم افتاد ورو به ستاره گفت : ستاره ببين کي داره مياد...
ستاره با ترس نگاه به روبرو کرد و با خشم گفت :
بر خرمگس معرکه لعنت... اين دو تا فضول اينجا چيکار ميکنند ؟
ماه رخ و مريم ديگه نزديک شده بودند که ماه رخ با صداي بلندي گفت :
سلام به دوستان بي وفا...بميرم براتون ياد بچگي تون رو کرديد..؟؟
ستاره که باز ديد ماه رخ ميخواد با متلکاش روزشون رو خراب کنه با عصبانيت گفت :
هر جا ميريم سر و کله ي شما دو نفر پيدا ميشه نکنه رد ما رو بو ميکشيد ؟
ماه رخ گفت :
دست شما درد نکنه ستاره خانوم مگه ما حيوونيم که رد شما رو بو بکشيم...؟
دراين وقت مريم گفت :
نخير ستاره خانوم ما اومديم اينجا که تمشک بچينيم که شما رو ديدم گفتيم يه سلامي عرض کنيم...
گلناز گفت :
امروز من هوس تاب بازي زد به سرم و از ستاره خواستم بيايم جنگل.. هم يه تابي بخوريم و هم يه هوايي تازه کنيم...
ماه رخ با حسادت گفت :
ستاره حق داره بياد جنگل تا يه هواي تازه به سرش بخوره ، شايد فکرش باز بشه براي آيندهاش با فکري باز تصميم بگيره...
ستاره که به خوبي به حرف هاي نيش دار ماه رخ آشنا بود عصبي گفت :
ماه رخ دوباره متلک گفتن رو شروع نکن وگرنه کلاهمون ميره تو هم...براي چي وقتي منو ميبيني اينقدر نيش ميزني ؟ نکنه سقت رو با نيش عقرب بالا بردن ؟
ماه رخ خنديد و گفت :
منظوري نداشتم... حالا بزار يکمي تاب بازي کنيم تا زودتر از پيش شما بريم...
ستاره رو به گلناز کرد و گفت :
گلناز بزار بازي کنند تا زودتر شرشون کنده بشه...
ستاره و گلناز کنار درخت نشستند و آنها نيم ساعتي بازي کردند...
يهو ستاره بلند شد و داد زد :
بس ديگه... اگه هيچي نگيم تا شب دست از اين تاب برنمي دارند...
ماه رخ و مريم بعد از پايين آمدن از تاب خيال رفتن نداشتند و همون جا کنار درخت نشستند ، ستاره بدون توجه به آنها روي تاب نشست و گلناز شروع به تاب دادن آن کرد... ستاره هميشه دوست داشت وقتي سوار تاب ميشود چشمهايش را ببندد و در روياهاي خود فرو برود ، او اينطور تاب خوردن را در کنار پدرش به ياد داشت ، و گلناز با پيشنهاد خوبش تو آن روز او را به ياد بچگيهاش انداخت... ياد پدر و چهره ي خندان او ستاره را به روياهايش برده بود و کامل از اطرافش غافل بود...
ناگهان ماه رخ ، فرخ رو کنارش ديد و رفت جيغ بزنه که فرخ با خشم با انگشت اشاره به او فهماند که فقط سکوت کنه ، ماه رخ و مريم بدون سر و صدا کنار ايستادند و با دلهره به فرخ چشم دوختند که به طرف گلناز ميرفت ، فرخ دستش را روي شونه ي گلناز زد و وقتي گلناز با برخورد دستي برگشت در بهت و حيرت فرخ را ديد که کم مونده بود از حال برود... رفت حرفي بزنه که فرخ آن را هم به روش خودش خفه کرد و گلناز را کناري زد و شروع کرد تاب را با شتاب بيشتري تکان بدهد ، همگي از اين صحنه خيلي ترسيده بودند و گلتاز همين جور که اشک به چشم داشت با خودش گفت :
ستاره طناب رو محکم بگير که با سر نخوري زمين...
ستاره وقتي ديد حرکت تاب زياد شده چشماشو باز کرد و طناب رو محکمتر گرفت و تقريبا داد زد :
گلناز چيکار ميکني سرم گيج رفت ، تاب رو نگه دار...
اونقدر شتاب تاب زياد بود که ستاره ميترسيد لحظه اي به عقب برگرده و کنترلش را از دست بده ، براي همين بيشتر داد زد :
گلناز الان وقت شوخي نيست تاب رو نگه دار لعنتي...
ولي جوابي نيومد... گلناز هر چي ميخواست داد بزنه فرخ با غضب ساکتش ميکرد...
باز ستاره فرياد زد :
حالا چرا لال شدي و جواب منو نميدي ، بخدا اگه اومدم پايين ديگه يه لحظه هم باهات حرف نميزنم ،
گلناز که خيلي ترسيده بود آرام آرام اشک ميريخت، جرات حرف زدن نداشت ، ماه رخ و مريم هم ديگه داشتند نگران ميشدند... همون طور که تاب داشت تکون ميخورد يهو فرخ پريد جلوي تاب و با دستاي نيرومندش تاب را جلوي پاش نگه داشت... ستاره با ديدن فرخ خيلي جا خورد و وقتي ديد که با لبخند موذي و با اون چشماي گستاخش داره تا عمق چشماي اون رو ميکاود ، خشم تو وجودش نشست و ميخواست از تاب بياد پايين که دستهاي فرخ دو طرف طناب رو گرفت و مانع پايين اومدن آن شد...
ستاره با عصبانيت تمام داد زد :
برو کنار لعنتي هرکجا ميرم از شر تو راحت نيستم...
فرخ قهقه اي زد و گفت :
من مثل سايه هميشه دنبالتم ، چيه خانوم شجاع نکنه ترسيدي ؟ صداي تاپ تاپ قلب کوچيکت رو ميشنوم ، قلبي که به من تعلق داره پس مواظبش باش...
ستاره با خشم و نفرت گفت :
به تو هم ميشه گفت مرد که اينطور دخترا رو به دام مي اندازي ؟ مگه من شکار تو هستم که همه جا در کمين من نشستي ؟
فرخ خنديد و براي يه لحظه به لب هاي ستاره خيره شد و گفت :
درست حدس زدي عزيزم... تو شکار امروز و فرداي مني ، ديدي چطوري غافلگيرت کردم که هيچ کدام از دوستات نتونستند نجاتت بدند...
ستاره گفت :
از اين به به بعد اونا ديگه دوستاي من نيستند ، من با يه مشت آدم ترسو کاري ندارم...
ستاره هرچي تلاش کرد که از دست فرخ رها بشه نشد... تلاش بيشترش فقط اون را به فرخ نزديک تر ميکرد به طوري که نفساي گرم فرخ روي پوست صورتش حس ميکرد و اين وضعيت داشت حالش رو به هم ميزد...
فرخ گفت :
تلاش تو فايده اي نداره تو امروز تو دستاي من اسيري ، تا تکليفم رو معلوم نکني نمي زارم بري ، پس جواب منو همين الان بده...