رمان دنیای رازمینا به قلم رها گودرزی

-دیدی؟ دیدی خوش‌حال بودم؟ مطمئن بودم یه اتفاق خوب قراره بیفته!
اقای جانسون:دانشجوهای عزیز تا سه روز دیگه آماده بشین برای رفتن.
جسیکا:حالا من چی بپوشم؟
-لباس عروس!
-کوفت جدی میگم.
-مثل همیشه دیگه!
-چی بیاریم؟
-من که خوراکی میارم تو وسایل حیاتی بیار.
-مثلا؟
-رژ و خط چشم، ترقه و از همه مهم‌تر لواشکایی که مامانت درست کرده.
-کدوم بدبخت رو می‌خوای بترکونی؟
-جیسکای بدبخت رو!
-به تو هم میگن دوست؟
-نه میگن یار، همدم، رفیق، شریک جرم!
خندیدم و سرکلاس رفتیم. ماریا اومد پیش‌مون و گفت:
-وای داریم می‌ریم کوبا!
یکی از پسرا که اسمش ادوارد بود به خودش و دوستاش اشاره کرد و گفت:
-اونم با ما چه شود!
جسیکا دستش رو گذاشت زیر چونه‌اش و با احساس گفت:
-چه شود!
زدم زیر دستش و گفتم:
-اَی این اداها چیه؟
من و ماریا می‌خندیدم از دست جسیکا که استاد وارد کلاس شد.
***
سه روز مثل برق و باد گذشت. همین‌جور که آماده می‌شدم خاله می‌گفت:
-خیلی مواظب خودت باشیا، گم نشی یه وقت!
-چشم!
-بلایی سرت نیاد! من جواب بابات رو چی بدم؟ حواست به خودت باشه.
-چشم!
-رسیدی بهم خبر بدیا!
-چشم!
-کی برمی‌گردی؟
-چشم!
-تو اصلا گوش میدی من چی میگم؟ میگم کی برمی‌گردی؟
-آها هفته دیگه!
نچ نچ کرد. از اتاق بیرون رفت، شلوار ارتشی پوشیده بودم. لباس دکمه‌دار ساده یشمی که مدلش یکم گشاد بود، کفش کرمی بنددار ورزشی، کوله پشتی‌ام رو هم برداشتم. توی آینه قدی از بالا تا پایین به خودم نگاه کردم. موهام مصری تا بالای گردنم بود، خط چشم و رژم زده بودم. یه بـ ـوسـ واسه خودم فرستادم و از اتاق بیرون اومدم.
-خاله؟!
-جانم؟
به فارسی گفتم:
-خیلی دوست دارم!
گونه‌ام رو بوسید و بغلم کرد.
-خب من دیگه برم.
-برو عزیزم خدا به همراهت!
تا دم در همراهیم کرد. جسیکا با تاکسی منتظرم بود، یه سوت زد و گفت:
-اِی خانوم کجا کجا؟
عشوه اومدم و روم رو اون‌ور کردم. خندیدم و رفتم سوار تاکسی شدم و گفتم:
-اووو جسی رو ببین چه کرده!
-بیا سلفی بگیریم تا له نشدیم!
گوشیم رو در آوردم و تا رسیدیم دانشگاه چندتا عکس گرفتیم. جسیکا عکسا رو گذاشت اینستاگرام. از تاکسی پیاده شدیم، ورودی دانشگاه خیلی شلوغ بود و دوتا اتوبوس وایساده بود.
-بدو بریم تا همه جاها رو نگرفتن!
کرایه تاکسی رو دادم و پیاده شدیم. همه بچه‌ها وایساده بودن کنار اتوبوسا! ماریا ما رو دید، دست تکون داد تا پیشش بریم. کنارش رفتیم و گفت:
-سلام چه‌طورین؟
-خوبیم تو چه‌طوری؟
-عالی!
جسیکا با دست به دخترای افاده‌ای و پسرای جنتلمن کنار ماریا اشاره کرد گفت:
-اینا...
ماریا پرید وسط حرفش گفت:
-دوستامن!
می‌د‌ونستیم دوستاش هستن، بیشتر توی دانشگاه با همینا بود. جو یکم سنگین شده بود. گوشیم رو در آوردم و گفتم: