اما ننه همانطوربی حرکت نشسته بود وبه دوردست ها
لبخند زنان نگاه می کرد، نگاهش رودنبال کردم . شاید
ننه اون دوردورا خودش رودرلباس عروس می دید،
یادم اومد که یه روزبه من گفت : مش قربون شوهرم
یادش بخیر، موقعی که ۱۳ سالم بود اومد خواستگاریم
وقول داد منوبا لباس عروس ببره خونه خودش. اما
بیچاره فقیربود، همش می گفت بانو، آخه به من می
گفت بانو، حتی اززندگیم یه روزم باقی باشه لباس
عروس تنت می کنم حالا هرچقدرازازدواج ما گذشته
باشه مهم نیست . اما هیچ وقت نتونست لباس عروس
بخره وجوون مرگ شد ورفت . شاید مش قربون با
لباس عروس اومده بود ننه مشهدی روبا خودش ببره ….
پایان
لبخند زنان نگاه می کرد، نگاهش رودنبال کردم . شاید
ننه اون دوردورا خودش رودرلباس عروس می دید،
یادم اومد که یه روزبه من گفت : مش قربون شوهرم
یادش بخیر، موقعی که ۱۳ سالم بود اومد خواستگاریم
وقول داد منوبا لباس عروس ببره خونه خودش. اما
بیچاره فقیربود، همش می گفت بانو، آخه به من می
گفت بانو، حتی اززندگیم یه روزم باقی باشه لباس
عروس تنت می کنم حالا هرچقدرازازدواج ما گذشته
باشه مهم نیست . اما هیچ وقت نتونست لباس عروس
بخره وجوون مرگ شد ورفت . شاید مش قربون با
لباس عروس اومده بود ننه مشهدی روبا خودش ببره ….
پایان
یه بنده خدایی
۰۰ ساله 00جالب بود و دل چسب