رمان بذار حس کنم بامنی به قلم fereshteh

-حتما یه چیزی شده که اینطور بهم ریختی نه؟؟من تو رو میشناسم.
-اول باید برم پیش صدف بعد میام براتون توضیح میدم..باید باهاش حرف بزنم..
بلند شدم و رفتم سراغ کمد لباسام...هرچی دم دستم بود رو پوشیدم و بعد از برداشتن سوئیچ ماشین بدون توجه به مادربزرگم که مدام صدام میزد اومدم پایین...
برای هزارمین بار بود که میومدم سر خاک صدف..اما..اما اینبار فرق می کرد...خیلی فرق...اون از من چیزی خواسته بود که جز محالات بود...اصلا امکان نداشت همچین کاری بکنم...
گل ها رو روی قبرش چیدم و نشستم روی زمین خاکی...
دستی به قبرش کشیدم و اینجا بود که شروع به حرف زدن کردم:
-سلام صدفم...اومدنم با اومدن های دیگه خیلی فرق میکنه...این دفعه ازت خیلی دلگیرم..خودتم میدونی چرا..
بعد از رفتنت داغون شدم ولی با نامه ای که برام گذاشتی و رفتی داغون تر شدم...
چطور دلت اومد؟؟؟چرا همچین کاری با من میکنی آخه.؟؟
چرا میخوای...میخوای...با یه زن دیگه ازدواج کنم؟؟هوم؟؟؟
مگه تو نمیدونی من جز تو هیچ کس دیگه ای رو توی قلبم راه نمیدم!؟
صدف از من نخواه کاری رو انجام بدم که گفتی...نمیتونم..میفهمی...نمیتونم...
قطره اشکی رو که ریخته بود روی گونه ام،با دستم پاک کردم...سرمو تکان دادم و بلند شدم...
اما قبل از اینکه برم زیر لب زمزمه کردم:
-من دیگه هیچ وقت ازدواج نمیکنم...اینو بدون صدف
وقتی رسیدم خونه،مادربزرگم روی مبلی نشسته بود و سرش پایین...خیلی دلم براش سوخت...توی این مدت خیلی اذیت شده بود..اونم بخاطر من...لبخند نامحسوسی زدم و رفتم کنار پاش زانو زدم..
-مادربزرگ چی شده؟؟؟
سرشو گرفت بالا و صاف توی چشمام نگاه کرد
-هنوزم نمیخوای بگی چی شده؟؟؟
-هیچی..شما خودتو اذیت نکن..
خواستم بلند شم که دستمو گرفت..
-امیرحسین چی شده؟؟؟هیچ وقت اینطوری داغون ندیده بودمت...
آهی کشیدم و گفتم:
-واقعا میخواین بدونین؟؟
-آره
-الان میام
بعد از برداشتن نامه دوباره اومدم پایین...نامه رو به طرفش گرفتم و گفتم:
-بفرمایین.اینم دلیل داغون شدن من
با شک و تردید نامه رو ازم گرفت...
-این چیه؟؟
-بخونید
یه نگاه بهم کرد و عینکشو زد به چشمش...نامه رو باز کرد و شروع کرد به خوندن...از فرصت استفاده کردم و رفتم توی أشپزخونه...هر لحظه منتظر عکس العملی از جانبش بودم...لیوان رو پر از آب کردم و دوباره برگشتم توی سالن...
به چهره اش دقیق تر شدم..هر لحظه سرخ تر میشد...
نشستم روی مبلی که رو به روش بود...
بعد از خوندن نامه سرشو گرفت بالا و عینکشو درآورد
-معنی این نامه چیه؟؟
-همون چیزایی که توش نوشته.
-اینا رو صدف نوشته؟؟
-بله!
یه دفعه اشک توی چشمش حلقه زد...کمی سکوت بینمون برقرار شد و دوباره گفت:
-و چرا از تو خواسته همچین کاری بکنی؟؟
-نمیدونم.
با وحشت نگاهم کرد
-تو...تو...که...نمیخوای..
-نه مادربزرگ..معلومه که نه...
خیالش راحت شد ولی هنوزم آثار شک رو توی چشمش میدیدم...
-ولی...این خانم...اصلا کیه؟؟؟از آشناهای صدفه؟؟
-کدوم خانم؟؟
-نیاز...نیاز علوی...
با تعجب نگاهش کردم که دوباره گفت:
-همین اسمی که توی نامه هست
پوزخندی زدم..اون قدر از خوندن نامه شکه شده بودم که اصلا توجهی به اسمی که صدف گفته بود نکردم...
-نمیدونم...اصلا نمیشنامش..من تمام دوستاشو می شناختم..ولی این یکی رو نه
-باید بری به دیدنش
از حرفش شوکه شدم....با عصبانیت لیوانو کوبیدم روی میز
-چی؟؟
-همین که گفتم..شاید چیزی بین این دو نفر هست که ما ازش بی اطلاعیم
-شما از من میخوای برم دیدن اون خانم؟؟؟اگه از محتویات نامه خبر داشته باشه چی؟؟؟اگه خیالاتی پیش خودش کنه چی؟؟؟؟
-اینا همه احتماله امیرحسین...دیدنش که ضرر نداره...تو...