رمان زندگیم باش به قلم فریده بانو

ژانر : #عاشقانه #کلکلی

خلاصه :

در مورد دختری هست که مجبور میشه بخاطر رفتن پدر و مادرش به خارج بره خونه ای خاله اش خاله ای که پسری داره برخلاف دختر قصه ی ما خیلی مقید هست اما دختر قصه ای ما کمی شیطون و بی پروا...

لحظه ها را از صبح تا غروب که لحظه آمدنت هست ...

هزاران بار کنار پنجره میروم ...

بهترین لباسم را می پوشم ...

غذای مورده علاقه ات را اماده کرده ام

عطری را که دوست داری زده ام

آن پا بند ظریفی را که دوست داری به موچ پای سفیده ام بسته ام

تا با هر قدم صدایش در گوشهایت

بودنم را پژواک کند

و تو...

عاشق تر از دیروز ...

عاشقم شوی.

فریده بانو...

قسمت اول...

باسروصداگفتم:امامامان من خونه خاله سیده نمیرررررم

مامان-چراخونه خاله سیده نمیری؟

من-خودت که میدونی آب من با اون پسره امیر ارسلان تویه جوب نمیره

بعدصداموخشک وکلفت کردم گفتم:بهاره کمی حجابتورأیت کن چه معنی میده یه دختر بایه پسربشینه حرف بزنه

پسری پررویکی نیست بهش بگه توروسننه داداشمی کی من هستی من هرکاری دوست داشته باشم میکنم

باباخندیدوگفت: عجبم بلدی صداشودربیاری تقلیدصدات حرف نداره

مامان چشم غُری به بابارفت گفت:اقابهمن همه اش تقصیرشماست این دختره انقدلوس باراومده

من-مامان جون بابایی من اصلاهم من ولوس نکرده ازبس اون پسرخواهرشماخشک وکوته فکره

اصلاخودش که این همه سفرخارجه میره معلوم نیست چیکارامیکنه"جووون لب تولب لابد"

مامان -ای دختربی حیادرموردامیرارسلان درست صحبت کن به امیرخاله این چیزانمی خوره

بعدش اگه خیلی ناراحتی بروخونه عموبهزاد بعدپشت چشمی نازک کردچطوره؟

من- وای نه مامان دلت می خوادتاوقتی که میای نوه ات توبغلت باشه من اونجااحساس امنیت نمیکنم

مامان- پس دیگه حرفی نباشه بروبالاوسایلتوجمع کن مثل یه دخترخوب بیاپاین مافقط برای دوماه میریم اونم زودبرمیگردیم.

خودت میدونی عمه ات مریضه ژیلا هم که پابه ماه ست توکه دخترمهربونی هستی پس حرف مامان وقبول کن

وخونه خاله ات کمی حجابت ورأیت کن

دم رفتنی نخواستم ناراحت بشه چیزی نگفتم برعکس فامیلای پدریم که حجاب اصلابراشون مهم نبودبه محرم نامحرم اهمیت نمیدادن فامیلای مادریم اینطوری نبودن آدمای باحجاب ومتدینی بودن

تابستون بود وهواگرم

ازپله های مارپیچ کوتاه سالن به طبقه بالارفتم وسایلموجمع کردم

مانتوی خنک سفیدموپوشیدم شلواربرمودای سفیدمم ستش کردم یه تیپ سفیدزدم موهای مشکی موبالای سرم جمع کردم جلوشوخردکرده بودم.حالت دارروپیشونیم ریخت بادقت تمام عینک افتابیموروی موهام گذاشتم چمدان به دست ازپله هاپاین رفتم...

قسمت دوم ....

بابا بادیدنم خندیدوگفت:ای جووونم دخترباباچه پسرکش شده ماشاالله

منم بشکنی زدم یه قرپیش بابادادم مامان بادیدنم اخمی کردگفت:نمی شدیکم مناسب ترلباس می پوشیدی

من- أه مامان من همینی که هستم اصلانمیرم خوبه

مامان -باشه ورپریده وسایلتوبرداشتی بعدازفرودگاه بری خونه خاله ات

من-بله مادرمن همه چیزوبرداشتم خیالت راحت

باآژانس به فرودگاه رفتیم .

بعدازچنددقیقه خاله همراه بابچه هاش

دائی هام همراه بابچه هاش ویه دونه عموم بااون پسرچش چرونش که همه دخترای شیرازواین یه انگولک کرده بود

یه عمه داشتم که خارج زندگی میکرددخترش ژیلازن داداشم بودوپابه ماه

سحروصبادخترخاله هام بادیدنم لبخندی زدن

صباگفت:بهه سلا م به جلف ترین دخترخاله دنیا

بااخم نگاهی به صباانداختم گفتم:صباجون ازمهمونت اینجوری استقبال میکنی من کجام جلفه

سحرخندیدگفت شمادوتابازشروع کردین بحث فعلابسه تاخونه

سرموبردم جلواون دوتام سرشونوجلواوردن خنده ام گرفته بود

یواش پرسیدم امیرارسلانتون کو؟

صبا-چیه ازش میترسی

من- نخیرکی گفته؟!ایشش

صبا-خیلی فکرنکن ماخودمون فهمیدیم

میترسی"خخ"فعلاخیالت راحت رفته مسافرت تادوسه روزدیگه نمیاد

من-بازم بگم من نمیترسم

امیررضابالبخنداومدطرف ماگفت:چی توگوش هم پچ پچ میکنین شمادخترخاله ها؟

بااینکه امیررضاازامیرارسلان بزرگ تربود

اماتمام مسئولیت شرکت به گردن امیرارسلان بود

امیررضانگاه شوخش وبه چشمام دوخت گفت:شنیده ام این خوشکل فامیل قراره برای مدتی مهمون تخم چشم ما باشه

اماجون عزیزت اروم راه برویه دفع کورمون نکنی

من-نترس باطنازی راه میرم کورنشی

او او او شاهین پسرعموم به طرف مااومد

صوت بلندبالایی کشیدوگفت:هی خوشکله چطوری؟ عموگفت: قرارنیست خونه مابیای

من-بیام خونه شماچیکارژاله که ازدواج کرده فقط میمونه توبادوستات منم که پسرنیستم

شاهین کشدارگفت:پسرنیستی یا....

پسری خرچسون

من-چیه دوست داری بدونی چراخونتون نیومدم اره من توخونه شمااحساس امنیت نمیکنم.

جوونم درخطره بعدبه قدوبالاش اشاره کردم....

قسمت سوم...

باصدای بلندگوی فرودگاه واعلان شماره پروازهمه بامامان باباخداحافظی کردن

رفتم جلومامان باباروبوسیدم وعطرتنشونوبلعیدم

مامان- دخترخوبی باشه تودیگه بزرگ شدی خانم شدی 21سالته دیگه بچه نیستی

من- باشه مامان جون دخترخوبیم تابری برگردی

بعدازاینکه هواپیماتوی اسمان صاف ونیلی شیرازبه پروازدراومد

من همراه خاله ودختراباماشین امیررضابه طرف خونه خاله رفتیم

خاله ام نسبت به ماخیلی پولداربودن ویه خونه ویلایی بزرگ تویکی بهترین مناطق شیرازداشتن

من به خونه خاله ام میگفتم عمارت سنگ سفید یه خونه دوبلکس بزرگ که وسط باغ خونشون قرارداشت وازدوطرف پنجره داشت روبه حیاط ,پله های مارپیچ کوچیک ازدوطرف به حیاط راه داشت,ازدرحیاط که داخل می شدی یه جاده سنگ فرش بودتاپله های ورودی عمارت یاسهای وحشی وعقاقی هااین جاده سفیدتاعمارت روپوشنده بود درختهای بهارنارج جلوه خاصی به حیاط عمارت میداد

خاله یکی ازقشنگ ترین اتاقهای طبقه بالاروکه اتاق بزرگ وزیبایی بودتراس کوچیک وقشنگ که بانرده های پیچ درپیچ به باغ راه داشت واقعابی نظیربوداتاقش

لباسهاموتوی کمدچیدم یه دست بلوزصورتی یقه دموکرات همراه بادامن ماهی سفیدصورتی پوشیدم روسری ساتن صورتیموسرم کردم

عادت داشتم بایدلباسام ست می بودن

دمپایی بندانگشتی صورتیموپوشیدم

به آرامی ازپله هاپاین رفتم

خاله بااینکه وضع مالی خوبی داشت

اماجزموقع مهمونیاش دیگه وقت کارگروخدمه نداشت وهمه کاراشونوخودشون میکردن

خاله دوتادخترودوتاپسرداشت

امامامان من فقط من ورامین وداشت که رامین خارج ازکشورزندگی میکرد

سحروصبایه جارومبل خودشون برام بازکردن

سحر-چه خوشکل شدی بهاره

لبخنددندون نمایی زدم تانگین روی دندونم بیشترجلوه کنه

امیررضابالباس توخونه ای اومدگفت :بهاره همیشه خوشکله

اماموقع نشستن چشمکی زدوکفت :اماتوباورنکن حالام نیشتوببنددیدیم نگین دندونتو

کوسن مبلوبه طرفش پرت کردم

امیررضادرکل پسرخوب ومهربونی بود

واصلابه ظاهرکسی گیرنمیداد

اماامیرارسلان خیلی روی این چیزاحساس بود...

مامان ایناوقتی رسیدن زنگ زدن واطلاع دادن که به سلامتی رسیدن

چندروزی می شدکه خونه خاله بودم

خوشبختانه ازمجسمه ابوالهل خبری نبود

وهنوزازسفربرنگشته بود

همیشه عادت داشتم صبح هادوش بگیرم

بعدازدوش موهای مشکی وپرکلاغیموسشوارکشیدم

مجبوری خونه خاله بایدکمی حجابمورعایت میکردم

بلوزیقه خرگوشیموکه مشکی بودودوریقه واستیناش سفید کارشده بود, واستیناش سه ربع بود

بایه شلواردامنی مشکی پوشیدم

دستبندطلاسفیدموکه هدیه بابابرای تولدم بود دستم کردم

شال سفیدمشکی روهم ولوروی سرم انداختم

ادکلن ماه تولدم که بوی خاصی میدادروخودم خالی کردم

صندل راحتیامم پام کردم

ازپله ها اروم وتأمینه پاین رفتم

هواخنک بودوبادملایمی می وزید

اخرای شهریوربود

خاله ایناهمیشه سحرخیزبودن وهمه دورهم صبحانه می خوردن

شوهرخاله مردی مهربان وباایمانی بود

بیشتروقتش توی کتابخونه اش بوددرحال مطالعه..

به سمت اشپزخونه رفتم

وقتی وارداشپزخونه شدم مردی پشت به من روی صندلی نشسته بود وکس دیگه ای تواشپزخونه نبود

اون کرم کوخ ریزم فعال شد یواش یواش پاورچین بهش نزدیک شدم وازپشت سرش گفتم :پخخ

بااین کارم ازترس ازجاپریدومن باصدای بلندخندیدم...

قسمت چهارم...

امیرارسلان متحیرنگاهم کرد

بعدباخشم وعصبانیت گفت:این بچه بازیا چیه می کنی ناسلامتی تویه دختربزرگ وبالغ هستی اگه ازدواج کرده بودی الان یه بچه داشتی

امامن ازرونرفتم گفتم:چیکارکنم پسرخاله قحطی شوور اومده اگه یه خواستگارخوب سراغ داشتی بفرست بعدچشمکی زدم

باتأسف سری تکان داد گفت: خاله چه دخترلوسی بزرگ کرده بعدنگاهی به سرتاپام کرد

امیرارسلان-خاله بهت نگفته وقتی اینحایی حجابت روبایدرعایت کنی

من-چراگفت می بینی که توی این هوای گرم شال سرم کردم وگرنه که اینم سرم نمیکردم

دیگه چیزی نگفت پشتشوکردتابره

پرسیدم کی اومدی که مانفهمیدیم؟

همون طورکه پشتش به من بودمکثی کردوگفت :بایدبه توام جواب پس بدم

من-نه رفت امدتوبرای من اهمیت نداره

امافکرنکنم صبحانه خورده باشی میدونی که خاله دوست داره همه دورهم جمع باشیم

امیرارسلان-اولش که تونه شمابعدش صبحانه اماده شدصدام کنید

بعدرفت...

اداشودراوردم وگفتم :اولش تو نه شماهروقت صبحانه اماده شدصدام کنید

ایششش"اوق"

انگاری مانوکرشیم شیطونه میگه یه کف کورکی نروماده حرومش کنم"والا"

امیررضاخمیازه کشان وارداشپزخونه شد بادیدن من لبخندی زدوگفت :بهه بهاره خانوم چه سحرخیزشدی

منم بی حال گفتم صبح بخیر

امیررضا-چراپکری ؟اتفاقی افتاده؟

من-نه چیزمهمی نیست امیرارسلان کی رسید؟

امیررضا-مگه برگشته؟

من-اوهوم پس توام خبرنداری همین چنددقیقه پیش تواشپزخونه دیدمش

صباوسحرم وارداشپزخونه شدن

اونام ازاومدن امیرارسلان بی اطلاع بودن

خونه خاله نظم خاص خودشوداشت

صباوسحردخترای ارومی بودن

وبیشتروقتشونوتوی اتاقشون سرمیکردن

برعکس من که یه جابندنمیشدم

صباوسحرمیزصبحانه روچیدن

خاله وارداشپزخونه شد

امیررضا ازخاله پرسید-مامان جان امیرارسلان کی ازسفراومد؟

خاله-طفلی بچه ام نیمه شب اومدحتماالان خیلی خسته اس"ایشش کجای اون گنده بگ بچه اس"

من-امامن صبح تواشپزخونه دیدمش

خاله-پس بریدیکیتون برای صبحانه صداش کنین

امیررضاروبه سحرکردوگفت پاشوتوازمن کوچیک تری بایدحرف منوگوش کنی

سحرنگاهی به صباانداختوگفت:صبابدوتو هم ازمن کوچیک تری

صبانگاهی به همه کردبعدغُرغُرکنان رفت تاشازده روبیدارکنه

بعدازچنددقیقه ارسلان اراسته به اشپزخونه اومد

بعدازخوردن صبحانه ازجاش بلندشدگونه خاله روبوسید

گفت :من رفتم مادرجون

خاله-کجاپسرم هنوزخسته ای بمون استراحت کن

ارسلان-چندجاکاردارم بعدش شاهچراغ می خوام برم

صباگفت:داداشی جوونم میشه ماروهم باخودت ببری؟

ازوقتی که خاله اینارفتن کانادا طفلی بهاره روهیچ کجانبردیم

ارسلان باهمون اقتداروسلابت مختص خودش روبه امیررضاگفت:بعدازظهرایناروشاهچراغ ببر

امیررضانگاهی به خاله کردبعدروبه ارسلان گفت:شرمنده داداش قراره بافریبابریم چندجابره رزرو تالار

"فریبادخترداییم ونامزدامیررضابود"

ارسلان مکثی کردوگفت :قبل اومدنم بهتون زنگ میزنم اماده باشید

سرووضعتونم بایددرست باشه بعدرفت...

قسمت پنجم...

وقتی ارسلان رفت روبه صباکردم

گفتم:چرا اسرار الکی کردی مگه خودمون چلاغیم

صبا-نه چلاغ نیستیم اماتو که قوانین خونه مارو میدونی بدون مردبیرون رفتن ممنوع

من-ایشش شمام چه قانونایی دارید

خوش به حال خودم آزادم انگارقرن قاجاره پووف

بعدازصبحانه توی سالن نشسته بودیم

سحرمن من کنان گفت:بهاره جون میشه یه لباس مناسب تربپوشی ببخشیدا

سری تکون دادم چیزی نگفتم به اتاقم رفتم لباس هاموزیروروکردم تا مثلایه لباس مناسب پیداکنم بپوشم

یه مانتوی مشکی ساتن براق بایه شلوارجین مشکی پوشیدم

مانتوم تاوستای رونم میرسید بلندنبودولی خوب بودهرچندتنگ بود اماچیکارکنم"والا"

یه کیف وکفش بایه شال آبی ستش کردم

یه ارایش ملایم هم انجام دادم

صباوسحرهردوچادری بودن

صبابادیدنم گفت :بهاره ازاین بلندترنداشتی؟

من-متأسفم گلم نچ

صبا-امیدوارم ارسلان بهانه نگیره

چنددقیقه بعدارسلان زنگ زدتابریم

باخاله خداحافظی کردیم

ارسلان بادیدنم گره ابروهاشوبیشترکرد

والاماهیچ وقت خنده این گوشت تلخ وندیدیم

ارسلان خیلی خشک گفت:مگه نگفتم سرووضعتون مناسب باشه

"ایششش گنداخلاق منظورش به من بودااا"

سحر-به خداداداش مناسبه بهاره ام مانتوی بلندترازاین نداشت

ارسلان دیگه چیزی نگفت

ماهم سوارشدیم

هواگرم بوداماشیرازسرسبزوتازه بود

ارسلان بدون اینکه اسمم وببره گفت:شماخودتون همینطوری خوشکل هستین پس دیگه احتیاجی به این همه رنگ وروغن نیست ادم باحجابم قشنگ میشه

"یکی نیست بهش بگه به توچه پسری پررو"

من-میدونم همه جوره خوشکلم ولی من دوس دارم اینطوری باشم

یه نگاه خشن بهم انداخت ودیگه چیزی نگفت

منم باکرشمه رومواونورکردم تابسوزه

دیگه تاشاهچراغ چیزی نگفتیم

هیچ وقت مادروپدرم درموردپوششم به من چیزی نمیگفتن

امااین شازده این اجازه روبه خودش داده بودتادرموردحجاب من حرف بزنه

وقتی ازماشین پیاده شدیم متاسفانه شاهچراغ بدون چادرراه نمیداد

مونده بودم چیکارکنم که ارسلان بایه چادرسفیدکه گلای ریزه صورتی داشت

به طرفمون اومد

خیلی سردوعصبی گفت:اینوسرت بنداز

چادرواز دستش گرفتم

روی سرم انداختم اصلاسرکردن چادروبلدنبودم

ارسلان دوباره بااون صدای عصاقورت دادش گفت:لطفأ موهاتم داخل کن بهت گیرمیدن

عصبی ازاینکه چراهمراه اون اومدم باعصبانیت موهای مشکی ژل خوردمو زیرشالم کردم

صباپچ پچ کنان گفت :ببین چادرچقدبهت میادشدی یه تیکه ماه

ارسلان سرشوبرگردوندنیم نگاهی بهم انداخت دوباره روشواونورکردرفت

باهم واردصحن شاهچراغ شدیم

ارسلان چندقدمی ازماجلوتربود.

یک دفع ایستادوباپاشنه پابه عقب برگشت وبدون نگاه به من روبه سحرگفت:نیم ساعت دیگه کنارهمین درمی بینمتون دوباره بدون اینکه منتظرجواب ماباشه رفت

ازاین همه خودرأی وخودشوازدیگران بالاگرفتنش متنفرشدم ازش

سه تایی واردشاهچراغ شدیم

بادسردوخنگ داخل شاهچراغ همراه بوی خوب مخصوصی که فقط مختص اینجورمکاناها بود یه آرامش خاصی بهم داد آروم به سمت ضریح رفتم دستمودورچهارخونه های ضریح قلاب کردم سرموبه ضریح چسبوندم چشماموبستم وتودلم کلی دعاکردم دراخرم یواش گفتم :به اون پسرخودخواهی که اونورهست یکم عقل بده وبه منم کمک کن حالش واساسی بگیرم

ازضریح جداشد رفتم گوشه ای نشستم به بقیه زائرین نگاه کردم

صباوسحرم اومدن مهروتسبیح دستشون بوددورکعت نماززیارت خوندن

سحرگفت:تونمازنمی خونی؟

من-چرا اما الان وضوع ندارم اماحقیقتش خونه خودمون هروقت حسش باشه می خونم امامامان همیشه می خونه

صباوسحرنگاهی بهم کردن بعدسحرباتردیدگفت: امانمازخوبه به ادم ارامش میده

لبخندی زدم گفتم :اره میدونم اماسعی می کنم ازاین من بعدبخونم

سحرلبخندزیبایی زدوگفت:خیلی خوبه پس زودبریم تاامیرارسلان توبیخمون نکرده

وقتی کناردررسیدیم امیرارسلان هنوزنیومده بود

دقیقا سرساعتی که گفته بود قامت بلندوچهارشونه اش نمایان شد

هیچ وقت بادقت بهش نگاه نکرده بودم

قدش بلندوهیکل چهرشونه ای خوش استیلی داشت

موهای که بینابین مشکی وخرمایی بود خیلی خوش حالت یه طرف ریخته بودودوطرفش کم بودپوستی برنزه دماغی کشیده وبلند لبایی قلوه ای که"هع ادموبه حوس می انداخت"اما چشماش چه رنگی بودهنوزنمیدونستم

یه لحظه نگاهش به من افتاد

فوری سرموبرگردوندنم "الان فک میکنه چه تحفه ی هست"

وقتی به مارسید چادرودراوردم گرفتم طرفش

من-بیااینم چادرت

بدون هیچ حرفی چادرو گرفت تابره تحویل بده

همین که رفت

شالم وبازکردم موهای روی پیشونیمو مرتب کردم

وقتی برگشت یه نگاه سردوخشمگین بهم انداخت گفت:یه دخترخانوم خوب هیچ وقت توی کوچه خیابون شال یاروسریشو درست نمیکنه امادرموردتویکی متأسفم

دیگه واقعاشورشو دراورده بود باعصبانیت گفتم :اگه درشأن شمانیستم می تونم خودم خونه برم من همینم

چندقدم ازشون دورشدم

صدای سردوخشمگینش درجامیخکوبم کرد

ارسلان-یه قدم دیگه برداری هرچی دیدی ازچشم خودت دیدی من توروآوردم پس خودمم برت میگردونم یالا سوارشو

مرددسرجام وایستادم بودم که باخشم ی که صداشوکنترل کرده بود

گفت:مگه کری نشنیدی سوارشو

قسمت شیشم...

سحرفوری به طرفم اومد

سحر-بهاره جون توروخدابیاسوارشو

توکه میشناسیش. بعدش امیرارسلان دوست نداره زنی که همراهش راه میره باعث تفریح و توجه بقیه باشه بیابریم عزیزم

بدون هیچ حرفی باسحر همراه شدم امابغض راه گلوموبسته وهرآن ممکن بودمنفجربشه تاخونه خودموسفت نگهداشتم تانذارم این بغض لعنتی بازبشه دلم نمی خواست پیش این خدای غرورکم بیارم...

تاخونه ساکت نشستم واین بغض لعنتی روقورتش دادم

ارسلان کناردرخونه ماروپیداه کرد

بدون هیچ حرفی ویراژ دادورفت

بدون هیچ حرفی مستقیم به سمت اتاقم رفتم بالباس خودموروی تخت پرت کردم

وبغضم بازشد سرموروی بالشتم فشاردادم تاصدای هق هقم بیرون نره

بایدحال این نره غول ومیگرفتم ازش متنفرشده بودم

حق توهین به منونداشت انگاربابابزرگم بودکه به من تعین تکلیف میکرد یکی نیست بگه توخرکی باشی...والا

بعدازاینکه سبک شدم رفتم.یه اب به دستوصورتم زدم

یه شلواربرمودای طرح لی به رنگ ابی بایه تیشرت سفیدکه توش ابی کارشده بودپوشیدم موهای مشکی وفرموکه خدایی فربود ازدوطرف شقیقه هام جمع کردم وپشت سرم بایه گیرکوچیک بستم

یه شال حریرم همونطوری روموهام انداختم یه ارایش ملایم انجام دادم

برای خوردن ناهارپاین رفتم

خانواده خاله همه مهربان وخوش اخلاق بودالااون مجسمه ابوالهل

خاله باخوش رویی حالموپرسید

امیررضاخبرداده بودکه ناهارنمیاد

شوهرخاله برای کاری رفته بود

سحروصبام طبق معمول آروم درحال صحبت بودن

به سمتشون رفتم گفتم:ای بابادلم پوسیدشماچقدآرومین

شمابااینکه تعدادتون بیشترازماست اماخونتون خیلی صوت وکوره

من انقدرتوخونه خودمون ورجه وورجه میکنم که صدای مامان بابا باهم درمیاد

خاله ازآشپزخونه بیرون اومدوگفت:خاله فدات شه همیشه شاد باشی

امیرارسلان که کلاازسروصداخوشش نمیاداین دوتام انگاراصلادخترنیستن ساکت وسامت بازامیررضاخوبه خونه باشه یکم مارومی خندونه

بیاین ناهاربخورین فکرکنم امیرارسلان هم نمیاد

نفس آسوده ای کشیدم پس ماچهارتاتنهابودیم

به طرف در سالن رفتم

خاله گفت :بهاره جون کجامیری خاله فدات

همینطورکه میرفتم روبه خاله گفتم: میرم گل بچینم خاله جوون

محکم تویه چیزسفت رفتم

سرموبلندکردم ببینم این دیوارسفت وگرم خوشبوکجاس که من تازه دیدمش

همین که سرموبلندکردم باامیرارسلان خشمگین روبه روشدم

منم بدون اینکه اجازه صحبت بهش بدم جیم شدم..والا

حالابایدوایمی ایستادم وکلی حرف می شنیدم خیلی ازش خوشم میاد

اینهوجن بوداده همه جاظاهرمیشه

رفتم وچندشاخه گل رُز وچندشاخه گل محمدی چیدم خونه خاله کلی گل داشت

به سمت سالن رفتم همه سرمیزمنتظرمن بودن گلهاروتوی یه گلدون کریستالی زیباگذاشتم

بردم وسط میزگذاشتم وگفتم اینطوری قشنگ تره خاله جون

خاله-اره عزیزم حالاشروع کن که غذات سرد شد

منم ازلج امیرارسلان شروع کردم باسروصداغذاخوردن

امیرارسلان سرشوبلندکرد

گفت:فکرنمیکردم خاله حتی به توغذاخوردنم یادنداده حیف که خاله توروبه من نسپرده وگرنه توی این دوماه آدمت میکردم

لقمه توی دهنموبه زورفرودادم باخونسردی گفتم:أه مگه فرشته هام ادم میشن فکرنکنمااا

بعدچشم وابرویی اومدم

خاله روبه ارسلان گفت:پسرم بهاره مهمان ماست توی این مدت بایدهواشو داشته باشیم ماشاالله بهاره خانومیه براخودش

ارسلان-بله چه خانومی!! ازبس هیچ کس هیچی بهش نگفته لی لی با لالاش گذاشتین که انقدرلوس وخودسر باراومده

تاخواستم جوابشوبدم پروپرو وسط حرفم پریدروبه خاله گفت:مامان جان آقای معینی باخانواده قراره شب بیان خونه ,اگه چیزی لازم داری بگوتهیه کنم

خاله-برای شام یابعدشام؟

ارسلان-فکرکنم برای بعداز شام بیان

بعدازسرمیزبلندشد

"پسری خره خره خر من که حالتومیگیرم"....

قسمت هفتم...

بعدازتاهارهمراه دخترا کاراروکردیم

باصباوسحربه تراس بزرگ وزیبای خاله رفتیم روبه سحرپرسیدم

من- سحرخانواده معینی فامیلتون هست؟

صباباهیجان گفت:نه پسرش شریک یکی ازکارخونه های ارسلانه البته دوتاپسر ویه دختردارن خانواده فوقولعاده خوبین تازه گلوی اقارامینم پیش سحربانوی ماگیره

باتعجب گفتم :صباراس میگه سحر؟

سحرهول شدوگفت: صباچرندمیگه

صباچشمکی به من زدوگفت :اینم فکرکنم گلوش گیره ببین چه رنگ و وارنگ میشه

بشکنی زدم گفتم ای جووونم یه عروسی افتادم قرتوکمرم خشک شده

سحرفقط لبخندی زد

ومن فهمیدم سحرم عاشقه

بعدازشام به اتاقم رفتم تااماده بشم

بین لباسام دنبال یه لباس مناسب بودم

یه کت ودامن به رنگ سبزخوش رنگ پیداکردم یه شال هم رنگشم کت ودامنم فیت تنم بود البته برجستگی هیکلموبه خوبی نمایان میکردبخصوص باسنم دوستام همیشه عاشق هیکلم بودن

منم عاشق خریدبودم تاهمیشه شیک وزیباجلوه کنم بخاطرهمین کلی لباس داشتم

نگاهی به صورت سفیدویه دستم کردم یه ارایش مات انجام دادم ادکلن ماه تولدمم روخودم خالی کردم

تااومدن مهموناتواتاقم موندم حوصله چشم غره رفتنای شپش خانو نداشتم"خخ اگه بدونه چه اسمایی براش میذارم"

صبابه اتاقم اومدیه چادررنگی قشنگی سرش بود

باهیجان گفت:بهاره بیااومدن بایدبیای ببینی سحرورامین چه یواشکی یواشکی همودیدمیزنن

بعدیه لحظه ساکت شدنگاهی به سرتاپام کردگفت چه خوشکل شدی فک کنم بازامیرارسلان گیربده

من-داداش شماکه همیشه درحال گیردادنه

همراه صباخیلی خانومانه ومحکم پاین رفتم نگاه همه به پله هابود"به پاکله پانشی "

ارسلان نیم نگاهی بهم انداخت بعدخودشوباچایش سرگرم کرد

به اخرین پله که رسیدم خاله به طرفم اومد دستشوپشتم گذاشت بعدروبه همه گفت :دخترخواهرعزیزم بهاره جان که چندماهی مهمون ماست

به ترتیب به سمت مهمونابرای احوال پرسی رفتم

خانومی تومایه های سن خاله باخوشرویی احوال پرسی کرد

گفت:خورشید معینی هستم دخترم

خانوم چادری ومهربانی بود

بعدپیش یه دختربه همسن های خودم رفتم یه مانتوی بلندقهوه ای بایه شال قهوه ای تنش بود باخوش رویی گفت:ستاره هستم

رامین پسراروم وساکتی بود امابردارش رامبدبرعکس رامین پسرشوخ طبع کمی شیطون بود

بعدازاحوال پرسی باهم رفتم کنارصباوامیررضانشستم

امیررضاباشیطنت سرشونزدیک گوشم اورد گفت: اینطوری که توبانازوعشوه اومدی پاین فکرکنم بایدچندجنازه روازپشتت جمع کنیم

منم مثل خنگا گفتم:برای چی جنازه جمع کنی؟؟

امیررضاخندشوکنترل کردوگفت چقدرخنگی تودختر منظورم اینه که بس که خوشکلی نازوکرشمه هم که میای بدترایناکه جنبه ندارن همه مثل من نیستن که بعدچشمکی زد

من-الهی چقدم که توجنبه ات بالاس

دیگه چیزی نگفتیم

امیرارسلان باکمی اخم نشسته بود

ستاره گاه گاهی باشوق نگاهی وزیرزیرکی به امیرارسلان نگاه میکرد

خاله باسینی شربت واردسالن پذیرایی شد

امیررضافوری بلندشدوسینی روازخاله کرفت

اروم توی گوش صباگفتم:صباغلط نکنم گلوی ستاره پیش امیرارسلان گیره

صباباتعجب گفت :واقعا ؟امابعدگفت:نه دوست دارم توزن امیرارسلانمون بشی

بااین حرف صباته دلم خالی شد

فوری گفتم: صباخدانکنه من اگه ازبی شوهری بمیرم زن دادشت نمیشم وویی شوهرمثل ارسلان داشته باشم سکته ناقص وزدم

صبا با دلخوری گفت :مگه امیرارسلان چشه؟

"بفرماناراحت شد"

ازدردوستی دراومدم گفتم :نه امیرارسلان خوبه منظورم اخلاقشه توکه میدونی چقدرازمن بدش میاد

صبا-ازتوبدش نمیاد ازطرز پوششت خیلی خوشش نمیاد....

جمعه ها باید کسی را داشته باشی

تا دستانش را در دستانت بگذاری و تمام

شهر را قدم بزنی...

کسی که در کنارش زمان و مکان را از یاد ببری...

""جمعتون خالی از تنهایی""

قسمت هشتم...

امیررضاسینی لیوان شربتوبه سمت ماگرفت گفت: چیه اینهو پیرزناتوگوش هم پچ پچ میکنید

سرموبلندکردم تالیوان شربتموبردارم که نگاهم بانگاه رامبدتلاقی کرد لبخندی زد منم متاقابلا لبخندی زدم

بعدازچنددقیقه ماجووناازجمع جداشدیم

ستاره هم به جمع ماپیوست

ستاره-مزاحم نیستم

من-نه عزیزم بفرما

درحال صحبت بودیم که رامبدهم به جمع ماپیوست وروی مبل دونفری که نشسته بودم نشست

رامبد-نگفته بودین دخترخاله ی به این زیبایی دارین

امیررضاکه همیشه توجمع مابوددرجوابش گفت: ترسیدیم بدوزدیش

رامبدخنده ای کردگفت:ارزش دزدیدنم داره

امیررضاروبه صباگفت:صبابدو سپند دودکن این اقاچشش شوره میترسم بهاره روچشم کنه

رامبد-امیررضاااا!! بعدروبه من گفت:تنهاچیزی که ندارم چشمه. حالاشماچندسالتونه؟

من-21 سالمه

رامبد-خوب پس وقت ازدواجتونه

"چقدرپرروبوداین امشب منوعروس نکنه ول کن نیست"

من-نه باباهنوزبرای من زوده چندسال ازدانشگاهم مونده من هنوزبچه ام

رامبد-اره ولی اگه یه کیس خوب بیادچطوربازمیگین نه؟

من-نه ترجیح میدم اقابالاسرنداشته باشم شایدم رفتم پیش برادرم کانادا معلوم نیست

میوه ای که پوست گرفته بودو گذاشت کنارمنوگفت : بفرماین میل کنین

من-ممنون خودم پوست میگرفتم

امیررضاغش غش خندیدوگفت : بهاره پرتیا این این همه حرف زدمیوه گذاشت برات که دل توروبه دست بیاره

رامبدسیبی به طرف امیررضاپرت کردگفت:خفشی پسرکه انقده حرف درمیاری

امیررضا-بدمیگم

امیرارسلان ورامین درحال صحبت باهم بودن هیچ وقت توجمع های شلوغ پلوغ نبود کم حرف واخم الود بیچاره زنش دق نکنه "صلوات"

بعدازرفتن خانواده معینی

امیررضاروبه خاله گفت :مامان جون برای بهاره سپند دودکن امشب چشم این پسره رامبدوخیلی گرفته بود فک کنم بهاره توگلوش گیرکرده

امیرارسلان باطعنه گفت: واسه پسره مردم کم ترنازوعشوه بیاد که اون بدبختوحالی به حولی نکنه کمیم به فکر ابروی ماباشه

"بی تربیتویعنی چی حالی به حولی"

شوهرخاله به اتاقش برای استراحت رفته بود

باعصبانیت گفتم : منظورتو نمی فهمم

خاله مداخله کردوگفت بچه ها برین استراحت فرداجمعه اس قراره بادایی ها یه جای خوب وسرسبز خارج ازشهربریم

صباوسحر هوراکشیدن

منم دیگه چیزی نگفتم

خدایاتازه چندروزه اومدم اینجاانقدرسخت میگذره حالاچطوردوماه اینجاتحمل بیارم خدابه دادم برسه

فرداصبح باسروصدای صباوسحربیدارشدم

سحر-چقدرمی خوابی بهاره پاشواماده شودیرشد همه اماده منتظرتوهستن

کش قوسی دادم گفتم: مگه ساعت چنده

صبا-ساعت7 هست 8 بایدحرکت کنیم

من- باشه من یه دوش سه سوته بگیرم اماده میشم

یه دوش گرفتم یه مانتوی نخی سفیدپوشیدم شال وشلوارمم مشکی ست کردم"به قول شازده مانتوکه نیست بلوزه بره گمشه"

یه ارایش ملایمم کردم رفتم پاین همه اماده بودن برای رفتن

امیررضاگفت همه که توی یه ماشین جانمی شیم

ارسلان مثل قاشق نشسته گفت پدرمادربامن میان اگرکسی خواست بامابیادزودراه بیوفته

"صدسال سیاه باتوی شپش خان برم"

منم باامیررضامیرم"یعنی گمشوباتونمیرم"