رمان یادت بیار منو به قلم اعظم فهیمی

ژانر: #عاشقانه #اجباری

خلاصه :

من....سلما....

دختری که به خاطر عزیزترین فرد زندگیش دست به کاری میزنه که باعث نابودی آیندش میشه.....

زنی که با قرار دادنم تو منگنه، منو مجبور به ازدواج با همسرش میکنه....

اما....

همسری که برای من یه آشنای قدیمیه...

به اجبار همسر دوم میشم.....مادر میشم.....اما.....

چه مادری؟؟؟؟

مادری که باید با دنیا اومدن فرزندش اونو رها کنه و به دست کسی دیگه بسپره....فقط بخاطر نجات جون مادرش....

دنیا و آدماش بهم زخم میزنن....

من سلما...یه دختر که با بازیه روزگار....

زن میشه....مادر میشه....و میشکنه...

من....سلما...دختر دریاها....

زیبا...شرقیه رویاها....

تنها....عاشق فرداها.....

پایان خوش

به نام خدا

یادت بیار منو پارت 1

داخل آشپزخونه مشغول کمک به خاله بودم که افسون خانم صدا زد:

_ مهری؟....مهری؟.....

خاله با هول جواب داد:

_ بله خانم؟ اومدم.

با عجله از آشپزخونه خارج شد.

سیب زمینی های خلال شده رو داخل سبد ریختم و شستم. همینطور که دستامو خشک میکردم،خاله مهری رو دیدم که وارد آشپزخونه شد و گفت:

_ سلما؟؟

_ بله خاله؟؟

انگار کمی دلهره داشت،چون دستاشو در هم قفل کرده بود و با تردید به سرتاپام نگاه میکرد،که گفتم:

_ خاله؟کارم داشتی؟؟

_ خاله جون،بیا برو افسون خانم با تو کار داره.

با تعجب پرسیدم:

_ با من؟؟

_ آره.پاشو که منتظره.

با بهت روبروی خاله ایستادم و گفتم:

_ آخه چیکار داره؟؟

منو بسمت بیرون هدایت کرد و گفت:

_ برو خودت میفهمی،بروووو.

همینکه از آشپزخونه خارج شدم،افسونو دیدم که روی مبل راحتی نشسته و به سر تا پام نگاه میکنه.

شاید این دومین باری بود که می دیدمش.

اندام لاغر و کشیده ای داشت.موهای شرابی که تا شونه اش میرسید. رژ لب سرخ آبی که روی لباش خودنمایی میکرد و بیش از اندازه پر رنگ بود.

چشم هایی روشن،ابروهایی قهوه ای،گونه هایی برجسته و لبهایی نازک.

با قدم هایی بلند خودمو بهش رسوندم و سرمو زیر انداختم و گفتم:

_ با من کاری داشتید؟؟

_ بشین.

طرز صحبت کردنش مثل همیشه خشک و سرد بود.

با عجله مقابلش نشستم که گفت:

_ چند سالته؟؟؟

از سوالش تعجب کردم اما جواب دادم:

_ ۲۳ سالمه خانم.

_ اسمت چی بود؟؟

_ سلما.

_ چرا تا الآن ازدواج نکردی؟؟؟

از سوال ناگهانیش متعجب نگاهمو کمی بالا آوردم و گفتم:

_خودم نخواستم.

_دلیلش؟؟

_ نمیخواستم مادرمو تنها بذارم.

_ راستی حال مادرت چطوره؟؟

_ تغییری نکرده خانم.

_ برای پول مشکلی نداری؟؟

شونه ای بالا انداختم و گفتم:

_کل پولی که مادرم پس انداز داشتو خرج بیمارستان کردیم .... راستش.....چرا به مشکل بر خوردیم.

_ من هزینه های بیمارستان مادرتو پرداخت میکنم.

با بهت بهش زول زدم وگفتم:

_ خیلی ممنونم اما...خرج عمل مامان خیلی زیاده.

_ هر چقدر باشه میدم.

_ آخه....آخه چه دلیلی داره این کمکتون؟

_ در برابرش ازت یه کاری میخوام که باید انجام بدی.

_ چه کاری؟؟

چشاشو ریز کرد و بعد از مکث کوتاهی گفت:

_ من بچه میخوام.....میخوام منو به آرزوم برسونی.

چشام بیش از اندازه گرد شد و پرسیدم:

_بچه؟؟ آخه......آخه از کجا بچه بیارم براتون؟؟

_خوب معلومه... خودت بچه دار میشی.

دیگه واقعا شوکه شدم:

_ منظورتون چیه خانم؟ من...من.....نمیفهمم چی میگین.

پا روی پا انداخت و گفت:

_ مدتیه دنبال یه نفر میگردم که قابل اطمینان باشه. وقتی از وضعیت تو با خبر شدم. با خودم گفتم چرا این دختر نباشه،هم به پول احتیاج داره و هم همینجا کنار خودمون و تو این خونه ست.....

عمیق نگاهم کردو ادامه داد:

_میخوام با شوهرم عقد کنی و صاحب فرزند بشی....پولی که بهت میدم بیشتر از اون چیزیه که فکرشو کنی....نه تنها مادرت میتونه عمل بشه.بلکه خودتم به نون و نوایی میرسی.بچه رو دنیا میاری.تحویل من میدی و میری سراغ زندگیت،یه خونه هم بهت میدم.تاخیالت از بابت جا ومکان راحت باشه. خب.....حالا چی میگی؟؟؟

دهانم از شنیدن این حرفها باز مونده بود.توانایی صحبت کردن ازم صلب شده بود.

من چطور میتونستم چنین کاری رو انجام بدم؟؟اصلا خودش چرا چنین پیشنهادی به من میداد؟؟کدوم زن برای شوهرش به سادگی حرف از ازدواج مجدد میزنه؟؟ با ناراحتی گفتم:

_ من......من نمیتونم این کارو بکنم خانم.

اخماش در هم رفت و با صدای بلندی گفت:

_ دیگه چی میخوای؟....پول و خونه که بهت میدم....دردت چیه؟؟

_آخه......من......من یه دخترم.....نمیتونم با آیندم بازی کنم....

ابرویی بالا انداخت و حق به جانب گفت:

_باشه.......باشه.پولتو دو برابرمیکنم. حالا چی؟؟

_ خانم نمیتونم.....لطفا این کارو به کس دیگه ای محول کنید.من نمیتونم از پسش بربیام.

_پس همین حالا از خونه میری.....برو پیش مادر مریضت تا مرگشو جلوی چشای خودت ببینی.

کل بدنم به رعشه افتاد.حتی فکرشم دردناکه.

با حالت زاری گفتم:

_ خواهش میکنم با من این کارو نکنید.. بذارید اینجا بمونم و جای مادرم براتون کار کنم.خواهش میکنم.

_ نه ابدا راضی نمیشم اینجا بمونی.یا پیشنهادمو قبول میکنی یا همین حالا از اینجا میری.

آخه کجا برم؟ من که جایی روندارم.یه عمو دارم وضعش بدتر از ما نباشه...بهتر هم نیست....خاله مهری هم که اینجاس.....پس جایی برام نمیمونه...

بغض شدیدم باعث شد لبام بلرزه.

با صدای دورگه ای گفتم:

_ بهم فرصت بدید......خواهش میکنم.

_فرصت برای چی؟؟....جواب من یک کلمه ست. آره یا نه. اگه آره ست میتونی بمونی، اگر نه هم که باید بری. اونم همین حالا.

خدایا چیکار کنم؟.....مادرم گوشه ی بیمارستانه و من اینجا تو این موقعیت گیر افتادم....خدایا کمکم کن .......

با رفتن از اینجا بدبختیام چند برابر میشه...من فقط سلامتیه مادرمو میخوام...خدایا بی پناهم جایی برای رفتن ندارم...

در حالی که اشک چشامو پر کرده بود به ناچار گفتم:

_باشه قبول میکنم.

لبخندی رو لباش نشست و ایستاد.نگاهی بهم انداخت و بسمت راه پله رفت.

با رفتنش دستامو روی صورتم گذاشتم و بی صدا اشک ریختم.

توسط کسی به آغوش کشیده شدم و صدای نرم و مهربان خاله مهری زیر گوشم پیچید:

_بمیرم برات.......بمیرم خاله.

هق هقم بیشتر شد و میان گریه گفتم:

_ خاله چرا اینقدر بد بختیم؟؟؟

خاله و مامان اینجا حکم خدمتکارو داشتند اما از روزی که مامان حالش بد شد،منم که جای اون کمک دست خاله ایستادم.

خاله یه زن تنهاست. شوهرش چند سال پیش ترکش کرد و رفت.

من و مامان هم که از وقتی یادمه تنهاییم. به پیشنهاد خاله مهری به این خونه اومدیم تا دیگه مامان لازم نباشه دست به کارهای روز مزدی و کار در خانه بزنه،دست مزد ناچیزی داشت و کفاف زندگیمونو نمیداد.حتی برای تحصیل هم به پول احتیاج بود پس تا مقطع دیپلم بیشتر ادامه ندادم.

دانشگاه برای دختر و پسرایی بود که پول تحصیلشونو داشته باشند،نه برای من که همیشه هشتمون گروی نهمون بود.....این شد که به اینجا نقل مکان کردیم.

تو خونه ی نقلی که کنار عمارت قرار داشت ساکن بودیم و از طریق دری که به باغ راه داشت رفت و آمد می کردیم.

خاله مهری، دوست مامان بود و خاله ی اصلیم به حساب نمیومد.ولی خیلی دوسش دارم و خیلی چیزها رو مدیون اون هستم.

از بغل خاله بیرون اومدم و گفتم:

_ حالا چیکار کنم خاله؟؟؟؟

با بغض کنارم نشست و گفت:

_ چاره ی دیگه ای هم داری مگه خاله؟؟درسته زندگیت خیلی سخت میشه...درسته که داری یه ریسک بزرگو انجام میدی...ولی لااقل پول عمل مامانت جور میشه...بمیرم برات که کاری ازم برنمیاد واست انجام بدم.ببخش منو خاله...شرمنده ام.

_این حرفو نزن خاله....درسته چاره ای ندارم.کاش مامان حالش خوب بود،اونوقت یه درصدم پیشنهادشو قبول نمیکردم.

دست نوازشی به پشتم کشیدوگفت:

_ برو استراحت کن.کاری نمونده که بخواد اینجا باشی،برو.

_ نه،میز ناهارو میچینم بعد میرم.

_ نه خاله.خودم هستم.برو.

سری تکان دادم و از جام بلند شدم.بسمت در ورودی رفتم و وارد باغ شدم و بین درختهای سر به فلک کشیدش گم شدم.

به ته باغ رفتم.

دری که به حیاط کوچیکمون راه داشتو باز کردم و وارد حیاط شدم.

روی پله ای که جلوی در بود نشستم و به حیاطی نگاه کردم که مامان همیشه پای درختاشو آب میداد و بوی نم خاک که من با لذت به ریه میکشیدم......همه جارو پر میکرد.

_ مامان.....زود خوب شو...جات خیلی خالیه.

شیر آبو باز کردم و پای درختارو یک به یک خیس کردم.

بوی مورد علاقمو به ریه کشیدم و ناخودآگاه تمام غصه هامو فراموش کردم.

آرامشی که با این بوی مطبوع بهم دست میده بی نظیره.

نمیدونم تا کی داخل حیاط نشستم که در زده شد و خاله مهری وارد حیاط شد و گفت:

_چرا اینجا نشستی؟؟؟

لبخندی زدم و گفتم:

_بهم آرامش میده.

سینی غذا رو روی پله گذاشت و گفت:

_بیا غذاتو بخور.واست آوردم همینجا تا راحت باشی.

سینی غذا رو روی پام گذاشتم و مشغول خوردن شدم.

خاله چشم ازم برنمیداشت که گفتم:

_خودت نمیخوری؟؟

_نه.....میل ندارم.

_ ناهار اونا رو دادی؟؟؟

_ آره.خانم خواست تنها با آقا صحبت کنه،این شد که اومدم اینجا.

_خاله؟....افسون چرا خودش باردار نمیشه؟مشکلی داره؟

_ چه میدونم خاله،حتما یه عیبی داره که نمیتونه.

در حالی که اشتهامو با فکر به این موضوع از دست داده بودم،سینی غذا رو روی پله گذاشتم و گفتم:

_ مامان چی میشه خاله؟؟؟؟

_ خوب میشه،غصه نخور.پول عملش که جور شد.

_ آره پول عمل مامان،در برابر زندگی من.

_ سلما......دخترم.....میدونم سخته.....خیلی هم سخته ولی چاره چیه؟؟زندگی ما بدبخت بیچاره ها بهتر از این نمیشه.تحمل کن.بچه بیاری براشون دیگه تمومه.

اشکام برای مظلومیت خودم بی اراده چکید.

دستی به صورتم کشیدم و گفتم:

_ واسه سلامتی مامان حاضرم دست به هر کاری بزنم.فقط اون خوب بشه،دیگه هیچی نمیخوام.

چند روز به همین روال گذشت.

همش اشک و آه.....همش دعا و سنا.....اما انگار تقدیر من اینطوری رقم خورده بود.

روز چهارم بود که......

_ خاله همه جا رو گردگیری کردم.

_دستت درد نکنه.بشین یه چایی تازه دم بریزم برات.

پشت میز نشستم که صدای افسون بلند شد:

_ مهری؟.. مهری؟..

خاله با عجله از آشپزخونه خارج شد.....با استرس به راه رفته ی خاله نگاه میکردم.حتما اتفاقی افتاده که اینطور دلهره گرفتم.

با انگشتام بازی میکردم که خاله وارد آشپزخونه شد.

نگاش پایین بود و کنارم روی صندلی نشست،میترسیدم بپرسم چی شده.....و حرف شایسته ای نشنوم... فقط نگاش میکردم که خودش به حرف اومد....و با صدای آرومی گفت:

_ پاشو حاضر شو دختر.....

به حرف اومدم:

_ چیشده خاله؟؟

_ عاقد تو راهه.

چشام کامل باز شد وگفتم:

_عاقد؟؟

_آره.....داره میاد تا تو رو به عقد آقا در بیاره.

دست و پام شل شد و سرمو روی میز گذاشتم.

کمی گذشت،دست خاله نوازش وار روی سرم به حرکت در اومد وگفت:

_ برو دوش بگیر.....لباسای قشنگ بپوش.....خوب به خودت برس....آخه.....آخه قراره عروس شی.

این حرفا رو با بغض میگفت و باعث میشد،اشکای منم سریع تر روی صورتم بریزه.....

ادامه داد:

_ خودم برات سفره ی عقد میچینم.....میخوام خودم روی سرت قند بساوم.....خودم همه ی کارا رو واسه ی عروس قشنگم میکنم..... بمیرم برات.....بمیرم.....پس لباس عروست کو؟....سرخاب سفیدابت کجاست؟...اون مادر بی نوات کجاست؟؟کجاست تا عروسیه دخترشو با چشای خودش ببینه؟؟...زری بمیرم برات که دخترت داره خودشو تو راهی میندازه که معلوم نیست چه سرنوشتی در انتظارشه....فقط بخاطر برگشتن سلامتیه تو...

هم پای من به هق هق افتاد.اون از بدبختیامون میگفت و با هم اشک میریختیم.

قرار بود زن کسی بشم که تا بحال ندیده بودمش.اما هر کسی با هر قیافه ای که بود معلوم بود خیلی خشک و خشنه که همه ازش میترسن.

خدا جون خودت آخر و عاقبت منو به خیر بگذرون.

خاله دستمالی مقابلم گرفت و گفت:

_ پاشو خاله.....پاشو که وقت زیادی نداری.

با دل مردگی از جام بلند شدم تا به خونه برم....

وارد حمام شدم....زیر دوش باز به گریه افتادم....مامان کجایی که ببینی دخترت به چه روزی افتاده؟....مامان جون کاش حالت خوب بود و اینجا بودی.......اگه بودی من مجبور نبودم به عقد اون در بیام.... چقدر حس غریب و گرفته ای داشتم.....اینقدر دلم پر بود که اشکام قصد بند اومدن نداشتن.....چقدر سخته تنها و بی پشت و پناه بودن.....

با حوله خودمو خشک کردم و بیرون اومدم.

نگاهم روی مبل درب و داغون و کهنه مون افتاد.

یه دست لباس و یه چادر سفید که گلهای زیبای نقره ای داشت، روش افتاده بود.

باید کار خاله باشه.

وقتی حمام بودم اومده و اینا رو برام آورده.

حوله رو از سرم باز کردم و موهای آشفته و بلندمو شونه زدم.باید به عمو خبر میدادم...باید برای عقد حضور داشته باشه.وگرنه عقد باطله...تلفنو برداشتم و شمارشو گرفتم.

زنعمو جواب داد:_بله؟

_سلام زنمو....عمو هست؟

_به به سلما خانم...چی شده یاد ما کردی؟

_معرفتم از شما که بیشتره زنمو....نباید یه خبر از من بیکس و تنها بگیرین؟...بابام منو به عمو سپرده بود...اینه حمایتش؟....

_زنگ زدی گله گذاری کنی؟...عموی بدبختت اونقدر بدبختی داره که اینطور چیزا یادش نمیمونه.

_حالا کجاست؟

_همینجا...رفته دست به آب.کارش داری؟

_بگو بیاد عمارت....دارم عقد میکنم.حضورش لازمه.

_به به مبارکه...چه بی خبر.....!! کی هست این شا دوماد؟

_همون که براش کار میکنیم...دارم زن دومش میشم.زنمو از این قضیه مامانم بویی نبره هااا...دارم واسه پول عملش تن به این ازدواج میدم....

_پس مجبوری داری زنش میشی...خیالت راحت...عموتو میفرستم الان.

_دستت درد نکنه...کاری نداری؟

_مبارکت باشه.خوشبخت شی انشالله.خدافظ.

_خدافظ.

سراغ لباسارفتم:یه چادر سفید که گلهای نقره ای و براق به زیبایی روش کار شده بود.... یه دست لباس زیر سفید و توری.....یه شلوار سفید کتون،یه پیراهن سفید که سر آستین و قسمت یقه و پایین لباس توری بود.یه روسری سفید و نقره ای و.....چیزی که متعجبم کرد....یه روبند بود.....با تعجب مقابل صورتم گرفتمش......یه روبند نقره ای که از زیر چشم ها تا پایین صورت رو می پوشوند.....این چه معنی میداد؟؟

شاید خاله اشتباهی با خودش آورده.....بی خیال گوشه ای پرتش کردم و مشغول پوشیدن لباس ها شدم.از ساعت دقیق ورود عاقد بی خبر بودم.....اما دلم میخواست لفتش بدم....اونقدر که این عقد کنسل بشه.

حاضر و آماده روی مبل زوار در رفته نشستم که صدای خاله رو از حیاط شنیدم:

_ سلما؟؟

بلند شدم و قبل از بیرون رفتن،روبند رو برداشتم و به حیاط رفتم.

خاله با دیدنم گفت:

_چقدر ماه شدی.

لبخند غمگینی زدم و روبندو بسمتش گرفتم و گفتم:

_ این بین لباسا بود.

متعجب از دستم گرفت و گفت:

_ اینو افسون خانوم داده....که بدم بهت.

و دوباره بسمتم گرفت،با بهت از دستش گرفتم و گفتم:

_ چکارش کنم؟؟

با خجالت و شرم سرشو پایین انداخت و گفت:

_ میگه نمیخواد آقا چهرتو ببینه.....

متوجه منظورش شدم.دوست نداره شوهرش چهره ی منو ببینه تا مبادا احساسی بهم پیدا کنه....

روبند رو بدون حرف دیگه ای روی صورتم بستم و همراه خاله از حیاط به باغ رفتیم.

داخل سالن که شدیم چشمم به سفره ی عقد کوچکی که وسط سالن پهن بود افتاد،با بغض گفتم:

_ کار تویه خاله؟؟

لبخند غمگینی زد و گفت:

_ آره.....خوشت میاد؟؟

_ قشنگه.

_ بیا.....بیا یه شربت بدم بخور.رنگ به رو نداری.

منو روی مبلی نشوند و خودش به آشپزخونه رفت.

لیوان شربتی برام آورد و گفت:

_ آقا یکم اخلاقش تنده.ازش نترسی یه وقت.

لیوان به دست با کنجکاوی پرسیدم:

_ سنش بالاست؟؟

افکارم طوری بود که خیال میکردم ۴۰ ساله باشه.

شاید به خاطر لقب آقا که روش بود.

صدای خاله رو شنیدم:

_ از تو خیلی بزرگتره.ولی پیر نیست.شاید ۳۰ سالش باشه.خوش قیافه ست ولی اخلاقش تنده.حتی افسون خانم هم گاهی ازش میترسه.

با تعریفهای خاله استرسم بیشتر شد.

صدای یدالله(باغبون خونه) به گوشمون رسید:

_ عاقد اومد،به خانم خبر بده،مهری خانم.

خاله با هول بهم گفت:

_به عموت خبر دادی؟

_آره...الانا میرسه دیگه.

سری تکان داد و از پله ها بالا رفت و من بی اراده تو جام ایستادم.

دستام یخ و خیس از عرق شده بود.

روی پیشونی و پشت لبم عرق سردی نشست.....نمیدونم چقدر به اون حالت بودم که صدای پای افسون از راه پله بلند شد.

صدای تق تق کفش هاش توی خونه پیچید....خاله هم پشت سرش اومد و هر دو به من نگاه کردند.

سلام آرومی دادم.

افسون به تکون دادن سرش اکتفا کرد و به یدالله گفت:

_ کجاست پس؟؟؟

ید الله:_ دارن میان خانم.

همین موقع صدای یا الله گفتن پیر مردی بلند شد و قامتش در چارچوب در نمایان شد.

سلام داد و گفت:

_ اگه دیر شد شرمنده ام.این پاها چند روزه از شدت درد منو یاری نمیکنند.

انگار خیلی عجله داشت که بلافاصله پرسید:

_خب عروس و دوماد کجان؟؟

خاله کنار گوش افسون گفت:

_ آقا تشریف نمیارن؟؟؟

افسون:_ میرم دنبالشون.

واز پله ها بالا رفت.

همینطور که نگاهم پی افسون بود به این فکر کردم،قراره هووی اون بشم....چطور میتونه تحمل کنه؟...مطمئنا برای هر زنی وجود رقیب سخته...چرا خودش چنین پیشنهادی رو باید به من بده؟؟؟

خاله شونه هامو گرفت و همونطور که منو بسمت دو صندلی کنار سفره عقد میبرد گفت:

_ایشون عروس خانمه حاج آقا.

عاقد نگاهی تحسین بر انگیز بهم انداخت و گفت:

_ به میمنت و مبارکی.تبریک دخترم.

از زور بغض فقط تونستم لبخندی تحویلش بدم که همونم پشت روبند پنهان موند.....آخه چه مبارکی.... چه میمنتی....این وصلت جز شر چیز دیگه ای هم داره مگه؟؟

همین موقع عمو هم از راه رسید...با دیدنش بیشتر بغضم گرفت...یاد بابا افتادم و بی اراده تو آغوشش گم شدم...کنار گوشم زمزمه کرد:

_چرا یهویی این تصمیمو گرفتی؟از کارت مطمئنی دختر؟

به همون آهستگی جواب دادم:

_چاره ای ندارم عمو...بخاطر وضعیت مامان مجبورم.

دیگه چیزی نگفت...خوشحالم که هیچوقت تو زندگیه منو مامان دخالت نکرده.

نمیدونم چرا از افسون خانم و آقا خبری نیست.

خیلی وقته افسون برای صدا زدن آقا بالا رفته،اما هنوز برنگشته ....خسته از روی صندلی بلند شدم.

خاله که هنوز پشت سرم ایستاده بود،شونه هامو فشرد و مجبور به نشستنم کرد،خواستم اعتراض کنم که صدای پا از راه پله بلند شد.

خاله چادرو روی صورتم کشید و کنار گوشم گفت:

_ آقا و خانم اومدند.بار سوم که عاقد ازت پرسید بله رو میگی.

چشام زیر چادر پنهون بود و بطور گنگی شبح بقیه رو میدیدم.

احساس کردم کسی کنارم نشست،با ترس ازش فاصله گرفتم که متوجه نگاهش به خودم شدم اما خیلی زود به مقابلش خیره شد.

صدای عاقد تو فضای خونه پیچید....

نگاهم از زیر چادر به افسون که مقابلمون نشسته بود افتاد....صدای عاقد دوباره بلند شد...گفت و گفت....فکرم همه جا بود غیر از این خونه و مراسم.....با سکوتی که حاکم شد و سقلمه ای که خاله بهم زد با عجله گفتم:

_ بله.

عاقد دوباره مشغول حرف زدن شد و کمی بعد صدای مردانه ای از کنارم بلند شد . خشک و رسمی:

_ بله.

با خجالت سرمو به سینه ام چسبوندم.

صدای عمو و یدالله و حاج آقا که مبارک،مبارک میگفتند به گوشم رسید....خاله بازومو گرفت و بلندم کرد و تند تند منو بوسید.

نمیفهمم چرا برای بدبختی من دارن خوشحالی میکنند....بدبختی که با تولد یه بچه تموم میشه.....منم رها و آزاد میرم سراغ زندگی خودم....داخل خونه ای که قراره بهم داده بشه....کنار مادرم.....باهم یه زندگیه بی دغدغه رو شروع میکنیم...زندگی ای که نه داخلش خانمی وجود داره و نه آقایی.نه دستوری وجود داره و نه امر و نهیی.

تو آغوش خاله مونده بودم.

از لرزش شونه های خاله متوجه گریه اش شدم.

بی هیچ حرفی از آغوشش بیرون اومدم.

خاله چادرمو از سرم برداشت. اونقدر درگیر افکارم بودم که متوجه رفتن بقیه نشدم.

هیچکس بجز منو خاله و عمو داخل سالن نمونده بود.

روبندو از صورتم باز کردم و روی صندلی ولو شدم.

چشمم به سفره عقد روبروم افتاد و گفتم:

_ کی این روزا تموم میشه؟؟

صدای خاله از صندلی کنارم بلند شد:

_ تموم میشه خاله.صبر و تحمل داشته باش.

شب شده بود.

خاله مشغول آماده کردن شام بود.

منم داخل آشپزخونه روی صندلی نشسته بودم. از عصر تا الآن هیچکسی رو ندیدیم.بعد از عقد همه سراغ کار خودشون رفته بودند.عمو هم کمی کنارم موند و بعد رفت.

خاله میز غذا خوری داخل سالنو چید و گفت:

_ سلما جان.....تو هم برای خودت غذا بکش تا برم خانم و آقا رو صدا کنم.

سری تکان دادم که رفت.

دلم از گرسنگی ضعف میرفت.با بی حالی برای خودم غذا کشیدم و مشغول خوردن شدم.

از صدای برخورد قاشق و چنگال متوجه حضورشون در سالن شدم.

خاله مهری وارد آشپزخونه شد و همینطور که برای خودش غذا میکشید گفت:

_آقا برای شام نیومد.آخر شب که میری اتاقش،یه سینی غذا میدم براش ببر.

از فکر اینکه قراره امشب با آقا سر کنم به سرفه افتادم.

لیوان آبی که خاله مقابلم گرفت رو تا آخر سر کشیدم که خاله گفت:

_آروم باش دختر....ترس نداره که.

_ خاله چطور ترس نداره؟...آخه این چه بختیه که قسمت من شده؟...

با بغض بشقاب غذا رو کنار کشیدم و سرمو به دستام تکیه دادم.

خاله بشقابو به مقابلم برگردوند و گفت:

_ الآن وقت گریه نیست،غذاتو بخور جون داشته باشی.بخور خاله.بخور.

اشکامو پس زدم و گفتم:

_دیگه نمیخورم.

اخم کرد و گفت:

_ میخوای امشب ضعف کنی؟؟؟

با خجالت گفتم:

_ خاله بس کن.

_ آخه اونطور که قد و قامت آقا نشون میده،حسابی قویه.....تو با این بنیه ی ضعیفت که نمیتونی جون سالم به در ببری.

دستامو روی گونه های داغ و آتشینم گذاشتم و گفتم:

_ خاله.....توروخدا بس کن....هرچی بیشتر میگی استرسم بیشتر میشه.

دستشو روی دهانش زد و گفت:

_ اووم اووم باشه من هیچی نمیگم ولی تو غذاتو بخور.

به زور و اجبار قاشقی در دهانم گذاشتم.تا خاله دست از سرم برداره.

دلم پیچ میخورد از شدت استرس و نگرانی اما چاره ای نبود..... ساعت۱۰شب بود که خاله وارد خونه شد و گفت:

_ سلما جان؟؟ پاشو که وقت رفتنه.

فقط همین حرف کافی بود تا دوباره به اون استرس قبل برسم.

با هول ایستادم و گفتم:

_ وای خاله.....من میترسم.

_ نترس خاله.....ترس نداره.باید این وضعیتو تحمل کنی.برو.....برو که خانم منتظره.

_ خانم؟؟

_ آره میخواد از رفتنت به اتاق آقا خیالش راحت بشه.

_من نمیفهمم چرا افسون میخواد از بابت رفتن من به خوابگاه شوهرش خیالش راحت بشه...آخه مگه میشه یه زن با زندگیه خودش اینکارو بکنه؟

و همراه خاله راه افتادم که گفت:

_تو به این کارا کاری نداشته باش.... رو بندت کو؟؟

با عجله از روی مبل برداشتم و روی صورتم بستم و همراه خاله از خونه خارج شدیم و به باغ رفتیم.

همین که وارد سالن شدیم افسون روبرومون قرار گرفت و گفت:

_ همراه من بیا.

نگاهی غمگین نثار خاله کردم و همراه افسون از پله ها بالا رفتم.

قلبم به شدت میکوبید.

بدنم از استرس بی اراده میلرزید.

مقابل اتاقی ایستاد و گفت:

_ برو داخل.تا وضیفه تو انجام ندادی از اتاق خارج نشو.

با لکنت گفتم:

_ چ.....چشم.

در اتاقو باز کرد و منو به داخل هول داد و درو بست.

با چشمهایی گرد شده به اتاق تاریک نگاه کردم.

کمی که چشم هام به تاریکی عادت کرد شبح سیاهی رو کنار پنجره دیدم.

رو به پنجره ایستاده بود و دستاشو پشت کمرش قلاب کرده بود.

در حالی که کم مونده بود قالب تهی کنم گفتم:

_ س......سلام.

بدون هیچ حرکت و حرفی همینطور ایستاده بود.

منتظر سر جام ایستادم.....کم کم پاهام خسته شد......انگار قصد تکان خوردن نداشت.

مثل مجسمه ای پشت به من ایستاده بود.

همونطور که خاله گفته بود قد و قامتش نشون میداد خیلی قوی باشه.

یه لحظه از تمام کارام پشیمون شدم.

من چطور باید این مدتو تحمل کنم؟؟؟

به اطراف نگاه کردم.

تخت دو نفره ای کنار دیوار بود. آهسته به سمتش رفتم و گوشه اش نشستم.

خسته از این بلاتکلیفی دوباره بهش زول زدم.

صدای نفسهای عمیقشو میشنیدم.....یکباره به سمتم برگشت......جا خوردم و تکان خفیفی خوردم.

با لحن خیلی خشکی گفت:

_ افسون گفت بیای اینجا؟؟

لحنش در عین خشکی محکم بود،با ترس جواب دادم:

_ بله.

_ حالا من میگم نیازی نیست اینجا باشی.برو بیرون.

با تعجب بهش زول زدم که باز گفت:

_ نشنیدی چی گفتم؟؟

از جام بلند شدم و گفتم:

_ اما.....آقا.افسون خانم گفتند تا......تا وظیفمو.....انجام ندادم......بیرون نیام.

صدام می لرزید و از خجالت سر به زیر بودم.

صدای محکم و خشنشو شنیدم:

_ رو حرف من حرف میزنی؟؟ بار آخره که دارم میگم.برو بیرون.

چنان داد زد که به سمت در اتاق پا تند کردم.

دستگیره درو پایین کشیدم و از اتاق خارج شدم.

درو بسرعت بستم و بسمت پله ها دویدم.

یهو صدای افسون باعث شد توجام بایستم:

_ کجا؟؟؟

بسمتش چرخیدم و گفتم:

_ آقا نخواستن اونجا بمونم.

اخمی کرد و گفت:

_ برگرد توی اتاق.

_ اما خانم.....آقا گفتن.....

حرفمو قطع کرد وبا تشر گفت:

_ گفتم برگرد توی اتاق.

خدایا......سر دوراهی موندم.

هردو هم با تشر دستور خودشونو میدادند.

نمیدونستم باید چیکار کنم که باز صدای افسون رو شنیدم:

_ تو قراره از کی پولتو بگیری؟؟؟

با بغض گفتم:

_ از شما.......

_ پس حرف منو هم باید گوش کنی.برگرد داخل اتاق.

با چهره ای غم گرفته سرمو زیر انداختم وگفتم:

_ بله خانم.

با قدم هایی لرزان خودمو به در اتاق رسوندم.

ضربه ی کوتاهی زدم و وارد اتاق شدم.

هنوز اتاق در تاریکی محض بود.

صدای خشکشو شنیدم:

_ تو که باز اومدی.مگه نگفتم برو؟؟