رمان وداع با تنهایی به قلم پریسادارابی(طلوع)

ژانر : #عاشقانه #اجتماعی

خلاصه :

دختری پر از درد روزگار، محکوم به زندگی شده که او را در منجلاب قرار داده!

زندگی با پدری بی رحم و بی عاطفه او را بیشتر در فقر فرو برده و او در پس رهایی است رهایی از چنگال دیوی که او را محاصره کرده.

در پی این اتفاقات به جشن تولدی دعوت می شود و این شروع ماجراست و آشنایی با افرادی که حتی فکرش را هم نمی کرده، راهی برای نجات هست؟!

نگاهم رو به پاندول ساعت دوختم، تیک تاک، تیک تاک!

چشم ها و پاهام رو با هر تکون پاندول حرکت می دادم، صدای فریادی سکوت اتاق رو شکست:

-یسناااا، کجایی دختر؟!

این همون اژدهای خشمگین شرک بود؟ یا جادوگر شهر اوز؟!

با بی حالی از روی تخت پایین اومدم و از اتاق بیرون رفتم.

با صدای گنگ و زیری با حالت نعشه ای گفت:

-دُختتتر ژووون، یه چایی بده ما!

اخمی کردم:

-خودت نمی تونی؟

دستی به ریش کثیف و موهای ژولیده اش کشید:

-مَـــن، مرد این خونه ام!

نیشخند زدم:

-دم از مردونگی نزن سنگینه سرفه ات می گیره.

حسابی بهش برخورد:

-بلبل زبونی نکن، بجمب دخترِ عوضی!

بدون این که جوابش رو بدم به سمت آشپزخونه رفتم و چای رو دم کردم، حینی که برگشتم پشت سرم دیدمش:

--مثل اینکه بدنت میخاره ها؟!

بدون اینکه جوابش رو بدم به سمت آشپزخونه رفتم که موهام از عقب کشیده شد:

-دختره ی احمق حالیت میکنم!

صورتم از درد جمع شد، تمام تنم به لرزه افتاد و آب دهنم خشک شد! بعد هلم داد و اینقدر با پاهاش کوبید بهم که دیگه نا نداشتم بلند شم.

حالم از خودم ،از زندگی که داشتم بهم می خورد، آخه این پدر ِ !این که زنده زنده سلاخیت می کنه!

بعد رفت و واسه خودش چای ریخت و رفت بیرون، با درد بلند شدم بدنم و دست و پاهام کبود شده بود.

هیچ وقت من رو بچه ی خودش ندونست و میگفت تو ناخواسته اومدی و بچه من نیستی، مگه حق من چی بود؟ مگه من خواستم که توی این دنیای لعنتی پا بذارم؟! کاش هیچ وقت به دنیا نمی اومد!

بلند شدم لنگان لنگان به سمت اتاقم رفتم.

روی تخت نشستم و از ته دل اشک ریختم، اشک هایی که نباید همه جا خرج می شد! بی کسی و فقر همه رو وادار به اشک و حزن می کنه.

صورتم از اشک خیس شده بود و هق هقم گوش دنیا رو کر کرده بود!

خدایا من رو ببین ، یه یسنایی هم وجود داره ، خدایا من هیچکس رو ندارم، نه خواهری نه برادری دیگه خسته شدم از این همه بد بختی، از این همه کتک خوردن بی دلیل!

البته قبلا ها مامانمم کم کتک نمی زد، مامان چراا تنهام گذاشتی چرا من رو با این زندگی که سراسر بدبختیِ گذاشتی و رفتی، خدایا منم ببر پیشش تا از دست این گرگ صفت که فقط فکر موادشِ نجات پیدا کنم.

نمی شه این جا موند، اصلا بمونم چی کار؟ بزنم بیرون تا کمتر ببینمش! تا کمتر بتونه به فحش ببندم و کلی کتک ازش بخورم.

سریع بلند شدم و لباسای نیمِ کهنه ام رو پوشیدم و با پاک کردن اشک هام از اتاق زدم بیرون.

بعدازظهر ها تا هشت شب توی مغازه بودم و یه پول ناچیزی هم بهم می دادن.

سریع سوار اتوبوس شدم و به مردم نگاه کردم هرکسی مشکلی رو داشت و غرق در افکار خودش بود، انگار دنیا جایی نبود برای یه زندگی آروم!

با مکثی از اتوبوس پیاده شدم و سمت مغازه دوییدم.

فروشنده مغازه یه پسر جوون بود به نام آقای صالحی!

سمتش رفتم و سلام کردم ..اون هم جواب داد و یه چشمک زد، آدم جالبی نبود همیشه به فکر برقرار کردن رابطه با دخترهای متفاوت بود، تنوع طلبی تا چه حد!

پسری سی ساله با پوست برنزه و چشم های سبز بود که موهاش رو با حالت خاصی بالا داده بود که با دیدن دختر های داف چشم هاش مثل وزق بزرگ می شد، اخمی بهش کردم و کیفم رو گذاشتم توی کمد و آروم روی صندلی نشستم.

پارت۲

یعنی روزی می رسه که منم از این مانتو های خوشگل رنگی بپوشم؟!

تو فکر و خیال بودم که یکی از مشتری ها وارد شد! یک دختر تقریبا بیست و دو ساله با یه مانتوی قرمز آتشین شلوار و شال سفید و رژ قرمز ،عجب چیزیِ لامصب!

نگاهی به صالحی انداختم دهنش اندازه اسب آبی باز کرده بود و چشم هاش داشت از کاسه بیرون می زد دخترَ رو کامل قورت داد لعنتی.

جلوی صالحی رفت و با ناز گفت:

-جدیدترین مانتو هاتون رو میشه نشونم بدین؟!

صالحی به خودش اومدو دستی به موها و یقه ی پیرهنش کشید گفت:

-چشم، شما با من بیاین راهنمایی تون میکنم.

هر وقت یه دختر خوشگل و جلف می اومد خودش پیشقدم میشد ،زمانی هم که یه زن می اومد می گفت تو برو جلو، یه آدمیِ که دومی نداره، این کی می خواد آدم بشه رو فقط خدا می دونه خداکنه یه کار بهتر پیدا کنم بزنم به چاک!

با ملایمت و لبخند چندشش همه ی طرح های جدید رو نشونش داد و با ذوق و چشم خریدارانه به هیکل دخترِ خیره می شد و ابروهاش رو خیلی خاص بالا می انداخت، ولی یه چیز توی صورتش به چشم می خورد یکم تیک عصبی داشت انگار، چشمش چند ثانیه یک بار می پرید!

دخترِ که از صالحی بدتر کرد یکی بره اون رو بگیره، وای وای ببین چطور عشوه می آد!

واقعا نوبره، خوب دارن دل میدن و قلوه میگیرن، یکی نیست به من بگه تو چته؟ واقعا خنده ام گرفته بود.

عشوه خرکی های دختره بی جواب نموند و صالحی یه کاغذ جلوش گرفت و دخترِ هم با کمال میل گرفت.!

ولی خدایی صالحی خوب بلده مخ بزنه ولی مخ من رو تا حالا نتونسته بزنه که خیلی هم بابت این مسئله راضیم.

دخترِ دوتا مانتو انتخاب کرد و باهم اومدن سمت میز، اینقدر با صالحی سر پولش چونه زدن که نگو آخر صالحی موفق شد و بدون اینکه از دختره پولی بگیره دوتا مانتو رو بهش داد،دختره ام یه لبخند زد و رفت.

من که دهنم شبیه تمساح باز مونده بود و خیره به صالحی نگاه می کردم! متوجه نگاهم شدو بهم زل زد:

-چیه؟!

یه تای ابروم رو بالا دادم:

-خوب دست و دلباز شدین!

بلند خندید و با ژست خاصی لب زد:

-واسه کشیدن دخترا سمتت باید دست و دلباز باشی.

منم خندیدم و گفتم:

-البته نه هر دختری!

منظورم رو فهمید و هیچی نگفت و مشغول گوشیش شد.

آخه پسر ها چی فکر کردن که همه دختر ها شبیه همن، اگر سیاهی هست سفیدی هم هست پس جامعه ای که ما حضور داریم همه جور قشری هست هیچ وقت نباید جمع ببنیدیم!

اون روز چند نفر دیگه اومدن و من رفتم واسه راهنمایی و قیمت دادن.

ساعت هشت شب بود،که دیگه از صالحی خداحافظی کردم و راه افتادم سمت خیابون!

قدم میزدم و به ماشین ها نگاه میکردم ، ماشین هایی بودن که خونواده ها باهم می گفتن و می خندیدن، موزیک گوش میدادن.

از ماشین های مدل بالا تا ماشین هایی که قدیمی و داغون بودن!

کجا و چی و چطور بودن مهم نیست، هر کجایی این کره ی خاکی که می خوای باش فقط خوشبخت باش، از زندگیت لذت ببر و خودت رو لایق بهترین ها بدون تا رشد کنی و بالا بری، زندگی چیز کمی نیست یک بار به دنیا میای پس لذت ببر!

تنها چیزی که من رو خوب می شناخت سنگ فرش های عابر پیاده بود!

چراغ های خیابون چشمک میزدند و آقای ماه توی سیاهی شب مثل مروارید می درخشید و به نظر می اومد خوشحاله!

انگار تنها کسی که تو این شب خوشحال نیست منم! از جلوی ویترین مغازه ها رد می شدم و به لباس ها نگاه می کردم، حسرت داشتن یکی از اون لباس ها رو همیشه داشتم و دارم.

زندگیِ من پر از حسرت های ناتمامیِ که هیچ وقت تمامی نداره!

محو تماشای ویترین فروشگاه بودم که یکی از پشت سرم گفت:

-چیه خانوم چرا انقدر زل زدی به ویترین!

سریع برگشتم:

-هستی؟!

واقعا شوکه شدم، هستی این جا چی کار می کنه، وای چقدر غافلگیر شدم! سریع افتادیم تو بغل هم ،می خواستم جیغ بکشم ولی تو خیابون نمیشد فردا می گفتن این دخترِ دیوونه است، دیگه همه چیزم تکمیلِ دیوونگی هم اضافه شه!

با ذوق دستی به صورتش کشیدم:

-هستی دختر کجایی؟ از سال سوم دبیرستان دیگه ندیدمت!

خندید و با اون صدای جیغ جیغوش لب زد:

-یسنا خیلی خوشحالم میبینمت!

-منم همینطور دیونهههه.

بازوهام رو محکم گرفت:

-راستی اینجا چکار میکنی؟

-من اینجا که نه چهار مغازه اونطرف تر کار میکنم....تو چی؟

با طنازی خاص خودش گفت:

-منم با خونوادم به خاطر بابام رفتیم اصفهان.

-ااا پس بگو غیبت زد! پس دیگه خونتون اینجاست؟

-آره ،راستی یسنا شمارتو بده.

-باشه بنویس.

شمارم رو دادم که روبهم گفت:

-یسنا جون دیگه مزاحمت نمی شم من اینجا ها کار دارم.

-باشه برو بای.

-بای.

هستی که رفت منم به ایستگاه رسیدم و سوار اتوبوس شدم، تو فکر بودم که خیلی خوبه هستی اومده یکم از تنهایی در میام حداقل شاید بتونه جای خالی خونواده نداشته ام رو پر کنه ولی هیچ چیز تو دنیا نمی تونه این کمبود های درونم رو برطرف کنه چون سال هاست که من یه یسنای پوچم همونی که بدون هدف زندگی می کنه!

پارت۳

بی هدف زندگی کردن یعنی همون اوج بدبختی یعنی دیگه به رفتنت راضی، ولی بعضی موقع ها یه چیزی درونم می گه هر طور شده بجنگ تو می تونی موفق بشی، الان هم به خاطر اون ندا زنده ام و کار می کنم!

به خیابون نگاه می کرد و دلم قنج می رفت برای دسته جمعی رستوران رفتن و یه غذای توپ خوردن، بعدش هم مثل پرنسس ها بیای خونه و توی تخت نرم و گرمت با آرامش بخوابی و هیچ ترسی برای فردات نداشته باشی! فردایی که بدونی تضمین شده است پدری داری که تو هر شرایطی پشتت باشه یا مادری داری که با دست های پر محبتش دلت رو گرم کنه! یا برادر و خواهری داری که بشه مرحم درد هات، ولی هیچ کدوم قسمت من نبودن!

اتوبوس از حرکت ایستاد، سریع پیاده شدم و راه افتادم سمت خونه، این خونه تو جنوب تهران بود، ولی هنوزم می شد بهش گفت خونه! چون جایی رو جز این جهنم نداشتم که برم.

با قدم های بلند از تو کوچه های باریک گذشتم و به درب آهنی خونه رسیدم!

کلید داشتم انداختم به در و رفتم داخل ،طبق معمول مواد می کشید و سرخوش از این دنیا کیف می کرد و هیچ وقت فکر نمی کردم این دختر نیازی به چیزی داره نداره!

بدون این که سلامی بکنم دندون قروچه ای کردم و رفتم سمت اتاقم ،لباسام رو عوض کردم و روی تخت دراز کشیدم.

چه تختی!

خیلی دوسش داشتم چون اینو با پولی که می گرفتم قسطی خریدم، توفکر بودم که صدای گوشیم بلند شد.

یه گوشی دکمه ای که دیگه میگفتی هر چی دکمه داره الان می ریزه بیرون، اصلا دارای چند تکنولوژی فوق العاده بود این لعنتی ولی هنوزم خوب بود، چی کنم دیگه!

هستیِ که یعنی چرا زنگ زده؟ به این زودی کارم داره؟!

تماس رو وصل کردم:

-الو سلام هستی.

-سلام یسنا جونم خوبی؟

-قربونت خوبم ،کاری داشتی زنگ زدی؟

-آره راستش تولدمِ میخوام دعوتت کنم ،توهم حتما بیا.

-هستی جان نمی تونم بیام یه عالمه کار ریخته سرم.

-دیگه بهونه نیار حتما فردا شب میای، آدرس خونمونو واست اسمس میکنم.

-آخه هستی..

نگذاشت ادامه حرفم رو بدم بزنم:

-آخه، اما، اگر نداره باید بیای، اومدم حرف بزنم که قطع کرد.!

دقیقا مثل دوران مدرسه لجباز و یه دنده است.

وای خدایا حالا چکار کنم، نه لباسی واسه رفتن دارم نه چیزی ،کادو هم باید بگیرم، گاوم بد زایید اونم دوقلو، حالا چی کار کنم من؟ از یه نظر خوبه تنوعه ولی از یه نظر آه تو بساط ندارم!

از دست تو دختر، آخه این چه کاری بود نرم ناراحت می شه ،بخوام برم پول ندارم ولی خب هنوزم خوب بود صد و پنجاه تومن توی حسابم داشتم.

صالحی پولام رو هر ماه می ریخت حسابم الان هم چاره ای نیست باید فردا برم چیزی بخرم.

دیگه چکار کنم! کنار تختم یه بسته بیسکوییت بود اون رو برداشتم و خوردم تا این که چشم هام گرم شد و خوابیدم.

نور آفتاب توی چشمم می خورد، ساعت نه رو نشون می داد سریع بلند شدم و بع سمت حمام رفتم و یه دوش حسابی گرفتم و آب گرم از سر و صورتم پایین می اومد و احساس خوشایندی بهم می داد یه آرامش محض یه چیزی که سال هاست دنبالشم ولی فقط چند دقیقه برام اتفاق می افته!

بعد از مکثی از حموم درومدم.

بابام توی اتاقش بود سریع لباس هام رو پوشیدم و به سمت آشپزخونه رفتم و یه ذره چای خوردم آخه به این میگن صبحونه؟ من فکرکنم با هوا زنده، دیدید می گن طرف خدانگهدارِ دقیقا منم!

لباس های تقریبا نیمه کهنه دیروزم رو پوشیدم با اتوبوس به سمت مرکز خرید هایی که اجناسشون زیاد گرون نبود رفتم.

بادقت به ویترین ها نگاه می کردم، پیرهن هاش یا خیلی باز بود یه خیلی کوتاه،تا اینکه یکی از پیرهنا چشممو گرفتم.

یه پیرهن آستین سه ربع که نیم تنه بالاش صورتی بود و یه دامن مشکی از جنس بالا تنش بهش چسبیده بود و دور یقه اش هم نگین نقش زده و تا بالای زانوهام می اومد.

وارد مغازه شدم یه خانم مسن چشم رنگی بود که گفتم:

-ببخشید میشه اون پیرهن صورتی مشکیه رو واسم بیارین؟

چشمی گفت و آورد رفتم پرو پوشیدمش ،خیلی بهم میومد کاملا تو تنم نشسته بود، کلی ذوق کردم و دستی به لباس می کشیدم و ریز می رقصیدم، دقیقا حرکتی که خیلی از دختر ها موقع خرید لباس نو انجام می دن، دوست نداشتم لباس رو دربیارم همیشه چیز هایی تنم بوده که به لعنت خدا هم نمی ارزیده ولی این حسابی جا خوش کرده بود.

بعد از کلی دل کندن از پیرهن خوشگله لباس های قبلیم رو پوشیدم و رو به خانومِ گفتم:

-چقدره؟

-پنجاه تومن!

-یکم ارزون تر حساب کنید ساق مشکی هم میخوام.

-باشه حالا باهات را میام.

یه ساق پا مشکی واسم آوردم اونم برداشتم.

کلا بهش ۴۸دادم، آخه پولم کجا بود؟ باور کن بعد این مهمونی نون هم گیرم نمی آد بخورم! خدا کمکم کنه.

بعد رفتم سمت یکی از فروشگاه های بدلیجات فروشی.

یه سرویس گردنبند و گوشواره برداشتم ۴۰تومن...گفت رنگ تغیر نمیکنه.

والا هیچ بغالی نمیگه ماستم ترشه، همه همین حرف رو می زنن ولی وقتی می خریش میبینی چقدر تغییر کرده! می خواستم از پاساژ بیرون بیام که چشمم به یک مانتوی کرمی خورد.

پارت۴

حراج زده بودن سی تومن، برم؟ نرم؟ بابا یسنا بسه مانتو واسه چیته؟! وسوسه شدم و رفتم و همون مانتو کرمی رو پوشیدم خیلی بهم میومد، عالی شدم، لباس خیلیی می تونه آدم ها رو تغییر بده ولی این رو یادمون باشه، شاید بتونه تغییرت بده ولی تو هر لباسی که باشی باز هم خود واقعیت رو نشون می دی!

نتونستم نخرمش، اصلا چشم هام بهش اتصالی کرده بود تا بلاخره حسابش کردم و با خوشحالی روانه خونه شدم.

کاش هیچوقت به اون خونه نمی رفتم!

از کوچه های باریک دوییدم و به خونه رسیدم، چه ذوقی توی دلم بود! این چندسال اینطوری با شوق نرفته بودم برای خرید.

کلید رو به در انداختم و در رو بازکردم، دیدم بابام عین شمر داره با خشم نگاهم میکنه!

حمله کرد بهم و انقدر کتکم زد که جون نداشتم بلند شم، بین کتک هاش اشک می ریختم، دلم برای خودم به شدت می سوخت نه به ذوق و شوقم برای خریدن پیرهن نه به زدن های الانش!

میون کتک هاش میگفت:

-دختره ی عوضی کجا رفتی ها؟!

بدون این که واسه من صبحونه درست کنی ،کدوم گوری رفتی؟!

این رو ببین تمام فکر و ذهنش اون شکم لعنتیش بود، این صبحونه بهونه است من که می دونم از کشیدن اون زهرماری این طوری سگ شده!

اشک از گوشه ی چشمم سرازیر شده بود و هق هق میکردم.

پدرایی بودن که خودشون واسه دختراشون لباس می خریدن ،ولی من لباسی هم که واسم نمیگیره همیشه هم کتکم میزنم، نداشتن پناه توی زندگیت بد ترین دردِ روزگارِ این که بین یه مشت حیوون باشی و با بی رحمی تمام فکر رندگیت باشن!

خدایا من رو از دست این دیو شاخ دار نجات بده که دیگه امونم رو بریده، خدایا نسیب گرگ بیابون هم نکن که گریه اش می گیره.

با دردی که توی بدنم پیچیده بود بلند شدم و نایلون های لباسم رو برداشتم و سمت اتاقم رفتم و لباس های جدیدم رو یک گوشه پرت کردم و نشستم روی تخت، خدایا چرا انقدر باید کتکم بزنه و من هیچی نگم!

چشم هام بارونی بود و دلم پر از درد، سرم رو روی بالش گذاشتم و از ته دل زجه زدم برای این بی رحمی که تمام وجودم رو احاطه کرده.

انقدر گریه کردم که نفهمیدم کی خوابم برد.!

پلک هام رو باز کردم و کش و قوسی به کمرم دادم و بلند شدم و نگاهی به ساعتم انداختم سه بود سریع مانتوی لیمویی رنگم رو پوشیدم.

ساق مشکیم هم پوشیدم و شلوارم هم که تازه خریده بودمش رو روش کشیدم. یک روسری سفید هم با یک کفش مشکی پاشنه بلند که قبلا تو یکی از حراجی ها خردیمم پوشیدم و یه رژ صورتی و مداد چشم داشتم اون هم توی کیفم گذاشتم البته زیاد اهل آرایش نبودم.

کادومم برداشتم و از خونه زدم بیرون.

****

وارد فروشگاه شدم و سلامی کردم و از کنارش رد بشم که آقای صالحی سرش رو بالا آورد که سلام کنه میخ شد روم و با یه لبخند کج گفت:

-به به سلام.

اخمی بهش کردم و روی صندلی نشستم.

وقتی نگاهش کردم دیدم با همون حالت قبلی داره نگاهم میکنه.

والا تقصیرهم نداشت، همیشه با لباس های کهنه رنگ تیره قهوه ای یا سورمه ای میومدم، بعد الان!

خودم خنده ام میگیره، با اخمی که کردم به خودش اومد ،ولی اون لبخند کجش رو داشت، که گفت:

-خانم نیک نژاد ،چی شده خوشتیپ کردین؟

منم گفتم:

-ببخشید حتما توضیح بدم؟!

از لحن حرفم حسابی جا خورد:

-نه اگه مایلید.

یه تای ابروم رو بالا دادم:

-خب مایل نیستم.

حسابی بدش اومد همیشه دخترا رو خام خودش می کرد ولی نتونست روی من اثر کنه!

اون روز هم مثل بقیه روزا گذشت، ساعت هشت بود، از آیینه نگاهی به خودم کردم،کیفم رو براشتم برم که با حرفی که زد ایستادم:

-خانم نیک نژاد جایی میرید میرسونمتون البته اگه کسی نخواد بیاد دنبالتون..بعدشم به نیش خند زد.

با این حرفش بر گشتم سمتش و گفتم:

-آب بکش اون دهن کثیفتو دیوونه دختر باز!..بعدم سریع از فروشگاه بیرون رفتم!

سوار تاکسی شدم و آدرسو بهش دادم، دیگه باید قید این کارهم بزنم برم یه جای دیگه.

جلوی یه ویلای بزرگ تو بالا شهر نگه داشت.

اوهو ویلا رو ببین، محو ویلا بودم که مرده گفت:

-خانوم همین جاست، پول تاکسی رو حساب کردم و رفتم سمت ویلا.

زنگ در رو فشار دادم که در باصدای تیکی باز شد و رفتم داخل، وایی چه باغ خوشگل و سرسبز و پر گلی!توی محوطه جلوتر میز چیزه بودن،که یهو در ویلا باز شدو هستی دویید سمتم، دقیق نگاهش کردم یک پیرهن دکلته ی قرمز که پایینش بلند بودو روی زمین کشیده میشد پوشیده بود و یه آرایش نازهم از صورتش انجام داده بود و واقعا خوشگل شده بود!

قسمتی از موهاش هم بالا بسته بود و نصفی از اون روی شونه هاش پخش بود.

بهم رسید:

-وای سلام یسنا جونم خوش اومدی.

-سلام عزیزم ،مرسی ،تولدت مبارک.

بعد بغلش کردم و همراهیم کرد به داخل ویلا، از بین مردم زدیم و رفتیم تو اتاق تا آماده شم بعد کسی هستی رو صدا زد رفتم و مانتوم رو درآوردم وآماده جلوی آیینه ایستادم رژ و مدادم رو زدم و منتظر هستی شدم که واردشد.

نگاهی بهم انداخت و گفت:

-یسنا چقدر خوشگل شدی ؟

راستی چرا اینقدر کم آرایش کردی؟

-زیاد اهل آرایش نیستم.

پارت۵

به سمتم اومد:

-چی چیو اهل آرایش نیستی بیا بشین اینجا.

به اجبار روی صندلی نشوندم که رو به روش آیینه بزرگی داشت و گفت پشتت رو به آیینه کن که نبینی چقدر تغییر می کنی بعدم مشغول آرایش کردنم شد.

زبونش رو در میاورد و به طور خنده داری بهم خیره می شد، انگا داره کوه می کنه!

بلند خندیدم:

-وااای خدا نکشت هستی.

لبخندی زد:

-چرا؟

-گفتم خیلی باحال ادا درمیاری!

خودش هم خندید:

-وای آره همه میگن عادی باش بابا، ولی خب دست خودم نیست.

بعد به بازوم کوبید:

-حالا تو به من نگاه نکن تا خوشگلت کنم.

ابرویی بالا دادم:

-خوشگل؟

-آره دیگه.

-فقط خدایی شبیه این زن های مصر باستانم نکنی خط چشم می کشیدن تا شقیقه اشون.

خندید:

-اتفاقا قشنگه باش پس همینو میکشم.

جیغ کشیدم:

-عه میکشمت آ!

-باشه اوکی، الان عروسکت میکنم.

لبخندی زدم:

-هرکی نکنه!

-باش.

بی صدا نشسته بودم و نگاهش نمی کردم که نکنه بخندم بعد که کارش تموم شد گفت:

-ای جااان یسنا ببین خودتو!

برگشتم و نگاهی به خودم انداختم:

-چی شدم؟! عالی بابا، چشم های آبیم با سایه ی مشکی زیبا تر از همیشه بود و مژه هامم بلند تر شده بود،یه رژ صورتی براق هم برام زده بود، ای جان!

بعد از روی صندلی بلند شدم و محکم گونه اش رو بوسیدم و گفتم:

-ای جانم عزیزم مرسی قشنگم!

نگاهی توی آیینه به خودش انداخت گونه اش رژی شده بود، لب ورچید:

-کوفت یسنا صورتم رژی شد!

لبخندی دندونی زدم که چشم هاش رو ریز کرد و همونطور که دستمال رو به لپش می کشید گفت:

-ای ای بلا!

خندیدم که گفت:

-بیا تمدیدش کنم.

-نمی خوام!

-چی چیو نمی خوام پاک شد.

رژم رو به اجبار تمدید کرد، دستی به پیرهن و موهاش کشید و گفت:

-بریم!

-باشه وایس.

موهام خیلی بلند بود و تا زیر باسـ ـنم میومدم شونه زدم و دم اسبی بستمش بالا، جلوی آیینه چشمکی واسه خودم زدم که هستی خندید و از اتاق بیرون رفتیم.

وارد سالن شدیم، از پیر و جوون دور میز ها ایستاده بودن و حرف میزدن،منم با هستی رفتم سمت یه میز، همه می اومدن و به هستی تبریک میگفتن ، منم باهاشون دست می دادم.

داشتم شربت می خوردم که متوجه سنگینی نگاهی روی خودم شدم.!

سرم رو بلند کردم، یه پسر تقریبا بیست و چهار ساله با چشم های سبز و پوست گندمی بهم زل زده بود.

نگاهش خیلی سنگین بود و کلافه ام کرد، این کیه دیگه! روبه هستی گفتم:

-هستی جان دستشویی تون کجاست؟

-از سالن برو بیرون توی راهرو سمت راست.

بعدم سریع راه افتادم برم سمت دستشویی که دستم از پشت کشیده شد، سریع برگشتم همون پسره بود!

نگاه خریدارانه ای بهم کرد:

-وای دختر تو چقدر خوشگلی،بیا مال من شو!

عصبی شدم:

-برو گم شو ولم کن، دیوونه! و...با خشونت دستم رو بیرون کشیدم و وارد دستشویی شدم و درو قفل کردم.

توی آیینه نگاهی به خودم انداختم،سیـ ـنه ام از فرط هیجان بالا و پایین می شد، این کیه دیگه؟ من رئیس شاهم بشم بازم یکی هست اذیتم کنه!

وای خدا آخه تو تولد دوستمم چرا؟ خیر سرم اومدم بهم خوش بگذره!

با مکثی سرم رو بیرون بردم کسی نبود، حتما رفته! در دستشویی رو بستم و راه افتادم که دستبندم باز شد.

مشغول بستنش بود که یهو خوردم به چیزی آروم سرم رو بلند کردم.

اینو ببین! با چشم های مشکیش جوری نگا هم کرد گفتم الان از وسط نصفم می کنه که با اخم لب زد:

-خانم حواستونو جمع کنین راهرو جای این کاراست؟!

اومد چیزی بهش بگم که گذاشت رفت!

وا این چه بیشعوره، ولی خدایی خیلی ترسناک بود، بعد رفتم سمت سالن ولی هیچکس نبود، وا پس اینا کجان؟

داشتم از این طرف به اون طرف می رفتم.

که صدایی از پشت سرم گفت:

-زیادی نگردید، اذیت می شین ، تو باغن..و یه نیش خند زد!

از حرفش حرصم گرفت:

-اذیت شدنم به خودم مربوطه نه به شما. ابرویی بی خیال بالا انداخت و رفت، بهتر که رفت!

بعد چند دقیقه منم بیرون رفتم که دیدم تو باغ جمع شده بودن و موزیک در حال پخشِ!

رفتم سمت هستی که با دیدنم تعجب کرد:

-وای یسنا عزیزم یادم رفت بهت بگم بیای باغ ببخشید.

-نه عیب نداره، فهمیدم اومدید باغ.

با خودم گفتم آره جون عمم!

هستی لب زد:

-یسنا این مامانم ،و روبه مامانش گفت،مامان اینم یسنا دوستم.. بعد باهم دست دادیم و سلام کردیم ،مامانش یه لبخند مهربون زد که یاد مامانم افتادم و آهی کشیدم.

که از چشم هستی دور نموند:

-عجب آهی کشیدی دختر هرکی ندونه میگه ببینم چی میکشی.

لبخند تلخی زدم و چیزی نگفتم!

هستی از خونواده ام چیزی نمیدونست، فقط می دونست که با بابام زندگی می کنم، چون همه چیز رو نمیشه به همه کسی گفت، بعضی حرف ها باید نزده باقی بمونه.

صدای موزیک بلند شدو همگی دونفر دونفر ریختن وسط، جشن تولد این ها جشن عروسی ماهاهم نمی شه!

من و هستی به جمع نگاه می کردیم که یه پسر جوون و خوشتیپ اومد و به هستی پیشنهاد رقص داد اونم از خدا خواسته قبول کرد.

هستی دختر آخه چقدر هولی تو یه ذره ناز می کردی بعد! ای بابا.

کلا قبلا هم این مدلی بود، جرئت نبود بهش تعارف کنی سریع قبول می کرد.

وسط سالن قرار گرفتن و شروع به رقص کردن با لبخند بهشون چشم دوختم ، واقعا چه خانواده هایی!

واقعا خوشبحالشون چقدر از زندگی لذت می برن، این ها میلیارد واسشون پول خورده بعد من درگیر دو یا سه هزار تومنم!

فاصله طبقاتی چقدر می تونه باعث اختلاف در روند زندگی بشه.

نگاهم رو بین جمع می چرخوندم که همون پسر رو دیدم، اه چندش!

داشت به سمتم می اومد ،خودم رو به کوچه علی چپ زدم تا این که کنارم اومد:

-میشه افتخار رقص با منو بدید مادمازل؟!

بوی عطر تندش بینیم رو سوزوند، این گفت مادمازل؟ چقدر لوس!

اخم کردم:

-نخیر.

اخم هاش حسابی توی هم رفت ولی زود به حالت اولش برگشت:

-افتخار بدین بانو منتظرم نذارین!

اه این چقدر سیریشه؟! اینقدر واستا اینجا تا علف زیر پاهات سبز بشه.

با اخم نگاهش کردم:

-بهتون گفتم نه، لطفا هم دیگه مزاحم نشین و...صورتم رو برگردوندم.

صدای نفس های عصبیش رو می شنیدم تا این که با قدم های بلند عقب گرد کرد و رفت.

آخیش خوب بود شرش کم شد!

یه لیوان شربت از روی میز برداشتم و یه قلوپ ازش خوردم با لبخند به بقیه نگاه می کردم که همون پسره که بهش برخوردم موشکافانه نگاهم میکرد.

ای بابا از دست این خلاص میشی گیر این یکی میوفتی!

مشغول رقص بودن، بعضی از نگاه ها کلافه ام می کرد و صدای موزیک خیلی بلند بود و حس می کردم محیط اون جا کمی آزارم می ده.

با ذوق نگاهی به کناره ویلا انداختم و نوشیدنیم رو روی میز گذلشتم و چرخیدم و به پشت ویلا رفتم.

گل های رز خیلی خوشگلی داشتن تازه و سر زنده، خم شدم و بوشون کردم حس تازگی و طراوت بهم دست داد اصلا چی بود تو اون شلوغی! من به تنهایی عادت کردم چون از اول عمرم یه آدم تنها بودم و هستم و تا آخر عمرم تنها می مونم، مشغول بو کردن گل ها بودم که سایه ای توجهم رو جلب کرد.

با ترس برگشتم و حینی کشیدم!

توی دستش یه بطری شـ ـراب بودو ازش می خورد!

با ترس بهش خیره شدم که با حالت مستی گفت:

-دست رد به سینه ی کامران صفوی میزنی خوشگل؟حالیت میکنم.

آب دهنم خشک شد و قلبم دیوانه وار می کوبید، عرق سرد روی پیشونیم نشسته بود!

با لبخند یه قدم اومد جلو که یه قدم عقب رفتم ،انقدر جلو اومد که از پشت به دیوار برخوردم! دست چپش رو سمت راستم و با دست قرار داد و با دست راستش قلوپ قلوپ مشروب میخورد، از ترس زبون بند اومده بود، خدایا چکارکنم؟!

اشک صورتم رو خیس کرده بود با تمام قدرتم هلش دادم و دوییدم که از پشت از موهام رو گرفت و کشید:

-چیه خانوم کوچولو میخوای از دست من فرار کنی؟!

شیشه مشـ ـروب رو روی زمین انداخت و با دوتا دستش کشیدم پشت ویلا.

داد زدم:

-تورو خدا کمکم کنید، تو رو خدا.

صدای فریاد من توی اون همه همهمه و رقص و پای کوبی گم شده بود.

پارت۷

شیشه مشـ ـروب رو انداخت روی زمین و با دوتا دستش کشیدم پشت ویلا.

داد زدم:

-تورو خدا کمکم کنید، تو رو خدا.

هق هق می کردم که کوبوندم به دیوارو سرشو مقابل سرم قرار داد و با لذت سر تا پام رو از نظر گزروند، دست هام عرق کرد بود و از ترس می لرزیدم، آب دهنم خشک شده بود و حرف زدن واسم سخت شده بود!

دهنش بوی گند مشـ ـروب میداد!

دست هام رو محکم گرفت و انداختم روی زمین و روم خیمه زد، دستش رو سمت موهام برد و با یکی شون بازی کرد، حالم ازش بهم می خورد و داد زدم:

-به من دست نزن حالم ازت بهم می خوره. برو اونطرف.

هرچی داد می زدم هلش می دادم کار ساز نبود و هیچ توجهی نمی کرد، خدایا کمکم کن!

دستش رو سمت پشت پیرهنم برد و زیپ لباسم رو کشید، کم کم داشت لباسـ ـم رو درمی آورد.

با یکی از دست هاش دوتا دست هام رو گرفته بود و با اون یکی داشت بدبختم می کرد! هق هق میکردم، از همه دنیا نا امید شدم و ترسی وجودم رو احاطه کرده بود که تمام بدنم از ترس می لرزید، عرق از صورتم پایین می اومد.

بدترین اتفاقی که می تونه برای یک دختر اتفاق بیوفته همینه، خدایا کمکم کن!

سعی کردم هلش بدم ولی دریغ از یکم تکون خوردن.

با دست راستش کمرم رو گرفته بود و فشار می داد. حالت تهوع گرفته بودم. دستی روی لب هام کشید:

-چه خوشگلی تووو..

با اشک پسش زدم:

-بذار من برم، تورو خدا.

-کجا بری هستی حالااااا، مگه میشه از دستت بدم... و پیرهنم رو کمی پایین کشید.

قدرتش خیلی زیاد بود به هق هق افتاده بودم، چنان محکم نگهم داشته بود که نمی تونستم کاری کنم.

با شهوت بهم خیره شده بود، این هجم از گرگ صفت بودن واقعا شرم آور بود.

بند بند تنم از ترس می لرزید، نمی خواستم تنم رو از دست بدم من همه چیزم رو باخته بودم ولی نمی خواستم تمامم رو ببازم، اون هم توء کشوری که دختر بودن سراسر عجز و ناتوانی بود!

با دست راستش روی تنم کشید، مورمورم شد، با جیغ تکون می خوردم، ولی طوری احاطه ام کرده بود که خودم رو ناتوان ترین آدم روی کره زمین می دیدم!

با هوس نگاهم کرد:

-جووون چه دختری!

چنان داد و فریاد زده بودم که صدام در نمی اومد، گلوم از درد تیر می کشید و صورتم از اشک خیس بود.

سرش رو جلو آورد که چشمم رو بستم و جیغ کشیدم:

-ولم کن دیوونه، راحتم بذار !

یهو حس کردم از روم بلند شد، با تعجب

چشم هام رو باز کردم و به رو به روم خیره شدم.

کامران رو روی زمین انداخت و شروع به زدنش کرد، این کی بود؟!

با وحشت به اون ها خیره شده بودم و قدرت تکلمم رو از دست داده بودم، این که همون پسره بود که تو راهرو دیدمش، از زور خشم قرمز شده بود و با مشت کامران رو می زد!

مات بهشون نگاه می کردم و گوشه ای توی خودم جمع شده بودم و سریع لباسم رو می پوشیدم.

کمی به خودم اومدم، پسرِ به قصد کشتن کامران رو می زد، نکنه یک وقت بمیره!

سریع بلند شدم و به سمتشون رفت:

-ولش کن، ولش کن، ارزششو نداره که دستت به خونش آلوده بشه.

باز هم به مشت های پی در پی اش ادامه داد، صدای نفس زدن های عصبیش رو می شنیدم، کامران هم بی حال روی زمین افتاده بود و صورتش غرق در خون بود.

بازوش رو گرفت و داد زدم:

-میگم بسهههه!

مشتش روی هوا ثابت موند و سرش رو برگردوند و نگاهم کردم، واقعا وقتی عصبانی می شد حشتناک می شد.

ترسیدم و یه قدم عقب رفتم و با لکنت گفتم:

-آ آقا و ولش کُ کن کنید.

بلند شد و روبه روم ایستاد و گفت:

-اومدی اینجا چکار؟

-خب من من از صدای..

نگذاشت ادامه حرفم رو بزنم که گفت:

-بسه ، اگه من نیومده بودم که..حرفش رو خورد و دستی بین موهای پرپشتش کشید و چیزی نگفت.

تکیه اش رو به دیوار داد و خسته به کامران نگاه کرد:

-یه حرومزاده بیش نیست!

لباسم رو محکم گرفته بودم که نیوفته، دستم نمی رسید زیپ پشت لباس رو بکشم.

پسرِ دستش رو روی صورتش کشید و عرقش رو پاک کرد و کتش که یک طرف افتاده بود رو با ژست خاصی بلند کرد و تکوندش، هاج و واح نگاهش می کردم که اخم کرد:

-بجمب بریم.

متوجه لباسم شدم و این پا و اون پا کردم:

-امم، خب لباسم!

با اون چشم های گیراش که کمی قرمز شده بود اخم کرد:

-لباست چی؟

دست پاچه و خجالت زده گفتم:

-زیپ لباسم پایینِ نمی تونم ببندمش.. و سرم رو ریز انداختم!

با ابهت به سمتم اومد و پشت سرم ایستاد، قلبم دیوانه وار می کوبید، با مکثی دست چپش رو روی کمرم قرار داد و با دست راستش آروم زیپ رو بالا کشید.

همنطور سر جاش ایستاده بود و تکون نمی خورد، سریع به خودم اومد و برگشتم:

-ممنون از این که کمکم کردید، این لطفتونو هیچ وقت فراموش نمی کنم.

با چشم های مشکی و گیراش لبخند محوی زد و چیزی نگفت.

کامران همونطور روی زمین افتاده بود، با نفرت نگاهم رو ازش گرفت که پسرِ راه افتاد و منم مثل جوجه ای که مامانش رو پیدا کرده دنبالش می رفتم...لباس هام خاکی شده بود، توء راه سر و وضعم رو درست کردم و وارد شدیم همه مشغولرقص بودن، هستی با نگرانی اومد جلو گفت:

-دختر کجا بودی تو چرا لباست خاکیِ؟

بعد هم مشکوک به پسرِ نگاه کرد.

با ناراحتی لب زدم:

-چیزی نیست بعدا بهت میگم..و بدون این که چیزی بگم به سمت ویلا قدم برداشتم، هستی دنبالم می اومدم و منتظر جوابم بود.

با عجله وارد ویلا شدم، فعلا نمی خواستم درمورد امشب چیزی به هستی بگم و شبش رو خراب کنم!

داخل اتاق رفتم که پشت سرم اومد:

-کجا میری؟ چی شده؟

-چیزی نیست، نه دیگه باید برم ساعت یازدهِ.

-من مهمونمو شام نخورده نمیفرستم بره.

به سمتش رفتم و مقابلش ایستادم:

-به خدا اصلا میل ندارم.

-چیشده؟ اصلا مگه دست خودته پاشو بیا.

به زور بردم توی آشپزخونه غذا بهم داد، البته میلی نداشتم چند قاشق خوردم که می دونم ناراحتم شد ولی اگر بفهمه چه اتفاقی واسم افتاده درکم می کنه!

کوله ام رو برداشتم و زیر چشم هام که سیاه شده بود رو پاک کرد و گفتم:

-میشه واسم آژانس بگیری؟

-وا آژانس چرا خودم میبرمت!

پارت۸

-نه تو تولدته بلندشی بیای دنبال من.

-آره چرا که نه؟!

صدایی از پشت سرم گفت:

-من میبرمتون.

این همون فرشته نجاتم بود؟! برگشتم و لبخند زدم:

-نه مرسی با آژانس میرم.

-گفتم می برمتون.