رمان تیرانداز عشق به قلم رها بهرامی

ژانر : #اجتماعی #عاشقانه

خلاصه :

این رمان در مورد یه دختر ورزشکاره که برای مسابقات جهانی انتخاب شده..دختری که همه ی فکر و ذکرش کار و ورزششه و چیز دیگه جز این براش اهمیت نداره..اتفاقی با یه پسر اشنا میشه که از قضا اونم ورزشکاره.. چیزی تو گذشته ی این اقا پسر وجود داره

سرخوش وشاد وسط باغ بزرگي راه ميرفتم و آزاد براي خودم ميچرخيدم

مثل چهارده ساله ها بالا پايين ميپريدم

لب جوي زلالي نشسته بودم و داشتم اب ميخوردم...

که...

باصداي بلند گوشيم از خواب پريدم به زحمت تماس رو برقرار کردم و خواب آلود گفتم بله!؟؟!

صداي سرخوشي تو گوشم ميپيچيد و هياهو به پا ميکرد...

سعي کردم حواسم رو جمع کنم تا ببينم اين ديوونه کيه که منو از خواب نازم بيدار کرده ...تا چندتا ريچار بارش کنم...

بعلهههه!!!

ميترا بود...

_اي بميري ميتراا!!چه خبرته اول صبحي مثل خروس بي محل صداي نکرت رو انداختي رو سرت؟؟

نا باور صدام زد

_مونيکا؟!!!

_زهرمار چيه؟!

مثل اينکه حالش بدجور گرفته شد آرومتر گفت：منو باش زنگ زدم خبر انتخابي رو به کي بدم

باي...

بلافاصله تماسو قطع کرد

بي توجه به حرفش،به اميد اينکه ادامه ي خوابمو ببينم سرمو رو بالش گذاشتم اما...

به ثانيه نکشيده انگار تازه فهميدم ميترا چي گفت..

پاشدم فووري شمارشو گرفتم و...

_سلام عشقم جون دلم؟؟کارم داشتي؟

_منت کشي فايده نداره..دلمو شکوندي

_عههه خواهري خودمي بگو ديگه

و لحنمو بچگونه کردم تا شايد تاثير بذاره..

_نووچ مونيکا کي ميخواي ادم شي ضد حال نزني؟؟

هرشرايط ديگه اي بود تماسو قطع ميکردم چون اصلاا نازکشي تو خونم نبود اما...

بعد چند لحظه سکوت...

_ميخواستم بگم خبرمرگت انتخاب شدي واسه مسابقه ي جهاني...

_چي؟!؟؟؟؟!!

از خوشحالي داشتم پرپر ميزدم..هنوز باورم نشده بود!!!

من؟!؟؟

مونيکا صدر؟؟!؟

مسابقات جهاني تيراندازي؟؟!

يني بالاخره رسيدم به اون چيزي که ارزوشو داشتم؟!

_ميترا جونم الهي فداتشم بهترين خبري بود که ميتونستي بهم بدي عاشقتم عزيزم فعلا باي...

و تماس قطع شد..

ساعت هفت صبح بود و بابا طبق معمول ماموريت بود و مامان هم خواب بود

با صداي بلند جيغ ميزدمو ميخنديدم تو خونه مثل جن زده ها بالا پايين ميپريدم

تازه چهره ي متعجب مامان رو ديدم که ناباور نگام ميکنه...

_مونيکا؟!؟؟

بدون لحظه اي درنگ فاصله ي بينمون رو تقريبا پرواز کردم...

_مامااان دخترت داره قهرمان ميشه ماماااان دخترت دعوت شده مسااابقه!!!!...

خوشحالي اون لحظه ي هردومون غير قابل وصف بود

مامان خيييلي بيشتر از من خوشحال بود...

فرداي اونروز وقتي بابا اومد با کلي ذوق و شوق شروع کردم به تعريف...

چشماي بابا هر لحظه بيشتر ميدرخشيد...

اونم مثل ما خوشحال بود ...

حرفام که تموم شد مهمون يه بغل پر از مهربوني و يه بوس با يه دنيا عشق شدم

بابام از همون اول که من به تيراندازي علاقه نشون دادم باهام مخالفت ميکرد...

به خيال خودش ميخواست به دکتر مهندس شدنم افتخار کنه ...

اما خب از همون اول من هيچ رغبتي به درس نداشتم و هيچ وقت زير بار نرفتم تا منو از چيزايي که دوسشون دارم منع کنه ...

امسال با همه ي سختي هايي که کشيدم و تمرينهاي فشرده اي که داشتم دو پيشامد خوب برام داشت

اولش روز تولدم که بهترين هديه رو از خدا گرفتم و اونم اينکه خبردار شديم مامان بارداره...

سنش زياد نبود سي و پنج سال داشت اونموقع..

خدايي خييلي ذوق کردم بالاخره بعد از بيست سال يکي يه دونه بودن داشتم حس شيرين خواهر بودن رو تجربه ميکردم...

دومين اتفاق خوشايند امسال هم انتخاب شدن واسه مسابقات جهاني بود...

دو سه روز بعد از رسيدن خبر به خودم و بعدش پيچيدن تو کل خانواده!! شروع کردم به تمرين...

من به کم قانع نميشدم

من بايد بهترين نتيجه رو بگيرم...

يه ماه به همين منوال گذشت..

با تمرکز روي بهترين شدن...

خستگي از سرو کولمون ميباريد...

_براي امروز کافيه دخترا خسته نباشيد..

همه پخش زمين شده بوديم

بچه ها داشتن سلانه سلانه سمت رختکن ميرفتن

فکري به ذهنم رسيد و...

_مريم جون مريم جون يه لحظه صبر کن..

_جونم مونيکا!؟

_ميشه فردارو نيايم؟!

اخماش رفت تو هم

مثل اينکه داشت فکر ميکرد...

_اوووممم!!بد فکري هم نيستا باشه

بعد بلند تر طوري که همه بشنون

_فردا نيستيم بچه ها همه خسته شديم فردارو استراحت کنين ايشالا با انرژي پس فردا تمرين رو ادامه ميديم...

بچه ها کلي خوشحال شدن

قدرشناسانه محو چهره ي ظاهرا اروم اما مواجش بودم که لبخند مهربونش رو مهمون چشمام کرد...

شب موقع خواب يه اس ام اس به ميترا فرستادم و ازش خواستم اگه وقت داره فردا بياد باهم بريم خريد

اونم خدا خواسته قبول کرد

ميدونستم که مامان چون ماه هاي اخرشه سنگين شده و شايد نتونه با ما بياد ولي خب دلم براي بيرون رفتن و خريد کردن سه تاييمون تنگ شده بود

به اميد اينکه صبح از مامان بخوام که باهامون بياد و اونم قبول کنه چشمام گرم شد و به خواب عميق فرو رفتم

******

نزديک ظهر بود و نشسته بودم جلو تلوزيون که تازه يادم افتاد که برنامه ي عصرو به مامان نگفتم پاشدم جستجو کنان رفتم اشپزخونه حدس ميزدم که اونجا باشه...

داشت سبزي پاک ميکرد...

دستامو دور شکمش قفل کردم و يه بوس*ه ي اروم زدم رو گونش برگشت سمتم لبخند زد و بوس*م کرد...

نشستم کنارش

_ماماني؟

_جون دلم گل دخترم؟

_منو ميترا ميخوايم عصر بريم خريد..

_خو برين ديه عزيزم خوش بگذره..

_نه ميخوايم تو هم باهامون بياي..

_مونيکا جون عزيزمامان ميدوني که اين روزا سنگين راه ميرم و نميتونم پا به پاي شما جوونا راه برم

_اشکال نداره مامان اروم ميريم

خريد بدون شما صفا نداره....

کللي اصرار کردم تا بالاخره قبول کرد بياد...

موهاي مشکيمو که تا زير شونه هام ميرسيد رو روي سرم دم اسبي بستم

ارايش زيادي نميخواستم ...

يه ذره ريمل زدم تا مژه هاي بلند و تا خوردم بيشتر به چشم بياد...

و حالا رژ قهوه ايمو رو لبامکشيدم...

صورت کشيده با پوست صاف و سفيد،بيني کشيده و باريک لب هاي گوشتي و چشماي قهوه اي...

اوومممم عالي شدم ...

رفتم سمت کمد تا شلوار و پالتوي مناسبي بردارم اما تا دستم به دسته ي کمد رسيد صداي جيغ و داد مامان ميخکوبم کرد

سمت صدا دويدم ...

مامان پاي ميز ناهار خوري نشسته بود و از درد مچاله شده بود به خودش و ... رنگش پريده بود...

ترسيدم...

توان حرکت نداشتم ..

صداي ايفون بود که تو خونه پيچيد و منو به خودم اورد

به خيال اينکه ميترا پشت در هست درو زدم ...

ميترا غرغر کنان از پله ها بالا ميومد که وقتي صداي جيغ مامانو شنيد تند تند خودشو رسوند ...

تا به پيشگاه رسيد نگام کرد که

همونجا رو زانو افتاده بودم ...

نگاهش سمت مامان برگشت...

دويد سمتش و دستاشو گرفت ...

_تلفنتون کو؟؟!!

با چشم به بالا سرش اشاره کردم...

کلافه داشت راه ميرفت و ادرس ميداد...

خودمو به مامان رسوندم

فرشته ي من،مامانم،صورتش پر از عرق بود ...

داد ميزد...

ميترا با اب قند بالا سر مامان فرشته نشست و مجبورش کرد همشو بخوره...

صداي زنگ در...

ادما...ميترا...مامان...

همه چي جلو چشمم تار ميشد ...

دست مامان تو دستم بود که ديگه هيچي نفهميدم...

〰〰〰〰〰〰

ميترا

خاله فرشته طفلي داشت عذاب ميکشيد ...

ماموراي اورژانس که از در پيشگاه اومدن تو چشمم دنبالشون بود ...

ناخوداگاه نگام رو مونيکا ثابت موند...

موهاي بدون حجابش که دم اسبي بسته بودشون رو شونه هاش پخش بود نگام به بالا حرکت کرد ...

الهي بميرم خواهرم از ترس رنگش پريده ...

بالاتر...

وااي نه چشماش بسته بود صداش زدم ولي فايده نداشت...

خانوم دکتره با سروصداي من متوجه مونيکا شد

رفت سمتش ...

فشارشو گرفت...

_چيزيش نيس فشارش افتاده نگران نباش عزيزم...

هردورو سوار ماشين کردن...

منم رفتم کنارشون

گوشيمو از جيبم در اوردم تا به عمو ابراهيم خبر بدم..

بعد چنتا بوق صداش تو گوشي پيچيد...مثل هميشه اروم و مهربون...

_سلام عمو...

سعي ميکردم لحن صدام نشونگر طوفان دلم نباشه اما انگار زياد موفق نبودم چون بدون اينکه جواب سلاممو بده...

_چيشده ميترا؟!

_راستش..

صدام لرزيد اما پنهونش کردم ...

نبايد شلوغش ميکردم اتفاقي نيوفتاده بود که بزرگش کنم..

پس بلند خنديدم و گفتم：

_عمو مژدگاني يادتون نره هاااا نور چشمتون اقا پسرتون داره به دنيا مياد خاله الان تو امبولانسه داريم ميريم بيمارستان...

خنديد خوشحال و سرمست شکر خدارو ميکرد...

_چه عجب مونيکا بهم زنگ نزد؟

_راستش

بعد از مکث کوتاهي...

_ترسيد فشارش افتاده اونم الان تو امبولانسه...

نگران پرسيد：چرا؟اخه چيشد؟!

نکنه فرشته حالش خوب نيس؟

_نه بخدا

خاله فرشته خوبه يني خوب نيس ولي نرماله..

_خيالم راحت؟

_بله عموجان اصن مگه نميخواين بياين بيمارستان خو خودتون ميبينين که همه سلامتن و منتظر باباي خوبشون...

_خيرببيني دخترم مژدگونيتم محفوظ الان حرکت ميکنم..

_باشه ميبينمتون فعلا

〰〰〰〰〰

مونيکا

چشمامو که باز کردم نور بيرون اذيتم کرد

دستامو مانع رسيدن نور کردم

از بين انگشتام بيرونو ديد زدم تا ببينم کجام...

نگام تو جفت تيله ي مقابلم قفل شد ...

نگاه سردشو ازم گرفت و به شخصي که رو تخت مقابلش خوابيده بود خيره شد...

دستامو از جلو چشمم عقب زدم تا اونجارو بهتر ببينم

مثل اينکه بيمارستان بود..

اما من اينجا چيکار ميکردم..

داشتم چند ساعت پيشو ورق ميزدم

که چهره ي مضطرب ميترا جلوي در ظاهر شد تا چشمش به چشماي بازم افتاد لبخند پررنگي تو صورتش خودشو به نمايش گذاشت...

_داداشيت مبارک گلم

خيلي دلم ميخواست نخودمو ببينم

_ميخوام ببينمش منو ميبري پيشش ميترا!؟

_باشه عزيزم سرمت که تموم شده بذار برم بگم بيان درش بيارن

دوقدم دور نشده بود که ياد مامان فرشته و صحنه ي اخر دلمو به درد اورد...

_مامانم خوبه؟

_بعلهه منتظر گل دخترشه

رفت و با پرستار برگشت

خواهرانه تو دلم ذوق ميکردم ممنون خدا بودم بابت بخشيدن اين موجود کوچولو...

نگام به دستاي مامان و بابا که تو هم قفل شده بود کشيده شد زل زدم تو چشماشون عاشقانه منو الکا رو نگاه ميکردن...

ما چهارتا چه خوشبخت بوديم..

نگام سرخورد سمت ميترا ممنونش بودم بي اندازه...

الکارو دادم به بابا و رفتم سمت ميترا و صورتشو غرق بوس*ه کردم باوجود اونا من هيچي کم نداشتم...

〰〰〰〰〰

دوماه بعد

دوروز به رفتن بود

بعد تولد الکا يکي دو بار با ميترا رفتيم خريد

دل کندن از اين خاک حتي موقت سخت تر از دل کندن از خانوادم بود ...

اخرين جلسه ي تمرين بود تقريبا همه پرانرژي تر از اولين جلسه بودند بين همه من و رزا يکي از هميشه شادهاي تيم پکر بوديم رزا رو نميدونم چش بود اما براي من سخت بود دور بودن سخت بود حتي براي يک روز چه برسه به يک ماهو نيم...!

مريم جون：ابجياي گلم سعي کنين فردا رو استراحت کنين تا پس فردا به اميد خدا پرانرژي بريم سمت قهرمان شدن

همه ازش تشکر کرديم و سمت رختکن رفتيم

تو رختکن ديدم رزا بي حوصله داره لباس عوض ميکنه رفتم سمتش

کلا تو خونم بود ناراحتي کسي رو نميتونستم تحمل کنم

_چيزي شده عزيزم؟

_نه گلم خوبم

_کاملا معلومه...!

پوزخندي زدم و ادامه دادم...

_بگو عزيزم چي باعث شده رزاي هميشه لبخند به لب ناراحت باشه؟!

چشماش به خاطر هجوم اشک برق زد بغلش کردم و موهاشو نوازش کردم

حواس کسي به ما نبود

_مونيکا مامانم مريضه حالش خوب نيس تو دار دنيا جز من کسيو نداره نباشم نميدونم کي ازش مواظبت ميکنه

_الهي بميرم برات عزيزم ولي خالت که هس نميتونه مواظبش باشه؟

_چرا اتفاقا خاله ميگه تو برو من هستم ولي خب دلم راضي نميشه تنها بذارمش

گريش شدت گرفته بود

_منو مامانم به عشق هم زنده ايم ما جز هم کسيو نداريم...

_هيسس خدا هست عزيزم..

خداحواسش به مامانت هست تو نگران چيزي نباش گل من..

يکم که باهاش حرف زدم اروم شد

باباي رزا همکار بابام بود متاسفانه تو يه ماموريت کشته شده بود خواهر يا برادر هم نداشت تهران غريب بودن فقط خالش اينجا بود بقيه همه شهرستان...

شب مامان خبر داد که ميخواد خاله،دايي،عمه،عموهارو واسه فردا شام دعوت کنه

هرچي من مخالفت کردم که مامان جان اين کارا لازم نيس و تو با الکا نميرسي و بعدش من نيستم ريخت و پاش هارو جمع کنم براي هرکدوم يه بهونه اورد و قبول نکرد..

عادت کرده بودم شبارو پيش الکا تو اتاقش بخوابم بوي خوبش خستگي به تنم نميذاشت

چون بازم ميخواستم برم پيش داداشيم گوشيمو تو حال چک کردم تا بذارم همونجا بمونه فقط يه اس ام اس از ميترا رسيده بود

_همه وقتي قراره معروف بشن بي معرفت ميشن؟!

_کم چرت و پرت بگو خل وچل من حالام بگير بخواب فردا قراره خسته شي شب بخير

يه استيکر زبون درازيم گذاشتم اخرش

گوشيمو گذاشتم همونجا و پشت در اتاق الکا منتظر شدم تا مامان بخوابوندش تا منم برم بخوابم...

صداي گريه ي الکا بيدارم کرد طبق معمول اين چند وقت داشتم خواب ميديدم خواب که نه بهتره بگم کابووس...!

خواب مسابقه

ميديدم همه ي حريفا نشونه گيري بيست!!

نوبت منکه ميشه يدونه هم نميتونم به هدف بزنم همه بهم ميخندن و...

بلند شدم الکارو بغل گرفتم پستونکشو گذاشتم تو دهنش و تو بغلم تکونش دادم تا اروم شه

تا خوابيد با عشق بوسيدمش و گذاشتم سرجاش..

خواستم دوباره بخوابم ولي ديگه فايده نداشت هم صبح شده بود هم خوابم پريده بود از اتاق بيرون اومدم و رفتم سمت اشپزخونه تا اگه مامان نباشه صبحونه اماده کنم..

تا مامانو تو اشپزخونه ديدم ل*ب*م به خنده باز شد رفتم بغلش کردم بوس*ي*د*م*ش*و صبح بخير گفتم مامانم متقابلا همينکارو کرد ...

_به چي ميخندي شيطون مامان؟

_به اينکه ميخواستم صبحونه درست کنم سوپرايز بشين که اونم شما زودتر بيدار شدين..

برگشتم برم موهامو ببندم که با چهره ي بشاش بابا جلوي اشپزخونه مواجه شدم

از سرخ و سفيد شدن مامان خندم گرفت براي اينکه خجالت نکشه رفتم سمت اتاقمو مشغول موهام شدم

صداي شکستن يه چيزي از اشپزخونه اومد به دنبالش صداي گريه ي الکا

تصميم گرفتم اول الکارو بردارم بعد برم اشپزخونه

الکارو تکون تکون ميدادم تا اروم شه صداي خنده ي مامان و بابا از دورهم شنيده ميشد

رفتم تو اشپزخونه و بدجنس گفتم

_چه خبرتونه دوتايي عشق و حال ميکنين؟!

بابا خنديد و مامان يه بي حيايي نثارم کرد..

عصر خاله شيرين و مهرسا اومدن خونمون ميترا و مامانشم اومدن

مامانا تو اشپز خونه بودن الکا هم خوابيده بود ما دخترا هم تو اتاق من داشتيم به خودمون ميرسيديم هر سه همسن بوديم و همبازي بچگي ...

مهرسا ازم خواست موهاشو ببافم وقتي کارم تموم شد نگاش کردم خوشگل بود خوشگلترم شده بود

موهاي خرماييش دسته دسته تو حصار هم گير افتاده بودن موهاش تا زير کمرش ميرسيد ابروهاي مشکيش تضاد جالبي با موهاش داشت چشماي درشت طوسي بيني خوش فرم پوست سفيد لباي برجسته و خوش فرم...رو چونش هم يه چال کوچولو داش..

به نظر منکه دخترخالش بودم خيلي تو دل برو بود

رفتم سراغ ميترا موهاشو اتو کشيدم موهاش زياد بلند نبودن به زور تا روي شونش ميرسيد

چشم و ابرو مشکي دماغ کوچولو چال گونه دار لباي خوش فرم ..

نوبت رسيد به موهاي من مهرسا پيشنهاد کرد همونطور دم اسبي ببندمشون ميگفت به ورزشکار جماعت مو درست کردن نمياد..

يادش بخير..

اونروز چقد من حرص خوردمو اون دوتا خنديدن..

لباسامونم عوض کرديم و رفتيم بيرون

من و ميترا از دوره ي ابتدايي دوست بوديمو ده سالي ميشد که رفت و امد خانوادگي داشتيم با پسراي فاميل ما همه يه جا بزرگ شده بوديم...

من يه پيرهن خوشگل مشکي پوشيدم که بلنديش تا وسط رونم بود و يه شلوار سفيد روي پيرهن طرحاي سفيد داشت و استينش تا روي ارنج بود کلا عاشق سياه و سفيدم...

مهرسا پيرهن ابي نفتي پوشيد با شلوار مشکي روي پيرهنش عکس يه دختر بود کنارشم به انگليسي کج نوشته شده بود اگه ميتوني منو بگير...

ميترا هم پيرهن سبز خوشرنگ که بلنديش تا یه وجب بالای زانو ميرسيد پوشيد با شلوار طوسي

ساعت نه شب بودو از سرو صدايي که از بيرون ميومد ميشد فهميد همه اومدن

نگاها سمت ما برگشت با خوشرويي سلام کرديم و خوشامد گفتيم حامد رو ديدم که الکا بغلشه و با نگاش داره مهرسارو قورت ميده

رفتم سمتش تا هم الکارو بگيرم هم يکم کرم بريزم

_خورديش دختر مردمو پسر عمو

و خنديدم..

سرخ شد و سرشو انداخت پايين ميدونستم مهرسا هم دوسش داره ميدونستم الان از يه جايي داره نگامون ميکنه خواستم اذيتش کنم دستمو زير چونه ي حامد گذاشتمو مجبورش کردم نگام کنه

_الهي مهرسا فداي سرخ و سفيد شدنت

الکارو از دستش کشيدم و با خنده ازش دور شدم

چشم گردوندم تا ارتان رو ببينم نشسته بود کنار بابام اما همه ي حواسش به من بود و با حسرت حامدو نگاه ميکرد تا نگام کرد سرد نگاش کردم و رفتم سمت اشپزخونه...

هميشه سعي داشت بهم زور بگه به خاطر همين ازش متنفر بودم اما حامد هميشه برادرانه پشتم بود و مثل الکا دوسش داشتم

سر سفره اتفاقي من پيش حامد نشسته بودم و اينطرفم ميترا نشسته بود مهرسا براي اينکه با حامد روبه رو باشه نشست کنار مامانش ...

شام رو با کلي ادا و خل و چل بازي خورديم موقع رفتن همه برام ارزوي موفقيت کردن ...

دلم گرفته بود اما با لبخند باهمه خدافظي ميکردم موقع خدافظي از مهرسا و ميترا نتونستم خودمو کنترل کنم و سخت گريه ميکردم ..

بالاخره دل کنديم و رفتن...

ميترا قول داده بود فردا بياد و به مامان کمک کنه ريخت و پاش هارو جمع کنن خيالم از اين بابت جمع بود ...

اما خب استرس داشتم ..

به خاطر استرسم معدم درد ميکرد باهمون حال زار رفتم پشت در الکا نشستم تا مامان بياد بيرونو برم بخوابم

ده صبح پرواز داشتيم اما بايد هشت از خونه ميرفتم بيرون ..چون بابا بايد زودتر ميرفت از حامد خواهش کرد که اون بيادو منو برسونه فرودگاه...

در اتاق باز شد و مامان اومد بيرون..

_مامان فرشته؟!

_جونم عشقم؟!

ميشه منو فردا زودتر بيدارکنين بايد دوشم بگيرم

_چشم حتما

_شب بخير مامان

_شب توام بخير عزيزفرشته...

با فکر کردن به روز مسابقه چشمام گرم شد و خوابم برد...

بي قرار بودم

به شدت استرس داشتم تنها راهي که به ذهنم ميرسيد پناه بردن به حموم بود اب يخ رو باز کردم رو سرم تا گرماي وجودم رو خاموش کنه...

وقتي اومدم بيرون ساعت پنج صبح بود هنوز همه خواب بودن کاش مامان بيدار بود تا پيشم باشه...

براي مونيکاي هميشه ريلکس اين حجم استرس تعجب اور بود

دراز کشيدم کنار الکا و دستشو بوسيدم تکون خورد

چقد دوست داشتم بيدار بشه اينبار گونشو بوسيدم تا نفسم به صورتش خورد قيافش جمع شد شروع کرد به گريه..

از خداخواسته بغلش کردم و به خودم فشردمش..

هم اون اروم شد هم دل بيقرار من..همونطور که بغلم بود طول اتاقو قدم ميزدم و باهاش حرف ميزدم ديگه گريه نميکرد اروم بود

داشت به چشمام نگاه ميکرد ...

دلم براش غش و ضعف ميرفت از بس که خوشمزه بود..

از همين الان دلتنگ خانوادم بودم..

انقد راه رفتم و حرف زدم تا خوابش برد دل منم اروم شده بود

الکارو گذاشتم زمين و رفتم سراغ مامان و بابا با ديدنشون خندم گرفت مامان پشتش به بابا بودو بابا از پشت بغلش کرده بود

بعد اينهمه مدت عاااشق هم بودن جونشونم به هم ميدادن..

ساعت شش و نيم بود چون ميدونستم بابا بايد هفت سرکار باشه رفتم نشستم کنارشونو اروم

_صبح دختر بابا بخير

_صبح باباي دخترم بخير

_بابا شش و نيمه ها ديرتون ميشه

چشماش از تعجب گرد شد زود بلند شد نشست اروم زد رو شونه ي مامان

_خانوم خرسه پاشو

نوازشش ميکرد و صداش ميزد که مامان وقتي بيدار شد و منو اونجا ديد کللي خجالت کشيد و سرخ و سفيد شد...

هميشه همينطوري بود بابا که ميخواست يه ذره جلو من شيطوني کنه سرخ و سفيد ميشد ...

بابا سرپا صبحونه خورد و بعد کلي خدافظي دختر پدري رفت

منم رفتم حاضر شم تا هشت که حامد مياد زياد معطل نشه...

موقع خدافظي از مامان کلي گريه کرديم ..

الکا رو که نميدونستم چجوري ولش کنم برم اخرم حامد به زور هلم داد سمت در و گفت خودش الان مياد

به پهناي صورت اشک ميريختم تو حياط اما هيچوقت چشمام تابلو نميشد که گريه کردم

سوار ماشين حامد شدم وقتي اومد به وضوح ميلرزيدم برادرانه بغلم کرد و تا خود فرودگاه انقد خندوندم که اصلا يادم رفت دارم ميرم..

وقتي رسيديم دوباره دلم گرفت..

برگشتم سمتش نگاش کردم...

〰〰〰

حامد

از حال چشماش فهميدم که باز بيقراره...

داشتم تصميم ميگرفتم که چيکار کنم

اون دختر رو از خواهر نداشتم بيشتر دوست داشتم ميدونستم براش فقط يه داداشم نه بيشتر نه کمتر..

زل زده بودم به چشماش خواست پياده شه اما قبلش برگشت بغلم کرد دستمو رو موهاش ميکشيدمو سعي ميکردم ارومش کنم...

〰〰〰〰

مونيکا

پياده شديمو طرف در اصلي محوطه رفتيم خيلي خوشحال بودم که حامد پيشمه هميشه بدون چشمداشتي ارومم ميکرد

از دور بچه ها رو ديدم مريم جون با همسرش کنارشون وايستاده بود بعضيا با پدرشون بعضيا با مادرشون بعضيا هم تنها...

بهم که رسيديم سلام عليک کرديمو منتظر رزا شديم که هنوز نيومده بود...

حامد مغرور کنارم ايستاده بود همه ي حواسش پيش من بود

سرچرخوندم تا ببينم رزا نيومد؟...

دوباره همون تيله ي مشکي...

نگام توشون قفل شد اما براي چند لحظه...

خوشتيپ بود و خوشگل..

هرکسي رو مجذوب ميکرد..قبلا هم ديده بودمش اما يادم نميومد ..

صداي رزا مانع از هر فکر مزاحمي شد تک تک با همه خوش و بش کرد تنها بود.. همه با هم وارد محوطه ي سالن شديم

موقع خداحافظي بود اينبار حامد بود که جلو اومد و دستاش رو از هم باز کرد تا برم تو بغلش نميخواستم گريه کنم جاي بدي نميخواستم برم که ...

اروم گونمو بوس*ي*د

_خوش بگذره دختر عمو

اخم ريزي کردم و گفتم

_مرسي داداش حامد مرسي که اومدي

خنديد...

+امروز خييلي بي حيا شدياااا مونيکا اين بار سوم بود اقا حامدو بغل کردي

_عه به تو چهههه؟؟؟!؟داداش خودمههه

به گفتگوي درونيم خنديدم و واسه حامد دست تکون دادمو همراه بچه ها رفتم...

صندلي کنار هواپيما نشسته بودم هرکدوم از بچه ها يه قسمت بودن صندلي کناريم خالي بود

حواسم به بيرون از هواپيما بود که يه رايحه ي محشر به مشامم رسيد برگشتم سمتش بو...

باز همون جفت تيله ي مشکي...

نگاهش رو ازم گرفتو به جاي ديگه اي خيره شد

صداي مهماندار بود که به گوش رسيد

_مسافران عزيز.........

هواپيما به مقصد ارژانتين ........

نميخواستم گوش بدم نميخواستم بشنوم حالم بدجور داغون بود

_کمربندتو ببند نشنيدي مگه

برگشتم سمتش خيلي سرد و خشک گفت اين يه جمله رو

خدايا من اين موجود سرد رو کجا ديده بودم؟!؟؟؟!

داشتم فکر ميکردمو مشغول کمربند بودم..

قرار بود دوازده ساعت و شايد خورده اي تو هوا باشيم به ساعت مچيم نگاه انداختم چهل و پنج دقيقه گذشته بود پووووف

چقد خسته کننده بود کاش ميترا بود يا مهرسا اه يا حتي حامد واي دلم براي الکا چقد تنگ شده بود واي مامان و بابا

با ياداوري اينها قل*ب*م فشرده شد غيرممکن بود بتونم ساکن بشينم

_اقا؟!؟

_بله؟!؟

خشک و جدي...

ميشه بپرسم اسمتون چيه!؟کوتاه و مختصر جواب داد

_پويا

چه بي ذوق...

من اگه مونيکا بودم غير ممکن بود يه پسرو به حرف بکشم اصلا جنس پسر برام نا اشنا بود اما حالا اين پسر با جواب مختصرش منو کفري کرده بود...

_اقا پويا؟!

_پويا

جا خوردم

انتظارشو نداشتم لحنش طوري نبود که بخوام فکر کنم ميخواد صميمي باشه نه سرد و پرغرور حرف ميزد

_حرفتو بگو

اوومم... چيزه... يني...چطور بگم؟!؟

_نه

_چي نه؟!

_قصد ازدواج ندارم الکي قورتم نده..

جااااان؟!؟؟

چي ميگه اين پسره؟!؟

از دستش کفري شدم جدي گفتم

_خاستگاري نيومدم عاشق سينه چاکتم نيستم

و با حرص سرمو گردوندم طرف پنجره و بيرونو ديد زدم

_اوممم حالا بگو ببينم اسمت چيه؟!

دروغ چراا؟!؟قند تو دلم کيلو کيلو اب شد اما جدي گفتم

_مونيکا

بازم سکوت بود و سکوت

هنوز داشتم به اينکه کجا ديدمش فکر ميکردم ..

_پويا؟!

_هووم!؟

_من تورو کجا ديدم؟!

_بيمارستان

بيمارستان؟!!؟

_ااارههه به هوش که اومدم تو جلوم نشسته بودي

_چه ذوق زده.

دهنشو يه متر کج کرد و برگشت

〰〰〰〰

پويا

تو دلم داشتم واسه عکس العملش ميخنديدم بيچاره..

نه بيچاره نبود اون يه دختر بود از جنس همون خوش خط و خال ها...

با ياداوري گذشته اخمام بيشتر تو هم رفت گوشيم رو که تو جيبم رو حالت پرواز بود رو دراوردم ميخواستم اهنگ گوش بدم هندزفريم کجا بووود؟؟!اها تو ساک دستيمه بلند شدم و از رو کوپن برش داشتم و هندزفريمو دراوردم و يه اهنگ پلي کردم..

شايد يه ربع گذشته بود که متوجه شدم استينم کشيده ميشه برگشتم و ديدم مونيکاس

پرسشي نگاش کردم که گفت

_عطرت خيلي تنده سر درد گرفتم..

با بي خيالي گفتم