رمان صحرا به قلم سحر.ح

ژانر: #عاشقانه #همخونه_ای

خلاصه :

داستان راویتگر زندگی دختر فقیر و روستایی به اسم صحراست که با مادرش به تنهایی در خانه‌ی فقیرانه‌ای زندگی می‌کنند و برادر کوچیکترش در روستای دیگه‌ایی در مدرسه‌ی شبانه روزی درس میخونه؛ صحرا تمام عمر رو با چوپانی می‌گذرونه تا اینکه یک روز متوجه میشه اقوام دوری هم دارن که…

با ورود آرسام به زندگیش همه چیز تغییر می‌کنه تا اینکه خبر می‌رسه که برادرش در مدرسه کسی رو به قتل رسونده و… در ادامه اتفاقاتی پیش میاد که کل داستان رو زیر و رو می‌کنه...

ویران کردی و رفتی

به سان سیلی ویرانگر که خرابه های دلم را با خاک یکسان کرد چگونه گذشتی ز من؟

ناروا بود و بس ستم

بدی نکردم و لایق بدی دیدن نبودم

کسی غمخوار نبود ...همدرد نبود ...همدم نبود

به راستی نبود ویرانه ای همانند من

من ماندم و دنیایی از سکوت

من ماندم و قلبی پاره پاره

من ماندم و موی سپیدی که از هجرانت برایم به یادگار گذاشتی

به راستی بد نکردم ،به راستی تلخ نبودم اما شاید شیرینی ام جانت را از هم گسیخت

به راستی یوسف سنگدلی بودی عصاره ی جانم را فشردی و رفتی

برگشتنت باشد زمان حساب دادنت

زمانی که دل ناکامم چشمهایش را ببندد و بلند فریاد بزند *قصاص*

آخ از دل ،امان از دل سوزاند دامنم را و فنا کرد تارو پود خود را

روزی که برگردی با من نه

با مجسمه ی سنگی من ملاقات خواهی کرد

و آن زمان است که با قلبی آکنده از حسرت و سوز بگویم

*آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا*

_لای لای لای

عجب هواییه..

هو ..هو حیوون بیا اینور .

با چوب بلندم به دنبال گاو وگوسفندها میدویدم.

خیلی خسته بودم و احساس گرسنگی و تشنگی شدید بهم فشار آورده بود

لقمه ی نون خشکی که همراهم بود رو از توی پارچه بیرون کشیدم و مشغول سق زدن نون خشکم شدم.

داشتم حیوان ها رو به داخل آغل میفرستادم که صدای مادرم ناواضح به گوشم رسید

در آغل رو چفت زدم دستام رو توی حوض شستم و داد زدم

_بله مادر؟

_صحرا جان آمدی دختر،چرا امروز دیرکردی دل نگرانت شدم .

_دل نگران چی مادر به من میگن صحرا نه برگ چغندر

حالا غذا چی داریم تلف شدم

به چهره ی چروکیده وسختی کشیده ی مادرم که سرش رو به آرومی پایین میبرد نگاه کردم

_انتظار داری چی داشته باشیم

نون و ماستی پیدا میشه که باهم میخوریم بیا تو دخترجان

لبخندی زدم وگفتم

_نون و ماستم نعمت خداست

حاصل دست رنج منه ها که ازصبح تا شب بااین زبون نفهم ها سروکله میزنم

مادرلبخندی زدو به داخل اتاق رفت

ازخونه که نگم بهتره

فقط یک اتاق کوچیک گلی که آشپزخانه هم گوشه ای از اون بود

اما باغچه ی قشنگی داشتیم پر از گل های قرمز و سفید

وارد خانه شدم و همراه مادر سرسفره نشستم

_راستی مادر از صادق چه خبر؟

مادر نگاه عاقل اندرسفیهی بهم انداخت و گفت

_این سوال رو دیشب هم پرسیدی

به نظرت تو همین یک روز خبری از صادق میشه؟

لقمه تو دستم خشک شد و گفتم

_باشه ،یه سوال پرسیدم حالا

چراعصبی میشی

ای بابا از مادر هم شانس نیوردیم

نمیشه دوکلوم باهاش حرف زد

به ساعت نگاهی انداختم که هشت و نیم رو نشون میداد

میل و شال نیمه بافتم رو برداشتم و مشغول ادامه ی بافت زدن شدم

مادر چایی تازه دم رو کنارم آورد و گفت

_صحرا جان مادر ....

بدون اینکه نگاهش کنم

گره رو محکم بستم وگفتم

_جانم ؟

_میدونم خیلی سختی کشیدی ،میدونم جوونیت داره حرام میشه،میدونم بچگی نکردی و حسرت خوردی میدونم....

_ادامش مادر؟

نگاه سردی بهش کردم وگفتم

_خودم میدونم چی بهم گذشته و داره میگذره یادآوریش نکن ادامش روبگو

اشک چشمش رو با شالش گرفت و گفت

_دلم میخواست توهم خانم دکتر بشی

خانم معلم بشی،نه اینکه تواین روستا عمرت هدر بره و گاو بچرونی

اما مادر من از کار افتادم

من رو ببخش که نمیتونم کمک حالت باشم

لبخندی زدم و بافت رو کنار گذاشتم خم شدم و دست مادرم رو بوسیدم و گفتم

_چرا خودت رو اذیت میکنی قربونت برم؟

من که گله ای ندارم

من به سرنوشتم راضیم

_میدونم تودختر صبور و عاقلی هستی

اما من دارم عذاب میکشم

میخوای ....

میخوای گاو و گوسفندا رو بفروشیم بریم تو روستای بالا که توهم بتونی درس بخونی؟

بلند خندیدم و گفتم

_چی می گی مادر من حالت خوبه؟

اگه گاو و گوسفندها رو بفروشیم

چی بخوریم؟کاغذ وکتاب ؟

سرش رو تکون داد و گفت

_چه میدونم والا،قلبم واسه تو و جوونیت پر پر شده

چاییم رو سر کشیدم و گفتم

_بیخیال شو مادر من

بگیر بخواب صبح کلی کار داریم

دراز کشیدم و پتورو روی خودم کشیدم

مادر هم استکان ها روجمع کرد و سرجاش دراز کشید

چرا هرروز این حرف ها رو بهم یادآوری میکردو زندگی نکبتی که داشتم رو بیشتر به چشمم میاورد

من که چیزی نمیگفتم و گله نمیکردم

پس چرا همه مردم با ترحم نگاهم میکردن

چون از شش سالگی چوپانی کردم؟

چون وقتی همسن و سالهام مدرسه میرفتن ودرس میخوندن من خانه های مردم گاو وگوسفند میدوشیدم؟

یا شاید چون در دوازده سالگی همرا غسال روستا مرده میشستم و کفن میکردم ؟

کدامش؟

این سرنوشت تلخ من بود

حالا من صحرا هفده سال دارم و نمیدونم زندگی چیست

نمیدونم اسمم چطور نوشته می شود

فقط یک چیز را میدونم

زندگی من خلاصه می شود در این روستا و گاو و گوسفند هایش...

آره سرنوشت من اینه ....

_صحرا ،دختر بیدارشو

باتعجب به مادر نگاه کردم و گفتم

_چیشده؟

_چی قراره بشه ،ساعت پنجه

پاشو نمازت رو بخون برو گاوها رو بدوش

نفسم رو بیرون فرستادم و گفتم

_باشه الان بلند میشم

مادر رفت سرسجادش نشست و مشغول ذکرگفتن شد

من هم ازجام بلند شدم و رختخوابم رو کناری گذاشتم وضوگرفتم و به نماز ایستادم

حتی نمیدونستم نمازهامرو درست میخونم یا نه

اما مهری خانم اینجوری یادم داده بود

لقمه ی نون دردهانم گذاشتم

دوسطل برداشتم و به آغل رفتم

طبق معمول هرروز صبح گفتم

_سلام دوستای عزیزم

امروز حالتون چطوره؟

لبخندی زدم

این زبان بسته ها تنهادوستای من تواین دنیا بودن

هیچکس تواین روستا دختر همسن و سال من نداشت

اگرهم داشت در شهر درس میخوند

بعد از دوشیدن شیر گاو به داخل خانه برگشتم که مادرم گفت

_امروز حیوان ها رو به رشید میسپارم

به روستای بالا برو و ازصادق خبر بگیردلم شورش رو میزنه

_اما چطوری برم ؟نمیشه خودتون...

_مادر من که پای راه رفتن ندارم

برو و تاغروب آفتاب برگرد

به فکرفرورفتم

آخه من که جایی رو نمیشناختم

ازکجا باید مدرسه صادق رو پیدا میکردم

بقچه ی نان و پنیررو ازمادر گرفتم

چادری سرم کردم

_سلام من رو به صادق برسون و بگو

درسش رو خوب بخونه

بگو که چشم و امید ما به روزیه که اون دکتر بشه

_چشم مادر میگم ،خدانگهدار

_خداحافظت باشه

به راه افتادم و از کنار رودخانه گذشتم و از پل عبور کردم تا به روستای بالا برم

دوراه به آنجا ختم میشد

یک راه جاده خاکی که جدید درست شده بود و یک راه جنگلی

راه جاده خاکی رو درپیش گرفتم و به اطرافم با تعجب نگاه میکردم

اینجا رو اولین بار بود که میدیدم

اما طبیعت زیبایی در پایین دره داشت

نمیدونم چقدر راه رفتم

اما ظهر شده بود لقمه ی نون و پنیر رو از بقچه خارج کردم و همزمان راه میرفتم

طولی نکشید که خانه های روستا به چشم اومد

ازهمین فاصله هم مشخص بود روستای بزرگی ست

ازکنار زمین های کشاورزی رد میشدم

چندمرد روی زمین کار میکردن و دونفر هم باظاهری مرتب تر نظاره میکردن...

که فریاد اون مرد مرتب، به هوا رفت

_مردک مگه من به تو پول یامفت میدم

چرا حواست به کارت نیست

چرا هی کش و قوس میدی به خودت

مرد بیچاره تته پته کنان گفت

_روم سیاه آقادیشب از نردبان افتادم و کمرم درد میکنه ...

_سر منم درد نمیکنه برا پول به تو دادن

اگه نمیتونی گورتو گم کن

مرد ترسیده گفت

_غلط کردم آقا خودم همه کارا رو میکنم

دلم واقعا سوخت اینجا که بدتر از روستای خودمون بود

_مرتیکه ابله پولت تو سرت بخوره

_دختر جان تو اینجا چه میکنی؟

شانس آوردی کسی حرفت رو نشنید وگرنه سرت به باد میرفت

با تعجب به پیرمرد نگاه کردم و گفتم

_چرا مگه من چی گفتم؟

_اون نامرد که دیدی آقا شهریاره

پسر خان روستا

تمام زمین های روستا برای اونه

وهمه رو هم با پولش میخره

مراقب باش....

زبونم روگاز گرفتم و گفتم

_خداروشکر کسی نشنید

راستی پدرجان من دنبال برادرم اومدم

شما میدونید مدرسه کدوم طرفه؟

_برادرت کیه؟

_صادق،صادق بابایی

_پس که اینطور تو خواهر صادقی

پسر شری است یکم نصیحتش کن

سرش بوی قرمه سبزی میده

با تعجب گفتم

_چرا ؟صادق کاری کرده؟

_خودت برو بپرس میفهمی

این راه رو مستقیم برو به مدرسه میرسی

تشکر کردم و به راه افتادم

یعنی چی که صادق شره

چیکارکرده باز...

به مدرسه رسیدم در رو که بازکردم

با حیاط بزرگی روبه رو شدم که هیچکس اونجا نبود

پیرمردی به سمتم آمد و گفت

_چی میخوای دختر جان؟

_س...سلام

اومدم برادرم رو ببینم

_برو تودفتر مدیر تا بهت اجازه بده

_از کجا برم؟

_بیا دنبالم

به دنبال اون مرد راه افتادم و به اتاقی رسیدیم،الحق مدرسه ی بزرگی بود

خوشبحال صادق که اینجا درس میخوند

بلاخره بعد از پیمودن فاصله ی طولانی به اتاقی رسیدیم که خودشون میگفتن دفتر مدیر

اون آقا در رو کوبید

باصدای بفرمایید در رو باز کرد و وارد تاق شدیم

_بفرما آقا صفدر ؟

_سلام آقا ،این خانم اومده میگه میخواد برادرش رو ببینه

آقاهه نگاهی به من انداخت که سرم رو پایین انداختم و آروم سلام کردم

_سلام دخترجان ،اسم برادرت چیه ؟

_صادق بابایی

مرد ابرویی بالا انداخت و گفت

_چه عجب ما یه کس و کاری ازاین نفله دیدیم

چی گفت؟نفله یعنی چی؟

فکرم رو به زبون آوردم و گفتم

_نفله یعنی چی؟

مرد پوزخندی زد و گفت

_زیاد فکرت رو درگیر نکن ،بیا بشین تا ازشاهکارهای برادرت تعریف کنم

اصلا معنی حرفایی که این آقا میزد رو نمیفهمیدم،به چه زبونی حرف میزد مگه فارسی نبود؟

_ببین خانم بابایی ،برادر تو کلاس هشتمه

یعنی هشت ساله تو این مدرسه ست

یکبار هم تاحالا کس و کارش نیومدن سراغش رو بگیرن،هربار هم که گفتیم خانوادت بیان ،میگفت هیچکس رو نداره ،فقط یه خواهر داره تو دیار غربت

این حقیقته؟

با تعجب به دهان مدیر زل زدم و گفتم

_ام..اما من و مادرم روستای بالا زندگی میکنیم

چرا صادق این حرفارو زده؟

_من نمیدونم چرا، اما بزار چند تا از کاراش رو تعریف کنم که بفهمی این چندسال به چه بدبختی تحملش کردیم

سه چهار سال اول پسر خیلی خوب و آرومی بود و بسیار زرنگ و درس خون

اما سال چهارم ابتدایی بود که با همکلاسیش دعواش شد و سرش رو شکوند

سال پنجم ابتدایی بود که آزار و اذیت معلما رو شروع کرد ،طوری که یکبار توی میز معلمش یک عقرب مخفی کرد

و اون عقرب معلم رو نیش زد.....

مدیر میگفت و من بیشتر از پیش دهانم از تعجب باز می شد ،صادق پسر خیلی آرومی بود چطور ممکن بود همچین کارهایی کرده باشه

_سال های بعد هم به همین منوال گذشت ،تا سه ماه پیش که با کمک دونفر دیگه ،انبار غلات معاون مدرسه رو توروستا به آتیش کشیدن چون بهشون خط کش زده بود

دستم رو جلوی دهانم گرفتم و هین بلندی کشیدم و گفتم

_امکان نداره آقا ،صادق چطور میتونه اینکار هاروبکنه؟

_بله ماهم فکرمیکردیم ،از پسربچه ای به سن و سال اون همچین کارهایی برنمیاد اما اون مبتلا به مرض آزاره

به هرکسی می پره و درگیر میشه

میخواستیم بعد از آتش سوزی اخراجش کنیم ،اما التماس کرد و زار زد که هیچکس رو نداره ،هیئت انجمن هم از سردلسوزی بازهم بهش فرصت دادن

اما این باره آخره ،بار بعد مطمعن باشید اخراج میشه

این رو شما هم بهش بگید...

حس میکردم قلبم در دهانم میکوبه

از شنیدن این حرف ها به حدی عصبی شده بودم که اگر دستم به صادق می رسید تیکه بزرگش گوشش بود...

_آقا من میتونم صادق رو ببینم؟

_بله منتظرباشید میگم صداش کنن

آقا مدیر ازاتاق خارج شد

من موندم و دنیایی از فکر و خیال

من و مادر با چه زحمت و عذابی گاو و گوسفند میچروندیم ،و لباس می بافتیم

شیر و دوغ و ماست و پنیر میفروختیم تاخرج تحصیل صادق رو دربیاریم

به امید اینکه دکتر بشه و ما رو ازفلاکت خارج کنه اما اون عوضی...

با کوبیده شدن در از فکرخارج شدم که دیدم آروم سر کچل صادق در چارچوب در پیدا شد

با دیدنم با چشم های گشاده شده گفت

_آبجی؟

از جام بلند شدم و به سمت در هجوم بردم

از یقش گرفتم و کشیدمش داخل در رو بستم و کشیده ای به گوش صادق کوبیدم و گوشش رو محکم کشیدم همزمان اشک هام رو گونه ام جاری شد

_آی آی آبجی جون ننه گوشم رو ول کن ،کندیش...

_فقط بهم بگو چرا؟چرا اینکارا رو میکنی بدبخت

فکرمیکنی من و مادر تو چه فلاکتی داریم زندگی میکنیم و خرج تورو میدیم که خوشی زده زیر دلت

_آبجی گه خوردم ولم کن

این مدیر معلما همشون بامن لجن براهمین دروغ ...

_آره بیکارن که فقط از تو بدشون بیاد

گوش کن صادق ،به خدایی که بالاسرمه قسم میخورم که اگه اخرجت کنن

و این همه سال که بهت پول دادیم حروم شه

خونت رو میریزم و کاری میکنم پا تو روستا بزاری سنگسارت کنن

من و مادر شب هایی هست که نون نداریم بخوریم ولی پول کتاب و خوابگاه تورو میفرستیم متوجهی چی میگم؟

_باشه آبجی قول میدم آدم شم

تو و ننه غصه نخورید

به روح بابا درست میشم

گوشش رو ول کردم و بغلش کردم و گفتم

_مراقب خودت باش صادق ،من و مادر همه چشم و امیدمون به توئه که چهارکلوم بلدی بنویسی

من و مادرو نبین که حتی بلد نیستیم اسم خودمون رو بنویسیم

تو افتخار ما شو و اسممون رو همه جا بلند کن

صادق محکم بغلم کرد و گفت

_قول میدم آبجی قول میدم

گونه اش رو بوسیدم و بعد از یه سری سفارشات و نصیحت راه افتادم که برگردم

نمیدونستم ساعت چند بود نیمه های ظهر بود

بدون توجه به جلو قدم برمیداشتم و خانه های اطراف و زمین ها رو نگاه میکردم

یهو به جسم سفتی برخورد کردم و زمین افتادم

سرم رو بالا آوردم اما نور خورشید تو صورت اون مرد افتاده بود و نمیتونستم ببینمش

ازجام بلند شدم و خیره ی مرد رو به روم شدم و با سروصدا آب دهانم رو قورت دادم

_س...س...سلام

_توکی هستی ؟اولین باره میبینمت

_ر...را..راستش

_چه مرگته که زبونت بند اومده نکنه دزدی؟

با ترس بهش زل زدم و گفتم

_نه دزد نیستم،اومدم برادرم رو ببینم

_برادرت کیه؟

آخه یکی نبود بهش بگه به تو چه ربطی داره ،اما واقعا جرعتش رو نداشتم

بااون صحنه ای که صبح ازش دیده بودم به شدت ازش ترسیده بودم

_برادرم اینجا درس میخونه

سری تکون داد و گفت

_خیله خب ،سریع تر از اینجا برو

این رو گفت و به سرعت ازم دور شد

فکرکنم مشکل روانی داشت

پسر خان هستی که هستی ،موندن و نموندنم به تو چه ربطی داشت آخه

به راهم ادامه دادم

هوا خیلی زود به تاریکی نزدیک شد

قدم هام رو تند تر کردم و طوری که به دو رسیدم

نمیدونم چقدر دویدم تا چراغ های روستا رو دیدم

نفس راحتی کشیدم

اونقدر خسته بودم که بارسیدن به داخل روستا قدم هام رو روی زمین می کشیدم

همسایه ها باتعجب بهم نگاه میکردن

حتما تعجب کرده بودن که این وقت شب بیرون چیکار داشتم

به درخونه که رسیدم در حیاط با صدای ناهنجاری باز شد

_مادر

مامانم با عجله به حیاط اومد و گفت

_صحرا اومدی ؟نصف جان شدم دختر

خیلی دیر کردی

لب حوض نشستم و به صورتم آب زدم

وگفتم

_سلام،فاصله زیاد بود توی مدرسه هم معطلم کردن

خیلی خستم میخوام بخوابم

_بیا یه چیزی بخور مادر از کت و کول افتادی ،صادق چطور بود؟خوب بود بچم؟

به روبه روم خیره شدم

حوله رو برداشتم و صورتم روخشک کردم و گفتم

_آره خیلی بهتر ازما بود

_خداروشکر ،به امید خدا بچم زود دکتر مهندس شه دست ماروهم بگیره

حرف مادر رو بی جواب گذاشتم

یعنی جوابی نداشتم که بدم

بهتر بود از خرابکاریای پسرش چیزی نفهمه و ناراحت نشه

رختخوابم رو پهن کردم ودراز کشیدم

طولی نکشید که به خواب عمیقی فرورفتم

با صدای مرغ و خروس ها چشمام رو بازکردم

هوا روشن شده بود،با تعجب سرجام نشستم پس مادر کجا بود

آفتاب که خیلی وقته طلوع کرده چرا من خواب موندم

_مادر ،مادر کجایی

مامان با ظرف دون مرغ ها به حیاط اومد و گفت

_چته دختر همه درو همسایه صدات رو شنید

خسته بودی گفتم یکم بیشتر بخوابی

صبحانت رو بخور و بیا حیوان ها رو به چرا ببر

گرسنم نبود برای همین ،چادری دور کمرم بستم و سطل آبی برداشتم و به راه افتادم

با چوب دنبال حیوان ها دویدم و به چرا رفتم

حیوان ها رو رها کردم و خودم گوشه ای نشستم و به فکرفرورفتم

نگران آینده ی صادق بودم

یعنی چی میشد

یعنی ممکن بود عاقل بشه و به فکر من و مادر بیوفته

رشید هم که دوتا گوسفندش رو به چرا آورده بود ازدور دیدم و سرم رو پایین انداختم

از نگاه های خیره ی رشید اصلا خوشم نمیومد

_سلام صحرا

زیرلب سلام کردم

_کی از روستای بالا برگشتی ؟صادق خوب بود؟

_آره خوبه

وقتی دید تمایلی به حرف زدن ندارم

زود خداحافظی کرد و ازاونجا دور شد

حاظر بودم تا آخر عمر کنار مادر بمونم و چوپانی کنم اما با رشید ازدواج نکنم

از اون موهایی که هربار با آب محکم به سرش میچسبوند تا به خیال خودش جذاب تر بشه متنفر بودم

زندگی به حد کافی نکبت بار بود

درهمین حد برام بس بود تحمل بیشتر از این رو نداشتم

غروب شده بود و میخواستم برگردم خونه

به شدت خسته بودم و این زبون نفهم ها حسابی حالم رو گرفته بودن

تمام لباس هام گلی و خاکی شده بود

نزدیک خونه که شدم چشمام ازتعجب دراومد

این ماشینه؟

با حیرت جلوتر رفتم و به بدنه ی ماشین دست میزدم

_این ماشین در خونه ی ما چیکار میکنه

خیلی زود حیوان ها رو به داخل آغل فرستادم

متوجه کفش های تمیزی جلوی در شدم و لحظه به لحظه به حیرتم اضافه میشد

_آخه اینجا چه خبره

خیلی آروم ازدو پله ی دم در بالا رفتم و به خانم و آقای مرتبی که روبه روی در نشسته بودن خیره شدم

اون زن و مرد هم متوجه حضور من شدن و با لبخند بهم نگاه کردن

_تو باید صحرا باشی ،چقدر بزرگ شدی دختر

این زن کی بود که من رو می شناخت

معادلات ذهنم حسابی بهم ریخته بود

مادر که من رو دید گفت

_خدا مرگم بده مادر چرا شبیه میت شدی

تمام تنت گلی شده،برو لباسات رو عوض کن و بیا کارت دارم

من هم عین ربات به حرف مادر عمل کردم و لباس آبی ساده ای برداشتم و از در اتاق بیرون اومدم

پشت دیوار اتاق لباسم رو عوض کردم

دست و صورتم رو شستم

موهام روزیر شال فرستادم و آروم وارد شدم

_سلام

من رو ببخشید ،یکم جا خوردم

اون خانم از جا بلند شد

گرم بغلم گرفت و من رو بوسید

آقاهه هم با لبخند نگاهی بهم کرد و گفت

_حق داری دخترم سرزده اومدیم

_این چه حرفیه آقا فرزاد نور چشم ماهستین

صحرا مادر چایی بریز

_چقدر اسم زیبایی واسه دخترتون انتخاب کردین تک و بی نظیره

_کنیز شماست

سرم رو پایین انداختم و زیرلب گفتم

_وا براچی باید کنیز کسی بشم که نمیشناسم

چایی رو جلوشون گذاشتم و گفتم

_مادر نمیخوای مهمان ها رو معرفی کنی؟

_شهلا خاله ی کوچیک منه

یعنی تنها کسی که من از دار دنیا دارم

اما چون فقط چهار سال ازمن بزرگ از بود خیلی باهم صمیمی بودیم و به اسم صداش میکردم

مادر سرش رو پایین انداخت و گفت

_چیزهایی هست که هیچوقت بهت نگفتم

شاید الان وقتش باشه

با تعجب به مادر نگاه کردم و گفتم

_م..من چیو نمیدونم؟

مادر نگاهی به شهلا کرد و گفت

_من و پدرت بعد ازاینکه توی روستای بالاهم رو دیدیم

عاشق هم شدیم اما هیچکس موافق نبودچون من بی کس و کار بودم

پدرم ،مادرم ،پدربزرگ و مادربزرگ همه مرده بودن فقط من مونده بودم

خاله هم تونست درس بخونه و به شهربره و ازدواج کنه

انجمن روستا تصمیم گرفت برای اینکه یه دختر تک و تنها زندگی نکنه، من رو به یه پیرمرد کر و لال شوهر بدن

رسول هم برای ازدواج با من اصرار کرد اما از خانوادش طرد شد

به این روستا اومدیم زندگی جدیدی دور ازهمه تشکیل دادیم

اما طولی نکشید که بعد ازبه دنیا اومدن صادق ،روی زمین دعواش میشه و با بیل توی سرش میزنن و....

اصلا نفهمیدم اشکام کی روی صورتم جاری شده

_اما مامان مگه تو نگفتی ،بابا رو مار نیش زد ها

چرا دروغ میگی هیچکس بابا رو نکشت