رمان ناتموم نمی‌مونه (جلد دوم انفجار تاج) به قلم سمانه حسینی

ژانر: #عاشقانه #جنایی #پلیسی

خلاصه رمان:

صحرا دختر چشم خاکستری حالا زندگیش همرنگ چشماش شده. بعد از دو سال و نیم حالا به هیولایی تبدیل شده که خودش هم خودش رو نمی‌شناسه. اون حالا زیر دست یک مرد عرب شده و باهاش همکاری می‌کنه. مردی که کینه کهنه‌ای از عشقش به دل داره و به دنبال این کینه اون باید کاری کنه که تنها راه خلاصیش از مرداب زندگیشه. توی این اتفاق دختر بی‌گناهی رو هم وارد وارد مرداب میکنه ولی آیا اون دختر تو مرداب می‌میره یا تبدیل میشه به یک گل نیلوفر؟

به نام خدا...

توجه- این رمان با انفجار تاج مرتبط هست ولی بدون خوندن انفجار تاج هم میتونید بخونیدش . چون موضوع متفاوت و جدیده و خلاصه ای از انفجار تاج قرار داده میشه . البته خوندن انفجار تاج هم خالی از لطف نیست ...

مقدمه :

تو همه چیز را نا تمام تمام کردی ...

از این متنفر بودی که کاری را نیمه رها کنی ولی حال اصل کار را نیمه تمام گذاشتی ...

و این منم که هر شب رویا های نصفه نیمه می بینم ...

همه چیز در زندگی من نصف شده ولی این عشق هر روز بیشتر می شود ...

آیا تو هم به من فکر می کنی ؟

یا این فقط منم که در این آتش میسوزم

اتشی که حتی پس از سوازندن و خاکستر شدنم دوباره مرا به اتش می کشد ...

همیشه فکر می کردم شعله آبی سرد است ...

تو سرد نبودی درست است از درون قلبت یخ زده بود...

ولی خوب سوزاندن را بلد بودی...

خوب مرا به فنا دادی...

ولی این را به تو قول می دهم ... عشقمان نا تمام نمی ماند

با یک پرش رو سر نگهبان ...مرد گنده بی هوش شد ...به هر حال من از ارتفاع شش متری رو سرش پریده بودم ...!

با قدم هایی که با انگشت های پام بر می داشتم ... خیلی اروم و سریع وارد عمارت شدم ... عمارت هم عمارت بودا ! ... جون می داد برا مراسم ... پوزخندی زدم ... انگار قاسم می دونسته اینجا بابه چه مراسمیه ...

از پله ها بالا رفتم و پیچیدم سمت راهروی سمت راست ... چه در مجللی !

خیلی اروم در رو باز کردم ... بله ما اینیم از پنجره وارد نمی شیم مستقیم از در میریم داخل ...

لعنتی ... عمار نگفته بود اینقدر عوضیه که من الان علاوه بر خودش شاهد دو دختر دیگه هم باشم ...

با غلط زدن یکی شون ... سریع پایین تخت قایم شدم ... الان باید چه غلطی کنم ... هر سه شون رو بکشم ؟؟ یا نه یه نقشه بهتر دارم ... کاری می کنم اونا متهم بشن ...پوزخندی زدم و ...

***

دستم رو به نرده های بالکن گرفتم و با لبخندی تلخ که از زهر مار بد تر بود به رو به رو خیره شدم به دریای آبی ..به اسمون .. به خونه ها و اپارتمان های اطراف ... دبی ...هیچ وقت فکر نمی کردم یه روز ساکن دبی بشم ...هیچ وقت فکر نمی کردم این همه مدت تو این شهر موندگار بشم .. ولی شدم ...تقدیر چیزیه که تو رو با چیزایی رو به رو می کنه که ازشون فرار می کنی و حتی تصورش رو هم نمی کنی ...ولی این تقدیر هنوز منو نشناخته ..من کسی هستم که هر کاری برای کم کردن روی حریفم می کنم ..و حالا این زندگی و سرنوشت شومی که برای خودم ساختم رو چطوری شکست بدم ؟؟ چطور این حریف خود ساخته رو شکست بدم؟؟اروم به سمت در بالکن چرخیدم .. خونم یه پنت هوس تو یکی از اسمون خراش های دبیه که رو به دریاس .. واحد بزرگ ومدرنیه. یادم به روزی می افته که طراح دکوراسیون اومده بود خونه رو ببینه .. تقریبا دو سال و نیم پیش بود ... تنها جمله ای که بهش گفتم این بود:

می خوام دکور تماما مشکی و خاکستری باشه .

هرچه اصرار کرد کمی از رنگ یا گل و گیاه استفاده کنه جواب من نه بود نمی تونم بدون اون دنیا رو رنگی ببینم از وقتی عشقم رو کشتم کل دنیام بی رنگ شده انگار کور رنگی گرفتم ..دنیام اخرش همرنگ چشمام شد .. سیاه ... انگار روزگارم رخت عزا به تن کرده و بعد از این دو سال و نیم هنوز داغ داره ...نفس عمیقی کشیدم حتی وقتی نفس می کشم هم قلبم درد می گیره که چرا هنوز بدون اون میتپه و با یادش مثل یه دیونه خودش رو به زندان تنم میکوبه شاید که از درد و خونریزی تموم کنه و بمیره با یه صدای ترسناک به سمت پنجره تمام شیشه ای خونه برگشتم که یه دفعه با سرعت خیلی بالایی یه چیز سفید از پنجره باز وارد خونه شد و به سمتم اومد ... دستم راستم رو به جلو دراز کردم که روی دستم اومد ..با لبخند کجی رو سرش رو با دست چپم نوازش کردم ایشون تنها همراه دو سال اخیرمه ... سوفی..یه شاهین ماده سفید که به خاطر علاقه زیادم به انیمه قلعه متحرک هاول اسمش رو سوفی گذاشتم .. این پرنده خوشگلم پر هاش مثل موهای سوفی سفیده ..اگه نر بود اسمش رو یه چی دیگه می گذاشتم..اروم از رو دستم با راه رفتن و پرش های کوچیک...اومد رو شونه راستم نشست و سرش رو به گردنم و زیر گلوم مالید .. هیچ کس باورش نمی شد همچین پرنده شکاری و خطرناکی با من این طور با محبت رفتار کنه ..پرنده ای که چند بار تا حالا چند نفر رو زخمی کرده ..البته بگم به خاطر من بوده ..سوفی خودش دختر خوبیه .. ولی مثبت در کنار منه منفی میشه منفی اروم یه سمت اشپز خونه رفتیم و بهش غذا دادم .. گوشت خام .. ولی سوفی از شکار زنده بیشتر خوشش میاد .. دلش نمی خواد اماده خور باشه .. چون این لاشخورا هستن که اماده خورن .. یه شاهین از این روند خوشش نمیاد ...مخصوصا سوفی... از آشپزخانه بیرون اومدن و سوفی به سمت جای مخصوصش پرواز کرد منم گوشی و سویچ ماشینم رو برداشتم و به سمت خروجی رفتم... باید کار نیمه تمومم رو تموم کنم... البته اگه دوباره ساز مخالف نزنه سوار ماشین شدم یکی از خوبی های دبی اینه که اون قدر پولدار وجود داره که به خاطر یه کامارو برنگردن و بهت خیره بشن ولی یکی از بدیاش اینه که سرعت ماشینت اگه خیلی بالا باشه پلیس میافته دنبالت در حالی که ماشین پلیس لامبرگینیه !! از در ورودی اهنی طلایی رنگ وارد عمارت بزرگ و سفید طلایی شدم ... نمی دونم چرا عرب ها اینقدر به رنگ طلایی علاقه دارن .. هر چقدر هم خونه ات طلایی باشه تا خون طلایی تو رگات نباشه بی ارزشی…از ماشین پیاده شدم و به سمت پله ها پا تند کردم و سویچ رو پرت کردم تو بغل هارون و به سمت در همیشه باز عمارت رفتم ... و بعد از گذر از ورودی به سمت سالن بزرگ رفتم .. مثل همیشه قاسم اینجا بود در حالی که ویکتوریا کنارش رو دسته مبل نشسته بود ... قاسم عرب بود ولی برخلاف تصور یه شیخ خیکی و پیر نبود اون یه مرد سی و خورده ساله با مو های جو گندمی بود که همیشه لباس های اسپرت و شیک به تن داشت و بدن ورزیده ای که مکمل قیافه معمولی اش بود .. البته برای من معمولی بود به دید اکثر دختر ها جذاب دیده میشد به خاطر یه پارتی خوشگل که از هرچیز خوشگل تره یعنی ... پول! به سمت شون رفتم

ویکتوریا زود تر متوجه ام شد و همون طور که دستاش رو شونه های قاسم بود پوفی کشید .. من هم با دیدنش همچین حالی دارم ولی اون قدر این دختر برام بی ارزشه که توجه خرجش نمی کنم .. مستقیم رفتم و روی کاناپه روبرو شون نشستم...که قاسم با همون زبون عربی و لهجه خالصش گفت:

چطوری ؟؟؟

بدون نگاه کردن به چشماش شروع کردم

حالم مهم نیست.. مهم اینه برای چی اومدم ...

پوزخندی زد و گفت

این که مثل روز روشنه برای بحث درباره موضوع همیشگی اومدی.

سرم رو به تایید تکون دادم و گفتم

افرین

چشماش رو به سمت ویکتوریا چرخوند و بهش گفت

یه چند لحظه مارو تنها بزار...

ویکتوریا هم اخمی نثار من کرد و از رو دسته مبل بلند شد و خواست بره که گفتم :

ویکتوریا این مهم نیست که ازم بدت میاد ...

با پوزخند به سمتم برگشت که ادامه دادم-

چون همه که خوش سلیقه نیستن ...

جوری نگام می کرد که حس می کردم هر لحظه ممکنه با چشماش دارم بزنه ولی چون جوابی نداشت بده با حرص به سمت خروجی سالن رفت

-چرا میخوای بری؟

قاسم در حالی که خیره بهم بود اینو گفت

+چون خسته ام .. دیگه توان ندارم .. منو ببین .. دیگه با یه قاتل هیچ فرقی ندارم .. دارم حس می کنم به کشتن ادم ها عادت کردم ..

-من که همون اوایل بهت گفتم لازم نیست این کار های مسخره رو انجام بدی کافیه لب تر کنی تا کل ثروتم رو به پا...

سریع دستم رو بالا اوردم و با دندون های قفل شده گفتم

قرار شد دیگه در مورد این موضوع حرف نزنی...

سرش رو تکون داد و گفت

پاسپورت و بلیط هواپیما اماده اس ..

و سکوت کرد می دونستم سکوتش بی دلیل نیست و به خاطر همین اروم مثل خودش گفتم-

خب؟؟

-ولی وقتی میتونی بری که اخرین مامورت رو تموم کنی .

با اخم نگاش کردم و گفتم

مگه کشتن ابوالحسن ماموریت اخر نبود ؟

-نه اون یه بخشی ازش بود ... نترس این ماموریت کشتن نیست... اتفاقا این ماموریت به خودت هم مربوط میشه...

+بگو ... فقط میخوام خلاص شم ...

از جاش بلند شد و همون طور که به سمت راه پله می رفت گفت

فرصت زیاده .. بعدا هم وقت برای بحث سر این موضوع داریم

از روی پله پنجم به سمتم برگشت

شام اینجا میمونی ؟

از جام بلند شدم یه اخلاق گند قاسم اینه که اگه نخواد چیزی بگه دیگه نمی تونی از زیر زبونش بکشی پس چرا سعی الکی کنم این مدت کوتاه رو هم تحمل می کنم بالاخره تموم میشه بهش نگاه کردم گفتم-

نه امشب نمی تونم ...نوش جون

مثل همیشه بی اصرار برگشت و به راهش ادامه داد منم به سمت خروجی رفتم و منتظر موندم تا هارون ماشین رو از تو پارکینگ برام بیاره ...

***

با اخم غلیظی به عمار نگاه کردم ... هر کلمه ای که از دهنش بیرون میومد مساوی می شد با اتیشی تر شدن من ... اخرش هم نتونستم طاقت بیارم و با داد از جام بلند شدم و گلدون شیشه ای رو میز رو بلند کردم و رو سرامیک ها پرت کردم که به هزار قسمت مساوی و نا مساوی تقسیم شد عمار با همون قیافه خونسرد همیشگی بهم خیره شد و چیزی نگفت با اخم به سمتش برگشتم و گفتم:

اگه این تنها راه خلاصیم از این مردابه قبول ... تکلیف چیه ؟

از جاش بلند شد و گفت

من میرم اروم که شدی بهم خبر بده ...

بازوش رو گرفتم و گفتم-

همین الان بگو.

-قاسم گفت بیای عمارت تا تکلیف رو برات مشخص کنه ..

با حرص گفتم

همین الان میریم باید تکلیف این عوضی مشخص بشه ..

و به سمت در حرکت کردیم و من با همون کفش پاشنه بلند مشکی از روی شیشه خورده ها رد شدم...خاک تو سر دل ساده من... چقدر ساده و زود باوری احمق ... هیچ وقت فکر اینجاش رو نکرده بودی ؟؟هان ؟حالا بیا و تماشا کن.زود باوری نتیجه ای جز این نداره ... تو مثل خر تو گل گیر کردی و بقیه مخصوصا اون عوضی داره به ریش نداشتت میخنده از در خونه که داشتم خارج میشدم سوفی سریع پرواز کرد و رو شونم نشست منم چیزی بهش نگفتم اونقدر که ذهنم درگیر بود با عمار سوار بوگاتیش شدیم و به عمارت رفتیم همین که رسیدیم خیلی با عجله زود تر از عمار از ماشین پیاده شدم و به سمت در ورودی پا تند کردم روبه روش که روی مبل چرم همیشگی اش نشسته بود ایستادم و بالاخره دهنم باز شد-

عمار چی میگه ؟

سرش رو با خونسردی از صفحه گوشی گرونش گرفت و بهم نگاه کرد

راه خلاص میخواستی اینم راه خلاصت ...

با اخم گفتم-

من نمی خوام. یه ماموریت دیگه بهم بده ..

-تنها راه خلاصت اون پلیسه اس ..اسمش چی بود .. اهان ... کیان مگه نه ؟

اسم کیان تو سرم هی اکو میشد و در اخر منو کشوند به دو و نیم سال پیش

***

زیر دست ارایشگر در حال زجر کشیدن بودم نمی دونم این آرایشگر با من چه پدر کشتگی ای داره که این طوری مو هام رو میکشه با حرص بهش توپیدم

- یا سریع موهام رو درست کن یا همین الان تمومش کن

با صدای پر عشوه و مسخرش گفت:

اوا .. چقدر کم طاقتی .. پنج دقیقه دیگه تمومه

چیزی نگفتم و به ساعت گوشی نگاه کردم ... ساعت 6:43 الاناس که برسه و این آرایشگر مزخرف هنوز هیچ غلطی نکرده حالا خوبه لباسم و پوشیدم و صورتم رو ارایش کرده و گرنه کلام پس معرکه بود...گوشی تو دستم ویبره رفت ... اروم رمزش رو وارد کردم و تو قسمت پیام هاش رفتم دختره عوضی چیم سیوش کرده:

*جانا*

پوزخندی زدم که تلخیش مثل یه امپول زیر پوستم رفت و تو خونم تزریق شد

پیام رو باز کردم-

سلام . من ده دقیقه دیگه میرسم .

دلم گرفت... نمی دونم شاید هم دل تو دلم نیست ... اصلا هرچی .. فقط میدونم قلبم درد میکنه ... قلبی که خیلی وقته هیچ نشونه از حیات درش وجود نداشته الان دوباره شروع کرده به عذاب دادنم ... قلبی که با رفتنم از ایران خاکش کردم حالا با برگشتنم دوباره برگشته سر جاش ... ای دل ساده به موندگار بودن دل نبند چون زیاد موندگار نیستم ... ارایشگر از کارش دست کشید و گفت

- بفرمایید خانم کم طاقت بلاخره تموم شد .

از جام بلند شدم و بدون نگاه کردن به خودم چادر گل گلی رو سرم کردم .

وقتی از خودم متنفرم چرا باید به انعکاسم تو اینه نگاه کنم ؟؟

آرایشگر با تعجب نگاهم کرد ولی چیزی نگفت .. حتما فکر می کرد الان ذوق میکنم و کلی ازش تشکر می کنم ... تشکر واسه اون همه پولی که تو کیسش گذاشتم یا شاید هم این همه عذابی که بهم داد ...با صدای زنگ آرایشگاه دلم ریخت .. منی که تا حالا چندین نفر رو کشته بودم حالا به خاطر یه زنگ در اینجور می ترسم... اون نترسی سابق ام کجا رفته ؟؟

ارایشگر خواست حرفی بزنه که بی حرف به سمت در آرایشگاه حرکت کردم و بی توجه بهش از در آرایشگاه خارج شدم چادر رو اونقدر جلو کشیده بودم که اصلا صورتم معلوم نباشه وقتی به جلوی در رسیدم فقط کت و شلوار و کفش سرمه ایش پیدا بود ... حیف که نمیشه صورتش رو ببینم .. ولی

هیکلش درشت تر شده ... انگار دوری از من خوب بهش ساخته ... کیان اگه میدونستم یه روز قراره اینجوری دلم رو بسوزونی همون روز هم خودم رو می کشتم تا انقدر عذاب نبینم هم تو رو می کشتم تا تو فکر هیچ دختر دیگه ای نباشی که *جانا * سیوت کنه... ای کاش به جای زدن دسته کلت پشت گردنت و بیهوش کردنت و فرار غیر قانونی خودم این کار رو می کردم تا کمتر عذاب بکشیم ...به سمتش رفتم و یه جایی نزدیکش توقف کردم ..اروم با لحن ناشناخته ای سلام کرد برای اینکه هویتم لو نره فقط سرم رو تکون دادم اون هم بدون حرفی به سمت ماشین رفت و در رو برام باز کرد ...

حسودیم شد .. باید حتما خودم رو جای اون دختره عوضی جا میزدم تا در رو برام باز کنی ... یادمه قبلا از این کارا نمی کردی کیان خان ... بدون حرف و تشکری سوار شدم ... و در رو بستم ... من احمقم که بعد از این چند سال هنوز حلقه ات رو نگه داشتم ...من احمقم که حلقه رو به گردنم انداختم تا تنها یادگاریم ازت نزدیک قلبم باشه ... تا کی میخوای حماقت هام رو تو سرم بکوبی کیان ؟؟هان ؟؟

سوار ماشین شد و حرکت کرد ... ماشین عوض شده ... یه بنز ... کیان عوض شده ... نمی دونم تا چه اندازه ... ولی عطرش هنوز همون عطر مست کنندس ... تو فقط عطرت برای از راه به در کردن دوبارم کافیه لعنتی ...

شیشه ماشین رو پایین کشیدم تا خودم رو نباختم و بغضم رو همراه یه نفس عمیق پایین فرستادم ...

صداش تو ماشین پیچید :

-چیزی شده سما؟؟

چیزی نگفتم و سرم رو به طرفین تکون دادم ... پس سما صداش میکنی بی معرفت...ولی دوباره گفت :

- سما دلخوری ؟حق بهت میدم ولی این رو باید میدونستی ... خودت بهم گفتی با این موضوع کنار اومدی ...

باز هم مهر سکوت به لبم زدم ... پس دلخوریش برات خیلییی مهمه ؟هان ؟ ولی برای چی باید دلخور باشه ؟ اول احساس بدی داشتم برا اومدن ولی حالا که فکر می کنم حقته ... حقته عذاب بکشی ... تا حالا من عذاب کشیدم از حالا به بعد نوبت تو کیان خان ... بالاخره رسیدیم و اون دوباره در رو برام باز کرد ولی اینبار من از ماشین پیاد نشدم نیمه خبیسم از ماشین پیاده شد...صدای دست و کل به گوش می رسید ... هر چند چادر جلوی دیدم رو گرفته بود ولی میشد فهمید افراد زیادی تو این مهمونی دعوتن ...

به سمت سالن رفتیم و کنار هم روی مبل دو نفره سفید طلایی مجلسی نشستیم ... درست و کامل سفره عقد رو نمی دیدم مخصوصا اینه و شمعدون رو ...ولی سفره مجللی بود ... باید سوفی رو می اوردم اینجا ...حال میداد واس خرابکاری ...

لبخند خبیثی روی لبم نشست که یه دفعه دو جفت کفش زنونه روبروم متوقف شد یکی سیاه و اون یکی بادمجونی ...

+وای دخترم انشاءلله خوشبخت بشین ...

مامان کیان بود. یادمه تو برخورد اول خوب با من تا نکردی همش بازجویی بود ... حالا این سما خانم برات چیکار کرده دخترم صداش می کنی ؟؟؟؟؟

صدای اون زن دیگه هم اومد :

بچم اونقدر هیجان داره زبونش رو موش خورده ...

و با هم اروم خندیدن که این بار صدای خواهر کیان اومد اگه درست گفته باشم کیمیا

مامان ... بابا گفت عاقد اومده ... اگه اماده هستین تا عقد رو جاری کنن

مامان کیان گفت

بهش بگو ... اماده هستن .. بعد هم بیا گوشه این دستمال رو بگیر ...

کیمیا همون طور که صدای تق تق کفشش می اومد که حاکی از دور شدنش بود داد زد

مامان من میخوام قند بسابم ...

کیان با خنده گفت

باشه .. قندم بساب

پوزخند ارومی زدم ... سما نیستی اینجا ولی دیگه تا الان باید فهمیده باشی اجازه نمی دم هیچ کس باهاش باشه ...بلاخره همه اروم شدن... یه پارچه بالا سرمون گرفتن و عاقد با بسم لله شروع کرد به خوندن سوره ای ...

کیان قران رو از سفره برداشت و با هم بازش کردیم ...سوره نساء دوباره نقاب شرورم رو رو صورتم گذاشتم ... دل تو دلم نبود ... میخوام هر چه سریع تر این مجلس مزخرف رو خاتمه بدم ...اخوند شروع کرد

دوشیزه مکرمه سرکار خانم سما صدیق ایا به بنده وکالت می دهید شما را با مهریه... یک جلد قرآن کریم. .. چهارده شاخه نبات ... پنج شاخه گل رز. ... و دوازده سکه بهار ازادی به عقد دائم آقای کیان جهان بخش در بیاورم

یه حس شدیدا قلقلکم می داد بلند شم داد بزنم

اقا خیلی کمه

ولی به جاش یکی از زنا گفت

عروس رفته گل بچینه

پوز خندی زدم عروس بیچاره الان معلوم نیست کجاست اون وقت دقیقا می خواد چه گلی بچینه ؟ مطمعنا وقتی فهمیدین عروس نیستش می فهمین رفته گل بچینه و من اومدم به جاش کیشیک ...بعد هم خبر می رسه شهر داری عروس رو هنگام چیدن گل از بلوار گرفته ... خخخ

برای بار دوم هم اخوند طوطی وار همون متن رو تکرار کرد ولی اینبار سما رو فرستادن گلاب بیاره ... بیچاره ... خخ و بالاخره موعود فرا رسید و عاقد دهنش رو باز کرد

دوشیزه محترمه مکرمه سرکار خانم سما صدی...

دستم رو پشت کمرم کشیدم و وقتی کلت رو حس کردم از جام بلند شدم که چادر سفید از روی سرم افتاد و داد زدم :

وایسا ببینم حاج اقا ...من سما صدیق نیستم

و میون سکوت و تعجب اطرافیان قهقهه ای زدم و میون قهقهه هام کلت رو بیرون اوردم و تو سفره عقد گرفتم و اول ازهمه آینه که انعکاس بهت زده کیان رو نشون میداد با یه گلوله شکستم با صدای اولین گلوله زن ها با جیغ و سر و صدای زیاد از خروجی بیرون رفتن فکر نکنم نیاز باشه گلوله دوم رو برای این جمعیت ترسو حروم کنم با لبخند بدجنسی به سمت کیان بهت زده برگشتم و گفتم

سلام عزیزم ...دلم نمی خواست عقدت رو از دست بدم ولی انگار منو با عروست اشتباه گرفتی

و قهقهه ای زدم کیان بالاخره از بهت بیرون اومد و با اخم از جاش بلند شد و گفت

صحرا تو چه موجودی هستی ؟ یه بار با رفتنت زندگیم رو خراب کردی حالا با اومدنت ... کی قراره دست از سرم برداری؟؟

قیافه محزونی به خودم گرفتم و لبام رو اویزون کردم و گفتم-

فکر کردم از دیدنم خوشحال میشی...

بعد خیلی سریع تغییر چهره دادم و قیافم رو جدی کردم و گفتم

خب آقا پلیسه کارمون با هم تموم شد امید وارم دیگه همو نبینیم

و سریع به سمت پنجره پشت سرمون دوییدم و کناره پنجره که رسیدم گفتم

بای بای

و دیدم که به سمتم دوید ولی خیلی دیر بود چون من خودم رو پرت کردم از پنجره بیرون ...ولی روی جسم نرمی فرود اومدم که صندلی فراری عمار بود ..عمار بهد از پرش من سقف فراری رو بست و با یه تیک اف کر کننده حرکت کرد همون طور که به روبه رو نگاه میکردم به فارسی گفتم-

خب اینم از ماموریت پایانی

عمار همون طور که با یه دست فرمون رو گرفته بود گفت

: پاسپورت و ویزای جعلیت تو داشبورده

داشبورد رو باز کردم و ویزا و پاسپورت جعلی به همراه بلیط هواپیما رو نگاه کردم به هویت جدیدم پوزخند زدم

سارا بزرگمهر

که صداش تو گوشم پیچید

تو که رفتنی هستی و امید وارم هیچ موقع دیگه نبینمت

با تعجب نگاش کردم که ادامه داد

ولی هر وقت کمک خواستی رو من حساب کن

لبخندی زدم و گفتم

تو هم همین کار رو کن ...

و سرعت رو بیشتر کرد تهران تغییری نکرده بود ... ولی دبی شب می خوابی صبح بلند میشی عوض شده ...برج ها هم که مثل قارچ سبز میشن...پرواز هواپیما برای ساعت پنج صبح بود من هم از همین الان باید اماده می شدم

با عمار به خونه گیریموری رفتیم که قرار بود چهرم رو تغییر بده. الان زود بود واس گیریم کردن ولی یکم هم استراحت که باید کنیم .

از فراری که پیاده شدیم نگاهی اجمالی به خونه انداختم. .. یه خونه سیصد متری تو یه محله معمولی ... نگاهی به مرد ارایشگر کردم که موهای بنفشی داشت و سورتش سه تیغه کرده بود ... از دور معلومه یه ترنسه ... لبخندی زدم ... و به سمتش رفتم. .. که با صدایی که سعی در دخترانه جلوه دادن داشت به فارسی گفت

سلام

سری براش تکون دادم و گفتم

کافی داری ؟؟

با تعجب نگام کرد و بعد از مکثی گفت

اره .. اره .. بیاید داخل ...

و خودش زود تر داخل رفت ..عمار اومد کنارم و گفت

به قیافش نگاه نکن کارش درجه یکه ... همسایه هاش سید بشیر صداش میکنن ...

با اخم گفتم :

-من ادم ها رو از روی قیافه قضاوت نمی کنم اینو که خودت میدونی... اسمش سید بشیره ؟؟؟

لبخندی زد و ابرویی بالا انداخت و گفت:

اینجوری صداش می کنن ...

-اها ... پس اسمش چیه ؟؟

+سعیده ... سعید هم صداش می کنن

باشه ای گفتم و به سمت داخل خونه رفتم ... اصلا از خودش می پرسم چی صداش کنم ...خونش یه خونه معمولی بود با دکور کرم قهوه ای مثل اکثر خونه های ایرانی ...خودش تو اشپز خونه بود و داشت قهوه جوش رو راه می انداخت ...رو صندلی اوپن نشستم و سرم رو گذاشتم رو جزیره ... عمار هم به سمت مبل راحتی رفت و روش نشست که یه دفعه یه چیز پشمالو رو کنار پام حس کردم سریع پام رو بلند کردم ... که چشمم خورد به سگ پشمالو خاکستری رنگ ... با لبخند از رو زمین برش داشتم ... هنوز چند روز از دوریمون نمی گذره و اینقدر دلم براش تنگ شده ... اصلا هر حیون خونگی‌ای میبینم یاد سوفی میفتم ...ولی من ازادش کردم ... جای شاهین تو قفس نیست ... سوفی باید تو اسمون ها پادشاهی کنه ... کاری که من روی زمیننتونستم انجام بدم

* Jack* همون طور که نگاهم به قلاده سگ خاکستری بود و اسمش رو نگاه می کردم گفتم

چی صدات کنم ؟

که یه دفعه با اون صدا زد زیر اواز-

چی صدا کنم تو رو ... تو که از گل بهتری ... کاشکی بد بودی عزیزم ... میشد از یادم بری ...

به اواز خوندنش خندیدم و گفتم

مگه گوگلی یه کلمه میگم واسش آهنگ میاری ؟

با لبخند گفت:

این یه عادته ... در ضمن سعیده هستم بچه ها سعید هم صدام می کنن .تو هر جور راحتی صدام کن ...

و دستش رو جلوم گرفت .. دستم رو تو دستش گذاشتم و گفتم

سعیده .. تو ایران اذیت نمی شی ..

لبخند مصنوعی ای زد. .. قشنگ معلوم بود کلی درد رو پشت این لبخند پنهون کرده و جلوی سد اشکش رو گرفته. ..

+چیکار میشه کرد ؟؟؟

-اگه بخوای میتونم به بچه ها بسپارم ببرنت دبی ؟

+ممنون درسته گاه و بی گاه به هر بهونه ای زخم می زنن ولی من تازه عادت کردم و نمی تونم از اینجا دل بکنم...

سرم رو به بالا و پایین تکون دادم و گفتم-

هر جور راحتی ... ولی میخوام بدونی من این رو از سر ترحم نگفتم... با

کارایی که ازت دیدم فکر می کنم اونجا می تونی خیلی موفق بشی ...

همون طور که فنجون قهوه رو جلوم می گذاشت گفت

ممنون .. به پیشنهادت فکر می کنم. ...

سرم رو تکون دادم و سگ پشمالو رو پایین گذاشتم و بجاش فنجون سفید قهوه رو برداشتم که دوباره صداش پیچید :

ببخشید که این حرف رو می زنم ولی نمی تونم نگم ...

لبخندی زدم و گفتم-

راحت باش ..

+ خب .. به قیافه ات نمی خوره این قدر مهربون باشی ... با تعریف هایی هم که ازت شنیدم منتظر یه مادر فولاد زره بودم

-پس به قیافم میخوره چطور باشم ؟؟

+یه دختر شرور و ...ضد مرد

زدم زیر خنده و گفتم

اخری رو خوب اومدی ...

و بعد از خنده بوی آرامش بخش قهوه رو به ریه هام فرستادم اونقدر از بوش ارامش میگرفتم که فکر می کردم هرلحظه ممکنه از فرط ارامش بیهوش بشم و اصلا باورم نمی شه همچین چیز ارامش بخشی خواب رو از سرت بپرونه ...این یه هشدار طبیعته ... همیشه اون چیزی که فکر می کنی خود ارامشه ... ارامش رو ازت میگیره...

بعد از خوردن قهوه تشکری از سعیده کردم و بلند شدم فنجون رو بشورم که نگذاشت ... خوشم نمیاد عزت نفسم زیر سوال بره ...بعدش رفتم حمام و اون ارایش مزخرف عروس رو پاک کردم ... ولی همش یاد چشمای بهت زده کیان میفتادم ...ساعت تقریبا دو صبح بود که سعیده شروع کرد ... عمار هم که از همون اول رو مبل خوابش برده بود ... عمار یه پسر

خوش چهره لبنانی-ایرانی بود که یک سال از من بزرگ تر بود ولی واقعا کارش درست بود ...چشمای میشی و مو های خرمایی داشت و قدش صد و نود بود ولی هیکل لاغر و عضلانی داشت ... همیشه هم لباسای لش می پوشید ... مادرش لبنانی بود و پدرش ایرانی و به خاطر همین علاوه بر عربی خیلی رون فارسی صحبت می کرد و به انگلیسی هم تسلط داره ...

سعیده روم خم شد و شروع کرد ... انقدر وسایل های مختلف دور و ورم بود که چشمام داشت از حدقه بیرون میزد ...حتی نمی دونم اسمشون چی هست. .. اول از همه برام لنز مشکی گذاشت. ... بعد شروع کرد به ور رفتن با کلاه گیس قهوه ای و قرار دادنش روی سرم بعد شروع کرد به گریم صورتم ... اونقدر مواد ارایشی رو صورتم کار کرده بود می ترسیدم راه برم بریزه ... از اون گذشته می ترسم اخرش از سنگینیش گردنم بشکه نگاهی به ساعت کردم... دوساعت گذشته بود ... اروم گفتم

سعیده کی تموم میشه ؟

+دیگه تمومه فقط یه اسپری بزنم واسه فیکس کردنش بعد کلا تموم میشه.

-میگم من میترسم راه برم بریزه ... ابروم بره

باخنده گفت

نمی خواد بترسی ... فقط حواست باشه به جایی برخورد نکنی ...دست هم به صورتت نزن ...

باشه ارومی گفتم و اون بعد از گفتن این که-

چشما و دهنت رو ببند و برا چند ثانیه نفس نکش ..

اسپری ای رو رو صورتم پاشید ...

همون طور که منتظر بودم یکم هم دور صورتم رو با دست باد زدم تا این بوی بدش سریع بره با بلند شو گفتن سعیده بیخیال از رو صندلی بلند شدم عمار همون طور که صورتش رو شسته بود و و از لبه مو های خرمایی اش قطره اب میچکید گفت:

کارت خوب بود سعید ... پول رو حواله کردم

سعید همون طور که نگاهش به صفحه موبایلش بود گفت :

اره دیدم

عمار رو کرد به من و با قهقه گفت

- خدایی خیلی زشت شدی

بدون تغییر چهرم به خاطر گریم سنگین از لای دندونام غریدم-

خفه بابا ..

عمار هم همون طور که سویچ رو از جیبش در می اورد گفت

باشه ... زود باش بریم که من هر چه سریع تر باید این دختره کولی رو ببرم دبی ...

پس کولی هم هست... موندم چطور کیان راضی شده یه دختر که دوازده سال ازش کوچک تره رو بگیره ؟؟میخوان با هم خاله بازی کنن ؟؟؟ درسته دختره نوزده سالشه ولی یکم زود نیست واسه شوهر کردنش ؟؟

بیخیال این فکر های مزخرف شدم و پشت سر عمار راه افتادم ... قبل از این که سوار ماشین بشم با سعیده دست دادم و خداحافظی کردم ... عمار هم براش بوق خداحافظی زد ... میدونم مردم ازاریم که ساعت چهار و خورده‌ای بوق میزنیم و نمی خواهم مردم ازاریمون رو توجیح کنم ...

وقتی به فرودگاه رسیدیم عمار چمدونم رو دستم داد و همون جا با هم خداحافظی کردیم چون دیرش شده بود ...وارد فرودگاه شدم ... چشمام از خستگی و بی خوابی قرمز شده این رو مطمئنم ... و با این قیافه جدیدم مطمئنا کلی ترسناک شدم نگاهی به تابلوی اعلام پرواز ها کردم و شماره پروازم رو پیدا کردم ...خدا را شکر تاخیر نداشت ... از نشستن روی صندای های انتظار بدم میاد ..به سمت صفی رفتم که برای چک کردن پاسپورت و ویزا و ... بود ... صف نسبتا شلوغ بود و من شدیدا بی حوصله... دلم میخواد یه کلت داشتم و با بیرون اوردنش این صف بزرگ رو پراکنده می کردم ... میدونم خیلی خود خواهم که به خاطر سریع تر راه افتادن کارم و خستگیم همچین فکری دارم ...ولی چه میشه کرد ما اینیم دیگه ...بلاخره صف مسخره حرکت کرد .. یه زوج چندش پشت سرم بودن که حرفای عشقولانشون بد رو مخم بود .. خدایی اگه کلت داشتم ... مخشون رو منفجر می کردم ... جلو تر از من یه خونواده چند نفره بود که یه پسر بچه شیطون داشتن و این پسر بچه چندش اونقدر گریه کرده بود که از دماغش دوتا ابشار و از چشماش دو تا ابشار دیگه جاری بود ... خلاصه خیلی چندش بود... اگه بچه تینا و رایان هم همینطور باشه عقده این یکی رو سرش خالی میکنم ...بقیه به نسبت خیلی بهتر بودن ...بلاخره نوبت من شد ... مدارک و بلیط رو روبهروی مامور گذاشتم ... اون هم پاسپورت و ویزا رو برداشت ... یه نگاه به من می کرد یه نگاه به عکس ... یکم استرس گرفته بودم ولی به روی خودم نیاوردم ... بلاخره مدارک رو بهم برگردوند وگفت:

بفرمایید سفر خوبی داشته باشید

و همون طور که من وسایلم رو تو کیفم می ریختم اون هم با چندش نگاه به زوج پشت سرم می کرد ... بالاخره یه همدرد پیدا کردم ... با لبخند کجی به راهم ادامه دادم و بعد از گشتن خودم و چمدونم ..چمدونم رو تحویل دادم و با کیفم به سمت هواپیما راهی شدم ...وارد هواپیما که شدم دو تا مهماندار خوشگل بهم خوش امد گفتن...رفتم و صندلیم رو پیدا کرد کنار یه پیرزن و کنار پنجره ... کیف رو بالا تو جای مخصوصش گذاشتم و با رد شدن از پیرزن غرغرو ... بی خیال کنارش نشستم و به بیرون نگاه کردم ...

دوباره دارم فرار می کنم ... دوباره دارم دور می شم ... از خودم .. هویتم .. عشقم ..کشورم ... خاکم

سما*

با اخم بهش نگاه کردم ... من چقدر ساده ام ... چقدر احمق ام ...چقدر دلم می خواد بلند شم و بزنم تو صورتش درسته دوازده سال ازم بزگتره ... ولی این حقش نیست ؟؟؟؟ حق کسی نیست که دوماه من رو سر کار گذاشته و حالا میگه یکی دیگه رو دوست داشته و خواهد داشت؟؟ مگه جرم کسی که دل میشکنه برابر با کسی که می کشه یکی نیست؟ دلم میخواد از خودش بپرسم ... مگه پلیس نیست .. بهتر از این جرائم سر در میاره... اما حیفم میاد دهنم رو خسته کنم برگشتم سمت در ماشین و بازش کردم .. ولی قبل از پیاده شدنم گفتم :باهات ازدواج می کنم و این مراسم رو بهم نمی زنم نمی خواد برای ابروی خودت و خونوادت بترسی...چون منم ابروی خانوادم مهمه این کار رو می کنم .

اروم کمی به سمتش مایل شدم و ادامه دادم

ولی تو خوب کاری نکردی کیان ... تو به فکر من و خانوادم نبودی..

بدون حرف دیگه ای به سمت خونه رفتم اونقدر اعصابم خورد بودم که مستقیم به اتاقم رفتم و اونقدر فکرم مشغول بود که نفهمیدم کی رو تخت دراز کشیدم و کوسن زرد رو تو بغلم گرفتم...درسته عاشق و دل باخته کیان نبودم ولی هر چی باشه دخترم ... اون با احساساتم بازی کرده ... یاد اون روزایی افتادم که بعد از خاستگار خانواده جهان بخش بود ... من واسه اختلاف سنی مون مخالفت می کردم ولی مامان همش میگفت

دیگه بهتر از این گیرت نمیاد ... هم خوش تیپ و خوش برو رو هست هم خونواده با وقار و خوبی ان ... اگه این از دستت بره دیگه بهتر از این گیرت نمیاد ...

و تا ساز مخالف می زدم مامان میگفت

تا حالا به خودت تو اینه نگاه کردی ؟؟ به چیت مینازی ؟؟؟

مامانی که من رو بزرگ کرده بود پسر مردم رو بهتر از من می دید ... اون وقت از غریبه چه توقعی دارم ...اون قدر رو مخم کار کرد تا بالاخره خسته شدم و تسلیم خواستش شدم ... ولی هر شب به خاطر حرف های مامان گریه کردم چون اون پسر مردم رو به دختر خودش ترجیح می داد .. چون اون غرور من رو هر روز خورد می کرد ... چون اون من رو

بچه و کم عقل خطاب می کرد ...

دلم گرفته بود ولی حوصله اشک ریختن نداشتم .. فردا عقدمه ... دوباره میرم پیش کسی که دوستم نداره ... چرا من

اینقدر تنها و بی کسم ... شش میلیارد ادم تو این کره خاکیه .. ولی هیچ کس بهم اهمیت نمیده ... این عدالته خدا...

از جام بلند شدم و به سمت وسایل هام رفتم ... باید همین خورده ریز ها رو جمع کنم ... نگاهی به انعکاسم تو اینه کردم ...

چی میبینم جز یه دختر افسرده که از خودش متنفره ... وقتی خودم از خودم بدم میاد چه انتظاری از بقیه دارم ...

همیشه خودم رو چهل برابر زشت تر و چاق تر می بینم ... اعتماد به نفسم زیر خط فقر. .. ولی چهل برابر اینا مغرورم ...

جوری که پسر های فامیل هم نمی تونن باهام شوخی کنن ...

از این بدی های خودم که بگذریم یکم خوبی هم دارم ... مثلا نقاشیم خوبه و مدرکم رو تو پونزده سالگی گرفتم و گیتار

هم میزنم ... ولی مامانم اجازه نداد ادامه بدم و من رشته تجربی خوندم و کنکور رو هم خراب کردم .. تجربی هم خوبه

ولی تو خون من یه چی دیگس ...

بیخیال این فکر های بی سر و ته شدم و هرچی قلمو ... مداد رنگی... ابرنگ و کلا وسایل نقاشی بود رو تو یه جعبه

گذاشتم

یکم طول کشید ولی بالاخره تموم شد....

اروم به سمت تخت رفتم و روش دراز کشیدم. .. خدایا تقدیر من چیه ... این تقدیر چیه که همه ازش حرف می زنن ولی

من نمی بینمش ؟

*****

با حرص نگاه مامان کردم ..

-مامان من خودم میرم ... تو حالا حالا ها اماده نمی شی!

مامان همون طور که دنبال چیزی می گشت گفت:

وای نمی دونم این گلسر رو کجا گذاشتم. ..

-مامان من رفتم راهش که نزدیکه پیاده میرم .. تو هم که وقت گیرت نیومده ... باید بری پیش مامان کیان ...

+میخوای بری برو ... ولی غر نزن . در ضمن جواب بابات رو هم باید خودت بدی

-بابا که مشکلی نداره...

وسایل و لباس رو که تو کاورش بود رو برداشتم

و کفش کتونی سفیدم رو پوشیدم

تیپام اکثرا اسپرت دخترونه بود ... اونقدر اعتماد به نفس نداشتم که تیپ ها و لباس های مورد علاقه ام رو بپوشم ...

به سمت در پا تند کردم و با خدا حافظی بلندی از خونه بیرون زدم

و راه افتادم ... یه حس بهم میگه سر سفره عقد جواب نه بدم ولی از این جرئت ها ندارم..... کاش جرئت نه گفتن داشتم ...یه نه بلند و قاطع ...

نگاهی به گوشیم کردم ... چقدر حال به هم زن ..... جانا ... هر که گوشیمرو ببینه حتما میگه دختره کشته مردشه ... نمی دونن مامانم برای همین حرف ها اینجوری اسمش رو سیو کرده ...

یه دفعه یه ماشین مشکی جلوم پیچید

با اخم به شیشه دودی راننده نگاه کردم و خواستم بدون توجه بهش از کنار رد شم که در ماشین باز شد و سه تا مرد گنده

پیاده شدن و به سمتم اومدن

بابا عدالت سه تا گنده بک به یه الف بچه با حرص گفتم:

چه مرگتونه برید کنار...

که یکیشون با یه قدم بهم رسید و دستم رو کشید

نمی دونم یه دفعه چی تو خونم پمپاژ شد که در عرض چند صدم ثانیه چنان جیغی زدم که گوش خودم هم درد گرفت و

شروع کردم به تقلای رهایی ولی اون دوتا غول تشن دیگه هم به کمکش اومدن

حالا یکی دهنم رو گرفته بود

یکی پام رو

و یکی دستم رو

هر چی تقلا کردم فایده ای نداشت و سوار ماشینم کردن ... و ماشین راه افتاد ...

یه دفعه یکی شون که کنارم نشست بود دهنم رو بست اونقدر محکم که فکر کنم جاش کبود بشه و بعد دستم رو دستبند

زدن و پاهام رو هم زنجیر زدن

دیگه هیچ جونی واسه دست و پا زدن نداشتم

بین دوتا غول گنده نشونده بودنم و حتی نمی تونستم جم بخورم

راننده بعد از چند دقیقه کنار یه خیابون نگه داشت و یکی از اون دزدا که جلو کنار راننده نشسته بود با وسایل های من

پیاده شد و به سمت صندلی عقب اومد یکی از اون غولتشن ها دست کرد تو جیبم و گوشیم رو به دستش داد ... اون هم بعد از گرفتن گوشی رفت

یعنی چی ؟؟لباسام رو برا چی میخواد ؟ یعنی منو به خاطر دوتا تیکه پارچه دزدیدن ....

و دوباره ماشین به راه افتاد ...

خدایا دیشب تقدیر رو صدا زدم .. این تقدیرمه ؟؟؟

داد زدم ...دادی که بین اون پارچه محکم رو دهنم خفه شد ...دادی که دزدا فکر می کردن برای رهاییه ... ولی دادم شکایت

از خدا بود .. و سوال همیشگی. .. چرا من ؟

اشک هام سرازیر شد .. اونقدر شدید که دستمال روی دهنم کامل خیس شد ...

نمی دونم چقدر گذشته؟ ؟؟

نمی دونم کجام ؟؟

نمی دونم مقصدم کجاست ؟؟

نمی دونم ایندم چیه ؟؟؟

فقط یه چیز رو می دونم ... اینکه زندگیم نابوده ... وقتی همه بفهمن من تو عقد شرکت نکردم ... وقتی بفهمن من دزدیده شدم ... دیگه هیچ ابرویی نمی مونه

حتی اگه برگردم که گمون نکنم ... تا اخر عمر رونده می شم

چشمام از گریه زیاد درد می کرد .. و بی جون به صندلی ماشین تکه داده بودم .. مثل یه مرده ... که یه دفعه ماشین نگه

داشت و یکی از دزدا دستم رو کشید و از ماشین پیاده ام کرد و یکی دیگشون با گوشی حرف می زد و چون عربی حرف

میزد چیزی جز ال .. ال .. ازش نفهمیدم

داخل یه خونه قدیمی و کوچیک بودیم

که پر از اشغال و کارتون و خرت و پرت بدرد نخور بود

من رو به سمت یکی از کارتن ها حل داد که به خاطر پاهای بستم بازانو و کف دستم پخش زمین شدم ... عوضی ها ..مگه ادم نیستین ....

******

از آسمان کاملا سیاه می شد فهمید که تا حالا همه از غیبتم خبر دار شدن

یعنی چه فکرایی راجبم می کنن ؟؟؟

من دختری نیستم که حرف مردم برام اهمیت نداشته باشه ... من ابروم خیلی برام مهمه .... من از کوچیکی با این جمله

بزرگ شدم ...* مردم چی میگم*...

نمی تونم به حرف مردم بی توجه باشم

به خاطر حرف مردم چه کار ها که نکردم ... چه آرزو ها که نکشتم ...

ولی مرسی خدا ... که همش رو به باد دادی.... حالا دیگه هیچی ندارم ... حتی نمی دونم برای چی منو دزدیدن ...

و فقط یه حدس دارم ... این ماجرا به پلیس بودن کیان مرتبطه و همین حدس هم نمی دونم چقدر درسته ...

وای به حالت کیان اگه این ماجرا به تو ربطی داشته باشه...

زمان خیلی کند می گذشت ولی می گذشت

اون عوضی ها حتی اگه بخوام بمیرم هم بهم توجه نمی کنن ...

به کارتن تکه دادم .. و فکر و خیال رو از سرم بیرون کردم ...و اروم چشمای خستم رو رو هم گذاشتم.... چشمایی که از

فرط خستگی به چند دقیقه نکشید که به خواب رفت

******

با کشیده شدن ناگهانی بازوم از خواب پریدم

و گیج به اطراف نگاه کردم که دیدم یه مرد گنده داره دستم رو می کشه و یه دفعه رو کولش انداخت

تازه یادم اومد تو چه مخمصه ای هستم با حرص داد زدم ولی فایده ای نداشت

شالم از سرم افتاده بود و کش مو هام شل شده بود

تو یه حرکت دوتا دستم رو بلند کردم و شروع کردم با ارنجم کوبیدن به کمر مرد گنده ...

که یک دفعه من رو انداخت رو زمین و کمرش رو تو دستش گرفت و بعد از چند تا کلمه عربی که باز هم فقط ال هاش رو

فهمیدم با عصبانیت به سمتم برگشت و با پاش کوبید به پهلوم

درد تو کل وجودم پیچید

لجن مثل گوریل می مونه اون وقت با یه ضربه من اینجوری دردش می گیره

با حرص این بار بازوم رو کشید و به سمت خروجی خونه رفت

بیرون یه پسر جون و قد بلند که قیافش رو درست تو تاریکی نمی دیدم هم بود و دست به سینه به فراری دلفینی ای تکه

داده بود

مرد غول پیکر من رو کشید سمت یه کامیون و با یه حرکت من رو بلند کرد و پرت کرد پشت کامیون و در رو روم بست

با درد تو خودم جمع شدم ... وحشی کثافت.....شما ادم نیستین من ادمم دردم میگیره ..

بعد از اون شروع کردن به گذاشتن کارتون جلوم اونقدر کارتن گذاشتن که دیگه بیرون رو نمی دیدم ...

دلم ضعف می رفت

نمی دونم ساعت چند ولی من بعد از ناهار نصف و نیمه چیزی نخورده بودم

اگه می دونستم اون ناهار قراره تبدیل به اخرین ناهار عمرم بشه

همش رو با عشق می خودم

دوباره اشکام جاری شدن

درسته مامانم زخم زبون میزنه ولی تنها دوستمه من الان مامانم رو می خوام

من حتی بدون مامانم یه شب رو هم سر نکردم ... می خواد مثل همیشه پاش بود تا من رو پاش دراز بکشم و اونقدر قلت

بخورم که عاصی بشه

با تکون خوردن کامیون متوجه شدم که راه افتادن ... ولی کجا ؟

لعنت.... لعنت به این زندگی...

*******

کامیون متوقف شد و بعد از چند دقیقه صدای در کامیون اومد

کل بدنم از بی حرکتی خشک شده بود و حتی نمی دونم چقدر گذشته بود

وقتی چند تا از کارتن های رو به روم برداشته شد به خاطر نوری که چشمم رو می زد دستم رو جلو چشمم گذاشتم و همون

طور که چشمام رو تنگ کرده بودم به کسی که داشت کارتن ها رو بر می داشت نگاه کردم

یکی از همون مرد گنده ها بود که به خاطر نور زیادی که پشت سرش بود خیلی صحنه نورانی و ملکوتی شده بود... انگار فرشته الهی ..... ولی این کثافت ها بعید می دونم خدا رو بشناسن ....

مرد به سمتم اومد و بازوم رو گرفت و من رو با خودش به بیرون کامیون کشید

وقتی به بیرون اومدیم دیدم تو بیابونیم

همه جا شن و ماسه بود

و به جز یه خرابه ... ابادی دیگه ای به چشم نمی خورد

چقدر وحشتناک!!!!!!!!!!

اون پسره به سمت مون اومد

حالا میشد کامل دیدش

همون طور که با اخم بهش خیره بودم وارسیش کردم

یه پسر چشم میشی با موهای خرمایی ... زیادی به عنوان یک دزد جذاب بود

پسره رو به مرد گنده چیزی گفت که من برای هزارمین بار به خودم لعنت فرستادم که چرا عربیم انقدر ضعیفه

همون قدر که انگلیسی ایم خوبه(به لطف کلاس زبان ) ... سه برابرش عربیم ضعیفه

مرد گنده دست دهنم رو باز کرد

با حرص گفتم

- دستت بشکنه عوضی .

و با تلاش یکم عربی حرف زدم-

هل انتَ بقره ؟

پسره پوزخندی زد

-چقد زور زدی اینو بگی ؟

با تعجب به پسره نگاه کردم ... این که فارسی بلده من انقدر تلاش کردم

با اخم نگاش می کردم و مرد گنده حالا دست و پام رو هم باز کرده بود

-ده دقیقه وقت داری بری دست به اب ...

مطمئنم اونقدر احمق نیستی که بخوای در بری ... چون ...

کلت مشکی اش رو از پشت کمرش در اورد و ادامه داد

- اون وقت از دنیا ساقتت می کنم

پوزخندی مثل خودش زدم و گفتم

- اوه چه عالی ... من خیلی وقته منتظرتم ...عزرائیل... بلاخره اومدی

دستام رو از هم باز کردم و جدی گفتم-

زود باش تمومش کن

نمی دونم این همه جرئت رو از کجا اورده بودم ولی مرگ چیزی نبود که ازش فرار کنم .... اتفاقا فکر خودکشی ازم جدایی نا پذیره ... حالا که فرصتش پیش اومده با آغوش باز به استقبالش می رم...

پوزخندی زد و گفت

- چه مشتاق ... فکر کردی بی درد می کشمت ..

و نگاه ترسناکی بهم انداخت که منظورش رو فهمیدم و تا عمق و جودم لرزید

دست چندش مرد گنده رو پس زدم و بار اخم به سمت خرابه ها رفتم و وسط راه برگشتم و بطری اب تو دست یکی شون

رو کشیدم و رفتم

بعد از اتمام کار دست و صورتم رو شستم و مو های جن زدم رو درست محکم پشت سرم بستم..... روسریم که معلوم نیست کجاست ... خوبیش اینه کشم نیفتاده

به سمتشون رفتم که مرد گنده ای که موهاش رو مثل سربازا زده بود یه ساندویچ به سمتم گرفت و به عربی گفت بخور………

چقدر خوشحال شدم بالاخره یه کلمه فهمیدم ...

اروم از دستش گرفتمش و لبخندی بهش زدم ... کاش میشد مخ یکیش رو زد ازادم کنه ...

اروم پشت کامیون نشستم و پاهام رو اویزون کردم و با پا کفش هام رو در اوردم

اخیش... پاهام له شد.....

پسره همون طور که با خونسردی بهم زل زده بود گفت:

زود باش ... وقت نداریم ...

بهش نگاه کردم و مثل خودش گفتم

- تو وقت نداری من وقت دارم ...

-وقتی گشنه موندی وقت شناس میشی....

همون طور که نگاهم به ساندویچ بود بحث رو عوض کردم و گفتم

- به چه جرمی دزدیده شدم ؟

و گازی به ساندویچ سوسیس زدم و بهش خیره شدم

-دلیلی نمی بینم بخوام برات توضیح بدم....