رمان ماِه آسماِن عشق (ماه آسمان عشق) به قلم Bita_Icyheart (بیتا شایان)

ژانر : #عاشقانه #درام #جنایی

خلاصه :

آیدان دختری که هیچ محبتی از پدر و مادرش ندیده و اصلاً از شرایط زندگیش راضی نیست.

با ضربه‌ی آخری که از خانواده‌ش می‌خوره تصمیم می‌گیره مسیر زندگیش رو از اون‌ها جدا کنه؛ امّا نمی‌دونه با این تصمیم بزرگی که گرفته چه سرنوشتی درانتظارشه.

مقدمه:

آسمانِ من...

تو باید باشی‌ تا هر شب

به وقتِ ساعت عاشقی،

خیره نگاهت کنم.

به یاد بیاورم که فقط من،

ماهِ این آسمانم...

باید باشی تا دلم گرم شود،

به بودنت.

به این‌که تو هستی و نمی‌گذاری،

من پشتِ این ابر‌های سیاه و گریان بمانم.

باید باشی و دستم را بگیری...

زیرا که من با تو آموختم؛

نفس کشیدن را...

زندگی را... .

عشق را...!

آیدان

با صدای دادِ آیلار خواهرم با ترس سرم رو از داخل گوشی درمیارم. به در چشم می‌دوزم و منتظر میشم که در با لگدش باز بشه و طبق معمول حدسم درست بود و با لگد بازش کرد.

- تو جزوه مبانی فلسفه‌ی من رو ندیدی؟

با اخم نگاش کردم و گفتم:

- باز امتحان‌های تو شروع شد، آرامش از من گرفته شد. آخه جزوه‌های تو پیش من چیکار می‌‌کنه هان؟! زهرم ترکید.

یهو بالشتم رو برداشتم و افتادم دنبالش که زد زیر خنده و فرار کرد رفت پایین پله‌ها وایساد. بالشت رو از بالا پرت کردم که روی هوا گرفت ب*و*س*ی*دش و گفت:

- اوف! مگه بالشتت رو بتونم ب*ب*و*س*م آبجی گند دماغ و بداخلاقِ خودم.

خندید و بالشت به دست پا گذاشت به فرار. با اخم برگشتم توی اتاقم و در رو بستم. به ساعت دیواری نگاه کردم که نه رو نشون می‌داد. روی تخت دراز کشیدم و تصمیم گرفتم بخوابم که گوشیم زنگ خورد. با دیدم اسم یغما کلافه جواب دادم.

- هان چیه؟

- علیکِ سلام، باز چته سگ شدی عزیزم؟!

از حرفش خندم گرفت و گفتم:

-‌ سلام هیچی؛ چته کله سحر زنگ زدی؟!

- زنگ زدم بگم آماده‌ شو بیام دنبالت بریم دور‌ دور.

دستی به صورتم کشیدم.

- برو بابا، می‌خوام بخوابم خسته‌م؛ دور‌ دور توی سرم بخوره.

- خواب چیه؟! از زندگی کوفتیت لذت ببر! بیست‌ و سه‌ سالته هنوز هیچی نشدی! همه‌ی عمرت با خوابیدن رفت. بیا دیگه همه هستن خوش می‌گذره. فقط صبحونه نخور می‌خوایم کله‌پاچه بزنیم.

با حرفی که زد ذوق کردم و با شادی گفتم:

- آها این رو هستم؛ منم که عاشقِ کلپچ! خوب بلدی خرم کنی‌‌ ها، حالا کیا هستن؟

مکثی کرد و گفت:

- چیزه، ونوس‌ اینا.

- یعنی با این اینا که گفتی تا تهش رفتم! باز می‌خواین دوست پسر‌های خزتون رو بار کنید بیارید؟! نمی‌گید من تنهام دلم می‌خواد؟

- خب بابا غصه نخور! توی همون کله‌پزی یکی رو واست پیدا می‌کنیم. زود باش حاضر شو که دارم میام دنبالت‌؛ فعلاً.

قطع کردم و با بدبختی از روی تخت بلند شدم و کش‌ و قوسی به بدنم دادم. رفتم نشستم جلویِ آینه و شروع کردم به آرایش کردن. خط چشم مشکی دور چشم‌های آبیم کشیدم. پوستم زیادی سفیده و نیاز به چیزی نداره. آیدین داداش دوقلوم همیشه شیربرنج صدام می‌کنه! لپ‌های تپلی هم دارم که همیشه توسطِ دیگران کشیده میشه. رژ صورتیم رو برداشتم روی ل**بم کشیدم، ل**بم زیادی قلوه‌ای و گنده نیست؛ ولی خوش حالته. چشمم افتاد به دماغِ عملیم، به همه گفتم پلیپ داشتم ولی نه، خودم کرمِ عمل داشتم و حس می‌کردم نوکِ دماغم انحراف داره، بعد از عمل پشیمون نشدم چون عالی از آب دراومده بود. موهایِ تازه رنگ شده‌یِ طلاییم رو که تا پایین کمرم می‌اومد رو جمع کردم و با یک کش بستم؛ موهای اصلیم هم بور بود، ولی من طلایی بیشتر دوست داشتم.

از پشتِ آینه بلند شدم و رفتم سمتِ کمدِ زرشکی رنگم، از اون‌جایی که عاشقِ زرشک بودم وسایلِ اتاقم یا زرشکیه یا توش زرشکی به کار رفته. درِ کمد رو باز کردم، متفکر بهش نگاه کردم و جمله‌یِ معروفم رو گفتم:

- خب! کمد جان من چی بپوشم؟

طبقِ معمول، ایکبیری جوابم رو نداد و خودم دست‌ به‌ کار شدم. آخرای دی ماهه و هوا حسابی سرد شده، منم که سرمایی. یک پالتوی مشکی‌_خاکستری پوشیدم، به همراهِ یک شلوارِ تنگ و کلفت مشکی، شال خاکستریم هم برداشتم و رفتم جلوی آینه انداختمش روی سرم، موهام رو کج ریختم بیرون.

کفش‌های اسپورت‌ مشکیم رو پوشیدم و واسه‌ خودم یک سوت بلند زدم! کیف و گوشیمم برداشتم و از اتاق زدم بیرون، پله‌ها رو دوتا یکی رفتم پایین و تا خواستم برم سمتِ درِ سالن صدایِ مامان آتوسا رو شنیدم و با اخم برگشتم سمتش و نگاهش کردم؛ از نظرِ شکل و قیافه و رنگِ چشم کپِ خودش بودم همه می‌گفتن من به مامانم رفتم ولی آیلار و آیدین به بابا.

- سلامت رو خوردی؟!

- سلام، کی از سفر برگشتین؟!

- نزدیکایِ صبح.

پوزخندی زدم و گفتم:

- با آقاتون خوش گذشت؟

- چیه باز شاکی‌ای؟! یک مسافرت رفتیم از صبح خودت و خواهر و برادرت تیکه بارمون می‌کنید.

پوفی کشیدم‌ و کلافه در رو باز کردم و بدون توجه به صدا کردن‌هاش با دو مسیرِ حیاط رو طی کردم و رفتم سمتِ در و پریدم توی کوچه و در رو بستم. نه من نه آیلار و آیدین هیچ‌ وقت طعمِ محبت‌های پدر و مادر رو نچشیدیم! بابام که مرتب سرگرم کارهایِ کارخونه‌ش بود، مامانم هم همش یا مهمونی بود یا خرید یا با بابام می‌رفت مسافرت! کلا هیچ وقت خونه نبودن. توی همین فکرها بودم که صدایِ بوقِ ماشینِ یغما گوشم رو کر کرد. رفتم سمتِ ماشینش و سوارش شدم، در رو محکم بستم که یغما گفت:

- بسم الله! دختر تو هنوز جن‌ها ازت دور نشدن؟!

- راه بیفت تا آتوسا جون نیومده دمِ در گیس‌هام رو از سرم بکنه.

- وا مگه از اصفهان برگشتن؟!

- آره عزیزم همین الان داشتم گزایی که سوغاتی آورده بودن رو سق می‌زدم جات خالی.

از اون‌جایی که می‌دونست مامان بابایِ من اهلِ سوغاتی آوردن هم واسه بچه‌هاشون نیستن از حرفم خندش گرفت و ماشین رو روشن کرد و راه افتاد که دهن باز کردم گفتم:

- پس آرتین کو؟! نکنه صندوق عقب چالش کردی!

دستش رو برد سمت پخش ماشین یک آهنگ گذاشت گفت:

- گفت خودش میاد، پسر عموش اون اطراف کار داره بهش گفته می‌رسونمت.

- خب تو که آرتین رو داری ونوس هم که با پرهام جونش میاد حداقل پسر عمو رو به زور بیاره اون‌جا برای من، هی کله‌پاچه لقمه کنیم بذاریم دهن هم.

- بد فکری هم نیستا! بذار یه پیامک به آرتین بدم بگم به زور بیارتش داخل.

گوشی رو گرفت دستش و هم‌زمان رانندگی می‌کرد که گفتم:

- دیوونه شوخی کردم! نمی‌خواد بهش پیامک بزنی، یک مثقال آبرو پیشش دارم میره.

یکم با گوشی ور رفت بعد انداختش توی جیبِ پالتوش و گفت:

- دیگه دیره عزیزم فرستادم باشد که بختِ تو هم گشوده شود.

زیر ل**ب دیوونه‌ای گفتم و از شیشه به بیرون خیره شدم. از وقتی یادم میاد هیچ وقت دوست پسر نداشتم. حتی یک بارم عاشق نشدم و نمی‌دونم چی هست! وقتی توی خونه‌ای بزرگ بشی که هیچ مهر و عاطفه و گرمایی توش نیست و معلومه تهش میشی یک آدمِ بی‌احساس. پوفی کشیدم و برگشتم سمتِ یغما و بهش خیره شدم؛ یک دختر شاد و مهربون با چشم ابرویِ مشکی و موهای خرمایی تیره، ونوسم همین قیافه رو داره فقط از یغما لاغرتر به نظر میاد. با یغما و ونوس توی دانشگاه آشنا شدم و دوستیمون تا الان ادامه داره و پایدار مونده. اون‌ها هم مثلِ من دیگه ادامه ندادن و لیسانس پرستاری باقی موندن.

- بسه دیگه دختره‌ی هیز خوردیم؛ من خودم صاحاب دارم‌ ها!

به رو‌به‌رو خیره شدم و گفتم:

- مرده‌‌شور صاحابت رو ببره که یک ساله قدم جلو نمی‌ذاره بگیرتت! من به جات بودم دیگه بهش محلِ سگم نمی‌دادم.

جلوی کله‌پزی زد روی ترمز و گفت:

- خب چیکار کنم دوستش دارم، اون هم میگه دوستم داره ولی الان فرصتِ مناسبی واسه‌ی خواستگاری نیست و باید بیش‌تر هم رو بشناسیم!

- پس کی فرصت مناسبیه؟! یک سال برای شناخت کافی نیست؟!

- میشه دست رو دلم نذاری؟

- نه عزیزم من بی‌جنبه‌م دستم رو روی دلت نذارم ممکنه وسوسه بشم جاهایِ حساس بذارم.

محکم زد روی بازوم و گفت:

- بدبختِ منحرف پیاده شو.

همین که پیاده شدم یک ماشین با فاصله پشت سر ماشینِ یغما وایساد که آرتین ازش پیاده شد و با راننده که حدس زدم همون پسر عموش باشه مشغولِ صحبت شد؛ خیره شدم به راننده تا بتونم بهتر قیافش رو بررسی کنم، ولی زیاد موفق نبودم و فقط موهایِ مشکیش رو تونستم تشخیص بدم. یهو برگشت سمتم و با اخم بهم نگاه کرد که از ترس قلبم اومد توی دهنم! همون موقع صدای یغما رو بغل گوشم فهمیدم.

- هی میگم هیزی بگو نه چشم پاکم، از بس نگاش کردی شاکی شد یکم محجوب‌تر رفتار کن!

از دید زدنش دست کشیدم و با اخم رفتم داخلِ کله‌پزی. پشتِ یک میز نشستم که یکم بعد آرتین و یغما اومدن داخل ولی پسر عمویِ اخمو همراهشون نبود. یغما کنارم نشست و آرتین روبه‌روم و با نیش باز گفت:

- سلام بر بانویِ سگ اعصاب، حالت چطوره؟

اخمم رو غلیظ‌تر کردم و گفتم:

- سلام، سگ اعصاب خودتی و اون پسر عموت؛ یک جوری بهم اخم کرد که انگاری مال و اموالش رو خوردم!

- بابا این هیراد همین شکلیه با خودشم درگیره! الان هم هر چی اصرار کردم نیومد.

پس اسمش هیراده، هیراد به معنی کسی که چهره شاد و خوشحال داره، ولی این با این قیافه‌ی اخموش بهش میاد اسمش سگیراد باشه!

یکم بعد ونوس و پرهام هم اومدن و کله‌پاچه‌ها رو سفارش دادیم و همین که آوردن مشغول خوردن شدیم که یهو آرتین گفت:

- بروبچ پایه‌یِ یک مهمونی هستین؟

پرهام با دهنِ پر گفت:

- مبارکه داداش پس بالاخره میری قاطی مرغا!

آرتین خندید و گفت:

- بی‌خود شکمت رو صابون نزن، عروسی نیست!

لقمم رو به سختی قورت دادم و گفتم:

- خب بنال دیگه چه مهمونیه؟

- بالماسکه... .

ونوس پرید توی حرفش و با ذوق گفت:

- آخ جون من پایه‌م، پرهام هم باید پایه باشه وگرنه می‌کشمش.

سری به نشونه‌یِ تاسف تکون دادم و گفتم:

- من فکر می‌کردم این‌جور جشن‌ها دیگه ور افتاده! حالا اگه پیژامه پارتی بود یک چیزی.

یغما گفت:

- آره تازه یک پیژامه با طرح گلِ برجسته خریده بودم اون‌جا رونمایی می‌شد.

همه زدیم زیر خنده که رو به آرتین گفتم:

- حالا این مهمونی کی هست؟

- پنج‌شنبه همین هفته که میشه فردا شب!

قاشقم رو برداشتم پرت کردم سمتش که خورد توی صورتش و از خنده مرد.

- دیوونه می‌مردی زودتر خبرمون کنی واسه مهمونی تدارک ببینیم؟!

میونِ خنده گفت:

- خودم هم تازه دیشب فهمیدم دوستم زنگ زد و گفت می‌خواد از این مهمونی‌ها بگیره منم بهش گفتم دوستامم دعوت می‌کنم.

به صندلی تکیه دادم و با ل**ب و لوچِ آویزون گفتم:

- حالا ماسک از کجا گیر بیارم تا فردا؟!

پرهام خندید و گفت:

- ماسک که همین‌جور ریخته، به علتِ آلودگی هوا الان توی همه‌ی خونه‌ها از این ماسک سفیدا هست، من خودم فیلتر دارش رو دارم می‌خوای واست بیارمش؟ خیلی بهت میاد ها؟!

همه زدن زیر خنده که از زیر میز محکم با کفشم زدم توی پاش که از درد قرمز شد، ونوس خندش رو جمع کرد و گفت:

- عه زورت به عشقِ من رسیده؟! خب حرفِ حق زد واسه یه ماسک قنبرک گرفتی!

- اگه می‌خوای عشقِ دلقکت رو نکشم از مسیرِ دیدم خارجش کن.

یغما دستم‌ رو گرفت و گفت:

- حالا بگو میای یا نه؟

منتظر بهم نگاه کردن که کاسه‌ی کله‌پاچه رو گذاشتم دم دهنم و آبش رو صدادار سرکشیدم و گذاشتمش پایین و گفتم:

- میام بهتر از اینه که بمونم توی اون خونه یخ زده در و دیوار رو نگاه کنم!

ونوس با خوشحالی گفت:

- ایول تو نباشی اصلا خوش نمی‌گذره.

آرتین گفت:

- فقط توروخدا اومدی اون‌جا آبروم رو نبر!

با اخم نگاش کردم و گفتم:

- تلاشم رو می‌کنم!

همین که کلپچ خوریمون تموم شد، رفتیم بیرون از اون‌جا و وعده‌ی دیدارمون شد فردا شب در مهمونی. شب آرتین آدرس رو می‌فرستاد توی گروه. سوارِ ماشین شدیم که آرتینم اومد عقب نشست و گفت:

- بی‌زحمت منم دمِ عطر فروشیم پیاده کنید.

یغما راه افتاد که دهن باز کردم و گفتم:

- میگما من آخر نفهمیدم فازت از عطر فروشی چیه؟! تو که خیلی پولداری و نیازی به کار کردن نداری!

- از بی‌کار نشستن توی خونه بیزارم، خونه‌ی ما هم مثلِ شما یخیه؛ جوابِ سلام همم به زور می‌دیم‌.

پوفی کشیدم و گفتم:

- حالا من از خواهر برادر شانس آوردم ولی اون خواهرت آرام رو با یک‌ من عسلم نمیشه خورد! بمیرم برا یغما با این خواهر شوهرش.

یغما خندید و گفت:

- با من یکم خوبه، دارم سعی می‌کنم دلش رو به دست بیارم.

- عمرا بتونی دلش رو به دست بیاری، برعکسِ اسمش خیلی ناآروم و وحشیه! خونواده‌ی آرتین توی انتخابِ اسم باید دقت بیشتری می‌کردن چون اخلاقِ بچه‌ها برعکسِ اسماشون دراومده!

آرتین با صدایِ بلند خندید و گفت:

- هر چی کله‌پاچه خورده بودم داره از دماغم میزنه بیرون؛ به جای اسمِ آرام که باید ناآرام می‌ذاشتن برای هیراد پیشنهادِ اسم نداری؟

- چرا دارم، سگیراد!

باز بلند خندید که یغما لبش رو گاز گرفت و گفت:

- جرات داری این رو جلو روش بگو!

- نه عزیزم من دخترِ ترسویی هستم و پاچه‌هایِ شلوارمم برام خیلی عزیزن و دوستشون دارم نمی‌خوام پاره شدنشون رو به چشم ببینم!

یکم بعد رسیدیم دم عطر فروشی و آرتین رو پرت کردیم پایین و مجددا راه افتادیم. یادم رفت ازش بپرسم این آقا بداخلاقه هم میاد مهمونی یا نه؟ تا موقعی که برسیم خونه مدام با یغما راجع به این‌که فردا چی بپوشیم بحث کردیم که آخرم به نتیجه نرسیدیم! همین که رسیدیم دمِ خونم گونه‌ش رو محکم بوسیدم و ازش خداحافظی کردم و رفتم داخل. یک‌راست رفتم توی اتاقم و لباسام رو عوض کردم و خودم رو پرت کردم روی تخت و ده تا گوسفند شمردم خوابم برد.

***

- هیس آیلار سروصدا نکن ولش کن بخوابه.

- از بس می‌خوابه شکلِ خرس شده بسه دیگه!

چشم‌هام رو باز کردم و با اخم به آیدین و آیلار خیره شدم که آیدین لپم رو گرفت و محکم کشید و گفت:

- شیربرنجِ من چرا باز اخماش توی همه؟!

دستش رو پس زدم و گفتم:

- اگه گذاشتین یک بار راحت کپه‌ی مرگم رو بذارم، تازه چشم‌هام گرم شده بود.

آیلار دستش رو زد به کمرش و گفت:

- از وقتی اومدی خونه خوابی الانم ساعت هشت شبه! بعد میگی تازه چشم‌هام گرم شده؟! سوختن اون لامصب‌ها!

این رو گفت و از اتاق رفت بیرون، مثلِ فشنگ سرم رو از رو بالشت برداشتم و نشستم روی تخت و گفتم:

- الحق که پوستِ خواب رو کندم! آیدین تو کی اومدی خونه؟!

- همین الان.

- کدوم گوری بودی تا حالا عشقم؟! از صبح رفتی شرکت یک پیام هم بهم ندادی نمیگی دلم واست تنگ می‌شه؟!

بغلم کرد و محکم رو سرم بو*س*ه زد و گفت:

- شرکت کلی کار ریخته بود سرم ببخشید آبجی جونم.

ازش جدا شدم و یهو یک فکری زد به سرم و گفتم:

- به یک شرط می‌بخشم.

- چه شرطی؟!

منتظر بهم نگاه کرد که گفتم:

- فردا شب یک مهمونی دعوتم تو هم باید به عنوانِ همراه باهام بیای!

- باشه میام عزیزم، چه‌جور مهمونی هست؟!

- بالماسکه، یکی از دوست‌هایِ آرتین دعوتش کرده این هم ما رو می‌خواد دنبالِ خودش بکشه الان هر کی با عشقش میاد فقط من تنهام!

دستم رو گرفت و گفت:

- تا من رو داری غم نداشته باش! اصلا اون‌جا به همه بگو عشقتم.

خندیدم و گفتم:

- نه میگم داداشمی، که اگه دختری بهت نظر داشت پا جلو بذاره بعد تو بری بگیریش و من تا سال دیگه عمه بشم.

خندید و دستم رو ول کرد و از روی تخت بلند شد و گفت:

- بیچاره اون دختری که عروسِ این خونه بشه، چه‌قدر باید بی‌محبتی ببینه!

این رو گفت و از اتاق رفت بیرون. آه بلندی کشیدم، همه فکر می‌کنن چون پول داریم غمی نداریم! ولی من حاضر بودم یک خونواده‌ی معمولی داشته باشم عوضش کانونش گرم باشه. به قابِ عکسِ روی میز نگاه کردم عکسِ خودم و بابا کیانم وقتی چهار سالم بود؛ اون موقع صمیمی‌تر بودیم ولی بعد هر چی بزرگ‌تر شدم محبتش کم‌رنگ‌تر شد! یادمه روز اولِ مدرسه بابام کارخونه بود مامانمم رفته بود کیش، خدمتکارمون من رو برد مدرسه؛ همه فکر می‌کردن مادرمه، ظهرش که برگشتم خونه اون‌قدر توی بغل آیدین گریه کردم که بی‌هوش شدم! با شنیدنِ صدایِ در زدن از مرور گذشته دست می‌کشم.

- بیا تو!

خدمتکار میاد داخل و میگه:

- سلام خانوم شام حاضره آقا کیان گفتن صداتون کنم.

- باشه می‌تونی بری.

با تعجب از روی تخت بلند شدم و رفتم جلویِ آینه سر و وضعم رو مرتب کردم، چی شده که بابام یادش افتاده دور هم شام بخوریم اون هم این ساعت؟! کلافه راه افتادم سمتِ سالنِ غذا خوری که دیدم همه نشستن و مشغولِ خوردنن و هیچ‌کس به اون یکی نگاه نمی‌کنه. رفتم کنارِ آیلار نشستم که بابام گفت:

- توی این خونه هیچ‌کس سلام کردن بلد نیست؟!

مامان آتوسا با اخم گفت:

- والا هر کاری کردم یادشون بدم نشد کیان جان ولشون کن!

با صدایِ بلند گفتم:

- سلام.

آیدین و آیلار آروم شروع کردن به خندیدن که بابام گفت:

- بعد از شام بیاید توی پذیرایی کارتون دارم!

بدونِ گفتن حتی کلمه‌یِ باشه ریلکس مشغولِ خوردن شدیم. از سکوت میز داشت خوابم می‌گرفت، کاش زرشک پلو هم داشتیم، انگار دارم خودم رو می‌خورم! همین که شاممون رو خوردیم همه دور هم جمع شدیم و منتظر به بابا کیان چشم دوختیم که همین‌جور ساکت مونده بود! یکهو آیلار پوفی کشید و کلافه گفت:

- میگم من فردا امتحان دارم نمیشه زودتر حرفات رو بگی؟

با چشم غره‌یِ مامان رسما خفه شد و با اخم رو مبل لم داد، با شنیدنِ صدایِ بابام برگشتم سمتش.

- اگه یادتون باشه دو سه ماه پیش کارخونه داشت رسما به سمتِ ورشکستگی می‌رفت و آماده شده بودیم که همه داروندارمون رو بفروشیم!

آیدین پرید توی حرفِ بابام و گفت:

- راستی نگفتین چی‌شد که کارخونه رو نجات دادین؟!

بی‌توجه به آیدین ادامه داد:

- درست توی اوجِ بحرانِ کارخونه یک نفر باهام شریک شد و شرکت رو از ورشستگی نجات داد و تمام بدهی‌ها رو پرداخت کرد! تا این‌که چند وقت پیش توی مهمونی که برایِ تولد آیلار توی خونمون گرفته بودیم آیدان رو می‌بینه و اون رو از من برایِ پسرش خواستگاری می‌کنه... .

تا اسم خواستگاری رو آورد از رو مبل بلند شدم و گفتم:

- خب جوابِ من که مشخصِ مثلِ خواستگار‌هایِ قبلی بهشون جوابِ منفی بدید!

تا اومدم برم با داد گفت:

- بشین هنوز حرفم تموم نشده!

کلافه نشستم و با پایین موهام ور رفتم که گفت:

- بهش گفتم دخترِ من قصدِ ازدواج نداره و به تمام خواستگارهاش جوابِ منفی میده! اون هم گفت اگه جوابش منفی باشه شراکتم رو باهات بهم می‌زنم و باید همه‌چیزم رو بفروشم و بدم بهش و یک‌جورایی به خاک سیاه می‌شینیم... .

آیدین بلند شد و با عصبانیت گفت:

- یعنی چی بابا؟! نکنه از ترسِ از دست دادنِ اموالت می‌خوای دخترت رو بفروشی، آره؟

بابام با خشم هجوم برد سمتِ آیدین که من و مامان رفتیم سمتشون. بازویِ آیدین رو گرفتم و کشیدم سمتِ خودم و رو به بابام گفتم:

- بابا من مهم‌ترم یا پولت؟! حتما یک گیری توی کارشون هست که همچین شرطی گذاشتن!

یهو آیلار بلند شد و با داد گفت:

- پسره معتاده، روانیه، دختر بازه، خودم سرِ شب شنیدم بابا داشت به مامان توی اتاق می‌گفت... .

یهو مامانم رفت و یک سیلی محکم زد توی گوشِ آیلار و گفت:

- حالا دیگه فالگوش وایمیستی؟! می‌دونم چیکارت کنم دختره‌یِ احمق!

آیلار رو کشون‌کشون داشت می‌برد که آیدین رفت و از هم جداشون کرد. یهو اشک‌هام سرازیر شد که بابام گفت:

- هفته‌یِ دیگه میان خواستگاریت، همون شبم به هم محرم می‌شید و همه چی تموم میشه. نمی‌خوام به‌خاطرِ شما سه تا بچه‌یِ وقیح یک عمر زحمتم به باد بره!

اشک‌هام رو رو با دستم پاک کردم و با نفرت زل زدم توی چشم‌هاش و گفتم:

- ازت متنفرم! حیفِ اسم پدر که روی تو گذاشتن... .

با سیلی محکمی که بهم زد، خفه شدم؛ آیدین خواست بیاد پیشم که به سرعت از سالن رفتم بیرون و با دو رفتم سمتِ اتاقم، همین که رفتم داخلِ اتاق در رو قفل کردم. نشستم روی تختم و شروع کردم به گریه کردن. آخه کدوم پدری با دخترش همچین کاری می‌کنه؟!

حالا اگه یک پسر پاک و نجیب بود یک چیزی! آخه یه معتادِ روانی دختر باز رو کجای دلم بذارم؟! یک عمر واردِ فازِ عاشقی و دوست پسر داشتن نشدم که وقتی ازدواج کردم یک زندگی آروم داشته باشم، الان باید برم واسه‌یِ آقا تزریقات انجام بدم. توی همین فکر‌ها بودم که آیدین و آیلار شروع کردن به در زدن، اشک‌هام رو پاک کردم و با داد گفتم:

- برید می‌خوام تنها باشم.

آیدین گفت:

- آبجی خوشگلم در رو باز کن بیایم پیشت، باز نکنی میگم آیلار با لگد بازش کنه‌ ها!

کلافه بلند شدم در رو باز کردم و گفتم:

- دو روز این خانوم رفته کلاس کاراته هر دقیقه من رو با لگدش تهدید می‌کنی؟!

تا خواستم در رو ببندم دوتاشون اومدن داخل و آیلار محکم بغلم کرد و زد زیر گریه.

- من نمی‌خوام تو از این خونه بری! دوست ندارم شوهر کنی!

از خودم جداش کردم و اشکاش رو با دستم پاک کردم و به چشم‌های عسلیش خیره شدم.

- قربونت بشم هنوز که خبری نیست! بعدشم بالاخره یک روز سه نفرمون می‌ریم سر زندگی‌هامون.

- آخه این فرق می‌کنه پسره خورده شیشه داره.

آیدین آیلار رو برگردوند سمتِ خودش و گفت:

- تو مطمئنی گفتن پسره معتاده؟

- آره خودم با همین گوش‌هام شنیدم، هیچ‌کس حاضر نمیشه زنش بشه واسه همین اومدن سراغِ ما که به بهونه شراکت آیدان مجبور بشه قبول کنه.

کلافه از شنیدنِ حرف‌هایِ آیلار روی تخت نشستم و دستم رو گذاشتم زیر چونه‌م و رفتم توی فکر که چه غلطی بکنم. آیدین جلو پام زانو زد و گفت:

- فکرش رو نکن! عمرا بذارم این وصلت سر بگیره!

- مثلا می‌خوای چیکار کنی؟! لابد تو رویِ مامان بابا وایسی اون‌ها هم بزنن توی گوشت؟ نمی‌خوام هر دقیقه توی این خونه سرِ من دعوا بشه خودم یک راهی پیدا می‌کنم.

- باشه فقط سرِ خود کاری نکنی با من و آیلار مشورت کن.

- چشم الانم اشک و آه رو جمع کنید برید اتاقاتون بکپید.

آیدین محکم پیشونیم رو بوسید. من اگه این داداش دوقلو رو نداشتم چیکار می‌کردم؟ داداشی که با وجود دوقلو بودن هیچ شباهتی به من نداره و بیشتر به آیلار شبیهه تا من! یهو آیلار باز اومد بغلم کرد و کلی گریه کرد و یکم بعد هر دوشون از اتاقم رفتن بیرون. فوری گوشیم رو براشتم و اینترنت رو روشن کردم، نزدیک دو هزار پیام از گروه واسم اومد که گوشیم هنگ کرد! فوری آنلاین شدم و بی‌هوا نوشتم:

- بدبخت شدم.

پرهام: تو هنوز توی کفِ ماسکی؟! گفتم که واست فیلتردار میارم‌.

- ماسک کیلو چنده میگم بدبخت شدم.

یغما: چی‌شده کی مرده؟!

- خودم دارم می‌میرم.

آرتین: نکنه سرطان گرفتی؟

ونوس: یعنی تا دو ماه دیگه بیشتر زنده نیستی؟ وای پرهام زود بساطِ عروسی رو راه بنداز وگرنه تا سالِ آیدان نمی‌تونیم مزدوج بشیم.

پرهام: چه هوایِ خوبی به‌به!

ونوس: کوفت دیگه باهات قهرم.

کلافه از دست این دلقک‌ها پوفی کشیدم و نوشتم:

- می‌خوان به زور شوهرم بدن به یه پسرِ معتاد، خل، دیوونه، دختر باز!

یغما: وا یعنی چی به زور؟! خب باز بگو نه!

آرتین: چه جهیزیه کاملی داره این پسره، جون.

- زهر توی جونت؛ اگه بگم نه بابای پسره شراکتش رو با بابام به‌ هم می‌زنه بدبخت می‌شیم، بابامم گفت باید قبول کنی یه دونه هم خوابوند توی گوشم!

همه سکوت کردن که کلافه نوشتم.

- اهم‌ اهم.

پرهام: مگه دست‌شوییه این‌جا که سرفه می‌کنی؟

- خب لال شدید همه! این‌ها رو گفتم راهی جلوی پام بذارید احمق‌ها.

یغما: بذار تا فردا شب من و آرتین یک راهی واست پیدا می‌کنیم، مگه نه آرتین؟

آرتین بعد از پنج دقیقه سکوت آنلاین شد و گفت:

آرتین: آره، فکرش رو نکن فوقش زنش میشی می‌بندیش به تخت ترک می‌کنه.

- روانی بودنش رو، دختر بازیش رو چه کنم؟

ونوس: مایه‌ش یه تیمارستان بردن و یک دوتا پس گردنی زدنه که آدم بشه، همین پرهام دو بار زدم پسِ کله‌ش دورِ دوست دختراش رو خط کشید.

پرهام: دستش بد سنگین بود به چیز خوری افتادم الان شماره مامان بزرگم هم توی گوشیم ندارم!

یکم دیگه توی گروه حرف زدیم و دستِ آخر آرتین آدرسِ مهمونی رو بهمون داد و رفت و همگی متفرق شدیم که بخوابیم. گوشیم رو گذاشتم کنار و به سقفِ اتاق خیره شدم. توی اون مهمونی پر از دختر بود آخه چرا من رو واسه پسرشون خواستن؟! اینم شانسِ گنده منه؛ اگه هیچ راهی پیدا نکردم خودم رو می‌کشم! حاضرم بمیرم زورکی زنِ همچین آدمی نشم! پتو رو کشیدم روی سرم و با هزار فکر و خیال خوابیدم.

توی یک خونه خیلی بزرگم! همه جاش تاریکه! ترس برم داشته! یهو از طبقه بالا صدایِ داد و هوار اومد! با ترس از پله‌ها رفتم بالا! صداها واضح‌تر شد. رسیدم جلویِ یک اتاق درش رو با ترس باز کردم و هم‌زمان صدایِ داد زدنِ یک مرد رو از اون تو شنیدم. دستم رو گذاشتم رو گوشم و همراهش جیغ زدم...

- آیدان جونم بلند شو داری کابوس می‌بینی.

با ترس چشم‌هام رو باز کردم، همه وجودم خیسِ عرق شده بود! آیلار با چهره‌ی نگران بهم خیره شده بود که دهن باز کردم و گفتم:

- اون مردِ کی بود؟!

- کدوم مردِ؟!

- همون که توی اتاق تاریک داد می‌زد! نتونستم قیافش رو ببینم.

- خواب می‌دیدی آبجی واقعی نبود.

به سختی بلند شدم و رو‌ی تخت نشستم و با دستم عرقِ پیشونیم رو پاک کردم.

- چه خوابِ ترسناکی بود سکته کردم!

آیلار بغلم کرد و دم گوشم گفت:

- بهش فکر نکن، خوابت رو به آبِ روان بگو.

ازش جدا شدم و با اخم گفتم:

- خیرِ سرت روانشناسی می‌خونی، خانوم دکتر شدی، به جایِ این که راه کارِ علمی بدی میگی به آبِ روان بگم؟!

خندید و گفت:

- از شاگرد تنبلِ کلاس از این بیش‌تر توقع نداشته باش، به خودت رفتم دیگه! بعدش هم من هنوز بیست‌سالمه با این وضع درس خوندن در سی‌سالگی می‌تونی خانوم دکتر صدام کنی.

دماغش رو گرفتم کشیدم و تا خواست دماغم رو بگیره جیغ زدم و گفتم:

- مالِ تو طبیعیه مشکلی نیست بکشمش ولی مال من عملیه یهو دیدی دراومد ها!

صورتش رو جمع کرد و گفت:

- اه دیوونه حالم بد شد مگه الکیه دربیاد؟! پاشو بریم صبحانه بخوریم ظاهرا گشنگی به مغزت فشار وارد کرده.

- تو برو من یه دوش بگیرم میام، راستی تو ماسکِ مناسبِ جشنِ بالماسکه داری؟

یکم فکر کرد و گفت:

- یه نقاب مشکی دارم که کنارش دوتا گل ارکیده قرمز داره قبلا همچین جشنی رفته بودم.

- پس بی زحمت ردش کن بیاد امشب لازمش دارم!

- دیدم آیدین هم دنبالِ ماسک می‌گشت! فقط من بو میدم نباید بیام؟

- خب تو هم بیا.

- نه عزیزم شوخی کردم شنبه امتحان دارم باید بخونم وقتِ مهمونی ندارم!

همین که از اتاق رفت بیرون بلند شدم و حوله و لباس‌هام رو برداشتم رفتم به سمتِ حموم.بعد از یه ساعت تمیز کاری اومدم بیرون و تا پام رو گذاشتم تو اتاقم چشمم افتاد به یه نقاب رو میز آرایش! خندم گرفت و رفتم از نزدیک نگاش کردم، الحق که خیلی خوشگل بود! یه نقاب مشکی با ارکیده های قرمز رنگ! من اگه آیلار رو نداشتم چی کار می‌کردم؟! موهام رو با سشوار خشک کردم و باز گذاشتم دورم و رفتم طبقه پایین، طبقِ معمول مامان بابا خونه نبودن، بعد از خوردنِ صبحانه برگشتم تو اتاقم و رفتم سرِ کمدم تا واسه شب یه لباسِ مناسب پیدا کنم، دستِ آخر یه لباسِ مشکی که با رنگ نقابم ست بود انتخاب کردم و انداختم رو تخت، لباسِ شیک و پوشیده ای بود و توش رنگِ قرمز هم به کار رفته بود، از لباس باز پوشیدن تو مهمونی ها بیزارم! همیشه لباس‌هایی که این‌جور جاها می‌پوشم بلند و آستین داره. پشتِ میز تحریرم نشستم و یه رمان گرفتم دستم که بخونم، اون قدر غمگین بود که همش در حالِ اشک ریختن بودم! شخصیتِ پسر زورگو بود و دختر رو اذیت می‌کرد! جد و آبادش رو به فحش کشیدم! حتما اونی هم که قراره بیاد خواستگاری من همچین آدم بی‌شعوریه! عصبانی شدم و کتاب رو بستم و به صندلی تکیه دادم، حتی اسمش رو هم نمی‌دونم، فقط صفاتِ منفیش رو از طریقِ آیلار فهمیدم، معلوم نیست کیه که این جوری می‌خوان واسش زن بگیرن! حتما هزارتا عیب دیگه هم داره که حتی به خاطرِ خرپول بودنش هم کسی حاضر نشده زنش بشه! نکنه مرضِ لاعلاج داشته باشه؟! لبم رو گاز گرفتم به حدی که داشت کنده می‌شد، یهو یادِ خواب دیشبم افتادم و قلبم شروع کرد به تند تند زدن، به عمرم همچین خوابِ ترسناکی ندیده بودم! دیگه یادم باشه شب‌ها کم‌تر شام بخورم که از این خواب‌هایِ بی سر و ته نبینم.

موقع ناهار آیدین سر و کله‌ش پیدا شد و با آیلار دور هم ناهار رو زدیم تو رگ! دوتاشون حسابی پکر بودن ولی من اون قدر مسخره بازی درآوردم که بالاخره سره حال شدن و کلی خندیدن. بعد از ناهار رفتم تو باغ خونه‌مون و همش رو متر کردم، تمامِ مدت کلافه بودم همش نفس عمیق می‌کشیدم و چشم‌هام رو می‌بستم که شاید آروم بشم ولی بی فایده بود! عصر باغبونمون اومد و مشغولِ آب دادن به درخت‌ها شد که زد به سرم بهش بگم گلِ ارکیده بکاره، عجیب به دلم نشسته بود! اون‌هم گفت حتما همین روزها یه قسمتِ باغ گلِ ارکیده می‌کاره و قرار شد منم کمکش کنم. بالاخره از باغ دل کندم و برگشتم خونه و رفتم تو اتاقم، نشستم پشتِ آیینه و شروع کردم به آرایش کردن. یه رژ قرمز زدم و یه خط چشم غلیظ مشکی کشیدم! ریمل هم زدم که چشم‌هام از پشتِ نقاب خوشگل‌تر به نظر بیاد، موهامم فر کردم و جمع کردم سمت چپم، نقاب رو گذاشتم رو صورتم و گل‌هایِ ارکید رو سمتی که موهام فر نبود قرار دادم، به خودم تو آیینه نگاه کردم، این قدر خوشگل شدم که می‌ترسم امشب منو بدزدن! رفتم سمتِ لباس‌هام و با هزار زحمت پوشیدمشون! همون موقع آیلار در رو با لگد باز کرد و گفت:

- تو جزوه‌ی... .

تا من رو دید حرف تو دهنش ماسید و با چشم‌هایِ گرد شده نگام کرد که متعجب گفتم:

- چیه! آدم ندیدی؟!

- جیگر ندیدم! لامصب ببین چی شدی بیچاره آیدین، بیچاره پسرهایِ مجلس، یادم باشه واسه‌ت تخم مرغ بشکنم چشم نخوری!

- دیگه بزرگش نکن اتفاقا زشت بودم زشت‌تر شدم.

اخم کرد و گفت:

- دیگه رسما شکلِ مدل خارجی‌ها شدی با اون رنگِ موهات و مدلی که بهشون دادی! من که فشارم افتاد!

همون موقع آیدین هم اومد داخل و گفت:

- من آماده‌م تو چی... .

ایشون هم با دیدنم حرف تو دهنش ماسید و زل زد بهم که دستم رو زدم به کمرم و گفتم :

- خواهشا تو یکی دیگه تعریف نکن چشم‌هات شوره میفتم دست و پام می‌شکنه!

آیدین بی توجه به حرفم اومد داخل و محکم بغلم کرد که تا مرز له شدن رفتم و گفتم:

- ولم کن خفم کردی پسره ندید پدید!

ازم جداشد و محکم لپام رو کشید و گفت :

- امشب تضمین نمی‌دم اونجا آدم نکشم! هرکی بهت نگاهِ چپ بندازه با من طرفه! حق نداری با کسی به جز من برقصی!

- خب بابا جو گیر نشو داداشِ عزیزم، تو هم حسابی خوش تیپ شدی تضمین نمیدم دختر‌هایِ اون جارو نکشم!

آیلار با ل**ب و لوچه‌ی آویزون گفت:

- یکیتون هم از من تعریف کنه، منم خوشگلم‌ ها!

آیدین رفت سمتش و بغلش کرد و از زمین بلندش کرد. دور خودش چرخوندش که آیلار از تهِ دل خندید، گذاشتش روی زمین و گفت:

- تو که چشم عسلی خودمی! آیدین فدات بشه الهی!

دستم رو به حالت عق زدن جلوی دهنم گرفتم و گفتم:

- بسه چاپلوسِ عزیزم بریم تا دیرمون نشده و شام رو نخوردن.

آیدین عین نخورده‌ها با ذوق گفت:

- مگه شام هم میدن؟!

- نمی‌دونم اگه ندادن که کله‌ی آرتین رو بار می‌ذارم بخوریمش!

پالتوم رو پوشیدم و شالِ قرمز_مشکیم هم انداختم روی سرم، کیف و گوشیم هم برداشتم و همراهِ آیدین رفتم توی حیاط سوارِ ماشینش شدم. خوش بختانه شیشه‌هایِ ماشینِ آیدین دودی بود و کسی ما رو با این نقاب‌هایِ مسخرمون نمی‌دید! همین که راه افتاد با حرص گفتم:

- دیگه حالم از این مهمونی‌ها بهم می‌خوره! می‌ترسم باز یکی من رو برای پسر خلش در نظر بگیره!

آیدین خندید و گفت:

- چرا کسی من رو برای دخترش نمی‌خواد؟! دیوونه هم باشه مشکلی ندارم!

- آخی داداشیم دلش می‌خواد، همین امشب واست یکی پیدا می‌کنم!

- لازم نکرده همشون ماسک و نقاب دارن نمی‌تونم بفهمم خوشگلن یا زشت!

- کجا رفت اون همه قناعت که گفتی دیوونه هم باشه مشکلی نداری؟!

گوشیش رو از جیبش درآورد و نگاش کرد و هم زمان رانندگی می‌کرد.

- همین الان بهم پیام دادن قناعت هم مثلِ احترام شوهر کرد.

محکم زدم توی بازوش که یهو دستم درد گرفت و آخم بلند شد و اون شروع کرد به بلند خندیدن!

- مرض نخند، دستم شکست با این هیکل گرازیت! دیگه حق نداری بری باشگاه.

- دخترها از این هیکل‌ها دوست دارن!

- اون‌هایی که دوست دارن بدسلیقن! چیه عینِ آهن می‌مونی، لطافت نداری؛ من که لاغر مردنی دوست دارم.

- پس الهی یک چوب کبریت نصیبت بشه.

- الهی آمین!

یکم بعد رسیدیم جلویِ یک خونه باغِ خیلی بزرگ. از اون جایی که درش باز بود آیدین ماشین رو برد داخل پارک کرد و با هم از ماشین پیاده شدیم، بازویِ آیدین رو گرفتم و راه افتادیم سمتِ خونه؛ همین که رفتیم داخل کلی دختر و پسر با نقاب و لباس‌های عجیب و غریب توی سالن دیدم! یهو همه‌ی سرها برگشت سمتِ ما که از خجالت رفتم پشتِ سرِ آیدین قایم شدم.

***

هیراد

همین که پام رو گذاشتم توی خونه، سپیتا نمی‌دونم از کجا دراومد و آویزون شد بهم و کشون‌ کشون بردم یک گوشه خلوت، توی خونه کم از دستش می‌کشم این‌جا هم ول‌کنم نیست!

- وای هیراد خیلی خوشگل شدی‌ ها همه‌ی دخترا دارن با چشم‌هاشون می‌خورنت!

پوزخندی زدم گفتم:

- من رو کشوندی این‌جا این مزخرفات رو بگی؟

دستش رو گذاشت روی بازوم که با خشم پسش زدم.

- عه چرا اذیت می‌کنی؟ خب نمی‌خوام کسی به جز خودم دورت باشه، همین که اومدی داخل همه دخترا اومدن سمتت!

- خب بیان به تو چه؟ چیکاره‌ای؟ سپیتا روی اعصابم راه نرو!

- هوف یه امشب باهام مهربون باش چی ‌میشه؟! می‌خوام چشمِ این دخترا دربیاد.

دوست داشتم جلویِ همه گردنش رو بشکنم! دختره‌یِ احمقِ آویزون، یهو دیدم همه نگاه‌ها رفت سمتِ درِ سالن. به اون قسمت نگاه کردم و دیدم یک دختر و پسر جلویِ درِ سالنن که یهو دختره سرش رو انداخت پایین پشتِ سرِ پسره قایم شد! نتونستم درست صورتش رو ببینم مخصوصا با اون نقاب! ولی کلاً عجیب واسم آشنا بود! کلافه رو به سپیتا گفتم:

- یک بار دیگه خودت رو بهم بچسپونی محکم می‌خوابونم توی گوشت؛ گمشو از جلو چشمام!

اخم کرد و با ل**ب و لوچه‌ی آویزون بهم خیره شد که با دست هولش دادم عقب و رفتم دورترش پشتِ یک میز نشستم. یکم که گذشت با چشم گشتم دنبالِ اون دختره که دیدم داره با یغما و آرتین حرف می‌زنه و اون پسری که همراهش بود، نیست؛ یعنی کجا رفت؟! همون موقع یغما و آرتین هم از پیشش رفتن و دختره تک و تنها وسطِ سالن موند. کنجکاو شدم بفهمم کیه! یک نوشیدنی برداشتم و رفتم پشتِ سرش وایسادم و سرفه کردم که برگشت سمتم متعجب بهم نگاه کرد که گفتم:

- سلام من تو رو قبلا جایی ندیدم؟

- سلام منظورت رو نمی‌فهمم.

- عجیب واسم آشنایی!

- تو هم برای من آشنایی!

نوشیدنی رو گرفتم سمتش که اخم کرد و گفت:

- من از این آشغال‌ها نمی‌خورم!

پوزخندی زدم و نوشیدنی رو تا ته سر کشیدم گذاشتمش روی میز کنارم و گفتم:

- نمی‌خوای بگی کجا دیدمت؟ من یک اخلاقِ گندی دارم تا جوابِ سوالام رو نگیرم ول کن نیستم!

دستش رو زد به کمرش و کلافه گفت:

- برو بابا دیوونه! من یادم نیست ناهار چی خوردم یادم بیاد تو کجا با اون چشمایِ دراومدت من رو دیدی؟!

عصبانی شدم و تا خواستم بزنم از وسط نصفش کنم آرتین سروکله‌ش پیدا شد و گفت:

- هیراد این‌جایی دو ساعته دارم دنبالت می‌گردم؟

به دختره نگاه کردم که لبش رو محکم گاز گرفت و سرش رو انداخت پایین، رو به آرتین گفتم:

- ایشون رو معرفی نمی‌کنی؟

- آیدان دوستِ یغما همون که دیروز جلوی کله‌پزی دیدیش!

تازه دوهزاریم افتاد که این دختر رو کجا دیدم و با خنده‌ی پیروزمندانه رو به آرتین گفتم:

- باشه برو بعدا میام پیشت ببینم دردت چیه!

آرتین با قیافه متعجب از کنارمون رفت که رو بهش گفتم:

- پس اسمت آیدانه، معنیش چیه؟

سرش رو بلند کرد و زل زد توی چشم‌هام و گفت:

- آیدان یعنی ماه.

- بهت میاد چون عین ماه می‌مونی!

ریز خندید‌ و گفت:

- ولی اسمِ شما اصلا به قیافه اخموتون نمیاد.

یک تایِ ابروم رو دادم بالا و گفتم:

- پس چه اسمی بهم میاد؟

دیگه نتونست خندش رو کنترل کنه و بلند زد زیر خنده که هر کی اون‌جا بود با تعجب بهمون نگاه کرد، دستش رو گرفت جلوی دهنش و گفت:

- ببخشید یاد یک چیزی افتادم خندم گرفت!

اخم کردم و گفتم:

- خب بگو منم بخندم!

تا اومد حرف بزنه همون پسری که همراهش بود اومد و با اخم دستش رو گرفت و بی‌حرف دنبال خودش کشوندش. یعنی دوست پسرشه؟ کلافه رفتم سمتِ آرتین تا ببینم چیکارم داره.

***

آیدان

- آیدین ول کن دستم رو شکستیش!

با عصبانیت گفت:

- این کی بود باهاش بگو بخند می‌کردی ها؟!

خندیدم و گفتم:

- سگیراد!

با تعجب نگام کرد که دستم رو از دستش کشیدم بیرون و گفتم:

- کجا غیب شدی یهو؟ خیر سرت همراهِ منی!

- یک تلفنِ کاری داشتم.

- آره جونِ خودت تلفنِ کاری این وقت شب اونم این همه طولانی؟!

- خب حالا، من دارم از گشنگی می‌میرم بریم ببینیم چی دارن!

با هم رفتیم کنارِ یک میز بزرگ که روش پر از غذا بود و به هر چی که جلو چشممون می‌اومد ناخونک می‌زدیم، تمامِ مدت سنگینی نگاهی رو حس می‌کردم ولی نفهمیدم کیه! تا سرم رو بلند می‌کردم می‌دیدم همه مشغول خوردنن. بعد از شام هر کی یک گوشه سالن متفرق شد؛ دیگه داشت خوابم می‌گرفت که یهو موزیک گذاشتن و همه با لباس و نقابایِ مسخرشون ریختن وسط که چشمم افتاد به ونوس و پرهام همچین عاشقانه قر می‌دادن که آدم دلش می‌خواست! آهی کشیدم که آیدین دستش رو دراز کرد و گفت:

- افتخارِ یک دور رقص بهم میدی؟

خندیدم و دستش رو گرفتم با هم رفتیم وسط، همین‌جور که می‌رقصیدیم یهو هر کی از یارش جدا شد و یار یکی دیگه رو گرفت که با تعجب گفتم:

- این دیگه چه رقصیه‌؟

تا اومد جوابم رو بده آرام خواهرِ آرتین از یک پسری جدا شد و آیدین رو با زور ازم جدا کرد و چسبید بهش، همون پسرم اومد و دستِ من رو گرفت و شروع کرد باهام رقصیدن که دیدم کسی نیست جز هیراد؛ سرم رو از خجالت انداختم پایین، نور سالن کم شده بود و همه‌جا به تاریکی میزد. صداش رو دم گوشم شنیدم!

- چیه ماه بانو مگه بلد نیستی برقصی؟

توی دلم گفتم ماه بانو و زهرمار!

- نه این مدلیش رو بلد نیستم، چقدرم مسخرست!

- این رقص این‌جوریه هی جاها عوض میشه.

کلافه پوفی کشیدم و گفتم:

- خب کی باز عوض میشه؟

- چیه از رقصیدن با من عارت میاد؟! می‌خوای زودتر بری زیر دستِ یکی دیگه؟!

آب دهنم رو قورت دادم و گفتم:

- نه، معذبم... آخه من تا حالا به جز با آیدین با کسی نرقصیدم!

‌- آیدین کیه؟!

تا اومدم جوابش رو بدم صدایِ موزیک رفت بالاتر و صدا به‌ صدا نمی‌رسید، دوست داشتم زودتر ازش جدا شم، هیکلش مثلِ آیدین گوریلی بود و داشتم در مقابلِ قد و هیکلش احساسِ پوچی می‌کردم! یهو ولم کرد ذوق مرگ شدم و تا اومدم فرار کنم مچِ دستم رو گرفت با خودش کشید از سالن بردم بیرون. دستم رو از دستش کشیدم بیرون و با اخم گفتم:

- چرا من رو آوردی بیرون؟