رمان دختری با چشمان سرخ به قلم مریم.ا

ژانر: #عاشقانه #تخیلی

خلاصه:

در خانواده ی بزرگ و ثروتمند رشیدی دختری به دنیا می آیددختری با چشمان سرخ وحشتی همه خانواده را فرا می گیرد همهمه ای بر پا می شود او را دختر شیطان میدانند خانواده اش او را از خود دور میکنند و به زنی در روستایی دور افتاده می سپارند تا او را بزرگ کند آیا او واقعا دختر شیطان است؟ چه آینده ای در انتظار اوست؟

به نام خدا

خلاصه داستان :

در خانواده ی بزرگ و ثروتمند رشیدی دختری به دنیا می آید

دختری با چشمان سرخ

وحشتی همه خانواده را فرا می گیرد

همهمه ای بر پا می شود

او را دختر شیطان میدانند

خانواده اش او را از خود دور میکنند و به زنی در روستایی دور افتاده می سپارند تا او را بزرگ کند

آیا او واقعا دختر شیطان است؟

چه آینده ای در انتظار اوست؟

نویسنده ی رمان در حال تایپ روح بازیگوش

به امید همراهی شما دوستان عزیز

دختری با چشمان سرخ

پارت اول

پشت بوته ای قایم شدم آهسته آهسته چهار دست و پا بدون صدایی ، کمی خودم رو جلو کشیدم ولی دیر شد ، منو دید و شروع به دویدن کرد با تمام سرعتم دنبالش دویدم کمتراز یک دقیقه گرفتمش

وای چقدر نازه چه گوشای مخملی خوشگلی داره خیلی نرم و دوست داشتنیه چشاشو چقد تو مظلومی دل منو بردی که

ـ آسا

با صدای مامان زری به طرفش برگشتم

ـ دختر باز تو افتادی دنبال خرگوشا بیا بریم داره دیر میشه

خرگوش تُپُلوی نازم رو یه بوس کردم و رو زمین گذاشتم ـ برو پیش مامانت کوچولو

با مامان زری به طرف خونه حرکت کردیم

به پشت سرم نگاه کردم دنبالم بودن همیشه فاصله شون رو حفظ میکردن ولی طی هجده سال عمرم برای یک ساعت هم ولم نکردن پنج تا سایه که همیشه برام حکم یه نگهبان رو داشتن حتی چندین بار جونم رو از دست حیوانات وحشی نجات دادن

چندین بار خواستم بهشون نزدیک بشم تا بفهمم چرا همیشه همراهمن ولی ازم فاصله میگرفتن و نمی تونستم بهشون نزدیک بشم

انگار یه قانون بود که بیشتر از این فاصله نمی تونستن به من نزدیک بشن

دیگه بهشون عادت کرده بودم از این موضوع به مامان زری چیزی نگفتم خودم به اندازه ی کافی عجیب هستم با این چشای قرمز نمی خواستم بیشتر از این ذهنش رو درگیر کنم

ولی چند شبِ خوابهای عجیبی میبینم که خبرِ اومدن کسی رو بهم میده شخصی که منو از سر درگمی در میاره شخصی که خود واقعیم رو بهم نشون میده این خوابا باعث شده هر لحظه منتظر اتفاقی باشم بیشتر از قبل به اطرافم توجه میکنم کمی دلشوره دارم احساسم میگه روزای خوشی که با مامان زری بودی داره تموم میشه.

ـ دختر کجایی دارم صدات میکنم؟

ـ بله مامان

ـ دخترم فردا یکی از اقوامای دورمون از تهران میخواد بیاد خونه باش چرا تو همش تو جنگل پلاسی؟

ـ باشه مامان

خیلی خوب میدونستم این اقوام دور کیا هستن

شاید عجیب باشه ولی همه خاطراتم از نوزادی تا حالا ، مثل یه فیلم جلو ی چشمم حرکت میکنه حتی چهره ی پدر و مادر واقعیم رو به یاد دارم شاید حق داشتن من رو دختر شیطان بدونن خودمم کم کم دارم به همین نتیجه میرسم که یه آدم عادی نیستم.

به اتاق کوچیکِ خوشگلم رفتم سایه ها پشت پنجره بودن هیچ وقت به اتاقم وارد نمیشدن آخرش که میفهمم شما کی هستین .

پارت دوم

شالم رو از سرم برداشتم و موهای خرمایی مایل به قرمزم رو باز کردم و آزادانه دورم ریختم

لباسهایی که حسابی خاکی شده بود را از تنم کندم و با یه نشونه گیری دقیق گوشه اتاق انداختم با لباسی راحت از اتاق بیرون رفتم

ـ آسا

چرا مامان زری این طور صدام میکنه آهسته و درگوشی بود ولی تو کل خونه می پیچید نمی دونم چرا قلبم شروع به کوبیدن به سینه ام کرد

ـ چیه مامان کاری داشتی؟

ـ نه مادر

مطمعن بودم صدای مامان نیست ولی دلم میخواست خودم رو گول بزنم به خاطر این دوباره ازش پرسیدم

ـ پس چرا صدام زدی؟

ـ کی صدات زدم مادر ؟ حتما خیالاتی شدی

ـ آسا

ـ آسا

امشب قصد کشتن منو دارن ؟ این صدای کیه؟

چرا تمومش نمیکنه؟

ـ آسا بیا بیرون

چی؟ عمراً برم مگه دیونم ؟ اصلاً نگهبانای من کجا رفتن ؟

به طرف پنجره رفتم اونجا بودن یه کم دلم آروم گرفت ولی متوجه شدم به طرف من حرکت میکنن

یعنی چی شده؟ اشاره کردن به دنبالشون برم یعنی صدای اونا بود؟

این وقت غروب کجا برم آخه؟

از خونه خارج شدم به طرف جنگل حرکت کردن خدای من تا ده دقیقه ی دیگه هوا تاریک میشه

شبا از جنگل میترسم چه کنم؟

به اجبار دنبالشون حرکت کردم از شدت استرس بدنم میلرزید با اینکه میدونستم کاری باهام ندارن ولی شب جنگل ترسناک بود

احساس میکردم زمین زیر پایم به سرعت میچرخد به طور حتم میتوانم بگویم که طی العرض کردم

تقریبا به وسطای جنگل رسیدیم که ایسادن منم جلوتر نرفتم

به اطرافم نگاه کردم کلبه ای زیبا کنار برکه ای آب به زیبایی می درخشید با این که هوا تاریک بود ولی زلالی آب نمایان بود نوری از داخل کلبه به بیرون میرسید

رو به سایه یه گفتم ـ چرا منو اینجا آوردین؟

دوباره همون صدای عجیب ـ وقتش رسیده میخواد تو رو ببینه

هوا تاریک شده بود اما به یک باره تاریکتر شد گرمایی عجیب همه جا را گرفت عرق از سر و رویم میچکید نفس کشیدنم سخت شده بود ولی با دیدن فرد روبرویم نفس کشیدن از یادم رفت پایم سست شد و با زانو بر زمین افتادم سوزش زانویم در برابر وحشتی که همه ی وجودم را گرفته بود هیچ بود به سختی روی زمین نشستم و سعی کردم خودم رو کمی عقب بکشم ولی توان حرکت نداشتم بدنم بی حس شده بود

بلندیش از تیر چراغ برق هم بیشتر بود هیکلی پر داشت و جز سیاهی چیزی از چهراش معلوم نبود

بدون حرکت روبرویم ایستاده بود فکر کنم خوب مرا میشناخت چون کوچکترین حرکتش برابر میشد با جان دادنم ولی دیگر توان نگه داشتن خودم را نداشتم چشمانم بسته شد و از هوش رفتم

دختری با چشمان سرخ

دوستان چون از این بعد بقیه پارتا از این جا میاد پارت اول و دوم و پارت جدید« سوم »رو تو این فصل میزارم

پارت اول

پشت بوته ای قایم شوم آهسته آهسته چهار دست و پا بدون صدایی کمی خودم رو جلو کشیدم ولی دیر شد منو دید و شروع به دویدن کرد با تمام سرعتم به دنبالش دویدم کمتر از یک دقیقه گرفتمش

وای چقد نازه چه گوشای مخملی خوشگلی داره

خیلی نرم و دوست داشتنیه

چشاشو چقد تو مظلومی دل منو بردی که

ـ آسا

با صدای مامان زری به طرفش برگشتم

ـ دختر باز تو افتادی دنبال خرگوشا بیا بریم داره دیر میشه

خرگوش تپلوی نازم رو به بوس کردم و روزمین گذاشتم برو پیش مامانت کوچولو

با مامان زری به طرف خونه حرکت کردیم به پشت سرم نگاه کردم دنبالم بودن همیشه فاصله شون رو حفظ می کردن ولی طی هجده سال عمرم برای یک ساعت هم ولم نکردن پنج تا سایه که همیشه برام حکم یه نگهبان رو داشتن حتی چندین بار جونم رو از دست حیوانات وحشی نجات دادن

چندین بار خواستم بهشون نزدیک بشم تا بفهمم چرا همیشه همراهمن ولی ازم فاصله میگرفتن و نمیتونستم بهشون نزدیک بشم

انگار یه قانون بود که بیشتر از از این فاصله نمی تونستن به من نزدیک بشن

دیگه بهشون عادت کرده بودم از این موضوع به مامان زری چیزی نگفتم خودم به اندازه ی کافی عجیب هستم با این چشای قرمز نمیخواستم بیشتر از این ذهنش رو درگیر کنم

ولی چند شبه خوابهای عجیبی میبینم که خبر اومدن کسی رو بهم میدن شخصی که منو از سردرگمی در میاره شخصی که خود واقعیم رو بهم نشون میده

این خوابا باعث شده هر لحظه منتظر اتفاقی باشم بیشتر از قبل به اطرافم توجه میکنم کمی دلشوره دارم احساسم میگه روزای خوشی که با مامان زری بوده داره تموم میشه

ـ دختر کجایی دارم صدات میکنم

ـ بله مامان

ـ دخترم فردا یکی از اقوامای دورمون از تهران میخواد بیاد خونه باش چرا تو همش تو جنگل پلاسی؟

ـ باشه مامان

خیلی خوب میدونستم این اقوام دور کیا هستن شاید عجیب باشه ولی همه خاطراتم از نوزادی مثل یه فیلم از جلوی چشام حرکت میکنه حتی چهره ی پدر ومادر واقعیم رو به یاد دارم شاید حق دارن منو دختر شیطان بدونن خودمم کم کم دارم به همین نتیجه میرسم که یه آدم عادی نبیستم

به اتاق کوچیک خوشگلم رفتم سایه ها پشت پنجره بودن هیچ وقت به اتاقم وارد نمی شدن

آخرش که میفهمم شما کی هستین

پارت دوم

شالم رو از سرم برداشتم وموهای خرمایی مایل به قرمزم رو باز کردم و آزادانه دودم ریختم لباسهایی که حسابی خاکی شده بود رو از تنم کندم و با یه نشونه گیری دقیق گوشه اتاق انداختم با لباسی راحت از اتاق بیرون رفتم

ـ آسا

چرا مامان این طوری صدام میکنه آهسته و درگوشی بود ولی تو کل خونه می پیچید نمیدونم چرا قلبم شروع به کوبیدن به سینه ام کرد

ـ چیه مامان کاری داشتی؟

ـ نه مادر

مطمعن بودم صدای مامان نیست ولی دلم میخواست خودم رو گول بزنم به خاطر همین دوباره ازش پرسیدم

ـ پس چرا صدام زدی؟

ـ کی صدات زدم مادر؟ حتما خیالاتی شدی

ـ آسا

ـ آسا

امشب قصد کشتن منودارن ؟ این صدایِ کیه؟

چرا تمومش نمی کنه؟

ـ آسا بیا بیرون

چـی؟ عمراً برم مگه دیونم؟ اصلا نگهبانای من کجا رفتن؟

به طرف پنجره رفتم اونجا بودن یه کم دلم آروم گرفت ولی متوجه شدم به طرف من حرکت میکنن یعنی چی شده ؟ اشاره کردن به دنبالشون برم یعنی صدای اونا بود؟ این وق غروب کجا برم آخه؟

از خونه خارج شدم به طرف جنگل حرکت کردن

خدای من تا ده دقیقه دیگه هوا تاریک میشه شبا از جنگل میترسم چه کنم؟

به اجبار دنبالشون حرکت کردم از شدت استرس بدنم میلرزید با این که میدونستم کاری باهام ندارن ولی شب جنگل ترسناک بود

احساس میکردم زمین به زیر پایم به سرعت میچرخد به طور حتم مبتوانم بگویم کی طی العرض کردم تقریبابه وسطای جنگل رسیدیم که ایستادن منم جلوتر نرفتم

به اطرافم نگاه کردم کلبه ای زیبا کنار برکه ای آب به زیبایی میدرخشید با آنکه هوا تاریک بود ولی زلالی آب نمایان بود نوری از داخل کلبه به بیرون میرسید

رو به سایه گفتم ـ چرا منو اینجا آوردین؟

دوباره با همون صدای عجیب ـ وقتش رسیده میخواد تو رو ببینه

هوا تاریک شده بود اما به یک باره تاریکتر شد گرمایی عجیب همه جا را گرفت عرق از سر و رویم میچکید نفس کشیدنم سخت شده بود ولی با دیدن فرد روبرویم نفس کشیدن از یادم رفت پایم سست شد و با زانو به زمین افتادم سوزش زانویم دربرابر وحشتی که همه وجودم را گرفته بود هیچ بود

به سختی روی زمین نشستم و سعی کردم خودم را عقب بکشم ولی توان حرکت نداشتم بدنم بی حس شده بود

بلندیش از تیر چراغ برق هم بیشتر بود هیکلی پر داست وجز سیاهی چیزی از چهراش معلوم نبود بدون حرکت جلویم ایستاده بود فکر کنم خوب مرا میشناخت چون کوچکترین حرکتش برابر بود با جان دادنم ولی دیگر توان نگه داشتن خودم را ندشتم چشمانم را بستم واز هوش رفتم

پارت سوم

نور شدیدی چشام رو اذیت میکرد جا به جا شدم و پشتم را به نور کردم ولی باز نور به چشمم می خورد آرام چشانم رو باز کردم این جا که اتاق من نیست! کلبه ای زیبا با همه وسایل مورد نیاز برای زندگی

نور خورشید از شکاف های دیوار خودش را به داخل کلبه میرساند از روی تخت زیبایی که معلوم بود من اولین نفر هستم که پتو و دُشکش رو استفاده میکنم بلند شدم و خودم رو به میز پر از خوراکی رساندم

به به شکم جان چه خوش به حالت شد ، بعد از خوردن تا حد ترکیدن بلاخره مغزم شروع به کار کرد من اینجا چه میکنم؟

از کلبه بیرون رفتم اینجای جنگل را تا به حال ندیده بودم واقعا زیبا بود

راش و بلوط و افرا سر بر هم گذاشته بودند نارون و انجیر به هم فخر می فروختند

شمشاد و گنجشکک با تو حرف می زدند چقدر دلنشین و رویایی

اتفاقهای دیشب را به یاد آوردم قلبم ایستاد خدا کنه دیگه او را نبینم ، به اطرافم نگاه کردم خبری از سایه ها نبود مامان زری دیشب رو چطور گذرونده باید به خانه برگردم اما از کدام طرف؟

اصلا چقد با خونه فاصله دادم؟ چرا منو اینجا آورون؟

حالا کجا رفتن اونا که منو ول نمی کردن؟

تصمیم گرفتم خودم راه برگشتن رو پیدا کنم راه افتادم یک ساعتی مستقیم حرکت کردم ولی با چیزی که در روبرویم دیدم شکه شدم دوباره کلبه جلویم بود اونا نمیخوان من از اینجا برم ولی من باز تلاشم رو میکنم دوباره راه افتادم هنوز چند قدم برنداشته بودم که سایه ها جلویم قرار گرفتند

ـ چرا منو اینجا آوردین؟ باید برگردم مامان زری تا الان نگرانم شده

سایه ـ باید با هــام حرف بزنی.

ـ ها هام دیگه کیه نکنه نکنه اونو میگین ؟ نمیشه شما بگین چیکار داره؟ درسته صداتون تعریفی نداره ولی از قیافه اون که بهتره اصلا چرا اون اینقد گندس شما کوچیک نمیشد قد شما بود؟

چرا جواب نمی دین؟

سایه ـ چون ماتغییر قیافه دادیم

ـ هــ.....ا ...یعـ.....نی شما هم گنده .....این؟

سایه ـ آره

اگه مشکلت قیافه منه پس دیگه نباید بترسی؟

به طرف صدا برگشتم پسری چهارشونه و هیکلی بود

ـ تو کی هستی؟

پسر ـ هام

رنگم پرید این که همون گندهست

ـ خوب با من چیکار داری؟

قدمی جلو گذاشت

ـ نه همون جا وایسا

هام ـ اگه می خواستم آزاری بهت برسونم این همه سال ازت مراقبت نمیکردم

ـ تو چی هستی؟ چرا ازم مراقبت کردی؟

هام ـ من پسر ابلیس بزرگم به واسطه دو پدر به او میرسم

ـ پسر ابلیس ؟ چرا باید پسر ابلیس از من مراقبت کنه؟ نکنه من واقعاً دختر شیطانم؟

هام ـ نه دختر شیطان نیستی ولی برگزیده شده ای برای کاری بزرگ.

ـ چه کاری؟ چه کسی منو انتخاب کرده؟

هام ـ من انتخابت کردم و حالا میخوام نیروهایی که با اون به هدفت میرسی رو بهت بدم.

ـ چه هدفی ؟

هام ـ تو باید با طرطبه و گروهش بجنگی.

ـ این دیگه کیه؟

هام ـ خواهرمه

ـ چرا میخوای با خواهرت بجنگی؟

هام ـ چون اون میخواد همه انسانها رو نابود کنه

ـ و چرا تو نمی خوای کمکش کنی؟

دوستان نظرتون رو بگین و اگه مشکلی داره راهنماییم کنین

پارت چهارم

هام ـ چون دیگه نمی خوام بد باشم

دوباره قدمی جلو گذاشت

ـ سر جات بمون

هام ـ پس چه طور نیرو ها رو بهت منتقل کنم؟

ـ اصلا چرا خودت باش نمی جنگی؟ تو که خودت قدرتمندی؟

هام ـ من قدرتم با اون برابرِ ولی تو چیزی تو وجودته که با نیریی که من بهت میدم میتونی اونو شکست بدی اما یه مشکل داری و اون ترسته اون برای جنگیدن با تو تغییر شکل نمیده باید به ترست غلبه کنی حالا دست رو به من بده

ـ نه

هام ـ باشه خودت خواستی اگه دست رو میدادی دردش کمتر بود

یک باره جلو اومد و با چشمان سیاهش سرخی چشمانم را نشانه گرفت و کف دستش را روی پیشانیم گذاشت انگار جریان برق از سرم رد شد و به تمام بدنم رسید چشمانم بسته شد همه ی بدنم شروع به لرزیدن کرد بی حس و دردناک روی زمین افتادم

هام ـ از الان به هر کسی دست بزنی ذهنش رو میتونی بخونی با فکرت هر جایی رو خواستی آتیش بزنی قدرت بدنیت از منم بیشتر شده سرعت دویدنت چند برابر شده حالا پاشو نوبت به مرحله دوم رسید

تَرست از الان دیگه نگهبانی نداری چون خودت میتونی از خودت مواظبت کنی ولی اینو بدون که هر لحظه باید مواظب باشی چون نیروهای طرطبه بهت حمله میکنن چند روزی بدن درد داری روز به روز قدرتت بیشتر میشه این چاقو رو داشته باش فقط با فرو کردن این چاقو تو قلبش میتونی اونو بکشی اون نمیدونه که من بهت کمک کردم بهترِ این راز بین منو تو بمونه با من کار داشتی بیا اینجا حالا هم برو خونه مهمون داری

چاقو رو روی زمین گذاشت

تمام مدتی که حرف میزد من روی زمین افتاده بودم و از درد به خود می پیچیدم

ـ من چطور با این درد خونه برم؟

جوابی نداد سرم را بلند کردم کسی نبود

به سختی از از جایم بلند شدم و شروع به راه رفتن کردم کمی که حرکت کردم دردم کمتر شد

با تنی دردناک به خانه رسیدم چند ماشین جلوی درب خانه پارک شده بود در حیاط باز بود وارد شدم دست و رویم را داخل حوض کوچک وسط حیاط شستم آب از سر و رویم میچکید حوصله خشک کردنش را نداشتم درد بدنم کمتر شده بود در خانه را باز کردم و وارد شدم چشمانم خسته بود دلم خواب میخواست سرم را زیر انداختم و راهی اتاقم شدم

ـ آسا اومدی مادر کجا بودی دیشب ؟

به طرف صدا برگشتم چند نفر نشسته بودند در چشمان مادرم زل زدم ـ رفتم دنبال خرگوش راه رو گم کردم

واقعا چه دروغگوی ماهری شدم افرین بر خودم

مادر هنوز با تعجب به من خیره بود ـ چشات چی شده ؟

از سوالش تعجب کردم به بقیه نگاه کردم تو نگاه هشون ترس و شگفتی بود

ـ ببخشید سلام نکردم خیلی خوش آمدین با اجازتون لباسم رو عوض کنم خدمت میرسم

منتظر جواب نموندم و وارد اتاقم شدم خودم رو به آینه رساندم خودم هم تعجب کردم سرخی چشمانم چند برابر شده بود و تضاد زیبایی با سیاهی مژِگانم درست کرده بود و هر چشمی رو جذب خودش میکرد لبخند بدجنسی به خودم زدم و لباسی با مدل مردانه به رنگ سفید و شلوار لی سیاه پوشیدم

موهایم هم جلوی پدر و مادر نیاز به پوشیدن ندارند آنها را به صورت دم اسبی بستم و از اتاق خارج شدم...

پارت پنجم

جلوی پدر و مادر واقعیم نشستم چشمام از خستگی خمار شده بود با فکری پلید لبخندی بر لب نشاندم مستقیم به چشمان مادرم نگاه کردم

ـ مامان زری میگه شما از اقوام دور ما هستید خوشحالم که میبینمتون.

زبانش قفل شده بود و با پشیمانی و ناراحتی نگاهم میکرد ، پدرم به حرف آمد ـ بله دخترم ما هم از دیدن شما خوشحال شدیم

ـ تا به حال شما رو ندیدم شما کی هستین؟

دروغ دوم

پدر ـ بزار خودم رو معرفی کنم من محمد رشیدی و ایشون هم همسرم رها کیان هستن

بعد به پسری که کنارش نشسته و شباهت عجیبی به من داشت اشاره کرد

ـ ایشون هم پسرم آرسام

به خاطر شباهت زیادش بهم خیلی به دلم نشست

و بعد به دختری که کنار آرسام بود و ایشون هم دخترم دُرسا و نامزدش اهورا

البته برادر زادم هم هست و ایشون هم برادرش بردیا

درسا دختری زیبا با چشمان قهوای بود نامزدش هم خوش تیپ و خنده رو بود بردیا شخصی جدی و اخمو بود فقط به گفتن خوشحالم از آشنایتون بسنده کردم

مامان زری ـ دخترم چرا بچه ها رو نمیبری کنار رودخونه

این یعنی برین دنبال نخود سیاه

ـ باشه اگه دوست دارین بریم

همه بلند شدن و دنبالم راه افتادن آرسام خودش رو به من رسوند و با من هم قدم شد

آرسام ـ واقعا جای زیبایی زندگی میکنید.

لبخندی بهش زدم ازش خوشم اومده بود ـ آره مخصوصا جنگلش عالیه

دلم میخواست بدونم اونم چیزی میدونه یا نه ولی نمیتونستم مستقیم ازش بپرسم

به نزدیکیِ رودخونه رسیدیم

ـ رودخونه خیلی عمیقِ هوس شنا نکنید

بردیا بدون توجه به کسی روی تخته سنگی نشست و اخمی عمیق روی چهراش نشاند دقیق و موشکافانه نگاهم میکرد یک لحظه دلم خواست ذهنش رو بخونم درسا کنار اهورا ایستاد و سعی کرد نگاهش که مستقیم به چشمان من بود را منحرف کند

دیگر به انها توجه نکردم نگاهم را به طرف آرسام تغییر دادم طوری با نیش باز خیره ی چشمانم بود انگار موجودی جدید کشف کرده اخم هایم را در هم کردم و گفتم ـ تا به حال چشم قرمز ندیدید؟

اهورا خنده ای کرد و به آرسام گفت ـ خوردیش بابا

آرسام با پر رویی گفت ـ به تو چه!

ـ شباهتت باهام برام عجببه

آرسام به لکنت افتاد ـ ها نه نه کی گفته شبیهیم؟

بردیا ـ راست میگه آرسام خیلی شبیهین

اهورا ـ این شباهت نمیتونه تصادفی باشه

درسا ـ نکنه زری زن دوم بابا باشه؟

ـ افرین ایکیو

پس فقط آرسام موضوع رو میدونه

صدایی عجیب از داخل جنگل توجهم رو جلب کرد و منوبه سمت خودش میکشوند

رو به بچه ها گفتم ـ الان میام شما اینجا باشید

به طرف درختا حرکت کردم چند دقیقه ای راه رفتم اما چیزی نبود

صدای نفس کشیدن عجیبی از پشتم باعث شد که به سرعت به سمت عقب برگردم و صورت گرگی رو درست بیست سانتی صورتم ببینم

از چیزی که دیدم وحشت کردم و برای دفاع از خودم تنها کاری که تونستم انجام بدم کوبیدن ساعد دستم به گردنش بود ولی در کمال نا باوری گرگ از شدت ضربه چند متر آن طرف تر به درختی برخورد کرد صدای شکستن استخوان هاش را شنیدم

سیاه و بزدگ بود تا به حال گرگی به این بزرگی و ترسناکی ندیده بودم

ترس و خوشحالی حس هایی بود که تو اون حالت داشتم ولی به همین زودی دست به کار شدن ؟ خدا کنه به اطرافیام کاری نداشته باشن با این فکر به سرعت دویدم و خودم رو به بچه ها رسوندم خبری نبود

آرسام ـ کجا رفتی یهو ؟

ـ صدایی از جنگل شنیدم رفتم سرکی کشیدم

بردیا ـ حتما چیز های خوبی داره که شبا هم ولش نمیکنی

پشت سرش هم یه پوزخند زد

پسره ی عوضی فکر کنم بدم هام بخوردش یه کم دلم آروم میشه!

آرسام ـ این چه طرز حرف زدنِ بردیا؟

بردیا ـ مگه دروغ می گم چه صدایی که ما نشنیدیم

تو یه حرکت غیر منتظره مچ دستش رو گرفتم و ذهنش رو خوندم سریع دستش رو عقب کشید اخم وحشتناکی کرد و گفت ـ چه کار میکنی دختره ی احمق

ـ بهتره زیاد تر از کپنت حرف نزنی میترسم تو یه لحظه دود شی من خیلی چیزا میدونم که تو نمیدونی فکر کردی چون دوست دخترت همزمان با تو و یه پسر دیگه بوده همه مثل اونن اگه جنگل موندم دلیل خودش رو داره که اصلا به تو مربوط نیست مفهوم شد

چشای هر دو شون پر از تعجب شده بود بردیا دندوناش رو از شدت عصبانیت به هم میسایید ـ تو این چیزا رو از کجا میدونی؟

صدای جیغ درسا به گوشم رسید

ـ درسا کجاست؟

منتظر جواب نموندم و به سمت صدا دویدم

پارت ششم

درسا لبه رودخونه وایساده بود اهورا هم تو آب داشت دست و پا میزد عجیب نیست چون عمق اینجای رودخونه خیلی زیاده کمتر کسی میتونه خودش رو نجات بده

بدون معطلی خودم رو تو آب انداختم و به سمتش شنا کردم اهورا یه باره تو آب فرو رفت به زیر آب شیرجه زدم گرفتمش و کشیدمش بالا راه نفسش باز شد و نفس عمیقی کشید به لبه رودخونه کشیدمش و با یه حرکت از آب انداختمش بیرون درسا خودش رو به اهورا رسوند

خودم هم لبه رودخونه نشستم

اهورا نفسی تازه کرد و گفت ـ زورت خیلی خوبه ها

آرسام و بردیا هم رسیدن

آرسام در حال که نفس نفس میزد گفت ـ دختر چقد تند میدویی

بهش لبخندی زدم و چیزی نگفتم

بردیا ـ اهورا تو آب چه میکردی؟

اهورا ـ پام لیز خورد

آرسام ـ خیلی فرزی

آسا کارت بیسته

بردیا ـ خوب علتش گشتن زیادی تو جنگله

آرسام ـ بردیا تمومش کن

ـ چرا تمومش کنه راست میگه یه دوست پسرم دارم از خانواده ی محترم اجنه اگه دوست دارین بریم باهاش آشناتون کنم

همه به جز بردیا شروع به خنده کردن

ـ من میرم لباس عوض کنم شما هم اینجا نمونید دوست پسرم میاد سراغتون

فکر نکنم دندونی تو دهن بردیا مونده باشه از بس فشارشون داد

اهورا با خنده گفت ـ منم خیسم میام ولی مشتاق شدم دوست پسرت رو ببینم

ـ میدونی آقا اهورا به همه افتخار نمیده

به خونه برگشتیم بعد از جواب پس دادن به مامان زری اجازه ی تعویض لباس صادر شد

این بار یه تیشرت هم رنگ چشام پوشیدم با شلوار سیاه موهام خیس بود شال سیاهی برواشتم و رو سرم انداختم دو طرف شال رو از زیر موهام رد کردم و گره ای زدم و هر دو سر شال رو جلوم انداختم

از اتاقم خارج شدم مامان زری داشت سفره میکشید به کمکش رفتم و برنجا رو کشیدم

ماهی های شکم گرفته رو تو ظرف چیدم و تو سفره گذاشتم

بابا محمد ـ زری خانم چه بوی خوبی به را انداختین دستون درد نکنه

مامان زری در حالی که لیوانا رو می چید گفت ـ نوش جانتون آقا محمد

درسا و اهورا نگاه مشکوکی به هم کردند به فکری که تو سرشون بود پوزخندی زدم

نهار در بین تعارف تیکه پاره کردن صرف شد

دلشوره عجیبی داشتم کاشکی زودتر از این جا میرفتن اگه به خونه حمله کنن چی ؟

اگه فقط مامان زری باشه میتونم یه کاری کنم ولی از این همه آدم چطور محافظت کنم!

فکری به سرم زد باید پیش هام برم !!!

پارت بیست و نهم

بعد از نشون دادن لباسا به مامان به اتاقم رفتم لباسا رو تو کمدم چیدم

سراغ کتابام رفتم ریاضی رو برداشتم و روتخت نشستم

آخی دلم براتون تنگ شده بود ولی نمی دونم چرا دیگه دوس ندارم بخونمتون

کتاب ـ دلت میاد من به این گلی

ـ آره چرا نیاد

وجی ـ حالا من یه چیزی با کتاب هم حرف میزنی؟

ـ چی فکر کردی من با ترک دیوار هم حرف میزنم

در اتاق زده شد ـ بفرمایشین داخل

در باز شد مهرانی اومد تو کنارم رو تخت نشست ـ مهسا چیزِ عمو اینا دارن میان اینجا

ـ خوب بیان

مهران ـ خوب شاید مهرداد هم باشه شایدم قضیه نامزدی رو پیش بکشن!

ـ پس تو اینجا چکاره ای ؟ اگه حرفی از نامزدی زدن دهنشون رو سرویس میکنی اگه نمیتونی بگو خودم انجامش میدم.

مهران ـ نه نه خودم درستش میکنم یه وقت به عمو بی احترامی نکنیا اون مقصر نیست

ـ مهران تو منو این جور شناختی؟ کی به عمو بی احترامی کردم که بار دومم باشه؟ تازه مطمعنم عمو حق رو به من میده

مهران ـ فدات شم منظوری نداشتم همه چیز رو بسپار به خودم

ـ باشه مهرانی

مهران ـ میبینم که میخوای درسات رو شروع کنی

ـ نه بابا داشتم بهش میگفتم دوس ندارم بخونمت

مهران ـ به کی؟

ـ کتاب دیگه!

مهران دستش رو رو پیشونیم گذاشت ـ تبم که نداری پس چرا هزیون میگی

ـ هزیون چیه؟ مگه تو با هیچی حرف نمیزنی؟

مهران ـ مثلا چی؟

ـ مثلا وجدانت یا حس ششمت یا اصلا با بالشت

مهران ـ ها؟

ـ هیچی بابا میگم من امشب چی بپوشم؟

مهران ـ یه لباس پوشیده ولی قشنگ که چش مهرداد دراد

دست مهران رو گرفتم و به سمت کمد رفتم ـ بیا خودت انتخاب کن

مهران کمی گشت و یه پیرهن گلبهی که جنسش حریر بود رو در آورد

یه نگاه به لباسه کردم جلوش مهره دوزی بود دامنش پُرچین تا زیر زانوم بود

ـ وای سلیقت عالیه مهرانی

مهران ـ فدای آجی خوشگلم راستی شالت هم سرت کن جوراب هم بزن

ـ بابا غیرت

مهران رفت بیرون منم بیکار شدم رفتم سراغ گوشیم سیمکارت جدیدم رو انداختم رو گوشی خوب اول از همه به کدوم بیشعور زنگ بزنم اها شراره

اسمش رو از رو گوشی لمس کردم یه بوق دو بوق سه بوق بوق بوق

بچه مثبت قطع کرد دارم برات

براش پیام دادم خانم خوشگله چرا جواب نمیدی

گوشی زنگ خورد ایول جواب دادم ـ سلام شری پرپروکِ خودم خانواده خوبن مامان بابا خوبه اون داداش کلاغت خوبه احوالی نمی پرسی نمیگی مهی زندس مُردس منتظر بودی بیای خاکم کنی؟ کور خوندی تا حلوات رو نپزم نمی خوابم یعنی نمی میرم

حالا چرا حرف نمیزنی

صدا ـ اگه اجازه بدی حرف میزنم خوشحالم به هوش اومدی مهسا خانم الان گوشی رو میدم شراره

جان این پسره دیگه کی بود؟

دوستان خوشحال میشم نظرتون رو در مورد اون رمانم هم بدونم

«دختری با چشمان سرخ»

پارت هفتم

موقعی که همه سرگرم صحبت شدن از خونه زدم بیرون باید تا قبل از تاریک شدن هوا برگردم وارد جنگل شدم چقدر من این جنگل رو دوست دارم خونه ما نزدیک جنگل بود تقریبا از اهالی ده دور بودیم دلیلشم معلومه برای اینکه من تو چشم مردم نباشم برای همین سرگرمی من فقط جنگل بود

بعد از یه ربع به کلبه رسیدم کسی نبود با صدای بلند اسمش رو صدا زدم

ـ هـــام

ـ هـــام

از داخل کلبه اومد بیرون البته به شکل آدمیزاد

هام ـ برای مشکلت راه هل دارم نترس

خودم رو بهش رسوندم دیگه ازش نمی ترسیدم

ـ راست میگی؟

هام ـ این نوشته رو در خونتون چال کن دیگه نمیتونن وارد خونه بشن ولی اونا گیر افتادن دیگه نمیتونن از اون خونه برن

ـ یعنی چی؟

هام ـ یعنی خانوادت رو دیدن و الان دشمنشون حساب میشن

اومد جلو و دستام رو گرفت احساس کردم نیرویی داره وارد بدنم میشه ولی دردی نداشت

ـ چیکار میکنی چرا درد نداره؟

هام ـ کاری میکنم که بتونی نیرو هات رو به بقیه انتقال بدی ولی اونا نمیتونن زیاد قوی بشن

اینکه درد ندادی هم دلیلش قوی شدنته

ـ پس دوست پسرت اینه

به سمت صدا برگشتم هنوز دستم تو دست هام بود

بردیا با پوزخندی عمیق نگام میکرد

پسره ی فضول تعقیبم کرده چرا هام چیزی نفهمید

هام ـ من فهمیدم خودم خواستم تا اینجا بیاد

ـ چرا ؟

لبخندی شیطانی بر لباش نشست همه چیز رو از نگاهش گرفتم با لبخند و چشمایی که از شادی برق میزد به بردیا نگاه کردم لبخندم رو که دید پوزخندش محو شد و تعجب تو چهرش نمایان شد

هام ـ اون دیر یا زود همه چیز رو میفهمه چه بهتر که الان بهش بگیم باید شکل واقعی من رو ببینه

کمی ترسیدم ولی نه به اندازه ی دفعه قبل

هام ـ برای خودت هم بهتره باید بتونی به ترست غلبه کنی الان من به شکل اصلیم در میام تو هم باید باهام بجنگی در واقع یه نوع تمرین محسوب میشه

از من دور شد وبه شکل اصلی خودش در اومد ترسم خیلی کم شده بود

به بردیا نگاه کردم نبود کجا رفت؟

کمی اون طرف تر روی زمین افتاده بود

حیف شد دلم میخواست غش کردنش رو ببینم

به سمت هام برگشتم سعی کردم ترسم رو کنار بزارم

ـ ببین احیانا به این فکر نکردی که من چه طور باید باهات بجنگم؟ خواهرتم هم قد خودته دیگه؟

هام ـ تو باید برای جنگ با طرطبه تبدیل بشی؟

ـ ها چطور ؟ اصلا به چی تبدیل بشم؟

هام ـ چشات رو ببند تو به یه خرس بزرگ تبدیل میشی

ـ نمیشه به پلنگ تبدیل بشم من اونو بیشتر دوست دارم

هام ـ نه زود چشات رو ببند و به خرس فکر کن و تبدیل شو

چشام رو بستم و به خرس فکر کردم چشام رو که باز کردم قد هام بودم و تبدیل به یه خرس بزرگ شده بودم

هام ـ خوبه نمیخوام بجنگیم فقط می خواستم تبدیل شدن رو یاد بگیری و ترست بریزِ موقع جنگ به صورتش ضربه بزن تا عصبی بشه چون تو اون حالت شکست دادنش آسون ترِ ولی باید حواست رو جمع کنی چون ضربه هاش قوی تر میشه در اولین فرصت چاقو رو تو قلبش بزن

انتظار نداشته باش به این زودی با طرطبه روبه رو بشی چون تا نیرو داره خودش جلو نمیاد بهترِ همه چیز رو به خانوادت بگی تا اگه خواستن بیرون برن تو باهاشون باشی

دوستان خواستم توضیحی در مورد هام بدم

« شحصیت و اسمِ هام و طرطبه واقعی هست در اصل هام تنها فرزند شیطانِ که توبه کرده و طرطبه هم یکی از دختران شیطانِ»

پارت هشتم

هام دوباره غیب شد من موندم و این پسر عمو ی فضول

ـ تقصیر خودته اگه فضولی نمیکردی این طور نمیشد

ـ بردیا

ـ اهای بردیا پاشو دیگه دوست پسرم رفت

بازم تکون نخورد نمرده باشه !

نبضش رو گرفتم میزد به اجبار بلندش کردم و رو دوشم انداختمش پاهاشم سفت گرفتم که از اون وری نیفته

هیچ وقت فکر نمیکردم همچین گوریلی رو بزارم رو روشم وزنش راحت دوبرابر من بود ولی حمل کردنش اصلا روم فشار نمی آورد

حالا چی کار کنم ببرمش خونه یا صبر کنم به هوش بیاد؟ اصلا به مامان چی بگم ؟

تصمیم گرفتم برم کنار رودخانه و آب بریزم روش تا هوش بیاد پا تند کردم و تو پنج دقیقه خودم رو رسوندم

رو زمین کنار رودخونه گذاشتمش

ـ بردیا

ـ پاشو دیگه اَه

یه مشت آب رو صودتش پاشیدم که از جا پرید و به اطرافش نگاه کرد

منو که دید کمی خودش رو جمع کرد و با همون اخم همیشگیش گفت ـ کی من رو اینجا آود؟

ـ خوب معلومه هام جونم آوردتت

و یه پوز خند بهش زدم هیچ وقت فکر نمی کردم یه پوزخند اینقد جیگرم رو حال بیاره

ـ حالا هم پاشو بریم اینجا خطر ناکه

بلند شد و با همون اخلاق نچسبش گفت ـ لازم نکرده توبه من دستور بدی

ـ به خاطر خودت میگم هر جور راحتی

جلو تر راه افتادم ولی دنبالم نیومد به من چه بمونه تا گرگا تیکه پارش کنن فاصله زیادی ازش دور شده بودم به پشت سرم نگاه کردم نبود پسره ی کله شق

سر جام وایساده بودم که صدای دادی بلند شد بردیا مثل جت به طرفم میومد و داد میزد ـ گـــــــــرگ فرار کن بدووووووووووو

و از کنارم دور شد دو گرگ بزرگ خودشون رو به من رسوندن یکیشون با پَرشی خودش رو روم انداخت با پا لگدی به شکمش زدم و از خودم دورش کردم به طرف گرگ بعدی دویدم و با پا به گرنش کوبیدم فقط با یک ضربه از پا در اومدن ولی جالبش اینجا بود که وقتی رو زمین میافتادن غیب میشدن

به سرعت خودم رو به خونه رسوندم و وردِ رو در حیاط چال کردم تا نتونن وارد خونه بشن

این چی بود چالش کردی؟

به طرف صدا برگشتم

بردیا ـ اینجا چه خبرِ ؟ شما چه طور اینجا زندگی میکنین؟

ـ بیا تو بیرون خطرناکه

وارد حیاط شدم این بار به حرفم گوش گرفت و سریع وارد شد

در حال رو باز کردم و وارد شدم

مامان زری به طرفم اومد و گفت ـ کجا بودین شما؟

بردیا خودش رو روی مبل انداخت و گفت بزارین من براتون تعریف کنم زری خانم دخترتون با یه جن در ارتباطِ خودم جنه رو با چش خودم دیدم

مامان زری یکی زد تو صورتش و گفت خدا مرگم بده راست میگه دخترم؟

بردیا دوباره دهنش باز شد ـ معلومه راست میگم تازه الان چند تا گرگ هم دنبالم میکردن شما چه طور اینحا زندگی میکنید؟بهتره زودتر از اینجا بریم!

مامان زری ـ اینجا که گرگ نداشت! آسا چرا حرف نمیزنی؟

یه چش غره به بردیا رفتم و گفتم ـ فکر خارج شدن از در به سرتون نزنه خارج شدن از اینجا برابرِ با مُرون

به طرف اتاقم رفتم و همه رو با دهنی باز تنها گذاشتم به حموم ته راهرو رفتم و دوشی گرفتم چون نمیتونستم با حوله بیرون برم همون جا لباس پوشیدم حوله رو دور موهام کردم و بیرون اومدم

به اتاقم رفتم خیسی موهام رو با حوله گرفتم و خشکشون کردم

اگه همش تو خونه باشم که نمیتونم باهاشون بجنگم بهتر به کلبه جنگلی برم و مدتی اونجا بمونم ولی مامان اجازه میده؟

بلند شدم و پیش بقیه رفتم

مامان زری با اخم نگام میکرد ـ آسا بردیا چی میگه تو با یه جن دوستی؟

پسره ی دهن لق دیگه چی بش گفته!

ـ ببینید باید یه چیزایی بهتون بگم کسی که من تو جنگل دیدم اسمش هامِ و دوست پسرم هم نیست فقط برای اینکه بهم نیروی جنگیدن با یه دشمن رو بده باهام دوست شد شما هم فقط تو این خونه در امانید تنهایی از خونه بیرون نرید من به جنگل میرم و باهاشون میجنگم

آرسام ـ چی میگی چه طور میخوای با حیونی مثل گرگ بجنگی؟ اصلا چرا دنبالتن؟

ـ با نیرویی که هام بهم داده