رمان بی تاب سند به قلم میم.گل

ژانر : #عاشقانه #جنایی #تخیلی

خلاصه :

همه چیز از یه ماموریت شروع شد...از همون شبی که چهره جذابشو دیدم! و زندگی ناجوانمردانه روی مدار دلتنگی ثابت موند!

میدونی بدتر از تحمل دلتنگی چی میتونه باشه؟؟اینکه به چشم خودت،عذاب کشیدنش رو ببینی...اون موقعست که حاضری از خودت و زندگیت بگذری و دست به هرکاری بزنی تا نجاتش بدی....

بازم یه روز جمعه ی دیگه...وای که چقدر دلم براش تنگ شده.وارد گوگل شدم و آدرس مورد نظرمو وارد کردم.چت روم مورد علاقم....رفتم تو کلبه همیشگی و منتظرش شدم.تو این فاصله خودمو خدمتتون معرفی میکنم.اسم من واهیلا به معنی بی تاب،بی قرار با ریشه گلیکیهستش البته خودم دوسش ندارم.آخه هرکس اسممو میشنوه با تعجب نگاه میکنه خب حقم دارن آخه من خودم تاحالا کسیو ندیدم اسمش مثل من باشه وقتیم از مامان می پرسم چرا اسممو گذاشتین واهیلا میگه دنبال اسم گیلکی میگشتیم این بهترینش بود....بگذریم16 سالمه و اهل رشتم...با اینکه جاده هاش خرابه بعضیاشونم بی اعصابن ولی مردمش خون گرمن و آب و هواشم عالیه.من تک فرزندم.اما فکر نمیکنم که لوس یا خل دیوونه باشم:)...مثل همیشه ناخودآگاه هماهنگ بودیم...من اول شروع کردم:

_سلاااااااام عزیزم

_سلاااام عشقمممم خوبیی؟؟کی اومدی؟

_ ده دقیقست.مرسیی تو خوبی؟؟

_فدات...این هفته چیکار کردی؟

_هیچی کار خاصی نبود منتظر آخرهفته بودیم دیگه...فقط اینکه مسابقه رو بردیم:)

_آفریییین خیلی عالیههه

_تو چه خبر

_هیچی باو...عاشق شدم....

_ وا عاشقکی؟

_تواین فیلم کره ای یه دکتر هست انقدرررر جذابه دوست دارم برم خواستگاریش.......

_بنظرت میشه؟؟

_ووییییی این که من برم خواستگاریش ومزدوج بشیم؟؟؟

_نه عزیزم.....اینکه خدا به تو یه عقل درست وحسابی بده به منم یه پول گنده

_خف کار کن بابا.....منو بگو از عشق دیرینم برای یه انتر سخن میگم

_اوفففففف توادم نمیشی

-مودونم

حرفامون که تموم شد گوشی رو سریع بردم گذاشتم شارژ اووف ما چقدر حرف میزنیم که شارژم تموم شده..

_واهییییییل

اوه اوه شانس آوردم گوشی کنارم نیستا وگرنه الان دوساعت جلسه پند و اندرز داشتیم

_بله مامان جان؟

_بیا خاله داره سفره ناهار پهن میکنه کمک کن

_باشه الان

ما تقریبا همه آخر هفته ها میریم خونه مادرجون چون پدربزرگ و مادربزرگ پدریم فوت کردن..همین یه مادرجونو دارم که آقاجونم تو جنگ شهید شده بود.اه چقد ناراحتم که زود تموم شد آخرهفته انگار همین دیروز بودا اومدیم خونه مادرجون...ای وای خاک تو سرم خو معلومه همین دیروز بود بسلامتی عقلمو از دست دادم.

_به چی لبخند ژکوند میزنی؟

_هیچی مامان

_خب این دیسو بگیر دیگه دستم شکست....بعد زیر لب گفت:یه بچه داشتیم اینم خنگ شد رفت

_عه اصلا ندیدم بده ببرم..

بعدشم یه لبخند دندون نما زدم و در رفتم.بعد از نهار یه بالشتک و پتومسافرتی برداشتم و نزدیک در هال دراز کشیدم و رفتم تو فکر...الان ما توی بهمن هستیم...یعنی حدود یک ساله که من با حامد دوستم..یه ساله که واسم مهم شده و از اول مهر که مدرسه ها شروع شد و تصمیم گرفتیم فقط آخرهفته ها حرف بزنیم همش منتظرم...فکرم شدید درگیرش شده...من اینو نمیخواستم..وقتی دوران راهنمایی با یکی دوست شدم و مادرم فهمید و گوشیمو گرفت..وقتی بعد از 6 ماه بهش پیام دادم محل سگ بهم نزاشت..اینا خیلی عذابم دادن..من یه دختر شکننده بودم و خب اولین باری بود که با یه پسر دوست شدم و دقیقا تو زمانی که دل بستگی خیلی زیاده..خندم میگیره..چقد خر بودما آخه واقعا چی کم داشتم رفتم دوست شدم..بعدش دیگه تصمیم گرفتم به هیچکس دل نبندم و با هیچکی دوست نشم که تا حدودی هم موفق بودم...تا اینکه پارسال یه پسری اومد چت روم که همسن خودم بود و حسابی شوخ...خب به عنوان یه دوست معمولی قبولش داشتم..اهل تهران بود و واقعا نسبت به پسرای هم سن و سالش بیشتر میفهمید..انگار شعور ذاتی داشت.خلاصه اینکه اونجا با دختری آشنا شد که عید بعد از اینکه رفت مسافرت و برگشت دید ای دل غافل دختره تو همون چت روم با یه پسره دیگه دوست شده.وای که بیچاره چقدر ناراحت بود...من رفتم کنارش کمکش کردم رو پای خودش وایسه طرفشو گرفتم که خودم گرفتار شدم...بعد از یه مدت که ما کلی صمیمی شدیم نشستم یه ذره فکر کردم گفتم آخه منکه آدم دم دمی مزاجی هستم...تازه فقط16 سالمه عین خرا رفتم عاشق یکی شدم آخه مگه من الاغ به خودم قول نداده بودم دور دوستیو خط بکشم...همیشه به این فکر میکنم که وقتی هیچ نقطه مشترکی به جز علاقه بین خودمون نمیتونم پیدا کنم خب بهتره بیشتر نمونم که بعد عذابش بیشتر باشه..مثلا اون تهرانه من رشتم اون خانوادشم به خانواده من نمیخورد...اصلا همه اینا به کنار از خودم مطمئن نبودم..چون من به این معتقدم حداقل تا وقتی با کسی دوستیم باید بهش وفادار باشیم دیگه...ولی من همش دنبال آزادی هستم چطور باهاش میمونم آخه....اینقدر فکر و خیال کردم که خوابم برد...به یکباره دیدم زمین و زمان داره زیر و رو میشه با ترس چشامو وا کردم دیدم افراد خانواده هرکدوم دارن یه طرف میرن.پرسیدم

_چی شدههه زلزله اومدههه؟؟وااای ماماااان

_یامان بیشور چرا داد میزنی پتو رو جمع کن برو لباس بپوش عمه خانوم از خونه عمو داره میاد.

من بدون معطلی حرف مامانو گوش کردم خونه عمو یه ویلایی بود که هروقت از تهران میومدن اونجا بودن و عمه خانوم هم از 10 باری که اونا میمومدن یه بار همراهشون میومد...ایشون بزرگ خاندان پدربزرگم هستن..و از نظر ایشون ماها شلخته ترین و بی ایمان ترین آدمای خاندانیم.خب چیکار کنیم فقط روزای تعطیلو میایم اینجا اونم به مرتب بودن همه چیز فکر کنیم؟!مادربزرگمم که بیچاره پیر شده نمیتونه زیاد کار کنه.خلاصه رفتم یه لباس مثلا آراسته و با حجاب پوشیدم اومدم بیرون.همینکه خاله آخرین آشغال ریخته روی کاناپه رو برد آشپزخونه زنگو زدن و ما همگی یه لبخند برای این دقتمون زدیم.

درو باز کردیم و دیدیم بله عمه خانوم و پسرا و دختراش با همسراشون و نوه ها و نتیجه ها که اصن نمیتونم نام ببرم اومدن داخل...اولین کاری که کرد گوشه حیاطو نگاه کرد وای خاک بر سرم اون همه رخت و لباس کهنه اون کنار چیکار میکنه.هیچی دیگه یه چش غره زدو اومد داخل یه سلام بلند گفت ما همه جوابشو دادیم رفت پیش مادرجونو روبوسی کرد و کنارش نشست._خب رقیه خانوم کارا خوب پیش میره؟

_الحمد لله.شما خوب ایسید؟(مادربزرگم یکم فارسی حرف زدنش مشکل داره بیشتر گیلکی صحبت میکنه)

_قربون شما ممنون.سمیه جان اون هدیه رو بیار

دخترش سمیه خانوم هدیه رو آورد که ما همه میدونستیم مثل همیشه روسریه ولی خب هرچه از دوست رسد نکوست دیگه نه؟!خلاصه مادرجون کلی تشکر کرد.من گفتم _عمه خانوم دخترعمه شادی اینا نیومدن؟

_نه آقا سامان کارای شرکتش زیاد بود نشد بیان.

آها پس بگو چرا نیومدن..آخه اونا نصفه عمرشونو میومدن اینجا..دوتا دختر دارن به اسم لاله که دانشجوی پزشکیه و نگار که همسن منه و دوست صمیمیم از یک سالگی...با اینکه کلا با این خاندان راحت نیستم ولی دخترعمه شادی رو دوست دارم.هعی دلم برای نگار تنگ شده یادش بخیر تابستون رفته بودیم چندتا گروه تلگرام وای وای چقدر ما دعوا راه مینداختیم بچه های گپ میوفتادن به جون هم ما هرهر میخندیدیم بهشون...اصن تابستونا و عیدا من و نگار و لاله و مهسا دخترعموم که همسن لاله هستش همش باهمیم.بقیه جوونا زیاد صمیمی نمیشن...با این دوتا خواهرم صمیمی شدنمون یه جورایی تقدیر بود.

عمه بزرگمون که میخواستن حرف بزنن همه ساکت شدن

_رقیه جان ایندفعه اومدم اینجا تا سهم ارثیه از اون زمین همتون که دست من مونده بود بهتون برگردونم..نمیدونم چقدر زنده باشم

_این چه حرفی ایسه خاخور جان زنده بیبی تی سایه امی سره جور(این چ حرفیه خواهر زنده باشی سایت بالاسرمون)

_ممنون پیش بقیه هم میخوام برم ولی چون شما سید خدا هستی و احترامت واجبه همیشه اول باید بیایم پیش شما.

خب بحمدالله ایندفعه بخیر گذشت و به قصد نصیحت کردن خانواده ما نیومده بودن.وقتی همشون رفتن همه ترکیدم از خنده.خاله میمینت در اتاقشو قفل کرده بود کلیدم گذاشته بود جیبش که اعجوبه های عمه خانوم نرن داخلش بعد شلم شوربا رو ببینن ضایع شیم..خاله لیلی(سومین خاله)دم اتاق کوچولو نشسته بود که کسی نره.خاله گلابم نتونسته بود روسری پیدا کنه چادر گل گلی مادرجونو گذاشته بود سرش...سیما (دخترخاله بزرگم)هم که ملیکا دخترکوچولو و نازشو نگه داشته بود.اینگونه شد که کلا من و مامان و پیمان برادر سیما که دوسال ازم کوچیکتره)و سارا (دختر خاله لیلی که سوم ابتداییه پذیرایی کردیم پذیرایی به کنار رفتم نشستم رو مبل حس کردم دارن بهم آمپول میزنن از ترس تا موقع رفتنشون پانشدم که نبینن شاید چیز ضایعی باشه وقتی بلند شدم دیدم نشستم رو عروسک ملیکا که یه شیشه شیر دستشه آخ ای خدا اینو چرا ندیدیم ووویی داغون شدم.

غروب بابا اومد دنبالمون برگشتیم خونه.بعد از اینکه با حامد چت کردم و کلی فکر و خیالای همیشگی گرفتم خوابیدم..

_وای که چقد سخته کله سحر مجبور شی از خواب پاشی این چه زندگیه اه خسته شدم.

همینطور که غرغر میکردم رفتم دسشویی لباس پوشیدم با سرویس رفتم مدرسه بازم که امتحان داریم من نخوندم خسته نباشم واقعا.قبل از کلاس امتحانو خوندم شانس آوردم سخت نگرفت.روشنک دوست صمیمیمه واقعا عاشقشم خیلی دوسش دارم ولی نمیگم...کلا مدلم اینه که احساساتمو زیاد بروز نمیدم با هیچکیم صمیمی نمیشم اصن یه گند دماغی هستم اونورش ناپیدا...اونم میدونه چقد دوسش دارم چون ثابت میکنم همیشه.خلاصه مدرسه که تموم شد ساعت2وقتی رسیدم خونه عین جت نهار خوردم لباس پوشیدم ساعت 3 کلاسم شروع میشه دیگه با سلام صلوات که برسم رفتم دیدم ای وای بدبخت شدم رفت.مربی اومده بچه هام دارن گرم میکنن...پاورچین پاورچین میخواستم رد شم برم تو رختکن که یهو پخش زمین شدم.وای آخ چه بد زد دماغم ماماااان. برگشتم سمتش و با دهن گشاد خندیدم گفتم_عه وا سلام سونی جون خوبید؟

_مرض سونی جون بازم که دیرکردی؟

_خب مدرسه داشتم آخه

_یا این ساعتو انتخاب نکن یا ناهار کوفت نکن صدبار بهت گفتم

_باشه ببخشید میشه لباس عوض کنم؟

_برو عوض کن بیا تنبیه داری.

با ترس نگاش کردم که راهشو گرفت و رفت پیش بچه ها.ای بابا خو حالا یه بار...چمیدونم چندبار دیر اومدم دیگه درک نمیکننا...منکه هنوز نشستم اه.آروم آروم بلند شدم آخه بگو اینم فنه من میخوام یاد بگیرم همه آدمای اینجا خطرناکن از جمله مربی.رفتم لباس عوض کردم و فکر کردم به این چند ماه...حسابش از دستم در رفته که چندبار رفتیم اردو کوچکترین تعطیلی و حتی بیشتر آخر هفته ها درگیر بودیم...واقعا خسته شدم از اینهمه تمرین.رفتم با مظلوم ترین حالت ممکن کنار بقیه وایسادم.تا میخواستم گرم کنم صدام زد _بیا اینجا ببینم

_ای به خشکی شانس

_چیزی گفتی؟

_نه خانوم من چیزی نگفتم که

_آره مشخصه. همه خوب گوش کنید امروز بجای حریف تمرینیاتون(مجسمه های اسنفجی)همه به واهیل ضربه میزنید.

این چی چی گفت؟یا خدا با وحشت برگشتم سمتش.بچه ها هم همه با ترحم نگام میکردن.یادمه یه بار به یکی از بچه ها همین تنبیهو داد بدبخت یه هفته بخاطر شکستگی دندش بیمارستان بستری بود.گفتم

_عه خانوم توروخدا این خیلی سنگینه واسه 5 دقیقه دیر کردن

_اولین بارت نیست چنددفعه اخطار داده بودم.حالا حرف نباشه همه به صف شید توهم جلوشون بایست.

توی اون یک ساعت رسما نابود شدم.هرکسی هم که لطف میکرد آروم میزد 30 تا شنا تنبیهش بود.هرچی فن کاراته و تکواندو بلد بودن سر من بدبخت خالی کردن البته تقصیر بچه ها نبودا اجازه نداشتن کمکم کنن.وقتی گفت کافیه انگار دنیا رو بهم دادن همونجا افتادم.همه بدنم کبود شده بود.حالا با این وضع چجوری برم مدرسه.یهو حس کردم قلبم وایساد جیغ زدم

گفت_چه مرگته وایسا یخ گذاشتم رو صورتت

_ولی خانوم همه جای بدنم همینطوریه

_تو مدرسه فقط صورتتو می بینن.

آها پس بگو فقط به فکر خودشونن که لو نرن اصلا ب فکر من بدبخت نیستن آش و لاش شدم.وقتی برگشتم خونه ساعت 6 بود.مجبور بودم ظاهرسازی کنم چون من با کلی التماس مامان بابا رو راضیشون کرده بودم اجازه بدن تو این جمع وارد بشم اگه احساس میکردن دارم اذیت میشم مطمئنم دیگه نمیزاشتن ادامه بدم..خوب یادمه اولای مهر بود دوتا ماشین معمولی با چندتا خانوم و آقای کاملا عادی اومدن دم خونه با خانوادم حرف زدن خودشونو معرفی کردن از پلیس فتا اومدن بودن با همکاری اینترپل و حزب الله و سازمان مبارزه با هک چندتا از کشور ها مثلNCIانگلستان.همه اینا رو هم ثابت کردن واقعا با مدارکی که داشتن و اطلاعات بابا هم درباره این سازمانا زیاد بود میدونست اونا واقعین.خلاصه میگم.گفتن

_اولین دلیل ما برای انتخاب دخترتون بخاطر سوابق بسیار درخشان و تلاش بی نظیرشما برای کشور و حس انسان دوستیتونه...دومین دلیل اینه که تو تست هوش همگانی ایران دخترتون 97درصد درست زده هوشش بالاست نمراتش عالیه و استخون بندی قوی داره.. بخاطر همین از شما میخوایم که اجازه بدید تو یه ماموریت سری به عنوان شخصیت های اول شرکت کنه و این کارم مستلزم تمرینای شدید و اطلاعات بالاست که تا موقع اعزام بهش یاد میدیم.

باباپرسید_اعزام به کجا؟اصلا ما چرا باید اعتماد کنیم و دختر دسته گلمونو به دست شما بسپریم؟این چه ماموریتیه که شما فقط با چندنفر به طور کاملا عادی اومدید من از کجا بدونم بچم امنیت داره؟نه متاسفم امکان نداره قبول کنم

_به کانادا بدون هویت و مخفیانه به عنوان دانشجو..اونجا دخترتون میتونه بدون تلاش تو بهترین دانشگاه کانادا درس بخونه و بهترین مسکن و بادیگاردها تا آخرعمر براش فراهم میشه و این همه موقعیت خوب با یه سری کارا امکان داره

_چه کارهایی؟

_موفق شدن توی تمرینا و امتحانات تا 6 ماه دیگه یعنی وقتی17 سالش شد و اگه موفق شد که از بین 10 نفر گیلان که ما انتخاب کردیم بهترین باشه، میره تهران تا طی چندماه با بقیه نفرات برتر استان های دیگه مقایسه بشه و بهترینشون انتخاب شه.از ایران فقط یک نفر انتخاب میشه...این هم بگیم که ممکنه خطرات زیادی داشته باشه اما دنیا رو نجات میده.کشورهای بزرگ دنیا باهم متحد شدن که این گروهک رو شکست بدن.در واقع کسی که بتونه به کشور کانادا بره محافظت از اون کشور رو در مقابله با گروهک برعهده داره.اگر میخواستن آشکار اینکارو بکنن سخت نبود اما حالا میخوان مخفیانه باشه پس نمیتونن آدمای خودشون که هویت مشخصی دارن انتخاب کنن

از اون ماموریت فقط همینقدر به مامان بابا گفتن که کار من مبارزه زیرپوستی با یک گروهک مخفیانه هست و هم باید عملی آموزش ببینم برای دفاع،هم کتاب ها و قوانینی رو که به من یاد میدن از بر باشم و فول کامپیوتر و فضای مجازی باشم تا هک ها رو کنترل کنم.هرچقدر اطمینان دادن مامان بابا حاضر نشدن جون دخترشونو بزارن کف دستشون ولی من عاشق این کار بودم..عاشق قهرمان شدن پولدار شدن معروف شدن و البته تحصیل تو بهترین دانشگاه کانادا...چی از این بهتر که هم دنیا رو نجات بدم هم خودم موفق بشم؟بعد از یک هفته اصرار و التماس و از مزایای این کار گفتن بالاخره راضی شدن.ولی گفتن اگه هروقت احساس کنن دارم داغون میشم قید همه چیزو میزنن.

صبح به سختی با صدای مامان جونم از خواب پاشدم.

_دختر چته چرا صورتتو جمع کردی اصن چرا دیشب زود خوابیدی

_هیچی مامان باشگاه یکم بهم فشار اومد عضلاتم گرفته خسته بودم زود خوابیدم

لباس پوشیدم و رفتم مدرسه.همینکه روشنک منو دید گفت

_باز رفتی باشگاه این زنه اذیتت کرد؟

چقد بده حتی نزدیک ترین دوستتم ندونه دردت چیه..اون فقط میدونه من میرم بهترین باشگاه بدنسازی

_آره دیگه خیر نبینه ببین چجور داغونم کرده

_حالا بیا بشین اونجا وایساده داره زر زر میکنه

_جای کمک کردنته عوضی

_لطفمه زبونمو چرخوندم گفتم بیا بشین

کلا ما همینطور عشق و علاقمونو بروز میدیم.فوش که اصلا انگار به جای عزیزم گفتنمونه.بعد از اینکه شیمی و ریاضی و زبان فارسی رو تحمل کردم با خستگی رفتم خونه غذا خوردم کارای کلاس زبانو انجام دادم ساعت 4 حرکت کردم دوساعت بعد که تموم شد داشتم با دوستم سارا برمیگشتم که متوجه شدم با ماشین همیشگی دنبالمن.سارا خونشون نزدیک تر بود.ازش خدافظی کردم و برگشتم سمت اون که اشاره زد.با عجله رفتم سمت ماشین نشستم و گاز داد.نه من سلام گفتم نه اون...از اول سال دیگه عادی شده واسم.برگشت سمتم یه بسته بهم داد که تو کیفم جامیشد خداروشکر.گفت

_اینا رو بخون

_نمیگفتی نمیدونستما

یه نگاه بهم انداخت که رسما خفه شدم.رسیدم خونه بعد از سلام گفتن اول رفتم اتاقم بسته رو باز کردم مثل همیشه یه رم 16 گیگ و یه کتاب قوانین به زبان انگلیسی بود.اوف چاره ای نداشتم فقط 2 ماه فرصت خوندن و رفتن به سایت و امتحان دادن اینا دارم.سخت تر از همه این چیزا پنهون کردن همه چیز از خانوادمه.هرچند خودم خواستم.بیخیال بغضم شدمو رفتم یه دوش گرفتم برگشتم مامان بابا رو دیدم دارن حرف میزنن.بابا که منو دید گفت

بابا_سلام دخترم عافیت باشه

_سلام مرسی بابا

بابا_لباستو بپوش بریم بیرون دور بزنیم

_من نمیام خیلی خستم درس فردا رو نخوندم خوابم میاد.

مامان گفت_تو که همیشه نمیای چرا آخه پس ماهم نمیریم

_مامان اذیت نکن بخاطر من نمونید خونه.

مامان_میتونی بمونی

_آره عزیزم

لباس پوشیدنو من به این فکر کردم که واقعا از اول سال چقدر بیرون رفتنم کم شده.اونا هفته ای حداقل دوبار میرن گردش و کل گیلانو میگردن ولی من از هر10بار فقط2 بار باهاشون میرم.همیشه بهونه میارم.واقعا اصلی ترین دلیلم خستگی بخاطر مدرسه و کلاس زبان و باشگاست ولی باید تنها باشم تا بتونم راحت تر وظایفمو بخونم یاد بگیرم اگه امتحانامو که مربوط به اون اطلاعاته خوب ندم تنبیه میشم.یه بار یادمه تنبیهم این بود که 500 تا شنا برم....واقعا خیلی سخت بود تازه گفتن این از آسوناشه.مامان اینا که خدافظی کردن رفتم سراغ بسته و رم رو زدم به گوشیم دیدم ایندفه روش های شلیک رو نوشتن پس عملی هم هست امتحان ایندفعه.کلی ذوق مرگ شدم آرزوم بود یاد بگیرم چطوری شلیک کنم.با دقت حدود یک شیشم از رم رو خوندم دیدم ساعت 11 شده خسته بودم.خوابیدم و نفهمیدم مامان بابا کی برگشتن.صبح با برخورد به یه چیز پاشدم وااااییییی داغون شدم این چی بود ای وای.

_واهیل چی شدی مامان؟؟؟؟

مامان با وحشت اومده بود اتاقم.چشماش شده بود اندازه نعلبکی اوخی نازی.یکم دقت کردم دیدم ای بابا چجوری از تخت افتادم پایین آخه

_هیچی مامان افتادم

_دلم ترکید دختر.پاشو دیرت شد

_چشم

رفتم مدرسه اووو چه بند و بساطی چقدر شلوغه اینجا حتما بازم تو آمفی تئاتر برنامه داریم.اول رفتم دفتر از ناظم پرسیدم زنگ چندمه که گفت اول .ایول فیزیک پر. با کلی خرکیف بازی منو روشنک رفتیم نشستیم تو سالن.بعد از صحبت درباره مسائل درسی که البته ما رو پشیمون کرد از خوشحال شدن رفتیم ادبیاتو تحمل کردیم بعدشم عربی و معارف که تو کلاس معارف فکرم پی همه چیز می رفت.هرچند میخواستم فرار کنم ولی نمیشد...منو حامد بهم نمیرسیم...حداقل الان وقتش نیست به این چیزا فکر کنیم.شاید یه روزی بعد از برگشتنم و بعد از ماموریت بهش رسیدم...دوسش دارم.خیلی زیاد.ولی زندگیمون دوتا راه متفاوت داره....ما دعوا زیاد گرفتیم...هربار اون بیشتر از من عذاب کشید...چون من سنگدل...نمیدونم شاید از نظر دیگران سنگدلم..ولی از نظر خودم واقعیتو قبول میکنم و قلبمو میندازم دور...اصلا این یکی از دلالیه که برای اون ماموریت انتخاب شدم.اما حامد خیلی احساساتیه.یه جورایی انگار من پسرم اون دختره.ولی چاره چیه نمیشه فرار کرد که.باید آخر هفته بهش بگم...ایندفعه کاملا جدی.

همینطور که فکر میکردم یه دفعه روشنک زد بهم برگشتم گفتم

_چته

اشاره زد به معلم که داشت با خشم منو نگاه میکرد.یه لبخند دندون نما زدم گفت

_حواست اینجاست خانوم امیری؟

_بله خانوم هست

یه چش غره زد و درسشو ادامه داد و من جون کندم تا دقت کنم و حواسم نره جای دیگه.بعد از مدرسه با سرویس رفتم خونه بدون نهار لباس پوشیدم مامان که منو دید گفت

_بیا ناهار بخور اول کجا میری گشنت میشه

_نه تو مدرسه ساندویچ خریدم دیرم میشه خدافظ

بدون اینکه منتظر جواب باشم در خونه رو بستمو دویدم.وقتی رسیدم پنج دقیقه به 3 بود.اوف خداروشکر واقعا.رفتم سریع رختکن بچه ها که منو دیدن اول مطمئن شدن سالمم بعد زدن زیر خنده گفتم

_چتونه خو

یکی گفت _خیلی عجیبه سر موقع رسیدی واهیل حتما سونی شاخ در میاره

بعد دوباره زدن زیر خنده.اصلانم خنده دار نیست تموم این مدت قیافم پوکرفیس بود.وقتی سونی منو دید اونم کلی تعجب کرد و خندید دلم میخواست خفش کنم ایش.

بعد از اینکه این جلسه رو چندتا حرکت کنگفو یادمون داد و زد داغونمون کرد با اون تمرینای بدنسازی رفتم نشستم گوشه سالن یه بتری آب کامل رو خوردم چون در طول اون 2ساعت اجازه آب خوردن نمیده همه هلاک میشیم.

نفس عمیق میکشیدم و به این فکر میکردم که آینده ما ده نفر چی میخواد بشه.تا حالا از مهرماه 5 ماه آموزش فشرده هرروز داشتم که خدا میدونه چجوری از مامانم اینا دور موندم که نفهمن چی میشکم.

از جام بلند شدم رفتم لباس پوشیدم هندزفری گذاشتم تو گوشم و زیربارون تا خونه قدم زدم.شب بعد از خوندن درسام زود خوابیدم سه شنبه هم با مدرسه کلاس زبان گذشت چهارشنبه بعد از باشگاه که برگشتم خونه مامان اینا بازم میخواستن برن بیرونو از من خواستن باهاشون برم که بازم نرفتم.نشستم نوشته های اون رم رو خوندم.پنجشنبه ظهر بعد از ناهار رفتم سایت...

_سلام عشق من

_سلام عزیزم خوبی؟

_مرسی فدات تو خوبی؟

_ممنون باید باهات حرف بزنم حامد

_خب باشه بگو عزیزم

_تا حالا چندبار بهت گفتم باید جدا شیم.ایندفعه حرفم جدیه..دیگه نمیخوام چیزی بگی که پشیمونم کنی.ازت خواهش میکنم درک کن.ما بهم نمیخوریم.یه روزی بالاخره تموم میشه..بهتره زودتر تموم شه تا بیشتر وابسته نشیم.من نمیتونم ادامه بدم.من اصلا از اولشم هزار بار گفتم من اصلا روحیاتم با دوستی سازگار نیست.منو ببخش حامد.درسته سخته واسه هردومون.ولی خوب میشیم مطمئنم.دوستت دارم.مواظب خودت باش

_چی میگی واهیل ازت خواهش میکنم وایسا بزار حرف بزنیم

_خدافظت

دیگه نموندم حرفاشو ببینم و حتی به قلبم گوش نکردم..مطمئن بودم اگه میموندم حتما پشیمونم میکرد...اشک ریختم و تو دلم براش آرزوی خوشبختی کردم.غصه خوردم و دعا کردم ازم متنفر شه.چقدر سخت بود من عاشقش بودم.ولی مگه مهمه؟اگه من دلبستگی داشته باشم برام دردسر میشه.ممکنه دشمنام ازش برای فشار آوردن به من استفاده کنن...اینو تاحالا هزار بار بهم گفتن تو کتابا خوندم.اگه حامد میدونست من کارم چیه حتما مخالفت میکرد.اون شب تا نزدیک صبح آهنگ گوش دادم و گریه کردم..شمارشم گذاشتم تو لیست رد گوشیم...پیاماشم نخونده حذف کردم.با خودم عهد بستم فراموشش کنم...پاک ترین پسری رو که تا حالا دیدم..مهربون ترین...وای خدا چقدر خوب بود.چقدر دلم براش تنگ میشه..ولی مگه مهمه؟من بخاطر خودش رفتم بخاطر هردومون.نفهمیدم کی خوابم برد صبح مامان مجبورم کرد باهاشون برم خونه مادرجون...خیلی داغون بودم همه اهل خانواده می پرسیدن چته.منم میگفتم خستم.هفته سختی داشتم و از این چرت و پرتا.

فردا که رفتم باشگاه گاهی اینقدر تو فکر میرفتم که حریفم یهو میزد ناکارم میکرد.سونی صدام زد

_واهیل بیا اینجا

_بله

_کار خوبی کردی تمومش کردی

_چیو؟

_دوستیت رو با حامد

با چشای از حدقه در اومده نگاهش کردم

_نگو که نمیدونستی ما از همه حرفا و کارات خبر داریم.

راست میگه دیگه میدونستم

_میدونستم حواسم نبود

_اگه الان دلتنگ بشی بهتر از اینه که بعدا نگران جونش باشی...آینده تو که معلوم نیست.

_درسته خودمم بهش فک کردم

شش ماه گذشته و من اون روز جلو آینه نشستم به خودم نگاه کردم...صورتم کمی گرد و سفید و چشم و ابرو و موهام مشکی هستن.ابروهام خوش حالتن و هشتی ملایمی دارن..لبام قلوه ای و دماغم عملیه.روی لپام هم چال دارم..خیلی لاغر نیستم ولی خب چاقم نیستم..قدم هم 170 ..وایییی چه عضلات قوی ای دارمااا چقدر گنده شدم چقدر پخته تر شدم..صورتم یکم داغون بود..حس می کردم مثل بقیه هم سن و سالام طراوت نداره...ولی خب چه کنیم دیگه اینم از سختیه...

_واهیل بیا دیگه دیرشد.

میخواستیم بریم نتایج رو بگیریم اینکه کی اول شد.برای اینکه داستان مخفیانه ما لو نره همون پسر اخموعه یه روز اومد بهم گفت یه قرعه کشی میزارن برای فلان برند و بعد مثلا از بین شما،نه نفر موتور سیکلت می برن و یه نفر ماشین که اون کسیه که میره تهران.مطمئنم مامان دوست داشت موتور ببرم.ولی بابا بین دوراهی بود هم میخواست پیشرفت کنم هم میخواست خطری تهدیدم نکنه.اما خودم آرزوم بود ماشین ببرم تا یه آینده ی شیرین بسازم.

_اومدم مامان.

وقتی رسیدم دیدم هرکی یه طرف نشسته ضایع نشه.ماهم یه گوشه نشستیم و یه مرده اومد با کلی تعریف از یه برند بالاخره قدم رو چشم ما گذاشت اون چرخونک بی صاحابو چرخوند.استرس داشتم..گفت اول نه نفری ک موتور بردن میگه.وقتی جزء 5 نفر اول نبودم کمکم لبخندم نمایان شد نفر ششم،هفتم،هشتم،وای فقط منو و لعیا مونده بودیم هردوتا یه چش غره بهم رفتیم.با کلی آرامش که حرص مارو دربیارن نفر نهمو گفتن و اون کسی نبود جز لعیا.قیافش داغون بود دلم براش سوخت.اما من خوشحال بودم..کم نبود که..اینهمه مدت درد کشیدم غصه خوردم چندبار بستری شدم پوست استخون شدم البته با عضله:)....مامان باباهم خوشحال بودن.تقریبا!

رفتم بالا و جایزه نفر دهم ماشین رو گرفتم و از اون بالا به آدمایی که یه سال باهاشون همراهی کردم نگاه کردم.فک کردم الان همه یه لبخند آرامش بخش بهم میزنن ولی نه لبخند نه هیچی مثل همیشه چوب خشک منو نگاه میکردن مرده شور نبرده ها.اییش...با هیچکدوم این دخترام دوست نبودم براشون ناراحت باشم!به جهنم چیکار کنم دارن گریه میکنن

یکی در گوشم گفت

_ده روز وقت دارید وسایلتونو جمع کنید و به همه بگید برای بابات(بابام نظامی هستش)انتقالی فوری زدن به تهران.سعادت آباد..کوچه...پلاک.... خونه شماست.

بعدشم سریع غیب شد منم اطلاعاتو به مامان بابا دادم خب یکم ناراحت شدن...یکم که نه واقعا تحملم حدی داشت..ولی خب راضی شدن که باید جامونو عوض کنیم...ده روزه باروبندیلو جمع کردم و بعداز کلی خدافظی از خانواده ها و البته گریه کردن منو روشنک تو بغل هم و دوستای دیگم رفتیم تهران.خوبه حداقل اینجا میتونستم نگارو ببینم.

وای که چقد خوبه آدم سعادت آباد زندگی کنه ها.بعد از اینکه با سوییچ ماشینی که برده بودم مثلا، در خونه رو باز کردم دهن هرسه تامون باز موند..وای چقد قشنگههههه.یه ویلای خیلی بزرگ با یه حیاط خیلی بزرگتررررر.همه جاهم گلکاری شده رفتیم بالا دیدم همه جا مبله اصلا عالی هیچی کم نداشت...تو اون لحظه مطمئنم خانوادم ازم ممنون بودن که این زندگی رو براشون به وجود آوردم...یعنی همه دخترای استانای دیگه هم این امکانات براشون فراهم شده؟وای چه جلب...رفتم اتاقا رو دیدم یه خوشگلشو که ست آبی بود انتخاب کردم ایول تختشم دونفرس من آرزو داشتم رو تخت دونفره بخوابم قشنگ بتونم غلت بزنم...رو یخچال آدرس یه مدرسه و فرودگاه مهرآباد نوشته شده بود با علامت سازمان متوجه شدم ینی چی.

صبح با بابا به همون آدرس رفتم.بله چقدر عالی از بهترین مدارس تهرانه حتما.رفتیم داخل گفتم از طرف آقای پارسی اومدم برای ثبت نام...خودشون فهمیدن و منو ثبت نام کردن. قرار شد از فرداش برم مدرسه.وای چقدر سخت بود با کسایی که نمیشناسم همکلاسی باشم.

بابا هم رفت محل کار جدیدشو ببینه.از بابا خدافظی کردم و میخواستم خودم برگردم..دیگه بهم اعتماد کاملا داشتن و تازه اینم میدونستن همیشه سازمان مواظبم هست .هرچند آدرس زیاد بلد نبودم ولی یه سال میشد داشتم آموزش می دیدم و حافظه هم از مباحثی بود که باهام کار کردن پس باید با یه بار رفتن یه راه یاد میگرفتم دوباره برگردم...نهایتشم اگه نتونستم آژانس میگرفتم دیگه.

هندزفری گذاشتم تو گوشم و با آرامش قدم زدم.تلفنم زنگ خورد با هندزفری که زیر مقنعم بود جواب دادم.

_جانم مامان

_کجایی کارتون تموم نشد؟

_چرا من رفتم مدرسمو دیدم.باباهم رفت محل کارشو ببینه من دارم برمیگردم.

_خاک به سرم اجازه داد تنهایی برگردی تو این شهر غریب؟

_این چه حرفیه خب شهر غریبه من که راه و چاهو میدونم عزیزم.

یه دفعه یکی گفت

_آره عزیزش میدونه عشقشو کجا پیدا کنه

بعدم به خودش اشاره کرد.

_مامان جان بعدا زنگ میزنم ..

دیگه منتظر جواب نشدم قطع کردم.برگشتم به یه پسری که بی شباهت به جوجه تیغی نبود نگاه کردم تا ببینم میخواد چیکار کنه..کمکم اومد جلو دستشو گذاشت رو گونم گفت

_چطوری خوشگله؟

_خوبم مرسی عزییییییییییزم

در همین حین عزیزم گفتن همزمان دستشو پیچوندم.

_چه غلطی میکنی وحشییی؟؟؟؟

_دیگه مزاحم نشیا؟باشه عوضی؟؟؟

_باشه باشه ولم کن.

بعدهمینطور که میرفت گفت

_معلوم نیست چه جونوریه خطرناک شدن این دخترا جدیدا.بدبخت شوهرش..

پوزخند زدم و راه افتادم..خیلی سخت بود یکی دوبار خیابونا رو رفتم و برگشتم ولی بالاخره رسیدم.

_وووویییی خداروشکر هورااا رسیدم

زنگو زدم و در باز شد.رفتم داخل تا رسیدن به در ورودی قر دادم و شعر خوندم.

_مست مستم واااای جامو ببر بالاااا بسپر به دست باااااد می پرسم کن تو عالم مستییییی امشب شب...

دیگه به "یلداست" آخرش نرسیدم دیدم یکی دیگه تو خونس.یه خانوم حدودا پنجاه ساله...بسم الله الرحمن الرحیم...

_شماااا؟

_سلام خانم من شهربانو هستم با شوهرم نادر و با یکی به اسم فرنگیس خدمتکارتون هستیم.

_همینجوری اومدید خدمتکار شدید؟مامانمم شما رو راه داد؟؟؟

_از طرف آقای پارسی اومدیم.

_آها متوجه شدم خوش اومدید

_ممنونم.بفرمایید لباستونو عوص کنید اگر شستنی بود بزارید میشورم.

_لطف میکنی شهربانوخانوم.مامانم کجاست؟

_وظیفس.خانوم اتاقشون هستن.

رفتم بالا اول به مامان سلام گفتم بعد رفتم لباس عوض کردم.اون روز رو کاملا استراحت کردیم.تو اتاقم یه برنامه به دیوار زده بود که راحت شدم فهمیدم کارای هفتگیم چیه دیگه.وااای چقد تمریییین عین روزای اول شدیده مطمئنم...فقط حتما ایندفعه بدتر از قبل!نگران نمره هام نبودم چون اونا مجبوربودن کاری کنن نمره هام همیشه بالا باشه.تنها چیزی که مهم بود زبان انگلیسی بود که باید فول میشدم.صبح فرنگیس بیدارم کرد.یه خانوم حدودا چهل ساله بود تشکر کردم و لباس پوشیدم برنامه هفتگیو که دیروز از مدیر گرفته بودم مرتب کردم.وارد مدرسه که شدم همه یه جور عجیب غریب نگام میکردن..احتمالا بخاطر تازه واردیمه..اما بعضیاشون درشت تر بودن تقریبا فهمیدم اونا منتخبین بقیه استانا هستن...در طول روز تو درس بهترین بودن تو زنگ ورزش که دیگه صدالبته..آخه نمیدونم چرا هممونو تو یه کلاس گذاشتن...همش بهم پوزخند میزدن.حس میکردم کم داشتم از اونا واقعا.ولی اصلا نشون نمیدادم و رفته بودم تو فاز سگ اخلاقیم البته دوست داشتم این اخلاقمو، همه دردا رو قایم میکرد...بعد از مدرسه به سرویس گفتم نمیام خودم رفتم...تو راه ماشین همیشگی رو دیدم پریدم سمتش.نشستم برگشتم بازم بدون سلام یه لیست بهم داد.

_اینا دیگه چیه

_لیست جاهایی که باید طی دوماه آینده بری و ببینی چجور جاهایی هستن آدمای مشکوکو پیدا کنی و راجبشون تحقیق کنی.اگر ربطی به گروهک داشتن بهمون اطلاع میدی...اینم سیمکارت جدیدت بخاطر دک کردن اون پسره حامد.

_باشه

خداحافظی نکردم و پیاده شدم.توراه چندتا از اون دخترا رو دیدم احتمالا خونشون همینجاهاست...رفتم تو خونه عطر غذا پیچیده بود گشنه هم بودم سریع لباس عوض کردم یه سلام بلند گفتم نشستم سر میز ناهار اینقد خوردم که حس میکردم دارم میترکم.قاشق آخرو که گذاشتم دهنم به سرفه افتادم..خاک بر سرم تمرین ساعت چند بووود؟؟ 4 ؟؟؟تا جنوب تهران باید برم؟یا خود خدا

سریع تشکر کردم عین جت لباس پوشیدم رفتم..وقتی رسیدم 4 و دو دقیقه بود.خاک تو مخ بی عقلم اصلا رشتم مشکل داشتم با ساعت.رفتم داخل همه به صف بودن آماده برای تمرین.غیبت منو حس کرده بودن.رفتم جلو با ترس و لرز گفتم

_س لام

برگشت نگاهم کرد.وااایییی چه جلادیه ده برابر از سونی بدتره کههههه.

_برو لباس فرم تو رختکن هست بپوش سریع بیا

_بله خانم

رفتم تو رختکن وای چه خوشگل بودن لباسا...یه ست بلور شلوار ورزشی کاملا آبی..سریع پوشیدم اومدم بیرون اشاره زد برم پیشش

_بهم گفتن تو شلخته ترین فرد گروه بودی و واقعا برام عجیبه که اومدی به این مرحله...ولی اینجا از این خبرا نیست..عین آدم رفتار میکنی.

تو چشماش زل زدم و گفتم

_ولی من به جز دیرکردن کاری نکردم

_نمونش استفاده از توانایی هایی که آموزش دیدی در مکان عمومی اونم برای دک کردن لات بی سر و پاست.واقعا احمقی.

با خشم نگاهش کردم خواستم برگردم برم که دیدم دوتا خانوم قوی هیکل به زور منو بردن طبقه زیرزمین چقدرم وحشتناک بود.هی میگفتم چیکار میکنید این چه وضعیه اصن اهمیت نمیدادن.دست و پامو به یه چهارچوب وسط اتاق بستن.اون زنه اومد با یه چیز شبیه کمربند سمتم.گفت

_تازه اولشه...

_چی؟

جواب نداد و شروع کرد به شلاق زدن...وای حس میکردم هرلحظه میرم اون دنیا برمیگردم.جیغ هایی که من میزدم...نمیدونم چرا تمومش نمیکرد...حس میکردم دخترای دیگه نشستن به جیغای من گوش میکنن فقط...نمیدونم چقدر گذشت که اومد جلوم موهامو کشید که سرم بیاد بالا.گفت

_آخرین بارت باشه زبونتو برای من دراز میکنی...آخرین بارت باشه دیر میکنی و آخرین بارت باشه قدرتتو بی جا استفاده میکنی...یه تنبیه واسه همه اینا کمه...ولی چون تازه شروع کردی تخفیف قائل شدم فقط 05 ضربه زدم.

من واقعا 50 ضربه شلاق خورده بودم؟حس میکردم خون بالا میارم...روی دماغم و کمرم خون رو حس میکردم.کمکم داشتم بیهوش میشدم ولی متوجه شدم منو با همون چهارچوب دارن می برن پیش بقیه طبقه بالا.

با حس سرمای زیادی چشامو وا کردم.هنوز همونجام؟کی آب ریخت؟همون زنه روبروم وایساده بود.

_دستاشو باز کنید.

وقتی دستامو باز کردن افتادم زمین و کمرم تیر کشید..خیلی درد داشتم حس میکردم فشارم پایینه

منو گذاشتن رو تخت و بردن تو یه اتاقی...انگار بهداری بود...زخم هامو یه مرده بود که بخیه زد و پانسمان کرد.

_اولا تو اینهمه آموزش دیدی باید تحمل زیادی داشته باشی.مرده شور کسی رو ببره که به شماها آموزش داده!

حرصم گرفته بود خیلی داشت توهین میکرد اینهمه تلاش کرده بودم همه رو برده بود زیرسوال

_دوما خوب گوش کن ببین چی میگم.عید داره میاد...15 روز عید شما 10نفر به منظور اردو به عنوان بهترین دانش آموزای مدرسه با من میاین جایی..خانوادتون میدونن اونجا آموزشم داریم.تو هم که درستم ضعیفه باید خودمون نمره بالا برات رد کنیم...آموزش هایی که از حالا به بعد می بینید دیگه مثل قبل نیست و البته بدتر از ایندفعست..پس خوب با پدرمادرت خدافظی کن شاید رفتی اون دنیا...تو اون 15 روز احتمالا 2نفر حذف میشن.

با صدایی که از ته چاه درمیومد گفتم_باشه

_حالا برو گمشو لباستو بپوش برو خونه...مارو هم معطل کردی

یه جوری حرف میزد انگار خودم خواستم اینطوری بشم...خو انتر خودت این بلا رو سرم آوردی...خیلی آروم و سلانه سلانه رفتم سمت رختکن با احتیاط لباس پوشیدم رفتم بیرون بابا اومده بود دنبالم چقدر ازش ممنون بودم.نمیدونستم میدونه یا نه...

_سلام باباجون.

_سلام عزیزم مربیت گفت خیلی خسته شدی زیاد تمرین کردی دیگه خودم اومدم دنبالت.

_آره تمرینا از این به بعد زیاده دستت درد نکنه.

_خواهش میکنم دخترم.

وقتی صبح داشتم لباس می پوشیدم دیگه گریه میکردم واقعا...طاقتم تموم شده بود اصلا رو پام نمیتوستم وایسم.رفتم مدرسه بدون استثناء همه دخترا یجوری نگاهم میکردن.انگار میخواستن ببینن حالم چطوره.

_سلام

برگشتم دیدم یکی از دختراست.فکر کنم اسمش نیلوفر بود.با خستگی بهش نگاه کردم و گفتم

_سلام

_بزار کمکت کنم بری تو کلاس

_نمیخواد خودم میرم

گوش نداد من چی میگم اومد دستمو گرفت.ولی ذوق کردم چون اگه دستمو نمیگرفت همونجا میوفتادم.بچه های دیگه هی می پرسیدن این دختره چشه همون که تازه اومده فلان فلان...دیگه منم نمیتونستم ظاهرسازی کنم داشتم میمردم.نیلوفرم جاشو عوض کرد اومد کنارم نشست.خوشحال بودم حداقل بین اونهمه گند دماغ خوش اخلاق ترینش قصد دوستی با منو داره...

_از کجا اومدی؟

_رشت..تو چی؟

_من همین تهرانم.فقط جامو عوض کردم.حالت خیلی بده؟

_حس میکنم مفصلای کمرم آسیب دیده

_اشکال نداره خوب میشی تا خودشون اجازه ندن نباید دکتر بیمارستان بری.

_میدونم.ممنون که کمک کردی بهم نیلو.

_خواهش میکنم واهیل وقتی دوستیم وظیفمه

لبخند زدم و سرم و گذاشتم رو میز چشمامو بستم تا یه ذره زمان بگذره.بعداز ظهر به مامان گفتم نمیرم کلاس زبان..فکر میکرد تمرین دیروز خیلی خستم کرد.از قیافم داغونی می بارید این شد که دیگه قبول کرد.

_فرنگیس

_بله خانم

_با جعبه کمک های اولیه میای اتاقم

با هول گفت_چیزیتون شده خانوم؟

_نه بابا بیا دیگه ازم حرف نگیر

_چشم خانوم

رفتم اتاق دمر دراز کشیدم.درسته هیچکس نباید میدونست ولی فرنگیس اشکال نداشت..چون یه جایی از کتابایی که دادن نوشته بود خدمتکار محرم اسراره اگه بشه بهش اعتماد کرد.صدای در زدن اومد

_بیا تو.میشه لطفا خیلی آروم لباسمو بکشی بالا.فقط آروم

اومد کاری که گفتم رو انجام داد.با وحشت بهم خیره شد.

_وای خانوم چی شده خاک به سرم باید به گیلدا خانوم بگم.

_نه به مادرم نه به پدرم و حتی نه به شهربانو و نادر چیزی نمیگی...فقط میخوام اون درو قفل کنی و بیای این باندا رو بکنی یکم بتادین بزنی.

_آخه خانوم این کار من نیست که دکتر باید باشه

_حرف منو گوش کن لطفا

_چشم

به سختی نشستم اومد آروم آروم باند ها رو از دور کمرم باز کرد.خیلی درد داشت انگار رفته بودن تو گوشتم.قیافش واقعا خنده دار بود انگار جن دیده.ولی من دیگه نمیتونستم حرف بزنم تو اون موقعیت.وقتی بتادین میریخت رو زخمام یه پارچه گذاشتم رو دهنم از ته قلبم جیغ میزدم خیلی وحشتناک بود.جالب بود برام که کسی نیومد داخل.

_چطور شد که مامان صدامو نشنید

_خانوم به من گفتن اتاقای اینجا عایق صداست.

سوختم و تحمل کردم حس میکردم هرلحظه امکان داره بیهوش بشم.تموم که شد چندتا نفس عمیق کشیدم.به فرنگیس گفتم

_یه لیوان آبمیوه لطفا برام بیار.به مامانم بگو خستم ناهار نمیخورم.

بعد از خوردن آبمیوه خوابیدم تا صبح فردا...یکی دوبار مامان بابا اومدن تو اتاق گفتن چته منم همش گفتم تمرینا سنگینه باید آمادگی داشته باشم و از این چرت و پرتا.

چندهفته سرموقع رفتم و هیچ خطایی نکردم که تنبیه نشم..کمرم دیگه خوب شد فقط یکم علامت مونده بود.عید داشت میومد حس میکردم بدترین عید عمرم میشه.

امروز جلسه داشتیم.مطمئنم درباره اردوی مسخرشونه.

_سلام نیلوجونم

_سلام واهیل گلی

کنار هم نشستیم.جالبه برام تا حالا حتی یه کلمه هم با بقیه حرف نزده بودم.فقط یادمه چندبار مجبورم کرد بگم بله خانوم.دیگه رفته بودم تو لاک جدی خودم.از قیافه و چشمم سردی می بارید.گرمی چشمام و حرفام فقط واسه نیلوفر و مامان بابا و فرنگیس بود.خیلی اذیت میشدم تمریناتش فوق سخت بود.مثلا مجبورمون میکرد 500 تا شنا بریم و اگرم بدنمون به زمین برخورد میکرد دوباره باید از اول شروع میکردیم...از فکرای چرت و پرت اومدم بیرون و توجه کردم به حرفای اون زنه که هنوزم اسمشو نمیدونم.درباره اردو و کارامون حرف میزد همچین که گفت ختم جلسه من اول برای نیلو به معنی خدافظی سری تکون دادم و زودتر از همه جلوی اون همه نگاه پاشدم بی توجه رفتم بیرون .

مثل همیشه با هندزفری راه افتادم...دلم از همه چی گرفته بود...از اینهمه غصه...دلم تنگ شده بود واسه شهرم واسه روشنک واسه آرامشی که داشتم....نمیدونم واقعا ارزش داشت اینهمه جنگیدن با خودت؟ مادرپدرم بخاطر من اومدن یه شهر دیگه زندگیشون راحت تر بود ولی پاره تنشون داشت عذاب میکشید. میدونستم خیلی ناراحتن...چقدر دلم برای حامد تنگ شده بود...آهنگی که یه بار پشت تلفن آخرای دوستیمون خوند پلی شد:

باید تورو پیدا کنم شاید هنوزم دیر نیست...تو ساده دل کندی ولی تقدیر بی تقصیر نیست...

با اینکه بی تاب منی بازم منو خط میزنی...باید تورو میدا کنم تو با خودت هم دشمنی...

کی با یه جمله مثل من میتونه آرومت کنه...اون لحظه های آخر از رفتن پشیمونت کنه...

دلگیرم از این شهر سرد...این کوچه های بی عبور...وقتی ب من فک میکنی...حس میکنم از راه دور...

آخر یه شب این گریه ها سوی چشامو می بره...عطرت داره از پیرهنی که جاگذاشتی می پره...

باید تورو پیدا کنم هرروز تنها تری نشی...راضی به با من بودنت حتی از این کمتر نشی...

پیدات کنم حتی اگه پروازمو پرپر کنی...محکم بگیرم دستتو احساسمو باور کنی....

چند ماه شد؟دوماه؟همش خواستم اشک نریزم ولی نشد.نشستم رو جدول کنار اتوبان اشکام ریختن...چندتا ماشین نگه داشتن ولی توجه نکردم...فقط و فقط حواسم به خاطراتم بود..یهو حس کردم یکی دستمو گرفت.دیدم یه پسره ی جوجه تیغی داره منو می بره سمت ماشینش.دستمو از دستش کشیدم بیرون.

_بیا عزیزم بیا خوشگله بریم یه دوری بزنیم

_برو بمیر عوضی ولم کن

_همیشه همینطوری ناز میکنین شما دخترا

_ببند دهن گشادتو بو الکل خفم کرد الاغ

_بریم بهت میگم

سریع از دستش در رفتم دیگه نمیخواستم از تواناییم استفاده کنم میترسیدم ببینن واسم دردسر شه.دویدم تا در برم ازش اه کثافط همش با ماشین عین جت میومد.رفتم تو فرعی اونم اومد ای خدا چرا هرجا میرفتم میومد دیگه افتادم تو یه جوی آب که خیلی ارتفاع داشت کاملا خم شدم اونم از بغلم با سرعت رد شد...مچ پام رسما ترکید وااییی پر از آبم بود شلوارم خیس شد کاملا.ولی مانتومو کشیده بودم بالا خداروشکر.عوضی ببین باعث چقدر دردسر شد.پاشدم پریدم بیرون می لنگیدم راه میرفتم.اه لعنت به این زندگی آرامشم به من نیومده.تو کیفم آدرس بعدی رو نگاه کردم و گشتم.اه چقدر این شهر بزرگه.پام واقعا درد میکرد میخواستم آژانس بگیرم که دیدم ماشین همیشگی اونطرف خیابون چراغ میزنه.رفتم سوار شدم.پامو نگه داشتم یه ذره جابجاش کردم درد داشت ولی این دردا دیگه واسه من چیزی نبود.

_هیچوقت نباید گریه کنی

_این جزء قوانین نبود

_قانون جدیده

_من به حرف تو بیخیال چیزی نمیشم.چرا اومدی

_دیدم داری خودتو به کشتن میدی اومدم.

_نمکدون

_بیا سوییچ ماشین اونور خیابونه...از این به بعد با این رفت و آمد کن.

_باشه

بدون تشکر رفتم پایین اونور خیابون دیدم یه پرایده ولی خب بهتره از هیچیه.خیلی خداروشکر کردم که از 14 سالگی بابا بهم رانندگی یاد داد و راحت میتونستم بدون گواهینامه رانندگی کنم.نشستم رفتم به آدرس مورد نظر.یه خونه بود...کلی هم شلوغ پلوغ. هی وسایل میبردن داخل.رفتم پایین از یه خدمتکار پرسیدم

_ببخشید آقا امشب پارتی اینجاست دیگه؟

_بله ولی باید دعوتنامه داشته باشید فکرم نکنم آدمی مثل شمارو راه بدن.

بعد به قیافم اشاره کرد. لباسم خیلی درب و داغون بود ولی کم نیاوردم

_همینطوری نظر بده میدونی من کیم اصلا؟

_خیر

داد زدم _امشب تورو نبینم که زندت نمیزارم.برو گمشو

سریع با ترس نگام کرد و در رفت.حالا دعوتنامه از کجا بیارم.یه نیم ساعتی نشستم تو ماشین و خونه رو دید زدم.یهو دیدم یه خدمتکار یه بسته کارت دستشه دار میاد میاد بیرون...ایول همینه.پیاده شدم رفتم سمتش دویدم بهش برخوردم هردوتا افتادیم کارتا هم افتاد.سریع یکیشو گذاشتم لای کتاب توی دستم بلند شدم گفتم

_آقا خوبید؟ببخشید عجله داشتم

_حواستو جمع کن کوری؟

_گفتم که ببخشید

_ببخشیدت بخوره تو سرت

عوضی.بهش چش غره زدم راهمو گرفتم و رفتم سمت ماشین. دوباره حرکت کردم رفتم یه خیابون پایین تر کارتو وا کردم...جشن خوشامدگویی به پسر آقای کوروشی...خوشامدگویی؟احتمالا از خارج اومده بود دیگه...ساعت 6شده اوووف فقط دوساعت وقت داشتم چجوری حاضر میشدم!حالا شانس آوردم پارتی تو سعادت آباد بود.سریع گازشو گرفتم رفتم پاساژ اول یه لباس شب آبی ساده و شیک که آستین سه ربع بود و بلند بود انتخاب کردم. سایزمو پوشیدم تند تند خریدمش.کفش مشکلی مجلسی داشتم دیگه سریع رفتم خونه.

_فرنگیس؟

_سلام خانم بله

_سلام مامان بابا کجان؟

_خانم رفتن آرایشگاه آقا هم سرکارن.

_باشه بلدی موهامو درست کنی آرایشم کنی؟

_والا چی بگم خانوم خواهرم آرایشگره یه مدت کمکش میکردم تا حدودی بلدم.

_باشه پس بیا بالا سریع

گوشیم زنگ زد

_بفرمایید

_فریدم

_فرید کیه دیگه

_پرشیا مشکی همیشگی

_عه تویی بله

_ساعت 7:45میام دنبالت.

قطع کرد!بسم الله این با من میاد؟ای خدا چقدر ازش بدم میاد.این یعنی به اون کارتی که دو ساعت واسه به دست آوردنش تلاش کردم نیازی نبود؟؟ای فلک...به فرنگیس گفتم مو مصنوعی واسم بزاره.هم نمیخواستم بخاطر حضورم در ایران بی حجاب باشم هم نمیخواستم با حجاب باشم بخاطر اینکه پارتیه.بعد از اینکه لباس پوشیدم یه نگاه کلی تو آینه کردم ووی چه لباس خوشگلی بود...پارچه ی براق ساده و پایین تنه کلوش تو تنم خیلی خوب نشسته بود...در عین سادگی خیلی قشنگ و شیک بود.در اتاقم زده شد

_بفرمایید

_واهیل دخترم

_سلام مامان جون مبارکه

_مرسی..کجا؟اینهمه تیپ زدی؟

_ماموریت ایندفعمه با فرید میرم.

_فرید کیه؟

_همین پسره دیگه پرشیا داره

_آها باشه توروخدا مواظب خودت باش.

نگرانی رو تو چشماش دیدم یه لبخند اطمینان بخش زدم بوسیدمش و خدافظی کردم.از فرنگیسم تشکر کردم که زنگ خورد.مانتو و کفشمو پوشیدم و با نفس عمیق رفتم بیرون..یه سوتی زدم واای چه تیپی زده این پسره چه ماشین خوشگلی بنز سفید همینطور دهنم باز بود که گفت

_منو ماشینمو خوردی بیا بشین

دوباره به حالت اولیه و سردم برگشتم و رفتم نشستم.

_حواست باشه کسی که امشب به عنوان پسر آقای کوروشی میاد اسمش مهرانه و باید بهش نزدیک بشی کمکم باهاش دوست شی.

_وای نه این خیلی سخته

_برای همین آخرین آدرس لیست بود...کارت خیلی مهمه از بقیه خیلی مهم تر...حواستو جمع کن.بقیه دخترا همه دوستی با این پسره جزء لیستشون بود ولی هیچکدوم نتونستن مخشو بزنن...دیگه آخرین نفری هرچند امیدی بهت نیست

چش غره ی غلیظی بهش زدم و تو دلم اداشو در آوردم.رسیدیم دستشو به سمتم آورد.

_دستمو بگیر تو امشب به عنوان همراه منی...من مدیرمالی شرکت کوروشی بزرگ هستم و توهم مالک شرکت گلها....چون تو دختر شریک قدیمی پدرم که ازت خبر نداشتیم هستی و پدرم وظیفش دونست اون شرکتو به تو بده و من میخوام بهت نزدیک شم مختو بزنم.فقط کاراتو سپردی به من چندوقت یه بار سرمیزنی به شرکت

شدیدا از اینهمه دروغ درحال شاخ درآوردن بودم_اوکی

دستمو گذاشتم دستش و رفتم داخل.اوف چه خبر بود چه لباسایی پوشیده بودن ای خدا.خدمتکار اومد کنارمون مانتو و شالمو در اوردم دادم بهش.

_چقدر راحتی...فکر نمیکردم.

_لباسم که پوشیدست موهامم کلاه گیسه...میخواستی با چادر بیام پارتی؟

_نه...خوبه

_مونده بودم تو نظر بدی

_میخوای برم تا این ماموریتو به آخر نرسونی و تنبیه شی؟

با تهدیدش رسما خفه شدم.چند دقیقه ای نشسته بودیم که یه نفر گفت

_سلام

نگاهش کردم چقدر خوشگل بود.بدون اینکه ذوقی تو چشمام نشون بدم با خونسردی کامل از جام بلند شدم.فرید گفت_سلام من فرید کاویانی مدیرعامل شرکت پدرتون هستم

_خوشبختم آقا فرید..خانوم زیبا کی هستن؟

_ایشون مالک شرکت گلها واهیلا امیری هستن

در کامل خشکی گفتم_سلام خوشبختم.

_جدا فکر نمیکردم اینقدر جوان باشید.ممنونم همچنین واهیلا خانوم

بدون توجه نشستم و یه شیرینی برداشتم.اونم بعد از چند کلمه حرف زدن با فرید رفت.

_این چه طرز برخورده بدتر فرار میکنه پسره

_تو از من نزدیک شدن به اون پسره رو میخوای منم نزدیک میشم لطفا تو کارام دخالت نکن.

_هه باشه

صدای آهنگ آروم اسپانیایی تو سالن بلند شد.مهران اومد سمتمون

_افتخار میدید واهیلا خانوم؟

_نه

_خب... اینجا همه میخوان با من برقصن حاضرن خودشون بهم پیشنهاد بدن..

_دوست ندارم بقیه فکر کنن چیزی بین ماست که شما با این غرورت اومدی درخواست رقص دادی

نگاهش رنگ تعجب گرفت..انگار باور نمیکرد من آرزوی دوست شدن باهاشو نداشته باشم

_کسی این فکرو نمیکنه اصلا دلشون نمیخواد این فکرو بکنن

حرفی نداشتم.با متانت دستمو گذاشتم تو دستش رفتیم رو سن رقص..فریدم با دستای مشت کرده رفت بیرون و مهران پوزخند زد بهش...کمی باهاش رقصیدم که دیدم خندید .نگاهش کردم گفت

_واقعا معنی اسمت ینی چی؟

_بی تاب و بی قرار...گیلکیه.

_آها آره شما اهل گیلانی؟

_بله

_کم حرفی

_حرفی ندارم

_میدونستی برای چی فرید بهت نزدیک میشه

یه ذره فکر کردم اگه بگم نه میگه چرا و بو می بره

_حس میکنم دوسم داره

_جدا؟یه درصد فک نکردی شاید بخواد شرکت تورو که نصف دارایی باباشه از چنگت در بیاره؟

الان باید چیکار میکردم؟آها آها.شوکه نگاهش کردم.داد زدم

_چییییی

_آروم تر میخوای بفهمه که میدونی؟

_ولی اون رفته بیرون

_نخیر خانوم داره بهمون نگاه میکنه...

دقت کردم دیدم نشسته بهمون زل زده...چقدر حواس مهران جمعه ها

_اون تورو دوست نداره .اینا همش بازیه

_ولی واقعی میگفت...

_نه اشتباه میکنی...اینارو بهت گفتم گولشو نخوری

بعد از رقصی که شخصا خیلی دوسش داشتم رفتم نشستم و یکم آب خوردم.خیلی جالب بود گیر نمیدادن به حجابا خب من مثلا عوامل دولت بودم خخخ...

_تو از عوامل دولت نیستی.اگرم اول بشی از نیروهای کل کشورا میشی نه ایران.

وویی بلندبلند فکر کردم.قیافشو انگارشکست خورده.نکنه عاشق من شده؟؟؟

_تو چرا رفتی بیرون؟

با یه حالت سردی نگام کرد و با مسخرگی گفت

_نکنه انتظار داشتی ببینم عزیزدلمو برداشته باهاش برقصه من بخندم؟!

آره خب راست میگه دیگه.احتمالا فکرمو خوند ضایع شدم.یکی دوساعت گذشت بعداز شام هی مردمو نگاه میکردم اونم هی میگفت این چه وضعشه اومدی مخ اونو بزنی بقیه رو نگاه میکنی.هی رعایت منو بکن.هی ندید بدید از این مزخرفات

_پاشو بریم دیگه آخرشه

_واستا ببینم چجوری قر میده

_بسه دیگه مردمو خوردی اه چقد ندید بدیدی تو

_ای خدا آخه یه بشر چقد میتونه کنایه بزنه.دلم میخواد نگاه کنم.به تو چه اصن.از دست تو سرمو بکوبم به دیوار...

سرم پایین بود همینطور یه بند غر میزدم و به طرف در بیرون میرفتیم که یهو خوردم به یه چیز سفت.

_آخخخخ از بس اعصابمو خورد میکنی خوردم به دیوار الان مردم هرهر بهم میخندن.

دیدم دار میترکه از خنده

_چته خو روانی

اشاره زد به روبروم.

_هییی وای شمایید آقا مهران.ببخشید یکم سفتید.نه ینی منظورم اینه که...میدونید...

یهو دیدم مهرانم ترکید.بین خنده هاش گفت:

_اشکال نداره خودم اومدم سمتت...

یه نگاه به دور و برم انداختم وا چرا اینجوری نگاه میکنن

_اینا بخاطر برخورد ما اینطوری نگاه میکنن؟یا من مال باباشونو دزدیدم؟یا گناه کردم اشتباهی برخوردم به شما؟

یکی از پسرا گفت

_نه بخاطر خنده مهرانه...کم میخنده اونم اینطوری از نایاب ترین لحظه هاست.

مهرانو نگاه کردم...آره خب خندش قشنگه ولی چرا نمیخنده...

_میتونم چندلحظه وقتتو بگیرم واهیلا جان؟

_حتما

یهو فرید گفت