رمان بگذار آمین دعایت باشم به قلم shazde koochool

تعداد صفحات : 1164

ژانر : عاشقانه ، اجتماعی

:: این رمان بازبینی و ویرایش شده است ::

خلاصه رمان :

یادت باشد دلت که شکست سرت را بگیری بالا… / تلافی نکن… / فریاد نزن… / شرمگین نباش…

حواست باشد دل شکسته گوشه هایش تیز است… / مبادا که دل و دست آدمی را که روزی دلدارت بود زخمی کنی…

مبادا که فراموش کنی روزی شادیش آرزویت بود… / صبور باش و ساکت… / بغضت را پنهان کن… / رنجت را پنهان تر…

به نام خدایی که داشتنش جبران همه نداشته هایم است.

دستم روی کراوات و نگام روی اون همه جذابیت موند.

کراوات رو به طرفش دراز کردم و اون دور گردنش انداخته باز مثه همیشه درگیری پیدا کرد و من یه نیمچه لبخندی به اون همه نابلدی دور از انتظار زدم و با یه قدم بلند خودمو بهش رسونده کراواتو بی حرف به دست گرفته با چند تا زیر و رو بردن دو طرف اون نوار نسبتا باریک بستمش و محکمش کردم و اون عطر تلخی که برام از بچگی معنی حضورشو داشت رو به ریه کشیدم.

- امروز سه تا قرار دارین ، دوتاش قبل از ناهاره که یکیش مربوط به پروژه شرکت تهام میشه و یکیش هم برای مذاکره با شرکت سهامیه ، سومین قرارتون مربوط به ناهاره که تو رستوران همیشگی باید مهندس شمس رو ملاقات کنین ، در ضمن بعدازظهر برنامه باغ لواسون آقای احتشامو دارین که تا پس فردا ادامه داره.

باز یه نگاه کلی توام با اعتماد به نفس تو ذاتش قل قل کرده تو آینه انداخت و کیف سامسونیت با لایه چرم اصلش رو به دست گرفت و مثه همیشه بی توجه به من از اتاق بیرون زد.

اما تو لحظه آخر با یه چرخش طرفم برگشته با نگاه همیشه سردش منو نشونه رفته گفت : آیلین هنوز خوابه ؟

- نمیدونم ، من هنوز ایشونو ندیدم .

ابرو بالا انداخته از جلوی در کنار رفت و...

فقط حرفش آیلین بود ؟ همیشه حرفش آیلینه.

لباس های تو کمد رو زیر و رو کرده یه شلوار کتون قهوه ای سیر و یه پولیور کرم با طرحای لوزی قهوه ای و یه کت چرم به رنگ شلوارش روی تخت گذاشتم و از اتاق زدم بیرون ، اینم از ست تیپش واسه بعد از ظهر.

خانوم گل رو با اون هیکل گرد و منو یاد کدو قلقله زن تو آشپزخونه مثه همه این سالا با عادت غرغر مشغول رو برانداز کرده دلم از این همه غرغرش پوسید.

بی توجه به اون همه غرغر گذشته راه اون انباری ته پارکینگو گرفته رسیدم به اون مامن همیشگی و هیچکس تا حالا جز خودم پا توش نذاشته.

پا که تو اون انباری ملقب به اتاق میذارم نگام دور میگرده و تهش دلم میگیره از اینکه اون اول صبح فقط میپرسه آیلین هنوز خوابه ؟

آره آیلین خوابه و من صبح اول صبح از این انباری ته پارکینگ میزنم بیرون وسردم میشه و به جا خانوم گل واسه اون میز صبحونه میچینم و لباساشو میدم دستش و تهش هم اون میپرسه آیلین هنوز خوابه ؟ حتما خوابه مگه جز خواب و تفریح کار دیگه ای هم بلده ؟

صدای زنگ گوشیم تو دل اتاق پیچیده منو دنبال اون منبع صدا میکشونه و تهش پیدا میکنم اون گوشی قدیمی و دکمه دار و دلم خوش فقط کشویی بودنش رو.

دیدن یه عکس کم کیفیت و لبخند اومده تا روی لبم.

- باز اول صبح شد فحش لازم شدی ؟

- شعور داشته باش کصافط ، بده تحویلت میگیرمت اول صبح ؟

- بنال زودتر که باید آماده شم .

- مثلا کدوم قرار کاری مهمتون مونده ؟

- نفله ، من که تا ته اون ماه پشت میزم نشستم ، تو برو کلاتو بذار بالاتر.

- آدم پارتی داشته باشه غم دنیا نداشته باشه حتی اگه نوزده سالش باشه.

- بگوماشالا چشات درآن تو کاسه.

- گمشو ، امروز میای اینوری؟

- آره بابا ، دارم میام ، اون لباسه رو هم تمومش کردم.

- قربون دستت بیارش ، منم یه کم روش کار کنم ، این زنیکه تازه به دوران رسیده بد رو اعصابه ، حوصله نق و نوقشو ندارم.

- پس میبینمت ، راستی ناهار چی داریم؟

- تو چی دوست داری؟

- آی دلم هوس یه فسنجون کرده .

- کوفت چی ؟ کوفت هم هوس کردی ؟ ...من به تو کوفت هم نمیدم ، سر رات سه تا ساندویچ سرد بگیر ظهری بزنیم تو رگ.

- سگ خور ، پس بای ، به آهو هم سلام برسون.

- جک و جونور که سلام و غیر سلام حالیش نمیشه .

- جرات داری اینو جلو خودش هم بگو ، بای.

- بوس بوس بای.

نگام به گوشی و فکرم درگیر معدود آدمای هنوز به یادم.

لباس خانوم حشمت یا همون زنیکه تازه به دوران رسیده رو تو کیفم جا داده اون مانتوی بلند کار آهوی پنجه طلا رو به تن کرده با یه شال ساده مشکی کیف محتوی اون لباس قروغمزه السلطنه و لحظه آخر با اون سویی شرت باز هم هنر دست آهواز خونه بیرون زده دلم خوش این میشه که حداقل یه دلخوشی دارم.

از دومین کوچه بلند حاوی تنها دوسه تا باغ گذشته توقف یه شاسی بلند مشکی رو کنار پام حس کرده نگام به شیشه های دودیش افتاد و قدمام سرعت بخشیده شد و صدایی منو از راه رفتن باز داشت.

- خانوم میدونین این آدرس کجاست ؟

به موهای از ته تراشیده مرد و اون کاپشن مشکی تو تنش و جای بخيه کنار ابروش یه نگاه انداخته یه حس ناخوشایند تو وجودم پیچیده ترسو کنار زده یه قدم به اون آدم منبع وحشت چندلحظه ایم نزدیک شده یه صلواتی مرحمت روح پرفتوت خانوم گل و از همون بچگی منو از غریبه جماعت ترسونده کردم.

نگام به کاغذ خالی افتاد و تغییر جهت نگام به اون لبخند زشت حک شده رو اون صورت رسیده دلم مشت شد و نفسم با برخورد یه چی به دهنم گرفته جیغ خواسته به عکس العمل تبدیل بشه خفه شده تو گلوم تو لحظه آخر نگام گیر کرد به اون سویی شرت هنر دست آهو افتاده رو زمین و پرت شدم تو ماشین و یه دستمال و بوی غلیظ تنفس شده توسط من و کم کم از هوش رفتنم.

*******

هنوز مغزم هنگ اين همه ناآشنايي و دكور شيك اتاق از تخت پايين اومده سرم دوران پيدا كرده به اجبار لبه تخت نشستم.

لرزش وجودم رو اعصابم پاتيناژ راه انداخته تمركزمو به صفر رسونده مغزم بيشتر از اين گنجايش اين تعجبو نداشته باز روي تخت دراز كشيدم.

من اينجا...آخه...

شايد خوابه...

شايد...

شايد چي؟...

چرا همه چي برام گنگه؟...

مرورگر ذهنمو با آخرين توان ممكن به كار انداخته مشغول بازيابي اطلاعات اخير شدم.

اون...كراواتش...قرار ناهارش با مهندس شمس...خانوم گل و غرغرش طبق معمول...لباس اون زنيكه تازه به دوران رسيده...سويي شرت هنر دست آهو...

سويي شرت...

ماشين شاسي بلند...

آره...ماشين شاسي بلند...

نه...ماشين شاسي بلند...

با دست لباساي تو تنمو لمس كرده از عدم بي عفتي ممكنه اطمينان به حصول آورده خودمو به اون ميز توالت ست اون تخت دونفره از اول هوشياري رو مخم رسونده به آشفتگي موهاي از كليپس بيرون زدم و شال افتاده رو شونم يه نگاه انداخته زخمي هم تو صورتم نديدم.

آخه چرا؟...

دشمن اونن؟...

اگه دشمن اون همه باشن منو سننه؟...

اينجا كدوم جهنم دره ايه آخه؟...

خودمو به اون تراس رسونده در ريليشو باز كرده نگام به ارتفاع افتاد و پس كشيده خيره شدم به اون همه آبي جلو روم.

شمال...

دريا...

من اينجا چه غلطي ميكنم؟

ترس تو دلم افتاده باد هم مزيدي بر علت پيدا كرده لرز تو وجودم نشسته دستام لبه اون تراس رو چنگ زده دلم خون شد.

قرار ناهار با آهو و سارا تو خياط خونه و لباس اون زنيكه تازه به دوران رسيده و يه ماه ديگه...

اينجا كجاست؟...

نگام باز فاصله رو تخمين زده بيشتر از 5 متر نبود.

5 متر و با يه پرش آرتيستي جون سالم به در بردن؟

به اون شيشه هاي ريلي تكيه زده رو اون زمين سرد نشسته دلم ضعف گشنگي رفت.

صداي پيچيدن يه ماشين تو فضا و و دل من ضرب گرفته از شدت استرس.

هواي رو به تاريكي رفته و دل من ضرب گرفته از شدت استرس.

يعني كسي متوجه نبودم شده ؟

اصلا من چرا جيغ نميكشم؟

جيغ هم بكشم مثلا چه توفيري داره؟ اينجا شماله يعني از اين ويلا تا اون ويلا يه عالم فاصله.

صداي همهمه نزديك شده به اتاق و من بيشتر تو سه كنج ديوار فرو رفته و خودمو پشت پرده كشيده.

در اتاق باز و دل من ريتم گرفته.

- منو مسخره كردين ؟ كسي كه اينجا نيست.

صداي بم قاطي خشونتش و من باز دلم ريتم گرفته.

دستم چسبيد به دهنم تا صدا نفسام درنياد و چقدر حماقت بابت اين قايم شدن و دل خوش به اين قايم بودن خرج دادم.

نگام از همون جفت كفش كنار سويي شرت رو زمين جا مونده به اون صورت و لبخند زشت رسيده اشكاي پر از ترسم رو گونه چكيد.

جيغم از شدت استرس پشت همون دستاي چسبيده به دهنم خفه شد و اون با اون صداي نخراشيده گفت : آقا پيداش كردم.

صداي چند قدم ديگه و من بيشتر تو سه گوش ديوار جمع شده و دلم خوش به ارتفاع نسبتا عالي براي يه خودكشي واسه حفظ عفت.

يه جفت كفش براق و سر بيشتر تو سينم فرو رفته.

زانو زدنش جلوم و باز اون صداي بم ولي اينبار پر از ملاطفت.

- آيلين عزيزم...

چي؟

لرز بيشتر تو تنم نشست و من به خاطر اون دختر فقط از زندگي خواب و خوشگذروني رو فهميده اينجام ؟

- آيلين نميخواي نگام كني ؟ دلم برات تنگ شده بود.

تنهايي ما دونفر و اون هنوز اطلاع نداشته از آيلين نبوده.

دست زير چونم برده سرمو بالا گرفته ترس تو جونم انداخته نگام به اون دوجفت چشم سبز تيره افتاد كه ناباور تو اون نور دم غروب صورتمو بالاپايين ميكرد.

دادش و پرت كردن صورتم به يه طرف و من سرم كوبيده شده به ديوار و درد گرفته و اشك با سرعت بيشتري رو صورتم راه گرفته.

قدماي بلندش توي ساختمون رسوندتش ميشنيدم داد و فريادشو.

- بي عرضه ها اينكه آيلين نيست.

- يعني چي آقا ؟ به خدا ين همون آدرسيه كه خودتون دادين ، يه دختر قدبلند و خوش بر و رو واسه خونه مهرزادا ، خودتون گفتين تو اون خونه فقط يه دختر زندگي ميكنه.

تو اون خونه من هم زندگي ميكنم ، تو خونه ي خونه كه نه ، ولي تو انباري ته پاركينگش چرا.

كوبيده شدن يه چي به پنجره سرتاسري و من خودمو به ديواره كوتاه تراس رسونده.

- مرتيكه اين دختره نكبت كجاش خوشگله؟ دعا كن فقط زندت بذارم.

- غلط كردم آقا خودم براتون پيداش ميكنم.

صداي ملايم يه مرد ديگه كه گفت: با اين دختره چي كار كنيم؟

دوباره صداي اون قدماي محكم و نزديكيش به من و بوي سيگار قاطي يه عطر زيادي تلخ.

شال دور گردنم افتاده رو با دست گرفته منو همونجور نشسته توي اتاق كشونده ، حس خفگي وجودمو پر كرده پرت شدم وسط اتاق و باز همون سمت سرم كوبيده شد لبه تخت و باز اون اومد طرفم و شالمو گرفت و منو بالا كشيد و باز حس خفگي بود.

ترس تو وجودم خودي نشون داده باز چشام پر از اشك شد.

- ولش كن به اون چي كار داري ؟ اين آشغالا اشتباه كردن به اين بنده خدا چه ؟

- خفه شو ، همه چيزو اين دختره خراب كرد ، وقت من به خاطر اين انگل حروم شده .

ته حرفش مساوي شد با كوبيده شدن پشت دستش تو دهن و دماغم و يه درد نفس گير.

- تمومش كن مرد ، چي كار به اين دختر بچه داري؟

- گفتم خفه شو ، خفه شو تا پرتت نكردم بيرون.

ته اون همه خفه شو خفگي بيشتر من بود و كوبيده شدن كمرم به پايه تخت و نفس ديگه نداشتم.

سرفه ام و خون پاشيده شده رو اون لباس سفيدش و نگاه سبز تيره پر نفرتش به خون پاشيده شده رو لباسش و باز كوبيدن دستش زير گوشم و اينبار پرت شدنم كف اتاق.

- خيلي لجني ، خيلي ، بي لياقتي اين جماعت چه ربطي به اين دختر بچه داره؟

- نميخوام چيزي بشونوم ، پرتش كنين انباري.

- تو ديوونه اي .

- آره ديوونه ام ، مهرزاد بايد بياد اينجا.

دستم روي اون دستايي كه سعي داشت شالو از دور گردنم باز كنه مونده نگام به نگاه قهوه اي نگرانش افتاد.

عزيز ترينم كجايي ؟ دارم از درد ميميرم كجايي ؟ عزيزترين دارم ميميرم.

*******

سرفه هام و سرما و من بيشتر كنج ديوار دراز كش فرو رفته.

هيشكي نگرانم شده ؟ هيشكي منو يادش هست ؟ ميگه اون بايد بياد ولي اون به خاطر من نمياد.

صداي چرخيدن كليد تو قفل اون انباري رو شنيده باز اشكام به جوشش افتاده دلم همون انباري ته پاركينگ ملقب به اتاقو خواست.

من كتك نميخوام ، درد داره ، من اون عزيزترينو ميخوام ، عزيزترينم كجايي؟

چشامو بسته نگه داشته لرز بيشتر تو تنم نشسته بيشتر تو خودم جمع شده منتظر اون بلاي آوار رو سرم شدم.

- خوابي؟

صداي مهربون اون مرد شالو از دور گردنم باز كننده بود و نگاه من تو تاريكي اون انباري نمور تو صورتش و اون نگاه قهوه اي ناپيداش نشست.

- بلند شو يه چي بخور ، دو روزه هيچي نخوردي.

دو روز ؟ يعني اون از باغ لواسون آقا احتشام برگشته؟

يعني امروز چي ميپوشه ؟ يعني امروز كي واسش صبحونه حاضر ميكنه؟ يعني كي قراراشو ياد آوري ميكنه؟ اون منشي حواس پرتش؟

با كمك دست اون نشسته كمرم بيشتر به سوزش افتاده لب پر از خون خشكيدم رو به دندون گرفته به ليوان آب تو دستش با ولع چنگ زده باز فكم از هجوم اون همه سرعت من براي آب خوري درد گرفت.

- آرومتر ، بيا برات لقمه گرفتم.

لقمه هاي نون پنيرو تو تاريكي راهي معده كرده دلم به هم خورده دستشو پس زدم كه گفت : من ديگه بايد برم ، مهرزاد كه بياد تو هم راحت ميري دنبال زندگيت.

راحت ؟ با اون سوزنش كمر و شقيقه و صوزت پر از خون خشكيده واقعا ميشه راحت رفت سراغ زندگي؟ چقدر راحت.

دستش درو باز كرده با اون گلوي خش برداشته از شدت سرما گفتم : مگه من چي كار كردم ؟

- واقعا متاسم.

متاسفه و درو پشت سرش قفل ميزنه ، متاسفه و انباري تاريك تر ميشه ، متاسفه و سرما بيشتر تو انباري جولون ميده.

يكبار جاي آيلين بودنم رو هم ديديم.

*******

باز هم طبق قرار نانوشته اين چند وقته در روي پاشنه چرخيده و صداي قيژ داده اون چشم قهوه اي و تنها كس به من لطف داشته با سيني تو دستش وارد انباري شد.

زانوهامو بيشتر تو بغل گرفته به اومدنش و كنارم نشستنش نگاه كردم.

- چطوري؟

بي جواب ، اون تقريبا نجات دهنده و حامي زيرپوستي رو از نظر گذرونده گفتم : چرا نميذارين من برم ؟ من اونقدر شعور دارم كه بدونم اون يارويي كه منو زير مشت و لگد گرفت يكي از اون همه خاطرخواهاي آيلينه ، و ميدونم كه از همشون خيلي رده بالاتره ، پس عمرا طرف پليس و اينجور مسخره بازيايي برم ، بحث شما جمشيد خان مهرزاده كه بياد اينجا دنبال من ؟ نمياد ، به خدا نمياد ، من اونو ميشناسم ، اون تو اين هفته حداقل پنج تا قرار مهم كاري داره كه به خاطر من هيچ كدومشونو بي خيال نميشه.

- پس زبونو داري.

بهت اين همه ريلكسي گرفتتم گفتم : نميذارين برم ؟

- نه تا وقتي اون مرد كله خراب بيرون آمپر چسبونده ، يه اتفاقايي افتاده كه تو ازش بي خبري و بهتر هم هست بي خبر بموني ، اون مرد بيرون اتاق به خاطر اون اتفاقا پتانسيل اينو داره كه سر اولين نفر حرصشو خالي كنه پس مطرح شدن موضوع تو مساويه با يه شب پذيراييت با مشت و لگد كه اينبار واقعا از دست هيچكدوم از ماها هيچ كاري برنمياد چون اين يارو سگ بشه بدتر از سگ ميشه.

- مگه چي شده ؟

- بشين غذاتو بخور.

دست خشك شده از سرمامو طرف قاشق برده ميون مايع رقيق تو ظرف كه با كم خرجي يه كم هوش ميشد فهميد سوپه گردونده گفتم : شما به جمشيدخان خبر دادين؟

به جا من حرف خودشو زد.

- خدمتمار خونشوني ؟ حتما زياد تو چشم نبودي كه آمارتو درنياوردن.

- شايد...

- چرا دوپهلو حرف ميزني؟

- تو چي ؟ تو هم خدمتكارشي ؟ شايد هم از اين باديگاردايي نه ؟ يارو خيلي دم كلفته ، نه؟

- چندسالته ؟

- تو چند سالته ؟

- بچه پررويي پس.

- آهان فهميدم ، از اون دسته آدمايي هستي كه رو سنشون حساسن ديگه نه ؟

- خيلي بچه ميزني.

- نوزده سالمه.

- مامان بابات حتما نگرانت شدن ولي اگه كاراي اون مرد دم كلفت به قول تو بيفته رو غلتك حتمي از خجالت تو و خونوادت درمياد.

- نگران نشدن ، اگه نگران هم شده بودن صد در صد ميخواست مثه من از خجالتشون دربياد ، اوهوم؟

- ببين تو تو نامناسب ترين زمان ممكن افتادي وسط اين ماجرا پس درك كن كه اون يارو به هيچ وجه اعصاب نداره.

- پيچونديا.

اولين قاشق سوپ هم پشت بند حرفم رسيد به دهنم و دهن خشكم حالمو به هم زد.

- چي ؟

- سنتو ميگم.

- سي و دوسالمه.

قاشق بعدي هم با همه بدمزگيش رفع گشنگي شروع كرد و اون تو سكوت و تاريكي بهش عادت كرده خوردنمو نگاه كرده گفت : درس ميخوني ؟

- نه ، كار ميكنم ، مگه همه چي درس خوندنه ؟ يكي درس ميخونه كه كاري كه دوست داره رو ياد بگيره ، من كارايي كه دوست داشتمو از بچگي بلدم .

- تز جالبي بود.

باز خودن من و اينبار سكوت طولاني شده اون و من اينبار اين سكوتو تحمل نكرده..

- به اون ميگين آقا ؟

- اكثريت ميگن آقا.

صدامو از همون ولوم پايين پايين تر آورده گفتم : خلافكاره ؟

حالت خنده رو تو صداش تشخيص دادم كه گفت : چطور اينجور فكري كردي ؟

- آخه اونايي كه منو دزديدن يه جوري بودن ، اين آقاتون هم كه تعادل رواني درستي نداره گفتم حتما يه چي هست اين وسط .

- نه ، اون عوضيا هم فقط واسه كارگشايي به درد ميخورن.

- كارگشايي با دزدي آدم ، مگه نه ؟ آقاتون خيلي خاطر آيلينو ميخواد؟

- تو زندگيش دختر كم نبوده ولي براش هيشكي آيلين نميشه.

سرمو با درد به اون ديوار نم زده و سرد تكيه داده گفتم : ولي فكر كنم آقاتون بهتره يه تجديدنظري تو انتخابش بكنه ، چشم آيلين خانومش فقط يكيو خوب ميبينه.

- چي داري ميگي؟

- شايد الان تو فكرت بگي ميخوام بسوزونمتون ولي اون آيليني كه من ديدم تا دنيا دنيا بوده عاشق يكي بوده و بس.

- عاشق كي؟

- من فقط گفتم كه گوشي دستتون باشه ، بقيشو معذروم ، ممنون از اينكه برام غذا آوردي.

سيني و خودشو بلند كرده طرف در قدم برداشت و دل من گرفت ، بره باز تنها ميشم.

- راستي...

برگشت طرفم و من تو تاريكي نگاه منتظرشو حس كرده گفتم :اسمت چيه؟

- وثوق ، تو چي؟

يه كم نگاش كردم و نگامو تهش دوختم به تنها روزنه نور از در نيمه باز وارد شده و گفتم : آمين...

*******

صداي داد و فرياد و فحش كشونده بودم طرف در بسته و گوشم هم چسبيده به در منتظر يه فرصت واسه فهميدن قضيه شدم.

صداها ناواضح و منم بي انرژي تر از همه لحظه هاي زندگيم.

دقيقا چند روزه كه اينجام رو نميدونم ولي گلوي از شدت دردم و سرماي واسم هر لحظه بيشتر شده دارن اطلاع رساني ميكنن كه قراره به كلكسيون درداي اين چند وقته اضافه بشن.

باز شدن در يه لبخند پر درد رو لبم نشونده با اون گلودرد به سختي گفتم : چي شده باز اين آقاتون رم كرده؟

خنده تو صداش مشخص در رو پشت سرش بسته گفت : بچه پررو تو ميدوني داري در مورد كي حرف ميزني؟

از شدت فشار وارده به خودم بابت حرف زدن به سرفه افتادم كه ليوان آب تو سيني رو به دستم داده گفت : حالت خوبه ؟

- عالي...از اين بهتر نميشم ، من محشرم الان ، فقط يه مشكل كوچولو هست اونم اينه كه عزرائيل داره جلو اين جون سختيم كم مياره.

باز چندتا سرفه خشك آخر حرفمو بدرقه كرد.

- بيا اين غذا رو بخور ، جون نداري.

- ميشه كوله پشتيمو بهم بدين؟ حداقل يه چي كه به دردم بخوره توش پيدا ميشه.

- بايد از بچه ها بپرسم كجا گذاشتن، ميارم برات.

- معلوم نشد تهش كه من كي از اين خراب كه حتي دستشوييش هم تاريكه ميرم؟

باز چندتا سرفه خشك جونمو نيمه جون كرد.

- ميري دختر ، ميري ، حالا با اون صدا خروسيت نميخواد واسه من حرف بزني ، بشين غذاتو بخور.

كنارم نشسته و من سر به ديوار تكيه داده قاشقو بي ميل تو ظرف گردونده گفتم: تو زنديگم هميشه گفتم خوش به حال آيلين ، هميشه گفتم كاش يه بار جاي آيلين باشم...

سرفه وسط حرفم وقف اندازي كرد.

- به نظر تو اي تقاص زياده خواهيمه؟ يعني آيلين هم بود اين همه كتك ميخورد؟...حالا دارم فكر ميكنم يعني كي نگران من شده ؟اصلا نگران شده تا پيم بگرده؟...

سرفه باز اذيتم كرد.

- هر روز اين اميدو به خودم ميدم كه جمشيدخان مياد ولي تهش خودم ميدونم كه عمرا واسه خاطر من بياد...هرشب كه سرم ميرسه به اين زمين سفت با خودم ميگم دختر اميدي به فردات داري ؟ بعد اونقدر سردم ميشه كه اصلا يادم ميره داشتم به چي فكر ميكردم...

سرفه ام اين بار بيشتر ميون حرفم خودي نشون داد.

- ميدوني چقدر سخته هميشه تو زندگيت عقده زندگي يكيو داشته باشي؟ ميدوني چقدر داغونت ميكنه وقتي هر روز بخواي خودتو با يكي مقايسه كني كه از همه نظر از تو بهتره؟...

سرفه كردم و دستم گلوي ميدونم كبود شده رو ماساژ داد.

- يه عمر جلو چشمت يكي از تو بهتر باشه خيلي سخته ، حالا هم همه حرصم سر اينه كه دارم چوب يكي ديگه رو ميخورم ، يه عمر زدن تو سرم صدام در نيومد ولي اين چند روز يه سره دارم تو فكرم به خودم نق ميزنم كه چرا همه اين سالا يه سره خفه خون گرفتم و گذاشتم هر كاري دلشون خواسته با زندگيم و روح و روانم بكنن.

سرفه ام از همه سرفه هام بيشتر و نفسم بريده تر.

ظرفو كنار زده بيشتر تو دل ديوار خودمو جا كرده باز گفتم : خيليه كه دارم واسه يه غريبه دردول ميكنم.

- آره خيلي راحت به من غريبه اعتماد كردي.

- زندگي به من يكي برخلاف همه ياد داد زود به غريبه ها اعتماد كنم.

- چرا اين همه نااميدي؟ مهرزاد مياد.

- اگه هم بياد واسه خاطر من نيست واسه خاطر جنگ و دعواست بابت اينكه ميخواستن آيلينشو بدزدن.

- غذاتو بخور.

- نميتونم ، گلوم درد ميكنه.

- بايد تقويت شي.

- ميل ندارم.

- پس من برم.

دستم رو اون تكه فلز كوچيك بيشتر فشرده شده دلم چنگ شد.

- دفعه بعدي كولتو ميارم.

- لطف ميكني.

- متلك بود؟

شونه بالا انداختنم خندوندش و قدماي محكمش طرف در برداشته شد.

دستش روي دستگيره يه مكث كوتاه كرد و بعد گفت : زندگي همه آدما اونجوري كه خودشون ميخوان پيش نميره.

يه لبخند دردآلود رو لبم اومده رفته اونو راهي كرد.

زنديگ خيليا هم اونجوري كه ميخوان پيش ميره.

عادتم شده دلسوزي همه برام ، حتي دلسوزي يه مرد دو روز باهاش آشنا شده به اسم وثوق.

فلز كوچولوي اميدم تو اين يه روزه شده ور بيشتر تو مشت فشرده رو زمين درازكش شدم و باز دردگلوم غوغا كرد و سرما تا استخونم فرو رفت و دلم باز گرفت از اين همه تنهايي.

صداشو شنيدم كه گفت : درو ببند نميدونم اين كليدمو كجا گذاشتم.

يعني هيشكي نگران نشده؟

حتي آهو و سارا؟

حتي خانوم گل؟

حتي اون عزيزترين؟

جمشيدخان مهرزاد كه عمرا دل نگروني بابت من و زندگيم تو وجودش بره و بياد.

چرا حق من هميشه بدترينه؟

چرا جمشيدخان اين همه از من بدش مياد؟

چرا عزيزترينم دل نگرونم نميشه؟

دلم تنگه ، تنگه همون مدرسه كوچولوي روستا و بركه پاتوق من و تنهاييم شده.

دلم تنگه ، تنگ همون انباري ته پاركينگ ملقب به اتاق حتي با وجود اون تشك كهنه آيلين.

دلم تنگه ، تنگ همون خونه كوچولوي وسط شهر و اون خياط خونه.

دلم تنگه ، تنگ عزيزترينم.

دلم تنگه ، تنگ آهو و سارا.

كوله پشتيمو تو بغل گرفته با گردش دستم ميون محتوياتش اون چراغ قوه رو بيرون كشيده روشنش كردم و نورشو طرف صورت اون مرد با چشماي بسته عكس العمل نشون داده نسبت به نور گرفته از ديدن قيافه مردونه اش يه لبخند زدم كه گفت : نورشو بگير اونور اعصاب ندارم.

- آقا روتون تاثير گذاشته كه اعصاب ندار شدين؟

- حالا چرا چراغ قوه تو كيفته؟

- سيم كشي اتاقم مشكل داره هر چراغي كه وصلش ميشه ته عمرش دوهفته است اين چراغ قوه هم رفيق تاريكي اتاقمه.

- چه جالب، ديگه چي تو كيفت داري؟

- تو هم كه اصلا كيف منو زير و رو نكردي.

- من نه ولي اون دوتا چرا.

آينه جيبيمو از كيف بيرون آورده خودمو تو نور اون چراغ قوه با اون همه خون خشك شده رو صورتم برانداز كرده گفتم : چه خوشگل شدم.

- بيا برو تو دستشويي صورتتو تميز كن.

تو روشويي كثيف اون دستشويي نيمه مخروبه با اون نور كم صورتمو تميز كرده با صورت خيسم جلو روش وايسادم.

- منو كي ول ميكنين؟

- تو سوزنت گير كرده انگاري، دقيقا هر روز اين سوالو ميپرسي.

- مگه من مچل شماها و دعواتون با جمشيدخان و آيلينم؟

- كمتر بهش فكر كني خودت كمتر زجر ميكشي.

- آره صد درصد ميتونم با يه بدن گرم از تب و گلويي كه داره آتيش ميگيره اصلا بهش فكر نكنم.

- بذار ببينم چي كار ميتونم برات بكنم.

- ميخواي بري؟

- نرم؟

- تنها كه ميشم مي ترسم ، از اون دوتا آدم پشت در ميترسم .

- باشه يه كم ميمونم.

لبخندمو تو نور ديده لبخند تو صورتم ريخت و كنارم رو اون زمين سرد و نمور به ديوار تكيه زده نشست و من لباس اون زنيكه تازه به دوران رسيده رو بيرون آورده به اون يه كم كار دست مونده روش نگاه انداخته بند و بساطمو ريخته بيرون واسه عدم فكر به اون گلودرد و تب كم كم بالا رفته تو وجودم با تنظيم نور چراغ قوه رو لباس دست به كار شدم كه گفت : تو داري چي كار ميكني؟

- با اين سوزنه شاهرگتو ميخوام بزنم ، خب دارم خياطي ميكنم ديگه ، تهش كه از اين خراب شده خلاصي پيدا ميكنم البته اگه اين آقاتون وحشي نشه بزنه لت و پارمون كنه ، بايد كار مردمو تحويل بدم.

- خياطي ميكني؟

- اوهوم.

- دقيقا نقش تو تو خونه مهرزاد چيه؟

- دقيقا نقش تو تو دم و دستگاه آقا چيه؟ بهت نميخوره اجيربگيرش باشي.

- زبونت درازه دختر.

- نگفتي.

- مگه تو گفتي؟

- من هيچكاره ام ، يه جورايي زياديم تو اون خونه ، جمشيدخان صدقه سري خودش و آيلينشو ميده و منو آواره كوچه خيابون نميكنه.

- تو مثلا الان تب داري؟

- من جون سختم ، ياد گرفتم جون سخت باشم ، نازكش نداشتم كه وقتي مريض ميشم عين پروانه دورم بگرده تا لوس شم.

- ار چند سالگي خرج خودتو ميدي؟

- شونزده سالگي ، ولي فكر نكن نفهميدم پيچونديا.

- وقتي خواستي از اينجا بري بهت ميگم.

- يه چي بگم؟

دستشو واسه تخمين ميزان تبم به پيشونيم چسبونده گفت : بگو.

- ازت خيلي خوشم مياد.

خنديده موهاي تو پيشونيمو به هم ريخته تر از ايني كه هست كرد و من خنديدم و به سرفه افتادم وگلوم آتيش گرفت و تنم داغ تر شد.

- من ديگه برم ، فردا واست دارو ميارم ، يه امشبه رو تحمل كن.

- من چند شبه دارم تحمل ميكنم.

لبخندش و من بيشتر از حد معمول به اون همه مردونه هاي صورتش خيره.

اون فلز كوچيك تو جيب شلوارم حس شدني تر شده سرفه هام بيشتر شده تنم داغ تر شده به رفتنش خيره شدم.

- شب نميخواد اينجا وايسين ، برين بخوابين.

- اما آقا گفتن...

- يادت رفته من كيم؟

- چشم وثوق خان ، هرچي شما بگين ، فقط اگه دختره...

- حوصله حرفاتو ندارم.

صداي قدماي چند نفرو و لبخند تلخ من به اون همه اعتماد وثوق.

اون فلز كوچيك تو جيبم حس شدني تر و اتاق سرتر و تنم داغ تر و سرفه هام خفه تر.

روسري هميشه يدك كش كيفم شده رو روي سر انداخته با اون نور چراغ قوه عقربه هاي ساعتو بالا پايين كردم.

دلم از اضطراب فشرده ، كمرم بيشتر از همه ي اين چند روزه به سوزش افتاده ، گلوم آتيش گرفته ،چشمام از شدت تب و داغي به سختي باز شده ، خودمو ميكشيدم طرف اون درخت كه شايد ميشد تو تنش يه كم آروم گرفت.

خودمو تو شكافش فرو كرده سردي هوا رو به جون خريدم.

چشمام از شدت درد روي هم ميرفت و واسه عدم خوابم دستمو تو چاله پر آب كنار درخت فرو كردم و با سرديش هوشيارتر شدم.

صداي يه خش خش عذاب آور جون به سرم ميكرد ، يه خش خش اعصاب خرد كن كه انگار نشات گرفته از توهمات تبم بود.

سرمو به تنه خيس خورده درخت تكيه داده ، كوله رو تو بغل با آخرين رمق مونده اون دست خلاص از چاله آب تو سينه فشردم.

دوباره صداي خش خش و اشكاي رو گونم چكيده بابت اين ترس و رو به موتيم.

نفسام درد ميكرد.

تنم مثه كوره بود.

اون دست گير به چاله آب ، تو تنم حس نمي شد.

همه زخماي تنم مي سوخت.

باز صداي خش خش و ولوم بالاترش و نگاه گشته من تو اون تاريكي و تو نور گاهگداري ماه سايه جلو روم روي زمين پخش شده.

نفسم درد ميكرد و بالا اومدنش سخت شده بود.

سايه جلو روم بود و من سر بالا نمي آوردم.

سرم سنگين شده بيشتر به اون تنه فشرده شد.

سايه جلوم خم شد و من چشامو بستم.

دستم كرخت تر و بي حس تر بود .

دستش طرف صورتم اومد و من با آخرين توان سر عقب بردم.

كمرم مي سوخت و حالت تهوع ول كنم نبود.

دست مونده تو چاله آب رو به دست گرفت با يه كشش بلندم كرد.

دستمو كشيدم و راه به جايي نبردم.

دنبالش با اون همه تلو تلو خوردن و تهش با زانو رو زمين افتادم و با بي توجهي اون چند قدم دنبالش كشيده شدم و مچ دستم درد گرفت و زانو هام سوخت و كمرم بيشتر تير كشيد و يه چي به پهلوم كشيده شد.

كنارم رو زانوش نشسته بلندم كرد و من تو تب مي سوختم.

- مثلا ميخواستي كجا بري؟ تا صبح كه مرده بودي.

انتظار واسه همپايي اون قدماي پرانرژي و محكم خيلي غير منصفانه بود.

- تهش جنازت ميشد خوراك چارتا حيوون.

اون حرف ميزد و راه ميرفت و منو دنبال خودش ميكشيد و كمر من تير ميكشيد و مي سوخت و پاهام توان نداشت.

- داري ميميري بدبخت.

اون ميگفت بدبخت و همه زخماي تنم به زق زق افتاده بود.

- اگه جا من ، يكي از اون دوتا لاشخور مي اومد سراغت ميخواستي چه غلطي كني؟

مچ دستم بيشتر درد مي گرفت و داغ تر مي شد و من ديگه جوني نداشتم.

- تو لياقت اعتماد نداشتي.

باز اون ويلاي بزرگ و زيادي وحشت آور و باز انباري زيرزمينش.

پرتم كرد تو اون همه تاريكي وحشت آورتر از اون جنگل و طرف در قدم برداشته گفت : لياقت توجهمو نداشتي.

از لاي اون چشماي پر درد و داغ ، رفتنش و بسته شدن در رو ديده ، قطره اشكام چكيد.

هيشكي نگرانم شده؟

وثوق هم ديگه نگرانم نميشه.

گلوم آتيشه و تنم داغه و زخمام مي سوزه.

عزيزترينم كجايي؟

جمشيدخان مهرزاد نمياد.

وثوق رفته.

من ميميرم.

چشام بسته ميشه و لبام پر از تلخ خند.

- خيلي دوسش داري؟

- من دوسش ندارم عاشقشم.

- كاش يكي ما رو تحويل ميگرفت.

- تو جونمي گلم.

- چطور ميتوني بي توجهيشو ، بي خاليشو به احساست ديده باشي و تهش بازم اينجور خاطرخواهي كني؟

- جان دلم عشق فقط رسيدن نيست عشق از خودگذشتنه واسه آسايش معشوق.

- به نظرت لياقت اين از خودگذشتنو داره؟

- وقتي تو رو بهم داد لياقت خودشو تخمين زد.

- چرا اين همه خوبي؟ من كه خودم ميدونم بار اضافه زندگيتم.

- تو همه چيز زندگيمي ، تنها چيزي كه واقعا خواستم و بهش رسيدم.

- خيلي دوست دارم.

دوست دارم و نيستي و من ميميرم.

امشب عجيب هوس مرگ كردم.

- اينكه داره تو تب ميسوزه ، وثوق از تو انتظار نداشتم.

- من ديشب عصبي بودم ، فكر نميكردم اينقدر حالش بد باشه.

بي وزنيم و...

- چندبار بگم حق نداري به وسيله هاي آيلين دست بزني ، مثه اينكه دلت هوس كتك كرده.

كوبيدن دستش تو صورتم و چشماي گريونم و من فقط عروسك خوشگل آيلينو دوست داشته.

- جمشيدخان ، بچه است سرش نميشه ، شما به بزرگي خودت ببخش ، خب از يه بچه پنج ساله چه انتظاري داري ؟ هوس ميكنه خب.

قايم شدنم پشت دامن گلدار خانوم گل و جمشيدخان آيلين مثلا پربغضو تو بغل گرفته و روي موهاشو بوسيده و اشكاي چكيده رو گونم و هق هق خفم بابت ترس از عصبي شدن هاي دوباره جمشيدخان و نخوردن سيلي دوباره.

- اينكه داره ميلرزه.

- چي كار كردين باهاش؟ اينكه تن و بدنش يه جا سالم نداره.

- كاش ديشب ولش نميكردم.

- آره واقعا كاش يه جو شعور تو وجودتون بود.

سرماي بيش از حد و رقص دندونام روي هم و...

به خنده سرخوشش با حسرت گوش داده لخند جذاب جمشيدخانو ديدم كه با هر عدم تعادل آيلين رو دوچرخه خوشگل صورتيش و كمكش به اون عزيزتر از جونش رو لبش مينشست.

- خانوم گل.

- چي كار داري؟

- منم از اون دوچرخه ها ميخوام.

- هيش ، يهو چيزي به جمشيد خان نگي دوباره ميزنه سياه و كبودت ميكنه.

چونم از بغض لرزيده "چرا" تو دهنم خفه شد.

- اين آمپولو ميزنم وضعيتش بهتر بشه.

يه سوزش وابسته به كلكسيون سوزش هام و...

اشكام روي سنگ كف ريخته حالمو به هم ميزد، فردا امتحان رياضي دارم.

كفشاي گلي آيلين كنارم قدم برميداره و اشكاي من باز هم سرعت ميگيره و نگام به آخرين قدمش تو معرض ديدم ميمونه و بعد صداي قدماي سنگين جمشيدخان مياد و درآخر سيليش بابت كم كاريم و تذكرش براي مهموني امشب و من فقط دوساعت وقت داشته.

- تبش چرا نمياد پايين؟

- اينكه نمرده كلاتو بنداز عرش ، زورتون به يه بچه رسيده؟

سرماي بيشتر و...

- شاهين اينو واسه تو خريدم.

با بي تفاوتي به دسته كليد ثمره نيمي از پول خرداي براي صدقه كنار گذاشته خانوم گل و من ازش يا هزار تا معذرت خواهي از خدا برداشته ، خيره شده ، ازم گرفتش و بي حرف رفت و من ذوق زده شدم بابت اين توجه.

- لرزشش كمتر شده.

- حالا چرا اين بيچاره رو اينجا نگه داشتين؟

- ميشناسيش كه چه كله خرابيه.

- ديوونه است.

به كوله پشتيش و اون دسته كليد ازش آويزون خيره گفتم : دسته كليد خودته؟

- آره ، خوشگله ؟ شاهين ديروز بهم داد.

پول صدقه هاي خانوم گل حروم اوني شد كه صدقه نياز نبود و من بغض كردم.

- ديروز تا حالا هيچي نخورده.

- شماها ديگه كي هستين.

خانوم گل موهاي آيلينو بافته منو حسرتزده كرده كنارش نشستم و گفتم : خانوم گل؟

- چيه باز؟

- موها منم ميبافي؟